ΤO ΤEΛIKO ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

ΤΑ ΕΞΩΝΤΩΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ Η ΔΩΣΙΛΟΓΗ ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΦΑΝΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΙΒΑΛΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ ΤΟΥ....

ΜΕΡΟΣ 2ον

21-5-2017

Γράφει ο  Σπύρος Λαβδιώτης

Η πρόσφατη χρεοκοπία της Ελλάδος εντός του ευρώ το 2010, και η ένταξή της στον μηχανισμό στήριξης της τρόικα, αποδεικνύει ότι οι έλληνες πολιτικοί δεν έχουν διδαχτεί από την ιστορία, που στην κυκλική της ροή οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Δεν έχουμε σήμερα πολέμους, ζούμε σε περίοδο ειρήνης. 

Παραδόξως όμως ξέχασαν τα λάθη του παρελθόντος και ενέταξαν τη χώρα πάλι σε μια νομισματική ένωση που το κουστούμι δεν της πήγαινε καθόλου. Της πέρασαν στη μύτη τον χαλκά του ευρώ, με πρόσχημα ότι ούτως οι έλληνες θα γίνουν σύγχρονοι και μοντέρνοι ευρωπαίοι. 


Το αποτέλεσμα, μέσα σε μόλις οκτώ χρόνια έθεσαν τη χώρα στο μάτι του κυκλώνα της χρεοκοπίας. Ωστόσο, με αθέμιτο και παρασκηνιακό τρόπο, συμπράττοντας με το τραπεζικό κατεστημένο και εις βάρος του λαού που δημοκρατικώς τους εξέλεξε. 

Δεν αντελήφθησαν οι πολιτικοί της χώρας ότι ο μηχανισμός λειτουργίας του ευρώ συνιστά μια μορφή διαφορετική, πιο αυστηρή, της εγκαθίδρυσης του χρυσού κανόνα (Gold Standard) του 19ου αιώνα. Πιο αυστηρή, γιατί τα κράτη - μέλη που συμμετέχουν στη νομισματική ένωση της Ευρώπης του 21ου αιώνα έχουν απεμπολήσει τις εθνικές τους κεντρικές τράπεζες. 

Αυτές στερούνται του εκδοτικού προνομίου και καθορισμού του επιτοκίου και λειτουργούν πλέον ως τοπικές αρχές, ακλουθώντας τις κατευθυντήριες γραμμές και οδηγίες της ηγεμονικής ΕΚΤ, με έδρα τη Φραγκφούρτη. Ο νέος χρυσός κανόνας, είναι χωρίς χρυσό, συνίσταται από συμβολικό χρήμα (fiat currency) που δημιουργείται από «αέρα κοπανιστό», ex nihilo, από μία υπερεθνική τράπεζα. 

Το πώς διαπράχθηκε το φοβερό πολιτικό ολίσθημα της ένταξης της Ελλάδος σε ένα νομισματικό σύστημα πιο αυστηρό από τον χρυσό κανόνα, με τα δίδυμα ελλείμματα του δημοσιονομικού και του διεθνούς ισοζυγίου πληρωμών αποτελεί όντως διανοητικό άθλο. 

Ίσως απαιτείται οι πολιτικοί μας, πλην της σύγχρονης ιστορίας να προσφύγουν στην ιστορία της αρχαιότητας για να κατανοήσουν τη σπουδαία σημασία του δημοσίου χρήματος στη λειτουργία της οικονομίας και στην προώθηση της δημοκρατίας.[9] Μη τους φανεί παράξενο και αναφωνήσουν, τι σχέση έχει η αρχαία εποχή με την εποχή του διαδικτύου; Κι όμως έχει μεγάλη σχέση, διότι τα οικονομικά φαινόμενα είναι κυκλικά και επαναλαμβανόμενα επειδή η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει. 

Θα ήταν λοιπόν ευχής έργο να δώσουν προσοχή στις επιτεύξεις της αθηναϊκής δημοκρατίας μετά τη νικηφόρο έκβαση των Περσικών Πολέμων, που προκάλεσαν τον παγκόσμιο θαυμασμό.

Το γεγονός ότι η αθηναϊκή δημοκρατία προκάλεσε το θαυμασμό της υφηλίου και υμνήθηκε από τους ποιητές, δεν οφείλεται μόνο στην εκκλησία του δήμου και το θεσμό της άμεσης δημοκρατίας. 

Η ηγεμονική θέση των Αθηνών στην κλασσική περίοδο του Περικλέους, συνοδεύτηκε από απαράμιλλη αρχιτεκτονική τέχνη, γλυπτά ιδανικής ομορφιάς, επιβλητικά κτίρια και λαμπρά έργα υποδομής. Με τον Παρθενώνα, το αιώνιο σύμβολο της αρχαίας Ελλάδας, να έχει τη φήμη του τελειότερου ναού που χτίστηκε ποτέ. 

Πως επετεύχθη αυτή η αίγλη και το μεγαλείο της αρχαίας πόλις των Αθηνών; Με τι τρόπο χρηματοδοτήθηκαν τα μακρά τείχη, τα θέατρα, το εμπορικό κέντρο, η Αγορά, και πιο πάνω να δεσπόζει επιβλητικά η Ακρόπολη, για να θυμίζει στους έμπορους και κάπηλους της Αθήνας τους υψηλότερους σκοπούς που είναι αφιερωμένη η πόλις; 

Τα έργα της αθηναϊκής δημοκρατίας του 5ου αιώνα π. Χ., δεν χρηματοδοτήθηκαν με εξωτερικό δανεισμό και δάνεια εγχώριων ιδιωτικών τραπεζών, που πάντοτε απαιτούν να επιστραφούν περισσότερα χρήματα απ’ αυτά που χορήγησαν, λόγω του τόκου. Η θαυμαστή αθηναϊκή δημοκρατία δεν κτίστηκε επάνω σε οικονομικές θεωρίες που στηρίζονται σε «αόρατα χέρια» και σε απατηλά Ponzi νομισματικά σχήματα. 

Ή επάνω σε πιστωτικό χρήμα που δημιουργούν οι τράπεζες ανεξέλεγκτα από «αέρα κοπανιστό» και χρεώνουν τόκο επάνω στον κοπανιστό αέρα για να συντριβεί η πολιτεία από την τοκογλυφία. Το οικονομικό μοντέλο της αρχαίας Αθήνας στηρίχθηκε στην «αυτάρκεια».

Το ευ ζην των πολιτών της αρχαίας Αθήνας επετεύχθητε με την εφαρμογή της αρχής της αυτάρκειας, που είχε ως βασικές προϋποθέσεις την έκδοση του νομίσματος που αποτελούσε προνόμιο της πολιτείας και την ισοσκέλιση του εμπορικού ισοζυγίου των εισαγόμενων και εξαγόμενων εμπορευμάτων της πόλις - κράτος των Αθηνών. 

Ο μακροπρόθεσμος στόχος ήταν, α) η Αθήνα να γίνει καθαρός εξαγωγέας προϊόντων και ως εκ τούτου έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στο διεθνές εμπόριο και τη ναυτιλία, και β) η εντατική εκμετάλλευση των μεταλλείων αργύρου του Λαυρίου, διότι συνιστούσε τη μεγαλύτερη πηγή εσόδων του δημόσιου ταμείου. Ως γνωστό, ο άργυρος ήταν το πολύτιμο μέταλλο κοπής της αττικής δραχμής και της περίφημης γλαύκας και συνεπώς ο σημαίνων συντελεστής της προσφοράς του χρήματος της αθηναϊκής οικονομίας. 

Είναι αξιοσημείωτο, ο Robert Mundell [10] στην έρευνά του για να εξακριβώσει τις ρίζες του νομισματικού νόμου γνωστός ως « το κακό χρήμα διώχνει το καλό χρήμα από την κυκλοφορία», που αποδίδεται ως ο νόμος του Γκρέσαμ ‘‘ Gresham’s Law’’,[11] κατέληξε στους «Βάτραχους» του Αριστοφάνη! Πράγματι, ο νόμος διατυπώθηκε στην κωμωδία του Αριστοφάνη που διδάχτηκε στα Λήναια,* όπου κέρδισε τα «πρωτεία» το 405 π. Χ. - ένα χρόνο πριν από το τέλος του ολέθριου Πελοποννησιακού Πολέμου. Το σκηνικό του έργου διαδραματίζεται στον Άδη του Κάτω Κόσμου, όπου οι νεκροί είναι πιο ζωντανοί από τους ζωντανούς και ο Άδης πιο φωτεινός από τον επίγειο κόσμο. 

Μ’ αυτό το μακάβριο σενάριο, ο Αριστοφάνης σκιαγραφεί τον Διόνυσο πάνω στη βάρκα του Χάροντα να διασχίζει την Αχερουσία λίμνη για να μεταβεί στον Άδη, εν μέσω των βατράχων το ρεφραίν «Βρεκεκέξ κοάξ κοάξ». Σκοπός του, να βρει τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη για να τους επαναφέρει στον πάνω κόσμο. Πριν όμως τους βρει, ο χορός απαγγέλει τον Νόμο του Gresham, αιώνες πριν τη γέννηση του Gresham: «η πόλις μας πολλές φορές έπαθε τα ίδια με τους καλούς πολίτες, όπως έχει πάθει με τα παλιά αργυρά και τα νέα χρυσά νομίσματα. 

Αυτά ποτέ δεν ήταν κίβδηλα, ήταν τα καλύτερα, έφεραν τη γνήσια σφραγίδα, ήταν σωστά κομμένα κι αποδεκτά απανταχού σε έλληνες και ξένους. Όμως αυτά εμείς δεν τα χρησιμοποιούμε, μα προτιμάμε τα χάλκινα που κόπηκαν πριν μερικές μέρες ή χθες, που είναι όλα κίβδηλα κι από κακά μέταλλα. Με τον ίδιο τρόπο εμείς φερόμαστε στους καλύτερους πολίτες μας, τους ευγενείς, τους φρόνιμους, δίκαιους, καλούς και αγαθούς και ανατραφέντες στις παλαίστρες, στους χορούς και καλά εκπαιδευμένους στη μουσική, τους διώχνουμε σαν τιποτένιους.»[12]

Η χρήση κίβδηλων νομισμάτων από την Αθήνα το 405 π. Χ, υπήρξε η απορία του φημισμένου οικονομολόγου Robert Mundell που έθεσε τις θεωρητικές βάσεις της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης, [13] και θεωρείται πνευματικός πατέρας του ευρώ.[14] Έτσι, ανέτρεξε στο νομισματικό σύστημα της Αθήνας του 5ου αιώνα π. Χ., αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα των μεταλλείων του Λαυρίου στην παραγωγή του αθηναϊκού χρήματος. 

Οι Σπαρτιάτες από το 413 π. Χ., αναφέρει ο Mundell,[15] είχαν καταλάβει τη Δεκέλεια (Τατόι), βορείως των Αθηνών «για να ανακόψουν την παροχή αργύρου από τα μεταλλεία Λαυρίου» και να προκαλέσουν έλλειψη χρήματος για τις ανάγκες του πολέμου. Οι πολιτικοί μας, τα «σαΐνια» ενήργησαν αντίθετα. Παρέδωσαν την παραγωγή χρήματος στην ΕΕ και τώρα παραδίδουν και τα «ασημικά» της χώρας. 

Έχοντας επιτυχώς η Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμοποιήσει την κυβέρνηση της «ριζοσπαστικής αριστεράς» και των δήθεν «ανεξάρτητων ελλήνων» για να κατακτήσει την Ελλάδα, τώρα η Γερμανία βρίσκει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αντίθετο στο πανούργο σχέδιο της λεηλασίας. Οι κανόνες του ΔΝΤ, τους οποίους έχει καταφανώς καταπατήσει στην περίπτωση της Ελλάδας, τώρα το ΔΝΤ διακηρύττει ότι θα τους τηρήσει. Μάλιστα, έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι το χρέος της Ελλάδας είναι «εξαιρετικά» μη βιώσιμο, και για αυτόν το λόγο δεν είναι διατεθειμένο να δανείσει στην Ελλάδα. Γιατί άριστα γνωρίζει ότι τα χρήματα θα διατεθούν για αποπληρωμή υποχρεώσεων των ιδιωτικών τραπεζών. Για να δούμε τώρα εάν θα τηρήσει την δέσμευσή του. 

Το ΔΝΤ γνωρίζει ότι πολλοί από τους υποτιθέμενους «πιστωτές» δεν είναι καν πιστωτές, αλλά δεινοί κερδοσκόποι που αγόρασαν το ελληνικό χρέος σε χαμηλές τιμές με την ελπίδα να αποκομίσουν μεγάλα κέρδη. Συνεπώς, οι «πιστωτές» απαιτείται να διαγράψουν μέρος του ελληνικού χρέους. Η μονομερής προσέγγιση που υιοθέτησε η ΕΕ, όπου οι οφειλέτες έχουν επωμιστεί όλο το βάρος της ευθύνης, ιστορικώς έχει οδηγήσει σε βίαιες επαναστάσεις των καταπιεσμένων οφειλετών. Η προσήλωση των ευρωπαϊκών αρχών στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού καταδικάζει την Ελλάδα, σε ξεπούλημα της περιουσίας της και σε αιώνια μιζέρια, να κουβαλά στην πλάτη, όπως ο Σίσυφος υπό την επίβλεψη της Περσεφόνης, το επαχθές χρέος. Σπύρος Λαβδιώτης 16 Μαΐου 2017

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[9] Σπύρος Λαβδιώτης, ‘’ Η Ουτοπία των Ελλήνων Πολιτικών : Διακυβέρνηση χωρίς Χρήμα’’, 20 Ιουλίου 2016 http://spiros26.wordpress.com

[10] Καναδός οικονομολόγος (1932-), γεννήθηκε στο Kingston Ontario και φοίτησε στα πανεπιστήμια, British Columbia στο Vancouver, Washington στο Seattle, στο London School of Economics και πήρε το PhD στο MIT. Καθηγητής του Πανεπιστημίου Columbia (1974 - ) και αποδέκτης του βραβείου Nobel στα Οικονομικά (1999). 

[11] Η φράση ‘‘ Gresham’s Law’’ (bad money drives out good money from circulation), έχει χρονική προέλευση το έτος 1858, όταν ο άγγλος οικονομολόγος H.C. MacLeod αποφάσισε να ονοματίσει την τάση του κάκου χρήματος να διώχνει τo καλό χρήμα εκτός κυκλοφορίας προς τιμήν του Sir Thomas Gresham ( 1519-1579), έμπορος και χρηματιστής, που διετέλεσε χρηματοοικονομικός σύμβουλος της βασίλισσας Ελισάβετ Ι. 

*Αρχαία ελληνική εορτή προς τιμήν του Διονύσου. Ήταν η παλαιότερη νυκτερινή θρησκευτική εορτή.               

[12] Οι ερμηνευτικές αποδόσεις του εξέχοντος έργου του Αριστοφάνη « Βάτραχοι» ποικίλουν. Γι αυτό το λόγο έγινε χρήση των κάτωθι κειμένων. Το πρωτότυπο , www.schooltime.gr/2012/02/23 βάτραχοι-αριστοφάνης , The Frogs – Aristophanes http://ancient-literature.com/greece_aristophanes_frogs.html , Hellenica World ,www.hellenicaword.com/.../Aristophanes/...Vatrachoi , Aristophanes, Frogs, Vancouver Island University, http://records.viu.ca/~johnstoi/aristophanes/frogs.html , Κώστας Βάρναλης, Αριστοφάνη «Βάτραχοι», 1998. 

[13] Robert Mundell, “A Theory of Optimum Currency Areas “, American Economic Review, Sept., 1961. 

[14] Robert Mundell, A Plan for a European Currency, unpublished paper recently rediscovered, Dec. 8, 1969. 

[15] Robert Mundell, “Uses and Abuses of Gresham’s Law in the History of Money”, Zagreb Journal of Econ., 1998. 

Το νέο κίνημα για ανατροπή του μνημονίου με εθνικό νόμισμα

Πολλά δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών σε εφημερίδες και ιστοσελίδες αναφέρονται με επιμέρους πληροφορίες, σωστές ή λανθασμένες, στις προχωρημένες διεργασίες που διενεργούνται για τη δημιουργία μιας νέας μεγάλης πολιτικής κίνησης για την ανατροπή του μνημονίου, με βασικό εργαλείο την έξοδο από την ευρωζώνη και την προσφυγή στο εθνικό νόμισμα.

Για την αποφυγή παρερμηνειών, θεωρούμε υποχρέωσή μας να ενημερώνουμε τους αναγνώστες μας ότι, πράγματι εδώ και αρκετό καιρό γίνονται διεργασίες προς την κατεύθυνση αυτή από σημαντικές προσωπικότητες, καθηγητές Πανεπιστημίων, οικονομολόγους, δικηγόρους, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές, πρώην βουλευτές κλπ για τη σύμπλευση δυνάμεων από διάφορους πολιτικούς χώρους, με κεντρικό στόχο την ανατροπή του μνημονίου την επαναφορά της χώρας σε τροχιά ανάπτυξης και την απαλλαγή της από την ευρωμνημονιακή τραγωδία, σε συνεργασία με εγχώριους εντολοδόχους την ξένης πατρωνίας, κατοχής και αφελληνισμού της χώρας.

Το βασικό εργαλείο, το μέσο  και όχι ο στόχος προς την κατεύθυνση αυτή είναι η έξοδος από την ευρωζώνη, με  στάση πληρωμών,  διαπραγμάτευση για κούρεμα και ριζική αναδιάρθρωση του χρέους, συντεταγμένη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, νοικοκύρεμα του κράτους, ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη.

Βασικό πρόταγμα της κίνησης είναι επίσης, η προάσπιση της ιστορικής συνέχειας της πατρίδας και της δημοκρατίας, η αποτροπή δημιουργίας πολυπολιτισμικής κοινωνίας με την ανεξέλεγκτη ενσωμάτωση μη αφομοιώσιμων μεταναστών, ο εξορθολογισμός της δημόσιας διοίκησης, η ενίσχυση της ελληνικής επιχειρηματικότητας, της  παραγωγής και της απασχόλησης, η προαγωγή του κράτους πρόνοιας, η η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και η τιμωρία των επίορκων πολιτικών και δημόσιων λειτουργών, η αμυντική θωράκιση της χώρας, η πάταξη της εγκληματικότητας, η στήριξη της ελληνικής παιδείας, του πολιτισμού και των τεχνών.

Στους κόλπους του νέου κόμματος, όπου θεωρούνται ξεπερασμένες οι παλιές διαχωριστικές γραμμές «αριστερά-δεξιά»,  συμμετέχουν και καλούνται να συμμετέχουν, στελέχη και πολίτες από την κεντροαριστερά, το κέντρο  έως την κεντροδεξιά, με αποκλεισμό των ακροδεξιών και των εθνομηδενιστών. Κατά την τρέχουσα περίοδο, διενεργούνται διεργασίες για την ιδρυτική διακήρυξη που είναι σχεδόν έτοιμη, όπως και για  την οργανωτική ανάπτυξη της κόμματος.

Για τον ίδιο σκοπό έχουν γίνει πολλές συζητήσεις και κλειστές συναντήσεις. Μέχρι τη διενέργεια συνεδρίου που προγραμματίζεται για τους επόμενους μήνες, επικεφαλής της κίνησης έχει προκριθεί να είναι ο καθηγητής Οικονομικών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Διονύσης Χιόνης. Ως κεντρικά στελέχη συμμετέχουν, ο καθηγητής Οικονομικών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Βασίλης Πολυμένης, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Portsmouth της Μ. Βρετανίας Κωνσταντίνος Βέργος, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά και πρώην βουλευτής Θεόδωρος Κατσανέβας, ο γνωστός δικηγόρος και πρώην βουλευτής Βασίλης Καπερνάρος, ο πρέσβης ε.τ. Περικλής Νεάρχου, ο πρώην Διοικητής της Τράπεζας του Καναδά Σπύρος Λαβδιώτης ο οικονομολόγος και πρώην ανώτερο στέλεχος της Κομισιόν, Μάκης Ποταμιανός, , ο καθηγητής του ΤΕΙ Πάτρας Γιώργος Κακαρελίδης, η οικονομολόγος Φωτεινή Γεργωντά, το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ και της ΠΟΕ-ΟΤΑ, Βασίλης Πολυμερόπουλος, οι γνωστοί δικηγόροι και ενεργοί πολιτικά Ειρήνη Μαρούπα, Έφη Βιγκλή, Ντόρα Κρητικοπούλου, Λάμπρος Μπρεάνος, Πέτρος Χασάπης, Γιώργος Παπασίμος, οι οικονομολόγοι Βίκυ Φερτάκη, Γρηγόρης Πέτρου και Δημήτρης Χαλυβόπουλος, οι επιχειρηματίες Βασίλης Αναστασιάδης, Νίκος Κοτζαμάνης κλπ., ενώ πολλοί άλλοι, μεταξύ των οποίων πρώην και νυν βουλευτές, έχουν εκδηλώσει την πρόθεσή τους να συμμετέχουν.

Όπως επισημαίνεται  από τους επικεφαλείς της, η Κίνηση δεν αποτελεί άλλη  μια θνησιγενή πολιτική ομάδα με προσωπογενή ευρωμνημονιακά χαρακτηριστικά όπως οι πολλές άλλες που ξεφυτρώνουν τα τελευταία χρόνια, αλλά ένα εντελώς διαφορετικό πολυσυλλεκτικό αντιμνημονιακό μέτωπο  με πραγματιστικούς οικονομικούς και πολιτικούς στόχους και πρόγραμμα που απευθύνεται  στο πολιτικά άστεγο τεράστιο ποσοστό των πολιτών που υποστηρίζουν την απαλλαγή από τα εθνοκτόνα μνημόνια με μετάβαση στο εθνικό νόμισμα. Με δεδομένη τη σοβαρότητα, τη μετριοπάθεια, τη λογική των θέσεων και το υψηλό επίπεδο των κεντρικών στελεχών της, εκτιμάται πως η κίνηση θα υποστηριχθεί από πολλές δυνάμεις και συνιστώσες. Και χωρίς αμφιβολία στο σύντομο μέλλον, θα αποτελέσει σημαντικά υπολογίσιμη πολιτική δύναμη που θα ανατρέψει τις υφιστάμενες σήμερα κομματικές ισορροπίες που κινούνται στο αδιέξοδο τέλμα του ευρωμνημονιακού καταστροφικού μονόδρομου.

Προκλητικά ψεύτικη η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης

12.05.2017 | από Σύνταξη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Φύλλο 358 - 6/5/2017 του δρόμου της αριστεράς

Η αξιολόγηση, η προψήφιση μέτρων και η επιχείρηση εξαπάτησης του λαού

Tου Παύλου Δερμενάκη

Η κυβέρνηση Τσίπρα ολοκληρώνει αυτές τις μέρες μία ακόμα διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Μάλιστα σύμφωνα με σχόλιο κυβερνητικού αξιωματούχου, η «κυβέρνηση ολοκληρώνει επιτυχώς» την παρούσα διαπραγμάτευση.

Βέβαια, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική από τις επιτυχίες που «βλέπει» το κυβερνητικό επιτελείο. Η κυβέρνηση παρέδωσε το λαό και τη χώρα ακόμα πιο σφιχτά δεμένους στους δυνάστες τους για να συνεχίσουν την αφαίμαξη και να ασελγούν στο σώμα τους. Φυσικά, ο πραγματικός στόχος του κυβερνητικού επιτελείου επετεύχθη. Να συνεχίσει, η κλίκα που κυβερνά, να παραμένει στα πόστα της εξουσίας.

Η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να ωραιοποιήσει τη συμφωνία χρησιμοποιεί «κολπάκια» για να χρυσώσει το θανατηφόρο χάπι.

Ας δούμε τα βασικά της επιχειρήματα:

1. Μέτρα και αντίμετρα

Μας λένε: «κάναμε συμφωνία η οποία δεν προβλέπει μόνο μέτρα σε βάρος του λαού αλλά και αντίμετρα υπέρ των ασθενέστερων στρωμάτων». Και αναφέρουν τα διάφορα «αντίμετρα» στα non paper που κυκλοφορούν ξεχνώντας να αναφερθούν στα μέτρα. Είναι προφανές ότι μας δουλεύουν.

Τα μέτρα των 3,6 δισ. ευρώ (2% του ΑΕΠ) θα εφαρμοστούν σταδιακά από την 1/1/2019. Θα υπάρξει αρχικά, την 1/1/2019, μείωση των συντάξεων κατά 1,8 δισ. ευρώ και από την 1/1/2020 θα ακολουθήσει μείωση του αφορολόγητου στα 5.650 ευρώ, με συνέπεια να επιβληθούν 1,8 δισ. ευρώ επιπλέον φόροι. Αυτά ψηφίζονται στις 15/5/2017 και εφαρμόζονται στις παραπάνω ημερομηνίες χωρίς αιρέσεις και ψιλά γράμματα.

Σε αυτά τα μέτρα, φυσικά, προστίθενται όλα όσα ήδη έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα και θα εφαρμοστούν στην πορεία. Τρία παραδείγματα:

Πρώτον, ετοιμάζεται το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2017-2020 στο οποίο έχουν συμπεριλάβει ανώτατο ετήσιο ύψος κρατικής χρηματοδότησης στα 14,7 δισ. ευρώ, όταν για το 2017 η πρόβλεψη για τις συντάξεις είναι 25,7 δισ. ευρώ και το ποσό προβλέπεται ανοδικό τα επόμενα έτη λόγω αύξησης των συνταξιοδοτήσεων. Από που θα καλυφθεί η διαφορά αφού ως γνωστόν οι εισφορές στα ταμεία δεν επαρκούν να το καλύψουν; Προφανώς θα αναζητηθούν «νέες λύσεις» με αυξήσεις εισφορών και μείωση συντάξεων.

Δεύτερον, ο νόμος Κατρούγκαλου και το τρίτο μνημόνιο προβλέπουν νέες περικοπές των συντάξεων και σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ τα έτη 2018-2019.

Τρίτον, υπάρχει ο αυτόματος κόφτης. Αν δεν πιαστούν οι στόχοι για τα πλεονάσματα (π.χ. το 2017) αυτόματα κόβονται ανάλογα το επόμενο έτος συντάξεις και μισθοί δημοσίων υπαλλήλων.

Μετά από όλα αυτά η κυβέρνηση μοιράζει «καθρεφτάκια» με τα αντίμετρα. Μόνο που για τα αντίμετρα πρέπει να λάβουμε υπόψη τρία στοιχεία εξαπάτησης:

Δεν θα εφαρμοστούν αυτόματα αλλά μόνο αν υπάρξει υπέρβαση του τεράστιου στόχου για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ (6,5 δισ. ευρώ). Μόνο αν ξεπεραστεί ο στόχος αυτός κατά ένα σημαντικό ποσοστό (δεν έχει αποφασιστεί ακόμα) τότε θα ενεργοποιηθούν τα αντίμετρα για να μοιράσουν ψίχουλα από τα 6,5 δισ. και πλέον που θα έχουν πετύχει.

Το σύνολο των αντιμέτρων δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό συγκριτικά με την φτώχεια που θα φέρει το πλεόνασμα.

Το «κερασάκι στην τούρτα» είναι ότι στα αντίμετρα, μαζί με τα συσσίτια στα σχολεία, περιλαμβάνεται και η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, από 29% σε 26%…

2. Μηδενικό το ισοζύγιο των μέτρων

Μας λένε ότι με τη συμφωνία και τα αντίμετρα που αποδέχθηκαν οι δανειστές η κυβέρνηση πέτυχε μηδενικό δημοσιονομικό ισοζύγιο. Δηλαδή, δεν υπάρχει κοινωνική επιβάρυνση.

Βέβαια, το πώς είναι δυνατόν να σου παίρνουν στα σίγουρα επιπλέον 3,6 δισ. ευρώ και να σου επιστρέφουν ψίχουλα με την προϋπόθεση να έχεις ξεπεράσει κατά πολύ το στόχο για το πλεόνασμα και αυτό να θεωρείται μηδενικό ισοζύγιο μόνο όσοι γνωρίζουν τη νέα… Τσιπρική αριθμητική-μπακαλική μπορούν να το κατανοήσουν.

3. Το μεγάλο ψέμα της μη εφαρμογής των μέτρων

Είπε ο πρωθυπουργός σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη: «Δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα αν δεν υπάρξει λύση στο χρέος». Το έχουμε ξανακούσει πολλές φορές και είδαμε τις… κωλοτούμπες

Θέλει να μας πει ότι όταν θα χρειαστεί να εφαρμοστούν τα νέα μέτρα, επειδή θα υπάρχει απόκλιση με την μη επίτευξη του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα, εκείνη ακριβώς την περίοδο που λέει η κυβέρνηση ότι θα βγει στις αγορές αυτός θα αποφασίσει να πάει κόντρα σε ό,τι έχει ήδη αποδεχθεί, υπογράψει, και νομοθετήσει; Θα το κάνει αυτό παρά τα όσα έχουμε χάσει αυτά τα χρόνια σε φόρους, περικοπές κοινωνικών δαπανών και συντάξεων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, και μεταρρυθμίσεις – απελευθερώσεις αγορών;

Και πώς θα το κάνει αυτό; Με ποιο πρόγραμμα όσον αφορά α) την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, πολύ δε περισσότερο όταν θα έχουν αρνηθεί οι δανειστές να το ελαφρύνουν β) την ρευστότητα στην οικονομία, γ) την κατάσταση των τραπεζών, δ) τους με κάθε τρόπο εκβιασμούς των δανειστών κ.λπ.;

Τι θα κάνει όταν όλα αυτά θα έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τη δική του επιχειρηματολογία του 2015, ότι δεν έχει εντολή να βγούμε από το ευρώ. Ουσιαστικά, δηλαδή, μας λέει πως θα κάνει αυτό που δεν έκανε το 2015; Θα μας βγάλει τότε από το ευρώ(!) με τις όποιες καταστροφικές συνέπειες σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα από όταν έγινε μνημονιακός;

Μα τότε, ποιος ο λόγος για όλα όσα έγιναν από το 2015 μέχρι το 2018; Και τότε πώς θα αντιμετωπίσει την άποψη ότι δήθεν δεν υπάρχει εναλλακτική λύση; Δηλαδή, η εναλλακτική που δεν υπήρχε υπό καλύτερες συνθήκες οικονομικά, κοινωνικά και κυρίως κινηματικά το 2015, θα εξευρεθεί ως δια μαγείας το 2018 από τον ίδιο και, μάλιστα, σε πολύ δυσκολότερες συνθήκες, χωρίς καμία προετοιμασία και με το λαό απογοητευμένο και στη γωνία;

Επειδή μια τέτοια ενέργεια δεν έχει καμία λογική σχέση με όσα εγκληματικά έκανε μέχρι σήμερα η κλίκα που κυβερνά, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι για μία ακόμα φορά ο Τσίπρας και το «παρεάκι» του Μαξίμου επενδύουν στην εξαπάτηση του λαού για να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία.

Όταν θα φτάσουν στο 2018, τότε θα σκεφτούν ποιες νέες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς θα κάνουν, αλλά και πώς θα τα «σερβίρουν» επικοινωνιακά στο λαό, όταν θα γίνουν εκλογές. Προς το παρόν και εκ του ασφαλούς, μιλούν με «πυγμή». Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, έχει αποδειχθεί ότι όσο μεγαλύτερη «πυγμή» έχουν δείξει μέχρι σήμερα, τόσο μεγαλύτερη κωλοτούμπα έκαναν μετά.

Προκλητική ασυλία τραπεζικών στελεχών

Από τις δεσμεύσεις Τσίπρα για κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και συντριβή της διαπλοκής, περάσαμε στην εποχή της νομικής προστασίας από παράνομες πράξεις όχι μόνο των μελών της κυβέρνησης αλλά και των διοικητικών στελεχών που ορίζει. Η αρχή έγινε με τα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ κατά απαίτηση των δανειστών. Σήμερα, το μέτρο διευρύνεται στα τραπεζικά στελέχη.

Ο λόγος; Είναι γνωστές οι πιέσεις για αναδιαρθρώσεις των επιχειρηματικών δανείων. Στην ουσία προετοιμάζονται διαδικασίες εξπρές, με όχημα τα κόκκινα δάνεια, για το ξεπούλημα του επιχειρηματικού χάρτη της χώρας υπέρ των συμφερόντων που «κρύβονται» πίσω από τους δανειστές. Σύμφωνα με απαίτηση των δανειστών, ετοιμάζεται νομοθέτημα που θα χορηγεί ασυλία στα εμπλεκόμενα στελέχη τραπεζών και δημοσίου από ποινική και αστική ευθύνη για πράξεις ή παραλείψεις τις οποίες τέλεσαν για την εξυπηρέτηση της αναδιάρθρωσης ή διαγραφής χρεών. Θα ξεπουληθούν τεράστιες περιουσίες χωρίς καμία ευθύνη για αυτούς που θα λάβουν τις αποφάσεις. Αυτό λέγεται στη ΣΥΡΙΖΑϊκη γλώσσα διαφάνεια και πάταξη της διαπλοκής…

Συνεπώς, η κυβέρνηση ως υπάκουος μαθητής προχωρά στην θεσμοθέτηση της απαίτησης, γεγονός που θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου τόσο για το «Ελντοράντο» που θα στηθεί με τα κόκκινα δάνεια των επιχειρήσεων όσο και ενδεχόμενα με το πώς φτάσαμε σε αυτά… Και εδώ μπορεί να κρύβονται θέματα και με τα δάνεια των κομμάτων, αλλά και των συγκροτημάτων ΜΜΕ…

Michael Hudson : Ξεπουλάνε την Ελλάδα

11-5-2017

Sharmini Peries: Οι πιο πρόσφατοι οικονομικοί δείκτες δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 0,4% κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2016. Το γεγονός αυτό αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα, καθώς οι δανειστές της προσδοκούν ετήσια ανάπτυξη της τάξεως του 3,5%, ώστε να έχει τη δυνατότητα να αποπληρώσει τα δάνεια διάσωσής της. Η Ελλάδα υποχρεούται να καταβάλει 10,5 δις. ευρώ το ερχόμενο καλοκαίρι για την αποπληρωμή του χρέους της, ωστόσο αναμένεται να αδυνατεί να πληρώσει, εάν δεν πάρει μία ακόμη δόση από το πρόγραμμα διάσωσής της, συνολικού ύψους 86 δις. δολλαρίων.

Το εντεινόμενο αδιέξοδο μεταξύ Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή των δύο βασικών δανειστών της Ελλάδας, απειλεί να οδηγήσει τη χώρα σε χρεοκοπία και αποχώρηση από το ευρώ. Ταυτοχρόνως, η ελληνική κυβέρνηση, δήλωσε στους δανειστές της, που αποκαλούνται «Τρόικα», ότι δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε νέα μέτρα λιτότητας. Σήμερα μαζί μας, προκειμένου να εξετάσουμε προσεκτικότερα την ελληνική κατάσταση, βρίσκεται ο Michael Hudson, διακεκριμένος Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Missouri. Έχει συγγράψει πολλά βιβλία, το πιο πρόσφατο εκ των οποίων είναι το “J Is for JunkEconomics: A Guide to Reality in an Age of Deception” (Σ.τ.Μ: σε ελεύθερη απόδοση «Οικονομικά για τα σκουπίδια: Ένας Οδηγός για την Πραγματικότητα στην Εποχή της Απάτης»).

Michael Hudson: Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ. Αλλά διαφωνώ πολύ με κάτι που είπες. Είπες ότι οι δανειστές αναμένουν από την Ελλάδα να αναπτυχθεί. Δεν είναι έτσι. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα οι δανειστές να περίμεναν όντως την ανάπτυξη της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα, το ΔΝΤ, που ήταν ο βασικός δανειστής, δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αναπτυχθεί υπό τις συνθήκες που υπάρχουν εκεί σήμερα.

Τι κάνεις στην περίπτωση που δίνεις ένα δάνειο σε μια χώρα και ολόκληρο το προσωπικό σου υποστηρίζει ότι δεν είναι δυνατόν αυτή η χώρα να αποπληρώσει το δάνειο; Αυτό υποστήριξε το προσωπικό του ΔΝΤ το 2015. Το ΔΝΤ έδωσε το δάνειο όπως και να έχει – όχι όμως στην Ελλάδα, αλλά για να αποπληρωθούν οι δόσεις στις γαλλικές τράπεζες, στις γερμανικές τράπεζες και σε μερικούς ακόμη ομολογιούχους- η Ελλάδα δεν πήρε απολύτως τίποτα. Τα «οικονομικά για πέταμα»[i] που χρησιμοποίησαν υποτίθεται ότι αποτελούσαν ένα πρόγραμμα που διασφάλιζε ότι το ΔΝΤ θα βοηθούσε στην διαχείριση της ελληνικής οικονομίας, με σκοπό να καταστεί αυτή ικανή να αποπληρώνει τα δάνειά της. Δυστυχώς, όμως, το μυστικό της συνταγής ήταν η λιτότητα.

Τα τελευταία 50 χρόνια, κάθε πρόγραμμα βασισμένο στη λιτότητα που έχει εκπονήσει το ΔΝΤ έχει συρρικνώσει την εκάστοτε οικονομία που βρίσκεται στο ρόλο του θύματος. Κανένα πρόγραμμα λιτότητας δεν έχει βοηθήσει ποτέ μια οικονομία να αναπτυχθεί. Κανένα πρωτογενές πλεόνασμα δεν έχει βοηθήσει ποτέ μια οικονομία να αναπτυχθεί, επείδη πρωτογενές πλεόνασμα σημαίνει απορρόφηση χρημάτων από την οικονομία. Όσον αφορά τώρα τους όρους του δανείου, που αποκαλούνται και «μεταρρυθμίσεις», αυτές είναι μάλλον ένας οργουελικός όρος για να περιγράψουμε την αντι-μεταρρύθμιση, δηλαδή το κόψιμο συντάξεων και την αναχαίτιση της προόδου που πέτυχε το εργατικό κίνημα το τελευταίο μισό του αιώνα. Οι δανειστές, λοιπόν, γνώριζαν πολύ καλά ότι η Ελλάδα δεν θα αναπτυσσόταν και ότι η οικονομία της θα συρρικνωνόταν.

Το ερώτημα, λοιπόν, που ανακύπτει είναι γιατί αυτήν η οικονομική πολιτική «για σκουπίδια» συνεχίζεται, εδώ και τόσες δεκαετίες; Ο λόγος είναι ότι τα δάνεια δίνονται στην Ελλάδα ακριβώς επειδή η Ελλάδα δεν μπορεί να τα αποπληρώσει. Όταν μία χώρα δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της, οι κανόνες του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και των γερμανικών τραπεζών που βρίσκονται πίσω της λένε «μην ανησυχείτε, θα επιμείνουμε απλώς να ξεπουλήσετε τον δημόσιο τομέα σας. Πουλήστε τη γη σας, τα μέσα μεταφοράς, τα ταχυδρομεία, τις υπηρεσίες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος». Αυτό είναι μέχρι σήμερα το πρόγραμμα που εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες.

Τώρα, προς μεγάλη μας έκπληξη, ο υποψήφιος πρέσβης των ΗΠΑ στην Ε.Ε., ο Ted Malloch, υποστήριξε στο Bloomberg καθώς και σε ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα ότι οι Έλληνες πρέπει να αποχωρήσουν από τη ζώνη του ευρώ και να συνεχίσουν μόνοι τους. Ο υποψήφιος του Τραμπ για πρέσβης των ΗΠΑ στην Ε.Ε. υποστηρίζει ότι η ευρωζώνη αποτελεί νεκρή ζώη. Ότι πρόκειται να συρρικνωθεί. Αν η Ελλάδα συνεχίσει την αποπληρωμή του δανείου, αν δεν αποσυρθεί από τη ζώνη του ευρώ, τότε θα βρεθεί σε μόνιμη ύφεση, μέχρις εκεί που μπορούμε να προβλέψουμε.

Η Ελλάδα υφίσταται τις συνέπειες αυτών των επισφαλών δανείων. Βρίσκεται ήδη σε μια μακρύτερη στο χρόνο και βαθύτερη ύφεση από αυτή που υπήρχε στη δεκαετία του ’30.

Sharmini Peries: Ναι, αυτό που λέτε είναι σημαντικό… Στην αρχή της απάντησής σας, λέγατε κάτι πολύ ουσιώδες, ότι παρά το γεγονός ότι οι δανειστές –που είναι κράτη-μέλη της ευρωζώνης- έθεσαν ένα στόχο για 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα ως όρο στην Ελλάδα, προκειμένου να συναφθεί το πρώτο δάνειο διάσωσης, το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι το πλεόνασμα αυτό είναι αδύνατον να επιτευχθεί και ότι ο στόχος θα πρέπει να είναι το 1,5%.

Όμως, ισχυρίζεστε ότι κανείς από τους δύο στόχους δεν είναι ούτε πραγματικός ούτε επιτεύξιμος ούτε επιθυμητός, επειδή οι δανειστές επιθυμούν στην πραγματικότητα την αποτυχία της Ελλάδας. Γιατίτολέτεαυτό;

Michael Hudson: Διότι η αποτυχία της Ελλάδας θα αποτελέσει επιτυχία για τους ξένους επενδυτές που θέλουν να αγοράσουν τους ελληνικούς σιδηροδρόμους. Θέλουν να αποκτήσουν τον έλεγχο των λιμανιών. Θέλουν να αγοράσουν τη γη. Θέλουν τα τουριστικά αξιοθέατα. Αλλά περισσότερο από ο,τιδήποτε, θέλουν να δημιουργήσουν ένα παράδειγμα μέσω της Ελλάδας, για να δείξουν στη Γαλλία, στην Ολλανδία ή σε άλλες χώρες που σκέφτονται να αποχωρήσουν από το ευρώ –να αποχωρήσουν και να αποφασίσουν δηλαδή ότι προτιμούν την ανάπτυξη από τη φτωχοποίηση- ότι το ΔΝΤ και η Ε.Ε. θα τους κάνει ακριβώς ότι και στην Ελλάδα.

Χρησιμοποιούν, λοιπόν, την Ελλάδα ως παράδειγμα. Επιδιώκουν να αποδείξουν ότι κυβερνά ο χρηματοπιστωτικός κλάδος, και στην πραγματικότητα αυτός είναι και ο λόγος που αμφότεροι ο Τραμπ και ο Τεντ Μάλοχ υποστηρίζουν το αποσχιστικό κίνημα στη Γαλλία. Υποστηρίζουν τη Μαρίν Λε Πεν, όπως ακριβώς και ο Πούτιν. Υπάρχει μια αντίληψη σε όλον τον πλανήτη, ότι η οικονομία είναι στην πραγματικότητα μια μορφή πολέμου. Αν μπορούν να πείσουν με κάποιο τρόπο τα κράτη να υιοθετήσουν τα «οικονομικά για πέταμα» και να ακολουθήσουν πολιτικές που θα τα οδηγήσουν στην αυτοκαταστροφή, τότε θα αποτελούν εύκολα θύματα για τους ξένους επενδυτές και για τους υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης, που θα ελέγχουν τις οικονομίες τους. Αυτόαποτελεί, λοιπόν, μορφήπολέμου.

Sharmini Peries: Λέτε ότι ο Τεντ Μάλοχ, ο νέος πρέσβης της κυβέρνησης Τραμπ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δήλωσε πως η Ελλάδα θα έπρεπε να εξετάσει το ενδεχόμενο της αποχώρησής της από την Ε.Ε. ή από την ευρωζώνη συγκεκριμένα. Τι μπορούμε να κατανοήσουμε από αυτήν τη δήλωση, και είναι σύμφωνη μια τέτοια εξέλιξη με όσα υποστηρίζει η Ελλάδα; Επειδή η Ελλάδα λέει όχι σε περαιτέρω μέτρα λιτότητας, «δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε σε αυτά». Το γεγονός αυτό θα εντείνει ένα αδιέξοδο που δεν θα μπορεί να επιλυθεί. ΘαπρέπειηΕλλάδαναφύγειαπότοευρώ;

Michael Hudson:Ναι, η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει, αλλά το πραγματικό ερώτημα είναι πώς πρέπει να το κάνει και υπό ποιους όρους; Το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στην αποχώρηση από το ευρώ. Το πραγματικό πρόβλημα είναι το εξωτερικό χρέος, το οποίο ήταν επαχθές χρέος που φορτώθηκε στην Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Αν αποχωρήσεις από το ευρώ και συνεχίσεις να εξυπηρετείς το εξωτερικό χρέος, τότε βρίσκεσαι ακόμη σε κατάσταση μόνιμης ύφεσης, από την οποία δεν μπορείς ποτέ να ξεφύγεις.

Σε αυτήν την περίπτωση τίθεται ως ζήτημα μια μεγάλη ηθική αρχή: Αν δανείσεις χρήματα σε μία χώρα, για την οποία τα στατιστικά σου στοιχεία δείχνουν ότι δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της, υπάρχει εντέλει ηθική υποχρέωση αυτής της χώρας να αποπληρώσει το χρέος; Στην Ελλάδα, πριν από δύο χρόνια, υπήρχε μία κοινοβουλευτική επιτροπή που υποστήριζε ότι το αυτό το χρέος είναι απεχθές. Δεν είναι, όμως, αρκετό να υποστηρίζεις ότι το χρέος είναι επαχθές. Θαπρέπειναέχειςμιαπιοθετικήπρόταση.

Συνομιλώ με Έλληνες πολιτικούς και με την ηγετική ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για το τι είναι απαραίτητο να γίνει κι αυτό είναι μια Διακήρυξη Δικαιωμάτων. Μια διακήρυξη ανάλογη με τους κανόνες της Βεστφαλίας του 1648, που ήταν μια Παγκόσμια Διακήρυξη που όριζε ότι τα κυρίαρχα κράτη δεν μπορούν να δέχονται πολεμικές επιθέσεις και να ανατρέπονται από άλλα κράτη. Πιστεύω ότι η Διακήρυξη Αρχών του Διεθνούς Δικαίου θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι κανένα κράτος δεν πρέπει να εξαναγκάζεται να επιβάλλει συνθήκες φτώχειας στον πληθυσμό του και να ξεπουλάει το δημόσιο τομέα του, προκειμένου να αποπληρώσει τους ξένους πιστωτές του.

Η Διακήρυξη θα όριζε ότι εάν οι πιστωτές δημιουργούν ένα χρέος εξ υπαρχής μη βιώσιμο, το χρέος αυτό είναι εξ ορισμού απεχθές, συνεπώς δεν υπάρχει υποχρέωση αποπληρωμής του. Κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να μην αποπληρώσει χρέη που είναι αδύνατον να αποπληρωθούν αν δεν προβεί σε χρεοκοπία και αν δεν εξαναγκαστεί να ξεπουλήσει τον δημόσιο τομέα του σε ξένα κράτη. Αυτόςείναιοαπόλυτοςορισμόςτηςεθνικήςκυριαρχίας.

Ευελπιστώ, λοιπόν, να συνεργαστώ με πολιτικούς από μεγάλο αριθμό χωρών, για να συντάξουμε αυτή τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Οφειλέτη. Αυτό είναι που μας λείπει. Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη, ότι εάν η Ελλάδα αποχωρήσει από το ευρώ, μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμά της και να ελαστικοποιήσει περαιτέρω τους όρους εργασίας, να εξαφανίσει τις συντάξεις και με κάποιον τρόπο να «ξεζουμιστεί» αρκετά για να αποπληρώσει το χρέος.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι μόνο η Ευρωζώνη. Είναι αλήθεια ότι η προσχώρηση στο ευρώ σήμαινε για ένα κράτος ότι δεν του επιτρέπεται να χρηματοδοτήσει το έλλειμμά του για να παρέχει ρευστότητα στην οικονομία, ώστε αυτή να ανακάμψει – όπως έχει κάνει η Αμερική. Αλλά το πιο απειλητικό πρόβλημα είναι ότι μια χώρα είναι σήμερα υποχρεωμένη να αποπληρώνει χρέη που βρίσκονται πολύ άνω της δυνατότητας εξυπηρέτησης χρέους που έχει, με αποτέλεσμα να καταλήγει να κάνει ότι έκανε κι η Αϊτή όταν εξεγέρθηκε, μετά τη Γαλλική Επανάσταση[ii].

Η Γαλλία είπε «εντάξει, θα σας δώσουμε την ανεξαρτησία σας, αλλά θα πρέπει να μας αποζημιώσετε, επειδή δεν σας έχουμε πια για σκλάβους. Θα πρέπει να εξαγοράσετε την ελευθερία σας. Δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε την σκλαβιά. Θα πρέπει να μας αποζημιώσετε πλήρως, εμάς τους ιδιοκτήτες σκλάβων». Η Αϊτή λοιπόν βρέθηκε με αυτό το τεράστιο εξωτερικό χρέος προς τη Γαλλία μετά την ανεξαρτησία της, και κατέληξε να αδυνατεί να αναπτυχθεί.

Μερικά χρόνια αργότερα, το 1824, η Ελλάδα επαναστάτησε και βρέθηκε αντιμέτωπη με το ίδιο πρόβλημα. Σύναψε δάνειο με τους αδερφούς Ρικάρντο, τους αδερφούς του Ντέιβιντ Ρικάρντο, οικονομολόγου και λομπίστα για τους τραπεζίτες του Λονδίνου. Ακριβώς όπως και το ΔΝΤ, έτσι και ο Ρικάρντο υποστήριξε ότι κάθε χώρα μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της, εξαιτίας της αυτόματης σταθεροποίησης[iii].ΟΡικάρντο σκαρφίστηκε μια οικονομική θεωρία «για πέταμα», η οποία διατηρείται ακόμη από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, που υποστηρίζει ότι οι υπερχρεωμένες χώρες μπορούν να πληρώσουν αυτόματα.

Τελικώς, η Ελλάδα πλήρωσε… αναλαμβάνοντας ένα τεράστιο χρέος, πληρώνοντας τους τόκους και παρόλα αυτά χρεοκοπώντας ξανά και ξανά. Μετά από κάθε χρεοκοπία, υποχρεωνόταν να εκχωρήσει όλο και μεγαλύτερο μέρος της εθνικής κυριαρχίας της. Το αποτέλεσμα ήταν κατά βάση μια μόνιμη κατάσταση ύφεσης. Οι αργοί ρυθμοί ανάπτυξης ήταν η αιτία της καθυστέρησης της Ελλάδας και μεγάλου μέρους των υπολοίπων χωρών της νότιας Ευρώπης.

Εάν, λοιπόν, δεν αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του χρέους, τότε η συμμετοχή στην Ευρωζώνη ή την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί στην πραγματικότητα δευτερεύον ζήτημα.

---

[i] Σ.τ.Μ: Αποδίδει τον όρο “junkeconomics”, με τον οποίο ο Michael Hudson αναφέρεται υποτιμητικά στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκήθηκαν σε περιπτώσεις χωρών, όπως η Ελλάδα, των οποίων τα ομόλογα υποβαθμίστηκαν από τους οίκους αξιολόγησης στην κατηγορία junk.

[ii]Σ.τ.Μ: Η Αϊτή απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία το 1804. To 1825 η Γαλλία, απειλώντας την Αϊτή με πολεμικά πλοία, απαίτησε την καταβολή 90 εκ. φράγκων σε διάστημα 30 ετών ως αποζημίωση για απώλειες στρατιωτών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και για την απευλευθέρωση των δούλων που αποτελούσαν περιουσία Γάλλων πολιτών. Το αστρονομικό ποσό, που σήμερα θα αντιστοιχούσε σε 21 εκ. δολάρια, αποπληρώθηκε τελικά το 1947. Η Αϊτή μπήκε έκτοτε σε ένα φαύλο κύκλο επαχθούς χρέους, αναδιαρθώσεων, χρεοκοπιών και ξένης επιτροπείας.

[iii]Αυτόματοι οικονομικοί σταθεροποιητές(automaticeconomicstabilisers) είναι χρηματοοικονομικά εργαλεία που μειώνουν το εύρος των οικονομικών διακυμάνσεων σε μια χώρα, χωρίς να χρειάζονται αλλαγές στην οικονομική πολιτική (υπό την έννοια της ενεργητικής κρατικής παρέμβασης). Πρόκειται για μία πολιτική που σταθεροποιεί αυτόματα, χωρίς την ανάγκη ανάληψης δράσης, την οικονομία σε περιόδους ύφεσης ήανάπτυξης.
Παράδειγμα:
Στην Ελλάδα το 2016, όταν η οικονομία βρισκόταν σε ύφεση, το ΔΝΤ συζητούσε την εφαρμογή αυτόματων σταθεροποιητών (κόφτες) σε περίπτωση που η χώρα δεν έπιανε τους δημοσιονομικούς της στόχους.

Michael Hudson –

(Πηγή: https://www.euretirio.com/automatoi-proairetikoi-statheropoiites-koftes/).

Μετάφραση: Ειρήνη Τσαλουχίδη

*Πηγή: antapocrisis.gr

Ο φιλόσοφος Τάκης Φωτόπουλος για την παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ

11-5-2017

Με το «σκιάχτρο» της Λεπέν στήριξαν οι δήθεν «αριστεροί» το 4ο Ράιχ…

11-5-2017

 
Το 4ο Ράιχ που υπερασπίζεται 
τη «δημοκρατία» από την 
«ακροδεξιά» Λεπέν!!! 

Έχουμε επισημάνει και διεξοδικά αναλύσει, πολλές φορές, ότι σήμερα η «διαλεκτική» των «άλλοθι» και των «σκιάχτρων» έχει γίνει επιστήμη, από τον πλανητικό φασισμό και τους μηχανισμούς του (ιδεολογικούς, πολιτικούς, ΜΜΕ, μυστικές υπηρεσίες κ.λπ). Γράφαμε το Σεπτέμβριο του 2013 σε κείμενό μας (Η διαλεκτική των «άλλοθι» και των «σκιάχτρων»):

«Εδώ πλέον γινόμαστε μάρτυρες της “ιστορικής παράνοιας” του νέου ΦΑΣΙΣΜΟΥ: Να αναποδογυρίζει ΠΛΗΡΩΣ την πραγματικότητα, να φοράει “αντιφασιστικές” μάσκες και να εδραιώνει την ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ του, τα θηριώδη εγκλήματά του και τις μακάβριες προβοκάτσιές του πάνω στον “εθνικισμό”, το “ρατσισμό” και το “σκοταδισμό”»… 

Αυτή η νεοταξική «επιστήμη» της κατασκευής «σκιάχτρων» και του αναποδογυρίσματος της πραγματικότητας αναπτύχθηκε και εδραιώθηκε με την επιδημική κυριαρχία δύο παραγόντων: 

α). Της τυπικής Λογικής που μετέτρεψε τις έννοιες σε ακίνητα λεκτικά στερεότυπα (το αναλύουμε στο προηγούμενο κείμενό μας: «Με άλλοθι την “ακροδεξιά” στηρίζεται η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ του 4ου Ράιχ»). 

β). Της ενσωμάτωσης της «αριστεράς» στους μηχανισμούς και στα ιδεολογήματα της Παγκοσμιοποίησης. 

Ήταν αυτή η «αριστερά» που ΟΧΙ μόνο έδωσε το άλλοθι και το τεκμήριο στο νέο ΦΑΣΙΣΜΟ του 4ου Ράιχ, αλλά και αποτέλεσε, αιχμάλωτη παλιών στερεοτύπων (του εθνικού ιμπεριαλισμού), την ιδεολογική εμπροσθοφυλακή του, τον «οργανικό διανοούμενο» και τρομοκράτη-προβοκάτορα… 

Έτσι με τα «σκιάχτρα» του παλιού φασισμού, του «ρατσισμού», του «εθνικισμού» και CIA, ξεπλενόταν ο νέος ολοκληρωτισμός του χρηματιστηριακού ΥΠΕΡ-εθνικού κεφαλαίου και το χειρότερο:εμφανιζόταν αυτός ο σύγχρονος, κυρίαρχος ΦΑΣΙΣΜΟΣ, σαν «υπεράσπιση της δημοκρατίας» απέναντι στη μυθολογία της «φασιστικής απειλής», απέναντι στον «ακροδεξιό εθνικισμό» κ.λπ… 
Στις δύσκολες καταστάσεις, όταν το 4ο Ράιχ της ΕΕ και του ευρώ έμπαινε σε κίνδυνο, η «επιστήμη» των «σκιάχτρων» λειτουργούσε αποτελεσματικότατα: Όλες οι δυνάμεις του πολιτικού φάσματος συσπειρωνόντουσαν γύρω από τη διάσωση του 4ου Ράιχ: ΕΕ, ευρώ και CIA… 
Μπροστά στους μυθολογικούς κινδύνους περί «ακροδεξιάς», «εθνικισμού» κ.λπ, οι ΠΑΝΤΕΣ στήριζαν ΥΣΤΕΡΙΚΑ το οικοδόμημα του νέου ΦΑΣΙΣΜΟΥ και τα αποτρόπαια ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ του… 

Έτσι οι ταξικές οριοθετήσεις εξαφανιζόντουσαν και τα πραγματικά ιστορικά διλήμματα αντικαταστάθηκαν από τα ψεύτικα και κατασκευασμένα. 

Οι λαϊκές αντιστάσεις και κινήσεις (το πραγματικό ταξικό κριτήριο) εναντίον της δικτατορίας του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, εναντίον της νέας αποικιοκρατίας, εναντίον της ΕΕ και του ευρώ,αφανίζονταν με το ταχυδακτυλουργικό και ρητορικό τέχνασμα της ΑΠΑΤΗΣ: «Δημοκρατία ή φασισμός»… 

Ή την κινδυνολογία: «ΟΛΟΙ για να σταματήσουμε την ακροδεξιά απειλή»!!! 

Αυτό που έγινε στις Γαλλικές εκλογές. 

Οι δήθεν «αριστεροί» αντιευρωπαϊστές, οι δήθεν πολέμιοι της ΕΕ και του ευρώ, οι δήθεν εχθροί της νέας αποικιοκρατίας του 4ου Ράιχ,ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ πριμοδότησαν τον Μακρόν, τη μαριονέτα του 4ου Ράιχ,με πρόσχημα το ΑΤΑΞΙΚΟ «επιχείρημα» της «ακροδεξιάς απειλής»… 

Η «ακροδεξιά απειλή» που απειλούσε το οικοδόμημα του 4ου Ράιχ, το οικοδόμημα της δικτατορίας της ΕΕ και του ευρώ, χαρακτηρίστηκε ο ΜΕΓΑΣ κίνδυνος για τη ΔΙΑΣΩΣΗ του 4ου Ράιχ:Τέτοια ΑΤΑΞΙΚΗ και προδοτική πολιτική από αυτές τις δήθεν «αριστερές» δυνάμεις που έβαζαν σαν πρώτη ταξική προτεραιότητα (υποκριτικά!) το γκρέμισμα του νεοφασιστικού οικοδομήματος της ΕΕ… 

Εδώ, ο στρατηγικός ταξικός στόχος (ένα θανατηφόρο, έστω εκλογικό, λαϊκό κτύπημα εναντίον του 4ου Ράιχ της ΕΕ), εξαφανίζεται μπροστά στη μυθολογία της «ακροδεξιάς απειλής». 
Και με βάση αυτήν τη μυθολογία οι δήθεν «αριστεροί» στηρίζουν ΠΡΑΚΤΙΚΑ αυτό που πολεμάνε, αυτό που αποτέλεσε τον στρατηγικό άξονα του εκλογικού τους προγράμματος… 

Η γνωστή διπρόσωπη πολιτική των «αριστερών» που έχουν προσαρμοστεί πλήρως ή μπολιαστεί με τα νέα ιδεολογήματα της Παγκοσμιοποίησης: Στα λόγια εναντίον της ΕΕ και του ευρώ, εναντίον της νέας ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, αλλά στην ΠΡΑΞΗ στηρίζουν αυτή τη βαρβαρότητα και τα εγκλήματα της ΕΕ για να σώσουν τάχα τη «δημοκρατία» (ποια «δημοκρατία», αυτή του 4ου Ράιχ;;;) από την «ακροδεξιά»!!! 

Αυτό που τρόμαξε όλους αυτούς τους υστερικούς του χρήματος και τα προπαγανδιστικά τους Μαντεία («δεξιούς», «κεντρώους», σοσιαλδημοκράτες και τις πολύχρωμες ποικιλίες της «αριστεράς») δεν ήταν η «ακροδεξιά απειλή» της Λεπέν: Δεν υπάρχει σήμερα καμία τέτοια, φασιστικού τύπου, απειλή σε εθνικό επίπεδο, ζούμε τον πλανητικό φασισμό, την πλανητική ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ κακουργία… 

Αυτό που τρόμαξε ήταν το βάθος των ΡΩΓΜΩΝ του οικοδομήματος της ΕΕ και του ευρώ που θα προκαλούσε μια νίκη της Λεπέν… 

Μία νίκη της Λεπέν, ουσιαστικά θα προκαλούσε ταχύτατες διαδικασίες ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ του σάπιου οικοδομήματος του 4ου Ράιχ της ΕΕ. 

Αυτές οι επαναστατικές διαδικασίες ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ του 4ου Ράιχ της ΕΕ ήταν που πανικόβαλαν όλους τους ληστές και δήμιους της ανθρωπότητας και τα πολιτικά και δημοσιογραφικά τους φερέφωνα, όλων των πολιτικών αποχρώσεων… 

Αυτές τις επαναστατικές διαδικασίες ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ της ΕΕ και του ευρώ ξεπούλησαν και οι δήθεν «αριστεροί» που στα λόγια κτυπούν το 4ο Ράιχ και στην ΠΡΑΞΗ το στηρίζουν με νεοταξικό τέχνασμα του σκιάχτρου της «ακροδεξιάς απειλής»… 

Πιο βαθιά στην σκλαβιά και την εξαθλίωση!

11-5- 2017 από seisaxthiablog

Του Προκόπη Μπίχτα

Η κατάπτυστη συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση στις 2 Μαΐου 2017 με υπαλλήλους της ΕΕ και του ΔΝΤ είναι άλλη μια πράξη αντισυνταγματική, πραξικοπηματική και παράνομη. Αυτή η συμφωνία ισοδυναμεί με ένα 4ο μνημόνιο και υπογράφηκε χωρίς καμμία λαϊκή εξουσιοδότηση. Όπως και τα προηγούμενα μνημόνια, δεν νομιμοποιείται.
Η υπογραφή και αυτού του μνημονίου βαρύνει ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση με πολιτικές και ποινικές ευθύνες.

Την ώρα που ολόκληροι λαοί και εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο δίνουν, επί χρόνια, το αίμα τους για την εθνική-λαϊκή κυριαρχία τους και την αξιοπρεπή ύπαρξή τους, η προδοτική «ελληνική» κυβέρνηση σπρώχνει τον ελληνικό λαό σε βαθύτερη σκλαβιά, τον καταδικάζει σε βαθύτερη εξαθλίωση και επιδιώκει να του δώσει την χαριστική βολή.

Ίσες ευθύνες έχει η αξιωματική αντιπολίτευση και όλα τα κόμματα της μνημονιακής βουλής, αφού οι διαφωνίες τους είναι πλασματικές και μόνο σκοπό έχουν να κοροϊδέψουν γι’ άλλη μια φορά αυτούς που τους ακολουθούν. Στην πραγματικότητα δεν διαφωνούν με καμμία πράξη της κυβέρνησης, γι’ αυτό δεν αντιδρούν. Δεν ζήτησαν να μην υπογραφεί αυτή η συμφωνία, δεν πήραν καμμία δέσμευση για την μη τήρησή της, δεν οργάνωσαν καμμία μαζική κινητοποίηση, δεν προέβησαν σε καμμία ουσιαστική ενέργεια και συνέχισαν την τακτική της κούφιας πολυλογίας και της αδράνειας που έχουν υιοθετήσει εδώ και χρόνια. Οι ευθύνες τους για την απογοήτευση, την απάθεια και την υποταγή του ελληνικού λαού είναι τεράστιες.

 

Η μοναδική απάντηση, η μοναδική λύση στο πρόβλημα είναι να βγει ο ελληνικός λαός στους δρόμους και τις πλατείες οργανωμένα και να διεκδικήσει την ύπαρξή του.
Αυτή η απάντηση είναι το μόνο πράγμα που φοβάται το σημερινό κατεστημένο και η μεγαλύτερη επιδίωξή του είναι επικεντρωμένη να το αποτρέψει.
Σε αυτή την προσπάθεια το σημερινό κατεστημένο έχει ρίξει στην μάχη όλες τις δυνάμεις και τα μέσα που διαθέτει: τα κόμματα της ξεπουλημένης σημερινής βουλής, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, τα ΜΜΕ, οι οδηγητές γνώμης, οι ΜΚΟ και διάφορες εξωκοινοβουλευτικές ομάδες δίνουν την μάχη για να μείνει διαιρεμένος ο ελληνικός λαός, να συνεχίσει την διανοητική νωθρότητα και τον εφιαλτικό λήθαργό του. Να μην ξεσηκωθεί και να μην διεκδικήσει τα δίκαιά του.
Στο τέλος θα αποτύχουν.

Είναι το τέλος της βιομηχανικής επανάστασης ηλίθιε

11-5- 2017 από seisaxthiablog

 Με τον Μακρόν το πιο περίεργο γεγονός απ’ όλα το κατάπιαμε αμάσητο. Ενας πολιτικός δίχως κόμμα, δίχως να προέλθει απο ζυμώσεις και διαδικασίες μιας εκλογικής βάσης, μιας κατηγορίας πολιτών, βρέθηκε όχι μόνο υποψήφιος αλλά να κερδίζει τις εκλογές.
Οι μόνοι που μέχρι τώρα δεν είχαν πίσω τους κάποιο κόμμα και ενα κομμάτι του λαού να τους στηρίζει ήταν μέχρι τώρα οι βασιλείς και οι δικτάτορες. Τα συμπεράσματα δικά σας.

 

του Μιχάλη Χαιρετάκη

Στα επόμενα χρόνια θα ζήσουμε την απαξίωση της ανθρώπινης εργασίας, την βίαιη φτωχοποίηση ολόκληρων κοινωνικών ομάδων, την κατάργηση εκατοντάδων επαγγελμάτων, την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης.
Ηδη δεν χρειάζονται πλέον στρατιές μηχανικών, επιστημόνων, παρά μόνο εξειδικευμένοι εργάτες. Πολλοί απο αυτούς τους εξειδικευμένους εργάτες δε θα είναι τόσο τυχεροί ωστε να πάρουν σύνταξη γιατι πρίν περάσουν λίγα χρόνια και οι δικές τους θέσεις θα αντικατασταθούν.
Πέρα απο την τεχνολογία που οδηγεί στην ανεργία καταργείται η έννοια του κράτους, έθνους, ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την εφαρμογή της «πολιτικά ορθής» λογικής της Νέας Τάξης, λογικής που πολλές φορές κινείται στα όρια της παράνοιας.

Aνεργοι και βίαια φτωχοποιημένοι ιθαγενείς ανακατεμένοι με οικονομικούς μετανάστες θα συνθέτουν το μίγμα των υποτακτικών των νέων αφεντικών. Είναι απαραίτητη η σταδιακή αλλοίωση του πληθυσμού, πάντα με πιο εξαθλιωμένους νέους κατοίκους, μετανάστες, ώστε να μην αποκτά ποτέ συνείδηση ο λαός και να αντιδράει στα όσα εφαρμόζουν.
Η παρτίδα της Monopoly φθάνει στο τέλος της με ελάχιστους νικητές και αβέβαιο μέλλον. Πρίν όμως τελειώσει, θα υπάρξουν πολλά σπιράλ θανάτου και σε άλλες χώρες, ανάλογα με αυτά που βιώνει η χώρα μας. …

Η δική μας χώρα είναι ιδανική ως πειραματόζωο γιατί ο μικρός σχετικά συμπαγής πληθυσμός της αλλοιώθηκε και συνεχίζει να αλλοιώνεται σταδιακά απο το 1981 και μετά, ενώ έγινε αρπαγή και
αναδιανομή του πλούτου της με τις ληστείες του χρηματιστηρίου, των ταμείων και των καταθέσεων.
Τα δάνεια που πάρθηκαν για το συμπλήρωμα των πακέτων σύγκλισης, τα γιγάντια εξοπλισιτικά προγράμματα, τα μεγάλα έργα και οι Ολυμπιακοί αγώνες μαζί με κρυφά swaps της εποχής της δημιουργικής λογιστικής των «εκσυγχρονιστών» δημιούργησαν ένα τεράστιο χρέος κυρίως προς γαλλογερμανικές τράπεζες, το οποίο ανακυκλώνεται στα χρόνια των μνημονίων.
Σήμερα το μόνο που απομένει είναι η αρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας για να ολοκληρωθεί η κλοπή και τα προαπαιτούμενα των μνημονίων για τον δανεισμό ή καλύτερα την ανακύκλωση των αρχικών δανείων, αυτό τον στόχο έχουν και όχι την ανάκαμψη της οικονομίας.
Το άλλοθι της λιτότητας, ως αντίβαρο στη σπατάλη που οι ιδιοι οι πολιτικοί την υποστήριζαν είναι απαραίτητο για την υπερφορολόγηση και φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης. Οι διαρθρωτικές αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις δε βοηθούν στην ανάκαμψη της οικονομίας αλλά στο χτίσιμο της νέας πραγματικότητας.
Η επόμενη μέρα θα είναι μια κοινωνία με «απασχολήσιμους» και όχι πλέον εργαζόμενους πολίτες, όπου το κοινωνικό κράτος θα περιορίζεται πλέον στο ελάχιστο, μια κοινωνία άβουλη, εύκολα χειραγωγήσιμη με ΜΜΕ, δημοσκοπήσεις και με χρήματα απο μη φανερές πηγές που προορίζονται για την εξαγορά ψήφων και συνειδήσεων και οργάνωση κομμάτων.
Η ψευδαίσθηση της δημοκρατίας και της συμμετοχής στη διακυβέρνηση της χώρας μέσα απο την ψήφο, γίνεται γιγαντώνοντας τεχνητά τον πιό αδύναμο απο τους αντίπαλους ωστε στην τελική μάχη να κερδίζει εύκολα ο εκλεκτός του συστήματος, αν και σπάνια όπως στην περίπτωση του Τράμπ γίνονται και ατυχήματα.
Με τον Μακρόν το πιο περίεργο γεγονός απ’ όλα το κατάπιαμε αμάσητο. Ενας πολιτικός δίχως κόμμα, δίχως να προέλθει απο ζυμώσεις και διαδικασίες μιας εκλογικής βάσης, μιας κατηγορίας πολιτών, βρέθηκε όχι μόνο υποψήφιος αλλά να κερδίζει τις εκλογές.
Οι μόνοι που μέχρι τώρα δεν είχαν πίσω τους κάποιο κόμμα και ενα κομμάτι του λαού να τους στηρίζει ήταν μέχρι τώρα οι βασιλείς και οι δικτάτορες. Τα συμπεράσματα δικά σας.

https://www.facebook.com/mheretakis/posts/1487218941330022