ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΑΛΛΑ ΝΤΟΥ .....ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ..!!!‏

Posted by Τρικλοποδιά.

Η ώρα των ελικόπτερων ήρθε. Το γνωρίζουν πολύ καλά αυτοί που είναι να επιβιβαστούν σε αυτά. Αλίμονο σε αυτούς που θα μείνουν πίσω για να προστατεύσουν την διαφυγή τους… Όμως, για να γίνει αυτή η διαφυγή με ασφάλεια, απαιτείται πρωτίστως να επιβληθεί ένα κλίμα απόλυτης τρομοκρατίας. Ένα κλίμα απόλυτης ανασφάλειας και φόβου…
Και προς ικανοποίηση αυτού του "στόχου", οι «εργολάβοι» του είδους, έπιασαν δουλειά. Πρέπει όλοι μας να πεισθούμε πως επίκειται… εμφύλιος!

Αλλά, τι είδους εμφύλιος θα είναι αυτός, όταν το 90%+ του πληθυσμού θα είναι από τη μία πλευρά και κάποιοι ανεγκέφαλοι πραιτωριανοί (βλ. αστυνομία) από την άλλη; Απόπειρα κατάλυσης του πολιτεύματος μπορεί να έχουμε, αλλά εμφύλιο… μάλλον όχι. Εκτός και εάν οι λοβοτομημένοι πολιτικοί ηγέτες αποφασίσουν να χρησιμοποιήσουν τα γνωστά – άγνωστα σκοτεινά κέντρα (βλ. ΜΚΟ) και ξαμολύσουν απέναντι στους Έλληνες πολίτες τις τελευταίες τους εφεδρείες, δηλαδή τον συρφετό των λαθρομεταναστών που σιτίζουν αφειδώς τα τελευταία χρόνια… Όμως, τότε, δεν θα γίνει εμφύλιος, αλλά το απόλυτο ξέσπασμα, που παρόμοιό του δεν θα έχει υπάρξει στα χρονικά…

Ας επανέλθουμε όμως στους πρόθυμους κονδυλοφόρους, οι οποίοι σπέρνουν ανέμους και πρέπει να γνωρίζουν πως θα θερίσουν θύελλες! Οι οποίοι θέλουν να παραγνωρίζουν πως όλα πια έχουν γίνει απλή αριθμητική ή οι θεμελιώδεις κανόνες φυσικής. Ένα κι ένα κάνουν δύο και η δράση γεννά αντίδραση... Και η αντίδραση αυτή είναι νομοτελειακός κανόνας. Μάλιστα, επειδή έχει υπάρξει μεγάλη μέχρι στιγμής «ελαστικότητα», ενδέχεται αυτή η αντίδραση να είναι τέτοιας έντασης που θα ισοπεδώσει –κυριολεκτικά- όσους τολμήσουν να σταθούν απέναντί της.

Ο κόσμος που πεινάει, υποφέρει. Ο κόσμος που παραπάνω από 2 χρόνια τώρα δέχεται από παντού πιέσεις, που βλέπει τα όνειρα και τα σχέδια της ζωής του να γκρεμίζονται (το είδος τους δε θα το κρίνω εγώ)

Ο κόσμος ο οποίος ξυπνά με τον πιο οδυνηρό τρόπο και συνειδητοποιεί πως όλα γύρω του είναι ένα κακοστημένο ψέμα (πολλοί είσαστε οι ένοχοι)

Όλος αυτός ο κόσμος, από κάπου πρέπει να πιαστεί για να ξαναβρεί την ελπίδα του, κάπου πρέπει να ξεσπάσει το θυμό του (δυστυχώς θα το κάνει κυρίως επί αδίκων).

Και θα ξεσπάσει. Όλοι το γνωρίζουν, αλλά θέλουν να το αναστρέψουν και να προσδιορίσουν από τώρα τον «φταίχτη»… Είπαμε, το παιχνίδι είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο…

Είναι η ψυχολογία των μαζών, την οποία οι κύριοι της εξουσίας την έχουν σπουδάσει πολύ καλά και ξέρουν που ακριβώς οδηγούν τα πράγματα και τις καταστάσεις. Και θα προσπαθήσουν να μην βγουν αυτοί χαμένοι...

Όταν σε όλη αυτή την πιεσμένη κατάσταση καταστροφής, μελετημένα, δε δίνεται ελπίδα, έστω ένα αμυδρό φως στο τούνελ, τότε το μόνο σίγουρο είναι πως θα ακολουθήσουν ανεξέλεγκτες, πρωτόγνωρες, καταστάσεις.

Το νου σας όμως, γιατί όσοι από εσάς έχετε εργολαβικά αναλάβει να είστε οι αγγελιοφόροι και η φωνή της εξουσίας προς τα έξω, τυχαίνει η πλειονότητα σας να μην χαίρει την ίδια προστασία που έχουν οι ίδιοι.

Αντί να απειλείτε και να φοβερίζετε, καλύτερα βρείτε τον πραγματικό σας ρόλο και μορφώστε το κοινό σας με τις πληροφορίες σας, δίνοντας μια ελπίδα για το μέλλον κι όχι καταστροφολογώντας!

Η καταστροφή που σπέρνουν οι κηφήνες, είναι δεδομένη. Μόνο που θα αφορά ΚΑΙ τους ίδιους.

Όταν θα μας κάνουν ντου οι Τούρκοι αργότερα, όταν η Ευρώπη και οι Αγορές θα κάνουν ότι μπορούν ώστε να πεινάσουμε με ένα ξεφτιλισμένο νόμισμα για να μην ενθαρρυνθούν και άλλες χώρες να βαρέσουν ανεξέλεγκτο κανόνι και να τρομάξουν οι άλλοι λαοί από τα δεινά μας, τότε η ιστορία θα γράψει ποιοι ήταν οι πατριώτες και ποιοι οι καταστροφείς.

Καταλάβατε κύριοι;

Εμφύλιος δεν πρόκειται να γίνει, αγαπητοί μου. Ξεσηκωμός των Ελλήνων, απέναντι στα πεσμένα στα τέσσερα μίσθαρνα του νεοταξισμού, ναι θα γίνει. Και τότε, ο κάθε κατεργάρης θα μπει στον πάγκο του ή για να είμαστε πιό ακριβείς, στο κελί του (αν είναι τυχερός και προλάβει...)

Καταλάβατε, κύριοι, τι διαχρονικό ρόλο παίζει το Γουδή στην Ελληνική ιστορία;

Κωνσταντίνος

kostasxan

    

Ευχαριστημένος ότι, ως Έλληνας ευρωβουλευτής, χτύπησε το τζακ ποτ ...

Γνωρίζατε ότι 300 μέλη της ελληνικής Βουλή (το τοπικό κοινοβούλιο νομοθετικού σώματος) είναι από τις καλύτερες που καταβάλλονται στην Ευρώπη; Και αρνούνται επίμονα οποιαδήποτε περικοπή μισθού, τότε δεν πρέπει να διστάσει να μειώσει το εισόδημα των συμπατριωτών τους; Ένα πολύ ιδιαίτερο αίσθημα της αλληλεγγύης σε μια χώρα που βυθίζεται κάθε μέρα πιο βαθιά μέσα στην κρίση. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες διαδηλωτές φωνάζοντας «kleptes" (κλέφτες) που περνούν κάτω από τα παράθυρα του Κοινοβουλίου, την πλατεία Συντάγματος.

Πράγματι, το καθαρό μηνιαίο μισθό ενός Έλληνα ευρωβουλευτή ανήλθαν σε καθαρό ποσό των € 8500 το μήνα καθαρά. Για αυτό πρέπει να προστεθεί το επίδομα των € 4.900 για τις δαπάνες, αποζημίωση για τη συμμετοχή στις κοινοβουλευτικές επιτροπές των 1200 ευρώ, ένα στεγαστικό επίδομα των 1000 ευρώ (για τα μέλη της επαρχίας), ένα τέλος του 1800 ευρώ για έξοδα γραφείου και ότι η ελεύθερη μεταφορά. Να μια ωραία απροσδόκητα.

Από το 2011, οι δηλώσεις περιουσιακών στοιχείων των εκλεγμένων αξιωματούχωνπου δημοσιεύθηκε στο Διαδίκτυο (σελίδα απρόσιτη ...), ενώ στο παρελθόν μόνο οι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι να Βουλή είχε πρόσβαση. Μια Ελληνίδα δημοσιογράφος ήταν ένα βλέμμα για μένα, η ελληνική μου δεν είναι απόλυτα επίπεδο. Μόνο περιορίζει την άσκηση: η οικογένεια δεν θίγεται αναγκαστικά από την παρούσα δήλωση περιουσιακών στοιχείων. Ωστόσο, πολλοί βουλευτές έχουν τις συζύγους ή τους συζύγους πάρα πολύ πλούσιο ... Εδώ είναι το εισόδημα και τα περιουσιακά στοιχεία ορισμένων τοπικών πολιτικών διασημότητες για το 2009:

- Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο πρώην Έλληνας Πρωθυπουργός: 122 ευρώ 113,94 σε σχέση με τον μισθό βουλευτή του και διάφορα έσοδα των 6,926.15 ευρώ. Ένα σπίτι στην Αθήνα βρίσκεται σε οικόπεδο των 640 μ2. Ένα χαρτοφυλάκιο μετοχών για λογαριασμό της συζύγου του, των 228.000 ευρώ. Μια εξοικονόμηση € 61.379.Παπανδρέου δεν κληρονόμησε από τον πατέρα του, Ανδρέα, ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός: "Έχω να σας κληροδοτήσουν το όνομά μου», είπε στα παιδιά του.Αυτή είναι η δεύτερη γυναίκα του πατέρα του, η αεροσυνοδός "Μιμή", η οποία επιτέθηκε την περιουσία του ...

- Ο Αντώνης Σαμαράς, αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας (δεξιά): 107,150.05 ευρώ για το μισθό του βουλευτή και διάφορα έσοδα των 110,695.28 ευρώ.5 συμπεριλαμβανομένης μιας γης που βρίσκεται στο κομψό προάστιο της Αθήνας και ένα διαμέρισμα (δεν είναι ασφαλισμένο). € 285.467 της αποταμίευσης κατατίθεται σε μια βελγική τράπεζα, η KBC, και € 8951,94 σε ελληνική τράπεζα. Τέλος, 3.500 μετοχές της ακτοπλοϊκής εταιρείας.

- Γιώργος Καρατζαφέρης, αρχηγός του Λάος (δεξιά): 268.074 από διάφορα έσοδα κατά τη διάρκεια μιας ακίνητης περιουσίας.

- Κωνσταντίνος Karamenlis (πρώην πρωθυπουργός της Νέας Δημοκρατίας): 130.335 ευρώ μισθό. Ένα χαρτοφυλάκιο μετοχών (πώληση και αγορά των € 600.000 € 300.000 το 2009). Μια μείωση των 600.000 ευρώ. Και φυσικά, ακίνητης περιουσίας.

- Ντόρα Μπακογιάννη (Δημοκρατική Συμμαχία ηγέτης, διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας): 129.385 ευρώ μισθό. Ακίνητη περιουσία (δύο παρτίδες στο Savoy).Ένας λογαριασμός της Deutsche Bank (€ 857.461) και σε ένα άλλο ελληνικό ίδρυμα (€ 182.289). Ο σύζυγός της είναι ένας εκατομμυριούχος.

- Αλέκα ​​Παπαρήγα (ΚΚΕ ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος σταλινικής): € 91.750 για το μισθό του 43,401.25 ευρώ και βουλευτής της συνταξιοδότησης, ένα «μεγάλο μέρος» να καταβάλλεται το κόμμα του, που είναι ίσως αλήθεια, το ΚΚΕ λειτουργεί ως αίρεση.

Και όλα αυτά αφορούν μόνο η κορυφή του παγόβουνου, η φοροδιαφυγή είναι ένα εθνικό άθλημα στην Ελλάδα. Σαν να μην έφτανε αυτό, 121 μέλη ή πρώην μέλη (συμπεριλαμβανομένων των 52 του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας 66) ισχυρίστηκαν πρόσφατα περίπου 250.000 ευρώ το καθένα με το κράτος (περισσότερα από 30 εκατομμύρια ευρώ) σε καθυστέρηση. Γιατί; Να είστε βέβαιος να ακολουθήσει: οι πρόεδροι των τριών ελληνικών ανωτάτων δικαστηρίων πήρε αμοιβή τους είναι ευθυγραμμισμένη με εκείνη της υψηλότερης τρέχουσας καταβάλλονται από Έλληνες αξιωματούχους, ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Ταχυδρομείων και Επικοινωνιών, ένας προστατευόμενος των μικρών Karamenlis που τον έκαναν δώρο βασιλικό μισθό.Ωστόσο, σύμφωνα με το ελληνικό Σύνταγμα, τους μισθούς βουλευτών »δεν μπορεί να είναι μικρότερες από εκείνες των τριών επικεφαλής Justices ...

Εν πάση περιπτώσει, από τη σύγκριση, η γαλλική βουλευτές (ο οποίος επίσης αρνήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο κατά 10% μείωση των μισθών) είναι σχεδόν άποροι: 5247 ευρώ καθαρά μισθό € 6.412 για διάφορες δαπάνες, να πληρώσει € 9.138 βοηθούς, μεταφορά και δωρεάν τηλέφωνο. Οι Ιταλοί, εφόσον καταβληθεί η καλύτερη στην Ευρώπη, είναι οι θυσίες: το 2006, κατά 10% το 2007, ένα τζελ για έξι χρόνια, το 2011, κατά 10% για τα μέλη κερδίζουν περισσότερα από 90.000 ευρώ μεικτό ανά έτος και 20% για αυτούς με περισσότερα από 150.000 ευρώ. Αλλά δεν είναι μέχρι να διαμαρτύρονται ότι μπορούν να βασίζονται περισσότερο σε ένα στεγαστικό επίδομα των 3.500 ευρώ για όσους δεν ζουν στη Ρώμη, ένα επίδομα βάρος των € 3690, κλπ.. Όλα τα είπε, γερμανική νομοθέτες είναι πιο λογικό: έχουν δικαίωμα μόνο σε ένα μισθό των € 7688 καθαρά το μήνα, χωρίς πρόσθετη αποζημίωση (βλ., για μια πιο ολοκληρωμένη σύγκριση, το site MyEurop ).

ΒΙΝΤΕΟ...ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΦΡΟΝΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ..

ΒΙΝΤΕΟ...ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΦΡΟΝΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ..

Το ημερολόγιο του πιο βλάκα παράφρονα Πρωθυπουργού που πέρασε στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας... Καμαρώστε τον αρχηπροδότη, τον δοσίλογο, αυτόν που πούλησε την πατρίδα μας για την "σωτήρια" της, που δεν ντρέπεται ακόμα να είναι στα έδρανα του κοινοβούλιου και να συνεχίζει να μας καταστρέφει.. το όργανο του Δ.Ν.Τ.. >Τι σκοπό έχει ακόμα η παρουσία του, η πιο συγκεκριμένα ποιοι τον έχουν ακόμα στην "δούλεψη" τους και συνεχίζουν να θέλουν να ξαναγίνει πρωθυπουργός; Οι δηλώσεις που κάνει τον τελευταίο καιρό αυτό δείχνουν.. Μην μασάμε κιόλας, χορτάσαμε από τα ψέμματα του.. Πρέπει να καταλάβει πως ο Ελληνικός λαός του έσβησε την πολιτική του καριέρα, καιρός να καταλάβει πως πρέπει να φύγει και από την "χώρα" που πρόδωσε, θα το καταλάβει αυτό κάποτε;

Η είναι βλάκας η παριστάνει τον βλάκα, έχοντας την ελπίδα πως θα ξανακυβερνήσει αυτόν τον τόπο.. 'Οχι κύριε Γιώργο.. αρκετά κατέστρεψες την χώρα μας, τωρα ήρθε η σειρά να κατεστραφείς  και στην συνέχεια και πολύ γρήγορα τα τσογλάν τσιμπούκ που άφησες στο πόδι σου και συνεχίζουν το καταστροφικό έργο σου.. Κοντεύει η ώρα που η οργή του Λαού, του Έλληνα θα ξεσπάσει σε όλους σας τσογλάνια του ΔΝΤ και της καργιόλας της Γερμανίας Άντζελας Μέρκελ... Αλλά να σου πω κάτι ρε Έλληνα; Βλάκας δεν είναι ο Γωργάκης... Αλλά εσύ που τους ανέχεσαι, που αντί να τους γαμήσεις, κλαίς την μοίρα σου και την τσέπη σου.. μοιρολάτρη!!

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ... ΝΑ ΕΠΙΚΗΡΥΞΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ... ΝΑ ΕΠΙΚΗΡΥΞΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ

Tα κρεματόρια ανοίγουν και το δίλημμα για όλους εμάς είναι αμείλικτο. Ή σκύβουμε μαζικά το κεφάλι περιμένοντας ο καθένας τη θλιβερή του σειρά, ή σηκωνόμαστε όρθιοι για να ξεβρωμίσουμε τον τόπο μας από τους προσκυνημένους.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αργά ή γρήγορα κάποια στιγμή σήμερα θα τελειώσουν και τα επικοινωνιακά παιχνίδια. Το τίμημα της «σωτηρίας» (του εφιαλτικού τους σχεδίου) θα είναι βαρύ. Και θα είναι η απόλυτη δυστυχία όλων μας.

Αυτοί επέλεξαν τι θέλουν να σώσουν και φυσικά επέλεξαν τι πρόκειται να θυσιάσουν στο βωμό αυτής της πρόστυχης και ανήθικης προσπάθειας.

Με θύματα τους ανθρώπους του μεροκάματου, τη στοιχειώδη δυνατότητά τους για τα αυτονόητα και καθημερινά, με θύμα την αξιοπρέπεια όλων μας και με την ίδια τη ζωή μας σε τελευταία ανάλυση, αυτό που «σώζεται» δεν είναι η πατρίδα.

Δεν είναι η πατρίδα που το δέντρο της πότισαν τόνοι από το αίμα του λαού της για να εξασφαλίσει μια στοιχειώδη ζωή με αξιοπρέπεια και με το δικαίωμα στο όνειρο και την ελπίδα.

Αυτό που θέλουν να σώσουν, δεν είναι τον Ελληνικό λαό αλλά τους δυνάστες του.

Αυτό που θέλουν να διασφαλίσουν, είναι το δικαίωμα των δυναστών να βιάζουν διαχρονικά τη ζωή μας, τον τόπο μας και την αξιοπρέπειά μας.

Σ αυτό το παζάρι της καθολικής ανηθικότητας, δεν υπήρξε ούτε ίχνος φιλότιμου και ανθρωπιάς, απ όλους αυτούς που αυτόκλητα και χωρίς την ελάχιστη εξουσιοδότηση, ανέλαβαν να διαπραγματευτούν το αύριο αυτού του τόπου.

Ήταν πολύ χαρακτηριστική η χθεσινή πασαρέλα των «εθνοσωτήρων» υπό τον συντονισμό του Φον Πρετεντέρ στο κανάλι των χαμαιλεόντων.

Ο ένας διάβολος γινόταν συνήγορος του άλλου διαβόλου...

Ο καθένας «έσωζε» ξεχωριστά, και όλοι μαζί κατέστρεφαν από κοινού, ότι απέμεινε σ αυτόν τον δύσμοιρο τρόπο.

Κανένας όμως δεν ανέδειξε το κύριο. Όχι γιατί τους έλειπε το μυαλό, αλλά γιατί τους περίσσευε το θράσος και η υποκρισία. Και αυτό το κύριο οφείλουμε για μία ακόμη φορά να το υπενθυμίσουμε.

Όταν καλείσαι να σώσεις την πατρίδα σου, αυτό που παζαρεύεις δεν μπορεί να είναι η μιζέρια και η ανέχεια του λαού σου.

Όταν καλείσαι να σώσεις την πατρίδα σου, αυτό που έχεις υποχρέωση να κάνεις πριν απ όλα, είναι…

-Να την απαλλάξεις από τον καρκίνο που της τρώει τα σωθικά.

-Να την ανακουφίσεις από τους βρυκόλακες που της πίνουν το αίμα.

-Να την μετατρέψεις από πατρίδα – δυνάστη, στο πλέον φλογερό όραμα του ίδιου της του λαού.

Αυτοί όμως επέλεξαν ότι οι βρυκόλακες που σφιχταγκαλιάζουν με θάνατο αυτή την πατρίδα, είναι οι άνθρωποι της δουλειάς και του μόχθου.

-Δαιμονοποίησαν το δικαίωμα αυτών των ανθρώπων να έχουν την υγεία που ακριβοπλήρωσαν.

-Δαιμονοποίησαν το δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών στο να έχουν ρεύμα στο σπίτι τους, φαγητό στο πιάτο τους, και νερά να ξεπλύνουν τον καθημερινό τους ιδρώτα…

-Δαιμονοποίησαν όχι μονάχα το δικαίωμα όλων μας στη δουλειά, αλλά και την αυτονόητη υποχρέωσή τους να πληρώνουν το μεροκάματο για να μπορεί ο εργαζόμενος να δουλέψει και την επόμενη μέρα…

-Δαιμονοποίησαν τελικά το δικαίωμα όλων μας στην αξιοπρέπεια, στη ζωή, στα γηρατειά, ακόμη και στον αξιοπρεπή θάνατο.

Κι αυτή την αθλιότητα τη βάφτισαν «σωτηρία της πατρίδας» και πλειοδότησαν στο ποιος την «σώζει» καλύτερα, πλειοδοτώντας πρωτίστως σε δουλοπρέπεια απέναντι στο σουλτανάτο των συμμοριών.

Υποσχέθηκαν Δανίες του Νότου και αγανακτούν γιατί άργησαν να μετατρέψουν τον τόπο μας σε Ισπανία της Ιβηρικής. Τόσο ψέμα…Τόση υποκρισία… Τέτοια απύθμενη αθλιότητα.

Σήμερα που τελειώνουν τα ψέματα, θα κληθούν να προσυπογράψουν συναινετικά τη ληξιαρχική πράξη θανάτου ενός ολόκληρου λαού.

Αυτό λοιπόν που μένει σ αυτό τον λαό να κάνει είναι μονάχα ένα.

Να υπογράψει την επικήρυξη των φονιάδων του, και να ορίσει αυτή την απόφαση ως άμεσα εκτελεστή.

Η ζωή δεν μπορεί να περιμένει ούτε τους κενολόγους αντιμνημονιακούς φαφλατάδες να κομπορρημονούν, ούτε την άτολμη και φοβική Αριστερά να πελαγοδρομεί σε ατελεύτητα ιδεολογήματα.

Αν δε φυτρώσουν επιτροπές εξέγερσης σε κάθε γειτονιά, από ανθρώπους αποφασισμένους να ανάψουν το φυτίλι του δυναμίτη, θα χαθεί η ζωή μας, θα χαθεί η αξιοπρέπειά μας, θα δολοφονηθεί η πατρίδα μας και το μέλλον των παιδιών μας.

Ήρθε η ώρα να πάρουμε όλοι στα χέρια μας την τύχη αυτού του τόπου, γιατί οι άτολμοι και οι διστακτικοί, δεν μπορούν να είναι ηγέτες ενός λαού που δολοφονείται από τους κοτζαμπάσηδες.

Τελεία και παύλα…

Η ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Η ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Θέλουν να μας πείσουν ότι αυτές τις μέρες γίνονται διαπραγματεύσεις. Αυτό δεν είναι ακριβές.

του ΡΟΥΝΤΙ ΡΙΝΑΛΝΤΙ

Οι εκβιαστές υποβάλλουν όρους, διαπραγματεύονται πιθανόν μεταξύ τους, αλλά οι εκβιαζόμενοι δεν προσέρχονται σε καμία διαπραγμάτευση.

Οι δοτοί συνεργοί -κατοχικοί στην ουσία- εκπρόσωποι της χώρας-πειραματόζωου, προσέρχονται άβουλοι, μετά από επίδειξη ασυνάρτητης δουλικότητας, υπό την ιαχή του πληθωρικού Βενιζέλου «μέχρι την Κυριακή θα έχουν κλείσει όλα, τα καλαμπούρια τέλειωσαν».

Το βασικό πρόβλημα εκβιαστών και συνεργών είναι η διαχείριση της καταστροφής και τίποτα παραπάνω.

Οι δανειστές με το αγγλικό Δίκαιο και την γερμανική επιτροπεία να βάλουν στο χέρι ολόκληρη την χώρα, να «πληρωθούν σε είδος», χωρίς πολλά τραντάγματα και οι συνεργοί να διασωθούν από την οργή και να μασκαρευτούν, ώστε να μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι αποφεύγοντας γιαούρτια, αλεύρια, αποδοκιμασίες και άλλα πληβεία αντανακλαστικά.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Καψής, το δήλωσε άλλωστε καθαρά: «Έχουμε φθάσει στα όρια της επίσημης χρεοκοπίας». Η καταστροφή, η χρεοκοπία είναι κοντύτερα από ποτέ. Η διαχείριση της καταστροφής είναι το ζητούμενο για τους ιθύνοντες.

Αφού, λοιπόν, τα καλαμπούρια τέλειωσαν και φθάνει το επίσημο μπουμπούνισμα της χρεοκοπίας, δυναμώνει το στοιχείο της αβεβαιότητας. Σε όλα τα επίπεδα. Τόσο για τις τύχες της χώρας όσο και ατομικά για τον καθένα. Κεντρικό στοιχείο η αβεβαιότητα και τα επακόλουθά τής ρευστότητα στο έπακρο, ασταθείς προσωρινές ισορροπίες, έλλειψη σχεδίων...

Παράλληλα, γίνονται κρυφές διεργασίες σε όλα τα επίπεδα. Υπάρχουν και θα εκδηλωθούν. Γίνονται διαπραγματεύσεις για τη ρότα της διακυβέρνησης, συγκρούσεις στο εσωτερικό κομμάτων, όπως και σε διάφορα επιτελεία των περισσότερων καθοριστικών παραγόντων.

Με τους όρους-τελεσίγραφα που θέτουν οι δανειστές (νέα δανειακή σύμβαση υπό αγγλικό Δίκαιο, γερμανική επιτροπεία, γραπτές δεσμεύσεις των ελληνικών κομμάτων) αποδεικνύεται πως δεν υπάρχει όριο κυριαρχίας.

Έχει απολύτως καταλυθεί σε τέτοιο βαθμό που μέχρι και ο αρχιεπίσκοπος αναγκάστηκε να τοποθετηθεί και να προειδοποιήσει για τον κίνδυνο εκτροπής των πραγμάτων.

Στο πολιτικό σύστημα παρατείνεται ο επιθανάτιος ρόγχος. Επιδιώκεται από πολλούς παράγοντες η μετάθεση εκλογών, ενώ ο Παπαδήμος έχει αρχίσει το γαϊτανάκι των εκβιασμών (ή συμφωνείτε αμέσως ή παραιτούμαι τη Δευτέρα…). Τη μετάθεση την επιδιώκει ο Παπαδήμος, προσπαθώντας να φτιάξει μηχανισμό χωρίς να νεκραναστήσει τους σημιτικούς. Το θέλει και το ΠΑΣΟΚ (πλην Βενιζέλου). 

Το θέλει και το ΛΑΟΣ που προσδοκά δικτύωση στον κρατισμό και μετάθεση της εκλογικής του κάμψης, συνδυάζοντας ίσως και μια μελλοντική καταγγελία των «άχρηστων». 

Ο Σαμαράς είναι εγκλωβισμένος στις επιλογές του. Σύρεται, χωρίς να αποκλείεται η πιθανότητα έκπληξης από μεριάς του -με ελιγμούς- για να βγάλει ευθύνες από πάνω του. Ψάχνει μια τακτική που θα εξισορροπήσει τη συμμετοχή στην κυβέρνηση, θα τον κρατά σε πρώτο πλάνο και διεκδικητή της διακυβέρνησης. Στο πλαίσιο αυτό έγιναν και οι συναντήσεις με Βεστερβέλε και το ταξίδι συνάντησης με τον Πούτιν.

Το ΠΑΣΟΚ κονιορτοποιείται. Οι δελφίνοι δεν το εκφράζουν, δεν το αναστηλώνουν. Η αντιμνημονιακή βάση του ΠΑΣΟΚ είναι μετέωρη και μη προσεγγίσιμη από την Αριστερά. Η βάση αυτή παραμένει παράγοντας του πολιτικού σκηνικού και παράγοντας διαμόρφωσης της άτολμης τακτικής της Αριστεράς. Είναι ενδεικτικό πως η ΔΗΜ.ΑΡ. εισπράττει μια κάποια φθορά του ΠΑΣΟΚ και ο κ. Φ. Κουβέλης πλασάρεται με τα ρούχα του κλασικού πολιτικού και όχι ως εκπρόσωπος ενός κομματικού μηχανισμού.

Η Αριστερά των εκλογικών βλέψεων εμφανίζεται ακόμα ως τμήμα και προσάρτημα του υπό κατεδάφιση πολιτικού συστήματος. Βαρύνεται πολύ για την κατάσταση και αυτό γίνεται ολοένα και πιο αντιληπτό από τον κόσμο. Χωρίς να τη θεωρεί κύρια υπεύθυνη για όσα ζει, την τοποθετεί κι αυτήν στο κάδρο της αναξιόπιστης και ένοχης πολιτικής. Τα ποσοστά μπορεί να είναι ψηλά αλλά πάντα καθηλωμένα χωρίς να υπάρχει κάποια εκτόξευση. Άλλωστε είναι άνευ σημασίας πια η εκλογική διαδικασία

Οι αυτόνομες, ριζοσπαστικές αγωνιστικές νοοτροπίες και προσεγγίσεις, κινήσεις και αντιστάσεις, βρίσκονται σε φάση επαναπροσδιορισμού. Μετά τις πλατείες έκλεισε ένας κύκλος.

Ο νέος κύκλος δεν θα έχει ατμομηχανή τον βρασμό, την οργή, την αγανάκτηση ενόσω αυτά τα στοιχεία παραμένουν ενεργά.

Αναζητείται μαζικά μια λύση στο πολιτικό επίπεδο, κι όσο αυτή δεν φαίνεται στον ορίζοντα, θα υπάρχει ένα ορισμένο βάλτωμα. Κυριαρχεί η αβεβαιότητα και η ρευστότητα. Το πότε θα γίνουν οι εκλογές, με ποιο εκλογικό σύστημα, ποια κόμματα θα συμμετάσχουν σε αυτές παραμένουν ακόμα σχετικά άγνωστα, αλλά και εν πολλοίς αδιάφορα.

Θα προηγηθούν ή θα ακολουθήσουν ένα «πιστωτικό γεγονός». Κι αν αυτό έρθει γρήγορα; Γι’ αυτό το «κρέμασμα» όλων των θεμάτων στα εκλογικά ποσοστά είναι σαν προοπτική τυφλή. Σε στιγμές που η κρίση τείνει να πάρει χαρακτηριστικά πανεθνικής κρίσης (και ανοίγονται και άλλα μέτωπα, γεωπολιτικά, στην περιοχή μας) είναι απαραίτητος ένας γενικότερος προσανατολισμός κι ένας εκλογικός τακτικισμός.

Αναζητείται ρεαλιστική και εφικτή πολιτική διέξοδος από το τρομερό σήμερα και σύνδεση με ένα καλύτερο αύριο. Πολιτική πρόταση - απάντηση στο τώρα. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για συνθηματολογίες και αφηρημένες γενικές επικλήσεις.

Οι κινητοποιήσεις που γίνονται περιφερειακά και δεν γίνονται στο κέντρο της πολιτικής, ως δυναμική προϋποθέτουν όχι μια σωστή πλατφόρμα, αλλά να γίνονται εκεί που μπορεί να υπάρξει πρακτικά διέξοδος.

Τα πράγματα βραχυκυκλωμένα παραπέμπονται στην περίπλοκη βασανιστική ωρίμανσή τους:

α) Πολιτικοποίηση πέρα από τα τετριμμένα.

β) Αναβάθμιση των ιδεολογικών οριζόντων.

γ) Απαιτείται βαθύτερη κοινωνικοποίηση, επώδυνη εγκατάλειψη του ατομισμού. Συλλογικοποίηση, δοτικό, πρακτικό πνεύμα, υπευθυνοποίηση και όχι γενικόλογη συνθηματολογική αλληλεγγύη.

δ) Κοινωνικοποίηση μέσα από πρακτικές διεξόδου, καινοτόμες, διαφορετικές από αυτές που κυριαρχούν.

Σε κάθε περίπτωση, το χρέος και το καθήκον είναι να οργανωθεί ο λαός για να αντιμετωπίσει την καταστροφή, να ενταθεί ο αγώνας ενάντια στην κατοχή, να οικοδομηθεί το μέτωπο για την πολιτική οικονομική και κοινωνική διέξοδο της χώρας.

Να προετοιμαστούν οι όροι για έναν πανεθνικό ξεσηκωμό που θα φέρει τη μεταπολίτευση του λαού!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕΝΑΡΙΟ... ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕΝΑΡΙΟ... ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 θα περνούσε το κατώφλι του Πρωθυπουργού ο Γκράτσι με το ιταλικό τελεσίγραφο.Ή μας παραχωρείτε ζωτικό χώρο ή κηρύσσουμε τον πόλεμο.

Aμέσως οι πολιτικοί Αρχηγοί Παπανδρέου,Σαμαράς και Καρατζαφέρης με τον Παπαδήμο θα κλείνονταν στο Μέγαρο Μαξίμου.

Τα ραδιόφωνα θα επαναλάμβαναν μονότονα σε όποια συχνότητα και αν τα γυρνούσες ως μοναδική επωδό την κρισιμότητα της διαπραγμάτευσης και το πόσο σημαντικό είναι να καταλήξουν σε συμφωνία για να αποφευχθεί η καταστροφή.

Με το πέρας της πεντάωρης συζήτησης και εξερχόμενοι του Μεγάρου ο κύριος Καρατζαφέρης-ως άλλη Πυθία- θα δήλωνε:"Δεν μπορώ να αφήσω τη λαίλαπα του πολέμου να κάψει την Ευρώπη.Θα τα πούμε αύριο".

Ο κύριος Σαμαράς θα έλεγε:" Ο πόλεμος θα φέρει κι άλλη ύφεση.Θα προσπαθήσω να σώσω όσα λιμάνια μπορώ" ενώ ο κύριος Παπανδρέου θα συγκαλούσε το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ για τα μεσάνυχτα.

Εν συνεχεία ο κύριος Παπαδήμος θα συναντιόταν μυστικά με εκπρόσωπο της Ναζιστικής Γερμανίας ενώ στις 22:00 θα υποδεχόταν μέλη της Ιταλικής Πρεσβείας.

Την επόμενη πρωία και αφού η επικοινωνιακή διαχείριση της σωτηρίας της χώρας είχε λάβει αίσιο τέλος,και ενώ όλοι οι πολιτικοί Αρχηγοί είχαν ένα ηρωικό άθλο στη προεκλογική τους φαρέτρα οι Ιταλοί θα προέλαυναν ατουφέκιστοι στην οροσειρά της Πίνδου,εν μέσω επευφημιών των ραδιοφώνων ότι ηρωικά σώθηκε η Ελλάδα με τη στάση των πολιτικών Αρχηγών...

Read more...

Σύγχρονοι σκλάβοι

Σύγχρονοι σκλάβοι

Η κρίση της Ελλάδας είναι διαφορετική, από αυτήν των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης - η επίλυση της είναι πάρα πολύ απλή, ενώ δεν υπάρχει κανένας λόγος εξόδου από το Ευρώ, χρεοκοπίας ή διαγραφής οφειλών εκ μέρους των πιστωτών της
“Οι ασιατικές «τίγρεις», το 1997, αναγκάσθηκαν να ζητήσουν τη «βοήθεια» των πυροσβεστών του ΔΝΤ, οι οποίοι βέβαια εργαζόταν προς όφελος της χώρας, η οποία προκάλεσε τις πυρκαγιές. Φυσικά το «Ταμείο» αντέδρασε θετικά στην αρχή,
παρέχοντας τα δάνεια που του ζητήθηκαν – αφού ο πραγματικός σκοπός του ήταν να προστατεύσει από τη χρεοκοπία τις τράπεζες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα επενδυτικά κεφάλαια, τους ιδιώτες κερδοσκόπους κλπ., οι οποίοι είχαν επενδύσει τεράστια ποσά στην ασιατική φούσκα των ακινήτων, «στοιχηματίζοντας» στη συνέχεια στο «σπάσιμο» της, το οποίο θα προκαλούσε τη ραγδαία υποτίμηση των νομισμάτων τους.
Τα πρώτα δάνεια λοιπόν δόθηκαν, σε συμφωνία με το ΔΝΤ, με την προϋπόθεση να χρησιμοποιηθούν από τις κυβερνήσεις της Ινδονησίας, της Ταϊλάνδης και της Ν. Κορέας, για την εξόφληση των ξένων κερδοσκόπων. Αμέσως μετά, αφού εξοφλήθηκαν δηλαδή οι «δυτικοί» κερδοσκόποι, ακολούθησε η «θεραπεία-σοκ», με την υποχρέωση των τοπικών πληθυσμών σε μία καταστροφική υφεσιακή πολιτική λιτότητας άνευ προηγουμένου. Οι μισθοί κατακρεουργήθηκαν, οι δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία κλπ. περιορίσθηκαν στο ελάχιστο και τα δάνεια προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σταμάτησαν σχεδόν εξ ολοκλήρου.
Από τη Ν. Κορέα μέχρι την Ινδονησία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων έχασαν τις θέσεις απασχόλησης τους, οδηγούμενοι στην ανεργία, ενώ απαγορεύθηκε στα κράτη να προσφέρουν οποιουδήποτε είδους βοήθεια στους πληγέντες Πολίτες τους. Πολλά σχολεία έκλεισαν, τα φάρμακα στα νοσοκομεία τελείωσαν, οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, η εγκληματικότητα ξεπέρασε ακόμη και την πιο νοσηρή φαντασία, ενώ η πείνα και η έλλειψη τροφής έφτασαν στο απροχώρητο.Ένας ολόκληρος τομέας της μεσαίας τάξης, η οποία ανήκε στους κερδισμένους της προηγούμενης δεκαετίας, έπαψε πια να υπάρχει.
Όπως πάντα, αυτοί που πλήρωσαν τα περισσότερα ήταν τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, ενώ η λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας (ακίνητα, οικόπεδα κλπ.), μέσω της υπερβολικής φορολόγησης, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Πολλές κοινωφελείς επιχειρήσεις «αποκρατικοποιήθηκαν», επίσης το τραπεζικό σύστημα, καταλήγοντας στην ιδιοκτησία των ξένων πολυεθνικών σε τιμές ευκαιρίας, το κόστος ζωής εκτινάχθηκε στα ύψη, ενώ η δημόσια περιουσία περιήλθε στα χέρια των εισβολέων – πάντοτε με νομιμοφανείς, απόλυτα διαφανείς διαδικασίες.
Η επέλαση του ΔΝΤ δεν είχε τελικά να ζηλέψει τίποτα, σε σχέση με τη διεξαγωγή ενός συμβατικού πολέμου – αφού άφησε ανθρώπινα ερείπια στο πέρασμα της και κοινωνίες που δεν πρόκειται ποτέ να συνέλθουν, από το σοκ της απόλυτης εξαθλίωσης και της καταστροφής. Σε κάθε περίπτωση, οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Ασίας δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν τα βασανιστήρια που υπέστησαν από τους αιμοχαρείς μισθοφόρους των τοκογλύφων, οι οποίοι δεν έχουν κανενός είδους ηθικούς φραγμούς, όταν «εκτελούν» τις απίστευτες εντολές της «σκιώδους» ηγεσίας τους” (Νομισματικές παρενέργειες).
ΑΡΘΡΟ
Η Ιστορία είναι γεμάτη από προδοσίες, από προδότες (άρθρο μας), από εκβιαστές, από εκβιαζομένους, καθώς επίσης από δειλούς λαούς - οι οποίοι προτιμούν την υποδούλωση, από την επώδυνη εξέγερση εναντίον αυτών που επιβουλεύονται την Ελευθερία και τη Δημοκρατία στη χώρα τους.
Στα πλαίσια αυτά, με στόχο την δημιουργία σύγχρονων σκλάβων, άβουλων, φθηνών υπηρετών της παγκόσμιας και τοπικής ελίτ, η απειλή της χρεοκοπίας λειτουργεί πάρα πολύ επιτυχημένα - αφού επιτρέπει τη θυματοποίηση των μαζών και την επιβολή «κυρώσεων» κάθε είδους, με στόχο τη διευκόλυνση των εκάστοτε εισβολέων (ο σκοπός των οποίων είναι η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, η καταστροφή της μεσαίας τάξης, στην οποία στηρίζεται η Δημοκρατία, καθώς επίσης η μετατροπή της χώρας σε επίσημο προτεκτοράτο).
Επίσης φαίνεται να λειτουργεί επιτυχημένα και η αντικατάσταση των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων από διορισμένους «τεχνοκράτες» – οι οποίοι συνήθως απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη των λαών, επειδή οι Πολίτες έχουν απογοητευθεί από τη διαφθορά, από τη διαπλοκή, από την ανικανότητα και από την «ανεπάρκεια» των πολιτικών «ανδρών» τους (άρθρο μας). Στο σημείο αυτό, η σημερινή πολιτική «επίθεση» εναντίον των αρχών της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, στηρίζεται στους παρακάτω τρεις (εσφαλμένους) ισχυρισμούς:
(α) Δεν μπορεί να εμπιστευθεί κανείς ότι, οι λαοί θα στηρίξουν εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη διατήρηση και την καλυτέρευση της κοινωνίας.
(β) Θα πρέπει κανείς να επιλέξει μεταξύ Δημοκρατίας και Επάρκειας – ικανότητας δηλαδή στη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων. Σε περιόδους κρίσεων λοιπόν, όπως η σημερινή, η Επάρκεια οφείλει να προηγείται της Δημοκρατίας – επομένως, οι τεχνοκράτες των πολιτικών.
(γ) Οι κυβερνήσεις, ειδικά οι δημοκρατικά εκλεγείσες, έχουν χάσει την ικανότητα να διαχειρίζονται σωστά τα βασικά προβλήματα - τα οποία αντιμετωπίζουν οι σημερινές κοινωνίες, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης.
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, η υποχρέωση των εκλεγμένων κυβερνήσεων να λογοδοτούν απέναντι στους λαούς τους, θεωρείται ως μία περιττή επιβάρυνση – ειδικά επειδή οι δημοκρατικές κυβερνήσεις πιστεύουν ότι, οι Πολίτες θα στραφούν εναντίον τους, εάν επιχειρήσουν να εφαρμόσουν εκείνα τα μέτρα, τα οποία θεωρούν απαραίτητα οι αγορές (κατάλυση του κοινωνικού κράτους), για να συνεχίζουν να δανείζουν τα κράτη.
Επομένως, η τοποθέτηση τεχνοκρατών στις κυβερνήσεις, όπως συμβαίνει στις τράπεζες και στις υπόλοιπες επιχειρήσεις, η οποία δημιουργεί μεγαλύτερη εμπιστοσύνη τόσο στις αγορές, όσο και στους Πολίτες, ενισχύεται από τα κόμματα και τους θεσμούς – ενώ η Πολιτική φαίνεται να περιορίζεται στο ρόλο του απλού μεσολαβητή μεταξύ των διορισμένων εκ των αγορών τεχνοκρατικών κυβερνήσεων και των Πολιτών.
Η ΣΤΡΕΒΛΗ ΕΙΚΟΝΑ
“Η Ελλάδα ζει, χρόνια τώρα, πάνω από τις δυνάμεις της”, αναφέρει η πρόσφατη μελέτη του γερμανικού ινστιτούτου οικονομικών ερευνών (DIW), συνεχίζοντας “Η κατανάλωση υπερβαίνει κατά πολύ την παραγωγή αγαθών. Ένας πολύ βασικός παράγοντας της οικονομικής αδυναμίας της χώρας είναι η συγκριτικά αρνητική σχέση τιμών και προσφερομένων υπηρεσιών (price for value).
Ειδικά όσον αφορά τον Τουρισμό, ο οποίος είναι ένας εκ των κύριων πυλώνων της οικονομίας της, η Ελλάδα πρέπει να ανταγωνίζεται με χώρες εκτός Ευρώπης, όπως η Τυνησία, το Μαρόκο κλπ. Το κόστος εργασίας όμως ανά ώρα στην Ελλάδα, είναι πολύ υψηλότερο από τους ανταγωνιστές της – αφού ανέρχεται στα 11,39 Ευρώ, όταν στην Πορτογαλία είναι μόλις 8,49 €, στην Τουρκία 4 € και στη Βουλγαρία 1,55 €. Εάν λοιπόν δεν περιορισθούν αισθητά οι αμοιβές, είναι αδύνατον να διαφύγει η Ελλάδα από την κρίση χρέους και δανεισμού – οπότε δεν έχει κανένα νόημα η διάσωση της από την Ευρώπη”.
Με κριτήριο την παραπάνω «μελέτη» θα έπρεπε κανείς να υποθέσει ότι, η Ελλάδα είναι μία πολύ φτωχή χώρα - η οποία είναι πλέον αδύνατον να επιβιώσει, στηριζόμενη στις δικές της δυνάμεις, οπότε είναι υποχρεωμένη να συνθηκολογήσει με τους τοκογλύφους δανειστές της και τον «μπράβο» τους: το ΔΝΤ. Εν τούτοις, τόσο ο «Ισολογισμός» του ιδιωτικού τομέα της, όσο και του δημοσίου, εμφανίζουν μία εντελώς διαφορετική εικόνα – η οποία δεν μπορεί να μην είναι πραγματική.
Απέναντι στα χρέη του δημοσίου της λοιπόν (παθητικό) υπάρχουν αρκετά περιουσιακά στοιχεία (ενεργητικό), τα οποία είναι κατά πολύ υψηλότερα – σε γενικές γραμμές δε, κερδοφόρες εταιρείες του δημοσίου, τεράστια ακίνητη περιουσία, υπόγειος πλούτος, γερμανικές αποζημιώσεις κλπ.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον ιδιωτικό τομέα της, ο οποίος είναι ο λιγότερο χρεωμένος στην Ευρώπη (το συνολικό μας χρέος είναι αντίστοιχο με αυτό της Γερμανίας, ενώ διαθέτουμε πολύ περισσότερα περιουσιακά στοιχεία). Ειδικά όσον αφορά τα ακίνητα, με κριτήριο την πρόσφατη ειδική φορολόγηση τους (χαράτσι), η οποία ανήλθε στα 2,4 δις € μόνο για το 2011, εάν σημειώσουμε ότι αφορά περίπου το 1/500 της αξίας τους, συμπεραίνουμε ότι η συνολική αντικειμενική αξίας τους υπερβαίνει το 1,2 τρις € - έναντι κατά πολύ χαμηλότερων χρεών.
Επομένως, πως είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται η Ελλάδα ως μία φτωχή χώρα, μη παραγωγική και ανίκανη να ανταπεξέλθει με τις υποχρεώσεις της; Εάν ήταν πράγματι έτσι, πως εξηγείται η εξαιρετικά θετική «καθαρή θέση» της, συγκριτικά με πολλές άλλες χώρες;
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Για να μπορέσει κανείς να οδηγηθεί σε ασφαλή συμπεράσματα, καθώς επίσης στη λύση του προβλήματος της Ελλάδας, οφείλει να ξεκινήσει από την εποχή πριν την εισαγωγή του Ευρώ. Τότε τα νομίσματα των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου υποτιμούταν διαρκώς, επειδή οι κεντρικές τράπεζες τους «τύπωναν» συνεχώς νέα χρήματα – με αποτέλεσμα να διατηρούνται υψηλά τα επιτόκια δανεισμού.
Όταν υιοθετήθηκε το κοινό νόμισμα, η κατάσταση άλλαξε ριζικά – ειδικά στον τομέα των επιτοκίων. Με εξαίρεση την Ελλάδα λοιπόν, στην οποία μόνο ο δημόσιος τομέας εκμεταλλεύθηκε την πτώση των επιτοκίων αυξάνοντας το δανεισμό του, σε όλες τις υπόλοιπες χώρες αυξήθηκε κυρίως ο ιδιωτικός δανεισμός (τράπεζες, επιχειρήσεις, νοικοκυριά). Έτσι οδηγηθήκαμε στη σημερινή κρίση χρέους της Ευρωζώνης, η οποία οφείλεται στην υπερχρέωση του ιδιωτικού τομέα (πάντοτε με εξαίρεση την Ελλάδα) - σαν αποτέλεσμα της μη ισορροπημένης κατανομής ελλειμμάτων και πλεονασμάτων (άρθρο μας).
Στα πλαίσια αυτά, με σκοπό τη διάσωση του ιδιωτικού τομέα και κυρίως των τραπεζών, ο δημόσιος τομέας αναγκάσθηκε να «επωμισθεί» χρέη – με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος της Ιρλανδίας, για παράδειγμα, να ανέλθει στο 110% του ΑΕΠ της (θα συνεχίσει να αυξάνεται), από μόλις 30% πριν την κρίση (το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ισπανίας σήμερα απειλείται με κατάρρευση – αφού τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών υπολογίζονται στα 175 δις €, από «μόλις» 134,1 δις € το Νοέμβρη του 2011).
Η κρίση λοιπόν της Ευρωζώνης ήταν (είναι) το αποτέλεσμα των πολύ υψηλών ιδιωτικών χρεών, τα οποία τελικά εκβάλλουν στα δημόσια – μέσω της διάσωσης των τραπεζών, της ανεργίας, της ύφεσης κλπ.
Αντίθετα, η κρίση της Ελλάδας οφείλετο στο δημόσιο τομέα της – ενώ ο ιδιωτικός ήταν απόλυτα υγιής. Σύμφωνα όμως με την οικονομική θεωρεία, μία ιδιωτική κρίση χρέους είναι πολύ πιο δύσκολο να επιλυθεί, από μία κρίση δημοσίου χρέους – η οποία είναι πάρα πολύ εύκολη στην διαχείριση της, αφού αρκεί ο περιορισμός των δαπανών και η ορθολογική αύξηση της φορολόγησης.
Απλούστερα, τα χρήματα βρίσκονται μέσα στη χώρα, αλλά είναι λάθος κατανεμημένα – οπότε αρκεί η σωστή κατανομή τους, για να λυθεί το πρόβλημα. Στο παράδειγμα της Ελλάδας, γνωρίζοντας ότι το ιδιωτικό χρέος της είναι μόλις 170% του ΑΕΠ της, ενώ το δημόσιο 160% (συνολικό 330%), αρκεί να αυξηθεί το ιδιωτικό στα 250% (μέσω επενδύσεων των ιδιωτών σε κρατικές εταιρείες, ακίνητα κλπ.), για να περιορισθεί το δημόσιο στο 80% του ΑΕΠ της.
Η επίλυση μίας κρίσης ιδιωτικού χρέους είναι όμως πολύ πιο δύσκολη – αφού απαιτεί πλεονασματικά ισοζύγια εξωτερικών συναλλαγών (αύξηση των εξαγωγών, μείωση των εισαγωγών, εσωτερική υποτίμηση κλπ.), για μεγάλες χρονικές περιόδους. Η Γερμανία τα κατάφερε μετά το 2000 (τότε οι άνεργοι Γερμανοί ξεπερνούσαν τα 5 εκ.), μειώνοντας επί δέκα έτη τις αμοιβές των εργαζομένων της και αυξάνοντας τις εξαγωγές της, εις βάρος των «εταίρων» της. Εν τούτοις, αφενός μεν ήταν η μοναδική που το επεδίωκε τότε, αφετέρου δε συνέβη σε εποχή παγκόσμιας ανάπτυξης.
Σήμερα οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές – όχι μόνο λόγω της υφιστάμενης παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, αλλά και επειδή είναι πολλές οι χώρες, οι οποίες πρέπει να προσπαθήσουν να λύσουν τα προβλήματα του ιδιωτικού χρέους τους, αυξάνοντας τις εξαγωγές τους εις βάρος των άλλων.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η κρίση χρέους της Ελλάδας είναι εντελώς διαφορετική, από την κρίση των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης. Η επίλυση της είναι εξαιρετικά εύκολη, ενώ τα περιουσιακά της στοιχεία είναι κατά πολύ υψηλότερα των οφειλών της. Δεν υπάρχει λοιπόν απολύτως κανένας λόγος εξόδου της από το Ευρώ ή διαγραφής χρεών εκ μέρους των πιστωτών της – στόχος των οποίων είναι, με τη βοήθεια του ΔΝΤ, η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας της (όπως συνέβη στην Τουρκία, όπου κατέρρευσαν όλα τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα και «διορίσθηκε» στην εξουσία η κυβέρνηση, η οποία τελικά ξεπούλησε τη χώρα της – άρθρο μας).
Αυτό που χρειάζεται η πατρίδα μας είναι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των οφειλών της (χρεολύσια), με μη τοκογλυφικά επιτόκια – ίσα με αυτά που προσφέρει η ΕΚΤ στις εμπορικές τράπεζες (1%). Επίσης οι επενδύσεις εκ μέρους του ιδιωτικού της τομέα, με στόχο την ανάπτυξη – γεγονός όμως που απαιτεί την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των Πολιτών στην Πολιτική, καθώς επίσης ένα σωστό, λειτουργικό και αποτελεσματικό επιχειρηματικό/φορολογικό πλαίσιο.
Έχοντας την άποψη δε ότι, όλα τα παραπάνω είναι γνωστά σε όλους, ειδικά στη Γερμανία, στο ΔΝΤ και στην κυβέρνηση, δεν μπορούμε παρά να υποθέσουμε πως κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τις προσπάθειες χρεοκοπίας της πάμπλουτης χώρας μας – δηλαδή, κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί ή έστω να αιτιολογηθεί, με τη βοήθεια της οικονομικής επιστήμης.
Ολοκληρώνοντας οφείλουμε να συμπληρώσουμε ότι, η συνεχιζόμενη προσπάθεια ανακεφαλαιοποίησης των Ελληνικών τραπεζών, οι οποίες είναι επίσης οι λιγότερο χρεωμένες στην Ευρωζώνη (20% του ΑΕΠ), με την έκδοση κοινών μετοχών, δεν έχει τελικό στόχο την κρατικοποίηση, αλλά την ιδιωτικοποίηση τους από τους ξένους εισβολείς – οπότε οφείλει να μας προβληματίσει η εικόνα των «κακών τραπεζιτών», με την οποία σκόπιμα «βομβαρδιζόμαστε».
Τέλος, δεν υπάρχει κανένας λόγος να τρομοκρατούμαστε από μία ενδεχόμενη στάση πληρωμών – πόσο μάλλον αφού ήδη βιώνουμε συνθήκες χρεοκοπίας. Οι δανειστές μας υποχρεώνουν να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα (όπως και σε συνθήκες χρεοκοπίας), τα νέα δάνεια εξυπηρετούν μόνο την εξόφληση των παλαιοτέρων, ενώ είμαστε ήδη (και θα είμαστε) εκτός αγορών. Επομένως, δεν έχουμε κανέναν απολύτως λόγο να συνεχίσουμε να είμαστε το πειραματόζωο της Ευρώπης – πόσο μάλλον του ΔΝΤ και των διεθνών τοκογλύφων. Ας μην ξεχνάμε δε ότι, από την ενδεχόμενη διαγραφή των 100 δις € (άρθρο μας), τα 50 δις € περίπου είναι δικά μας – των Ελληνικών τραπεζών δηλαδή και των ασφαλιστικών μας ταμείων.
ΥΓ: Είναι ευνόητο το ότι, πριν εξαγοράσεις κάτι, κάνεις ότι μπορείς για να περιορίσεις/ελαχιστοποιήσεις την αξία του – έτσι ώστε να σου κοστίσει όσο το δυνατόν λιγότερα. Η αξία των περιουσιακών στοιχείων τώρα μίας χώρας, δημοσίων και ιδιωτικών (μετοχές, ακίνητα κλπ.), μειώνεται, όσο της ανήκουν, ανάλογα με τη μείωση των μισθών και εισοδημάτων των κατοίκων της – στον περιορισμό των οποίων συμβάλλει τα μέγιστα η σκόπιμη ύφεση, η ανεργία, οι χρεοκοπίες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ο διασυρμός της. Είναι προφανής λοιπόν ο σκοπός των τελευταίων απαιτήσεων του ΔΝΤ – ενώ απορούμε σε σχέση με το ποιοι βουλευτές-εκπρόσωποι των Ελλήνων, θα ψηφίσουν υπέρ της λεηλασίας της Ελλάδας και των Πολιτών της, οι οποίοι τους εκλέγουν για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα της πατρίδας τους.
Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
http://www.sofokleous10.gr