«ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ»: ΘΗΛΙΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΛΑΪΚΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ



Τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα που έχουν δημιουργήσει στον ελληνικό λαό τα μέτρα του «Μνημονίου», έχουν οδηγήσει στη διόγκωση των «κόκκινων δανείων» («επισφαλή» ή «μη εξυπηρετούμενα δάνεια»). Πρόκειται για στεγαστικά, καταναλωτικά και επιχειρηματικά δάνεια, που οι δανειολήπτες αδυνατούν να εξοφλήσουν με αποτέλεσμα τον κίνδυνο πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας. Παρ’ ότι τα «κόκκινα δάνεια» δεν αποτελούν καινούργιο φαινόμενο, η σταθερή διόγκωση τους έχει άμεση σχέση με την κρίση και τις μνημονιακές πολιτικές που εντείνουν τη ύφεση, την ανεργία, την μείωση εισοδήματος και την αδυναμία εξόφλησης.
ΜΕΓΕΘΟΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ "ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ"
Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας Ελλάδος, στο τέλος Αυγούστου ’13, το υπόλοιπο των πάσης φύσεως δανείων από το τραπεζικό σύστημα προς τον ιδιωτικό τομέα, ανέρχονταν σε 221 δις €, από τα οποία 105 δις ήταν προς επιχειρήσεις (κυρίως μεγάλες που απολαμβάνουν συνήθως ευνοϊκούς όρους), 101 δις προς νοικοκυριά (στεγαστικά 72 και καταναλωτικά 29), 13 δις προς επαγγελματίες-αγρότες-ατομικές επιχειρήσεις, κά. Από το σύνολο των δανείων 29% ήταν στην κατηγορία των λεγόμενων «κόκκινων δανείων» (καθυστέρηση καταβολής δόσεων πάνω από τρίμηνο), που η αξία τους έφθανε 68 δις €. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το 2012 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν στο 19%, το 2011 στο 16%, το 2010 στο 10,4%, το 2009 στο 7,7%, το 2008 στο 5%, το 2007 στο 4,5%, κλπ. Από τα «κόκκινα δάνεια» του 2013, ύψους 68 δις, τα 36 δις αφορούσαν γενικώς επιχειρηματικά δάνεια, τα 20 δις στεγαστικά και 12 δις καταναλωτικά μαζί και πιστωτικές κάρτες. Όσον αφορά των αριθμό των δανειοληπτών με «κόκκινα δάνεια», υπερβαίνει τα 1.300.000 άτομα (250.000 στεγαστικά, 500.000 καταναλωτικά, 450.000 πιστωτικές κάρτες και 100.000 επιχειρηματικά), πράγμα που δείχνει την έκταση του κοινωνικού προβλήματος.
Όσον αφορά τις αιτίες «υπερχρέωσης», έχουν σχέση με τις πολιτικές ανεξέλεγκτης πιστωτικής επέκτασης των τραπεζών (ιδιαίτερα μετά την ένταξη στην ευρωζώνη), κυρίως προς μεγάλες επιχειρήσεις που έκαναν «ανοίγματα» στο εξωτερικό και καταναλωτικών δανείων λόγω υψηλών επιτοκίων. Επίσης μεγάλες ευθύνες έχουν η Τράπεζα Ελλάδος και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για χαλάρωση των πιστωτικών ελέγχων, καθώς οι πολιτικές Μνημονίου που έφερε σε αδυναμία πληρωμής δόσεων από χιλιάδες νοικοκυριά και μικροεπιχειρήσεις.!
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ "ΡΥΘΜΙΣΗΣ" ΤΩΝ "ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ"
Η ψήφιση του «νόμου Κατσέλη» δεν είχε ουσιαστικά αποτελέσματα. Για την αποτυχία του, τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με τη Γ.Γ. Καταναλωτή, ως το 2012 γύρω στα 40.000 νοικοκυριά είχαν καταθέσει αίτηση «εξωδικαστικού συμβιβασμού» αλλά πολύ λίγες είχαν θετικό αποτέλεσμα (στο διάστημα Σεπτέμβρης’10 ως Σεπτέμβρης’12, υποβλήθηκαν από το «Συνήγορο του Καταναλωτή» 22.200 αιτήσεις και θετική έκβαση είχαν μόλις…5).! Επίσης από τις 25-27.000 αιτήσεις «δικαστικού συμβιβασμού» συζητήθηκαν γύρω στο 10% και από αυτές οι μισές έχουν απορριφθεί. Να σημειωθεί ότι το σύνολο των «επισφαλών απαιτήσεων» που οι τράπεζες διέγραψαν από το 2009, ανέρχονται 4 δις και αφορούν κυρίως επιχειρηματικά και καταναλωτικά, ενώ για τα στεγαστικά υπάρχει ελπίδα ….κατασχέσεων.!
Η διόγκωση των «κόκκινων δανείων», ανάγκασε την κυβέρνηση (τέλος Νοέμβρη ‘12) σε νέες ρυθμίσεις χωρίς να λύνει το πρόβλημα. Οι ρυθμίσεις αφορούν μόνο μισθωτούς, ενώ αποκλείονται οικογένειες που έχουν εισόδημα πάνω από 25.000 το χρόνο. Οι ρυθμίσεις γίνονται σε δάνεια πρώτης κατοικίας ως 180.000 €, ενώ εξαιρούνται καταναλωτικά και πιστωτικές κάρτες (δεν έχουν υποθήκες).Όσοι πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις μπορούν να λάβουν 4 χρόνια περίοδο χάριτος (σταμάτημα καταβολής δόσεων) με καταβολή όμως επιτοκίου 1,5%, το οποίο σε μηνιαία βάση δεν πρέπει να ξεπερνάει 30% του εισοδήματος. Για όσους δεν έχουν καθόλου εισοδήματα γίνεται προσωρινό πάγωμα δόσεων. Μετά τα 4 χρόνια η εξόφληση συνεχίζεται αφού θα έχουν πληρωθεί επί πλέον τόκοι.! Τέλος με την κατάργηση του ΟΕΚ και συρρίκνωσης του «Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων» (κατάργηση τραπεζικών εργασιών και «στεγαστικής πίστης»), παύουν να λειτουργούν δύο δημόσιοι φορείς χρηματοδότησης «λαϊκής στέγης» προς εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Η αναβολή πλειστηριασμών ισχύει ως τις 31.12.2013, ενώ από την 1.1.2014 προβλέπεται απελευθέρωση, κάνοντας εφιαλτική την προοπτική για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΜΕ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ "ΣΕΙΣΑΧΘΙΑΣ"
Η αντιμετώπιση των «κόκκινων δανείων» δεν μπορεί να γίνει με «οριζόντιο» τρόπο, αλλά με διαφοροποιημένη μεταχείριση και φιλοσοφία «Σεισάχθειας» (πολιτική διαγραφής χρεών επί Σόλωνα στην αρχαία Αθήνα). Ειδικότερα θα πρέπει να θεσπισθεί προστασία της πρώτης κατοικίας με απαγόρευση πλειστηριασμών σε εργαζόμενους και συνταξιούχους, καθώς σε μικροεπιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες. Αν μετά από έρευνα αποδειχτεί ότι ορισμένοι έχουν δυνατότητα πληρωμής και δεν πληρώνουν, να τους κατάσχονται άλλες κινητές και ακίνητες αξίες με επιτόκιο υπερημερίας. Αντίθετα θα πρέπει να γίνει διαγραφή των «κόκκινων στεγαστικών» (προς τράπεζες και Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων) για όσους έχουν ατομικό ή οικογενειακό εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας (7.200 € ατομικό, ή 15.100 € για τετραμελή οικογένεια). Επίσης να γίνει μερική διαγραφή για όσους έχουν υποστεί ονομαστική μείωση εισοδήματος (οι μηνιαίες δόσεις να μην ξεπερνούν το 30% του μηνιαίου ατομικού ή του οικογενειακού εισοδήματος και διαγραφή του υπόλοιπου 70% της ετήσιας δόσης). Επίσης μείωση επιτοκίων στα καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες, καθώς στα όρια υπερανάληψης. Πάγωμα διαδικασιών αναγκαστικής είσπραξης ή εκτέλεσης απαιτήσεων με την κατάθεση αίτησης ρύθμισης. Θέσπιση αναγκαστικών κανόνων για τις τράπεζες ώστε οι δανειολήπτες να μην εξαρτώνται από χρονοβόρες και πολυδάπανες δικαστικές διαδικασίες. Αναπροσαρμογή της αξίας των ενυπόθηκων δανείων ώστε να αντιστοιχούν στην τρέχουσα αξία του ακινήτου. Καθιέρωση της ευθύνης του δανειολήπτη μέχρι το ύψος της συγκεκριμένης αξίας ακινήτου, κατάργηση των εισπρακτικών εταιριών, κά.
Όσον αφορά την κάλυψη του κόστους διαγραφής, αυτή να γίνει από το ειδικό αποθεματικό των τραπεζών (5 δις) και από τα υπόλοιπα των κεφαλαίων ανακεφαλαιοποίησης (8 δις) που έχει το Ταμείο Χ/Π- Σταθερότητας. Ωστόσο η γενικότερη αντιμετώπιση των «κόκκινων δανείων» απαιτεί ριζοσπαστικές τομές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών και αλλαγή λειτουργίας τους με αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια. Μια τέτοια πολιτική θα συμβάλλει στη γενικότερη ανάκαμψη της οικονομίας, στην αύξηση του ΑΕΠ και των εσόδων του κράτους μαζί και των δυνατοτήτων στήριξης προγραμμάτων λαϊκής στέγης, μέτρων κοινωνικής πολιτικής, κά. Αυτό βέβαια προϋποθέτει κατάργηση του Μνημονίου και ριζική στροφή στην ασκούμενη οικονομική πολιτική.
*Ο Γιάννης Τόλιος είναι διδάκτωρ οικονομικών, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013



Καταδικάζεται η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;


Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko
«Κατεβαίνουνε, και ανάφτει του πολέμου αναλαμπή το τουφέκι ανάβει, αστράφτει, λάμπει, κόφτει το σπαθί./ Γιατί η μάχη εστάθει ολίγη; Λίγα τα αίματα γιατί; Τον εχθρό θωρώ να φύγει και στο κάστρο ν' ανεβεί./ Ακούω κούφια τα τουφέκια, ακούω σμίξιμο σπαθιών, ακούω ξύλα, ακούω πελέκια, ακούω τρίξιμο δοντιών./ Με τα μάτια τους γυρεύουν όπου είν' αίματα πηχτά, και μες στα αίματα χορεύουν με βρυχίσματα βραχνά/ Κοίτα χέρια απελπισμένα πώς θερίζουνε ζωές! Χάμου πέφτουνε κομμένα χέρια, πόδια, κεφαλές,/ και παλάσκες και σπαθία με ολοσκόρπιστα μυαλά, και με ολόσχιστα κρανία, σωθικά λαχταριστά./ >>>




Παντού φόβος και τρομάρα και φωνές και στεναγμοί παντού κλάψα, παντού αντάρα, και παντού ξεψυχισμοί./ Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη και κυλάει στη λαγκαδιά, και το αθώο χόρτο πίνει αίμα αντίς για τη δροσιά./ Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!».

Αυτό προφανώς και δεν είναι ο «ύμνος στη βία». 
Είναι αποσπάσματα και στίχοι από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν». 
Και προέρχεται δια χειρός Διονυσίου Σολωμού. 
Οι κύριοι του «καταδικάζετε τη βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται;» τι έχουν να πουν; Τον… καταδικάζουν τον Σολωμό; 
Τον… καταδικάζουν τον ελληνικό εθνικό ύμνο; 
Το «σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή» το καταδικάζουν;      

«Όταν η διοίκησις  βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονα του, το να κάμη τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάστασιν, ν' αρπάξη τα άρματα και να τιμωρηση του τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απ' όλα τα δίκαια του και το πλέον απαραίτητον απ' όλα τα χρέη του. Αν ευρίσκωνται όμως εις τόπον οπού είναι περισσότεροι τύραννοι, οι πλέον ανδρείοι πατριώτες και φιλελεύθεροι πρέπει να πιάσουν τα περάσματα των δρόμων και τα ύψη των
βουνών, εν όσω ν' ανταμωθούν πολλοί, να πληθύνη ο αριθμός των, και τότε ν' αρχίσουν την επιδρομήν κατά των τυράννων (…)»

Αυτό δεν είναι συνταγή κάποιου «κουκουλοφόρου». Είναι απόσπασμα , από το «Νέα Πολιτική Διοίκησις»,το επαναστατικό κείμενο του Ρήγα Φεραίου. Οι κύριοι του  «καταδικάζετε τη βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται;», πώς και δεν τον έχουν… καταδικάσει ακόμα τον Ρήγα;


Όταν ο Κολοκοτρώνης έπαιρνε στο κατόπι τον Δράμαλη στα Δερβενάκια, όσο να ‘ναι μια τόσο δα βία την άσκησε. Των κυρίων του «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;» πώς και τους ξέφυγε ο Γέρος του Μοριά;

Σηκωθείτε παιδιά της Πατρίδας/ Η μέρα της δόξας έφθασε/ Ενάντια της τυραννίας μας/ Το ματωμένο λάβαρο υψώθηκε/ Ακούστε τον ήχο στα λιβάδια/ Το ουρλιαχτό αυτών των φοβερών στρατιωτών/ Έρχονται ανάμεσά μας/ Να κόψουν τους λαιμούς των γιων και των συζύγων σας./ Στα όπλα πολίτες/ Σχηματίστε τα τάγματά σας/ Προελάστε, προελάστε/ Αφήστε το μολυσμένο αίμα/ Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας./ Ιερή αγάπη για την Πατρίδα/ Οδήγησε και στήριξε τα εκδικητικά μας όπλα/ Ελευθερία, λατρευτή Ελευθερία/ Μπες στον αγώνα με τους υπερασπιστές σου/ Κάτω από τις σημαίες μας, άσε τη νίκη/ να σπεύσει σε σένα, ρωμαλέα δύναμη/ Έτσι ώστε στο θάνατο οι εχθροί σου/Να δουν το θρίαμβό σου και τη δόξα μας».

Αυτά τα «αιμοβόρα» λόγια είναι στίχοι από την «Μασσαλιώτιδα», τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας. Σε αυτόν τον ύμνο στεκόταν προσοχή ο Ζισκάρ Ντε Στεν όταν παραχωρούσε το αεροπλάνο του για να γυρίσει από το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το 1974. Οι κύριοι του «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;» ανάμεσα στον Ζισκάρ και στην Αντουανέτα, διαλέγουν την Αντουανέτα;


Ναι μεν «Η Ελευθερία οδηγεί το Λαό», αλλά με όπλα, με σπαθιά και γιαταγάνια; Τς, τς, τς… Αλήθεια, των κυρίων «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;», πώς και τους ξέφυγε (και) ο Ντελακρουά;

Αλλά ας θυμηθούμε και κείνο το τραγούδι της Αντίστασης:
 «Δε φοβάμαι την κρεμάλα, δε φοβάμαι το σκοινί/Και στο διάβα μου όλοι τρέμουν ράλληδες και γερμανοί/ Ράλληδες, ταγματαλήτες, μπουραντάδες, γερμανοί/ Τα κεφάλια σας θα πέσουν, απ’ τ’ αντάρτικο σπαθί»
Η και το άλλο «Το τραγούδι του Άρη» που τραγουδιόταν σε όλη την Ελλάδα μετά τη μάχη στο Μικρό Χωριό, το 1942:
«Βαριά στενάζουν τα βουνά/ Κι ο ήλιος σκοτεινιάζει/ Το δόλιο το Μικρό Χωρίο/ Και πάλι ανταριάζει/ Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά/ πέφτουν ντουφέκια ανάρια/ ο Άρης κάνει πόλεμο/ μ’ αντάρτες παλικάρια».
Εδώ οι κύριοι του  «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;» διαπιστώνουν πολύ σοβαρό πρόβλημα; Μάλλον θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχε αντάρτικο σπαθί, τότε, ή κι αν υπήρχε, να ήταν πιο «φιλικό» με τους ναζί και τους γερμανοτσολιάδες; 

Ανταρτοπούλες του ΕΛΑΣ, μαχήτριες κατά του ναζιστικού ζυγού. Μήπως θα τις πάρει κι αυτές η «μπάλα» των κυρίων  «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;» 

 Ακούστε αγαπητοί σημαιοφόροι της προπαγανδιστικής πυροβολαρχίας του «καταδικάζω τη βία απ όπου κι αν προέρχεται»: Έχουν περάσει πολλές χιλιάδες χρόνια που ο άνθρωπος ήταν σκλάβος, μετά έγινε δουλοπάροικος και τους τελευταίους αιώνες προλετάριος, δηλαδή μισθωτός σκλάβος, για να μπορούμε πια να αντιληφθούμε τι κρύβεται πίσω από τον δήθεν «πασιφισμό» σας:

 Η δική σας «καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται», αποτελεί έναν «κομψό», κατ’ επίφαση «δημοκρατικό», τάχα μου «φιλελεύθερο» και πάντα ραφιναρισμένο  τρόπο για να υπονομεύετε το δίκιο του αγώνα των καταπιεσμένων. Πώς; Μα παίρνοντας «ίσες» αποστάσεις τόσο ανάμεσα στο «δίκιο», στις «ελευθερίες» και στο «δικαίωμα» του καταπιεστή να καταπιέζει, όσο και στο δίκιο, στις ελευθερίες και στο δικαίωμα του καταπιεσμένου να αντιδρά. Να αντιστέκεται. Να μην συνθηκολογεί με την καταπίεση και με τον καταπιεστή του.

Το θέμα σας – ας είμαστε ειλικρινείς - δεν είναι η αποκήρυξη της βίας και της κάθε βίας, όπως λέτε. Εκτός αν αποκηρύσσεται και τον κ.Βορίδη και την γνωστή δήλωσή του περί της «νόμιμης κρατικής βίας». Εσείς που «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» την «νόμιμη – κατ’ εσάς – κρατική βία» την αποκηρύσσετε;    
Πίσω από τον δήθεν «πασιφισμό» σας και από τα διαγγέλματα «κοινωνικής ειρήνης» προς μια κοινωνία που της έχετε βάλει μπουρλότο, στόχος σας είναι να σπιλώσετε  τον αγώνα του καταπιεσμένου ενάντια στον τύραννο και τον εκμεταλλευτή του, βαφτίζοντας «βία» την αντίσταση και τη διαμαρτυρία του.
Κι αφού τη σπιλώσετε και τη συκοφαντήσετε, μετά σπεύδετε να την αντιπαραβάλλεται με τη βία του εκμεταλλευτή, με τη βία των μνημονίων, με τη βία της φτωχοποίησης, με τη βία των ΜΑΤ, με τη βία των νόμων σας. Αυτή τη βία, βέβαια, δεν την λέτε βία. Την βαφτίζετε «νομιμότητα» και «δημοκρατία».



Φυσικά οι πάντα ευπρεπείς εστέτ του δήθεν ανθρωπισμού, θα συνεχίσουν το ίδιο τροπάρι:  
«Καταδικάζετε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται;»... Νομίζουν ότι έτσι θα φέρουν πιο κοντά όχι μόνο το «Τέλος της Ιστορίας», αλλά και το τέλος της φιλοσοφίας. Μεγαλεπήβολος στόχος, αλλά κατά κακή τύχη των διακόνων της ιστορικής αφασίας και της πολιτικής υποκρισίας υπάρχει η πραγματικότητα. Και   προς δόξαν της πραγματικότητας, τη βία - ως συστατικό στοιχείο της ύπαρξης των κοινωνιών όπου αντιπαρατίθενται αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα - είτε την καταδικάζεις, είτε δεν την καταδικάζεις, αυτή υπάρχει. Ερήμην των ηθικοπλαστικών κηρυγμάτων και τρις ερήμην της πολιτικής κατεργαριάς.

Καταδικάστε τη βία όσο θέλετε, 24 ώρες το 24ωρο. 
Όμως: Για όσο στον κόσμο θα επικρατεί ο νόμος του ισχυρού, γα όσο θα θεωρείται «δημοκρατία» να υπάρχουν οι «από πάνω» και οι «από κάτω», για όσο το δίκιο θα καθορίζεται με βάση την δύναμη και θα υποτάσσεται σε αυτήν,  για όσο οι κοινωνίες θα χωρίζονται σε τάξεις όπου οι πεντακοσιομέδιμνοι  θα κάνουν κουμάντο πάνω στους ζευγίτες και όλοι μαζί πάνω στους δούλους, το να καταδικάζεις τη βία (ακόμα κι όταν αυτή η καταδίκη είναι ειλικρινής) είναι τόσο μάταιο όσο το να καταδικάζεις το γήρας. Η’ το θάνατο. 
Όσο κι αν τον καταδικάσεις, αυτός υπάρχει. Και θα υπάρχει μέχρι τη δευτέρα παρουσία (τουλάχιστον...). Πριν σπεύσουν κάποιοι να πουν ότι όποιος αναγνωρίζει το αναπόφευκτο της ύπαρξης της βίας ταυτόχρονα την «δικαιώνει», απαντάμε: Η αναγνώριση ότι ο θάνατος υπάρχει, μόνο κάποιος παράλογος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι συνιστά εκδήλωση «αγάπης» προς το θάνατο ή δήλωση «δικαίωσης» της ύπαρξής του ή ότι αναιρεί την απέχθεια απέναντί του.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη βία. 
Επομένως το ζητούμενο δεν είναι η ρητορική καταδίκη της βίας - «μαμής» της Ιστορίας κατά Μαρξ. Το ζητούμενο είναι η δίκη, η καταδίκη και ο εξοβελισμός της «μάνας» και του «πατέρα» της βίας και όλων όσοι την γεννούν. Ας πάρουμε για παράδειγμα, το θέμα του πολέμου. Τι πιο βίαιο! Αλλά αν θέλεις να είσαι σοβαρός, το πώς τοποθετείσαι απέναντι στον πόλεμο δεν μπορεί να τελειώνει (ούτε καν να αρχίζει) με την έκφραση της καταδίκης του πολέμου. Γιατί έχει και «παρακάτω». Η μήπως δεν έχει «παρακάτω»; Δεν απαιτείται, δηλαδή, να προσδιοριστεί ο χαρακτήρας του πολέμου; Το «καταδικάζω τον πόλεμο» σε βγάζει, τάχα, από την υποχρέωση να τοποθετηθείς, να πάρεις θέση αν είναι δίκαιος ή άδικος ο πόλεμος, από πλευράς εκείνων που είτε ως αμυνόμενοι, είτε ως επιτιθέμενοι, συμμετέχουν σε αυτόν;
Εκτός αν καταλήξουμε ότι κάθε πόλεμος είναι άδικος και ότι με ένα «καταδικάζω τον πόλεμο» ξεμπερδεύουμε. Αλλά τότε εξίσου «άδικο» με τους Τούρκους το '21 είχαν και οι επαναστατημένοι Έλληνες. Όμως, αν κάθε πόλεμος είναι «άδικος», και αν η αδικία επιμερίζεται εξίσου σε όλους όσοι συμμετέχουν ή εξαναγκάζονται να συμμετάσχουν σε αυτόν, τότε καλύτερη  δικαίωση του «αδικητή» δεν μπορεί να υπάρξει.


Η «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας» και της Αμερικανικής Επανάστασης, που αναγνώριζε την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων και τα αναφαίρετα δικαιώματα του κάθε πολίτη, όπως η ζωή, η ελευθερία και η επιδίωξη της ευτυχίας, κάπως έτσι προέκυψε.  Οι κύριοι  του «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;» την καταδικάζουν;

Όταν επομένως μιλάμε για βία, το χρέος μας δεν είναι να αραδιάζουμε επίθετα και προσδιορισμούς για να αποδείξουμε πόσο απεχθής μας είναι, μη και δεν πάρουμε μέρος στο γενικό μεθύσι κάποιας αταξικής, απολίτικης και αντι-ιστορικής «συναδέλφωσης». Υποχρέωση του καθενός - εφόσον σέβεται τον εαυτό του - είναι να προσδιορίζει το χαρακτήρα της βίας.

Και στο σημείο αυτό, αφήνουμε τη «βαριά φιλοσοφία» και ερχόμαστε στην τρέχουσα επικαιρότητα: Υποχρέωση του καθενός, αν μάλιστα είναι αξιοπρεπής (ούτε κομμουνιστής ούτε μη κομμουνιστής, ούτε αριστερός ούτε δεξιός, ούτε προοδευτικός ούτε συντηρητικός, αλλά «απλώς» αξιοπρεπής), είναι να μην επιτρέπει να συκοφαντούνται οι κοινωνικοί αγώνες μέσα από τη χυδαία επιχείρηση να διασυνδεθούν, να παραλληλιστούν ή πολύ περισσότερο να ταυτιστούν με το  ναζιστικό έγκλημα. Με το φασιστικό λιντσάρισμα. Με την ατομική τρομοκρατία. Με την παρα-κρατική δράση. Με την προβοκατόρικη, δολοφονική δράση τύπου «Μαρφίν» κοκ.
Δεν υπάρχει πιο ευδιάκριτο σινιάλο επερχόμενης πολιτικής «ανωμαλίας» από τη χυδαιότητα που ισχυρίζεται, άμεσα ή έμμεσα, ότι η λαϊκή αντίσταση αποτελεί τάχα τη «δικαίωση», τη «νομιμοποίηση», τον «τροφοδότη», το «συγκοινωνούν δοχείο»  ή ακόμα και τον «γεννήτορα» (!) της τραμπούκικης, της υποκοσμιακής, της ναζιστικής και κάθε μορφής φασιστικής  βίας.

Εκείνο που ισχύει είναι το ακριβώς αντίθετο:
Οι μαζικοί, λαϊκοί, κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες, εφόσον είναι τέτοιοι, όχι μόνο δεν αποτελούν την «κατάφαση», αλλά την πιο κατηγορηματική, την πιο εκκωφαντική άρνηση - μέχρι του σημείου της κατάργησή της - της βίας που ασκείται πάνω στον καταπιεσμένο.  
Η κατάργηση αυτής της βίας, που γεννά όχι μόνο το δικαίωμα αλλά και το καθήκον της αντίστασης απέναντί της, είναι και ο μόνος δρόμος για την αντιμετώπιση της βίας, γενικά, και της διάχυσής της.
Υποχρέωση, τελικά, του καθενός - εφόσον σέβεται τον εαυτό του - δεν είναι να εξαντλείται στην «καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται». Είναι η καταδίκη και η αντίσταση στη βία, αλλά από εκεί  που πραγματικά προέρχεται. Είναι η καταδίκη, η αντίσταση και η αποκάλυψη της βίας – και όσων κρύβονται πίσω της - που αναπαράγει, ενισχύει, διευκολύνει  και «νομιμοποιεί» την καθεστωτική βιαιότητα.

 Μήπως γνωρίζουν οι κύριοι «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;» από πού παίρνει εντολές αυτό το παλικάρι;

Τα όσα σημειώνουμε παραπάνω μόνο από κάποιον συκοφάντη ή εντελώς ευήθη θα ερμηνεύονταν ως στάση που προσεγγίζει τη βία ως κάτι, τάχα, το επιθυμητό. Εκείνο που λέμε είναι ότι η βία αντιμετωπίζεται υπό το πρίσμα της μόνης ελεύθερης προσέγγισης που μπορεί να υπάρξει. Και η μόνη ελεύθερη προσέγγιση είναι εκείνη που διαθέτει επίγνωση της αναγκαιότητας.

Αν πάλι όλα αυτά δεν ισχύουν, τότε όχι μόνο θα πρέπει να «καταδικάσουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», αλλά θα πρέπει να ζητήσουμε και «συγγνώμη»:
Να ζητήσουμε «συγγνώμη», για παράδειγμα, για λογαριασμό του Άρη και του αντάρτη του ΕΛΑΣ που άσκησαν βία κατά της χιτλερικής χολέρας. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού που τσάκισε το κτήνος του ναζισμού στο Ράιχσταγκ. «Συγγνώμη» για λογαριασμό των κολίγων στο Κιλελέρ. Συγγνώμη για λογαριασμό εκείνων που γκρέμισαν τη Βαστίλη και των άλλων που πολέμησαν για την κατάργηση της δουλείας στην Αμερική. «Συγγνώμη» για λογαριασμό και του πιτσιρικά της «Ιντιφάντα» που πετούσε τόσο βίαια τις πέτρες του στα τανκς των Ισραηλινών. «Συγγνώμη» και για την άποψή μας ότι ο λαός μας,  οργανωμένα, αποφασιστικά και μαζικά - δηλαδή δημοκρατικά - έχει κάθε δικαίωμα να πάρει την «όψη που με βιά μετράει τη γη» και να αποτινάξει από το σβέρκο του τα μνημόνια και ό,τι γεννάει τα μνημόνια.
«Συγγνώμη»; Δεν θα μπορέσουμε…


Από τη μια η βία του ισραηλινού τανκ. Από την άλλη η βία της πέτρας του Παλαιστίνιου πιτσιρικά. Ερώτηση: «Καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;». Απάντηση: «Όχι»!

Δεν «δένει» η αστυνομία εμπλοκή στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΕ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ «ΚΑΜΒΑ» Η ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΝΔ - ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

με επιθέσεις σε Εξάρχεια και Σκουριές

den-denei-h-astynomia-emplokh-stelexoys-toy-syriza-me-epitheseis-se-eksarxeia-kai-skoyries
Γράφει η Άρτεμις Παραδείσου
Μετά την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής και σύμφωνα με δημοσιεύματα των προηγούμενων ημερών, συγκεκριμένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ φέρονταν από τις διωκτικές αρχές να συσχετίζεται με την επίθεση που έγινε στο σπίτι του αδελφού του κυβερνητικού εκπροσώπου σταΕξάρχεια και με τα επεισόδια στην Ιερισσό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα υπήρξε η περίπτωση των πληροφοριών που δημοσιοποιήθηκαν σε ιστοσελίδα με μεγάλη επισκεψιμότητα και έφεραν την υπόθεση ως «δεμένη».
Η κυβέρνηση, σύμφωνα με πληροφορίες, προσπαθεί να αξιοποιήσει ευρήματα από «σάρωση» που έγινε στην περιοχή των Εξαρχείων για την εύρεση τηλεφωνικών στιγμάτων, έπειτα από την επίθεση στην πολυκατοικία που μένει ο αδελφός του κυβερνητικού εκπροσώπου… 
Κυβερνητικά στελέχη, λοιπόν, διαρρέουν τις τελευταίες ώρες ότι ένα στέλεχος της Αριστεράς ήταν πολύ κοντά στο σημείο της επίθεσης στην οικία του αδερφού του κ. Κεδίκογλου. Ο ίδιος τηλεφωνικός αριθμός, σύμφωνα πάντα με τους «κυβερνητικούς», έχει εντοπιστεί και στιςΣκουριές, κατά τη διάρκεια επεισοδίων.
Η υπόθεση δε φαίνεται να «δένει» τόσο εύκολα όσο φαίνονταν στην αρχή για τρείς κυρίως λόγους.
Πρώτον, διότι ανακάλυψαν πως το στίγμα του τηλεφώνου του εν λόγω στελέχους ανιχνεύθηκε στην περιοχή για τον απλό λόγο ότι μένει στην περιοχή και μάλιστα με ένα στενό διαφορά από τον αδερφό του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Δεύτερον, η παρουσία του εν λόγω στελέχους στην Ιερισσό ήταν δημόσια και σε ημέρα όπου πάρα πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονταν σε διαδήλωση που έγινε στην περιοχή. Μάλιστα το συγκεκριμένο στέλεχος καταγγέλλει ότι εκείνη την ημέρα δέχθηκε δακρυγόνο με ευθεία βολή.
Τρίτον, λόγω μιας δικαστικής διένεξης του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ με υψηλότατο στέλεχος της κυβέρνησης και η οποιαδήποτε συσχέτιση θα αδυνάτισε τα υπόλοιπα στοιχεία καθώς θα άφηνε να πλανάται η υπόνοια της πολιτικής σκοπιμότητας.
Πάντως, όπως φαίνεται από σειρά δημοσιεύματα μπορεί αυτή η υπόθεση να περνάει σε δεύτερο πλάνο, άλλα άλλες υποθέσεις, θα αποτελέσουν κεντρικό καμβά πάνω στον οποίο θα ξεδιπλωθεί η αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ.


Διαβάστε εδώ: http://newpost.gr/post/283470/den-denei-h-astynomia-emplokh-stelexoys-toy-syriza-me-epitheseis-se-eksarxeia-kai-skoyries#ixzz2hgqBR7B8

ΚΑΘΕ 24 ΩΡΕΣ 323 ΑΝΕΡΓΟΙ!!

Κάνε κάτι, για να τους υπερδιπλασιάσουμε!

"Κάνε κάτι, για να τους υπερδιπλασιάσουμε!"
ΥΠΟΚΟΣΜΟΣ_

«ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ» ΛΕΝΕ ΣΤΗΝ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ



«Στοχοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ από κυβέρνηση και συγκροτήματα του Τύπου

stoxopoihsh-toy-syriza-apo-kybernhsh-kai-sygkrothmata-toy-typoy
Γράφει ο Φαίδωνας Παλαιολόγος
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται η σύγκλιση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ το ερχόμενο Σαββατοκύριακο σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. 
Η σύγκρουση με τη κυβέρνηση όχι μόνο με αφορμή τη θεωρία των «δύο άκρων» και η στοχοποίηση του κόμματος απο την πλευρά της, αναμένεται να οδηγήσει σε νέα επεισόδια της «κόντρας».
Στελέχη του κόμματος εκτιμούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο στόχαστρο μιας καθοδηγούμενης επίθεσης όχι μόνο από την κυβέρνηση αλλά και από συγκροτήματα του τύπου, τα οποία παρέχουν «αφειδώς και χωρίς αιδώ» στήριξη σε Σαμαρά - Βενιζέλο ποντάροντας ότι θα εξασφαλίσουν πιθανές χρηματοδοτήσεις ή έστω συνέχιση του καθεστώτος των «δόλιων συχνοτήτων».
Στη Κουμουνδούρου είναι πλέον πεπεισμένοι ότι όσο η οικονομία θα «βουλιάζει» και θα συμπαρασύρει τον Α. Σαμαρά σε απόλυτο αδιέξοδο, τόσο θα επιχειρείται να εμφανιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως " προστάτης κάθε είδους βίας", σε μια απέλπιδα προσπάθεια της συγκυβέρνησης να «κρατηθεί» από όπου μπορεί, ώστε να κερδίζει πολιτικό χρόνο.
Στο ερώτημα «τι να τον κάνει» η απάντηση είναι σαφής, «ο πρωθυπουργός φοβάται τις εκλογές και θα προσπαθήσει να επιμηκύνει το χρόνο της κυβέρνησης ανακαλύπτοντας εχθρούς στην κοινωνία, στη Βουλή, ελπίζοντας σε μια εξ ύψους βοήθεια».
Οι δραματικές εξελίξεις στην οικονομία και τα αναμενόμενα νέα μέτρα, θα αποστερήσουν την κυβέρνηση από κάθε κοινωνικό έρεισμα, και όπως εκτιμά το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ κάθε πλέον "προσπάθεια θα είναι ναρκοθετημένη ενώ οι αντοχές της κοινωνίας εξαντλούνται".
Ακριβώς αυτό θα είναι το "όπλο" του κόμματος στην προσπάθειά του να μεταφέρει το "παιχνίδι" στο πραγματικό παιχνίδι της πολιτικής. Όπως εκτιμούν στελέχη του όσο η κυβέρνηση θα πιέζεται από την σκληρή πραγματικότητα, η προπαγάνδα της θα γυρίσει "μπούμερανγκ", και ελπίζουν ότι στοχεύοντας στην οικονομία θα επιτύχουν να συσπειρώσουν γύρω από το κόμμα και στρώματα που μέχρι σήμερα "μας αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό".
Και βέβαια το "'δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο" της συνεδρίασης θα είναι οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Όσο και αν αυτές "καλύπτονται" από την κεντρική πολιτική σκηνή, εν τούτοις δεν περνά απαρατήρητη η σπουδή του Γ. Μιχελάκη να "τρέχει" το νέο νομοσχέδιο για τις δημοτικές εκλογές. Με δεδομένη την άρνηση απέναντι στις κυβερνητικές προτάσεις, οι συζητήσεις στις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανοίξει.
Σε αυτές συμμετέχουν κινήσεις και πρόσωπα ώστε να επιδιωχθεί η μέγιστη δυνατή συνεργασία σε "αντιμνημομιακή και αντικαλλικρατική κατεύθυνση". Και όπως έλεγε στέλεχος που ασχολείται χρόνια με την αυτοδιοίκηση " πλέον η μάχη αυτή θα είναι πολιτική, θα επιδιώξουμε να κερδίσουμε μεγάλους δήμους και περιφέρειες".
Όσο δε για πιθανές υποψηφιότητες ακόμα είναι εξαιρετικά νωρίς..


Διαβάστε εδώ: http://newpost.gr/post/283364/stoxopoihsh-toy-syriza-apo-kybernhsh-kai-sygkrothmata-toy-typoy#ixzz2hfLUgPxb

Ο δανεισμός και ο… θερισμός;


Σε «κακές τράπεζες» (bad banks) ξεφορτώνουν οι ελληνικές τράπεζες τα «κόκκινα δάνεια», αναθέτοντας τη διαχείρισή τους ακόμη και σε ιδιώτες και σε ξένα «κοράκια».
Παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες έχουν πάρει δεκάδες δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίησή τους, τα οποία μάλιστα έχουν εγγραφεί στο δημόσιο χρέος της χώρας, δεν φαίνονται διατεθειμένες να στηρίξουν τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Αντίθετα, τα οδηγούν τώρα σε νέες, χειρότερες περιπέτειες.
Η εξέλιξη αυτή θα έχει δραματικές συνέπειες για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις που σε συνθήκες μνημονιακής ύφεσης αδυνατούν να βρουν σανίδες σωτηρίας και διαφυγής. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με την πιθανή άρση του παγώματος των πλειστηριασμών και την πλήρη απελευθέρωση των επαγγελματικών μισθώσεων, η αγωνία ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού κορυφώνεται και γίνεται πλέον απόγνωση.
Με καλπάζοντα ρυθμό τα δάνεια, στεγαστικά, επιχειρηματικά, καταναλωτικά, μετατρέπονται σε μη εξυπηρετούμενα-«κόκκινα» και ήδη ξεπερνούν τα 70 δισ. ευρώ! Χρηματικά ποσά που χορηγήθηκαν –τα περισσότερα– σε συνθήκες ανάπτυξης και σχετικής ευημερίας, από ευυπόληπτους τραπεζικούς οργανισμούς και υπό τον έλεγχο ενός κράτους δικαίου, και τα περισσότερα έχουν ήδη επιστρέψει δι’ άλλης οδού στους ίδιους τους πιστωτές, γίνονται τώρα βρόχος σε χέρια αδίστακτων εισπρακτικών εταιριών και στυγνών εκβιαστών.
Παράλληλα (άσχετη λεπτομέρεια;), σύμφωνα με προχθεσινά δημοσιεύματα, η τρόικα ζήτησε την άμεση κατάργηση του φόρου μεταβίβασης ακινήτων. Η ελληνική πλευρά πρότεινε να διατηρηθεί τουλάχιστον για ένα έτος, έστω και με μειωμένους συντελεστές, αλλά η πρόταση δεν έγινε αποδεκτή από την τρόικα.
* Από τον περασμένο Ιούλιο η κυβέρνηση εκδήλωσε την… κροκοδείλια ανησυχία της για τα «κόκκινα δάνεια» χαρακτηρίζοντάς τα «βραδυφλεγή και εν εξελίξει ανεξέλεγκτη βόμβα στα θεμέλια του οικονομικού συστήματος της χώρας» (η πρόβλεψη ήταν ότι το 2014 θα πλησιάσουν το 50%). Στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος ζήτησαν –τότε– με εισήγησή τους «να υπάρξει νομοθετική πρωτοβουλία για κούρεμα των δανείων, παράλληλα με την εκκίνηση της πρωτοβουλίας για τη μη συνέχιση του καθεστώτος προστασίας της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς». Προέβλεπαν, μάλιστα, ότι μπροστά στο ενδεχόμενο γενναίων κουρεμάτων στα δάνειά τους, πολλοί Έλληνες θα έσπευδαν να αποπληρώσουν μέρος των χρεών τους προκειμένου να αποφύγουν τον νέο «Τειρεσία» (που στήθηκε με βάση το βρετανικό πρότυπο) και να σώσουν τα σπίτια τους.
Ζαχαρίας Ρουστάνης

Ο αποκλεισμός της κοινωνίας από το πολιτικό σύστημα


Δευτέρα, 14 Οκτωβρίου 2013

Του Γιώργου Κοντογιώργη, Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου





Είναι εμφανές ότι η επιλογή της Χ.Α. από... μέρος του εκλογικού σώματος δεν συμβαδίζει με την ιδεολογία του. Συνομολογεί, όμως, ότι η κοινωνία στο σύνολό της δεν έχει ακόμη αντιληφθεί ότι το πρόβλημα είναι ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός της από το πολιτικό σύστημα από τη διαδικασία λήψεως των αποφάσεων- που αφήνει στους πολιτικούς το έδαφος ελεύθερο να ποδοπατούν και να καταστρέφουν τη χώρα ...
H στροφή μέρους του εκλογικού σώματος προς τη Χ.Α. έγινε μετά από τριάμισι χρόνια, αφότου ησήλθε η χώρα στην κρίση, και αφού η ελληνική κοινωνία δοκίμασε όλους τους τρόπους(μαζικές διαδηλώσεις, κίνημα αγανακτισμένων, ατομικές αυτοδικίες, κλπ) για να συνετίσει την πολιτική τάξη, να αποκηρύξει το απεχθές παρελθόν της, και να την εξαναγκάσει να εναρμονισθεί με το συμφέρον του τόπου.
Σήμερα, η πολιτική τάξη χρησιμοποιεί το επιχείρημα “Χρυσή Αυγή” για να ανακτήσει νομιμοποίηση και όχι γιατί κόπτεται για τη “δημοκρατία”.
Απόδειξη, ότι ούτε άλλαξε στο παραμικρό ούτε και προτίθεται να αλλάξει τα διεθνώς προκλητικά προνόμια ασυλίας που έχει οικοδομήσει και προφανώς τις λεηλατικές “πολιτικές” της.
Είναι εμφανές ότι η επιλογή της Χ.Α. από μέρος του εκλογικού σώματος δεν συμβαδίζει με την ιδεολογία του.
Συνομολογεί, όμως, ότι η κοινωνία στο σύνολό της δεν έχει ακόμη αντιληφθεί ότι το πρόβλημα είναι ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός της από το πολιτικό σύστημα -από τη διαδικασία λήψεως των αποφάσεων- που αφήνει στους πολιτικούς το έδαφος ελεύθερο να ποδοπατούν και να καταστρέφουν τη χώρα.
Διότι εντέλει η Χ.Α. είναι αυτάδελφο κόμμα, δηλαδήπαράγωγο της κομματοκρατίας, που χρησιμοποιεί άλλωστε τα όπλα που η ίδια έχει θεσμοθετήσει. Εάν οι μεν τα χρησιμοποιούν για να αυτοδικούν επί των πολιτών, οι δε για να λεηλατούν και να υποτάσσουν τη χώρα δεν τους κάνει διαφορετικούς.
Η κοινωνία των πολιτών ένα μόνο δρόμο έχει να επιλέξει: να υπερβεί το παρόν πολιτικό σύστημα και να αξιώσει την επέκταση της πολιτείας δικαίου στην πολιτική τάξη και την ανάκτηση μέρους (του αντιπροσωπευτικού μέρους) της πολιτικής της κυριαρχίας. Να γίνει θεσμός της πολιτείας και όχι παράκλητος της κομματοκρατίας και δρομοδιαδηλωτής. xanarxizoume.wordpress.com