Δεν «δένει» η αστυνομία εμπλοκή στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΕ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ «ΚΑΜΒΑ» Η ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΝΔ - ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

με επιθέσεις σε Εξάρχεια και Σκουριές

den-denei-h-astynomia-emplokh-stelexoys-toy-syriza-me-epitheseis-se-eksarxeia-kai-skoyries
Γράφει η Άρτεμις Παραδείσου
Μετά την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής και σύμφωνα με δημοσιεύματα των προηγούμενων ημερών, συγκεκριμένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ φέρονταν από τις διωκτικές αρχές να συσχετίζεται με την επίθεση που έγινε στο σπίτι του αδελφού του κυβερνητικού εκπροσώπου σταΕξάρχεια και με τα επεισόδια στην Ιερισσό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα υπήρξε η περίπτωση των πληροφοριών που δημοσιοποιήθηκαν σε ιστοσελίδα με μεγάλη επισκεψιμότητα και έφεραν την υπόθεση ως «δεμένη».
Η κυβέρνηση, σύμφωνα με πληροφορίες, προσπαθεί να αξιοποιήσει ευρήματα από «σάρωση» που έγινε στην περιοχή των Εξαρχείων για την εύρεση τηλεφωνικών στιγμάτων, έπειτα από την επίθεση στην πολυκατοικία που μένει ο αδελφός του κυβερνητικού εκπροσώπου… 
Κυβερνητικά στελέχη, λοιπόν, διαρρέουν τις τελευταίες ώρες ότι ένα στέλεχος της Αριστεράς ήταν πολύ κοντά στο σημείο της επίθεσης στην οικία του αδερφού του κ. Κεδίκογλου. Ο ίδιος τηλεφωνικός αριθμός, σύμφωνα πάντα με τους «κυβερνητικούς», έχει εντοπιστεί και στιςΣκουριές, κατά τη διάρκεια επεισοδίων.
Η υπόθεση δε φαίνεται να «δένει» τόσο εύκολα όσο φαίνονταν στην αρχή για τρείς κυρίως λόγους.
Πρώτον, διότι ανακάλυψαν πως το στίγμα του τηλεφώνου του εν λόγω στελέχους ανιχνεύθηκε στην περιοχή για τον απλό λόγο ότι μένει στην περιοχή και μάλιστα με ένα στενό διαφορά από τον αδερφό του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Δεύτερον, η παρουσία του εν λόγω στελέχους στην Ιερισσό ήταν δημόσια και σε ημέρα όπου πάρα πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονταν σε διαδήλωση που έγινε στην περιοχή. Μάλιστα το συγκεκριμένο στέλεχος καταγγέλλει ότι εκείνη την ημέρα δέχθηκε δακρυγόνο με ευθεία βολή.
Τρίτον, λόγω μιας δικαστικής διένεξης του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ με υψηλότατο στέλεχος της κυβέρνησης και η οποιαδήποτε συσχέτιση θα αδυνάτισε τα υπόλοιπα στοιχεία καθώς θα άφηνε να πλανάται η υπόνοια της πολιτικής σκοπιμότητας.
Πάντως, όπως φαίνεται από σειρά δημοσιεύματα μπορεί αυτή η υπόθεση να περνάει σε δεύτερο πλάνο, άλλα άλλες υποθέσεις, θα αποτελέσουν κεντρικό καμβά πάνω στον οποίο θα ξεδιπλωθεί η αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ.


Διαβάστε εδώ: http://newpost.gr/post/283470/den-denei-h-astynomia-emplokh-stelexoys-toy-syriza-me-epitheseis-se-eksarxeia-kai-skoyries#ixzz2hgqBR7B8

ΚΑΘΕ 24 ΩΡΕΣ 323 ΑΝΕΡΓΟΙ!!

Κάνε κάτι, για να τους υπερδιπλασιάσουμε!

"Κάνε κάτι, για να τους υπερδιπλασιάσουμε!"
ΥΠΟΚΟΣΜΟΣ_

«ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ» ΛΕΝΕ ΣΤΗΝ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ



«Στοχοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ από κυβέρνηση και συγκροτήματα του Τύπου

stoxopoihsh-toy-syriza-apo-kybernhsh-kai-sygkrothmata-toy-typoy
Γράφει ο Φαίδωνας Παλαιολόγος
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται η σύγκλιση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ το ερχόμενο Σαββατοκύριακο σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. 
Η σύγκρουση με τη κυβέρνηση όχι μόνο με αφορμή τη θεωρία των «δύο άκρων» και η στοχοποίηση του κόμματος απο την πλευρά της, αναμένεται να οδηγήσει σε νέα επεισόδια της «κόντρας».
Στελέχη του κόμματος εκτιμούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο στόχαστρο μιας καθοδηγούμενης επίθεσης όχι μόνο από την κυβέρνηση αλλά και από συγκροτήματα του τύπου, τα οποία παρέχουν «αφειδώς και χωρίς αιδώ» στήριξη σε Σαμαρά - Βενιζέλο ποντάροντας ότι θα εξασφαλίσουν πιθανές χρηματοδοτήσεις ή έστω συνέχιση του καθεστώτος των «δόλιων συχνοτήτων».
Στη Κουμουνδούρου είναι πλέον πεπεισμένοι ότι όσο η οικονομία θα «βουλιάζει» και θα συμπαρασύρει τον Α. Σαμαρά σε απόλυτο αδιέξοδο, τόσο θα επιχειρείται να εμφανιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως " προστάτης κάθε είδους βίας", σε μια απέλπιδα προσπάθεια της συγκυβέρνησης να «κρατηθεί» από όπου μπορεί, ώστε να κερδίζει πολιτικό χρόνο.
Στο ερώτημα «τι να τον κάνει» η απάντηση είναι σαφής, «ο πρωθυπουργός φοβάται τις εκλογές και θα προσπαθήσει να επιμηκύνει το χρόνο της κυβέρνησης ανακαλύπτοντας εχθρούς στην κοινωνία, στη Βουλή, ελπίζοντας σε μια εξ ύψους βοήθεια».
Οι δραματικές εξελίξεις στην οικονομία και τα αναμενόμενα νέα μέτρα, θα αποστερήσουν την κυβέρνηση από κάθε κοινωνικό έρεισμα, και όπως εκτιμά το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ κάθε πλέον "προσπάθεια θα είναι ναρκοθετημένη ενώ οι αντοχές της κοινωνίας εξαντλούνται".
Ακριβώς αυτό θα είναι το "όπλο" του κόμματος στην προσπάθειά του να μεταφέρει το "παιχνίδι" στο πραγματικό παιχνίδι της πολιτικής. Όπως εκτιμούν στελέχη του όσο η κυβέρνηση θα πιέζεται από την σκληρή πραγματικότητα, η προπαγάνδα της θα γυρίσει "μπούμερανγκ", και ελπίζουν ότι στοχεύοντας στην οικονομία θα επιτύχουν να συσπειρώσουν γύρω από το κόμμα και στρώματα που μέχρι σήμερα "μας αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό".
Και βέβαια το "'δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο" της συνεδρίασης θα είναι οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Όσο και αν αυτές "καλύπτονται" από την κεντρική πολιτική σκηνή, εν τούτοις δεν περνά απαρατήρητη η σπουδή του Γ. Μιχελάκη να "τρέχει" το νέο νομοσχέδιο για τις δημοτικές εκλογές. Με δεδομένη την άρνηση απέναντι στις κυβερνητικές προτάσεις, οι συζητήσεις στις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανοίξει.
Σε αυτές συμμετέχουν κινήσεις και πρόσωπα ώστε να επιδιωχθεί η μέγιστη δυνατή συνεργασία σε "αντιμνημομιακή και αντικαλλικρατική κατεύθυνση". Και όπως έλεγε στέλεχος που ασχολείται χρόνια με την αυτοδιοίκηση " πλέον η μάχη αυτή θα είναι πολιτική, θα επιδιώξουμε να κερδίσουμε μεγάλους δήμους και περιφέρειες".
Όσο δε για πιθανές υποψηφιότητες ακόμα είναι εξαιρετικά νωρίς..


Διαβάστε εδώ: http://newpost.gr/post/283364/stoxopoihsh-toy-syriza-apo-kybernhsh-kai-sygkrothmata-toy-typoy#ixzz2hfLUgPxb

Ο δανεισμός και ο… θερισμός;


Σε «κακές τράπεζες» (bad banks) ξεφορτώνουν οι ελληνικές τράπεζες τα «κόκκινα δάνεια», αναθέτοντας τη διαχείρισή τους ακόμη και σε ιδιώτες και σε ξένα «κοράκια».
Παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες έχουν πάρει δεκάδες δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίησή τους, τα οποία μάλιστα έχουν εγγραφεί στο δημόσιο χρέος της χώρας, δεν φαίνονται διατεθειμένες να στηρίξουν τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Αντίθετα, τα οδηγούν τώρα σε νέες, χειρότερες περιπέτειες.
Η εξέλιξη αυτή θα έχει δραματικές συνέπειες για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις που σε συνθήκες μνημονιακής ύφεσης αδυνατούν να βρουν σανίδες σωτηρίας και διαφυγής. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με την πιθανή άρση του παγώματος των πλειστηριασμών και την πλήρη απελευθέρωση των επαγγελματικών μισθώσεων, η αγωνία ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού κορυφώνεται και γίνεται πλέον απόγνωση.
Με καλπάζοντα ρυθμό τα δάνεια, στεγαστικά, επιχειρηματικά, καταναλωτικά, μετατρέπονται σε μη εξυπηρετούμενα-«κόκκινα» και ήδη ξεπερνούν τα 70 δισ. ευρώ! Χρηματικά ποσά που χορηγήθηκαν –τα περισσότερα– σε συνθήκες ανάπτυξης και σχετικής ευημερίας, από ευυπόληπτους τραπεζικούς οργανισμούς και υπό τον έλεγχο ενός κράτους δικαίου, και τα περισσότερα έχουν ήδη επιστρέψει δι’ άλλης οδού στους ίδιους τους πιστωτές, γίνονται τώρα βρόχος σε χέρια αδίστακτων εισπρακτικών εταιριών και στυγνών εκβιαστών.
Παράλληλα (άσχετη λεπτομέρεια;), σύμφωνα με προχθεσινά δημοσιεύματα, η τρόικα ζήτησε την άμεση κατάργηση του φόρου μεταβίβασης ακινήτων. Η ελληνική πλευρά πρότεινε να διατηρηθεί τουλάχιστον για ένα έτος, έστω και με μειωμένους συντελεστές, αλλά η πρόταση δεν έγινε αποδεκτή από την τρόικα.
* Από τον περασμένο Ιούλιο η κυβέρνηση εκδήλωσε την… κροκοδείλια ανησυχία της για τα «κόκκινα δάνεια» χαρακτηρίζοντάς τα «βραδυφλεγή και εν εξελίξει ανεξέλεγκτη βόμβα στα θεμέλια του οικονομικού συστήματος της χώρας» (η πρόβλεψη ήταν ότι το 2014 θα πλησιάσουν το 50%). Στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος ζήτησαν –τότε– με εισήγησή τους «να υπάρξει νομοθετική πρωτοβουλία για κούρεμα των δανείων, παράλληλα με την εκκίνηση της πρωτοβουλίας για τη μη συνέχιση του καθεστώτος προστασίας της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς». Προέβλεπαν, μάλιστα, ότι μπροστά στο ενδεχόμενο γενναίων κουρεμάτων στα δάνειά τους, πολλοί Έλληνες θα έσπευδαν να αποπληρώσουν μέρος των χρεών τους προκειμένου να αποφύγουν τον νέο «Τειρεσία» (που στήθηκε με βάση το βρετανικό πρότυπο) και να σώσουν τα σπίτια τους.
Ζαχαρίας Ρουστάνης

Ο αποκλεισμός της κοινωνίας από το πολιτικό σύστημα


Δευτέρα, 14 Οκτωβρίου 2013

Του Γιώργου Κοντογιώργη, Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου





Είναι εμφανές ότι η επιλογή της Χ.Α. από... μέρος του εκλογικού σώματος δεν συμβαδίζει με την ιδεολογία του. Συνομολογεί, όμως, ότι η κοινωνία στο σύνολό της δεν έχει ακόμη αντιληφθεί ότι το πρόβλημα είναι ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός της από το πολιτικό σύστημα από τη διαδικασία λήψεως των αποφάσεων- που αφήνει στους πολιτικούς το έδαφος ελεύθερο να ποδοπατούν και να καταστρέφουν τη χώρα ...
H στροφή μέρους του εκλογικού σώματος προς τη Χ.Α. έγινε μετά από τριάμισι χρόνια, αφότου ησήλθε η χώρα στην κρίση, και αφού η ελληνική κοινωνία δοκίμασε όλους τους τρόπους(μαζικές διαδηλώσεις, κίνημα αγανακτισμένων, ατομικές αυτοδικίες, κλπ) για να συνετίσει την πολιτική τάξη, να αποκηρύξει το απεχθές παρελθόν της, και να την εξαναγκάσει να εναρμονισθεί με το συμφέρον του τόπου.
Σήμερα, η πολιτική τάξη χρησιμοποιεί το επιχείρημα “Χρυσή Αυγή” για να ανακτήσει νομιμοποίηση και όχι γιατί κόπτεται για τη “δημοκρατία”.
Απόδειξη, ότι ούτε άλλαξε στο παραμικρό ούτε και προτίθεται να αλλάξει τα διεθνώς προκλητικά προνόμια ασυλίας που έχει οικοδομήσει και προφανώς τις λεηλατικές “πολιτικές” της.
Είναι εμφανές ότι η επιλογή της Χ.Α. από μέρος του εκλογικού σώματος δεν συμβαδίζει με την ιδεολογία του.
Συνομολογεί, όμως, ότι η κοινωνία στο σύνολό της δεν έχει ακόμη αντιληφθεί ότι το πρόβλημα είναι ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός της από το πολιτικό σύστημα -από τη διαδικασία λήψεως των αποφάσεων- που αφήνει στους πολιτικούς το έδαφος ελεύθερο να ποδοπατούν και να καταστρέφουν τη χώρα.
Διότι εντέλει η Χ.Α. είναι αυτάδελφο κόμμα, δηλαδήπαράγωγο της κομματοκρατίας, που χρησιμοποιεί άλλωστε τα όπλα που η ίδια έχει θεσμοθετήσει. Εάν οι μεν τα χρησιμοποιούν για να αυτοδικούν επί των πολιτών, οι δε για να λεηλατούν και να υποτάσσουν τη χώρα δεν τους κάνει διαφορετικούς.
Η κοινωνία των πολιτών ένα μόνο δρόμο έχει να επιλέξει: να υπερβεί το παρόν πολιτικό σύστημα και να αξιώσει την επέκταση της πολιτείας δικαίου στην πολιτική τάξη και την ανάκτηση μέρους (του αντιπροσωπευτικού μέρους) της πολιτικής της κυριαρχίας. Να γίνει θεσμός της πολιτείας και όχι παράκλητος της κομματοκρατίας και δρομοδιαδηλωτής. xanarxizoume.wordpress.com

ΤΟ 61% ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ



Εκτύπωση
Του ΝΙΚΟΥ ΠΕΡΠΕΡΑ*
Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε, σε πολλούς, η είδηση για την τεράστια κερδοφορία που ανακοίνωσαν για το Α' εξάμηνο του έτους οι τέσσερις λεγόμενες «συστημικές» ελληνικές τράπεζες. Αυτές που – κατά τα άλλα – οι κυβερνώντες ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήριζαν περίπου ως ...αναξιοπαθούσες, ενώ μιαενδεχόμενη χρεοκοπία τους θα ισοδυναμούσε, όπως έλεγαν, περίπου με καταστροφή της χώρας, αν όχι με έναν νέο ...κατακλυσμό του Νώε!
Να, όμως που με βάση τα επίσημα αποτελέσματα Α΄ εξαμήνου του 2013 έχουμε τα εξής κέρδη:
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
344 εκατ. ευρώ
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
3,5 δισ. ευρώ
Eurobank
44 εκατ. ευρώ
ALPHA Bank
2,7 δισ. ευρώ
Δικαιολογημένα θα σκέφτεται τώρα ο κάθε αναγνώστης: Ποιός μάγος Χουντίνι έβαλε το χέρι του και εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης υπάρχουν τέτοια κέρδη για τις τράπεζες;
Δυστυχώς ή ευτυχώς, ωστόσο, θαύματα στην εποχή μας – τουλάχιστον τέτοια – δεν γίνονται. Αντίθετα, το χέρι τους το έβαλαν άλλοι, πολύ πιο ανθρώπινοι. Ειδικότερα:
Καταρχήν η Ε.Ε. και το ΔΝΤ σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση και ειδικότερα με το υπουργείο Οικονομικών, την Τράπεζα της Ελλάδος και τις διοικήσεις των μεγάλων ελληνικών τραπεζών, διαμόρφωσαντο νέο τοπίο στο χώρο του τραπεζικού συστήματος. Έτσι εν μέσω των – σκανδαλωδών εν πολλοίς - εξαγορών και συγχωνεύσεων στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν οι τέσσερις συστημικές τράπεζες:
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: εξαγόρασε την First Business Bank
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: εξαγόρασε τις: Νέα Αγροτική, Millennium, Γενική, καθώς και τα καταστήματα των Κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα: Κύπρου, Λαϊκής, Ελληνικής
Eurobank: εξαγόρασε τις: Νέα Proton, Νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο
ALPHA Bank: εξαγόρασε την Εμπορική Τράπεζα
Οι τράπεζες, λοιπόν, αυτές όχι μόνο γιγαντώθηκαν, αλλά και τα σχέδια αναδιάρθρωσής τους που εκπονήθηκαν και τα οποία περιλαμβάνουν μεγάλες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και τις θέσεις εργασίας άνοιξαν νέους ορίζοντες κερδοφορίας, σε βάρος βέβαια των χιλιάδων εργαζομένων που δουλεύουν στο τραπεζικό σύστημα. Πιο συγκεκριμένα:
Έχουν ήδη ξεκινήσει να υλοποιούνται τα σχέδια εθελουσίας εξόδου, οι τραπεζοϋπάλληλοι από 1/07/2013 αμείβονται με τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας που προβλέπει μείωση των αποδοχών τους. Καταργείται το επίδομα ισολογισμού. Ταυτόχρονα σχεδιάζεται μείωση του αριθμού των καταστημάτων.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στο χώρο των τραπεζών εργάζονται (με βάση τα στοιχεία της ΟΤΟΕ 31/12/2012) περίπου 55.000. Στόχος είναι να μειωθεί το προσωπικό κατά 20%με 25% κατά περίπτωση μέσα στην ερχόμενη τριετία.
Συμπέρασμα: Οι «αναξιοπαθούσες» τράπεζες, με αφορμή την κρίση και τα μνημόνια και γιγαντώθηκαν και μείωσαν «εργατικό κόστος», όπως συνηθίζουν να ονομάζουν την αμοιβή εργασίας, αυξάνοντας τα κέρδη τους.
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΞΕΝΑ ΚΟΛΥΒΑ
Από τη στιγμή που ξεκίνησε η κρίση το 2008 οι τράπεζες άρχισαν να αποσπούν από τις διαδοχικές κυβερνήσεις δεκάδες δισεκατομμύρια ως κρατικές ενισχύσεις για την ανακεφαλαιοποίησή τους και τη στήριξή τους με αντάλλαγμα μάλιστα προνομιούχες μετοχές , οι νέοι κάτοχοι των οποίων (δηλαδή το κράτος και όλοι εμείς που φορολογεί αγρίως) δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, συνεπώς δεν μπορούν να παρεμβαίνουν στην πολιτική των τραπεζών, ενώ αφήνουν ανέγγιχτους τους μεγαλοϊδιοκτήτες τους να συνεχίζουν απτόητοι το θεάρεστο έργο τους της κερδοσκοπίας. Με τον τρόπο αυτό, άνοιξε ο τρελός χορός των αφειδών ενέσεων ρευστότητας προς τις τράπεζες από το ελληνικό Δημόσιο χωρίς αυτό να αποκομίζει κανένα όφελος ούτε για τα κρατικά ταμεία, αλλά ούτε καν για την πραγματική οικονομία, τις επιχειρήσεις και τους πολίτες, παρότι όλα αυτά επικαλούνταν ως πρόσχημα οι κυβερνώντες και τα διάφορα παπαγαλάκια τους για να προπαγανδίσουν την όλη επιχείρηση: «σωτηρία των τραπεζών». Ας δούμε, λοιπόν, με αριθμούς τι μας στοίχισε αυτό το «σώσιμο», που οδήγησε να δηλώνουν σήμερα τεράστια κέρδη οι τράπεζες:
- Με το νόμο 3723/2008 θεσπίζεται η χρηματοδότηση των τραπεζών συνολικού ποσού 28 δισ. ευρώ.
- Με το νόμο 3845/2010, γνωστότερος ως 1ο μνημόνιο, χορηγούνται άλλα 15 δισ. ευρώ στις τράπεζες.
- Με το νόμο 3864/2010 χορηγούνται άλλα 10 δισ. ευρώ στα τραπεζικά ιδρύματα.
- Με το νόμο 3872/2010 δίνονται επιπλέον 25 δισ. ευρώ στις τράπεζες.
- Με το νόμο 3965/2011 χορηγούνται επιπρόσθετα άλλα 30 δις. ευρώ στις τράπεζες.
Συνολικά λοιπόν μέχρι το τέλος του 2011 είχε θεσπιστεί με νόμους να χορηγηθούν στις τράπεζες 108 δισ. ευρώ για τη σωτηρία τους!
Υπενθυμίζουμε ότι από το πρώτο μνημόνιο το δημόσιο έχει δανείστηκε από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ συνολικά το ποσό των 110 δισ. ευρώ. Δηλαδή τα λεφτά του πρώτου μνημονίου, για τα οποία μάτωσε ο λαός, σχεδόν όλα παραχωρήθηκαν για την στήριξη των τραπεζών, ενώ με το 2ο μνημόνιο (Ν.4046.2012), με το οποίο ξαναματώνει ο ελληνικός λαός, συμφωνήθηκε να δοθούν – και δόθηκαν - άλλα 75 δισ. ευρώ!
Δηλαδή συνολικά η σωτηρία των τραπεζών κόστισε 183 δισ. ευρώ. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας το 2011 ήταν 215,088 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή το κόστος διάσωσης των τραπεζών αντιστοιχεί στο 85% του ΑΕΠ του 2011!
Από την άλλη, σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, το συνολικό χρέος της χώρας, ύστερα από συνεχή, μνημόνια και «κουρέματα» έχει φτάσει αισίως στα 302 δισ. ευρώ. Δηλαδή το 61% του δημόσιου χρέους δημιουργήθηκε για να διασωθούν οι τράπεζες! Αν δηλαδή δεν δανειζόμασταν αυτά τα 183 δισ. ευρώ για να σωθούν οι τράπεζες και τις αφήναμε να πτωχεύσουν, όπως έκανε, για παράδειγμα, η Ισλανδία, τότε το δημόσιο χρέος της χώρας, στη χειρότερη περίπτωση, θα ήταν 119 δισ. ευρώ - πολύ κοντά στο 50% του ΑΕΠ - σχετικά εύκολα διαχειρίσιμο και χωρίς να επιβληθούν μνημόνια. Δεν θα χρειαζόταν επίσης τα «κουρέματα» των αποθεματικών Ασφαλιστικών Ταμείων και των Νοσοκομείων, που κατείχαν κρατικά ομόλογα, με αποτέλεσμα τώρα να δρομολογούνται νέες περικοπές στις συντάξεις, τα επικουρικά, τα εφάπαξ, τα προνοιακά επιδόματα, 25αρια για κρεβάτι στα δημόσια νοσοκομεία, κλείσιμο κλινικών κ.λπ.
ΚΟΡΩΝΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Δεν ισχύουν, λοιπόν, όλα αυτά που ακούγονται από αυτούς (αστοί πολιτικοί, ΜΜΕ, ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι) που στήριξαν και στηρίζουν τα μνημόνια, ότι με τις δανειακές συμβάσεις και τα επαχθή μέτρα των μνημονίων σώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, η χρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών και η εν γένει λειτουργία του κράτους. Αντίθετα, με όλα αυτά, ο λαός λεηλατήθηκε. Εκείνοι που σώθηκαν είναι οι καπιταλιστές που είδαν το «εργατικό κόστος»να μειώνεται δραματικά ενισχύοντας την κερδοφορία τους, που εφορμούν για να αρπάξουν κοψοχρονιά τις δημόσιες επιχειρήσεις και τα «φιλέτα» της ακίνητης δημόσιας περιουσίας. Αυτές που σώθηκαν φυσικά, πριν απ' όλους, είναι οι τράπεζες που αύξησαν το ελληνικό δημόσιο χρέος και τα δανεικά θα πληρώνονται από τους Έλληνες εργαζόμενους φορολογούμενους με ιδρώτα και αίμα μέχρι και το 2040 και 2050, ενώ αυτές παράλληλα θα απειλούν με κατασχέσεις ακόμη και της πρώτης κατοικίας των εξαντλημένων από τα αντιλαϊκά μέτρα οικογενειών με τα «κόκκινα» δάνεια.
Και γιατί οι τράπεζες; Μα γιατί είναι η κορωνίδα του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, καθώς αυτό «λαδώνει» τις μηχανές για την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την επικράτηση των μονοπωλίων. Επίσης δεν πρέπεινα ξεχνάμε τη συμβολή των τραπεζών στη διατήρηση του πολιτικού συστήματος. Το στήριξαν ακόμη και με (θαλασσο)δάνεια που χορήγησαν στα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν – και όχι μόνο. Το στήριξαν και μέσω δανείων προς τα διάφορα συγκροτήματα της ενημέρωσης, που έχουν αναλάβει εργολαβικά να αποπροσανατολίσουν το λαό και να τον πείσουν πόσο ...ευτυχής πρέπει να είναι, ακόμη και με την ανεργία να φτάνει επίσημα στο 28%, με μισθούς και συντάξεις πείνας, με παιδεία και υγεία στο ναδίρ, με τεράστια αύξηση της φορολογίας (έφτασαν να φορολογούν ακόμη και τα μπαϊρια, δηλαδή την ακαλλιέργητη γη στα κατσάβραχα και να μελετούν νέα χαράτσια, όπως το «σεισμόσημο»)! Είναι επίσης οι τράπεζες που έδωσαν και δίνουν άξια στελέχη – υπηρέτες του συστήματος, όπως ο πρώην πρωθυπουργός και ο πολυπράγμων νυν υπουργός Οικονομικών, που, εκτός όλων, είχε χρηματίσει και Διοικητής του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου...
*Πηγή: "Εργατικός Αγώνας", 12/10/2013, όπου δημοσιεύτηκε με τον τίτλο "Ο λαός ματώνει για να κερδοσκοπούν οι τραπεζίτες".

ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ: ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ




Η ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Του ΕΥΤΥΧΗ ΜΠΙΤΣΑΚΗ*
Η Χρυσή Αυγή (εφεξής ΧΑ) επωάστηκε στο συνολικό κλίμα των τελευταίων χρόνων, ως η αντιδραστική – νεοναζιστική απάντηση στην κρίση της αγοραίας κοινωνίας μας. Και χρειάστηκε, μετά τη σωρεία των εγκλημάτων της εγκληματικής (κατά την κυβέρνηση) αυτής οργάνωσης, της συμμορίας κατ' άλλους, η δολοφονία ενός νέου αντιφασίστα, για να ξυπνήσει η κυβέρνηση και να συλλάβει τον αρχηγό και ανώτερα στελέχη των νεοναζί.
Το γεγονός αυτό είναι κατ' αρχήν θετικό. Δηλαδή η κυβέρνηση έπραξε αυτό που όφειλε να είχε κάνει: Εφάρμοσε «τον νόμον». Τώρα θέλει να παρουσιάζεται ως προστάτης της νομιμότητας και της Δημοκρατίας. Αλλά: Πρώτον, οι ευθύνες της είναι δεδομένες, επειδή άφησε το τέρας του νεοναζισμού να επωάζεται ανενόχλητο. Και δεύτερο, δεν εγκατέλειψε οριστικά την ιστορικά αβάσιμη, προπαγανδιστική «θεωρία των δύο άκρων».
Με βάση τους υπάρχοντες νόμους, εξάρθρωσε μέρος της εγκληματικής οργάνωσης. Θα προχωρήσει στην ολοκληρωτική εξάρθρωση; Και αν ψηφίσει κάποιο νέο τρομονόμο για να νομιμοποιήσει τα μέτρα της, θα τον διατηρήσει για να τον στρέψει, αν χρειαστεί, προς την αντίθετη κατεύθυνση;
Η ΧΑ είναι γέννημα της κρίσης. Είναι η ακραία φασιστική απάντηση, από τη σκοπιά μέρους της κυρίαρχης τάξης, στη σημερινή κρίση. Αλλά η ΧΑ ψηφίστηκε από 400.000 πολίτες και αντιπροσωπεύεται στη Βουλή με 18 «βουλευτές».
Πώς έφτασε λοιπόν η ελληνική κοινωνία,η χώρα που δημιούργησε το μεγαλύτερο αντιστασιακό κίνημα στην κατοχή εναντίον των ναζί, να ψηφίσει, με αυτό το ποσοστό, τους νοσταλγούς της ναζιστικής θηριωδίας;
Πρώτη, αντικειμενική αιτία της ανόδου του νεοναζισμού, είναι η κρίση της ιδιόμορφα αγοραίας κοινωνίας μας, συγκεκριμένη, τοπική περίπτωση της μεγαλύτερης στην ιστορία παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.
Κατά μια αφελή, δήθεν μαρξιστική άποψη, η κρίση οδηγεί στην επανάσταση. Αλλά ο Λένιν προειδοποιούσε: Η οικονομική κρίση δεν οδηγεί αναπόφευκτα στην επανάσταση. Μπορεί να συνεχίσει να εξελίσσεται σε μια κατάσταση αποτελμάτωσης και σήψης. Η ιστορία εδικαίωσε με τον πιο τραγικό τρόπο τον Λένιν: Η κρίση της δεκαετίας του '30, εξέθρεψε τα τέρατα του φασισμού και του ναζισμού. Και σήμερα, εποχή κρίσης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, άρχισαν να έρπουν, αλλού αραιότερα και αλλού πιο πυκνά, τα δηλητηριώδη φίδια του ρατσισμού και του νεο-ναζισμού.
Η ΧΑ είναι πολιτικό κόμμα. Ταυτόχρονα, οργάνωση δολοφόνων. Οι δύο όψεις είναι αλληλένδετες και συνυπεύθυνες.
Στην αρχή δειλά, στη συνέχεια όλο και περισσότερο φανερά η ΧΑ διακήρυσε τη ναζιστική της ιδεολογία. Ταυτόχρονα παρουσιαζόταν ως «αντισυστημική» δύναμη. Στην ουσία, αντιδραστικά πατριωτική, απατηλά λαϊκιστική, ρατσιστική. Εν τέλει, υπηρέτης με τα δικά της μέσα, του συστήματος. Η προπαγάνδα τους είχε όμως απήχηση στα πιο καθυστερημένα, πολιτικά ανώριμα, εξαθλιωμένα στρώματα, όπως και στα κατεστραμένα από τη μνημονιακή πολιτική μικροαστικά στρώματα.
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ Η ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ;
Ένας απλός (απλοϊκός) συλλογισμός, οδηγεί σε ένα τραγικό συμπέρασμα: H κρίση και η εκποίηση του κοινωνικού πλούτου και της χώρας, είχε ως συνέπεια μία «ενστικτώδη» αντίδραση: Την απονομιμοποίηση των αστικών κομμάτων στη συνείδηση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού.
Αλλά η απαξίωση των κομμάτων των υπεύθυνων για την κρίση, σε προκατειλημμένες ή ανώριμες συνειδήσεις, γενικεύεται με ένα άλμα χωρίς λογική: Όλοι ίδιοι είναι! Ο δρόμος προς τον εθνικισμό, τον αντιδραστικό πατριωτισμό, το ρατσισμό, οριακά το νεο-ναζισμό, είναι πλέον ανοικτός. Ο παραδοσιακός δεξιός που δηλώνει ότι δεν θα ψηφίσει Σαμαρά, θα ψηφίσει πιθανόν ΧΑ. Η κοινωνία μας καταρρέει. Οι άνθρωποι, και ειδικά οι νέοι χωρίς μέλλον, αναζητούν ένα στήριγμα. Μια ελπίδα.
Γιατί όμως η ΧΑ εμφανίζεται στα μάτια των οπαδών της ως φορέας κάποιου μέλλοντος; Ως δύναμη κοινωνικής ανασυγκρότησης; Εδώ, μαζί με τον οικονομικό, υπεισέρχεται καθοριστικά και ο παράγων της ιδεολογίας.
Ας σκιαγραφήσουμε, όσο επιτρέπει ο χώρος, τα κρίσιμα σημεία της ιστορίας της χώρας μας στα τελευταία 70 χρόνια.
Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων, η βασιλική οικογένεια και μέρος του πολιτικού προσωπικού της κυρίαρχης τάξης, διέφυγαν στη Μέση Ανατολή. Στόχος: Nα σωθούν και να προετοιμάσουν, ως εντολοδόχοι των Άγγλων, την επιστροφή τους στην περίπτωση ήττας του άξονα. Λιποτάκτες και ριψάσπιδες, συνεργάστηκαν με τους Άγγλους για να χτυπήσουν το δημοκρατικό – αντιστασιακό κίνημα των Eλλήνων στρατιωτών της Μέσης Ανατολής.
Την ίδια εποχή, το ΚΚΕ υπήρξε ο πρωτεργάτης και οργανωτής της Εθνικής, δηλαδή της Λαϊκής Αντίστασης, εναντίον των τριών κατακτητών. Το αντιστασιακό κίνημα της χώρας μας ήταν, αναλογικά με τον πληθυσμό, το μεγαλύτερο της κατακτημένης Ευρώπης. Τι έκανε και την ίδια περίοδο η ηγεσία των αστικών κομμάτων; Οι μεν, δραπέτευσαν. Οι δε, λούφαξαν. Άλλοι συνεργάστηκαν: Έγιναν όργανο του κατακτητή. Φυγάδες και μη, δημιούργησαν ασήμαντες οργανώσεις (ΕΔΕΣ, ΕΟΚ κ.λπ.) με σαφή αντι-ΕΑΜικό, αντικομμουνιστικό χαρακτήρα. Αποκορύφωμα: Τα Τάγματα Ασφαλείας που δολοφονούσαν, απαγχόνιζαν, βίαζαν, λεηλατούσαν, μαζί με τους ναζί. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα είχε αρχίσει με πρωτοβουλία της κυρίαρχης τάξης, πριν από την απελευθέρωση.
Οι πολιτικοί φυγάδες επανήλθαν μαζί με τους Άγγλους ως «απελευθερωτές». Σήμερα είναι γνωστό ότι ο Τσώρτσιλ (οι Άγγλοι) είχαν αποφασίσει να εξοντώσουν το λαϊκό – δημοκρατικό κίνημα. Δεν πέρασαν τρεις μήνες από την απελευθέρωση και οι Άγγλοι και τα όργανά τους εγκαινίασαν τον πόλεμο κατά της Αριστεράς (Δεκέμβρης '44). Μετά τη «συμφωνία» (;) της Βάρκιζας, κράτος και παρακράτος άρχισαν συστηματικά την εξόντωση των αγωνιστών. Οι φυλακές γέμισαν από κατοχικούς. Οι καταδίκες και οι εκτελέσεις των αγωνιστών ήταν η εκδίκηση της μαύρης Ελλάδας εναντίον του ΕΑΜικού αναγεννητικού κινήματος.
Έτσι, κράτος και παρακράτος προετοίμασαν τον εμφύλιο. Οι δοσίλογοι νίκησαν με τα όπλα και τη βοήθεια των Άγγλων και των Αμερικανών. Η χρεωκοποημένη αστική τάξη επανήλθε στην εξουσία με τα ξένα όπλα και τα δολάρια.
Έτσι εγκαινιάστηκε το καθεστώς της υποτέλειας: Η δουλική εξάρτηση και ταυτόχρονα ένα τρομοκρατικό καθεστώς μαύρης αντίδρασης, πολιτικής και ιδεολογικής. Αλλά, παρά την τρομοκρατία και τις εκτελέσεις που συνεχίζονταν χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου (θυμηθείτε τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του, τον τραγικό Πλουμπίδη) με τις φυλακές και τους τόπους εξορίας γεμάτους από αγωνιστές, με το Μακρονήσι (νέο Παρθενώνα) και τη Γυάρο, η Αριστερά δεν λύγισε.
Εμψυχωμένη από τα ανθρωπιστικά ιδανικά της Αντίστασης και του Σοσιαλισμού, αποδεκατισμένη, με ένα μεγάλο μέρος των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού στις χώρες του σοσιαλισμού, όχι μόνο διατήρησε ακμαίο το φρόνημα και το ηθικό της ανάστημα, αλλά αναδείχθηκε, με το σχήμα της ΕΔΑ, σε αξιωματική αντιπολίτευση. Ακόμα, μπόρεσε, παρά την τρομοκρατία, να ηγεμονεύσει στο χώρο των γραμμάτων και του πολιτισμού, προνομιακό πάντοτε χώρο της ουμανιστικής Αριστεράς.
Αρχές δεκαετίας του '60. Το ένα «άκρο», το καθεστώς της υποτέλειας, της αντίδρασης, του σκοταδισμού και του αντικομμουνισμού. Στο άλλο άκρο, το πατριωτικό, δημοκρατικό κίνημα.
Η δικτατορία ήταν η απάντηση του καθεστώτος της υποτέλειας (γραικύλων και ξένων) στο αναγεννητικό κίνημα της Αριστεράς. Επτά χρόνια με φυλακές, εξορίες και δολοφονίες και με τον πολιτισμικό σκοταδισμό του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού». Αλλά αντίθετα με τον σοφό Κένταυρο της αρχαιότητας, ο γελοίος Κένταυρος του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού» δεν κατέκτησε τις συνειδήσεις των πολιτών. Όμως οι προοδευτικές ιδέες, υπό διωγμόν, ήταν δύσκολο να φτάσουν στις λαϊκές μάζες και προπαντός, στο λαό της υπαίθρου.
Και ήλθε το τέλος της χούντας, η λεγόμενη Μεταπολίτευση, ένας άνεμος ελευθερίας και αισιοδοξίας και μια σχετικά ομαλή πολιτική ζωή. Πέρασαν από τότε σχεδόν σαράντα χρόνια.
Η Ελλάδα «αναπτύχθηκε»! Η σχετική ευμάρεια συνοδεύτηκε από νέες ιδέες και νέες μορφές πολιτισμού: Κοσμοπολιτισμό, γνωσιολογικό σχετικισμό, το χυδαίο αστικό υλισμό, τον ηθικό και πολιτικό σχετικισμό. Ταυτόχρονα, μεγάλα έργα, ρεμούλα, μίζες, πλουτισμός των απατεώνων. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, αλλά η βρωμιά του προχωρεί και στο υπόλοιπο σώμα.
Και μετά δεν «ήλθαν οι μέλισσες»! Ενέσκηψε η καταστροφή. Η κρίση, η πείνα και οι αυτοκτονίες. Και το παρακράτος που περνούσε μια περίοδο χειμέριας νάρκης στα σκοτεινά υπόγεια της κοινωνίας, ξύπνησε.
Η ΧΑ είναι η τερατογένεση που προέκυψε από τη σύμφυση των καταλοίπων του παρακράτους, των πολιτικών και βιολογικών αυτογόνων της αντίδρασης, των ακροδεξιών νοσταλγών της δημοκρατίας, των κατεστραμμένων από την κρίση μικροαστικών στρωμάτων και εκείνων που δεν είχαν την πολιτική και πολιτισμική ωριμότητα για να διακρίνουν τα αίτια της κρίσης. Πώς θα μπορούσαν τα λαϊκά στρώματα να γίνουν μέτοχοι ενός αναγεννητικού λαϊκού πολιτισμού στις μεταπολεμικές συνθήκες της ανοιχτής ή συγκαλυμμένης βίας, της κυριαρχίας των ιδεολογικών μηχανισμών της αστικής τάξης και των αντικειμενικών δυσκολιών για τη διάδοση των ιδεών της Αριστεράς;
Aλλά, όλοι οι ψηφοφόροι της ΧΑ δεν είναι νεοναζί. Όσοι ψήφισαν ΧΑ έχουν προσωπικές ευθύνες. Αλλά ας μη χαρίσουμε τους παρασυρμένους στην εγκληματική οργάνωση.
Και η Αριστερά; Θα βρει τη δύναμη να ξεπεράσει τις καταγωγικές αγκυλώσεις της; Να γίνει ο διαφωτιστής και οργανωτής ενός πλατιού πολιτικού και πολιτισμικού αιτήματος αναγέννησης της χώρας.
Σήμερα διακυβεύεται το μέλλον μιας ακόμη γενιάς. Αν χαθεί και αυτή η ευκαιρία, μια νέα περίοδος βαρβαρότητας θα κυριαρχήσει στη χώρα μας. Η Αριστερά οφείλει να γίνει δύναμη και οργανωτής ενός πλατιού αντιφασιστικού κινήματος. Την ίδια στιγμή πρέπει να πρωτοστατήσει, σύμφωνα με την παράδοση της Αριστεράς, σε ένα κίνημα σωτηρίας του ελληνικού λαού. Ειδικά να πρωτοστατήσει στις κινήσεις αλληλεγγύης στα θύματα της κρίσης. Αλλά οι κρίσεις θα αναπαράγονται όσο θα υπάρχει καπιταλισμός.
Η Αριστερά λοιπόν οφείλει να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με το παρελθόν, να ανασυγκροτηθεί ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά με στρατηγικό στόχο, το σοσιαλισμό.
Τα προηγούμενα σημεία δεν αποτελούν στάδια μιας γραμμικής εξελικτικής πορείας. Αποτελούν στιγμές, με την εγελιανή και τη μαρξιστική έννοια του όρου, μιας ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας, με σημεία ρήξεων, στην πορεία προς τον στρατηγικό στόχο: το σοσιαλισμό.
*Πηγή: Εφημερίδα "ΠΡΙΝ" (6/10/13)

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ


ΑΝΤΩΝΗ ΝΤΑΒΑΝΕΛΛΟΥ*
Η κυβέρνηση Σαμαρά προχώρησε σε μια (όπως ήλπιζε) ελεγχόμενη αποκαθήλωση της Χ.Α., για δύο βασικούς λόγους: Αφενός, υποχρεωτικά, για να αποφύγει το «πάντρεμα» του αντιφασιστικού κινήματος με το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, που θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα πολύ επικίνδυνο ανατρεπτικό ρεύμα. Αφετέρου, κατά επιλογή, ελπίζοντας να «κοντύνει» εκλογικά το ρεύμα της Χ.Α.,για να κρατήσει ζωντανές τις ελπίδες της ΝΔ να αναδειχθεί πρώτο κόμμα, αν και όταν στηθούν οι κάλπες.
Κανείς δεν δικαιούται σήμερα να ξεχάσει ότι η διόγκωση της Χρυσής Αυγής ήταν τμήμα του «σχεδίου» αυταρχικής-αντιδημοκρατικής μετατόπισης της μεγάλης αντιμνημονιακής κοινωνικής πλειοψηφίας, μέσα από τη γενικότερη στροφή προς τα δεξιά του κράτους και της δημόσιας ζωής, μέσα από την επιδίωξη της κυβέρνησης, της τρόικας και των ΜΜΕ να συγκροτήσουν ένα μαζικό αντεργατικό, αντικινηματικό, αντιαριστερό πολιτικό ρεύμα.
Ακριβώς γι’ αυτό, η επιτυχία των σημερινών σχεδιασμών του Σαμαρά έχει κρίσιμες προϋποθέσεις:
Προϋποθέτει να αφήσει η Αριστερά την πρωτοβουλία στα χέρια των κυβερνητικών επιτελείων. Η επίκληση του «συνταγματικού τόξου» και της «ομαλότητας», ως όρου για την αντιμετώπιση των νεοναζί, πρέπει να απορριφθεί με σαφήνεια και καθαρότητα από όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς και κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, η συντριβή της Χ.Α. πρέπει να συνδεθεί άμεσα με την απαίτηση για συντριβή όλων των τμημάτων του κρατικού μηχανισμού που την στήριξαν: δηλαδή με την αναγκαία «εκκαθάριση» στην αστυνομία, στο στρατό, στο δικαστικό σώμα, στην εκκλησία, στους εφοπλιστές και τραπεζίτες που τη χρηματοδότησαν.
Και αυτό το καθήκον δεν μπορεί να το αναλάβει κανείς πέραν της Αριστεράς, που πρέπει να κινηθεί αυτόνομα και επιθετικά, στηριγμένη στη δύναμη των πολιτικών αποκαλύψεων και την οργή που δικαίως προκαλούν στον κόσμο…
Η επιτυχία του σχεδίου του Σαμαρά προϋποθέτει, επίσης, τη διάσπαση μεταξύ του αντιφασιστικού πολιτικού αγώνα με τον κοινωνικό-αντιμνημονιακό αγώνα. Γιατί η ανεργία, η μαζική φτώχεια και η απελπισία δημιουργούν το έδαφος για τη συγκρότηση των νεοναζί.
Γιατί, κυρίως, αν ο αντιδραστικός συνασπισμός ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αφεθεί απερίσπαστος να ανανεώσει τη δυναμική του –με το πρόσχημα του περιορισμού της Χ.Α.– τότε η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία θα δεχθεί τα νέα χτυπήματα που ετοιμάζει το Μνημόνιο 3.
Ακριβώς γι’ αυτό –και σε απόλυτη σύνδεση με τα αιτήματα συντριβής της Χ.Α.– όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς οφείλουν να πρωτοστατήσουν στην αναγέννηση της απεργιακής δυναμικής, που, στις αρχές Σεπτέμβρη, δημιούργησε το ξεκίνημα της απεργίας της ΟΛΜΕ.
Οι «ευκαιρίες» δεν θα λείψουν: η κοινωνική αντίσταση είναι παρούσα στους πανεπιστημιακούς, τα νοσοκομεία βράζουν, το νέο κύμα απολύσεων στους ΟΤΑ έρχεται.
Η εικόνα είναι απολύτως ανάλογη στον ιδιωτικό τομέα: π.χ. είναι κοινό μυστικό ότι στις τράπεζες ετοιμάζεται ένα μαζικό κύμα απολύσεων, ενώ μεγάλες επιχειρήσεις κλείνουν με ρυθμό, πλέον, πολυβόλου.
Η προετοιμασία ενός μεγάλου απεργιακού κύματος, με την προοπτική της γενικής πολιτικήςαπεργίας για την ανατροπή της κυβέρνησης και των μνημονίων, είναι η μοναδική τακτική που μπορεί να υπερασπίσει τον κόσμο μας από τη λαίλαπα που ήδη αντιμετωπίζει και από τα χειρότερα που έρχονται.
Σε αυτό το μέτωπο, η μέχρι τώρα στάση του ΠΑΜΕ (στην ΟΛΜΕ, στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ) ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη: η απόρριψη της κλιμάκωσης και του συντονισμού των απεργιακών αγώνων, έστω και αν γίνεται με την επίκληση «καθαρότερου» πλαισίου και «καλύτερης» προετοιμασίας, είναι απαράδεκτη στάση μέσα στη συγκεκριμένη συγκυρία.
Και στο βάθος όλων αυτών προκύπτει το ζήτημα της πολιτικής προοπτικής. Αργά ή γρήγορα θα αποδειχθεί στα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων ότι η «υπόσχεση» των Σαμαρά-Βενιζέλου δεν είναι άλλη από την πολυετή παράταση της μνημονιακής δυστυχίας. Αν αυτός ο παράγοντας μείνει αναπάντητος, τότε στρώνεται το έδαφος για τις πιο αντιδραστικές εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένης της ανασύνταξης των νεοναζί μετά τη σημερινή «περιπέτεια».
Όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) οφείλουν να παρουσιάσουν συγκεκριμένες πολιτικές απαντήσεις για το πώς μπορεί –εδώ και τώρα– να νικήσει ο κόσμος της εργασίας. Το σύνθημα της «κυβέρνησης της Αριστεράς» δεν αναδείχθηκε τυχαία ως η μαζική έκφραση των ελπίδων του κόσμου της αντίστασης στις εκλογές του 2012.
Ασφαλώς θα πρέπει να ενισχυθεί: να συνδυαστεί με ένα σαφές και ιεραρχημένο «μεταβατικό»πρόγραμμα στόχων και αιτημάτων.
Να συνδεθεί με μια σταθερότερη έκφραση ενότητας στη δράση πλατύτερων αριστερών δυνάμεων.
Να στηριχθεί σε ένα αυθεντικό δίκτυο κοινωνικών οργανώσεων όπως οι Λαϊκές Επιτροπές.
Να ενταχθεί με σαφήνεια στο σχεδιασμό μια εργατικής νίκης, με ορίζοντα τη σοσιαλιστική απελευθέρωση.
Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να φράξουμε πραγματικά το μέλλον στους Μιχαλολιάκους και στους Κασιδιάριδες, στους Φαήλους και στους Λαζαρίδηδες, στους Σαμαρά και Βενιζέλο.
Η ραγδαία πόλωση της εποχής πρέπει να οδηγήσει κάθε πλευρά σε ουσιαστικές καιμακρόχρονες επιλογές, που θα ανατρέψουν τα μέχρι σήμερα ειωθότα…
*Πηγή: rptoject.gr, 8/10/13
Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013