Ο…αντίπαλος

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΣΤΗΣΑΝ τον κόσμο τους, ζουν στον κόσμο τους. Καταπώς το γούσταραν, κατά κόμμα, «ιδεολογία» και συμφέρον. Ατομικό που κατέστη συλλογικό, χωρίς διχογνωμίες και αντιρρήσεις. Κι απλώθηκε η πλεονεξία τους σ’ ένα κοινοβούλιο που κουβαλάει την ιστορία του, για να το μουντζώνουν δυσαρεστημένοι. Οι πολιτικοί μας στα έδρανα της πλεονεξίας και της σιγουριάς, με ...
νόμους που σοφίστηκαν, ενέκριναν και υπέγραψαν.
ΑΠΟ μέρα σε μέρα και χωρίς «αντίπαλο», δυνάμωσε η συντεχνία τους, το θράσος περίσσεψε, κι ούτε καν σκέψη για λιγότερο ελκυστικό το «επάγγελμα». Κόλλησε το μυαλό στα προνόμια, το σώμα τους στο έδρανο και όλα με βούλα και υπογραφή, νομότυπα, με ρέγουλα και…συνταγματικά. Πάνω αυτοί με τα προνόμιά τους, κάτω ο κόσμος με τα προβλήματα και τα άγχη του. Αυτοί αλαζόνες καβαλάρηδες της εξουσίας κι εμείς απέναντι. Με κάποιους, βέβαια, (πολλούς) βολεμένους να στέλνουν στους πολιτικούς μήνυμα παντοτινής φιλίας και αφοσίωσης. Με την ψήφο ανταλλάξιμη σταθερά του ρουσφετιού. Στα πλαίσια της αμοιβαιότητας των «αισθημάτων», που δημιουργεί διεφθαρμένους πολίτες και πολιτικούς.
ΔΕΝ είχαν αντίπαλο-έτσι νόμισαν κι ήταν το λάθος τους. Ωστόσο, είδε το χάλι της Ελλάδας τριγύρω του ο κόσμος, έψαξε για ενόχους και τους βρήκε στους πολιτικούς! Δεν είναι οι μόνοι είναι οι…καλύτεροι. Και στάθηκε απέναντί τους ο μέσος πολίτης, με κάποιους σε θέση μάχης. Όχι γιατί άγιασε ξαφνικά, αλλά το’ χει…συνήθεια να ψάχνει για ενόχους. Στους απέναντι και σπάνια στα «φίλια τμήματα». 
ΚΑΙ το’ λεγαν πολλοί πως θα’ ρθει η ώρα να «κυνηγούν» πολιτικούς και κάποιοι να τρώνε ξύλο. Δεν το σκέφθηκαν τα παλικάρια μας σκυμμένα στα προνόμια, κι όταν σήκωσαν το βλέμμα στην πλατεία, ήταν αργά. Η μάζα ξύπνησε και κάποιοι τους ορμάνε. Κακώς, χίλιες φορές κακώς, και η δημοκρατία «θέλει δουλειά πολλή». Κι αν στα «Ιουλιανά» του ’65 και της Αποστασίας, παρά την προδοσία και τις προκλήσεις, ούτε ένας βουλευτής κακοποιήθηκε, είναι αδιανόητο να τραμπουκίζουν, σήμερα, πολίτες γρονθοκοπώντας (και) τη δημοκρατία.
ΔΕΝ είναι φύσει αντίπαλος ο πολιτικός. Κατέστη «αντίπαλος» με τα καμώματά του. Κι αν το’ θελε να εκτονώσει τον πολίτη και να σιάξει το κλίμα, υπάρχει λύση. Είναι στο χέρι του-ποτέ δεν είναι αργά. Τι, λοιπόν, να κάνει; Είναι απλό, απλούστατο. Να καταργεί τα προνόμιά του. Ένα-ένα και χωρίς φόβο και πάθος. Γρήγορα, μεθοδικά και με την ίδια επιμέλεια που τα θέσπισε. Τότε το κλίμα θα εκτονωθεί, ο «αντίπαλος» θα μαλακώσει και ο τραμπούκος δεν θα τον περιμένει στη γωνιά.

  Η πολιτειακή εκτροπή έγινε με συνεργασία πολλών


  • Πολιτειακή εκτροπή αυτής της έκτασης για κατάλυση του πολιτεύματος ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ, δεν μπορεί να γίνει χωρίς ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ της κυβέρνησης, δικαστικών λειτουργών και της αστυνομίας
Το πολίτευμα, αυτή η ισχνή ολιγαρχική δημοκρατία που έχουμε, καταλύθηκε μέσα σε ένα διήμερο αστυνομικής βίας. Η κυβέρνηση επιτέθηκε με τις οπλισμένες της δυνάμεις στον άοπλο και άμαχο λαό, ρίχνοντάς εναντίον του με όπλα απαγορευμένα ακόμη και από τις διεθνείς συνθήκες πολέμου, και ανοίγοντας κεφάλια και σπάζοντας κόκκαλα αδιακρίτως με απίστευτη αγριότητα. Δεν σεβάστηκαν ούτε τους γέροντες, ούτε τα παιδιά, ούτε τους ήδη τραυματισμένους, ούτε και τους γιατρούς που προσπαθούσαν να τους περιθάλψουν. Μετέτρεψαν την σήραγγα του Μετρό σε θάλαμο αερίων ρίχνοντας ασφυξιογόνα.
Αστυνομικοί με μαύρα κράνη, των οποίων την εθνικότητα δεν δύναται και κανείς να αντιληφθεί με τέτοια περιβολή, εξαπέλυσαν την πιο βίαιη επίθεση που έχουμε δει σε “δημοκρατική περίοδο” (λέμε τώρα) προς τον άοπλο και ειρηνικό λαό, που ασκούσε το δικαίωμά του, όπως απορρέει από το Σύνταγμα, να συνέρχεται “ησύχως και χωρίς όπλα” (αρθρο 11, παρ. 1).
Μόνο που όλα αυτά τα παραπάνω ΔΕΝ μπορούν να συμβούν τυχαία.Δεν μπορούν να συμβούν ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗ, χωρίς σχέδιο, χωρίς συνεννόηση μεταξύ όλων αυτών που ΣΥΝΩΜΟΤΗΣΑΝ για να καταλύσουν το πολίτευμα ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος.Δεν μπορεί να συμβεί ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ, κατάλυση του πολιτεύματος και κατάλυση του Συντάγματος, μπροστά στη Βουλή, και που να μεταδίδεται live σε όλον τον πλανήτη, χωρίς οι δυνάμεις της εξουσίας να διαπράξουν ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ. Δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς την προηγούμενη συνεννόηση μεταξύ των συνωμοτών.Το Σύνταγμα, άρθρο 120 παρ.3, ορίζει πως: “Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος“.Και στο ίδιο άρθρο, στην παρ. 4 ορίζει πως: “Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.”“…να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.”Εχουμε λοιπόν ΙΕΡΟ ΚΑΘΗΚΟΝ να αντισταθούμε, κατά την Συνταγματική προσταγή, στην ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ κατάλυσης του πολιτεύματος, στην ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ κατάλυσης του Συντάγματος που επιχειρήθηκε με την βία.Και οφείλουμε, μετά την αποκατάσταση του πολιτεύματος, να δικάσουμε ΣΕ ΛΑΪΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ (εκτός κι αν εμπιστεύεται κανείς ακόμη τούτη την ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ δικαιοσύνη όταν με παρόντες τους λειτουργούς της καταλύεται πολίτευμα και Σύνταγμα με τέτοια ευκολία), τους συνωμότες για τα βαρύτατα εγκλήματά τους.
Η κυβέρνηση και οι “αστυνομικοί”(;) αυτοί παραβίασαν βάναυσα το άρθρο 1του Συντάγματος. Και αυτή η βάναυση κατάλυση του πολιτεύματος, και η επιβολή της βίαιης δικτατορίας προς όφελος των τοκογλύφων και της εγχώριας ολιγαρχίας του πλούτου, έγινε μπροστά στα μάτια τηλεθεατών από όλον τον πλανήτη.Η κατάλυση του πολιτεύματος, καθώς επίσης και η παραβίαση του μισού ποινικού κώδικα από τις δυνάμεις της αστυνομίας που δρούσαν κατ’ εντολήν της κυβέρνησης, έγινε και μπροστά στα μάτια των εισαγγελέων οι οποίοι ΟΦΕΙΛΑΝ να δράσουν μόλις την αντελήφθηκαν. Και οι οποίοι εισαγγελείς διέπραξαν ΒΑΡΥΤΑΤΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ επιτρέποντας να συμβεί αυτή η ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ. Την ίδια ασυγχώρητη παράλειψη διέπραξαν και οι υπηρεσιακοί προϊστάμενοι αυτών των εισαγγελέων όταν αντελήφθησαν την παράλειψη των υφισταμένων τους και δεν εξέδωσαν διαταγή      ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥΣ.
                                                                             Στην εσχάτη των ποινών.



Προβληματισμένοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με την στήριξη που έδωσαν στην κυβέρνηση. Στα όρια του διχασμού


Στα όρια του διχασμού
Η κοινωνία βράζει, με την καθεστωτική νοοτροπία των υπουργών
Ποιος ο ρόλος της Έλσας Παπαδημητρίου και γιατί «θυσιάστηκε» ο Αθανασιάδης


Του Δ. Γιαννακόπουλου 
 Εφημερίδα ΚΟΣΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ. 

Συνθήκες εμφυλίου πολέμου και  εθνικού διχασμού διαμορφώνονται στους κόλπους της κοινωνίας από τα μέσα της περασμένης εβδομάδας μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου την επομένη. 
 
 Το σύνολο της κοινωνίας  εξεγείρεται  κατά της κυβέρνησης και ένα  20% του πληθυσμού, σύμφωνα με τις μετρήσεις , εξακολουθεί να υποστηρίζει  ,με καθεστωτική νοοτροπία, τη στάση των  υπουργών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που ναι μεν  προβληματίζονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά για την αποτελεσματικότητα των   μέτρων που ενέκριναν , εξακολουθούν  όμως να  τα υποστηρίζουν.  


Είναι χαρακτηριστική η  εξής σκηνή που διαδραματίστηκε την περασμένη Τετάρτη  το μεσημέρι  κατά την ψηφοφορία για το Μεσοπρόθεσμο. 
 Η πρώην πλέον βουλευτής της Ν.Δ. Έλσα Παπαδημητρίου  ψηφίζει  ΝΑΙ  και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να τη χειροκροτούν ζωηρά.  


Αμέσως ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου  που κάθεται στην πρώτη σειρά των εδράνων του ΠΑΣΟΚ  γυρίζει προς τους   βουλευτές  και φωνάζει : «Τι  κάνετε ρε; Καταλαβαίνετε τι συμβαίνει ή δεν έχετε πάρει χαμπάρι;». Στο ίδιο μήκος κύματος  και ο  βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος Ανδρέας Μακρυπίδης ζητά από τους συναδέλφους του να σταματήσουν να χειροκροτούν  αφού η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου  ισοδυναμεί με την πλήρη εξαθλίωση της κοινωνίας. 
  
Την προηγούμενη νύχτα και ανήμερα της ψηφοφορίας, το κλίμα στους κόλπους της  Κοινοβουλευτικής Ομάδας του  ΠΑΣΟΚ δεν ήταν απλώς βαρύ αλλά έκρυθμο.  Βουλευτές αντιδικούσαν μεταξύ τους  ,  οι συνεργάτες τους επίσης, ενώ υπουργοί  και κορυφαία στελέχη όπως οι Κ. Σκανδαλίδης ,  Χ. Παμπούκης, Β. Παπανδρέου, Χρ. Πρωτόπαπας προσπαθούσαν να ηρεμήσουν τα πράγματα και να περάσουν  «γραμμή» υπέρ του Μνημονίου σε συνεργασία με το πρωθυπουργικό γραφείο.
   
Έξω η κοινωνία έβραζε , τα επεισόδια ελάμβαναν διαστάσεις  εφιαλτικές και  μέσα οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος και  ο κομματικός τους στρατός επιχειρούσαν να κατευνάσουν τα πνεύματα και τελικά τα κατάφεραν αφού  το Μεσοπρόθεσμο πέρασε με  μία απώλεια , αυτή του  Π. Κουρουπλή.  
Ο Αθανασιάδης  


Ο  Αλ. Αθανασιάδης  θυσιάστηκε κυριολεκτικά. 
 Επέλεξε να σηκωθεί την ώρα της ψηφοφορίας και να  δικαιολογήσει την πλήρη μεταστροφή της στάσης του   ψηφίζοντας από ΟΧΙ , ΝΑΙ   και κατόπιν   - άγνωστο για ποιον  λόγο –  κατευθύνθηκε   με τα πόδια από τη  Βουλή στο γραφείο του  μέσα από τα πλήθη των διαδηλωτών  στην Βουκουρεστίου.  
Διασυρμός, ξυλοδαρμός , διαπόμπευση  πολιτική, προσωπική και ηθική.   


 Όπως είπε , η Αστυνομία τον είχε διαβεβαιώσει πως δεν θα αντιμετώπιζε πρόβλημα αν κατέβαινε από τον πεζόδρομο της Βαλαωρίτου και συνέχιζε  προς την Βουκουρεστίου , από την πίσω  πλευρά δηλαδή του κύριου όγκου της διαδήλωσης. Αποδεικνύονται δηλαδή  δύο βασικά πράγματα:
 α) ότι οι  αστυνομικοί τον εξαπάτησαν  και τον οδήγησαν  στο στόμα του  λύκου, προφανώς με  «άνωθεν εντολή» και
 β)   ότι  δεν είχε καμία επαφή με την πραγματικότητα και  τα όσα τραγικά συνέβαιναν αυτές τις ημέρες στο κέντρο της Αθήνας. 

Χαρακτηριστικά  
Τα χαρακτηριστικά αυτής της εμφύλιας διαμάχης είναι πολύ χειρότερα από τα αντίστοιχα της  μεταπολεμικής  περιόδου.   Τότε, τα δύο  «στρατόπεδα» ξεκινούσαν από  την  ίδια  οικονομικο  - κοινωνική αφετηρία   ενώ σήμερα   η  μικρομεσαία τάξη εξεγείρεται και οι  ελάχιστοι προνομιούχοι και φοροφυγάδες  υποστηρίζουν την  κυβέρνηση .  


 Οι διαχωριστικές  γραμμές του διχασμού  επανέρχονται με  εξίσου μεγάλη  ένταση  καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τάσσεται κατά του νέου Μνημονίου  ενώ εξίσου ισχυρό, από πλευράς έντασης , είναι και το  ΝΑΙ που ακούγεται από τους ελάχιστους μεν αλλά επίσης αποφασισμένους να συνεχίζουν να το στηρίζουν.  
Δεν είναι  άλλωστε τυχαίο  ότι   ψήφισαν υπέρ του Μεσοπρόθεσμου  155 βουλευτές , δηλαδή το σύνολο της  Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. 
  Όσο και αν επηρεάστηκαν από την  κομματική γραμμή ,  σίγουρα υπολόγισαν και  «μέτρησαν» τον παλμό του δικού τους ακροατηρίου,  της δικής τους δεξαμενής ψηφοφόρων.

Ποινικοποίηση  
Όπως γράφει  εδώ και δύο μήνες τώρα ο  «Κ» , έχουν ενταθεί οι φωνές στο Κοινοβούλιο εκείνων που ζητούν να ελεγχθούν και ποινικά   οι κυβερνώντες ενώ σχετικά συνθήματα  αναδεικνύονται στα πανό των αγανακτισμένων στις πλατείες.


 Οι φωνές αυτές πολλαπλασιάστηκαν την τελευταία εβδομάδα και το  ζητούμενο πλέον είναι αν η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις διαφαινόμενες πρόωρες κάλπες , καταφέρει  να τιθασεύσει την λαϊκή ορμή και απαίτηση για «Ειδικά Δικαστήρια». 


 Πολλοί είναι εκείνοι στη Νέα Δημοκρατία που  μεταφέροντας κλίμα από τις τάξεις των πολιτών , αναφέρουν ότι  δεν είναι σε θέση να μετριάσουν την αγανάκτηση του κόσμου  και  πως η χώρα έχει ήδη μετατραπεί σε ένα  μεγάλο λαϊκό δικαστήριο όπου δικάζει και καταδικάζει  όσους   υπουργούς και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τολμήσουν να ξεμυτίσουν από τα σπίτια ή τα γραφεία τους.  
  Τα πράγματα βέβαια γίνονται ακόμη χειρότερα μετά  τις πρόσφατες ψηφοφορίες.
      
Αστυνομία  
 Από την πλευρά της  η Αστυνομία και οι παρακρατικοί μηχανισμοί στήνουν προβοκάτσιες   προκειμένου να διασπάσουν τη συνοχή του πλήθους που διαμαρτύρεται ,  μόνο που η κατάσταση  έχει αρχίσει να ξεφεύγει από τον έλεγχο τους. 
 Κι αυτό γιατί  οι προβοκάτορες -  κουκουλοφόροι ήλθαν αρκετές φορές σε  σύγκρουση με τις αστυνομικές δυνάμεις και έδωσαν πολλές  μάχες σώμα με σώμα   αυτές τις ημέρες.  
Κι  «όταν το κράτος συγκρούεται με το παρακράτος , σημαίνει ότι ο κρατικός μηχανισμός βρίσκεται σε αποσύνθεση» παρατηρεί στον  «Κ»  παλαιός αξιωματικός των ΜΑΤ  αναφέροντας ότι  
 «αυτή τη φορά η έκταση των επεισοδίων  την   Τρίτη και την Τετάρτη ήταν πολύ μεγαλύτερη και πολύ πιο ανεξέλεγκτη σε σύγκριση με τα Δεκεμβριανά του  2008».  
http://elpidablog.blogspot.com/


ΣΆΒΒΑΤΟ, 2 ΙΟΥΛΊΟΥ 2011


Λαμία:Η ομηρία του βουλευτή έληξε με... ξύλο, γιαούρτια και αυγά

Πάνω από δυο ώρες ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νίκος Τσώνης παρέμεινε εγκλωβισμένος μετά το επεισόδιο με αγανακτισμένο πολίτη σε κεντρική πλατεία της Λαμίας.

Παρά την ισχυρή αστυνομική δύναμη που προσπάθησε να φυγαδεύσει τον Νίκο Τσώνη, ο βουλευτής δεν γλύτωσε από το μένος των αγανακτισμένων πολιτών.
Μόλις βγήκε άρχισαν να πέφτουν βροχή αυγά, γιαούρτια, μπουκάλια με νερό, καφέδες, ενώ δέχτηκε και χτυπήματα στο πρόσωπο και στα πόδια. 
Από τα "πυρά" δεν γλύτωσαν ούτε οι αστυνομικοί που τον συνόδευαν, αλλά ούτε και οι δημοσιογράφοι...
Λίγο μετά τις 8.00΄το βράδυ όταν ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νίκος Τσώνης πήγε να μπει σε κεντρικό κτίριο στην πλατεία Ελευθερίας στον 4ο όροφο όπου συνεδρίαζε η Νομαρχιακή του ΠΑΣΟΚ, δημιουργήθηκε σοβαρό επεισόδιο. 
Σύμφωνα με τα όσα είπαν αυτόπτες μάρτυρες στο LamiaReport, ένας αγανακτισμένος πολίτης πλησίασε τον βουλευτή και του είπε: "Εσύ είσαι που ψήφισες το μεσοπρόθεσμο με βαριά καρδιά?... και τον έφτυσε...
Σύμφωνα με τις ίδιες μαρτυρίες ο βουλευτής τον άρπαξε από το λαιμό και τον έσπρωξε, φωνάζοντας "θα σε γα.... ρε κωλόπαιδο" Στη συνέχεια ενεπλάκησαν και άλλοι πολίτες που γιουχάριζαν και έβριζαν τον βουλευτή, ο οποίος την ώρα που έφευγε γρήγορα για να μπει στο κτίριο, δέχτηκε καφέδες, μπουκάλια και αυγά.
Ο Νίκος Τσώνης είναι ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που είπε στη Βουλή την ιστορία με τον "ψηφοφόρο Δημητράκη".


Το ειδα στο: http://peripatris.blogspot.com/2011/07/blog-post_02.html#ixzz1R1uVx7RP




                                                            

                  Δεν φαντάζονται τι τους περιμένει

Συνήθως το περίσσιο θράσος και η αβάσταχτη αλαζονεία της εξουσίας, είναι χαρακτηριστικά αυταρχικών καθεστώτων που δεν έχουν συναίσθηση ότι πλησιάζει το τέλος τους. Γι αυτό και προκαλεί κατάπληξη, όταν τέτοια πολιτικά χαρακτηριστικά, εμφανίζει μια εκλεγμένη κυβέρνηση άβουλων εντολοδόχων που μέχρι προχθές παράπαιε, πότε κλαψουρίζοντας και πότε εκβιάζοντας, ενώ σήμερα πανηγυρίζει δίπλα στα συντρίμμια του πεδίου μάχης που άφησαν οι πραιτωριανοί της.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που σε ρόλο αχυράνθρωπου προίσταται στο ετερόκλητο κοινοβουλευτικό σχήμα της δανειακής υποτέλειας, έχει ασφαλώς κάποια ελαφρυντικά. Αποδεδειγμένα πλέον, διαθέτει μειωμένη συνείδηση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας καθώς και ιδιόρρυθμη αντίληψη του εθνικού συμφέροντος. Σε απλά ελληνικά, βρίσκεται ή υποδύεται ότι βρίσκεται, στο δικό του μαγικό κόσμο. Και δυσκολεύεται να καταλάβει τι συμβαίνει, έξω από το πρωθυπουργικό γραφείο, το γυμναστήριο και τους μοδάτους τόπους κοινωνικής συνεύρεσης, όπου σε λίγο θα περιορίζει τις δημόσιες εμφανίσεις του.
Το πρόβλημα είναι όμως πως μαζί με τον κ. Παπανδρέου, εκτέθηκαν τα τελευταία 24ωρα, κορυφαίοι υπουργοί του, ο πρόεδρος της βουλής, και αρκετά μέλη της κοινοβουλευτικής του ομάδας, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων «παλαιών», που έφτασαν να παίζουν τον ρόλο κλακαδόρου-χειροκροτητή του Μεσοπρόθεσμου. Με αποτέλεσμα τον οριστικό διασυρμό μιας ολόκληρης κομματικής παράταξης που είχε ιστορικό παρελθόν, αλλά δεν έχει εχέγγυα πολιτικού μέλλοντος.
Περίσσεψε λοιπόν η αυταρέσκεια, η ματαιοδοξία και η ανέξοδη δημαγωγία, τις τελευταίες μέρες στη βουλή. Όπως άλλωστε η υποτέλεια και η οσφυοκαμψία…
Δεν θα σταθώ σε φαιδρές περιπτώσεις πολιτικών τσαρλατάνων που άλλα έλεγαν το πρωί και άλλα το απόγευμα. Αυτούς θα τους κρίνουν οι ψηφοφόροι τους στην εκλογική τους περιφέρεια.
Κάποιοι άλλοι, σοβαρότεροι υποτίθεται, υπέπεσαν σε βαρύτερα πολιτικά ολισθήματα. Ο Φίλιππος Πετσάλνικος κουρέλιασε τον θεσμικό του ρόλο. Κατά παράβαση του κανονισμού της βουλής, έδωσε ευκαιρία σε ένα θλιβερό κομπάρσο της πολιτικής σκηνής να…απευθύνει διάγγελμα της δεκάρας, εν μέσω της ψηφοφορίας για το Μεσοπρόθεσμο, για να δικαιολογήσει την αποκρουστική υπαναχώρηση του. Και η φτηνή αυτή απολογία, χειροκροτήθηκε από τα κυβερνητικά έδρανα…
Ο κύριος πρόεδρος της βουλής, δεν περιορίστηκε σε αυτή την μικροκομματική εξυπηρέτηση. Με πολιτική δουλοπρέπεια, επέτρεψε και στον νέο αντιπρόεδρο, τον κατ’ ουσίαν επικεφαλής της κυβέρνησης, να απεραντολογεί με αστείρευτα αποθέματα ρητορικού ναρκισσισμού, καταχρώμενος κάθε έννοια κοινοβουλευτικού χρόνου.
Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος, την ώρα που κάποιοι ζηλωτές των δυνάμεων καταστολής έσπαγαν τα κεφάλια ανυποψίαστων διαδηλωτών, έφτανε να απευθύνει πρόσκληση στους «αγανακτισμένους» για συνάντηση στο υπουργείο του, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ακόμη και τα…οικογενειακά τους προβλήματα θα μπορούσε να διευθετήσει!
Την επομένη της…χημικής καταστολής, ένας άλλος υπουργός, που αρμοδίως κρυβόταν την ώρα του μακελειού, έφτασε σχεδόν να ισχυριστεί ότι η αστυνομία προσέφερε εθνικό έργο επειδή κατέστησε δυνατή την διεξαγωγή της ψηφοφορίας για το μεσοπρόθεσμο και μας γλύτωσε απ΄τη χρεοκοπία. Τρίτος «αρμόδιος» υπουργός τα έβαλε με εθελοντή φαρμακοποιό που περιέθαλψε τραυματίες, ισχυριζόμενος ότι στην ουσία λειτουργούσε ως οπισθοφυλακή των κουκουλοφόρων !
Δεν έχει αξία να προσθέσω παραδείγματα. Σημασία έχει ότι στην κυβερνητική παράταξη, έχει χαθεί κάθε επαφή με την κοινωνία. Και δυστυχώς γι αυτούς, δεν φαντάζονται τι τους περιμένει…
* Δημοσιεύεται στον “Τύπο της Κυριακής”