Ποιος ήταν ο πολιτικός Κώστας Μητσοτάκης

30-5-2017

Η γελοιογραφία είναι της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ έτος αποστασίας 1965! Δεξιά απεικονίζετε ο Κώστας Μητσοτάκης!

Γράφει ο Θανάσης Μ.Σιαβρακάς

Στο καταβόδιο του πρώην Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη εκφράζω τη λύπη μου στους οικείους του για την απώλεια, του δικού τους ανθρώπου, του πατέρα, του παππού Κ. Μητσοτάκη.
Η απώλεια της ζωής, ο θάνατος είναι επώδυνο γεγονός για όλους μας. Ωστόσο .στο δημόσιο και κοινωνικό βίο, ουδείς στο απυρόβλητο

Και ο λαός και οι πολίτες οφείλουν να έχουν μνήμη και έχουν μνήμη!
Στο καταβόδιο λοιπόν του πολιτικού που κυριάρχησε για 50 χρόνια στον Ελληνικό πολιτικό στίβο, για τους δε ήταν ο στυλοβάτης του σάπιου μετεμφυλιακού, αλλά και του μεταπολιτευτικού συστήματος!
Για τους μεν ήταν ο αποστάτης της Δημοκρατίας! Που άνοιξε το δρόμο στην δικτατορία του 1967!
Στον πολιτικό αντίποδα ο Κώστας Μητσοτάκης ως πολιτικός υπήρξε ο πολιτικός εφιάλτης των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που πάλευαν και παλεύουν για καλύτερες συνθήκες δουλειάς! Των πολιτών που ήθελαν και θέλουν την πατρίδα ελεύθερη, ανεξάρτητη! Μακρυά από τα τα ευρώ δεσμά της ιδιότυπης ευρώ κατοχής! Των πολιτών που επιζητούσαν και επιζητούν μια δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, μια ανθρώπινη κοινωνία των ίσων ευκαιριών, με καλύτερη δημόσια υγεία και παιδεία!

Σήμερα και αφού οι πλουσιοπάροχα αμοιβόμενες δημοσιογραφικές πόρνες του συστήματος της ευρώ κατοχής που σιωπούσαν για κάποια χρόνια αφήνοντας τον απόμαχο πολιτικό στην συνταξιοδοτική του ησυχία, ξαφνικά σύσσωμες και ενορχηστρωμένες, όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις και οι προπαγανδιστικοί τους κρουνοί (ΜΜΕ), έχουν εξαπολύσει μια κατακλυσμιαία νεροποντή «αγιοποίησης», «δικαίωσης» και «ηρωοποίησης» του Μητσοτάκη.

Μπροστά σ’ αυτήν τη νεροποντή, ενστικτωδώς, …ξεπετάγονται οι στίχοι του Μανόλη Αναγνωστάκη:

«Πέθανες- κι έγινες καὶ σύ: ο καλός,
Ὁ λαμπρὸς άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξη στέφανα σὲ συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
Εφτὰ ψηφίσματα γιὰ τὶς υπέροχες υπηρεσίες ποὺ προσέφερες.
Α, ρὲ Λαυρέντη, εγὼ ποὺ μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Τί κάλπικος παράς, μιὰ ολόκληρη ζωὴ μέσα στὸ ψέμα
Κοιμού ἐν ειρήνῃ, δὲν θὰ ῾ρθω τὴν ησυχία σου νὰ ταράξω…»

Για τα πολύχρωμα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ, πράγματι, ο Μητσοτάκης είναι «δικαιωμένος»!!!

Ο ακραίος και βάρβαρος νεοφιλελευθερισμός του Μητσοτάκη έχει γίνει πλέον γρανιτένιο καθεστώς, με «θώρακα» τα Μνημόνια των τοκογλύφων…

Καθεστώς, επίσης, έχει γίνει και η «εθνική» πτυχή της πολιτικής Μητσοτάκη. Η πολιτική της δουλικής ΥΠΟΤΑΓΗΣ στα ξένα κέντρα αποφάσεων: Στα πλανητικά κέντρα της Νέας Τάξης, στο σύγχρονο 4ο Ράιχ…

Υπάρχει, τέλος, και η «ηθική δικαίωση» του Μητσοτάκη. Ο καθεστωτικός φαρισαϊσμός, οι «πολιτικές πτήσεις» και «επιμειξίες», καθώς και το ψεύδος στις πιο αποκρουστικές τους μορφές, δηλαδή η μακάβρια γκριμάτσα της κοινοβουλευτικής αχρειότητας και παρακμής: αυτό που ονομάζουμε «μητσοτακισμό».

Ο Μητσοτάκης, αποτύπωσε πιο ακραία και καταχρηστικά, αλλά και πιο μοχθηρά την παρακμή και τη σήψη των αστικών κοινοβουλευτικών θεσμών, όλη την αχρειότητα του αστικού κόσμου και των θεσμών του.

Λογικό, συνεπώς, ο σημερινός πολιτικός κόσμος και τα δημοσιογραφικά φερέφωνα του καθεστώτος, να καταλαμβάνονται από την υστερία της «αγιοποίησης» και της «δικαίωσης» του Μητσοτάκη: Ο Μητσοτάκης μπορεί να «έφυγε», αλλά ο «μητσοτακισμός» ζει και βασιλεύει, αποτελεί την κυρίαρχη αθλιότητα της πολιτικής μας ζωής…

Θρηνείστε, λοιπόν, τους νεκρούς σας…

Όμως ο κόσμος σας δεν είναι ο κόσμος του λαού, ο κόσμος των εργαζομένων, ο κόσμος των θυμάτων της πολιτικής σας. Αυτός ο κόσμος έχει τελεσίδικα ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ και τον Μητσοτάκη και τον κόσμο σας…

Υστερόγραφο μνήμης !!

Αποστασία του 1965
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με τον όρο Αποστασία ή Ιουλιανά περιγράφεται η πολιτική κρίση στην Ελλάδα, η οποία επικεντρώνεται στην παραίτηση του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου στις 15 Ιουλίου του 1965 και στο διορισμό, από τον βασιλιά Κωνσταντίνο, διαδοχικών πρωθυπουργών από το ίδιο το κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου, την Ένωση Κέντρου, για να τον αντικαταστήσει. Αυτοί οι πρώην υποστηρικτές του Γεωργίου Παπανδρέου που αποσκίρτησαν από την Ένωση Κέντρου αποκλήθηκαν αποστάτες. Η αποστασία προανήγγειλε μία παρατεταμένη περίοδο πολιτικής αστάθειας, η οποία αποδυνάμωσε τη μετεμφυλιακή δημόσια τάξη και τελικά οδήγησε στη Χούντα των Συνταγματαρχών το 1967.

Η ορκωμοσία των Κ. Μητσοτάκη και Δ. Παπασπύρου στην κυβέρνηση Νόβα είχε οριστεί για το πρωί της 16ης Ιουλίου, αλλά αυτοί δίσταζαν, αποθαρρημένοι από τη στάση της τεράστιας πλειοψηφίας των βουλευτών της Ένωσης Κέντρου εναντίον του εγχειρήματος Νόβα. Έτσι η τελετή αναβλήθηκε για τις 19:00 το ίδιο βράδυ. Στις 17:30 ο εκ της τριανδρίας υπουργός Άμυνας Σταύρος Κωστόπουλος τηλεφώνησε αναστατωμένος στον Αμερικανό επιτετραμμένο Νόρμπερτ Άνσουτς και του εξήγησε την κατάσταση, υποστηρίζοντας ότι, αν δεν προχωρήσουν στην ορκωμοσία του Κ. Μητσοτάκη και του Δ. Παπασπύρου, οι δύο Παπανδρέου θα γίνουν πολύ ισχυροί. Ζήτησε τη γνώμη του Άνσουτς, ο οποίος συμφώνησε και πρόσθεσε ότι "η δύναμη που θα κατορθώσει να συγκεντρώσει η κυβέρνηση Νόβα, ακόμη κι αν δεν φθάσει να σχηματίσει βιώσιμη κυβέρνηση, θα διευκολύνει τον επόμενο ηγέτη που θα κληθεί να δοκιμαστεί". Λίγο μετά από αυτή την επικοινωνία ο Στ. Κωστόπουλος τηλεφώνησε και πάλι στον Άνσουτς και του δήλωσε περιχαρής ότι ο Κ. Μητσοτάκης θα ορκιστεί στις 19:45.

Στη φωτογραφία η κυβέρνηση των αποστατών!