Βασίλης Χατζηλάμπρου: Πρέπει να σαρωθούν οι μνημονιακοί το βράδυ των εκλογών

• Παπαδημητρίου Νίκος
• |
• 17/03/2014

• ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
• Google + 0   89   4

Πως  μνημονιακές  κυβερνήσεις ΚΑΙ τρόικα  κατήργησαν  ουσιαστικά, βήμα βήμα, την αυτοδιοίκηση, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Πως  συνήργησαν  ΣΕ Αυτο ΟΙ "13 μικροί πρωθυπουργοί περιγράφει στη συνέντευξη που ακολουθεί ο υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Υποψήφιος σε μια περιφέρεια που αντιμετώπιζε μεγάλα προβλήματα και πριν από το Μνημόνιο, προβλήματα που κατά πολύ έχουν επιδεινωθεί πια, Ο Βασίλης  Χατζηλάμπρου καταθέτει πολυακουσμένα στόχους ΤΟΥ συνδυασμού, του οποίου ηγείται - ενός συνδυασμού που, όπως πολλοί πιστεύουν και εκτιμούν, θα στείλει μήνυμα ανατροπής το βράδυ των εκλογών.

• Δημιουργούμε ένα μεγάλο ρεύμα, και το υπηρετούμε με τον λόγο μας, την κίνησή μας, το ψηφοδέλτιό μας, τη συμμετοχή του κόσμου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

* Τελικά τι είναι οι περιφερειακές εκλογές για τον πολίτη: η διαδικασία μέσω της οποίας θα επιλέξει εκείνον που θα λύσει τα προβλήματα της περιφέρειάς του ή το μέσο για να πέσει η κυβέρνηση?

Το επίπεδο πολιτικής και διοικητικής λειτουργίας των περιφερειών είναι συνδεδεμένο στην καθημερινότητα του πολίτη. Άρα, έτσι πρέπει να το αντιμετωπίσεις και στις εκλογές. Η κυβέρνηση και τα Μνημόνια-πέρα από τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες, επέβαλαν περικοπές και στην αυτοδιοίκηση. Δημιούργησαν ψευδή, συκοφαντική εικόνα για τη διαφθορά και την κατασπατάληση πόρων - όταν είναι γνωστό ότι η αυτοδιοίκηση έχει συμβάλει κατά 1% στο γενικό χρέος. Στη συνέχεια ήρθαν οι περικοπές.

Τον Νοέμβριο του 2011 οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι περικόπηκαν κατά 15%, μείωση που προστέθηκε στις περικοπές κατά 20% των νομαρχιών τα έτη 2009-2010. Από τον Απρίλιο του 2012 το σκέλος των λειτουργικών δαπανών μειώθηκε πάλι σε ποσοστό 16%. Οι επενδυτικοί Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι έχουν ουσιαστικά καταργηθεί. Το 2013, για παράδειγμα, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας έλαβε 18,5 εκατ. από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Για το 2014, οι πιστώσεις στον προϋπολογισμό είναι 519 εκατ. περίπου, όταν μόνο η κάλυψη της μισθοδοσίας απαιτεί 350 εκατ.

Στην πραγματικότητα κατάργησαν τη δυνατότητα των περιφερειακών συμβουλίων να έχουν δικά τους κονδύλια για τα οποία να αποφασίζουν. Κατάργησαν, δηλαδή, την αυτοδιοίκηση. Οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες κυριαρχούνται από την αντίληψη ότι αποτελούν, κυρίως, διοικητική λειτουργία και λιγότερο πολιτικό όργανο. Οι περιφερειάρχες κομπάζουν ότι είναι 13 «μικροί πρωθυπουργοί». Λειτούργησαν, όμως, σαν κλητήρες. Σήμερα, το πιο αυτοδιοικητικό πρόγραμμα είναι εκείνο που μπορεί να βοηθήσει ώστε να ανατραπούν οι θλιβεροί κλητήρες και να ανοίξει ο δρόμος προκειμένου να πέσει η καταστροφική-και για την αυτοδιοίκηση-κυβέρνηση των Μνημονίων.

* Είναι θετικό ή αρνητικό που τα κόμματα θα κάνουν ... ταμείο το βράδυ των εκλογών πάνω στις 13 Περιφέρειες?

Θα υπάρξουν πολλές φαινομενικά «βάσιμες ερμηνείες» των αποτελεσμάτων, δημιουργώντας παραστάσεις που δεν θα δίνουν αισιοδοξία στον κόσμο για τη δεύτερη Κυριακή και τις ευρωεκλογές. Τη διαχείριση της εικόνας κρατούν συμφέροντα που δεν θα ήθελαν να «κοκκινίσει» ο χάρτης και να αλλάξει η κατάσταση. Από αυτή την άποψη, τα αποτελέσματα πρέπει να είναι τέτοια που να μην επιτρέπουν χειρισμούς. Αυτό σημαίνει να σαρωθούν εκλογικά. Για εμάς αυτό σημαίνει ότι δεν κάνουμε εκλογές με την κλασική έννοια. Δημιουργούμε ένα μεγάλο ρεύμα, ένα πολιτικό αίτημα ανατροπής, και το υπηρετούμε με τον λόγο μας, την κίνησή μας, την οργάνωσή μας, το ψηφοδέλτιό μας, τη συμμετοχή του κόσμου. Μόνο έτσι μπορούμε να νικήσουμε στις εκλογές και να έχουμε κάνει ένα σταθερό βήμα αλλαγής της κατάστασης συνολικότερα. Στην πορεία προς τις εκλογές να οικοδομήσουμε τη στερεή πεποίθηση για συμμετοχή και αλλαγή.

* Ποια τα προβλήματα της δυτικής Ελλάδας και σε ποιο βαθμό αυτά συναρτώνται με τα Μνημόνια?

Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, από τις πιο φτωχές περιφέρειες, με υστέρηση στις υποδομές, επλήγη βάναυσα από τα σχέδια δημοσιονομικής σταθερότητας και κυρίως από την ανεργία. Η «παραγωγή» φτώχειας επιταχύνθηκε, η απόσταση μεγάλωσε. Περιφέρεια με πολύ μεγάλες δυνατότητες, με γεωργική παραγωγή, αλιεία, κτηνοτροφία, με μεταποιητική παράδοση, με φυσικό πλούτο, ξεπέρασε τον εθνικό μέσο όρο ανεργίας. Δεν αντέδρασε, δεν διεκδίκησε, περιορίστηκε σε ό, τι της έδωσαν. Κατανοούν πολύ λάθος τον ρόλο τους. Αυτό είναι, ίσως, το μεγαλύτερο από τα προβλήματα.

Να είσαι θεατής στις καταστροφικές συνέπειες που οι πολίτες υφίστανται και να κρύβεσαι πίσω από τα όρια των αρμοδιοτήτων σου. Να βρίσκεται κόσμος στους δρόμους και η περιφερειακή αυτοδιοίκηση να στέλνει ψηφίσματα για να μην υπάρξει κοινωνική έκρηξη .... Κάθε αξιοποίηση την αντιλαμβάνονται ως συνέργεια σε κερδοφόρα επιχειρηματικά σχέδια και όχι ως ικανοποίηση των αναγκών των πολιτών. Αυτή, άλλωστε, είναι η ουσία του νεοφιλελευθερισμού: παράδοση στα ιδιωτικά συμφέροντα, ακόμα κι αν πρόκειται για κοινωνικά αγαθά.

* Μιλάτε πολύ για αναγκαίες αλλαγές. Στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας ποιοι οι στόχοι και το όραμά σας?

Οι περιφέρειες έχουν διπλό ρόλο: της διοίκησης αλλά και πολιτικό ρόλο. Μεγάλες αλλαγές χρειάζονται και στα δύο επίπεδα. Στο επίπεδο της διοίκησης, ο ζόφος της απόλυσης και της διαθεσιμότητας είναι παραλυτικός. Την ίδια στιγμή που οι ειδικές γνώσεις των ανθρώπων είναι εξαιρετικές. Πρέπει να απελευθερώσεις δυνάμεις, η διοίκηση να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον και όχι να σέρνεται πίσω από κατεστημένα εργοληπτικά συμφέροντα. Υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις στη δημόσια διοίκηση. Πρέπει να αξιώσεις άλλη στάση και να διαμορφώσεις άλλο κλίμα, όπου να ενθαρρύνεται και να επιβραβεύεται η δημιουργικότητα και η ουσία.

Η προσπάθεια θέλει διάρκεια και περιμένουν από εμάς οι άνθρωποι να τους δώσουμε τις δυνατότητες. Όσον αφορά τον πολιτικό ρόλο, το πρώτο είναι να διαμορφώσουμε άλλους συσχετισμούς στο επίπεδο της περιφέρειας και να προκαλέσουμε τη συμμετοχή. Παραγωγική ανασυγκρότηση και ενίσχυση των παραγωγών δεν γίνεται χωρίς να είναι οργανωμένοι, χωρίς να βλέπουν τα διάφορα «χρηματοδοτικά εργαλεία» ή άλλες βοήθειες να υπηρετούν αυτή την προσπάθεια. Ορκιζόμαστε στο Σύνταγμα και στην υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Αυτό καθορίζει το εύρος της παρέμβασης και όχι οι διάφορες εγκύκλιοι αρμοδιοτήτων.

Ο κώδικας «αρμοδιοτήτων» δεν μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι όταν μιλάμε για τον πολιτικό ρόλο της περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Το εύρος των παρεμβάσεών της είναι μεγάλο. Όταν έχουμε κυβερνήσεις αντιλαϊκές, υποταγμένες σε σχέδια τοκογλύφων και δανειστών, η περιφερειακή αυτοδιοίκηση θα πρέπει να μετατρέπεται σε μια «αντι-εξουσία» που θα είναι το στήριγμα του λαού της περιοχής. Θα τον υποβοηθά στον αγώνα του. Θα είναι δίπλα στους αγροτικούς συνεταιρισμούς, στον εργατικό αγώνα, στην πολιτιστική δημιουργική προσπάθεια των νεολαίων. Θα οργανώνει δράσεις στο επίπεδο της κοινωνικής αλληλεγγύης, απαιτώντας να ανοίξουν τα νοσοκομεία για τους ανασφάλιστους, να έχει φάρμακα ο άρρωστος. Με τη στενή έννοια των αρμοδιοτήτων, όπως ορίζονται από τον «Καλλικράτη», ο περιφερειάρχης μπορεί να τα αποφύγει όλα αυτά. Αλλά έτσι από «μικρός πρωθυπουργός» γίνεται γραναζάκι της κεντρικής διοίκησης.

Το όραμά μας «περιορίζεται» στο να ξεπεράσουμε την καθημερινή αθλιότητα που βιώνουν οι πολίτες στο σπίτι, στην πόλη, στον πολιτισμό, στην περιφέρεια. Νομίζουμε ότι θα μας πάρει καιρό μέχρι να φανταστούμε πιο ωραίους στόχους. Αν επικεντρωθούμε σε αυτά τα καθήκοντα, μιλάμε για μια πραγματική επανάσταση.

* Γιατί ο πολίτης να ψηφίσει το δικόν σας συνδυασμό και όχι κάποιον άλλο, με αντιμνημονιακά χαρακτηριστικά επίσης?

Μιλάμε για μια αναγκαία αναγεννητική προσπάθεια που περνά από την ανατροπή στις περιφερειακές εκλογές και στο άνοιγμα του δρόμου για συνολικότερες αλλαγές. Από αυτή την άποψη, δεν είμαστε ένα ακόμα αντιμνημονιακό ψηφοδέλτιο. Απαντάμε στο κύριο ερώτημα της κοινωνίας: μπορούν να αλλάξουν οι συσχετισμοί? Απαντάμε έμπρακτα: αλλάζουν. Διαμορφώνουμε όρους ενός πολιτικού κινήματος που δεν θα περιορίζεται στην εκλογική επιτυχία. Όσο πιο καθαρό είναι αυτό σε ύφος, κλίμα, περιεχόμενο, συμμετοχή, τόσο θα κατοχυρώνουμε την επιτυχία στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.

Η κυβέρνηση Σαμαρά καταρρέει

Η κυβέρνηση Σαμαρά καταρρέει κάτω από το βάρος της κοινωνικής δυσαρέσκειας που πυροδοτεί η σκληρή πολιτική της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ κλυδωνίζονται, οι δυνάμεις του κόμματος Βενιζέλου κατακερματίζονται και τα παράκεντρα οργιάζουν . Ο Σαμαράς τρέμει μπροστά στο ενδεχόμενο οι βουλευτές της εύθραυστης κυβερνητικής πλειοψηφίας να κάνουν πράξη τις απειλές και να μην ψηφίσουν τον νόμο για τις απολύσεις, το γάλα, τις τράπεζες και τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα. Ο Σαμαράς, εγκλωβισμένος στο δόγμα της Μέρκελ, σύρεται στο σχέδιο Σόιμπλε για επιμήκυνση του χρέους στα 50 χρόνια και δέσμευση της χώρας στους δανειστές με συνεχή Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα. Η κυβέρνηση, έρμαιο μπροστά στην τρόικα, αποτελεί βαρίδι για τη χώρα. Αδυνατεί να σταματήσει την κοινωνική καταστροφή που 

συντελείται με "πλεόνασμα" ανεργίας και δραματική μείωση του εισοδήματος ακόμη και του φτωχότερου 10% πληθυσμού του, όπως ομολογεί και το ΔΝΤ.

  

Θα χάσουν τον βρόμικο πόλεμο

Αν κάποιος έχει παρακολουθήσει τις τηλεοπτικές εκπομπές και έχει διαβάσει τις αναλύσεις των εφημερίδων για τον χαρακτήρα και το μήνυμα των επερχόμενων εκλογών, θα διαπιστώσει ότι οι αναλυτές στην πλειονότητά τους αναγορεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρωταγωνιστή . 
Αποδέχονται ότι οι εκλογές αποκτούν χαρακτήρα δημοψηφίσματος για τον ΣΥΡΙΖΑ! 
Άλλοι επιδιώκουν να στήσουν το σκιάχτρο του κόμματος της Αριστεράς για να φοβίσουν τον κόσμο και άλλοι να το συνετίσουν. 
Αν όμως όλοι τους προσπαθούν να ξορκίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει ότι φοβούνται αυτό το κόμμα. 
Κι αυτό είναι ένα σημάδι αισιοδοξίας.

Η πολιτική σύγκρουση θα κλιμακωθεί στην πορεία προς τις κάλπες . 
Και το παιχνίδι του μνημονιακού κατεστημένου θα είναι βρόμικο. 
Τα χτυπήματα κάτω από τη μέση στον ΣΥΡΙΖΑ θα πολλαπλασιαστούν. 
Οι αθέμιτες προσπάθειες ηθικής και πολιτικής εξόντωσης των στελεχών του θα πληθύνουν. Ήδη δημιουργούνται αναχώματα με την κατασκευή νεόκοπων πολιτικών σχημάτων που ανακυκλώνουν τα ίδια φθαρμένα υλικά του παρελθόντος. 
Στο τραπέζι είναι η επιβίωση του παλαιού αμαρτωλού πολιτικού κατεστημένου και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που το στηρίζουν, τα οποία αποβλέπουν σε άμεσα οφέλη. 
Οι μπίζνες είναι μεγάλες και τα λεφτά πολλά, με λεία τη δημόσια περιουσία. 
Δεν είναι τυχαίο ότι, παρά τους επιθανάτιους σπασμούς του κυβερνητικού σχήματος, επιταχύνονται οι διαδικασίες για την πώληση της ΔΕΗ, τη διάλυση του ΕΟΠΥΥ, την εκποίηση δημόσιας περιουσίας και δημόσιων χώρων, το σβήσιμο προστίμων για φοροδιαφυγή και λαθρεμπορία Καυσίμων κ.ο.κ.

ΤΟ σκηνικό στήνεται ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ χειρότερο ΑΠΌ εκείνο Των εκλογών ΤΟΥ 2012 . 
Στην πολιτική υπάρχουν χαμένες και κερδισμένες μάχες, αλλά τον πόλεμο τον χάνεις όταν δεν διδάσκεσαι από τις ήττες σου. 
Γι 'αυτό χρειάζεται ψυχραιμία, ενότητα του λαϊκού χώρου, ευφυία και ικανότητα διάσπασης των γραμμών του αντιπάλου. 
Η συσπείρωση των οργανωμένων κομματικών δυνάμεων, η έμπνευση και η δραστηριοποίηση των κοινωνικών κινημάτων, η ικανότητα εκπροσώπησης της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών που συναποτελούν τις στρατιές των θυμάτων του Μνημονίου είναι προϋποθέσεις για να αποκτήσει νέα ορμή ο αγώνας για τη δημοκρατική ανατροπή.
Στην τελική ευθεία προς τις ευρωεκλογές, η κοινωνική πόλωση θα αναζητά έκφραση στο πολιτικό πεδίο, διαμορφώνοντας το ανάγλυφο του νέου πολιτικού διπολισμού. 
Η αύξηση της δημοσκοπικής αδιευκρίνιστης ψήφου δεν συνιστά δεξαμενή εφεδρείας για το μνημονιακό σύστημα, καθώς η μεγάλη πλειονότητα των απελπισμένων κοινωνικά πολιτών έχει ξεκόψει από τις παραδοσιακές εκλογικές εκπροσωπήσεις και αναζητά την εναλλακτική λύση κοινωνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. 
Απομένει το κόμμα της Αριστεράς να αποδείξει ότι μπορεί να φέρει στην επιφάνεια τη λανθάνουσα λαϊκή διαθεσιμότητα, προσδίδοντάς της προστιθέμενη πολιτική αξία, δηλαδή . οργανώνοντας ΤΗΝ αριστερή Διακυβέρνηση Της χώρας

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπετάχτηκε Ως Η. φερέγγυα Πολιτικη ΕΚΦΡΑΣΗ Της αντιμνημονιακής - δημοκρατικής αντίστασης, ως η νέα πολιτική δύναμη που δεν ελέγχεται από το σύστημα και είναι ικανή να δημιουργήσει τη δημοκρατική ανατροπή . 
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αδυναμίες του, παραμένει η νέα και άφθαρτη πολιτική δύναμη, με κοινωνικές αναφορές και ευρωπαϊκή -. αριστερή Κατεύθυνση 
Έχει κατορθώσει ΝΑ δημιουργήσει παράδειγμα ΓΙΑ ΤΗΝ Αριστερά ΣΤΗΝ Ευρωπη ΚΑΙ ΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Ολόκληρο. 
Αυτή η δύναμη αντιμνημονιακής - αριστερής αντίστασης, αυτή η δύναμη του πραγματικά νέου, αποτελεί την ελπίδα για τον λαό μας. 
Γιατί μπορεί να μετασχηματίσει δημιουργικά την ιστορικότητά της, να σταματήσει την κοινωνική καταστροφή, να αλλάξει τη ζωή των πολιτών, καθώς και την κοινωνία.

Οι δανειστές αλυσοδένουν τρεις γενιές Ελλήνων

Ο πρωθυπουργός είναι πολιτικά απομονωμένος όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Τόσο στο εσωτερικό πεδίο όσο και στην Ε.Ε. 

Την ίδια ώρα που στην Αθήνα το οικονομικό επιτελείο και οι τροϊκανοί ελεγκτές συνεχίζουν σήμερα για 175η ημέρα τις συζητήσεις για την αξιολόγηση του Σεπτεμβρίου με επίκεντρο το πρωτογενές πλεόνασμα, την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, τις απολύσεις και την "εργαλειοθήκη" του ΟΟΣΑ, στο παρασκήνιο οι δανειστές απεργάζονται το νέο σχέδιό τους για το χρέος της χώρας. Σχέδιο το οποίο θα κρατά ομήρους τρεις γενιές Ελλήνων καθώς θα αναγκάζονται να δουλεύουν, όσοι θα δουλεύουν-αποκλειστικά για να επιβιώνουν και για να πληρώνουν για 50 χρόνια τόκους στις τράπεζες. Αυτόν τον ζόφο διάρκειας μισού αιώνα προοιωνίζεται η επιμήκυνση της αποπληρωμής των ομολόγων στα 50 χρόνια που ανέφερε προχθές σε άρθρο της η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, πόσο μάλλον όταν αυτή η επιμήκυνση θα συνοδεύεται και από μια μακρόχρονη επιτροπεία εκ μέρους των δανειστών ...

Παρότι οι προθέσεις των τροϊκανών είναι να "αλυσοδέσουν" τη χώρα και με τρίτο Μνημόνιο και με 50ετή επιμήκυνση του χρέους, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να χαλαρώσουν τις ασφυκτικές πιέσεις που ασκούν επίμονα για πολιτικές που αφανίζουν κοινωνία και οικονομία στη χώρα μας. Τελευταίο δείγμα αποτελεί ο εξαναγκασμός της κυβέρνησης από τους Π. Τόμσεν, Μ. Μορς και Κλ. Μαζούχ να μην "πειράξει" το πρωτογενές πλεόνασμα, παρά μόνο να διαθέσει ως «κοινωνικό μέρισμα» κάποιο μικρό μέρος του, ενδεχομένως έως του ύψους των 300 εκατ. ευρώ το πολύ, και αυτό τμηματικά και-κυρίως-μόνο κατόπιν προηγούμενης έγκρισης των δανειστών.

Αυτή η υπαναχώρηση ήταν το πρώτο ουσιαστικό βήμα οπισθοχώρησης που πραγματοποίησε η Αθήνα στον υπό εξέλιξη γύρο συνομιλιών. Και, όπως όλα δείχνουν, προετοιμάζεται και για άλλες υποχωρήσεις. Ας σημειωθεί πως, εκτός από το λεγόμενο «κοινωνικό μέρισμα», η κυβέρνηση ανέκρουσε πρύμναν και στις προθεσμίες για τις τράπεζες.

Συγκεκριμένα το υπουργείο Οικονομικών υπέβαλε εν τέλει μια πιο «μετριοπαθή» πρόταση στους τροϊκανούς για το θέμα της προθεσμίας που θα δοθεί στις τράπεζες για να καλύψουν τις κεφαλαιακές τους ανάγκες. Ενώ η κυβέρνηση ζητούσε σε πρώτη φάση προθεσμία έως το τέλος του 2015, στη συνέχεια υπέβαλε νέα πρόταση για διορία έως και τον Αύγουστο του 2015, ενώ δεν αποκλείεται να υπαναχωρήσει και για τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους.

Ωστόσο, παρά τις υποχωρήσεις αυτές, δεν εθεωρείτο έως χθες καθόλου βέβαιο το αν οι συνομιλίες με τους επικεφαλής ελεγκτές με την τρόικα θα έχουν τελειώσει απόψε, όπως άφηνε όλες τις προηγούμενες ημέρες η κυβέρνηση να εννοηθεί. Περισσότερο παραπέμπει η αισιόδοξη, όπως αποδεικνύεται, αυτή πρόβλεψη σε ευσεβή πόθο, αφενός λόγω της επιδιωκόμενης άμεσης έγκρισης για την αποδέσμευση της νέας δόσης και αφετέρου για να προλάβει η κυβέρνηση μια άλλη ημερομηνία, πριν από το Eurogroup της 1ης Απριλίου και τη δόση, δηλαδή την 21η Μαρτίου.

Εάν όλα "έκλειναν" ομαλά την ερχόμενη Παρασκευή, δηλαδή με ολοκλήρωση των συνομιλιών κυβέρνησης και τρόικας και ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, τότε η Αθήνα θα μπορούσε να ελπίζει βάσιμα τουλάχιστον σε μια αναβάθμιση του outlook της ελληνικής οικονομίας από τον οίκο αξιολόγησης Standard & Poors σε θετικό πρόσημο ώστε να βελτιωθεί έτσι κάπως η εικόνα στην αγορά (και με την έκδοση "κλειστού" ομολόγου να βρίσκεται σταθερά στο πίσω μέρος του εγκεφάλου των οικονομολόγων της κυβέρνησης).

Στο μεταξύ, παντοιοτρόπως συνεχίζουν να σφίγγουν τη θηλιά στον λαιμό της χώρας οι δανειστές της εντείνοντας ακόμη περισσότερο πιέσεις και εκβιασμούς. Σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg, διατυπώνουν σοβαρές αντιρρήσεις στο ενδεχόμενο να επιχειρήσει η ελληνική κυβέρνηση την επιστροφή της στις αγορές μέσα στο τρέχον έτος. Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, ο λόγος για τον οποίο οι δανειστές αντιδρούν στα ελληνικά σχέδια περί επιστροφής στις αγορές μέσα στο 2014 δεν είναι άλλος από το ότι, εάν η Ελλάδα επιστρέψει σε αυτές, τότε θα χαλαρώσει η Αθήνα τα προγράμματα που της έχουν ανατεθεί από τους τροϊκανούς για την οικονομία.

Επιπλέον το πρακτορείο επισημαίνει πως η τρόικα ανησυχεί ότι η Αθήνα είναι επίφοβο "να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος" εάν επιχειρήσει να παρεκκλίνει από τους όρους του οικονομικού προγράμματος που της επιβλήθηκαν.

Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνουν μάλιστα οι αναλυτές της Royal Bank of Scotland: "... Η τρόικα πλέον αντιλαμβάνεται το εξής: Όταν η Ελλάδα είχε έλλειμμα 10%, η τρόικα είχε όλη τη διαπραγματευτική δύναμη και επέμενε για την εφαρμογή της λιτότητας, όχι τόσο για την ανάγκη υλοποίησης των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων Μια επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές μπορεί να σημάνει το εξής:. Ορισμένες από τις πιο σκληρές μεταρρυθμίσεις μπορεί να μην εφαρμοστούν ποτέ ".

Και ενώ οι συνομιλίες συνεχίζονται, το Eurogroup έχει θέσει μια πιο ελαστική διορία για την επίτευξη συμφωνίας, όχι για απόψε, αλλά για την ερχόμενη Τετάρτη, παραμονή της Συνόδου Κορυφής, ενώ κύκλοι του ΔΝΤ έκαναν από προχθές το βράδυ λόγο για άτυπη προθεσμία έως αύριο Δευτέρα .

Το υπερβολικά («εξωπραγματικά» για κάποιους) φιλόδοξο πλάνο να έχουν τελεσφορήσει ως απόψε οι απανωτές συσκέψεις και συναντήσεις υπουργών με την Τρόικα, προκειμένου να καταλήξουν οι δύο πλευρές σε συμφωνία για την κάλυψη των προαπαιτούμενων για την επόμενη δόση, προκύπτει και από το ότι θα πρέπει να έχει κλείσει η συμφωνία ώστε όλα τα προαπαιτούμενα, και ειδικά εκείνα με τις κεφαλαιακές ανάγκες τραπεζών, τη λίστα του ΟΟΣΑ και τα φορολογικά, να ψηφιστούν σε ένα πολυνομοσχέδιο εντός της ερχόμενης εβδομάδας. Ωστόσο, παραμένουν ακόμη ανοικτά διάφορα ζητήματα, όπως:

* Τα δημοσιονομικά μέτρα για το 2015. 
* Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. 
* Το θέμα του γάλακτος, των βιβλίων και των φαρμάκων ("εργαλειοθήκη" ΟΟΣΑ). 
* Οι ομαδικές απολύσεις. 
* Η κινητικότητα στο Δημόσιο. 
* Οι ειδικές φορολογικές ρυθμίσεις.

Στο μεταξύ αμετακίνητοι ήθελαν να δείχνουν έως και χθες στις θέσεις τους για αλλαγές στα εργασιακά και απολύσεις στο Δημόσιο τόσο η κυβέρνηση όσο και οι επικεφαλής της τρόικας, ωστόσο οι κυβερνητικοί τονίζουν ότι "υπάρχει η θέληση να τα βρούμε".

Ειδικά για το θέμα των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, κυβερνητικός παράγοντας επισήμανε ότι δεν νοείται να ζητά η τρόικα μετά από τόσες αλλαγές στην αγορά εργασίας, και ενώ υπάρχει μια ισορροπία, νέα απελευθέρωση. Σύμφωνα, επίσης, με τον ίδιο, ούτε η απαίτηση της τρόικας για κατάργηση των τριετιών από το 2017 έχει φύγει από την ατζέντα των συνομιλιών. Ο ίδιος παράγοντας ανέφερε ότι για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων το 2015 η τρόικα δεν έχει αποσύρει τη σχετική απαίτηση, αλλά η ελληνική πλευρά προσπαθεί να πείσει τους εκπροσώπους των δανειστών ότι είναι ένα μέτρο που δεν μπορεί να γίνει δεκτό και ακόμη περισσότερο να ψηφιστεί από τη Βουλή , διότι θα προξενήσει, όπως τονίζεται, γενικότερη αναστάτωση σε ένα σύνολο 600.000 υπαλλήλων.

Ρεπορτάζ: ΘΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ- ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ LEFT

ΓΚΑΛΟΠ (ΜΕ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ).

ανάρτηση από iskra

( Δευτ. 17/3/14 - 08:35)

Του ΣΤΑΘΗ*

Συγκλονιστικές εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα.

Από την Ουκρανία εξαφανίσθηκαν όλοι οι φασίστες. Ο κ. Παντελής Καψής μετέβη αεροπορικώς στο Κίεβο, ξεψάχνισε όλη την πρωτεύουσα της Ουκρανίας και τα πέριξ, χωρίς να μπορέσει ούτε έναν φασίστα. Κατόπιν τούτου πυκνό μυστήριο καλύπτει τις εξελίξεις στην περιοχή βορείως της Κριμαία και νοτίως της Πολωνίας: τί έγιναν οι φασίστες; τους κατάπιε η γη; τους απήγαγαν ούφο; Μήπως οι φασίστες δεν υπήρξαν ποτέ; Γιατί τα κρούσματα της νόσου των τρελών αγελάδων έχουν αυξηθεί εκ νέου; Χρειάζεται προσοχή. Και ψυχραιμία. Σε ταραγμένους καιρούς ανθίζουν θεωρίες συνωμωσίας –όπως για τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την Τρόικα. Η πραγματικότης είναι απλή: η Τρόικα βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας. Έχουμε πλεόνασμα, βγαίνουμε στις αγορές, δεν θα τρώμε πια λάθος φουσκιές, θα νοθεύουμε το λάδι μας όσο γουστάρουμε , θα πίνουμε το γάλα μας ληγμένο, τα φάρμακά μας ληγμένα, τέλος οι τριετίες, μνημόνιο τέλος και κυρίως δεν θα ξαναψεκάσει ποτέ ο κ. Τόμσεν τον κ. Στουρνάρα – ως εδώ τα καραγκιοζιλίκια.

(Μην ακούτε τί σας λένε οι άλλοι! η στήλη αντλεί τις πληροφορίες της απ’ το «μαύρο κουτί» των συνομιλιών)…

Συνεπώς μην ανησυχείτε! Όλα θα πάνε καλά – εκτός απ’ το ξεκίνημα του κ. Σταύρου Θεοδωράκη στα Χανιά. Τρεις και ο κούκος ήτανε. Ευτυχώς επρόκειτο για συγκέντρωση κι όχι για γκάλοπ, διότι σταγκάλοπ το ποτάμι πάει απ’ το καλό στο καλύτερο, αυτή τη στιγμή έχει φθάσει στον Ινδικό Ωκεανό, ενώ ένας παραπόταμος του εν λόγω ρεύματος έχει μπουκάρει και πλημμυρίζει το Καζακστάν.

Για αυτό μην ανησυχείτε! αν δυο – τρεις χιλιάδες από σας σήμερα χάσετε τη δουλειά σας, αν εκατοντάδες χιλιάδες δεν έχετε φράγκο στην τσέπη σας κι αν εκατομμύρια από σας έχετε απλήρωτους λογαριασμούς, μην το παίρνετε κατάκαρδα, το σύστημα μας δουλεύει για τα καλά! Όταν δεν παίρνει 15% η Ελιά,παίρνει όσο τοις εκατό θέλει ο δάκος. Πρόκειται για (σοφή) δικλείδα ασφαλείας του συστήματος. Πού να μπλέκεις τώρα με την Ιστορία, τις πανευρωπαϊκές προκλήσεις και τη ζωή σου την ίδια, αφού είναιβέβαιον ότι θα αποτύχεις (το λέει και ο κ. Κουτσούμπας). Κάτσε κι άκου τα γκάλοπ. Άλλωστε βελτιώνονται. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι πλέον χρήσιμη ως τρίτο κόμμα, στη θέση της ανεδείχθη ο Μπέπε Γκρίλο – δεν είναι αυτό μια πρόοδος;

Είναι, και μάλιστα σε πυκνό χρόνο! Ο Μπέπε χρειάσθηκε δυο χρόνια για να αρχίσουν να τον εγκαταλείπουν οι «ιδρυτικοί» του, ενώ το ποτάμι σε δέκα μέρες το εγκατέλειψαν έξι απ’ τους «ιδρυτικούς» του, ή απ’ όσους είχε δηλώσει ως «ιδρυτικούς», χωρίς να το καλοξέρουν ούτε οι ίδιοι, ο αρχηγοϊδρυτικός...

Γελοίες μέρες σε τραγικούς καιρούς...

*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΜΜΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ (1)

ανάρτηση από iskra

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Με αφορμή την πρωτοβουλία του Νίκου Χατζηνικολάου να αφιερώσει την περασμένη Δευτέρα την τηλεοπτική του εκπομπή στον «Ενικό» στο ρόλο των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων, καταθέτουμε ορισμένες σκέψεις. Διευκρινίζουμε ότι όταν μιλάμε για τον ρόλο των ΜΜΕ (και των δημοσιογράφων) σε μεγάλο βαθμό το μυαλό μας βρίσκεται στα τηλεοπτικά ΜΜΕ, λόγω ακριβώς του κυρίαρχου ρόλου που διαδραματίζουν στο μιντιακό τοπίο.

Ξεκινάμε με ανορθόδοξο, ίσως, τρόπο. Παρακαλούμε την προσοχή σας στις δηλώσεις που ακολουθούν:

α) «Μια πρόσθετη υπηρεσία η οποία μας ζητήθηκε κάποια στιγμή που οι εκπρόσωποι της τρόικας - μετά την υπογραφή του μνημονίου - θέλησαν να επικοινωνήσουν με τα Μέσα Ενημέρωσης, ήταν να μας αναθέσουν να πάρουμε τηλέφωνα κάποιους δημοσιογράφους και να τους πούμε να πάνε την τάδε ώρα στη "Μεγάλη Βρετάνια" για να τους μιλήσουν οι άνθρωποι του ΔΝΤ».

β) «Κάποιες φορές, όταν μας το ζητούν οι πελάτες μας μπορεί να συμμετέχουν και ζητάμε δημοσιογράφους να συμμετέχουν σ' αυτό».

Αυτές ήταν δυο χαρακτηριστικές απαντήσεις που δόθηκαν κατά την εξέταση μάρτυρα (ειδικού σε θέματα επικοινωνίας) στην εξεταστική για τη «Ζήμενς», τον Ιούνιο του 2010. Απαντήσεις που αφορούσαν, η πρώτη σε επαφές του ΔΝΤ με ΜΜΕ και δημοσιογράφους, η δεύτερη σε επαφές δημοσιογράφων με «πελάτες», όπως η «Ζήμενς»...

«Πτώσεις από τα… σύννεφα»

Οι τοποθετήσεις αυτές και οι συζητήσεις που ακολούθησαν τότε (για την παροχή υπηρεσιών από εταιρείες δημοσίων σχέσεων και από δημοσιογράφους, ώστε η γερμανική πολυεθνική και το ΔΝΤ να «επικοινωνήσουν» τα μηνύματά τους στον ελληνικό λαό) έδωσαν την ευκαιρία σε ορισμένους να καμώνονται ότι... «έπεσαν από τα σύννεφα».

Βέβαια η πραγματικότητα είναι πως «από τα σύννεφα έπεσαν» (και «πέφτουν») μόνο αυτοί που τους αρέσει να προσποιούνται ότι «ζουν στα σύννεφα». Εμείς οι υπόλοιποι, που κατοικούμε στη Γη, κάτι διαισθανόμασταν…

Υποψιαζόμαστε, δε, ότι αυτού του τύπου η παροχή υπηρεσιών συνιστά την τυπική λειτουργία εκείνου του μοντέλου «επικοινωνίας» που έχει ανάγκη να βαφτίζει το «μαύρο – άσπρο».

Επιπλέον: Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν τέτοιες υπηρεσίες προσφέρονται από δημοσιογράφους στο πλαίσιο της «αχρημάτου οικονομίας». Λογικές οι επιφυλάξεις καθότι κάτι τέτοια δε συνηθίζονται. Αλλά πού ξέρεις πάλι, κάποιοι, όταν συκοφαντούν την κοινωνία και παριστάνουν τους εισαγγελείς εναντίον των εργατών, των ανέργων, των δασκάλων, των φαρμακοποιών, των χαλυβουργών, των δημοσίων υπαλλήλων και οποιουδήποτε δεν θεωρεί την τρόικα «ευλογία», μπορεί να το κάνουν γιατί είναι… ιδεολόγοι. Αυτό, μάλιστα, καθιστά την αθλιότητά τους μεγαλύτερη.

«Ενσωματωμένη δημοσιογραφία»

Πέραν, όμως, όσων υποπτευόμαστε και όσων διαισθανόμαστε, υπάρχουν και αυτά που γνωρίζουμε. Δεν περιμέναμε το ΔΝΤ, δηλαδή, ή τη «Ζήμενς», για να μάθουμε την ύπαρξη της λεγόμενης «ενσωματωμένης δημοσιογραφίας». Έχουμε ενημερωθεί σχετικά, εδώ και χρόνια - ειδικά δε κατά τη διάρκεια της απόβασης των Αμερικανών στο Ιράκ - για την αγαστή συνεργασία των πεζοναυτών με τους «ενσωματωμένους δημοσιογράφους» διεθνών ΜΜΕ και λοιπών «επικοινωνιακών πρακτορείων».

Δεν περιμέναμε, επίσης, την κάθοδο του ΔΝΤ στην Ελλάδα για να ψυλλιαστούμε τι (μπορεί να) συμβαίνει στις επαφές μεταξύ διεθνών οργανισμών με δημοσιογράφους. Άλλωστε, όπως αποκαλύφθηκε στην εφημερίδα «Ελ Μούντο» (31/5/1999), στις μυστικές εκθέσεις του ΝΑΤΟ, ένα από τα βασικά καθήκοντα της συμμαχίας είναι και τούτο: «Να εντοπιστούν εκείνοι οι δημοσιογράφοι κάθε χώρας που είναι ικανοί και να προσκληθούν σε συνάντηση, όπου θα εκθέσουν τις ιδέες τους πάνω σε τρόπους βελτίωσης του μηνύματος του ΝΑΤΟ προς την κοινή γνώμη κάθε χώρας».

Σημειώστε ότι τότε - στο πλαίσιο της «βελτίωσης του μηνύματος» - το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία. Μετά από κάθε βομβαρδισμό, «διμοιρίες πρόθυμων δημοσιογράφων» παρομοίαζαν τα Στελθ, που πετούσαν πάνω από το Βελιγράδι, με «φτερά αγγέλων»! Ήταν την ίδια περίοδο που αποκαλύφθηκε το απόρρητο ΝΑΤΟικό έγγραφο στο οποίο το Συμβούλιο του ΝΑΤΟ καλούσε την Πολιτική Επιτροπή «να εξασφαλίσει ότι θα προσαρμόσει τα κεντρικά μηνύματα των κυρίων μέσων ενημέρωσης, όπως χρειάζεται» («Ριζοσπάστης», 8/5/99)...

Στα παραπάνω προσθέστε ότι η διοίκηση του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ είχε προσλάβει την ιδιωτική εταιρεία «Lincoln Group» προκειμένου να πληρώνει διάφορες ιρακινές εφημερίδες για να δημοσιεύουν έτοιμα άρθρα που παρουσιάζονταν ως ρεπορτάζ και τα οποία εξήραν τη δράση των κατοχικών και ιρακινών δυνάμεων. Τα άρθρα πληρώνονταν από 50 δολάρια το καθένα...

Άραγε, όταν τέτοια κόλπα είναι γνωστά στο ΝΑΤΟ, λέτε στο ΔΝΤ ή στις «Ζήμενς» να είναι άγνωστα;... Έτσι, λοιπόν, στα πέντε χρόνια από την έναρξη της κρίσης και στα τέσσερα από το διάγγελμα του Καστελόριζου, στο φόντο των εξελίξεων που ακολούθησαν, θα ήταν μωρία να ισχυριστεί κανείς ότι οι μιντιακές μνημονιακές ερπύστριες δεν επανδρώθηκαν και από γυμνοσαλιαγκάκια που από τα στασίδια της ηλεκτρονικής λοβοτομής είχαν και έχουν αναλάβει (με ή χωρίς επαφές με το ΔΝΤ) να λερώνουν την έννοια της αλήθειας και να μαγαρίζουν τη δημοσιογραφία καθιστώντας την τσανακογλείφτη της εκάστοτε κυβέρνησης και της τρόικας.

«Μυστικά κονδύλια»

Κάθε φορά που αναθερμαίνεται η συζήτηση για το ρόλο των ΜΜΕ, πολύ λογικά τίθεται το ερώτημα: Και οι δημοσιογράφοι τι κάνουν; Γιατί δεν αντιδρούν στον κατήφορο; Και ακόμα: Τι γίνεται με όλες αυτές τις ιστορίες, με τα «παπαγαλάκια», με τα «βαποράκια», με τις λίστες εκείνων των δημοσιογράφων που «τα πιάνουν»;

Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο: Αν υπάρχουν δημοσιογράφοι που «τα πιάνουν», τότε υπάρχουν κάποιοι που τους «τα δίνουν». Ποιοι, λοιπόν, τα δίνουν και γιατί; Τι σχέση έχουν αυτοί οι «κάποιοι» με τα πολιτικά κόμματα; Πόσο ψηλά βρίσκονται στην πυραμίδα της πολιτικής εξουσίας; Ποιά συμφέροντά τους προωθούν με τα μαύρα λεφτά που μοιράζουν κάτω από το τραπέζι;

Ο τόπος είναι μικρός και όλοι, λίγο - πολύ, γνωριζόμαστε. Από το 1992 που δέσποζαν οι αναφορές στα «μυστικά κονδύλια» του υπουργείου Εξωτερικών, μέσω των οποίων σιτίζονταν δημοσιογράφοι (όπως ελέγετο), έχουν περάσει 22 ολόκληρα χρόνια. Έχουν αλλάξει τόσες κυβερνήσεις (Μητσοτάκης, Α.Παπανδρέου, Σημίτης, Καραμανλής, Γ.Παπανδρέου, Σαμαράς), όμως οι περίφημες λίστες ποτέ δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα.

Συνεπώς: Ή αδίκως «βούιζε ο τόπος», ή οι λίστες υπήρχαν και ...χάθηκαν, ή απλώς έχουμε ένα ακόμα κουκούλωμα...

Σταράτες κουβέντες…

Σήμερα στην ΕΣΗΕΑ είναι εγγεγραμμένοι περίπου 10.000 επαγγελματίες δημοσιογράφοι. Οι μισοί είναι άνεργοι. Οι υπόλοιποι, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, εργάζονται σε συνθήκες «γαλέρας», κακοαμειβόμενοι, βρίσκονται στο πόδι 24 ώρες το 24ωρο, πολλές φορές χωρίς ασφάλιση, τελούν υπό τη δαμόκλειο σπάθη της εκάστοτε «γραμμής» του τάδε ή του δείνα εργολάβου στα ΜΜΕ, ζουν με το άγχος αν θα έχουν δουλειά την επόμενη μέρα. Αυτοί είναι, που συγκροτούν τις θανατερές στατιστικές με τα υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας από κάθε άλλο επαγγελματικό πεδίο στο χώρο των «εργατών του λόγου».

Φυσικά υπάρχει και μια μικρή μειοψηφία που συγκροτεί το «ανφάντ γκατέ» αυτού που θα λέγαμε «συστημική δημοσιογραφία». Ένα μέρος της χρησιμοποιεί τη δημοσιογραφία ως πασαρέλα συμμετοχής της στο κλαμπ των «VIPs». Ένα άλλο αποτελεί κρίκο της αλυσίδας του θεάματος. Ένα τρίτο  υπηρετεί δυο και τρεις «αφεντάδες» ταυτόχρονα, όχι γιατί πρέπει να βγάζει το ψωμί της, αλλά γιατί έτσι εξασφαλίζει το παντεσπάνι της. Και φυσικά έχουμε το πολιτικό κομμάτι αυτής της κατηγορίας, το οποίο:

α) Την δική του υποκειμενική και βαθύτατα στρατευμένη στο σύστημα άποψη, που συμβαδίζει με τα συμφέροντα των ισχυρών και λειτουργεί μονίμως ως προπαγανδιστής της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, την βαφτίζει «αντικειμενικότητα».

β) Πίσω από αυτές ακριβώς τις μπαλαφάρες περί «αντικειμενικότητας» υποδύεται τον «ελεγκτή της εξουσίας» ενώ στην πραγματικότητα είναι όχι μόνο βαστάζος, αλλά και μέρος της εξουσίας.

γ) Εκπροσωπεί τη ζωντανή απόδειξη της μεγάλης αλήθειας που με παρρησία είχε παραδεχτεί και ομολογήσει ο Σταύρος Ψυχάρης: «Δεν υπάρχουν όμως εφημερίδες (σσ: και πολύ περισσότερο τηλεοπτικά δίκτυα, συμπληρώνουμε εμείς) που να εκδίδονται για να εκφράζουν απόψεις διαφορετικές από εκείνες του ιδιοκτήτη τους ή να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα». Η θέση αυτή διατυπώθηκε νέτα-σκέτα στο «Βήμα της Κυριακής» (8/1/2012).

Δημοσιογράφοι: Θύματα και «θύτες»

Η πρώτη κατηγορία, οι εργάτες του λόγου, από άποψη θέσης, είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι, ουδεμία σχέση έχουν με τη δεύτερη κατηγορία, που  όσοι την συγκροτούν, συμμετέχοντας στο τρίγωνο«οικονομική εξουσία - πολιτική εξουσία - μιντιακή εξουσία», μόνο καταχρηστικά μπορούν να καμώνονται τους τιμητές της τιμής του δημοσιογραφικού κόσμου.

Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι: Γιατί η κοινωνία που η «συμπάθειά της» για τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους βρίσκεται στο ναδίρ, που σέρνει τα μύρια όσα για τους «αλήτες, ρουφιάνους, δημοσιογράφους», διαμορφώνει αυτή την άποψη για τους δημοσιογράφους, όταν οι δεύτεροι, αυτοί που μόνο για την «τιμή» τους στο χρηματιστήριο της διαπλοκής μπορούν να μιλάνε, είναι τόσο λίγοι;

Πρέπει να είμαστε σαφείς σ' αυτό το θέμα: Η τίμια δουλειά της πλειοψηφίας των δημοσιογράφων - και εκείνων των εκδοτών που όταν σέβονται την αποστολή τους κατά βάση προέρχονται από τον δημοσιογραφικό κόσμο - είναι μεν η αναγκαία, αλλά δυστυχώς δεν είναι και η ικανή συνθήκη για μια δημοκρατική, αντικειμενική, πλουραλιστική ενημέρωση. Όπως δεν είναι η τίμια δουλειά των χιλιάδων γιατρών για να έχει ο λαός υπηρεσίες Υγείας ή η τίμια δουλειά των χιλιάδων δασκάλων για να έχει ο λαός Παιδεία.

Ο τόνος δίνεται  από αυτούς που ελέγχουν τον Τύπο και κυρίαρχα από αυτούς που ελέγχουν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ. Και τα τηλεοπτικά ΜΜΕ τα ελέγχει η οικονομική ολιγαρχία. Ισχύει παντού και όχι μόνο στην Ελλάδα (σσ: κάτι που το είχε «καταλάβει» πολύ καλά η κυβέρνηση Καραμανλή, όταν «τόλμησε» να πάει στην ΕΕ το νομοσχέδιο για τον «βασικό μέτοχο» και οι «αδέκαστοι» επίτροποι το έσκισαν πριν καν το δουν)…

Όσο, επομένως, θα είναι οι εργολάβοι, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και εν γένει οι κεφαλαιοκράτες που θα ελέγχουν τα κανάλια της ενημέρωσης, η αμεροληψία των πολλών δουλευτάδων του Τύπου ή των έντιμων εκδοτών, δεν είναι  συνθήκη ικανή ώστε να εξασφαλίζεται στη δημοσιογραφία η δυνατότητα να παίξει το ρόλο της, στο πλευρό της κοινωνίας και της αλήθειας.

«Πολίτης Κέιν»

Όταν το κουμάντο στο χώρο του Τύπου, και όχι μόνο, διαμορφώνεται με τους όρους που περιέγραφε ο Όρσον Ουέλς στον «Πολίτη Κέιν», ήδη από το 1941, τότε όσοι «Τερτσέτηδες» και «Πολυζωίδηδες» κι αν υπάρχουν στο χώρο της δημοσιογραφίας (σσ: τέτοιοι υπήρχαν και θα υπάρχουν σε όλες τις συνθήκες), ας μην υπάρχουν αμφιβολίες: Θα κατισχύσει εκείνος που εκπροσωπεί την ισχύ των μίντια και τη διαβρωτική φύση της εξουσίας.

Που σημαίνει ότι: Αν τα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας είναι με το Μνημόνιο, τότε όσο κι αν τρέξει ο ρεπόρτερ για να καλύψει αντικειμενικά την απεργία, τη διαδήλωση, την κινητοποίηση ενάντια στο Μνημόνιο, εκείνο που θα μεταδοθεί το βράδυ ως είδηση θα είναι «ζήτω το Μνημόνιο, κάτω οι ταραξίες». Αν τα συμφέροντα της διεθνούς ελίτ εξυπηρετούνται από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, την ώρα που ο λαός θα πληρώνει «αθανάτους», ταυτόχρονα θα υφίσταται και την πλύση εγκεφάλου για το «εθνικό ολυμπιακό ιδεώδες». Ας αγανακτεί η κοινωνία με τις τράπεζες όσο θέλει. Αυτό που θα πλασαριστεί σαν «είδηση» θα είναι η «ανάγκη να ανακεφαλαιοποιηθούν». Ας φωνάζει η κοινωνία για τις αυξήσεις στα διόδια από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αν θυμηθείτε ένα ρεπορτάζ στο «Mega» στα 25 χρόνια που εκπέμπει που να καταγγέλλει τις αυξήσεις στα διόδια, τρυπήστε μου τη μύτη…

Υστερόγραφο: Τα παραπάνω, φυσικά, κάθε άλλο παρά μειώνουν την απαίτηση από τον δημοσιογράφο να ασκεί το ρόλο του με αξιοπρέπεια. Κάθε άλλο παρά τον απαλλάσσουν από το καθήκον της ηθικής – επαγγελματικής αρτιότητας. Κάθε άλλο παρά αναιρούν το στοιχείο της προσωπικής ευθύνης οποιουδήποτε παίρνει ένα μαρκούτσι στο χέρι και δεν ξέρει τι λέει, ή αρπάζει έναν υπολογιστή και δεν ξέρει τι γράφει. Κάθε άλλο παρά αμφισβητούν το ουσιαστικό νόημα όσων έγραφε ο Καμύ το 1939, όταν στο μανιφέστο του για τον «ελεύθερο δημοσιογράφο» εξαιρούσε τη δημοσιογραφία που υπηρετεί τη«σαθρή ανοησία», την «οργανωμένη νωθρότητα» και την «επιθετική βλακεία». Αντίθετα, τα προηγούμενα, καταδεικνύουν ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: Ότι στο πλαίσιο της συστημικής λειτουργίας του Τύπου, που ορίζεται από το ιδιοκτησιακό του καθεστώς, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος για τους δημοσιογράφους να μετατραπούν, είτε ενσυνείδητα είτε εξ αντικειμένου, σε μέρος του προβλήματος.

(Συνεχίζεται…)

*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr"

Η ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Κομβικό σημείο και σημαντικός διάδρομος διέλευσης ενεργειακών πόρων μεταξύ της Κασπίας, της Ευρώπης, Ασίας και Μέσης ανατολής, αλλά και θέατρο ανεπίλυτων εθνικών διενέξεων, η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας συγκαταλέγεται πια στις περιοχές υψηλής προτεραιότητας στην παγκόσμια οικονομία και πολιτική...

του ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΚΟΛΟΣΟΦ

Η Μαύρη θάλασσα,μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα,αποτελούσε εσωτερική θάλασσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά την εξάπλωση της Ρωσικής αυτοκρατορίας και στη συνέχεια την...

εδραίωση της ΕΣΣΔ και την γενικότερη επέκτασή της στην περιοχή,το status εξαρτιόταν από την αντιπαράθεσή της Μόσχας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην αρχή και την Τουρκία στη συνέχεια.  Με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου η Τουρκία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ, ενώ Ρουμανία και Βουλγαρία εντάχθηκαν στον Οργανισμό του Συμφώνου της Βαρσοβίας, του οποίου ηγείτο η Σοβιετική Ένωση. Αυτή η αντιπαράθεση των δύο πόλων είχε καθιερώσει μια σχετική ισορροπία της γεωπολιτικής κατάστασης. Η περιοχή της Μαύρης θάλασσας ήταν μακριά από το προσκήνιο της διεθνούς πολιτικής.

Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ

Τις τελευταίες δυο δεκαετίες η γεωπολιτική κατάσταση στη Μαύρη θάλασσα περιπλέχθηκε σημαντικά. Πρώτον, κατέρρευσε το «σοσιαλιστικό σύστημα» και στην περιοχή εμφανίστηκαν νέοι «παίκτες». Η Γεωργία και η Ουκρανία, μια από τις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης. Η Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης και της Κριμαίας, καταλαμβάνει το 37,5% του μήκους της ακτογραμμής, ενώ η Ρωσία μόνο το 10,9%. Τα άλλα νέα κράτη, η Μολδαβία, η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, αν και τυπικά δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα, ιστορικά όμως είναι στενά συνδεδεμένα με τις χώρες της περιοχής της Μαύρης θάλασσας και αναμφισβήτητα εντάσσονται σε αυτή.

Σήμερα η περιοχή περιλαμβάνει μια σειρά από χώρες, οι οποίες διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους σε πληθυσμό, σε οικονομικό και στρατιωτικό-πολιτικό δυναμικό. Οι χώρες της Μ. θάλασσας, στο εσωτερικό τους είναι εξαιρετικά ανομοιογενείς σε εθνολογική και θρησκευτική σύνθεση. Ο γνωστός αμερικανός αναλυτής γεωπολιτικής, Saul Cohen, είχε επισημάνει ότι μια τέτοια κατάσταση οδηγεί σε ανταγωνισμό τις δυνάμεις με τη μεγαλύτερη επιρροή, με στόχο την ηγεμονία. Παράλληλα, ο συσχετισμός στο επίπεδο ανάπτυξης μεταξύ των χωρών μεταβάλλεται διαρκώς.

Πλούσιοι και φτωχοί

Στην ομάδα των ηγετικών χωρών εξακολουθούν να βρίσκονται η Ρωσία και η Τουρκία. Οι φτωχότερες χώρες της περιοχής της Μ. θάλασσας είναι -όπως και δέκα χρόνια πριν- η Γεωργία, η Αρμενία και η Μολδαβία. Την ίδια ώρα, το Αζερμπαϊτζάν χάρη στα έσοδά του από το πετρέλαιο πραγματοποίησε σημαντικό άλμα. Αντίθετα, η Ουκρανία «υποβιβάστηκε» στο επίπεδο των αουτσάιντερ και υστέρησε πολύ από τους δυτικούς γείτονές της (εκτός από τη Μολδαβία).

Εθνικές διενέξεις

Δεύτερον, η γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή της Μ. θάλασσας περιπλέχθηκε εξαιτίας της εσωτερικής αδυναμίας των νέων εθνικών «παικτών» και των ανεπίλυτων διεθνών διενέξεων. Στην περιοχή υπάρχουν τέσσερα μη αναγνωρισμένα ή μερικώς αναγνωρισμένα κράτη τα οποία βρίσκονται στον πρώην σοβιετικό χώρο. Η Μολδαβική Δημοκρατία της Υπερδνειστερίας, η Αμπχαζία, η Νότια Οσετία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Στις διενέξεις γύρω από αυτές, άμεσα ή έμμεσα εμπλέκονται επτά κράτη της περιοχής, δηλαδή η Γεωργία, η Μολδαβία, η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, η Ρωσία, η Ουκρανία και η Ρουμανία. Η επίδραση της εσωτερικής πολιτικής αστάθειας στη γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή της Μ. θάλασσας φαίνεται καθαρά από το παράδειγμα της Ουκρανίας, η οποία βιώνει σήμερα τη βαθύτερη πολιτική κρίση της την τελευταία δεκαετία.

Ενεργειακοί πόροι

Τρίτον, η παγκοσμιοποίηση έκανε τα όρια της περιοχής της Μ. θάλασσας λιγότερο διακριτά, και τα διεύρυνε, ενώ προσέλκυσε στα θέματα που την αφορούν μη περιφερειακούς και μη κρατικούς παράγοντες, όπως πολυεθνικές εταιρίες, εθνικά κινήματα και κοινότητες προσφύγων. Το αποτέλεσμα είναι η Μ. θάλασσα να συγκαταλέγεται τώρα στις περιοχές υψηλής προτεραιότητας στην παγκόσμια οικονομία και πολιτική.

Το αντικειμενικό αίτιο αυτής της διαδικασίας είναι η ανακάλυψη πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Κασπία θάλασσα, στο Καζακστάν και στην Κεντρική Ασία. Το έδαφος της περιοχής διαπερνά σήμερα ένας σημαντικός διάδρομος διέλευσης ενεργειακών πόρων μεταξύ της περιοχής της Κασπίας, της Ευρώπης και άλλων περιοχών του κόσμου, γεγονός που επιτρέπει να γίνει λόγος για τη διαμόρφωση μιας ενιαίας περιοχής την οποία συνθέτουνΚασπία και Μαύρη θάλασσα. Το Καζακστάν, οι χώρες της Κεντρικής Ασίας και η Κίνα, εμπλέκονται όλο και περισσότερο στα τεκταινόμενα στη συγκεκριμένη περιοχή.

Διέλευση αγαθών

Η διέλευση αγαθών κατέστη για πολλές χώρες της περιοχής μια από τις βασικότερες κινητήριες δυνάμεις ανάπτυξης, σημαντικότατη πηγή σκληρού νομίσματος και παράγοντας δημιουργίας σύγχρονων επικοινωνιών. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις χώρες της περιοχής για επενδύσεις και για κατασκευή στο έδαφός τους αγωγών και τερματικών σταθμών, όξυνε τη μάχη για την πρωτοκαθεδρία. Μια άλλη σημαντική παράμετρος ήταν η έξοδος πολλών περιοχών από την παραδοσιακή απομόνωση. Σύντομα μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, εξαλείφθηκε το μονοπώλιο της Ρωσίας στη μεταφορά ενεργειακών πόρων από την περιοχή της Κασπίας και την Κεντρική Ασία, οι οποίες απέκτησαν νέες προσβάσεις στην Κίνα και στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού.

ΝΑΤΟ και ΕΕ

Ταυτόχρονα με την ανακάλυψη νέων πηγών υδρογονανθράκων, αυξήθηκε κατακόρυφα το ενδιαφέρον των κορυφαίων διεθνών μη περιφερειακών παραγόντων, δηλαδή των ΗΠΑ και της ΕΕ. Οι ΗΠΑ υποστήριξαν έντονα το αίτημα της Γεωργίας και της Ουκρανίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ, μια επιδίωξη όμως που αξιολογήθηκε από τη Μόσχα σαν σοβαρότατη απειλή για την εθνική της ασφάλεια. Για την Αμερική, η περιοχή της Μ. θάλασσας και ο Νότιος Καύκασος παίζουν επίσης στρατηγικό ρόλο και σε σχέση με τα συμφέροντά της στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, με την αντιμετώπιση του φονταμενταλιστικού καθεστώτος στο Ιράν. Σημαντικά μετέβαλε το ισοζύγιο ισχύος στη λεκάνη της Μ. θάλασσας η ένταξη στο ΝΑΤΟ της Ρουμανίας και Βουλγαρίας.

Επίσης, για πολλές χώρες της περιοχής είναι ελκυστική και η μακρινή προοπτική της ένταξης στην ΕΕ. Εδώ και πολλά χρόνια επιχειρεί να γίνει δεκτή στην ΕΕ η Τουρκία. Τον στρατηγικό στόχο της ένταξης στην ΕΕ έχουν θέσει η Ουκρανία και η Μολδαβία. Η ευρωπαϊκή διπλωματία βασίζεται στη χρήση των οικονομικών μοχλών και της «ήπιας ισχύος», υποστηρίζοντας μέσω των ΜΚΟ τις διαδικασίες εκδημοκρατισμού, συμμετέχοντας στη διευθέτηση των διενέξεων που σχετίζονται με τα μη αναγνωρισμένα κράτη. Ωστόσο, η Ρωσία αντιμετωπίζει με άκρα επιφυλακτικότητα την περαιτέρω διεθνοποίηση των θεμάτων που αφορούν τα κράτη της περιοχής.

Πολιτικές ζυμώσεις

Τα σύνορα της Μ. θάλασσας είναι ένα προϊόν πολιτικών ζυμώσεων. Η εμφάνιση τέτοιων περιοχών είναι επίσης αναμφίβολα το αποτέλεσμα της ενίσχυσης των πολύπλευρων σχέσεων μεταξύ μιας ομάδας χωρών που συνορεύουν μεταξύ τους ή τις συνδέει ο θαλάσσιος χώρος. Η διαμόρφωση των σχέσεων συχνά προηγείται της εντατικοποίησηςτου πολιτικού διαλόγου ή της εδραίωσης του επίσημου στάτους της εκάστοτε περιοχής.

ΟΣΕΠ

Εν τω μεταξύ, σήμερα τα όρια της περιοχής της Μ. θάλασσας έχουν οριοθετηθεί με τη σύσταση το 1992 του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας του Ευξείνου Πόντου, ο οποίος περιλαμβάνει 12 κράτη. Ο ΟΣΕΠ δεν ένωσε μόνο τις χώρες που έχουν άμεση πρόσβαση στη Μαύρη θάλασσα, αλλά και το Αζερμπαϊτζάν, την Αρμενία, τη Μολδαβία, την Αλβανία, την Ελλάδα και τη Σερβία. Παρά τις συγκεκριμένες επιτυχίες του ΟΣΕΠ, για τις χώρες που συμπεριλήφθηκαν σε αυτόν, οι σχέσεις με τα έξωθεν «κέντρα ισχύος» -προς το παρόν- είναι κατά κανόνα πολύ σημαντικότερες από τις περιφερειακές.

*Ο Βλαντίμιρ Κόλοσοφ είναι καθηγητής, διδάκτορας γεωγραφικών επιστημών, επικεφαλής του Κέντρου γεωπολιτικών μελετών του Ινστιτούτου Γεωγραφίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Είναι επίτιμος διδάκτορας του γαλλικού πανεπιστημίου της Χάβρης, καθώς και πρόεδρος της Διεθνούς Γεωγραφικής Ένωσης.

Η ΡΩΣΙΑ ΤΩΡΑ

Ο ΣΥΡΙΑΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ

Έπεσε το τελευταίο προπύργιο ανταρτών στα Δυτικά - Συριακές δυνάμεις με την υποστήριξη μαχητών της Χεζμπολάχ έθεσαν υπό τον πλήρη έλεγχό τους την στρατηγικής σημασίας πόλη Γιάμπρουντ, που αποτελούσε το τελευταίο σημαντικό προπύργιο των ανταρτών κοντά στα σύνορα με τον Λίβανο, βόρεια της Δαμασκού...

Με αυτόν τον τρόπο οι κυβερνητικές δυνάμεις εξασφαλίζουν τον έλεγχο του οδικού άξονα που συνδέει...

την πρωτεύουσα Δαμασκό με το Χαλέπι στα παράλια της Μεσογείου και παράλληλα κόβουν τη γραμμή τροφοδοσίας των αντικαθεστωτικών από το Λίβανο.

"Ο στρατός της Συρίας έχει υπό τον πλήρη έλεγχό του την Γιάμπρουντ και «χτενίζει» την περιοχή για να την καθαρίσει από βόμβες που ενδέχεται να έχουν τοποθετηθεί από τους τρομοκράτες», ανέφερε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Συρίας. Την είδηση επιβεβαίωσε στη συνέχεια και αξιωματικός τους στρατού. «Ήταν μια δύσκολη μάχη. Πρώτα καταλάβαμε τα υψώματα και στη συνέχεια μπορέσαμε να μπούμε στην πόλη. Σήμερα η επιχείρηση ολοκληρώθηκε», ανέφερε.

Σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδίδουν διεθνή μέσα ενημέρωσης οι αντάρτες έχουν αποχωρήσει από την περιοχή. Εκπρόσωπος της ισλαμιστικής Αλ Νούσρα, παρακλάδι της Αλ Κάιντα, υποστήριξε πως οι δυνάμεις του Μπασάρ Αλ Άσαντ δεν έχουν καταλάβει ολόκληρη τη πόλη και οι μάχες μαίνονται στις παρυφές της Γιάμπρουντ.

Ωστόσο άλλη πηγή από τους αντικαθεστωτικούς δήλωσε πως οι αντάρτες έχουν υποχωρήσει σε γειτονικά χωριά. Μέσα ενημέρωσης του Λιβάνου αναφέρουν πως πολλοί αντικαθεστωτικοί έχουν καταφύγει στις ορεινές περιοχές στα σύνορα των δύο χωρών, κοντά στην πόλη, Αρσάλ, που αποτελεί σημείο διέλευσης ανταρτών και προσφύγων. Μάλιστα τοπικοί αξιωματούχοι επισημαίνουν πως ήδη οι καθεστωτικές δυνάμεις έχουν πραγματοποιήσει αεροπορικές επιδρομές στα προάστια.

Όπως υπογραμμίζει το Al Jazeera, οι κυβερνητικές δυνάμεις το τελευταίο διάστημα έχουν σημειώσει σημαντικές νίκες κατά μήκος των συνόρων με το Λίβανο και περιμετρικά της Δαμασκού και του Χαλεπίου, ενώ ο εμφύλιος στη Συρία βρίσκεται στο τέταρτο χρόνο. Πάνω από 140.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων.

TVXS

ΣΕ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟ ΑΙΣΧΟΥΣ ΟΛΗ Η ΧΩΡΑ

Όποιος δει τον κατάλογο του ΤΑΙΠΕΔ θα φρίξει: Η χώρα τελεί υπό καθεστώς γενικού πλειστηριασμού...

 

 

του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

 

Βγάζουν στο σφυρί από επιχειρήσεις και δημόσιες εκτάσεις, όπως το Ελληνικό, μέχρι τα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας! Λένε ότι... άμα ξεπουλήσουν τα πάντα (σ.σ.: χρησιμοποιούν τον όρο «ιδιωτικοποίηση») θα μειωθεί το χρέος, θα έρθει «ανάπτυξη».

Ας προσπεράσουμε την απάτη πως, ξεπουλώντας κερδοφόρους τομείς, θα μειώσουν το χρέος... στερώντας έσοδα και κέρδη από το Δημόσιο! 

 

Πάμε στην ουσία: Αν το ξεπούλημα είναι «αναπτυξιακό» και «φιλολαϊκό», γιατί η Ελλάδα δεν γνώρισε καμία φιλολαϊκή ανάπτυξη, παρά τις Ούλεν, τις Πάουερ, τους Τομ Πάπας και τους εθνικούς «νταβατζήδες», που της πίνουν το αίμα από συστάσεώς της; 

Οι κυβερνώντες, που σήμερα είναι συγκυβερνώντες, την τελευταία 20ετία διέπραξαν τα κάτωθι: Ιδιωτικοποίησαν Σκαραμαγκά, ΑΓΕΤ, ΟΤΕ, λιμάνι του Πειραιά, Ολυμπιακή, διώρυγα της Κορίνθου, οδικούς άξονες της χώρας. Ξεπούλησαν πακέτα από ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Ελληνικά Πετρέλαια, ΟΠΑΠ, Εθνική Τράπεζα.

Αλλά: Μόνο κατά την περίοδο 2000-2011, περίοδο γενικού ξεπουλήματος, το χρέος αυξήθηκε κατά 227,8 δια. ευρώ!

Συμπέρασμα: Δεν ξεπουλούν για να «μειώσουν» το χρέος ή τα ελλείμματα. Αντίθετα: Όσο περισσότερο ξεπουλούν, τόσο περισσότερο το χρέος αυξάνει! Δεν ξεπουλούν για να «πληρώσουν τα χρέη της χώρας». 

Ξεπουλούν για να εκπληρώσουν το μόνο «χρέος» που τους καθοδηγεί: Να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ, αποστερώντας τον λαό από τον δημόσιο πλούτο και τη δημόσια περιουσία του.

 

REALNEWS

«Ποτάμι»: To ανέκδοτο της φαιάς (απολιτικής) φρενοβλάβειας.

Aν αυτή η αστειότητα που υψώνει τη βλακεία στο τετράγωνο (δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο) πάρει στις ευρω-εκλογές πάνω από 2%, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας…

Τότε σημαίνει ότι το καθεστώς έχει καταφέρει να παγιώσει ένα συμπαγές απολιτικό στρώμα ανοησίας: και αυτό θα είναι ανησυχητικό...

Πράγματι το πείραμα αυτό είναι για να «τεστάρει» την πολιτική μας νοημοσύνη και τη «μάζα» της βλακείας, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνουν...

οι «παπατζήδες»:

http://papatzides.blogspot.gr/2014/03/blog-post_6325.html

Γι αυτό «σπρώχνεται» με τέτοια υστερία από τις μήτρες εκροής της βλακείας: Τις «πόρνες» των ΜΜΕ…

Γι αυτό έχουν αφηνιάσει τα γκάλοπ, σε διατεταγμένη ενορχήστρωση, να φουσκώνουν τα ποσοστά αυτού του ΤΙΠΟΤΑ. Και μάλιστα μερικά των επιδοτούμενων λακέδων της «επιστήμης», να του δίνουν και 13% πριν καν μιλήσει ο «πρωταγωνιστής»…

Είναι τόσο κραυγαλέα και ξετσίπωτη αυτή προβολή και το δημοσκοπικό «φούσκωμα», που σου φέρνουν παραζάλη και αναρωτιέσαι: «Είναι δυνατόν να σε δουλεύουν τόσο κυνικά και ξεδιάντροπα»;

Είναι δυνατόν στην πρώτη του εμφάνιση στα Χανιά η μαϊμού αυτή να μαζεύει κοινό μιας «παρεούλας» και τα γκάλοπ να δίνουν από 7-13%!!!

Είναι δυνατόν να ξεστομίζει κάποιος τέτοιες αρλούμπες και να τον παίρνουν στα σοβαρά;

Τέτοια ποσοστά συνιστούν ιστορικό ανέκδοτο. Ούτε το ρωμαλέα επιδημικό Κίνημα του ΠΑΣΟΚ, με ηγέτη έναν Ανδρέα, δεν κατάφερε να πετύχει ένα τέτοιο άθλο…

Τον πέτυχε η μαϊμού, ο Θεοδωράκης…

Φυσικά στα στημένα γκάλοπ. Γιατί αν υπήρχε και ελάχιστη αλήθεια σ’ αυτά τα γκάλοπ, τώρα θα έπρεπε να υπάρχει τεράστιο λαϊκό ρεύμα (κοινωνικό ποτάμι) και ΟΧΙ τρεις και ο κούκος στην πρώτη συγκέντρωση…

Δείτε ένα μικρό δείγμα από τα Χανιά, εδώ:

http://greki-gr.blogspot.gr/2014/03/blog-post_878.html

Δείτε και το «κράξιμο» από έναν ηλικιωμένο, εδώ:

http://greki-gr.blogspot.gr/2014/03/blog-post_7734.html

Τέτοιο δούλεμα μας κάνουν οι «πόρνες» των δημοσκοπικών εταιρειών και των ΜΜΕ…

Το ξαναγράψαμε: Ποντάρουν στη «μάζα» της απολιτικής απελπισίας και ανοησίας που έχουν δημιουργήσει…

Αν καταφέρουν και την οργανώσουν στην κοίτη του «ποταμιού», μιας μαϊμούς, τότε θα έχουμε και ένα άλλο παρακλάδι του ΦΑΣΙΣΜΟΥ που επελαύνει (του 4ου Ράιχ).

Η οργάνωση της απολιτικής απελπισίας και της ΒΛΑΚΕΙΑΣ είναι το ψυχολογικό ισοδύναμο του ΦΑΣΙΣΜΟΥ…

Το «ποτάμι» πρέπει να θαφτεί μέσα στις ακαθαρσίες του…

Συγκεντρωμένα κείμενα για το ίδιο θέμα θα βρείτε ΕΔΩ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8462

Από resaltomag