Γερμανοί και τραπεζίτες αρχίζουν το σαφάρι

Τα λουκέτα σε βιομηχανίες ξένων συμφερόντων προαναγγέλλουν τα νέα σκλαβοπάζαρα - Η Γερμανία αναλαμβάνει την οικονομία της Ελλάδας.

18-3-2016

Ξενοφώντας Ερμείδης

Όσο και να θέλει η ελληνική κυβέρνηση να χρυσώσει το χάπι της ανάπτυξης με επιχειρήσεις ξένων συμφερόντων που θα μπουν στην αγορά και θα ανοίξουν θέσεις εργασίας η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Μετά από τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα μικρομεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων ελληνικών συμφερόντων ο κλάδος της βιομηχανίας συνεχίζει να πλήττεται και οι ξένοι επιχειρηματίες βάζουν λουκέτο όταν τα έσοδα δεν είναι υψηλά και δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να πετάνε στον δρόμο εργαζομένους χωρίς καμία νομοθεσία να μπορεί να τους σταματήσει.

Ένα από τα παραδείγματα είναι και η εταιρεία ΙΜΑΣ Α.Ε γερμανικών συμφερόντων του Ομίλου Contitech  με έδρα τον Βόλο και με 43 χρόνια λειτουργίας . Μία από τις πιο ισχυρές βιομηχανίες στον τομέα της στην Ευρώπη παράγοντας συρματοταινίες, μεταφορικές ταινίες με λινά και άλλα προϊόντα που απευθύνονταν κυρίως στην βιομηχανία της εξόρυξης. Δημιουργήθηκε ως αποκλειστικός προμηθευτής ταινιοδρόμων και ιμάντων της ΔΕΗ και ως το 2014 ήταν ο αποκλειστικός ανάδοχος των έργων της επιχείρησης ηλεκτρισμού. 

Οι υποσχέσεις της "αριστεράς" έκαψαν τους εργαζόμενους

Παρά την αποκλειστικότητα που είχε με την μονοπωλιακή ΔΕΗ οι Γερμανοί απλά αποφάσισαν να βάλουν λουκέτο και να πετάξουν στον δρόμο 138 εργαζομένους από τους οποίους η εταιρεία ζητά οικειοθελή αποχώρηση αν θέλουν να πάρουν 40,000 ευρώ επιπλέον της νόμιμης αποζημίωσής τους.

Η αφορμή για το λουκέτο της εταιρείας ήταν όταν η ΔΕΗ πέρσι κατακύρωσε διαγωνισμό ύψους 70 εκατ. ευρώ σε πολωνική εταιρεία, την ίδια ώρα που είχαν μειωθεί και οι παραγγελίες από τον ιδιωτικό τομέα.  Οι εργαζόμενοι πίστεψαν την νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της "πρώτης φοράς αριστεράς" και σε συνάντηση που είχαν με τους υπουργούς Λαφαζάνη και Σκουρλέτη θεώρησαν ότι η εταιρεία δεν θα κλείσει αλλά θα κρατικοποιηθεί αφού ο υπουργός Σκουρλέτης αποδέχθηκε το αίτημα των εργαζομένων. Για να βάλουν πάγο στο λουκέτο οι υπουργοί έκαναν παρέμβαση και  δόθηκε παραγγελία ύψους 20 εκατ. ευρώ στο εργοστάσιο της ΙΜΑΣ στον Βόλο. Οι εργαζόμενοι πιστεύοντας ότι θα έχουν δουλειά ακόμη και αν ο ιδιώτης έφευγε, αφού η εταιρεία θα κρατικοποιούνταν, έκαναν απεργιακές κινητοποιήσεις για απολύσεις συναδέλφων τους.

Η γερμανική εταιρεία αφού πήρε την δουλειά που έκλεισε για αυτούς η κυβέρνηση της "αριστεράς" άφησε τους εργαζόμενους να κάνουν απεργία και έδωσε την δουλειά στο εργοστάσιο δικών της συμφερόντων που εδρεύουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Η Ελλάδα ακόμη δεν συμφέρει τους επενδυτές

Η κυβέρνηση της δεύτερης φοράς "αριστερά" έπρεπε να καθησυχάσει τους εργαζομένους που από την Καθαρά Δευτέρα είναι απολυμένοι και κάλεσε την διοίκηση της εταιρείας  να προσέλθει στην τριμερή συμφιλιωτική συνάντηση εργαζόμενοι-εργοδότης- υπουργείο. Στην συνάντηση πήγαν όλοι: Γ.Γ υπουργείου Εργασίας, Ανδρέας Νεφελούδης,η υφυπουργός Μεταφορών- Υποδομών - Δικτύων Μαρίνα Χρυσοβελώνη, ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κωνσταντίνος Αγοραστός, πέντε βουλευτές του νομού Μαγνησίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ και το ΚΚΕ, ο αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Ελλάδας και εκπρόσωποι του Εργατικού Κέντρου Βόλου. 
Δεν πήγε όμως η εταιρεία κλείνοντας την πόρτα στα μούτρα όχι μόνο στους εργαζομένους και στους θεσμικούς εκπροσώπους τους, αλλά και στην ίδια την κυβέρνηση.

Ο κ. Κατρούγκαλος έγινε έξαλλος με την απουσία της διοίκησης της εταιρείας και για άλλη μια φορά υποσχέθηκε ότι θα αναλάβει όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες, ώστε να ακυρωθεί η απόφαση της εταιρείας για την διακοπή της λειτουργίας της, που "πετάει στην ανεργία 138 εργαζόμενους και στην δυστυχία τις οικογένειες τους".

Αυτό που θα καταφέρει η κυβέρνηση θα είναι ότι ακριβώς κατάφερε και με το λουκέτο του εργοστασίου της Softex θυγατρική της ιταλικής Bolton Group. Η τριμερής συνάντηση κυβέρνησης-εργαζόμενοι-εργοδότης έγινε πριν λίγες ημέρες και η απάντηση της εταιρείας ήταν οριστική διακοπή της εταιρείας και απόλυση των περίπου 200 εργαζομένων.

Κέρδος και εργασιακό νομοσχέδιο

Τα μεγάλα λόγια για επενδύσεις, βιομηχανίες και επανεκκίνηση της ανάπτυξης στην χώρα πατάνε σε πολύ σαθρό έδαφος και το χειρότερο ακόμη δεν έχει έρθει για τους νυν και μελλοντικούς εργαζομένους που δεν είναι άλλο από  την ψήφιση του νέου εργασιακού το οποίο θα ωφελήσει αποκλειστικά τους εργοδότες-επιχειρηματίες για να κάνουν τις επενδύσεις τους στην Ελλάδα. Το φορολογικό είναι αυτό που νομίζουν όλοι ότι θα κάψει τους Έλληνες αλλά το εργασιακό είναι αυτό που πραγματικά θα τους κάνει προσανάμματα για την πυρκαγιά ξένων συμφερόντων που θα έχει  διάρκεια δεκαετιών στην χώρα.

Πέρα όμως από τις απολύσεις που έκανε η ContiTech ΙΜΑΣ Α.Ε. βγήκε και ακόμη μία είδηση. Ο Hannes Friederichsen, Επικεφαλής της Επιχειρηματικής Μονάδας Conveyor Belt Group (μητρικής της ContiTech) δήλωσε για το λουκέτο της εταιρείας :"Η εξορυκτική βιομηχανία βρίσκεται σε οικονομική ύφεση εδώ και πολλούς μήνες, πρωτίστως λόγω της μειούμενης ζήτησης για τα παραγόμενα προϊόντα, αλλά και της συμπίεσης των τιμών για τα βασικά είδη της. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ιδίως οι εταιρείες εξόρυξης λιγνίτη, καθώς και οι εταιρείες παραγωγής τσιμέντου και χάλυβα αλλά και άλλες βιομηχανικές εταιρείες, έχουν σταματήσει να κάνουν τις επενδύσεις που έκαναν πριν από μερικά χρόνια". 

Αυτή η δήλωση είναι ένας προάγγελος για το τι θα συμβεί όχι μόνο σε βιομηχανίες που φτιάχνουν τον εξοπλισμό μεταφοράς και επεξεργασίας της πρώτης ύλης αλλά και για όσους εργάζονται στις εταιρείες εξόρυξης λιγνίτη ή σε βιομηχανίες τσιμέντου, χάλυβα κ.α. Οι ξένοι επενδυτές γνωρίζουν την αγορά και την ζήτηση καλύτερα από κάθε πολιτικό και τα πλάνα που φτιάχνουν δεν πηγαίνουν σύμφωνα με τις υποσχέσεις της κάθε κυβέρνηση αλλά σε βάθος τουλάχιστον 20ετίας. Σε αυτή την περίοδο θα πρέπει όχι μόνο να είναι σίγουροι για την επένδυσή τους βάση ζήτησης των προϊόντων αλλά θα πρέπει να είναι σίγουροι ότι το κόστος των εργαζομένων να είναι τέτοιο, που ακόμη και συμβόλαιο με το κράτος να υπογράψουν ως στρατηγικοί επενδυτές,  να μην βρίσκονται ποτέ στον ετήσιο ισολογισμό τους με μικρότερο κέρδος από τα αρχικά τους πλάνα. 

  Βιομήχανοι και τραπεζίτες στήνουν την νέα Ελλάδα

Η συνάντηση που είχε ο πρόεδρος των Ελλήνων Βιομηχάνων, κ. Φέσσας με τον υπουργό Οικονομικών, κ. Σόιμπλε, στο Βερολίνο πρόσφατα, σίγουρα δεν ήταν για τα συμφέροντα των εργαζομένων και αυτό φάνηκε σε ένα από τα αποτελέσματα των συζητήσεων: Η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την προσέλκυση επενδύσεων και την υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων για ένα πιο ανταγωνιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον στη χώρα. Όπου ανταγωνιστικό σημαίνει καλύτερο φορολογικό καθεστώς για τους επενδυτές, χαμηλότερα μεροκάματα και ελαχιστοποίηση των δικαιωμάτωνγια τους εργαζομένους. 
Στον χορό προσέλκυσης Γερμανών επενδυτών (ακόμη κι αν έδειξαν το πρόσωπό τους με το λουκέτο στην ΙΜΑΣ) ζήτησε ο διοικητής της Τράπεζας Πειραιώς   σε συνέντευξή του στην γερμανική εφημερίδα Borsen Zeitung. "Ενδιαφερόμαστε για Γερμανούς επενδυτές σε ελληνικές επιχειρήσεις!", τόνισε ο κ. Σάλλας.
Μάλιστα μάς ενημέρωσε πριν από την κυβέρνηση για το πού θα χτυπήσουν οι Γερμανοί επενδυτές την ελληνική οικονομία παίρνοντας το ψωμί από τους Έλληνες επιχειρηματίες αλλά και και σε ποιους κλάδους το νέο εργασιακό σκλαβοπάζαρο θα λάβει χώρα. Οι σημαντικότεροι τομείς που μπορούν να προσελκύσουν επενδύσεις από Γερμανία, σύμφωνα με τον κ. Σάλλα, είναι η επεξεργασία αγροτικών προϊόντων, τα ακίνητα, το εμπόριο και κυρίως ο τουρισμός.  
Έρχεται λοιπόν, η ώρα για να συμπληρωθεί το παζλ τόσο για την αλλαγή στον αγροτικό τομέα, τόσο για τα "πράσινα" και "κόκκινα" δάνεια ελληνικών επιχειρήσεων και τουριστικώνκαταλυμάτων που θα πουλιούνται σε "κοράκια-επενδυτές", όσο και για τα ακίνητα που με ρυθμούς εφιαλτικούς θα κατάσχονται μόλις ξεκλειδώσει η συμφωνία για την πώλησή τους σε ξένα funds. 

25η Μαρτίου 1821-25η Μαρτίου 2016, βίοι παράλληλοι

by diaxeiristis17-3-2016

Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 121

Στις αρχές του 19ου αιώνα, λίγο πριν την Επανάσταση του ’21, ο Ιωάννης Καποδίστριαςκαι ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος σε δύο υπομνήματα, ο πρώτος προς τον τσάρο το 1811 και ο δεύτερος προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις το 1820, υπολόγιζαν τον αριθμό των Ελλήνων σε 7 έως 9 εκατομ., ανάλογο με εκείνον των Τούρκων και με τα 9 εκατ. της κοσμοκράτειρας Αγγλίας την ίδια εποχή.
Οι Σέρβοι, οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι δεν ξεπερνούσαν, μαζί, τα 3 εκατ. Κατανοούμε έτσι γιατί, από τον Ρήγα ως την Φιλική Εταιρεία, το όραμα των Ελλήνων για το μελλοντικό τους κράτος, είχε βυζαντινές διαστάσεις – εξ ου και η επανάσταση στη Μολδοβλαχία, παράλληλα με την Πελοπόννησο και τα σχέδια για μια επαναστατική εξέγερση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Αυτός ο ελληνισμός, που έσφυζε από ζωτικότητα και πρωτοστατούσε στην οικονομική και πνευματική ζωή της ανατολικής Μεσογείου και της νοτιοανατολικής Ευρώπης –από την Οδησσό και τον Πόντο έως τη Βιέννη–, υπήρξε και ο πρωταγωνιστής της μεγαλύτερης επανάστασης των αρχών του 19ου αιώνα που συντάραξε την Ευρώπη και τον κόσμο.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία βρισκόταν σε κρίση τουλάχιστον έναν αιώνα πριν, από τις απαρχές του 18ου αιώνα, και παρ’ ότι σκωληκόβρωτη συντηρούνταν ακριβώς γιατί Εγγλέζοι, Γάλλοι και Αυστριακοί, επιθυμούσαν την επιβίωσή της. Τόσο απέναντι στον ρωσικό κίνδυνο, όσο και απέναντι στην πιθανότητα ανασυγκρότησης ενός ελληνικού κράτους, στα όρια του ύστερου Βυζαντίου, που θα αποτελούσε ισχυρό ανταγωνιστή τους στην ανατολική Μεσόγειο.
Έτσι η επανάσταση δεν αντιμετώπιζε μόνον την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά και τις δυτικές δυνάμεις, που μέχρι το 1824 συντάσσονταν ανοιχτά με τους Οθωμανούς μαζί με την Αυστρία του Μέττερνιχ· τέλος είχαν να αντιμετωπίσουν την εσωτερική διχόνοια και τις διαμάχες ενός λαού διάσπαρτου σε μια τεράστια περιοχή. Οι Έλληνες μόνοι τους (διότι και η Ρωσία, πιστή στην Ιερά Συμμαχία, είχε εγκαταλείψει τους Έλληνες στην τύχη τους και στα χέρια των Εγγλέζων) έπρεπε να αντιμετωπίσουν αυτούς τους τρεις δαίμονες που έχουν σφραγίσει τη νεότερη ιστορία μας. («Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τοπ’ Άγγλου, πέλαγο μέγα πολεμά, βαρεί το καλυβάκι», γράφει με απαράμιλλη ενάργεια και πυκνότητα ο Σολωμός).
Παρ’ ότι επί εκατό ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 1922, οι Έλληνες δοκιμάζουν με αναρίθμητες προσπάθειες να απελευθερώσουν το μεγαλύτερο μέρος των κατοικούμενων από Έλληνες περιοχών, θα αφήσουν αυτό το έργο ημιτελές, με αποφασιστική συμβολή των εμφυλίων πολέμων που κατέτρωγαν το εσωτερικό μέτωπο. Ταυτόχρονα θα επιτρέψουν στους Οθωμανούς να ανασυγκροτηθούν μετά το 1922, να εκδιώξουν και να σφαγιάσουν τους χριστιανικούς πληθυσμούς (Αρμένιους, Πόντιους, ανατολικοθρακιώτες, Μικρασιάτες) και να αρχίσουν, από το ’22 και μετά, μια πορεία ανασυγκρότησης ενός ισχυρού κράτους στη Μ. Ασία και την Κωνσταντινούπολη.
Έκτοτε, η πορεία των δύο νέων εθνικών κρατών, της Ελλάδας και της Τουρκίας, ακολουθεί αποκλίνουσες κατευθύνσεις. Σε μας διχόνοια, διαμάχες, Κατοχή και εμφύλιοι θα αποδυναμώσουν ακόμα περισσότερο το ήδη συρρικνωμένο γεωγραφικά και πληθυσμιακά εθνικό σώμα (εκατομμύρια εξάλλου χάθηκαν από τις αρχές μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα σε αλλεπάλληλα μεταναστευτικά κύματα). Η Τουρκία, παρ’ ότι ξεκινούσε από πολύ χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης και συνοχής, ακολουθεί με αυταρχικό και ολοκληρωτικό τρόπο μια πορεία εθνικής οικοδόμησης.
Σήμερα, σχεδόν διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του ’21 και εκατό χρόνια μετά το ’22, οι συσχετισμοί έχουν ανατραπεί δραματικά. Η Τουρκία, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, κυρίως εξαιτίας του κουρδικού, είναι πλέον μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη με πληθυσμό εφτά φορές μεγαλύτερο από της Ελλάδας –το 1922 ήταν μόλις διπλάσιος–, με ισχυρή αυτοκινητοβιομηχανία (παρήγαγε,1.4 εκατομ. αυτοκίνητα το 2015), έχει μια διαρκώς ενισχυόμενη πολεμική βιομηχανία και είναι μέλος του κλαμπ των είκοσι ισχυρότερων χωρών του κόσμου. Έχει πρόεδρο τον Ερντογάν που επιχειρεί να τεθεί επικεφαλής ενάμιση δισεκατομμυρίων μουσουλμάνων και πρωθυπουργό τον εμπνευστή του νεοθωμανικού δόγματος Νταβούτογλου. Απέναντί της, η Ελλάδα έχει μεταβληθεί στο κλοτσοσκούφι των Ευρωπαίων, έχει αποβιομηχανοποιηθεί σχεδόν ολοκληρωτικά, έχει ως πρόεδρο τον Προκόπη Παυλόπουλο και πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. Έναν πρωθυπουργό που δεν διαθέτει ούτε ίχνος εθνικής στρατηγικής, μια και το μυαλό του, όπως εκείνο των συριζαίων γενικότερα, έχει καταστραφεί από υπερβολικές δόσεις εθνομηδενισμού.
Αυτές οι δύο χώρες βρίσκονται αντιμέτωπες στο Αιγαίο σήμερα. Έσχατο, η Τουρκία, με σύστημα, μεταβάλλει την καταστροφή που προκάλεσε στη Συρία, με την ενίσχυση των τζιχαντιστών σε όπλο για την οριστική καθυπόταξη της Ελλάδας, μέσω των προσφύγων και των μεταναστών.
Η Τουρκία πιστεύει πως βρίσκεται πολύ κοντά στον στόχο της μεταβολής της Ελλάδας και της Κύπρου σε νεοθωμανικό προτεκτοράτο. Εξάλλου, παρά τα casus beli και την παρουσία πενήντα χιλιάδων στρατού στην Κύπρο, η ελληνική κυβέρνηση πειθήνια πραγματοποιεί ήδη κοινές συνεδριάσεις των υπουργικών συμβουλίων με εκείνους που την απειλούν (ενώ βέβαια δεν κάνει τίποτα ανάλογο με την Κύπρο).
Φθάσαμε λοιπόν στο τέλος του παιχνιδιού; Και μετά από διακόσια χρόνια είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε μια νέα υποταγή στους Οθωμανούς; Τα σημάδια μιας τέτοιας εξέλιξης την αναδεικνύουν σε μια πιθανή εκδοχή. Και είναι πολλά. Οι δήμαρχοι των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, αλλά και ο πολύς Γιάννης Μπουτάρης, θεωρούν ως σωτηρία της οικονομίας την προνομιακή διασύνδεση με την Τουρκία. Οι ιεράρχες της Κρήτης έχουν αποκτήσει την τουρκική υπηκοότητα, ενώ ορισμένοι αστέρες-ιεράρχες της Θράκης υποστηρίζουν ήδη την ανάγκη η Β. Ελλάδα να ενταχθεί σε κοινό κράτος με την Κωνσταντινούπολη και τη Δυτική Μικρά Ασία! Δεν έχει διαλύσει επί ματαίω την ενότητα της ελλαδικής Εκκλησίας ο τουρκολάτρης πατριάρχης.
Και, δυστυχώς, τα πλήγματα δεν έρχονται μόνο από τα πάνω, από τις ελίτ. Δεν έρχονται μόνο από τον Σόρος, τον Λιάκο και τη Σία Αναγνωστοπούλου. Εκφράζουν, εν πολλοίς, το ήθος και την ιδεολογία ενός σημαντικού μέρους του ελληνικού λαού – κατεξοχήν των μεσοστρωμάτων των πόλεων, δυστυχώς, ίσως και του μεγαλύτερου μέρους της νεολαίας. Σε έναν λαό που δεν ενοχλείται από τα τουρκικά σήριαλ, όπου ο συμφεροντολογικός ατομικισμός έχει διαλύσει κάθε συλλογικό αίσθημα ταυτότητας, είναι απολύτως φυσιολογικό να κυριαρχούν ο ΓΑΠ και ο Τσίπρας.
Εκεί ακριβώς εντοπίζεται το μεγάλο πρόβλημα: Ότι ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, «κουράστηκε». Πολιορκημένος από ανατολή και δύση, βαθιά αλλοτριωμένος πολιτιστικά από κανάλια, πανεπιστημιακούς και υπουργεία, πίστεψε και πιστεύει εν πολλοίς ακόμα πως, με τη λογική του κατευνασμού και του στρουθοκαμηλισμού, μπορεί να επιβιώσει χωρίς μεγάλες προσπάθειες και κυρίως χωρίς συλλογικούς αγώνες. Γι’ αυτό και άφησε τις Ρεπούση να κυριαρχούν στην παιδεία, γι’ αυτό και υπερψήφισε τέσσερις φορές τον αγράμματο νεαρό (ελπίζοντας πως θα αποφύγει τις δόσεις στην εφορία) και παριστάνει και τον τσάμπα ανθρωπιστή μαζί με τον Οικονομέα.
Το μόνο πρόβλημα όμως είναι πως, σε αυτόν τον τόπο, η ειρηνική παραίτηση του ραγιά είναι αδύνατη. Γιατί, σε αυτήν τη γεωγραφική περιοχή, όποιος δεν αντιστέκεται, υποτάσσεται, πεθαίνει. Σε αυτή την περιοχή έχουν διεξαχθεί όλοι οι μεγάλοι πόλεμοι των τελευταίων εβδομήντα χρόνων. Εδώ, από την αρχαιότητα, οι εισβολές και οι επιδρομές υπήρξαν αναρίθμητες. Αρκεί να δει κανείς τι συμβαίνει στη Συρία, στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη. Αρκεί να δει κανείς τι συνέβη στη Β. Ήπειρο, τι συνέβη στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη, τι συμβαίνει σήμερα στην Κύπρο.
Έτσι λοιπόν, και να θέλουν οι Έλληνες να γίνουν εθελόδουλοι –εκτός ίσως από τους πολιτικούς και όσους κερδίζουν από αυτό–, είναι υποχρεωμένοι να αφυπνιστούν. Εκτός εάν μεταναστεύσουν όλοι από τη χώρα. Εμείς– όσοι θα μείνουμε και είμαστε πολλοί–, παρ’ ότι η ιστορία «γύρισε στραβά» θα υποχρεωθούμε να αντιδράσουμε. Και όχι μόνο με τη μορφή εξανθημάτων στο εθνικό σώμα, όπως συνέβη με τη Χ.ρυσή Αυγή,. αλλά και ως ρεαλιστική πρόταση αντίστασης και ανάταξης της χώρας. Εκατόν ενενήντα πέντε χρόνια μετά το 1821:

Τὸ ζήτημα πιὰ ἔχει τεθεῖ:
Ἢ θὰ ἐξακολουθοῦμε νὰ γονατίζουμε
ὅπως αὐτὸς ὁ δραπέτης
ἢ θὰ σηκώσουμε ἄλλον πύργο ἀτίθασο
ἀπέναντί τους.
Μιχάλης Κατσαρός. (Ὁ Δοῦλος)

Πίσω από την κατάπτωση Μουζάλα, κρύβεται ο καρκίνος της μυστικής διπλωματίας του ΓΑΠ

Πέμπτη, 17 Μαρτίου 2016

 Κι ακόμη παραπίσω η εφιαλτική δουλοπρέπεια της σχολής Μητσοτάκη

Δηλαδή τι ακριβώς ψάχνετε όλοι εσείς που εκτονώνετε με ύβρεις την οργή σας απέναντι στον καμμένο φτωχοπρόδρομο της συμμορίας των κοτζαμπάσηδων???...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Προσωπικό φιλότιμο μέσα στο συλλογικό του εξευτελισμό???

Συλλογική απείθεια των στελεχών του μέσα στον ατομικό τους ξεπεσμό και την ταπείνωση???

Μα και τα δυο αυτά είναι πράγματα που συνιστούν στάση ζωής σε πολιτικά πρόσωπα που διαθέτουν εθνική αξιοπρέπεια και που έμαθαν να ταυτίζουν την κόκκινη γραμμή απέναντι σ αυτήν, με τη γραμμή του θανάτου.

Ποιος από δαύτους έχει τα ούμπαλα για μια τέτοια στάση, όταν στο σύνολό τους η καθημερινότητα τους στη διαχείριση των υποθέσεων της χώρας, είναι μια διαρκής επίκυψη και η απόλυτη παράδοση στο ραγιαδισμό???

Το πρόβλημα ωστόσο, δεν είναι το φαίνεσθαι, αλλά όλα εκείνα που ακόμη δεν έχουν φανεί και σηματοδοτούν τη δουλοπρέπειά τους.

Πίσω από την κατάπτωση Μουζάλα, κρύβεται ο καρκίνος της μυστικής διπλωματίας του ΓΑΠ. Κι ακόμη παραπίσω η εφιαλτική δουλοπρέπεια της σχολής Μητσοτάκη. Και δε μιλάμε εδώ για πολιτικές αστοχίες σε χειρισμούς προσωπικών πολιτικών. Μιλάμε για την αναβίωση του ραγιαδισμού που...

διαπερνά το μεδούλι των πολιτικών στυλοβατών του πολιτικού συστήματος.

Ο Μουζάλας, είναι απλά ο αφελής, που η επικοινωνιακή του ανωριμότητα τον κάνει να ξερνά πράγματα που συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες. Μα η αλήθεια είναι δραματικά οδυνηρή και ως τέτοια είναι ολέθριο να την προσπερνούμε. Ο Μουζάλας μέσα στην επικοινωνιακή του αφέλεια προϊδεάζει. Σύντομα όμως θα έρθει και η στιγμή των μαύρων ειδήσεων.

Ο Καμμένος δεν αποτελεί εθνικό αντιστάθμισμα. Δεν είναι η φωνή της εθνικής συνείδησης που αρνείται να συμβιβαστεί με όσα πραγματικά απειλούν σήμερα τον τόπο. 

Ένας κατάπτυστος λαθρεπιβάτης στην πατριδοκαπηλεια και την πολιτική εξαπάτηση είναι, που δε δίστασε να εξαργυρώσει φτηνά τον ίδιο του τον εαυτό, τις προσδοκίες των ανθρώπων, και επιβεβαιώνει καθημερινά το ρόλο του ως χρήσιμο δεκανίκι στη δόλια προσπάθεια ενός συστήματος που ευνουχίζει τις συνειδήσεις των αφελών.

Η χώρα μας βρίσκεται συμπιεσμένη σε γεωπολιτικές συμπληγάδες που αναθεωρούν την κυριαρχία της, που κουρελιάζουν ακόμη και την ισχύ διεθνών συνθηκών, και που την απειλούν ακόμη και με εδαφικό διαμελισμό, ως φυσιολογικό απότοκο τους εθνικού διαμελισμού που συντελείται στο μαλακό υπογάστριο της κοινωνίας της.

Μιας κοινωνίας που δεν αντιλαμβάνεται πως βρίσκεται εγκλωβισμένη στην περιδίνηση ενός (προς το παρόν) ακήρυχτου πολέμου που την απειλεί πολλαπλά.

Κι αυτή η πορεία για τον αφανισμό δε θα ανακοπεί, αν η δύναμη της ψυχής μας δεν αναδείξει την ιστορικά αναγκαία και εμπενευσμένη ηγεσία, που θα είναι ικανή και αποφασισμένη να στήσει όρθιο το ραγιά, σε θέση μάχης για τη ζωή και την αξιοπρέπειά του.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Ο απόλυτος θάνατος

Πέμπτη, 17 Μαρτίου 2016

Παρόλο που μου είναι συμπαθής, ο κ. Μουζάλας πρέπει να παραιτηθεί· όχι για να ικανοποιήσει τους επικριτές της πολιτικής του και της δήλωσής του, αλλά για τη χώρα...  

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Η Ελλάδα δίνει πολλές μάχες διεθνώς, δύο από τις οποίες είναι το θέμα της Μακεδονίας και η αναγνώριση της Γενοκτονίας του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Όταν ένας υπουργός όπως ο κ. Μουζάλας αποκαλεί τα Σκόπια, δημοσίως, Μακεδονία, το γεγονός εγγράφεται στη διεθνή προσπάθεια της γειτονικής χώρας να αναγνωριστεί με αυτό το όνομα επικαλούμενη στα διεθνή φόρα πως έτσι την αποκαλούν και επίσημοι Έλληνες.

Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Φίλη και την ανάλυσή του αν η εξάλειψη των Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές εστίες τους ήταν γενοκτονία ή εθνοκάθαρση – λες και το θέμα αυτό είναι αντικείμενο ανάλυσης ενός αιωνόβιου φοιτητή. Το λέει όμως ως υπουργός, και συνεισφέρει στην τουρκική προπαγάνδα. Η παραίτηση και των δύο δεν έχει να κάνει με...

την εσωτερική αντιπαράθεση, αλλά με τη δήλωση της χώρας ότι τα ατοπήματα δεν γίνονται αποδεκτά οπότε δεν παράγουν επιχειρήματα προς εκμετάλλευση. Η κυβέρνηση έχει πέσει σε αδράνεια σε όλο το φάσμα της πολιτικής δραστηριότητας.

Έπρεπε ήδη να είχε κάνει ένα διάβημα προς τα Σκόπια για το βασανισμό αλλοδαπών που βρίσκονται υπό την προστασία της, και εννοώ τον ξυλοδαρμό προσφύγων και μεταναστών που πέρασαν τα σύνορα στην Ειδομένη. Ένα διάβημα στα Σκόπια θα είχε τα εξής ευεργετικά αποτελέσματα:

Θα ενέγραφε το βασανισμό από κρατική υπηρεσία των Σκοπίων (στρατός, αστυνομία) ως γεγονός.

Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον ως επιχείρημα αναστολής της ευρωπαϊκής πορείας της γειτονικής χώρας. Ποια κριτήρια ικανοποιεί όταν βασανίζει ξένους πολίτες;

Θα καταγγελθούν τα Σκόπια στη διεθνή κοινότητα με τη δημοσιοποίηση του διαβήματος.

Θα εκδηλωθεί η ελληνική ευαισθησία στον Ανατολικό κόσμο –και στους Αφγανούς– σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματά τους.

Θα τεθεί ζήτημα στην Ευρώπη ότι προκειμένου να υποστηρίξουν μια πολιτική απομόνωσης των προσφύγων με φράχτες, δέχονται την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων από μια χώρα μαριονέτα τους, όπως τα Σκόπια.

Αυτά όμως είναι ενέργειες για κυβερνήσεις που ακόμη διατηρούν κάποια στοιχειώδη δυνατότητα διαμόρφωσης πολιτικής και δεν θεωρούν την «καριέρα, χολέρα». Με όλους αυτούς που συγκέντρωσε ο κ. Τσίπρας δίπλα του, το πολύ-πολύ να χαριεντίζονται με εγχώριες ή διεθνείς σταρ. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που επικροτούν αυτήν την πολιτική. Ας ελπίσουμε πως σε αυτούς δεν θα συμπεριληφθεί και η κ. Γεννηματά, έστω και με πίεση του κ. Ολάντ. 

Θα είναι ο απόλυτος θάνατος ενός πολιτικού κόμματος. Εκτός και αν πιστεύει πως με τον τρόπο αυτό θα επαναφέρει τους πάλαι ποτέ οπαδούς του ΠΑΣΟΚ στο κόμμα τους. Αλλά αυτοί θεωρούν πως το ΠΑΣΟΚ που τους εξέφραζε εξέλιπε, και ουδόλως το εκφράζει η κ. Γεννηματά.

http://www.pontos-news.gr

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ

Πέμπτη, 17 Μαρτίου 2016

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΗ ΕΥΡΩΠΗ

- Έλληνες, δεν μας αξίζουν κριτές  και καταδίκες! - 

Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Η Πατρίδα μας διέρχεται την μεγαλύτερη κρίση εις την σύγχρονη ιστορία της. Ο Λαός  μας βιώνει την μέγιστη ανέχεια και εθνική ταπείνωση από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους. Ένας Λαός γαλουχημένος από ιδέες, αρχές και αξίες της μακραίωνης ιστορίας του, που κτίστηκαν επάνω εις την αλήθεια και την ανθρωπιά, γεμάτος υπερηφάνεια και σεβασμό για τους αγώνες και τις θυσίες του για την ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια. Μία ελληνική κοινωνία με παραδόσεις, με ήθη και έθιμα, με δική της νομοτέλεια, τον δικό της κόσμο απέναντι εις το φυσικό με αυτοτέλεια, αυτάρκεια και ολιγάρκεια, προπάντων μεστό από ανθρώπινο, πνευματικό.

Με αυτές τις αρετές, ως δύναμη και όπλα, ο Ελληνικός Λαός αντιμετώπισε όλες τις κρίσεις και προκλήσεις της Ιστορίας του. Αν ως Λαός πτωχός, όμως με δικό του και μόνον  μόχθο, εργασία, αυταπάρνηση, υπομονή, ταπεινότητα και στερήσεις αντεπεξήλθε προς όλες τις υποχρεώσεις του απέναντι εις τους δανειστές του. Προερχόμενες από δανεισμό για τον απελευθερωτικό αγώνα  του 1821. Για την απώλεια του πολέμου του 1897 και τις πολεμικές αποζημιώσεις που επεβλήθησαν εις βάρος της Πατρίδας μας και τον νέο δανεισμό. Για το κόστος των απελευθερωτικών  αγώνων  των Βαλκανικών Πολέμων και την αντιμετώπιση της μεγαλύτερης εθνικής απώλειας, της Μικρασιατικής Καταστροφής. Και τέλος λίγο μετά τις συνέπειες του 2ου  Παγκοσμίου Πολέμου και του Εθνικού Διχασμού, όλες αυτές τις μεγάλες θυσίες για την αποκατάσταση των μεγάλων καταστροφών και απωλειών. 

Είμαστε ένας υπερήφανος Λαός, με μεγάλη προσφορά εις την ανθρωπότητα, με δώρα προς αυτήν τον Πολιτισμό και τον Διαφωτισμό. Ουδείς έως σήμερα αμφισβήτησε τις Ιδέες, τις Αρχές και τις Αξίες του Γένους μας, και ουδείς πρόσβαλε την εργατικότητα, την τιμιότητα και την αξιοπρέπεια του αξιοσέβαστου Λαού μας, ο οποίος ανέδειξε τον μεγαλύτερο πολιτισμό εις την Παγκόσμια Ιστορία. 

Η πλήρης ένταξη της χώρας μας εις την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΟΚ) το έτος 1981, ήταν η ανταπόδοση για την συνεισφορά της Πατρίδας μας εις την Ευρώπη και την ανθρωπότητα. Η οποία ένταξη αναμφισβήτητα θα άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο για την ανόρθωση και οικονομική ανάπτυξη του Λαού μας, και την ενεργό συμμετοχή αυτού εις το νέο παγκόσμιο στερέωμα. 

Δυστυχώς χρησιμοποιήθηκε ως μεγάλη ευκαιρία από τους ιδιοτελείς και πατριδοκάπηλους εξουσιαστές της Πατρίδας μας. Οι οποίοι συστηματικά καλλιέργησαν εις τους Έλληνες το συναίσθημα του υπηκόου π.χ. «σκλάβου» με τα καχεκτικά «πολιτικά δικαιώματα» και όχι του πολίτη ως άτομο με ολοκληρωμένη πολιτική οντότητα.  Δια της συνεχούς προπαγάνδας εμπέδωσαν τον σκοταδισμό, τον συσκοτισμό, την απόλυτη αποχαλίνωση, τον αγνωστικισμό, την παντελή έλλειψη του γνωσιολογικού για να απολέσει ο Λαός μας την πολιτικώς θεσμισμένη (=έμπρακτη)  ταύτιση του ατομικού και συλλογικού συμφέροντος, που είναι η αναμφισβήτητη πληρότητα της ζωής κάθε ανθρώπου. 

Οι πατριδοκάπηλες εξουσιαστικές ομάδες της μεταπολεμικής περιόδου, και κυρίως μετά το 1981, χρησιμοποίησαν όλα τα πολιτικά «μαγειρέματα» και τις ιδεολογικοποιημένες (αυτ)απάτες της νεότερης γενιάς για να καταλύσουν το «Σύστημα Ιδεών, Αρχών και Αξιών», εις το οποίο στηριζόταν επί χιλιετίες το Ελληνικό Έθνος. Εμπέδωσαν, την αδιαφορία για τα κοινά, την αναξιοκρατία, την φαυλότητα, την διαφθορά, την διαπλοκή, την απραξία, ως νέο «Σύστημα», για να λεηλατούνε και να καταχρώνται ευκόλως, ανενόχλητοι και ατιμώρητοι όχι μόνον τους εθνικούς πόρους, αλλά και τα κοινοτικά κονδύλια και τα τραπεζικά δάνεια τα οποία συνάπτονταν από το έτος 1981 «εις το όνομα του Ελληνικού Λαού». 

Παράλληλα εδώ και δεκαετίες η υπεροπτική, αυθαίρετη, αδιάφορη και εγκληματική συμπεριφορά της Συνταγματικής Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών και ως επακόλουθα αυτής και των συντεταγμένων λειτουργιών του Κράτους ευρίσκεται σε δυσαρμονία με την ετυμηγορία και τις προσδοκίες του Ελληνικού Λαού. Η συνταγματική αυτή εκτροπή ευθύνεται για την κατάλυση της βαθιάς έννοιας της Δημοκρατίας,  για την έξαρση της διαφθοράς και της διαπλοκής, την ολοκληρωτική διάλυση του Κράτους, της ελληνικής κοινωνίας και την χρεοκοπία της Πατρίδας μας.

Η Ελλάδα που κτίστηκε με αγώνες, θυσίες, αίμα, σεισάχθεια, ιδρώτα και τιμή διαπομπεύεται τώρα ως σκλάβα από  την εγχώρια και εξωχώρια κλεπτοκρατία, τους ενόχους των Μνημονίων της συμφοράς και της εθνικής ταπείνωσης, εις τα παζάρια των χρηματαγορών και των εχθρών της.

Η απροθυμία και ατολμία εκείνων που σιωπούνε να υπερασπισθούν τώρα την Πατρίδα μας έναντι των παράλογων απαιτήσεων και εκβιασμών όλων εκείνων οι οποίοι είναι συνυπεύθυνοι για την χρεοκοπία της χώρας μας και την κατάρρευση του Ελληνικού Λαού, μας οδηγεί  εις τον Πλάτωνα   (Πολιτεία VIII, 551 d-e)  ο οποίος είχε παραδεχθεί, ότι οι ολιγαρχικοί δεν είναι ικανοί να κάνουν πόλεμο «γιατί είναι αναγκασμένοι, ή να οπλίσουν το πλήθος, οπότε θα το φοβούνται περισσότερο από τους εχθρούς, ή να μην το χρησιμοποιήσουν καθόλου». 

Όμως, το μεγαλείο του Ελληνικού Λαού, ο Πολιτισμός μας, είναι υπεράνω των αδυναμιών μας. Εις τα χέρια μας είναι η δυνατότητα να αποδείξουμε, ότι οι Έλληνες ποτέ δεν είμαστε κομπάρσοι της Ιστορίας, ούτε μας αξίζουν κριτές και καταδίκες από τους σύγχρονους «Ιεροεξεταστές» της Ευρώπης.

Έλληνες, αντισταθείτε!

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.

Κεμάλ, αυτόν τον κόσμο τον άλλαξες

17-3-2016

γράφτηκε στον Τοιχο about 12 hours ago -  0 Comments

Κατερίνα Γκαράνη - Γιάννης Λαζάρου

Το να είσαι εναντίον μιας αιμοβόρας ή άδικης εξουσίας ακόμα και δημοκρατικά εκλεγμένης  είναι σε όλες τις αναπτυγμένες ή αναπτυσσόμενες χώρες πολύ δύσκολο. Το να είσαι όμως εναντίον της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης μιας ανεπτυγμένης Τουρκίας δεν απέχει καθόλου από το να είσαι εναντίον ενός δικτατορικού καθεστώτος υπανάπτυκτης χώρας.

Μετά την σύλληψη των δεκατεσσάρων πανεπιστημιακών με εφόδους που έγιναν στα σπίτια τους από τις τουρκικές αρχές διότι υπέγραψαν δήλωση καταγγέλλοντας τις στρατιωτικές  επιχειρήσεις της Άγκυρας κατά Κούρδων μαχητών, τα πράγματα για τους Τούρκους αντικυβερνητικούς, αριστερούς ή απλά ελεύθερους ανθρώπους έχουν περάσει σε ένα άλλο επίπεδο. Ο χαρακτηρισμός της καταγγελίας των πανεπιστημιακών ως «τρομοκρατική προπαγάνδα» και των πανεπιστημιακών  ως "προδότες της Τουρκίας" από την κυβέρνηση Ερντογάν κάνει επανεκκίνηση των σκληρών καθεστώτων που πέρασαν από την Τουρκία άλλοτε με στρατιωτικές στολές και άλλοτε με κουστούμια. Το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών που τολμά να έχει φιλοκουρδικά αισθήματα είναι έτοιμο να χαρακτηριστεί ως παράνομο και οι βουλευτές του να περάσουν ό,τι πέρασαν και οι αριστεροί της Τουρκίας για ολόκληρες δεκαετίες.

Τώρα που ο Ερντογάν ετοιμάζεται να συλλάβει ακόμη 130 Τούρκους ακαδημαϊκούς ως "υποκινητές τρομοκρατίας" για την αντίδραση τους στην γενοκτονία που έχει ξεκινήσει εναντίον των Κούρδων το τουρκικό κράτος αλλά και εναντίον όποιου κρίνει την εξουσία ή απλά μιλά, στο μυαλό έρχεται ένας παλιός γνώριμος της Ελλάδας. Ο καθηγητής Οικονομικών και διανοούμενος, Μιχρί Μπελί ή όπως έμεινε στην ελληνική νεότερη ιστορία, Καπετάν Κεμάλ. Ένας πολίτης που ξεκίνησε στην εφηβεία του ως Τούρκος εθνικιστής και έφτασε στο άφταστο για τους περισσότερους σημείο να πολεμήσει για την ανεξαρτησία του εθνικού εχθρού του: Την Ελλάδα.

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ

"Η έχθρα που είχε συσσωρευθεί μέσα μου από τη σοβινιστική προπαγάνδα τόσων χρόνων, διαλύθηκε μέσα σ’ εκείνη την εβδομάδα που έζησα στην Αθήνα και είδα καθαρά στα μάτια των Ελλήνων τα φιλικά, τα αδερφικά αισθήματα που έτρεφαν για μας. Οι πρόσφυγες, οι Καραμανλήδες, δάκρυζαν στο άκουσμα της λέξης “Τουρκία”. Τα αισθήματα αδελφοσύνης ανάμεσα σε δυο λαούς που είχαν ζήσει για αιώνες μαζί βάραιναν περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο.

Την τελευταία μέρα έγινε η αποχαιρετιστήρια συγκέντρωση. Ήχησαν ξανά τα συνθήματα “Ζήτω η Τουρκία” και “Ζήτω η Ελλάδα”. Αυτή τη φορά φώναξα “Ζήτω η Ελλάδα” μ’ όλη μου την καρδιά. Είχα καταλάβει ότι δεν χρειαζόταν να πάψει να υπάρχει η Ελλάδα για να υπάρξει η Τουρκία. Όλοι οι λαοί είναι αδέλφια, αλλά ο Τούρκος και ο Έλληνας είναι ακόμα πιο κοντά ο ένας με τον άλλο". Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Μιχρί Μπελί "Καπετάν Κεμάλ, Αναμνήσεις από τον ελληνικό εμφύλιο".

Ο δρόμος όμως μέχρι να φτάσει στο σημείο που να κρίνει τον άνθρωπο βάση του δικαίου, της ελευθερίας και του δικαιώματος της εθνικής ταυτότητάς του δεν ήρθε ως μάννα εξ ουρανού. 

Γεννήθηκε το 1916 στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης και ήταν γόνος αστικής οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν ένας από τους ηγέτες του τουρκικού πολέμου Ανεξαρτησίας της Ούρφα.  Σπούδασε οικονομικά στο Ροβέρτειο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και το 1937 μετέβη στις ΗΠΑ για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Μισισίπι.

Αν κι υπήρξε Εθνικιστής στα εφηβικά του χρόνια, ασπάζεται στη συνέχεια τις ιδέες του κομμουνισμού και μέσα από το Κομουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ αγωνίζεται για τα δικαιώματα των καταπιεσμένων μαύρων του Νότου. Το 1940 επέστρεψε στην Τουρκία και μέχρι το 1943 είναι επίκουρος καθηγητής στην σχολή Οικονομικών του Πανεπιστημίου Κωνσταντινούπολης.

Ταυτόχρονα αναμειγνύεται ενεργά στην πολιτική. Εντάσσεται στο παράνομο κομουνιστικό κόμμα της Τουρκίας και το 1942 γίνεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Παράλληλα ιδρύει την Ένωση Προοδευτικής Νεολαίας όπου μέσα από τους κόλπους της γνωρίζει τις πολιτικές διώξεις και τις φυλακές.  Το 1944 συλλαμβάνεται και φυλακίζεται και εξορίζεται για δύο χρόνια.

Το 1946 ενώ ήταν εξόριστος καταφεύγει στην Ελλάδα και τον Απρίλιο του 1947 κατατάσσεται εθελοντικά στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού. Την περίοδο εκείνη οι αγωνιστές του ΔΣΕ αναζητούσαν έναν Τούρκο αριστερό επαρκώς καταρτισμένο που θα αναλάμβανε την πολιτική καθοδήγηση στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

Ο Καπετάν Κεμάλ ανέλαβε την ηγεσία του Τάγματος Οθωμανών το οποίο αποτελούνταν από Πομάκους, Τούρκους και Έλληνες και κατά τη συμμετοχή του στον ΔΣΕ τραυματίστηκε σοβαρά δύο φορές.

Με την λήξη του εμφυλίου πολέμου, ο Μπελί επιστρέφει το 1950 στην Τουρκία όπου και φυλακίζεται την περίοδο 1951 – 1958 ως ηγετικό στέλεχος του Τούρκικου Κομμουνιστικού Κόμματος. Μετά την αποφυλάκισή του άρχισε να γράφει σε διάφορα αριστερά περιοδικά, με το ψευδώνυμο E. Tufekci. Φεύγει από την Τουρκία με το στρατιωτικό πραξικόπημα το 1971 και επιστρέφει το 1974 όπου γίνεται γενικός γραμματέας του Τουρκικού Εργατικού Κόμματος.

Το 1979 πραγματοποιείται απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, από την οποία τραυματίστηκε σοβαρά. Με το πραξικόπημα του στρατηγού Εβρέν το 1980 έφυγε και πάλι από τη χώρα και εγκαταστάθηκε στη Σουηδία, όπου υποστήριξε το Κουρδικό κίνημα μέχρι την επιστροφή του στην Τουρκία το 1992.

Ανήσυχο πνεύμα ακόμα και στα γεράματά του  συμμετείχε στην ίδρυση του Κόμματος της Ελευθερίας και της Αλληλεγγύης (ÖDP) και το 2002 του Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Κόμματος (SDP). Τη χρονιά αυτή ήταν υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές. Το 2007 παραιτήθηκε, μαζί με άλλα ιδρυτικά μέλη του Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Κόμματος, και το 2008 συμμετείχε στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού Κόμματος των Εργατών (İşçilerin Sosyalist Partisi -Workers' Socialist Party).

 Ένας παγκόσμιος εμφύλιος

Πολλοί θέλουν να υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα το 1944 απελευθερώθηκε. Η μνήμη του πολέμου, που έχει μείνει στην ιστορία ως "εμφύλιος", όσο περνάει ο χρόνος τόσο μοιάζει να μην έχει τελειώσει ποτέ διότι ο αγώνας για την Ελευθερία είναι ένας αγώνας που δεν σταματά και δεν υπογράφει καμία Συμφωνία όσες εκεχειρίες κι αν κηρυχθούν. Όσο στενεύει ο κλοιός από δημοκρατικούς κατακτητές τόσο πιο έντονο γίνεται το αίσθημα ότι ο πόλεμος ποτέ δεν τελείωσε ή τελείωσε βίαια με την βοήθεια των συμμάχων της Δύσης.   

Ο Μιχρί Μπελί ως σύμμαχος εξ Ανατολών και ως τρίτο μάτι σε αυτόν τον "εμφύλιο" ρίχνει ένα άλλο φως σε αυτό που η πλειοψηφία αποκαλεί "μαύρες ημέρες" της νεότερης ελληνικής ιστορίας: 

"Όσα κι αν είναι τα λάθη που έγιναν, ο ελληνικός εμφύλιος, με τα θετικά του και τα αρνητικά του, είναι κομμάτι του αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο, που δίνει, αιώνες τώρα, όχι μόνο ο ελληνικός λαός αλλά ολόκληρη η προοδευτική ανθρωπότητα. 

Αυτοί που είχαν κάνει τον εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο ενάντια στο ιμπεριαλιστικό μέτωπο, αντιστέκονταν τώρα στην απόπειρα ενός άλλου ιμπεριαλιστικού μετώπου, που είχε έρθει με τις στρατιωτικές του δυνάμεις φορώντας τη μάσκα του συμμάχου για να επιβάλει τη κηδεμονία του, με την υποστήριξη των πλέον αντιδραστικών και προδοτικών δυνάμεων. 

Έτσι, για χρόνια, η καρδιά της παγκόσμιας επανάστασης χτυπούσε στα ελληνικά βουνά. Δεν χάθηκαν μάταια τόσοι άνθρωποι. Ο Μπαλζάκ λέει κάπου: "δεν υπάρχει πιο γόνιμο έδαφος απ’ αυτό που έχει ποτιστεί με το αίμα των ανθρώπων που έπεσαν για να το υπερασπιστούν". Αυτό ισχύει και σήμερα στην Ελλάδα. Αν σήμερα υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα, αν, για να πάμε λίγο πιο πίσω, στην περίοδο της δικτατορίας, η ελληνική χούντα που εκτελούσε χρέη χωροφύλακα των ίδιων αποικιοκρατικών δυνάμεων, δεν άπλωσε την τυραννία της, στο βαθμό που το έκανε η χούντα της Άγκυρας, αν αναγκάστηκε να καλύψει έστω και λίγο τη δουλικότητά της στον ιμπεριαλισμό και δεν τον υπηρέτησε όσο εκείνη στην Τουρκία, αυτό οφείλεται στις θυσίες του ελληνικού λαού, στη θύμηση εκείνων που χάθηκαν για την ελευθερία. 

Όσοι πολέμησαν στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, τίμησαν το Ελληνικό Έθνος. Κι εγώ, ως Τούρκος, νιώθω περήφανος και ευτυχής που συμμετείχα σ’ αυτό τον λαμπρό αγώνα, εκτελώντας ένα ταπεινό καθήκον, που πολέμησα σ’ έναν δίκαιο αγώνα, δίπλα στα πιο τίμια, τα πιο γενναία παλικάρια του ελληνικού λαού. Είναι ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα, την περίοδο εκείνη, υπήρξε ένα μέτωπο όπου ο ψυχρός πόλεμος είχε μετατραπεί σε θερμό".

 

Ο Τούρκος, ο κομουνιστής, ο αντάρτης μιλάει για έθνος και ποιος είναι αυτός ο Έλληνας που μπορεί να τα βάλει με έναν "εθνικό εχθρό", έναν μπαρουτακαπνισμένο Τούρκο που έβαλε την ελευθερία του γείτονα και τον πόλεμο για  ανεξαρτησία  από "συμμάχους κατακτητές" της εχθρικής χώρας Ελλάδας πάνω από την τουρκική του εθνικότητα; 

Ο Καπετάν Κεμάλ πέθανε τον Αύγουστο του 2011 αφήνοντας ήσυχο τον Ερντογάν και όσους νέους Ερντογάν ψηφιστούν στηριζόμενοι από το τουρκικό παρακράτος για τα πιθανά πύρινα άρθρα που θα έγραφε αυτές τις ημέρες και γιατί όχι και για το όπλο που θα σήκωνε για ακόμη μια φορά υπερασπίζοντας το δικαίωμα των ανθρώπων να ζουν στην πατρίδα τους ελεύθεροι. Είτε είναι Τούρκοι, είτε Έλληνες, είτε Κούρδοι, είτε ο,τιδήποτε. 

Μας ενώνει ο νεοθωμανισμός και ο… Κεμάλ

Στη φωτογραφία  δεξιά ο Κεμαλιστής δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρης με τον Τούρκο Πρωθυπουργό

17-302016

Του Γιώργου Ρακκά από τη Ρήξη φ. 121

Τα δύο πρακτικά αποτελέσματα του κοινού υπουργικού συμβουλίου Ελλάδας – Τουρκίας στη Σμύρνη ήταν, βέβαια, η σύναψη συμφωνίας για την ακτοπλοϊκή σύνδεση της Σμύρνης με τη Θεσσαλονίκη και μια αντίστοιχη για τη σιδηροδρομική σύνδεση της ελληνικής συμπρωτεύουσας με την Κωνσταντινούπολη. Ο οικονομικός αντίκτυπος αυτών των συμφωνιών πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων, κάτι γενικόλογες αναφορές στην ενίσχυση της τουριστικής συνεργασίας και των εμπορικών συναλλαγών.
Στην πραγματικότητα, μεσοπρόθεσμα, τα έργα θα μεταβάλουν τη χώρα μας σε έναν μεσοσταθμό στην πορεία των τουρκικών προϊόντων προς την Ευρώπη – πράγμα που παραπλεύρως θα ενταφιάσει και οποιαδήποτε προοπτική για την ελληνική παραγωγική ανασυγκρότηση, καθώς το φτηνό κόστος των τουρκικών προϊόντων θα τινάξει στον αέρα τον ανταγωνισμό.
Και, κατά δεύτερο λόγο, υπάρχει και ένα ζήτημα που αρχίζει και τίθεται με το λιμάνι –το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, παραμένει αποκλεισμένο σε ό,τι αφορά στα επιβατικά του δρομολόγια από τα… ελληνικά νησιά! Το γεγονός ότι αναβαθμίζεται ως κόμβος λοτζίστικ των τουρκικών μεταφορών δεν συνεπάγεται άραγε την ενίσχυση της τουρκικής υποψηφιότητας που έχει κατατεθεί για την εξαγορά του;
Η διείσδυση των τουρκικών συμφερόντων στη συμπρωτεύουσα (όπως και σε ολόκληρη τη Βόρειο Ελλάδα), όπως και οι εν λόγω συμφωνίες, ψήνονται εδώ και καιρό.
Ιδιαίτερο ρόλο σε αυτές έχει παίξει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, από την πρώτη στιγμή της εκλογής του στο τιμόνι της πόλης. Μάλιστα, σε ό,τι αφορά τις πρόσφατες συμφωνίες, πριν από μερικές εβδομάδες είχε διοργανώσει φιέστα, με αφορμή την επίσκεψη αντιπροσωπείας από τον Δήμο της Σμύρνης, με ατζέντα παρόμοια με αυτήν του διακυβερνητικού συμβουλίου της Σμύρνης! Αυτό για όποιον πιστεύει τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, που σε κάθε ευκαιρία ισχυρίζεται ότι ασκεί ανεξάρτητη (sic!) διπλωματία των πόλεων, αποδεσμευμένη από κάθε κρατική μεθόδευση –ιδίως αποδεσμευμένη τάχα από τον… νεοθωμανισμό.
Σε αυτήν, ο δήμαρχος Σμύρνης είχε δηλώσει μάλιστα, υπό το επιδοκιμαστικό βλέμμα του δημάρχου Θεσσαλονίκης, ότι «τις δύο πόλεις ενώνει ο Κεμάλ», προσθέτοντας ότι η συνεργασία των δύο πόλεων έχει προοπτική στους κλάδους του τουρισμού, των μεταφορών, αλλά και των κατασκευών.
Προφανώς, η αναφορά του δημάρχου Σμύρνης στον Κεμάλ (σφαγέα των προγόνων ενός μεγάλου ποσοστού των Θεσσαλονικέων – ας μην το ξεχνάμε) δεν έγινε τυχαία. Αυτά τα πρωτοφανή, για το διπλωματικό πρωτόκολλο σχόλια (φανταστείτε τι θα συνέβαινε στο σενάριο επιστημονικής φαντασίας που θα ήθελε τον Γιάννη Μπουτάρη να μνημονεύει τον… Νικηταρά τον Τουρκοφάγο κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Σμύρνη, παρ’ όλο που δεν είναι το ίδιο, μιας και ο Σταματελόπουλος έκανε μια επανάσταση, ενώ ο Κεμάλ διέπραξε πολλαπλές γενοκτονίες) δεν έγιναν τυχαία. Ούτε και η υπόμνηση με την οποία άρχισε τον λόγο του, ότι η οικονομία της Τουρκίας είναι εξαιρετικά ισχυρή, η οποία χαρακτηρίζεται μάλλον ανοίκεια για επίσκεψη φιλίας, καθώς δεν συνηθίζεται στο πλαίσιό της να ξεκινάει ο φιλοξενούμενος την προσφώνησή του με την υπόμνηση της ισχύος του.
Το μήνυμα ήταν σαφές –και αυτό επισφραγίζει και τον πολιτικό χαρακτήρα των ελληνοτουρκικών συμφωνιών. Κατ’ αρχάς, είναι σαφές πως, για τους Τούρκους αξιωματούχους, οικονομική συνεργασία και αποδοχή των τουρκικών θέσεων πάνε πακέτο: Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, αυτό σημαίνει ότι η παρουσία των Τούρκων τουριστών στην πόλη συνδέεται άμεσα με το αν οι αρχές της θα αποδεχθούν την επίσημη τουρκική αφήγηση για το παρελθόν της. Εξ άλλου, η συντριπτική πλειοψηφία των επισκέψεων από τη γειτονική χώρα γίνεται στο πλαίσιο του λαϊκού προσκυνηματικού τουρισμού, καθώς οι τουρίστες αποτείνουν φόρο τιμής στο υποτιθέμενο σπίτι του Κεμάλ. Γι’ αυτό εξ άλλου οι Τούρκοι αφήνουν κατά μέσο όρο πολύ λιγότερα χρήματα (γύρω στα 67 €/ημέρα, σύμφωνα με στοιχεία των ξενοδόχων της πόλης), σε σχέση με τους Κύπριους ή τους Ρώσους  – ενώ μιλάμε για μια μορφή τουρισμού που χαρακτηρίζεται από πολύ χαμηλότερη υπεραξία σε σχέση με άλλες, όπως είναι ο συνεδριακός τουρισμός.
Και, την ίδια στιγμή, βέβαια, γινόμαστε χαλί για να μας πατήσουν, υποχωρώντας σε κάθε τουρκική αξίωση. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο στο κυβερνητικό επίπεδο, όπου η ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε να μετάσχει στο Ανώτατο Ελληνοτουρκικό Συμβούλιο, την ίδια στιγμή που η Τουρκία παροχετεύει συστηματικά πρόσφυγες και μετανάστες στη χώρα μας με σκοπό να εγκλωβιστούν εδώ, αλλά και μεθοδεύει τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Έχει να κάνει και στο τοπικό επίπεδο: Ο Γιάννης Μπουτάρης έκοψε τρεις φορές την προσπάθεια της παράταξης «Μένουμε Θεσσαλονίκη» να καταθέσει ψήφισμα καταγγελίας για τις σφαγές στο Βόρειο Κουρδιστάν (Νοτιοανατολική Τουρκία), λέγοντας ευθαρσώς ότι αυτό δεν αρέσει στους ομολόγους του της Σμύρνης και θα δημιουργήσει πρόβλημα στην προσέγγιση μεταξύ των δύο πόλεων.
Αν αυτό δεν αποτελεί έμπρακτη απόδειξη ότι η πόλη τελεί ήδη υπό καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας, τότε τι άλλο θα ήταν; Αυτά, για να λάβουμε μια πρόγευση το τι σημαίνει η αναζωπύρωση της ελληνοτουρκικής επαναπροσέγγισης από την κυβέρνηση Τσίπρα…

Βαρντάρσκα – Σκόπια.

17-3-2016

Γνωρίζετε ότι ο Ο Ο.Η.Ε

 απο το 1993 έχει

 αναγνωρίσει τα Σκόπια με

 την ονομασία

 VARDARSKA;;; 

Γιατί το ελληνικό κράτος

 το αγνοεί;;;

Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια από τον Απρίλιο του

 1993 όταν ο ΟΗΕ αποφάσισε για την ονομασία των 

Σκοπίων. Παρακαλούμε θερμά να ενημερώσετε όλους

 τους φίλους σας!…

Η ονομασία που αποφασίστηκε τότε για το κρατίδιο

 των Σκοπίων ήταν Fyrom ή στα Ελληνικά Πρώην 

Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία Της Μακεδονίας και η

 απόφαση (σας παραθέτουμε στο τέλος του άρθρου)

 έλεγε ότι το όνομα θα είναι προσωρινό μέχρι την 

κοινή αποδεκτή λύση του ονόματος από τις χώρες 

Ελλάδας και Fyrom.

Φυσικά οι γείτονες μας σλάβοι δεν αποδέχτηκαν ποτέ

 επίσημα αυτό το όνομα και από τότε χρησιμοποιούν

 μόνο την ονομασία Macedonia – Μακεδονία για την

 ονομασία του κρατιδίου τους.

Από τότε μέχρι και σήμερα πάρα πολλές χώρες έχουν

 αναγνωρίσει το ψευδοκράτος των Σκοπίων ως

 Μακεδονία όπου μέσα σε αυτές ήταν η Αμερική αλλά

 και η Ρωσία που έσπευσε από τις πρώτες χώρες να

 αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος .

Παραθέτουμε πως η Ρωσία πριν λίγα χρόνια απέσυρε

 την αναγνώρισή της και δήλωσε ότι θα αναγνωρίσει 

το κράτος των Σκοπίων με την ονομασία που θα

 βρουν κοινά αποδεκτή Ελλάδα και Σκόπια.

Παράλληλα μέσα σε αυτές τις χώρες που 

αναγνώρισαν το ψευδοκράτος των Σλάβων ως

 Μακεδονία ήταν και κάποιες Αφρικανικές χώρες που

 ακόμα οι άνθρωποι εκεί τρώνε φύλλα από τα δέντρα

 και δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορία ή κάποιες

 Σκανδιναβικές χώρες που οι άνθρωποι τους εκεί 

κλαίνε χωρίς λόγο, λόγο της κατάθλιψης που μαστίζει

 αυτές τις χώρες.

Έτσι αποφασίσαμε και εμείς πρώτα ως Έλληνες να 

κάνουμε την δικιά μας αναγνώριση για το κρατίδιο των

 Σλάβων και καλούμε όλους τους Έλληνες να πράξουν

 το ίδιο από εδώ και στο εξής.

Καλούμε όλους όσους ασχολούνται με το διαδίκτυο η

 οπουδήποτε αλλού όταν κάνουν οποιαδήποτε

 αναφορά στο Κρατίδιο των Σκοπίων να το

 αναγράφουν η να το προφέρουν ως σύνθετη λέξη

 Vardarska-Skopia όταν το χρησιμοποιούν σε 

λατινικούς χαρακτήρες ή στα Ελληνικά να το

 αναγράφουν η να το προφέρουν Βαρντάρσκα –

Σκόπια.

Το μήνυμα είναι ένα και πρέπει να το στείλουμε παντού.

Η αλήθεια είναι μία και πρέπει να τη μάθουν όλοι.

Η Μακεδονία ήταν και θα είναι μία.

Η Μακεδονία ήταν και θα είναι Ελληνική!

Το έγγραφο ήταν στα Αγγλικά και έγινε σε απευθείας μετάφραση από την Google.

Δείτε την απόφαση του ΟΗΕ…