ΠΕΜΠΤΗ 31/12/2016
Του ΓΙΑΝΝΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗ
Μπαίνουμε στο 2016. Τον προηγούμενο χρόνο είχαμε πολύ λίγες (θετικές) μικροαλλαγές αλλά όχι βέβαια στην Αλλαγή. Ο Αλ. Τσίπρας νίκησε στις εκλογές του Γενάρη 2015 και προσπάθησε (στην αρχή) να περιορίσει τις αντιλαϊκές συνέπειες του νεοφιλελεύθερου Μνημονίου. Οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι φίλοι τους πίεζαν και απειλούσαν (Γενάρης – Ιούνης 2015).
Τελικά, ο Τσίπρας «έσπασε» τον Ιούλη του 2015 και έκανε βαρύτατο συμβιβασμό με την ευρωπαϊκή αντίδραση. Δέχτηκε να υπογράψει το 3ο μνημόνιο. Η «αντίσταση του ΣΥΡΙΖΑ» κράτησε 6 μήνες.
Να θυμηθούμε ότι η μικροαστική ριζοσπαστική προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ κράτησε 4 χρόνια (Οκτώβρης 1981 – Οκτώβρης 1985). Τον Οκτώβρη 1985 ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε έναν μεγάλο συμβιβασμό και αποδέχτηκε την δυτική (σοσιαλδημοκρατική) γραμμή για την Ελλάδα, καθώς και την συνέχιση και βάθαιμα της εξάρτησης.
Βέβαια το ΠΑΣΟΚ στα 1981 – 1985 ψήφισε δεκάδες δημοκρατικούς νόμους προς αγανάκτηση της ΝΔ του Αβέρωφ και του Μητσοτάκη. Πολλούς από αυτούς τους νόμους τους ψήφισε και το ΚΚΕ. Ο Τσίπρας ακολούθησε τον ίδιο δρόμο όπως και το «παλαιό ΠΑΣΟΚ», αλλά πολύ πιο γρήγορα. Άλλωστε και η κρίση έχει βαθύνει όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ε.Ε.
ΒΑΘΥΤΑΤΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Από το 1979 – 1980 άρχισε η γενική πτώση των ρυθμών ανάπτυξης στην Δύση. Ο νεοφιλελευθερισμός που κυριάρχησε επιδείνωσε πολύ τα πράγματα. Μετά το 1989 – 90 η κατάσταση χειροτέρεψε...
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ενωμένη Γερμανία στα 26 χρόνια (1989-2015) έχει μέση ετήσια αύξηση ΑΕΠ μόλις 1,5%, ενώ η Ιταλία 0,8%.
Να σημειώσουμε ότι και η Ιαπωνία πήγε άσχημα. Τα πρώτα 15 χρόνια του 21ου αιώνα (2001-2015) είχε μέση ετήσια ανάπτυξη 1%.
Οι σημερινοί 50αρηδες σε Γερμανία και Ιαπωνία θυμούνται μόνο σαν... μακρινή παιδική ανάμνηση τα «οικονομικά θαύματα» αυτών των χωρών, ενώ οι 30αρηδες και 40ρηδες δεν τα έχουν ζήσει καθόλου και τα ακούν από... ηλικιωμένους.
Ο (ΜΙΣΟΣ) 3ος ΚΟΣΜΟΣ ΠΡΟΕΛΑΥΝΕΙ ΑΚΑΘΕΚΤΟΣ
Τα τελευταία 25 χρόνια χαρακτηρίζονται οικονομικά κυρίως από την ραγδαία βιομηχανική άνοδο της Κίνας και δευτερευόντως από τη μεγάλη άνοδο Ινδίας και Βιετνάμ.
Οι 3 αυτές χώρες (ΛΔ Κίνας, Ινδία, ΣΔ Βιετνάμ) έχουν 2,7 δισεκατομμύρια πληθυσμό, δηλαδή το 38% περίπου του παγκόσμιου συνόλου. Ισο πληθυσμό έχουν οι υπόλοιπες 130-140 «τριτοκοσμικές» χώρες.
Κίνα, Ινδία και Βιετνάμ το 1989-90 είχαν το 6%-7% της παγκόσμιας βιομηχανίας, ενώ σήμερα (2015-2016) έχουν φτάσει το 40% του παγκόσμιου συνόλου.
Εξ΄ άλλου στο πραγματικό ΑΕΠ (P.P.P.) η ΛΔ Κίνας το 2015 είναι 1η παγκοσμίως, έχει το 105% του ΑΕΠ των ΗΠΑ.
Τεράστιες νίκες πέτυχαν οι παραπάνω χώρες (κυρίως η Κίνα) στα βασικά βιομηχανικά και αγροτικά προϊόντα.
Ετσι π.χ. το 2014 η ΛΔ Κίνας είχε το 49% της παγκόσμιας παραγωγής χάλυβα, 9 φορές περισσότερο από τις ΗΠΑ!
Στο τσιμέντο (στοιχεία του 2013) η Κίνα έφτασε το 62% της παγκόσμιας παραγωγής και 2η παγκοσμίως είναι η Ινδία με 7%. Κίνα, Ινδία και Βιετνάμ έχουν το 55% της παγκόσμιας παραγωγής χάλυβα (οι ΗΠΑ το 5%-6%) και το 71% της παγκόσμιας παραγωγής τσιμέντου (οι ΗΠΑ το 2%!!!).
Το 2010 οι ΗΠΑ έχασαν και το «κάστρο της ηλεκτρικής ενέργειας». Το 2014 η ΛΔ Κίνας παρήξε το 24% της παγκόσμιας ηλεκτροπαραγωγής και οι ΗΠΑ το 18% (όλα τα στοιχεία είναι παρμένα από την αγγλική έκδοση της Βικιπαιδείας).
Να σημειώσουμε ότι από το 1900 που μετριέται η παγκόσμια ηλεκτροπαραγωγή οι ΗΠΑ είχαν για 110 χρόνια την πρωτιά.
Τα τελευταία χρόνια η Κίνα πέρασε στην 1η θέση.
Το 2014 η Κίνα είχε το 18% της παγκόσμιας παραγωγής σιτηρών, η Ινδία το 13% και η Ρωσία το 8%.
Επίσης, η ΑΔ Κίνα είναι 1η παγκοσμίως στην παραγωγή κρέατος και ψαριών. Στην παραγωγή πατάτας η Κίνα έχει 4 1/2 φορές την παραγωγή των ΗΠΑ, δηλαδή τις περνάει και στο κατά κεφαλήν επίπεδο (όλα τα στοιχεία επίσης στην αγγλική έκδοση της Βικιπαιδείας).
Και στην παραγωγή αλουμινίου θριαμβεύει η Κίνα και είναι μακράν η 1η παγκόσμια Δύναμη. Το 2014 Κίνα, Ινδία και Ρωσία είχαν το 58% της παγκόσμιας παραγωγής αλουμινίου, έναντι 6% των ΗΠΑ.
ΚΡΙΣΙΜΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 5 – 10 ΧΡΟΝΙΑ
Μετά από 250 – 270 χρόνια σαφούς παγκόσμιας κυριαρχίας (από τα μέσα του 18ου αιώνα και δώθε) η Δύση κινδυνεύει να πάθει ανεπανόρθωτη στρατηγική ήττα.
Μια πιθανότατη συμμαχία του Ρωσικού μπλοκ (Ρωσία, Λευκορωσία, Αρμενία, Καζακστάν, Κιργιζιστάν, Τατζικιστάν, κ.λπ.) με τις ΛΔ της Ασίας και την Ινδία θα κυριαρχήσει την δεκαετία 2021-2030 σε παγκόσμια κλίμακα.
Η Ρωσία παραμένει πάντα μια από τις δύο Πυρηνικές και Διαστημικές Υπερδυνάμεις και έχει πολύ φιλικές σχέσεις με την Ινδία και σχεδόν συμμαχικές με την Κίνα.
Η Ρωσία έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα σιδήρου, κάρβουνου και φυσικού αερίου παγκοσμίως αλλά και σημαντική παραγωγή σε πολύτιμα μέταλλα και στοιχεία (Χρυσός, Άργυρος, Πλατίνα, Τιτάνιο).
Εξ΄ άλλου Ρωσία και Καζακστάν μαζί έχουν το 43% της παγκόσμιας παραγωγής Ουρανίου, έναντι 3% μόνο των ΗΠΑ.
Εάν το Σύμφωνο της Σαγκάης αποκτήσει στρατιωτικό-πολιτικό χαρακτήρα θα είναι απρόσβλητο από την Δύση. Εάν ακόμη ενσωματωθούν Ινδία και Ιράν (σήμερα είναι κράτη-παρατηρητές) τότε θα δημιουργηθεί μια συμμαχία 3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων με σαφή υπεροχή στον παραγωγικό τομέα. «Κρύος ιδρώτας» λούζει τους ηγέτες της Δύσης.
(ΑΤΛΑΝΤΙΚΗ) ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ Ε.Ε ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
Μέσα σε αυτό το διεθνές πλαίσιο πρέπει να δούμε την κατάσταση στην Ελλάδα, μια εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα.
Η αστική Ελλάδα είναι τμήμα του ευρωατλαντικού στρατοπέδου. Εξαρτάται πολιτικοστρατιωτικά κυρίως από τις ΗΠΑ, ενώ στην οικονομική εξάρτηση της παίζει μεγάλο ρόλο η Γερμανία.
Αν και η Γερμανία ανήκει στο δυτικό (αντιρωσικό – αντικινεζικό κ.λπ.) στρατόπεδο, ταυτόχρονα σοβεί η σύγκρουση Γερμανίας-ΗΠΑ για την πρωτοκαθεδρία στην επιρροή σε Δυτική και Κεντρική Ευρώπη.
Η Γερμανία έχει υποστεί 2 βαρύτατες στρατιωτικές ήττες (1918, 1945). Παραμένει μια «ηττημένη Μεγάλη Δύναμη» (όπως και η Ιαπωνία).
Εχει πολύ μικρότερη σχετική παγκόσμια ισχύ απ΄ ότι π.χ. η Γερμανία των Κάιζερ (1870-1918). Ωστόσο, ο γερμανικός ιμπεριαλισμός προσπαθεί να δυναμώσει χρησιμοποιώντας την Ε.Ε και κυρίως την Ευρωζώνη. Η Γερμανία είναι ξεκάθαρα η 1η Δύναμη στην Ευρωζώνη, δεν έχει όμως καθόλου πυρηνικά όπλα, ούτε ισχυρό στόλο όπως έχει η Γαλλία.
Η Γερμανία προσπαθεί να μειώσει το ρόλο της Γαλλίας και να υποτάξει Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα. Το μνημόνιο την βοήθησε σ΄ αυτόν τον τομέα.
Στη βαριά βιομηχανία η Γερμανία υστερεί έναντι της Ρωσίας. Η Ρωσική Ομοσπονδία έχει 70% περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια και 60% περισσότερο χάλυβα σε σχέση με την Γερμανία(στοιχεία του 2014, αγγλική έκδοση Βικιπαιδείας).
Επίσης η Ρωσία έχει μεγάλη παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενώ η Γερμανία «πεινάει» για υγρά καύσιμα.
Η Γερμανία λοιπόν θέλει την πλήρη πολιτική και οικονομική υποταγή της Ελλάδας (όπως και της υπόλοιπης Μεσογειακής Ευρώπης), εν όψει των μεγάλων παγκόσμιων συγκρούσεων που έρχονται.
Απ΄ αυτήν την άποψη ο Τσίπρας και ο σοσιαλδημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ είναι προσωρινή λύση για την Γερμανία.
Δεν θεωρείται επαρκώς γερμανόφρων. Υπετάγη στον νεοφιλελεύθερο εκβιασμό αλλά δεν είναι νεοφιλελεύθερος.
Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός στηρίζει τους νεοφιλελεύθερους ευρωατλαντιστές «Δεξιάς και Κεντροαριστεράς» ανθρώπους του Μητσοτάκη και του Σημίτη. Στηρίζει και προτιμά επίσης το «νέο ΠΑΣΟΚ», το ΠΟΤΑΜΙ, τον Σαμαρά, τον Άδωνι και τον Βορίδη. Δεν χωνεύει τον Καμμένο, ούτε θεωρεί πρώτη επιλογή τον Μεϊμαράκη.
Οι φίλοι του Τσίπρα και του Καραμανλή είναι βέβαια υπέρ του καπιταλισμού της Δύσης, αλλά έχουν λιγότερη θέληση να εξυπηρετήσουν τους γερμανικούς σχεδιασμούς. Στηρίζονται και στην Γαλλία και (ειδικά ο Τσίπρας) στο Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ.
Ο Καραμανλής ως πρωθυπουργός επεδίωξε σοβαρό άνοιγμα προς την Ρωσία. Ετσι πάει να διαμορφωθεί ένα νέο δίπολο στην αστική Ελλάδα. Ο ένας πόλος είναι πιο πολύ γερμανικός, ο άλλος γαλλομεσογειακός με αμερικάνικη επικάλυψη.
ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ;
Η Αριστερά στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει τον κύριο διαμορφωτή μιας εναλλακτικής ΕΑΜικής αντί-ιμπεριαλιστικής γραμμής.
Μόνι μια νέα Ελλάδα εκτός ΝΑΤΟ και Ε.Ε σε στρατηγική συμμαχία με Ρωσία-Κίνα-Ινδία-Βιετνάμ-Λατ.Αμερική θα μπορούσε να προχωρήσει σε τέτοιες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να πετύχει την παραγωγική απογείωση (εθνικοποίηση μεγάλου μέρους της βιομηχανίας, κρατικές υποδομές, εθνικοποιημένο τραπεζικό σύστημα, κρατικός σχεδιασμός για την πορεία των βασικών μεγεθών της οικονομίας). Η ελληνική βιομηχανία πρέπει να αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό 7%-8% ώστε σε 15 χρόνια να τριπλασιαστεί τουλάχιστον.
Να θυμηθούμε την τεράστια ζημιά που έκανε η ΕΟΚ-Ε.Ε στην ελληνική βιομηχανία: Στα 35 χρόνια της Ελλάδας στην ΕΟΚ-Ε.Ε η βιομηχανία αυξήθηκε 20%-30%, ενώ η Κίνα είχε αύξηση βιομηχανίας 4.000%.
Η ΛΑ.Ε μιλάει σωστά για την ανάγκη εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, αλλά δεν έχει ολοκληρωμένο ανεξαρτησιακό πρόγραμμα. Δεν βλέπει το ζήτημα ΝΑΤΟ και βάσεων, δεν βλέπει καθαρά την ανάγκη ρήξης με την Ε.Ε και αλλαγής προσανατολισμού της χώρας.
Το «νέο ΚΚΕ» μετά το 2004-2005 έχει κάνει μια αριστερίστικη φιλονατοϊκή στροφή. Δεν ενδιαφέρεται πια για έξοδο από ΝΑΤΟ και Ε.Ε, παρά μόνο όταν γίνει η σοσιαλιστική επανάσταση. Στις πρόσφατες εκλογές ο Δ. Κουτσούμπας έλεγε ότι, αν φύγουμε τώρα από το € θα είναι ζημιά για την εργατική τάξη! Μα και στην διάρκεια της Κατοχής η Αντίδραση έλεγε ότι κακώς η Αντίσταση εξοντώνει Γερμανούς, γιατί αυτοί καίνε τα χωριά και κάνουν μαζικές εκτελέσεις ως αντίποινα, άρα βλάπτεται ο ελληνικός λαός! Ουσιαστικά το «νέο ΚΚΕ» δεν χτυπάει το ΝΑΤΟ ή την Ε.Ε, παρά μόνο στα πλαίσια του «γενικού αντικαπιταλιστικού αγώνα».
Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές κύριος εχθρός του «νέου ΚΚΕ» ήταν ο Π. Λαφαζάνης και η ΛΑΕ (!), την οποία χτυπούσε με πάθος. Αντίθετα ελάχιστα χτυπούσε τον Σαμαρά, τον Άδωνη και τον Βορίδη.
Κάποτε το «παλιό ΚΚΕ» προκαλούσε την λύσσα των αμερικάνων ιμπεριαλιστών (πχ το 1999 στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στην Σερβία) και η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα είχε βγάλει ανακοίνωση ενάντια στο ΚΚΕ! Σήμερα γιατί να ενοχληθεί η πρεσβεία των ΗΠΑ;
Το «νέο ΚΚΕ» κρύβει συστηματικά τις τεράστιες οικονομικές νίκες της ΛΔ Κίνας, όπως κάνει και ο αστικός Τύπος. Επίσης υποβαθμίζει την άσχημη οικονομική κατάσταση πολλών χωρών της Δύσης.
Η Αριστερά πρέπει να κατανοήσει ότι η Ελλάδα είναι μια βαθιά εξαρτημένη χώρα από τις Μεγάλες Δυτικές Δυνάμεις. Και χωρίς σπάσιμο αυτών των δεσμών εξάρτησης δεν θα υπάρξει καμμιά σοσιαλιστική ή άλλη οικονομική απογείωση.
Γι΄ αυτό χρειάζεται ολοκληρωμένο πρόγραμμα (εθνικοδημοκρατικό ή λαϊκοδημοκρατικό) κ΄ ΕΑΜική οργανωτική πολιτική. Ο αγώνας είναι και πατριωτικός-εθνικοανεξαρτησιακός και ταξικός. Εργατική τάξη και μικροαστοί μπορούν να συνενωθούν ενάντια στους ξένους ιμπεριαλιστές και την ντόπια μεγαλοαστική τάξη που στην συντριπτική της πλειοψηφία θέλει την εξάρτηση για να διασφαλίσει την εσωτερική τοπική κυριαρχία. Ενα τμήμα της μικρομεσαίας αστικής τάξης βλέπει τα δεινά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, αλλά από την άλλη φοβάται «μην χάσει κι αυτά που την έμειναν, αν ξεσηκωθούν οι πληβείοι».
Μεγάλη σημασία έχει η ψυχολογία του κόσμου. Γενικά η μεγάλη πλειοψηφία τραβιέται από το «ρεύμα της Νίκης» όπως δείχνει η Ιστορία: Στους πρώτους 18 μήνες της Γερμανικής Κατοχής ο λαός ήταν ακόμη φοβισμένος από τις απειλές κ΄ την τρομοκρατία των Γερμανοϊταλών φασιστών – λίγες χιλιάδες αντάρτες υπήρχαν το Φθινόπωρο του 1942.
Μετά το Στάλιγκραντ και το Ελ Αναμέιν, αλλά και την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου αυξήθηκε το ρεύμα προσχώρησης στους αντάρτες. Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1944 το αντάρτικο γιγαντώθηκε, καθώς η ήττα της Γερμανίας θεωρείτο επερχόμενη ταχέως.
Γι΄ αυτό σήμερα το BBC, το CNN, οι μεγάλες δυτικές εφημερίδες κρύβουν συστηματικά την τεράστια παραγωγική άνοδο της ΛΔ Κίνας. Αν έλεγαν π.χ ότι το 2014 η Κίνα είχε 20 φορές περισσότερο τσιμέντο από τις ΗΠΑ, αυτό θα «σόκαρε» εκατομμύρια συντηρητικούς πολίτες στις ΗΠΑ, που ζουν στον δικό τους φανταστικό κόσμο του «Κάπταιν Αμέρικα». Ακόμη και η σημερινή αστική Ρωσία του Πούτιν ξεπερνά τις ΗΠΑ στην κατά κεφαλήν παραγωγή χάλυβα, τσιμέντου και αλουμινίου (όχι όμως ηλεκτρικής ενέργειας). Ούτε αυτό βέβαια θα το πουν τα δυτικά Μ.Μ.Ε, αν και το βλέπεις εάν ψάξεις στην αγγλική έκδοση της Βικιπαιδείας. Αλλά το 99%-99,9% των ανθρώπων της Δύσης δεν θα ψάξουν βέβαια τέτοια πράγματα στο Διαδίκτυο.
Η Αριστερά της Ελλάδας, που θέλει να παίξει ριζοσπαστικό απελευθερωτικό ρόλο το αμέσως επόμενο διάστημα, πρέπει να απευθυνθεί στην μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού: εργατική τάξη κ΄ μικροαστούς. Οταν η «ψαγμένη» μειοψηφία έρθει σε επαφή και ώσμωση με την μεγάλη πλειοψηφία, τότε μπορούν να γίνουν «θαύματα».
Η αντιϊμπεριαλιστική ριζοσπαστική Αριστερά έχει το δίκαιο με το μέρος της: Το αστικό (ευρωατλαντικό) καθεστώς της Ελλάδας έχει σαπίσει.
http://www.iskra.gr/index.php
Το θέμα είναι Ποιος και Πώς θα το ρίξει...
