Τα 30 βασικά αίτια που οδήγησαν την Ελλάδα στην οικονομική καταστροφή του 2010

Γιάννης Καραμολέγκος - Οικονομολόγος

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3-4-2015

Αρκετοί φίλοι οι οποίοι έχουν αγανακτήσει από την μαύρη προπαγάνδα που αδιάντροπα ασκούν οι βαλτοί του "συστήματος", τηλε-πολιτικοί, τηλε-καθηγητές και συγκεκριμένοι ημιμαθείς δημοσιογράφοι, μου ζήτησαν να γράψω με λόγια απλά που να μπορούν να κατανοήσουν και οι μη οικονομολόγοι, το πως φθάσαμε στην οικονομική καταστροφή του 2010. Και αναφέρομαι στο 2010, διότι από εκεί και έπειτα υπήρξαν ατυχέστατες πολιτικές επιλογές και μέτρα τα οποία χειροτέρεψαν την κατάσταση με γεωμετρική πρόοδο.

Ανταποκρινόμενος στο αίτημά τους, παρουσιάζω τα 30 βασικά αίτια που μας οδήγησαν στην κατάσταση αυτή, τα οποία βεβαίως είναι, σε μεγάλο βαθμό, αλληλοσυνδεόμενα μεταξύ τους. Ουσιαστικά πρόκειται για τα συμπεράσματα επιστημονικών μελετών για την οικονομική κρίση και την ανάπτυξη, στις οποίες είχα την τιμή να συμμετάσχω, από κοινού με καταξιωμένους καθηγητές πανεπιστημίων και επιτυχημένους οικονομολόγους της αγοράς. Τα συμπεράσματα των μελετών αυτών παρουσιάζονται σε εκλαϊκευμένη μορφή και σε απλή γλώσσα, χωρίς αριθμούς, δείκτες και μεγαλόσχημους οικονομικούς όρους, που να ζαλίζουν και να μπερδεύουν τον κόσμο.

Πιο συγκεκριμένα, τα 30 βασικά αίτια που μας οδήγησαν στα γεγονότα του 2010 (ΔΝΤ, μνημόνια κλπ) είναι:          

1.     Το αναποτελεσματικό και διαβρωμένο πολιτικό σύστημα που κατά κύριο λόγο στηρίζεται α) στις πελατειακές σχέσεις και β) στην διαπλοκή με μεγάλα οικονομικά και άλλα συμφέροντα, εγχώρια και ξένα.

2.     Η στείρα αντιπαράθεση (αντί της δημιουργικής συνεργασίας) των πολιτικών κομμάτων και η ανυπαρξία εθνικής στόχευσης και στρατηγικής, σε όλα τα επίπεδα, περιλαμβανομένης και της οικονομίας.

3.     Η επί δεκαετίες επικέντρωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε λίγους και ευπαθείς τομείς, όπως ο Τουρισμός, η Οικοδομή και το Εισαγωγικό Εμπόριο.

4.     Η εσκεμμένα πολυδαίδαλη νομοθεσία, η οποία κυρίως εξυπηρετεί τα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας, καθώς και των συντεχνιών του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.

5.     Ο ανεξέλεγκτος, σε μεγάλο βαθμό άσκοπος και υπερβολικά υψηλός δανεισμός.

6.     Το τεράστιο, ανοργάνωτο, ακριβό, αντιπαραγωγικό και διαβρωμένο κράτος, το οποίο παρεμποδίζει την επιχειρηματικότητα και καταδυναστεύει τους πολίτες.

7.     Η ανυπαρξία μηχανισμών ελέγχου στον δημόσιο τομέα και η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος (κεντρική διοίκηση και τοπική αυτοδιοίκηση).   

8.     Τα σκανδαλώδη, υπερτιμημένα και αμφιβόλου ποιότητας δημόσια έργα (πχ ολυμπιακά έργα, αυτοκινητόδρομοι, σήραγγες, μετρό, αεροδρόμια κλπ) προς όφελος της οικονομικής ολιγαρχίας.

9.     Η μικρή απορροφητικότητα των επενδυτικών κονδυλίων της Ε.Ε.

10. Η ανεπαρκής αξιοποίηση των ήδη απορροφημένων επενδυτικών κονδυλίων της Ε.Ε., τα οποία σε μεγάλο ποσοστό "δόθηκαν" α) στην οικονομική ολιγαρχία (πχ στον τομέα των εναλλακτικών μορφών ενέργειας) και β) σε απατεώνες, διαπλεκόμενους με το κεντρικό ή τοπικό πολιτικό σύστημα (πχ για την δημιουργία των εργοστασίων - φαντασμάτων στην Θράκη και σ' ολόκληρη την Ελλάδα, για τις επιδοτήσεις ανύπαρκτης αγροτικής παραγωγής κλπ).

11. Τα ανεπαρκή φορολογικά έσοδα, εξ αιτίας α) της κοινωνικά άδικης και διαρκώς μεταβαλλόμενης φορολογικής πολιτικής που υποθάλπει την φοροδιαφυγή και β) των αναποτελεσματικών και εν μέρει διαβρωμένων ΔΟΥ, που αδυνατούν να εισπράξουν τους βεβαιωμένους φόρους.

12. Η καταστροφή της αγροτικής παραγωγής (πρωτογενής τομέας) λόγω των ποσοστώσεων που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση και των ανεξέλεγκτων επιδοτήσεων για ανύπαρκτες αγροτικές παραγωγές, που απονεύρωσαν το αγροτικό δυναμικό και διέβρωσαν την διάθεση εργασίας του.

13. Η καταστροφή της εγχώριας βιομηχανίας και βιοτεχνίας, λόγω της άρσης/μείωσης των δασμών στα εισαγόμενα αγαθά που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς προηγούμενη εφαρμογή ενός εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου που θα επέτρεπε την βελτίωση των κρατικών μηχανισμών και υποδομών και παράλληλα, την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό των εγχώριων επιχειρήσεων.

14. Η ένταξή μας στη ζώνη του Ευρώ με πλαστά στοιχεία και χωρίς να είμαστε ικανοί να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της νομισματικής ένωσης.

Η ιλιγγιώδης ανατίμηση του Ευρώ κατέστησε πολύ φθηνότερα τα εισαγόμενα προϊόντα και διευκόλυνε τις εισαγωγές σε βάρος των εγχώρια παραγόμενων αγαθών, τα οποία, λόγω του ευρώ είχαν υψηλές και μη ανταγωνιστικές τιμές. Αυτό διέλυσε ότι είχε απομείνει από την εγχώρια βιομηχανική και βιοτεχνική παραγωγή και μείωσε ακόμη περισσότερο τον πρωτογενή αγροτικό τομέα.

Επιπλέον, η ένταξή μας στη ζώνη του Ευρώ επέτρεψε την ανεξέλεγκτη φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό (με το Ευρώ έγινε ελεύθερη η διακίνηση κεφαλαίων), διέλυσε το τραπεζικό σύστημα, εξαφάνισε την ρευστότητα, εκτίναξε στα ύψη τον εξωτερικό δανεισμό, και γενικά επιτάχυνε την καταβαράθρωση της Ελληνικής οικονομίας.

15. Η διαχρονική πολεμική τακτική του Ελληνικού κράτους κατά της επιχειρηματικότητας, με υψηλή φορολογία των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών, υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, ατελείωτα γραφειοκρατικά εμπόδια κλπ.

16. Η μεταφορά όσων Ελληνικών επιχειρήσεων είχαν απομείνει ενεργές, σε άλλες χώρες της Βαλκανικής και μάλιστα με επιδοτήσεις που έδινε η ίδια η Ελλάδα!!!

17. Το ελλειμματικό Ισοζύγιο των Τρεχουσών Συναλλαγών.

18. Το προβληματικό Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης (μεγάλες σπατάλες και ρεμούλες στην υγεία και στα φάρμακα, συντάξεις -  μαϊμού, συνταξιοδοτήσεις από πολύ νεαρή ηλικία, έλλειψη μηχανοργάνωσης, απώλεια των κεφαλαίων των Ταμείων από την φούσκα του Χρηματιστηρίου και το κούρεμα του χρέους, μείωση των εισφορών λόγω υπογεννητικότητας και ανεργίας κλπ).

19. Η κακή ψυχολογία της Ελληνικής κοινωνίας και της αγοράς και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς το Ελληνικό και διεθνές οικονομικο-πολιτικό σύστημα.

20. Η πολιτική ρευστότητα.

21. Το ανίκανο, διαλυμένο και αντιπαραγωγικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο ευρισκόμενο σε άμεση διαπλοκή με το πολιτικό σύστημα, επί μακρόν διασπάθιζε τα χρήματα των καταθετών, με σκανδαλώδεις δανειοδοτήσεις ολιγαρχών, ΜΜΕ, πολιτικών κομμάτων, αλλά και ανεξέλεγκτη παροχή καταναλωτικών, στεγαστικών και άλλων δανείων, χωρίς την ελάχιστη διασφάλιση.

22. Τα τεράστια κεφάλαια που χάθηκαν από την φούσκα του χρηματιστηρίου.

23. Οι άσκοπες και ποινικά επιλήψιμες ιδιωτικοποιήσεις της εθνικής περιουσίας, έναντι ελάχιστου τιμήματος, οι οποίες τελικά μείωσαν τα ετήσια κρατικά έσοδα (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΕΛΠΕ κλπ) και επιπλέον αύξησαν σημαντικά το κόστος προϊόντων και υπηρεσιών (πχ υψηλά διόδια αυτοκινητοδρόμων, υψηλά τέλη αεροδρομίων κλπ).

24. Η ανυπαρξία μηχανισμών ελέγχου της αγοράς και η ύπαρξη μονοπωλίων, ολιγοπωλίων, καρτέλ αλλά και λαθρεμπορίου, σε καίριους τομείς της οικονομίας.

25. Το αναποτελεσματικό σύστημα δικαιοσύνης (οι πολυετείς καθυστερήσεις και οι εύκολες αναβολές των δικών, καθυστερούν την απονομή δικαιοσύνης και παράγουν απατεώνες).

26. Η ανεξέλεγκτη καταστροφολογία από τα ΜΜΕ, τα οποία εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνον τα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας.

27. Η δημιουργία άκρατης, υπερκαταναλωτικής συνείδησης στον πληθυσμό, σε συνδυασμό με την νοοτροπία "βολέματος" και εξυπηρέτησης του προσωπικού συμφέροντος.

28. Η τεράστια σε μέγεθος παραοικονομία, η οποία έχει στερήσει ζωτικούς πόρους από το κράτος.

29. Η δραματική μείωση της οικοδομικής δραστηριότητας (παρότι πρόκειται για συνέπεια της κρίσης, αναφέρεται σαν αίτιο λόγω του ότι αποτελούσε έναν από τους πλέον βασικούς άξονες της οικονομίας).

30. Η ανεξέλεγκτη εισβολή εκατομμυρίων παρανόμων μεταναστών, χωρίς δυνατότητα του κράτους να τους υποδεχθεί, να τους φιλοξενήσει, να τους προσφέρει κοινωνική μέριμνα και να τους απασχολήσει.

Σίγουρα θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει μερικά ακόμη αίτια, όμως θεωρώ ότι τα παραπάνω δίνουν μια ξεκάθαρη εικόνα, για το που οφείλεται η οικονομική καταστροφή μας.

Και παράλληλα υποδεικνύουν με ξεκάθαρο τρόπο, αρκετά από αυτά που πρέπει να πράξουμε, αν θέλουμε κάποια στιγμή να ξεφύγουμε από την ανεργία, την φτώχεια και την μιζέρια που βιώνουμε και να οδηγηθούμε σε αυτοδύναμη ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική αξιοπρέπεια.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΔΡΑΧΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Μα φυσικά υπάρχει απάντηση - Να πάνε να γ@μηθούν οι θεσμοί

Πανεπιστήμιο Έρασμος στην Ολλανδία, συνέδριο, ένας Έλληνας σύνεδρος μεταπτυχιακός φοιτητής στη Φιλοσοφία της Οικονομίας στρέφεται προς έναν Αμερικανό καθηγητή:...

του ΑΡΗ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

«Δε νομίζετε ότι χρέος της Επιστήμης είναι να βρίσκει λύσεις που ανακουφίζουν τις κοινωνίες από τον εφιάλτη της φτώχειας;»

Ο Αμερικανός χαμογέλασε κι απάντησε στον φοιτητή: «Αγαπητέ μου, το ίδιο ερώτημα έβαλα σε ένα άλλο διεθνές συνέδριο. Ξέρετε τι έγινε τότε; Αφού με...

σάρκασαν, ένας από τους συνέδρους μου απάντησε: Μα αγαπητέ μου, τον Καπιταλισμό δεν τον ενδιαφέρει να δώσει λύση στην κρίση, αλλά να τη διαχειριστεί…»!

(Ο διάλογος μου μεταφέρθηκε λέξη προς λέξη από το φοιτητή, που τυχαίνει να είναι ο γιος μου).

Πάμε τώρα παρακάτω. Τι είναι και τι εκπροσωπούν αυτοί οι περίφημοι θεσμοί;

Τον εφιάλτη κάθε λαού, που αφού πρώτα τον υποχρέωσαν σε υπερδανεισμό, πέσανε στη συνέχεια πάνω του σαν ακρίδες να του φάνε τις σάρκες. Το ζήσαμε πολύ καλά με τα σαρκοβόρα της σχολής Φρίντμαν στην περίπτωση του τυφώνα Κατρίνα. Εκεί πού ξεπατώθηκε κάθε υλικοτεχνική υποδομή στη Νέα Ορλεάνη κι οι γιάπηδες του σύγχρονου Καπιταλισμού πέσανε πάνω στην πόλη για να την κατασπαράξουν. 

Τότε δοκιμάστηκε για μια ακόμα φορά το όριο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ο σύγχρονος πολιτισμός. Πλακώσανε οι εργολάβοι και οι κερδοσκόποι. Αδιάφοροι για τις συνέπειες στην τοπική κοινωνία, άτεγκτοι και αιμοδιψείς μπροστά στο κέρδος, άρχισαν πάνω στα ερείπια να χτίζουν μια πολιτική εξόντωσης των ανθρώπων. Καταργήθηκαν ακόμα και τα δημόσια σχολεία κι έγιναν όλα ιδιωτικά. Η Νέα Ορλεάνη ακόμα σέρνεται βαριά πληγωμένη.

Ο ένας από τους «θεσμούς» που παρέδωσε μαθήματα, δυστυχώς με επιτυχία και στην Ευρώπη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, χρόνια τώρα έχει μετατραπεί σε ένα ψυχρό κερδοσκοπικό μηχανισμό, που το μόνο…όραμά του είναι η αφαίμαξη κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής μιας χώρας. Έχει καταδικάσει χώρες της Κεντρικής Αμερικής, αλλά και της Αφρικής να ζούνε στο όριο της εξόντωσης. Ακόμα και το ελάχιστο αλλά απαραίτητο για μια στοιχειώδη επιβίωση, το νερό, το έχει παραχωρήσει σε ιδιώτες. Αυτοί, οι άθλιοι κερδοσκόποι, φτάσανε στο σημείο να μην επιτρέπουν, σε ανθρώπους πού πένονται, ούτε την πρόσβαση στα…ποτάμια τους! Αυτά τα τομάρια υποθηκεύουν χώρες κι ανθρώπινες ζωές.

Αυτοί οι περίφημοι «θεσμοί» πλακώσανε και σ΄ αυτή τη χώρα, ως τοποτηρητές των ισχυρών συμφερόντων που εκπροσωπούν, των τραπεζών και των απανταχού ολιγαρχών. Με τους τελευταίους μάλιστα βρίσκουν τον τρόπο να τα πηγαίνουν μια χαρά. Είναι αυτοί που ελέγχουν ακόμα και την πληροφόρηση, την οποία κατευθύνουν, προκαλώντας πανικό στις τοπικές κοινωνίες, έτσι ώστε να είναι υπάκουες στους «θεσμούς».

Γιατί, αν είμαστε απροσάρμοστοι, ανυπάκουοι και δεν εφαρμόζουμε τα προγράμματα εξόντωσης μας, που έχουν σχεδιάσει οι «θεσμοί», τότε αλίμονο μας και μαύρο φίδι πού μας έφαγε.

Αμολάνε τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια τους να μας απειλούν, πότε ότι θα μείνουμε χωρίς σύνταξη, πότε ότι δεν θάχουμε φάρμακα, πότε ότι θα γυρίσουμε στη δραχμή. Με λίγα λόγια είναι σα να μας λένε: «Θα πεθάνετε που θα πεθάνετε ρε μαλάκες, διαλέξτε το πιο σύντομο θάνατο…». Έρχονται μετά, αφού μας φτάσουν στο μη παρέκει και μας ζητάνε «μεταρρυθμίσεις». Όπου, μέσα στις μεταρρυθμίσεις είναι να μας τινάξουν στον αέρα τα ταμεία, να οδηγήσουν χιλιάδες στην ανεργία, να αναγκάσουν αυτόν τον έρμο λαό να πουλήσει μπιρ παρά ένα κεραμίδι, που με μύριες θυσίες κατάφερε να αποκτήσει, να βγάλει στο σφυρί η χώρα κάθε περιουσιακό της στοιχείο που έχει κάποια αξία. Αν είναι δυνατόν, να μας κλέψουν κι αυτό το σπάνιο φως, που λούζει την πατρίδα μας, μεταφυσικά και ουσιαστικά.

Αραχτοί σε κάποια σουίτα του Χίλτον, μ΄ έναν υπολογιστή, με τις σαμπάνιες και τις σάουνες, σκηνοθετούν την εξόντωσή μας, προφασιζόμενοι ότι ενεργούν για το συμφέρον μας και τη σύντομη επιστροφή μας στις αγορές…

Εμείς όμως, διαφορετικά νομίζαμε την Ευρώπη. Την είχαμε φανταστεί σα μια Ευρώπη αλληλεγγύης και προόδου των λαών της, μια Ευρώπη που θα ελάμβανε πρόνοια υπέρ των αδυνάτων και θα ενίσχυε την ανάπτυξη και την ευημερία των λαών. Όχι μια Ευρώπη νταβατζήδων της εποχής της Τρούμπας του 1950!

Γι΄ αυτό λοιπόν, σ΄ αυτούς τους «θεσμούς», που στόχο τους έχουν να μας παραδώσουν δεμένους χειροπόδαρα στους εργολάβους και τις Τράπεζες, σ΄ αυτούς που οδήγησαν στην απόλυτη απόγνωση συνανθρώπους μας και τους ώθησαν στην αυτοκτονία, αυτούς πού καταδικάζουν τα προσοντούχα νιάτα μας στην κατάθλιψη της ανεργίας, ανενδοίαστα ας τους πούμε να πάνε να γ…..θούνε!

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Για να τα βγάλουμε πέρα σε μια πατρίδα που προδώσαμε...

Ας μιλούν όλοι σήμερα για το νόημα του αγώνα σας. Ας γίνουν δεκάδες εκδηλώσεις για τη μνήμη σας. Η αλήθεια είναι ότι είναι αδύνατο πια να μπούμε στο πετσί σας για να κατανοήσουμε τις θυσίες σας... 

του ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

Ούτε μυαλό μας άφησαν, ούτε αισθήματα, ούτε όνειρα. Μας τα πήραν όλα. Όσα θυσιαστήκατε για να μας κληροδοτήσετε δεν υπάρχουν. Τα χαραμίσαμε από δειλία και ανεπάρκεια. Από υστεροβουλία κι από επιπολαιότητα. Εξήντα χρόνια λάθη. Εσείς φύγατε νωρίς και δεν είδατε κατάντια. Ευτυχώς. 

Εμείς, σήμερα, ούτε τα Φυλακισμένα Μνήματα δεν σεβόμαστε. Αρχίσαμε να οργανώνουμε χαρωπά χάπενινγκ και να... 
πίνουμε το εσπρέσο μας, ακόμα κι έξω από την αίθουσα της αγχόνης, για να δείχνουν οι τηλεοράσεις την αφεντιά μας και να εμπορευόμαστε την ιστορία. 

Όπου να ‘σαι θα πάμε και στο κρησφύγετο του Μαχαιρά, για κοκτέιλ πάρτι και θα λέμε στους εαυτούς μας ότι κάνουμε σεμνή τελετή για να υμνήσουμε τη θυσία του Γρηγόρη. Όπως κάνουμε κι όταν πίνουμε το φραπέ μας στο λιμανάκι της Κερύνειας. Βλέπετε, μέσα στην υποκρισία και τον κυνισμό μας, είναι αδύνατο να υποπτευθούμε καν τον όγκο αξιοπρέπειας ενός 22χρονου, του Ανδρέα Παναγίδη, που έγραφε στα τρία παιδιά του και στη γυναίκα του από τη φυλακή, μόλις ορίστηκε η ώρα της θυσίας του: «Ακριβώς πριν τρία λεπτά μας ειδοποίησαν ότι χαράματα της Παρασκευής 21/9/1956, θα εκτελεσθούμε. Στα 22 μου χρόνια πεθαίνω για χάρη μιας μεγάλης ιδέας. Σας εύχομαι, αγαπημένα μου παιδιά, να γινήτε καλοί Χριστιανοί και καλοί Έλληνες Κύπριοι».

Πώς να καταλάβουμε; Η μόνη «μεγάλη ιδέα», που ορίζει πλέον την αξιοπρέπεια μας, είναι το πλαίσιο αφερεγγυότητας. 

Αφερέγγυοι όλοι μας, θέλουμε νόμους για να επιβιώσουμε, για να τα βγάλουμε πέρα σε μια πατρίδα, που προδώσαμε και που όταν λέει κάποιος στα παιδιά του  «να γινήτε καλοί Χριστιανοί και καλοί Έλληνες Κύπριοι», μπορεί και να τον πούμε προβληματικό. Το λιγότερο. Γιατί μάλλον θα προλάβουν να τον κατηγορήσουν για εθνικισμό. 

Όπως κατηγορούν κι όσους επιμένουν να τιμούν τη μνήμη τους και να δοξάζουν τον λαϊκό άθλο των Ελλήνων της Κύπρου. Διότι κι αυτό προσπαθούν να μας το ξεριζώσουν: Την εθνική αυτογνωσία, την ταυτότητα, την ιστορία. Και τα καταφέρνουν μια χαρά. Όσο περνούν τα χρόνια, όλο και λιγότεροι είναι οι αντάξιοί σας. Όχι για να αντιγράψουν τους ηρωισμούς σας, αυτοί είναι μοναδικοί, δεν μπορούν να έχουν συνέχεια. Αλλά, τουλάχιστον, για να αντισταθούν σ΄ αυτό τον συρφετό των «μορφωμένων», που παλεύουν χρόνια τώρα να σας διαγράψουν και να μολύνουν τις συνειδήσεις μας για να υποταχθούμε ευκολότερα στα σχέδια άλλων. Υπάρχουν ακόμα κάποιοι που αντιστέκονται, αλλά κι αυτοί, γονάτισαν πια ή θα γονατίσουν σύντομα, μπροστά σε μια κρίση, που την λένε οικονομική, αλλά στην πραγματικότητα είναι η τέλεια υποταγή μας. 

Γιατί εμείς, δεν είμαστε όπως εσείς, αγράμματοι σκλάβοι, εργάτες, πάμφτωχοι, με «μεγάλες ιδέες». Εμείς μορφωθήκαμε, μάθαμε να κλέβουμε, μάθαμε να είμαστε ρεαλιστές. Όταν μιλάμε για ιδέες εννοούμε αυτές που μπορούν να ενταχθούν στα ευρωπαϊκά προγράμματα και να βγάλουν χρήμα. Κι όταν μιλάμε για ελευθερία, δεν μιλάμε για την πατρίδα που μας δώσατε, για τον Πενταδάκτυλο, τον Καραβά, το Δίκωμο, τη Λύση. Εμείς εννοούμε την ελευθερία από τις τράπεζες ή, πολλές φορές και την ατομική ελευθερία του εκδίδεσθε παντοιοτρόπως. Εξάλλου, έχουμε την ελευθερία μας στο διαδίκτυο, στην κοκαΐνη, στο εμπόριο λευκής σαρκός, στον τζόγο, στους εμπρησμούς, στους φόνους, στις απειλές ακόμα και βουλευτών…

Πού να διαταράσσει τώρα τη μακαριότητα των ψευδαισθήσεων μας ο Κυριάκος Μάτσης, με το: «Όχι. Δεν παραδίδομαι. Αν θα βγω, θα βγω πυροβολώντας». Ή ο Γρηγόρης Αυξεντίου: «Εγώ θα πολεμήσω και θα πεθάνω. Πρέπει να πεθάνω». Ή, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης: «Γνωρίζω ότι θα καταδικαστώ σε θάνατο. Ό,τι έκαμα, το έκαμα σαν Έλληνας Κύπριος που ζητά την λευτεριά του». Εμείς, ούτε που ξέρουμε τι ζητούμε. 

Φιλελεύθερος

Δήλωση βόμβα: Οι Έλληνες δεν χρωστάνε τίποτα- Το χρέος είναι απάτη.

Ο  Lyndon LaRouche είναι Αμερικάνος πολιτικός ακτιβιστής και ιδρυτής του κινήματος LaRouche, ο οποίος μέσα στο άρθρο του αναπτύσσει την άποψη ότι το χρέος της Ελλάδας είναι πλασματικό.

«Το ελληνικό χρέος δεν είναι ως επί το πλείστον ελληνικό χρέος. Το χρέος το οποίο η Γερμανία και άλλες χώρες απαιτούν να πληρώνεται αφορούν χρήματα που οι Έλληνες δεν πήραν! Έτσι, οι Έλληνες δεν οφείλουν αυτά τα χρήματα. Πρόκειται για απάτη, γιατί οι Έλληνες δεν επιβαρύνονται με το χρέος ".

Lyndon LaRouche
Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι Αμερικανοί για την Ελλάδα και «το χρέος της» είναι πως η νέα Ελληνική κυβέρνηση ζητά από την Ευρωπαϊκή Ένωση να σταματήσει να τη διοικεί μέσω της Wall Street-Λονδίνου και να κάνει δυνατή την οικονομική ανάπτυξη και πάλι στην Ευρώπη. Αν αυτό δεν συμβεί, η επιδείνωση και τελικά η πτώχευση του συνόλου του υπερατλαντικού τραπεζικού συστήματος θα συνεχιστεί, όπως και οι αντιπαραθέσεις με τις μεγάλες δυνάμεις της Ρωσίας και της Κίνας ... Και η απειλή του Παγκοσμίου Πολέμου θα γίνει πραγματικότητα ...
Η υπόλοιπη Ευρώπη, μέχρι στιγμής, αρνείται να κλείσει η αισχροκερδής Wall Street αισχροκέρδειας και ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιου υποστηρίζει την άρνηση, μεταξύ άλλων και με απειλητικά τηλεφωνήματα προς τον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη.
Τι απαιτούν Ομπάμα, Μέρκελ και λοιποί εξουσιαστές να κάνει η Ελλάδα, αντί για τερματισμό αυτής της πανευρωπαϊκής απάτης από τις τράπεζες? Θέλουν να ... τρέξει ένα δημοσιονομικό πλεόνασμα ύψους 4,5% της ετήσιας οικονομίας της, αποκλειστικά και μόνο για να πληρώσει το «ελληνικό χρέος». Γνωρίζετε τι θα σήμαινε αυτό αν προωθούνταν ως λύση για τις Ηνωμένες Πολιτείες?  Να ... τρέξουν ένα φορολογικό πλεόνασμα 750 δισεκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο, προκειμένουν η κυβέρνηση να πληρώσει το χρέος της. Δεν θα ακούσετε τον Ομπάμα ή τον υποτακτικό του, ο Lew να μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία ... Γιατί? ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΊ ...
Το «ελληνικό χρέος» είναι μια απάτη ίδια με τη διάσωση του TARP εδώ στις ΗΠΑ. Γίνεται εκτύπωση των $ 4 τρισεκατομμυρίων σε νέα κεφάλαια για να καλύψουν τα χρέη της Wall Street. Και δράστες είναι οι ίδιες οι συστημικές τράπεζες.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι μεγάλες τράπεζες πήραν τα εκατομμύρια και τα μετέτρεψαν σε τοξικά χρεόγραφα που ανατίναξαν το χρηματοπιστωτικό σύστημα και το σύνολο της οικονομίας το 2008. Η κυβέρνηση τους γλίτωσε την ίδια ώρα που το βιοτικό επίπεδο των πολιτών βυθίστηκε.
Στην Ευρώπη, οι τράπεζες αγόρασαν τα χρεόγραφα ενυπόθηκων δανείων από τις τράπεζες των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα έκαναν εκατομμύρια unrepayable subprime δάνεια των δικών τους - όχι μόνο για τους ιδιοκτήτες σπιτιού, αλλά και για τις κυβερνήσεις, χωρίς τα μέσα για να τα εξοφλήσουν, όπως εκείνες της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ουγγαρίας και άλλων.
Μεγάλες τράπεζες της Wall Street είχαν εμπλακεί, ιδίως η Goldman Sachs, η οποία δημιούργησε τα «μαγικά» παράγωγα: Το «Πάρτε ένα τραπεζικό δάνειο για την Ελλάδα», το κάνουν να μοιάζει με ένα απλό «νόμισμα ανταλλαγής» και όχι ένα χρέος - αλλά δέκα χρόνια αργότερα το μετατρέπουν σε ένα πολύ μεγαλύτερο χρέος.
Η κρίση χρέους στις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες ξέσπασε το 2009, ένα χρόνο αργότερα από την κρίση που σημειώθηκε στο αμερικανικό τραπεζικό σύστημα.
Τότε οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες ήταν εξίσου υπερχρεωμένες, δημιούργησαν το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ), το αντίστοιχο δηλαδή TARP (Troubled Asset Relief Program), ύψους 1 τρισ. δολαρίων. Διέσωσαν τους τραπεζικούς κολοσσούς, με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, χρησιμοποιώντας «μόνο» τα 600 δισ. για να πληρώσουν τα ανεξόφλητα χρέη των κυβερνήσεων. Τα 275 δισ. δολάρια καταβλήθηκαν για την αποπληρωμή του "ελληνικού χρέους».
Αυτή η τεράστια τραπεζική διάσωση εγκρίθηκε από την ελληνική, την ιρλανδική και άλλες κυβερνήσεις και πέρασε κατευθείαν στις τράπεζες που υπήρξαν οι subprime δανειστές τους.
"Πρέπει να τονίσουμε ότι αυτό το γεγονός είναι πρωταρχικής σημασίας για τις ΗΠΑ. Μπορεί να βυθιστεί η Wall Street εξαιτίας του. Αν υποβαθμιστεί η ελληνική απάτη, θα ξεκινήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση του διεθνούς υπερατλαντικού συστήματος, όπως το σύστημα της Wall Street, το βρετανικό κ .α. Σε αυτούς τους ανθρώπους οφείλεται το χρέος και όχι στους Έλληνες "~ Lyndon LaRouche
Η απάτη με το ελληνικό χρέος είναι κλασικό κόλπο. Το 2009 το χρέος στην Ελλάδα ήταν 300 δισ. δολάρια. Στη συνέχεια, η χώρα έλαβε δύο τεράστια πακέτα διάσωσης για το 2010 και το 2012, περίπου 140 δισεκατομμύρια δολάρια το καθένα. Λιγότερο από το 10% των εν λόγω 275 δισεκατομμυρίων δολαρίων έμεινε στην Ελλάδα και χρησιμοποιήθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση. Τουλάχιστον το 90% των χρημάτων αυτών πήγε κατευθείαν και άμεσα στην Deutsche Bank, την HSBC, την JPMorgan Chase, καθώς και στους υπόλοιπους καρχαρίες, ενώ αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου δόθηκαν στα hedge funds.
Η πρώην υπουργός Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης Λούκα Κατσέλη έχει προσκομίσει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα η ελληνική κυβέρνηση έλαβε μόνο το 3% των 275 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Οι μόνες τράπεζες που αναγκάστηκαν να διαγράψουν το "ελληνικό χρέος" ήταν οι ελληνικές. Οι τράπεζες της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου διατήρησαν το τοξικό χρέος στο «ενεργητικό» τους, εγγυημένο 100% από την ευρωπαϊκή απάτη διάσωσης.
Όλο αυτό οδήγησε στη χρεοκοπία των ελληνικών τραπεζών, αναγκάζοντας την ελληνική κυβέρνηση να δανειστεί άλλα 50 δισ. δολάρια για να τις διασώσει. Έτσι, αντί να μειώνεται, το ελληνικό χρέος αυξανόταν. Μία απόλυτη απάτη!
Στη συνέχεια, από το 2010 μέχρι και σήμερα, η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, κλπ υποχρεώθηκαν να πληρώσουν το "λογαριασμό" για τη διάσωση των τραπεζών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Επέβαλαν τόσο σκληρά μέτρα λιτότητας που οι πολίτες τους μετανάστευσαν, τα ποσοστά θνησιμότητας αυξήθηκαν, οι γεννήσεις μειώθηκαν και η αιθαλομίχλη έπνιξε τις πόλεις, αφού οι κάτοικοι δεν μπορούσαν πλέον να πληρώσουν για τη θέρμανσή τους. Μετά από πέντε χρόνια "τιμωρίας" και αφού τα 250 δισ. δολάρια δόθηκαν στις τράπεζες, το χρέος της Ελλάδας από τα 300 αυξήθηκε στα 350 δισ ...

http://tanea24.gr

Beppe Grillo: Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταρρεύσει

ΜΟΣΧΑ, 2 Απριλίου  είναι RIA Novosti. Η  Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας απολύτως άχρηστος σχηματισμός, αν ήταν πραγματικά Ένωση ή  Κοινότητα, η Ελλάδα δεν θα είχε βρεθεί  σε τέτοια κατάσταση, όπως  είναι τώρα, δήλωσε  σε συνέντευξή του στο  RT ο  Beppe Grillo, ο ηγέτης της Ιταλικής αντιπολίτευσης του  "Κινήματος των  5 αστέρων».


Σύμφωνα με  τα λόγια  του Grillo, «η κατάρρευση της ΕΕ έχει ήδη λάβει χώρα." « Οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν εύκολα να σώσουν την Ελλάδα, χωρίς μεγάλη  προσπάθεια. Έτσι, η ΕΕ. - δεν είναι μια ένωση ούτε και μια κοινότητα των εθνών», - είπε.
Ο ηγέτης του "Κινήματος των 5 Αστέρων" υποστηρίζει την ιδέα μιας κοινής Ευρώπης, αλλά  χωρίς να έχει ένα ενιαίο νόμισμα. «Οι διαφορές μας θα  μας βοηθήσουν  να επικοινωνούμε  και να βρούμε τον  κοινό τόπο <...> Οι διαφορές εμπλουτίζουν τον πολιτισμό μας, αλλά  το κοινό νόμισμα -.. είναι εντελώς διαφορετικό," - είπε, προσθέτοντας ότι η Ιταλία ετοιμάζει ένα δημοψήφισμα σχετικά με την αποχώρηση της από την ευρωζώνη.

Μέτρα λιτότητας που υπαγορεύεται από τις Βρυξέλλες,  ο Grillo  τα χαρακτηρίζει ως "κλουβί" ή "παγίδα", μέσα στο οποίο βρίσκονται οι  πολιτικές διαδικασίες, καθώς και το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ιταλίας. Η  Εφαρμογή τους οδηγεί σε δραστική μείωση των θέσεων εργασίας, δεδομένου ότι ορισμένα τμήματα του πληθυσμού,  χάνουν την εργασία τους  λόγω της  ανάπτυξης των τεχνολογιών και της ρομποτικής. "Προχωράμε σε αλλαγές που οι ηγέτες μας δεν εχουν ακόμη προβλέψει . Σημείωσε ο πολιτικός. 
Η Μείωση της αγοράς εργασίας και η απειλή της μείωσης των μισθών οδηγεί  τους ανθρώπους να  ξοδεύουν λιγότερο, και αυτό επιδεινώνει απλώς την κατάσταση. Ως διέξοδο στην  Ιταλία προτείνουν να αναπτύξουμε τις εξαγωγές. "Αλλά, αν αναπτύξουμε τις  εξαγωγές, κάποιος πρέπει να εισάγει και  οι εθνικές αγορές τώρα περνούν μια  κρίση », - δήλωσε ο Grillo.

Σύμφωνα με τον  πολιτικό, οι Ευρωπαίοι ζουν σε έναν «ανάποδο κόσμο». Όπου δεν έχει τον σημαντικό ρόλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, στο οποίο  τα ποσά του χρέους τα κατέχουν  οι ξένες τράπεζες. Ένα σημαντικό μέρος του δημόσιου χρέους της Ιταλίας είναι στα χέρια των Γερμανικών και Γαλλικών τραπεζών. "Προσπαθούν  να ανακτήσουν   τα χρήματά τους μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία δίνει χρήματα στις τράπεζες μας, και εμείς μέσω αυτής να μπορέσουμε  να ξεχρεώσουμε   τα χρέη μας στις Γερμανικές και στις Γαλλικές τράπεζες Αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει,." - Είπε ο Grillo.


http://ria.ru/

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ…

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3-4-2015

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*  

Η κυβέρνηση κατέθεσε πρόταση εξεταστικής επιτροπής για τα Μνημόνια. Ανάμεσα στα άλλα η επιτροπή θα εξετάσει το πώς μπήκε η Ελλάδα στα Μνημόνια, θα εξετάσει πόσο έγκυρα ή πειραγμένα ήταν τα οικονομικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν σαν δικαιολογητική βάση για την  υπαγωγή της χώρας στο βάρβαρο καθεστώς, θα διερευνήσει πιθανές ατασθαλίες που έχουν να κάνουν με τον τραπεζικό τομέα.

Ορισμένες παρατηρήσεις:

Πρώτο: Αυτή την ώρα - και επί νέας κυβερνήσεως - εκείνοι που ενδεχομένως «πείραξαν» τότε τα στοιχεία παραμένουν στις θέσεις τους. Γιατί η κυβέρνηση αργοπορεί όσον αφορά την αντικατάστασή τους; Και μη μας πουν ότι πρόκειται για «ανεξάρτητες αρχές». Διότι όποιοι επικαλεστούν αυτού του τύπου το επιχείρημα θα πρέπει να απαντήσουν σε ένα άλλο ερώτημα: «Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο»;

Δεύτερο: Εφόσον υπήρξαν «μαγειρέματα» στα στοιχεία της ελληνικής οικονομίας όπως πιστεύει η κυβέρνηση – και σύμφωνα με τα όσα έλεγαν προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ που την απαρτίζουν – τότε αυτό το «μαγείρεμα» αν δεν έγινε υπό την καθοδήγηση, έγινε υπό την ανοχή (τουλάχιστον) της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Αλλά αν όλοι αυτοί έπαιξαν τέτοιο ρόλο εις βάρος της Ελλάδας πώς γίνεται η κυβέρνηση να έρχεται τώρα και να τους απαλλάσσει από την προβιά της τρόικας και τους αναγορεύει σε αξιοσέβαστους «θεσμούς»;

Τρίτο: Η εξεταστική θα διερευνήσει τι συνέβη με το PSI και με το «κούρεμα» την περίοδο του 2012. Αλλά: Κομβικό ρόλο σε εκείνο το έγκλημα έπαιξε η εταιρεία «Lazard», την οποία μάλιστα με δική του τοποθέτηση στη Βουλή είχε καταγγείλει ο κ.Τσίπρας ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ερώτηση: Εφόσον το PSI ήταν έγκλημα – και ήταν – και εφόσον όσοι το διέπραξαν ζημίωσαν τον τόπο, γιατί η εταιρεία «Lazard» επαναπροσλήφθηκε, επί πρωθυπουργίας Τσίπρα, στο υπουργείο Οικονομικών, αυτή τη φορά ως συνεργάτης του κ.Βαρουφάκη;

Τέταρτο: Εφόσον και σύμφωνα με το σκεπτικό της σύστασης της εξεταστικής την περίοδο των Μνημονίων παίχτηκαν παιχνίδια με τις τιμές των μετοχών των τραπεζών, τότε - πέρα από την διερεύνηση πιθανών ποινικών ευθυνών - γιατί η κυβέρνηση δεν προχωρά (από τώρα) σε πολιτικά μέτρα; Γιατί διατηρεί ανέγγιχτο τον μηχανισμό διοίκησης του τραπεζικού τομέα; Και που είναι η μετουσίωση σε πολιτική πράξη εκείνων των προεκλογικών αναφορών του ΣΥΡΙΖΑ περί τραπεζικού τομέα, που τον έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός διά του Δημοσίου, και που συνεπώς το Δημόσιο, όπως έλεγε ο κ.Τσίπρας, «θα» έπραττε τα δέοντα;

Πέμπτο - και σημαντικότερο: Πώς γίνεται μια κυβέρνηση να θεωρεί ότι υπάρχουν πολιτικές και ποινικές ευθύνες για την υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς των Μνημονίων, πώς γίνεται να επιθυμεί την αναζήτηση και τον καταλογισμό τους, αλλά την ίδια ώρα να υπογράφει την παράταση (για 4 μήνες λέει η ίδια) αυτού του καθεστώτος;

Πώς γίνεται την συμφωνία παράτασης αυτού του καθεστώτος, την συμφωνία της 20^ηςΦεβρουαρίου, όπου η κυβέρνηση υπέγραψε την δανειακή σύμβαση με τις 41 αναφορές της στα Μνημόνια, ο κ.Τσίπρας να την αποκαλεί προχτές στη Βουλή σαν μια συμφωνία «ορόσημο»;

Πώς γίνεται, το 70% του μνημονιακού εγκλήματος να αποκαλείται τώρα «καλό» και «αποδεκτό» ενώ σημαίνουσες πλευρές αυτού του μνημονιακού εγκλήματος άλλοτε να εξακολουθούν (τοκογλυφικός δανεισμός της χώρας), άλλοτε να βαφτίζεται «πατριωτισμός» η συνέχισή τους (πληρωμή ΕΝΦΙΑ), άλλοτε να λανσάρεται ως «ανάπτυξη» η διαιώνισή τους (ξεπούλημα λιμανιών και αεροδρομίων), άλλοτε να παραπέμπεται η απόκρουσή τους… στο μέλλον (από την «σταδιακή» ακύρωση των Μνημονίων μέχρι την μετάθεση του λεγόμενου προγράμματος της Θεσσαλονίκης στο «κάποτε») κοκ.  

Επιπλέον και δεδομένου ότι:

• Τα Μνημόνια δεν είναι η αιτία αλλά το αποτέλεσμα της πολιτικής της καπιταλιστικής εκμεταλλευτικής βαρβαρότητας - που την κατέστησαν τρισβάρβαρη.
• Τα Μνημόνια ήταν η επιλογή της ελληνικής άρχουσας τάξης και του πολιτικού της συστήματος ώστε να φορτωθούν τα βάρη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης – με τα ιδιαίτερα στοιχεία που η κρίση εκδηλώθηκε και συνεχίζεται στην Ελλάδα – πάνω στις πλάτες του λαού.
• Τα Μνημόνια δεν επρόκειτο για κάποιο «λάθος» ούτε για κάποια «λαμογιά» - χωρίς να αποκλείεται να συνέβησαν και τέτοιες κατά την εφαρμογή αυτής της πολιτικής,

τα συμπεράσματα που ανακύπτουν είναι:

α) Μια εξεταστική επιτροπή που δεν έχει ούτε σκοπό ούτε αρμοδιότητα να φέρει στο προσκήνιο αυτές τις συστημικές πολιτικοοικονομικές αιτίες της κρίσης που οδήγησαν στα Μνημόνια, εξ αντικειμένου συγκαλύπτει τα πραγματικά αίτια και αφήνει στο απυρόβλητο ό,τι γεννάει τη βαρβαρότητα – εκτός αν υποθέσουμε ότι η εξεταστική θα καλέσει να εξετάσει ως μάρτυρα τον… καπιταλισμό καταλογίζοντάς του ευθύνες για τις οικονομικές κρίσεις του…

β) Η κυβέρνηση που ενώ κάνει εξεταστικές για το Μνημόνιο την ίδια στιγμή έχει προσπεράσει τις προεκλογικές της διακηρύξεις για την κατάργηση «με ένα άρθρο σε ένα νόμο» των Μνημονίων, θα πρέπει να αποδείξει ότι δεν αναζητά δια αυτού του τρόπου επικοινωνιακά άλλοθι και «θεάματα» για να καλύψει τις αθετήσεις της.

γ) Μια διαδικασία που αντιμετωπίζει την πολιτική των Μνημονίων σαν ελληνική πολιτική ή «ποινική» ιδιαιτερότητα ξεχνώντας ότι αυτή η πολιτική, με ή χωρίς Μνημόνια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη, εξ αντικειμένου «βγάζει λάδι» την πολιτική της ΕΕ και αναπαράγει την λογική της παραμονής της χώρας στις ράγες που οδηγούν από την μια κρίση στην άλλη.

δ) Αφήνοντας στο απυρόβλητο τα πραγματικά αίτια, εκείνο που συμβαίνει είναι ότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, οι κυβερνήσεις των φοροαπαλλαγών προς το μεγάλο κεφάλαιο, των εξοπλιστικών, της Ολυμπιάδας, του Χρηματιστηρίου, των δομημένων ομολόγων, των «εθνικών εργολάβων», οι κυβερνήσεις που άδειαζαν τα Ταμεία και φόρτωναν τα χρέη στο λαό στην ουσία απαλλάσσονται από τις αδιαμφισβήτητες πολιτικές τους ευθύνες – και αυτές οι κυβερνήσεις δεν ξεκίνησαν μόλις από… το 2009.

Κατά τη γνώμη μας, λοιπόν, και σύμφωνα με τα παραπάνω: Ναι να γίνει εξεταστική: Αλλά:

Η συμμετοχή σε μια τέτοια εξεταστική έχει νόημα μόνο στο βαθμό που κινείται στην κατεύθυνση να σπάσει το κέλυφος ώστε να έρθουν στην επιφάνεια όλα τα προηγούμενα.

Έχει νόημα στο βαθμό που δεν χαρίζεται σε τίποτα και σε κανέναν όχι μόνο πολιτικά αλλά συμπεριλαμβανομένων - φυσικά - και κάθε άλλου είδους ευθυνών που μπορεί να υπάρχουν και που απαιτείται να διερευνηθούν σε βάθος και να αποδοθούν αμείλικτα. Και τούτο με ειλικρινή διάθεση απόδοσης δικαίου και όχι με πρόθεση ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής.

Και κυρίως και σε ό,τι αφορά στην κοινωνία: Μια τέτοια εξεταστική (σύμφωνα με την εμπειρία όλων των προηγούμενων που δεν κατέληξαν ποτέ πουθενά) έχει νόημα στο βαθμό που θα συμβάλει ώστε να αποκαλυφθούν στο λαό αυτές οι αλήθειες.

Έχει νόημα, τελικά, στο βαθμό που θα συμβάλει ώστε να φωτιστούν τα αίτια και να εξαχθούν τα πολιτικά συμπεράσματα που δεν κουκουλώνουν αλλά που ξεγυμνώνουν το σύστημα της πολιτικής ακαθαρσίας.

Ένα σύστημα που αιώνες τώρα παριστάνει τον Ηρακλή της κάθαρσης για να ανακυκλώνει την Κόπρο του Αυγείου.  

*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Πέμπτη 2 Απριλίου 2015- ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ