Η τελευταία ζαριά του Σαμαρά!

“ Αν το πολιτικό παιχνίδι παιζόταν χωρίς ζάρια, η κυβέρνηση θα έπρεπε να παραιτηθεί, προκηρύσσοντας εκλογές. Ο σχεδιασμός της έχει πλήρως καταρρεύσει ”

Του Στέλιου Κούλογλου

• Εκτύπωση 
• E-mail

Αν το πολιτικό παιχνίδι παιζόταν χωρίς ζάρια, η κυβέρνηση θα έπρεπε να παραιτηθεί, προκηρύσσοντας εκλογές. Ο σχεδιασμός της έχει πλήρως καταρρεύσει. Υποτίθεται ότι με βάση το-ποιος το θυμάται ακόμη;- success story, η χώρα ήταν έτοιμη να βγει από τα μνημόνια και την επιτήρηση των δανειστών και να πάρει τον δρόμο της ανάκαμψης.

Σύμφωνα με όσα έλεγε το καλοκαίρι, ακόμη και η συνάντηση με την τρόικα, για την αξιολόγηση της πορείας του ελληνικού προγράμματος, θα γινόταν στο Παρίσι και όχι στην Αθήνα. Τρεις μήνες αργότερα, για την ίδια αξιολόγηση που δεν έχει γίνει ακόμη, η κυβέρνηση έφθασε να εκλιπαρεί τους δανειστές για να έρθουν στην Αθήνα. Και αντί η χώρα να βγει από το μνημόνιο, ο κ. Βενιζέλος ανακοίνωσε προχθές ότι «πιθανώς» να παραταθεί για «τεχνικούς λόγους».

Οι λόγοι είναι φυσικά πολιτικοί. Η βασική αιτία της πλήρους κυβερνητικής αποτυχίας είναι ότι αθέτησε απροκάλυπτα την βασική επαγγελία,χάρις στην οποία είχε εκλεγεί το 2012: την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Ο κ. Σαμαράς εναπόθεσε όλες τις ελπίδες του στην κυρία Μέρκελ και στις υποσχέσεις που του έδωσε ότι, αν εφαρμόσει τα μνημόνια όσο πιο πιστά γίνεται, θα τον βοηθούσε κυρίως στην λυδία λίθο του ελληνικού προβλήματος, το χρέος. 

Πρόκειται για πλήρη άγνοια των κανόνων της πολιτικής: από επιστρατεύσεις μέχρι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ο πρωθυπουργός εφάρμοσε όσο πιο αμείλικτα γίνεται τις οδηγίες, χωρίς κανένα εναλλακτικό σχέδιο, αν η άλλη πλευρά δεν τηρήσει τις υποσχέσεις της. Για να συνειδητοποιήσει φέτος ότι το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες ετοιμάζονταν να τον πετάξουν σαν στημένη λεμονόκουπα.

Ακολούθησαν μερικές εβδομάδες στις οποίες, πέρα από το μίνι κραχ στην οικονομία, καταβαραθρώθηκε και η εθνική μας αξιοπρέπεια. Τα διαδοχικά «αδειάσματα» της κυβέρνησης από τις Βρυξέλλες, που έφτασαν να πουν ότι δεν ήξεραν για την συνάντηση στο Παρίσι. Τα ήξεις-αφήξεις της Μέρκελ, το κατσάδιασμα Χαρδούβελη στο Eurogroup και το «έχετε 20λεπτά» της κυρίας Λαγκάρντ στην ελληνική αντιπροσωπεία, που είχε επισκεφτεί την Ουάσιγκτον. Με αποκορύφωμα το mail της τρόικας το οποίο διέτασσε την ελληνική κυβέρνηση να αλλάξει τον νόμο για τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ, που είχε ψηφιστεί μόλις 2 μέρες πριν. Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος υπάκουσαν και σε αυτό, αλλά πάλι η τρόικα δεν φάνηκε στην Αθήνα.

Την ίδια ώρα, δύο άλλες χώρες της ΕΕ παραβίαζαν με το έτσι θέλω το Σύμφωνο Σταθερότητας. Αν εφαρμόζονταν οι μερκελικοί κανόνες, οι προϋπολογισμοί της Γαλλίας και της Ιταλίας θα έπρεπε να είχαν ήδη απορριφθεί από τις Βρυξέλλες, αλλά οι τελευταίες θα κάνουν τα στραβά μάτια, όπως οριστικοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα. Εντάξει, η Ελλάδα είναι σε πολύ χειρότερη θέση, αλλά από την αρχή της κρίσης της ευρωζώνης ακόμη και ασθενέστερες χώρες, όπως η Πορτογαλία ή η Ιρλανδία αντιμετωπίζονται καλύτερα. 

Δεν πρόκειται για καμιά συνωμοσία ανθελλήνων: απλώς ούτε η σημερινή κυβέρνηση ούτε οι προηγούμενες έχουν τολμήσει να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά και να διαπραγματευτούν. Γιατί αυτό που έγινε και στο Παρίσι μάλλον την ταινία με το τελευταίο τανγκό θυμίζει, παρά διαπραγμάτευση.

Αντί να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να το παίξει στα ζάρια. Το σχέδιο είναι το εξής: θα υπάρξει μια συμφωνία με την τρόικα στην οποία θα ικανοποιούνται όλες οι απαιτήσεις της, από νέες απολύσεις μέχρι μείωση όλων των συντάξεων. Η συμφωνία δεν θα βαπτιστεί μνημόνιο και θα ανακοινωθεί μόνο στις γενικές της γραμμές. Παράλληλα τον Ιανουάριο θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες προεδρικής εκλογής και στους βουλευτές θα τεθεί το δίλημμα αν θα επιλέξουν την συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας με τις όποιες νέες, ασαφείς δεσμεύσεις,  ή «περιπέτειες» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα θα εξασκηθούν κάθε λογής πιέσεις, εσωτερικές και διεθνείς και θα χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα ώστε να εξευρεθούν οι 180 βουλευτές, όπως δείχνει και η καταγγελία για την απόπειρα δωροδοκίας της βουλευτού των ΑΝΕΛ με 3 εκατομμύρια.

Τα πολιτικά ήθη και η οικονομία θα υποστούν νέες ζημιές, οι ξένες παρεμβάσεις θα πολλαπλασιαστούν. Αλλά η εξουσία είναι γλυκιά και οι ιδιωτικοποιήσεις που προλαβαίνουν να γίνουν εξαιρετικά κερδοφόρες-σε προσωπικό επίπεδο. Χώρια ότι στην «μπαρμπουτιέρα» Ελλάδα, όλα και κάποια έκτακτα γεγονότα μπορούν να συμβούν.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Πολιτική και οικονομική Αγορά»

ΠΗΓΗ: tvxs.gr

Το τέλειο αδιέξοδο για την κυβέρνηση

08:49 | 04 Δεκ. 2014

  

Από εξαιρετικά πιθανή έως βέβαιη θεωρείται πλέον η επίσπευση της προεδρικής εκλογής. Η διαδικασία λέγεται ότι θα ξεκινήσει στις 12 Ιανουαρίου, χωρίς να αποκλείεται και ακόμη νωρίτερα. Οι τελικές αποφάσεις θα παρθούν μετά το Eurogroup της Δευτέρας όπου θα ανοίξουν τα χαρτιά τους οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης για το ελληνικό ζήτημα. Αυτή τη στιγμή το καλύτερο σενάριο που υπάρχει στο τραπέζι είναι η παράταση του τρέχοντος προγράμματος που ολοκληρώνεται τον Δεκέμβριο, με το Βερολίνο να θέλει εξάμηνη παράταση κάτι που φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση το Μέγαρο Μαξίμου. Το θέμα θα συζητηθεί σήμερα σε επίπεδο Euroworking Group, ενώ η ελληνική πλευρά δεν έχει απαντήσει στο e mail της Τρόικας που ζητά περισσότερα μέτρα από αυτά που έχει αποδεχθεί η κυβέρνηση για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού 2015.

Μεταξύ των βουλευτών της συμπολίτευσης επικρατεί μεγάλη ανησυχία γιατί αντιλαμβάνονται ότι οι θεσμικοί εταίροι και πιστωτές όχι απλώς εγκαταλείπουν την κυβέρνηση, αλλά συμπεριφέρονται τιμωρητικά. Η ανακοίνωση που έγινε χθες από την Κομισιόν  ότι δεν πρόκειται να ζητηθεί η υπογραφή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ σε οποιαδήποτε συμφωνία προκάλεσε κατάρρευση και των τελευταίων προσδοκιών της συγκυβέρνησης ότι θα μπορέσουν να στηρίξουν τη θεωρία πως το αδιέξοδο οφείλεται στη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Άλλωστε, τόσο ο εκπρόσωπος της γερμανικής καγκελαρίας όσο και κοινοτικός αξιωματούχος που έκανε ενημέρωση χθες στις Βρυξέλλες υποστήριξαν ότι δεν ασχολούνται με τις ελληνικές εκλογές. Είτε το εννοούν είτε όχι, το άδειασμα της κυβέρνησης είναι απόλυτο. Μέχρι τώρα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έπαιζαν το χαρτί της στήριξης από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες καταγγέλλοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντιευρωπαϊκή δύναμη. Τώρα, δεν υπάρχει αυτή η κάλυψη, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε εκλογικό δίλημμα στα μέτρα της κυβέρνησης.

Στο Μέγαρο Μαξίμου το κλίμα είναι πολύ βαρύ. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός προσπάθησε να συνεννοηθεί με την Α. Μέρκελ, τον Ζ.Κ.Γιούνκερ και την Κρ. Λαγκάρντ αλλά δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Είναι, άλλωστε, σαφές ότι οι εκπρόσωποι της Τρόικας κινούνται βάσει οδηγιών άνωθεν και δεν αυτενεργούν.

Σενάρια εκλογών ακόμη και πριν από την προεδρική εκλογή σε σκηνικό ρήξης με την τρόικα δίνουν και παίρνουν, ενώ ο πρωθυπουργός ενθαρρύνεται να μην κάνει άλλες υποχωρήσεις από συνεργάτες του και στελέχη της ΝΔ. Υπάρχουν και αυτοί που ακόμη πιστεύουν σε μια θετική εξέλιξη της τελευταίας στιγμής, αλλά υπάρχουν και ελληνικές τραγωδίες που ολοκληρώνονται χωρίς να εμφανιστεί ο από μηχανής Θεός.

 Ανάρτηση από TVXS Ανάλυση

Τραγικές διαστάσεις της ανεργίας των νέων στην Ελλάδα

Τραγικές είναι οι διαπιστώσεις πρόσφατης έρευνας για την ανεργία των νέων στην Ελλάδα. Μακροχρόνια άνεργοι, εκτός αγοράς εργασίας είναι το 53% των νέων στη χώρα μας για περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ μόλις δύο στους δέκα στις ηλικίες 20-24 είναι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ. Το ρόλο του υποστηρικτή έχει η οικογένεια, αφού από αυτήν επτά στους δέκα άνεργους νέους δέχονται σημαντική βοήθεια για να επιβιώσουν.

Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα της  έρευνας που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο «In4Youth – Διαδικασίες ένταξης στην αγορά εργασίας των νέων σε περίοδο οικονομικής κρίσης», η οποία έγινε στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, τη Θεσσαλονίκη - Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014 και το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών.

Σύμφωνα με την έρευνα:

Στις ηλικίες 15-34 εργάζονται μόλις οι τέσσερις στους δέκα. Άνεργοι δηλώνουν το 30,6%, ενώ το 28,5% απαντά «δεν αναζητώ εργασία».

Το 53% των άνεργων νέων βρίσκονται σε καθεστώς ανεργίας μακράς διαρκείας (πάνω από 12 μήνες), σε συνδυασμό με περιστασιακή άτυπη εργασία.

Μόλις το 22% των ανέργων νέων ηλικίας 20-24% είναι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ, ενώ αυτοί που παίρνουν επίδομα στην ηλικία αυτή δεν ξεπερνούν το 0,70%!

Το ποσοστό των άνεργων νέων που αναζητούν για πρώτη φορά εργασία στις ηλικίες 25-34 ετών ανέρχεται στο 45% αυτής της ομάδας και στο 7% του συνόλου των ανέργων. Πρακτικά, σημαντικός αριθμός νέων εισέρχεται για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας, πολύ καθυστερημένα.

Η έρευνα επιβεβαιώνει και την ισχυρή παρουσία του πελατειακού συστήματος στην Ελλάδα. Οι μεγαλύτερες ηλικίες, 30-34 ετών, απευθύνθηκαν πιο συχνά (ποσοστό 44%) σε πολιτικούς «φίλους» για να βρουν εργασία.

Το 72% των άνεργων νέων απάντησε ότι δέχεται βοήθεια από την οικογένεια «συχνά έως πολύ συχνά», το 19,4% «μερικές φορές» και μόλις το 6,2% απάντησε «σπάνια».

Το 53% των άνεργων νέων που δέχονται συχνά ή πολύ συχνά βοήθεια από την οικογένεια διαφωνούν ότι κινδυνεύουν από κοινωνικό αποκλεισμό.

Το 15,8% των άνεργων νέων του δείγματος παρουσιάζουν οικογενειακό εισόδημα μικρότερο από 500 ευρώ, ενώ ποσοστό 28,7% παρουσιάζει εισόδημα μικρότερο από 1.000 ευρώ. Η ανεργία συνδυάζεται έτσι άμεσα με τον κίνδυνο φτώχειας για το 44,5 των νέων και των νοικοκυριών στα οποία ζουν. 

- See more at: http://www.drachmi5.gr/oikonomia/tragikes-diastaseis-tis-anergias-ton-neon-stin-ellada#sthash.t0o74R24.dpuf

Δίλημμα Σαμαρά Λίγο Πριν το Τέλος

                                    Γόρδιος δεσμός κυβέρνησης-τρόικας

      

Δίλημμα Σαμαρά πριν το τέλος: Να υπογράψει τη συμφωνία με την τρόικα και να φρενάρει την πτώση του ή να προχωρήσει σε εκλογικό ελιγμό με αφορμή τον Πρόεδρο και παράταση του Μνημονίου Χωρίς οδό διαφυγής έχει βρεθεί ο Αντ. Σαμαράς, καθώς οι δύο επιλογές που του προσφέρονται είναι η μία χειρότερη από την άλλη και επιδεινώνουν τη θέση της κυβέρνησής του. Η τρόικα ζητεί το σύνολο των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση άμεσα και, αμέσως μετά, τα μέτρα που θα συνοδεύουν τη νέα "πιστωτική γραμμή", επιλογή που, αν γίνει, θέτει σε κίνδυνο τη συνοχή της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή και, με βεβαιότητα, επιβαρύνει τη θέση της κυβέρνησης σε πιθανές εκλογές. Η άλλη επιλογή είναι η επίσπευση της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας στο όνομα της επίλυσης του "πολιτικού προβλήματος" και, σε περίπτωση αποτυχίας ανάδειξης Προέδρου, η προσφυγή στις κάλπες χωρίς να έχουν ληφθεί τα μέτρα. Όμως το πρόβλημα σ' αυτή την περίπτωση είναι ότι κάτι τέτοιο συνοδεύεται από παράταση του τρέχοντος Μνημονίου.

Γόρδιος δεσμός κυβέρνησης - τρόικας

Μονότονα και αποπροσανατολιστικά οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι διαθέτει Plan B και τον καλούν να το αποκαλύψει, ισχυριζόμενοι ότι το πρόγραμμά του δεν θα γίνει αποδεκτό από τους πιστωτές και αναπόδραστα... θα 'ρθει η καταστροφή. 

Η αλήθεια, όμως, αποκαλύπτεται διαφορετική. 

Η ίδια η κυβέρνηση στα mail που έχει απευθύνει -ικετευτικά...- προς τους πιστωτές όχι μόνον υποχωρεί από τις περιβόητες "κόκκινες γραμμές" της, αλλά δεσμεύεται ότι θα υποχωρήσει και σε άλλα μείζονα ζητήματα, "αν κριθεί αναγκαίο", αργότερα εντός του έτους.

Το κυβερνητικό Plan B αφορά μέτρα που προσβάλλουν οριζόντια, κατά μέτωπο, την κοινωνία, όπως η κατάργηση της έκπτωσης του 30% για την εισφορά κοινωνικής αλληλεγγύης, που είχε τεθεί ως έκτακτο και έχει μετατραπεί σε τακτικό φορολογικό μέτρο. 

Ανάλογες οδυνηρές εκπλήξεις επιφυλάσσει π.χ. για τον ΦΠΑ στα νησιά, ενώ έπεται η συνέχεια με το ασφαλιστικό. 

Όσο μαθαίνουμε και αποκρυπτογραφούμε το περιεχόμενο των μυστικών mail, τόσο διαπιστώνουμε ότι στα ψιλά γράμματα κρύβεται όχι μόνον η εμπέδωση, αλλά και η επέκταση του καθεστώτος της μνημονιακής λιτότητας. 

Το Plan B της κυβέρνησης είναι η επόμενη σελίδα του Plan A!

Η κυβέρνηση ζητεί προεκλογικές διευκολύνσεις από την τρόικα, δηλαδή ρουσφέτι! 

Δεσμεύεται για μέτρα που θα εφαρμοστούν μετεκλογικά από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και, εν όψει αυτής της προσφοράς, επιδιώκει εμμέσως πολιτική στήριξη. 

Θυσιάζει κοινωνικές κατακτήσεις για να κερδίσει την προσωρινή εύνοια των πιστωτών.

Πρόκειται για γνωστό παλαιοκομματικό παιχνίδι εις βάρος του λαού. 

Για την τακτική των τετελεσμένων, ώστε να καταστεί δυσχερέστερη η εφαρμογή της λαϊκής εντολής για τη δημοκρατική ανατροπή και την ακύρωση του Μνημονίου της λιτότητας. 

Πρόκειται για άλλο ένα τέχνασμα που επιβεβαιώνει τη διευρυνόμενη κρίση νομιμοποίησης, πολιτικής και ηθικής. 

Γεγονός που καθιστά επιβεβλημένη και αναγκαία την προσφυγή στις εκλογές, διότι διαφορετικά αναπαράγεται η πολιτική κρίση και μεγαλώνει η πολιτική αποσταθεροποίηση. 

Κι όταν λέμε πολιτική αποσταθεροποίηση δεν εννοούμε την καταρράκωση του κύρους της χρεοκοπημένης κυβέρνησης, αλλά το γεγονός ότι ο Σαμαράς, γαντζωμένος στην εξουσία, μετέρχεται κάθε μέσο για να αποφύγει τη λαϊκή κρίση.

Οι πιστωτές ολοένα και περισσότερο συνειδητοποιούν ότι η κυβέρνηση Σαμαρά είναι πολιτικά έκθετη και δεν μπορεί να υποστηρίξει μια συμφωνία στη βάση των μνημονιακών δεσμεύσεών της. 

Πόσο μάλλον μια συμφωνία με νέες οδυνηρές δεσμεύσεις, που θα συνοδεύουν την περιβόητη πιστοληπτική γραμμή. 

Ποιος θα κόψει αυτόν τον πολιτικό γόρδιο δεσμό;

ΣΤΟ ΔΥΣΒΑΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ 180 ΨΗΦΩΝ! Ο ΣΑΜΑΡΑΣ!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΣΤΟ ΠΑΛΑΜΗΔΙ 

 

Του ΤΑΣΟΥ ΚΑΝΤΑΡΑ*

Εξ αρχής ήταν φανερό, πως η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, στήριζε όλες της τις ελπίδες, σε μια θετική έκβαση των διαπραγματεύσεων, για την τρέχουσα αξιολόγηση του μνημονιακού προγράμματος.

Πως οι συνομιλίες αυτές, θα διόρθωναν έστω και ελάχιστα, τοΒατερλώ της απόπειρας εξόδου στις αγορές.  Πως θα μπορούσε κατόπιν, να πλασαριστεί  στον ελληνικό λαό, μια περιγραφή «μεταβατικού» προγράμματος, από το μνημονιακό καθεστώς.

Η εξέλιξη, δεν φαίνεται να δικαιώνει τις προσδοκίες του κ. Σαμαρά.  Παρίσι,  τηλεδιασκέψεις, ξανά  Παρίσι. Ένα βήμα μπρός, δύο πίσω! Η χώρα δεν πρόκειται να εισέλθει,  σε κανένα μεταβατικό καθεστώς. Με την πολιτική της υποτέλειας που ακολουθεί η κυβέρνηση, το μνημονιακό πρόγραμμα, θα παραμείνει ανέγγιχτο και πιθανά θα γίνει πιο επαχθές.

Αύξηση του ΦΠΑ, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μείωση συντάξεων, επανεξέταση των 100 δόσεων και πολλά άλλα προαπαιτούμενα, περιμένουν τον ελληνικό λαό.

Τα σιδηρά δεσμά της τρόϊκα και των πιστωτών, δεν αφήνουν περιθώρια χαλάρωσης. Ο θησαυρόςτης πολυπόθητης συμφωνίας, που θα υπονοεί έστω αμυδρά, την έξοδο από την μνημονιακή κατάσταση, αποδεικνύεται άνθρακες!

Οι «προστάτες» και κυρίως οι λεγόμενες αγορές, έδειξαν ποιος έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Η πιθανότητα της σύγκρουσης μαζί τους, ως μια επιλογή του κ. Σαμαρά, δεν θα μπορούσε να έχει θέση στο μυαλό του, για αυτονόητους λόγους. Έμεινε η υποταγή, η άνευ όρων. Και αυτή κυριαρχεί! Με την μοναδική πια επιλογή, να σερβιριστεί αυτή ως επιτυχία.

Ποντάροντας πάνω απ όλα, στην «ευγενική» συμβολή των κυρίαρχων ΜΜΕ. Τον ελληνικό λαό, γνωρίζει βέβαια ο κ. Σαμαράς, πως τον έχει «χάσει». Γι' αυτό ξορκίζει με κάθε τρόπο τις εκλογές. Δεν τρέφει αυταπάτες. Το τεστάρισε και το κατάλαβε πολύ καλά,  στην επίσκεψη στο Ναύπλιο.

Εκεί, που μετά το φιάσκο της διαπραγμάτευσης, επέλεξε να δοκιμάσει τα πατήματα του  σε ελληνικό έδαφος. Τώρα τα δόντια της τρόϊκα, θα φαντάζουν πιο φιλικά, από τις αποδοκιμασίες των θυμάτων της πολιτικής του.

Ουδείς άλλος πρωθυπουργός στην ιστορία αυτής της χώρας, δεν βρέθηκε σε αντίστοιχη τραγική κατάσταση. Ίσως ο Αλέξανδρος Κορυζής,  όταν είδε τη χώρα να καταλαμβάνεται το 1941, από την πολεμική μηχανή του Άξονα.   Αλλά εκείνος, είχε την ευαισθησία  να αυτοκτονήσει. Αναλαμβάνοντας ευθύνες, που δεν τον αναλογούσαν.

Ο σημερινός βέβαια, δεν σκέφτεται κάτι τέτοιο. Ούτε καν, να αποχωρήσει. Έχει εκκρεμείς «εθνικούς» στόχους! Θέλει να καταφέρει να συγκεντρώσει 180 πρόθυμους βουλευτές, έτσι ώστε να συνεχίσει η χώρα, να προσφέρει θυσίες στον Μινώταυρο της οικονομικής μηχανής του Άξονα, για ενάμιση ακόμη χρόνο. Περί αυτού πρόκειται.

Όμως τίποτα δεν του βγαίνει του κ. Σαμαρά, το τελευταίο τρίμηνο. Ο λόγος δεν είναι, πως δεν ανέλυσε καλά τις αντικειμενικές συνθήκες. Υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του. Δεν κατάλαβε, πως στην σκακιέρα του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, του ιδεολογικού ευαγγελίου του δηλαδή, με τις πολιτικές προτεκτοράτου δεν μπορείς να επηρεάσει το ελάχιστο.

Ή μπορεί και να θεώρησε, πως είναι το ίδιο να έχει απέναντι του, τους εκπροσώπους του κυρίαρχου  οικονομικού συστήματος και τον Κίρο Γκλιγκόρωφ.

Ο δρόμος προς την Προεδρική εκλογή, καθίσταται μετά απ όλα αυτά, πραγματικό μαρτύριο για τον κ. Σαμαρά.  Και οι εικόνες του Ναυπλίου, θα γίνονται καθημερινός εφιάλτης, για τους «πρόθυμους» του ελληνικού κοινοβουλίου!  Η χώρα έχει εισέλθει, στο πιο κρίσιμο και συνάμα το πιο ενδιαφέρον δίμηνο, της μεταπολιτευτικής της ιστορίας!

* Ο Τάσος Κανταράς είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος Αγροτικής Πολιτικής του Κόμματος. Από το 2002, ασχολείται ενεργά με τη Τοπική Αυτοδιοίκηση.    

Πηγή: news247.gr ανάρτηση iskra

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ ’44

(1ο ΜΕΡΟΣ)

(Τετ. 3/12/14 - 14:30)

Tου ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ*  

Η μάχη των 33 ημερών στην Αθήνα, τον Δεκέμβρη του ’44, ανάμεσα στον ΕΛΑΣ από την μία πλευρά και στα Αγγλικά στρατεύματα κατοχής και τους ντόπιους συνεργάτες τους από την άλλη έμεινε στην ιστορία με διάφορες ονομασίες. Οι όροι«Μάχη της Αθήνας» και «Ο Μεγάλος Δεκέμβρης» χρησιμοποιήθηκαν από την ΕΑΜική πλευρά για να υποδηλώσουν τη σπουδαιότητα αλλά και την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης - όπως αποδείχτηκε ιστορικά- του αγώνα ενός μεγαλειώδους κινήματος που γεννήθηκε με την έναρξη της τριπλής φασιστικής κατοχής και γιγαντώθηκε στα χρόνια της Αντίστασης στον κατακτητή δημιουργώντας όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις της κοινωνικής αλλαγής στην Ελλάδα.

Ο όρος «Δεκεμβριανά» ανήκει στους αντιπάλους του ΕΑΜ και είχε ως στόχο να καλλιεργήσει την εντύπωση πως επρόκειτο για ένα κίνημα σαν εκείνα τα στρατιωτικά κινήματα- πραξικοπήματα που είχαν στόχο την αρπαγή της εξουσίας από τους νόμιμα κατέχοντες αυτήν και που πολλές φορές μέχρι τότε είχε γνωρίσει στην ιστορία της η Ελλάδα. Επρόκειτο για μια σαφή προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας που πήρε αποκρουστικές διαστάσεις στη συνέχεια καθώς συνδέθηκε με τον απηνή διωγμό μέχρις φυσικής εξοντώσεως των αγωνιστών της αντίστασης, των κομμουνιστών, αριστερών και δημοκρατικών πολιτών.

Σήμερα, απ’ αυτούς που χρησιμοποιούν τον όρο «Δεκεμβριανά» μόνο ελάχιστοι είναι αυτοί που εννοούν τα ίδια με τους τότε αντιπάλους του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τον όρο αποϊδεολογικοποιημένα και περιγραφικά ώστε με μία λέξη να γίνεται αντιληπτή η αναφορά στο ιστορικό γεγονός ανεξαρτήτως πως το προσεγγίζει και πως το αποτιμά ο καθένας.

Παρόλα αυτά ο Δεκέμβρης του 1944 ήταν για τον ελληνικό λαό «ο Μεγάλος Δεκέμβρης». Η κορύφωση και η ολοκλήρωση- όπως προαναφέραμε της πρώτης φάσης, της εξ αντικειμένου πάλης για την εξουσία του κινήματος της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. Το χαρακτήρα εκείνης της μάχης των 33 ημερών τον είχαν δώσει οι ίδιοι οι αντίπαλοι του ΕΑΜικού κινήματος δηλαδή οι Εγγλέζοι και οι ντόπια αστική τάξη που αργότερα μίλησαν για πόλεμο αποτροπής της κυριαρχίας του κομμουνισμού στην Ελλάδα. Πράγμα που σημαίνει πως μια νίκη του ΕΛΑΣ στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του ’44 θα ήταν μια νίκη στο νευρικό κέντρο ισχύος του λεγόμενου δυτικού κόσμου, μιαδιεθνούς σημασίας αντιιμπεριαλιστική νίκη που θα άνοιγε το δρόμο για την κοινωνική αλλαγήστη χώρα.

[Ο Εργατικός Αγώνας ανοίγει σήμερα μια σειρά ιστορικών δημοσιευμάτων στο Μεγάλο Δεκέμβρη με αφορμή την συμπλήρωση των 70 χρόνων από τότε. Στόχος μας είναι να δώσουμε όσο το δυνατό ολοκληρωμένα το ιστορικό γεγονός αλλά και να απαντήσουμε σε μια σειρά διαστρεβλώσεις της ιστορίας του εργατικού - λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος που δεν εμφανίστηκαν μόνο στο παρελθόν αλλά με διάφορους τρόπους επανέρχονται και σήμερα].

Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

«…Και ξημέρωσε η 3 του Δεκέμβρη. Τρεις του Δεκέμβρη!… Όποιος έζησε στις 3 του Δεκέμβρη, στις 4 μπορούσε να πεθάνει. Ο προορισμός του ανθρώπου, που είναι: να κάνει κάτι μεγάλο ή να ζήσει κάτι μεγάλο εκπληρώνεται. Γιατί ο λαός, ο Αθηναϊκός λαός, κείνη τη μεγάλη μέρα αποκαλύφθηκε μπροστά στο ίδιο του το μεγαλείο»

Μενέλαος Λουντέμης^[1]

Το πρωί της Κυριακής 3 Δεκεμβρίου του 1944 ο Ριζοσπάστης κυκλοφόρησε έχοντας στην κορυφή της πρώτης του σελίδας το κάλεσμα του ΕΑΜ για το μεγάλο συλλαλητήριο που θα γινόταν εκείνη τη μέρα. «Όλοι σήμερα στις 11 στο συλλαλητήριο του ΕΑΜ στο Σύνταγμα- Κάτω η κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου! Εμπρός για κυβέρνηση ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ Εθνικής Ενότητας!», ήταν οι πρώτες τυπωμένες φράσεις της εφημερίδας, που έπεφταν αμέσως στα μάτια του αναγνώστη.

Στη δεύτερη σελίδα, υπό τον τίτλο «Αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ» ο αναγνώστης μπορούσε να διάβαζε εν συντομία το πολιτικό στίγμα των ημερών: «Απηχώντας τη γενική απαίτηση του ελληνικού λαού να προστατευθούν οι ελευθερίες του, να εξασφαλιστεί η ομαλή δημοκρατική εξέλιξη της χώρας, να συλληφθούν όλοι οι προδότες και οι δοσίλογοι, να πέσει η κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου και να σχηματιστεί κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας, η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜσε έκτακτη χθεσινοβραδινή συνεδρίασή της πήρε τις πιο κάτω αποφάσεις: 1. Να απευθύνει έκκληση στις Κυβερνήσεις των Συμμάχων Μ. Βρεττανίας, Σοβιετικής Ένωσης και Αμερικής. 2. Να οργανωθεί παλλαϊκή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος σήμερα στις 11 το πρωί όπου θα μιλήσουν εκπρόσωποι των Εαμικών κομμάτων. 3. Να οργανωθεί και να κηρυχθεί παλλαϊκή απεργία για τη Δευτέρα 4 Δεκέμβρη. 4. Να ανασυγκροτηθεί η Κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ».

Ειδικά για την τελευταία απόφαση, στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας, υπό τον τίτλο«Ανασυγκροτήθηκε η ΚΕ του ΕΛΑΣ», υπήρχε η εξής είδηση: «Στη χθεσινή της συνεδρίαση η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ αποφάσισε την ανασυγκρότηση της Κεντρικής Επιτροπής του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ). Η Κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ ανέλαβε την ανώτατη διοίκηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής ολόκληρης της χώρας»^[2].

Χωρίς αμφιβολία τα πράγματα ήσαν πάρα πολύ σοβαρά κι εκείνη την Κυριακή έμελλε να πάρουν έναν ποιοτικά διαφορετικό δρόμο. Μια μέρα πριν, είχε προκληθεί πολιτική κρίση στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Γ. Παπανδρέου με κύρια αφορμή το στρατιωτικό ζήτημα που επικεντρωνόταν στην απαίτηση του αστικού πολιτικού κόσμου και των Εγγλέζων να διαλυθεί ο ΕΛΑΣ. Οι Εαμίτες υπουργοί είχαν όλοι τους παραιτηθεί και τίποτα δεν έδειχνε ότι θα ξαναγύριζαν στις θέσεις τους. Το ρήγμα ανάμεσα στον Εαμικό και στον αστικό πολιτικό κόσμο ήταν αρκετά βαθύ. Βαθύτερο δεν γινόταν.

ΤΟ ΜΑΤΟΚΥΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Το κύριο άρθρο του Ριζοσπάστη εκείνης της Κυριακής 3 Δεκεμβρίου του 1944 ήταν γραμμένο από τον ηγέτη του ΚΚΕ- έναν από τους παραιτηθέντες Εαμίτες υπουργούς-Γ. Ζέβγο. Είχε τον τίτλο «ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ», κι εξηγούσε- μέσα από έναν απολογισμό του έργου της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου- πως είχε προκληθεί η κρίση. «Τώρα- έγραφε ο Ζέβγος καταλήγοντας- το λόγο τον έχει ο ελληνικός λαός. Οι μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές του ΕΛΑΣ, που τους ζητούν να παραδώσουν τα τιμημένα και κερδισμένα σε μάχες όπλα τους. Οι περήφανοι πολίτες της Αθήνας, που αντιμετώπισαν νικηφόρα τις ορδές των Γερμανών και των προδοτών. Όλοι οι δημοκράτες, όλοι όσοι πονάν την Ελλάδα και το λαό της θα βρεθούν ενωμένοι στις γραμμές του για να υπερασπίσουν τη λευτεριά του, τη ζωή του, τα δημοκρατικά του δικαιώματα, την εθνική ανεξαρτησία. Ο ελληνικός λαός θα σαρώσει την κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου και θα δημιουργήσει μια κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας»^[3].

Χωρίς αμφιβολία ο Ζέβγος είχε δίκιο. Η πολιτική πρωτοβουλία, από τα χέρια των πολιτικών περνούσε στα χέρια των μαζών που με τη δράση τους θα γίνονταν ο πρωταγωνιστής τη ιστορίας.

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1944

 Γύρω στις 10 και 45’ π. μ. η πλατεία Συντάγματος και οι γύρω δρόμοι έχουν πλημμυρίσει από τιςχιλιάδες λαού που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΕΑΜ. Μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη έχουν συγκεντρωθεί λαϊκές επιτροπές, διοικήσεις σωματείων και στελέχη του λαϊκού κινήματος γιατί όπως γράφει ο Θ. Χατζής^[4] «Είχε προγραμματιστεί ν’ αρχίσει η εκδήλωση με κατάθεση στεφάνων στη μνήμη εκείνων που θυσίασαν τη ζωή τους για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία».

Όμως, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έμελλε να πραγματοποιηθεί.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, που αρχικά είχε δώσει την άδεια να γίνει το συλλαλητήριο, τα μεσάνυχτα 2 προς 3 Δεκεμβρίου την ανακάλεσε με την πρόφαση πως το συλλαλητήριο ήταν η απαρχή «σειράς επαναστατικών πράξεων αι οποίαι απέβλεπαν εις κατάλυσιν του κράτους»^[5].

Επρόκειτο για μια σαφή πρόκληση σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος που εκδηλωνόταν στο παραπέντε του συλλαλητηρίου για να προκαλέσει, το λιγότερο, όξυνση και πιθανότατα για να δικαιολογήσει όλα όσα επακολούθησαν.

Στις 11 π.μ. το πλήθος στην πλατεία Συντάγματος και τους γύρω δρόμους όλο και πύκνωνε τις γραμμές του με σημαίες, λάβαρα και πλακάτ, με τις προκηρύξεις και τα φέιγ- βολάν να πέφτουν βροχή. Τα συνθήματα "όχι άλλη κατοχή", "Παπανδρέου παραιτήσου"  κυριαρχούσαν σ' όλα τα χείλη.

Απέναντι στο λαό που διαδήλωνε ήσαν οι αστυνομικοί που είχαν οχυρωθεί στην είσοδο του κτηρίου, στην ταράτσα και στα παράθυρα της Αστυνομικής Διεύθυνσης που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Βασιλίσσης Σοφίας (τότε Κηφισίας), στη ταράτσα των Παλιών Ανακτόρων (Βουλή) και στο απέναντι του κτηρίου πεζοδρόμιο, προς την πλευρά του Αγνώστου Στρατιώτη. Επίσης στους γύρω από την πλατεία δρόμους υπήρχαν αγγλικά άρματα μάχης^[6].

Οι πρώτες συγκρούσεις και αψιμαχίες των διαδηλωτών με την αστυνομία εκδηλώθηκαν όταν το πλήθος έφτανε, από τους γύρω δρόμους, στα σημεία των προσέγγισής της πλατείας Συντάγματος κι εμποδιζόταν να εισχωρήσει από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ξαφνικά, χωρίς να υπάρχει ορατός λόγος, από τα παράθυρα της Αστυνομικής Διεύθυνσης και από τα άλλα σημεία οχύρωσης των αστυνομικών άρχισαν να πέφτουν πυροβολισμοί.

Γράφει η Μέλπω Αξιώτη^[7]:

«Δίπλα απ’ τα’ ανάκτορα αστυνομικοί και φασίστες εκείνη τη στιγμή μας πυροβολούν στο ψαχνό.Κορίτσια τότε δείχνουν τα στήθεια τους και φωνάζουν: βαράτε εδώ! Είμαστε άοπλοι! Και οι φασίστες τα βαρούν… Οι νεκροί πέφτουν τώρα γύρω- τριγύρω μας ένας- ένας χάμω, σασπουργίτια. Οι ξένοι ανταποκριτές στέκουν εκστατικοί. Ένας Αμερικανός με στολή χυμά κι αρπά πιστόλι αστυνομικού που ήταν έτοιμο ν’ ανάψει. Άλλος Αμερικανός πίσω από τανκ εγγλέζικο φωτογραφίζει το λάβαρο του ΕΑΜ που μούσκεψε σε σκοτωμένου το αίμα… Πολλοί από τους πόλισμαν πετούν τα όπλα τους στους διαδηλωτές και οι διαδηλωτές τους σηκώνουν στα χέρια. ΟιΆγγλοι γύρω- γύρω και πάνω στα τανκς, στη ‘‘Μεγάλη Βρετάνια’’ στα πεζοδρόμια, ανάμεσα στο πλήθος, φλεγματικοί παντού και αξιοπρεπείς στέκουν και βλέπουν τη δολοφονία μας, πως θάστεκαν να βλέπουν ταινία κινηματογράφου. Στο τέλος- τέλος παίρνουν μέρος. Μαζεύουν με τα φορτηγά τους, τραυματισμένους και γερούς. Ήταν αυτοί οι πρώτοι όμηροι. Σε λίγες μέρες γίνηκαν χιλιάδες».

ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Η ΤΑ ΟΠΛΑ;

Ο απολογισμός της δολοφονικής επίθεσης ήταν 21 νεκροί και 140 τραυματίες^[8], γεγονός που δίκαια βάφτισε την 3^η Δεκεμβρίου 1944 ως «Ματωμένη Κυριακή».

Την επομένη 4 Δεκεμβρίου ολόκληρη η Ελλάδα νεκρώθηκε από τη γενική απεργία που είχε κηρύξει το ΕΑΜ. Στην πρωτεύουσα ο λαός οδήγησε τα θύματά του στην τελευταία τους κατοικία. Στην κεφαλή της νεκρώσιμης πομπής ένα τεράστιο, που το κρατούσαν μαυροφορεμένες κοπέλες πανό έγραφε: «ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ, ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Ή ΤΑ ΟΠΛΑ». Πράγματι ο λαός δεν θα αργούσε να διαλέξει.

Επιστρέφοντας από το νεκροταφείο τα πλήθη, δέχτηκανένοπλη επίθεση από τους Χίτες με τραγικό απολογισμόάλλους 100 νεκρούς και τραυματίες. Η συνέχεια ήταν πραγματική χιονοστιβάδα. Ο Σκόμπυ κήρυξε στρατιωτικό νόμο. Οι βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις κύκλωσαν και αφόπλισαν το 2ο Σύνταγμα της II μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Κι ο ΕΛΑΣ άρχισε τις επιχειρήσεις κατά των Χιτών και των αστυνομικών τμημάτων της Αθήνας και του Πειραιά.

Στις 5 Δεκεμβρίου ο Σκόμπυ πήρε διαταγή από τον Τσώρτσιλ να συμπεριφέρεται σα να βρίσκεται σε κατεχόμενη πόλη. «Είσθε υπεύθυνος- έλεγε η διαταγή- για την τήρηση της τάξεως στην Αθήνα και πρέπει να εξουδετερώσετε ή να συντρίψετε όλες τις ομάδες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, που θα πλησιάσουν προς την πόλη...Μη διστάζετε, πάντως, να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη, όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση»^[9].

Η αγγλική στρατιωτική επέμβαση στις ελληνικές υποθέσεις ήταν γεγονός κι απέναντι της μοιραία ξεδιπλώθηκε η λαϊκή αντίσταση, που κράτησε 33 ολόκληρες ημέρες. Ο λαός, ανάμεσα στις αλυσίδες και τα όπλα διάλεξε αυτό που ταίριαζε περισσότερο στο φρόνημα και την ιστορία του: τα όπλα.

Ο Δεκέμβρης του ’44 ασφαλώς δεν προέκυψε τυχαία. Και δεν θα συνέβαινε ποτέ χωρίς την αγγλική παρουσία στην Ελλάδα που- από μια συμμαχική απόβαση με το πρόσχημα της απελευθέρωσης της χώρας- μετατράπηκε σε δεύτερη κατοχή. Για να κατανοήσουμε καλύτερα τον Δεκέμβρη οφείλουμε να πάμε λίγο πιο πίσω στον ιστορικό χρόνο και να ξετυλίξουμε το κουβάρι, ξεκινώντας από το ιστορικό εκείνο σημείο που ταυτίζεται με την εδραίωση της αγγλικής παρουσίας στις ελληνικές υποθέσεις.  

[Στο επόμενο: Η υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής.]    

---

^[1] Μενέλαος Λουντέμης: «Ο Μεγάλος Δεκέμβρης», εκδόσεις Μαρή & Κοροντζή, Αθήνα 1945, σελ. 40

^[2] Ριζοσπάστης 3/12/1944, «Ριζοσπαστης περίοδος 1941- 1945- Κατοχή- Δεκεμβριανά», Εκδόσεις Ριζοσπαστης- Σύγχρονη Εποχή, σελ. 241- 242

^[3] στο ίδιο, σελ. 241

^[4] Θ. Χατζή: «Η Νικηφόρα Επανάσταση που χάθηκε», εκδόσεις Δωρικός, τόμος Δ’, σελ. 198

^[5] Γ. Παπανδρέου: «Κείμενα», τόμος β’ «Η απελευθέρωσις της Ελλάδος», εκδόσεις Μπίρης, σελ. 211

^[6] Σπ. Γασπαρινάτου: «Απελευθέρωση- Δεκεμβριανά- Βάρκιζα», εκδόσεις Ι. Σιδέρης, τόμος Α’, σελ. 258

^[7] Μέλπω Αξιώτη: «Απάντηση σε 5 ερωτήματα» εκδόσεις Μαρή & Κοροντζή, Αθήνα 1945, σελ. 66

^[8] «Ρ» της 4/12/1944. Αντίθετα η αντιεαμική πλευρά προσπάθησε να μειώσει τον απολογισμό του αίματος. Η κυβέρνηση Παπανδρέου για παράδειγμα, μίλησε για 10 νεκρούς και 26 τραυματίες (Γ. Ιατρίδη: «Εξέγερση στην Αθήνα», εκδόσεις Νέα Σύνορα, σελ. 184)

^[9] Γ. Ανδρικόπουλου: «1944 Κρίσιμη Χρονιά», εκδόσεις Διογένης, τόμος Β', σελ. 257  

* Πηγή: ergatikosagwnas.gr

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Επιστολή Ν.Ρωμανού ΑΓΩΝΑΣ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ Ή ΑΓΩΝΑΣ ΩΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

Δημόσια επιστολή - απάντηση στην απορριπτική απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά, σχετικά με το αίτημά του για εκπαιδευτική άδεια, έστειλε διαμέσου του δικηγόρου του ο Νίκος Ρωμανός μέσα από το νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς» όπου νοσηλεύεται.

Στην επιστολή του με τίτλο «Χορεύοντας με το θάνατο για 24 ημέρες» ο Νίκος Ρωμανός δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει τον αγώνα του ενώ τονίζει πως δεν δέχεται να του χορηγηθεί ορός.
«Προσπαθώ να αποτυπώσω σε ένα κομμάτι χαρτί τα τελευταία υπολείμματα συγκροτημένης σκέψης με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις και την εκ νέου απόρριψη του αιτήματος της εκπαιδευτικής άδειας.
Από τις πρώτες μέρες της απεργίας είχα πει στην παρέμβασή μου στη συνέλευση αλληλεγγύης που είχε γίνει στο Πολυτεχνείο ότι η απορριπτική απάντηση του Νικόπουλου ο οποίος τόσο καιρό δήλωνε αναρμόδιος είναι η αρχή μιας κρατικής στρατηγικής με στόχο την εξόντωσή μου. Αυτή η πολιτική εκτίμηση επιβεβαιώθηκε απολύτως. Αρχικά με την εντολή της εισαγγελέως των φυλακών Κορυδαλλού Ευαγγελίας Μαρσιώνη για αναγκαστική μου σίτιση, πράξη που συνιστά πραγματικό βιασμό και έχει οδηγήσει στο θάνατο μεταξύ άλλων τόσο του Xολγκερ Μαϊνς στην Γερμανία όσο και μελών της GRAPO στην Ισπανία. Προς τιμήν τους οι ιατροί του νοσοκομείου πέταξαν στα σκουπίδια την εισαγγελική εντολή και αρνήθηκαν να διαπράξουν ένα τέτοιο κρατικό έγκλημα.
Εν συνεχεία η προσφυγή μου σε δικαστικό συμβούλιο εκτός φυλακής, (μια νομική κίνηση που επιλέγουν πολλοί κρατούμενοι, όταν το συμβούλιο της φυλακής απορρίπτει τις αιτήσεις τους) απορρίφθηκε με τη δικαιολογία ότι τους δεσμεύει η απόφαση του Νικόπουλου, ίδια ακριβώς απόφαση πάνω στην οποία είχε γίνει προσφυγή.
Για όσους έχουν την στοιχειώδη αντίληψη από πολιτική η παρέμβαση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, μια μέρα πριν συνεδριάσει το συμβούλιο ήταν μια ξεκάθαρη εντολή για την απόρριψη του αιτήματος και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης αναφέρει τεχνηέντως ότι ο Αθανασίου δεν είναι αρμόδιος για να προσθέσει παρακάτω: «Οι εκπαιδευτικές άδειες χορηγούνται αποκλειστικά από το αρμόδιο συμβούλιο (της φυλακής), στο οποίο προΐσταται ο εισαγγελικός λειτουργός, ενώ για τους υπόδικους απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη του δικαστικού οργάνου που διέταξε την προσωρινή κράτηση».
Με λίγα λόγια η εγκυρότητα της προσφυγής ακυρώνεται δια στόματος υπουργού απλά και ξεκάθαρα. Όλο αυτό ντυμένο με την ανυπόστατη πρόταση για μαθήματα μέσω τηλεδιάσκεψης αντί αδειών, η οποία δεν ευσταθεί λόγω των εργαστηρίων που έχουν αναγκαστική παρουσία, ενώ ανοίγει και τον δρόμο στα συμβούλια των φυλακών να τις καταργήσουν εντελώς, αφού είναι γνωστή η ευθυνοφοβία τους και η λύση της τηλεδιάσκεψης θα ισχύσει για όλους τους κρατούμενους.
Με την ίδια ακριβώς λογική σε λίγο καιρό τα επισκεπτήρια με τις οικογένειές μας θα γίνονται μέσα από οθόνες για λόγους ασφαλείας όπως και τα δικαστήριά μας. Η τεχνολογία στην υπηρεσία «του σωφρονισμού» και της δικαιοσύνης. Ανθρώπινη πρόοδος ή εκφασισμός… η ιστορία θα κρίνει.
Σε αυτό το σημείο έχει αξία να αναφέρω και τον ρόλο του ειδικού εφέτη ανακριτή Ευτύχη Νικόπουλου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα την απεργία πείνας έχει πάρει σαφείς πολιτικές εντολές από τους πολιτικούς του προϊσταμένους στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, γι' αυτό άλλωστε και όλοι ρίχνουν την ευθύνη σε αυτόν. Αντάλλαγμα για αυτό του το λειτούργημα θα είναι η προαγωγή του στον Άρειο Πάγο, όπως άλλωστε συνέβη και με τον προκάτοχό του Δημήτρη Μόκα, που είχε πρωτοστατήσει σε δεκάδες αντιαναρχικές, κατασταλτικές εκστρατείες. Τώρα απολαμβάνει τον παχυλό μισθό της δικαστικής ελίτ του Αρείου Πάγου. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Εγώ από την πλευρά μου συνεχίζω, προσπερνάω την οποιαδήποτε πιθανότητα να κάνω πίσω και απαντάω με ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ Ή ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.
Σε κάθε περίπτωση αν το κράτος με δολοφονήσει με την στάση του, ο κύριος Αθανασίου και η παρέα του θα μείνουν στην ιστορία ως μια συμμορία δολοφόνων, ηθικοί αυτουργοί σε βασανισμό και δολοφονία πολιτικού κρατουμένου. Ας ελπίσουμε μόνο να βρεθούν εκείνα τα ελεύθερα πνεύματα που θα δικάσουν το δίκαιο της δικαιοσύνης τους με τον τρόπο τους.
Κλείνοντας θέλω να στείλω την συνενοχή μου και την φιλία μου σε όσους στέκονται δίπλα μου με όλα τα μέσα.
Τέλος δύο λόγια για τα αδέρφια μου, τον Γιάννη που βρίσκεται και αυτός στο νοσοκομείο, τον Αντρέα, τον Δημήτρη και αρκετούς ακόμα.
Ο αγώνας κυοφορεί και απώλειες αφού στα μονοπάτια προς μια αξιοπρεπή ζωή πρέπει να πάρουμε από το χέρι τον θάνατο, ρισκάροντας να τα χάσουμε όλα για να κερδίσουμε τα πάντα. Ο αγώνας συνεχίζεται με Γροθιά στο μαχαίρι, ξανά και ξανά.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ !
ΓΙΑ ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ !
6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΘΑ ΤΡΙΓΥΡΝΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ.
ΥΣ:   ξανατονίζω ότι έχω υπογράψει επισήμως την άρνηση μου για οποιαδήποτε χορήγηση ορού.
Νίκος Ρωμανός
Πηγή: ethnos.grΔιαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/ellada-kosmos/item/49762-epistoli-apantisi-romanoy-meta-tin-aporriptiki-apofasi

Μεγάλη πορεία από 10.000 Πολίτες Για τον Ν.Ρωμανό

Πορεία αλληλεγγύης στο Ν. Ρωμανό στο κέντρο της Αθήνας - Επεισόδια στα Εξάρχεια μετά την πορεία αλληλεγγύης (Photos - Video)

Πορεία αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό πραγματοποίησαν χιλιάδες άτομα στο κέντρο της Αθήνας.

Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο Μοναστηράκι και μέσω της πλατείας Ομονοίας και της οδού Σταδίου κατέληξαν στο Σύνταγμα, όπου φώναξαν συνθήματα και άναψαν καπνογόνα.

Υπενθυμίζεται ότι ο Νίκος Ρωμανός πραγματοποιεί απεργία πείνας για 22η συνεχή ημέρα, ζητώντας...

να να του επιτραπεί, όπως ορίζει ο νόμος, η χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών, ώστε να παρακολουθήσει μαθήματα σε σχολή του ΤΕΙ Αθήνας, στο οποίο πέτυχε μετά από πανελλαδικές εξετάσεις.

Το Ποντίκι Web - Μιχάλης Λαγάνης 

Επεισόδια στα Εξάρχεια μετά την πορεία αλληλεγγύης

Επεισόδια σημειώνονται στα Εξάρχεια, μετά την ολοκλήρωση της πορείας αλληλεγγύης προς τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό.

Σύμφωνα με πληροφορίες, αστυνομικοί έκαναν χρήση χημικών στην πλατεία Εξαρχείων για να διαλύσουν τους συγκεντρωμένους.

Στη οδό Κωλέττη πυρπολήθηκαν 2 αυτοκίνητα, ενώ ομάδα ατόμων αναποδογύρισε αυτοκίνητα στην Ιπποκράτους και στην Χαριλάου Τρικούπη.

Στην Στουρνάρη, στο ύψος της πλαϊνής πύλης του Πολυτεχνείου, ομάδα ατόμων αφού ακινητοποίησε λεωφορείο και κατέβασε τους επιβάτες, το πυρπόλησε.

Το Ποντίκι Web - Μιχάλης Λαγάνης

Η κυβέρνηση έπεσε θύμα του ίδιου του σχεδιασμού της.

Ένα «τέλος» σαν αρχή

«Ημέιλ έδωσες, ημέιλ θα λάβεις» 

Mε ηλεκτρονικό αγγελιοφόρο έστελνε τις αξιώσεις της η τρόικα τις τελευταίες εβδομάδες. Και με ηλεκτρονικό αγγελιοφόρο απάντησε η κυβέρνηση, ξημερώματα Κυριακής. «Ημέιλ έδωσες, ημέιλ θα λάβεις» θα λέγαμε τηλεγραφικά. Μόνο που εδώ δεν ισχύει το γνωστό «μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις», που συνοψίζει και μεταφράζει στη γλώσσα των παροιμιών όσα είπε ο Ιησούς στη Γεθσημανή, όταν ο αρειμάνιος Πέτρος «απέσπασε την μάχαιραν αυτού και πατάξας τον δούλον του αρχιερέως» τού έκοψε το αυτί. Και δεν ισχύει διότι, αν εννοήσουμε σαν μάχαιρα, δίκοπη μάλιστα, τα ημέιλ των δανειστών, η κυβερνητική απάντηση, με τον υποχωρητικό και παραχωρητικό της τόνο, ούτε μαχαίρι είναι...

ούτε γιαταγάνι ή ξίφος. Το πολύ πολύ να θεωρηθεί αμυντικό όπλο, λ.χ. ασπίδα. Αλλά ασπίδα διάτρητη, που καμιά προστασία δεν προσφέρει στο πληττόμενο σύνολο, ενώ αποκρούει ελάχιστα από τα βέλη που πληγώνουν την κυβέρνηση.

Εχουμε λοιπόν να κάνουμε με μιαν απάντηση που προαναγγέλθηκε ότι θα δοθεί με τον τρόπο τού «όχι, επιτέλους όχι», και τελικά συντάχτηκε με τον τρόπο τού ναι. Με τρόπο δηλαδή που εκθέτει και ακυρώνει όσα επισήμως λέγονταν μέρες πολλές για μνημόνια που θα σχιστούν, για θριαμβική επιστροφή στην «κανονικότητα», για οριστική έξοδο από το τούνελ, για το φως που φαίνεται τη στιγμή του πυκνότερου σκότους.

Αν αυτά τα επικολυρικά τα έλεγαν οι χαμηλόβαθμοι τηλεοπτικώς θορυβούντες εκπρόσωποι της κυβέρνησης και των κομμάτων που τη συναποτελούν, εθισμένοι στην αμετροέπεια του ρόλου τους, πιθανότατα οι πολίτες θα τα αξιολογούσαν εξαρχής ως αναξιόπιστα. Και θα τα σχολίαζαν με τον τρόπο του καγχασμού. Τα έλεγαν όμως τα πλέον επίσημα και υπεύθυνα χείλη και με τον πλέον δεσμευτικό τρόπο· δημόσια και ενυπόγραφα, όχι με διαρροές. Ο πρωθυπουργός, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο υπουργός Οικονομικών, με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις τους πάσχιζαν να πείσουν πως ο καιρός των υποχωρήσεων έληξε. Πως οι τόσες θυσίες, που τις αναγνωρίζουν και οι αυστηρότεροι των επιτηρητών μας, θα αποφέρουν πλέον τη δίκαιη ανταμοιβή, την έντιμη επιβράβευση. Πως η χώρα πατάει, επιτέλους, γερά στα πόδια της, ξαναβρίσκει ακέραιη την κυριαρχία και την περηφάνια της, και δεν προτίθεται να εκχωρήσει τίποτε άλλο στους πιστωτές της, τη βουλιμική και τιμωρητική στάση των οποίων είχε αρχίσει άλλωστε να καταγγέλλει και το κυβερνητικό στρατόπεδο.

Οσο μεγαλύτερες είναι οι προσδοκίες που καλλιεργούνται, τόσο μεγαλύτερη η απογοήτευση την ώρα των αποκαλυπτηρίων. Στοιχειώδες. Η κυβέρνηση έπεσε θύμα του ίδιου του σχεδιασμού της. Της βιασύνης της να κεφαλαιοποιήσει κέρδη που δεν υπήρχαν. Της σιγουριάς της πως η τρόικα, σταθμίζοντας και πολιτικά τις αποφάσεις της, θα μεροληπτούσε υπέρ του σχήματος Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ ενόψει της «απειλής ΣΥΡΙΖΑ». Δυστυχώς, δεν πληρώνει μόνον αυτή τα λάθη της. Και φτάνουμε έτσι στο «τέλος» με την πικρή αίσθηση ότι ξαναβρισκόμαστε στην αρχή.

Παντελής Μπουκάλας από kathimerini μέσω left