Η μεγάλη μάχη που δίνει η Ρωσία

Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης

Πέμ, 13/03/2015 

Σήμερα, η ταυτόχρονη επίθεση του νεοταξικού αμερικανο-ευρωενωσιακού άξονα κατά της Ελλάδας και της Ρωσσίας, οικονομικά και στρατιωτικά, θυμίζει εν πολλοίς την γεωγραφία του «Πολέμου των Πολιτισμών» στην εκδοχή του Σάμιουελ Χάντιγκτον και την στοχοποίηση του «ορθόδοξου τόξου» κατ’ αυτήν.

Εχει γίνει αισθητό, λέει ο Paul Graig Roberts, o πρώην υφυπουργός Οικονομικών επί Ρήγκαν, ότι ισχυρά κέντρα στο Πεντάγωνο και στο Στέητ Ντηπάρτμεντ, ασπάζονται αυτή την θέση  και διακατέχονται από την ρεβανσιστική μανία να δώσουν ένα "σκληρό μάθημα" στην Ρωσσία που ...είχε το θράσος να σηκώσει το ανάστημα απέναντι στην προέλαση του 4ου Ράιχ των Γκλομπαλιστών.

Η νέα αυτή τυχοδιωκτική στάση της Δύσης, από τον Λευκό Οίκο μέχρι το Βερολίνο, έγκειται στον φόβο της υπερεθνικής, νεοταξικής, ελίτ ότι το χρονοδιάγραμμα των σχεδιασμών της έχει ανατραπεί από την αντίσταση των λαών στην Ευρώπη και την Μέση Ανατολή και κινδυνεύει να εκτροχιαστεί εντελώς, αν ισχυροποιηθούν περαιτέρω τα αντιτιθέμενα σ’ αυτούς κέντρα ισχύος όπως η Ρωσσία, το Ιράν, ο ευρωπαϊκός Νότος κ.ά.

Στα πλαίσια αυτά, εξελίσσεται ένας σκληρός γύρος οικονομικών πιέσεων με τις απαιτήσεις της τρόϊκας στην Ελλάδα και τις κυρώσεις που πλήττουν το ρούβλι στην Ρωσσία, αλλά και στρατιωτικών απειλών στην Κριμαία και το Αιγαίο.

Τι θέλουν τα δυτικά αρπακτικά και οι στρατοκράτες του ΝΑΤΟ;

α) Να κρατήσουν υπόδουλη στον άξονά τους την Ελλάδα, μη αφήνοντάς της περιθώρια εναλλακτικής εθνικής και εξωτερικής πολιτικής με νέες συμμαχίες.

β) Να εμποδίσουν την Ρωσσία να αναδειχθεί στον ισχυρό, ανεξάρτητο πόλο που θα συσπειρώσει και θα οργανώσει την παγκόσμια αντίσταση των λαών απέναντι στον πλανητικό φασισμό και στην ερεβόφρονη, οργουελική εξουσία του.

Ο κόσμος βρίσκεται σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι. Οι Ρώσσοι το γνωρίζουν αυτό και είναι φανερό από τις κινήσεις του τελευταίου τριμήνου ότι η ρωσσική πολεμική μηχανή έχει αναπτυχθεί και είναι σε ετοιμότητα για αποφασιστικό χτύπημα σε κάθε πρόκληση της Δύσης.

Πετρέλαια, ρούβλια και ... ΣΥΡΙΖΑ

Η σημερινή κατάσταση μετά την ουκρανική σύγκρουση, η οποία κάθε άλλο παρά εκτονώνεται, συγκρίνεται με ένα νέο «τείχος του Βερολίνου» που οδήγησε στον διχασμό της Ευρώπης και του κόσμου, όπως δήλωσε ο ίδιος ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατά την καθιερωμένη, ετήσια, συνέντευξη Τύπου που έδωσε στα μέσα Δεκεμβρίου στο Κρεμλίνο. 

Επικρίνοντας την στάση της Δύσης, ο Ρώσσος πρόεδρος άσκησε δριμεία κριτική στην αμερικανο-γερμανική επιθετικότητα λέγοντας χαρακτηριστικά ότι φέρονται σαν «αυτοκρατορία» με έπαρση νικητών απέναντι σε «υποτελείς» που πρέπει να υπακούσουν.

Προς επίρρωση της διαπίστωσης του Πούτιν, λιγες ημέρες μετά,  ήρθε το γερμανικό Der Spiegel να προειδοποιήσει τους «υποτελείς» ότι, αν «το ρωσσικό πρόβλημα εξαπλωθεί και σε άλλες χώρες» και «στην Ελλάδα έρθουν οι λάθος άνθρωποι στην εξουσία», εννοώντας βέβαια τον ΣΥΡΙΖΑ, θα υπάρξει αναταραχή και νέα παγκόσμια κρίση... Είχε προηγηθεί μια άλλη, τεράστιας σημασίας, πρόκληση των ΗΠΑ για την οποία υπήρξε απόλυτη αποσιώπηση από τα εταιρικά ΜΜΕ.

Πρόκειται για την υιοθέτηση ενός σημαντικού νομοθετικού πλαισίου από την Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ στις 4 Δεκεμβρίου (H. Res. 758)  που είναι ένα ντε φάκτο «πράσινο φως» για τη νέα παγκόσμια σύρραξη.

Δίνει στον Αμερικανό πρόεδρο και διοικητή των ενόπλων δυνάμεων την άδεια να ξεκινήσει, χωρίς την έγκριση του Κογκρέσσου, την διαδικασία στρατιωτικής σύγκρουσης με την Ρωσσία

Απαντώντας σε μια, σχετική με την πολεμική περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ερώτηση του John Simpson από το BBC, ο Πούτιν είπε ότι το μόνο πράγμα που έκανε έως τώρα η Ρωσσία είναι να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της· δεν επιτίθεται σε κανένα, δεν έχει παρά μόνο δύο στρατιωτικές βάσεις στο εξωτερικό, και έχει σταματήσει τις στρατηγικές πτήσεις βομβαρδιστικών από τις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Αντιθέτως, οι ΗΠΑ, κατά παραβίαση των διεθνών συμφωνιών, συνεχίζουν τις πτήσεις αεροσκαφών με πυρηνικές κεφαλές, έχουν στρατιωτικές βάσεις σε ολόκληρο τον κόσμο και ο προϋπολογισμός του Πενταγώνου είναι δεκαπλάσιος από αυτόν της Ρωσσίας. «Ποιος είναι ο επιθετικός; Εμείς; Είναι αυτό λογικό;», τόνισε ο Πούτιν. «ΟΙ ΗΠΑ αναπτύσσουν τους αντιβαλλιστικούς πυραύλους τους στην Ευρώπη γύρω στα σύνορά μας και εμείς είμαστε αυτοί που επιδιώκουμε επιθετική πολιτική;», κατέληξε ο Πούτιν χειροκροτούμενος.

Βλέπουμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται, όπως παρατηρεί ο αναλυτήςJames Petras, καθηγητής στο Binghamton University της Νέας Υόρκης. Ο ιδεολογικός πυρήνας της αμερικανο-γερμανικής ιμπεριαλιστικής επέκτασης και κατάκτησης στην Ευρώπη και τον Καύκασο είναι η «Ρωσσική Απειλή», ακριβώς όπως ο ίδιος λόγος χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει, από την ναζιστική Γερμανία, την κατάκτηση και κατοχή της Ελλάδας, των Βαλκανίων, της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλτικών χωρών, με την βοήθεια των ντόπιων συνεργατών των Ναζί, πριν από 73 χρόνια, σημειώνει ο συγγραφέας. [James Petras, The Rise of German Imperialism and the Phony «Russian Threat», www.informationclearinghouse.info, 08/12/2014].

Το κεντρικό μιλιταριστικό κίνητρο των Ναζί, το οποίο ανέλαβαν να υλοποιήσουν τα δύο τρίτα από τα επίλεκτα στρατεύματά τους, έβλεπε ανατολικά με στόχο την κατάκτηση και την καταστροφή της Ρωσσίας.

Μεταπολεμικά, ιδιαίτερα στα τέλη της δεκαετίας του ’60, η Γερμανία επανέκτησε την οικονομική πρωτοκαθεδρία της στην Ευρώπη, επωφελούμενη από την αμερικανονατοϊκή υπονόμευση και περικύκλωση της Ρωσσίας, της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανικών κρατών.

Μετά την πτώση του τείχους και την ένωση των δύο γερμανικών κρατών, η άνοδος της γερμανικής ισχύος  σε παγκόσμια κλίμακα δεν θα συνέβαινε ποτέ, αν το καθεστώς της Βόννης δεν είχε λεηλατήσει τα εργοστάσια, τις παραγωγικές φάρμες και, το πιο σημαντικό, τις ρωσσικές και ανατολικοευρωπαϊκές αγορές, μαζί με αρκετά εκατομμύρια εξειδικευμένους μηχανικούς, εργάτες και τεχνικούς.

Η γερμανική πολιτικο-οικονομική επέκταση μέσω των «λαϊκών εξεγέρσεων» συνοδεύτηκε σύντομα από την αμερικανική και νατοϊκή στρατιωτική επιθετικότητα –που πυροδοτήθηκε από αποσχιστικά κινήματα και στρατιωτικά πραξικοπήματα όπως στην Γιουγκοσλαβία και την Ουκρανία.

Καθένα από αυτά τα κέντρα εξουσίας, η Γερμανία και η ΗΠΑ, συμμερίζονταν την κοινή αναζήτηση μιας «νέας τάξης πραγμάτων», βασισμένης σε μια μονοπολική στρατιωτική υπεροχή και στην επιβολή της βάρβαρης νεοφιλελεύθερης πολιτικής του «Σοκ και Δέος».

Η μετατροπή της Ρωσσίας σε «failed state», παραδομένο στους ολιγάρχες, τους γκάνγκστερς και τους δυτικο-δωσίλογους που ακολούθησε την πτώση της ΕΣΣΔ –κάτι ανάλογο με αυτό που γίνεται στην Ελλάδα μετά το ΔΝΤ και την τρόϊκα-, δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την καταστροφή που επιδίωκαν γιατί τους σταμάτησε η «απρόοπτη άνοδος του Βλαντίμιρ Πούτιν» στην εξουσία.

Ο Πούτιν με την έμπιστη ομάδα του αποδυνάμωσε τους ολιγάρχες, ξαναζωντάνεψε και αποκατέστησε την κρατική εξουσία και την οικονομική, βιομηχανική, επιστημονική, πνευματική και στρατιωτική ισχύ της Ρωσσίας μακριά από τα δυτικά κέντρα αποφάσεων.

Στην αρχή, ο Πούτιν, εξηγεί ο James Petras, «θεώρησε με περισσή αισιοδοξία» ότι η σταθεροποίηση μιας Ρωσσίας με ελεύθερη αγορά «θα ήταν καλοδεχούμενη από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.», αποδεχόμενή την, μάλιστα, σαν ισότιμο εταίρο. Αλλά, γρήγορα, έγινε απολύτως σαφές ότι οι ΗΠΑ και η Γερμανία ήθελαν να στείλουν την Ρωσσία πίσω στο καθεστώς δουλοπαροικίας της δεκαετίας του ’90, «εξοντώνοντας τους συμμάχους της, τους εμπορικούς συνεταίρους της και τα ανεξάρτητα κράτη»..., αναζητώντας νέους κλώνους του άθλιου Γιέλτσιν.

«Το όνειρο του Χίτλερ για την κατάκτηση της Ανατολής μέσω μιας μονοπολικής στρατιωτικής δύναμης έχει τώρα, υπό την Γερμανίδα πρωθυπουργό Άγγελα Μέρκελ, πάρει την μορφή της κατάκτησης “αθέατα” της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης, με οικονομικό εκβιασμό των Βαλκανίων, και με βίαια πραξικοπήματα στην Ουκρανία και την Γεωργία», τονίζει χαρακτηριστικά ο James Petras.

Είναι φανερό ότι «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άλλαξε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη τ' άλλαξε, μήτε την κεφαλή του», ότι τα δυτικά όρνεα, που έκαναν πάνω στις στάχτες του Βυζαντίου το «διδακτορικό» τους στην αποικιοκρατία για να κουρσέψουν αργότερα ολάκερο τον πλανήτη, ακολουθούν τα ίδια βήματα απέναντι στην «Ρωσσική Απειλή». Ζούμε μια επανάληψη του ίδιου δόγματος, που χρησιμοποίησε ο Χίτλερ για να εξασφαλίσει την υποστήριξη από τους Γερμανούς καπιταλιστές, τους τραπεζίτες και τους φιλοναζί συνεργάτες πέραν του Ατλαντικού για να ανοίξει το ανατολικό μέτωπο, το 1941.

Η νεοταξική αμερικανική και γερμανική ελίτ και οι banksters πιστεύουν ότι, αν εξουδετερώσουν την Ρωσσία και τον Πούτιν, θα μπορέσουν να περικυκλώσουν την Κίνα και να εδραιώσουν την Νέα Τάξη τους στον πλανήτη.

Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, στις 18 Νοεμβρίου, η σημαντική απόφαση H.Res.758 που προσκομίστηκε στην Βουλή των Αντιπροσώπων περιγράφει την Ρωσσία ως «Επιθετικό Κράτος», ζητώντας στρατιωτική δράση εναντίον της.

Δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με έναν «Ψυχρό Πόλεμο» αλλά με κάτι πολύ πιο επικίνδυνο και ανεξέλεγκτο. Καμμιά από τις εγγυήσεις της εποχής του Ψυχρού Πολέμου δεν ισχύει.

Το Δόγμα του νέου Παγκόσμιου Πολέμου - Το χρονοδιάγραμμα των εξελίξεων

Είναι γεγονός ότι τελευταία έχει επέλθει μια ρήξη στις σχέσεις Ανατολής και Δύσης, η οποία συνοδεύεται από ακραία πολεμική προπαγάνδα και τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν πως δεν βλέπουν τα εκτεταμένα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει η αμερικανο-νατοϊκή στρατιωτική μηχανή.

Προειδοποίηση για το ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά σε μια επικίνδυνη κλιμάκωση της αμερικανορωσσικής σύγκρουσης είχε κάνει από πέρσι, μέσω των στηλών της εφημερίδας Financial Times, ο καθηγητής γεωπολιτικών συγκρούσεων Dennis Sandole του πανεπιστημίου George Mason των ΗΠΑ (www.ft.com, 16/8/2014).

Eίχε προηγηθεί ένα κυνικό δημοσίευμα των New York Times (13/6/2014, www.nytimes.com), με τίτλο "Τhe Lack of Major Wars May Be Hurting Economic Growth" το οποίο προσπαθεί να περάσει την αντίληψη ότι, αν η Δύση αποφασίσει να προχωρήσει σε μια νέα σύρραξη στο μοντέλο του β' παγκ. πολέμου, τότε θα ξεπεραστεί η οικονομική κρίση, θα διαγράψουν δυναμικά, έτσι, οι ΗΠΑ το Υπερ-χρέος των 3 τρις δολλαρίων που χρωστούν στην Κίνα και άλλες χώρες, θα έλθει οικονομική ανάπτυξη και στο τέλος θα επικρατήσει παγκόσμια ευημερία.

Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα των εξελίξεων που αποκάλυψε το Centre for Research on Globalization (05/12/2014), τον Μάϊο του 2014, ο Νόμος Αποτροπής της Ρωσσικής Επιθετικότητας (RAPA) που εισήχθη στην αμερικανική Γερουσία (S 2277) νομοθετεί την στρατιωτικοποίηση της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλτικών χωρών και:

Διατάσσει τον Πρόεδρο: (1) να εφαρμόσει ένα σχέδιο για την αύξηση της υποστήριξης των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στις ένοπλες δυνάμεις της Πολωνίας, της Εσθονίας, της Λιθουανίας και της Λετονίας, και άλλων κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, και (2) διατάσσει τον Μόνιμο Αντιπρόσωπο των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ να ζητήσει την εξέταση μόνιμης στάθμευσης στρατευμάτων του ΝΑΤΟ σε αυτές τις χώρες.

Επίσης διατάσσει τον Πρόεδρο να υποβάλει ένα σχέδιο στο Κογκρέσο για την επιτάχυνση των προσπαθειών πυραυλικής άμυνας του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης.

Το ψήφισμα S 2277 εστάλη στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας για αναθεώρηση, αλλά οι βασικές προτάσεις του βρίσκονται ήδη στο στάδιο της εφαρμογής.

Η φιγούρα του Dr Strangelove (Πήτερ Σέλλερς), πρώην Ναζί επιστημόνα και συμβούλου του Αμερικανού προέδρου, σε αναπηρική καρέκλα [όπως ο σημερινός Οικονομικός Φύρερ της Ευρώπης Δρ Σόϊμπλε] στην  αξεπέραστη αντι-ψυχροπολεμική κωμωδία του Στάνλεϋ Κιούμπρικ "S.O.S. Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα" με πολλούς συμβολισμούς από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.

Στα μέσα Ιουλίου, ο διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη στρατηγός Philip Breedlove [σ.σ.: το όνομα του οποίου θυμίζει συμπτωματικά τον Dr Strangelove (Πήτερ Σέλλερς), πρωταγωνιστή της γνωστής ταινίας του Κιούμπρικ, της οποίας το σενάριο σατίριζε τους πολεμοκάπηλους του Πενταγώνου που ήθελαν να ρίξουν ατομικές βόμβες στην Μόσχα], σε συνεννόηση με το Πεντάγωνο και το υπουργείο Άμυνας της Βρετανίας, ζήτησε:

«Την δημιουργία μιας βάσης στην Πολωνία με αρκετά όπλα, πυρομαχικά και άλλα εφόδια για να στηριχθεί η ταχεία ανάπτυξη χιλιάδων στρατευμάτων εναντίον της Ρωσίας». (Russia Today, 24 Ιουλίου 2014).

Σύμφωνα με τον στρατηγό Breedlove, το ΝΑΤΟ χρειάζεται «βάση με εφόδια και δυνατότητες, έτοιμη να δεχθεί ταχέως αναπτυσσόμενες δυνάμεις» και « να συστήσει την αποθήκευση προμηθειών - όπλων, πυρομαχικών και τροφίμων - στο αρχηγείο που θα στηρίξουν μια ξαφνική εισροή χιλιάδων νατοϊκών στρατευμάτων» (Times, 22 Αυγ 2014).

Το «Σενάριο Blitzkrieg» του Breedlove -που θα μπορούσε ίσως να οδηγήσει σε στρατιωτική κλιμάκωση- επαναβεβαιώθηκε κατά τη διάσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ τον Σεπτέμβριο στην Ουαλία. Εκεί αποφασίστηκε το αποκαλούμενο σχέδιο δράσης του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η Σύνοδος Κορυφής της Ουαλίας είχε δώσει το «πράσινο φως».

Μόλις ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο, στις χώρες της Βαλτικής πραγματοποιήθηκαν αμερικανο-νατοϊκές στρατιωτικές ασκήσεις. Στις αρχές Νοεμβρίου, έγινε και δεύτερος γύρος  ασκήσεων τόσο στα κράτη της Βαλτικής, όσο και της Ανατολικής Ευρώπης.

Ως μέρος αυτής της ευρύτερης προσπάθειας, οι νατοϊκές στρατιωτικές ασκήσεις Iron Sword 2014 –στις οποίες συμμετείχαν εννέα χώρες-μέλη της Ατλαντικής Συμμαχία- ξεκίνησαν στη Λιθουανία στις αρχές Νοεμβρίου:

«Αμερικανικά τάνκς αντήχησαν στην Λιθουανία ως επίδειξη δύναμης προς τη Ρωσία ότι δεν είναι καλοδεχούμενη στην περιοχή».

Οι στρατιωτικές ασκήσεις στρέφονται ρητά κατά της Ρωσίας. Σύμφωνα με τη Μόσχα, αυτές συνίσταντο στην «αυξανόμενη ετοιμότητα λειτουργίας» καθώς και τη μεταφορά νατοϊκής «στρατιωτικής υποδομής στα ρωσικά σύνορα».

Σε απάντηση στις κινήσεις του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας, η Ρωσική Ομοσπονδία πραγματοποίησε επίσης στις αρχές Νοεμβρίου εκτεταμένα παίγνια πολέμου στη θάλασσα του Barent. Οι ρωσικές ασκήσεις συνίσταντο σε δοκιμή «ολόκληρης της πυρηνικής τριάδας της, που αποτελείται από στρατηγικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα, υποβρύχια» και τον «διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο Topol-M, που εκτοξεύθηκε από το Plesetsk στην περιοχή του Aρχαγκέλσκ» την 1η Νοεμβρίου.

Αλλά, από τον περασμένο Δεκέμβριο, η Αμερική είναι πραγματικά επί ποδός πολέμου. Με βάση το σενάριο του Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου που έχει στο συρτάρι του το Πεντάγωνο εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, η στρατιωτική δράση εναντίον της Ρωσίας εξετάζεται πλέον σε «επιχειρησιακό επίπεδο». Επίσης, τόσο η Γερουσία, όσο και η Βουλή έχουν θεσπίσει νομοθεσία που κατοχυρώνει την διασφάλιση της νομιμότητας για την διεξαγωγή ενός πολέμου εναντίον της Ρωσίας.

Η υιοθέτηση ενός μεγάλου τμήματος της νομοθεσίας από την αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων στις 4 Δεκεμβρίου (House Resolution 758) δίνει (εν αναμονή της ψηφοφορίας στη Γερουσία) ντε φάκτο το «πράσινο φως» στον πρόεδρο των ΗΠΑ και αρχιστράτηγο να ξεκινήσει -χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου - την διαδικασία στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Ρωσία.

Η παγκόσμια ασφάλεια βρίσκεται σε κίνδυνο. Αυτή η ιστορική ψηφοφορία -που μπορεί να επηρεάσει τις ζωές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως- δεν έχει προβληθεί καθόλου σχεδόν από τα ΜΜΕ. Υπάρχει απόλυτη σιωπή των μέσων ενημέρωσης.

Όποια και νάναι τα πιθανά οικονομικά πλεονεκτήματα μιας τέτοιας σύγκρουσης, με βάση την εμπειρία του παρελθόντος, σήμερα οι υπολογισμοί πρέπει να γίνονται με διαφορετικό τρόπο γιατί οι τεχνολογίες του πολέμου έχουν γίνει απείρως πιο καταστροφικές και, έτσι, μια μεγάλης κλίμακας παγκόσμια σύγκρουση μπορεί να είναι το τέλος του πολιτισμού.

Ο κόσμος βρίσκεται σε επικίνδυνο σταυροδρόμι. Η Μόσχα έχει ήδη δείξει ότι θα απαντήσει δυναμικά στις απειλές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ αφού τα σύνορά της απειλούνται.

Στις 3 Δεκεμβρίου, το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας ανακοίνωσε την έναρξη της λειτουργίας της νέας στρατιωτικο-πολιτικής δομής που θα αναλάβει δράση στην περίπτωση του πολέμου.

Η Ρωσία εγκαινίασε το νέο κέντρο εθνικής άμυνας, με ισχύ πολλαπλάσια του αμερικανικού Πενταγώνου, που σκοπό έχει την παρακολούθηση των απειλών κατά της εθνικής ασφάλειας σε καιρό ειρήνης, αλλά θα αναλάβει τον έλεγχο ολόκληρης της χώρας σε περίπτωση πολέμου. (RT, 3η Δεκεμβρίου 2014).

Χωρίς αμφιβολία, σε κατάσταση πολιορκίας σήμερα, η Ρωσσία θα υποχρεωθεί να κάνει ξανά θυσίες αλλά στο τέλος ελπίζουμε όλοι ότι θα νικήσει, ακριβώς όπως στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο ρωσσικός λαός ανέτρεψε την πολεμική καταιγίδα μετά το Στάλινγκραντ. Το ίδιο και τώρα, θα επιβιώσει, θα μεγαλουργήσει και θα γίνει ξανά φάρος ζωής και ελπίδας για όλους τους ανθρώπους που αγωνίζονται να αποκρούσουν την επιβολή της νατοϊκής και γερμανο-ευρωενωσιακής, στρατιωτικής και οικονομικής, τυραννίας σε όλο τον κόσμο.

*Δημοσιεύθηκε στο  Hellenic Nexus τ.93, Φεβρουάριος 2015

Αναρτήθηκε από Pyli TonFilon

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/i-megali-mahi-poy-dinei-i-rosia#sthash.XEWsGOaS.dpuf

Σημείωμα προς τον αρχηγό του «Ποταμιού» Σταύρο Θεοδωράκη:

Posted by olympiada στο Μαρτίου 13, 2015

«Ρε φίλε Σταύρο, επειδή τα όσα εκστομίζεις δεν μπορούν να με πείσουν, για τις «πατριωτικές» σου προθέσεις, ψάχνω παντού από τη wikipedia μέχρι το protagon, να βρω στο βιογραφικό που έχεις αναρτήσει τους τίτλους σπουδών σου, αλλά δεν υπάρχουν πουθενά. Έχεις το φτωχότερο βιογραφικό που κυκλοφορεί στον πλανήτη και που οπουδήποτε να το είχες καταθέσει για να αναλάβεις μια υπεύθυνη εργασία, θα σου είχαν δείξει την πόρτα από την οποία είχες μπει. Αλήθεια, έχεις πάει σχολείο;;; Δημοτικό;; Γυμνάσιο;; Λύκειο;; Κάτι παραπάνω;;; Γράφτο βρε παιδί μου να ξέρουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε!! Όχι τίποτα άλλο, αλλά να δίνουμε κάποια βάση στα λεγόμενα σου, ότι τέλος πάντων ξέρεις τι λες.
Γιατί τόσο σε μένα όσο και σε πάμπολλους συμπολίτες μου έχουν γεννηθεί απορίες πως ένας ρεπόρτερ όχι και τόσο πετυχημένος αλλά ακριβοπληρωμένος όπως διαβάζω, (προσωπική μου άποψη), από τα διάφορα ρεπορτάζ στους υποφωτισμένους δρόμους της Αθήνας, ξαφνικά βρέθηκε κομματάρχης, ακολουθούμενος από πλήθος επίδοξων πολιτικάντηδων που «είδαν φως και μπήκαν» στο κόμμα.
Τι ήταν αυτό που τους τράβηξε;;; Το κύρος σου;;; Οι γνώσεις σου στα πολιτικά πράγματα μετά από χρόνια ενασχόληση με τα «κοινά»;; Ή μήπως συμβαίνει αυτό που σου καταλογίζουν ότι λειτουργείς σαν «βιτρίνα» μεγαλοσυμφερόντων;;
Σε άκουσα σήμερα να καταφέρεσαι με μένος κατά του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλου, για την απόφαση να ενεργοποιήσει εκδοθείσα εδώ και χρόνια απόφαση του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου για κατασχέσεις σε γερμανικά περιουσιακά στοιχεία στη Χώρα μας, με ανοίκειους και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς όπως «γερμανοτραφής» νομικός που αποφάσισε να φορέσει «φουστανέλα», ότι διαρρέουν από το Υπουργείο Δικαιοσύνης πως θα κατασχέσουν το Ινστιτούτο Γκαίτε. Και επειδή πολλοί δεν ξέρουμε τι είναι το Ινστιτούτο Γκαίτε που με τόσο σθένος υπερασπίζεσαι σε παρακαλώ κάνε μας μια αναφορά να μας πεις εσύ που ξέρεις, τι είναι και τι έχει προσφέρει στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη όπως λες.
Χαρακτηρίζοντας δε τον Υπουργό σαν γερμανοτραφή, θα ήθελα να μας το εξηγήσεις γιατί αυτό το θεωρείς μειωτικό αν κάποιος έχει σπουδάσει στη Γερμανία, έτσι όπως το προβάλεις, ενώ αντίθετα με έναν άλλο παρομοίως γερμανοτραφή πρωθυπουργό (Σημίτη) συναγελαζόσουν και φωτογραφιζόσουν αβέρτα όλο καμάρι και νόημα.
Ως προς τη φουστανέλα, να σου θυμίσω ότι η φουστανέλα ήταν αυτή που τίναξε τον 400 χρόνων κατακτητικό ζυγό από το σβέρκο της πατρίδας μας, που βρήκες εσύ ελεύθερη για να πουλάς τις «ακριβές» σου παραγωγές και να ενθυλακώνεις τις παχυλές αμοιβές.
Προς τι τόση πρεμούρα για την υπεράσπιση των γερμανικών συμφερόντων ενώ για τα θύματα της γερμανικής θηριωδίας για τα οποία έχει εκδοθεί η δικαστική απόφαση που κάποιοι σαν του λόγου σου πολιτικοί όπως και ο παραπάνω που ανέφερα τις κρατούσαν στα συρτάρια τους ανεκτέλεστες, δεν βρήκες να πεις μια κουβέντα συμπάθειας;;; Τελικά τι νομίζεις;; Ότι καλά έκαναν οι Γερμανοί και έκαψαν χωριά και εκτελούσαν ανήμπορους ανθρώπους;;; Το τι έγινε στην πατρίδα σου το Κοντομαρί στα Χανιά το γνωρίζεις;;; Τι έχεις να πεις γι αυτό;;; Ή μήπως δεν έχει καταγραφεί αυτή η σελίδα της ιστορίας στα κιτάπια που κουβαλάς στο σακίδιο σου;;
Τελικά πρέπει να γίνονται σεβαστές οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης, ή μήπως πρέπει να ρωτάμε τους πάτρωνες και σπόνσορες των πολιτικών αν πρέπει να έχουμε δικαιοσύνη ή όχι;;
Και πάλι επιμένω να ενημερώσεις το κοινό ως έχεις υποχρέωση, να συμπληρώσεις το βιογραφικό σου ως προς τους τίτλους σπουδών σου, για να γνωρίζουμε και εμείς οι πολίτες και όσοι τέλος πάντων ατυχώς σε εμπιστεύονται, το γνωστικό σου επίπεδο και τις περγαμηνές σου.

Ευχαριστώ και συγνώμη για την αδιακρισία!!!!

Δημητρης Κ.

Ναι, ΔΡΑΧΜΗ! Διαβάστε και κοινοποιήστε το να ξυπνήσει κόσμος

Μια ξεχωριστή άποψη παρουσιάζει το www.ramnousia.com 

σχετικά με το φλέγον δίλλημα των ημερών. Σας το παρουσιάζουμε αυτούσιο και τα συμπεράσματα δικά σας…Στο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» θα μπορούσα να απαντήσω μονολεκτικά λέγοντας: ΔΡΑΧΜΗ. Βέβαια, αμέσως μετά θα έγραφα σελίδες επί σελίδων για τα πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος, επικαλούμενος βιβλιογραφία, οικονομικά στοιχεία και παραδείγματα…

Αλλά θα μου επιτρέψετε να θέσω μια σειρά από άλλα ερωτήματα, που θεωρώ ότι αναδεικνύουν το μέγεθος της πολιτικής απάτης που έχει στηθεί πίσω από αυτό το δίλημμα.

Ποιος είπε ότι το ευρώ δημιουργήθηκε για να υπάρχει για πάντα?Ποιος είπε ότι το ίδιο το ευρώ δεν έχει ημερομηνία λήξης?

Ποιος είπε ότι το εφεύρημα του ευρώ δεν επιτέλεσε ήδη το καθήκον του και είναι η ώρα σιγά-σιγά να αποσυρθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας? 

Ποιος είπε ότι μπήκαμε στο ευρώ για να ..μείνουμε κιόλας? Ποιος είπε ότι δεν πέτυχε η είσοδός μας στο ευρώ? 

Εξηγούμαι: 

1. Το ευρώ από τη φύση του… και από τη λειτουργία του είναι ένα χρεωστικό νόμισμα.

Παράγεται σε ειδικό χαρτί και μελάνια της ΕΚΤ, δηλαδή με ελάχιστο κόστος.

Είναι αποσυνδεδεμένο πλήρως από τον λεγόμενο «χρυσό κανόνα» και επομένως, η αξία του είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ λογιστική. Η αξία του νομίσματος δεν αντιστοιχεί σε χρυσό. 

Δηλαδή είναι… αέρας. Δεν πρόκειται περί πραγματικής αξίας, αλλά περί λογιστικών συμψηφισμών αξιών στις συναλλαγές. 

2. Περαιτέρω, το ευρώ είναι νόμισμα που παράγει από την στιγμή της παραγωγής του, χρέος. Πώς γίνεται αυτό;

Να η απάντηση: Το ευρώ «κόβεται» από την ΕΚΤ.

Αλλά η ΕΚΤ (από τις ιδρυτικές συμβάσεις της ΟΝΕ) δεν μπορεί να είναι απευθείας δανειστής κρατών. 

Η ΕΚΤ υποχρεούται να δανείζει με το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο (αυτή τη στιγμή 0,75%) τις εμπορικές τράπεζες κάθε κράτους. 

Στη συνέχεια, οι τράπεζες δανειοδοτούν τα κράτη, είτε με τη σύναψη δανειακών συμβάσεων (οπότε το επιτόκιο δανεισμού κυμαίνεται μεταξύ 3 και 6% και καθορίζεται με διμερείς διαπραγματεύσεις) είτε με την αγορά ομολόγων χρέους (οπότε το επιτόκιο δανεισμού προσδιορίζεται από τις χρηματαγορές κατ΄ αρχή επάνω στο δίπολο «προσφορά-ζήτηση» και ανάλογα με την επικινδυνότητα της τοποθέτησης , αυτά είναι τα διαβόητα spreads). 

Άρα, τελικά, ο αέρας που παράγει η ΕΚΤ καταλήγει να αποτελεί προϊόν δανεισμού, ο οποίος επιβαρύνει επιτοκιακά ένα κράτους περί το 4%-5%.

Παράδειγμα: Έστω ότι η ΕΚΤ έκοψε 100€. Αυτά τα δανείζει στην τράπεζα Τ με επιτόκιο 0,75%. Η Τράπεζα Τ τα δανείζει με τη σειρά της στο κράτος Κ με επιτόκιο 5%. Άρα το κράτος, όταν θα έρθει η ώρα της αποπληρωμής, θα πρέπει να αποπληρώσει 105€. Από αυτά τα 105€, τα 4,25 θα τα κρατήσει η τράπεζα Τ, ως απόδοση του επιτοκίου της. Και τα υπόλοιπα 100,75€ θα πρέπει να τα αποδώσει στην ΕΚΤ. 

Ας το δούμε με ερωταπαντήσεις για να γίνει σαφές τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω:

Ερώτηση: Άρα, ποιος κερδίζει με τον τρόπο λειτουργίας του ευρώ? 

Απάντηση: Οι τράπεζες και η ΕΚΤ. 

Ερώτηση: Επομένως, το ευρώ παράγει χρέος?

Απάντηση: Ασφαλώς ναι! Άλλωστε, για να αποδοθεί 5% τόκος σημαίνει ότι απαιτείται ανάπτυξη περίπου 8%-10% στο ΑΕΠ της χώρας, ώστε αφαιρουμένων των λειτουργικών εξόδων, να απομένει κέρδος από την ανάπτυξη της τάξης του 5% που μπορεί να αποπληρώσει τους δανειστές. 

Αλλά τέτοιας έντασης αναπτύξεις ΠΟΤΕ δεν παρουσιάστηκαν στα κράτη της ΟΝΕ, από την δημιουργία της μέχρι και σήμερα.

Ερώτηση: Επομένως, το ευρώ, δεν ευνοεί κράτη αλλά τράπεζες; 

Απάντηση: Όχι, λάθος! Το ευρώ στην λειτουργία του ως δανειακό προϊόν, ευνοεί τις Τράπεζες. Αλλά ως μέσο συναλλαγών ευνοεί την παραγωγική υπερδύναμη της ΟΝΕ, την Γερμανία. 

Η Γερμανία με τον ισχυρό εξαγωγικό προσανατολισμό της, συγκεντρώνει τεράστια ποσά από τις εξαγωγές, τα οποία οι χώρες με ισχνή παραγωγική δομή αναγκάζονται να καταβάλλουν για να αποκτούν αυτά που χρειάζονται. 

Από την άλλη πλευρά, οι χώρες που δεν έχουν ισχυρή παραγωγική δομή παρουσιάζουν εμπορικά ελλείμματα, τα οποία προσπαθούν να τα καλύψουν από την παροχή υπηρεσιών (πχ από τον τουρισμό ) και από τον δανεισμό. 

Επομένως, η Γερμανία κεφαλαιοποιεί το κέρδος που παράγει το ευρώ, πουλώντας τα προϊόντα της, ενώ εμείς χρεωνόμαστε προκειμένου να τα αγοράσουμε, καθώς το έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου δεν μας επιτρέπει την δημιουργία αποθεματικών κεφαλαίου από τον τομέα της παροχής υπηρεσιών. 

Ερώτηση: Αυτό όμως είναι φαύλος κύκλος. Όποιος χρεώνεται διαρκώς κάποτε θα καταρρεύσει. Επομένως, το ευρώ, δημιουργώντας συνεχώς χρέη προς όφελος των ισχυρών, είναι τελικά ένα εργαλείο εκπόρθησης κρατών; 

Απάντηση: Ασφαλώς. Το ευρώ φτιάχτηκε με τέτοιο τρόπο και λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που δεν είναι μόνο οικονομικό μέγεθος. Είναι και πολιτικό όπλο. Δημιουργώντας χρέη, επιβάλλει πολιτικές. Και εν τέλει, αναγκάζει σε απώλεια εκφάνσεων της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, προκειμένου για την εξυπηρέτηση των χρεών. Επομένως, όταν το ευρώ θα έχει επιτελέσει τη λειτουργία του, δεν θα υπάρχει και λόγος ύπαρξής του. 

Ερώτηση: Άρα η ίδια η Γερμανία μπορεί αν φύγει πρώτη από το ευρώ; 

Απάντηση: Ήδη στη Γερμανία η σχετική κουβέντα έχει ξεκινήσει και μάλιστα, ακούγεται πολύ το moto «εμείς ότι είχαμε να κερδίσουμε από την κρίση το κερδίσαμε, τώρα μπορούμε να αποχωρήσουμε από το ευρώ». 

Ερώτηση: Άρα εμείς γιατί κοπτόμεθα για το ευρώ τόσο πολύ; 

Απάντηση:

1. Γιατί οι πολιτικοί ας έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό και σε ενδεχόμενο επανόδου σε εθνικό νόμισμα και με την εφαρμογή αυστηρής νομισματικής πολιτικής, δεν θα μπορέσουν ΠΟΤΕ να επαναπατρίσουν αυτά τα κεφάλαια, και

2. Γιατί είμαστε τα ιδανικά θύματα και ψώνια, ευρωλιγούρηδες και ξενομανείς, κομπεξικοί και φραγκογλύφτες…

Σχετικό είναι και το θέμα μιας πρότασης που υποβάλλουμε αρκετοί (μεταξύ αυτών κι εγώ ήδη με την σημείωσή μου αυτή) σχετικά με την δυνατότητα ή ίσως και την αναγκαιότητα έκδοσης χρυσής δραχμής, τουλάχιστον για τις εξωτερικές μας συναλλαγές, ως κράτος. 

Το ζήτημα της χρυσής δραχμής και του χρυσού κανόνα είναι περίπου ίδια αλλά και πολύ διαφορετικά. 

Ειδικότερα: Ένα νόμισμα που κυκλοφορεί ως αξία αντιστοιχούσα σε χρυσό, σημαίνει ότι, αν το πας στην τράπεζα της Ελλάδας και ζητήσεις την αξία του νομίσματος σε πραγματικό χρυσό, τότε θα πάρεις τον αντίστοιχο χρυσό.

Επομένως, θα πρέπει το ύψος των κυκλοφορούντων νομισμάτων, το σύνολο του χρήματος που κυκλοφορεί σε μια χώρα, να αντιστοιχεί σε αποθεματικά χρυσού. Αυτό είναι ο λεγόμενος «χρυσός κανόνας». 

Πχ. αν το ευρώ ήταν νόμισμα σε αξία χρυσού, τότε εσύ θα μπορούσες να μεταβείς στην τράπεζα της Ελλάδας με ένα χαρτονόμισμα των 100€ και να ζητήσεις να λάβεις την αντίστοιχη ποσότητα χρυσού. 

Περίπου όμοια είναι η λειτουργία του χρυσού νομίσματος αλλά είναι επίσης και εντελώς διαφορετική ταυτόχρονα. Ο λόγος είναι απλός: Το χρυσό νόμισμα δεν αποτελεί νόμισμα σε αντικατάσταση αξίας, αλλά αποτελεί το ίδιο το νόμισμα αξία καθ” εαυτή, αφού είναι χρυσό. 

Επομένως, η συναλλακτική συμπεριφορά στις 2 περιπτώσεις είναι εντελώς διαφορετική. Στην πρώτη περίπτωση (του χρυσού κανόνα) συναλλάσσεσαι συμπράττοντας σε ΥΠΟΣΧΕΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ, εκτιμώντας ότι η λογιστική αξία του νομίσματος αντιστοιχεί σε αποθεματικό χρυσού. 

Στην δεύτερη περίπτωση, όμως συναλλάσσεσαι με ΕΚΠΟΙΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ, αφού στην πραγματικότητα συναλλάσσεσαι με χρυσό. Δηλαδή στην πρώτη περίπτωση μετατρέπεις την λογιστική αξία σε χρυσό, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, μετατρέπεις το χρυσό σε λογιστική αξία. 

Έτσι, η πρότασή μου για κυκλοφορία εθνικού χρυσού νομίσματος λαμβάνει υπόψη της μια άκρως αντίθετη παράμετρο σε σχέση με την έκδοση λογιστικής δραχμής. 

Η έκδοση λογιστικής δραχμής (που δεν θα αντιστοιχεί σε αποθέματα χρυσού) σημαίνει ότι θα πρέπει να επιβληθούν αυστηροί νομισματικοί κανόνες για την εισροή και εκκροή συναλλάγματος καθώς επίσης και να διασφαλιστεί ότι το νέο νόμισμα δεν θα γίνει αντικείμενο συναλλαγών στις χρηματαγορές, ώστε να μην δεχτεί πιέσεις και αναγκαστεί σε υποτίμηση. 

Αλλά η έκδοση χρυσής δραχμής απαιτεί το νόμισμα να γίνει αντικείμενο συναλλαγών στις χρηματαγορές, ώστε λόγω ακριβώς της ενσωματωμένης αξίας του πολύτιμου μετάλλου από το οποίο έχει δημιουργηθεί και λόγω της τεράστιας ζήτησης σε χρυσό, να δεχτεί υπερτιμητικές πιέσεις και τελικά να ανατιμηθεί! 

Έτσι η χρυσή δραχμή, αν ξεκινήσει στην ισοτιμία 1 χρυσή δραχμή =1200 ευρώ, τότε με την είσοδο του νομίσματος στις χρηματαγορές, το νόμισμα αυτό, λόγω ζήτησης θα αποκτήσει αυτόματα προστιθέμενη αξία λόγω ζήτησης που τουλάχιστον θα διπλασιάσει την αξία του μέσα σε λίγες ώρες! 

Για να το καταστήσω πρακτικό το ζήτημα, ώστε να γίνει αντιληπτό: 

Η Ελλάδα εκτιμάται ότι έχει διαθέσιμα κοιτάσματα χρυσού, ύψους περίπου 28 δις ευρώ. Εάν αυτό τον χρυσό τον μετατρέψουμε σε χρυσό νόμισμα, τότε μέσα σε λίγες ώρες και με την τεράστια υπερτιμητική πίεση που θα ασκηθεί στο νόμισμα (λόγω ζήτησης) η Ελλάδα θα μπορεί να διπλασιάσει ή ακόμα και να τριπλασιάσει την λογιστική αξία του νομίσματος και επομένως να κεφαλαιοποιήσει κέρδος, το οποίο θα προέρχεται ουσιαστικά από την εμπορία χρυσού 

Ωστόσο, αυτό το κέρδος είναι διπλό για τον επίσης απλό λόγο: 

Στις χρηματαγορές δεν θα ρίξουμε ΟΛΟ το ποσό των χρυσών δραχμών, γιατί αυτό αφενός θα δημιουργούσε πληθωριστικές τάσεις στο νόμισμα και αφετέρου λόγω υπερπροσφοράς δεν θα αποκτούσε την αναμενόμενη προστιθέμενη αξία. 

Ρίχνοντας στις αγορές ένα ποσό ικανό να κάνει τους πάντες να ελπίζουν ότι «θα αγοράσουν χρυσό» αλλά ταυτόχρονα πολύ μικρό σε σχέση με το υπόλοιπο του αποθεματικού μας, τότε… θα είχαμε διπλασιάσει ή και τριπλασιάσει την αξία του χρυσού που θα είχαμε στα χέρια μας! Δηλαδή θα είχαμε διπλασιάσει ή και τριπλασιάσει την οικονομική ισχύ της χώρας, χωρίς ποτέ να μεταβιβάσουμε τον χρυσό της! 

Πάντως, το σημαντικό ΔΕΝ είναι το πώς θα διαχειριστούμε εμείς μια εθνική, λαϊκή δραχμή αλλά το πώς διαχειρίζονται κάποιοι το ευρώ. Εχθές δεν πρόλαβα να σας γράψω ότι ίσως το ευρώ να είναι ένα -από τη φύση του- θνησιγενές νόμισμα, από το οποίο πρώτη η Γερμανία θα θελήσει να αποχωρήσει για να κεφαλαιοποιήσει τα οφέλη της. 

Οπότε τώρα, έχετε ακόμα περισσότερες ενδείξεις για το ποια θα πρέπει να είναι η επιλογή μας στο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» και πόσο άσχημο παιχνίδι παίζεται στην πλάτη του λαού, από λαμόγια, δημοκόπους (όχι δεν έκανα λάθος, δημοκόπους ήθελα να γράψω) και ύαινες που τόσα χρόνια ζουν και δρουν παρασιτικά επάνω στο σώμα αυτής εδώ της χώρας και τώρα κόπτονται να μας πείσουν να μείνουμε στο ευρώ… 

πηγή : www.ramnousia.com

Tags: 

www.ramnousia.com

δραχμή

ευρώ

- See more at: http://www.drachmi5.gr/oikonomia/nai-drahmi-diavaste-kai-koinopoiiste-na-xypnisei-kosmos#sthash.97XZk0hY.dpuf

Μήπως είναι καλύτερα με τη δραχμή;

Αντώνης Αραβαντινός

\

Πολλή συζήτηση και αντιπαράθεση έχει λάβει χώρα τον τελευταίο καιρό σχετικά με το σενάριο της εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ και της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Παρ’ όλους τους κινδύνους που μπορεί να συνεπάγονται από αυτό το σενάριο, υπάρχουν και παράμετροι που μόνο σαν θετικούς μπορούμε να τους δούμε. Πόσο μάλλον όταν διαπιστωμένα από την παγκόσμια πρακτική προκύπτει, ότι η επανεκκίνηση της οικονομίας μιας χώρας με ισχυρό νόμισμα είναι αδύνατη.

 
Κατ’ αρχήν, το εθνικό νόμισμα σημαίνει αυτό ακριβώς που λέει η λέξη. Εθνικό το νόμισμα, εθνική και η νομισματική πολιτική. Θα ήταν προτιμότερο όμως, για το κοινό συμφέρον και των δύο πλευρών, η διαδικασία εξόδου από το ευρώ να γίνει οργανωμένα συντεταγμένα και χωρίς συγκρούσεις.Η αποσύνδεση από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, θα επιστρέψει την εθνική οικονομία σε καθεστώς νομισματικής αυτοτέλειας.
Η κυβέρνηση της χώρας θα μπορεί να διαχειρίζεται την νομισματική πολιτική χωρίς να λαμβάνει «ντιρεκτίβες» από τη Ευρώπη, θα μπορεί να χαράσσει νομισματική πολιτική σύμφωνα –και μόνον – με τα αυστηρά εθνικά συμφέροντα, θα επανακτήσει το προνόμιο να τυπώνει χρήμα όταν και εφόσον αυτή κρίνει αναγκαίο και τέλος, θα λειτουργεί χωρίς να ανησυχεί να κατηγορηθεί ότι επηρεάζει αρνητικά τον κοινό νομισματικό χώρο του ευρώ και κατ’ επέκταση την οικονομία της Ευρώπης.

Η νομισματική αυτοτέλεια θα επιτρέψει το σχεδιασμό της νομισματικής πολιτικής της χώρας σε βάθος χρόνου. Ο σχεδιασμός αυτός, θα λαμβάνει – αναπόφευκτα- υπ’ όψη εξωγενείς οικονομικούς παράγοντες που τυχόν θα επηρεάζουν την οικονομία της χώρας, αλλά κατ’ ουσίαν θα επικεντρώνεται κυρίως στην εσωτερική οικονομία, εκεί που άλλωστε είναι και το ζητούμενο.Επιπλέον, η νομισματική αυτή «ανεξαρτησία» θα δίνει τη δυνατότητα στους ιθύνοντες του νομισματικού σχεδιασμού να αντιδρούν σε εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις στην οικονομία με διορθωτικές κινήσεις, όπως για παράδειγμα με υποτιμήσεις του νομίσματος, ώστε να εξισορροπήσουν έτσι τις όποιες πιθανές αρνητικές επιπτώσεις.

Η ταχύτητα των αντιδράσεων αυτών θα είναι αδιαμφισβήτητα μεγαλύτερη σε σχέση με αυτή που απαιτείται για να αντιδράσει σήμερα ο διακρατικός μηχανισμός της ευρωζώνης, αφού δεν θα είναι πια αναγκαίος ο συντονισμός των κυβερνήσεων και το συνεπακόλουθο χάσιμο πολύτιμου χρόνου.
Η εθνική νομισματική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης της χώρας θα είναι κομμένη και ραμμένη στις εθνικές ανάγκες και δεν θα καλείται να προσαρμοστεί αργά, όπως σήμερα, στις ανάγκες του συνόλου της ευρωζώνης.

Οι διορθωτικές αυτές αντιδράσεις δεν θα είναι απλά πιο γρήγορες. Θα είναι και πιο εξειδικευμένες, προσαρμοσμένες επακριβώς στις ανάγκες της χώρας, εξασφαλίζοντας μεγαλύτερη αποδοτικότητα και ποιο απτά αποτελέσματα προς το συμφέρον της εθνικής οικονομίας.Αδιάψευστο τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η πολιτική γειτονικής Χώρας. Η Τουρκία στηριζόμενη στο Εθνικό της νόμισμα, τη λίρα, μπόρεσε σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα να επανεκκινήσει την Εθνική της οικονομία, αποβάλλοντας μάλιστα το Δ.Ν.Τ που είχε σπεύσει να εγκατασταθεί εκεί δήθεν για βοήθεια. Ποια είναι σήμερα η θέση της Τουρκίας στην παγκόσμια οικονομία και ποια της Πατρίδας μας;

Πέρα όμως από την καλύτερη διαχείριση της νομισματικής πολιτικής της χώρας, το εθνικό νόμισμα, η «νέα δραχμή», ή όπως τέλος πάντων ονομαστεί, θα λειτουργήσει και ευεργετικά ως προς την ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας.Σε συνδυασμό με «χρεοκοπία» όπου η χώρα θα ανακοινώσει προς όλους τους δανειστές της ότι αδυνατεί να πληρώσει οποιαδήποτε υποχρέωση, το νέο ( υποτιμημένο ) νόμισμα μπορεί στη συνέχεια να προσδώσει αμέτρητα προτερήματα σε μία εθνική οικονομία. Ενώ οι τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών σε σχέση με τους μισθούς θα παραμείνουν θεωρητικά οι ίδιες, οι ελληνικές τιμές για όσους κατέχουν άλλα νομίσματα, θα γίνουν εκπληκτικά φθηνότερες.

Οι επενδύσεις από το εξωτερικό στην χώρα θα γίνουν ελκυστικές: Το εργατικό δυναμικό θα είναι στα μάτια των ξένων φτηνό, αφού θα πληρώνεται σε δραχμές. Η αγορά επιχειρήσεων, ακινήτων, αδειών θα γίνουν προσιτές για τους «ξένους» ή τους ερχόμενους από το εξωτερικό Έλληνες επενδυτές, χωρίς ο γηγενής πληθυσμός να χάνει αγοραστική αξία από το πορτοφόλι του: τόσο οι μισθοί, όσο και οι τιμές θα παραμένουν στα ίδια επίπεδα.

Και ενώ οι εγχώριες συναλλαγές θα παραμένουν στα ίδια επίπεδα, οι διακρατικές συναλλαγές θα παρουσιάσουν σημαντική θετική για τη χώρα αλλαγή: αρχικά, οι εισαγωγές θα γίνουν απαγορευτικά ακριβές, με αποτέλεσμα να εξαναγκάσουν την εγχώρια οικονομία να προσαρμοστεί ώστε να παράγει και τελικά να καλύψει όλες, ή έστω τις περισσότερες, εγχώριες ανάγκες. Έτσι, από ανάγκη, η χώρα θα οδηγηθεί στο να γίνει εμπορικά «αυτόφωτη».

Στον αντίποδα, οι εξαγωγές μας θα γίνουν φτηνές με αποτέλεσμα να γίνουν πραγματικά ελκυστικές. Τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν ζητούμενα από όλους και θα εκτοπίζουν από τη διεθνή αγορά άλλους εξαγωγείς, προσφέροντας τόσο χαμηλές τιμές που θα είναι υπερβολικά δύσκολο να συγκριθούν με αυτές των ανταγωνιστών. Σαν αποτέλεσμα, το ισοζύγιο εισαγωγών / εξαγωγών θα αποκτήσει πολύ σύντομα ένα απείρως θετικό πρόσημο, επιφέροντας ολοένα αυξανόμενα κέρδη στην εθνική οικονομία. Το πλεόνασμα της χώρας συνεχώς θα αυξάνεται.
Ο τουρισμός θα έχει το ανάλογο αποτέλεσμα: λόγω της συναλλαγματικής διαφοράς, οι Έλληνες θα βρίσκουν εξαιρετικά ακριβό ένα ταξίδι στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να κατευθυνθούν ώστε να ενισχύσουν – θέλοντας και μη – τον εσωτερικό τουρισμό. Αντίθετα, οι τουρίστες προερχόμενοι από το εξωτερικό θα βρίσκουν το προσφερόμενο τουριστικό προϊόν εξαιρετικά φτηνό και ανταγωνιστικό. Ο τουρισμός στη χώρα θα αυξηθεί ραγδαία.

Η εισροή συναλλάγματος τόσο από τις επενδύσεις, όσο από τις εξαγωγές και από τον τουρισμό, θα είναι αρκετή για να εισφέρει τεράστια νέα κεφάλαια στην εσωτερική οικονομία. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός του ότι η χώρα θα έχει τη δυνατότητα να τυπώνει χρήμα και να το ρίχνει στην αγορά όποτε αυτή θέλει (δυνατότητα που ούτε η ευρωζώνη σήμερα δεν έχει) θα εξαφανίσει μονομιάς την τρέχουσα ύφεση και θα πυροδοτήσει ανάπτυξη της οικονομίας, και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς.

Σε σύντομο χρόνο, η Ελλάδα θα έχει τη δυνατότητα να εισάγει όσα ακριβά προϊόντα θεωρεί πραγματικά αναγκαία από το εξωτερικό, ώστε να καλύψει και τις πιο απαιτητικές ανάγκες του λαού της.
Τελειώνοντας με αυτή τη λογική και αφού το κράτος αδυνατεί (;) να εντοπίσει και να φορολογήσει τον μεγάλο πλούτο και τους φοροδιαφεύγοντες, δεν βλέπω κατ’ ανάγκη αρνητική την συμπεριφορά όλων αυτών των μεγαλοσχημόνων που μπορούν και βγάζουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Θα συνιστούσα λοιπόν και στους υπόλοιπους, όσους τέλος πάντων έχουν κάποιες μικροκαταθέσεις στην τράπεζα, να κάνουν ανάληψη των περισσοτέρων χρημάτων και ας τα κρατήσουν σε ευρώ στο σπίτι τους η οπουδήποτε αλλού με ασφάλεια.Κάποια ευρώ στην αρχή τουλάχιστον για τον ένα ή τον άλλο λόγο θα είναι απαραίτητα. Αυτός είναι ίσως και ο μόνος τρόπος που μπορούμε ως Έλληνες να εκμεταλλευτούμε πλέον το ευρώ, ειδάλλως θα συνεχίσουν να μας εκμεταλλεύονται αυτοί που το ελέγχουν
Ακόμα και αν είναι μοιραίο να μας αγοράσει κάποιος, ας είναι τουλάχιστον ένας Έλληνας που είχε βγάλει τα λεφτά του έξω.

Το θέμα είναι μετά από όλα αυτά, η μεγαλοαστική τάξη της χώρας να λειτουργήσει πλέον έχοντας κοινωνική αλληλεγγύη, ευαισθησία, εθνική συνείδηση και απολογία.
Γιατί όταν έλεγα στον Παππού μου, Παππού ίδια είναι τα αφεντικά, αυτός, που ποτέ δεν είχε πέσει έξω, χαμογελούσε και μου έλεγε. «Όχι παιδί μου Αντώνη, κάνεις λάθος, μην το λες αυτό, εγώ έχω δουλέψει και στον Παππαλέξη και στον Σεφερλή, και μα την πίστη μου δεν ήταν καθόλου το ίδιο».Ο Παππαλέξης και ο Σεφερλής την περίοδο του Παππού μου, ήταν οι δύο ποιο γνωστοί και ποιο μεγάλοι τσιφλικάδες της περιφέρειας.Το μεγάλο ΣΤΟΙΧΗΜΑ της σημερινής κυβέρνησης, ή όποιας άλλης ενδεχομένως υπάρξει στη συνέχεια, δεν είναι τόσο η απόφαση για την παραμονή στο ευρώ, ή την επαναφορά στο εθνικό νόμισμα.
Όλα, θετικά ή αρνητικά, θα κριθούν από τα θέματα που καθορίζουν την καθημερινότητα των πολιτών. Την αποτελεσματική λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, την ασφάλεια των πολιτών και την έγκυρη ενημέρωση.

Η αξιολόγηση και απολογία των δομών της δημόσιας διοίκησης αποτέλεσε αντικείμενο όλων των κατά καιρούς κυβερνήσεων. Ο τρόπος της αντιμετώπισης ήταν πάντα ο ίδιος. Αυτό που ενδιέφερε περισσότερο τις κατά καιρούς κυβερνήσεις ήταν ο έλεγχος της δημόσιας διοίκησης από το κόμμα και την απολογίας της σε αυτό, και όχι στους πολίτες.
Η εναλλαγή των κυβερνήσεων στη δημοκρατία είναι αναπόφευκτη, μα κυρίως αναγκαία και καθορίζει την ποιότητά της. Στη δημόσια διοίκηση όμως, η εναλλαγή αυτή λειτουργούσε και εξακολουθεί να λειτουργεί εις βάρος της ποιότητας στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και των προσφερόμενων δημόσιων υπηρεσιών.

Ως ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και την στροφή προς την ανάπτυξη, θεωρείται από όλους η ύπαρξη ενός σταθερού φορολογικού συστήματος. Ακόμα πιο σημαντικός παράγοντας, κατά τη γνώμη μου, είναι η συνέχεια και η απρόσκοπτη λειτουργία συνολικά της δημόσιας διοίκησης.Η συνέχιση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων (παρ’ ότι πλέον εξέλειπαν οι λόγοι που την επέβαλαν) από μόνη της είναι γράμμα κενού περιεχομένου και καταντά αρνητική, εάν δεν υπάρχει ένα σταθερό πλαίσιο λειτουργίας που να συνδυάζεται με την παρουσία εποπτικών και διοικητικών οργάνων που την παρακολουθούν.

Οι επιλογές είναι δύο: είτε μόνιμο, ανεξάρτητο υπουργείο δημόσιας διοίκησης που ο χρόνος θητείας του δεν θα ταυτίζεται χρονικά με τις πολιτικές κυβερνήσεις και δεν θα εξαρτάται από αυτές, ή τη δημιουργία ανεξάρτητης αρχής, η οποία θα επιλέγεται από τη Βουλή, με θητεία που θα υπερβαίνει τη χρονική διάρκεια των κυβερνήσεων, π.χ. 5 χρόνια. Η επιτροπή αυτή θα αξιολογεί και θα επιλέγει τους γενικούς διευθυντές των υπηρεσιών, που με τη σειρά τους θα αξιολογούν και θα επιλέγουν τους προϊστάμενους των οργανικών μονάδων στις οποίες προΐστανται, συνεκτιμώντας το πλαίσιο εργασίας και την επίτευξη των στόχων τους.

Για την ασφάλεια των πολιτών, δεν έχω να προτείνω κάτι συγκεκριμένο στο επίπεδο των δομών. Η αστυνόμευση πάντως της γειτονιάς, της περιοχής και της συνοικίας και η ασφαλής φύλαξη των συνόρων, αποτελούν βασική προϋπόθεση για το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών. Ευρωπαϊκές συνθήκες, όπως αυτές του Δουβλίνου 1 και 2, πρέπει να αναπροσαρμοστούν, διότι έχει αποδειχθεί στη πράξη ότι λειτουργούν ανεπαρκώς για το σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών, διασφαλίζοντας μόνο τα κράτη που απέχουν περισσότερο από τις πύλες εισόδου μεταναστών, επιβαρύνοντας έτσι τις χώρες υποδοχής, που δεν είναι άλλες από αυτές του ευρωπαϊκού νότου.

Η αλλαγή του πλαισίου που αφορά τη λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και κυρίως των ιδιοκτητών τους, είναι ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας. Οι περισσότεροι από τους ιδιοκτήτες τους, είναι κρατικοδίαιτοι «επιχειρηματίες» που λειτουργούν με αποκλειστικό στόχο την διασφάλιση των δικών τους συμφερόντων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την διαιώνιση της διαπλοκής, την αύξηση της διαφθοράς και την ακύρωση του δικαιώματος του πολίτη για σωστή και έγκυρη πληροφόρηση.
Πολλές φορές, από αναμεταδότες της είδησης και της πληροφορίας γίνονται κατασκευαστές ειδήσεων, πολύ περισσότερο πληροφοριών, με σκοπό να δημιουργήσουν συνθήκες εκβιασμού, προσδοκώντας σε τετελεσμένα που θα εξυπηρετήσουν τα σχέδιά τους.

Πως είναι δυνατόν, ένας επιχειρηματικός κλάδος με τόσες ατέλειες,φοροαπαλλαγές, εύκολη και συνεχή δανειοδότηση (θαλασσοδάνεια), να παρουσιάζει ανεξέλεγκτα ελλειμματικούς απολογισμούς και παρ’ όλα αυτά, να αυξάνει την παρεμβατική του δύναμη ;
Αυτές οι τρείς οφειλόμενες παρεμβάσεις, λειτουργία δημόσιας διοίκησης, ασφάλεια των πολιτών και η έγκυρη ενημέρωση θα κρίνουν εν πολλοίς την τύχη της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και την ποιότητα της δημοκρατίας μας.

Όλα τα άλλα, ο χιλιοπροδομένος λαός μας έχει αποδείξει ότι τα κατανοεί και τα υπομένει. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι προηγούμενες από εμάς γενεές έζησαν, υπερασπίστηκαν την πατρίδα μας και μεγαλούργησαν τρώγοντας λαχανοβλάσταρα.

Πηγή : ienimerosi.gr

Tags: 

Αντώνης Αραβαντινός

δραχμή

 3  13  0 

 

e more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/mipos-einai-kalytera-me-ti-drahmi#sthash.U9dR6O1D.dpuf

Ψεύτικα στοιχεία! Για την περικοπή Συντάξεων!!

 ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ WEB

Στρατούλης:

 Βαρύτατες οι

 καταγγελίες Ρωμανιά

 για τις περικοπές

 συντάξεων

syntaxiouhoi.png

Βαρύτατες πολιτικές ευθύνες καταλόγισε στις προηγούμενες κυβερνήσεις ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Δημήτρης Στρατούλης, με αφορμή τις καταγγελίες Ρωμανιά ότι οι περικοπές συντάξεων την προηγούμενη πενταετία έγιναν με λάθος στοιχεία.

Ο κ. Στρατούλης, έκανε λόγο για βαρύτατες πολιτικές ευθύνες και για σφαγιαστικά μέτρα, που πάρθηκαν με άλλοθι λάθος μελέτες, και τόνισε ότι θα ελεγχθούν και από τη Βουλή αλλά και από τη Δικαιοσύνη.

Σημειώνεται ότι ο γγ Κοινωνικής Ασφάλισης υποστήριξε ότι στις αναλογιστικές μελέτες που πήρε στα χέρια του για την οικονομική κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων δεν είχε υπολογιστεί η περιουσία των ταμείων, ούτε οι αποδόσεις της και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

«Εμείς θα κάνουμε όποιους ελέγχους χρειαστεί για τη λεηλασία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων. Το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό, γιατί οι προηγούμενες κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν ως άλλοθι, και με επιστημονικό περιτύλιγμα, λάθος μελέτες με λάθος στοιχεία, για να δικαιολογήσουν τα σφαγιαστικά μέτρα που πήραν. Οι πολιτικές ευθύνες είναι βαρύτατες, τις καταλογίζουμε και δεν αποκλείουμε τίποτα. Ούτε για ελέγχους από τη Βουλή ούτε από τη δικαιοσύνη» τόνισε ο κ. Στρατούλης.

Η σαπίλα του "πατριωτισμού" όπως την αντιλαμβάνονται οι εξευτελισμένοι

Αλήθεια – και χωρίς περιστροφές – αν όλα αυτά που καταγράφουμε, δεν αποτελούν αλάνθαστο μέτρο και αδιαφιλονίκητη απόδειξη για την «ποιότητα» της τάξης που κυβερνά αυτό τον τόπο, την ευτέλεια και ενίοτε την σαπίλα εκείνου που αποκαλείται αστικό πολιτικό σύστημα αυτής της χώρας, τότε τι είναι;

του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ 

Τα πέντε χρόνια που πέρασαν είχαμε:

α) Έναν πρωθυπουργό που πήγε στις Κάννες, του είπαν εκεί η Μέρκελ, οι «εταίροι» και οι εγχώριοι «σωτήρες» ότι η θητεία του έληξε πριν την ώρα της, εκείνος το δέχτηκε, παρέδωσε τηνκυβέρνηση και όλα αυτά … 

θυμήθηκε να τα «καταγγείλει» μετά από 4 χρόνια μόνο και μόνο για να πάρει μερικά ψηφαλάκια και να μπει στη Βουλή…

β) Έναν δεύτερο πρωθυπουργό, δοτό, που διορίστηκε από τους εγχώριους «σωτήρες» με μόνη του ιδιότητα ότι ήταν τραπεζίτης, εκλεκτός της ΕΚΤ, που συγκρότησε κυβέρνηση με κοινοβουλευτικό μανδύα τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, μόνο και μόνο για να παρθούν όλα εκείνα τα μέτρα που αφαιρούσαν το αίμα του λαού για να ποτίζονται οι γερμανικές, οι γαλλικές, οι ελληνικές και κάθε «εθνικότητας» τράπεζες…

γ) Έναν τρίτον πρωθυπουργό που έχτισε το αντιπολιτευτικό προφίλ του στην «αντιμνημονιακή» ρητορική, αλλά όταν έγινε πρωθυπουργός υπέγραψε επιστολές ότι τα Μνημόνια ήταν δικής του… «ιδιοκτησίας» και έφτασε να απολογηθεί ενώπιον της Μέρκελ για την προηγούμενη «αντιμνημονιακή» ρητορική του λέγοντας εκείνο το απίθανο «ουδείς αναμάρτητος»…

δ) Τώρα μαθαίνουμε ότι είχαμε κι έναν υπουργό Οικονομικών, ο οποίος το διάστημα 2012 – 2014, όταν έξι εκατομμύρια Έλληνες βούλιαζαν στα Τάρταρα της φτώχειας και της ανέχειας, όταν το πολιτικό σύστημα μιλούσε στους Έλληνες για τον «πατριωτισμό των θυσιών», εκείνος φυγάδευε τα λεφτά του στο εξωτερικό, διότι φοβόταν ο καημένος μην τα χάσει λόγω της πολιτικής που εφαρμοζόταν στην Ελλάδα την οποία, όμως, οι υπόλοιποι Έλληνες έπρεπε να την υφίστανται σαν «πατριωτική»!

Αλήθεια – και χωρίς περιστροφές – αν όλα αυτά δεν αποτελούν αλάνθαστο μέτρο και αδιαφιλονίκητη απόδειξη για την «ποιότητα» της τάξης που κυβερνά αυτό τον τόπο, την ευτέλεια και ενίοτε την σαπίλα εκείνου που αποκαλείται αστικό πολιτικό σύστημα αυτής της χώρας, τότε τι είναι;

Υστερόγραφο: Και μη μας πει κανείς ότι όλα αυτά άλλαξαν μετά τις 25 Γενάρη. Τίποτα δεν άλλαξε και τίποτα δεν θα αλλάξει όσο την πολιτική εξουσία (που είναι κάτι πολύ ευρύτερο και βαθύτερο από την κυβερνητική εξουσία) θα συνεχίζει να την έχει εκείνη η τάξη που προκαλεί και στηρίζεται στην ευτέλεια και την σαπίλα.  

ENIKOS.GR