Πολιτικά νέα - ειδήσεις

Δημοσκοπήσεις Pulse & Public Issue: 8-9 κόμματα στη Βουλή, «επελαύνει» ο Καμμένος...


Οι δημοσκοπήσεις  της Pulse και της Public Issue δείχνουν   8-9 κόμματα στη Βουλή, και τη ΝΔ και ΛΑΟΣ να χάνουν από το νέο κόμμα του Καμμένου
κλικ στην εικόνα για να μεγαλώσεικλικ στην εικόνα για να μεγαλώσει
Την είσοδο 8 ή 9 κομμάτων στη νέα Βουλή, καταγράφουν δύο νέες δημοσκοπήσεις ενώ αναμένεται η επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου και χωρίς ωστόσο να αποτυπώνονται οι αλλαγές που θα επιφέρει στον κεντροαριστερό χώρο το νέο κόμμα της «Κοινωνικής Συμφωνίας» Κατσέλη- Καστανίδη, αλλά ούτε και η δυναμική της αλλαγής ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ.
Στις δύο δημοσκοπήσεις, η μία της  Pulse για την εφημερίδα το «Ποντίκι» που δημοσιεύεται σήμερα και η δεύτερη της Public Issue που  παρουσιάστηκε το βράδυ της Πέμπτης στην τηλεόραση του  ΣΚΑΙ, καταγράφουν συρρίκνωση των δυνάμεων της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, από τη δημιουργία του κόμματος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» του Π. Καμμένου. Κοινή συνισταμένη των ερευνών, η πρόθεση του εκλογικού σώματος να τιμωρήσει τα κόμματα εξουσίας. Αυξημένες οι δυνάμεις του ΚΚΕ, αλλά ισοσκελίζει ή πέφτει κάτω από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα δύο κόμματα μαζί , κάτω από τη ΔΗΜΑΡ.
Αναλυτικότερα:
Η  δημοσκόπηση της Public Issue:
Σύμφωνα με βαρόμετρο της Public Issue που παρουσιάστηκε απόψε στον ΣΚΑΙ εκτός από τα 9 κόμματα, σαφής είναι η μείωση των δυνάμεων της ΝΔ, έναντι της δημοσκόπησης που διεξήχθη από την ίδια εταιρία πριν 15 ημέρες, εξαιτίας της ανόδου του νέου κόμματος «Ανεξάρτητοι Έλληνες» που ανεβαίνει όσο μειώνεται το ποσοστό αποχής καθώς αντιμετωπίζεται ως κόμμα ψήφου διαμαρτυρίας.
Στην πρόθεση ψήφου εάν γινόταν σήμερα εκλογές, λαμβάνουν:
Η ΝΔ συγκεντρώνει 25% (έχασε 3μονάδες σε 15 ημέρες), η ΔΗΜΑΡ  15,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ  12%, το ΚΚΕ   11,5% , το ΠΑΣΟΚ   11% (με τάση ανάκαμψης από 8%), οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Π. Καμμένου  6,5% (από 4% πριν 15 ημέρες), ο ΛΑΟΣ  4% (ανέκαμψε μετά την καταψήφιση της νέας δανειακής).  Οι Οικολόγοι Πράσινοι ( με οριακή πτώση -0,5) και η Χρυσή Αυγή (άνοδος 1%) ισοψηφούν με 3,5%.
Η Δημοκρατική Συμμαχία με 2,5%, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με 1%, μένουν εκτός βουλής. Λοιπά κόμματα με 5%  
Η αποχή , καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές μειώθηκε  από 32,5% τον Ιανουάριο σε 25,5% τον Μάρτιο.
Για πρώτη φορά ση δημοσκόπηση περιλαμβάνεται το πρόσωπο του κ. Βενιζέλου ως πολιτικού αρχηγού και εμφανίζει σαφή άνοδο ως προς το πρόσωπο του κ. Παπανδρέου και σε απόσταση «αναπνοής» από τον κ. Σαμαρά, στο ερώτημα για τη δημοφιλία των πολιτικών αρχηγών: Πρώτο σε θετικές ψήφους και πάλι οκ. Κουβέλης (54%). Ακολουθούν ο Τσίπρας (32%), Σαμαράς (30%), Βενιζέλος (28%), Παπαρήγα (26%), Μπακογιάννη 19%), Καρατζαφέρης (19%)
Η δημοτικότητα του πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου, που είχε εμφανίσει πτώση, επανήλθε με άνοδο και σταθεροποιήθηκε.
Κανένα κόμμα δεν εμφανίζει μεγαλύτερο ποσοστό θετικής «ψήφου» ως προς τηδημοφιλία έναντι της αρνητική, αλλά σε ποσοστά δημφιλίας προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ και ακολουθούν το ΚΚΕ, η ΝΔ, ο ΛΑΟΣ και το ΠΑΣΟΚ.
Αντιστοίχως, το καλύτερο κόμμα ως προς την αντιπολίτευση που ασκεί είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ακολουθούν ΚΚΕ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, με πρώτο «κόμμα» το «κανέναν» με 27%.

Η δημοσκόπηση της Pulse
Ανατροπές στο χώρο των κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης, με χαρακτηριστικότερη αυτή του κόμματος του κ. Καμμένου που αποσπά ποσοστά από τη ΝΔ και τον ΛΑΟΣ, καταγράφει νέα δημοσκόπηση της Pulse για την εφημερίδα το «Ποντίκι». Η «ψαλίδα» μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δείχνει να μειώνεται στις 7 μονάδες.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της δημοσκόπησης, σε εκτίμηση πρόθεσης ψήφου με όλες τις απαντήσεις, λαμβάνουν:
-ΝΔ : 17%, ΠΑΣΟΚ :  10 %, ΚΚΕ και  ΣΥΡΙΖΑ ισοψηφούν με 9,5%, Δημοκρατική Αριστερά: 8 %,  Ανεξάρτητοι Έλληνες (Καμμένος) με 5 %, η ακροδεξιά Χρυσή Αυγή με  3,5%, ο ΛΑΟΣ  με 3%, οι Οικολόγοι Πράσινοι, Δημοκρατική Συμμαχία ,  Άρμα Πολιτών  ισοψηφούν με 2% και δεν μπαίνουν στη Βουλή.
Πρόθεση ψήφου με αναγωγή (εκτίμηση χωρίς αποχή, λευκό, αναποφάσιστους, Δ.Α:
-ΝΔ: 23%
- ΠΑΣΟΚ:13,5%
- ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ ισοδυναμούν με 12,5%
-ΔΗΜΑΡ: 10,5%
-Ανεξάρτητοι Έλληνες: 6,5%
-Άλλο κόμμα: 5,5%
-Χρυσή Αυγή: 4,5%
-ΛΑΟΣ: 4%
-Οικολόγοι Πράσινοι-Δημοκρατική Συμμαχία- Άρμα Πολιτών , ισοδυναμούν με 2,5%
Εκτίμηση κατανομής εδρών με αναγωγή:
ΝΔ: 116 και 3 επικρατείας – ΠΑΣΟΚ: 39 και 2 επικρατείας- ΣΥΡΙΖΑ: 36 και 2 επικρατείας – ΚΚΕ: 36 και 2 επικρατείας –Δημοκρατική Αριστερά: 30 και 1επικρατείας- Ανεξάρτητοι Έλληνεςε 19 και 1 επικρατείας – Χρυσή Αυγή: 13 και 1 επικρατείας – ΛΑΟΣ 11 βουλευτές .
Ανάλυση αποτελεσμάτων
Τα ευρήματα της δημοσκόπησης αναλύει ο Γιώργος Ηλ. Αράπογλου, Γεν. Διευθυντής της Pulse RC:
«Οι επερχόμενες εθνικές εκλογές θα διεξαχθούν μέσα σε πολιτικό και οικονομικό κλίμα πρωτόγνωρο, και δεν μπορούν να αποκλειστούν οι «εκπλήξεις». Μετά τιςεξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων (ψήφιση νέου μνημονίου, διαγραφές βουλευτών, δημιουργία νέων κομμάτων, οριστικοποίηση της μοναδικής υποψηφιότητας του Β. Βενιζέλου για την αρχηγία του κόμματός του), η «εικόνα» τηςπρόθεσης ψήφου προκύπτει ενδιαφέρουσα και με σημαντικές διαφοροποιήσεις από την προηγούμενη, όπως η αξιοσημείωτη μείωση των ποσοστών των «Λευκών / Αποχής», ένδειξη ότι αυξάνει η διάθεση για συμμετοχή στις εκλογές…
Βέβαια, οι δημοσκοπήσεις δεν αποτελούν, ούτε επιδιώκουν πρόβλεψη του εκλογικού αποτελέσματος. Κάτω δε από τις παρούσες συνθήκες πολιτικής ρευστότητας, αυτό καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολο.
Το γεγονός ότι, τους τελευταίους μήνες, σχε­δόν σε κάθε νέα έρευνα καταγράφεται ένα νέο κόμμα (με αξιοσημείωτο ποσοστό, αλλά χωρίς ιστορικό προηγούμενων μετρήσεών του) επιτείνει τα παραπάνω. Παρ’ όλα αυτά, τα α­ποτελέσματα του ερωτήματος της «Πρόθεσης ψήφου» εξακολουθούν να αποτυπώνουν αρ­κετά καλά την «εικόνα» της στιγμής: απόψεις, τάσεις και διαθέσεις των ψηφοφόρων σήμερα.
Αλλά, αν κάποιος (αναλυτής ή αναγνώστης) επιθυμεί να έχει καλύτερη «αίσθηση» τωνπολιτικών εξελίξεων, προτείνουμε να λάβει υπόψη του, συμπληρωματικά, τις απαντήσεις των άλλων, γενικότερων ερωτημάτων, όπως τα αποκαλυπτικά αποτελέσματα των υπόλοιπων ερωτημάτων της έρευνας αυτής.
Οι ψηφοφόροι φαίνεται να αντιμετωπίζουν με καχυποψία και διστακτικότητα την επιλογή ποιον θα εμπιστευτούν και θα ψηφίσουν. Η α­πογοήτευση και η οργή για τις υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης παραμένουν.
Στο δίλημμα: «επιλογή καλύτερης διακυβέρνη­σης της χώρας» ή «»τιμωρία» των υπευθύνων για τη σημερινή κατάσταση», υπερισχύει η δι­άθεση για το δεύτερο – ακόμα και μεταξύ των ψηφοφόρων των δύο «μεγάλων» (;) κομμάτων! Η πλειοψηφία των πολιτών αμφισβητεί ότι το «κούρεμα» ομολόγων και χρέους, το επονομα­ζόμενο PSI, θα λειτουργήσει θετικά για τη χώ­ρα ή για τους ίδιους!
Η οικονομική κατάσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας (88%) των Ελλήνων έχει επιδει­νωθεί την τελευταία διετία και αυτό θα επηρε­άσει τους περισσότερους από αυτούς (73%) στο τι θα ψηφίσουν. Δηλαδή, η επιδείνωση της οικονομικής τους κατάστασης θα επηρεάσει τους 2 στους 3 ψηφοφόρους (64%) στο τι θα επιλέξουν την ημέρα των εκλογών! Όποια κόμματα δεν αντιληφθούν το τι αναζη­τούν οι ψηφοφόροι, όποια συνεχίσουν την – α­νάλογη του παρελθόντος – ρητορική, νοοτρο­πία και τακτική, κινδυνεύουν να βρεθούν μπρο­στά σε εκπλήξεις τη βραδιά των εκλογών.
 Η κατανομή των εδρών στη νέα Βουλή, αν επιβεβαιωθεί το αποτέλεσμα της έρευνας επί της κάλπης, δίνει στα δύο μεγάλα κόμματα μόλις 155 βουλευτές. Τα κόμματα αριστερά του ΠΑΣΟΚ  συγκεντρώνουν 102 και η «λοιπή Δεξιά» 43. Ποιος θα κυβερνήσει με ποιον;
Η διάθεση του ελληνικού λαού να τιμωρήσει τους υπευθύνους για την οικονομική καταστροφή της χώρας και του ελληνικού λαού φαίνεται να είναι προτεραιότητα των ψηφοφόρων. Η παράδοση της «αρνητικής» ψήφου συνεχίζεται, αλλά τώρα αφορά πολλούς…
Το ΠΑΣΟΚ, με πρωτοφανώς χαμηλή συσπείρωση (25%), φαίνεται κυριολεκτικά να λεηλα­τείται από τα κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς, προς τα οποία χάνει το 28% της εκλογικής του δύναμης του 2009. Στα αξιοσημείωτα η παρ’ ολίγον… ισομερής διαρροή προς τη Ν.Δ. και τον… Καμμένο!
Η Ν.Δ. χάνει προς τα άλλα «μαγαζιά» της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς 14% της δύναμής της του 2009, συνεπώς χάνει την αυτοδυναμία κυρίως εξ αυτών των διαρροών. Παρά ταύτα την ενοχλούν κυρίως οι διαρροές (8%) προς το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια και η ιδεολογική ήττα… πανικό».


To Σοκ του ΠΑΣΟΚ σε περίοδο κατάρρευσης...



Του Νίκου Κοτζιά
Η δημοκρατική παράταξη στην Ελλάδα έχει μεγάλη παράδοση. Μια συνέχεια ιστορικής επιρροής. Η επιρροή αυτή άλλοτε ήταν περισσότερο δεξιά και άλλοτε πιο ανοικτή σε αριστερές ιδέες και επιδράσεις. Επί παραδείγματι, η μεταπολεμική δημοκρατική παράταξη έτεινε περισσότερο προς το κέντρο, την υιοθέτηση του αντικομουνισμού και της λογικής των κυρίαρχων δυνάμεων. Για αυτό άφησε χώρο να αναπτυχθεί εκ νέου η Αριστερά και να γίνει η τελευταία, το 1958, αξιωματική αντιπολίτευση. Αντίθετα το....
μεταχουντικό ΠΑΣΟΚ ανέπτυξε ως αντιπολίτευση μια σταθερή αριστερή φρασεολογία και πρόγραμμα. 

Ακόμα και το κεντρικό του σύνθημα, «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», το είχε πάρει από το ΚΚΕ της δεκαετίες του τριάντα και το ΕΑΜ. Με το προφίλ που πρόβαλλε το ΠΑΣΟΚ της περιόδου 1974-1985 κάλυψε μεγάλο μέρος και της αριστερής – λαϊκής παράδοσης. Ταυτόχρονα, πάντρεψε αυτή την παράδοση με τον κυβερνητισμό και έδωσε άμεση προοπτική σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού που βρίσκονταν στο περιθώριο τόσο εξαιτίας του εμφυλίου. όσο και της ασύμμετρης οικονομικής ανάπτυξης καθώς και της συσσώρευσης κοινωνικής αδικίας.

Το ΠΑΣΟΚ μπέρδευε το 74-85 αλλά και με την κατάρρευσή του

Το ΠΑΣΟΚ της πρώτης δεκαετίας από την γέννησή του μπέρδεψε τα κόμματα της ελληνικής αριστεράς, είτε ήταν το ΚΚΕ, είτε η ευρωκομμουνιστική εκδοχή της. Έγινε αντικείμενο τριβών στο εσωτερικό τους, αλλά και συνεχών ταλαντεύσεων, θυμών και έλλειψη κατανόησης του φαινομένου. Τη μία φάση, όπως στις αρχές και στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, το ΠΑΣΟΚ ανακηρυσσόταν σε δύναμη ακόμα και της αντιιμπεριαλιστικής επανάστασης. Στην επόμενη φάση το ΠΑΣΟΚ ήταν η πηγή του «κακού» που έπρεπε να διαλυθεί, όπως στα τέλη του ογδόντα και στις αρχές του ενενήντα του προηγούμενου αιώνα.

Το ΠΑΣΟΚ ανέδειξε εκείνη την περίοδο της αριστερές δημοκρατικές παραδόσεις που υπήρχαν στην Ελλάδα και ανταποκρίθηκε σε πολλαπλά κοινωνικά αιτήματα. Ταυτόχρονα, όμως, προσέγγισε την λογική του συστήματος και οι κορυφές του βρέθηκαν σε σχέσεις εμπλοκής, ακόμα και άμεσης διαπλοκής, με τα στενά συμφέροντα όσων λεηλάτησαν και λεηλατούν την χώρα. Ο ηγετικός πυρήνας του ΠΑΣΟΚ έχασε την επαφή του με τις κοινωνικές δυνάμεις που το στήριξαν και από όπου προήλθε. Πολλά στελέχη του έγιναν σε μεγάλο βαθμό φορείς ενός επαρχιακού κοσμοπολιτισμού. Από θέσεις πατριωτισμού μετακινήθηκαν σε θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες το σύγχρονο απαιτεί και παραίτηση από κάθε έννοια πατριωτισμού. 

Σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι πολλά στελέχη του δεν αναδεικνύονταν, πλέον, μέσα από κοινωνικούς αγώνες και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Επιπλέον, ουδέποτε εργάστηκαν εκτός κρατικού μηχανισμού και κομματικών θέσεων, έγιναν ιερείς των ιδιωτικοποιήσεων, ενώ ταυτόχρονα συνέβαλαν, ιδιαίτερα μέσα στην κρίση που βιώνουμε, στην ιδιοποίηση του κράτους από την διαπλοκή και τους τραπεζίτες. Αρκεί να δει κανείς τα βιογραφικά πολλών υπουργών του ΠΑΣΟΚ και εύκολα θα κάνει την διαπίστωση. Οι ίδιοι με τον καιρό μετατράπηκαν από «επαγγελματίες πολιτικοί» σε επαγγελματίες υπουργοί που δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από τις θέσεις τους, ούτε, βέβαια, να παραιτηθούν, ακόμα και αν καταστρέψουν την χώρα.

Το παράξενο στις σχέσεις ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στα κόμματα της Αριστεράς είναι ότι το πρώτο μπερδεύει τα δεύτερα όχι μόνο στην περίοδο της ανόδου και βασιλείας του, αλλά και τώρα που βρίσκεται σε κατάρρευση. Το ΠΑΣΟΚ καταρρέει και η Αριστερά δεν μπορεί να δημιουργήσει σχέσεις συμμαχίας με τον κόσμο της δημοκρατικής παράταξης που για άλλη μια φορά επανέρχεται στις δημοκρατικές – αριστερές καταβολές του. Τα κόμματα της Αριστεράς πιστεύουν ότι οι δυνατές εναλλακτικές πρακτικές είναι είτε να ανοίξουν τις πόρτες τους «στο μπείτε σκύλοι να αλέστε», είτε νακαταλαμβάνονται από τον φόβο μην τυχόν και κολλήσουν καμιά βαριά αρρώστια από το ΠΑΣΟΚ και τις δυνάμεις που προέρχονται από αυτό.
             
Διαφοροποιήσεις στο ΠΑΣΟΚ και η πολιτική του μνημονίου

Ανάμεσα στις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ μπορεί κανείς με βάση τα μνημόνια να ξεχωρίσει σειρά ομάδων. Η πρώτη είναιεκείνη του «κοσμοπολίτικου επαρχιωτισμού». Αυτός στήριξε και στηρίζει τα «Μνημόνιο 1» και το «Μνημόνιο 2», καθώς και το Μεσοπρόθεσμο, όπως, επίσης και κάθε παραβίαση δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Συναίνεσε στην κατάργηση των εγγυήσεων του κοινωνικού κράτους καθώς και του κράτους δικαίου. Έχει ταυτιστεί με τα συμφέροντα και τη λογική της τρόικας και της ντόπιας διαπλοκής. Είναι έτοιμη να στηρίξει και ένα ακόμα «Μνημόνιο 3» καθώς και να σφάξειδικαιώματα και λαϊκό εισόδημα μέσα από τις επικείμενες επικαιροποιήσεις του Μνημονίου 2.

Πρόκειται για μια ακραία νεοφιλελεύθερη πτέρυγα εντός του ΠΑΣΟΚ που θα το αποκτήσει τις επόμενες ημέρες ως ένα είδους λάφυρου για τον ραγιαδισμό που επέδειξε και την εξυπηρέτηση της διαπλοκής. Μια δεύτερη κατηγορία δυνάμεων που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ είναι εκείνες που στήριξαν όλη την άθλια πολιτική του Μνημονίου 1, του μεσοπρόθεσμού, της κατάργησης δικαιωμάτων, της επιτροπείας επί της χώρας, ενώ τμήμα τους συνέβαλε στην εισβολή του ΔΝΤ στα ελληνικά δρώμενα. Στήριξαν ακόμα και την παρουσία της ακροδεξιάς στην Κυβέρνηση.

Οι δυνάμεις αυτές διαφώνησαν με το Μνημόνιο 2 και θα ήταν καλοδεχούμενες, αν αυτή η διαφωνία τους α) είχε δημόσια εκδηλωθεί με σταθερότητα πριν την απομάκρυνσή τους από τις υπουργικές θέσεις, από τις οποίες δεν παραιτήθηκαν, β) αξιολογούσαν αυτοκριτικά τα όσα άδικα έπραξαν σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας (αντίθετα δείχνουν να μην έχουν καταλάβει τίποτα) και γ) δεν επιδείκνυαν τάσεις ηγεμονισμού που συνοδεύει την έλλειψη αυτοκριτικής αξιολόγησης της δικής τους στάσης και πρακτικής το προηγούμενο διάστημα.

Οι δυνάμεις αυτές έχουν καταφέρει να γίνουν ο ανάστροφος καθρέφτης της ΝΔ. Εκείνες λένε ότι το πρώτο μνημόνιο είναι ορθό, αλλά όχι το δεύτερο. Η ΝΔ επιμένει να θεωρεί καταστροφικό το πρώτο μνημόνιο, αλλά όχι το δεύτερο που αποτελεί την συνέχεια του πρώτου. Ουδείς, όμως, μπορεί να παραβλέψει ότι τα Μνημόνια κινούνται συνολικά στην ίδια πολιτική γραμμή, έχουν την ίδια ραγιάδικη και κοινωνικά άδικηλογική. Με αυτές τις δυνάμεις καλά θα κάνουν τα κόμματα της αριστεράς να κρατήσουν αποστάσεις.

Πιστεύω, ότι άλλες δυνάμεις που φεύγουν ακόμα και σήμερα από το ΠΑΣΟΚ μπορούν να βοηθήσουν τη χώρα και τον χώρο της δημοκρατικής, πατριωτικής, προοδευτικής παράταξης, αρκεί να δουν ουσιαστικά αυτοκριτικά τα τρία τελευταία χρόνια και να μην θέλουν να ηγεμονεύσουν και της επόμενης ημέρας. Οι δυνάμεις αυτές είναι απαραίτητες για έναν νέο πολιτικό σκηνικό αρκεί να παλέψουν με το παλιό, πριν από όλα μέσα τους. Θα είναι μεγάλο λάθος για οποιαδήποτε δημοκρατική αριστερή δύναμη να τους αγκαλιάσει άκριτα, χωρίς τις προαναφερόμενες προϋποθέσεις, όπως επίσης θα ήταν λάθος να τις απορρίψει κανείς ασυζητητί. Το μέλλον τους εξαρτάται από τη στάση που θα κρατήσουν οι ίδιες ως προς το χθες και τη θέση τους στο αύριο.

Υπάρχουν και οι δυνάμεις που εξαρχής τάχθηκαν ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές. Πολλές δε από αυτές, υπήρξαν οι πρώτοι που τις ανέλυσαν, εξήγησαν, ανέδειξαν την αρνητικότητά τους. Κάτι που δεν πρέπει να το ξεχνά η οργανωμένη αριστερά, που ούτε τα προβλήματα στο κοινωνικό κράτος, ή στις διαπραγμάτευσης είχε εντοπίσει, ούτε μελέτησε εκείνη πρώτη τις αρχικές δανειακές συμβάσεις καθώς και το πρώτο μνημόνιο. Που δεν είχε αρχικά κατανοήσει το πατριωτικό και δημοκρατικό πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί. Με αυτές τις δυνάμεις τα αριστερά κόμματα οφείλουν να συνεργαστούν χωρίςνα παριστάνουν τους μικρομέγαλους.

Η ιστορία έχει δείξει, ότι όταν η αριστερά νιώθει να έχει τα πάνω της, νομίζει ότι μετατράπηκε σε κάποιο είδοςBrandname, το οποίο δεν θα πρέπει να αλλοιωθεί από πολλές συνεργασίες, ιδιαίτερα αν είναι αυτές ισότιμες. Δεν λείπουν τα στελέχη της αριστεράς που φοβούνται ότι η συνεργασία με συνεπείς δημοκρατικές-αριστερές δυνάμεις θα αλλοιώσουν την πολιτική και το «όνομα» που νομίζουν ότι έχουν κατακτήσει. Μάλιστα ένα κομμάτι τους φοβάται μην αλλοιωθεί «το κάστρο»και πέσει από μέσα με τις δυνάμεις συνεργασίας, ως αυτές να είναι ο νέος δούρειος ίππος.

Σε ένα άλλο κομμάτι τους ανησυχούν μήπως έρθουν «οι ξένοι» και φάνε από τα έτοιμα, δηλαδή από τις καρέκλες που ήδη νομίζουν ότι τους περιμένουν. Και οι δύο λογικές είναι βαθιά αντιενωτικές και δεν βοηθούν στην συγκέντρωση των απαραίτητων δυνάμεων. Διότι όπως εξηγώ και στις ομιλίες μου, σε αυτό τον τόπο, σε αυτή την ιστορική στιγμή υπάρχουν δύο ειδών ευθύνες. Εκείνες όποιων οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή και εκείνες, εμάς των υπολοίπων που δεν καταφέρνουμε να την αποτρέψουμε. Να επιβάλλουμε μια πολιτική σωτηρίας. 

Από:  epirusgate

Οι Γάλλοι δεν θέλουν πια την ΕΕ...



Του Γιώργου Δελαστίκ
Απαρηγόρητη είναι η γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ», κατεξοχήν φιλοευρωπαϊκή, με τα αποτελέσματα δημοσκόπησης με θέμα «Η στάση των Γάλλων απέναντι στην Ευρώπη» που παράγγειλε η ίδια σε μια από τις μεγαλύτερες δημοσκοπικές εταιρείες της Γαλλίας, την Ιψός. Ο τίτλος του πρωτοσέλιδου κύριου άρθρου της εφημερίδας συμπυκνώνει τα συμπεράσματα: «Η θλιβερή....
αποσάθρωση της ευρωπαϊκής ιδέας».

Οι αριθμοί ομολογουμένως δικαιολογούν αυτή την εκτίμηση. Το 56% των ερωτηθέντων Γάλλων τάχθηκε υπέρ της «ενίσχυσης των εξουσιών αποφάσεων του γαλλικού κράτους, ακόμη και αν αυτή πρέπει να περιορίσει τη δικαιοδοσία αποφάσεων της Ευρώπης». Μόνο το 38% υποστήριξε ότι πρέπει να ενισχυθούν οι αρμοδιότητες αποφάσεων των ευρωπαϊκών θεσμών και οργάνων.

Ούτε καν στο κόμμα του προέδρου Νικολά Σαρκοζί δεν είναι κυρίαρχη η άποψη της περαιτέρω ενίσχυσης των ευρωπαϊκών θεσμών εις βάρος των εθνικών. Από αυτούς που στη δημοσκόπηση δήλωσαν ψηφοφόροι του Σαρκοζί, το 54% θέλει ενίσχυση των εξουσιών αποφάσεων του γαλλικού κράτους και μόνο το 40% θέλει ενίσχυση των ευρωπαϊκών οργάνων αποφάσεων. Στην Αριστερά τα ποσοστά αυτά είναι 60%-65% και στην Ακροδεξιά γίνονται... 82% υπέρ των κρατικών οργάνων και 13% υπέρ των ευρωπαϊκών.

Πολύ μεγαλύτερης πολιτικής σημασίας ακόμη και από τα ανωτέρω ήταν η ψυχρολουσία που επιφύλαξαν οι Γάλλοι στον Σαρκοζί σε ένα καίριο, καθοριστικό στοιχείο της πολιτικής του: τη στενή συνεργασία του με τη Γερμανία, την προβολή της ως μοντέλου που πρέπει να ακολουθήσει η Γαλλία και την κραυγαλέα έμπρακτη ανάδειξη του άξονα Παρισιού - Βερολίνου ως της κινητήριας δύναμης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Στην ερώτηση αν ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας πρέπει να ρίξει το κύριο βάρος της δραστηριότητάς του στην προώθηση του γαλλογερμανικού άξονα, η απάντηση ήταν καταπέλτης: μόνο το... 10% των ερωτηθέντων υποστήριξε αυτή την άποψη!

Μέγιστο σοκ βεβαίως για τον Νικολά Σαρκοζί, αλλά και τρομερά δυσάρεστη έκπληξη και για τους Γερμανούς - μόλις ένας Γάλλος στους δέκα υπέρ του τόσο διαφημισμένου γαλλογερμανικού άξονα! Είναι προφανές ότι κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και εξαιτίας των χειρισμών του Βερολίνου σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή διαχείρισή της, ο αντιγερμανισμός εξαπλώνεται ραγδαία σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο σε χώρες σαν την Ελλάδα που έχουν τεθεί σε καθεστώς οικονομικής υποτέλειας και περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας.

Ούτε καν τους οπαδούς του δεν πείθει η θέρμη του Σαρκοζί υπέρ της Γερμανίας και της γαλλογερμανικής στενής συνεργασίας ως ηγεμονικού ντουέτου της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Μόλις το 23% των ψηφοφόρων του κόμματος του Σαρκοζί, του UMP, συμμερίζεται την άποψη περί προτεραιότητας του γαλλογερμανικού άξονα. Ποσοστό εντυπωσιακά χαμηλό.

Το όντως εκπληκτικό όμως είναι ότι μεταξύ εκείνων που δήλωσαν οπαδοί του Σοσιαλιστικού Κόμματος, το ποσοστό όσων πιστεύουν ότι ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας πρέπει να ρίξει πρωτίστως το βάρος του στον γαλλογερμανικό άξονα καταβυθίζεται στο απίστευτα μηδαμινό... 3%!!!

Αυτό από πολιτική σκοπιά σημαίνει ότι η υποψηφιότητα του σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ συσπειρώνει εκείνο το τμήμα του γαλλικού πληθυσμού και των γαλλικών ελίτ που απαιτούν κατ' ουσίαν επαναδιαπραγμάτευση και επαναπροσδιορισμό όχι μόνο του Δημοσιονομικού Συμφώνου, όπως διακηρύσσεται επισήμως, αλλά πρωτίστως και κυρίως των γαλλογερμανικών σχέσεων που θεωρούν ότι έχουν καταστεί ετεροβαρείς προς ζημία της Γαλλίας.

Εχοντας τέτοιο συσχετισμό δυνάμεων μέσα στη γαλλική κοινωνία, ο Ολάντ είναι υποχρεωμένος να αποπειραθεί να θέσει τις γαλλογερμανικές σχέσεις σε νέα βάση, ανεξαρτήτως βεβαίως του αν θα μπορέσει να πετύχει κάποιες παραχωρήσεις από το Βερολίνο, ή αν θα υποχρεωθεί σε άτακτη υποχώρηση και παράδοση στην ισχύ της Γερμανίας.

«ΜΟΝΤ»
Λιγότερη Ευρώπη, περισσότερο έθνος

ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΗ είναι στο πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η «Μοντ»: «Οι Γάλλοι θέλουν λιγότερη Ευρώπη. Η πλειοψηφία τους δηλώνει αδιαφορία για την ευρωπαϊκή ιδέα. Οταν δεν είναι εχθρική προς αυτήν» υπογραμμίζει ευθύς εξαρχής. «Η διάθεση της χώρας απέναντι στην Ευρώπη είναι αρνητική» τονίζει. «Αυτό εξηγεί χωρίς αμφιβολία γιατί κανένας από τους υποψηφίους στον αγώνα των προεδρικών εκλογών δεν δείχνει τον παραμικρό ευρωπαϊκό ενθουσιασμό» επισημαίνει. «Η σχολή της εθνικής κυριαρχίας έχει νικήσει. Σήμερα είναι πλειοψηφούσα στην κοινή γνώμη, αν πιστέψουμε τη δημοσκόπηση... Οι τελευταίοι οπαδοί της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης προειδοποιούνται: πολύ σύντομα θα χρειαστούν μεγάλη δόση αντικαταθλιπτικών» προειδοποιεί η «Μοντ».

Από:  ethnos.gr

Όσοι ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ψηφίζουν μνημόνιο.



Όλοι μας θα θέλαμε να προκηρυχθεί ένα δημοψήφισμα και να αποφασίσουμε μια φορά επιτέλους και εμείς οι «τριτοκοσμικοί», όπως αποφάσισαν οι πολιτισμένοι Ισλανδοί, για το εάν θα επιλέξουμε τα συμφέροντα των αγορών που προστατεύει και προωθεί το μνημόνιο ή τα συμφέροντα του ελληνικού λαού που συνεπάγεται εθνική ανεξαρτησία της χώρας και....
απεμπλοκή από το μνημόνιο.


Δυστυχώς, το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα – κοτζαμπάσης, δεν έκανε και δεν πρόκειται να κάνει ποτέ αυτό το δημοψήφισμα. Ούτε το αντιδημοκρατικό – ολιγαρχικό μας Σύνταγμα προβλέπει δυνατότητα λαϊκής πρωτοβουλίας για διενέργεια δημοψηφίσματος, ώστε να υπάρχει ένας λαϊκός φραγμός στα αντιλαϊκά σχέδια της πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας..

Τώρα όμως, μέσω των επόμενων βουλευτικών εκλογών, μας δίνεται η ευκαιρία να εκφραστούμε. Στο χέρι μας λοιπόν είναι για το αν θα στηρίξουμε τα συμφέροντα των αγορών ή την ανεξαρτησία του ελληνικού λαού.

Τώρα φυσικά γνωρίζουμε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι κόμματα των αγορών, κόμματα του μνημονίου. Επομένως όσοι ψηφίσουν τα δύο αυτά κόμματα, ουσιαστικά ψηφίζουν υπέρ των αγορών και σε βάρος της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας.

Καμία λοιπόν ψήφος σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.



Πάνω από ένα εκατομμύριο οι άνεργοι το δ' τρίμηνο του 2011



Στο 20,7% εκτινάχθηκε το ποσοστό ανεργίας στο τέταρτο τρίμηνο του 2011, από 17,7% που ήταν το προηγούμενο τρίμηνο και 14,2% το αντίστοιχο τρίμηνο του 2010, με τους άνεργους να ανέρχονται σε 1.025.877 άτομα. Πάνω από 44% η αύξηση της ανεργίας σε ετήσια βάση. 

Ο αριθμός των απασχολούμενων το τελευταίο τρίμηνο του 2011 διαμορφώθηκε....
στα 3.932.790 άτομα.


Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η ΕΛ.ΣΤΑΤ., η απασχόληση μειώθηκε κατά 3,6% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και κατά 8,5% σε σχέση με το τέταρτο τρίμηνο του 2010.
Ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 16,8% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και κατά 44,1% σε σχέση με το τέταρτο τρίμηνο του 2010.

Από:  tanea.gr

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΥΤ@Ν@…


Και εγένετο το μέγα θαύμα, θεαματικότερο εκείνου του επί των υδάτων περιπατητού και του εν Κανά γάμου, όπου, διατελών εν «τσακίρ κέφι», ο Απόστολος Σόιμπλε, σε πλήρη ταύτιση ιδεών με τον Βιετναμέζο Αντικαγκελάριο, πιστός μέχρι θανάτου εις της Μέρκελ το κάγκελο (δόγμα) δήλωσε: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, ξέρετε πόσο στοιχίζει μια κηδεία σήμερα;»
Κατόπιν τούτου αναβλήθηκε η εξόδιος ακολουθία δια το έτος 2015 όπου το χρέος θα ξεπεράσει αισίως τα 500 δισεκατομμύρια ευρώ προ ΦΑΠΑΣ, μπουγέλου, ροχάλας… κλπ
Να καλέσουμε τον Βουβουζέλο, πρότεινε ο Πρετεντέρης, να μας αναλύσει γιατί το 7 ½% της ύφεσης είναι στην ουσία 2%, αφαιρουμένου του ΦΠΑ, ΦΑΠ, ΦΟΥΠ, ΜΠΟΥΜ, ΟΣΕ, ΕΤΕΕ, ΣΕΛΕΤΕ, ΑΦΟΙ ΚΟΡΑΣΙΔΗ, ΙΚΕΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ ΞΥΝΗ!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΒΑΝ ΠΟΜΠΑΪ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΟΥ EUROGROUP:
-2% λοιπόν η ύφεση και 1% η ανεργία (πετάμε το 20 στη θάλασσα και τα ρέστα παγωτά… ) λογικό να ελπίζομε ότι θα πάρουμε πίσω τα λεφτά μας συν την Ακρόπολη, την Κρήτη , τη Ρόδο, τα πετρέλαια, τα αέρια και ότι άλλο ήθελε προκύψει…
Η ΕΛΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ανέκραξε η Μέρκελ η ναζού… Και ΓΑΛΙΚΗ συμπλήρωσε ο Σαρκοζί εν μέσω ιαχών και χειροκροτημάτων…
Ω,ναι… Ω, ναι… Αναφώνησε το Παπαδημοβουβουζελοσαμαρικό τριο…
Ρε δεν πάτε να γ…. όλοι σας είπε ο λαός και κατέβασε το διακόπτη…
Πανικός στο ακροατήριο, γιουχαΐσματα, κατέβα κάτω ρε καραγκιόζη, γιαούρτια, νεράτζια, καρέκλες…
Από κει βγήκε το ανεπανάληπτο «τους κατάπιε το μαύρο σκοτάδι»
Το έχουν καταλάβει άραγε;


THE END
  Χάρρυ Κλυνν