Ένας οικονομικός δολοφόνος στο τιμόνι της χώρας




·  Η πατριδοκαπηλεία είναι το τελευταίο καταφύγιο των προδοτών
Ο τίτλος ίσως και να αδικεί τους οικονομικούς δολοφόνους, αφού αυτοί είναι υπάλληλοι που μεταφέρουν εντολές και δεν επικαλούνται καμία απολύτως συγγενική, ηθική ή άλλη σχέση με το… θύμα. Στην περίπτωση του Γιώργου Παπανδρέου, όμως, αν και η «επαγγελματική» προσήλωση είναι σαφέστατα ενός οικονομικού δολοφόνου, η «σχέση αίματος» με το θύμα – Ελληνικό λαό είναι το χαρακτηριστικό σημείο που προσδίδει χαρακτήρα εγκλήματος ιδιαζόντος ιδεχθούς…

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση ή υπενθύμιση του ρόλου που διαδραμάτισε και των γεγονότων που διαδραματίσθηκαν πριν και μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας της χώρας από τον Γιώργο Παπανδρέου. Μέχρι και ερώτηση στο Ευρωκοινοβούλιο έχει κατατεθεί (δυστυχώς από ευρωπαίο βουλευτή και όχι από Έλληνα) στην οποία κατατίθενται πληροφορίες που εμπλέκουν τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου σε οικονομικό έγκλημα κατά της Ελλάδας.

Ακόμη και σήμερα, διακρίνοντας κανείς τα ψυχρά μάτια του Γιώργου Παπανδρέου, μπορεί να διαπιστώσει το κενό συναισθημάτων και ηθικής περιεχόμενο που βρίσκεται πίσω από το προσωπείο του καλοσυνάτου και αγαθού πρωθυπουργού. Ο «πόλεμος» της προπαγάνδας μέσω των ΜΜΕ, καθώς και ο επιθετικός οικονομικός πόλεμος που έχει εξαγγείλει με περίσσιο θράσος ο «σκεπτόμενος» και πολυβραβευμένος Γιώργος Παπανδρέου κατά του Ελληνικού λαού, είναι δεδομένα τα οποία δεν χωρούν καμία απολύτως αμφισβήτηση. Η ωραιοποίηση του βιασμού και του πειθαναγκασμού στην εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού, δεν μπορεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα και τον ρόλο που παίζει ο συγκεκριμένος «πολιτικός».

Ο ήρεμος κωπηλάτης, ο άτυχος ποδηλάτης, ο κινηματογραφιστής μυρμηγκιών και πεταλούδων, ο λάτρης της νέας τεχνολογίας και ο απολύτως κρυπτόμενος και διαφεύγων των τεραστίων ευθυνών του Γιώργος Παπανδρέου, συνεχίζει σε καθημερινή βάση να απειλεί τους Έλληνες πολίτες με τα χειρότερα τη στιγμή που τους ετοιμάζει (ή προετοιμάζει, πάντα επικοινωνιακά) για τα χείριστα. Τα πακέτα μέτρων διαδέχονται το ένα το άλλο, η οικονομία καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, η κοινωνία έχει εγκαταλειφθεί και οι πολίτες βιώνουν καθημερινά ενδο-οικογενειακά δράματα που γέννησε η ανεργία… Παρ’ όλα αυτά, κι ενώ η μαύρη τρύπα απειλεί να κυκλώσει την χώρα και να την αποκλείσει από κάθε πιθανή (και ορατή αυτή τη στιγμή) διέξοδο, ο πρωθυπουργός – οικονομικός δολοφόνος συνεχίζει απρόσκοπτα το έργο του φυλασσόμενος με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.

Έχοντας οδηγήσει την χώρα σε πολιτική απομόνωση (αφού κανείς ηγέτης άλλου κράτους δεν επισκέπτεται πλέον την Ελλάδα), απολαμβάνει ο ίδιος την εξουσία του μέσα στο χρυσό του κλουβί, αγνοώντας πως οσονούπω υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα να βρεθεί πίσω από κανονικό σιδερένιο κλουβί… Και αυτή του η συμπεριφορά δεν έχει να κάνει με άγνοια του κινδύνου, αλλά με την βεβαιότητα ενός στυγνού εκτελεστή που υλοποιεί ένα σαφές σχέδιο… το οποίο διαθέτει και «έξοδο διαφυγής». Κανένας οικονομικός δολοφόνος δεν θα εξέθετε τον εαυτό του περισσότερο από όσο πρέπει, αφού γνωρίζει πολύ καλά πως πέρα από το ψυχογράφημα του θύματος, πέρα από τους ειδικούς επιστήμονες που εργάζονται για να διατηρούν το θύμα σε θέση κλινήρη και μη αντίδρασης, υπάρχει πάντα ο εκτός σχεδίου παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει το «σκηνικό» και να μετατρέψει τους ρόλους μεταξύ θύτη και θύματος… Και στο σημείο αυτό, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει τη μνεία του καλύτερου οικονομικού εκτελεστή, αφού πέρασε τα εσκαμμένα και τοποθέτησε εαυτόν προ του θύματος λαού, εκτιθέμενος ανεπανόρθωτα σε περίπτωση που ξεκινήσει μία ροή μη προβλεπόμενων αντιδράσεων…

Στο κρίσιμο σημείο που σήμερα βρίσκεται η Ελλάδα, στο βάραθρο της ανυποληψίας στο οποίο έχει βρεθεί σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, η απελπισία των πολιτών είναι δυνατόν να ξεκινήσει μία αλυσιδωτή αντίδραση η οποία θα δώσει ελάχιστα περιθώρια διάσωσης εκείνων των πρωταγωνιστών που οικειοθελώς ανέλαβαν τον ρόλο του βασανιστή – εκτελεστή. Είναι σαφές πως σαν καλός οικονομικός δολοφόνος, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θα εγκαταλείψει τον χώρο του εγκλήματος την στιγμή που όλοι αναμένουν κάτι τέτοιο. Θα το τραβήξει ακόμη περισσότερο, και θα δοκιμάσει τις εναλλακτικές που του απομένουν. Η αποχώρησή του (με ό,ποιο τρόπο κι αν γίνει αυτή) από την πολιτική σκηνή ή από τη χώρα, θα γίνει αιφνιδιαστικά και υπό το πρίσμα της «καταστροφικής μανίας» των διωκτών του (αντιπάλων πολιτικών).

Ο Γιώργος Παπανδρέου σκοπεύει να παραμείνει στην εξουσία, έως ότου ολοκληρώσει το σχέδιο των εντολέων του. Μέχρι τότε, θα συνεχίσει να πολεμά, στον πόλεμο που κήρυξε κατά του φυσικού του προϊσταμένου, του Ελληνικού λαού.
kostasxan.blogspot.com
 ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ


 

''Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, Merkel και Παπανδρέου θα εξαφανιστούν''

 

 

 

Ο M.Lewis, σε συνέντευξη του στο Reuters εμφανίζεται βέβαιος πως η χώρα μας πρώτα θα περάσει την οδυνηρή εμπειρία της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και μετά θα αποχωρήσει από το ευρώ.
Η Ελλάδα και η Ιρλανδία θα χρεοκοπήσουν, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου και η Angela Merkelθα χάσουν τις θέσεις τους, προβλέπει ο Michael Lewis, ο διάσημος συγγραφέας που παρακολουθεί στενά την εξέλιξη της κρίσης χρέους ανά τον πλανήτη.
''Η Ελλάδα χρεοκοπεί, έτσι; Κάνει αναδιάρθρωση χρέους. Όπως και εάν θέλετε να το ονομάσετε, η Ελλάδα χρεοκοπεί.Το μόνο ερώτημα είναι το πως''.
Αμέσως μετά την ελληνική χρεοκοπία θα εξαφανιστούν πολιτικά, κατά τον M.Lewis, τόσο η Μέρκελ όσο και ο Γ.Παπανδρέου : ''Δεν νομίζω ότι η Merkel θα επιβιώσει στη Γερμανία και δεν νομίζω ότι ο Παπανδρέου θα επιβιώσει στην Ελλάδα. Έχουν αποξενώσει τόσο τους πολίτες τους''.

Ο ίδιος εκτιμά πως και η Ιρλανδία θα χρεοκοπήσει, αν και διαπιστώνει διαφορές με την Ελλάδα:''Δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι Ιρλανδοί δεν θα ακολουθήσουν.Η χώρα θα αφήσει τις τράπεζές της να καταρρεύσουν και θα χρεοκοπήσει.Οι Ιρλανδοί όμως έχουν ένα μεγαλύτερο ταλέντο να υπομένουν. Εάν επιβάλλονταν στους Έλληνες όσα επιβλήθηκαν στους Ιρλανδούς, θα έπεφταν πυροβολισμοί''.
 Kafeneio

 

 

Εγκαταλείψτε τώρα την Βουλή

 


Kαλούνται όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, να εγκαταλείψουν άμεσα το Ελληνικό Κοινοβούλιο, καταγγέλλοντας την αντιδημοκρατική κυβερνητική δράση.

Η συμμετοχή σε διαδικασίες που προσβάλλουν το Σύνταγμα της χώρας…
Η συμμετοχή και ο συμψηφισμός νόμων που .....βάλλουν κατά των συμφερόντων των πολιτών Η συμμετοχή σε κενές περιεχομένου και θετικού αποτελέσματος «συζητήσεις», που επισημοποιούν παράνομες κυβερνητικές αποφάσεις Η συμμετοχή και παρουσία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο που παραβιάζοντας τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, εκπροσωπεί –μέσω της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου- συμφέροντα που δεν συνάδουν με τα συμφέροντα της πατρίδας και των πολιτών Η συμμετοχή σε τυπικές και όχι ουσιαστικές διαδικασίες που γίνονται από ένα καθεστώς που εμπαίζει τη λέξη Δημοκρατία
καθιστά ουσιαστική συμμετοχή – σύμπραξη και στήριξη σε μία κυβέρνηση που έχει απωλέσει προ πολλού τη νομιμότητά της έναντι των Ελλήνων πολιτών, τους οποίους αντιμετωπίζει με τον αθλιότερο δυνατό τρόπο και καταβάλλει επιπλέον προσπάθειες για να χαρακτηριστεί ως η χειρότερη των χειρότερων κυβερνήσεων που υπήρξαν ποτέ παγκοσμίως…
Η , καλεί τα κόμματα που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, να εγκαταλείψουν άμεσα το Κοινοβούλιο, να αφήσουν μόνη έναντι των ευθυνών την κυβέρνηση Παπανδρέου και τους «νέο-πατριώτες» βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που την στηρίζουν, έως ότου η σημερινή κυβέρνηση προκηρύξει εκλογές και δώσει το αναφαίρετο δικαίωμα στους Έλληνες πολίτες να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον τους. Η , καταδικάζει την κάθε είδους συμμετοχή σε νομοθετικές διαδικασίες μίας κυβέρνησης που εκτελεί συμβόλαιο εξόντωσης της χώρας και των πολιτών. Το ύστατο χρέος των πολιτικών είναι η διαφύλαξη του Συντάγματος, της νομιμότητας, της ανεξαρτησίας και της εθνικής κυριαρχίας. Εάν οι σημερινοί πολιτικοί δεν ενστερνιστούν τα αυτονόητα προκειμένου να διαφυλάξουν όλα όσα με τον όρκο τους οικειοθελώς ανέλαβαν, τότε δεν θα διαφέρουν σε τίποτε απολύτως από την κυβέρνηση των εκπροσώπων των τραπεζών, από την κυβέρνηση της εκποίησης της χώρας, από την κυβέρνηση που μετατρέπει ελεύθερους πολίτες σε είλωτες εξόφλησης των χρεών που παρήγαγε η διεφθαρμένη πολιτική σκηνή της χώρας. Η έξοδος από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, θα καταδείξει την γύμνια των -φασίζουσας συμπεριφοράς- κυβερνητικών πρακτικών και ταυτόχρονα θα σηματοδοτήσει την έναρξη μίας περιόδου αντίστασης για την κατάργηση-παύση της παράνομης κυβέρνησης Η , προειδοποιεί όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, πως ο πολιτικός τους χρόνος έχει παρέλθει και ως ύστατη κίνηση προσφοράς προς τη χώρα, μπορούν να αποχωρήσουν από το Κοινοβούλιο που δεν εξυπηρετεί Έλληνες πολίτες, αλλά συμφέροντα τρίτων, πλην των Ελλήνων. Ο Ελληνικός λαός παρακολουθεί τα γεγονότα και θα τιμωρήσει σκληρά όσους κωφεύουν στις εκκλήσεις του για σεβασμό στην αξιοπρέπειά του, για σεβασμό των δικαιωμάτων του, για σεβασμό των κεκτημένων του, για σεβασμό της ίδιας του της πατρίδας. Όσοι συνεχίσουν να συμπαρίστανται στην διαπόμπευση του Ελληνικού Συντάγματος, αυτομάτως γίνονται συνένοχοι του εγκλήματος που σχεδιάστηκε και εκτελείται εις βάρος της πατρίδας. Και ως συνένοχοι θα λογιστούν από τους πολίτες, και ως ένοχοι θα καταγραφούν από την ιστορία. Η επιλογή είναι δική τους.Η  καλεί τους Έλληνες πολίτες να στελεχώσουν τις τάξεις της και να πολεμήσουν απέναντι σε ένα καθεστώς που στο όνομα της εξυπηρέτησης των οικονομικών τρομοκρατών, των διεθνών λαμογιών, των υπόπτων συμφωνιών που γίνονται σε συζητήσεις που δεν καταγράφονται αλλά μας γίνονται γνωστές μετά την πάροδο αρκετών μηνών, που καταβαραθρώνει όλες τις αξίες και τα ιδανικά που έχει γεννήσει αυτή η χώρα.Η  δεν επαιτεί, αλλά απαιτεί τον σεβασμό στον Έλληνα πολίτη, τον σεβασμό της χώρας και όλων όσων αυτή πρεσβεύει και προειδοποιεί πως όποιοι πολιτικοί δεν σεβαστούν τους πολίτες, θα πρέπει να αναμένουν την ίδια αντιμετώπιση… Η νέα Ελλάδα δεν μπορεί να φτιαχτεί μέσα από αυτή την Βουλή. Η νέα Ελλάδα δεν μπορεί να δημιουργηθεί παρά μόνο από μία νέα Βουλή, με νέους εκπροσώπους που θα αναδείξει ο Ελληνικός λαός, έχοντας πλέον την γνώση για όλους εκείνους που τον αγνόησαν και που θέλησαν να του στερήσουν τα αυτονόητα. Η νέα Ελλάδα θα χτιστεί από τους Έλληνες και όχι από τους υπηρέτες και τους καρπαζοεισπράκτορες "φίλων" και "εταίρων". Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και όχι στους παροδικούς διαχειριστές πολιτικούς, που έχουν μετατραπεί σε πωλητές - κτηματομεσίτες.Η  ήρθε για να δώσει τη δυνατότητα να δημιουργηθεί η νέα Ελλάδα, για να δώσει τη δυνατότητα στους πολίτες να αποφασίζουν οι ίδιοι για όσα τους αφορούν.Η  ήρθε για να δώσει τη δυνατότητα στους Έλληνες πολίτες να κατάσχουν την εξουσία που παράνομα διαχειρίζονται ανίκανοι ολίγιστοι πολιτικοί που τολμούν να κατάσχουν ολόκληρη τη χώρα και να την παραδώσουν σε τράπεζες και πολυεθνικές εταιρείες. Αυτοί που έχουν ως "πολιτικό όραμα" τις περικοπές των μισθών και την εξαθλίωση των πολιτών, τις κατασχέσεις, την ποινικοποίηση της αντίδρασης των πολιτών, τις απολύσεις και την ανεργία στο 30% (και πλέον) των κατοίκων της χώρας, τους ξυλοδαρμούς και την επιβολή της εξουσίας με κάθε είδους χημικό, θα πρέπει να ξέρουν πως η τιμωρία που τους περιμένει θα αποτελέσει παγκόσμιο παράδειγμα. Και αυτό είναι δέσμευση των Ελλήνων πολιτών, των πολιτών της νέας Ελλάδας, που θα πρέπει να την γνωρίζουν για
να μην επικαλεστούν οποιαδήποτε άγνοια...



 

  ΕΕΕ...ΕΛΛΗΝΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΑΠΕΣ...ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΘΕΣΑΙ !!!

 


Ποιος καναπές. Πάει αυτός. Ήρθε μέσα ο δικαστικός επιμελητής και στον πήρε. Και τη τηλεόραση. Το αυτοκίνητο. Το σπίτι. Κι έτσι εσύ τώρα πατριώτη τι θα κάνεις? Τι θα κάνεις χωρίς καναπέ και τηλεόραση. Θα μάθεις να μιλάς από την αρχή. Θα μάθεις να περπατάς από την αρχή. Θα μάθεις να ενημερώνεσαι εκτός χαζό τηλεόρασης!  Η κυβέρνηση ΓΑΠ αυτή τη στιγμή χωρίς να το θέλει θα κάνει ένα λαό, που είχε σαν δεδομένο πως θα κοιμάται τα επόμενα 50 χρόνια τουλάχιστον τον ύπνο του δικαίου, να ξυπνήσει. Δεν το κατάφεραν τόσοι και τόσοι μυημένοι καθοδηγητές και φωστήρες και θα το καταφέρει ο ΓΑΠ!   Κατάφεραν να κάνουν να δούμε τη πραγματικότητα. Να συνειδητοποιήσουμε στο πετσί μας απότομα χωρίς αναισθητικό όλη τη βρώμα μέσα στην οποία ζούσαμε και τη νομίζαμε για φρου, φρου κι αρώματα! Κατάφεραν να μας ξεγυμνώσουν από τα παραμύθια μας και τον μακάριο ύπνο μας. 
Οι πρώην πελάτες έγιναν περίσσευμα. Ο παράδεισος ήταν δανεικός και μάλιστα από τοκογλύφους με πολύ χοντρό τόκο! Χωρίς έλεος. Χωρίς περιθώρια. Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου.
  Αποχαιρέτα το καναπέ που ήξερες. Κι αν ακόμα είσαι Σαν εκείνους που τη σκαπουλάρανε από τους ελεγκτές, στη παρακάτω στάση έρχονται και για σένα. Σαράντα φορές πάνω θα πληρώσεις το εισιτήριο που δεν έκοψες τόσα χρόνια. Το εισιτήριο της χαμένης σου ευθύνης σαν πολίτης. Τελικά το ΠΑΣΟΚ έκανε το θαύμα. Πήρε και τους καναπέδες. Και όση ακόμα κάθονται είναι γιατί δεν έχουν καταλάβει πως κάθονται στον αέρα!                        ΠΗΓΗ 

          Η χαμένη τιμή της ελληνικής 


       αστικής δημοκρατίας.




Μορφές βίας υπάρχουν πολλές, τόσες ώστε πολλές φορές να διαμορφώνουν ακόμη και την καθημερινότητα μας. Όμως, όπως σαφώς αποδείχθηκε ιστορικά από την πορεία   συγκρότησης των σύγχρονων κοινωνιών «ο Καπιταλισμός είναι η απεχθέστερη μορφή βίας οργανωμένη σε Κράτος». Ας αναλογιστούμε λοιπόν τι συμβαίνει στις κοινωνίες όπου επικρατεί ο Νεοφιλελευθερισμός, η απεχθέστερη μορφή του Καπιταλισμού. Εάν υποθέσουμε ότι αρχίζουν να δημιουργούνται οι πολιτικές συνθήκες εκείνες που σηματοδοτούν πανευρωπαϊκά αλλά και παγκόσμια το τέλος του θεσμού «Έθνος – κράτος», οι συνθήκες αυτές δείχνουν να σχηματοποιούνται, να παίρνουν σάρκα και οστά, σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, μέσω του «Ελληνικού πειράματος». Προφανώς ο Μίλτον Φρίντμαν από την κόλαση στην οποία θα βρίσκεται (η μήπως  από τον παράδεισο;)  πανηγυρίζει, γιατί θεωρεί ότι είναι ο νικητής του «πρώτου γύρου».

Στην χώρα μας τους εκπροσώπους της «σχολής του Σικάγο», στην ουσία τα δύο κόμματα εξουσίας, τα δημοσιογραφικά φερέφωνα τους και ο ΣΕΒ, τους θυμόμαστε από τα μέσα της δεκαετίας του 90 να ζητούν «λιγότερο κράτος». Προφανώς δεν εννοούσαν να αποδομήσουν την συγκεντρωτική οργανωτική δομή του κράτους προς όφελος της Άμεσης Δημοκρατίας, της αυτοοργάνωσης των πολιτών και της αυτοδιεύθυνσης του εργατικού κινήματος, αλλά την υιοθέτηση τριών απαράβατων όρων για την υλοποίηση των στόχων τους : Εξάλειψη της δημόσιας σφαίρας – απόλυτη ελευθερία κινήσεων στις πολυεθνικές εταιρείες – ανύπαρκτες δημόσιες δαπάνες.

Ο λεγόμενος και «καταστροφικός καπιταλισμός» στήνει την κυριαρχία του, ιδεολογική και οικονομική πάνω στις καταστροφές ενός τόπου, φυσικές και οικονομικές. Πολύ εύστοχα έχει εντοπίσει μέσω της μακροοικονομίας τις αέναες πηγές συσσώρευσης κεφαλαίου και κέρδους που δεν είναι πια το απλό εμπόριο αλλά αυτό που ονομάζουμε «δημόσια σφαίρα» ενός κράτους και το «δικαίωμα ιδιοποίηση» της δηλαδή της ενέργειας, των επικοινωνιών, της υγείας, της εκπαίδευσης, της παραγωγής πρωτογενούς τεχνολογίας, ακόμα και τις φυσικές ιδιαιτερότητες της.  Μέχρι τώρα είχαμε φαινόμενα οικονομικής επίθεσης μακριά από την ιστορική μητρόπολη του καπιταλισμού, την κεντρική Ευρώπη. Όμως το σχέδιο άλλαξε και ήρθε η ώρα της Ευρώπης. Αρχικά από την περιφέρεια της και όχι φυσικά απευθείας στον σκληρό πυρήνα της. Οι επιθέσεις αυτές πιθανότατα θα επιφέρουν ένα ντόμινο οικονομικής κατάρρευσης στις περισσότερες περιφερειακές  χώρες κυρίως του Νότου. Στην ουσία αυτό που επιχειρείται στην περίπτωση μας, είναι η εγκαθίδρυση ενός συστήματος που θα ορίζεται από την συμμαχία μεταξύ παντοδύναμων οικονομικά εταιρειών και μια τάξη διεφθαρμένων πολιτικών με τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα τους εξαιρετικά δυσδιάκριτες. Αυτούς τους πολιτικούς, τους έχουμε δώσει στην χώρα μας την εξαιρετική πράγματι ταυτότητα των «προθύμων». Η μέθοδος η οποία επιλέγεται σε αυτές τις περιπτώσεις τόσο από το Δ.Ν.Τ. όσο και από την «Ευρωπαϊκή πατέντα» της ΤΡΟΙΚΑΣ σήμερα, δεν είναι άλλη από τα σαρωτικά προγράμματα προώθησης της «ελεύθερης αγοράς» εν μέσω «θεραπείας – σοκ» ή «αγωγής σοκ». Η επικράτηση του συγκεκριμένου πλάνου, εκτός από την οικονομική κατάρρευση της κοινωνίας που το υφίσταται ή που δεν φάνηκε ικανή να το ανατρέψει, ακολουθεί αφενός η απώλεια της «εθνικής κυριαρχίας» και αφετέρου η μετατροπή της κοινωνίας σε ένα απέραντο στρατόπεδο εταιρικού κορπορατισμού η οποία καθίσταται έτοιμη να απολέσει ακόμα και τις μνήμες της ιστορικής ταυτότητας της, καθώς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της θα προετοιμάζουν τους αυριανούς υπαλλήλους των πολυεθνικών και όχι ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες με ανεπτυγμένο κοινωνικό και ιστορικό κριτήριο.

 Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο γελοιωδέστερος και πιο επικίνδυνος Έλληνας πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, αυτό το ανδρείκελο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, ανακαλύπτει εκ νέου την «βία», που υφίστανται οι «πρόθυμοι» του εξ αιτίας της γενικής αγανάκτησης για την υπερψήφιση του «μεσοπρόθεσμού», την στιγμή που επί δικής του κυβερνήσεως έχει καταπατηθεί κάθε έννοια Συντάγματος, έχει διαστρεβλωθεί κάθε επίκληση της «αστικής Δημοκρατίας», έχει υποβαθμισθεί στον έσχατο βαθμό  το Ελληνικό κοινοβούλιο για την λειτουργία του οποίου έχει χυθεί αίμα. Στην ουσία η «υπερψήφιση» αυτή συντελέστηκε δια πυρός και σιδήρου, εν μέσω στρατιωτικού σχεδιασμού αντιμετώπισης των εκδηλώσεων δυσαρέσκειας από τον Ελληνικό λαό, δίνοντας την εντολή στις ορδές των οργάνων καταστολής να κτυπούν αδιακρίτως και να διεξάγουν χημικό πόλεμο  στο κέντρο της Αθήνας για ένα ολόκληρο 48ωρο. Αυτός λοιπόν ο θρασύτατος υποκινητής κάθε είδους βίας (ψυχικής και σωματικής) θυμήθηκε σε διάγγελμα του για την «βία» να αναφερθεί στον Βολταίρο και τον Διαφωτισμό. Ο tempora o mores !!!.

Με βάση τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης του, ας γνωρίζει ότι αποτελεί έναν από τους βασικούς εχθρούς του Διαφωτισμού. Ποιά άραγε χαρακτηριστικά του μπορεί να επικαλεστεί αυτός και η κυβέρνηση του; Μήπως το κοινωνικό συμβόλαιο του Ζαν Ζακ Ρουσσώ που προέτρεπε σε μια Ευρώπη η οποία θα υποστήριξε πρωτίστως τα δικαιώματα του ανθρώπου και όχι της «αγοράς» όπως συμβαίνει σήμερα; Μήπως την εναντίωση των εκφραστών του στις απολυταρχικές κυβερνήσεις οι οποίες αποφασίζουν ερήμην και ενάντια της λαϊκής βούλησης; Μήπως ο όρος ότι «η κοινωνία και οι πολίτες της αναζητάνε οικονομικές αλλαγές που θα τους φέρουν στο προσκήνιο της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας τους»; Μήπως η επίκληση για «ισότητα αντί ταξικών διαφορών»; Η μήπως μέσω της επιχειρούμενης σήμερα διάλυσης της «αστικής τάξης»;

Και επειδή εικάζω πως οι συγκεκριμένοι, Πρωθυπουργός και «πρόθυμοι» πρέπει να είναι εντελώς ανιστόρητοι, σαν θιασώτες της «λειτουργικής άποψης», θα τους αφιερώσω ένα απόσπασμα το οποίο τους προτείνω να το διαβάσουν προσεκτικά, από το «Περί του κοινωνικού συμβολαίου ή αρχές του πολιτικού δικαίου» του Ρουσσώ: “Οι φορείς της εκτελεστικής εξουσίας δεν είναι αφέντες του λαού, μα υπάλληλοί του. Ο λαός πρέπει να μπορεί να τους διορίζει και να τους απολύει όποτε θέλει. Δεν υπάρχει θέμα να συμβληθούν με το λαό, πρέπει να τον υπακούσουν”.

Συνεπώς μπαίνει άμεσα το θέμα της «απόλυσης» από τον Ελληνικό λαό της πιο επικίνδυνης κυβέρνησης για τα συμφέροντα του τόπου της τελευταίας 35ετίας.  Σε διαφορετική περίπτωση…

    


Πέμπτη, 6 Οκτωβρίου 2011



Ανίκανε, πάρε την κυβέρνησή σου και 

 

φύγετε...

 

 

Καμία μεταρρύθμιση, καμία αποκρατικοποίηση, καμία μείωση του σπάταλου κράτους.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου έρχεται κάθε τόσο να ληστέψει τους φορολογούμενους για να διατηρήσει αλώβητα τα δικά της πασοκόπαιδα.
Η υπόθεση της εφεδρείας είναι τόσο αστεία όσο και το κλείσιμο της ΕΤ1 για την οποία δεσμεύθηκε ο- με 24 εκατομμύρια αγοραστής των δικαιωμάτων του Champions League -Μόσιαλος.
Αντί να βάλουν λουκέτο σε οργανισμούς και δημόσιους φορείς πάνε να ρίξουν στάχτη...

στα μάτια της Τρόικας απολύοντας συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους την ίδια ώρα που καμιά αποκρατικοποίηση δεν υπάρχει στον ορίζοντα! Ποια εργασιακή εφεδρεία και απίδια μάντολες.Έχουν γεμίσει τα υπουργεία με μουτζαχεντίν Πασόκους οι οποίοι θεωρούν την Ελλάδα τσιφλίκι τους και είναι αποφασισμένοι να την κλείσουν ταυτόχρονα με το κόμμα τους. Οι πασόκοι ιμπεριαλιστές θεωρούν πως η ιστορία της χώρας είναι ταυτισμένη μ εκείνη του κόμματός τους και πρέπει πάση θυσία να πορευθούν μαζί ακόμη και στο θάνατο.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον ο Χάρης Καστανίδης και ο Μόσιαλος παίζουν πιτσικουλιές για δήθεν δημοψηφίσματα αντί να πάνε σε εκλογές και να ξεκουμπισθούν για πάντα από προσώπου γης.
Άντε να χαθείτε προδότες, χαμένα κορμιά, τελείες της Ιστορίας… 

Από το kourdistoportocali



                  Ζούμε εποχές χούντας


 


Οσο και να προσπάθησαν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων να υποβαθμίσουν τις πρακτικές χούντας που εφάρμοσε και σήμερα η κυβέρνηση, (Παρακολουθήστε το βίντεο που παραθέτουμε) με εκτελεστικά όργανα τους πραιτοριανούς του καθεστώτος, απέναντι στους απεργούς, τα βίντεο που κάνουν το γύρω του διαδικτύου τους διαψεύδουν.

(Ακόμα και ελάχιστα δευτερόλεπτα αστυνομικής κτηνωδίας που έδειξαν τα τηλεοπτικά κανάλια προσπάθησαν να δώσουν άλλοθι στους μπάτσους. Για διαδηλωτή που έβριζε τους αστυνομικούς έκανε λόγω ο Αλφα, κουκουλοφόρους που παρεισφρήσανε στην πορεία επικαλέστηκε το Mega, ενώ η γνωστή και μη εξαιρετέα Κάτια Μακρή ισχυρίστηκε ότι «υπάρχουν οι γνωστοί-άγνωστοι κουκουλοφόροι οι οποίοι παρεισφρέουν μέσα σ αυτές τις διαδηλώσεις, ξεκινάνε τα επεισόδια και η αστυνομία από κάποια στιγμή και μετά χάνει την μπάλα». Τιμητική εξαίρεση ο Νίκος Χατζηνικολάου στο δελτίο του Αλτερ που είπε τα πράγματα με το όνομα τους ).
Πρέπει να το έχουμε ξεκάθαρο. Το σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το '73», που ακούγεται όλο και πιο συχνά, αποκτά όλο και πιο ουσιαστικό περιεχόμενο. Η κυβέρνηση έχει χάσει κάθε κοινωνικό έρισμα και στηρίζεται μόνο στα ασπόνδυλα που αποτελούν τον κυβερνητικό κοινοβουλευτικό λόχο του ΠΑΣΟΚ και στις δυνάμεις καταστολής.Ζούμε εποχές χούντας με πρακτικές αυταρχισμού και μεθόδους καταστολής που υπάρχουν μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα. Πρόκειται ξεκάθαρα για πρακτικές χούντας και το μαύρο μέτωπο που έχει κάνει ολομέτωπη επίθεση στον κόσμο της εργασίας δεν πρόκειται να διστάσει μπροστά σε τίποτα. Όσο η κυβέρνηση αιωρείται πάνω από το βαθύ ρήγμα που τη χωρίζει με την κοινωνία, τόσο ο εκφασισμός θα ανάγεται σε κύριο άξονα της πολιτικής της.

Το θέμα είναι εμείς να οργανωθούμε και να 


δώσουμε με μορφές πάλης που απαιτούν οι

καιροί την απάντηση που χρειάζεται.





 

    

Η ακόρεστη κτηνωδία των ανδρεικέλων

 


 


 





Δεν υπάρχουν πλέον λέξεις για να περιγράψουν τα καθημερινά και θηριώδη εγκλήματα αυτής της κυβέρνησης, τον κτηνώδη κυνισμό της, καθώς και τα αβυσσαλέα ψεύδη της. 


Το πλουσιότατο ελληνικό γλωσσικό οπλοστάσιο έχει εξαντληθεί και αδυνατεί να βρει τις κατάλληλες λέξεις, τις ικανές να περιγράψουν το μέγεθος των αποτρόπαιων εγκλημάτων της δωσίλογης αυτής κυβέρνησης και του δολοφονικού της ηδονισμού στην εκτέλεση των «συμβολαίων θανάτου» που τις έχουν αναθέσει οι μαφιόζοι του χρήματος. 
Αυτή η κυβέρνηση πλειοδοτεί σε κτηνωδία, σε αβυσσαλέο κυνισμό, σε αθλιότητα και ασύστολο ψεύδος από κάθε προηγούμενη. 

Έχει καταρρίψει όλα τα ρεκόρ των δωσίλογων, γενιτσάρων δούλων και λακέδων του κεφαλαίου. 

Έχει καταρρίψει όλα τα ρεκόρ στην εφαρμογή των βασανιστηρίων εναντίον του ελληνικού λαού, στην τεχνική της δολοφονικής εξόντωσης του (οικονομικής, κοινωνικής, πνευματικής), στην σπορά του τρόμου και στην κατασκευή λουκέτων για το κλείδωμα της σκέψης του… 

Αυτή η κυβέρνηση των ανδρεικέλων καθημερινά, ψυχρά και αμείλικτα, χρησιμοποιώντας κάθε απάνθρωπο και δολοφονικό μέσο σπέρνει τη μαζική καταστροφή στον ελληνικό λαό, τον εκτελεί κυριολεκτικά, διαλύει την κοινωνική και εθνική υπόσταση της χώρας και όλα αυτά στο βωμό της κερδοσκοπικής απληστίας των διεθνών ληστών, στο βωμό της διάσωσης των κερδών του χρηματιστηριακού και τραπεζικού κτήνους. 

Τώρα προωθείται το νέο «συμβόλαιο θανάτου»: Η εκτέλεση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. 

Καταργούν τους κατώτερους μισθούς Χτυπάνε και το τελευταίο οχυρό των εργατικών δικαιωμάτων, την τελευταία γραμμή άμυνας που διαθέτει ο εργαζόμενος απέναντι στην εξουσία του κεφαλαίου. 

Η επιδίωξη να καταργηθεί ακόμα και ο κατώτερος μισθός, που σήμερα ανέρχεται μόλις στα 750 ευρώ και αυτά μεικτά και ό,τι άλλο προβλέπει η Εθνική Σύμβαση, κτυπάει την καρδιά της εργατικής τάξης.

 

Μια πρωτοβουλία και οργάνωση ενός ενωμένου ισχυρού λαϊκού κινήματος με πολιτικο ιδεολογικό όραμα έξω από το σημερινό σάπιο πολιτικό σύστημα στις σημερινές συνθήκες θα αποτελέσει εκρηκτικό καταλύτη όχι μόνο για την αναχαίτιση της κυβερνητικής επιδρομής, αλλά και για το γκρέμισμα της κυβέρνησης των ανδρεικέλων. 
(πατριωτικό περιοδικό ρεσάλτο)

 

 

4η Οκτωβρίου. Δύο χρόνια δόγμα του 

ΠΑΣΟΚ. 

Ημέρα ζώων σαν και μένα.


«Ο κόσμος ξυπνά έξω από το παράθυρό μου
και τραβά τις αισθήσεις μου στο φως του Ήλιου»
Όμως διαπιστώνω με αηδία ότι ο χρυσός δίσκος του Απόλλωνα έχει μείνει μισός. Το χρώμα του έχει γίνει πράσινο, στο χρώμα της μούχλας και το φως του αποπνέει μια αισχρή οσμή από ρέψιμο ντομάτας.
Κλείνω τη μύτη και κοιτώ προς ένα χοντρό παν-καλό στην ασχήμια της ψυχής να κατατρώει ένα μποστάνι ντομάτες μαζί με τους αγρότες, τα ζώα και τα ποντίκια. Αηδιαστικό θέαμα. Ειδικά όταν πέρδεται και ακούγονται γελάκια από την τηλεόραση που τρέχει πίσω του.
Ένας λαγός ντυμένος Γιάννης Βούρος φωνάζει «ΟΧΙ» πολύ δυνατά και κοιτά το πορτοφόλι του. Φωνάζει έπειτα «ΝΑΙ» σηκώνοντας το χέρι του και τρέχοντας χάνεται έπειτα στο λαγούμι του.
Από το σχολείο απέναντι τα παιδιά βγαίνουν έξω ενώ τα κυνηγά η διευθύντρια, η Αννούλα του Αγγλοσάξωνα του βορρά, φωνάζοντας «No Greek! OUT!»
Τα παιδιά μαζεύονται και χαμογελώντας πηγαίνουν προς τους γονείς τους που λουφάζουν φοβισμένοι. Απέναντί τους ένας χοντρός τύπος που μιλά ακατάπαυστα κοιτώντας με άγριο βλέμμα μια τηλεοπτική κάμερα.
Τα παιδιά βγαίνουν μπροστά να προστατεύσουν τους ενήλικες. Τότε ένα σάλπισμα πλοίου ακούγεται και ένας Παπουτσής από τον τόπο μου μπαλωμένος με φουγάρο εμφανίζεται. Το σπρώχνουν ογδόντα νεκροί. Μπροστά προπορεύονται πάπιες που πάνω τους κουβαλούν γουρούνια που ουρλιάζουν «ΔΙΑΣ». Οι χοίροι κρατούν ασπίδες και κλομπ και επιτίθενται στο χαμόγελο που ζητά γνώση και διδασκάλους.
Κάποιος λέει «ΠΑΜΕ μόνος».
Στον ουρανό ανοίγει ένα τηλεπαράθυρο και μια μαριονέτα που Τρέμει αρχίζει να ωρύεται. Από τις σκοτεινές γωνίες ασπρουλιάρες φάτσες με ξανθά μαλλιά σέρνουν τα ανάπηρα αισθήματά τους. Ορμούν πάνω στους γονείς τρώγοντας τις σάρκες τους. Ο απέθαντος της Κρήτης βγαίνει από τον τάφο του και κάνει παπάρα από το αίμα που τρέχει στους δρόμους. «Πρέπει να πέσει και άλλο ο αιματοκρίτης» φωνάζει. Οι ευδαίμονες γίνανε δαίμονες.
Μια γυναίκα με κολοβό μουστάκι, πιο άσχημη και από άσχημο άντρα, κάθεται πάνω σε Σαμάρι Μεσσηνιακό μερσεντές που γράφει «Διαπραγμάτευση». Μαστιγώνει έναν άντρα ψηλό και καλογυμνασμένο. Έχει καράφλα και μουστάκι ενώ τα σαρδάμ του τού προσδίδουν μια παιδική αθωότητα.
«Λεφτά υπάρχουν» μου φωνάζει όπως με βλέπει.
«Που;» ρωτάω σαστισμένος.
«Στο άκρο του Πλανήτη».
«Μα ο πλανήτης είναι σφαίρα. Δεν έχει άκρη» απαντώ αγανακτισμένος.
«Ράους» ακούγεται η σκληρή φωνή της γυναίκας με το κολοβό μουστάκι και τη χειροκροτεί ένας γερασμένος βοδυμπίλντερ που κάνει κωλοτούμπες.
4η Οκτωβρίου. Δύο χρόνια δόγμα του παΣΟΚ. Ακροβάτες χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Ημέρα ζώων σαν και μένα. Το μέλλον σβήνει στο χαμόγελο.

 


 


          Ώρα μηδέν για το ευρώ


 

Από τους Financial Times (via Euro2day) 

Του Wolfgang Munchau 

Η αδυναμία του πλανήτη να αποτρέψει την οικονομική διολίσθηση και το ντόμινο στην Ιταλία έχει αλλάξει τη φύση της κρίσης στην ευρωζώνη. Εκείνο που ήταν κάποτε πρόβλημα χρέους μικρών περιφερειακών κρατών απειλεί τώρα την ύπαρξη του ευρώ. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έκαναν καλή πρόβλεψη. Δεν έκαναν επαρκή επανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Και, όταν σχεδίασαν το ταμείο διασώσεων European Financial Stability Facility (EFSF), έφτιαξαν έναν μηχανισμό κατάλληλο μόνο για μικρές χώρες. Η στρατηγική τους είναι ανεπαρκής. 
Στη φθινοπωρινή σύνοδο Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και Διεθνούς Τράπεζας οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης υπέστησαν πρωτοφανή πίεση να δράσουν. Θα το κάνουν; 
Από απλή τεχνική άποψη, η κρίση στην ευρωζώνη μπορεί ακόμη να επιλυθεί. Ένα ομόλογο ευρωζώνης, σε συνδυασμό με την ελάχιστη απαραίτητη δημοσιονομική ενοποίηση, θα τα καταφέρει. Εναλλακτικά η ΕΚΤ μπορεί να επεκτείνει το πρόγραμμα επαναγορών με ανάλογο αποτέλεσμα. Όλες αυτές οι κινήσεις θα απαιτούσαν δημοσιονομικές και χρηματοπιστωτικές μεταρρυθμίσεις. 
Μια πιο μετριοπαθής αλλά αποτελεσματική πρόταση θα ήταν να δυναμώσει το EFSF. Να αποκτήσει, όπως πρότειναν οι οικονομολογοι κ. Thomas Mayer και Daniel Gros τραπεζική άδεια ώστε να αντλεί κεφάλαια από την ΕΚΤ. Άλλοι έχουν προτείνει να εκδώσει το EFSF ομόλογα με έκπτωση. Ακούστηκε επίσης η πρόταση να μετατραπεί σε ασφαλιστική εταιρεία. Οι τεχνικές λεπτομέρειες είναι περίπλοκες, σε χρηματοοικονομικό, νομικό και πολιτικό επίπεδο. Το πραγματικό πρόβλημα, όμως, δεν είναι τεχνικό, αλλά πολιτικό. Μέχρι πρόσφατα η κ. Angela Merkel επαναλάμβανε κάθε ημέρα ότι δεν θα υπάρξει ομόλογο ευρωζώνης. Το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο έβγαλε απόφαση που περιορίζει ακόμη περισσότερο την ευχέρεια πολιτικών ελιγμών. Η συζήτηση επικεντρώνεται αποκλειστικά στο τι δεν μπορεί να γίνει, παρά στο τι μπορεί να γίνει: Όχι ομόλογο ευρωζώνης, όχι νομισματικοποίηση, όχι διάσωση, όχι διάλυση, όχι το ένα, όχι το άλλο. Ο κόσμος συζητάει για τα βήματα που πρέπει να γίνουν στην επόμενη κρίση και η Ευρώπη παιδεύεται ακόμη με την επικύρωση των, μάλλον μικρών, αλλαγών που συμφωνήθηκαν για το EFSF στις 21 Ιουλίου ή και την προηγούμενη διαμάχη για το αίτημα της Φινλανδίας για εγγυήσεις. Η ευρωπαϊκή στρατηγική χωλαίνει μονίμως.
Και θα συνεχίσει έτσι. Την Πέμπτη, η Bundestag θα ψηφίσει για το EFSF. Τον Οκτώβριο θα ψηφίσει για την επόμενη δόση προς την Ελλάδα. Το νέο έτος θα ψηφίσει για τον European Stability Mechanism. Έως τότε ίσως χρειαστεί να ψηφίσει και για ένα τρίτο ελληνικό πρόγραμμα, ένα δεύτερο για την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία. Κάθε κίνηση απαιτεί ξεχωριστή ψηφοφορία στη γερμανική Βουλή. Το Βερολίνο δεν είναι, όμως, η μόνη πηγή ανησυχίας. Οι κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες καταρρέουν στο Ελσίνκι, στη Χάγη, στην Μπρατισλάβα – και στην Αθήνα. Πιστεύετε πράγματι ότι το ελληνικό κοινοβούλιο μπορεί να εφαρμόζει το ένα πρόγραμμα λιτότητας πίσω από το άλλο με πλειοψηφία πέντε εδρών; 
Οπότε, ακόμη κι αν οι ηγέτες της Ευρώπης μαζεύονταν αύριο και συμφωνούσαν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να λυθεί η κρίση, δεν θα την έλυναν αν δεν αποδείκνυαν ότι απολαμβάνουν πλήρη πολιτική στήριξη. Κι αυτό είναι δύσκολο. Για να γίνει, η κ. Merkel θα πρέπει να κάνει πολύ περισσότερα από το να δηλώνει ότι μια αποτυχία του ευρώ θα σημάνει αποτυχία της Ευρώπης. Θα πρέπει να παίξει στο τραπέζι το πολιτικό της μέλλον. Εν τω μεταξύ η εγχώρια πιστωτική αποστράγγιση και η παρατεταμένη οικονομική επιβράδυνση σύντομα θα επαναφέρουν την ευρωζώνη στην ύφεση. Για να σπάσει αυτόν τον φαύλο κύκλο, η ΕΚΤ θα πρέπει να μειώσει τα επιτόκια και να επιστρέψει σε μια στρατηγική απεριόριστου μακροχρόνιου δανεισμού. Οι κυβερνήσεις πρέπει γρήγορα να αρχίσουν την επανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος. 
Η Ε.Ε. έχει χάσει δύο πολύτιμα χρόνια σε ανέντιμα stress tests που έχουν υπονομεύσει την αξιοπιστία της European Banking Authority, της Κομισιόν, των εθνικών κεντρικών τραπεζών και των εθνικών εποπτικών αρχών. Αν λάβουμε υπόψη και την οικονομική διολίσθηση, οι ευρωπαϊκές τράπεζες μπορούν να πάσχουν από ανάγκες επανακεφαλαιοποίησης ύψους 500 δισ. ευρώ. Πέρα από τις πολύ άμεσες ανάγκες, η ευρωζώνη θα πρέπει να παράσχει ένα κοινό «χειρόφρενο» για το τραπεζικό σύστημα, όχι μόνο για τις τράπεζες της περιφέρειας, αλλά για όλους τους οίκους με βαρύτητα στο σύστημα. Ένα τέτοιο σύστημα θα περιλαμβάνει εποπτεία, καθεστώτα διάλυσης και ασφάλιση καταθέσεων. Θα συναντήσει, περιμένουμε, ανάλογη πολιτική αντίσταση όσο και τα ευρωομόλογα: οι Γερμανοί και Ισπανοί πολιτικοί ασκούν πολιτική μέσω των Landesbanken και των cajas. Η διάσωση της ευρωζώνης απαιτεί ένα σχέδιο δράσης σε κλίμακα που είναι δύσκολο να φανταστούμε. Τις ερχόμενες εβδομάδες οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες θα πρέπει να αποφασίσουν τι θα κάνουν με την Ελλάδα, με την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με τη διόρθωση του EFSF – και να τα κάνουν όλα με μια καθαρή στρατηγική που θα αφορά το μέλλον της ευρωζώνης. Μια βραχυπρόθεσμη διόρθωση ίσως εντυπωσιάσει τις αγορές για λίγες ημέρες. Όμως, δεν θα λύσει την κρίση.  Με βάση προηγούμενες επιδόσεις, μου είναι δύσκολο να φανταστώ το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να αντεπεξέρχεται στις απαιτήσεις των περιστάσεων. Αν το κάνει, θα είναι ακόμη δυσκολότερο να βρει στήριξη σε εθνικό επίπεδο. 
Πάντως, δεν έχω δει ποτέ Ευρωπαίους πολιτικούς τόσο τρομαγμένους όσο τους είδα στην Ουάσιγκτον τώρα.