ΤΟ ΕΥΡΩ, Ο ΝΟΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

ανάρτηση από iskra

(Δευτ. 31/3/14 - 14:48)

Tου ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

Τελευταία κυκλοφόρησαν από τις «Μεσονύκτιες Εκδόσεις» (2014) τέσσερις έρευνες για την κρίση στον Ευρωπαϊκό Νότο και το ρόλο του ευρώ, με τον τίτλο: «Το ευρώ, ο Νότος και η Ελλάδα». Η παρουσίαση των ερευνών γίνεται από τη δημοσιογράφο Μαριάννα Τόλια, ενώ ο σχολιασμός τους από έλληνες επιστήμονες ευρέως πολιτικού και θεωρητικού φάσματος.

Οι συγκεκριμένες έρευνες παρ’ ότι κινούνται στα όρια του συστήματος, περιέχουν κριτικές επισημάνσεις και παραδοχές που αποκαλύπτουν σημαντικές πτυχές του σαθρού οικοδομήματος της ευρωζώνης και των ανεδαφικών επιχειρημάτων της «τρόϊκας» για το «μονόδρομο» τάχα των πολιτικών λιτότητας ως μοχλού εξόδου της ευρωζώνης από την κρίση, ιδιαίτερα του ευρωπαϊκού νότο,. Παραθέτουμε σε συνέχεια τον δικό μας σχολιασμό επί των συγκεκριμένων ερευνών, με στόχο την ανάδειξη ορισμένων θετικών διαπιστώσεων αλλά και των ελλείψεων των ερευνών, δείχνοντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις προοδευτικής διεξόδου της χώρας από την κρίση, με ανοικτό τον ορίζοντα της σοσιαλιστικής προοπτικής.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Την τελευταία περίοδο πληθαίνουν οι συζητήσεις και τα ερωτήματα για την κρίση και τη βιωσιμότητα της Ευρωζώνης. Το ενδιαφέρον είναι εύλογο τόσο από την πλευρά των κυρίαρχων ελίτ της Ευρώπης και των ισχυρών κέντρων του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος, όσο και από την πλευρά των λαών του Βορρά και ιδιαίτερα του Νότου της ΕΕ. Οι τέσσερις μελέτες που περιλαμβάνει στο συγκεκριμένο βιβλίο και υπογράφονται από ερευνητές γνωστών κέντρων του συστήματος (ΔΝΤ, ΕΚΤ, τραπεζικά ιδρύματα, κά) έχουν ενδιαφέρον στο ότι λένε ανοιχτά κάποιες «αλήθειες» - που προφανώς δεν αρέσουν στις κυρίαρχες ελίτ, ιδίως της Γερμανίας - γι’ αυτό και τις απορρίπτουν ή τις αποσιωπούν. Ειδικότερα:

Η μελέτη των Felipe-Kumar (Η πλάνη της αύξησης του μοναδιαίου κόστους εργασίας και γιατί ο Ευρωπαϊκός Νότος δεν χρειαζόταν εσωτερική υποτίμηση), αποδομεί τα δύο πιο αγαπημένα επιχειρήματα της καγκελαρίου Ά.Μέρκελ και των απανταχού οπαδών των προγραμμάτων λιτότητας. Το πρώτο είναι ότι βασική αιτία της κρίσης της Ευρωζώνης στάθηκε η μεγάλη αύξηση του μοναδιαίου κόστους εργασίας στο Νότο και το δεύτερο ότι αυτή η αύξηση τις οδήγησε σε προβλήματα ανταγωνιστικότητας. Οι δύο ερευνητές αποκαλύπτουν ότι οι συγκρίσεις επί των οποίων έχει στηριχθεί το σχετικό επιχείρημα, δεν βασίζονταν στο πραγματικό αλλά στο ονομαστικό ΑΕΠ (που εμπεριέχει δηλαδή την άνοδο των τιμών), ενώ διαπιστώνουν ότι αν οι συγκρίσεις γίνουν με το πραγματικό, δηλαδή το αποπληθωρισμένο ΑΕΠ, έχει σημειωθεί μείωση του μεριδίου των μισθών στα κράτη του Νότου με ενίσχυση του μεριδίου του κεφαλαίου.

Στη συνέχεια απορρίπτουν τη θεώρηση της ανταγωνιστικότητας μέσα από τη σχηματική προέκταση του μοναδιαίου κόστους εργασίας από το επίπεδο της επιχείρησης στο επίπεδο της οικονομίας, τονίζοντας ότι οδηγεί σε λαθεμένα συμπεράσματα, γιατί συγκρίνει τις ανταγωνιστικότητες οικονομιών που δεν έχουν ομοειδή παραγωγική βάση ούτε ανάλογη σύνθεση εξαγωγών. Το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας των χωρών του Νότου, τονίζουν, δεν οφείλεται στους υψηλούς μισθούς ή στην έλλειψη παραγωγικότητας, αλλά στο είδος της παραγωγής και των εξαγωγών τους. Πρέπει να σκεφτούμε με όρους τεχνολογίας: χώρες με ανώτερες τεχνολογικές δομές όπως η Γερμανία, έχουν πλεονέκτημα ποιότητας, ενώ χώρες με χαμηλές τεχνολογικές δομές, όπως η Ελλάδα, έχουν μειονέκτημα διότι αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό ομοειδή τεχνολογικά χωρών αλλά και με χαμηλό εργατικό κόστος όπως η Κίνα.

Στο σημείο αυτό όμως θα ήθελα να προσθέσω μια επιπλέον παράμετρο για τους προσδιοριστικούς παράγοντες της ανταγωνιστικότητας. Από μαρξιστική άποψη η αξιακή δομή ενός προϊόντος (ή εμπορεύματος) αναλύεται σε σταθερό κεφάλαιο + μεταβλητό κεφάλαιο + υπεραξία, ενώ σε επίπεδο ανταλλακτικής αξίας (δηλαδή τιμής) εκφράζεται σε κόστος μέσων παραγωγής + κόστος εργασίας + κέρδος. Το κόστος εργασίας αποτελεί μικρό μέρος του συνολικού κόστους: στην ελληνική βιομηχανία βρίσκεται συγκεκριμένα γύρω στο 15%. Άρα η διαμόρφωση της τελικής τιμής ενός προϊόντος καθορίζεται κυρίως από τα άλλα στοιχεία του κόστους, δηλαδή το ύψος των κερδών, τη λεγόμενη διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα (ύπαρξη ολιγοπωλιακών τιμών, δεσπόζουσα θέση, δίκτυα πωλήσεων κά), καθώς και την ισοτιμία του νομίσματος. Με τόσο μικρή συμμετοχή του κόστους εργασίας στο τελικό κόστος, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας πρέπει να αναζητηθεί κατά κύριο λόγο στους άλλους παράγοντες, δηλαδή στη βελτίωση της παραγωγικότητας (έρευνα, καλύτερη τεχνολογία, οργάνωση, εκπαίδευση), την καταπολέμηση μονοπωλιακών δομών και την κατάλληλη νομισματική ισοτιμία. Κι εδώ είναι που ερχόμαστε στο επίμαχο θέμα του νομίσματος.

Για τις χώρες της Ευρωζώνης όπως η Ελλάδα, η απώλεια της δυνατότητάς τους να ορίζουν τη συναλλαγματική τους πολιτική, δεν τους επιτρέπει να προβούν σε εξωτερική υποτίμηση, Μπορούν να κάνουν μόνο εσωτερική, η οποία όμως οδηγεί σε συνεχή μείωση μισθών. Με τη μείωση των μισθών, ωστόσο, οι εργαζόμενοι συντρίβονται ενώ τα περιθώρια βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας είναι σχεδόν μηδαμινά. Για παράδειγμα ένα εμπόρευμα που στην Ελλάδα τιμάται 100 ευρώ, με μείωση του κόστους εργασίας κατά 50%, θα βρεθεί στα 85 ευρώ, ενώ με εξωτερική υποτίμηση του νομίσματος κατά 30%, θα κατέβαινε στα 70 ευρώ! Κατά συνέπεια η ύπαρξη εθνικού νομίσματος για χώρες με χαμηλές τεχνολογικές δομές σαν την Ελλάδα, αποτελεί κρίσιμη παράμετρο της οικονομικής πολιτικής. Το ακριβό ενιαίο νόμισμα δυσκολεύει τις εξαγωγές (διότι καθιστά ακριβότερα τα ελληνικά προϊόντα χαμηλής τεχνολογίας) και διευκολύνει τις εισαγωγές (διότι η Ελλάδα δεν διαθέτει εγχώρια ανταγωνιστικά προϊόντα), ενώ ταυτόχρονα κάνει αδύνατο το δανεισμό του δημοσίου από την κεντρική τράπεζα.

Βεβαίως η μελέτη των Felipe-Kumar αναγνωρίζει το ειδικό βάρος του νομίσματος και επισημαίνει ότι «η έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα με υποτίμηση, η χάραξη εθνικής βιομηχανικής πολιτικής, η ενίσχυση παραγωγικότητας, κά, θα ήταν μια λύση», την οποία όμως δεν υιοθετούν οι πολιτικές ελίτ των ισχυρών χωρών της Ευρωζώνης αλλά ούτε και των περιφερειακών χωρών. Πράγματι, το κυρίαρχο δόγμα των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και των εκάστοτε συμμάχων τους υπήρξε από το 2010 το “πάση θυσία στο ευρώ”, επιλογή που έχει φέρει τη χώρα στην εξώπορτα του Άδη. Εναλλακτικά, οι ερευνητές προτείνουν μεταρρυθμίσεις βελτίωσης της λειτουργίας της Ευρωζώνης, με ενίσχυση του ρόλου της δημοσιονομικής πολιτικής και προσπάθεια για αναβάθμιση των τεχνολογικών υποδομών, ένα σενάριο που όπως γράφουν “ίσως πάρει πολύ χρόνο, αλλά δεν βλέπουν άλλη λύση...”. Τι να πει κανείς; Η μεταρρυθμιστική λογική καλλιεργεί ψευδαισθήσεις. Η πρόταση αυτή είναι άλλη μια μέσα στις πολλές “λογικές” προτάσεις που έχουν κατατεθεί για την αντιμετώπιση της κρίσης (άλλο παράδειγμα η έκδοση ευρωομολόγου), χωρίς να γίνουν δεκτές από τους ισχυρούς, και κυρίως τη Γερμανία, γεγονός που δείχνει ότι η αρχιτεκτονική της ΟΝΕ δεν ανέχεται τέτοιες βελτιώσεις, ενώ αντίθετα ανέχεται τη δημιουργία νέων νεοφιλελεύθερων πυλώνων στήριξής της, όπως είναι το Δημοσιονομικό Σύμφωνο και τα μνημόνια.

Η μελέτη των Gaulier-Vicard (Η δημιουργία του ευρώ ως «ασύμμετρο σοκ» για τον Ευρωπαϊκό Νότο), έχει ως κέντρο της τη θέση ότι τα προβλήματα των χωρών του Νότου οφείλονται πρωτίστως σε ένα “ασύμμετρο σοκ” που υπέστησαν από την πολύ μεγάλη αύξηση των κεφαλαιακών ροών μετά την εισαγωγή του ευρώ, οι οποίες δεν πήγαν στην παραγωγή αλλά στην κατανάλωση. Εδώ αναδεικνύονται οι τεράστιες ευθύνες της ΕΚΤ που, όντας δέσμια των νεοφιλελεύθερων δογμάτων περί των αυτόματων μηχανισμών της ελεύθερης αγοράς για τη σωστή κατανομή των πιστώσεων, οδήγησε τελικά τον ευρωπαϊκό Νότο σε κερδοσκοπικές φούσκες. Το γεγονός αυτό, συν τοις άλλοις, επαναφέρει από άλλο δρόμο στο προσκήνιο το τραγικό λάθος της απώλειας της νομισματικής πολιτικής για τις περιφερειακές οικονομίες και της ένταξής τους στο ενιαίο νόμισμα.

Από τη μελέτη των Grennes-Stradzs (Η ανταγωνιστικότητα του Ευρωπαϊκού Νότου και ο ξεχασμένος μετασχηματισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης), κρατώ ως πιο ενδιαφέρον σημείο που επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το λεγόμενο παράδοξο του Kaldor, σύμφωνα με το οποίο πολλές χώρες έχουν συνήθως αύξηση του κόστους εργασίας και αύξηση της ανταγωνιστικότητας, επειδή πραγματοποιούν παραγωγικές επενδύσεις σε προϊόντα υψηλότερης τεχνολογίας. Άρα η τεχνολογική διάσταση της παραγωγής είναι σημαντικότερη από το κόστος εργασίας.

Τέλος η μελέτη των Chen, Milesi-Ferretti και Tressel (Η ανατροπή όλων των μύθων της κρίσης), εμπεριέχει πολλές από τις ιδέες των προηγούμενων και εμπλουτίζει την ανάλυση με πρόσθετες αλήθειες – αλλά έχει και μια άλλη διάσταση, καθώς οι υπογράφοντες είναι ερευνητές του ΔΝΤ, το οποίο στηρίζει τις επίσημες πολιτικές της Ευρωζώνης. Η ανάλυση εδώ υποδεικνύει ως κύρια αιτία της απώλειας ανταγωνιστικότητας των χωρών του Νότου την ανατίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου κατά 37% την τελευταία δεκαετία. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ωστόσο το συμπέρασμα της μελέτης: ότι δηλαδή οι ανισορροπίες μεταξύ ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου δημιουργήθηκαν εξωτερικά ως προς την Ευρωζώνη, υπό την επιρροή των παραγόντων της ανόδου της ισοτιμίας του ευρώ, των διαδικασιών της παγκοσμιοποίησης, του κλειδώματος των χωρών στο ενιαίο νόμισμα που δεν επέτρεπε να λειτουργούν οι παλαιές διαδικασίες αυτόματης εξισορρόπησης των ελλειμμάτων μέσω διολίσθησης του εθνικού νομίσματος, αλλά και της στάσης της ΕΚΤ που απέρρεε από το νεοφιλελεύθερο δόγμα περί «αυτόματων μηχανισμών της αγοράς».

Αυτός είναι κι ο λόγος που στο κρίσιμο θέμα της αντιμετώπισης των ανισορροπιών της Ευρωζώνης και της επίλυσης της κρίσης, οι ερευνητές προτείνουν εντελώς διαφορετική πολιτική από αυτήν που υποστηρίζει το ΔΝΤ ως μέλος της τρόικας: μεταρρυθμίσεις στην Ευρωζώνη, στα όρια βέβαια του κυρίαρχου συστήματος, με δημοσιονομικές μεταβιβάσεις από Βορρά προς Νότο και δημιουργία κεντρικών μηχανισμών ανάληψης κινδύνων (τραπεζική ένωση, εγγύηση καταθέσεων, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών από ΕΚΤ), συν βεβαίως υποτίμηση του ευρώ. Δεν είναι τυχαίο όμως ότι όλα αυτά απορρίπτονται από τη Γερμανία καθώς σημαίνουν την απώλεια των πλεονεκτημάτων που έχει αποκομίσει από το ευρώ και την από μέρους της ανάληψη μεγάλου μέρους του κόστους εξόδου από την κρίση που αυτή τη στιγμή πληρώνουν κυρίως οι λαοί του Νότου.

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ

Όλες αυτές οι προσεγγίσεις παρά τα θετικά τους σημεία, πάσχουν ωστόσο από ένα έλλειμμα ταξικής θεώρησης των διαδικασιών ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ένωση καπιταλιστικών χωρών και την πορεία της καθορίζουν οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές εταιρίες και οι κυρίαρχες ελίτ των ισχυρών χωρών, πρώτα απ’ όλα της Γερμανίας. Είναι μια ένωση με κύριο στοιχείο την οικονομική ισχύ, τον ανταγωνισμό και την υποταγή των αδύνατων στη βούληση των ισχυρών. Γι’ αυτό και οι ήπιες μεταρρυθμιστικές προτάσεις σαν κι αυτές που προτείνονται από τις τέσσερις έρευνες του παρόντος βιβλίου απορρίπτονται από το σύστημα. Γι’ αυτό και οι πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης που εν τέλει υιοθετούνται   επαναβεβαιώνουν την οικονομική ισχύ των δυνατών σε βάρος των αδυνάτων. Μάλιστα με τους νέους «πυλώνας» στήριξης της Ευρωζώνης (Μηχανισμός Στήριξης και Μνημόνια, Σύμφωνο για το Ευρώ+, Δημοσιονομικό Σύμφωνο, κά) η θέση των αδύναμων χωρών επιδεινώθηκε, με αποτέλεσμα την ουσιαστική απώλεια εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.

Η λύση βρίσκεται στην ανατροπή των κυρίαρχων πολιτικών από τους ίδιους τους λαούς, και επαναθεμελίωση της Ένωσης με όρους λαών και εργαζόμενων, αρχίζοντας από μια, δυο, τρεις ή περισσότερες χώρες δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για τις υπόλοιπες χώρες. Αφετηρία ανατροπής είναι η απόρριψη των στενών πλαισίων του ευρώ, του «ζουρλομανδύα» της Ευρωζώνης, που δεν προσφέρει καμιά ελπιδοφόρα προοπτική στους λαούς και τους εργαζόμενους της Ευρώπης, η κατάργηση των μνημονίων, η αθέτηση των πληρωμών του χρέους με επίκληση του διεθνούς δικαίου και η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, με «ευθανασία του ραντιέρη», όπως έλεγε κι ο Κέϋνς.

Η διέξοδος για την Ελλάδα και τα άλλα κράτη του Νότου, μπορεί να έρθει μέσα από πολιτικές που ξηλώνουν εκ των βάθρων τον νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος: την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, την επιβολή ελέγχου στις κεφαλαιακές ροές, την προώθηση μέτρων παραγωγικής ανασυγκρότησης και μείωσης της ανεργίας, τη δημόσια ιδιοκτησία σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων και τη στήριξη της αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων για τόνωση της παραγωγής και της απασχόλησης κά. Όμως αναρωτιέται κανείς: όλα αυτά είναι συμβατά και μπορούν να γίνουν ανεκτά από την αρχιτεκτονική της ευρωζώνης; Ασφαλώς όχι. Η εμπειρία της Κύπρου είναι διδακτική. Μόλις διαπιστώθηκε η πιθανότητα απόρριψης του μνημονίου, η ΕΚΤ απείλησε τις κυπριακές τράπεζες με άμεση διακοπή ρευστότητας, δηλαδή με ντε φάκτο έξοδο από την Ευρωζώνη.

Κατά συνέπεια χρειάζεται σαφήνεια στρατηγικής με στόχο τη συνολική ανάκτηση και αλλαγή προσανατολισμού των βασικών μοχλών οικονομικής πολιτικής, μαζί και της συναλλαγματικής. Στα πλαίσια αυτά μια συντεταγμένη επιστροφή στα εθνικά νομίσματα,είτε όλων των χωρών του Νότου, είτε κάθε μιας χωριστά και ο καθορισμός ελεγχόμενης ισοτιμίας του κάθε νομίσματος προς τις άλλες χώρες της Ένωσης, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ισότιμων οικονομικών σχέσεων μαζί τους και με όλες τις χώρες του κόσμου, αποτελεί την αναγκαία και ελπιδοφόρα λύση της κρίσης, με ανοικτό τον ορίζοντα σε ριζικότερες αλλαγές προς μια ανώτερη κοινωνία.

 *Ο Γιάννης Τόλιος είναι μελος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

 

ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στρατιές του σκότους; Πώς και ποιοι καλύπτουν την λεηλασία της Ελλάδας; 

του ΣΤΕΛΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΑΔΗ

Διαβάζω άρθρα στην Οικονομική Καθημερινή, βαρύγδουπα και επιθετικά. Για τα πλεονεκτήματα των ιδιωτικοποιήσεων, την αβασιμότητα των αντιδράσεων κ.λπ. Και μετά κοιτάω τις ιδιότητες των αρθρογράφων. Σύμβουλος επιχειρήσεων ο ένας, σύμβουλος επενδύσεων η άλλη. 

Γέμισε ο τόπος από δαύτους. Υπάλληλοι των περιφερόμενων κεφαλαίων που... πέφτουν σαν τα κοράκια όπου δουν κάτι να σπαρταράει. Δουλειά τους όχι να συμβουλεύουν τις εταιρίες και τους επενδυτές, αλλά να πιέζουν τους πολιτικούς και να τους δίνουν επιχειρήματα και άλλοθι για να ξεπουλήσουν οτιδήποτε έχει την παραμικρή αξία στον τόπο. 

Με τη συνδρομή-συνενοχή των εντεταλμένων δημοσιογράφων που έχουν αναλάβει την εκλαΐκευση της «γραμμής» για να χειραγωγείται το κοινωνικό σώμα και να μην αντιδρά.

Γέμισε ο τόπος από συμβούλους, εμπειρογνώμονες, δημοσιογράφους, οικονομολόγους με διδακτορικά από ξένα πανεπιστήμια διασυνδεδεμένα με τα χρηματοπιστωτικά μεγαθήρια, λομπίστες, μεγαλοδικηγόρους, διαχειριστές και στελέχη μη κυβερνητικών οργανώσεων που χρηματοδοτούνται από το κράτος και τις μεγάλες επιχειρήσεις, στρατιές ολόκληρες πρακτόρων ξένων συμφερόντων, όχι με την κλασική έννοια του οο7 ή του ΘουΒου, αλλά με τη νεωτερική, του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, που έχει απλωθεί σαν χταπόδι στη γήινη σφαίρα και υφαρπάζει και απομυζά από τα πιο ευάλωτα κράτη με τις πιο ξεπουλημένες, ανίκανες και προδοτικές ηγεσίες, κάθε πολύτιμο στοιχείο που διαθέτουν, είτε πρόκειται για πρώτες ύλες, είτε πρόκειται για παραγωγικές βιομηχανίες, είτε πρόκειται για εμπορικά δίκτυα είτε για γη, θάλασσα και αέρα, για σπίτια, λίμνες και δάση, είτε πρόκειται για ανθρώπους, ανειδίκευτους εργάτες για τις πιο σκληρές εργασίες και μορφωμένους για τις πιο εξειδικευμένες.

Θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί, με χαμηλό κόστος και σ” αυτήν την έκταση, η λεηλασία αυτή χωρίς τους συμβούλους, τους δημοσιογράφους, τους πανεπιστημιακούς κ.λπ. Θα χρειάζονταν στρατοί, πύραυλοι, αεροπλάνα, επεμβάσεις, πόλεμοι, αίμα και καταστροφή. Όχι πως δεν γίνεται κι αυτό. Γίνεται, κυρίως εκεί που οι κοινωνίες είναι εντελώς απροστάτευτες ή δεν είναι τόσο διαβρωμένες, δεν κάμπτονται από τα μέσα και αντιστέκονται στην υποταγή. Εκεί χρησιμοποιούνταιστρατοί, πύραυλοι, αεροπλάνα, επεμβάσεις, πόλεμοι, αίμα και καταστροφή, μέχρι να λυγίσουν και να παραδοθούν. Τελευταία, βλέπουμε και συνδυασμούς εσωτερικής διάβρωσης και εξωτερικής επέμβασης.

Στην Ελλάδα, μάλλον εύκολα και σχεδόν αθόρυβα, δημιούργησαν μέσα στα χρόνια ένα πλατύ στρώμα εντεταλμένων συμβούλων, δημοσιογράφων, πολιτικών, πανεπιστημιακών και εν γένει μετρ των δημοσίων σχέσεων, μέτριους συγγραφείς και τηλεοπτικές περσόνες, ερασιτέχνες και επαγγελματίες της επικοινωνίας, που προετοίμασαν το έδαφος, με τη μέθοδο της κολακείας, της ύπνωσης, του εκφοβισμού και της παραπλάνησης, για τη μεγαλύτερη λεηλασία της χώρας από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, και μάλιστα εν καιρώ ειρήνης.

Όσο η κοινωνία αρμένιζε εφησυχασμένη στα λαμπερά νερά του καταναλωτισμού, το σύστημα δούλευε. Επέλεγε πρόσωπα, ξεκαθάριζε πρόσωπα, προωθούσε πρόσωπα, απέκλειε πρόσωπα, μέχρι να φτάσει στο ποιοτικό σημείο που ήταν απαραίτητο για να αρχίσει η αιφνιδιαστική, γρήγορη και σκληρή λεηλασία. Πώς οι μέτριοι μαθητές Παπανδρέου, Σαμαράς, Μητσοτάκης και λοιποί έγιναν δεκτοί στα καλύτερα αμερικάνικα πανεπιστήμια που ετοιμάζουν τους ηγέτες-μαριονέτες των δορυφορικών κρατών;

Πώς επιλέχτηκαν οι υπάλληλοι των διεθνών οργανισμών, ΟΟΣΑ, Παγκόσμιας Τράπεζας, Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ.λπ., που έγιναν υπουργοί στις κυβερνήσεις των Μνημονίων; Πώς προτιμήθηκαν οι δέκα οικογένειες που απέκτησαν τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες; Πώς ο Καρατζαφέρης, ο Γεωργιάδης και οι όμοιοι τους αφέθηκαν να έχουν τηλεοπτικά κανάλια και εκπομπές για να αυτοαναδεικνύονται; Πώς κάποιοι συγκεκριμένοι πολιτικοί προβάλλονται κατά κόρον από τα κανάλια των εργολάβων που -κατά τ” άλλα- διυλίζουν τον κώνωπα; Πώς ένα σωρό μέτριοι δημοσιογράφοι, που τα γραφτά τους είναι ανύπαρκτα ή κάτω του μετρίου, είναι εδραιωμένοι στις ενημερωτικές εκπομπές για να φέρνουν σε πέρας το μέρος του σχεδίου που αφορά τα ΜΜΕ; Και πώς επιλέχτηκαν ορισμένοι «αριστεροί», δημοσιογράφοι, λογοτέχνες ή πανεπιστημιακοί, να βρίσκονται ανάμεσά τους για να κρατούν τάχαμου ισορροπίες, θολώνοντας τα νερά και περνώντας πιο ανώδυνα τα «θέλω» της εξουσίας;

Γιατί κανένας δεν τους τα βρόντηξε όταν έγινε σαφές που πάει το πράγμα; Πώς έγιναν οι «κρίσεις» στα πανεπιστήμια και πώς προωθήθηκαν κάποιοι σε βάρος κάποιων άλλων; Πώς συγκαλύφθηκαν οι καταχρήσεις κονδυλίων από προγράμματα, ακόμα κι όταν καταγγέλθηκαν από έντιμους πανεπιστημιακούς; Πώς και γιατί τόσοι καθηγητές αριστερής προέλευσης συντάχθηκαν με τους «μνημονιακούς» στα πανεπιστήμια;

Για ποιο σκοπό δημιουργήθηκαν μέσα σε ελάχιστα χρόνια εκατοντάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις και, μάλιστα, από άτομα που καμία σχέση δεν είχαν με το αντικείμενο για το οποίο χρηματοδοτούνταν, από την περισυλλογή ναρκών στο Λίβανο μέχρι την αναδάσωση στην Αφρική; 

Ποια είναι αυτά τα άτομα που περνούσαν άνετα από τα φίλτρα του ΥΔΑΣ του υπουργείου Εξωτερικών;

Ποιοι είναι αυτοί που διαφήμιζαν μέσα από τις εφημερίδες τα οπλικά συστήματα που εκπροσωπούσαν οι εργοδότες και οι χορηγοί τους; Ποιοι είναι εκείνοι που έσπρωξαν, με το αζημίωτο, τον κόσμο στην παγίδα του Χρηματιστηρίου; Ποιοι είναι αυτοί που εκθειάζουν τις επενδύσεις των αφεντικών τους, στα δημόσια έργα, στα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες, στα διόδια και τη ΔΕΗ, στις τράπεζες; Ποιοι είναι αυτοί που αποκρύπτουν την αλήθεια, λογοκρίνουν τις ειδήσεις και σχηματίζουν φράγμα ατιμωρησίας στους καταχραστές; Και ποιες άλλες υπηρεσίες προσφέρουν όλοι αυτοί στην εξουσία που εφαρμόζει τα Μνημόνια;

Ποιοι είναι οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, διευθυντές και διαμεσολαβητές που είναι στον κατάλογο με τα «πακέτα» της Siemens, και όχι μόνο, και υπηρετούν τους δανειστές χωρίς αντίρρηση για να μην πάνε φυλακή;

Ποιοι αυτό, ποιοι εκείνο, είναι ατελείωτη η λίστα των προθύμων και εντεταλμένων που δούλεψαν επί χρόνια για να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση, χωρίς να χρησιμοποιηθεί στρατός, πύραυλοι αεροπλάνα, πόλεμος και αίμα. Διάσπαρτοι μέσα στο κράτος, τους οργανισμούς, τα συμβούλια, τις εταιρίες, τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα, τα κόμματα και τα πανεπιστήμια, εξειδικεύουν και διοχετεύουν τη γραμμή της διεθνούς και εντόπιας ολιγαρχίας μέσα στο κοινωνικό σώμα για να αμβλύνουν τις αντιστάσεις και να στηρίζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές με ωραιοποιημένες στρεβλώσεις και εκσυγχρονισμένα ψεύδη.

Ένας ολόκληρος στρατός «αντικειμενικών» σχολιαστών και ειδικών που συνθέτουν το πλέγμα προστασίας που είναι αναγκαίο για να επιδίδονται ανενόχλητοι οι άρπαγες στο πλιάτσικο του δημόσιου και ιδιωτικό πλούτου. Πόσοι είναι, ποιοι είναι, με ποιους είναι και πού είναι όλοι αυτοί;

Μόνο αν ρίξουμε άπλετο φως και απαντήσουμε σ” αυτά τα ερωτήματα, θα δούμε ανάγλυφα πώς προετοιμάστηκε και πώς υλοποιείται η λεηλασία της Ελλάδας σχεδόν αναίμακτα. Γιατί, προς το παρόν μας ακρωτηριάζουνε με λέιζερ, αν, όμως κάτι πάει στραβά, έχουν και τα τσεκούρι τροχισμένα.

Με γνώση, αποκάλυψη, ενότητα κα έγερση μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά. 

Ας κινηθούμε ανατρεπτικά, πιο οργανωμένα και πιο γρήγορα σ” αυτή την κατεύθυνση.

http://www.edromos.gr/

Φτύστε στους τάφους μας

Tον τάφο που μάς έχωσε τον έκλεισε με τόνους τσιμεντένιων νόμων ο Στουρνάρας. Ολοκλήρωσε την εντεταλμένη εργασία του ως καλός υπηρέτης των τοκογλύφων και σιγά-σιγά αποχωρεί λέγοντας με στόμφο «Ως χώρα βγήκαμε από τον τάφο. Θεωρώ ότι έχω κλείσει τον κύκλο μου στο υπουργείο Οικονομικών».  Για να αποχωρεί αυτός τότε πραγματικά έχει σκάψει λάκκο βαθύ για όλους μας. Μετά και από το θεατρικό έργο που έστησαν στην Βουλή συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι είδαμε ακριβώς πόσο βαθύς είναι ο τάφος μας. Μένει μόνο να περάσει σύσσωμο το σώμα της Βουλής και να κατουρήσει  πάνω από τον τάφο που μάς παράχωσε ο νεκροθάφτης Στουρνάρας.

Από την άλλη είναι περιττό να συζητά κανείς τις εκ του ασφαλούς επιθέσεις και μομφές...

κατά της κυβέρνησης από την αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση του Σύριζα. Αν υπήρχε ίχνος τσίπας σε όλα αυτά τα παιδάκια, που νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδέψουν τον θαμμένο Έλληνα, θα ήταν σωστό να ψηφίσουν σε όλα ΝΑΙ από το να κάνουν τρίπλες επικοινωνιακές περί «πραξικοπήματος». Έχασε και το πραξικόπημα την έννοιά  του παρέα με την δημοκρατία. Αν είχαν στο ελάχιστο την συνείδηση για το τι σημαίνει το πολυνομοσχέδιο για το λαό, τι σημαίνει δημοκρατία και τι πραξικόπημα  θα έπρεπε να κάνουν μόνο μία κίνηση χθες το βράδυ: Να παραιτηθούν σύσσωμα όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Να έμεινε μόνο πίσω ο Κουρέλης, ως φερετζές του δημοκρατικού φασισμού της Βουλής, και οι ανεξάρτητοι Πασόκοι που κάλυψαν τις τρύπες την ώρα που η θρησκεία του ΠΑΣΟΚ τους διέταξε να πουν το ΝΑΙ. Να γίνει η Βουλή αυτό που πραγματικά είναι: Μία Κομαντατούρ.

Θεατράκι παίζουν κάθε φορά και μάς έχει κουράσει αφόρητα. Δεν έχουμε δει έναν πολιτικό να βγει επάνω και να πει όσα πρέπει χωρίς να κοιτάξει τις σημειώσεις του. Έχουμε μάθει πλέον ακόμα και πώς θα κουνάνε τα χεράκια τους, τι ύφος θα παίρνουν όταν θα ρίξουν κάτι ποιητικό και πώς θα κάνουν το χέρι γροθιά όταν είναι έτοιμοι να ξεστομίσουν με περίσσια αναίδεια «για την Πατρίδα», «για τον λαό». Μέσα σε όλα αυτά να βλέπεις τα δημοσιευμένα έξοδα που έκανε ο Θεοδωράκης με το Ποτάμι μου στο ταξίδι του στην Ήπειρο. «Γαλότσες Σταύρου=83 ευρώ». Πριν καλά-καλά μπει στην Βουλή και στα κόλπα ξεκίνησαν το κλέψιμο οι πολιτικοί της πασοκικής «απολιτίκ» κίνησης. Οι γαλότσες από 20 ευρώ έφθασαν στο Ποτάμι να κοστίζουν 83 ευρώ. Φαίνεται ότι όταν πατάει τις σβουνιές στα βουστάσια ο Σταύρος η αξία της γαλότσας ανεβαίνει. Άλλη αξία έχει το πατημένο σκατό στην γαλότσα του Σταύρου και άλλη στην γαλότσα του μπάρμπα-Μήτσου. Βέβαια μετά την υπερψήφιση του άρθρου για το γάλα  που οδηγεί στην εξαφάνιση των αγελάδων και βουστασίων στην Ελλάδα η γαλότσα θα είναι είδος προς εξαφάνιση. Ίσως τελικά η τιμή των 83 ευρώ να είναι ένα μήνυμα του Θεοδωράκη για το πού θα φθάσει η τιμή γαλότσας σε 3 χρόνια στην Ελλάδα. Μουσειακή θα είναι η αξία της.

Αλλά να μην σκιαζόμαστε διότι μπορεί να τρώμε ψωμί βαθιάς καταψύξεως από σήμερα  παραγωγής Κίνας  ζυγισμένο όμως με το ζύγι, αλλά εφόσον θα στείλουμε στην Ευρωβουλή μέσω «Ελιάς» την Αλ Σάλεχ και την Καϊλή κοιμόμαστε ήσυχοι. Έτσι ξεκινάνε οι επαναστάσεις. Με το σπαθί. Παλιότερα ατσάλινο και ακονισμένο στους λαιμούς των καταπιεστών, τώρα γυαλισμένο και ακονισμένο στο σχοινάκι των στρινγκ. Αν δεν προτάξουν τα στήθια τους η Εύα και η Αφροδίτη πως διάολο θα σωθείς, καημένε μου!

Λαέ της γΕλλάδας,  από σήμερα έκανες ένα μεγάλο βήμα όπως σου είπε και ο πατριώτης Σαμαράς, δεν έχει σημασία αν το βήμα το κάνεις με σκαρπίνι ή γαλότσα, σημασία έχει πως ο άπλυτος κάλος της ποδαρίλας έχει μετακομίσει εδώ και χρόνια στο θρυλούμενο μαγκίτικο πανέξυπνο εγκέφαλό σου. Ναι αυτός ο βολεμένος νοικοκυραίος εγκέφαλος θα κληθεί άμεσα να πληρώσει εκτός των άλλων και  αύξηση των τελών για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Για τους οικιακούς καταναλωτές αυξάνεται κατά 114 % (από 20,8 σε 44,42 ευρώ ανά μεγαβατώρα) ενώ για τις αγροτικές χρήσεις 150 % (από 7,33 σε 18,36 ευρώ ανά μεγαβατώρα). Αυτός ο κομματικά  βαμμένος εγκέφαλος με τα χρώματα του πολέμου θα τα ανεχτεί όλα, από τα μεγάλα μέχρι τα μικρά, γιατί η απόλυτη ξεφτίλα έχει βαρέσει κόκκινο. Θα νιώθει πιο περήφανος ακόμη και όταν οι ιδιώτες θα χειρίζονται την πολιτιστική κληρονομιά σου επειδή όπως δήλωσε ο επί του πολιτισμού υπουργάρας πατριώτης «μπορούμε να έχουμε μια αποδοτική συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, ώστε να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε πιο σωστά και να εξυπηρετήσουμε τη βασική μας αρχή», ούτε φωτογραφία δεν θα μπορείς να βγάλεις το παιδί σου ντυμένο τσολιαδάκι σε μουσεία και τόπους Ελληνικούς χωρίς να τα σκας κανονικά στους φίλους και συμμάχους που θα τα εκμεταλλεύονται.

Σεμνά και ταπεινά έλαβε τέλος κι αυτή η θεατρική παραστασούλα, με αντάρτες, με μομφές, με αποχωρήσεις, με διαγραφές και άλλα ωραία. Μόνο που από αυτό το παραμύθι λείπει το «έζησαν αυτοί καλά και ‘μεις καλύτερα», γιατί εμείς λείπουμε από το παραμύθι ολοκληρωτικά, όσο για το καλύτερα το κρατάνε αποκλειστικά για την πάρτη τους. Η παραστασούλα  έχει μετατραπεί εδώ και χρόνια σε θέατρο του παραλόγου που έχει τεράστια ταμπέλα στην μαρκίζα «είσοδος ελευθέρα, εισιτήριον η ζωή σου» και τρέχουμε μπολουκιδόν να χωρέσουμε στην παράσταση χωρίς να βλέπουμε πως ως θεατές-κομπάρσοι είμαστε απλά αναλώσιμοι. Περιμένουμε στη σειρά για ελεύθερη είσοδο στην ευτυχία που τάζουν οι θίασοι των πολιτικάντηδων της συμφοράς για σώσιμο, μη αναγνωρίζοντας καμία αξία για το αντίτιμο του εισιτηρίου που είναι η ζωή μας. Εκεί μας έφτασαν, να αξίζουν οι παπαρολογίες και όχι η ανθρώπινη ζωή που εκτός των άλλων δολοφονιών που διαπράττουν καθημερινά, να μην μιλάει κανείς για τους παραπάνω από 110 νεκρούς από γρίπη στην νέα σελίδα που γράφουν οι σωτήρες για την χώρα.

Περιμένοντας την καινούρια παράσταση που αναμένεται -επειδή ο δρόμος για την ολοκλήρωση του ναζιστικού μακελειού που ονομάζεται ΕΕ είναι ακόμη μακρύς- αυτοί θα παίζουν και κάποιοι θα ονειρεύονται το ανεκπλήρωτο: Να τους γνωρίσουν άπαντες από κοντά, πολιτικάντηδες και παλαμακιστές, απλά να τους σφίξουν το χέρι θωπεύοντας τον σφριγηλό τους σβέρκο απονέμοντάς τους τα εύσημα.-

Του Γιάννη Λαζάρου

Επιστολή κρατουμένων: "Ο Τσιρώνης ήταν βασανιστής"

Οι φύλακες δολοφόνησαν τον Καρέλι για "εκδίκηση"

 από την  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Online

Σε απίστευτες καταγγελίες προχωρούν οι κρατούμενοι από τις πτέρυγες Β1, Β2, Γ1, Γ2 των φυλακών Νιγρίτας, καθώς σε επιστολή τους υποστηρίζουν πως ο δολοφονηθείς υπαρχιφύλακας Γιώργος Τσιρώνης ήταν βασανιστής, ενώ τονίζουν πως ο θάνατος του ισοβίτη Ιλία Καρέλι ήταν μία πράξη εκδίκησης από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους.

Η επιστολή των κρατουμένων στις πτέρυγες Β1, Β2, Γ1, Γ2 των φυλακών Νιγρίτας

«Μετά το επεισόδιο στις φυλακές Μαλανδρίνου με το θάνατο του βασανιστή υπαρχιφύλακα Γιώργου Τσιρώνη, ο Ιλία Καρέλι οδηγήθηκε στον εισαγγελέα για να του απαγγελθούν κατηγορίες. Μετά το πέρας της ανάκρισης στις 27 Μαρτίου μεταφέρθηκε άμεσα στις φυλακές Νιγρίτας Σερρών.

Ο συγκρατούμενος μας έτοιμος να δεχθεί τις συνέπειες του νόμου και να του επιβληθεί ποινή για το αδίκημα το οποίο έκανε δικάστηκε ήδη σε θάνατο χωρίς να πάει δικαστήριο και είναι ήδη νεκρός. Η δολοφονία έγινε άμεσα και με επαγγελματική ακρίβεια. Ο Ιλία Καρέλι χώρια τους μώλωπες είχε και τρύπες στο σώμα του, μια στο χέρι και μια στη περιοχή του στέρνου, οι οποίες φέρεται να έγιναν με αιχμηρό αντικείμενο πράγμα το οποίο δεν έχει δημοσιευθεί.

Εμείς θέλουμε να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες και να εξακριβωθούν τα αίτια θανάτου του όπως έγινε και με τον υπαρχιφύλακα. Επίσης ζητάμε να δωθούν στη δημοσιότητα όλες οι φωτογραφίες από τη στιγμή που εισήλθε στη φυλακή Νιγρίτας. Να βρεθούν οι υπεύθυνοι του ξυλοδαρμού και να καταδικαστούν οι δολοφόνοι του όπως θα καταδικαζόταν κι εκείνος. Από νέα στοιχεία που κυκλοφορήσανε από έναν εξωτερικό φρουρό και διάφορους εργαζόμενους κρατούμενους, στο χώρο εισερχομένων υπάρχουν ακόμα και τώρα κηλίδες αίματος και φαίνεται πλέον καθαρά ότι ο Ιλία Καρέλι ξυλοκοπήθηκε ΚΑΙ στις φυλακές Νιγρίτας.

Το μόνο που ζητάμε είναι η δικαιοσύνη και όχι φασιστικές ενέργειες σε στυλ βεντέτας. Είμαστε εδώ και θα σταθούμε αντιμέτωποι σε ότι θέλει να σταματήσει να ακούγεται η φωνή μας. Ας ενωθούμε λοιπόν όλοι πέρα από κάθε εθνικότητα και να αντισταθούμε στη χούντα που επικρατεί εδώ και καιρό. Οι κρατούμενοι από τις πτέρυγες Β1, Β2, Γ1, Γ2 των φυλακών Νιγρίτας».

Πηγή: iefimerida.grΔιαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/ellada-kosmos/item/35338-epistoli-kratoumenon

Ο "παντοδύναμος" Αντωνάκης (που θα πάει άκλαυτος)

 οι καμικάζι του ευρώ και η κακή τους μοίρα. (Ένα καυστικό κείμενο που έκοψε η λογοκρισία των σαμαροφυλάκων του ANTINEWS).

Ο Αντωνάκης ο Σαμαράς
και οι άλλοι δύο καμικάζι του ευρώ είναι, απολύτως, διατεθειμένοι να
χορέψουν τον χορό του Ζαλόγγου, προκειμένου να σώσουν αυτό το νόμισμα
και την ζώνη του, που είναι εργαλεία του κυρίαρχου γερμανικού
εθνικισμού, της ευρωμπατιροτραπεζοκρατίας και της κοσμοπολιτικής
ευρωπαϊκής πολιτικοοικονομικής ελίτ. Δικαίωμά τους να πράξουν ό,τι
θέλουν και να εξαφανισθούν από προσώπου γης, αυτοί και τα κόμματά τους,
μαζί με τις αδηφάγες κομματικές νομενκλατούρες τους. Αυτό είναι,
εντελώς, αδιάφορο για την χώρα και τον πληθυσμό της. Το πρόβλημα είναι
ότι μαζί τους έχουν σκοπό να πάρουν στον τάφο τους και την ελληνική
κοινωνία, την οποία σκοπεύουν να μετατρέψουν σε μια αποικιοκρατούμενη
κοινωνία αφρικανικού τύπου, να την υποτάξουν, σε ένα καθεστώς μιας
μοντέρνας πεονικής δουλοπαροικίας και να την θυσιάσουν προς χάρη της
σωτηρίας του ευρώ και της ζώνης του, ως μιας ζώνης σκληρού νομίσματος.
Το έργο, που έχουν να φέρουν εις πέρας, είναι, ομολογουμένως, ηράκλειο
και ως εκ τούτου, οι πιθανότητες είναι εναντίον τους, παρά το γεγονός
ότι οι ίδιοι και τα κόμματά τους δεν πρόκειται να επιβιώσουν και θα
ρευστοποιηθούν, μέχρι σημείου βρασμού και πλήρους εξατμίσεως. Αλλά, η
αποτυχία της επίτευξης των στόχων, στους οποίους αποσκοπούν και στην
υλοποίηση των οποίων έχουν στρατευθεί, δεν θα έλθει από μόνη της, ούτε
και θα συμβεί, έτσι και αλλιώς, με μια αυτόματη διαδικασία. Το έργο, που
έχουν αναλάβει να φέρουν, εις πέρας, για να μην μπορέσει να
πραγματοποιηθεί, χρειάζεται και την παρέμβαση του παράγοντα της
ελληνικής κοινωνίας, η οποία, σε τελική ανάλυση, είναι η μόνη που μπορεί
να ανακόψει και να αποτρέψει την υλοποίησή του, ακριβώς, επειδή η
διεκπεραίωσή του την οδηγεί στην ολοκλήρωση της εξελισσόμενης, ήδη,
ανθρωπιστικής καταστροφής, που λαμβάνει σάρκα και οστά. Και απ' ό,τι
φαίνεται, η ελληνική κοινωνία δεν είναι διατεθειμένη να επιτρέψει την
υλοποίηση των σκοπών και των στόχων ενός έργου, το οποίο την οδηγεί στον
μετασχηματισμό της σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης και
εξόντωσης, που, μέσα στις καινούργιες, μοντέρνες και πρωτοφανείς
συνθήκες ενός καθεστώτος νομισματικής ζώνης, η οποία τελεί, υπό μια
παρατεταμένη, εμβαθυνόμενη και απροσδιορίστου λήξεως οικονομική κρίση,
θυμίζει ένα σύγχρονο Άουσβιτς. Αλλά. σε τέτοια ζητήματα, που έχουν να
κάνουν με την κοινωνική δυναμική, οι προβλέψεις έχουν, πάντοτε, ένα
βαθμό επισφάλειας και ως εκ τούτου, η αντίδραση της κοινωνίας δεν είναι,
εξ ορισμού, εξασφαλισμένη, ούτε υπάρχει κάποιο μοντέλο - μαθηματικό, ή
άλλο -, το οποίο να την εξασφαλίζει. Ως, εκ τούτου, η διεκπεραίωση του
τιτάνιου έργου, που έχουν να εκτελέσουν οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι,
δεν μπορεί να αποκλειστεί. Η διεκπεραίωση αυτή είναι σχεδόν ακατόρθωτη,
έχει όλες τις πιθανότητες εναντίον της, αλλά δεν μπορεί να
αποκλειστεί. Αλλά, οποιαδήποτε και αν είναι η τύχη του ηράκλειου αυτού
έργου, είτε η υλοποίησή του επιτευχθεί, είτε όχι, η οποιαδήποτε θετική, ή
αρνητική, εξέλιξη δεν θα επηρεάσει την τύχη και των τριών εντόπιων
κυβερνητικών ταλιμπάν του ευρώ και της ζώνης του. Και για τους τρεις
καμικάζι, η τύχη τους είναι δεδομένη και ο πολιτικός τους τάφος θα είναι
κοινός. Ιδιαίτερα, για τον Αντώνη Σαμαρά
ο δρόμος αυτός αποτελεί μονόδρομο, παρά την εικόνα του "παντοδύναμου",
που προσπαθούν να του προσδώσουν οι θλιβεροί σύγχρονοι γερμανοτσολιάδες
των κομματικών γραφείων της Συγγρού, των υπογείων του Μαξίμου και του
γραπτού και του ηλεκτρονικού τύπου, σαν τους μοσχαναθρεμμένους
κολαούζους του στο ANTINEWS

Ο εκφυλισμός της δημοκρατίας

Η Βουλή επικυρώνει αποφάσεις που έχουν ληφθεί αλλού...

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ LEFT

makris.jpg

Στην πολιτική δεν υπάρχουν «μαύρα κουτιά». Είναι η ίδια η κοινωνία που καταγράφει και, παράλληλα, βιώνει την αδιέξοδη κατάσταση στην οποία έχει οδηγηθεί. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να αντιληφθεί ότι η κρίση έχει επιφέρει μόνιμα χαρακτηριστικά στην κοινωνία. Και ότι θα χρειαστούν χρόνια για να επανέλθει η κοινωνία στην προτεραία κατάσταση –αν επανέλθει…

Προάγγελος μνημονίου

Το πολυνομοσχέδιο, που θα τεθεί σε ψηφοφορία σήμερα το βράδυ στη Βουλή, βαθαίνει την κρίση. Κινείται στη λογική της πλήρους εσωτερικής υποτίμησης, του εργασιακού μεσαίωνα, της αποδιοργάνωσης των ασφαλιστικών ταμείων, της επιβολής των πολυεθνικών επιχειρήσεων, της διάλυσης της όποιας παραγωγικής βάσης έχει απομείνει στη χώρα. Το πολυνομοσχέδιο ουσιαστικά είναι ο «προάγγελος» του νέου μνημονίου που θα έρθει μετά τις ευρωεκλογές μαζί με τα νέα σκληρά μέτρα. Ο Αντ. Σαμαράς, βέβαια, υποστηρίζει, όπως κάθε φορά, ότι «δεν υπάρχουν νέα μέτρα λιτότητας» και ότι «κρατήθηκαν άθικτες όλες οι κόκκινες γραμμές που τους είχαμε βάλει»!

Λέει ψέματα, όπως και ο Ευ. Βενιζέλος. Και πανηγυρίζουν! Ο μεν πρωθυπουργός ότι έβγαλε «τη χώρα από την κρίση» και ζούμε, πλέον, σε μια νέα εποχή όπου «η Ελλάδα δεν θα έχει πια ανάγκη να ζητεί κάθε τόσο δανεικά για να αντιμετωπίζει τις τρέχουσες ανάγκες της» [Βήμα, 23.03.14]. Ο δε πρόεδρος του ΠαΣοΚ υποστηρίζοντας ότι «το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο […] η Ελλάδα ποτέ δεν έφυγε από τις αγορές» και θλίβεται όταν βλέπει «τη λύπη της αντιπολίτευσης μπροστά στην έξοδο από την κρίση και το μνημόνιο» [Realnews, 23.03.14]. Προσπαθούν να φτιάξουν κλίμα στην κοινωνία και να πείσουν [Αντ. Σαμαράς, 27.03.14] ότι «αρχίζουμε πια, οριστικά, να βγαίνουμε από την κρίση και από τα μνημόνια», πιέζοντας, παράλληλα, για θετική ψήφο στο πολυνομοσχέδιο –«οι βουλευτές μας το ξέρουν. Είναι υπεύθυνοι και το έχουν αποδείξει»

Προμελετημένο έγκλημα

Καμιά «κόκκινη γραμμή», όμως, δεν κρατήθηκε γιατί ποτέ δεν υπήρξε. Κανένα χρέος δεν είναι βιώσιμο γιατί η όποια ρύθμιση θα αποφασισθεί μετά τις ευρωεκλογές, ενώ η έξοδος στις αγορές θα είναι πλήρως ελεγχόμενη. Η κυβέρνηση εξασφάλισε ανακωχή από την τρόικα και έστησε, σε συμπαιγνία μαζί της, μια επικοινωνιακή φούσκα προεκλογικής εξαπάτησης. Ήδη διαρρέουν σενάρια ότι πιθανή θεωρείται η έξοδος της Ελλάδος στις αγορές στο διάστημα 7 με 10 Απριλίου αν η Moody’s αναβαθμίσει την ελληνική οικονομία. Τότε θα εκδοθούν 5ετή ομόλογα με στόχο να αντλήσει 2 με 2,5 δισ. ευρώ με επιτόκιο 5,25% έως 5,5%. Μπορεί και να υλοποιηθεί το συγκεκριμένο σενάριο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι βγαίνουμε από την κρίση.
Μεγάλο παιχνίδι, όμως, έχει στηθεί γύρω και από τις τράπεζες με την κυβέρνηση να προσπαθεί αυτές να περάσουν είτε στους παλιούς ιδιοκτήτες τους, είτε σε ξένα funds χωρίς να λαμβάνει υπόψη ότι το κράτος για τη διάσωση τους διέθεσε πάνω από 38 δισ. ευρώ! Σκοπεύουν, μάλιστα να περάσουν διάταξη σύμφωνα με την οποία απαλλάσσονται τα μέλη του ΤΧΣ από κάθε ευθύνη για πράξεις που μπορεί να βλάψουν το δημόσιο συμφέρον, γεγονός που οδήγησε τον Αλ. Τσίπρα να επισημάνει ότι «οι βαρύτατες ποινικές ευθύνες των εμπλεκομένων δεν αίρονται από την ψήφιση του νόμου με στόχο την συγκάλυψη παράνομων πράξεων από τις οποίες προκύπτει ζημία του Δημοσίου εκ των προτέρων γνωστή». Και ο Αλ. Τσίπρας τόνισε ότι «και μόνο η μεθόδευσή τους αυτή, αποδεικνύει ότι το έγκλημά τους είναι προμελετημένο. Έγκλημα που στη νομική ορολογία ονομάζεται κακουργηματική απιστία σε βάρος του Δημοσίου. Αν και το ξέρουν λοιπόν ότι βλάπτεται το δημόσιο συμφέρον, νομοθετούν τη διάταξη που θα απαλλάσσει από κάθε ευθύνη όσους βλάψουν το δημόσιο συμφέρον».

Η κυβέρνηση εκτιμά ότι το πολυνομοσχέδιο θα ψηφιστεί ανεξάρτητα από τις οξύτατες διαφωνίες που υπάρχουν για το γάλα σε ΝΔ και ΠαΣοΚ –με την κυβέρνηση θα συνταχθεί και ο Α. Λοβέρδος. Στην τελική, πάντως, ρύθμιση για το γάλα δεν υπάρχει η λέξη «φρέσκο», γεγονός που, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι καθοριστικό για την πορεία προς τον αφανισμό της ελληνικής γαλακτοπαραγωγής –οι τρεις κατηγορίες θα είναι: το παστεριωμένο γάλα, το υψηλής θερμικής επεξεργασίας και το γάλα ημέρας.

Εκφυλισμός της Βουλής

Ο τρόπος, πάντως, που συντάχθηκε το πολυνομοσχέδιο, δηλαδή από την τρόικα, θέτει θέμα λειτουργίας της ίδιας της Βουλής. «Δυστυχώς ζούμε έναν εκφυλισμό της κοινοβουλευτικής διαδικασίας», τόνισε ο Γ. Δραγασάκης [Στο Κόκκινο 105.5, 28.03.14]. Πρόκειται, επεσήμανε, για «μια βαθιά αλλοίωση της δημοκρατίας και της δυνατότητας του λαού να παρεμβαίνει και να έχει γνώση των γεγονότων […] Είναι το νέο καθεστώς που θέλουν να επιβάλουν: η Βουλή να επικυρώνει αποφάσεις που έχουν ληφθεί αλλού και εκ των υστέρων να μαθαίνουμε την πραγματική τους σημασία».

Το πολυνομοσχέδιο έχει προκαλέσει κοινωνικές αντιδράσεις από τους κτηνοτρόφους, αρτοποιούς και φαρμακοποιούς, που βρίσκονται και σε απεργιακές κινητοποιήσεις, καθώς, όπως επεσήμαναν, διαλύεται ο παραγωγικός ιστός, καθιστώντας τη χώρα «κινεζοποιημένη επαρχία» της ΝΑ Ευρώπης. «Τα μέτρα που επιχειρεί να θέσει σε ψήφιση η κυβέρνηση με εκβιαστικά διλήμματα προς την ελληνική Βουλή, δεν έχουν μόνο καταστροφικές συνέπειες για τους κλάδους μας, ουσιαστικά αποτελούν συνολικό κίνδυνο για την ελληνική κοινωνία και την οικονομία της χώρας», αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Το σχέδιο της Γερμανίας

Η κυβέρνηση έχει ετοιμάσει σόου για το Eurogroup της Τρίτης που θα γίνει στην Αθήνα παρουσία και του Β. Σόιμπλε και στο οποίο θα ανακοινωθεί η εκταμίευση της δόσης. Την Αθήνα θα επισκεφτεί και η Α. Μέρκελ με την κυβέρνηση να επιθυμεί η επίσκεψή της να γίνει μέσα στον Απρίλιο καθώς εκτιμά ότι αν έρθει κοντά στις εκλογές οι αναμενόμενες διαδηλώσεις θα λειτουργήσουν σε βάρος της.

Το σχέδιο Βερολίνου και Αθήνας είναι η χρηματοδότηση, πλέον, της Ελλάδας από τις αγορές. Η απάντηση στο ποιος θα αγοράζει ομόλογα μιας πτωχευμένης χώρας έχει δοθεί από τις δηλώσεις του Μ. Ντράγκι [Σεπτέμβριος του 2012] ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα παρεμβαίνει και θα αγοράζει μαζικά όσα ελληνικά ομόλογα χρειάζονται για να πέφτουν τα επιτόκια στην αρχικά καθορισμένη τιμή τους [το ονομαζόμενο ΟΜΤ -Outright Monetary Transactions]. Παράλληλα κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών φλερτάρουν με την ιδέα να εξασφαλιστεί μια ανοιχτή γραμμή χρηματοδότησης από τον ESM για τη διετία 2015-2016 η οποία θα χρησιμοποιείται όταν υπάρχει οικονομικό αδιέξοδο.

Αυτή, όμως, η πρακτική δημιουργεί μια εικονική πραγματικότητα, ένα νέο «μνημόνιο», όπου το ελληνικό δημόσιο θα σωρεύει χρέη με μοναδική προοπτική να βουλιάζει συνεχώς η ελληνική οικονομία. Αποτελεί αυτό λύση;

- See more at: http://left.gr/news/o-ekfylismos-tis-dimokratias#sthash.H7kEKOTA.qVcDKb0H.dpuf

Μισθοί από 500 ευρώ, συντάξεις από 360...

Εργαζόμενους με μισθούς μέχρι 500 ευρώ και συνταξιούχους με συντάξεις από 360 ευρώ (εθνική σύνταξη από το 2015) διαμορφώνει ο μόνιμος μηχανισμός που εγκαθιστά το πολυμνημόνιο το οποίο τίθεται σε ψηφοφορία σήμερα στη Βουλή. Με συγκεκριμένες διατάξεις, εξαφανίζονται και τα τελευταία ψήγματα εργασιακών δικαιωμάτων, ενώ αποδομούνται πλήρως τα δικαιώματα που κατοχυρώθηκαν στην κοινωνική ασφάλιση τα τελευταία 50 χρόνια και το σύστημα από αναδιανεμητικό μετατρέπεται σε κεφαλαιοποιητικό.

Οι διατάξεις του περιβόητου πολυνομοσχεδίου που αποτυπώνουν την συμφωνία τρόικας και κυβέρνησης καθιερώνουν ενιαίο καθολικό μισθό για όλους από το 2017, χωρίς μισθολογίες ωριμάνσεις, η εργασία παραδίδεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα των «Εταιρειών Προσωρινής Απασχόλησης». Η κατάργηση τουλάχιστον 24 κοινωνικών πόρων που σήμερα χρηματοδοτούν επικουρικά ταμεία και ταμεία πρόνοιας, αλλά και η θεσμοθέτηση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στην επικουρική ασφάλιση, προκαλεί άμεση μείωση των επικουρικών συντάξεων μέχρι και 40% από τον προσεχή Ιούλιο και εξαφάνιση στην κυριολεξία των μελλοντικών επικουρικών απολαβών.

Τέλος οι τριετίες... 

Αναλυτικά στο πολυνομοσχέδιο, αν και δεν γίνεται ευθεία αναφορά στον κατώτατο μισθό, προβλέπεται η κατάργηση στην πράξη των τριετιών στον ιδιωτικό τομέα από το 2017, καθώς με συγκεκριμένη προσθήκη (στο τέλος του εδαφίου α της παραγράφου 1 του άρθρου 103 του Ν. 4172/2013 (Α' 167) αναφέρεται: "Ως τέτοιος νοείται μία μοναδική αξία (ποσό) αναφοράς". Δηλαδή με άλλα λόγια το υπουργείο Εργασίας (με τον περίφημο "μηχανισμό κατώτατου μισθού") προβλέπει πως ο κατώτατος μισθός από το 2017 θα νομοθετείται ως «μοναδική αξία», δηλαδή γυμνός από τριετίες, όπως απαιτούσε η τρόικα.

Σημειώνεται ότι η διάταξη στην οποία προστίθεται η φράση "μοναδική αξία" αναφέρεται στον νομοθετημένο (από το 2017 και μετά) κατώτερο μισθό για πλήρη απασχόληση για τους υπαλλήλους και εργατοτεχνίτες όλης της χώρας των οποίων η αμοιβή δεν καθορίζεται με άλλη σύμβαση. Μέχρι το 2017, όπως σημειώσαμε, και μόνο για τους μακροχρόνια ανέργους, άνω των 25 ετών, προβέπεται πως το κόστος των τριετιών μειώνεται στο μισό. Δηλαδή 5% για την πρώτη και έως 15% για την συμπλήρωση της εννιαετίας.

Ακόμα με το πολυνομοσχέδιο γενικεύεται η ενοικίαση εργαζομένων καθώς αίρονται οι όποιες προϋποθέσεις υπάρχουν μέχρι σήμερα, δηλαδή για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και έκτακτες εργασίες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όλοι ανεξαιρέτως οι εργοδότες θα μπορούν να νοικιάζουν εργαζόμενους από τις Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης. Μάλιστα με διάταξη του Πολυνομοσχεδίου μειώνεται από 6 σε 3 μήνες η απαγόρευση πρόσληψης ενοικιαζόμενου προσωπικού στην περίπτωση που ο εργοδότης πραγματοποιήσει απολύσεις και σε 6 από 12 μήνες αν έχει κάνει ομαδικές απολύσεις. Με άλλα λόγια με τη συγκεκριμένη διάταξη δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αντικαθιστούν το υπάρχον προσωπικό και στη θέση του να προσλαμβάνουν μέσω των ΕΠΑ ανέργους χωρίς τα βάρη μισθών και ασφαλιστικών εισφορών για τα οποία υπόχρεος είναι άμεσος εργοδότης, δηλαδή η ΕΠΑ.

Μόνιμος μηχανισμός περικοπών 

Σε βέβαιο «θάνατο» οδηγούνται οι επικουρικές συντάξεις, και σε όποια ταμεία διασωθούν, ως ένα πολύ χαμηλό επίδομα, θα ενσωματωθούν στις κύριες συντάξεις, καθώς η κατάργηση των κοινωνικών πόρων που θα στερήσει από τα ασφαλιστικά ταμεία έσοδα τουλάχιστον 1,8 δισ. ευρώ οδηγεί ταυτόχρονα σε οικονομικό αδιέξοδο το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ) που θα επωμισθεί και τα νέα ελλείμματα.

Το ΕΤΕΑ θα λειτουργεί για όσους ασφαλίζονται για πρώτη φορά από 1.1.2014 με βάση το διανεμητικό σύστημα προκαθορισμένων εισφορών με νοητή κεφαλαιοποίηση και το ίδιο σύστημα θα εφαρμόζεται και για τους ασφαλισμένους μέχρι 31.12.2013 για τον χρόνο ασφάλισης από 1.7.2014 και εφεξής.

Με άλλα λόγια με το νέο σύστημα σε όσα ταμεία έχουν ελλείμματα -με βάση και όσα προβλέπονται στον νόμο 4052/2012- θα εφαρμόζεται η περιβόητη "ρήτρα μηδενικού ελλείμματος" και θα περικόπτονται αυτομάτως οι παροχές (δηλαδή επικουρικές συντάξεις, μερίσματα και εφάπαξ). Για τον υπολογισμό των επικουρικών συντάξεων θα εφαρμοστεί ένα μεικτό σύστημα ανάλογα με την ημερομηνία "εξόδου", ενώ "ατομικές μερίδες" θα διαμορφωθούν σε φορείς επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας.

Πετρόπουλος Ανδρέας

Πηγή: avgi.gr

Η ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές του 1946

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαρτίου 31, 2014

Του Λεωνίδα Ορφανουδάκη

Με την ευκαιρία της επετείου της επετείου μεθαύριο της ΑΠΟΧΗΣ από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου του 1946 , την όποια αποφάσισαν ΕΑΜ και ΚΚΕ και έχοντας πλέον όλη εμπειρία και την γνώση , από τις συνέπειες που είχε εκείνη η απόφαση της αποχής για τον Ελληνικό λαό και τον τόπο μας , μεταφέρω εδώ λίγες σχετικές φράσεις του πατέρα μου εκείνη την εποχή τις οποίες φυσικά τις θυμάμαι σαν να τις άκουσα χθες  .

 «Μεγάλο λάθος κάνει το κόμμα

, έλεγε . Παραδίδει στο κράτος της δεξιάς,  καταγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους , όλους όσους θα πειθαρχήσουν καθώς και εκείνους που δεν θα πειθαρχήσουν στην αριστερή κομματική γραμμή  της αποχής . Έτσι θα δώσει εύκολη κα ασφαλή λύση στη δεξιά για να διαχωρίσει τους πολίτες σε δικούς της και σε αντίθετους . Θα της δώσει δηλαδή τα ονοματεπώνυμά εκείνων που ψήφισαν και αυτή από εκείνους και μόνο θα στελεχώσει την κρατική μηχανή . Η  υπηρεσία που της προσφέρουν με την αποχή είναι ανεκτίμητη για αυτήν . Δεν μπορώ να φανταστώ να μην καταλαβαίνουν πως έτσι δίνουν την ευκαιρία στη δεξιά να τοποθετήσει εκ του ασφαλούς μόνο δικούς της ανθρώπους , στο επίπεδο των πολιτικών αλλά κυρίως των δικαστικών αστυνομικών και των στρατιωτικών υπαλλήλων. Παράλληλα θα παραδώσουν ονομαστικά και τον κόσμο της αριστεράς  , για να τεθεί στο περιθώριο και να υποστεί πιθανές διώξεις»

Ο Διαχωρισμός και οι διώξεις έγιναν και συνετέλεσαν καταλυτικά στο να οδηγηθούμε σύντομα τότε , στον φοβερότερο εμφύλιο πόλεμο της νεότερης ελληνικής ιστορίας !

Τα επίσημο ποσοστό της αποχής στις εκλογές του 1946 ήταν 51,5% . Αυτό το κομμάτι του λαού από τότε και μέχρι το 1981 είχε τεθεί στο περιθώριο .

Σαν ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ στον πατέρα μου Γεώργιο Δημητρίου Ορφανουδάκη . Τον Δάσκαλο Δημοκράτη . Αγωνιστή της Ελευθερίας , σαν Αξιωματικός του Αλβανικού και του ΕΛΑΣ στη διάρκεια της Γερμανικής  κατοχής . Τον ένθερμο θαυμαστή του Ελευθερίου Βενιζέλου . Έτσι όπως τον έζησα και τον θαύμασα για να μείνουν κάπου καταγραμμένα τα λόγια του και σκέψεις του οι σχετικές με την ΑΠΟΧΗ του 46 !!

"Το Ποτάμι" και οι δημοσκοπήσεις:

 Η ύστατη προσπάθεια επιβίωσης του συστήματος

31/03/2014

13

To σύστημα που κυβερνά σήμερα κάνει μία ύστατη προσπάθεια να παραμείνει στην εξουσία και να παραδώσει ότι έχει απομείνει από τη χώρα στους δανειστές, αναδεικνύοντας σε… ρυθμιστές του πολιτικού σκηνικού ανύπαρκτες πρωτοβουλίες όπως «Το Ποτάμι», πριμοδοτώντας το με στημένες δημοσκοπήσεις που του δίνουν έως και 15%.

Σε ποιους; Σε ένα δήθεν πολιτικό κόμμα το οποίο δεν έχει καν θέσεις. Εδώ και εβδομάδες τώρα ούτε μία πολιτική θέση δεν έχει εκφραστεί. Καλή ή κακή. Το μόνο που διαφαίνεται είναι πώς «Το Ποτάμι» είναι μία gay-friendly κίνηση του συστήματος, υποστηριζόμενη από τα συστημικά media.  

Του πολιτικού συστήματος που εκπροσωπεί το οικονομικό-επιχειρηματικό σύστημα το οποίο πραγματικά κυβέρνα τη χώρα εξαθλιώνοντας τους Έλληνες για να κερδοσκοπεί στις πλάτες τους.

Ενός συστήματος που απέτυχε αρχικά με τους «58» και στη συνέχεια με την «Ελιά» να ενώσει τη διαλυμένη κεντροαριστερά και να στείλει τους ψηφοφόρους που πρόσκεινται σε αυτή να ψηφίσουν στις Ευρωεκλογές.

Στόχος με «Το Ποτάμι» είναι το ψαλίδισμα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μία μεγάλη διαφορά στις Ευρωεκλογές με τη ΝΔ (το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει) θα σήμαινε εθνικές εκλογές και πολιτικές ανατροπές. Κάτι που δεν συμφέρει καθ’ όλου το κατεστημένο.

Γίνεται τεράστια προσπάθεια αφενός από τη μία να φανεί η… ανάπτυξη και η επιτυχία της κυβέρνησης με το πρωτογενές πλεόνασμα (ποιο πρωτογενές πλεόνασμα όταν οι οφειλές του κράτους είναι δεκάδες δις ευρώ) και αφετέρου από στημένες δημοσκοπήσεις που θέλουν τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ να είναι στα ίδια ποσοστά και να αναδεικνύεται ως Τρίτη δύναμη «Το Ποτάμι».

Δεν κατεβαίνει στις Αυτοδιοικητικές εκλογές όχι γιατί δεν θα μπορούσε να βρει υποψήφιους για Περιφερειάρχες ή Δημάρχους, αλλά για να μην χαλάσει τη «σούπα» της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και στο δεύτερο γύρο λαμβάνοντας θέση υπέρ κάποιας υποψηφιότητας «προδώσει» τις σκοπιμότητες τους. Έτσι, αυτοί που το έστησαν και το «φουσκώνουν» «Το Ποτάμι» έχουν καθαρή στόχευση στις Ευρωεκλογές.

Είναι πρωτοφανές ένα κόμμα να λαμβάνει άμα της ανακήρυξης τους ποσοστά εισόδου στη Βουλή και μέσα σε λίγες εβδομάδες να συγκεντρώνει διψήφια ποσοστά. Πρόκειται για μία «εικονική πραγματικότητα» την οποία προβάλουν τα συστημικά ΜΜΕ.

Η δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στο «Έθνος της Κυριακής» και έδωσε 15% στο «Ποτάμι» έγινε για λογαριασμό του πρώην εργοδότη του Σταύρου Θεοδωράκη. Όπως άλλωστε και οι περισσότερες.

«Το Ποτάμι» παίρνει στις δημοσκοπήσεις 13% και 15% όταν στις συγκεντρώσεις που κάνει ο επικεφαλής του δεν πηγαίνουν παρά μόνο 15 άνθρωποι και αυτοί για να εκτονωθούν, παρά για να επιδοκιμάσουν την πρωτοβουλία, αφού δεν ακούν καμία πολιτική θέση.

Μέχρι τώρα, αυτό που χαρακτηρίζει το κόμμα είναι η πρωτοφανής δήλωση του μέλους του, του συγγραφέα Ν. Δήμου, ο οποίος αμφισβήτησε την επανάσταση του 1821 και μας είπε πώς τελικώς απέτυχε και «ελευθερωθήκαμε μόνο χάρη στις Μεγάλες Δυνάμεις».
 
Ότι όμως και να κάνει το σύστημα οι εκλογές είναι κοντά και το αποτέλεσμα θα είναι συντριπτικό κατά της πολιτικής που ασκείται τα τελευταία χρόνια.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΑΠΟΚΑΛΥΞΗ ΣΟΚ από την Ραχήλ Μακρή: «Τράπεζες μετέφεραν στα νησιά Κέυμαν 25 δισ. ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης!»

• 
  

Από το βήμα της Βουλής η Ραχήλ Μακρή εξαπέλυσε φοβερές καταγγελίες για ελληνικές τράπεζες που μετέφεραν στα νησιά Κέυμαν 25 δισ. ευρώ από την ανακεφαλαιοποίησή τους.

Διαβάστε τι ακριβώς είπε, όπως το ανάρτησε η ίδια στο facebook:

«Η ληστεία του Ελληνικού Λαού κορυφώνεται με τις διατάξεις για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Αφού ληστέψατε τους μικρομολογιούχους με το PSI και δώσατε τα λεφτά του Ελληνικού λαού στους τραπεζίτες, χωρίς να πάρετε τον έλεγχο τους, όπως συνέβη στην Αμερική.

Οι Έλληνες τραπεζίτες αποζημιώθηκαν στο ακέραιο, όχι μόνο για τις ζημιές που υπέστησαν από το κούρεμα ύψους 55% στα ομόλογα αξίας 56 δισ. ευρώ, που κατείχαν, αλλά και για τις ζημιές που υπέστησαν λόγω της ύφεσης. Αποκορύφωμα δε ήταν ότι 8,5 δισ. που περίσσεψαν από τα 50 δισ έμειναν παρακαταθήκη και τους περιμένουν μέχρι να αποσαφηνιστούν οι ανάγκες μιας νέας ανακεφαλαιοποίησης.

Βέβαια εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ανακαλύπτουμε οι τράπεζες αυτές να έχουν μεταφέρει κάτω από την μύτη των ελεγκτικών μηχανισμών, που εσείς ιδρύσατε, το χαρτοφυλάκιο χορηγήσεων τους, ύψους 25 δισ., στα νησιά Κέυμαν.

Όπως αποδεικνύεται με έγγραφο, το οποίο σας καταθέτω και αφορά μόνο μια τράπεζα. Γιατί κύριε Υπουργέ Οικονομικών μετέφεραν το χαρτοφυλάκιο τους στα νησιά Κέυμαν;

Μήπως για να μην φορολογούνται τα κέρδη.

Ακόμη η ίδια τράπεζα είχε συνάψει ομολογιακό δάνειο ύψους 20 δισ. ευρώ με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου γεγονός που σημαίνει ότι αν δεν το πληρώσει, θα το πληρώσει ο Ελληνικός Λαός.

Για τον έλεγχο των τραπεζών ιδρύσατε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και διορίσατε σε αυτό κομματικούς εκλεκτούς με υπέρογκους μισθούς.

Όπως αποδεικνύεται από τα ανωτέρω έγγραφα το Ταμείο αυτό αποδείχθηκε τελείως ανίκανο να επιβλέψει την τραπεζική αγορά, αφού επέτρεψε να φύγουν τα λεφτά της ανακεφαλαιοποίησης των Ελλήνων Πολιτών σε θυγατρικές υπεράκτιες εταιρίες.

Καταθέτω στα πρακτικά και τα υπόλοιπα 20 δισ. ευρώ της συγκεκριμένης Τράπεζας».

tribune.gr

eglimatikotita