Ένας γυμνός "Βασιλιάς" ονόματι Λαυρέντης Λαυρεντιάδης
Ο άνθρωπος που προσπάθησε να... εξαγοράσει όλη την Ελλάδα
Ο αυτοκράτορας είναι «γυμνός», και δεν είναι πλέον αυτοκράτορας. Ο δρ -όπως αρέσκεται να τον αποκαλούν- Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, τέως συνομιλητής του Μπάρακ Ομπάμα, βασικός χρηματοδότης της προεκλογικής εκστρατείας του ΠΑΣΟΚ το 2009, μαικήνας της τέχνης, μόνιμος κάτοικος εξωτερικού μεταξύ Ζυρίχης και Λονδίνου, τους τελευταίους μήνες βρίσκεται πλέον στο στόχαστρο της Τράπεζας της Ελλάδος και της Αρχής για την καταπολέμηση του βρώμικου χρήματος.
Μετά την αποκάλυψη ότι έχουν μπλοκαριστεί περιουσιακά του στοιχεία για υπεξαίρεση ύψους 51 εκατομμυρίων ευρώ από την Proton Bank, το 31,31% της οποίας αγόρασε στις 30 Δεκεμβρίου του 2009 έναντι 70.5 εκατομμυρίων ευρώ, καταγράφονται πλέον και οι λεπτομέρειες για...
τα όσα του καταλογίζονται.
Σύμφωνα με νέο δημοσίευμα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, της οποίας το 9.62% είχε εξαγοράσει από το Χ.Α. προ μηνών ο επιχειρηματίας, «στην Τράπεζα της Ελλάδος είχαν φθάσει από τις 2 Μαρτίου 2010 στοιχεία που έχρηζαν περαιτέρω διευκρινίσεων για τις ακριβείς πηγές προέλευσης των χρηματικών μέσων με τα οποία ο κ. Λαυρεντιάδης απέκτησε τον έλεγχο της Proton Bank.
Ο κ. Λαυρεντιάδης, δύο μήνες μετά την αγορά των μετοχών της Proton Bank επαναγόρασε τη Νεοχημική αντί 149 εκατ. ευρώ. Στις 2/3/2010 οι ελεγκτές της ΤτΕ έγραφαν ότι το τίμημα για την απόκτηση της Proton «καταβλήθηκε διαμέσου διαφόρων τραπεζών και εταιρειών του ομίλου και συμπερασματικά φαίνεται ότι πηγή προέλευσης του τιμήματος αποτελούν τα δάνεια». Οι ίδιοι γράφουν επίσης ότι: «...οι λογαριασμοί του Λ.Λ. στις τράπεζες συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με λογαριασμούς των εταιρειών Blue Island Properties. Dall, WGR Worldwide, WGR Global, WGR Universal, ELFE, Alapis και ΒΦΛ. Μεταξύ των λογαριασμών αυτών γίνεται διακίνηση μεγάλων ποσών, χωρίς προφανή σκοπό, με σκοπό να καθίσταται δυσχερής η αντιστοίχιση των πραγματικών εκροών με τις εισροές».
Πάντως, ο ίδιος ο επιχειρηματίας σε ανακοίνωση την οποία εξέδωσε χθες, επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Η επικοινωνιακή εκμετάλλευση της φερόμενης ανάμιξης του κ. Λαυρέντη Λαυρεντιάδη σε υπόθεση που διερευνά η Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, συνιστά άθλια επίθεση από σύμπλεγμα συμφερόντων που επιδιώκει να ελέγξει τις εξελίξεις στον τραπεζικό χώρο σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο. Η επιχειρηματική δραστηριότητα του κ. Λαυρεντιάδη κινήθηκε πάντα με απόλυτη νομιμότητα. Ο κ. Λαυρεντιάδης αρνείται κατηγορηματικά την οποιαδήποτε κατηγορία και ανάμειξή του σε σχετικές ενέργειες τις οποίες και χαρακτηρίζει ως ανυπόστατες και άκρως συκοφαντικές.
Ο κ. Λαυρεντιάδης δεν θα παραμείνει θεατής στην εξέλιξη της υπόθεσης αυτής, θα συνεργαστεί απολύτως με τις αρμόδιες Αρχές προκειμένου να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση όπου ενεπλάκη το όνομά του και επιφυλάσσεται παντός νομίμου δικαιώματός του, προκειμένου οι συκοφάντες και όσοι κρύβονται πίσω από αυτούς, να πάρουν την απάντηση που τους αξίζει.»
Από τα ψηλά στα χαμηλά
Την εποχή της μεγάλης του δόξας ο κ. Λαυρεντιάδης είτε προσωπικά είτε μέσω εταιρειών στις οποίες συμμετείχε ο στενός του συνεργάτης Πέτρος Κυριακίδης είχε εξαπλωθεί σε ένα πλέγμα ΜΜΕ με εξαγορές -συνήθως προβληματικών και ζημιογόνων- μέσων, ενώ συζητήθηκε πολύ το ενδεχόμενο αγοράς του Ολυμπιακού αφού προηγουμένως είχε αγοραστεί το 50% της εταιρείας που εκμεταλλεύεται το στάδιο Καραϊσκάκη από τον επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη.
Η σημαντικότερη κίνησή του στο χώρο των ΜΜΕ ήταν η εξαγορά σημαντικού ποσοστού της εταιρείας Πήγασος από την οικογένεια Μπόμπολα, μέσω της οποίας ο επιχειρηματίας ήθελε να αποκτήσει και πρόσβαση στο Mega.
Από εκεί και πέρα συζητήθηκε πολύ η προσπάθεια επιθετικής εξαγοράς της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" που αντιμετωπίστηκε σθεναρά από την κυρία Μάνια Τεγοπούλου.
Στο κύκλο των ευρύτερων συμφερόντων του κ. Λαυρεντιάδη βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια με τον ένα ή άλλο τρόπο η αγγλόφωνη εφημερίδα Athens News και το περιοδικό Free από τον όμιλο Λαμπράκη. Οι εφημερίδες Espresso και Ισοτιμία καθώς και μια σειρά περιοδικών από τον όμιλο Βαρδινογιάννη, ο ραδιοφωνικός σταθμός Flash και το κανάλι TV Magic από τον κ. Σωκράτη Κόκκαλη, το 49% της εφημερίδας Veto, η εφημερίδα Σφήνα, το κανάλι 10 από τον δημοσιογράφο Γιώργο Τράγκα, μειοψηφικό πακέτο του Σκάι, κ.λπ.
Τους τελευταίους μήνες όμως άρχισε η... υποχώρηση. Πολλά από τα ΜΜΕ αυτά έκλεισαν ή πουλήθηκαν όταν ο κ. Λαυρεντιάδης αποχώρησε από την Ελλάδα.
Who is who
Ποιος είναι όμως πραγματικά αυτός ο άνθρωπος ο οποίος από πολλούς χαρακτηρίζεται ως διάττων αστέρας στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου;
Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης είναι ένας αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας ο οποίος στα 18 του χρόνια ανέλαβε -μετά το θάνατο του πατέρα του Βασίλη- τις τύχες της σχετικά μικρής εταιρείας Νεοχημική, με έδρα το Αιγάλεω. Αντιμετώπισε -και αντιμετωπίζει ακόμα- μια σοβαρή ασθένεια, η οποία ονομάζεται νεανική ρευματοειδής αρθρίτιδα την οποία, όπως λέγεται, τον βοήθησε να αντιμετωπίσει ο κ. Πέτρος Κυριακίδης.
Σταθερά και με σωστές κινήσεις, η εταιρεία του (διανομή χημικών προϊόντων) άρχισε να αναπτύσσεται και να μεγαλώνει. Εξαγόρασε αρκετές επιχειρήσεις, όπως η Hoechst και η Henkel και τελικά μπήκε στο Χρηματιστήριο το 2003. Δυο χρόνια αργότερα, πακέτα μετοχών της εταιρείας άρχισαν να μεταβιβάζονται σε ξένους θεσμικούς. Το 2008, η Νεοχημική πουλήθηκε στην Carlyle Group αντί 700 εκατ. ευρώ, με την τιμή τής μετοχής να φτάνει τα 19 ευρώ, την ώρα που είχε εισαχθεί αρχικά στο Χρηματιστήριο με τιμή 1,39 ευρώ.
Η Alapis
Από το 2005, ασχολήθηκε και με τον ιδιαίτερα επικερδή κόσμο των φαρμάκων, όταν συγχώνευσε τέσσερις μικρές εταιρείες (Veterin, ΕΒΙΚ, Lamda Detergent και Elpharma) για να δημιουργήσει την Alapis. Δυο χρόνια μετά, εκταμίευσε 800 εκ. ευρώ από την αγορά, κάνοντας έναν κύκλο εξαγορών, κάτι που μετέτρεψε την Alapis στην πιο κερδοφόρα εταιρεία του κλάδου για το 2008 με τζίρο στο 1 δισ. ευρώ. Με την πώληση της Νεοχημικής, όλοι οι ξένοι επενδυτές (Sal Openheim, Satander, Fortis), που ήταν μέτοχοι, μεταπήδησαν στην Alapis, αγοράζοντας πακέτα από τον κ. Λαυρεντιάδη, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τη ρευστότητά του.
Στο τέλος του 2008 ο κ. Λαυρεντιάδης ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από τη θέση του προέδρου της Alapis για να ιδρύσει μαζί με άλλους επιχειρηματίες και θεσμικούς επενδυτές private equity fund, που επιχειρεί από το Λονδίνο. Το fund με την επωνυμία, Lamda Partners, επενδύει κυρίως στην Ελλάδα κυρίως στους κλάδους της υγείας, της βιομηχανίας και του real estate. Εβαλε αρχικά 100 εκ. ευρώ για να καλύψει το δικό του μερίδιο, όμως είναι αλήθεια ότι δέχτηκε "πυρά", καθώς θεωρήθηκε ότι εγκατέλειψε την εταιρεία του. Ο ίδιος απέκρουσε τους ισχυρισμούς εκείνους, λέγοντας τότε ότι η διοικητική ομάδα παραμένει κανονικά και ο ίδιος κατέχει μέχρι σήμερα πάνω από το 22% της εταιρείας.
Συνομιλητής του Ομπάμα
Στις 7 Νοεμβρίου 2006, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης ανακηρύχθηκε ως επιχειρηματίας της χρονιάς στην τελετή των πρώτων ελληνικών βραβείων του διαγωνισμού «Entrepreneur of the Year».
Λίγους μήνες αργότερα το «think tank center for Strategic and International Studies (CSIS)» ανακοίνωνε την ίδρυση της «Εδρας Μελετών Νοτιοανατολικής Ευρώπης Λαυρέντη Λαυρεντιάδη» στην Ουάσινγκτον, με πρώτο διευθυντή της έδρας τον Janusz Bugajski, διευθυντή του Προγράμματος «Νέες Ευρωπαϊκές Δημοκρατίες» του CSIS.
Ο δρ Λαυρέντης Λαυρεντιάδης όπως διαρρεόταν από τον ίδιο ήταν συνομιλητής του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Ομπάμα και τακτικός συνομιλητής του εκάστοτε Αμερικανού πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα. Δεν είναι τυχαία άλλοτε η τοποθέτηση του τέως πρέσβη των ΗΠΑ Ντάνιελ Σπέκχαρντ στη θέση του προέδρου στην Proton Bank.
Χρηματοδότης του ΠΑΣΟΚ
Είναι γνωστό στους παροικούντες ότι στις εκλογές του 2009 ο κ. Λαυρεντιάδης, ο οποίος παραδοσιακά διατηρούσε κάλες σχέσεις με τη Ν.Δ., υπήρξε ο βασικός χρηματοδότης της προεκλογικής καμπάνιας του ΠΑΣΟΚ, καλύπτοντας όπως λένε οι φήμες το 80% των προεκλογικών εξόδων του σημερινού κυβερνώντος κόμματος. Ακόμη λέγεται ότι διατηρούσε έως το 2010 εξαιρετικές σχέσεις με τον τότε υπουργό Επικρατείας Χάρη Παμπούκη, τον σημερινό διοικητή του ΙΚΑ Ροβέρτο Σπυρόπουλο και τον σύμβουλο του Γιώργου Παπανδρέου, Νίκο Αθανασάκη.
Είναι μάλιστα αξιομνημόνευτη η εκδήλωση που διοργάνωσε τον Ιανουάριο του 2010 στην Αίγλη του Ζαππείου ο Λεωνίδας Κύρκος για να ζητήσει τη σύγκλιση των δυνάμεων της αριστεράς με τα κόμματα του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Η παρουσία του πρωθυπουργού μπορεί να έκλεψε την παράσταση αλλά οι προσεκτικοί παρατηρητές σημείωσαν την άνεση με την οποία κινήθηκε ο κ. Λαυρεντιάδης ανάμεσα στα μέλη μιας συγκέντρωσης η οποία φαινομενικά δεν θα του ταίριαζε. Ισως βοηθούσε και το γεγονός ότι ένας εκ των στενότερων φίλων και συνεργατών του κ. Κύρκου, ο Θεόδωρος Ασημακόπουλος αποτελούσε και συνεργάτη του κ. Λαυρεντιάδη στη διοίκηση της Proton Bank. Παλαιότερα δε υπήρξε άτυπος σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Παιδείας λόγω και των στενών σχέσεων που διατηρούσε ο σημερινός πρωθυπουργός με τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο με τον οποίο ο κ. Ασημακόπουλος είχε από κοινού την εταιρεία τηλεοπτικών παραγωγών Theassis. Οπως λένε οι φήμες ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης ήταν μέσω του κ. Ασημακόπουλου ο οργανωτής και χορηγός της βραδυάς.
Οι σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ ατόνησαν όταν ο επιχειρηματίας άρχισε σταδιακά να αποσύρεται από το προσκήνιο αφού στο μεταξύ είχε ασκήσει πιέσεις στο πολιτικό σύστημα για να διασφαλίσει αντιπαροχές για την προεκλογική του στήριξη.
Μαικήνας της τέχνης
Μανιώδης συλλέκτης έργων τέχνης, ο ίδιος, έγινε γνωστός και για τις χορηγίες του σε αρκετές εκδηλώσεις οι οποίες λαμβάνουν χώρα στο Μουσείο Μπενάκη, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, στο Μέγαρο Μουσικής, καθώς και στο Ιδρυμα Καραμανλή.
Η αναχώρηση για Λονδίνο - Ζυρίχη
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η μετακόμιση του επιχειρηματία, αρχικά στο Λονδίνο και σήμερα στη Ζυρίχη, είχε να κάνει και με τις ανησυχίες του για τη ζωή του, εξ ου και η μετεγκατάσταση της συζύγου του και των δύο παιδιών του στην Αγγλία. Την εκδοχή αυτή αντικρούουν οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του και αναφέρουν ότι έτσι κι αλλιώς ο κ. Λαυρεντιάδης βρισκόταν το μισό χρόνο της ζωής του μέσα σε ένα αεροπλάνο και ότι επρόκειτο για απόφαση που ελήφθη όχι κάτω από συνθήκες πίεσης αλλά για πρακτικούς λόγους.
Η αναχώρηση ήρθε λίγο μετά την αποχώρηση του κ. Λαυρεντιάδη από την εισηγμένη φαρμακοβιομηχανία Αlapis, τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου. Τότε ανακοινώθηκε στο Χ.Α. ότι ο κ. Λαυρεντιάδης περιόρισε τη συμμετοχή του στην Αlapis από 21,325% σε 6,119%. Αγοραστής του 15,206% και νέο αφεντικό στην Αlapis ήταν ο συνέταιρός του στη Lamda Ρartners (επενδυτικό fund με έδρα το Λονδίνο) κ. Μάριο αλ Τζεμπούρι. Ο κ. Λαυρεντιάδης τα τελευταία δύο χρόνια δεν συμμετείχε στο διοικητικό συμβούλιο της Αlapis.
Είχε επικεντρωθεί στη διαχείριση του fund της Lamda Ρartners, το οποίο έχει υπό τον έλεγχό του τις εταιρείες Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων και Νεοχημική. Το γεγονός όμως ότι πλέον η μόνιμη κατοικία του κ. Λαυρεντιάδη θα είναι το Λονδίνο- έχει μετακομίσει εκεί η οικογένειά του- και η Ζυρίχη, σε συνδυασμό με τις φήμες περί προβλημάτων στις εταιρείες του ομίλου στην Ελλάδα, δημιούργησε ερωτήματα στην αγορά και ανησυχία στις τάξεις των επενδυτών, κάτι που αποτυπώθηκε και στην αρνητική πορεία της μετοχής της Αlapis. Η εταιρεία με 1 δισ. ευρώ τζίρο έχει πλέον κεφαλαιοποίηση μόλις 146 εκατ.ευρώ.
Σήμερα, αρκετούς μήνες μετά, ενώ η συμπαθής φυσιογνωμία του κ. Λαυρεντιάδη λείπει από τα δεκάδες gala στα οποία συμμετείχε κάθε εβδομάδα, κανείς δεν γνωρίζει αν ισχύει, για τον ίδιο, η απάντηση «όριό μου είναι... ο ουρανός» που είχε δώσει σε κάποιον ο οποίος τον είχε ρωτήσει έως που θα φτάσει.
Από parapolitika
Ταπεινωμένοι και Καταφρονημένοι
Δυο χρόνια έκλεισε το σοσιαλιστικό αντιεξουσιαστικό κόμμα στην κυβέρνηση. Με αφορμή αυτήν την επέτειο χιλιάδες εργαζόμενοι για να εκδηλώσουν την χαρά τους προχωρούν σε διάφορα events, όπως καταλήψεις υπουργείων.
Στα δύο αυτά χρόνια η χώρα έκανε άλματα προς το παρελθόν. Μέχρι πρότινος το ταξίδι στο παρελθόν ήταν μια υπόθεση της επιστημονικής φαντασίας. Το ΠΑΣΟΚ όμως το έκανε πραγματικότητα.
Βρισκόμαστε ήδη στην δεκαετία του ΄50 και τρέχουμε ολοταχώς προς τα πίσω. Είναι ζήτημα δύο – τριών δόσεων για να φτάσουμε στις συνθήκες του 19ου ή και του 18ου αιώνα.
Εκτός από την επέτειο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία σήμερα είναι και η παγκόσμια μέρα των ζώων.
Ειδικά γιορτάζουν οι κότες, οι λαγοί, τα πρόβατα –ψηφοφόροι, οι χάνοι και τα γομάρια.
Εδώ και αρκετό καιρό συζητείται το σχέδιο να μείνει χωρίς χρήματα το κράτος ώστε να κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών με έναν διπλό στόχο. Να δουν τις πιθανές αντιδράσεις των πειραματόζωων και δεύτερον με το όπλο της στάσης πληρωμής μισθών και συντάξεων να κάμψουν τις όποιες αντιδράσεις...
απέναντι στο τελειωτικό χτύπημα ενάντια στην χώρα και στους πολίτες της.
Και αυτή η εποχή είναι η πιο κατάλληλη. Δεν κινδυνεύουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Αυτό για όσους αφελείς πιστεύουν ότι η κυβέρνηση παίρνει δανεικά για την Ελλάδα…
Ο υπερφίαλος Μπένι δήλωσε ότι είναι έτοιμος να δεχθεί την όποια ταπείνωση για να σώσει την Ελλάδα. Προφανώς δεν έχει καταλάβει την πραγματική ταπείνωση. Όταν θα φυγαδεύεται μεταμφιεσμένος σε Μπένι Χιλ για να σωθεί από την οργή των πολιτών.
Δεν θα γίνουμε Ινδία είπε ο Γιωργάκης. Φυσικό είναι. Τέτοιους υψηλούς στόχους είναι άτοπο να τους βάζεις.
Η τρόικα ζήτησε την κατάργηση της σύμβασης που προβλέπει τον κατώτερο μισθό. Καλά είναι. Θα μπορούσαν να ζητήσουν την κατάργηση γενικώς του μισθού. Εκτός και αν θα είναι το μέτρο για την επόμενη δόση.
Ο Γιωργάκης είναι κουρασμένος και έτοιμος να παραιτηθεί, έγραψαν οι Financial Times. Ο Γιωργάκης απάντησε αμέσως λέγοντας ότι αυτά είναι ελληνικά ομόλογα. Συγγνώμη, σκουπίδια, είπε. Μικρή έως ασήμαντη η διαφορά.
Εξάλλου ο Γιωργάκης γυμνάζεται καθημερινώς. Τελευταία ασκείται σε ένα καινούριο άθλημα: το πήδημα του λαού.
Αφού, ακόμα και ένα παιδί του δημοτικού, καταλαβαίνει ότι η μείωση των μισθών και η αύξηση της φορολογίας ανακυκλώνει την ύφεση και μεγαλώνει το πρόβλημα, γιατί η κυβέρνηση και η τρόικα επιμένουν σε αυτήν την πρακτική;
Ο προφανής στόχος είναι να υπάρχει ένα φθηνό και φοβισμένο εργατικό δυναμικό. Παράλληλα γίνεται και ένα πείραμα για να δουν τις αντοχές της μάζας καθώς ακολουθούν και άλλες χώρες.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο στοιχείο. Ένας εξαθλιωμένος λαός, χωρίς προοπτική, χωρίς τα απαραίτητα για την επιβίωση χειραγωγείται εύκολα και δεν έχει καθόλου αντιστάσεις.
Έτσι μπορεί εύκολα μια ξεπουλημένη κυβέρνηση να ξεπουλήσει τον πλούτο της χώρας. Την δημόσια περιουσία, τον ορυκτό πλούτο, να δημιουργήσει ζώνες εκμετάλλευσης όπου οι Γερμανοί ως σύγχρονοι αποικιοκράτες χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν θα εκμεταλλεύονται την ηλιακή και αιολική ενέργεια.
Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Σε μια συζήτηση που έκανε το ΕΠΑΜ, ένα κίνημα που δημιούργησε ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης, υπήρξε μια αναφορά σε κάτι τρομακτικό. Είπε ο Καζάκης ότι πιθανόν να σχεδιάζεται να δημιουργηθεί στην Θράκη ένα εργοστάσιο το οποίο θα υποδέχεται τα πυρηνικά και ραδιενεργά απόβλητα για να τα επεξεργάζεται.
Δηλαδή να έχουμε στην χώρα μας έναν σίγουρο καρκινογενή παράγοντα. Και στο όνομα της προσδοκίας ενός κουτσουρεμένου μισθού δεν θα αντιδράσει κανείς.
Αν υπάρχει πράγματι ένα τέτοιο σχέδιο, είναι πραγματικά τρομακτικό. Και θα είμαστε συνένοχοι αν καταδικάσουμε τα παιδιά μας να ζουν παρέα με τον καρκίνο.
Για την πτώχευση της Ελλάδας την μικρότερη ή καθόλου ευθύνη την έχουν αυτοί που καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα. Τα λαμόγια και οι πολιτικοί την βγάζουν καθαρή.
Α! θα αναλάβουν κάποια στιγμή την πολιτική ευθύνη. Ε, ας κάνουν και καμιά ΕΔΕ να ησυχάσουμε.
Προσοχή: Το ναρκωτικό τροϊκανίνη σκοτώνει. Σταματήστε τις δόσεις τώρα.
Μικρός Φωκίων
Να ζήσεις ΠαΣοΚ μου και χρόνια πολλά
στο σβέρκο μας κάθισες να τρώμε σκατά
παντού σκορπίζεις εξαθλίωση και τρόμο
και την χώρα ξεπούλησες χωρίς αιδώ και φόβο.
Του χρόνου νεκρό
σκατά στο λάκκο σου
ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ
Ασήκωτο το βάρος της διακυβέρνησης
Δεν νομίζω ότι υπάρχει
τούτη την ώρα πολίτης που μπορεί να υποστηρίξει ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου
πιστεύει σ' αυτό που έχει υποσχεθεί να κάνει.
Ο πρωθυπουργός είναι
σκιά του εαυτού του. Δίνει την εντύπωση ότι έχει περιέλθει σε κατάσταση
μελαγχολίας. Ούτε τη στοιχειώδη υποχρέωσή του προς έναν καθημαγμένο και
απελπισμένο λαό δεν δείχνει ικανός να εκπληρώσει. Σε συνθήκες πολέμου -δική του
είναι η περιγραφή- το «στράτευμα», εκτός από σχέδιο και εφόδια, έχει ανάγκη από
έναν ηγέτη που θα το εμψυχώσει και θα του δώσει ελπίδα και προοπτική νίκης. Τα
εφόδια λείπουν, σχέδιο δεν υπάρχει και ο αρχιστράτηγος συμπεριφέρεται σαν να...
έχει συμφιλιωθεί με
την ήττα.
Ο αντιπρόεδρος της
κυβέρνησης, ο οποίος δήλωνε ότι αποφάσισε να πάρει τη θέση του υπουργού
Οικονομικών για να προσφέρει στη χώρα και την παράταξη αποδεχόμενος τον κίνδυνο
να θυσιάσει το πολιτικό μέλλον του, δεν μπορεί να πείσει. Οι ρητορικές
δεξιότητές του και η ικανότητά του να παρουσιάζει το επαχθές ως σωτήριο και
αυτονόητο δοκιμάζονται στη σκληρή πραγματικότητα και συντρίβονται.
Οι υπουργοί όταν δεν
τσακώνονται για το ποιος είναι πιο συνεπής, λιγότερο νεοφιλελεύθερος, πιο
επιδέξιος στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, περισσότερο ανθεκτικός στις
πιέσεις, όταν δεν σπαταλούν την όποια ενεργητικότητά τους για να σκεφτούν με
ποιον τρόπο θα είναι παρόντες και πολιτικά «αρτιμελείς» την επόμενη μέρα,
αποφεύγουν να πράξουν το καθήκον τους, να εφαρμόσουν δηλαδή τις πολιτικές που
ψήφισαν στα υπουργικά συμβούλια.
Κρύβονται, αφήνοντας
τα προβλήματα που αναφύονται στο χώρο ευθύνης τους να κακοφορμίζουν,
καθυστερούν να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει και οι δύο-τρεις
που προσπαθούν αισθάνονται ως οι ηλίθιοι της υπόθεσης και έχουν αρχίσει να
φλερτάρουν με τη φυγή για να γλιτώσουν ό,τι τους έχει απομείνει από το πολιτικό
κεφάλαιό τους.
Οι βουλευτές του
κόμματος βρίσκονται ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά: από τη μια τους
προειδοποιούν ότι αν δεν πουν «ναι σε όλα» θα είναι υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία
της χώρας και από την άλλη, οι ψηφοφόροι τους κατηγορούν ότι έχουν προδώσει τις
αρχές τους. Κόμμα δεν υπάρχει. Η λειτουργία του έχει περιοριστεί στα όρια των
κεντρικών γραφείων του. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι δεν διανοούνται να
κυκλοφορήσουν χωρίς αστυνομική προστασία, τα κομματικά στελέχη ντρέπονται να
δηλώσουν την ιδιότητά τους. Ακόμη και σε κοινωνικές εκδηλώσεις δεν μπορούν να
παραβρεθούν. Τόσο δύσκολα δεν ήταν τα πράγματα ούτε το 1989, τότε που η δεξιά,
η αριστερά, τα μέσα ενημέρωσης και η μισή κοινωνία φώναζαν «κάτω οι κλέφτες του
ΠΑΣΟΚ!».
Οι δημοσκοπήσεις είναι
ο αψευδής μάρτυρας. Πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ δεν ξεπερνά το 16% στην πρόθεση ψήφου.
Πρώτη φορά παρατηρείται τέτοιας έκτασης αποσυσπείρωση του εκλογικού ακροατηρίου
του. Πρώτη φορά εν ενεργεία πρωθυπουργός στο μέσον της θητείας του χάνει κατά
κράτος από τον υποψήφιο πρωθυπουργό στην καταλληλότητα για τη διοίκηση της
χώρας.
Ο Κ. Σημίτης, ακόμη
και την εποχή που η Ν.Δ. είχε περάσει μπροστά περίπου οκτώ μονάδες (2003),
εθεωρείτο καταλληλότερος του Κ. Καραμανλή. Ο Κ. Καραμανλής έχασε την πρωτιά από
τον Γ. Παπανδρέου στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία μόλις ένα μήνα πριν
από τις εκλογές του 2009 και ενώ όλα συνηγορούσαν υπέρ του εκλογικού θριάμβου
του ΠΑΣΟΚ.
Οι δημοσκόποι λένε ότι
το κόμμα που κυβερνά μπορεί να ελπίζει στην ανάκαμψη, έστω και αν υπολείπεται
σε όλους τους δείκτες, εφόσον ο αρχηγός του κρατά το προβάδισμα έναντι του
αντιπάλου του. Αν η κατάσταση μεταβληθεί και σ' αυτό το πεδίο, τότε έχει
αγγίξει το «σημείο μηδέν» και μόνο ένα θαύμα μπορεί να αποτρέψει το μοιραίο.
Ο δικαιολογητικός
αντίλογος από την πλευρά της κυβέρνησης οργανώνεται γύρω από δύο επιχειρήματα:
Οι συνθήκες στη χώρα είναι πρωτόγνωρες και, συνεπώς, είναι λογικό να υπάρχει
κλίμα δυσφορίας. Επίσης, η φερόμενη ως εναλλακτική λύση εξουσίας (Ν.Δ.), παρά
το γεγονός ότι χαϊδεύει αφτιά, δεν έχει καταφέρει να πείσει. Σωστά είναι όλα
αυτά. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει: Μπορεί μια κυβέρνηση που παραπαίει, που δεν
πιστεύει στον εαυτό της, με έκδηλα τα εκφυλιστικά συμπτώματα, να συνεχίσει να
σηκώνει το βάρος της διακυβέρνησης; Η απάντηση είναι προφανής: Οχι. Για το καλό
της χώρας, αλλά και της παράταξης που εκπροσωπεί.
Το θλιβερό τάνγκο Βενιζέλου
Του Δημήτρη
Ο
κ. αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Ε. Βενιζέλος στην
πρόσφατη συνέντευξή του αναρωτήθηκε: «Υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας πολίτης που
πιστεύει ότι μπορούσαμε χωρίς κίνδυνο για τη χώρα, χωρίς δραματικό κίνδυνο
για τις περιουσίες, τις δουλειές, τα εισοδήματα και τις προοπτικές των Ελλήνων,
να πάρουμε άλλες αποφάσεις, πιο φιλικές, λιγότερο δύσκολες και δεν τις
παίρνουμε;»
Προσωπικά
αναρωτιόμαστε αν σήμερα υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας πολίτης που πιστεύει ότι
ο κ. Βενιζέλος και η κυβέρνησή του λένε την αλήθεια. Υπάρχει έστω και ένας που
πιστεύει ότι αυτές οι απανωτές αποφάσεις στραγγίσματος του μέσου ελληνικού
νοικοκυριού και της ελληνικής οικονομίας θα μας σώσουν από την επίσημη
πτώχευση; Υπάρχει έστω και ένας αφελής που σήμερα να πιστεύει ότι υπάρχει
μέλλον για τη χώρα ακολουθώντας αυτό τον μονόδρομο που σε κάθε βήμα του
αποδεικνύεται καταστροφικός;
Θυμάται
άραγε κανείς τις δηλώσεις του κ. Παπανδρέου πριν από κάμποσους μήνες, που μας
έλεγε ότι τα συνέρια αναδιάρθρωσης, σαν κι αυτό που μας επιβλήθηκε με τις αποφάσεις
της 21ης Ιουλίου, ισοδυναμούν με καταστροφή της χώρας; Σε συνέντευξή του στη
γαλλική εφημερίδα «Le Figaro » (15.11.10) ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου
έλεγε για ένα πιθανό σενάριο αναδιάρθρωσης με «κούρεμα» του δημόσιου χρέους:
«Αυτό το σενάριο δεν συζητείται καν. Θα είναι καταστροφή για τους Έλληνες
πολίτες, δεδομένων των θυσιών στις οποίες συναίνεσαν» και τόνιζε ότι θα είναι
και «καταστροφή για την εμπιστοσύνη προς την Ευρώπη και το ευρώ». Και γεμάτος
με προσποιητή αυτοπεποίθηση εξακολουθούσε: «Συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση.
Διαψεύσαμε, ήδη, όσους υποστήριξαν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να τακτοποιήσει
τους λογαριασμούς της. Συνεχίζεται η προσπάθειά μας».μπα μάγκες
Τότε
ο πρωθυπουργός το έπαιζε και τζάμπα μάγκας απέναντι στη Μέρκελ, η οποία δήλωνε
ότι η Γερμανία ήθελε να δει συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα στο κόστος μιας
πιθανής αναδιάρθρωσης του χρέους της Ελλάδας. Αυτό που υπονοούσε η Μέρκελ το
είδαμε να συμβαίνει με τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, οι οποίες βασίζονται σε
μια συμφωνία για εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων (PSI) με συμμετοχή ιδιωτικών
τραπεζών και φαινομενικό «κούρεμα» κατά 21%. Όμως την εποχή εκείνη ο κ.
Παπανδρέου καυτηρίαζε τη στάση του Βερολίνου και την πρόταση για συμμετοχή
τραπεζών και επενδυτών στον μηχανισμό στήριξης κρατών - μελών της ευρωζώνης,
προειδοποιώντας ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και στη χρεοκοπία
μίας χώρας - μέλους. «Η γερμανική κυβέρνηση έχει υποστηρίξει ότι οι τράπεζες,
που χρηματοδοτούν χώρες με υψηλά επίπεδα χρέους, θα πρέπει να είναι έτοιμες να
αναλάβουν το κόστος μιας πιθανής στάσης πληρωμών... Η θέση αυτή δημιούργησε
έναν κύκλο υψηλότερων επιτοκίων για χώρες που φάνηκε ότι ήσαν σε δυσχερή θέση,
όπως η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία» παρατήρησε ο κ. Παπανδρέου και πρόσθεσε στον
ίδιο τόνο: «Θα μπορούσε να δημιουργήσει μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία...
Είναι σαν να λες σε κάποιον που βρίσκεται σε δεινή θέση, ότι του αυξάνεις το
φορτίο που έχει να σηκώσει». («Εξπρές», 16.11.10).
Τα
θυμάται αυτά κανείς; Τις θυμούνται αυτές τις δηλώσεις η κυβέρνηση και ο κ.
Παπανδρέου σήμερα; Πώς γίνεται κι αυτό ακριβώς που ισοδυναμούσε με απόλυτη
καταστροφή τότε, αποτελεί την καλύτερη δυνατή λύση σήμερα; Πότε μας κορόιδευαν;
Τι διαφορετικό από αυτό που καταδίκαζε και απευχόταν τότε ο κ. Παπανδρέου
είναι οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου;
Θυμάται
κανείς τις απανωτές δηλώσεις του προηγούμενου υπουργού οικονομικού κ.
Παπακωνσταντίνου ότι «η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας θα ήταν καταστροφή
για την ευρωζώνη» («Κέρδος», 16.9.10); Και τόνιζε: «Είναι εντελώς εκτός συζήτησης
η αναδιάρθρωση. Θα ήταν καταστροφή... Θα είχε επιπτώσεις στην ευρωζώνη… Ο
λόγος που οι αγορές δεν έχουν ακόμη ανταποκριθεί, είναι ότι περιμένουν να δουν
αν μπορούμε να μείνουμε εντός της πορείας μας». Κι έτσι έπραξαν. Όσο
περισσότερο έμενε εντός πορείας η κυβέρνηση τόσο περισσότερο βυθιζόταν το καράβι,
τόσο περισσότερο αύξαναν οι πιέσεις των αγορών. Φτάσαμε στο σημείο τα ελληνικά
ομόλογα να πληρώνουν ασφάλιστρα έναντι κινδύνου για χρεοκοπία τα υψηλότερα από
την εποχή που επινοήθηκαν τα CDS. Τελικά, για ποιον δούλευε και δουλεύει αυτή
η κυβέρνηση; Πότε θα τελειώσει αυτή η κοροϊδία;
Πότε
θα λογοδοτήσει κάποιος για όλα αυτά; Θυμάστε τον πρωθυπουργό που σε συνέντευξή
του στον κατεξοχήν εκπρόσωπο του γερμανικού κιτρινισμού, την «Bild»
(24.11.11), δήλωνε ανερυθρίαστα: «Σας υπόσχομαι ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει
και το τελευταίο σεντ»; Αυτή τη διαβεβαίωση έδινε ο τζάμπα μάγκας πρωθυπουργός
στη μακροσκελή συνέντευξή του, υπό τον τίτλο: «Στοιχηματίζετε ότι δεν θα
πληρώσετε ποτέ τα χρέη σας, κ. Παπανδρέου;». Ο πρωθυπουργός επισημαίνει ότι «η
ελληνική οικονομία έχει μεγάλη δυναμική
και
αυτή τη στιγμή βιώνει μία πραγματική έκρηξη των εξαγωγών της, χάρη στις
διαρκείς δομικές μεταρρυθμίσεις και τις θυσίες που υπέστη ο ελληνικός λαός την
προηγούμενη χρονιά και συνεχίζει να υφίσταται».Όλα στους τοκογλύφους
Πού
πήγε αυτή η «μεγάλη δυναμική» της ελληνικής οικονομίας με την «πραγματική
έκρηξη των εξαγωγών της» – η οποία είναι δημιούργημα του γνωστού ταλέντου του
κ. Γεωργίου, προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, στη στατιστική μεθοδολογία – αλλά και η
απόδοση των «δομικών μεταρρυθμίσεων» και των θυσιών «που υπέστη ο ελληνικός
λαός την προηγούμενη χρονιά και συνεχίζει να υφίσταται»; Τι απέγιναν όλα αυτά;
Τίποτε. Απλώς ήταν λόγια του αέρα. Το μόνο που μετρούσε και εξακολουθεί να
μετρά για την κυβέρνηση είναι η υπόσχεση του πρωθυπουργού ότι «η Ελλάδα θα
αποπληρώσει και το τελευταίο σεντ» στους τοκογλύφους δανειστές της και στις
κυβερνήσεις τους. Έστω κι αν χρειαστεί να εξοντωθεί κοινωνικά και οικονομικά
ο πληθυσμός της και να ακρωτηριαστεί ως χώρα.
Αυτό
το νόημα είχαν και οι δηλώσεις Βενιζέλου κατά την επίσκεψή του στον Πρόεδρο
της Δημοκρατίας (22.9): «Ο κόσμος – και δικαίως – νομίζει ότι η κρίση είναι
αυτή που ζούμε, δηλαδή η περικοπή μισθών, συντάξεων, εισοδημάτων, η μείωση
των προοπτικών που έχουν τα νέα παιδιά. Αλλά δυστυχώς αυτό δεν είναι η κρίση.
Αυτό είναι μια προσπάθεια, πολύ
σκληρή,
που κάνουμε να προστατευθούμε και να αποφύγουμε την κρίση. Γιατί η κρίση θα
είναι η Αργεντινή του 2000, δηλαδή η πλήρης διάλυση της οικονομίας, των θεσμών,
του κοινωνικού ιστού και της παραγωγικής βάσης της χώρας. Κι αυτό οφείλεται
στο γεγονός ότι, δυστυχώς, η ευρωζώνη αυτή τη στιγμή, δεν έχει το πολιτικό
και θεσμικό επίπεδο που απαιτούν οι κρίσιμες περιστάσεις. Και η νευρικότητα
που υπάρχει σε μεγάλες χώρες – χώρες που ηγούνται της ευρωζώνης – για δικούς
τους εσωτερικούς λόγους, ξεσπάει επάνω μας. Εμείς πρέπει να είμαστε απολύτως
συνεπείς στις υποχρεώσεις μας, πρέπει να εκπληρώσουμε όλες τις υποχρεώσεις,
για να μη χρησιμοποιούνται επιχειρήματα ή άλλοθι εις βάρος μας ο Καταρχάς,
θα πρέπει να πούμε στον μεγάλο και πολύ υπουργό μας να είναι πιο διαβασμένος
όταν προσπαθεί να εκβιάσει τον λαό με πρόστυχα διλήμματα. Η Αργεντινή δεν
κατέρρευσε το 2000, αλλά το 2001. Εκτός κι αν η αναφορά του κ. Βενιζέλου στην
Αργεντινή του 2000 είχε άλλη λογική. Ανεξερεύνηται αι βουλαί του Υψίστου. Πόσω
μάλλον του κ. Βενιζέλου, του γνωστού κατά κόσμον Μπενίτο, όπως πολύ εύστοχα
τον έχει βαφτίσει ο Τζίμης Πανούσης.
Ας
δούμε όμως αν η Αργεντινή του 2000, κατά Βενιζέλο, ή του 2001 οδηγήθηκε στην
κατάρρευση γιατί ακολούθησε άλλη πολιτική. Τον
Μάρτιο
του 2001, περίπου 50 χιλιάδες κόσμου διαδήλωναν στους κεντρικούς δρόμους του
Μπουένος Άιρες για την 25η επέτειο της στρατιωτικής χούντας. Σύμφωνα με τους
«Financial Times» (26.3.01), «πολλοί έκαναν συγκρίσεις ανάμεσα στη στρατιωτική
χούντα του 1976 και το οικονομικό μοντέλο της αγοράς που ακολούθησε την
επιστροφή στη δημοκρατία. Ένα πανό έγραφε: «Χούντα σημαίνει τρομοκρατία του
αίματος. Αγορά σημαίνει τρομοκρατία της πείνας». Σας λέει τίποτε αυτό;
Το
ΔΝΤ βρισκόταν ήδη στον δεύτερο χρόνο παρέμβασής του στην Αργεντινή προκειμένου
να τη «σώσει» από την κρίση χρέους και την κατάρρευση. Οι πολιτικές που
απαιτούσε να επιβληθούν είχαν εκτινάξει την ανεργία στο 16%, το λαϊκό εισόδημα
είχε βυθιστεί κατά 20%-30%, η εσωτερική αγορά πέθαινε κι όμως το χρέος αύξανε
και η ύφεση βάθαινε. Τότε, σαν Ιππότης της Αποκαλύψεως πάνω σε μαύρο άλογο,
εμφανίζεται ο Ντομίνγκο Κα-βάγιο, εκ του Χάρβαρντ και επιφανής πολιτικός του
κατεστημένου. Κάτι δηλαδή σαν τον δικό μας Μπενίτο. Αναλαμβάνει τα ηνία της
οικονομίας τον Μάρτιο του 2001 και υπόσχεται ότι θα σώσει πάση θυσία την
Αργεντινή. Η κυβέρνηση του δίνει έκτακτες εξουσίες για να κινηθεί εν λευκώ. Το
πρώτο που κάνει είναι να διαπραγματευτεί μια εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων
(PSI) με τις τράπεζες - δανειστές της Αργεντινής, με το ΔΝΤ και την
Ουάσιγκτον, στην οποία μάλιστα υπόσχεται ότι η χώρα του δεν πρόκειται να
εγκαταλείψει ποτέ το δολάριο. Να σας θυμίσουμε ότι η Αργεντινή είχε κλειδώσει
το δικό της νόμισμα με το δολάριο για τους ίδιους περίπου λόγους που και η
Ελλάδα βρίσκεται υπό καθεστώς ευρώ.
Πριν
εφαρμοστεί η πρώτη φάση της συμφωνίας PSI, ο μέγας και πολύς Καβάγιο ανακοινώνει
ένα πρωτοφανές πρόγραμμα λιτότητας, φοροεπιδρομής και περικοπών σαν αυτό που
ανακοίνωσε ο δικός μας Μπενίτο. Ο Αργεντίνος ομόλογος του κ. Βενιζέλου το
ονόμασε πρόγραμμα «μηδενικού πρωτογενούς ελλείμματος» και υποσχέθηκε ότι μέχρι
το τέλος του ίδιου χρόνου τα δημοσιονομικά της Αργεντινής θα εμφάνιζαν
πρωτογενή πλεονάσματα. Σας θυμίζει τίποτε αυτό;
Συνεχίζουμε:
«Λιτότητα ή κατάρρευση» ήταν το δίλημμα που έθεσε στον λαό της Αργεντινής ο
Καβάγιο, και το «Economist» (19.7.01) της εποχής το είχε αναδείξει σε κεντρικό
του τίτλο. Λίγο νωρίτερα είχε προχωρήσει η πρώτη φάση της ανταλλαγής ομολόγων
PSI με απόλυτη επιτυχία. Ο Καβάγιο δήλωνε περιχαρής: «Νικήσαμε όλους εκείνους
που στοιχημάτιζαν εναντίον της Αργεντινής. Λύσαμε τις πιο επείγουσες ανάγκες
μας και τώρα προχωρούμε μπροστά για το πιο σημαντικό: ανάπτυξη στην οικονομία
της Αργεντινής». («The New York Times», 5.6.01).
Υποτίθεται
ότι με την ανταλλαγή και την επιμήκυνση της διάρκειας του χρέους που είχε
πετύχει η κυβέρνηση της Αργεντινής, είχαν λυθεί οι πιο πιεστικές ανάγκες
πληρωμής τοκοχρεολυσίων και έτσι θα μπορούσε με τα πλεονάσματα που θα
εξασφάλιζε η αιματηρή λιτότητα να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη.
«Κούρεμα» 20%!
Μάλιστα,
επίσημα η κυβέρνηση της Αργεντινής τότε έλεγε ότι είχε πετύχει ένα «κούρεμα»
του χρέους της τάξης του 20%. Η αλήθεια ήταν ότι λόγω των κρυφών τότε εγγυήσεων
που είχε συμφωνήσει να πληρώσει στους τραπεζίτες το κόστος εξυπηρέτησης του
χρέους
είχε
αυξηθεί κατά 28%. Μέσα σε δυο μήνες η ανέχεια σάρωσε κυριολεκτικά την
αργεντίνικη κοινωνία και η ύφεση χτύπησε κόκκινο. Οι αγορές και το ΔΝΤ άρχισαν
να πιέζουν για περισσότερα μέτρα, πιο αυστηρές περικοπές και πιο δραστική
λιτότητα. Ο Καβάγιο σε μια κρίση πανικού έλεγε τον Ιούλιο του 2001: «Αν θέλουν
[οι αγορές] μπορούν να προκαλέσουν την πτώχευση [της Αργεντινής]. Όμως η
Αργεντινή δεν θα αποτελέσει την αιτία της πτώχευσης, οπωσδήποτε όχι. Η Αργεντινή
θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, θα πληρώσει τους τόκους στο χρέος της». οι θεατές;
Σας
θυμίζουν τίποτε αυτά τα λόγια; Να τι είπε ο κ. Βενιζέλος στην πρόσφατη
συνέντευξη Τύπου: «Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος καθυστερήσεων, υπάρχει πάντα ο
κίνδυνος αντιφάσεων, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος εμπλοκών, υπάρχει πάντα ο
κίνδυνος κατά λάθος να οδηγηθούμε σε δραματικές εξελίξεις… Εμείς πρέπει να
θωρακιστούμε απέναντι σε όλα αυτά. Και ο θώρακας είναι ένας και μόνο: Να εκπληρώνουμε
τις υποχρεώσεις μας».
Έλεγε
τίποτε διαφορετικό ο Καβάγιο της Αργεντινής του 2001; Αντίθετα, διαβεβαίωνε,
όπως κι ο κ. Βενιζέλος, ότι η «Αργεντινή θα επιστρέψει στην ανάπτυξη και, όταν
αυτό γίνει, θα είναι πολύ έντονη». Και για να γίνει, εφάρμοζε την ίδια ακριβώς
συνταγή: αδίστακτη λιτότητα, δραστικές περικοπές και γενικευμένη εκποίηση των
πάντων μέσα από ιδιωτικοποιήσεις και γενικό ξεπούλημα.
Ύστερα
από οχτώ μήνες ως υπουργός οικονομικών της Αργεντινής, ο Καβάγιο το μόνο που
είχε μάθει να λέει ήταν ότι «εμείς πρέπει να τηρούμε τις υποχρεώσεις μας» και
να πετσοκόβει νοικοκυριά και οικονομία σε τέτοιο βαθμό που έφτασε στις αρχές
Δεκεμβρίου του 2001 να απαγορεύει τις αναλήψεις από τις τράπεζες για πάνω από
1.000 δολάρια τον μήνα και να εισάγει την πολιτική της δολαριοποίησης, δηλαδή
την αντικατάσταση του εγχώριου νομίσματος από το ίδιο το δολάριο.
Στις
5 Δεκεμβρίου 2001 ο Καβάγιο δήλωνε ότι «αν η Αργεντινή το αποφασίσει, θα υπάρξει
στην πράξη 100% χρήση του δολαρίου». Ήταν κι αυτή μια ακόμη κίνηση να εξευμενιστούν
οι αγορές, που έβλεπαν την ύφεση να βαθαίνει και είχαν ήδη αρχίσει να ξεφορτώνονται
μαζικά τα κρατικά ομόλογα της χώρας. «Όταν θα υπερβούμε τη χρηματιστική κρίση,
η αντίληψη των αγορών ότι δεν μπορούμε να συμμορφωθούμε με τις υποχρεώσεις μας
και ότι θα οδηγηθούμε σε πτώχευση και υποτίμηση, θα διαλυθεί. Και τότε θα
είστε σε θέση να δείτε την οικονομική επανενεργοποίηση» (Agence France -Presse,
6.12.01). Αυτή ήταν
η
τελευταία επίσημη δήλωση του Καβάγιο πριν από την ολοκληρωτική κατάρρευση της
Αργεντινής προς τα τέλη Δεκεμβρίου 2001. Μήπως σας θυμίζει τίποτε; Μήπως
εντελώς τυχαία σας θυμίζει τις δηλώσεις των δικών μας υπουργών με πρώτον τη
τάξη τον κ. Βενιζέλο;
Η
Αργεντινή, την οποία αρέσκεται να επικαλείται ο δικός μας Μπενίτο, κατέρρευσε
γιατί οι υπουργοί και οι κυβερνήσεις της ήξεραν μόνο να «τηρούν τις
υποχρεώσεις τους» απέναντι στις αγορές. Ούτε που διανοήθηκαν ποτέ να «τηρήσουν
τις υποχρεώσεις τους» απέναντι στον λαό που τους εκλέγει, αφελώς ποιών. Αν
λοιπόν δεχτούμε ότι ο κ. Βενιζέλος ξέρει τι λέει, ακόμη κι όταν αναφέρεται στην
Αργεντινή, τότε πόσο καιρό του δίνετε μέχρι να επιφέρει την κατάρρευση της
ελληνικής οικονομίας, όπως ακριβώς και ο ομόλογός του στην Αργεντινή Καβάγιο
το 2001; Είναι μάλλον σίγουρο ότι η θητεία του κ. Βενιζέλου και της κυβέρνησής
του δεν θα είναι μακροβιότερη του κ. Καβάγιο, ούτε και η κατάληξή τους
καλύτερη.
Η
μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη δική μας κατάσταση και σ’ αυτήν της Αργεντινής είναι
το γεγονός ότι δίνεται μια τεράστια ευκαιρία στον ελληνικό λαό. Ίσως η
τελευταία πριν επέλθει η πλήρης κατάρρευση, που έτσι κι αλλιώς προγραμματίζεται
από τις αγορές και το πολιτικό προσωπικό της ευρωζώνης. Μήπως ο ελληνικός λαός
θα πρέπει να μάθει να κάνει στάση πληρωμών προς το κράτος, την κυβέρνηση και
τις αγορές, πριν υποστεί ο ίδιος παύση πληρωμών προς όφελος των δανειστών,
των τραπεζών και των αγορών; Μήπως έτσι πάρει τις τύχες στα χέρια του, πριν τις
παραδώσει ολοκληρωτικά στις δυνάμεις που του έχουν επιβάλει καθεστώς κατοχής
και δουλοπαροικίας;
Μήπως
έτσι αρχίσει επιτέλους αυτός να εκβιάζει ώστε να σταματήσουν πια να τον εκβιάζουν
με το πιστόλι στον κρόταφο; Είναι μια ιδέα. Άλλωστε τι έχει να χάσει ο λαός; Το
παράδειγμα της Αργεντινής, που προσφάτως τόσο αγαπά να επικαλείται ο δικός μας
Μπενίτο, δείχνει ξεκάθαρα πού πάει το πράγμα.
Χαρης
Για ποιά εισοδήματα ζητάτε φόρους;
dionisis
nikas
Γράφει ο κ. Νίκος
Μπογιόπουλος
Όταν λένε ότι μειώνουν το αφορολόγητο όριο στις 5.000
ετήσιο εισόδημα, ξέρετε τι στην πραγματικότητα λένε;Οτι από έναν εργαζόμενο με
μηνιάτικο 350 ευρώ (μεικτά), θα του ζητούν να πληρώνει ...φόρο εισοδήματος! Ότι
από αυτόν τον άνθρωπο, που στην τσέπη του θα έχει λιγότερα από 10 ευρώ την ημέρα
και που μ' αυτά πρέπει να φάει, να πιει, να στεγαστεί, να ντυθεί, να
μετακινηθεί, να πληρώσει νερό,
τηλέφωνο, ρεύμα, πετρέλαιο και βενζίνες, να πληρώσει τις φωτοτυπίες για τα
ανύπαρκτα βιβλία στο σχολείο των παιδιών, να συντηρήσει το σαρκίο του και αν έχει
οικογένεια να παλέψει για να την κρατήσει στη ζωή,λένε στον άνθρωπο που με αυτά
τα 10 ευρώ «πρέπει» να πληρώσει τα χαράτσια τους στη ΔΕΗ, στην έκτακτη εισφορά,
στην αναδρομική φοροκλοπή, στον ΦΠΑ 23% κ.ο.κ.,ότι στο τέλος του χρόνου θα του
ζητάνε να πληρώνει από πάνω και ...φόρο εισοδήματος!Οι «σωτήρες», οι
«αντιεξουσιαστές», αυτά τα σοσια-ληστρόνια άνευ προηγουμένου, έχουν το θράσος
να λένε ότι από αυτόν τον άνθρωπο των 350 ευρώ το μήνα (μικτά), από τον άνθρωπο
που τον έχουν κυριολεκτικά στην πείνα, στην ανείπωτη εκμετάλλευση, που του
έχουν ληστέψει και την τελευταία δεκάρα σε έμμεσους φόρους, που δεν του
επιτρέπουν να καλύψει ούτε μέρος από τις στοιχειώδεις ανάγκες του, που του
έχουν συνθλίψει το επίπεδο διαβίωσης, στο τέλος του χρόνου και κάθε χρόνο θα έρχονται,
θα εμφανίζονται μπροστά του ως άλλοι «λυκόμορφοι φορολόγοι» - κατά την έκφραση
του Ευγένιου Γιαννούλη του Αιτωλού - και θα του ζητάνε από πάνω να τους
πληρώσει και ...φόρο!Αλλά για ποια εισοδήματα να τους πληρώσει φόρο; Για τα
κλεμμένα; Για τα κομμένα; Για τα ανύπαρκτα εισοδήματα της απλήρωτης εργασίας
που ένεκα η «σωτηρία της πατρίδας» τα τρώει η κλίκα των «αφεντικών»;Για ποια
εισοδήματα ζητάνε φόρο; Για εκείνα του «απασχολήσιμου», για τα άλλα του
«εργασιακώς έφεδρου» (!) ή για τα άλλα του «εκ περιτροπής» άνεργου;Για ποια
εισοδήματα ζητάνε φόρο; Για κείνα που τα βουτάνε προκαταβολικά για να τα
δίνουνε στους τοκογλύφους ή για τα άλλα που τα λεηλατούνε κανονικά, για να
μειώνουν τους φόρους στους βιομήχανους και να γεμίζουν με «πακέτα» τους τραπεζίτες;Για
ποια εισοδήματα ζητάνε φόρους; filotimia.blogspot.com2 χρόνια (Πα)ΣοΚ στην Ελλάδα
Να ζήσεις ΠαΣοΚ μου και χρόνια πολλά
στο σβέρκο μας κάθισες να τρώμε σκατά
παντού σκορπίζεις εξαθλίωση και τρόμο
και την χώρα ξεπούλησες χωρίς αιδώ και φόβο.
Του χρόνου νεκρό
σκατά στο λάκκο σου
ΝΑ ΜΗ ΒΓΑΛΟΥΝ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ!!
Πριν 2 χρόνια τέτοια μέρα -μερα των ζώων- φάγαμε το παραμύθι "λεφτά υπάρχουν" και τους βάλαμε συνεταίρους στη φτώχεια μας. Από τότε συστηματικά σηκωνουν ό,τι μπορούν από μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα κλπ. για να μας "σωσουν".
Εμεις πάλι σαν καλά ζωάκια έχουμε παγώσει και παρακολουθούμε άναυδοι γαυγίζοντας που και που χωρίς να δαγκώνουμε.
Η τακτική σόκ που έχουν ακολουθήσει οι ψεύτες έχει πιασει.
Δεν θα ειναι πάντα έτσι όμως...
Να τους χαιρόμαστε λοιπόν και να μη βγαλουνε τη χρονιά
Εμεις πάλι σαν καλά ζωάκια έχουμε παγώσει και παρακολουθούμε άναυδοι γαυγίζοντας που και που χωρίς να δαγκώνουμε.
Η τακτική σόκ που έχουν ακολουθήσει οι ψεύτες έχει πιασει.
Δεν θα ειναι πάντα έτσι όμως...
Να τους χαιρόμαστε λοιπόν και να μη βγαλουνε τη χρονιά
