Θα απολαύσουμε τον βιασμό μας;

Η Γερμανία υπολογίζει πως με ένα κούρεμα του χρέους κατά 50%, το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ θα πέσει στο 120% σε 10 χρόνια. Τότε ελπίζει (δεν είναι βέβαιο) να καταστεί το ελληνικό χρέος ελέγξιμο (προσέξτε, όχι βιώσιμο), καθότι σήμερα βέβαια τρέχει ανεξέλεγκτα. Ταυτόχρονα ο κ. Καζάκης έλεγε χθες, σε έναν τηλεοπτικό σταθμό, πως αν όλα τηρηθούν με θρησκευτική ευλάβεια και αν υπάρξει απόλυτη δημοσιονομική πειθαρχία και οι στόχοι που τίθενται επιτυγχάνονται στο 100%, τότε...

η Ελλάδα θα μπορέσει να αποπληρώσει το σημερινό χρέος της το 2150!!!

Απ΄ όλα τα πιο πάνω βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα ότι η αγωνία του πολιτικού συστήματος, δεν είναι σε καμία πλέον περίπτωση, το εάν θα επιτύχουμε οικονομική ανάκαμψη, οικονομική ευμάρεια και άλλες παρόμοιες αστειότητες.  Αυτά είναι τελειωμένα.

Η αγωνία του πολιτικού συστήματος είναι το πώς θα μπορέσει να επιτύχει με κάθε τρόπο, να ξεπεραστεί το σοκ του βιασμού που υφίσταται η παρούσα γενιά. Δηλαδή η γενιά η οποία από την οικονομική άνεση θα πέσει απότομα στην μόνιμη οικονομική εξαθλίωση. Γνωρίζει πως αν καταφέρει να καθυποτάξει την γενιά μας, ώστε να αποδεχτεί τον βιασμό της, τότε θα παγιώσει την κατάσταση και οι επόμενες γενιές θα θεωρούν την μιζέρια και την υποδούλωση της χώρας ως κάτι το φυσιολογικό. Γι’ αυτό βλέπετε ότι μας υπόσχονται πως του χρόνου θα….. και ξανά του χρόνου θα…. και ξανά μανά του χρόνου θα…. και όλο αυτό το παραμύθι θα συνεχίζεται, μέχρι να παγιωθεί η κατάσταση και να ατονήσουν οι αντιστάσεις του βιαζόμενου. Δεν μας λένε την αλήθεια για το πραγματικό χρονοδιάγραμμα εξόδου από την κρίση και είναι εύλογο το γιατί…

Αυτή λοιπόν είναι η σημερινή αγωνία του πολιτικού συστήματος και εμείς θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση επιτέλους.

Θα υποταχθούμε εμείς τώρα και θα υποθηκεύσουμε και τις μελλοντικές γενιές ή θα ξεσηκωθούμε;

Αν είναι να αποδεχτούμε τον βιασμό μας, ας τον αποδεχτούμε ήσυχα και όμορφα και ας μην κάνουμε την κατάσταση πιο δραματική.

Αν όμως είναι να ξεσηκωθούμε, ας αρχίσουμε άμεσα να ετοιμαζόμαστε…

hassapis-peter

    

Και τώρα το τέλος: Το λυκόφως της 

 

κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου...

Φαίνεται ότι αυτή την φορά η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να αποφύγει αυτό που γλίτωσε στο «παρά 1’» τον Ιούνιο: Τις εκλογές. Και αν τον Ιούνιο υπήρχε η εναλλακτική πρόταση της συγκυβέρνησης πριν πάει σε εκλογές, τώρα αυτή την δεν υπάρχει: Οι σχέσεις των δύο κομμάτων και των δύο ηγετών είναι πιο «ψυχρές» από ποτέ.
Το εύλογο ερώτημα πολλών είναι «Γιατί να παραιτηθεί;» και συνοδύεται από την διαπίστωση «Ειδικά όταν οι ξένοι που την ελέγχουν δεν θέλουν εκλογές».
Στον αντίποδα υπάρχουν γεγονότα και εξελίξεις που είναι πραγματικά «πρωτοφανή/είς»:  Στο κυβερνητικό στρατόπεδο συμφωνούν στην εκτίμηση ότι εάν η συμφωνία της Τετάρτης είναι κακή  (μεγάλο “κούρεμα”, πιστωτικό γεγονός, ευθεία πολιτική επιτροπεία της κυβέρνησης από τους ξένους κλπ) ο Γιώργος Παπανδρέου θα επιστρέψει στην Αθήνα με έτοιμη την ανακοίνωση προσφυγής στις κάλπες.
Αυτό που θα συμβεί στα ασφαλιστικά τα ταμεία, στις τράπεζες κλπ και εν τέλει η κοινωνία είναι πολύ βαρύ για να το ανθέξει η οιαδήποτε κυβέρνηση. Και μην ξεχνάμε ότι μέχρι σήμερα τα τελευταία μέτρα εξαθλίωσης είναι απλά … λόγια. Όταν θα γίνουν πράξεις, τότε ποιος θα σταματήσει έναν εξαθλιωμένο λαό από να αντιδράσει ακόμα και βίαια;
Εάν είναι η ηπιότερη, δηλαδή το «κούρεμα» δεν είναι πάνω από 35 ή έστω 40% τότε θα καταφέρει να ελέγξει και πάλι τις εξελίξεις. Η πρώτη αφορά τον σχηματισμό κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης με όλους τους άλλους πλην Ν.Δ. Δηλαδή να κάνει πρόταση σε Γιώργο Καρατζαφέρη, Φώτη Κουβέλη, Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και “συναινετικούς” βουλευτές της ΝΔ για να στηρίξουν ένα τέτοιο σχήμα.
Πέρα από την Ντόρα Μπακογιάννη που σε τελική ανάλυση δεν … έχει να κάνει και τίποτα καλύτερο, αλλά και ψυχικά συνάδει με την «μεταρρυθμιστική» πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει περίπτωση κανείς από τους άλλους να δεχθούν, γιατί οι αυτόχειρες μπορεί να έχουν αυξηθεί στην ελλάδα, όχι όμως σε τέτοιο βαθμό.
Εναλλακτικά κάποιοι κυβερνητικοί βουλευτές, όπως οι 28 που υπέγραψαν την κοινή πρόταση για ανάληψη πρωτοβουλιών από τον πρωθυπουργό, θεωρούν ότι η κυβέρνηση οφείλει να φέρει την ευρω-συμφωνία στη Βουλή για έγκριση από ευρεία πλειοψηφία 180 ψήφων, υποχρεωτικά πλέον, αφού θα περιλαμβάνει με σαφήνεια εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εάν η ΝΔ επιμείνει στην καταψήφιση, τότε “πάμε σε εκλογές χωρίς να κατηγορηθούμε ότι δραπετεύουμε” - ανοίγοντας τον δρόμο για κυβέρνηση συνεργασίας.
Πάντως όλες οι πληροφορίες που έρχονται από το εξωτερικό μιλάνε για "κούρεμα" τουλάχιστον 60%. Άρα...

defencenet.gr

Το ποσοστό κουρέματος κρίνει το μέλλον των τραπεζών

Το ποσοστό κουρέματος κρίνει το μέλλον των τραπεζών

Οι αριθμοί δεν είναι... στοργικοί 

Από Το Ποντίκι 19.10.2011 (απ' όπου και το σκίτσο τουΠέτρου Τσιολάκη) 

Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας έκανε τα εγκαίνιά του πριν από μερικές ημέρες όταν στη... στοργική αγκαλιά του κατέφυγε η Proton Bank, η οποία δεν είναι η μόνη που θα έχει αυτή την κατάληξη. Πολύ σύντομα, ανάλογα με το ποσοστό «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων, στο ίδιο ταμείο μπορεί να καταλήξει (για λίγο ή για πολύ) και το υπόλοιπο τραπεζικό σύστημα. Εξαίρεση οι κρατικές τράπεζες, που δεν μπορούν να κρατικοποιηθούν για να... προστατευθούν. 


Το ερώτημα τι γίνεται στην περίπτωση που μία κρατική τράπεζα δεν «αντέξει» τέθηκε επί τάπητος σε συζητήσεις στην Τράπεζα της Ελλάδος τις τελευταίες ημέρες, καθώς διαπιστώνεται ότι οι αριθμοί της (άρα και η υπόστασή της) μπορεί να μην αντέξουν ούτε καν μέχρι το «κούρεμα». 

Τα μαθηματικά που έπεσαν στο τραπέζι, απλά: Με κούρεμα 40%-50% οι ζημιές που θα πρέπει να γράψει η ΑΤΕ κυμαίνονται στα 1,6 με 2 δισ. ευρώ. Με ίδια κεφάλαια μόλις 440-450 εκατ., η τράπεζα θα χρειαστεί νέα κεφάλαια της τάξης του 1,5 δισ. ευρώ. 

Την ίδια στιγμή οι ζημιές του πρώτου εξαμήνου έφτασαν τα 900 εκατ. (με τα 840 να αποδίδονται στο αναγκαστικό κούρεμα του 21% που έφεραν τα στρες τεστ). Αλλά το χειρότερο είναι ότι οι έλεγχοι της BlackRock στο δανειακό της χαρτοφυλάκιο θα επισύρουν πρόσθετες προβλέψεις κάπου 800 εκατ. ευρώ (πέραν των 1,6 δισ. που υπάρχουν ήδη). Κι έτσι ο τελικός λογαριασμός ξεπερνάει τα τρία δισ. ευρώ! 


Τεστ με πολύ... στρες 

Σε ό,τι αφορά τις ζημιές από το επερχόμενο «κούρεμα», το πρόβλημα αφορά όλες τις τράπεζες. Με το «πιθανότερο» σενάριο ενός κουρέματος στο 40%-50%, οι τραπεζίτες θα γράψουν ζημιές 12 με 15 δισ. ευρώ. 

Επιπλέον, επίσης για όλους, το τσεκ της BlackRock θα βάλει πρόσθετες προβλέψεις 9 με 10,5 δισ. Έτσι ο τελικός λογαριασμός θα κυμανθεί στα 24 με 25 δισ. για όλο το τραπεζικό σύστημα. Ο αριθμός μπορεί κάποτε να αφορούσε τα κέρδη του έτους για τους τραπεζίτες, αλλά σήμερα είναι αστρονομικός και βέβαια μη αντιμετωπίσιμος. 

Το τρίτο και σοβαρότερο πρόβλημα (που αφορά πάλι όλους, αλλά επηρεάζει περισσότερο την ΑΤΕ) είναι τα νέα στρες τεστ, που σε ένα τέτοιο περιβάλλον καλούν τις τράπεζες να δείξουν ότι διαθέτουν δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας (core tier 1) κοντά στο 10%. Κάτι τέτοιο είναι εφιάλτης για τις ευρωπαϊκές τράπεζες, αλλά περισσότερο για τις ελληνικές, και έτι περαιτέρω για την ΑΤΕ. 

Όπως είναι γνωστό, τα περασμένα στρες τεστ με τον δείκτη επάρκειας core tier 1 στο 5% τα πίστεψαν μόνο οι τραπεζίτες. Οι περισσότερες τράπεζες, έστω και με κάποια αγκομαχητά, τα πέρασαν, για να καταλήξουν... πανηγυρίζοντας ένα ωραίο απόγευμα του Ιουλίου. 

Αν βέβαια τα πράγματα ήταν τόσο απλά, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα με τις τράπεζες. Ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Και δεν είναι μόνο οι αγορές και οι αξιολογητές που παίζουν εδώ τον ρόλο του κακού (και υποβάθμισαν πάλι ομαδόν ελληνικούς και ξένους οίκους), αλλά η πραγματικότητα. 

Και γι' αυτό (για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας) τα νέα τεστ κοπώσεως σχεδιάζονται ώστε να μπορέσουν να επιβεβαιώσουν με αντικειμενικούς όρους και προϋποθέσεις την τρέχουσα κεφαλαιακή διάρθρωση των τραπεζών. 


Χαμηλά ο πήχης 

Ας δούμε, όμως, και εδώ τα πράγματα από την αρχή: Στα προηγούμενα τεστ ο πήχης για το core tier 1 μπήκε στο 5%. Και πάλι βέβαια δόθηκε χώρος στις τράπεζες να παίξουν με τα νούμερα. Έτσι, με βάση τις (ετεροχρονισμένες) παραδοχές του 2011, η Εθνική Τράπεζα παρουσίασε core tier 1 9,7%, η Alpha Βank 8,2%, η Eurobank 7,6%, το Τ.Τ. 7,1%, η Πειραιώς 6,3% και η ΑΤΕ 6%. 

Με προϋπόθεση, λοιπόν, τους υπολογισμούς και τα... μεταγενέστερα γεγονότα που υποσχέθηκαν να πραγματοποιήσουν οι ελληνικές τράπεζες για να ενισχύσουν τα κεφάλαιά τους διαμορφώθηκε και πλεόνασμα κεφαλαίου (!) της τάξης των 5,05 δισ. ευρώ. 

Έτσι, εάν στα νέα τεστ το όριο δεν βρίσκεται στο 5% (που είναι βέβαιο), αλλά μεταξύ 7% ή και 10%, όπως διαρρέεται αρμοδίως, καμία ελληνική τράπεζα δεν θα τα περάσει, ιδιαίτερα καθώς θα περιλαμβάνεται μεγάλο haircut στα ελληνικά ομόλογα 40% ή 50%. 

Για την ΑΤΕ οι αριθμοί του συναγερμού δείχνουν ότι απαιτεί ενίσχυση σε νέα κεφάλαια όση και η Eurobank, η οποία είναι όμως μια υπερπολλαπλάσια τράπεζα. Επίσης στο ερώτημα ποιος μπορεί να βάλει τα χρήματα αυτά, η απάντηση δεν υπάρχει καθώς είναι δεκαπλάσια αυτών που υποσχέθηκε να βάλει το Κατάρ στο σχήμα Alpha - Eurobank! 

Τι μπορεί να γίνει; Οι πληροφορίες από την αίθουσα όπου εξετάστηκε το πρόβλημα μιλούν για ένα σχέδιο σωτηρίας στην αγκαλιά του ομίλου της Εθνικής. Κάπως έτσι μπορεί να αρχίσει να διαμορφώνεται και ο έτερος βασικός τραπεζικός πόλος της Ελλάδας. Με την ένωση δηλαδή των κρατικών μαγαζιών... 


Η παρέμβαση Σάλλα 

Χαρακτηριστική της κρισιμότητας των ημερών για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ήταν η παρέμβαση, την Παρασκευή, του προέδρου της Τράπεζας Πειραιώς Μιχάλη Σάλλα, ο οποίος εμφανίστηκε εκ διαμέτρου αντίθετος με την επιβολή «κουρέματος» υψηλότερου από το 21% στα ομόλογα που κατέχουν ιδιώτες. 

Συγκεκριμένα, ο Σάλλας σημείωσε ότι ένα «κούρεμα» της τάξεως του 50% δεν θα απέφερε για το Δημόσιο μείωση του δημόσιου χρέους κατά 180 δισ. ευρώ, όπως κάποιοι διαδίδουν, αλλά μόλις 20 έως 25 δισ. ευρώ περίπου! Ακόμη όμως κι έτσι, από το όφελος αυτό, επειδή η Ελλάδα θα αναγκαζόταν να ξαναδανειστεί για να επανακεφαλαιοποιήσει τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία, θα εξανεμίζονταν κάπου «10 ή 15 δισ. ευρώ, από ένα σύνολο χρέους 360 δισ. ευρώ!» 

Τον ρεαλισμό της παρέμβασής του ανέδειξε την ίδια μέρα η ελβετική τράπεζα UBS, η οποία δημοσιοποίησε εκτιμήσεις πολύ κοντά σε αυτές του προέδρου της Τράπεζας Πειραιώς. 


Τα αποθεματικά 

Τέλος, να σημειώσουμε την παρατήρηση του Σάλλα ότι, στο πλαίσιο της ανταλλαγής ομολόγων που συμφωνήθηκε την 21η Ιουλίου, αυτοί που δήλωσαν συμμετοχή «ήταν σχεδόν πάνω από 50% ελληνικές τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή όλη η ιστορία αφορά κυρίως το ελληνικό ασφαλιστικό και τραπεζικό σύστημα, για τα οποία το ελληνικό Δημόσιο θα πρέπει να ξαναδανειστεί για να καλύψει τις ανάγκες που δημιουργούνται εξαιτίας αυτής της αύξησης "κουρέματος"». 

Και η κατάληξη άνευ σχολίων: «Έτσι θα έχουμε το φαινόμενο το ελληνικό Δημόσιο να αποδέχεται να διαγράψουν τα ελληνικά ιδρύματα χρέος που θα τα οδηγήσει σε μείωση των αποθεματικών ή της κεφαλαιακής τους επάρκειας, για να δανειστεί στη συνέχεια και πάλι ο κράτος από διεθνείς οργανισμούς, με ό,τι αυτό σημαίνει πολιτικά και οικονομικά, για να επανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες και να καλύψει τα ταμεία. 

Συνέπεια όλων αυτών είναι η χώρα να καταρρακώνεται διεθνώς, να της ασκούν ακόμη περισσότερες πιέσεις, να δημιουργείται κίνδυνος μόλυνσης ολόκληρου του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως άλλωστε υποστηρίζει και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και ασφαλώς να διαλύεται για πολλά χρόνια το ελληνικό Χρηματιστήριο, το οποίο έχει υποστεί ήδη δεκάδες δισ. ζημία από την όλη συζήτηση»... 

Παπαδήμος: Επικίνδυνο ένα haircut 50%

Σάββατο, 22 Οκτωβρίου 2011

Παπαδήμος: Επικίνδυνο ένα haircut 50%

 Ένα «κούρεμα» 50% του χρέους θα αναγκάσει τις ελληνικές τράπεζες να αναζητήσουν κρατική βοήθεια

Σημαντικούς κινδύνους όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά συνολικά για το ευρωσύστημα θα έχει ένα haircut 50% προειδοποιεί ο ΛουκάςΠαπαδήμος, πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και σύμβουλος του πρωθυπουργού, με άρθρό του στους Financial Times, ζητώντας να σταματήσει η πίεση που δέχεται η Ελλάδα για την αναδιάρθρωση των υποχρεώσεών της.
Συγκεκριμένα, ο κ. Παπαδήμος τονίζει ότι τα οφέλη μιας αναδιάρθρωσης χρέους ενός κράτους της ευρωζώνης εξαρτώνται από την κατανομή των πιστωτών και την ικανότητά τους να απορροφήσουν τις ζημίες χωρίς να καταφύγουν σε κυβερνητική υποστήριξη.
Αναφερόμενος στην ελληνική περίπτωση, ο κ. Παπαδήμος σημειώνει ότι μόνο το 40% του χρέους βρίσκεται στην κατοχή ξένων ιδιωτών επενδυτών, οπότε ένα «κούρεμα» της τάξης του 50% θα οδηγούσε σε μείωση του συνολικού κόστους μόνο κατά 20%.
Όπως εξηγεί, το 30% του χρέους ανήκει σε Έλληνες, κυρίως τράπεζες, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά ταμεία. Στην περίπτωση που το «κούρεμα» είναι στο 50% οι οργανισμοί αυτοί θα αναγκαστούν να αναζητήσουν κρατική βοήθεια εξανεμίζοντας τα όποια οφέλη θα είχε η Ελλάδα από τη μείωση του χρέους. 
Παράλληλα, οι απώλειες των νοικοκυριών αλλά και των επιχειρήσεων, εκτός του χρηματοοικονομικού τομέα, θα έπλητταν την οικονομική δραστηριότητα και κατ’ επέκταση τα φορολογικά έσοδα. 
Επιπλέον, μια σημαντική απομείωση του ελληνικού χρέους θα επηρέαζε αρνητικά την ευρωζώνη, οδηγώντας σε παρέμβαση των κυβερνήσεων για την ενίσχυση των θεσμικών φορέων, καθώς ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους βρίσκεται στην κατοχή του ΔΝΤ και της ΕΚΤ.

Επομένως, σύμφωνα με τον κ. Παπαδήμο, οι φορείς αυτοί δεν μπορούν να επιβαρυνθούν με το κόστος μιας αναδιάρθρωσης. 
voria.gr

ΝΕΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΛΛΗΡΗΜΑ ΤΟΥ ΣΚΑΪ

ΝΕΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΛΛΗΡΗΜΑ ΤΟΥ ΣΚΑΪ

Νέος ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ
  
Το ΣΚΑΪ και γενικότερα το συγκρότημα Αλαφούζου (Καθημερινή κτλ.) βρίσκεται στην πρωτοπορία των κατοχικών δυνάμεων και των δυνάμεων που υπερασπίζονται το μνημόνιο. 
Είναι η φωνή του πιο επιθετικού κομματιού της αστικής τάξης. Κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ προπαγάνδα υπέρ του κεφαλαίου, της κυβέρνησης, των τραπεζών και των ντόπιων και ξένων τοκογλύφων. 
Πάντα εναντίον του ελληνικού λαού και της εργατικής τάξης. 

Κάθε κοινωνική ομάδα που αντιστέκεται και διαμαρτύρεται στοχοποιείται και κατασυκοφαντείται. Από τους δημοσίους υπαλλήλους που είναι οι Εβραίοι της εποχής μας και στο τέλος θα μας πουν ότι φταίνε και για την τρύπα του όζοντος μέχρι τους λιμενεργάτες που με δύο μέρες απεργία καταστρέφουν τον τουρισμό, τους ταξιτζήδες και τους φορτηγατζήδες που είναι προνομιούχοι και συντεχνίες. Για όλους έχουν λάσπη τα, σε διατεταγμένη υπηρεσία, παπαγαλάκια του ΣΚΑΪ. 

 


Φυσικά όλα τα μεγάλα ΜΜΕ κάνουν λίγο πολύ το ίδιο απλά το συγκρότημα Αλαφούζου δεν κρατά ούτε τα πιο στοιχειώδη προσχήματα. 

Όλα τα υπόλοιπα κανάλια φιλοξενούν σε κάποιες εκπομπές και κάποιους μετριοπαθείς διαφωνούντες (Μητρόπουλος, Μπέης, Νότης Μαριάς και λοιπές γλάστρες) ή στελέχη του συνασπισμού και του ΚΚΕ. 

Στο ΣΚΑΪ δεν καλούνται ούτε αυτοί. Μόνο νεοφιλελεύθεροι χαρτογιακάδες και φυσικά το βαρύ πυροβολικό Στέφανος Μάνος και Ανδριανόπουλος σχεδόν σε καθημερινή βάση. 

Η μόνη κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση είναι ότι το μνημόνιο δεν εφαρμόζεται δηλαδή πάρτε περισσότερα μέτρα, ξεπουλήστε πιο γρήγορα τη δημόσια περιουσία, απολύστε περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους, μειώστε μισθούς κτλ. 

Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας του ιδιοκτήτη του συγκροτήματος Γιάννη Αλαφούζου και του ιησουϊτισμού που τον διέπει είναι ότι βγαίνει ο ίδιος στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ για να κάνει κήρυγμα. 

 

Η μοναδική διαφορετική φωνή που υπήρχε ήταν η εκπομπή ''Ελληνοφρένεια'' που ήταν και η γνωστότερη εκπομπή και με τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα. 

Παρά τις διαφωνίες που έχουμε με την συγκεκριμένη εκπομπή όσον αφορά την αισθητική της και κάποια ιδεολογήματα που αναμασούσε αποτελούσε όαση. 

Έκανε πραγματική σάτιρα στην εξουσία και στο σύστημα για αυτό σε εποχές μνημονίου οι μέρες της ήταν μετρημένες. Οι συντελεστές της εκπομπής αρνήθηκαν τις μειώσεις μισθών και τις νέες συλλογικές συμβάσεις και είδαν την πόρτα της εξόδου. 

Σε αντικατάσταση της ''Ελληνοφρένειας'' το Αλαφουζέϊκο μας παρουσίασε το νέο δημιούργημα του την υποτίθεται σατιρική εκπομπή''Το Ίδρυμα''. 

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι παρότι τους έχουμε ικανούς για όλα κατάφεραν να μας ξαφνιάσουν. Το νέο ανθελληνικό παραλήρημα της νέας εκπομπής κάνει την πλαστογράφηση της ιστορίας της ελληνικής επανάστασης στο ντοκιμαντέρ 1821 να μοιάζει πταίσμα. 

Μόνο με την Der Sturmer (εβδομαδιαία ναζιστική εφημερίδα) εμείς μπορούμε να την παρομοιάσουμε. 

Εδώ μιλάμε για ωμό και απροκάλυπτο ρατσισμό εναντίον των Ελλήνων και της ελληνικής κοινωνίας. 

 


Οι Έλληνες παρουσιάζονται σαν πίθηκοι και απλά χαρακτηρίζονται ζώα. 

Αν παρουσιαζόταν έτσι κάποιος άνθρωπος αφρικανικής καταγωγής θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες και απόλυτα δικαιολογημένα και εμείς θα είχαμε ξεσηκωθεί μαζί τους. 

Τώρα και σε αυτήν την περίπτωση γιατί δεν θίγονται οι ευαισθησίες κάποιων υποτίθεται ευαίσθητων σε θέματα ρατσισμού από τέτοια προσβλητικά βίντεο. 

Εδώ είναι το άλλο κομμάτι της προπαγάνδας του ΣΚΑΪ και της άρχουσας τάξης. 

Για να δεχθούν οι Έλληνες τέτοια κατακόρυφη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου και να μετατραπούν σε Ουγκάντα μέσα σε λίγα χρόνια πρέπει όχι απλά να διαλυθεί η εθνική συνείδηση αλλά οι Έλληνες να ντρέπονται και να αισθάνονται ένοχοι για την καταγωγή τους. 

Αυτός είναι και ο λόγος που στην συγκεκριμένη εκπομπή από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό μοναδικό τους μέλημα είναι το πως θα παρουσιάσουν τον Έλληνα ως κρετίνο, αμόρφωτο, βάρβαρο, απολίτιστο, τεμπέλη και γενικότερα άχρηστο και το κάνουν τόσο άγαρμπα με όρους συλλογικής ευθύνης και συλλήβδην κατασυκοφάντησης των πάντων που αμέσως σου έρχεται στο μυαλό η ναζιστική προπαγάνδα. 

Γίνεται συστηματική προσπάθεια από τα ΜΜΕ να οικοδομηθεί ένας νέος αστικός μύθος σύμφωνα με τον οποίο για την οικονομική κρίση δεν ευθύνεται ο καπιταλισμός και οι στρατηγικές επιλογές των αστικών ηγεσιών αλλά οι τεμπέληδες και άχρηστοι Έλληνες. 

Αυτός ο μύθος κυκλοφορεί και σε διάφορες άλλες παραλλαγές ότι φταίνε μόνο οι 300 της βουλής, οι συντεχνίες, τα κλειστά επαγγέλματα, οι δημόσιοι υπάλληλοι κτλ. 

Δηλαδή δεν φταίει ο καρκίνος που λέγεται καπιταλισμός και το κεφάλαιο αλλά τα σπυράκια στο πρόσωπο. 

Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει ένα ακόμα κραυγαλέο περιστατικό που αποκαλύπτει τα ξεκάθαρα σχέδια της Νέας Τάξης για διάλυση και τεμαχισμό της Ελλάδας. 

 

Ο γαλάζιος δήμαρχος Αλεξανδρούπολης μέσα ένα παραλήρημα εντελώς ακατάληπτου τοπικισμού μάς είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η Θράκη έχει περισσότερες προοπτικές αν γίνει ανεξάρτητο κράτος.

Αυτός σαν άλλος Ψωμιάδης λάνσαρε το ιδεολόγημα του κακού κράτους των Αθηνών που ευθύνεται για όλα τα δεινά. 

Εδώ πρέπει να αποσαφηνίσουμε ότι πράγματι το ελληνικό κράτος είναι υδροκέφαλο αλλά αυτό είναι το σύμπτωμα ενός τρόπου ανάπτυξης όχι η αιτία. 

Όσον αφορά τα περί εγκατάλειψης και αποβιομηχάνισης όλη η ελληνική περιφέρεια αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα και στο κάτω κάτω το ''κράτος των Αθηνών'' έχει εγκαταλείψει στο έλεος του θεού το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. 

Σήμερα το ιστορικό κέντρο της Αθήνας βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από το πιο ορεινό εγκαταλελειμμένο χωριό. 

Η ουσία εδώ είναι ότι αυτά που λέει ο δήμαρχος δεν έπεσαν από τον ουρανό είναι σχέδια των Γερμανών για χωρισμό της Ελλάδος σε ανεξάρτητες οικονομικές ζώνες που θα φρουρούνται από ιδιωτικούς στρατούς μισθοφόρων και εκεί νόμος θα είναι κυριολεκτικά το δίκιο των πολυεθνικών για αυτό φούντωσαν και τα σενάρια περί ανεξαρτησίας της Κρήτης από διάφορα παπαγαλάκια. 

Φυσικά στην Θράκη δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο του νέο-ωθομανισμού και τις ξεκάθαρες βλέψεις της Τουρκίας στην περιοχή. 

Ο Σαμαράς ακόμα δεν έχει διαγράψει τον γαλάζιο δήμαρχο, διέγραψε μόνο τον Λυμπερόπουλο επειδή έκανε μερικά καραγκιοζλίκια παραπάνω, τόσο μεγάλες πατριωτικές ευαισθησίες έχουν στη Ν.Δ. 

Από τα παραπάνω περιστατικά προκύπτει για άλλη μια φορά η σημασία που έχουν σήμερα τα εθνικά ζητήματα. 

Φαίνεται επίσης πόσο ασυμβίβαστα είναι τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην εποχή της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και της διεθνοποίησης του κεφαλαίου με την διατήρηση της εθνικής μας υπόστασης. 

Ζητήματα για τα οποία η αριστερά στο σύνολό της τηρεί σιγή ασυρμάτου για να μην πούμε τίποτα χειρότερο.

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 'ΡΕΣΑΛΤΟ"

Τι παίζεται;

Τι παίζεται;

Tου Γιάννη Βαρουφάκη

Aυτές τις μέρες αναγκάζομαι να ανατρέξω στην παλιά μου τέχνη (την Θεωρία Παιγνίων) για να καταλάβω τι γίνεται. Όχι βέβαια ότι υπάρχει κάποια θεωρία μαγική που θα μας δώσει τις απαντήσεις. 

Κανένα μαθηματικό θεώρημα δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί η τρόικα έβαλε ως όρο για την εκταμίευση της επόμενης δόσης την μείωση των ελάχιστων (ήδη τρισάθλιων) μισθών του ιδιωτικού τομέα. Εκεί όμως που μπορεί να βοηθήσει η παλιά μου τέχνη είναι στο να ξαναδούμε την ισχύουσα κατάσταση πιο καθαρά, τοποθετώντας τα διάφορα πιόνια-παίκτες στην σκακιέρα των εξελίξεων, μελετώντας την θέση του καθενός, τον σκοπό και τους περιορισμούς του, με την ελπίδα ότι, παρατηρώντας τα έτσι διατεταγμένα, θα καταλάβουμε καλύτερα τι συμβαίνει.

Κάτι τέτοιο θα προσπαθήσω επιλέγοντας τρία τέτοια πιόνια-παίκτες η μελέτη των οποίων μπορεί να βοηθήσει να δούμε λίγο πιο καθαρά "τι παίζεται": ...

(1) Τις ευρωπαϊκές τράπεζες (τις γαλλο-γερμανικές ιδίως), 

(2) την Γερμανική Κυβέρνηση, και 

(3) τις ΑΜΠ χώρες (δηλαδή, τις Ακόμα Μη Πτωχευμένων), π.χ. Ιταλία, Ισπανία, Βέλγιο. Ας δούμε το κάθε πιόνι-παίκτη ξεχωριστά, εστιάζοντας στους στόχους και στους περιορισμούς του.

ΤΡΑΠΕΖΕΣ: Οι τραπεζίτες γνωρίζουν καλύτερα από όλους ότι οι τράπεζές τους είναι πτωχευμένες. Το γνωρίζουν καιρό τώρα, κι ας μην το ομολογούν δημοσίως, ελπίζοντας ότι η ΕΚΤ, σε συνδυασμό με τις εθνικές κυβερνήσεις (που συγκροτούνται από πολιτικούς που με δυσκολία θα διακινδυνεύσουν την προνομιακή τους σχέση με τους εν λόγω τραπεζίτες), θα συνεχίσουν να κρατούν τις τράπεζές τους εν ζωή και εκείνους... τραπεζίτες. Βλέπετε, αντίθετα με τους υπόλοιπους επιχειρηματίες, οι οποίοι ζούνε υπό την απειλή της πτώχευσης, οι τραπεζίτες φοβούνται κάτι άλλο. Έχοντας δεδομένο το παράδοξο η πτώχευση των τραπεζών τους να τους βοηθά στο να ιδιοποιούνται τα πλεονάσματα που παράγουν άλλοι, οι καλοί τραπεζίτες δεν την φοβούνται την πτώχευση. Αυτό που τρέμουν είναι την υποχρεωτική επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή, τρέμουν μπας και επαναληφθεί στην Ευρώπη αυτό που έγινε στις ΗΠΑ με το TARP (trouble assets relief program), όπου το κράτος ανάγκασε με συνοπτικές διαδικασίες τις τράπεζες να δεχθούν κρατικά κεφάλαια λαμβάνοντας το ίδιο σε αντάλλαγμα μετοχές αντίστοιχης αξίας (τις οποίες, αφού οι τράπεζες εκκαθαρίστηκαν, το κράτος πούλησε στον ιδιωτικό τομέα, με κέρδος μάλιστα). Ο λόγος που τρέμουν μια τέτοια υποχρεωτική επανακεφαλαιοποίηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από το EFSF, είναι ότι εκεί δεν θα τους παίρνει να απαιτούν και την πίτα ολάκαιρη (να παραμείνουν κυρίαρχοι των Διοικητικών Συμβουλίων των τραπεζών) και τον σκύλο χορτάτο (να λάβουν τα κεφάλαια που τόσο ανάγκη έχουν οι τράπεζές τους).

ΑΜΠ ΧΩΡΕΣ: Με τις κυβερνήσεις τους στα πρόθυρα του νευρικού κλονισμού, οι πολιτικοί των Ακόμα Μη Πτωχευμένων χωρών αυτών (με προεξάρχουσα την Ιταλία) παραμένουν στην άκρη, δεν τολμούν να πουν κιχ είτε εντός είτε εκτός των χωρών τους (φοβούμενοι ότι μια άστοχη λέξη θα φέρει την καταστροφή), και απλά ελπίζουν, μάταια μάλλον, σε μια γενναία στροφή της Γερμανίας που ίσως σταματήσει το μαρτύριο της σταγόνας και διαλύσει τα μαύρα σύννεφα που μαζεύονται απειλητικά πάνω από τις πρωτεύουσές τους. Με τις αγορές ομολόγων να αντιμετωπίζουν τις χώρες αυτές ως τους νέους παρίες, η Ιταλία, η Ισπανία, το Βέλγιο, ακόμα και η ίδια η Γαλλία, πιάνουν τον εαυτό τους να είναι κρατούμενοι, φυλακισμένοι στο χρυσό κλουβί της ευρωζώνης. Νιώθουν ότι είναι καταδικασμένοι ό,τι και να κάνουν. Αν δεν εφαρμόσουν ανελέητη λιτότητα, οι "αγορές", και μαζί τους η ΕΚΤ, θα τους εγκαλέσουν (με τρόπο βίαιο και βάναυσο) οδηγώντας τα spreads τους στα ύψη. Αν πάλι καταπιούν το δηλητήριο της λιτότητας στις τεράστιες ποσότητες που απαιτούν οι "αγορές" και η ΕΚΤ, τότε η ύφεση θα χειροτερέψει με αποτέλεσμα οι ίδιες οι "αγορές" να... στείλουν τα spreads τους στα ύψη. Είναι να μην βρίσκονται σε αποπληξία; Η μόνη τους λοιπόν ελπίδα είναι ένα κούρεμα του βουνού χρέους που αντιμετωπίζουν (πάνω από €3 τρις οι τρεις αυτές μόνο χώρες) - αν μη τι άλλο μια σημαντική μείωση των τόκων που θα πρέπει να καταβληθούν την επόμενη δεκαετία.

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Το κύριο μέλημα του Βερολίνου είναι να διαχειριστεί την Κρίση με τις ελάχιστες δυνατές παραχωρήσεις όσον αφορά αυτό που κάποτε ονομάζαμε πολιτική και θεσμική ολοκλήρωση. Η Γερμανία απεύχεται οποιαδήποτε μορφή ολοκλήρωσης απειλεί την Αρχή των Απολύτως Διαχωριζόμενων Χρεών (ΑΑΔΧ, δικός μου... όρος ) - δηλαδή, της ιδέας ότι το κάθε ευρώ χρέους πρέπει να ανήκει σε μία μόνο χώρα. Πέρασαν δεκαοκτώ μήνες στην διάρκεια των οποίων η Γερμανική ηγεσία πάλεψε με νύχια και με δόντια να πείσει τον εαυτό της ότι η Κρίση δεν είναι συστημική αλλά από εκείνες που μπορούν να καταπολεμηθούν με περισσότερα δάνεια και μεγαλύτερη πειθαρχία. Τώρα όμως, μετά την κατάρρευση του διατραπεζικού συστήματος (το οποίο έσπρωξε την Βελγο-Γαλλική τράπεζα Dexia στον γκρεμό), η κα Μέρκελ φαίνεται να έχει αποδεχθεί ότι, τουλάχιστον όσον αφορά τον ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα, η Κρίση έχει πάρει διαστάσεις συστημικές (μέχρι και στον κ. Trichet επέτρεψε να πει κάτι τέτοιο χτες). Κατάλαβε φαίνεται αυτό που λέμε εδώ και ενάμιση χρόνο (και εδώ στο protagon.gr) ότι το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από εκείνη στην οποία βρέθηκε η Wall Street τον Σεπτέμβριο του 2008. [Κι αν δεν με πιστεύετε, ακούστε αυτό: Το παθητικό των 'ευρωζωνικών' τραπεζών σήμερα ανέρχεται στο 300% του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Το 2008 παθητικό των Αμερικανικών τραπεζών δεν ξεπερνούσε το 200% του ΑΕΠ των ΗΠΑ.] Κατάλαβε λοιπόν, επί τέλους, η Γερμανίδα Καγκελάριος, και ο υπουργός της επί των οικονομικών, ότι το πράγμα δεν πάει άλλο: Οι τράπεζες θα πρέπει να επανακεφαλαιοποιηθούν από κάποιο 'ταμείο' που να έχει στην διάθεσή του τουλάχιστον €1 τρις. Ακόμα, βέβαια, δεν έχουν κατανοήσει ότι αυτή η επανακεφαλαιοποίηση δεν μπορεί να γίνει από τις κυβερνήσεις αλλά από έναν πανευρωπαϊκό οργανισμό με εποπτικές και πειθαρχικές εξουσίες αλλά (που θα πάει;) αργά ή γρήγορα (μάλλον αργά) θα το καταλάβουν κι αυτό. Πέραν όλων αυτών των λεπτομερειών (που μόνο λεπτομέρειες δεν είναι), η Γερμανική κυβέρνηση κολλάει σε δύο πράγματα:

(Α) Αρνείται να ενισχύσει τις τράπεζες (ιδίως τις Γαλλικές) δύο φορές ταυτόχρονα. Αν είναι να σταματήσει να δίνει χρήματα στο ελληνικό κράτος ώστε αυτό να αποπληρώνει τις τράπεζες, και αντ' αυτού να 'χώσει' ένα τρισεκατομμύριο στις τράπεζες απ' ευθείας, της πέφτει λίγο βαρύ να συνεχίσει παράλληλα να δίνει και στην Ελλάδα ώστε η Ελλάδα να δίνει κι άλλο ζεστό χρήμα στις ίδιες τράπεζες. Άρα, η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα συνυφανθεί με ένα ελληνικό default - ελληνιστί πείτε το πτώχευση, κούρεμα, αναδιάρθρωση κ.ο.κ. Ή, να το πω διαφορετικά, η πτώχευση/default/κούρεμα του ελληνικού δημοσίου θα αποτελεί το διαπραγματευτικό χαρτί με το οποίο η κα Μέρκελ θα επιβάλει στις τράπεζές της (και της Γαλλίας) την επανακεφαλαιοποίηση. Θα είναι σαν να τους λέει: "Θέλετε παραδάκι; Δεν θα το παίρνετε πλέον από την Ελλάδα (στην οποία το δίνω εγώ). Θα σας το δίνω εγώ απ' ευθείας αλλά με αντάλλαγμα μετοχές σας. Αν σας αρέσει!" 

(Β) Το δεύτερο σημείο που κάνει την Γερμανία να κωλυσιεργεί (λες και χρειάζεται λόγο...) είναι ο αντίκτυπος που θα έχει ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους στην Ιταλία και τις λοιπές ΑΜΠ χώρες. Η κα Μέρκελ φοβάται ότι αν υπάρξει προηγούμενο διαγραφής μεγάλου μέρους του χρέους μιας χώρας-μέλους της ευρωζώνης, χωρίς να οδηγηθεί αυτή εκτός του ευρώ, τότε θα ανοίξει η όρεξη κι άλλων χωρών-μελών, του κλαμπ των ΑΜΠ (όπως τις ονομάζω), τις οποίες δεν θα τις πείραζε καθόλου να δρομολογήσουν μια, έστω και μερική, διαγραφή του χρέους τους εφόσον η θέση τους εντός της ευρωζώνης (και η αρωγή της ΕΚΤ και του EFSF στις τράπεζές τους) εξασφαλίζεται.

Η ΚΥΟΦΟΡΟΥΜΕΝΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ: Η Γερμανία γνωρίζει ότι οι τράπεζες θα αντιστέκονται γερά στην ιδέα της επανακεφαλαιοποίησής τους από το EFSF όσο η Ελλάδα τους αποπληρώνει από τα δανεικά τα οποία παίρνει από την τρόικα, ελέω της Γερμανίας. Για να τους επιβάλει την επανακεφαλαιοποίηση, το Βερολίνο θα πρέπει να οδηγήσει την Ελλάδα στην πτώχευση, δηλαδή σε ένα κούρεμα άνω του 60% (το οποίο μπορεί, αρχικά, να αναφερθεί ως 50%, πριν προστεθεί ένα ακόμα 10% ή 20% σε αυτό). Μπροστά στο δίλημμα του λουκέτου (a la Dexia) και της επανακεφαλαιοποίησής, οι τράπεζες (όπως έκαναν και οι Αμερικανικές το 2009) θα το πιουν το πικρό ποτήρι της επανακεφαλαιοποίησης. Την ίδια στιγμή, όμως, έτσι ώστε να αποπέμψουν επικίνδυνες σκέψεις από το μυαλό των κυβερνόντων την Ιταλία και τις υπόλοιπες ΑΜΠ χώρες, η κα Μέρκελ είναι αποφασισμένη να καταστήσει την μία χώρα στην οποία θα επιτραπεί να πτωχεύσει εντός της ευρωζώνης σε πραγματική κόλαση. Υπό αυτό το πρίσμα, οι λόγοι που επιμένουν σε άσκοπα και παράλογα μέτρα, όπως η μείωση των ελάχιστων μισθών στον ιδιωτικό τομέα, δεν έχει τίποτα απολύτως να κάνουν με την ίδια την Ελλάδα, με τις μεταρρυθμίσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές, με τις ανάγκες των αγορών εργασίας και γενικότερα. Ο μόνος στόχος της τρόικα, εδώ που έφτασε το κουβάρι της ευρωπαϊκής Κρίσης, είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε κρανίου τόπον. Σε μια εξ ολοκλήρου πτώχευση κράτους και κοινωνίας που, από την μία μεριά, θα ενισχύει την διαπραγματευτική ισχύ της Γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στις Γερμανικές τράπεζες και, από την άλλη, σε ένα τεράστιο παράδειγμα προς αποφυγήν για τις ΑΜΠ χώρες, κυρίως την Ιταλία.

ΤΟ ΛΑΘΟΣ: Μια τέτοια στρατηγική θα μπορούσε, όσο βάναυση και να φαντάζει, να πετύχαινε τον στόχο της εάν η Κρίση μας ήταν σχεδόν γραμμική και στατική. Αν ήταν πιθανόν, με πιο απλά λόγια, να αθροιστούν αριθμητικά τα χρέη της Ελλάδας μαζί με τις εν δυνάμει ζημίες των τραπεζών και, κατόπιν, να συγκριθούν με τα χρήματα που είναι διατεθειμένη να δημιουργήσει/επενδύσει η Ευρώπη ώστε να τα "ρίξει" στις τράπεζες διασώζοντάς τες, τότε ίσως η στρατηγική που περιέγραψα να είχε ελπίδες. Δυστυχώς για όλους μας, οι Κρίσεις (με κεφαλαίο 'κ') δεν είναι ούτε σχεδόν γραμμικές ούτε στατικές. Αντίθετα, είναι απίστευτα μη γραμμικές και βιαίως δυναμικές. Η προσπάθεια να απομονωθεί η Κρίση της Ελλάδας από την Κρίση του ευρώ απέτυχε τον Μάιο του 2010 (τότε που μας 'διέσωσαν' και δημιούργησαν το τοξικό EFSF) και θα αποτύχει και πάλι τώρα. Ο λόγος; Όπως τότε έτσι και τώρα η Κρίση είναι μη γραμμική και δυναμική και, για αυτό, είναι αδύνατον να την σταματήσουν πετώντας στο πρόβλημα δάνεια, κουρεύοντας χρέη και βάζοντας τους Γερμανούς φορολογούμενους να στηρίζουν ένα σύστημα που έσπασε μια και καλή το 2008. Τίποτα από αυτά που ακούω να λένε οι Βορειοευρωπαίοι ηγέτες δεν με αφήνουν να αισιοδοξώ ότι κατάλαβαν πως το πρόβλημα δεν είναι το μέγεθος του EFSF αλλά η δόμησή του στην βάση της ΑΑΔΧ (Αρχή των Απολύτως Διαχωριζόμενων Χρεών). Το να χρησιμοποιήσουν χρηματοπιστωτικά τερτίπια για να "πουσάρουν" το EFSF (χρησιμοποιώντας τυπωμένο χρήμα της ΕΚΤ ως μέσο "μόχλευσης") απλώς θα μετατρέψει ένα τοξικό ταμείο σε ένα τοξικό τέρας.

Περιληπτικά, το σχέδιο που "παίζεται" αυτές τις ημέρες είναι να δοθεί το πράσινο φως στην Ελλάδα να κουρέψει το χρέος της κατά 60% με 70% έτσι ώστε να εξαναγκαστούν οι τράπεζες να δεχθούν έναν πακτωλό κεφαλαίων από το EFSF την ώρα που η ελληνική κοινωνική οικονομία πολτοποιείται με στόχο τον παραδειγματισμό χωρών όπως η Ιταλία (και οι υπόλοιπες ΑΜΠ χώρες) που, βλέποντας την κατάντια της χώρας μας, θα είναι σήκω-σήκω κάτσε-κάτσε παρά το γεγονός ότι θα υπάρχει προηγούμενο χώρας-μέλους της ευρωζώνης η οποία ουσιαστικά πτώχευσε χωρίς να εκδιωχθεί από την ευρωζώνη. Κι εδώ έγκειται το ευρωπαϊκό δράμα: Η στρατηγική αυτή θα αποτύχει, αν τελικά εφαρμοστεί. Γιατί; 

Επειδή, όπως όλα τα προηγούμενα σχέδια, αποτυγχάνει στο να αντιμετωπίσει μια συστημική Κρίση συστηματικά. Επειδή για άλλη μια φορά οι ευρωπαίοι ηγέτες επιλέγουν να αγνοήσουν την άρρηκτη διασύνδεση μεταξύ: 

(α) των ζημιών του τραπεζικού συστήματος,

(β) της κακής αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης η οποία δεν δίνει περιθώρια να αποτρέπονται οι μαζικές πωλήσεις ομολόγων κρατών-μελών της ευρωζώνης μόλις φυσήξει και ο πιο απαλός άνεμος απαισιοδοξίας, και 

(γ) της απουσίας ενός μηχανισμού πλεονασμάτων που να επενδύει σημαντικό μέρος αυτών των πλεονασμάτων σε κερδοφόρα projects στις ελλειμματικές περιφέρειες. Όσο αυτού του είδους η Ευρωπαϊκή άρνηση παραμένει κυρίαρχη, η μετατροπή της Ελλάδας σε ένα βάλτο κατοικούμενο από σκιές ανθρώπων δεν θα προσφέρει στην κα Μέρκελ παρά μια Πύρρειο νίκη επί των τραπεζών.

Από  faiakas