H ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡYΞΗ ΤΗΣ «ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ»



Εκτύπωση
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/9/15 
Η Iskra παραθέτει ολόκληρη την Προγραμματική Διακήρυξη της "Λαϊκής Ενότητας'' η οποία έχει ως εξής :
''Η δημιουργία της Λαϊκής Ενότητας έχει ως αφετηρία το συντριπτικό ΟΧΙ του Ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Απέναντι στην τρομοκρατία των κυρίαρχων δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα, η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, με δυναμική παρουσία των νέων, αντέταξε μια αυθεντική λαϊκή εξέγερση. Η αντίσταση του ελληνικού λαού, πρωτοφανής σε διάρκεια και μαζικότητα κυρίως στα δύο πρώτα χρόνια της επιβολής των μνημονίων, αποτελεί, επίσης, μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη Λαϊκή Ενότητα. Εξέφρασε τη γενικευμένη αντίσταση στο στρατηγικό σχέδιο επιβολής διαρκούς λιτότητας, απογύμνωσης της εργασίας από κάθε δικαίωμα, υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας, κατάλυσης της δημοκρατίας και επιβολής καθεστώτος περιορισμένης κυριαρχίας.
Μόλις ένα μήνα μετά το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, η ψήφιση του τρίτου Μνημονίου άλλαξε δραματικά το πολιτικό τοπίο. Η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης που αναδείχθηκε από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου διέλυσε βίαια το κοινωνικό συμβόλαιο που τη συνέδεε με τη λαϊκή πλειοψηφία, σπέρνοντας την απογοήτευση και αναζωπυρώνοντας τον φόβο. Πέρασε στην απέναντι όχθη των Μνημονιακών δυνάμεων, βομβαρδίζοντας τα εργαζόμενα και μεσαία στρώματα με νέα αντιλαϊκά μέτρα. Η εξέλιξη αυτή επέτρεψε στους δανειστές να προχωρήσουν σε πολιτικό πραξικόπημα και βιασμό κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας. Με το τρίτο  Μνημόνιο η διεθνής επιτροπεία γίνεται ακόμη πιο ασφυκτική, με κορυφαίο δείγμα ταπείνωσης τη δημιουργία του διαβόητου fund, του Ταμείου που υποθηκεύει τη δημόσια περιουσία και τον κοινωνικό πλούτο για γενιές ολόκληρες.
Το τρίτο Μνημόνιο είναι μόνο η αρχή. Ήδη βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη η περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η νέα συρρίκνωση σε εξευτελιστικά επίπεδα των επικουρικών και των κύριων συντάξεων, η φοροεπιδρομή στα αγροτικά εισοδήματα και στα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα, όπως και σειρά άλλων μέτρων που θα προωθηθούν τους επόμενους μήνες. Ακριβώς αυτός ο λόγος, σε συνδυασμό με την προσπάθεια να αποφευχθεί η συγκρότηση αντιμνημονιακού μετώπου εναλλακτικής πολιτικής, ώθησαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές- εξπρές. Πρόκειται για προσπάθεια υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου, προτού ο λαός ενημερωθεί και αισθανθεί στην καθημερινότητά του και σε όλη τους την έκταση τις συνέπειες του τρίτου Μνημονίου. Προσπάθεια, που συνάντησε την πλήρη υποστήριξη των Ευρωπαίων επικυρίαρχων- Μέρκελ, Γιούνκερ, Μοσκοβισί, Ντάιζελμπλουμ-, οι οποίοι πριν δύο μήνες προσπαθούσαν να ακυρώσουν με κάθε τρόπο το δικαίωμα δημοκρατικής έκφρασης του ελληνικού λαού με δημοψήφισμα.
Ουδείς σοβαρός άνθρωπος πιστεύει πραγματικά ότι αυτά τα καταστροφικά, από κοινωνική άποψη, μέτρα μπορεί να είναι αποτελεσματικά ακόμη και από τη στενά δημοσιονομική σκοπιά. Η αποτυχία τους είναι προεξοφλημένη και θα οδηγήσει σε νέα πακέτα αντιλαϊκών μέτρων, για να συνεχιστεί ο φαύλος κύκλος που γνωρίσαμε με τις προηγούμενες Μνημονιακές κυβερνήσεις. Εργαζόμενοι, αγρότες, νέοι, επαγγελματίες και μικροί επιχειρηματίες καταστρέφονται μόνο και μόνο για να εξασφαλισθούν οι δόσεις της δανειακής «βοήθειας», οι οποίες την ίδια στιγμή της εκταμίευσής τους πηγαίνουν, κατά το 99%, είτε στους δανειστές, είτε στους τραπεζίτες. Σταγόνα δεν πέφτει στην πραγματική οικονομία και στους πολίτες που βρίσκονται στο χείλος του οικονομικού αφανισμού.
Είναι αστείο να περιμένει κανείς ότι αυτή η ηγετική ομάδα, που υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο και έκτοτε εγκωμιάζεται από τους εκπροσώπους των δανειστών και της εγχώριας ολιγαρχίας, θα καταφέρει- κάπως, κάποτε- να απεγκλωβιστεί από αυτό. Αν πάρεις το λάθος τρένο, όλοι οι σταθμοί που θα συναντήσεις στη διαδρομή σου θα είναι λάθος. Και είναι αιθεροβάμων όποιος πιστεύει ότι μπορεί να τα βάλει με τα μεγάλα συμφέροντα μια κυβέρνηση που δέχθηκε να κόψει άμεσα 93 ευρώ τον μήνα από τους φτωχότερους των φτωχών, συρρικνώνοντας την κατώτατη σύνταξη στο εξευτελιστικό όριο των 393 ευρώ !

ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ''ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ''
Για όλους αυτούς τους λόγους κατέστη επείγουσα ανάγκη η συγκρότηση της Λαϊκής Ενότητας, ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου ανατροπής των Μνημονίων και της εξοντωτικής λιτότητας, της αντιδημοκρατικής εκτροπής και της μετατροπής της Ελλάδας σε ευρωαποικία με μοχλό το χρέος.
Χρειαζόμαστε ένα μεγάλο λαϊκό, πατριωτικό μέτωπο αξιοπιστίας, συνέπειας και ανιδιοτέλειας που θα αναστυλώσει τις προδομένες ελπίδες, θα νικήσει τον φόβο και θα δώσει αέρα νίκης στο μεγάλο, λαϊκό και νεανικό ρεύμα του «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου. Ματαιοπονούν όσοι προσπαθούν να διαβάλουν εκ των προτέρων αυτή την προσπάθεια μιλώντας για «αποστασία» που έριξε τάχα την «πρώτη αριστερή κυβέρνηση». Αποστάτησαν από την Αριστερά μόνον εκείνοι που επέλεξαν να γίνουν η τρίτη Μνημονιακή κυβέρνηση αυτού του τόπου.
Η Λαϊκή Ενότητα δεν είναι εκλογική σημαία ευκαιρίας, ούτε φιλοδοξεί να προστεθεί στα κόμματα του χρεοκοπημένου, πολιτικού κατεστημένου. Αποτελεί συσπείρωση πολιτικών οργανώσεων, κινήσεων και ανένταχτων πολιτών, που φιλοδοξεί να εκφράσει, να εμπνεύσει και να ενισχύσει ένα πραγματικό λαϊκό κίνημα, με πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης. Θέλουμε να γίνει η φωνή εκείνων που σήμερα δεν έχουν φωνή, η δύναμη των αδυνάμων. Θέλουμε να είναι η αφετηρία για το μέτωπο που θα εκπροσωπήσει τη συμμαχία των εργαζομένων, των ανέργων, της αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης, της διανόησης και των ανθρώπων του πολιτισμού, στην κοινή προσπάθεια για ν’ αλλάξει δρόμο η ελληνική κοινωνία.
Σ’ αυτή την προσπάθεια δεν χωρούν λογικές ηγεμονισμού και αποκλειστικής αλήθειας. Έχουν θέση διάφορες κοινωνικές ευαισθησίες, προοδευτικές πολιτικές παραδόσεις και ιδεολογικές προτιμήσεις. Είναι όρος ύπαρξης αυτού του μετώπου η δημοκρατική λειτουργία του, με κέντρο τους ίδιους τους αγωνιστές, τις διεκδικήσεις και τις αναζητήσεις τους. Οι δυνάμεις, οι αγωνιστές και αγωνίστριες που συμμετέχουν στη Λαϊκή Ενότητα συνδέονται με ισχυρή πολιτική συμφωνία για μια άμεση, ζωτικά αναγκαία, ριζοσπαστική εναλλακτική λύση στη Μνημονιακή τραγωδία. Μια λύση που θα λειτουργήσει προς όφελος των λαϊκών τάξεων, σε βάρος του μεγάλου κεφαλαίου, που θα απαλλάξει την Ελλάδα από τη θανάσιμη επικυριαρχία των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Μας ενώνει η κοινή αναζήτηση, μέσα από διαφορετικούς δρόμους, μιας νέας κοινωνίας, απελευθερωμένης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και κάθε είδους καταπίεσης, μιας κοινωνίας με αλληλεγγύη, δικαιοσύνη και ελευθερία, στο δρόμο για το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.
ΤΑ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Άμεση, βασική επιδίωξη της Λαϊκής Ενότητας είναι να δημιουργηθούν, μέσα από τα κοινωνικά κινήματα και την πολιτική δράση, μέσα κι έξω από τη Βουλή, οι προϋποθέσεις για τη ριζοσπαστική εναλλακτική λύση στη σημερινή, Μνημονιακή πραγματικότητα.
Οι βασικές συντεταγμένες του άλλου δρόμου έχουν ήδη προσδιοριστεί από πολλές αριστερές δυνάμεις, ριζοσπαστικά κινήματα και προοδευτικούς επιστήμονες.  Η εναλλακτική λύση που υπερασπιζόμαστε επιχειρεί να δώσει απαντήσεις σε όλα τα καίρια προβλήματα της οικονομίας, της κοινωνίας, του κράτους και της εξωτερικής πολιτικής. Ασφαλώς και δεν περιορίζεται στο θέμα της νομισματικής πολιτικής, όπως υποστηρίζουν οι πλαστογράφοι και συκοφάντες που μιλάνε για «λόμπι της δραχμής».
Το πρόβλημα με αυτή την εναλλακτική πρόταση δεν είναι η τάχα ανεπαρκής «τεχνική» επεξεργασία της, αλλά η ελλιπής πολιτική προετοιμασία της: το γεγονός ότι δεν έχει συζητηθεί στον απαιτούμενο βαθμό μέσα στο λαό και στις κοινωνικές συλλογικότητες. Δηλαδή, ανάμεσα σε εκείνους που θα κληθούν να παλέψουν σκληρά, απέναντι σε τεράστια συμφέροντα, για την υλοποίησή της. Αυτό το κενό φιλοδοξούμε να καλύψουμε άμεσα, με μια μεγάλη καμπάνια δημόσιου διαλόγου, απέναντι σ’ όσους πασχίζουν να επιβάλουν ένα νέο «ιδιώνυμο». Να δαιμονοποιήσουν, ακόμη και να ποινικοποιήσουν την «απαγορευμένη» συζήτηση.
Τα άμεσα, κατεπείγοντα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για ν’ ανοίξει ένας νέος δρόμος είναι:
-Η κατάργηση των κοινωνικά και οικονομικά καταστροφικών Μνημονίων και των αποικιακών, δανειακών συμβάσεων υποθήκευσης του μέλλοντός μας, που τα συνοδεύουν.
-Η διακοπή πληρωμών του χρέους- τη μη  βιωσιμότητα του οποίου αναγνωρίζει, από τη δική του σκοπιά, ακόμη και το ΔΝΤ- με στόχο τη συνολική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του. Η διακοπή πληρωμών θα συνοδευτεί από πολιτικές και νομικές ενέργειες, σε διεθνές επίπεδο, οι οποίες θα αξιοποιήσουν και το σχετικό πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας της Βουλής.
-Ανεξάρτητα, αλλά παράλληλα με τη διεθνή δράση για το θέμα του χρέους, θα διεκδικηθούν άμεσα- πολιτικά, νομικά, κινηματικά- και με επιμονή οι γερμανικές οφειλές, δηλαδή το κατοχικό δάνειο και οι αποζημιώσεις για τα θύματα και τις καταστροφές της ναζιστικής θηριωδίας.
-Ο άμεσος τερματισμός της λιτότητας και η εφαρμογή μιας πολιτικής αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου προς όφελος των εργαζόμενων στρωμάτων και σε βάρος των ολιγαρχών. Ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να υπάρξει για τα πιο χτυπημένα από την κρίση κοινωνικά στρώματα, με στήριξη των εισοδημάτων τους και σταδιακή αύξηση των κατώτατων μισθών, συντάξεων και επιδομάτων ανεργίας, εξασφάλιση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και βασικών αγαθών (ρεύμα, νερό, θέρμανση) για όλους.
Γενικότερα, θα στηριχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και οι κοινωνικές δαπάνες για τη δημόσια δωρέαν παιδεία, τη λαϊκή υγεία, τον πολιτισμό. Θα ενθαρρυνθεί η σταδιακή αύξησή τους, σε συνάρτηση με τους αναπτυξιακούς ρυθμούς. Θα αναιρεθούν τα εξοντωτικά, για τους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, φορολογικά και άλλα μνημονιακά μέτρα. Θα καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ και θα θεσπισθεί φόρος μόνο για την πολύ μεγάλη, ακίνητη περιουσία.
-Η εθνικοποίηση των τραπεζών και η λειτουργία τους υπό καθεστώς κοινωνικού ελέγχου, με απόλυτη εξασφάλιση της λαϊκής αποταμίευσης. Το νέο, εθνικοποιημένο και απαλλαγμένο από την πατρωνία της ΕΚΤ τραπεζικό σύστημα θα εξασφαλίσει τη ζωτικά αναγκαία «σεισάχθεια» στα εξουθενωμένα από την κρίση νοικοκυριά. Θα παρέχει την εξίσου αναγκαία ρευστότητα στους επαγγελματίες και τις μικρές ή μεσαίες επιχειρήσεις που κινδυνεύουν με αφανισμό. Στην κατεύθυνση αυτή θα επαναλειτουργήσουν η Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και θα διερευνηθούν τα σκάνδαλα του ξεπουλήματός τους. Η εθνικοποίηση των τραπεζών θα επιτρέψει την άμεση και σε βάθος διερεύνηση των θαλασσοδανείων που έχουν χορηγηθεί σε μονοπωλιακούς ομίλους και της φοροδιαφυγής μέσω διάφορων λιστών τύπου Λαγκάρντ.  
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Παράλληλα με αυτά τα κατεπείγοντα μέτρα, που θα δώσουν μια πρώτη ανάσα στην οικονομία και τα λαϊκά στρώματα, θα προωθηθούν ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις για την αλλαγή του χρεοκοπημένου μοντέλου ανάπτυξης και την ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών υπέρ του λαού και σε βάρος των διαπλεκόμενων ολιγαρχών.
Οι μεταρρυθμίσεις αυτές, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν:
-Τη ριζοσπαστική αναθεώρηση της εργασιακής νομοθεσίας, με επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων. Απόκρουση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, αυστηρότατα όρια και αντικίνητρα στις απολύσεις,  ενεργοποίηση και ενίσχυση των επιθεωρήσεων εργασίας. Δημόσιος, κοινωνικός, αναβαθμισμένος ΟΑΕΔ και κατάργηση των ιδιωτικών εταιρειών επινοικίασης εργαζομένων.
-Τη δημιουργία ενός σταθερού, κοινωνικά δίκαιου και αναδιανεμητικού φορολογικού συστήματος, ώστε να πληρώσουν επιτέλους τα βάρη της κρίσης όχι τα συνήθη υποζύγια, αλλά οι έχοντες και κατέχοντες.
-Τον τερματισμό των αρπακτικών ιδιωτικοποιήσεων, συρρικνώσεων και διαλύσεων επιχειρήσεων, δικτύων και υποδομών (ΔΕΗ, φυσικό αέριο, λιμάνια, αεροδρόμια, ακίνητα δημοσίου κ.α.). Την άμεση κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ. Την επανάκτηση της δημόσιας περιουσίας που εκποιήθηκε στο ιδιωτικό κεφάλαιο με ακύρωση των παράνομων και αντισυνταγματικών αποφάσεων για την εκχώρησή τους, χωρίς αποζημίωση, με εξαίρεση τους μικρομετόχους. Την εθνικοποίηση, ανασυγκρότηση και λειτουργία υπό καθεστώς εργατικού- κοινωνικού ελέγχου όλων των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, δικτύων και υποδομών, που θα αναλάβουν και τον ρόλο της ατμομηχανής της οικονομίας. Στόχος είναι μια ταχεία οικονομική αναζωογόνηση που θα δημιουργεί θέσεις εργασίας, θα ενισχύει τη θέση των εργαζομένων και θα σέβεται το περιβάλλον.
-Ανασυγκρότηση του διαλυμένου εθνικού συστήματος υγείας, των δημοσίων νοσοκομείων και ενός πρωτοβάθμιου συστήματος υγείας υψηλής ποιότητας, προσιτού σε όλους, στο κέντρο και την περιφέρεια.
-Αντιμετώπιση της πολιτιστικής ερήμωσης, διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα των πολιτιστικών θεσμών και της πρόσβασης όλου του λαού στην πολιτιστική δημιουργία. Στήριξη από το δημόσιο κάθε δημιουργικής πρωτοβουλίας των ανθρώπων του πολιτισμού και των ίδιων των πολιτών.
-Οικονομική ανασυγκρότηση με μετατόπιση του κέντρου βάρους α) από την κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων στην παραγωγή (κυρίως στη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή προϊόντων υψηλής ποιότητας) και β) από τη συμπίεση του εργατικού κόστους στη μεγέθυνση της προστιθέμενης αξίας. Επιδιώκουμε, εν τέλει, τη μετάβαση από μια ανάπτυξη που εξυπηρετεί τους σφετεριστές της εργασίας και της φύσης σε μια ανάπτυξη που θα έχει στο κέντρο της την τεχνολογική ανανέωση, την καινοτομία, τη σύγχρονη οργάνωση και, κυρίως, τους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου. Μια ανάπτυξη που θα στηρίζεται στη δική τους γνώση, εμπειρία, μεράκι και δημιουργικότητα. Προς αυτή την κατεύθυνση θα χρειαστεί μια πολιτική δημοκρατικού κεντρικού και περιφερειακού σχεδιασμού, με τη συμμετοχή και συναπόφαση των τοπικών κοινωνιών, και με έντονη περιβαλλοντική διάσταση.
- Τη γενναία ενίσχυση της δημόσιας, δωρεάν παιδείας και της έρευνας, που αποτελεί, πέραν των άλλων, και βασική προϋπόθεση για μια παραγωγική στροφή προς ένα νέο, αποδοτικό κοινωνικό πρότυπο.
- Ουσιώδης συνιστώσα της οικονομικής ανασυγκρότησης θα είναι ο «τρίτος» (πλάι στον κρατικό και τον ιδιωτικό) τομέας, της κοινωνικής οικονομίας (συνεταιρισμοί, αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις που έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους, δομές αλληλεγγύης κλπ). Θα απαιτηθεί η γενναιόδωρη ενίσχυσή του από το δημόσιο τραπεζικό σύστημα και τον κρατικό μηχανισμό.
-Την πολιτική αλληλεγγύης και ανθρωπιάς απέναντι στους πρόσφυγες και τους οικονομικούς μετανάστες. Θα πολεμήσουμε ενεργά κάθε ξενοφοβική και ρατσιστική αντιμετώπιση- με ακραία την περίπτωση της φασιστικής Χρυσής Αυγής- που τείνει να μετατρέψει τον κοινωνικό πόλεμο του κεφαλαίου σε εθνοτικό «εμφύλιο» πόλεμο, στο εσωτερικό του κόσμου της εργασίας. Θα αγωνιστούμε εναντίον των ιμπεριαλιστικών πολέμων που παροξύνουν το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα. Θα διεκδικήσουμε τη στήριξη που οφείλουν στη χώρα μας και στις άλλες χώρες «πρώτης γραμμής» οι άλλες, βορειότερες χώρες της Ευρώπης,  απαιτώντας παράλληλα την κατάργηση του Δουβλίνου ΙΙ που μετατρέπει την Ελλάδα σε φυλακή μεταναστών.
EΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ
Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι και μόνη η ακύρωση των Μνημονίων- και πολύ περισσότερο οι δομικές ριζοσπαστικές αλλαγές που περιγράψαμε- θα προκαλέσουν τη σφοδρή αντίδραση των κυρίαρχων δυνάμεων της ΕΕ. Θα προσπαθήσουν να στραγγαλίσουν το εγχείρημά μας από την πρώτη στιγμή, με βασικό μοχλό τη διακοπή της ρευστότητας στις τράπεζες από την ΕΚΤ. Αυτό άλλωστε, το ζήσαμε ήδη το προηγούμενο εξάμηνο, ακόμη και με την πολύ μετριοπαθέστερη πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Επομένως, τα ζητήματα της εξόδου από την ευρωζώνη και της ρήξης με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και επιλογές της Ε.Ε., η οποία ακολουθεί όλο και πιο αντιδραστικούς και αντιδημοκρατικούς δρόμους, τίθενται στην ημερήσια διάταξη, όχι ως προϊόν κάποιας ιδεολογικής εμμονής, αλλά με όρους στοιχειώδους πολιτικού ρεαλισμού. Η οδυνηρά αποκτημένη πείρα των τελευταίων μηνών έδειξε και στους πιο δύσπιστους ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις στη σημερινή, γερμανική ΕΕ δεν είναι ούτε «σύμμαχοι», ούτε «εταίροι». Είναι οικονομικοί εκβιαστές και πολιτικοί βιαστές. Και δεν διστάζουν να εκδικούνται έναν ολόκληρο λαό με την πιο ανελέητη εκδοχή «συλλογικής τιμωρίας», όταν δεν τους αρέσουν οι αποφάσεις του.
Η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας και η καθιέρωση, με νέους, δημοκρατικούς, κοινωνικούς και αναπτυξιακούς όρους, εθνικού νομίσματος, δεν αποτελούν αυτοσκοπό. Είναι ένα από τα αναγκαία εργαλεία για την πραγματοποίηση των ριζοσπαστικών αλλαγών που περιγράψαμε- και για τις οποίες, βέβαια, τελικός εγγυητής δεν θα είναι το νόμισμα, αλλά ο αγώνας των λαϊκών τάξεων. Παρά τις αναπόφευκτες δυσκολίες των πρώτων μηνών, τίποτα δεν δικαιολογεί τις Κασσάνδρες που ταυτίζουν ένα τέτοιο βήμα με οικονομικό ολοκαύτωμα και εθνική καταστροφή. Μέσα στον εικοστό αιώνα, 69 νομισματικές ενώσεις κατέρρευσαν στον πλανήτη, χωρίς να έρθει το τέλος του κόσμου. Η καθιέρωση εθνικού νομίσματος ως προϋπόθεση για την εφαρμογή ενός προοδευτικού προγράμματος ανασυγκρότησης και διεξόδου, δεν είναι μόνο μια βιώσιμη επιλογή, αλλά και μια επιλογή ελπίδας, που μπορεί να βάλει τη χώρα σε μια νέα, αναπτυξιακή τροχιά.
Δεν είμαστε νοσταλγοί της καπιταλιστικής Ελλάδας της δραχμής. Ξέρουμε ότι κάθε άλλο παρά παράδεισος για τις εκμεταλλευόμενες τάξεις ήταν η προ- ευρώ κατάσταση της χώρας μας. Αλλά τα 13 χρόνια που ζούμε με το ευρώ, ιδιαίτερα τα τελευταία, δεν ήταν καθόλου καλύτερα: τα πρώτα επτά από αυτά ήταν, για ορισμένα τμήματα του πληθυσμού, η εποχή της πιστωτικής και καταναλωτικής μέθης, πάνω στα σωρευμένα ερείπια της παραγωγικής βάσης της χώρας. Αλλά, τα επόμενα έξι χρόνια ήταν το απότομο ξύπνημα από το μεθύσι και η κάθοδος στη Μνημονιακή κόλαση, χωρίς κανένα φως στην άκρη του τούνελ. Είναι πια καιρός να επιχειρήσουμε μια λυτρωτική έξοδο.
Η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας, με την απεξάρτηση της Τράπεζας της Ελλάδος από την ΕΚΤ, τη λειτουργία της με κυβερνητική, δημόσια, κοινωνική ευθύνη και με την έκδοση εθνικού νομίσματος, θα προσφέρει την αναγκαία ρευστότητα στην οικονομία, χωρίς τους επαχθείς όρους των δανειακών συμβάσεων. Θα βοηθήσει αποφασιστικά στην ενίσχυση των εξαγωγών, στον περιορισμό και στη σταδιακή υποκατάσταση των εισαγωγών από εγχώρια προϊόντα, στην ενδυνάμωση της παραγωγικής βάσης της χώρας και του τουριστικού ρεύματος. Θα ευνοήσει τη δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω ενός προγράμματος αναγκαίων δημοσίων παραγωγικών επενδύσεων, αναπτυξιακών πρωτοβουλιών των μεγάλων, δημοσίων επιχειρήσεων, στήριξης του κοινωνικού τομέα της οικονομίας και αποκατάστασης της πίστωσης στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Η κατάργηση των άδικων φορολογικών και άλλων βαρών στα μικρομεσαία εισοδήματα και επιχειρήσεις που επιβάλλουν τα Μνημόνια μόνο και μόνο για να εξυπηρετείται το αβίωτο χρέος, θα αναζωογονήσει τη ζήτηση και θα ωθήσει την ανάπτυξη. Συνολικά, θα παρουσιάσουμε και θα θέσουμε υπό συζήτηση ένα ειδικό σχέδιο για την Ελλάδα, που θα εφαρμόζει ένα ριζοσπαστικό, προοδευτικό πρόγραμμα με εθνικό νόμισμα.  
ΓΙΑ ΜΙΑ ΙΣΟΤΙΜΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ
Η έξοδος από την οικονομική «φυλακή» της Ευρωζώνης δεν σημαίνει εθνική «αυτάρκεια» και διεθνή πολιτική απομόνωση, όπως ψευδώς υποστηρίζουν οι αντίπαλοί μας. Αντίθετα, εγκαινιάζοντας έναν άλλο δρόμο ριζοσπαστικών αλλαγών, ο ελληνικός λαός μπορεί να γίνει φάρος ελπίδας για τους άλλους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου, να εξασφαλίσει πολύτιμες συμπάθειες, στηρίγματα και συμμαχίες. Ο εναλλακτικός δρόμος που προτείνουμε θα στερήσει την Ελλάδα μόνο από τις αλυσίδες της, που την περιορίζουν στον ρόλο του ευρωατλαντικού «οικόπεδου». Θα απελευθερώσει, όμως, τις δυνατότητές της να αναπτύξει αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με όλες τις χώρες που θα σέβονται την κυριαρχία της και την απόφασή της να είναι φιλική προς όλους τους λαούς του κόσμου, χωρίς να είναι δεδομένη για καμία δύναμη.
Κεντρική μας κατεύθυνση θα είναι μια νέα, ανεξάρτητη, πολυδιάστατη πολιτική διεθνών σχέσεων, στον ενεργειακό, οικονομικό και πολιτικό τομέα. Διεθνών σχέσεων, που δεν θα περιορίζονται αποκλειστικά στα στενά όρια της Ε.Ε. Επιδιώκουμε μια ενεργητική πολιτική συνεργασίας στη Μεσόγειο, τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή. Μια πολιτική που θα αξιοποιεί τις νέες δυνατότητες αμοιβαία επωφελών συνεργασιών με τις αναδυόμενες δυνάμεις των BRICS, τη Λατινική Αμερική και άλλες περιοχές του πλανήτη.
Τασσόμαστε κατά του νέου «Ψυχρού Πολέμου» και μιας καινούργιας διαίρεσης της Ευρώπης με την ύψωση νέου τείχους προς τη Ρωσία. Αγωνιζόμαστε εναντίον των ιμπεριαλιστικών επιλογών και των στρατιωτικών τυχοδιωκτισμών του ΝΑΤΟ. Δεσμευόμαστε υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από αυτόν τον συνασπισμό, μια πολεμική μηχανή που διαλύει κράτη, καταδυναστεύει λαούς και αποσταθεροποιεί το ευρύτερο γεωπολιτικό τόξο της περιοχής μας, από την ανατολική Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή. Αγωνιζόμαστε για την απομάκρυνση των αμερικανικών-νατοϊκών βάσεων, για τη μη συμμετοχή της Ελλάδας σε οποιονδήποτε ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Επιδιώκουμε την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργούν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις οι απαιτήσεις της Άγκυρας με ειρηνικό διάλογο, στη βάση της πιστής τήρησης των διεθνών συμφωνιών, του διεθνούς δικαίου και ειδικότερα του Δικαίου της Θάλασσας.
Είμαστε σθεναρά αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια αλλαγής των συνόρων στην περιοχή μας. Αποκρούουμε κάθε υποδαύλιση εθνικιστικών, σοβινιστικών τάσεων. Αγωνιζόμαστε για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, για μια Κύπρο ανεξάρτητη, χωρίς στρατεύματα κατοχής και ξένες βάσεις. Θεωρούμε αναγκαίο τον τερματισμό της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ- δύναμη κατοχής ξένων εδαφών στην περιοχή- και την άμεση αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με όλους τους λαούς του κόσμου που αγωνίζονται για ελευθερία, δικαιοσύνη και αυτοδιάθεση.
Η έξοδος από την ευρωζώνη και η εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος με πρωταγωνιστή τον οργανωμένο λαό, συνεπάγεται ένα δρόμο σύγκρουσης με τις επιλογές της ΕΕ και τα αντιδημοκρατικά, υπερεθνικά όργανά της. Γιατί ήδη από τη συνθήκη του Μάαστριχτ, η διαδικασία συγκρότησης της ΕΕ εξυπηρετεί το νεοφιλελεύθερο σχέδιο, ενισχύει ιμπεριαλιστικές βλέψεις των ηγετικών δυνάμεων και υπονομεύει τη λαϊκή κυριαρχία.
Απέναντι στην αναπόφευκτη επίθεση  του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, ο λαός πρέπει να είναι έτοιμος για όλα. Το ζήτημα της αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε. μπορεί να τεθεί εκ των πραγμάτων και ανά πάσα στιγμή στην ημερήσια διάταξη. Σ’ αυτή την περίπτωση, θα καλέσουμε το λαό να επιμείνει στην εφαρμογή του προοδευτικού προγράμματος που έχει επιλέξει, παίρνοντας την απόφασή του για παραμονή ή όχι στην Ε.Ε. με δημοψήφισμα, όπως άλλωστε έγινε και γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Σε κάθε περίπτωση, η έξοδος από την ευρωζώνη και η σύγκρουση με το ασφυκτικό πλαίσιο της Ε.Ε. δεν σημαίνει απομόνωση της Ελλάδας από το ευρωπαϊκό της περιβάλλον. Θα απευθυνθούμε ιδιαίτερα στους άλλους λαούς, τα κοινωνικά κινήματα και τις προοδευτικές δυνάμεις των χωρών- μελών της Ε.Ε. με τις οποίες μας συνδέουν μακρόχρονοι οικονομικοί, πολιτικοί και πολιτιστικοί δεσμοί. Επιδιώκουμε να συμβάλουμε στη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού κινήματος γύρω από στόχους που εκφράζουν τα κοινά συμφέροντα του κόσμου της εργασίας, ανεξαρτήτως εθνικότητας.
Σταθμό στην αντιδραστική μετάλλαξη της Ε.Ε. αποτελεί η επωαζόμενη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ). Μια συμφωνία που παραδίδει τα δημόσια αγαθά (νερό, παιδεία, υγεία κλπ) στις πολυεθνικές επιχειρήσεις, ανοίγει διάπλατα το δρόμο στα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα, ενώ καταργεί κάθε έννοια εργατικού δικαίου και εθνικής κυριαρχίας που μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στην ασυδοσία των «επενδυτών». Θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις, μαζί με όλα τα προοδευτικά κινήματα της Ευρώπης, για να μην επικυρωθεί αυτή η συμφωνία- έκτρωμα.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ, ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
Ουσιώδες συστατικό της εναλλακτικής μας πρότασης είναι ο ριζοσπαστικός μετασχηματισμός του κράτους, της δικαιοσύνης και της δημόσιας διοίκησης. Η αποκατάσταση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών, από τον χώρο εργασίας μέχρι το δικαίωμα στη διαδήλωση, η διάλυση των ΜΑΤ και γενικότερα η αντιμετώπιση των μηχανισμών καταστολής του «εχθρού- λαού», ο εκδημοκρατισμός και η διαφάνεια στο χώρο των ΜΜΕ, η αποφασιστική αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής, αποτελούν τα πιο επείγοντα μέτρα σ’ αυτό το πεδίο.
Παράλληλα, θα επανεξετάσουμε τον ρόλο και την κατεύθυνση των λεγόμενων «ανεξάρτητων αρχών» σε καίριους τομείς που ρυθμίζουν το τραπεζικό σύστημα, τις τηλεπικοινωνίες, την ενέργεια, την ενημέρωση κλπ. Βεβαίως, άλλες ανεξάρτητες αρχές που μπορούν να παίξουν χρήσιμο κοινωνικό ρόλο, όπως το ΑΣΕΠ, θα διατηρηθούν και θα υποβοηθηθούν, με ενίσχυση της διαφάνειας και του κοινωνικού ελέγχου. Επιπλέον, θα ξεκινήσουμε μία ευρύτατη κοινωνική διαβούλευση για την εκ βάθρων αναθεώρηση του Συντάγματος και του όλου πολιτικού συστήματος από μια νέα, Συντακτική Εθνοσυνέλευση, που θα προκύψει από επόμενες εκλογές. Κεντρικός στόχος αυτής της αναθεώρησης θα είναι η καθιέρωση μιας νέας, προωθημένης Δημοκρατίας, που θα συνδυάζει την αντιπροσωπευτική με την άμεση, την αποτελεσματική διακυβέρνηση με τη στήριξη στη λαϊκή πρωτοβουλία και αυτενέργεια, τη λαϊκή συμμετοχή και τις άμεσες λαϊκές αποφάσεις, με βάση και τις καλύτερες διεθνείς πρακτικές και εμπειρίες.
Για εμάς η διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας δεν είναι αυτοσκοπός. Εντάσσεται στο συνολικό στόχο της διεκδίκησης της πολιτικής εξουσίας από μια ευρύτερη λαϊκή συμμαχία. Υπηρετεί ένα πρόγραμμα άμεσης διεξόδου σήμερα, που μπορεί να επιβληθεί από μια κυβέρνηση η οποία θα στηρίζεται στη δύναμη του οργανωμένου λαού και στους δικούς του διακριτούς θεσμούς, στο  εργατικό κίνημα, στο κίνημα της νεολαίας, στα τοπικά και περιβαλλοντικά κινήματα, στα κινήματα αλληλεγγύης, στις μορφές λαϊκής αυτοοργάνωσης. Η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος μπορεί να αλλάξει τους κοινωνικούς συσχετισμούς και να διαμορφώσει τους όρους για τη χάραξη ενός άλλου δρόμου για την ελληνική κοινωνία, με σοσιαλιστική προοπτική".
ΠΗΓΗ ΙΣΚΡΑ

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΓΑΜΟΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ



Εκτύπωση
Παρ. 4/9/15 
Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΡΟΠΕΤΑΣΜΑ ΚΑΠΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΩΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΠΑΣΟΚ- ΠΟΤΑΜΙ- ΔΗΜΑΡ 'Η ΚΑΙ ΝΔ
Του ΝΙΚΟΥ ΠΕΡΠΕΡΑ
Στη γλώσσα του αυριανισμού μίλησε από τη συχνότητα του KontraChannel ο Αλέξης Τσίπρας,υποστηρίζοντας, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι οι βουλευτές που πήραν την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση της Λαϊκής Ενότητας υλοποιούσαν σχέδιο του… Σόιμπλε για την ανατροπή της κυβέρνησής του. Ιδού το απόσπασμα:
«Το σχέδιο (των δανειστών) ήταν να μας πάνε στη χρεοκοπία για να ρίξουν την κυβέρνηση. Είχαν σχέδιο να μας ρίξουν το Φεβρουάριο. Δεν το κατάφεραν και πήραμε μια συμφωνία με τη λεκτική ασάφεια, που πληρώσαμε μετά. Το προσπάθησαν και μετά, όταν έκλεισαν την κάνουλα της ρευστότητας. Στο τέλος επιχείρησαν να μας ρίξουν με το σχέδιο Σόιμπλε μέσω του Grexit. Όταν δεν τον κατάφεραν αυτό, το κατάφεραν με την απόφαση 30 βουλευτών να ρίξουν την κυβέρνηση. Παρά το γεγονός ότι περίμενα οι του Λαφαζάνη να στηρίξουν την κυβέρνηση και να συζητήσουμε μετά την αλλαγή πολιτικής, δεν το έπραξαν. Μου έδωσαν απάντηση πως ούτε ψήφο εμπιστοσύνης θα μου έδιναν… Οι άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν στη συγκυβέρνηση του 1989, έριξαν με τις επιλογές τους την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς».
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Εν πρώτοις, φαίνεται ότι ο Αλέξης Τσίπρας ξεχνάει τι λέει από κανάλι σε κανάλι, με αποτέλεσμα να εκτίθεται ανεπανόρθωτα. Μόλις προ ολίγων ημερών, αποκάλυπτε ευθαρσώς στο Alpha ότι ο ίδιος αποφάσισε να πάει σε εκλογές ήδη στις 12 Ιουλίου, την ημέρα δηλαδή που συνομολογούσε το τρίτο μνημόνιο με τους δανειστές. Προφανώς, στο πλαίσιο των άρρητων δεσμεύσεων που είχε αναλάβει έναντι των Μέρκελ- Σόιμπλε, και που περιελάμβαναν τονεξοστρακισμό των ενοχλητικών φωνών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ανετράπη, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας. Ο ίδιος διέλυσε κυριολεκτικά το κόμμα του από τη στιγμή που πέρασε τον Ρουβίκωνα στις Βρυξέλλες.
‘Οσο για τους «ανθρώπους που πρωταγωνίστησαν στη συγκυβέρνηση του 1989» και «έριξαν την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς», εννοεί άραγε τον Γιάννη Δραγασάκη; Ή μήπως τον Φώτη Κουβέλη, που συμπλέει τώρα, μαζί με πλειάδα στελεχών της ΔΗΜΑΡ, με αυτό που έχει απομείνει από το κόμμα που φέρει ακόμη τον τίτλο του ΣΥΡΙΖΑ;
Ένα είναι απολύτως σαφές: η εκστρατεία λάσπης εναντίον της Λαϊκής Ενότητας είναι μόνο το προπέτασμα καπνού για να συγκαλύψει τη νέα, αντιλαϊκή «συγκυβέρνηση» που ετοιμάζει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Συγκυβέρνηση με τις παλιές μνημονιακές δυνάμεις- κατά προτίμηση το ΠΑΣΟΚ και τα υπολείμματα της ΔΗΜΑΡ, πιθανότατα και με το ΠΟΤΑΜΙ, αν χρειαστεί ακόμη και με τη Νέα Δημοκρατία. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στο Αιγάλεω, αλλά και ο Πάνος Σκουρλέτης σε συνέντευξή του άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες στο ΠΑΣΟΚ (χωρίς τα «βαρίδια» του Βενιζέλου και του Λοβέρδου). Ο Πάνος Σκουρλέτης είπε μάλιστα ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε, «μέσα από μια πραγματική αυτοκριτική, απαλλαγμένο από το βαρίδι Βενιζέλος, να έχει μια ουσιαστική μετατόπιση» κι αυτό θα έφερνε τον ΣΥΡΙΖΑ «σε επικοινωνία, ίσως, με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία».
Με ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ, λοιπόν, στη μεγάλη σοσιαλδημοκρατική οικογένεια των ΟλάντΣουλτςκαι Σία. Ιδού το μέλλον που υπόσχονται στους πολίτες που επένδυσαν ελπίδες στο ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του. Άξιοι !
Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ



Εκτύπωση
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/9/15 - 15:10
ΙΣΧΥΡΗ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΣΤΟ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ (ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΣ) - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ
Ο επικεφαλής της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ Παναγιώτης Λαφαζάνης παραχώρησε την Πέμπτη (3/9) συνέντευξη Τύπου στους ανταποκριτές ξένου Τύπου και τους απεσταλμένους των ξένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στην Αθήνα στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ.
Στο πάνελ της συνέντευξης μετείχαν ακόμη ο εκπρόσωπος Τύπου της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ Κώστας Ήσυχος, ο δημοσιογράφος – συγγραφέας Πέτρος Παπακωνσταντίνουκαι η νομικός Μαριάννα Τσίχλη.
Στην εισαγωγική του ομιλία ο Παναγιώτης Λαφαζάνης τόνισε τα εξής:
''Είναι ιδιαίτερη χαρά για εμάς ότι οι ανταποκριτές του ξένου Τύπου παραβρίσκονται σήμερα για να ακούσουν τις βασικές απόψεις της Λαϊκής Ενότητας. Ξέρουμε ότι το επίσημο, κυρίαρχο ευρωπαϊκό περιβάλλον δεν είναι ιδιαίτερα θετικό απέναντι στη Λαϊκή Ενότητα. Αυτό το θεωρούμε φυσικό, γιατί η Λαϊκή Ενότητα είναι μία δύναμη αλλαγής και ανατροπής στην Ευρώπη. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να εμποδίζει το να μεταδίδονται οι απόψεις και οι θέσεις της Λαϊκής Ενότητας με στοιχειώδη αντικειμενικότητα.
Η Λαϊκή Ενότητα είναι το καινούριο και το διαφορετικό στην πολιτική ζωή, αλλά και σε αυτήν την εκλογική μάχη. Όλα τα κόμματα του παλαιού, αλλά και του νέου, μνημονιακού τόξου έχουν εν όψει εκλογών το ίδιο, κοινό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό είναι σαφές και συγκεκριμένο και αφορά όλους τους τομείς της χώρας μας. Είναι το τρίτο Μνημόνιο.  Όλα τα κόμματα του παλαιού και νέου μνημονιακού τόξου στηρίζουν τα παλιά Μνημόνια και θα εφαρμόσουν και τις πολιτικές του τρίτου Μνημονίου. Πρόκειται για πολιτικές αδιέξοδες, καταστροφικές και εθνικά επικίνδυνες. Όλα τα κόμματα του μνημονιακού τόξου δεν έχουν ένα πρόγραμμα το οποίο διαμόρφωσαν τα ίδια, αλλά ένα πρόγραμμα υπαγορευμένο από την ξένη επιτροπεία και κηδεμονία σε βάρος της χώρας μας.
Μετεκλογικά, όλα αυτά τα κόμματα - ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι- θα κάνουν ένα μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό και συνεταιρισμό, προκειμένου να περισώσουν τα Μνημόνια και να εφαρμόσουν τις μνημονιακές πολιτικές. Θα είναι τέσσερα κόμματα στη συσκευασία της μίας, καταστροφικής μνημονιακής πολιτικής. Οι μεταξύ τους διαφορές θα είναι επουσιώδεις σε σχέση με τα θεμελιώδη που θα καθορίζουν την πορεία της χώρας. Τον συνεταιρισμό, που ξεκίνησαν ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι με την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου, θα τον ολοκληρώσουν σε κυβερνητικό συνασπισμό, με διάφορες παραλλαγές. Η πιο θεμελιώδης διαφορά που αναδεικνύεται τις τελευταίες ημέρες είναι ποιος εκ των κυρίων Τσίπρα και Μεϊμαράκη θα αναλάβει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ως πρώτο κόμμα. Έχει και αυτό τη σημασία του, αλλά αμφιβάλλω αν θα είναι το καθοριστικό για την πορεία της χώρας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, νομίζω ότι δεν υπερβάλλουμε, ούτε παραποιούμε την πραγματικότητα, λέγοντας ότι η Λαϊκή Ενότητα είναι η μόνη δύναμη που διαθέτει πρόγραμμα ανεξάρτητο από τους κηδεμόνες και τη νεοαποικιοκρατία. Μόνο η Λαϊκή Ενότητα, στις σημερινές συνθήκες, διαθέτει μία ρεαλιστική, δημοκρατική, εναλλακτική λύση απέναντι στη νεομνημονιακή συναίνεση. Η Λαϊκή Ενότητα, όπως σας είπα, είναι το καινούριο και το διαφορετικό στην πολιτική ζωή. Έχουμε κάνει την αρχή μέσα σε ιδιόμορφες συνθήκες, πιστεύουμε ότι θα έχουμε ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα στις εκλογές, που θα είναι αφετηρία μία πορείας νικηφόρας, η οποία θα βάλει τη χώρα μας σε μία ανορθωτική, αναγεννητική τροχιά.
Η Λαϊκή Ενότητα δεν είναι ένα παραδοσιακό κόμμα, αλλά φιλοδοξεί να είναι ένα ανοιχτό μέτωπο. Ένα μέτωπο αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, το οποίο θα έχει αντιμνημονιακό, προοδευτικό, δημοκρατικό και πατριωτικό προσανατολισμό με σοσιαλιστικό ορίζοντα. Η Λαϊκή Ενότητα θα καταργήσει άμεσα τα Μνημόνια και ιδιαίτερα το τρίτο, καταστροφικό Μνημόνιο, το οποίο ψηφίστηκε στη Βουλή. Η Λαϊκή Ενότητα θα θέσει τέρμα στη λιτότητα και θα στηρίξει τους μισθούς, τις συντάξεις και τις κοινωνικές δαπάνες. Με τη λιτότητα και τη φορο-λεηλασία, η οικονομία δεν θα βγει ποτέ από την ύφεση, αλλά θα συνεχίσει να αναπαράγει τον φαύλο κύκλο της οπισθοχώρησης και του κατήφορου.
Η Λαϊκή Ενότητα θα αποκαταστήσει πλήρως τις ελεύθερες, συλλογικές διαπραγματεύσεις και τα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων. Η Λαϊκή Ενότητα θα σταματήσει τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του δημόσιου πλούτου. Θα προχωρήσει άμεσα στην εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών και θα θέσει υπό δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο όλες τις βασικές, στρατηγικές επιχειρήσεις της χώρας μας, τις οποίες θα ανασυγκροτήσει, ώστε να διαδραματίσουν αποδοτικό ρόλο για την οικονομία μας.
Η Λαϊκή Ενότητα θα προωθήσει μία δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, με πρώτη προτεραιότητα τη σύσταση ενός απλού και δίκαιου φορολογικού συστήματος, το οποίο θα καταργήσει την φορολογική ασυλία του μεγάλου πλούτου και των πολύ μεγάλων περιουσιών και ιδιοκτησιών. Επιτρέψτε να κάνω δύο συγκεκριμένες αναφορές με βαρύνουσα σημασία στη σημερινή συγκυρία. Η Λαϊκή Ενότητα θα θέσει ως αφορολόγητο όριο τις 12.000 ευρώ για όλες τις κατηγορίες των φυσικών προσώπων. Επίσης, θα καταργήσουμε το δημευτικό φόρο του ΕΝΦΙΑ. Αυτός ο φόρος, πέραν του ότι είναι άδικος και παράλογος, είναι ταφόπλακα για την ανάπτυξη της χώρας.
Η Λαϊκή Ενότητα θεωρεί ότι το δημόσιο χρέος είναι άδικο, επαχθές και βαθύτατα ταξικό, από το οποίο ωφελήθηκαν οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ της χώρας και όχι η ανάπτυξη και ο ελληνικός λαός. Επίσης, θεωρούμε ότι αυτό το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Γι’ αυτό, αδιαπραγμάτευτος και αμετάθετος στόχος της Λαϊκής Ενότητας είναι η διαγραφή αυτού του χρέους ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του. Αυτό θα το πετύχουμε με βασικό εργαλείο τη διακοπή αποπληρωμής του χρέους.
Η Λαϊκή Ενότητα θα έρθει σε συνολικότερη ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και αντιλήψεις, και θα ακυρώσει τις νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις του τρίτου μνημονίου.
Θα προωθήσουμε ένα καινούριο προοδευτικό πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης με βαθύτατα κοινωνικά χαρακτηριστικά. Τέλος, η Λαϊκή Ενότητα θα βάλει τέρμα στην εθνική υποτέλεια και στην νεοαποικιοποίηση της χώρας μας. Η Λαϊκή Ενότητα θα προχωρήσει σε μια καινούρια πολυδιάστατη ανεξάρτητη πολιτική ενεργειακών πολιτικών και οικονομικών σχέσεων. Η Ελλάδα θα σταματήσει να είναι Ευρω-ατλαντικό οικόπεδο.
Τελειώνω, λέγοντας ότι, βασικό εργαλείο και μέσο για να εφαρμόσουμε αυτό το ριζοσπαστικό προοδευτικό πρόγραμμά μας που είναι η αφετηρία μεγάλων σχηματισμών στην Ελλάδα, είναι να προχωρήσουμε στη συγκρότηση εθνικού νομίσματος με νέους κοινωνικούς δημοκρατικούς και αναπτυξιακούς όρους. Επαναλαμβάνω γι’ αυτούς που έχουν ως συνήθεια να μας ονομάζουν δραχμιστές, ότι εμείς δεν έχουμε λατρεία ή φετίχ με τα νομίσματα. Αν μπορούσαμε αυτό το προοδευτικό μας πρόγραμμα για να βγούμε από την κρίση, να ακυρώσουμε τα μνημόνια, να προχωρήσουμε σε μια νέα αναπτυξιακή τροχιά, να το εφαρμόσουμε εντός της ευρωζώνης, δεν θα είχαμε κανένα απολύτως πρόβλημα. Αλλά η ευρωζώνη, δεν είναι απλώς μια ζώνη ενιαίου νομίσματος.
Πίσω από το ενιαίο νόμισμα και με επιστέγασμα το ενιαίο νόμισμα, κυριαρχούν σκληρές, άγριες πολιτικές λιτότητας, ακύρωσης της δημοκρατίας, πολιτικές νεοαποικιοποίησης, πολιτικές υποτέλειας, πολιτικές οι οποίες καταδικάζουν όλη την ευρωζώνη σε μεγάλα αδιέξοδα. Δεν χρειάζεται να υπογραμμίσω εδώ, ότι, αν περάσουμε στο εθνικό νόμισμα θα συνεχίσει να «βρέχει» στη χώρα αυτή και θέλω να πω με κατηγορηματικότητα ότι το πέρασμα αυτό  μπορεί να έχει προσωρινές δυσκολίες όπως όλα τα περάσματα και μεταβάσεις, αλλά είναι μια βιώσιμη μετάβαση που αν την συνδυάσουμε με το προοδευτικό μας πρόγραμμα, και το υπογραμμίζω αυτό, μπορεί να δώσει ελπίδα και προοπτική στη χώρα. Ελπίδα και προοπτική που της την έχουν στερήσει τα μνημόνια''.

Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων και τις απαντήσεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη:
-------------------------------------------------------------00000000000000000aaaaaeshea
ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιάννης Χρυσοβέργης, Ισπανικό Πρακτορείο Ειδήσεων EFE): Μιλήσατε για την ανάγκη περάσματος σε εθνικό νόμισμα, μιλήσατε για τις δυσκολίες που θα υπάρξουν στην αρχή όμως αν όπως λέει η διακήρυξη του κόμματός σας, προκηρύξετε ένα δημοψήφισμα γι’ αυτό το θέμα,είναι σίγουρο ότι από πλευράς ευρωπαϊκών θεσμών θα υπάρξουν μέτρα οικονομικού στραγγαλισμού. Ποιο είναι το σχέδιό σας για την αντιμετώπιση του;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν θα προκηρύξουμε δημοψήφισμα για το θέμα της Ευρωζώνης. Γιατί η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είναι επιλογή μας. Αν εγκρίνει το πρόγραμμά μας ο Ελληνικός λαός, θα εγκρίνει και αυτό το θεμελιώδες σημείο που το θεωρούμε εργαλείο για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε ένα διαφορετικό αντιμνημονιακό και προοδευτικό πρόγραμμα. Δεν ξέρω τι εννοείτε λέγοντας ότι θα υποστούμε οικονομικό στραγγαλισμό αν επιλέξουμε την έξοδο από την Ευρωζώνη, από τους κυρίαρχους ευρωπαϊκούς κύκλους, αλλά αν γίνει αυτό πρώτα απ’ όλα θα δείξει μια εξαιρετική αγριότητα από την πλευρά των κατεστημένων ευρωπαϊκών κύκλων που σε κάθε περίπτωση είναι αδικαιολόγητη και δεν έχει καμία σχέση με τους θεσμούς της Ε.Ε.
Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι οικονομικό στραγγαλισμό, αδικαιολόγητα και αντιθεσμικά, υφιστάμεθα ήδη από το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Οι τράπεζες λειτουργούν με capital controls και αυτό είναι συνέπεια των απαράδεκτων και εκβιαστικών μέτρων που έχουν ληφθεί από την πλευρά του ευρωπαϊκού κατεστημένου και συγκεκριμένα από την ΕΚΤ.
Δεν φοβόμαστε οικονομικό στραγγαλισμό, δεν φοβόμαστε εκβιαστικά μέτρα και αντίμετρα από την πλευρά του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Η πορεία η οποία χαράζουμε με το πρόγραμμά μας είναι μια πορεία θετική με προοπτική για τον ελληνικό λαό, και πιστεύουμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλες τις δυσκολίες και τους εκβιασμούς. Αλίμονο αν στο όνομα της απειλής του στραγγαλισμού μιας χώρας ο κάθε λαός έκανε ό,τι θέλουν οι εκβιαστές. Μεγαλύτερος, πάντως, στραγγαλισμός από τα μνημόνια που υφιστάμεθα εδώ και πέντε χρόνια -  και θα ακολουθήσουν πόσα άλλα ακόμα; - δεν υπάρχει.
ΕΡΩΤΗΣΗ (Λιάνα Σπυροπούλου, Γερμανική εφημερίδα Bild): Υπάρχουν πάρα πολλοί ψηφοφόροι που θέλουν να ψηφίσουν αντιμνημονιακά, φοβούνται όμως τη δραχμή. Επί του πρακτέου,πως θα γίνει αυτή η μετάβαση;  Έχετε κάνει κάποιες μελέτες για το πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να τυπωθεί το νέο νόμισμα; Πόσα χρήματα θα χρειαστούν για να γίνει αυτό και τι ταμειακά διαθέσιμα υπάρχουν αυτή τη στιγμή για να καλύψετε χρονικά τη μετάβαση και πού θα βρείτε τα λεφτά γενικότερα;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Νομίζω ότι αυτά τα θέματα τα οποία θέτετε δεν έχουν ιδιαίτερη περιπλοκή και δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερα προβλήματα. Το κατεξοχήν πρόβλημα για να περάσουμε από το ευρώ σε ένα εθνικό νόμισμα είναι η πολιτική απόφαση και επιλογή. Αν αυτή υπάρξει, όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν όπως πίνουμε ένα ποτήρι νερό. Οι δυσκολίες της μετάβασης δεν θα είναι ανυπέρβλητες, δηλαδή  δυσκολίες που θα δημιουργήσουν εκρηκτικά προβλήματα στην οικονομία και την κοινωνία. Θα είναι δυσκολίες προσαρμογής. Η εκτύπωση χρήματος δεν έχει ιδιαίτερο κόστος και μπορεί να γίνει αρκετά γρήγορα, εφόσον μια κυβέρνηση έχει το αντίστοιχο σχέδιο. Από κει και πέρα, καθορίζοντας την ισοτιμία αντικατάστασης του ευρώ με το νέο εθνικό νόμισμα, μπορεί να αναδιαμορφωθεί και να αναδιοργανωθεί σε μια καινούρια βάση όλη η οικονομική και κοινωνική πορεία της χώρας. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερα συναλλαγματικά διαθέσιμα για τη στήριξη του νέου νομίσματος, πολύ περισσότερο αν λάβουμε υπόψη ότι το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών της χώρας μας είναι πλέον πλεονασματικό. Η Ελλάδα με τις εξαγωγές της, με τα εμβάσματα από το εξωτερικό, με το τουριστικό συνάλλαγμα, μπορεί να καλύπτει τις εισαγωγές που κάνει σε βασικές πρώτες ύλες και σε βασικά προϊόντα. Μιλάω και αναφέρομαι στη σημερινή οικονομική πραγματικότητα και τα σημερινά οικονομικά δεδομένα. Επομένως δεν υπάρχει κανένας λόγος για να καταστροφολογούμε. Το εθνικό νόμισμα φοβίζει γιατί υπάρχει μια δαιμονοποίηση και καταστροφολογία γύρω από αυτό και γιατί δεν έχει γίνει ποτέ μια νηφάλια ουσιαστική συζήτηση με τα πραγματικά δεδομένα, ώστε οι απόψεις να αναπτυχθούν και να μπορέσει ο κάθε πολίτης να μάθει, να ακούσει και να κρίνει. Εμείς θέλουμε να σπάσουμε αυτή τη δαιμονοποίηση γύρω από το εθνικό νόμισμα και να αρχίσουμε την ουσιαστική συζήτηση. Να επαναλάβω επίσης ότι για εμάς το εθνικό νόμισμα δεν είναι το όχημα προς τον Παράδεισο. Μπορεί κανείς να έχει εθνικό νόμισμα και να εφαρμόζει άγριες νεοφιλελεύθερες, σκληρές μονεταριστικές πολιτικές. Εμείς βλέπουμε το εθνικό νόμισμα ως απαραίτητο εργαλείο προκειμένου να εφαρμόσουμε νέες προοδευτικές αναπτυξιακές πολιτικές, σε αντίθεση με τα νεοφιλελεύθερα δόγματα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: (Φέρυ Μπατζόγλου, ανταποκριτής Γερμανόφωνων ΜΜΕ και του περιοδικούSTERN): Αναφερθήκατε σε κάποια στοιχεία από το τρίτο μνημόνιο το οποίο ψηφίστηκε προσφάτως στην ελληνική Βουλή. Στο θέμα της υπερφορολόγησης θα ήθελα να σταθείτε. Τι προτείνει η Λαϊκή Ενότητα, ενδεχομένως και πέρα από αυτά που αναφερθήκατε, δηλαδή στις 12.000 ευρώ αφορολόγητο. Για παράδειγμα για τις επιχειρήσεις ποιες είναι οι δικές σας προτάσεις, και κάτι δεύτερο, σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων/αποκρατικοποιήσεων, αξιοποιήσεων, όπως ονομάζεται, που δεσμεύτηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, εσείς ήσασταν υπουργός σε αυτή την κυβέρνηση αποκρατικοποιήσεων ή ενεργειών. Ποιες είναι οι δικές σας προτάσεις πάνω σε αυτό το θέμα ή ποιες είναι οι δικές σας αντιρρήσεις πάνω σε αυτό το θέμα.
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Καταρχάς δεν ήμουν υπουργός αποκρατικοποιήσεων. Είχα άλλο Υπουργείο. Το πρώτο πράγμα που είπα με την ανάληψη των καθηκόντων μου στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης είναι ότι σταματάνε οι ιδιωτικοποιήσεις στον ιδιωτικό τομέα, σταματάει η μικρή ΔΕΗ και τελειώνουμε με την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ.  Και βεβαίως δεν έχανα ευκαιρία να επικρίνω και να κατακρίνω κάθε ιδέα για ιδιωτικοποίηση, οποιασδήποτε επιχείρησης η οποία έχει βεβαίως μια στρατηγική σημασία για τη χώρα ή αντιπροσωπεύει μια στρατηγική υποδομή. Είμαστε κατά των ιδιωτικοποιήσεων που είναι επί θύραις, που είναι μπροστά μας, είμαστε κατά των ιδιωτικοποιήσεων των λιμανιών και του σιδηροδρόμου του ΟΣΕ. Είμαστε κατά της ιδιωτικοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων και του Ελληνικού. Αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν εθνικά και οικονομικά εγκλήματα. Εγώ δεν ξέρω καμία χώρα στον κόσμο, όσο άγρια, νεοφιλελεύθερη, δεσποτική και καπιταλιστική να είναι, που να προωθεί το ξεπούλημα των δύο μεγαλύτερων λιμανιών της. Και μάλιστα το ξεπούλημα σε ξένα συμφέροντα. Και κρατικά θα έλεγα ξένα συμφέροντα. Γιατί οι περισσότερες εκ των λεγόμενων ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα είναι κρατικοποιήσεις. Κρατικοποιούνται οι ελληνικές δημόσιες επιχειρήσεις, αλλά κρατικοποιούνται από ξένα κράτη. Και η Γερμανία είναι ένα καλό παράδειγμα για αυτό. Υπάρχουν κρατικές εταιρείες Γερμανικές οι οποίες έχουν αναλάβει και αγοράσει στρατηγικές εδώ δημόσιες επιχειρήσεις. Και αυτό στη Γερμανία το λέτε ιδιωτικοποίηση, όμως είναι κρατικοποίηση, αλλά κρατικοποίηση στο Γερμανικό Κράτος. Αν κρατικοποιούνται στο Γερμανικό κράτος είναι εκσυγχρονισμός, αν παραμένουν στο ελληνικό δημόσιο είναι αναχρονισμός και καθυστέρηση. Τα περιφερειακά αεροδρόμια πωλούνται σε μια γερμανική εταιρεία, που αν δεν κάνω λάθος, βασικός μέτοχος της είναι το κράτος της Έσσης, το ομοσπονδιακό κράτος της Έσσης. Βεβαίως εμείς θα καταργήσουμε άμεσα το ΤΑΙΠΕΔ.  Είναι ένα αμαρτωλό όργανο ξεπουλήματος δημοσίων επιχειρήσεων και μεγάλων δημόσιων ακινήτων. Και  δε θα ιδρύσουμε, δεν θα αφήσουμε να δημιουργηθεί το περίφημο αυτό ταμείο ιδιωτικοποιήσεων με την υποθηκευμένη δημόσια περιουσία των 50 δις.
Όσων αφορά την φορολογία σας είπα τη γενική κατεύθυνση, μίλησα και για δύο συγκεκριμένα μέτρα που θα λάβουμε: το αφορολόγητο όριο και την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Θα μας δοθεί η ευκαιρία στη Θεσσαλονίκη να κάνουμε μια πιο αναλυτική παρουσίαση της φορολογικής πολιτικής που προτείνουμε. Θέλω να πω όμως εδώ ότι η φορολογία, ο ΦΠΑ της τάξης του 23% - και μάλιστα σε βασικά είδη - είναι εντελώς απαράδεκτος. Αυτό το 23%, ιδιαίτερα στις επιχειρήσεις σίτισης, είναι απόλυτη καταστροφή. Και βλέπω ότι πάνε να τον εφαρμόσουν και για τα φροντιστήρια, και για τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Είναι αδιανόητο, είναι αντιλαϊκό, είναι αντικοινωνικό. Μπορεί να βάλει κανείς ΦΠΑ όσο ψηλό θέλει. Είναι εύκολο αυτό .Αλλά όσο πιο ψηλός είναι ο ΦΠΑ, ιδιαίτερα σε βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, τόσο πιο λίγα είναι τα έσοδα από αυτό το φόρο. Και τόσο πιο άδικο είναι για την κοινωνία. Γιατί τους έμμεσους φόρους τους πληρώνουν όλοι και όχι μόνο οι πλούσιοι.
ΕΡΩΤΗΣΗ (Ανταποκρίτρια από Radio France International): Έχετε ταχθεί υπέρ της συγκρότησης ενός αντιμνημονιακού μετώπου. Κατά πόσο αυτό είναι ρεαλιστικό, δεδομένου ότι υπάρχουν διαφορές από ό,τι έχουμε δει μεταξύ των αντιμνημονιακών κομμάτων.
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣΥπάρχουν διαφορές μεταξύ των αντιμνημονιακών κομμάτων που κινούνται σε δημοκρατική κατεύθυνση. Για αυτά μιλάμε πάντοτε, αλλά δεν υπάρχουν μόνο διαφορές. Υπάρχουν και πάρα πολλά κοινά σημαντικά και θεμελιώδη τα οποία έχουν ιδιαίτερη σημασία σε αυτή τη συγκυρία. Στη βάση αυτών των κοινών θα μπορούσαν να συγκροτηθούν κοινές προγραμματικές κατευθύνσεις και επομένως μια συμπαράταξη, μια συμπόρευση δυνάμεων για να μπορέσουμε να αλλάξουμε τη φορά των πραγμάτων και να αντιμετωπίσουμε την μνημονιακή λαίλαπα. Η λαϊκή ενότητα είναι ήδη ένα μέτωπο αριστερών προοδευτικών δυνάμεων σε αντιμνημονιακή κατεύθυνση. Αυτό που εμποδίζει να διευρυνθεί ακόμα περαιτέρω αυτό το μέτωπο δεν είναι οι διαφορές που υπάρχουν με κάποιες άλλες αριστερές δυνάμεις, αλλά η έλλειψη πολιτικής βούλησης. Σε κάθε περίπτωση, πάντως και αν δεν μπορεί ενόψει εκλογών να συγκροτηθεί το πιο πλατύ δυνατό αντιμνημονιακό μέτωπο, εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να δώσουμε την εκλογική μάχη όλες οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, όχι σε ένα εμφύλιο μεταξύ τους, αλλά με αποκλειστικό μέτωπο τις δυνάμεις του μνημονιακού τόξου. Τις δυνάμεις δηλαδή της λιτότητας, της υποτέλειας, του ξεπουλήματος της χώρας, τις δυνάμεις, σε τελευταία ανάλυση, που απεργάζονται την καταστροφή της Ελλάδας.
ΕΡΩΤΗΣΗ (Γενάντι Μέλνικ από το ρωσικό πρακτορείο RIA NOVOSTI: Είχατε πει χτες ότι η λαϊκή ενότητα θα είναι η έκπληξη των εκλογών. Τι περιμένετε από τις εκλογές και ποια αποτελέσματα περιμένετε να έχουν αυτές οι εκλογές στο σύνολο στην Ευρώπη.
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣΗ φιλοδοξία μας είναι να πετύχουμε το καλύτερο, το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό στις εκλογές. Δεν βάζουμε κάποιον συγκεκριμένο πήχη. Η προσπάθειά μας είναι να πάμε πολύ ψηλά. Όσο πιο ψηλά γίνεται. Και να γίνουμε, να καταστούμε καθοριστική δύναμη για τις μετεκλογικές εξελίξεις. Άλλωστε μετεκλογικά η Λαϊκή Ενότητα θα είναι η αντιπολίτευση, η μοναδική ουσιαστική αντιπολίτευση με εναλλακτική πρόταση και εναλλακτική λύση απέναντι σε ένα κυβερνητικό συνασπισμό, ένα κυβερνητικό μνημονιακό τόξο, το οποίο θα περιλαμβάνει τα 4 κόμματα: τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ σε κάποιες παραλλαγές μεταξύ τους. Επίσης η Λαϊκή Ενότητα φιλοδοξεί ως μια καινούργια ριζοσπαστική, αριστερή πραγματικότητα στη χώρα μας να φέρει κάτι το καινούργιο σε όλη την ευρωπαϊκή Αριστερά. Επιδιώκουμε η Λαϊκή Ενότητα, να αποτελέσει μια δύναμη ριζοσπαστικοποίησης όλης της ευρωπαϊκής αριστεράς και αντεπίθεσής της απέναντι στις δυνάμεις του κατεστημένου. Πιστεύουμε ότι προς αυτή τη κατεύθυνση γίνονται ήδη κάποια θετικά βήματα, ελπιδοφόρα βήματα, που ελπίζουμε ότι θα έχουν μεγάλη συνέχεια.
ΕΡΩΤΗΣΗ (Ανταποκρίτρια Ισπανικού Πρακτορείου Ειδήσεων): Μιλήσατε για δαιμονοποίηση της εναλλακτικής λύσης της εξόδου από την ευρωζώνη. Η αίσθησή μου λέει κάποια συνάδελφός μου, από τους ανθρώπους στο δρόμο με τους οποίους συνομιλώ ότι δεν φοβάται ο κόσμος στην Ελλάδα τόσο πολύ, αυτή καθεαυτή την έξοδο από την ευρωζώνη και την επιστροφή στην δραχμή, όσο την έλλειψη που αισθάνεται ενός εναλλακτικού σχεδίου Β. Τι θα κάνατε σε μια τέτοια περίπτωση. Και δεν έχει ακούσει ο κόσμος ένα τέτοιο σχέδιο Β από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλά πιστεύω, λέει η κυρία συνάδελφος, ούτε από εσάς. Πώς απαντάτε;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν ξέρω τι εννοείτε ακριβώς, ως σχέδιο Β. Γιατί το πρόβλημα της μετάβασης από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα δεν είναι ένα τεχνικό σχέδιο, ένα τεχνικό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα το οποίο είναι τόσο εξειδικευμένο που χρειάζεται μια πολύ ειδική μελέτη και επομένως αυτό είναι το κύριο και το καθοριστικό. Το κύριο για την μετάβαση είναι το πολιτικό θέμα. Η πολιτική επιλογή και η πολιτική απόφαση. Αν θα υπάρχει τυπωμένο χρήμα - και αυτό είναι βασική προϋπόθεση - τότε μπορεί η μετάβαση να γίνει πάρα πολύ γρήγορα και πάρα πολύ αποτελεσματικά. Από κει και πέρα συζητάμε τις οικονομικοκοινωνικές επιπτώσεις και εξελίξεις. Θα έχουμε μια καινούργια κεντρική τράπεζα, η οποία θα είναι κάτω από δημόσιο έλεγχο, εμείς προτείνουμε και κοινωνικό έλεγχο,  η οποία θα ασκεί τη νομισματική πολιτική, υπό πολιτική διεύθυνση ελληνική, εθνική πολιτική διεύθυνση. Αν χρειαστεί να γίνει υποτίμηση του νομίσματος, αυτή θα είναι πάρα πολύ περιορισμένη. Εξήγησα γιατί προηγουμένως. Διότι έχουμε πλεονασματικό ισοζύγιο πληρωμών. Από κει και πέρα η μικρή περιορισμένη υποτίμηση, που ενδεχομένως γίνει, δεν είναι κακό. Αντίθετα, θα είναι υποβοηθητική για την ελληνική οικονομία και την προοπτική της. Αυτή η υποτίμηση μπορεί να ενισχύσει τις εξαγωγές, να αποδυναμώσει τις εισαγωγές  και να υποκαταστήσει εισαγωγές στη χώρα μας. Τέλος, με εθνικό νόμισμα μπορεί να αποκτήσουμε την αναγκαία ρευστότητα για να χρηματοδοτήσουμε το δημόσιο αλλά και τον ιδιωτικό τομέα, πρώτα απ´ όλα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και να τις χρηματοδοτήσουμε με ευνοϊκά επιτόκια και με ικανή ρευστότητα, ισχυρή ρευστότητα. Αντίθετα, όσο παραμένουμε στην ευρωζώνη, η Ελλάδα καταστρέφεται με τα μνημόνια, με την συνεχή ύφεση με τη συνεχή λεηλασία των εισοδημάτων, την μεγάλη ανεργία, τη φτώχεια και τον εξανδραποδισμό της νεολαίας μας, η οποία αναγκάζεται να είναι πλέον πρόσφυγας, να παίρνει τον δρόμο της ξενιτιάς για να επιβιώσει.
ΕΡΩΤΗΣΗ (Μαρία Τοπάλοβα ανταποκρίτρια της Βουλγαρικής  τηλεόρασης): Είπατε ότι το κόμμα σας είναι το  καινούριο και το διαφορετικό κόμμα στις εκλογές. Τι καινούριο και διαφορετικό θα φέρετε στην πολιτική της Ελλάδας στα Βαλκάνια. Για παράδειγμα,  ποια λύση προτείνετε για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων; Και η Ελλάδα είναι από τις χώρες που δεν έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσόβου, μπορούμε να περιμένουμε κάποια αλλαγή και εκεί;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η πολιτική η δική μας, όπως ανέφερα, θέλουμε να είναι μια πολυδιάστατη πολιτική οικονομικών ενεργειακών και πολιτικών σχέσεων. Εμείς δεν θέλουμε να βλέπουμε τον κόσμο μόνο από τη ματιά και την οπτική των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Θέλουμε να αναπτύξουμε την μεσογειακή διάσταση των σχέσεων της Ελλάδας, την βαλκανική διάσταση της πολιτικής μας, την διάσταση της Μέσης Ανατολής, την διάσταση, που θα την πω πολύ συνοπτικά, των σχέσεων με τους BRICS. Αυτό σημαίνει έναν καινούργιο πολιτικό προσανατολισμό για τη χώρα μας και νέους ορίζοντες οικονομικών σχέσεων για να βγούμε από την κρίση. Στο πλαίσιο αυτό, δίνουμε προτεραιότητα στη συνεργασία των βαλκανικών λαών και χωρών. Πρέπει να αναζωογονήσουμε τις σχέσεις χωρών και λαών στα Βαλκάνια σε όλους τους τομείς. Έχουμε κοινά συμφέροντα, κοινές προοπτικές και πολύ μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης, όλων των σχέσεων ανάμεσά μας. Και μπορούμε να επιλύσουμε διαφορές που υπάρχουν με έναν θετικό ειρηνικό τρόπο. Και πολύ περισσότερο πρέπει να μην επιβαρύνουμε το κλίμα, με δυσπιστίες, καχυποψίες και προκαταλήψεις. Ειδικά με την Βουλγαρία, νομίζω ότι υπάρχει πεδίο,  μεγάλο πεδίο ανάπτυξης των ελληνοβουλγαρικών σχέσεων. Από την θητεία μου στο υπουργείο, ξέρω ότι αυτός ο αγωγός που τώρα διαμορφώνεται ο IGB  που θα συνδέει από την Κομοτηνή,  τον ΤΑΠ, με  τη Βουλγαρία και από κει με τη Ρουμανία, είναι ένα σημαντικό έργο, το οποίο μπορεί να συνδέσει τις χώρες μας και να δείξει πόσο κοινές είναι οι προοπτικές τους. Από κει και πέρα να τονίσω ότι με την ΦΥΡΟΜ θέλουμε μια λύση στο θέμα του ονόματος με συνθέτη ονομασία, με γεωγραφικό προσδιορισμό και νομίζουμε είναι μια ρεαλιστική στάση για να βρεθεί μια θετική λύση σε αυτό το θέμα, ανάμεσα στις δύο χώρες. Όσον αφορά το Κόσοβο, από την πλευρά μας δεν τίθεται θέμα αναγνώρισής του.
ΕΡΩΤΗΣΗ (Χάικε Σράντερ, από γερμανική εφημερίδα Junge Welt): Στο πρόγραμμά σας λέτε ότι πρέπει να φύγουμε από την ευρωζώνη. Δεν είστε όμως τόσο κατηγορηματικός για την ΕΕ. Τι σας κάνει να σκεφτείτε ότι μπορεί ένα τέτοιο πρόγραμμα που ανακοινώσατε μόλις τώρα να εφαρμοστεί μέσα στην ΕΕ;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Στην προγραμματική μας Διακήρυξη προσπαθούμε να διευκρινίσουμε αυτά τα θέματα που αφορούν από τη μια το επίπεδο της ευρωζώνης και από την άλλη την ΕΕ και το δικό μας πρόγραμμα. Εμείς τι λέμε; Λέμε ότι για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε το ριζοσπαστικό προοδευτικό μας πρόγραμμα θα πρέπει να φύγουμε από την ευρωζώνη και να αξιοποιήσουμε ως εργαλείο και ως μέσο το εθνικό μας νόμισμα. Στην Προγραμματική μας Διακήρυξη λέμε ότι τασσόμαστε υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη, αλλά ταυτόχρονα ότι βρισκόμαστε σε ρήξη, είμαστε αντίθετοι, με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και τις άλλες αντιδημοκρατικές πολιτικές που ασκεί η ΕΕ. Θέλουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη. Και η Ευρώπη θα αλλάξει με ανατρεπτικές διαδικασίες. Από κει και πέρα, αν στην προσπάθειά μας να εφαρμόσουμε με συνέπεια και σταθερότητα το πρόγραμμά μας εκτός ευρωζώνης βρούμε ανυπέρβλητα εμπόδια στο πλαίσιο της ΕΕ, τονίζουμε στη Διακήρυξή μας ότι τότε θα καταφύγουμε σε Δημοψήφισμα, όπου ο ελληνικός λαός κυρίαρχα θα κρίνει το θέμα της παραμονής ή όχι στην ΕΕ. Και το λέμε αυτό διότι πάνω απ’ όλα βάζουμε το πρόγραμμά μας και την υλοποίησή του. Εμείς δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω από αυτό το πρόγραμμα διότι το θεωρούμε τη μόνη διέξοδο για τη χώρα. Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω εξαιτίας απαράδεκτων πλαισίων, εμποδίων και εκβιασμών που μπορεί να προέλθουν από οποιαδήποτε πλευρά και από την ΕΕ.
ΕΡΩΤΗΣΗ (Gasyuk Alexander από τη ρωσική εφημερίδα Rossiyskaya Gazeta): Ποια είναι τα συγκεκριμένα προγράμματα που έχετε κατά νου σε συνεργασία με τις χώρες BRICS την οποία αναφέρατε;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν μπορώ να αναφερθώ αυτήν την ώρα ιδιαίτερα σε συγκεκριμένα προγράμματα. Αυτό που τονίζω, αυτό που έχει μια πολύ μεγάλη πολιτική σημασία νομίζω, είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει τις σχέσεις της με τη Ρωσία, με την Κίνα με τη Βραζιλία, με την Ινδία, με τη Νότια Αφρική και με ό,τι μπορεί αυτές οι μεγάλες χώρες και μεγάλες οικονομίες να αντιπροσωπεύουν για την πορεία του πλανήτη μας. Και αντιπροσωπεύουν πάρα πολλά και σημαντικά. Και είναι δυνάμεις οι οποίες όλο και περισσότερο έχουν μεγαλύτερο βάρος στην πλανητική οικονομική κατάσταση, στις πλανητικές οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις. Ο κόσμος δεν μπορεί να περιορίζεται στην Ελλάδα ανάμεσα στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον. Υπάρχουν κι άλλες πρωτεύουσες, υπάρχουν κι άλλες διαστάσεις σ’ αυτόν τον πλανήτη. Και με την ευκαιρία, μιας και μου κάνετε αυτήν την ερώτηση και είστε Ρώσος πολίτης, θα ήθελα να τονίσω με έμφαση ότι η «Λαϊκή Ενότητα» δίνει μεγάλη προτεραιότητα στην ανάπτυξη των ελληνο-ρωσικών σχέσεων. Όσο πιο καλές και προωθημένες είναι οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις, τόσο το καλύτερο και για τις δύο χώρες και για την περιοχή μας και για την Ευρώπη. Και θέλω να υπογραμμίσω ότι είμαστε αντίθετοι στις νεο-ψυχροπολεμικές τάσεις που αναπτύσσονται από Δυτικά κέντρα σε βάρος της Ρωσίας. Είμαστε αντίθετοι και στα μέτρα που εφαρμόζει η Δύση αποκλεισμού της Ρωσίας. Αυτά τα μέτρα είναι αδιέξοδα και επικίνδυνα για τη σταθερότητα σε όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα δεν πρέπει να τα εφαρμόσει αυτά τα μέτρα. Κακώς τα εφαρμόζει και πρέπει να σταματήσει να τα εφαρμόζει. Δεν έχουμε καμιά διαφορά με τη Ρωσία, δεν έχουμε κανένα συμφέρον εμείς να εφαρμόζουμε μέτρα σε βάρος της Ρωσίας. Από κει και πέρα να τονίσω επίσης ότι ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Ρωσία υπεγράφη – προσωπικά την υπέγραψα – μια πολύ μεγάλη και ιδιαίτερα θετική συμφωνία για την κατασκευή ενός αγωγού που θα περνάει από την Ελλάδα με ρωσικό φυσικό αέριο . Αυτή η συμφωνία ήταν και παραμένει ιδιαίτερα συμφέρουσα για τη χώρα μας από οικονομική, ενεργειακή, αλλά και από πολιτική άποψη. Ελπίζω αυτή η συμφωνία να συνεχιστεί, ελπίζω να υλοποιηθεί, με τα απαραίτητα βήματα που πρέπει να γίνουν, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της. Ελπίζω το νέο τρίο μνημόνιο να μην επηρεάσει την υλοποίηση αυτής ιδιαίτερα συμφέρουσας για τη χώρα μας, την περιοχή μας και την Ευρώπη συμφωνία.
ΠΗΓΗ ΙΣΚΡΑ

Η αποτυχία του ευρώ και η ελπιδοφόρα προοπτική της δραχμής


Δευ, 31/08/2015 
Ως νέος ΄Αμλετ , ο ΄Ελλην ψηφοφόρος καλείται να επιλέξει στις  εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου μεταξύ μνημονικών και αντιμνημονικών κομμάτων .Δηλ. εν τελική αναλύσει , «να μπή κανείς ή να μη μπή» (στην δραχμή) δοθέντος ότι η ενδεχομένη αποδοκιμασία των ευρωφίλων κομμάτων σημαίνει αυτομάτως χρεοκοπία και επάνοδο εις κάποιου είδους εγχώριο νόμισμα. 
Το δίλημμα ,εν τούτοις , δραχμή ή ευρώ είναι παραπειστικόν. Απλοποιεί μία σύνθετη υπόθεσιν: Εάν συμφέρει την ανάπτυξι της οικονομίας (ΑΕΠ) η χρήσι ξένου νομίσματος και δανεικών διά την αποτροπή  της χρεοκοπίας και όχι διά επενδύσεις ή εάν την εξυπηρετεί η επάνοδος στην εθνική νομισματική πολιτική και η αναστολή εξυπηρετήσεως του άλλως αδιατηρήτου δημοσίου χρέους οπότε η εισροή ιδιωτικού επενδυτικού κεφαλαίου και η ενίσχυσι των εξαγωγών δύνανται ν’ αυξήσουν υ γ ι ώ ς το ΑΕΠ και να μειώσουν την ανεργία.
Η παρελθούσα συμπεριφορά του ευρώ και η μεταπολεμική εμπειρία της δραχμής είναι ένας ασφαλής οδηγός της προτιμήσεως του ενός ή του άλλου νομίσματος, ενώ η οικονομική ανάπτυξις  είναι το επιδιωκόμενο μέσον , δια την καταπολέμησι της ανεργίας ,που υποσκάπτει τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας και δημογραφίας.
Η απόφασι παραμένει πολιτική επιλογή και υπ’αυτή την έννοια δεν έχει τόση σημασία ποίο κόμμα θα κερδίσει τις προσεχείς εκλογές αλλά υπό ποίαν μορφή του πολιτεύματος θα εφαρμόσει την μία ή την ετέρα λύσιν. Είναι προφανές ότι το κοινοβουλευτικό σύστημα αδυνατεί να εφαρμόσει ακόμη και τα προαπαιτούμενα της ευρωχρηματοδοτήσεως του χρέους ενώ εκφράζονται ζωηρές αμφιβολίες  εάν  μία αριστερή κυβέρνησι δύναται να διαχειρισθή την νέα δραχμή , υπό την πίεσι του λεγομένου «πολιτικού κόστους» (πχ. η φορολόγησι των αγροτών) και της διευρύνσεως του δημοσίου (Σοβιετικό μοντέλο) στην οικονομία.
Η αποτυχία του ευρώ.
Όταν το 2002 κυκλοφόρησε το ευρώ (ίσο περίπου με 2 Γερμανικά μάρκα ) ,η Ελληνική οικονομία διήρχετο μίαν περίοδο σταθερότητος και σχετικής αναπτύξεως , αποτέλεσμα δύο υποτιμήσεων της δραχμής επί ΠΑΣΟΚ.Ο πληθωρισμός ήταν ανεκτός και η ανεργία υπό έλεγχο  ,παρά το αντιεπιχειρηματικό πνεύμα των… σοσιαληστρικών κυβερνήσεων μετά το 1974 (βλ.άρθρ. 106 του Καραμανλικού συντάγματος που δημεύει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις χωρίς αποζημίωσι)
Η επιλογή  του ευρώ υπήρξε μία καθαρώς πολιτική πράξι που δεν είχε καμμία απολύτως σχέσι με την οικονομική πραγματικότητα. Εστηρίζετο εις μαγειρευμένα στατιστικά στοιχεία και ανταλλαγές επιτοκίων (swap) ,διά την απόκρυψι του δημοσίου χρέους , από την οποία απόκρυψι η μεσολαβήσασα Γκόλντμαν Ζαξ έβγαλε μερικές εκατοντάδες εκατομμυρίων δολλαρίων κέρδος και ο τότε πρωθυπουργός Κ.Σημίτης επεδείκνυε  τα πρώτα ευρωνομίσματα λίαν υπερηφάνως στον Αμερικανό πρόεδρο Τζώρτζ Μπούς , ο ποίος απορούσε με το μέγεθος της εθελοδουλίας των γραικύλων.
Το ευρώ προεκάλεσε τρομακτικές παρενέργειες ειδικώς στην Ελλάδα : από της βαθείας μεταβολής της αντιλήψεως περί των τιμών στην αγορά (Price perception ,  λόγω  διαστολής της πιστωτικής επέκτασης) μέχρις  αφανών εκ πρώτης όψεως αλλ’ λίαν οδυνηρών αποτελεσμάτων διά τον ΄Ελληνα παραγωγό ,καταναλωτή και φορολογούμενο (εξ αιτίας του αφειδούς δανεισμού του δημοσίου στο εξωτερικό και της εν συνεχεία αγρίας φορολογίας των δια των τριών μνημονίων). 
Το γενικό επίπεδο των τιμών  του ευρώ υπερδιπλασιάσθη στην Ελλάδα  απ’ την αύξησι της συνολικής ζητήσεως που παρέσχεν η ανεξέλεκτη Τραπεζική χρηματοδότησι .Ο Ελληνικός πληθωρισμό  απεκρύβη απ’ την κρατικοδίαιτη στατιστική υπηρεσία και η απώλεια ανταγωνιστικότητος έφθειρε συν τω χρόνω την συγκρισιμότητα της Ελληνικής παραγωγής με τις συναγωνίστριες χώρες στην διεθνή αγορά (ακόμη και στον Τουρισμόν όπου η χώρα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα) ενώ ο γνωστός στην εφορία φορολογούμενος… εκληθη να επωμισθή το τεράστιο δημόσιο χρέος που το 2014 υπερέβη το 172% του ΑΕΠ ενώ η παραδοσιακή φοροδιαφυγή έλαβε κολοσσιαίες διαστάσεις.
Τ’ αποτελέσματα της νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής του ευρώ , η οποία βασικώς εξυπηρέτει την Γερμανία , που εξήγαγε την ανεργία της στο Ευρωπαϊκό νότο ,εφάνησαν στην χώρα μας πολύ ενωρίτερον της διεθνούς κρίσεως του 2008.
Η οικονομική ανάπτυξι , που αρχικώς είχε επιτυχυνθή λόγω της διοργανώσεως του Ολυμπιακών Παιγνίων (Olympic Games) το 2004, επεβραδύνθη ταχέως μέχρις εκμηδενήσεως το επόμενον έτος. Από του 2009 άρχισε μία πρωτοφανής ύφεσι να πλήττει την Ελληνική οικονομία με απώλεια συνολικώς μέχρις σήμερον του 40% του διαθεσίμου εισοδήματος και την ανεργία να πλησιάζει το τρίτο του ενεργού πληθυσμού (το άλλο 1/3 «ασχολείται» στο …δημόσιον λόγω πελατειακών σχέσεων των κομμάτων της κοινο-βολευτικής δημο-ακρατίας).
Η αδυναμία  εξυπηρετήσεως του δημοσίου χρέους έφερε το 2012 τα  Τρωηκά μνημόνια και το ΔΝΤ με τιμωρητική ουσιαστικώς διάθεσι και όχι με αναπτυξιακή προοπτική .Το μοιραίον λάθος επέτεινε την φθοροποιό δράσι του ξένου νομίσματος εις όλους τους τομείς της Ελληνικής οικονομίας σύν της προσελκύσεως δύο εκατομμυρίων λαθρομεταναστών λόγω του μετατρεψιμότητος  του ευρώ .
Η ψυχολογία της μάζης. 
-Πώς εξηγείται , εν τοιάτη περιπτώσει , η σημερινή δημοτικότης του ευρώ στην Ελληνική κοινή γνώμη;
Η απάντησι δεν είναι οικονομική αλλά της ψυχολογίας της μάζης του πληθυσμού: Αφ’ενός μεν το αίσθημα (τουλάχιστον μέχρι πρότινος) ότι οι ΄Ελληνες προήχθησαν εις …Ευρωπαίους (μαζί με τις δραχμικές καταθέσεις που μετεβλήθησαν εν μια νυκτί εις σκληρό συνάλλαγμα) αφ’ ετέρου δε η απέχθεια της μεταβολής  των συνηθειών και η πνευματική ραστώνη της ακαδημαϊκής κοινότητος , μαζί με την συνεχή κινδυνολογία των μαζικών μέσων …παραπληροφορήσεως , επέτρεψαν τον σχηματισμό ενός λαϊκού ερείσματος υπέρ του ευρωπαϊκού νομίσματος .
Εν τούτοις , το λαϊκό ρεύμα του ευρώ ήδη εξασθενεί όχι μόνον στους ριζοσπάστες οπαδούς (το τρίτο κόμμα είναι αντιμνημονικό) αλλά και διά πολλούς συντηρητικούς ψηφοφόρους που έχουν εθνική συνείδησι και καλούνται να πληρώσουν υπερόγκους φόρους. Τα Capital controls , το κλείσιμο και η κεφαλαιακή εξάχνωσι των Τραπεζών (που υπολειτουργούν επί 8 εβδομάδες !), τα αναλήψιμα 420 ευρώ ανά καταθέτη εβδομαδιαίως και  οι νέοι φόροι (+25%) του τρίτου μνημονίου αραιώνουν τους οπαδούς του ευρώ. Η αγωνία  μεταφέρεται τώρα στον Αλέξη Τσίπρα μήπως και δεν προλάβει τις εκλογές προτού επιπέσουν τα νέα εκκαθαριστικά της εφορίας επί της κεφαλής των ψηφοφόρων.
Εάν ‘όμως ο ΣΥΡΙΖΑ περιοριστεί στις 120 έδρες στην Βουλή , η πιθανότης επιστροφής στην δραχμή θα ενισχυθή όχι μόνον δι’εκείνους που έχουν μνήμη αλλά και δι’ όσους την απεχθάνονται ως όψιμοι «Ευρωπαίοι».
Στην εποχή της Δραχμής
Αντιθέτως προς την ευρωμνημονική , η εποχή της δραχμής εχαρακτηρίζετο από χαμηλή φορολογία , αύξησι της απασχολήσεως , δυναμική άνοδο των εξαγωγών στα Βαλκάνια , σταθερότητα και εξωστρέφεια του Τραπεζικού συστήματος και ευέλικτη συναλλαγματική πολιτική για τον Τουρισμό και την  ναυτιλία , που εκάλυπταν το 40% του ΑΕΠ ενώ σήμερα μόλις το 25%. 
Ως συνέπεια της ευελίκτου συναλλαγματικής πολιτικής της Τραπέζης της Ελλάδος προ του 1998, χιλιάδες νέες θέσεις μονίμου απασχολήσεως δημιουργήθησαν από  εφοπλιστικές ,νεοπαγείς και ξενοδοχειακές επιχειρήσεις στην χώρα. Η δραχμή είχε διεθνοποιηθή και μάλιστα ανατιμηθή στα Βαλκάνια.Το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών εκαλύπτοντο με «εξισορροπητικό δανεισμό» του μακαρίτου Ζολώτα 350-400 εκατομ. δολλάρίων  ετησίως και το δημόσιον χρέος ήταν κάτω του 60% του ΑΕΠ.
Το 2002 , με δημόσιον χρέος εις ευρώ άνω του 100% του ΑΕΠ, τίποτε δεν εδικαιολόγει την εγκατάληψι της δραχμής παρά μόνον η δολία προαίρεσι της κυβερνήσεως Σημίτη , η οποία  ενήχετο και στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου.  Δι’ ενός άλματος εις τα πρόσω  ,ο  Κ. Σημίτης («καθ’εξιν συνωμότης» κατά τον προφητάνακτα του ΠαΣοΚ) προσεπάθησε να αποσείσει το αμαρτωλό παρελθόν του ΠαΣοΚ και με την υπογραφείσα συμφωνία Σένγκεν , να εξυπηρετήσει τα Γερμανικά συμφέροντα. 
Η εν συνεχεία  συμφωνία του Δουβλίνου  μετέβαλε την χώρα  εις χωματερή ανθρώπων ήδη από του 2003 ,όταν άρχισε να δέχεται ελευθέρως ξένους εργάτες και εν συνεχεία τους λαθρομετανάστες από την… «ηνωμένη Ευρώπη»! Όταν ο πρωθυπουργός Σημίτης όλως αντισυνταγματικώς παρέδωσε το «δακτυλίδι της εξουσίας» στον αιωνίως αιθεροβάμωνα «πρόεδρο» Γιώργο Α. Παπανδρέου («Λεφτά υπάρχουν» 2010 και «Κίνημα» το 2015) άρχισε η επιτάχυνσι του εκλογικού κύκλου που παρέλυσε την δημοσία διοίκησι και την χώρα με 13 ψηφοθηρίες από του 2009.
Υπάρχει βάσιμος υποψία ότι εάν το 2010 η χώρα είχε επανέλθη  στο εθνικό νόμισμα πολλά από τα σημερινά δεινά θα είχαν αποφευχθή και θα ευρίσκετο εις τροχιάν αναπτύξεως με  αναπόφευκτη την αναδιάρθρωσι του δημοσίου χρέους που είναι εξ ορισμού αδιατήρητο (ΔΝΤ). Αλλ’ απέλειπεν το πολιτικόν θάρρος και η γνώσις.
Με την εμμονή μέσα στην ευρωζώνη απωλέσθησαν 5 έτη αναπτύξεως και εξυγιάνσεως της οικονομίας  στα οποία έρχονται τώρα να προστεθούν αλλά τρία , υφεσιακά της συμφωνίας του Ιούλιου (17) Τσίπρα-Μέρκελ. Το ΑΕΠ θα μειωθή εφέτος 3% και Κύριος οίδεν πόσο του χρόνου. Η επανάληψις του πειράματος λιτότητος ουδένα εδίδαξε – ούτε τους οικονομολόγους του ΔΝΤ! 
Είναι εν τούτοις γνωστόν από την Φυσική ότι το ίδιο πείραμα με τα ίδια συστατικά δεν μπορεί να επιφέρει διαφορετικό αποτέλεσμα. Η οικονομική ανάπτυξι της Ελλάδος  μέσα στο ευρώ είναι ματαιοπονία. Η αναζήτησι εναλλακτικού νομίσματος είναι ζήτημα χρόνου όχι πολιτικής επιλογής.
Το πολιτικό πρόβλημα
Παρά ταύτα το ζήτημα της υιοθεσίας δραχμής μετατίθεται από το οικονομικό στο πολιτικό πεδίο. Με κοινο-βολευτικές κυβερνήσεις χαμηλής ισχύος και 300 «βολευτές» στο α-βούλιο , τελείως ανευθύνους (222 εψήφισαν το τελευταίο μνημόνιο άνευ αναγνώσεως του) είναι ηλίου φαϊνώτερον ότι ο πληθωρισμός θα καλπάσει με την δραχμή. Πολύ ενωρίτερον οι οίκοι πιστωτικής ανυποληψίας MOODY’S , S+P , FITCH θα έχουν υποτιμήσει την Ελλάδα κάτω του σημερινού CC. Οπότε κάθε αξιοπιστία θα έχει χαθή.
Το εθνικό νόμισμα «θέλει –όχι- τον Γερμανό του» αλλά ένα ενάρετο και κυρίως αποτελεσματικό πολιτικό καθεστώς ,χωρίς συχνές προσφυγές στις κάλπες που αποδιοργανώνουν της οικονομική ζωή. Ένα τέτοιο είναι της Προεδρικής δημοκρατίας , με σαφή διάκρισι των τριών εξουσιών. Η εκτελεστική υπό 5ετή πρόεδρον ,εκλεγόμενο εις δύο Κυριακάς μεταξύ των δύο επικρατεστέρων στην πρώτη Κυριακή και με ολιγομελή κυβέρνησι. Το νομοθετικό σώμα 150 αντιπροσώπων ανανεουμένων ανά διετίαν δεν ανατρέπει την κυβέρνησι εις περίπτωσιν απορρίψεως νομοθετήματος. Με την  δυνατότητα δημοψηφισμάτων δια της απ’ευθείας προσφυγή στον λαό και με την δικαιοσύνη και τις νομισματικές αρχές πλήρως ανεξάρτητες,  είναι μάλλον βέβαιον ότι το νέο δραχμικό καθεστώς θα είναι σταθερό. Κίνδυνος πληθωρισμού με ύφεσι 30% υπάρχει μόνο διά  τους αγνωστικιστάς της Οικονομικής – καθηγητάς και Κουϊσλινγκς
Το βασικό πλεονέκτημα του εθνικού νομίσματος είναι ότι εξασφαλίζει την ρευστότητα του Τραπεζικού συστήματος και συνδυάζει την εισοδηματική πολιτική με την τιμή του συναλλάγματος ,μείον τις αυτόνομες εισροές κεφαλαίου.
Η Ελλάς δεν έχει ανάγκη ξένου δανεισμού εάν χρησιμοποιήσει τα κεφάλαια των Ελλήνων στο εξωτερικό και τον δημόσιο πλούτο αντί να τον εκχωρήσει στο German Looting  ( Market Watch 25.8) θα χρηματοδοτήσει την ανάπτυξι .Μπορεί να εκχωρήσει στο ιδιωτικό μανατζμεντ το 1/5 της δημοσίας περιουσίας και να εισπράξει 20 δις. εις διαστημα 2 ετών παρακρατώντας το 51% των Κοινοπρακτικών Εταιριών του δημοσίου , χωρίς εξωτερικό δανεισμό.
Η προσέλκυσι ιδιωτικών κεφαλαίων απαιτεί χαμηλή , σταθερή-αμετάβλητη- φορολογία και σοβαρή-αποτελεσματική κυβέρνησιν. Όχι καραγκιόζηδες στα υπουργεία (κι’αυτά όχι περισσότερα από 7 έως 8) και όχι στρατιές υπαλλήλων στο δημόσιον .Οι 800.000 δημ.υπάλληλοι πρέπει ν’αξιολογηθούν πλήρως από πλευράς αποδόσεως και ο αριθμός των να μειωθή δραστικώς συν τω χρόνω κι’ οι αρμοδιότητες του κράτους-δυνάστη  να περιορισθούν εις αυστηρώς κατασταλτικές και όχι προληπτικές παρεμβάσεις (δεκάδες οι υπογραφές και τ’απαιτούμενα πιστοποιητικά που ζητούνται διά την σύστασιν ανωνύμου εταιρίας ,την οποία ο Αντώνης Σαμαράς -όχι ο ΣΥΡΙΖΑ- μετέβαλε εις «ομόρρυθμο» με απεριόριστη ευθύνη των… μετόχων!).
Απομένει το δημόσιον χρέος που είναι άνω των 500 δις. ευρώ. Μετακυλισθησόμενο το χρέος με 1% ετησίως επί 50 χρόνια –οπότε η παρούσα εξυπηρέτησι περιορίζεται  στα 5 δις. ετησίως - όσο το επιτρεπόμενο  πρωτογενές πλεόνασμα , μπορεί να πληρωθή στο τέλος. Οπότε η Ελλάς δεν γίνεται χρεοκόπος ως η Γερμανία που δεν πλήρωσε δύο φορές το εξωτερικό της χρέος (1932 και 1950). 
Τούτων ούτως εχόντων , η επάνοδος στην εθνική νομισματική πολιτική με σθεναρό έλεγχο των  Τραπεζών από Νομισματική Επιτροπή (Currency Committee) , διά την έγκρισι μόνο των επωφελών πιστώσεων  προστιθεμένης , με επαναφορά των «περιθωρίων» στις εισαγωγές και με δύο προϋπολογισμούς του κράτους , τον ένα τακτικό ισοσκελισμένο και το άλλον των επενδύσεων από πιστωτικά ,εγχώρια έσοδα (ομολογιακά λαχειοφόρα 5ετή δάνεια),η Ελληνική οικονομία μπορεί να επαναλειτουργήσει ασφαλώς και αποδοτικώς δια εξαλείψει την ανεργία , πράγμα βεβαίως ουδόλως εύκολον μετά την καταστροφή της Ελληνικής ιδιωτικής επιχείρησης ελέω ευρώ και Γερμανών.
Έσχατον είναι ένα μακροπρόθεσμο μέτρον: η αλλαγή νοοτροπίας του λαού που πρέπει να αγαπήσει την δημιουργία του πλησίον και η  πλήρης αναμόχλευσι του εκπαιδευτικού συστήματος ,με έμφασι στην τεχνική-επαγγελματικήν εκπαίδευσι ,που θ’απαλλάξει τους νέους από τα φροντιστήρια ,τα «πτυχία» και τον διορισμό στο δημόσιο.
 Μετεκπαίδευσι χρειάζεται και το εκπαιδευτικό προσωπικό , που σήμερα είναι σχεδόν αναχρονιστικό. Η επιστροφή στα θρανία είναι υποχρεωτική στους «πολιτικούς» που για εκλογικούς λόγους, όπως ο  πρωθυπουργός «με το ωραίο χαμόγελο» , κλείνουν επιχειρήσεις.

* Δική μας σημείωση : Ο Κώστας Κόλμερ είναι ένας απο τους διαπρεπέστερους συντηρητικούς οικονομολόγους αναλυτές, έγκυρος αρθρογράφος και συγγραφέας πολλών σημαντικών βιβλίων οικονομικής σκέψης. Η υποστηρικτική αρθρογραφία του στο εθνικό μας νόμισμα, εδώ και καιρό τον έχει αποβάλλει απο την προβολή που επιφυλάσσει το κατοχικό μιντιακό σύστημα στους χρήσιμους εθελόδουλους οικονομολογούντες, έτοιμους πάντα να υπηρετήσουν την εκάστοτε εξουσία.Ο Κώστας Κόλμερ, με τον οποίο έχουμε ιδεολογικές διαφορές,αλλά πάντα εκτιμούσαμε την άποψη και τις αναλύσεις του, δεν ανήκει στην κατηγορία των προσκυνητών του συστήματος. Είναι σοβαρός και πατριώτης. Το τιμούμε και τον εκτοιμούμε
Tags: 
- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/i-apotyhia-toy-eyro-kai-i-elpidofora-prooptiki-tis-drahmis#sthash.ZuQdTTCn.dpuf

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ


Εκτύπωση
ΔΕΥΤΕΡΑ 31/8/15 
ΕΝΑΣ ΠΡΩΤΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Του ΑΝΤΩΝΗ ΝΤΑΒΑΝΕΛΟΥ*
Η υπο­γρα­φή του Μνη­μο­νί­ου 3 από τον Αλέξη Τσί­πρα και την κυ­βέρ­νη­σή του, η σύ­μπλευ­ση με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Πο­τά­μι στη Βουλή, είναι ολο­φά­νε­ρα το τέλος επο­χής για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ο ισχυ­ρι­σμός ότι χά­θη­κε μια μάχη αλλά συ­νε­χί­ζε­ται ο πό­λε­μος είναι δη­μα­γω­γι­κός: Η ηγε­σία της κυ­βέρ­νη­σης -και όσοι, τε­λι­κά, την ακο­λου­θή­σουν από το κόμ­μα- θα συ­νε­χί­σουν να «μά­χο­νται», αλλά υλο­ποιώ­ντας την κα­τά­πτυ­στη συμ­φω­νία της 13ης Ιου­λί­ου θα μά­χο­νται πλέον ενά­ντια στο κοι­νω­νι­κό μπλοκπου στή­ρι­ζε την πο­λι­τι­κή ανα­τρο­πή της 25ης Ια­νουα­ρί­ου και υπέρ των κοι­νω­νι­κών δυ­νά­με­ων που -μέ­χρι χθες!- μι­σού­σαν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και πά­λευαν να τον δια­λύ­σουν. Αυτό το άδοξο τέλος δεν ήταν, ασφα­λώς, ανα­πό­φευ­κτο.
Πριν από 15 χρό­νια, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ιδρύ­θη­κε ως μια από­πει­ρα να εκ­φρα­στεί στο πο­λι­τι­κό πεδίο η τάσηελ­πι­δο­φό­ρας επα­νεκ­κί­νη­σης της Αρι­στε­ράς που είχε δη­μιουρ­γή­σει το κί­νη­μα ενά­ντια στην κα­πι­τα­λι­στι­κή πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση. Η τάση να αντι­στα­θού­με απο­τε­λε­σμα­τι­κά, να επι­διώ­ξου­με να ανα­τρέ­ψου­με την επί­θε­ση του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Η συ­γκρό­τη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ υπήρ­ξε φαι­νό­με­νο ανά­λο­γο με τη συ­γκρό­τη­ση του Μπλό­κο της Αρι­στε­ράς στην Πορ­το­γα­λία, του Die Linke στη Γερ­μα­νία και (με μια έν­νοια) του NPA στη Γαλ­λία.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην Ελ­λά­δα ιδρύ­θη­κε ως μια συμ­μα­χία με­τα­ξύ του ενός ρεύ­μα­τος της με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κής Αρι­στε­ράς -του ΣΥΝ, που βρι­σκό­ταν σε ιδιό­μορ­φη κα­τά­στα­ση με­τα­ξύ φθο­ράς και αφθαρ­σί­ας- των πιο πα­ρα­δο­σια­κών εκλο­γι­κών συμ­μά­χων του (ΑΚΟΑ, ΚΕΔΑ, Μ. Γλέ­ζος) και ενός τμή­μα­τος της επα­να­στα­τι­κής Αρι­στε­ράς (ΔΕΑ, αρ­γό­τε­ρα ΚΟΕ, Ρόζα...). Αυτή συμ­μα­χία λει­τούρ­γη­σε ως ισχυ­ρός πόλος έλξης ανέ­ντα­χτων δυ­νά­με­ων, αγω­νι­στών-τριών που είχαν νω­ρί­τε­ρα συ­να­ντη­θεί στις γραμ­μές του Ελ­λη­νι­κού Κοι­νω­νι­κού Φό­ρουμ. Προ­ϋ­πό­θε­ση για αυτήν τη «διεύ­ρυν­ση» υπήρ­ξε η σαφήςαπόρ­ρι­ψη της κε­ντρο­α­ρι­στε­ρής στρα­τη­γι­κής -του «ανοίγ­μα­τος» προς το ΠΑΣΟΚ και τις ιδέες του, που ήταν μέχρι τότε ισχυ­ρό ρεύμα μέσα στον ΣΥΝ- και ένας «ανοι­χτός» χα­ρα­κτή­ρας στη συ­γκρό­τη­ση, που απο­τε­λού­σε κλη­ρο­νο­μιά του «αντι­πα­γκο­σμιο­ποι­η­τι­κού» κι­νή­μα­τος. Η ίδρυ­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δη­μιούρ­γη­σε τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για την «αρι­στε­ρή στρο­φή» στον ΣΥΝ, που με τη σειρά της ενί­σχυ­σε τη δυ­να­μι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.
Η εκτί­να­ξη που ακο­λού­θη­σε οφεί­λε­ται, σε με­γά­λο βαθμό, στο κοι­νω­νι­κό κί­νη­μα, στην τα­ξι­κή πάλη στην Ελ­λά­δα που πα­ρέ­μει­νε σε υψη­λό­τε­ρα επί­πε­δα από ό,τι στην υπό­λοι­πη Ευ­ρώ­πη. Όμως και αντί­στρο­φα, από ένα ση­μείο και μετά, η ύπαρ­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απο­τε­λού­σε ένα «ερ­γα­λείο» ενί­σχυ­σης της κοι­νω­νι­κής αντί­στα­σης. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ λει­τούρ­γη­σε πράγ­μα­τι ως πόλος της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς -για με­γά­λο διά­στη­μα-, ως σκλη­ρή αντι­πο­λί­τευ­ση στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή, ζυ­μώ­νο­ντας τα μέλη και τις ορ­γα­νώ­σεις του με τις απερ­γί­ες, με τις δια­δη­λώ­σεις, με τις κα­τα­λή­ψεις, με όλες τις μορ­φές αντί­στα­σης «από τα κάτω». Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οι­κο­δο­μή­θη­κε ως πιο ρι­ζο­σπα­στι­κό εγ­χεί­ρη­μα από το Μπλό­κο (που τότε συμ­με­τεί­χε στη διερ­γα­σία της ευ­ρω­παϊ­κής αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς) και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο από το Die Linke. Γι’ αυτό άλ­λω­στε δεν ήταν δυ­να­τόν η «κω­λο­τού­μπα» του Α. Τσί­πρα να πε­ρά­σει τε­λι­κά στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χωρίς μια μεί­ζο­να κρίση, χωρίς μια με­γά­λη διά­σπα­ση. Η δια­δι­κα­σία ανά­πτυ­ξης απο­γειώ­θη­κε στην πε­ρί­ο­δο των με­γά­λων μα­ζι­κών αγώ­νων μετά το ξέ­σπα­σμα της κρί­σης, αλλά και ενι­σχύ­θη­κε μέσα από τη στρα­τη­γι­κή της «κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς» που ει­σή­γα­γε ο Α. Αλα­βά­νος και κλη­ρο­νό­μη­σε ο Α. Τσί­πρας.
Σε αυτή την πε­ρί­ο­δο είναι προ­φα­νής ο προ­ω­θη­τι­κός ρόλος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως προς την κλι­μά­κω­ση της τα­ξι­κής πάλης, αλλά και την κλι­μά­κω­ση της πο­λι­τι­κής σύ­γκρου­σης με το μνη­μο­νια­κό μπλοκ. Γι’ αυτό ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ νί­κη­σε στις εκλο­γές του 2012, λύ­νο­ντας αρ­χι­κά και με ευ­κο­λία το ζή­τη­μα του αντα­γω­νι­σμού των δυ­νά­με­ων μέσα στην ευ­ρύ­τε­ρη Αρι­στε­ρά, αλλά και απει­λώ­ντας πλέον τηνπο­λι­τι­κή στα­θε­ρό­τη­τα του δι­κομ­μα­τι­κού συ­στή­μα­τος, της εναλ­λα­γής στην εξου­σία με­τα­ξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Σε αυτό το διά­στη­μα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προ­κα­λεί το μίσος των κα­θε­στω­τι­κών δυ­νά­με­ων και συ­γκε­ντρώ­νει το σύ­νο­λο των πυρών από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και ασφα­λώς από το σύ­νο­λο των ΜΜΕ.
Σε αυτή την πε­ρί­ο­δο τέ­θη­κε το ζή­τη­μα της με­τα­τρο­πής του σε ενιαίο κόμμα. Ασφα­λώς η κλι­μά­κω­ση της σύ­γκρου­σης απαι­τού­σε έναν βαθμό υψη­λό­τε­ρης συ­γκρό­τη­σης και πει­θαρ­χί­ας (συ­γκρό­τη­ση ΟΜ πα­ντού, αρχή «1 μέ­λος-1 ψήφος», απο­φά­σεις διά πλειο­ψη­φί­ας, κα­τάρ­γη­ση του βέτο των συ­νι­στω­σών). Τα μέτρα αυτά τα απο­δε­χθή­κα­με και τα τη­ρή­σα­με με εντι­μό­τη­τα. Όμως ήταν ήδη φα­νε­ρό ένα «και­νούρ­γιο» πρό­βλη­μα: το πρό­βλη­μα της εμπι­στο­σύ­νης στην ηγε­τι­κή ομάδα που δια­μορ­φω­νό­ταν γύρω από τον Α. Τσί­πρα. Πρό­βλη­μα που είχε στοι­χεία πο­λι­τι­κής γραμ­μής (τον τα­κτι­κι­σμό και κυ­ρί­ως την έμ­φα­ση στη συ­ναι­νε­τι­κή «ευ­ρω­στρα­τη­γι­κή»), αλλά και στοι­χεία κομ­μα­τι­κής συ­γκρό­τη­σης (μια βο­να­παρ­τι­κή τάση που ήταν ήδη φα­νε­ρή πίσω από τις υπο­κρι­σί­ες για το «κόμμα των μελών»).
Γι’ αυ­τούς τους λό­γους η ΔΕΑ δεν απο­δέ­χτη­κε την αυ­το­διά­λυ­σή της στο ιδρυ­τι­κό συ­νέ­δριο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Κυ­ρί­ως, όμως, γι’ αυ­τούς τους λό­γους συμ­με­τεί­χα­με στην έγκαι­ρη συ­γκρό­τη­ση της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας, θέ­το­ντας από τότε το ζή­τη­μα της ανά­γκης ορ­γα­νω­μέ­νης αρι­στε­ρής πτέ­ρυ­γας στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η επι­λο­γή αυτή δι­καιώ­θη­κε σε πολ­λές «στρο­φές» που ακο­λού­θη­σαν, αλλά κυ­ρί­ως δι­καιώ­θη­κε με την ετοι­μό­τη­τα ενός με­γά­λου τμή­μα­τος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να αντι­δρά­σει στις τρα­γι­κές συν­θή­κες του Ιού­λη-Αυ­γού­στου 2015.
Οι ηγε­τι­κές ευ­θύ­νες ήταν κα­θο­ρι­στι­κές για τις εξε­λί­ξεις μετά τον Γε­νά­ρη του 2015. Αυτές κα­θό­ρι­σαν τον χα­ρα­κτή­ρα της κυ­βέρ­νη­σης, που απέ­κλει­σε κάθε μο­νο­με­ρή ενέρ­γεια σύ­γκρου­σης με το κα­θε­στώς στο εσω­τε­ρι­κό. Αυτές κα­θό­ρι­σαν την τρα­γι­κή υπο­τα­γή στους δα­νει­στές που, με εν­διά­με­σο σταθ­μό την 20ή Φλε­βά­ρη, οδή­γη­σαν στο Μνη­μό­νιο 3 του Ιούλη. Αυτές διέ­λυ­σαν το κόμμα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αντι­με­τω­πί­ζο­ντάς το ως «εσω­τε­ρι­κό εχθρό».
Η τρα­γω­δία της 13ης Ιου­λί­ου «έκλει­σε το βι­βλίο» για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η αντί­δρα­ση της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας και κά­ποιων άλλων συ­γκε­κρι­μέ­νων τμη­μά­των και στε­λε­χών έσωσε την τιμή όσων συμ­με­τεί­χα­με σε αυτήν τη μακρά πο­ρεία. Ένα νέο ξε­κί­νη­μα ήταν και είναι ξανά ανα­γκαίο. Που από την επι­τυ­χία του θα κρι­θεί και ο τε­λι­κός απο­λο­γι­σμός του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.
*Πηγή: rproject.gr

Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ : Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΡΙΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ


Εκτύπωση
Δευτ. 31/8/15 
«Άλλη λύση για τη χώρα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, ένα προοδευτικό πρόγραμμα ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της Ελλάδας, το οποίο για να εφαρμοστεί χρειάζεται την έξοδο από την ευρωζώνη και το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα» είπε στα Παραπολιτικά 90,1 και στην εκπομπή ΠΑΡΑΦΙΛΟΛΟΓΙΕΣ με τον Νίκο Ευαγγελάτο, ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας, Παναγιώτης Λαφαζάνης.
«Αν περιμένουμε από τρίτες χώρες, όπως η Ρωσία, η Κίνα κλπ, να βγάλουν το φίδι από την τρύπα για μας είναι πολύ μεγάλο λάθος. Θα βρούμε συμμάχους και χρηματοδοτήσεις εάν κάνουμε εμείς το βήμα. Εμείς πρώτα απ' όλα πρέπει να το κάνουμε και να βγούμε μπροστά σε νέους εναλλακτικούς δρόμους. Αν δεν το κάνουμε εμείς, κανείς δεν θα το κάνει για μας», είπε χαρακτηριστικά.
Ταυτόχρονα άσκησε κριτική στον Αλέξη Τσίπρα τονίζοντας πως ήταν απαράδεκτη η μνημονιακή του στροφή. Χαρακτήρισε πολιτικό λάθος το να λέγεται πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος και τρομοκρατία το να λέγεται πως αν ακολουθήσουμε άλλους δρόμους θα πηγαίναμε σε εμφύλιο.
«Δυστυχώς ο Αλ. Τσίπρας με την πολιτική του αποφάσισε να συνομολογήσει το τρίτο μνημόνιο και πέρασε στην αντίπερα όχθη, εμείς δεν μπορούσαμε να συνυπάρχουμε στο ίδιο το σχήμα» ανέφερε.

Διερωτήθηκε μάλιστα «εάν όποιος βγαίνει από τη γερμανική φυλακή ύψιστης ασφαλείας του ευρώ καταστρέφεται;» και απάντησε πως αυτό είναι τρομοκρατία.
«Στόχος μας είναι να είμαστε η τρίτη πολιτική δύναμη στη Βουλή. Είναι ρεαλιστικός στόχος», εκτίμησε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και συμπλήρωσε ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν μεγάλα ποσοστά και το μετεκλογικό τοπίο θα αλλάξει ριζικά.
ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ
Ο Π. Λαφαζάνης εμφανίστηκε ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και στην πολιτική του σημειώνοντας ότι «είχαμε συμφωνήσει να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας την τελευταία στιγμή έκανε την στροφή» και συμπλήρωσε: Οι αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη δική μας διαφωνία, ήταν να μείνουμε στην ευρωζώνη, όχι όμως πάση θυσία. Το να μείνουμε στο ευρώ ήταν η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν είχαμε θέση την παραμονή στο ευρώ πάση θυσία. Το "ευρώ ή θάνατος" δεν ήταν άποψη του ΣΥΡΙΖΑ».
Ο Π. Λαφαζάνης εκτίμησε ότι οι καταθέσεις αυτή τη στιγμή χάνονται από τις τράπεζες και δεν θα χαθούν όταν θα πάμε σε εθνικό νόμισμα. «Κι αν συνεχίσουμε με τα μνημόνια, θα εξανεμιστούν όλες οι καταθέσεις. Ο λαός πληρώνει για τις τράπεζες. Ό,τι μας δίνουν οι δανειστές για να δώσουμε στις τράπεζες, κάποια στιγμή θα τα επιστρέψουμε στους δανειστές. 50 δισεκατομμύρια δώσαμε πριν από λίγο στις τράπεζες και τώρα θα δώσουμε άλλα 20 ή 30 δισεκατομμύρια δημόσιο χρήμα για να ανακεφαλαιοποιηθούν και πάλι οι τράπεζες. Πληρώνει ο πενόμενος λαός για να πηγαίνουν τα δις στη "μαύρη τρύπα" των τραπεζιτών. Τα μνημόνια είναι καταστροφικά. Δεν θα μείνει τίποτα».
ΜΝΗΜΟΝΙΟ
«Η Λαϊκή Ενότητα δεν θα αποσπάσει ούτε ένα ευρώ από τον πολίτη. Αντίθετα θα στηρίξει τις αποταμιεύσεις, τις καταθέσεις και τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτών. Τώρα ξεπουλιούνται όλα. Και ο δημόσιος πλούτος και τα χρήματα του κάθε νοικοκυριού. Στόχος τους είναι να μην μείνει τίποτα. Αν δεν ανακοπεί η μνημονιακή πορεία, δεν έχουμε μέλλον», ανέφερε χαρακτηριστικά για το Μνημόνιο, αλλά και για την τακτική που θα ακολουθήσει η Λαϊκή Ενότητα.
«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ»
Αναφερόμενος στο πρόγραμμα της Λαϊκής Ενότητας ο κ. Λαφαζάνης τόνισε πως: «Μαγικά ραβδιά, το ξεκαθαρίζω, δεν έχουμε. Δεν πρέπει να λέμε ψέματα στον κόσμο. Όμως θα πρέπει να μην τρομοκρατούμε και τον κόσμο με δηλώσεις τύπου «δεν υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ». Πόσες χώρες υπάρχουν στην Ευρώπη που δεν είναι στο ευρώ; Είναι απομονωμένες; Είναι κατεστραμμένες ; Όχι φυσικά. Η ευρωζώνη βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Γιατί πρέπει ντε και καλά να μείνουμε και να ακολουθήσουμε το πείραμα της ευρωζώνης προς το αδιέξοδο; Εμείς θέλουμε να διευρύνουμε τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας, κι όχι να τις περιορίσουμε. Θέλουμε να καταστήσουμε την χώρα μας πιο ισχυρή και ανεξάρτητη, με μια πολυδιάστατη πολιτική εξωτερικών και πολιτικών σχέσεων. Δεν είπαμε, όμως, ότι ο δρόμος έξω από την ευρωζώνη θα είναι εύκολος. Εδώ που φτάσαμε και όχι με ευθύνη της Λαϊκής Ενότητας , δεν υπάρχουν ανθόσπαρτες επιλογές. Ο δρόμος που προτείνουμε θα έχει δυσκολίες αλλά είναι ο μόνος που προσφέρει ελπίδα και θετική προοπτική για τον τόπο.
Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015