Κυβέρνηση χωρίς πολιτικά καύσιμα

Πέτρος Τσάγκαρης 

     

Ύφεση και το 2014, διογκώνονται οι δυσκολίες για ΠΑΣΟΚ-ΝΔ
Καθώς είμαστε στο 2014 έχει ξε­κινήσει η Ελ­λη­νι­κή προ­ε­δρία, τα πράγ­μα­τα για τους από τα πάνω 
δεν είναι κα­θό­λου ρό­δι­να και κα­θό­λου ελεγ­χό­με­να. Η κυ­βέρ­νη­ση και η τρόι­κα βρί­σκο­νται ενώ­πιον
 τρα­γι­κών μα­κρο­οι­κο­νο­μι­κών απο­τε­λε­σμά­των που οι ίδιοι δη­μιούρ­γη­σαν με την πο­λι­τι­κή που επέ­βα­λαν.
 Λένε ότι οι οι­κο­νο­μι­κοί δεί­κτες θα βελ­τιω­θούν το 2014, αλλά αυτά τα έχουν ξα­να­πεί πολ­λά­κις. 
Αντί­θε­τα από τις προ­βλέ­ψεις τους, ήδη πολ­λοί ορ­γα­νι­σμοί προ­βλέ­πουν ότι ούτε το 2014 δεν
 θα υπάρ­ξει καμία ανά­πτυ­ξη: Η Morgan Stanley προ­βλέ­πει μη­δε­νι­κούς ρυθ­μούς ανά­πτυ­ξης, 
η Moody’s προ­βλέ­πει ύφεση 0,5%, ο ΟΟΣΑ βλέ­πει επί­σης ύφεση 0,4%, ενώ ακόμη και το Συμ­βού­λιο 
των Οι­κο­νο­μι­κών Εμπει­ρο­γνω­μό­νων της Μέρ­κελ βλέ­πει ύφεση 1,3%, απο­κλί­νο­ντας κατά 3,5 δισ. από
 τις προ­βλέ­ψεις της τρόι­κας. Ακόμη πιο δυ­σμε­νής είναι η πρό­βλε­ψη της Citi που προ­βλέ­πει ύφεση 1,9% 
για το 2014 και επι­πλέ­ον ύφεση 0,5% και το 2015.
Χωρίς συ­ναί­νε­ση
Ωστό­σο και η κυ­βέρ­νη­ση και η τρόι­κα συ­νε­χί­ζουν στην ίδια γραμ­μή, όχι από πα­ρα­λο­γι­σμό, αλλά από 
συμ­φέ­ρον. Σε οι­κο­νο­μι­κό επί­πε­δο υπάρ­χουν κέρδη δε­κά­δων δισ. ευρώ για τους δα­νει­στές από αυτό 
το διαρ­κές αλι­σβε­ρί­σι δα­νεί­ων και απο­πλη­ρω­μής τους εκ μέ­ρους της Ελ­λά­δας. Κέρ­δος έχει όμως και 
το ελ­λη­νι­κό κε­φά­λαιο, τόσο σε άμεσο επί­πε­δο με την αύ­ξη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας αρ­κε­τών εται­ριών (όσων
 επι­βιώ­νουν τε­λι­κά από τις πα­ρά­πλευ­ρες απώ­λειες του πο­λέ­μου τους) όσο και σε μα­κρο­πρό­θε­σμο 
επί­πε­δο καθώς οι Έλ­λη­νες κα­πι­τα­λι­στές, με αφορ­μή το μνη­μό­νιο, πα­γιώ­νουν την εξα­γω­γή 
με­γα­λύ­τε­ρης υπε­ρα­ξί­ας από τους ερ­γα­ζό­με­νους μέσω της κα­τάρ­ρευ­σης των μι­σθών και των άλλων 
ερ­γα­τι­κών κα­τα­κτή­σε­ων.
Αυτή η πο­λι­τι­κή επι­λο­γή του ευ­ρω­παϊ­κού –και συ­να­κό­λου­θα και του ελ­λη­νι­κού– κε­φα­λαί­ου συ­μπιέ­ζει 
διαρ­κώς προς τη διά­λυ­ση ή την από­λυ­τη με­τάλ­λα­ξη τα κόμ­μα­τα δια­χεί­ρι­σης, όπως τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ,
 που είχαν δη­μιουρ­γη­θεί σε άλλη φάση του κα­πι­τα­λι­σμού έχο­ντας με­τα­ξύ άλλων ως κύρια λει­τουρ­γία 
τους και την εν­σω­μά­τω­ση με­γά­λων τμη­μά­των του λαού εντός του συ­στή­μα­τος. Τα κόμ­μα­τα αυτά, και 
ιδιαί­τε­ρα το ΠΑΣΟΚ, δεν είχαν οι­κο­δο­μη­θεί για να υπη­ρε­τή­σουν μια πο­λι­τι­κή ανοι­κτής κλο­πής του 
ση­με­ρι­νού (μι­σθοί-συ­ντά­ξεις, θέ­σεις ερ­γα­σί­ας), του χθε­σι­νού (ακί­νη­τα) και του αυ­ρια­νού (συσ­σώ­ρευ­ση
 ατέ­λειω­των φόρων) ει­σο­δή­μα­τος των ερ­γα­ζό­με­νων μαζών. 
Εκτός από τη με­γά­λη μάζα των ερ­γα­ζο­μέ­νων, τα κόμ­μα­τα αυτά έρ­χο­νται σε πρω­το­φα­νή ρήξη με 
με­σο­στρώ­μα­τα. Συ­νο­λι­κά η συ­γκυ­βέρ­νη­ση φαί­νε­ται ότι δεν μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει τη συ­ναί­νε­ση εκεί­νης

 της κρί­σι­μης μάζας κό­σμου που απαι­τεί­ται ώστε να λει­τουρ­γεί μα­κρο­πρό­θε­σμα το σύ­στη­μα. 
Διά­λυ­ση ΠΑΣΟΚ
Αυτή η έλ­λει­ψη συ­ναί­νε­σης φαί­νε­ται πιο ανά­γλυ­φα από το γε­γο­νός ότι οι ερ­γα­ζό­με­νοι και 
οι μι­κρο­με­σαί­οι δεν πλη­ρώ­νουν τους φό­ρους τους σε μα­ζι­κό πια επί­πε­δο: στα τέλη Οκτω­βρί­ου 2013 
τα φυ­σι­κά πρό­σω­πα που χρω­στού­σαν στο κρά­τος (δηλ. είχαν λη­ξι­πρό­θε­σμες οφει­λές) είχαν φτά­σει 
στα 2.695.000 αν­θρώ­πους, δηλ. απο­τε­λού­σαν ένα τε­ρά­στιο πο­σο­στό του οι­κο­νο­μι­κά ενερ­γού 
πλη­θυ­σμού της χώρας. Όμως και ο αριθ­μός των επι­χει­ρή­σε­ων που έχουν λη­ξι­πρό­θε­σμες οφει­λές 
προς το Δη­μό­σιο αυ­ξή­θη­κε με δρα­μα­τι­κό ρυθμό (για την ακρί­βεια κατά 228%!) το πρώτο δε­κά­μη­νο του 
έτους.  Είναι γι’ αυτό το λόγο, εξάλ­λου, που η τρόι­κα δεν απο­δέ­χε­ται την πρό­βλε­ψη του υπουρ­γεί­ου 
Οι­κο­νο­μι­κών, ότι μπο­ρούν να ει­σπρα­χθούν 2,65 δισ. ευρώ από τη νέα φο­ρο­λη­στεία επί των ακι­νή­των.
Αυτή η αδυ­να­μία κάνει το ΠΑΣΟΚ να θε­ω­ρεί­ται ήδη τε­λειω­μέ­νη υπό­θε­ση: Στις δη­μο­σκο­πή­σεις είναι 
έκτο κόμμα (πα­ρό­τι ο αρ­χη­γός του είναι αντι­πρό­ε­δρος της κυ­βέρ­νη­σης και υπ. Εξω­τε­ρι­κών). 
Με­γα­λο­στε­λέ­χη αμ­φι­σβη­τούν ανοι­κτά τις επι­λο­γές της ηγε­σί­ας. Έντε­κα νυν και πρώην βου­λευ­τές και 
υφυ­πουρ­γοί (Σα­χι­νί­δης, Μω­ρα­ΐ­της, Πε­τα­λω­τής κ.ά.) με ανα­κοί­νω­σή τους κα­ταγ­γέλ­λουν τους χει­ρι­σμούς 
της. Κά­ποια άλλα στε­λέ­χη, όπως οι ευ­ρω­βου­λευ­τές Ά. Πο­δη­μα­τά, Μ. Κοππά και Σπ. Δα­νέλ­λης, 
πα­ρα­βρέ­θη­καν στο συ­νέ­δριο της ΔΗΜΑΡ δί­νο­ντας σήμα απο­μά­κρυν­σης, ενώ ο πρώην υπουρ­γός 
Π. Μπε­γλί­της ανα­κοί­νω­σε την προ­σχώ­ρη­σή του στη ΔΗΜΑΡ. 
Έτσι το σχέ­διο των «58» μάλ­λον μένει ως επι­θυ­μία του Πρε­τε­ντέ­ρη και κά­ποιων κύ­κλων του κε­φα­λαί­ου
. Ο ίδιος ο Βε­νι­ζέ­λος δίνει μάχη οπι­σθο­φυ­λα­κής για τον εαυτό του χρη­σι­μο­ποιώ­ντας το κόμμα και 
την κυ­βερ­νη­τι­κή του και πο­λι­τι­κή συμ­μα­χία με την ακρο­δε­ξιά ηγε­σία της ΝΔ ως ασπί­δα απέ­να­ντι στην 
προ­ο­πτι­κή να διω­χθεί ποι­νι­κά για την υπό­θε­ση των υπο­βρυ­χί­ων.
Κρίση ΝΔ
Όμως και η ΝΔ δεί­χνει ότι χάνει πλέον τη δη­μο­σκο­πι­κή αντο­χή της αφού διέρ­ρη­ξε και αυτή τους ζω­τι­κούς
 δε­σμούς της με την κοι­νω­νι­κή της βάση. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι η ΔΑΚΕ ιδιω­τι­κού τομέα με επι­στο­λή 
της ζή­τη­σε εμ­μέ­σως από τους βου­λευ­τές της ΝΔ να μην υπερ­ψη­φί­σουν τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό. Αμέ­σως 
(ξανα)δια­γρά­φη­κε από το κόμμα ο πρό­ε­δρος της εν λόγω πα­ρά­τα­ξης, και γγ. της ΓΣΕΕ, Ν. Κιου­τσού­κης,
 ο οποί­ος ωστό­σο πέ­ρα­σε στην αντε­πί­θε­ση λέ­γο­ντας ότι «είναι εγκλη­μα­τι­κό για την κοι­νω­νία το μείγ­μα 
αυτής της πο­λι­τι­κής και δεν μπο­ρεί να πάει άλλο».
Αντί­στοι­χες από­ψεις έχουν και πολ­λοί βου­λευ­τές -ει­δι­κά όσοι έχουν εκλο­γι­κή βάση ψη­φο­φό­ρους με μικρή
 και με­σαία ιδιο­κτη­σία. 
Έτσι ο Σα­μα­ράς, πα­ρό­τι κα­τά­φε­ρε να φτά­σει στο βρα­χυ­πρό­θε­σμο στόχο του, την προ­ε­δρία της ΕΕ, έχει
 εξα­ντλή­σει τα πε­ρισ­σό­τε­ρα από τα πο­λι­τι­κά του καύ­σι­μα. Ταυ­τό­χρο­να, την ώρα που γρά­φο­νταν αυτές 
οι γραμ­μές, θα έπρε­πε να απο­φα­σί­σει τι θα κάνει με τον Βε­νι­ζέ­λο και την υπό­θε­ση των υπο­βρυ­χί­ων: 
Θα τον στή­ρι­ζε με την πα­ρου­σία του στη Βουλή ακόμη κι αν αυτό σή­μαι­νε ότι θα χρε­ω­θεί το βαρύ 
πυ­ρο­βο­λι­κό της πα­σο­κι­κής δια­φθο­ράς; Ή θα προ­τι­μού­σε να μην πα­ρα­στεί στη Βουλή, αφή­νο­ντας μόνο
 του τον αρ­χη­γό του ΠΑΣΟΚ ενά­ντια στις ορέ­ξεις όλων. Ό,τι και να έκανε η συ­γκυ­βέρ­νη­ση θα έχει υπο­στεί
 νέα φθορά. 
Προ­ο­πτι­κές
Σε αυτές τις συν­θή­κες η κυ­βέρ­νη­ση προ­σπα­θεί να πε­ρά­σει τη φο­ρο­λο­γι­κή λαί­λα­πα που, με­τα­ξύ άλλων, 
φο­ρο­λο­γεί χω­ρά­φια, επι­τρέ­πει εφό­δους εφο­ρια­κών μέσα στα σπί­τια, εξό­φλη­ση του φόρου ει­σο­δή­μα­τος 
σε τρεις μήνες, αντί σε έξι, πρό­στι­μο 10% αν κά­ποιος κα­θυ­στε­ρή­σει για πάνω από δύο μήνες 
να πλη­ρώ­σει το φόρο του και πολλά άλλα αι­μο­δι­ψή. 
Ο μόνος φόρος στον οποίο κά­νουν διαρ­κώς πίσω οι μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις είναι το 20% που έχει 
απο­φα­σι­σθεί από το 2010 να επι­βάλ­λε­ται στις τη­λε­ο­πτι­κές δια­φη­μί­σεις. Ήδη ο Στουρ­νά­ρας έδωσε
τέ­ταρ­τη ανα­βο­λή για έναν ακόμη χρόνο, επα­να­βε­βαιώ­νο­ντας τη συμ­μα­χία κυ­βέρ­νη­σης και κα­να­λαρ­χών.
 Όμως η μι­ντια­κή προ­πα­γάν­δα δεν αρκεί για να σώσει την κυ­βέρ­νη­ση. Κα­νείς προ­φα­νώς δεν θα θυ­μά­ται 
σε λί­γους μήνες την ελ­λη­νι­κή προ­ε­δρία, όπως ακρι­βώς κα­νείς δεν θυ­μά­ται τη λι­θουα­νι­κή προ­ε­δρία, 
πα­ρό­τι αυτή δεν έχει λήξει ακόμη. Ο μόνος πι­θα­νός λόγος να μεί­νει στην ιστο­ρία η ελ­λη­νι­κή προ­ε­δρία, 
είναι να κα­ταρ­ρεύ­σει η κυ­βέρ­νη­ση κατά τη διάρ­κειά της. 

- See more at: http://www.rp roject.gr/article/kyvernisi-horis-politika-kaysima#sthash.RfQUDnxI.dpuf

Αν αποτύχουμε κανείς δεν θα μας αναγνωρίσει ελαφρυντικά…

του Παναγιώτη Σωτήρη

Δημοσιεύτηκε στο ektosgrammis.gr Ανάρτηση από (εκτός γραμμής)

Ζούμε το τέλος του «ευρωπαϊκού ονείρου». Η παρατεταμένη οικονομική κρίση, η βαρβαρότητα των μνημονίων, η λογική της οικονομικής επιτήρησης, ο νεοφιλελεύθερος κυνισμός της γερμανικής επικυριαρχίας, αντικειμενικά έχουν διαψεύσει όλες τις υποσχέσεις ευημερίας της «ευρωπαϊκής ενοποίησης». Για πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα, η κοινωνική δυσαρέσκεια δεν στρέφεται μόνο ενάντια στις εθνικές πολιτικές λιτότητας αλλά και στην ΕΕ ως μηχανισμό. Ο ευρωσκεπτικισμός αρχίζει και παίρνει μαζικά χαρακτηριστικά στην Ευρώπη. Αυτό ισχύει στη χώρα μας πολύ περισσότερο. Παρότι οι αντι-τροϊκανές κραυγές και οι αντιμνημονιακές διακηρύξεις διανθίζουν το λόγο του συνόλου των κομμάτων, από το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη… ΝΔ που υπόσχεται – ας μην το ξεχνάμε.. – ότι δεν θα φέρει άλλο μνημόνιο, υπάρχει μια σιωπή για τον «Ελέφαντα στο δωμάτιο», δηλαδή τη σχέση της Ελλάδας με την ΕΕ και ειδικά την ένταξη στην ευρωζώνη. Αυτό δημιουργεί όντως ένα «πολιτικό κενό»: το αίτημα της ρήξης με το βασικό μοχλό που εμπέδωσε τη μνημονιακή καταστροφή, δηλαδή η πρόσδεση της Ελλάδας στο ευρώ και το σύνθετο μηχανισμό της επιτροπείας από την ΕΕ, σήμερα δεν εκπροσωπείται πολιτικά μέσα στις βασικές πολιτικές αντιθέσεις. Ή, για να το πούμε διαφορετικά, την ώρα που η ελληνική κοινωνία αντικειμενικά βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, η μία από τις διαφορετικές επιλογές, δηλ. η εγκατάλειψη του «ευρωπαϊκού δρόμου» δεν εκπροσωπείται πολιτικά. Και αυτό τη στιγμή που ένα αυθόρμητο ρεύμα κατά του ευρώ και της ΕΕ είναι υπαρκτό και αποτυπώνεται ακόμη και σε έρευνες κοινής γνώμης. Με αυτή την έννοια όντως σήμερα ο προσανατολισμός ενάντια στο ευρώ και την ΕΕ δεν αφορά μόνο την εγκεφαλική σύλληψη μιας «ορθής» αριστερής πολιτικής, αλλά τη λήψη θέσης πάνω σε ένα υπαρκτό ιστορικό δίλημμα και τη συνάντηση με ευρύτερες μαζικές διεργασίες. Όμως, η προσπάθεια να εκπροσωπηθεί πολιτικά ένα δυνάμει ρεύμα ριζοσπαστικού «ευρωσκεπτικισμού» στο ελληνικό πολιτικό τοπίο έχει ορισμένους πειρασμούς, με τους οποίους κανείς πρέπει να αναμετρηθεί. Υπάρχει καταρχήν ο πειρασμός, που επιτείνεται από ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των σύγχρονων μαζικών «εξεγερσιακών» πρακτικών, όπως ήταν οι «Πλατείες» για μια διάθεση «υπέρβασης» των παραδοσιακών διακρίσεων ανάμεσα σε Δεξιά και Αριστερά, ιδίως από τη στιγμή που στην Ελλάδα έχουμε μια εν δυνάμει κυβερνώσα Αριστεράς η οποία καταναγκαστικά ομνύει πίστη στην ευρωπαϊκή προοπτική. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη στην Ιταλία το «Κίνημα των 5 Αστεριών» έχει δώσει ένα τέτοιο παράδειγμα λόγου που διεκδικεί την εκπροσώπηση της δυσαρέσκειας αλλά και την άρνηση των παραδοσιακών πολιτικών διαχωρισμών. Αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αξίζει να προσεχτεί ότι παραδοσιακή εμμονή της ακροδεξιάς ήταν και είναι μια ρητορική «υπέρβασης» των κλασικών πολιτικών διακρίσεων. Ένας τέτοιος «αντιπολιτικός» πειρασμός ενέχει τον κίνδυνο να αποσυνδέσει σήμερα τον ευρωσκεπτικισμό και τη διαμαρτυρία από τις κρίσιμες ορίζουσες της Αριστεράς: συλλογικότητα, αμφισβήτηση της αγοράς, σύγκρουση με την εργοδοτική βία, αλληλεγγύη, καθολική υπεράσπιση των δικαιωμάτων όλων των καταπιεσμένων χωρίς διακρίσεις. Ο δεύτερος πειρασμός είναι να αντιμετωπιστεί η έξοδος από το ευρώ ως μια πανάκεια. Όχι γιατί δεν χρειάζεται εδώ και τώρα να αποχωρήσουμε από αυτό τον νομισματικό και οικονομικό ζουρλομανδύα. Αλλά γιατί αυτό που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία δεν είναι μόνο ένα άλλο νόμισμα αλλά μια άλλη οικονομική και κοινωνική πολιτική: το σύνολο των μετασχηματισμών που θα φέρουν στο προσκήνιο τη συλλογική διεκδίκηση, δημιουργικότητα και εφευρετικότητα των λαϊκών τάξεων σε σύγκρουση με τον καταναγκασμό της αγοράς και το φετιχισμό της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας. Ο «άλλος δρόμος» δεν είναι απλώς μια «αναπτυξιακή δυναμική», όσο άμεσα αναγκαίος και εάν είναι ο «νεοπροστατευτισμός» της ύψωσης εμποδίων στις «διεθνείς αγορές» και ο «νεοκεϋνσιανισμός» της αναδιανομής εισοδήματος και της αύξησης της δημόσιας δαπάνης. Ο «άλλος δρόμος» απαιτεί αφετηρίες σε ρήξη με τον πυρήνα της καπιταλιστικής κοινωνικής ρύθμισης: αυτοδιαχείριση, δημοκρατικό σχεδιασμό, εργατικό και κοινωνικός έλεγχο. Ο τρίτος πειρασμός είναι η αντίληψη της πολιτικής ως μια διαδικασίας όπου το βασικό είναι να ακουστεί ένας άλλος «λόγος», να φτιαχτεί ένα ρεύμα μέσα από την επικοινωνία μιας άλλης άποψης, μέσα από την παρουσία της στη δημόσια σφαίρα. Ο πειρασμός αυτός οδηγεί και σε έναν ορισμένο «φραστικό λαϊκισμό» μια διαρκή προσπάθεια ο λόγος να είναι εύπεπτος και πάνω από όλα να περνάει το μήνυμα, ακόμη και εάν αυτό μπορεί να παρουσιάζει αναγκαία βήματα όπως την έξοδο από το ευρώ ως «μαγικό ραβδί» για τη λύση των κοινωνικών προβλημάτων. Αυτό παραβλέπει ότι η πολιτική, και κυρίως η αριστερή πολιτική, απαιτεί άλλου είδους «γείωση» μέσα σε κοινωνικά κατηγορίες μέσα από κινήματα, διεκδικήσεις, οργάνωση αγώνων, στηρίζεται σε συλλογική επεξεργασία, απαιτεί την ενεργό συμμετοχή στο σχεδιασμό ενός εναλλακτικού μέλλοντος. Με αυτή την έννοια οι παλινωδίες που εμφανίζονται το τελευταίο διάστημα σε σχέση με τη μετωπική συμπόρευση, η αποσύνδεση που γίνεται ανάμεσα στο στόχο της ρήξης με την ευρωζώνη και άλλες πλευρές του μεταβατικού προγράμματος, η υποτίμηση της αναγκαίας αριστερής ταυτότητας προς όφελος μιας γενικά «λαϊκής» απεύθυνσης, η ταλάντευση ως προς τη ανάγκη «αυτοτελούς» πολιτικής και εκλογικής έκφρασης στενά γύρω από το «όχι στο ευρώ», ως έκφραση των παραπάνω «πειρασμών» πρέπει να ιδωθεί. Και τα λέμε αυτά όχι για να δώσουμε συγχωροχάρτι αναδρομικό στον φετιχισμό των πολιτικών «επιθέτων», την αδυναμία διάκρισης τακτικής και στρατηγικής, τον αμυντικό σεχταρισμό που χαρακτήρισε κύρια τα κομμάτια της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Αλλά για να θυμίσουμε ότι το στοίχημα σήμερα δεν είναι να ξεκινήσει επιτέλους η «σωστή» προεκλογική εκστρατεία, αλλά να υπάρξει η αναγκαία συνάντηση, σύνθεση, αλληλοτροφοδοσία, αναγκαστικά αντιφατική αλλά και πλούσια σε διαφορετικές εμπειρίες και αναγνωρίσεις, ανάμεσα σε ένα πλατύ φάσμα δυνάμεων και αγωνιστών που διεκδικούν τον άλλο δρόμο σε ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ. Η συνάντηση αυτή έχει καθυστερήσει πολύ και το κόστος φαίνεται στην αμηχανία μέσα στο κίνημα, στην απουσία μιας συνεκτικής αφήγησης για την απαλλαγή από τη σημερινή συνθήκη καταστροφής που να δίνει ελπίδα στο λαό, στην ηγεμονία του ενδοτικού κυβερνητισμού στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Αν χάσουμε και αυτή την ευκαιρία, στο όνομα είτε αναδιπλώσεων στην ασφάλεια του σεχταρισμού, είτε υπερεκτίμησης της απήχησης της μίας ή της άλλης ιδιαίτερης κατεύθυνσης, κανείς δεν θα μας αναγνωρίσει, πλέον, το ελαφρυντικό του «προτέρου έντιμου βίου».

Ιδού η ομολογία της υποτέλειας

• 
• 

ΑΝΑΡΤΗΣΗ-ΑΠΟ (ΑΥΤΟΝΟΜΗ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ)

Τι έχουμε ακούσει κατά καιρούς από τους μνημονιακούς κυβερνώντες; Πως μάχονται με σθένος, ματώνουν, φωνάζουν και πως δεν έχουν παραδώσει «γη και ύδωρ», δεν έχουν δώσει τη χώρα στους δανειστές.

Έλα, όμως, που σήμερα ένα από τα μνημονιακά καλά παιδιά, ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, με συνέντευξή του στους «Financial Times» (την αναδημοσιεύει η «Ναυτεμπορική») λέει ακριβώς τα αντίθετα; Λέει πως συντάχθηκε με τα συμφέροντα της Λαγκάρντ και του Τόμσεν (ΔΝΤ) αλλά και του Σόιμπλε (ΕΕ, ΕΚΤ, Γερμανία), προκειμένου να σώσει τη χώρα (άλλος... νεο-σωτήρας!!!).

Ο έλληνας υπουργός Οικονομικών, στη συνέντευξή του, εμφανίζεται να παίρνει αποστάσεις στη μείωση του ελληνικού χρέους, δίνοντας έμφαση σε άλλους τρόπους, περιλαμβανομένων των αυξημένων πλεονασμάτων και της βελτίωσης του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων.

Ενώ για ένα «κούρεμα» του χρέους, ο Γ. Στουρνάρας είπε  ότι αντιστάθηκε σε πιέσεις που δέχθηκε από την Κριστίν Λαγκάρντ και τον Πολ Τόμσεν για να ζητήσει από άλλους ηγέτες της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένου και του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ. Σόιμπλε, να αποδεχθούν απώλειες από ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους.

«Ο Πολ Τόμσεν και η Κριστίν Λαγκάρντ είπαν ότι έπρεπε να σταθώ στο πλευρό τους… Είπα: “Εντάξει, αν έρθω με την πλευρά σας, είναι κάτι που θα βοηθήσει πραγματικά την Ελλάδα, αλλά είναι και κάτι που δεν γίνεται”. Ο Σόιμπλε μου είπε: “Γιάννη, ξέχνα το!” Οπότε δεν μπορεί να γίνει, εγώ λοιπόν τι μπορώ να κάνω;»

ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν αρκεί η κυβερνητική αλλαγή

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα (Η ΕΠΟΧΗ )

• Γράφτηκε από τον/την Π. Κλαυδιανός

• 
  
• 
• 

Απαραίτητη η κοινωνική αφύπνιση και πρωτοβουλία



Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι το 2014 θα είναι η χρονιά που η χώρα θα γίνει «κανονική» στο πλαίσιο της διεθνούς οικονομίας και της ευρωζώνης είναι χωρίς βάση καθώς, η «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» που συνεχίζεται, επιδεινώνει την ήδη νοσηρή κατάστασή της υποστηρίζει στην «Εποχή» ο καθηγητής, Κώστας Βεργόπουλος.  Όσον αφορά τις αναφορές της κ. Μέρκελ στο 1914, επισημαίνει ότι πρόκειται για απειλές προς τις χώρες- μέλη προκειμένου να δεχθούν το γερμανικό σχεδιασμό.

Τη συνέντευξη πήρε
ο Παύλος Κλαυδιανός

Το 2014 θα μπο­ρού­σε να θεω­ρη­θεί έ­τος κομ­βι­κό. Ιδίως για την Ελλά­δα. Η κυ­βέρ­νη­ση, κα­ταρ­χάς, λέει ό­τι θα εί­ναι η χρο­νιά που θα αρ­χί­σει η α­νά­καμ­ψη, η χώ­ρα να γί­νει «κα­νο­νι­κή» στο πλαί­σιο της διε­θνούς οι­κο­νο­μίας και ι­δίως της Ευ­ρω­ζώ­νης. Πως το σχο­λιά­ζεις;
Ενό­σω το χρέ­ος της χώ­ρας α­να­πτύσ­σε­ται με ρυθ­μούς τα­χύ­τε­ρους του Α­Ε­Π, αυ­τό δεν ο­νο­μά­ζε­ται υ­γεία, αλ­λά πα­θο­γέ­νεια. Με τους πλέ­ον ε­πω­φε­λείς ό­ρους δα­νει­σμού, το ελ­λη­νι­κό χρέ­ος τρέ­χει με 2,5%, ε­νώ το Α­ΕΠ φέ­ρει αρ­νη­τι­κό πρό­ση­μο ή στην κα­λύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση ε­κτι­μά­ται στο 0,6% για το 2014. Ακό­μη και χω­ρίς πλη­ρω­μές χρε­ο­λυ­σίων που έ­χουν με­τα­τε­θεί για το 2025, οι πλη­ρω­μές για τό­κους συ­νε­χί­ζο­νται στο ύ­ψος του 6% του Α­ΕΠ. Αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι η πραγ­μα­τι­κή αύ­ξη­ση του Α­ΕΠ για το 2014 θα εί­ναι 0,6-6= -5,4%. Δη­λα­δή ε­πέ­κτα­ση της ύ­φε­σης και της α­νερ­γίας και ε­πι­βο­λή πρό­σθε­των φό­ρων προς ε­ξα­σφά­λι­ση πρό­σθε­των ε­σό­δων.
Έπει­τα, τι ση­μαί­νει ο λε­ο­ντα­ρι­σμός της κυ­βέρ­νη­σης ό­τι το 2014 «θα βγει στις α­γο­ρές»; Πρώ­τον, δεν χρειά­ζε­ται να βγει στις α­γο­ρές, α­φού δια­θέ­τει ε­ξα­σφα­λι­σμέ­νη χρη­μα­το­δό­τη­ση μέ­χρι το 2022. Δεύ­τε­ρον, βγαί­νει ή­δη προ πολ­λού στις α­γο­ρές για να συ­γκε­ντρώ­νει πο­σά για συ­μπλή­ρω­ση των ε­σό­δων της. Τρί­τον, εάν βγει για με­γα­λύ­τε­ρα πο­σά, για­τί ά­ρα­γε να ελ­πί­ζει ό­τι θα δα­νει­σθεί με ευ­νοϊκό­τε­ρους ό­ρους α­πό την Βρα­ζι­λία, η ο­ποία πλη­ρώ­νει γι’ αυ­τό ό­χι λι­γό­τε­ρο α­πό 12%; Η κυ­βερ­νη­τι­κή εμ­μο­νή για την έ­ξο­δο στις α­γο­ρές εί­ναι προϊόν βα­θιάς σύγ­χυ­σης, αλ­λά και κα­θα­ρά δη­μα­γω­γι­κής διά­θε­σης, που σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση κιν­δυ­νεύει να στρα­φεί ε­να­ντίον της. Πό­σο «κα­νο­νι­κή» μπο­ρεί να εί­ναι μια χώ­ρα που δια­τη­ρεί­ται σε κα­τά­στα­ση «έ­κτα­κτης α­νά­γκης» και, με τα μέ­τρα που ε­πι­λέ­γει και ε­φαρ­μό­ζει, ε­πι­δει­νώ­νει μό­νη της τη νο­ση­ρή κα­τά­στα­σή της;

Μά­χη για τα αυ­το­νό­η­τα

Η α­ντι­πο­λί­τευ­ση, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, λέει ό­τι θα εί­ναι έ­τος κα­μπής, με την έν­νοια ό­τι το πιο πι­θα­νό εί­ναι να γί­νουν ε­κλο­γές και να νι­κή­σουν οι δυ­νά­μεις που θα α­να­τρέ­ψουν αυ­τή την πο­λι­τι­κή και θα αρ­χί­σουν να ε­φαρ­μό­ζουν έ­να δια­φο­ρε­τι­κό πρό­γραμ­μα. Πό­σο πει­στι­κό εί­ναι αυ­τό; Πό­σο ε­φι­κτό; Υπό ποιες προϋπο­θέ­σεις; Λέ­γε­ται ό­τι ε­κεί που έ­χει φτά­σει η ελ­λη­νι­κή οι­κο­νο­μία, δεν μπο­ρεί μό­νη της να ε­πα­νεκ­κι­νή­σει, χρειά­ζε­ται μια ε­ξω­τε­ρι­κή ώ­θη­ση, βοή­θεια. Εί­ναι α­λή­θεια αυ­τό;
Η ε­πα­νεκ­κί­νη­ση της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μίας α­πο­τε­λεί ζω­τι­κή α­νά­γκη για τη χώ­ρα. Ωστό­σο, α­κό­μη και αν ο­λό­κλη­ρο το χρέ­ος δια­γρα­φεί, αυ­τό δεν θα ή­ταν αρ­κε­τό για να α­να­κάμ­ψει η οι­κο­νο­μία, που έ­χει δε­χθεί α­νε­πα­νόρ­θω­τα πλήγ­μα­τα, τό­σο πο­σο­τι­κά ό­σο και ποιο­τι­κά. Το ε­πί­πε­δο δια­βίω­σης του πλη­θυ­σμού έ­χει κα­τέ­βει σε δρα­μα­τι­κά χα­μη­λά ε­πί­πε­δα και οι ε­πεν­δύ­σεις έ­χουν μειω­θεί σω­ρευ­τι­κά κα­τά 80%. Η οι­κο­νο­μία έ­χει στε­γνώ­σει και φυ­σι­κά η κοι­νω­νία, οι θε­σμοί και η δη­μο­κρα­τία. Δεν μπο­ρεί να γί­νει α­πο­λύ­τως τί­πο­τα, εάν δεν α­νοί­ξουν οι θε­σμοί και η δη­μο­κρα­τία, ώ­στε να εν­σω­μα­τώ­σουν ό­σους έ­χουν α­πο­βά­λει και α­πο­κλεί­σει κα­τά την τε­λευ­ταία 4ε­τία. Εάν οι πλη­ρω­μές του χρέ­ους με τους τό­κους δια­γρα­φούν ή με­τα­τε­θούν σε κά­ποιο μα­κρι­νό μέλ­λον, θα χρεια­ζό­ταν α­κό­μη η χώ­ρα σο­βα­ρό ε­πεν­δυ­τι­κό πα­κέ­το τύ­που Σχε­δίου Μάρ­σαλ για την α­νοι­κο­δό­μη­σή της, ό­πως συ­νέ­βη με­τα­πο­λε­μι­κά.
Το βά­ρος γι’ αυ­τό πέ­φτει στους ε­ταί­ρους μας που έ­χουν δη­μιουρ­γή­σει και τη ση­με­ρι­νή δρα­μα­τι­κή κα­τά­στα­ση στη χώ­ρα. Αφού η εν­δε­χό­με­νη α­πο­χώ­ρη­ση της Ελλά­δος α­πό την Ευ­ρω­ζώ­νη ε­κτι­μά­ται ως κα­τα­λύ­της για τη διά­λυ­σή της, α­κό­μη και α­πό την Μέρ­κε­λ, θα πρέ­πει ε­πί­σης να γί­νει κα­τα­νο­η­τό ό­τι η α­τέρ­μων ύ­φε­ση μιας χώ­ρας μέ­λους, ό­σο μι­κρή και αν εί­ναι, υ­πο­νο­μεύει τη στα­θε­ρό­τη­τα του συ­νό­λου της Ευ­ρω­ζώ­νης και συ­νε­πώς η τε­λευ­ταία, για τη δι­κή της ε­πι­βίω­ση, έ­χει κά­θε συμ­φέ­ρον να συμ­βά­λει στην α­νόρ­θω­ση ό­λων των χω­ρών με­λών της. Και α­φού η λι­τό­τη­τα έ­χει α­πο­τύ­χει στο να μειώ­σει τα χρέη ως προς τα α­ντί­στοι­χα Α­Ε­Π, θα πρέ­πει η συρ­ρι­κνω­τι­κή πο­λι­τι­κή να ε­γκα­τα­λει­φθεί ως θα­να­τη­φό­ρα για το σύ­νο­λο της Ευ­ρω­ζώ­νης. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν υ­πο­στη­ρί­ζει κά­τι δια­φο­ρε­τι­κό ού­τε κά­τι το και­νο­φα­νές: στην ου­σία μά­χε­ται για τα αυ­το­νό­η­τα. Και αν κα­τα­κτά την ε­μπι­στο­σύ­νη της κοι­νω­νίας, δεν εί­ναι ε­πει­δή ε­παγ­γέλ­λε­ται κά­ποιο άλ­λο κοι­νω­νι­κό σύ­στη­μα, αλ­λά κυ­ρίως ε­πει­δή προ­τάσ­σει την α­πε­μπλο­κή της χώ­ρας α­πό τον ση­με­ρι­νό πα­ρα­λο­γι­σμό που την ε­ξω­θεί στην α­νυ­παρ­ξία.

Πώς α­ντι­με­τω­πί­ζε­ται έ­να μο­ντέ­λο α­νά­πτυ­ξης που δεν ευ­νο­εί τη δη­μιουρ­γία θέ­σεων ερ­γα­σίας, ε­νώ η α­νερ­γία κι­νεί­ται πε­ρί το 30%; Πως μπο­ρεί να το υ­περ­βεί έ­να σχέ­διο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.
 Αυ­τό το μο­ντέ­λο που πε­ρι­γρά­φεις, α­πο­τε­λεί σή­με­ρα τον ε­φιάλ­τη για ό­λες τις χώ­ρες του κό­σμου. Στη διε­θνή συ­ζή­τη­ση, το ό­νο­μα της Ελλά­δας έ­χει συν­δε­θεί με αυ­τή τη θλι­βε­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Εάν ο ΣΥ­ΡΙ­ΧΑ έ­χει μέλ­λον, εί­ναι ε­πει­δή α­κρι­βώς α­πορ­ρί­πτει αυ­τό το μο­ντέ­λο και παίρ­νει πρω­το­βου­λίες α­πε­μπλο­κής και ε­ξό­δου απ’ αυ­τό. Αυ­τό προϋπο­θέ­τει βέ­βαια διε­θνή και ευ­ρω­παϊκή στή­ρι­ξη, αλ­λά ε­πί­σης, και μά­λι­στα, α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο ε­σω­τε­ρι­κή στή­ρι­ξη α­πό τις κοι­νω­νι­κές δυ­νά­μεις. Το ελ­λη­νι­κό πρό­βλη­μα σή­με­ρα δεν εί­ναι πλέ­ον α­πλά κυ­βερ­νη­τι­κό, αλ­λά βα­θιά κοι­νω­νι­κό. Δεν θα εί­ναι αρ­κε­τή η εν­δε­χό­με­νη κυ­βερ­νη­τι­κή αλ­λα­γή, αλ­λά θα χρεια­σθεί α­πα­ραι­τή­τως η κοι­νω­νι­κή α­φύ­πνι­ση και πρω­το­βου­λία σε ό­λες τις κλί­μα­κες. Και η πραγ­μα­τι­κή ε­ξου­σία δεν βρί­σκε­ται στο πρω­θυ­πουρ­γι­κό γρα­φείο, αλ­λά στην κοι­νω­νία, που θα πρέ­πει να α­να­λά­βει η ί­δια τις τύ­χες της.

Η Μέρ­κελ α­πει­λεί

 Η συ­νερ­γα­σία, κα­ταρ­χάς, SPD – CDU δεν φαί­νε­ται να άλ­λα­ξε τους ά­ξο­νες στους ο­ποίους εί­χε κι­νη­θεί τα τε­λευ­ταία πέ­ντε χρό­νια η Μέρ­κε­λ, ό­σον α­φο­ρά την πο­λι­τι­κή της στην Ευ­ρώ­πη. Αν αυ­τό ι­σχύει, ε­νώ κά­ποιες χώ­ρες πε­ρί­με­ναν το α­ντί­θε­το, τώ­ρα δεν πρέ­πει να πε­ρι­μέ­νει κα­νείς μια ε­πα­να­το­πο­θέ­τη­ση της πο­λι­τι­κής κά­ποιων χω­ρών που ως τώ­ρα α­κο­λου­θού­σαν τη γερ­μα­νι­κή ατ­ζέ­ντα;
 Με­τά το σχη­μα­τι­σμό της νέ­ας γερ­μα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης, η Μέρ­κελ δεί­χνει πε­ρισ­σό­τε­ρη εμ­μο­νή στη δια­τή­ρη­ση της Ευ­ρω­ζώ­νης. Ωστό­σο, αρ­κε­τοί α­κό­μη και α­πό την πλευ­ρά της δεν δι­στά­ζουν να δια­λα­λούν ό­τι η Ευ­ρω­ζώ­νη εί­ναι για τη Γερ­μα­νία βά­ρος, απ’ το ο­ποίο θα πρέ­πει να α­παλ­λα­γεί. Δεν εί­ναι α­κρι­βές ό­τι η Γερ­μα­νία ε­γκα­τα­λεί­πε­ται απ’ τους συμ­μά­χους της, δε­δο­μέ­νου ό­τι οι α­ντιρ­ρή­σεις που δια­τυ­πώ­θη­καν στην τε­λευ­ταία συ­νά­ντη­ση των η­γε­τών α­πό πλευ­ράς Ολλαν­δίας, Αυ­στρίας και Φιν­λαν­δίας ή­ταν ό­τι δεν εί­ναι δια­τε­θει­μέ­νες να πλη­ρώ­νουν άλ­λο για «δια­σώ­σεις» χω­ρών που δεν ε­φαρ­μό­ζουν τις φι­λε­λεύ­θε­ρες με­ταρ­ρυθ­μί­σεις. Μπο­ρεί η Γερ­μα­νία να α­πο­μο­νώ­νε­ται, αλ­λά το μπλοκ των συμ­μά­χων της γί­νε­ται πιο ε­πι­θε­τι­κό και αυ­τό ε­ξω­θεί α­κό­μη και σε διά­σπα­ση της Ευ­ρω­ζώ­νης. Ωστό­σο, η α­ντι­πα­ρά­θε­ση που ο­ξύ­νε­ται δεν εί­ναι με­τα­ξύ δη­μο­σιο­νο­μι­κής έ­νω­σης και ε­θνι­κής κυ­ριαρ­χίας. Αλλά με­τα­ξύ πραγ­μα­τι­κής δη­μο­σιο­νο­μι­κής έ­νω­σης και ψευ­δε­πί­γρα­φης. Εάν η έ­νω­ση εί­ναι πραγ­μα­τι­κή, τό­τε η α­πώ­λεια ε­θνι­κής κυ­ριαρ­χίας εί­ναι αυ­το­νό­η­τη. Εάν ό­μως εί­ναι ψευ­δε­πί­γρα­φη, ό­πως σή­με­ρα σχε­διά­ζε­ται με τη λε­γό­με­νη τρα­πε­ζι­κή ε­νο­ποίη­ση, τό­τε η α­πώ­λεια ε­θνι­κής κυ­ριαρ­χίας εί­ναι πε­ριτ­τή, α­δι­καιο­λό­γη­τη και ε­πι­ζή­μια.

Αχρη­σι­μο­ποίη­το δια­πραγ­μα­τευ­τι­κό ό­πλο

Στην τε­λευ­ταία Σύ­νο­δο Κο­ρυ­φής της ΕΕ η κ. Μέρ­κελ συ­νά­ντη­σε δυ­σκο­λίες και υ­πο­χρεώ­θη­κε να μι­λή­σει α­πει­λη­τι­κά. Θυ­μή­θη­κε, κα­ταρ­χάς, την έ­ξο­δο της Ελλά­δας α­πό την ευ­ρω­ζώ­νη και τη συ­νέ­δε­σε α­πο­λύ­τως με την, εν συ­νε­χεία, διά­λυ­σή της. Εί­χα­με, δη­λα­δή, ο­λο­φά­νε­ρα άλ­λη δυ­να­τό­τη­τα δια­πραγ­μά­τευ­σης.
 Η Μέρ­κελ ο­μο­λό­γη­σε την α­λή­θεια, ό­τι η ελ­λη­νι­κή α­πο­χώ­ρη­ση θα ή­ταν η αρ­χή του τέ­λους για την Ευ­ρω­ζώ­νη. Η ο­μο­λο­γία αυ­τή ε­πι­τρέ­πει να α­ντι­λη­φθού­με το τι δια­πραγ­μα­τευ­τι­κό ό­πλο α­φή­σα­με α­χρη­σι­μο­ποίη­το. Όμως, εάν προ­βαί­νει σε αυ­τή την ε­ξο­μο­λό­γη­ση, εί­ναι κυ­ρίως για να νο­μι­μο­ποιή­σει τις δη­λώ­σεις υ­πο­τα­γής των ε­θνι­κών κυ­βερ­νή­σεων στις γερ­μα­νι­κές κα­τευ­θύν­σεις. Και εάν υ­πεν­θυ­μί­ζει μό­νη της το εν­δε­χό­με­νο του 1914, εί­ναι για να α­πει­λή­σει τις χώ­ρες μέ­λη, προ­κει­μέ­νου να δε­χθούν την προ­σχώ­ρη­σή τους στο γερ­μα­νι­κό σχε­δια­σμό. Εί­ναι θλι­βε­ρό να προω­θεί­ται κα­θυ­πό­τα­ξη των χω­ρών με­λών υ­πό την α­πει­λή ε­νός νέ­ου 1914. Αυ­τό που πρώ­τη η Γερ­μα­νία θα ό­φει­λε να πα­ρα­σιω­πά, σή­με­ρα το εκ­θέ­τει αυ­τή πρώ­τη στην κοι­νή θέα, λό­γω της α­βου­λίας των ε­ταί­ρων της.

Για­τί α­να­φέρ­θη­κε στο 1914 και στην ευ­ρω­παϊκή ι­στο­ρία Τι α­κρι­βώς τη φο­βί­ζει; Εί­ναι αυ­τό κα­ταρ­χάς θε­τι­κό με την έν­νοια ό­τι η Μέρ­κελ βλέ­πει τη Γερ­μα­νία μέ­σα στην Ευ­ρώ­πη; Για­τί α­ντι­δρά στην τρα­πε­ζι­κή ε­νο­ποίη­ση;
Στην πρό­σφα­τη συ­νά­ντη­ση των η­γε­τών, η Μέρ­κελ υ­πε­ρέ­βη τα ε­σκαμ­μέ­να, δε­δο­μέ­νου ό­τι α­παί­τη­σε απ’ τους άλ­λους η­γέ­τες υ­πο­χρεω­τι­κή δέ­σμευ­ση για φι­λε­λεύ­θε­ρες με­ταρ­ρυθ­μί­σεις, α­κό­μη και χω­ρίς έ­γκρι­ση απ’ τα α­ντί­στοι­χα κοι­νο­βού­λια. Αυ­τό ή­ταν πά­ρα πο­λύ και ί­σως της στοι­χί­σει α­κρι­βά. Ίσως αυ­τό να α­πο­δε­δει­χθεί και το κύ­κνειο ά­σμα της α­λα­ζο­νείας της. Αφού δέ­χθη­κε να το α­πο­σύ­ρει, έ­στω και προ­σω­ρι­νά, και δη­λώ­νει α­πο­φα­σι­σμέ­νη να κά­νει τα πά­ντα για τη δια­τή­ρη­ση της Ευ­ρω­ζώ­νης, α­κό­μη και σε α­νοι­κτή α­ντί­θε­ση με τον πρό­ε­δρο της Μπού­ντε­σμπανκ Γε­νς Βάι­ντμαν, ό­πως και με τον εκ­πρό­σω­πό της στην Ε­ΚΤ Γκιορ­γκ Άσμου­σεν, τον ο­ποίο α­πέ­συ­ρε ή­δη απ’ την Φραν­κφούρ­τη, για μια θέ­ση υ­φυ­πουρ­γού στο Βε­ρο­λί­νο. Με­τά την εκ­πα­ρα­θύ­ρω­ση του Γιούρ­γκεν Σταρκ και την ε­ξου­δε­τέ­ρω­ση του Άκερ­μαν, οι «νε­α­ροί λύ­κοι» ε­ξα­κο­λου­θούν να σφά­ζο­νται στην πο­διά της. 
Το σχέ­διο τρα­πε­ζι­κής ε­νο­ποίη­σης που α­πο­φα­σί­σθη­κε εί­ναι πα­ρα­πλα­νη­τι­κό, δε­δο­μέ­νου ό­τι δεν α­πο­κό­πτει διό­λου τη σύν­δε­ση με­τα­ξύ τρα­πε­ζι­κού χρέ­ους και δη­μο­σίου, αλ­λά τη δια­τη­ρεί και τη θε­σμο­ποιεί, του­λά­χι­στον μέ­χρι το 2026. Έπει­τα, ο­ρί­ζει ό­τι σε πε­ρί­πτω­ση τρα­πε­ζι­κής πτώ­χευ­σης, οι α­πώ­λειες βα­ραί­νουν τους δα­νει­στές, τους με­τό­χους και τους κα­τα­θέ­τες ά­νω των 100.000 ευ­ρώ. Με­τά απ’ αυ­τές τις τρεις κα­τη­γο­ρίες, εάν οι α­πώ­λειες πα­ρα­μέ­νουν, τό­τε πα­ρα­πέ­μπο­νται στα α­ντί­στοι­χα κρά­τη, ε­νώ ο ευ­ρω­παϊκός μη­χα­νι­σμός δεν προ­βλέ­πε­ται να ε­νερ­γο­ποιη­θεί προ του 2026. Ωστό­σο, δεν χρεια­ζό­ταν να γί­νει κα­μιά α­πο­λύ­τως συμ­φω­νία για να κα­λύ­πτο­νται οι α­πώ­λειες απ’ τους δα­νει­στές, τους με­τό­χους και τους κα­τα­θέ­τες, δε­δο­μέ­νου ό­τι αυ­τό α­κρι­βώς ι­σχύει μέ­χρι σή­με­ρα και μά­λι­στα χω­ρίς κα­μιά α­πο­λύ­τως ευ­ρω­παϊκή  συμ­φω­νία. Ότι έ­πει­τα απ’ αυ­τούς οι α­πώ­λειες α­να­λαμ­βά­νο­νται α­πό τα κρά­τη ι­σχύει ε­πί­σης, και αυ­τό ή­ταν το πρό­βλη­μα απ’ το ο­ποίο υ­πήρ­χε ελ­πί­δα να α­παλ­λα­γεί το δη­μό­σιο χρέ­ος. Αλλά αυ­τό δεν συ­νέ­βη.Τέ­λος, ο ευ­ρω­παϊκός μη­χα­νι­σμός του 2026, δεν θα έ­χει κα­νέ­να αυ­το­μα­τι­σμό, αλ­λά θα ε­νερ­γο­ποιεί­ται έ­πει­τα α­πό πο­λύ­πλο­κες διερ­γα­σίες και δια­δο­χι­κές α­πο­φά­σεις σε α­πελ­πι­στι­κά πολ­λά ε­πί­πε­δα, ώ­στε τε­λι­κά να μέ­νει κι αυ­τός α­χρη­σι­μο­

Να διώξουμε τους ευρωληστές!

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα (ΠΡΙΝ)

του Γιώργου Δελαστίκ

Θρασύτατοι έχουν γίνει οι ευρωσυµµορίτες της ΕΕ εναντίον των Ελλήνων. Αποθρασυµένοι πλήρως από τη δουλοφροσύνη της κυβέρνησης των σύγχρονων «Τσολάκογλου», του Σαµαρά, του Βενιζέλου και του πανάθλιου τσούρµου των υπουργών τους, θέλουν να κατακλέψουν ό,τι ανήκει σε αυτή τη χώρα. Να αρπάξουν τις καταθέσεις οποιουδήποτε χρωστάει στην εφορία χωρίς καν δικαστική απόφαση, ακόµη κι αν έχει κάνει ρύθµιση των οφειλών του (!), αποφασίζουν οι ντόπιοι δωσίλογοι και οι ξένοι επικυρίαρχοι. Την κλοπή των καταθέσεων όλου του κόσµου, αν οι τράπεζες δεν πάνε καλά εξαιτίας των χρηµατοπιστωτικών παιχνιδιών των τραπεζιτών, εισηγείται ο ίδιος ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, ο ολλανδός Γερούν Ντέισελµπλουµ.

Η αρπακτικότητα και επιθετικότητα των ευρωπαίων καπιταλιστών δείχνει δύο τουλάχιστον πράγµατα: Πρώτα πρώτα, την προχωρηµένη σήψη του καπιταλιστικού συστήµατος, το οποίο πλέον ληστεύει για να ικανοποιήσει τις αδηφάγες κορυφές του αντί να ενσωµατώνει όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώµατα και οµάδες, όπως έκανε δύο αιώνες τώρα. ∆εύτερον, το συγκεκριµένο στόχο της γερµανικής αστικής τάξης τον οποίο υπηρετεί. Αποσταθεροποιώντας µε την απειλή της κατάσχεσης των καταθέσεων τα τραπεζικά συστήµατα πληθώρας κρατών της ευρωζώνης (Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος, Σλοβενία κ.λπ.), θέλει να οδηγήσει σοβαρό τµήµα των καταθέσεων στις χώρες αυτές προς τη µετακίνησή του σε γερµανικές, γαλλικές ή ολλανδικές τράπεζες. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι από την 1η Αυγούστου του 2011 ως τις 31 Ιουλίου του 2012, από τις τράπεζες της Ιταλίας, Ισπανίας, Ελλάδας και Πορτογαλίας αποσύρθηκαν καταθέσεις συνολικού ύψους 326 δισεκατοµµυρίων ευρώ. Την ίδια στιγµή, οι καταθέσεις στις τράπεζες των χωρών του «σκληρού» γερµανικού πυρήνα του ευρώ παρουσίασαν αύξηση συνολικού ύψους περί τα 300 δισεκατοµµύρια ευρώ! Και αναφερόµαστε ακόµη στο 2012, πολύ πριν δηλαδή την αρπαγή των χρηµάτων όσων είχαν καταθέσεις στην Κύπρο.

Μέσα στο κλίµα αυτό του ανοιχτά ληστρικού ολοκληρωτικού καπιταλισµού της εποχής µας µια απέραντη δυστυχία απλώνει στην Ελλάδα το ολέθριο µνηµονιακό καθεστώς που επέβαλε η ΕΕ και µε τόσο πάθος υπηρετούν ο Σαµαράς, ο Βενιζέλος και το πανάθλιο τσούρµο των υπουργών της Ν∆ και του ΠΑΣΟΚ. Ολη η Ελλάδα έχει ληξιπρόθεσµα χρέη προς την εφορία µετά την ανελέητη φοροεπιδροµή των ευρωληστών και των ντόπιων συνεργατών τους. Στις 31 Οκτωβρίου 2013 ληξιπρόθεσµες οφειλές προς το ∆ηµόσιο είχαν… 2.695.791 φυσικά πρόσωπα! Σχεδόν όλος ο πληθυσµός της χώρας δηλαδή, γιατί αν στα 2,7 εκατοµµύρια ατόµων που χρωστούν προσθέσουµε και τα 3,3 του οικονοµικά µη ενεργού πληθυσµού (3.327.869 άτοµα ήταν για την ακρίβεια), συγκριτικά λίγοι είναι όσοι έχουν ακόµη τη δυνατότητα να πληρώνουν την εφορία τους. Την κρισιµότητα της ελληνικής οικονοµίας µάλιστα τη συνειδητοποιούµε περισσότερο, αν σηµειώσουµε ότι τα νοµικά πρόσωπα –δηλαδή οι επιχειρήσεις, οι εταιρείες, τα ιδρύµατα κ.λπ.– που έχουν ληξιπρόθεσµα χρέη προς την εφορία, από 148.658 που ήταν στις 31 ∆εκεµβρίου 2012 αυξήθηκαν µέσα στους δέκα πρώτους µήνες του 2013 σε… 487.686! Μιλάµε δηλαδή για αύξηση ποσοστού κοντά… 228% (!!!) των επιχειρήσεων που εµφάνισαν µέσα στο πρώτο δεκάµηνο του 2013 ληξιπρόθεσµες οφειλές στην εφορία. Από 150.000 πέρυσι έγιναν µισό εκατοµµύριο φέτος! Οσο απατεώνες κι αν είναι οι έλληνες επιχειρηµατίες και να προσπαθούν να εκµεταλλευθούν την κατάσταση, αυτή η εκτόξευση του αριθµού των εταιρειών που χρωστούν στην εφορία σηµατοδοτεί πολύ περισσότερο την προϊούσα κατάρρευση πληθώρας επιχειρήσεων, τις συνέπειες της οποίας θα αισθανθούν ακόµη πιο επώδυνα οι εργαζόµενοι το 2014 και τα επόµενα χρόνια, αν δεν αλλάξει η πολιτική που εφαρµόζεται υπό την πίεση του λαού από τα κάτω.

Ευνόητο είναι ότι υπό τις συνθήκες αυτές οι έλληνες κατρακυλούν προς τον πάτο της ευρωζώνης και της ΕΕ. Μέσα σε δύο µόνο χρόνια µνηµονιακής πολιτικής, από τις 31 ∆εκεµβρίου του 2010 ως τις 31 ∆εκεµβρίου του 2012, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας από το 88% του µέσου όρου τα ΕΕ έπεσε στο 75%! Ραγδαία πτώση κατά 13 εκατοστιαίες µονάδες που έφερε την Ελλάδα στην προτελευταία θέση της ευρωζώνης στον σχετικό δείκτη. Περνάµε µόνο την Εσθονία από τις υπόλοιπες 16 χώρες του ευρώ το 2012, αλλά µε δεδοµένη τη νέα κατακρήµνιση του ελληνικού ΑΕΠ φέτος, θεωρείται πιθανότατο ότι θα µας περάσουν και οι Εσθονοί το 2013. Είµαστε σίγουροι… πρωταθλητές «ευρωµπατίρηδες» στην ευρωζώνη! Ζήτωσαν το ευρώ και το µνηµόνιο της ΕΕ! Ας είναι καλά πάντως ο αλήστου µνήµης «υπαρκτός σοσιαλισµός» που τροφοδότησε την ΕΕ µε όλες τις χώρες-παριές, γιατί αλλιώς θα ήµασταν τελευταίοι όχι µόνο στους 17 της ευρωζώνης αλλά και… 28οι στις 28 χώρες της ΕΕ! Για την ώρα, τη γλιτώνουµε στην 20ή θέση. Πίσω µας έχουµε τη Λιθουανία, την Εσθονία, την Πολωνία, την Ουγγαρία, τη Λετονία, την Κροατία, τη Ρουµανία και τη Βουλγαρία. Ολες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, καµιά δυτικοευρωπαϊκή! Μας πέρασαν µέχρι και η… Μάλτα και η Κύπρος!

∆εν τα γράφουµε όλα αυτά ούτε για να µελαγχολήσουµε ούτε για να καλαµπουρίσουµε µε τα χάλια µας. Είναι η εποχή, πρώτη φορά ύστερα από τριάντα και πλέον χρόνια από την ένταξη στην ΕΟΚ το 1981, που ευρύτατες µάζες του ελληνικού λαού συνειδητοποιούν σταδιακά ότι η συµµετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ φέρνει πείνα, δυστυχία, φτώχεια. Η ευκαιρία είναι µοναδική για την ανάπτυξη ενός µαζικού κινήµατος εξόδου από την ΕΕ.

ΓΙΑ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΡΟΕΔΡΙΑ… ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΗΔΕΙΑΣ!

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ (ISKRA)

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Φιάσκο σαν αυτό που έπαθαν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος κατά την τελετή ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ την Τετάρτη σίγουρα δεν έχει ξανασυμβεί στα σχεδόν εξήντα χρόνια ύπαρξης της ιμπεριαλιστικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης της ΕΟΚ και της ΕΕ! Από μια επτακομματική βουλή με πέντε κόμματα που δεν συμμετέχουν στην κυβέρνηση να μην πάει τελικά στη φιέστα της ΕΕ ούτε ένας – κυριολεκτικά ούτε ένας! – αρχηγός κόμματος της αντιπολίτευσης είναι σίγουρα πρωτοφανές. Το γεγονός αποκαλύπτει τόσο την πλήρη απομόνωση της κυβέρνησης Σαμαρά από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις που τη θεωρούν οριστικά «ξοφλημένη» όσο και την απέχθεια που αισθάνεται πλέον ο ελληνικός λαός προς την ΕΕ.

Τα δύο αυτά συμπεράσματα προοιωνίζονται άμεσες και μακροπρόθεσμες πολιτικές εξελίξεις. Το γεγονός ότι η πανηγυρική έναρξη της εξάμηνης προεδρίας της ΕΕ από τον Σαμαρά μετατράπηκε σε μια υπέροχη τελετή… πολιτικής κηδείας της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ότι σχεδόν όλοι είναι πια πεπεισμένοι πως η κατάρρευση της βρίσκεται επί θύραις και το ερώτημα είναι αν η διακυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου θα πέσει αμέσως μετά τις ευρωεκλογές ή μόλις αποτύχει να εκλέξει νέο πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Φεβρουάριο του 2015, σ’ ένα χρόνο από τώρα. Η Αριστερά και ειδικότερα η αντικαπιταλιστική πτέρυγά της, που μας ενδιαφέρει άμεσα, πρέπει να προετοιμαστεί πολιτικά για την επικείμενη κατακρήμνιση της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ από το βάθρο της εξουσίας και τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν. Παράλληλα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στις ευρωεκλογές της 25^ης Μαΐου παρουσιάζεται για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μια εκπληκτική ευκαιρία να σημειώσει εξαιρετικό εκλογικό αποτέλεσμα που θα της δώσει πολιτικά φτερά. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να κάνει τα πάντα για να αξιοποιήσει τις άκρως ευνοϊκές συνθήκες για την απήχηση της πολιτικής της γραμμής που επικρατούν στη χώρα.

Η καταβαράθρωση της ΕΕ στις συνειδήσεις των Ελλήνων έχει προσλάβει κατακλυσμιαίες διαστάσεις και αυτή η μοναδική μέχρι τώρα ευκαιρία πρέπει να αξιοποιηθεί και εκλογικά. Μόλις το 2009, όπως αποτυπώνει σφυγμομέτρηση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο της εταιρείας δημοσκοπήσεων Γκάλοπ, το60% των ερωτηθέντων Ελλήνων εξέφρασε την εμπιστοσύνη του προς την ευρωπαϊκή ηγεσία. Τέσσερα μόλις χρόνια αργότερα, το 2013, το ποσοστό των Ελλήνων που συνέχιζαν να εμπιστεύονται την ευρωπαϊκή ηγεσία είχε καταποντιστεί στο …19% (!) το χαμηλότερο ποσοστό σε ολόκληρη της Ευρώπη. Επειδή δε οι Έλληνες δεν είναι πολιτικά ηλίθιοι, από το 2013 κιόλας, τον πρώτο δηλαδή χρόνο εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής, από το 60% το ποσοστό αυτών των Ελλήνων που εμπιστεύονταν την ηγεσία της ΕΕ κατρακύλησε στο 32%! Εν πάση περιπτώσει, η ουσία είναι πως για πρώτη φορά εδώ και 33 χρόνια που η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΟΚ και στη συνέχεια της ΕΕ η τεράστια πλειονότητα των Ελλήνων αντιπαθεί, σιχαίνεται ή μισεί το ευρώ και την ΕΕ. Ανάλογες διεργασίες, σε λιγότερο έντονους ρυθμούς παρατηρούνται σε όλες τις χώρες της ΕΕ και αυτό θα αποτυπωθεί σίγουρα στις κάλπες κατά τις ευρωεκλογές του Μαΐου. Ευτυχώς, στη χώρα μας, - σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη – είναι η Αριστερά με τα διάφορα κόμματά της που ηγείται της αντιΕΕ αμφισβήτησης. Θα ήταν κρίμα η συνεπέστερη αντιΕΕ δύναμη χωρίς ταλαντεύσεις, υπαναχωρήσεις και διφορούμενες θέσεις, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να μην αξιοποιήσει και εκλογικά το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία εξαιτίας του μνημονίου, το οποίο αποκάλυψε σε ολόκληρο τον ελληνικό πληθυσμό το πραγματικά αποκρουστικό αληθινό πρόσωπο της ΕΕ και του ευρώ.

Ανατριχιαστικά είναι τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο ίδιος ο Γ. Στουρνάρας για την κτηνωδία των οικονομικών μέτρων των κυβερνήσεων Γιώργου Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά, με πλήρη αδιαφορία για τις κοινωνικές επιπτώσεις τους. Σε τέσσερα χρόνια, από το 2010 ως και το 2013, οι κυβερνήσεις «έγδαραν» τον ελληνικό λαό αφαιρώντας περίπου… 60 (!) δισεκατομμύρια ευρώ. Πήραν σχεδόν 29 δισεκατομμύρια φόρους και 30 δισεκατομμύρια από περικοπές μισθών του Δημοσίου, συντάξεων, κοινωνικών επιδομάτων και δαπανών που υποβάθμισαν ραγδαία την Υγεία, την Παιδεία, τον Πολιτισμό. Τα λεφτά που αφαίρεσαν δηλαδή με τα μνημονιακά μέτρα από τον ελληνικό λαό αυτή τη μαύρη τετραετία ισοδυναμούν σχεδόν με το ένα τρίτο του σημερινού ελληνικού ΑΕΠ! Το τραγικό είναι ότι ακόμη και η επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Κομισιόν εκτιμά σε έκθεσή της (η οποία σημειωτέον επαινεί τα μνημονιακά μέτρα και χρωματίζει ρόδινα τα αποτελέσματά τους) ότι έπειτα από 10 ολόκληρα χρόνια δεν θα έχει καλυφθεί ούτε καν η μισή απώλεια του ΑΕΠ της Ελλάδας που προκάλεσε το μνημόνιο! Στην πραγματικότητα, ούτε σε 20 χρόνια δεν πρόκειται να ξαναφτάσει το ΑΕΠ της Ελλάδας στο επίπεδο προ μνημονίου, αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική.

Ακόμη πιο δραματικά είναι τα πράγματα στον τομέα της ανεργίας. Η επιτροπή της Κομισιόν εκτιμά ότι στην καλύτερη περίπτωση, ύστερα από μια δεκαετία, μπορεί να έχουν βρεί δουλειά το πολύ 350.000 άτομα από το 1.000.000 επιπλέον ανέργους που προκάλεσε το μνημόνιο! Ούτε το ένα τρίτο δηλαδή! Στον Καιάδα οι υπόλοιποι! Αυτή είναι η ΕΕ..

*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» της Κυριακής 12 Ιανουαρίου 2014

Εκλογικό δίλημμα λόγω σκανδάλων

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ (PERIODISTA)

Ο Αντώνης Σαμαράς

“ O Σαμαράς αναζητεί άλλοθι για εκλογές μπροστά στην πλήρη απαξίωση ”

Κυριακή, 12 Ιανουαρίου 2014 08:18

• Εκτύπωση 
• E-mail

Η χιονοστιβάδα σκανδάλων με τα "θαλασσοδάνεια" του Τ.Τ. και τις "χρυσές" μίζες στα εξοπλιστικά αγγίζουν πλέον και τα δύο κόμματα της "αδύναμης κυβερνητικής πλειοψηφίας", όπως τη χαρακτήρισε ο Στουρνάρας.

Ο Σαμαράς, μπροστά στον κίνδυνο της πλήρους απαξίωσης, προσπαθεί να μεταθέσει για μετά τις εκλογές τα νέα επώδυνα μέτρα που ζητεί η τρόικα και επιχειρεί να αντιστρέψει το σκληρό δίλημμα που αντιμετωπίζει ο ίδιος, "εκλογές ή πλήρης απαξίωση", αναζητώντας οδό διαφυγής. Καταφεύγει στη στρατηγική της έντασης και καλλιεργεί την άκαιρη προεδρολογία, επιχειρώντας να χρεώσει στον ΣΥΡΙΖΑ την ευθύνη για τη διάλυση της Βουλής, εάν δεν συναινέσει στο πρόσωπο του νέου προέδρου, θέτοντας στον λαό το ψευδεπίγραφο δίλημμα "μέσα ή έξω από το ευρώ".

Προσποιείται ότι κάνει κάθαρση και ότι αντιστέκεται στην τρόικα, ενώ στην πραγματικότητα απαξιώνεται καθημερινά όλο και περισσότερο, καθώς το σαθρό σύστημα της διαπλοκής, πολιτικά πρόσωπα, μεγαλοκαναλάρχες και στελέχη του τραπεζικού συστήματος, βουλιάζει όλο και περισσότερο στη δίνη των σκανδάλων.

ΠΗΓΗ: avgi.gr

Ελλάδα: Το μόνο “δημόσιο” που υπάρχει στις τράπεζες είναι τα χρέη που θα φορτωθούν οι επόμενες γενιές!

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada 

Tου system failure

Οι εκπρόσωποι της νεοφιλελεύθερης δικτατορίας στην Ελλάδα συνεχίζουν την προπαγάνδα όσον αφορά τις Ελληνικές τράπεζες. Τα φερέφωνα, συνεχίζουν να διαδίδουν ψευδώς ότι οι Ελληνικές τράπεζες βρίσκονται αυτή τη στιγμή υπό κρατικό έλεγχο και μάλιστα ορισμένοι δεν διστάζουν να διατυμπανίζουν διαρκώς ότι αυτό είναι μια απόδειξη της Σοβιετικής λειτουργίας της οικονομίας!

Τα φερέφωνα, διαδίδουν ασύστολα ότι για το λόγο αυτό πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν και πάλι, ώστε το κράτος να μην έχει την ευθύνη της ανακεφαλαιοποίησης, δηλαδή να απαλλαγούν, δήθεν, οι φορολογούμενοι από αυτό το βάρος. Στην πραγματικότητα, το μόνο που θα αλλάξει στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι τα ονόματα των ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και επενδυτών που θα πάρουν στο μέλλον τον έλεγχο των λεγόμενων “συστημικών” τραπεζών, ενώ αυτό που θα μείνει στο δημόσιο θα είναι τα χρέη που θα κληθούν να ξεπληρώσουν οι επόμενες γενιές.

Η αμιγώς ιδιωτική υπόσταση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ)

Από την ιστοσελίδα του ΤΧΣ και την “Ετήσια Οικονομική Έκθεση για την περίοδο 21/7/2010 – 31/12/2011” προκύπτει ότι:

“Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (εφεξής «Ταμείο» ή «ΤΧΣ») ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 2010 (Ν. 3864/2010) ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, το οποίο δεν ανήκει στο δημόσιο τομέα, διαθέτει διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, λειτουργεί αμιγώς κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας και διέπεται από τις διατάξεις του ιδρυτικού νόμου όπως ισχύει. Όλως συμπληρωματικά εφαρμόζονται οι διατάξεις του κ.ν. 2190/1920, όπως εκάστοτε ισχύει, εφόσον δεν είναι αντίθετες προς τις διατάξεις και τους στόχους του ιδρυτικού του νόμου.Ο αμιγώς ιδιωτικός χαρακτήρας του Ταμείου δεν αναιρείται ούτε από την κάλυψη του συνόλου του κεφαλαίου του από το Ελληνικό Δημόσιο, ούτε από την έκδοση των προβλεπόμενων αποφάσεων του Υπουργού Οικονομικών.”

“Επιπλέον το Ταμείο μπορεί να προβαίνει σε παροχή εγγυήσεων προς κράτη, διεθνείς οργανισμούς ή άλλους αποδέκτες και γενικά σε κάθε αναγκαία ενέργεια για την εφαρμογή αποφάσεων των οργάνων της ευρωζώνης που αφορούν στη στήριξη της ελληνικής οικονομίας.”

http://www.hfsf.gr/files/hfsf_annual_report_2011_el.pdf

Προέλευση κεφαλαίων ΤΧΣ

Κάτω από τον τίτλο “Γεγονότα μετά την Ημερομηνία του Ισολογισμού” (σελ. 6), αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:

“Στις 15/03/2012 το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (εφεξής ΕΤΧΣ), το Ελληνικό Δημόσιο, το Ταμείο και η ΤτΕ υπέγραψαν τη Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης (“Master Financial Assistance Facility Agreement”) συνολικού ποσού € 109 δισ. και το Ταμείο εγγυήθηκε υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου το ποσό που θα χρησιμοποιηθεί για την ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων. Στις 17/04/2012 το Ταμείο υπέγραψε μαζί με την Ελληνική Δημοκρατία και την ΤτΕ τη δήλωση αποδοχής (Acceptance Notice) για την κατάθεση στον λογαριασμό του Ταμείου ομολόγων του ΕΤΧΣ συνολικού ποσού € 25 δισ. που αφορούν στην ανακεφαλαιοποίηση και την εξυγίανση των πιστωτικών ιδρυμάτων. Το μετοχικό κεφάλαιο του Ταμείου κατά την ημερομηνία έγκρισης των συνημμένων οικονομικών καταστάσεων ανέρχεται σε € 26,5 δισ. (€ 1,5 δισ. αρχικό κεφάλαιο και € 25 δισ. από περαιτέρω αύξηση κεφαλαίου την 19/04/2012). Η αύξηση κεφαλαίου έλαβε χώρα με τη μορφή εισφοράς ομολόγων κυμαινόμενου επιτοκίου (FRNs) εκδόσεως του ΕΤΧΣ ονομαστικής αξίας € 25 δισ. ”

Ενώ κάτω από τον τίτλο “Προοπτικές” (σελ. 7), αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:

“Το Ταμείο για να ανταποκριθεί έχει ήδη ενισχυθεί με κεφάλαια ύψους € 25 δισ. και αναμένεται να ενισχυθεί περαιτέρω (συνολικό εγκεκριμένο κεφάλαιο: € 50 δισ.) στα πλαίσια της δανειακής σύμβασης που υπεγράφη μεταξύ του ΕΤΧΣ και της Ελληνικής Δημοκρατίας.”

Επίσης, σύμφωνα με τη “Σημείωση 10” περί μετοχικού κεφαλαίου (σελ. 32), αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:

“Το εγκεκριμένο μετοχικό κεφάλαιο σύμφωνα με τον τροποποιημένο Ν. 3864/10 είναι € 50 δισ., προερχόμενο από κεφάλαια που θα αντληθούν στο πλαίσιο του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δυνάμει του ν. 3845/2010,καλύπτεται σταδιακά από το Ελληνικό Δημόσιο και ενσωματώνεται σε τίτλους, οι οποίοι δεν είναι μεταβιβάσιμοι μέχρι τη λήξη της διάρκειας του Ταμείου. Το καταβεβλημένο κατά την 31/12/2011 κεφάλαιο είναι € 1,5 δισ. ”

http://www.hfsf.gr/files/hfsf_annual_report_2011_el.pdf

Συμμετοχή του ΤΧΣ στις τράπεζες και μετοχική σύνθεση

Από την “Ετήσια Οικονομική Έκθεση για την περίοδο 01/01/2012 – 31/12/2012” προκύπτει ότι:

“Στα πλαίσια της ολοκλήρωσης της ανακεφαλαιοποίησης της Τράπεζας Πειραιώς επεστράφησαν στο Ταμείο ομόλογα ΕΤΧΣ ονομαστικής αξίας € 499,5 εκ. και έλαβε 4.109.040.164 κοινές ονομαστικές μετοχές διαμορφώνοντας το ποσοστό του Ταμείου στην Τράπεζας Πειραιώς σε 81,01%.”

“Δεδομένων των ομολόγων ΕΤΧΣ που κατείχε η Alpha Bank ονομαστικής αξίας € 2.942 εκ. Ως προκαταβολή για την αύξηση κεφαλαίου της, το Ταμείο προέβη στην εισφορά πρόσθετων ομολόγων ΕΤΧΣ ονομαστικής αξίας € 1.018,5 εκ. Επομένως η συνολική ονομαστική αξία ομολόγων ΕΤΧΣ που καταβλήθηκε στην Alpha Bank ανήλθε στο ποσό των € 3.960,5 εκ. και η εύλογη αξία τους την 30/05/2013 ανήλθε σε € 4.021,0 εκ. Κατόπιν της μεταβίβασης 9.138.636.364 κοινών ονομαστικών μετοχών στο Ταμείο, η συμμετοχής του στην Alpha Bank ανήλθε σε 83.70%.”

“Λόγω της κάλυψης της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου σε μετρητά ύψους € 1.079,0 εκ. (11% του συνόλου) και της εύλογης αξίας των ομολόγων ΕΤΧΣ που είχαν ήδη καταβληθεί, η ΕΤΕ επέστρεψε στο Ταμείο ομόλογα ΕΤΧΣ ονομαστικής αξίας € 1.291,7 εκ. Το Ταμείο στο πλαίσιο της αύξησης κεφαλαίου έλαβε 2.022.579.237 κοινές ονομαστικές μετοχές και η συμμετοχή του Ταμείου στη τράπεζα ανήλθε σε 84,39%.”

“Κατόπιν της αποτίμησης σε εύλογη αξία των ομολόγων ΕΤΧΣ, η Eurobank επέστρεψε στο Ταμείο ομόλογα ΕΤΧΣ ονομαστικής αξίας € 113,2 εκ. Με την μεταβίβαση των μετοχών της Eurobank στο Ταμείο (3.789.317.358 κοινές ονομαστικές μετοχές), το ποσοστό του Ταμείου επί του μετοχικού κεφαλαίου της Eurobank ανήλθε σε 98,56%.”

http://www.hfsf.gr/files/hfsf_annual_report_2012_el.pdf

Από την ιστοσελίδα της Τράπεζας Πειραιώς προκύπτει ότι το ποσοστό του Ταμείου στην τράπεζα ήταν 81% μέχρι την 30/09/13 (http://www.piraeusbankgroup.com/el/investors/share/shareholder-structure), ενώ στη μετοχική σύνθεση δεν φαίνεται πουθενά το Ελληνικό Δημόσιο.

Στην ιστοσελίδα της Alpha Bank αναφέρεται ότι το ΤΧΣ κατέχει το 81.71% του συνόλου των κοινών μετοχών της τράπεζας (31/12/13), δηλαδή προκύπτει μια μείωση κατά 1,99% της συμετοχής του Ταμείου (http://www.alpha.gr/page/default.asp?la=1&id=548), ενώ στη μετοχική σύνθεση δεν φαίνεται πουθενά το Ελληνικό Δημόσιο.

Από την ιστοσελίδα της ΕΤΕ προκύπτει ότι το ποσοστό του Ταμείου στην τράπεζα ήταν 84,4% μέχρι την 30/06/13 (http://www.nbg.gr/wps/wcm/connect/e455ad5e-66cb-448e-93dd-11105d63a85d/NBG_EN_Shareholders_Structure_30.06.2013.pdf?MOD=AJPERES), ενώ στη μετοχική σύνθεση συμμετέχουν με 1% “εγχώρια συνταξιοδοτικά ταμεία” και με 1,7% “εγχώριες εταιρίες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα”.

Από την ιστοσελίδα της Eurobank προκύπτει ότι το ποσοστό του Ταμείου στην τράπεζα ήταν 95,2% την 14η Νοεμβρίου του 2013, δηλαδή η συμμετοχή του ταμείου μειώθηκε κατά 3,36%, ωστόσο παραμένει ιδιαίτερα υψηλή.

Διοικήσεις Τραπεζών

Πειραιώς: Από τα 16 μέλη του παρόντος ΔΣ της τράπεζας (http://www.piraeusbankgroup.com/el/investors/corporate-governance/board/bod-composition), παραμένουν τα 12 από την 09/02/11, δηλαδή πολύ πριν τη συμμετοχή του ΤΧΣ στη μετοχική σύνθεση, ανάμεσα σε αυτά και ο πρόεδρος του ΔΣ, Μιχάλης Σάλλας.(http://www.piraeusbankgroup.com/~/media/Com/Piraeus-Bank-Documents/Enimerosi-Ependiton/Etisies-Ekthesis/2011/PB_CRS_gr.ashx)

Υπάρχουν 2 εκπρόσωποι του ΤΧΣ και μόλις ένας εκπρόσωπος του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίοι , με βάση την ιστοσελίδα της τράπεζας δεν θεωρούνται μέλη του ΔΣ.

Alpha Bank: Όλα τα μέλη του ΔΣ παραμένουν ως έχουν, πολύ πριν τη συμμετοχή του ΤΧΣ, ανάμεσα τους και ο πρόεδρος του ΔΣ Γιάννης Κωστόπουλος. Υπάρχει ένας εκπρόσωπος του ΤΧΣ και μόλις ένας εκπρόσωπος του Ελληνικού Δημοσίου. (https://www.alpha.gr/page/default.asp?id=3283&la=1)

Εθνική: Από τα 13 μέλη του ΔΣ, τα 5 ανέλαβαν καθήκοντα το 2012, ανάμεσά τους και ο πρόεδρος του ΔΣ Γιώργος Ζανιάς, αν και δεν είναι ξεκάθαρο σε πολλές περιπτώσεις, αν ανέλαβαν καθήκοντα πριν ή μετά την είσοδο του ΤΧΣ στη μετοχική σύνθεση. Υπάρχει ένας εκπρόσωπος του ΤΧΣ και μόλις ένας εκπρόσωπος του Ελληνικού Δημοσίου. (http://www.nbg.gr/wps/portal/el/THE-GROUP/Governance-Governance/Board-of-Directors)

Eurobank: To ΤΧΣ όρισε νέα διοίκηση με τη βοήθεια διεθνούς συμβούλου ανθρωπίνου δυναμικού (http://www.hfsf.gr/files/hfsf_annual_report_2012_el.pdf). Υπάρχει ένας εκπρόσωπος του ΤΧΣ και μόλις ένας εκπρόσωπος του Ελληνικού Δημοσίου. Ωστόσο, τα 6 από τα 9 μέλη του νέου ΔΣ ήταν μέλη και στο προηγούμενο ΔΣ το οποίο αποτελούνταν από 18 συνολικά μέλη. (http://eurobank.gr/Uploads/pdf/%CE%95%CE%9A%CE%98%CE%95%CE%A3%CE%972012%CE%A44.pdf)

Συμπεράσματα

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι:

• Τα περισσότερα στελέχη των τεσσάρων “συστημικών” τραπεζών παραμένουν στα ΔΣ μετά τη συμμετοχή του ΤΧΣ στη μετοχική σύνθεση, παρόλο που αυτό κατέχει πλέον το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό του μετοχικού κεφαλαίου.

• Όσον αφορά τις τέσσερις “συστημικές” τράπεζες, το ΤΧΣ όρισε νέα διοίκηση μόνο στην περίπτωση της Eurobank όταν κατείχε το 98,56% (τώρα 95,2%) του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας.

• Το ίδιο το ΤΧΣ είναι ένας καθαρά ιδιωτικός οργανισμός στον οποίο το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει καμία εξουσία.

• Η συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στη μετοχική σύνθεση των τεσσάρων “συστημικών” τραπεζών είναι ελάχιστη έως ανύπαρκτη.

• Η παρουσία του Ελληνικού Δημοσίου μέσω εκπροσώπων στα ΔΣ των τεσσάρων “συστημικών” τραπεζών είναι ελάχιστη.

Αποδεικνύεται ότι, το μόνο “δημόσιο” που υπάρχει στις Ελληνικές τράπεζες, είναι οι εγγυήσεις που κατέβαλε το Ελληνικό Δημόσιο στα πλαίσια της δανειακής σύμβασης προκειμένου αυτές να ανακεφαλαιοποιηθούν. Αυτό σημαίνει ότι, παρόλο που το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει καμία ισχύ στις αποφάσεις των τραπεζών και στις επενδυτικές τους επιλογές, είναι αυτό που θα κληθεί να πληρώσει τους τόκους της δανειακής σύμβασης στο μέλλον.

Σημαίνει επίσης ότι, κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει το Ελληνικό Δημόσιο από μία επιπρόσθετη ζημιά σε περίπτωση που οι μετοχές των τραπεζών υποστούν κατακρήμνιση και το ΤΧΣ, το οποίο διαχειρίζεται εν λευκώ τις μετοχές με την κάλυψη του Ελληνικού Δημοσίου, τις πουλήσει σε διάφορες τράπεζες ή άλλους επενδυτές.

Σημαίνει επίσης ότι, κανείς ουσιαστικά δεν μπορεί να εγγυηθεί τις καταθέσεις, πολύ περισσότερο μετά τις αποφάσεις της πρόσφατης συνόδου κορυφής και του ECOFIN για το περίφημο bail-in, ενώ σε περίπτωση μιας νέας γενικής τραπεζικής κρίσης, το ΤΧΣ θα υποστεί τεράστιες ζημιές εφόσον δεν προλάβει να “ξεφορτωθεί” τις μετοχές που κατέχει, αφού με βάση το bail-in, στη διάσωση των τραπεζών θα πρέπει να συμμετέχουν και οι μέτοχοι. Έτσι, με βάση το καλύτερο σενάριο, το Ελληνικό Δημόσιο, ως εγγυητής του ΤΧΣ, θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε νέο δανεισμό για να καλύψει τις πρόσθετες ζημιές και να φορτωθεί με επιπλέον χρέος.

Άρα τελικά, το μόνο “δημόσιο” που υπάρχει στις Ελληνικές τράπεζες, είναι τα χρέη που θα φορτωθούν οι επόμενες γενιές!

Ιταλία: Η υποψηφιότητα Τσίπρα φοβίζει τους αφεντάδες

Παναγόπουλος Αργύρης

• |
• 12.01.2014

 ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ( ΑΥΓΗ )

«Η υποψηφιότητα Τσίπρα φοβίζει τους αφεντάδες» είχε τίτλο το σχόλιο του Φάμπιο Μαρτσέλι στην ιταλική αντιπολιτευτική εφημερίδα «Fatto Quotidiano». Θα το θέλαμε και εμείς και όλος ο κόσμος της Αριστεράς και τα εκατομμύρια που πλήττονται από την κρίση στον ευρωπαϊκό Νότο. Το όνομα του Τσίπρα «θα εμφανιστεί στο ψηφοδέλτιο σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, του Βορρά και του Νότου, φιλοξενώντας τη μόνη πραγματικά στρατηγική αντιπολίτευση στον τρέχοντα μανδύα των σκοτεινών, ανεγκέφαλων και δουλοπρεπών γραφειοκρατών στον χρηματοοικονομικό τομέα, που κρατούν προς το παρόν τη θλιβερή τύχη αυτής που κάποτε ήταν μια μεγάλη ήπειρος», τόνισε ο Μαρτσέλι.

Η αλήθεια είναι ότι η εμβέλεια της πρωτοβουλίας της Μπάρμπαρα Σπινέλι για την υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα στην Ιταλία έχει αρχίσει να ταρακουνά τα νερά της κατακερματισμένης ιταλικής Αριστεράς. Δίνει θάρρος και ενώνει.

Το να βλέπει όμως κανείς τα καλέσματα για τη στήριξη του Αλ. Τσίπρα σε ιστότοπους όπως αυτούς της «Antimafia» του Τζιόρζιο Μποντζιοβάνι προκαλεί δέος, γιατί αποτελεί μια εξαιρετικά ηθική αναγνώριση για την ποιότητα του αγώνα που διεξάγεται στην Ελλάδα και όχι μόνο. Γιατί, αν κάποιος διακινδυνεύει καθημερινά να τιναχθεί στον αέρα ή να γαζωθεί από πληρωμένους δολοφόνους διεξάγοντας έναν αγώνα εναντίον της Μαφίας και αναγνωρίζει στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ ένα απελευθερωτικό μήνυμα, μας τιμά όλους. Ιδιαίτερα όταν η είδηση έχει αναρτηθεί από το γνωστό δημοσιογράφο Τζουλιέτο Κιέζα με τίτλο: «Στην Ευρώπη, με τον Τσίπρα, με ενθουσιασμό...».

Χθες, τη στιγμή που ο Τζενάρο Μιλιόρε, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Αριστεράς Οικολογίας Ελευθερίας (SEL) και γνωστός σε πολλούς από εμάς σύντροφος των κινημάτων της αντιπαγκοσμιοποίησης, ορκιζόταν αιώνια πίστη και προσέφερε γην και ύδωρ στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και ο Νίκι Βέντολα υπογράμμιζε την ανάγκη ομοσπονδιοποίησης της SEL με το Δημοκρατικό Κόμμα, η μεγαλύτερη ιταλική εφημερίδα La Repubblica έγραφε ότι η SEL καλεί στο συνέδριό της στα τέλη του μήνα τον Μάρτιν Σουλτς και τον Αλέξη Τσίπρα.

Δεν ξέρουμε εάν η πρόσκληση έφυγε πραγματικά από τη Ρώμη για να φτάσει στην Κουμουνδούρου. Η υποψηφιότητα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πάντως ότι ταρακούνησε αρκετές συνειδήσεις στο εσωτερικό της SEL, ενώ κάποιοι ανένταχτοι, και μάλιστα από την κινηματική Αριστερά, πήραν ήδη τις βαλίτσες τους στο κάλεσμα για ριζοσπαστική ανατροπή. Κάποιοι άλλοι, όπως ο Αλφόνσο Τζιάνι, το είχαν κάνει εδώ και καιρό και στηρίζουν σήμερα δημοσίως την υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα.

Στις πιο «αφανείς» σελίδες του διαδικτύου ο ενθουσιασμός των παλαιών και νέων συντρόφων της Αριστεράς, των κινηματικών ακτιβιστών και πολλών ανένταχτων είναι μεγάλος. Κάποιοι έφθασαν μάλιστα στο σημείο να «μεταλλάξουν» το σήμα του ΣΥΡΙΖΑ προσθέτοντας μέσα στον χώρο των σημαιών μας μια νέα ονομασία: «Ενωμένη Αριστερά». Προσπαθούν να ταυτιστούν με την Ελλάδα που έχει ψηλά το κεφάλι και στέλνει ένα μήνυμα νίκης και ανατροπής.

ΒΙΝΤΕΟ-Κ. ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ (5/1/14):AΠΟ ΤΟ 2010 Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΒΕΙ ΣΕ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

Μέρες & "έργα" του φονιά Σαρόν...

Ανοιχτή επιστολή προς την ελληνική πολιτική και οικονομική άρχουσα τάξη.

Του Π. Χατζηστεφάνου
Όλοι εσείς που βρομίσατε την ζωή μου.
Όλοι εσείς που προσβάλλατε την νοημοσύνη μου.
Όλοι εσείς που διαφθείρατε την αισθητική μου.
Όλοι εσείς που μου στερήσατε την αξιοπρέπεια.
Όλοι εσείς που επιδίδεστε νυχθημερόν σε καψόνια εναντίον οποιασδήποτε προσπάθειας ανάνηψης μου.
Έχετε όνομα, διεύθυνση, τραπεζικούς λογαριασμούς.Ξέρετε ποιοι είστε.

Επί δεκαετίες συσσωρεύετε πλούτο και μοιράζετε κόπρανα.
Εκμεταλλεύεστε την αμάθεια που εσείς καλλιεργείτε.
Φανατίζετε τους αμαθείς που εσείς δημιουργείτε.
Από τα σχολεία ως τα πανεπιστήμια και τα ανώτατα ιδρύματα του κράτους επιτρέπετε, αν όχι ενθαρρύνετε, συμπεριφορές που μόνο σε εγκληματικές συμμορίες θεωρούνται αποδεκτές, και πάλι εν ανάγκη.
Επιβραβεύετε τους ηλίθιους, τους ανίδεους, τους αριβίστες επειδή είναι πρόθυμοι, κόλακες και δεν σας χαλάει καθόλου να περιστοιχίζεστε από εξυπηρετικά κορόιδα.
Αμείβετε μόνο όσους εξαρτώνται από εσάς.
Λαδώνετε τους πάντες που εξυπηρετούν ή κουκουλώνουν τις βρομιές σας, από δικαστές μέχρι δημοσιογράφους και μάρτυρες.
Επιβάλλεστε διά της βίας.
Ταμπουρώνεστε πίσω από θηριώδης ιδιωτικούς στρατούς που πληρώνετε με τα λεφτά που κλέβετε από τους υπηκόους σας.
Καταδικάζετε την πολιτική και κοινωνική συνείδηση ενός ολόκληρου λαού στον φαύλο κύκλο της προπαγάνδας που παράγεται από μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι προωθούν, από τα τηλεοπτικά τους κανάλια, τις κυβερνήσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους.
Αναδεικνύετε σε νευραλγικά πόστα κακοήθεις τρελούς που ψαρέψατε από τα πλέον βρομερά περιθώρια και τους τάξατε Ναπολεόντειες τιμές εάν δεχτούν να αναλάβουν  την ευθύνη εγκλημάτων που κανείς συνειδητός και ψυχικά υγιής άνθρωπος δεν θα δέχονταν να χρεωθεί.
Ηδονίζεστε σαδιστικά με την σκέψη ότι νομιμοποιείτε την ψυχοπάθεια στην εξουσία, ειδικά αν αυτή είναι εύκολα ελεγχόμενη και μισανθρωπικής φύσης.
Επιτρέψατε σε ξένους μεγαλοκαρχαρίες πρόσβαση σε κυριαρχικά δικαιώματα και ζωτικές λειτουργίες της χώρας προκειμένου να υποδουλώσετε τον λαό φορτώνοντας του το χρέος που δημιούργησε η δική σας κλεψιά, διαφθορά και σπατάλη.
Οδηγήσατε μια χώρα σε πτώχευση και υποθήκη των πλουτοπαραγωγικών της πηγών και υποδομών και ακόμα επιμένετε προκλητικά και ασυγχώρητα πως είστε ικανοί να διαχειριστείτε την μοίρα της.
Σας υποστηρίζουν και σας ακολουθούν μόνο τα πιο χαμερπή, τα πιο ηλίθια, τα πιο χυδαία τμήματα της κοινωνίας: γέροι που πάσχουν από άνοια, βλαμμένοι τηλεθεατές, νοητικά ανάπηροι ψηφοφόροι, εν γένει όλα τα παρτάλια που πουλάνε την ζωή τους για ένα κομμάτι ψωμί.
Και όμως, διατηρείτε ύφος χιλίων καρδιναλίων, ακόμα και αν όλοι γνωρίζουν ότι μόνο σε μια τέτοια χωματερή θα μπορούσατε να βασιλεύετε, μόνο πάνω σε σωρό από σκουπίδια θα βρίσκατε θρόνο.
Καθόλου δεν σας ενοχλεί ότι επιζείτε διυλίζοντας ό,τι πιο σάπιο υπάρχει, είτε ως ένστικτο, είτε ως ανθρώπινο δυναμικό.
Αντίθετα, είστε ικανοποιημένοι με την θέση σας ως άρχοντες της σαπίλας, αφού έχετε φροντίσει αυτή να είναι το κυρίαρχο οικοσύστημα.
Στερείτε οποιαδήποτε προοπτική από τον λαό που τυραννάτε: καλός δούλος παραμένει ο ηλίθιος, πεινασμένος και φοβισμένος δούλος.
Τροφοδοτείτε το φαντασιακό των δύστυχων που κυβερνάτε με είδωλα μηδενικής αξίας, ανάγετε σε κεντρικό ρόλο άτομα των οποίων τα ταλέντα δεν αξίζουν ούτε θέση κομπάρσου στο βάθος της σκηνής, εθίζετε την μάζα σε όλο και πιο φτηνές, όλο και πιο κακής ποιότητας, όλο και πιο βάρβαρες διασκεδάσεις.
Όλα αυτά δεν τα κάνετε τυχαία, δεν σας ξέφυγε κάτι, δεν είστε υπαίτιοι λάθους, ούτε θύματα απάτης.
Δεν πρόκειται για κάποια αναπόφευκτη φαυλότητα της φυλής, της ανθρώπινης φύσης, των ευρύτερων ιστορικο-πολιτικών περιστάσεων η ολοένα και πιο άθλια κατάσταση που επικρατεί σε κάθε επίπεδο της δημόσιας ζωής στην Ελλάδα.
Όχι, εφαρμόζετε σχέδιο, πλήρως προμελετημένο και συμφωνηθέν από κάθε συμμέτοχο, σε κάθε του βήμα, με διαρκείς διαπραγματεύσεις και συγκεκριμένες υπογραφές κάτω από κάθε άρθρο της επιχείρησης διάλυσης και υποδούλωσης της Ελληνικής κοινωνίας, και εκ παραλλήλου, της αποσάθρωσης κάθε εθνικής αξιοπρέπειας και καταβαράθρωσης του κοινωνικού ηθικού.
Οι στόχοι σας είναι δύο: αφ’ ενός να παραμείνετε υπό την εύνοια των αφεντικών σας απ’ τας Ευρώπας, που δεν είναι ηλίθιοι όπως οι υπήκοοι σας και ζητάνε πίσω τα κλεμμένα και μάλιστα με τσουχτερό τόκο, αφ’ εταίρου να διατηρήσετε το επίπεδο των ψηφοφόρων σας όσο πιο χαμηλά γίνεται, μιας και αν ποτέ συνειδητοποιήσουν το έγκλημα που διαπράττετε εις βάρος τους θα σας σφάξουν.
Εσχάτως ανασύρατε από μπακουροπαρέες των Κολωνακιώτικων καφενέδων και τις γαλαρίες των πανεπιστημιακών παραγκουπόλεων κάτι ανεκδιήγητες πατσαβούρες που παριστάνουν τους διανοούμενους εκεί που τους παίρνει, δηλαδή απευθυνόμενοι σε ημι-αναλφάβητους μπουζουκόβιους. Τους αμείβετε αδρά προκειμένου να προβοκάρουν, να αποπροσανατολίζουν, να ψυχολογικοποιούν και να ενοχοποιούν οποιαδήποτε μορφή κριτικής και αντίδρασης στην νοσηρή σας τυραννία.
Στρατολογείτε νεο-γενίτσαρους και τους αναθέτετε να παράγουν ψευδο-πολιτισμική αιθαλομίχλη προκειμένου να δημιουργείται αντιπερισπασμός και να μην είναι ορατή η αλήθεια της πνευματικής και ηθικής σήψης στην Ελλάδα.
Προσηλυτίζετε και ξαμολάτε βλαμμένα κάθε απόχρωσης ώστε να ξεχύνονται και να διακοσμούν βιτρίνες ερειπωμένων μαγαζιών , να πλέκουν πουλόβερ για κατσιασμένες νεραντζιές, να διοργανώνουν πάρτι, μπιενάλε και φεστιβάλ, αλλά κυρίως να φροντίζουν ώστε να μην ακούγεται απολύτως τίποτε για αυτοκτονίες, ανεργία, στρατόπεδα συγκέντρωσης, καρκινοπαθείς που πεθαίνουν ανασφάλιστοι και οτιδήποτε άλλο είναι κρίσιμο, αληθινό, ζωτικής σημασίας.
Έχετε επιβάλλει ένα έκφυλο νοητικό καθεστώς όπου μόνο οι ιδιωτεύουσες ανοησίες και οι φαιδρές υποκειμενικότητες είναι αποδεκτές ως πολιτισμένος δημόσιος διάλογος.
Κυβερνάτε δημιουργώντας ατμόσφαιρα, δηλαδή διαχειριζόμενοι τα συναισθήματα των αφελών που σας υφίστανται, μιας και γνωρίζετε πολύ καλά ότι η ατμόσφαιρα δεν ανατρέπεται, παρά μόνο αιωρείται, νεφελώδης και αόρατη, διαμορφώνοντας αναπόδραστο κλίμα.
Αποκρύπτετε επιμελώς την αλήθεια της εγκληματικής σας δράσης πίσω από παραπετάσματα, αντιπερισπασμούς και μακιαβελικής ηθικής γραφειοκρατία.
Για κάθε σκάνδαλο που αποκαλύπτεται γύρω από τις βρομερές σας δραστηριότητες ως απάντηση στήνετε ερευνητικές επιτροπές που απαρτίζονται από συγγενικά σας πρόσωπα, διορίζετε δικαστήρια των οποίων η ελεγχόμενη σύσταση εκπροσωπεί τα συμφέροντα σας, και χρηματοδοτείτε προπαγανδιστές που παριστάνουν τους δημοσιογράφους, με σκοπό να πειστεί και ο τελευταίος ρομαντικός πως κάθε τρόπος καταγγελίας και δίωξης σας είναι μάταιος.
Εν κατακλείδι, καταντήσατε την Ελλάδα, οριστικά και αμετάκλητα, τουλάχιστον κατά την διάρκεια της δικής μου ζωής, και πολύ πιθανόν για γενιές μετά, έναν τοξικό βόθρο όπου επιπλέουν μόνο τα πιο επικίνδυνα λύματα.
Για τους παραπάνω λόγους, να είστε σίγουροι, ότι εμείς, εκείνοι δηλαδή που έχουν την κριτική ικανότητα και την διαύγεια πνεύματος να αντιλαμβάνονται όχι μόνο το εγκληματικό ποιόν σας, αλλά και να μελετάνε τους τρόπους με τους οποίους έχετε διαμορφώσει την Ελληνική κοινωνία κατ’ εικόνα και ομοίωση της τερατώδους ψυχοσύνθεσης σας, εμείς η σκεπτόμενη, ανεξάρτητη και εν τέλει καθημαγμένη από την αθλιότητα σας μειοψηφία, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας προκειμένου να τιμωρηθείτε παραδειγματικά.

Επειδή αυτό είναι το χρέος κάθε ηθικού και ακέραιου πολίτη αυτής της χώρας σήμερα – η κάθαρση.
Εύχομαι το 2014 να είναι η χρονιά που θα αρχίσει η οριστική και αμετάκλητη απαλλαγή μας από την παρουσία σας.
Αλλά ακόμα και αν δεν είναι, ο αφανισμός σας είναι πια καθαρά ζήτημα χρόνου, μιας και η αδικία όσο περνάει ο καιρός τόσο εξοργίζει τα θύματα της, ενώ η δίψα για δικαίωση αγριεύει και διεκδικεί όλο και πιο λυσσαλέα ικανοποίηση.
Στην θέση σας, αν ήταν ποτέ δυνατόν να ξεφύγετε από την ψυχωσική αλαζονεία που σας κάνει να νομίζετε ότι είστε άτρωτοι, θα είχα ήδη φύγει από την χώρα. Όμως, ευτυχώς για την Ιστορία, είστε τόσο επηρμένοι που νομίζετε ότι θα την γλιτώσετε, και έτσι, θα κάνετε ένα και μοναδικό καλό για την Ελλάδα: οι ιστορίες και οι εικόνες του τέλους σας, όπως του Μουσολίνι, θα διδάσκουν για πολλές επερχόμενες γενιές τι κατάληξη περιμένει τυράννους σαν και του λόγου σας.
Με ασίγαστο μίσος,
Π., ένας από αυτούς που θεωρείτε ακίνδυνα θύματα σας.

koutipandoras 

Αξίζει να τον ακούσετε ΕΠΑΜ, Δ.Καζάκης στο Maximum FM, 9 Ιανουαρίου 2014

Ο Αντωνάκης θα πάει από την πολύ μαγκιά...

ανάρτηση από ( γάταρος)

Από την πολλή μαγκιά θα πάει

του Καρτέσιου

Ο Αντώνης Σαμαράς, με τον πλέον επίσημο τρόπο, έθεσε το διακύβευμα των ερχόμενων ευρωεκλογών: «Μέσα ή έξω από την ΕΕ». Ο Αντώνης Σαμαράς ως γνωστόν είναι βαρύς μάγκας και δεν κωλώνει. Ο λόγος του είναι συμβόλαιο, όλοι το ξέρουμε αυτό.

Όσοι αμφισβητούν την αξιοπιστία του Αντώνη Σαμαρά είναι βέβαιο ότι θα εκτεθούν το βράδυ των ευρωεκλογών. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας θα τους εκπλήξει με την πίστη του στη Δημοκρατία και την υπακοή του στην απόφαση του λαού.

Είπε ο Αντώνης Σαμαράς κατά την τελετή έναρξης της ελληνικής προεδρίας ότι στις ....
ευρωεκλογές : «Οι ψηφοφόροι θα πρέπει να αποφασίσουν κατά πόσο θέλουν ή δε θέλουν την Ευρώπη», ξεκαθαρίζοντας στη συνέχεια ότι η Νέα Δημοκρατία είναι η «δύναμη που εγγυάται την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας» ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί «ευρωσκεπτικιστική δύναμη».

Ξεκάθαρος, όπως πάντα, ο Αντώνης Σαμαράς μετέτρεψε τις ευρωεκλογές σε δημοψήφισμα. Ουσιαστικά, τις μετέτρεψε σε ένα στοίχημα κι επειδή ο Αντώνης Σαμαράς είναι κύριος με «Μ» κεφαλαίο, αν χάσει το στοίχημα θα το πληρώσει ολόκληρο.

Στην περίπτωση, λοιπόν, που στις ευρωεκλογές η Νέα Δημοκρατία –δηλαδή η Ευρωπαϊκή Δύναμη – έρθει δεύτερο ή τρίτο κόμμα και ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ –δηλαδή οι κύριες «ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις» – πιάσουν ποσοστό που θα ξεπερνά εκείνο της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, τότε ο Αντώνης Σαμαράς θα αποφασίσει το επόμενο κιόλας πρωί να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ ήδη μέχρι το μεσημέρι θα πρέπει να έχει δηλώσει ότι ακολουθώντας την εντολή της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, βγάζει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη.

Αυτό θα συμβεί και τότε όλοι θα καταλάβουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι μία ρόμπα ξεκούμπωτη που βάζει στοιχήματα μόνο για να τα κερδίσει. Τότε όλοι θα καταλάβουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι τσιράκι της Μέρκελ. Τότε όλοι θα καταλάβουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς σέβεται την εντολή του ελληνικού λαού περισσότερο από τις εντολές του κλητήρα του ΔΝΤ. Τότε όλοι θα καταλάβουν ότι ο πολιτικός λόγος του Αντώνη Σαμαρά δεν είναι μια πορδή στον άνεμο. Τότε όλοι θα καταλάβουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς διαθέτει έστω και την ελάχιστη αξιοπρέπεια.

Στην περίπτωση βέβαια που δεν το κάνει, αλλά συνεχίσει τη μνημονιακή πολιτική του «ευρώ πάση θυσία», τότε… Μπα, ούτε που θέλω να το σκέφτομαι. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι τόσο άθλιος ώστε να μας σέρνει σε δικής του έμπνευσης δημοψηφίσματα και στη συνέχεια να γράφει στ’ αρχίδια του το αποτέλεσμα. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι τόσο φασίστας. Ε; Δεν είναι, ε;

http://seisaxthia-epam.blogspot.gr/2014/01/blog-post_11.html