Αυτά που δεν μας είπαν ποτέ: ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ
Γιατί υποδουλώθηκε η χώρα. Η μεγάλη μελέτη.
Δημοσιεύουμε σήμερα την συνοδευτική επιστολή της μελέτης με αποδέκτες τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους αρχηγούς των κομμάτων και τους βουλευτές.
Η μελέτη έγινε με εθελοντική εργασία επιφανών επιστημόνων χωρίς κρατική ή κομματική αλληλεξάρτηση. Συμμετείχαν Έλλαδιτες και Έλληνες του εξωτερικού (ομογενείς).
Δείτε με απλά λόγια πως μία χώρα με μοναδικά πλεονεκτήματα κερδοφορίας, ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ (γιατί για κατάντια πρόκειται) ζημιογόνος και επαίτης. Τα στοιχεία δεν επιδέχονται αμφισβήτηση ιδιαίτερα όταν κάποιος μελετήσει τις αναλύσεις που οδηγούν σε κάθε συμπέρασμα. Πραγματικά χρειάστηκε προσπάθεια για να καταστραφεί η Ελληνική οικονομία και να υποδουλωθεί η Εθνική υπόσταση.
Όπως θα παρατηρήσετε, η αναφορά έχει γραφτεί με απλά λόγια, κατανοητά από όλους. Δεν ασχολείται με σκάνδαλα, δεν έχει κραυγές ή αφορισμούς. Μόνο στοιχεία και αυτονόητες διαπιστώσεις. Εντοπίζει τις ακριβείς αιτίες του προβλήματος για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση. Όχι κλισέ τύπου “ο αυξημένος δημόσιος τομέας” ή “αυτοί που έφαγαν τα λεφτά”. Με μία ανάγνωση θα έχετε στα χέρια σας τις διαπιστώσεις που όμως οδηγούν απ’ ευθείας στους ενόχους. Πίσω από κάθε συγκεντρωτική αναφορά κρύβονται συγκεκριμένες αποφάσεις, νομοσχέδια που έχουν Υπουργικές υπογραφές, υπογραφές δημοσίων λειτουργών και ημερομηνίες που ταυτοποιούν εύκολα τους υπευθύνους. Είναι εκατοντάδες.
Η ίδια ομάδα επεξεργάζεται και το τελικό κείμενο της “λύσης”, με απλές προτάσεις και άμεση εφαρμογή.
Δεν αντέξαμε στον πειρασμό να προσθέσουμε ορισμένα δικά μας σχόλια (σε παρενθέσεις ώστε να είναι ορατά). Συμφωνούμε απόλυτα με τα πορίσματα και τις επόμενες ημέρες θα αναλύσουμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους που ασχολήθηκαν. Απέδειξαν ότι είναι Ζωντανοί. Απέδειξαν ότι υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν την πατρίδα πάνω από το τομάρι τους. Απέδειξαν ότι υπάρχουν Έλληνες που μπορούν να φέρουν την ελπίδα και τις τελικές λύσεις κάνοντας το θεωρητικό δεδομένο της “Νέας Μεταπολίτευσης” άμεσα εφαρμόσιμο.
Σήμερα όπως είπαμε δημοσιεύουμε ΜΟΝΟ την εισαγωγική, μα περιεκτική επιστολή.
Προς
Αξιότιμο Κύριο Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Αρχηγούς κομμάτων
Βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου
Κύριε Πρόεδρε,
Όλοι οι Έλληνες σήμερα και εσείς προσωπικά έχουμε ένα ερώτημα.
Πώς φτάσαμε ως εδώ;
Μια ομάδα αναλυτών με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος και του λογιστηρίου του κράτους αποφασίσαμε να δώσουμε μια απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Αποδεχόμαστε πλήρως την κριτική που θα ακουστεί ως προς την προσέγγιση και την ακρίβεια των αριθμών μας. Όποιος επιθυμεί να την αμφισβητήσει όμως ας το κάνει με στοιχεία. Σας εγγυόμαστε ότι κανείς δεν θα μπορέσει να αμφισβητήσει τα συμπεράσματα. Η επιστολή άλλωστε κοινοποιείται και στους πολιτικούς αρχηγούς της σημερινής βουλής από σεβασμό στο δημοκρατικό πολίτευμα. Ας βάλουν τους αναλυτές τους να αντιπαραβάλλουν τα στοιχεία τους,( αυτά που δεν τόλμησαν ποτέ να φέρουν στο φως της δημοσιότητας για να προστατεύσουν τους υπαίτιους που δυστυχώς φαίνεται ότι αποτελούν τον πυλώνα του πολιτικού συστήματος και χρήζουν «προστασίας».) (Δεν θα συμπεριλάβουμε τα «σκάνδαλα» αφού κάθε μία από τις αιτίες έχει πίσω της ακριβείς αποφάσεις με υπουργικές υπογραφές. Συγκεκριμένες υπογραφές που ταυτοποιούνται με πρόσωπαανάλογα την ημερομηνία.) Όπως θα δείτε μεταφέρουμε τα συμπεράσματα σε απλή γλώσσα, χωρίς κραυγές και αφορισμούς αφού κύριος αποδέκτης είναι όχι το πολιτικό σύστημα αλλά οι Έλληνες πολίτες που έχουν συνηθίσει να ακούν «περίτεχνες αναφορές» γραμμένες από διάφορους «σοφούς».
Τέσσερεις είναι οι κυρίες αιτίες που οδήγησαν την Ελλάδα σ’ αυτό το σημείο με σειρά βαρύτητας.
1. η κακοδιαχείριση των συνταξιοδοτικών ταμείων
2 η κακοδιαχείριση του αναπτυξιακού πυλώνα της οικονομίας
3. η φοροδιαφυγή
4 η χρηματοδότηση των τραπεζών με €43 δισεκατομμύρια
Το σημερινό χρέος της Ελλάδος είναι €300 δισεκατομμύρια.
Η ανάλυση μας δείχνει ότι οι «επιχορηγήσεις» στα συνταξιοδοτικά ταμεία (εκτός των δημοσίων υπάλληλων ) από τον κρατικό προϋπολογισμό, από το 1998 μέχρι το 2009 είναι €104 δισεκατομμύρια.
Με απλά λόγια τα ταμεία που έπρεπε να είναι αυτοχρηματοδοτούμενα από τις εισφορές των εργαζομένων και τις επενδύσεις τους, δεν είχαν και δεν έχουν τους πόρους να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους – συντάξεις, ιατρική περίθαλψη κτλ. Έτσι το κράτος αναγκάστηκε να τα χρηματοδοτήσει. Το 2009 το ποσό της χρηματοδότησης ήταν 30% του προϋπολογισμού. Παράρτημα 1:Αποτελέσματα ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης.
Το παράδοξο είναι ότι φτάσαμε στο σημείο όπου το Έλλειμμα των ταμείων είναι μεγαλύτερο από τους τόκους. Παράρτημα 2 : Χορηγήσεις σε Ασφαλιστικά ταμεία & Τόκοι
Γιατί όμως φτάσαμε ως εδώ;
Είναι πολλές οι αιτίες που τα ταμεία έχουν κυριολεκτικά καταρρεύσει και πιστεύουμε ότι υπεύθυνοι διαχρονικά είναι οι πολιτικοί, διότι ενώ τους εμπιστευτήκαμε να διαχειριστούν με ευθύνη τα λεφτά που ο εργαζόμενος, ο επιχειρηματίας, ο ελεύθερος επαγγελματίας, ο αγρότης τους έδωσε, αντί αυτού χρησιμοποιήθηκαν για πολιτικούς και οικονομικούς αυτοσκοπούς.
- Μεγάλες απώλειες στο Χρηματιστήριο. μια μικρή ομάδα του χρηματοπιστωτικού τομέα σε συνεργασία με τους πολιτικούς υποχρέωσε άπειρους διευθυντές να παίξουν ένα παιχνίδι, όπου οι αντίπαλοι ήταν η ελίτ των διεθνών χρηματιστηριακών οίκων με καταστροφικές συνέπειες για τα ταμεία.( Μία Ελίτ διαχρονικά στο απυρόβλητο. Για κάθε απόφαση όμως υπάρχουν αναλυτικά στοιχεία, ποσά, υπογραφές και ημερομηνίες.)
- Το ίδιο σενάριο σε μικρότερο βαθμό επαναλήφθηκε με τα δομημένα ομόλογα. Ομοίως.
- Δάνεια από τα ταμεία στις Τράπεζες άτοκα ή με 2% όταν τα επιτόκια ήταν 25%. Η πολιτεία διαχρονικά διαμόρφωσε μια επενδυτική πολιτική κομμένη και ραμμένη για το συμφέρων του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος και όχι των ταμείων. (Πάλι κάθε εκχώρηση με υπογραφές, ποσά και ημερομηνίες.)
- Συνταξιοδότηση ατόμων χωρίς εισφορές, πολιτικές αποφάσεις για πελατειακή εξυπηρέτηση.
- Πρόωρες συνταξιοδοτήσεις την δεκαετία του ‘80 και ’00, ομοίως.
Συγχρόνως τα ταμεία έπρεπε να διαχειριστούν και τον κλάδο υγείας, όπου η διαφθορά στα νοσοκομεία και γενικά στο χώρο υγείας ήταν γνωστή. Και σ’ αυτή την περίπτωση κανένα αποτελεσματικό μέτρο δεν εφαρμόστηκε για να σταματήσει την αιμορραγία.
Την ιδία στιγμή η πολιτεία και οι πολιτικοί φάνηκαν αδύναμοι η μάλλον έκλεισαν το μάτι σε χιλιάδες περιπτώσεις κατάχρησης των ταμείων από επιτήδειους, που νόμιζαν ότι με το να κλέψουν τα ταμεία με παράνομες συντάξεις ήταν «έξυπνοι». Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι έκλεβαν τα παιδιά τους;
Και τι έκανε η πολιτεία διαχρονικά; Αντί να στελεχώσουν τα ταμεία με άτομα που θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στα μεγάλα προβλήματα που υπήρχαν- με λίγες εξαιρέσεις -έβαλαν άσχετους και αχυράνθρωπους για να μπορέσουν να κάνουν αυτό που αυτοί ήθελαν. Ρωτήστε κύριε πρόεδρε ποια ποσά χαθήκαν από τα αποθεματικά του ΙΚΑ από το 1998 – 2008.
Κύριε πρόεδρε
Υπάρχει ένα μεγάλο διαχρονικό έγκλημα. Η πολιτεία με δανεισμό €100 δισεκατομμύρια -μέχρι σήμερα -προσπαθεί να καλύψει και συνεχίζει να καλύπτει όλες τις ελλείψεις, παραλείψεις και σκόπιμες πράξεις (κακουργηματικές σε πολλές περιπτώσεις) του μεγαλυτέρου πολιτικοοικονομικού σκανδάλου της μεταπολίτευσης.
Και είναι ακόμα μεγαλύτερο το έγκλημα διότι αντί να το ομολογήσουν – δεδομένου ότι είναι γνωστό προ πολλού – έσπερναν ψεύτικες ελπίδες ότι χρήματα υπάρχουν προσπαθώντας ίσως να καλύψουν τη δικιά τους ενοχή την στιγμή που θα έβγαινε η αλήθεια.
Για τις άλλες αιτίες, το μοντέλο ανάπτυξης, φοροδιαφυγή και δάνεια στις τράπεζες. έχουμε απόψεις και όχι συμπεράσματα, αλλά θα μας κάνετε την τιμή να τις καταθέσουμε μια και έχουμε περάσει αρκετό χρόνο για να τις διαμορφώσουμε.
Η οικονομική ανάπτυξη τις χώρας τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια συγκεντρώθηκε σε έναν η το πολύ δυο κλάδους και αυτή είναι η δεύτερη αιτία του μεγάλου χρέους. Σύνολο €95 δισ. σε «δημόσιες επενδύσεις» ήταν στην πλειονότητα σε μη μελλοντικά παραγωγικές δραστηριότητες – δρόμους, κτίρια, γέφυρες. Παράρτημα 3. Δημόσιες Επενδύσεις
Αυτές οι επενδύσεις αν και δημιουργούσαν αύξηση του ΑΕΠ στη χρονιά που υλοποιούνταν τα έργα δεν είχαν καμία μελλοντική προοπτική. Ενδεικτικό πόσο μονόπλευρες ήταν αυτές οι επενδύσεις, είναι ότι η Ελλάδα ήταν το 2000- 2006 53η στον κόσμο για επενδύσεις στην Έρευνα και Τεχνολογία κάτω από την Μοζαμβίκη. Αυτή είναι η αλήθεια για τη μεγάλη ληστεία που βαφτίστηκε «ισχυρή Ελλάδα».
Έτσι λοιπόν κύριε πρόεδρε δημιουργήσαμε μια οικονομία που δεν παράγει τίποτα. Και οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν. Το 1995 το ΦΠΑ σαν ποσοστό του ΑΕΠ ήταν 13% και σήμερα είναι 10%. Βλέπετε δεν παράγουμε προστιθέμενη άξια.. Το αγοράζουμε και το πουλάμε. Παράρτημα 4. ΦΠΑ & Φόρος Εισοδήματος % ΑΕΠ
Η κύρια αιτία για την αποδυνάμωση της παραγωγικής βάσης είναι κατά την άποψη μας οι πελατειακές σχέσεις των πολιτικών με ένα κλειστό κύκλο οικονομικών παραγόντων που απαιτούσαν το μερίδιο του λέοντα. Μέχρι εδώ τίποτα διαφορετικό από άλλες χώρες. Στη δική μας περίπτωση όμως τα έπαιρναν όλα χωρίς να υπάρχει περίπτωση κάποιος άλλος να μπορεί να ανταγωνιστεί. Ήταν και είναι το μεγαλύτερο από τα «κλειστά επαγγέλματα». Χρησιμοποιώντας στοιχεία της ΕΕ και διεθνές μελέτες σε παρόμοιες περιστάσεις αυτό το μονό- ολιγοπώλιο κόστισε στην οικονομία μας μεταξύ €20- 30 δισεκατομμύρια. (σσΟ: Η πλέον φρικτή διαπίστωση είναι ότι αυτή η «Ελίτ», αυτός ο κλειστός κύκλος ουδέποτε λειτούργησε παραγωγικά για να δημιουργήσει έστω και μία υποδομή δημιουργίας. Πλούτιζε φτιάχνοντας δρόμους και έργα «συγχρηματοδοτούμενα». Πλούτιζε υπερτιμολογώντας τα. Πλούτιζε δίνοντας υπεργολαβίες σε κοινούς μαφιόζους και δουλέμπορους για να εκμηδενίζει το κόστος. Πλούτιζε από την εκμετάλλευση τους. Δεν χρειάστηκε ποτέ να επενδύσει σε έρευνα και ανάπτυξη, αρκούσε η κυριαρχία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με κάθε κόστος και κάθε τρόπο.)
Σημειώστε ότι κάθε παράγοντας βιομηχανικής παραγωγής εξοντώθηκε ή εξαναγκάστηκε σε μεταπρατική λειτουργία προκειμένου να επιβιώσει.
Φυσικά και άλλοι παράγοντες που τους δημιούργησε η πολιτεία συνετέλεσαν σ’ αυτή την συρρίκνωση :
- Γραφειοκρατία φτιαγμένη έτσι που να διώχνει και όχι να έλκει επενδύσεις, καινοτομίες και δημιουργικότητα. Αλλά δεν φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι. Η άποψη μας για τον δημόσιο τομέα είναι ξεκάθαρη. Δημιουργήθηκε γιατί δεν υπάρχει ισχυρός ιδιωτικός τομέας. Όταν ο ιδιωτικός τομέας δεν προσφέρει ευκαιρίες, είναι λογικό για ένα πατέρα να προσπαθήσει να βολέψει το παιδί του στο μόνο «εργοδότη» που υπάρχει, στον πολιτικό. Έτσι οι πολιτικοί αναζητούν εξαρτημένους ψηφοφόρους και οι ψηφοφόροι αναζητούν εξαρτημένους πολιτικούς. Αυτό δημιούργησε έναν γιγάντιο δημόσιο τομέα που έπρεπε να εφεύρει διαδικασίες ώστε να δικαιολόγηση την ύπαρξη του.
- πανεπιστημιακούς που κρατούν ομήρους τα πανεπιστήμια, όπου η μεταφορά έδρας στον απόγονο ήταν και είναι το μόνο μέλημα και έτσι κάτι το καινούργιο ή καλύτερο έπρεπε να εξαφανιστεί
- Και μια Δικαιοσύνη, που στα μάτια όλων και ιδίως των ξένων είναι αυθαίρετη και κατευθυνόμενη
Για την Φοροδιαφυγή την τρίτη αιτία θα ήμαστε σύντομοι γιατί το θεμα είναι απλό. Υπολογίσαμε ότι η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα τα τελευταία 12 χρόνια είναι του ύψους των €70 δισεκατομμυρίων.
Η άποψη μας είναι ότι η φοροδιαφυγή είναι ευθύνη αποκλειστικά και μόνο της πολιτείας. Η λύση στη φοροδιαφυγή είναι απλή. Πρέπει να βασίζεται σε δυο αρχές:
1. να υπάρχει μια αίσθηση δικαίου (όλοι ίσιοι μπροστά στον εφοριακό)
2. και σοβαρές ποινές σε περίπτωση αδικήματος (είτε από τον φορολογούμενο είτε από τον εφοριακό),
Κι’ όμως κανείς πολιτικός όμως δεν την εφάρμοσε. Μάλλον δεν μπορούσαν να εφαρμόσουν ούτε τη μια ούτε την άλλη αρχή, διότι έπρεπε να πάρουν μέτρα εναντίον αυτών που τους υποστήριξαν και τους υποστηρίζουν.
Και κρατήσαμε το πιο παράλογο για το τέλος. Αθόρυβα η πολιτεία έχει δανείσει €43 δισεκατομμύρια στις τράπεζες τους τελευταίους 6 μήνες. Για να κάνει αυτό χρειάστηκε να δανειστεί σαν κράτος τα €43 δισεκατομμύρια. Σε μια νύχτα το χρέος αυξήθηκε 20%. Παράρτημα 5. Χρέος ευρώ και %ΑΕΠ.
Να σας υπενθυμίσω ότι όλες οι περικοπές και οι καινούργιοι φόροι που περιλαμβάνονται στην σύμβαση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπουν αύξηση εσόδων €30 δισεκατομμυρίων συνολικάγια τα επόμενα τρία χρόνια. Τα έχουμε ήδη ξοδέψει και παραπάνω για τις τράπεζες. Και οι μέτοχοι;
Προσπαθήσαμε, κύριε πρόεδρε, να δώσουμε μια απάντηση πώς φτάσαμε μέχρι εδώ. Δυστυχώς την απάντηση μπορεί να σας την είχε δώσει κάθε ένας από τους πολιτικούς που σας επισκέπτεται. Και θα έπρεπε να ήταν η εξής.
«Εάν είχαμε χειριστεί σωστά τα ταμεία συνταξιοδότησης, αν υπήρχε αίσθηση δίκαιου είτε στη φορολογία είτε στην δικαιοσύνη, αν είχαμε κάνει σωστές επενδύσεις και αν δεν είχαμε δώσει δάνεια € 43 δισεκατομμύρια στις τράπεζες το 2009/2010 το χρέος του Ελληνικού κράτους θα ήταν ελάχιστο. Όχι €300 δισεκατομμύρια.
Και θα ήμασταν το παράδειγμα και όχι οι ζητιάνοι. Εμείς κύριε Πρόεδρε είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτή την καταστροφή»
Στο τελευταίο παράρτημα (Παράρτημα 6) δείχνουμε το έλλειμμα της χωράς εάν δεν υπήρχαν επιχορηγήσεις στα ταμεία. Εάν είχαμε βάλει και την φοροδιαφυγή η χώρα έχει πλεόνασμα. Μ’ αυτό θα θέλαμε να τελειώσουμε την επιστολή μας διότι μας επιτρέπει να πούμε με σιγουριά ότι υπάρχει λύση και είναι εφικτή. Ίδη την επεξεργαζόμαστε.
Καταλαβαίνετε ότι εάν συμπεριλάβουμε και τις υποθέσεις που απασχολούν αυτή τη στιγμή τη δικαιοσύνη με αιχμή του δόρατος την εμπλοκή των Γερμανικών εταιρειών και τη ζημία του δημοσίουτότε τα μεγέθη είναι αδιαμφισβήτητα. Δεν το κάνουμε γιατί οι συμβάσεις είναι ακόμη ομιχλώδεις ως προς τα τελικά μεγέθη. Το ίδιο και η περιβόητη σχέση με την Goldman Sachs της οποίας τους όρους ακόμα δε γνωρίζει το Ελληνικό δημόσιο, αφού δεν αναφέρθηκαν ούτε στην περιβόητη απογραφή!
Πλεονασματική λοιπόν η Ελλάδα, χωρίς να υπολογίσουμε ούτε το δυσανάλογο μέγεθος του δημοσίου τομέα, ούτε τη μη εκμετάλλευση των άφθονων φυσικών πόρων.
Χρειάστηκε πραγματικά προσπάθεια για να διολισθήσει μία χώρα σαν την Ελλάδα στα σημερινά μεγέθη. Το μέγεθος του εγκλήματος σας αφήνουμε να το αποτιμήσετε εσείς και οι συνάδελφοι σας. Εμείς πάντως ΔΕΝ θα σταματήσουμε
Μια παράκληση.
Μην αφήσετε να υπογράψουμε συνθήκη με την Τουρκία για τα πετρέλαια. Θα είναι η χαριστική βολή των πολιτικών μας σε μια χώρα που πέτυχε πολλά – αν και με πολλά εμπόδια – χάρη στην δουλειά και υπομονή του ωραιότερου λαού του κόσμου.
Μετά τιμής
Οι Έλληνες Πολίτες ( Ελλάδας και Εξωτερικού)
ΥΓ. Πολλοί πολιτικοί θα πουν, δεν ήξερα ή δεν ήταν ευθύνη μου. Και οι δυο δικαιολογίες δεν ελαφρύνουν τη θέσεις τους. Οι πολιτικοί που πραγματικά πάλεψαν και ζήτησαν το καλό της χώρας μπήκαν στο περιθώριο χωρίς αξιώματα και τίτλους. Και τους αποκαλούν «γραφικούς». Κρίμα. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ
Παράρτημα 1. Αποτελέσματα ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης
