ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΟΛΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΩΝ ΔΩΣΙΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΩΝ

Posted by ΤρικλοποδιάΑπόψεις, Κυριακόπουλος.

ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΟΥ ΤΑΠΕΙΝΩΘΗΚΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΛΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Εκεί, στην ίδια πλατεία,  επέλεξε ένας περήφανος απόμαχος της ζωής, να ποτίσει με το αίμα του το σπόρο της εθνικής αφύπνισης και της παρκαρισμένης μας περηφάνιας.

Αυτός το καθήκον του το έκανε.

Δεν επέλεξε απλά να μην ταπεινωθεί. Επέλεξε να αφυπνίσει συνειδήσεις.

Δεν επέλεξε να σπρώξει κάτω από το χαλί την εξαθλίωση και να συμβιβαστεί με τη μοίρα που διάλεξαν οι άλλοι για λογαριασμό του. Επέλεξε να την κοιτάξει κατάματα δίνοντας όρκο σε Θεό και πατρίδα πως θέλει με το αίμα του να ανάψει το φυτίλι της εξέγερσης μιας κοινωνίας που δε δίστασαν να ταπεινώσουν.

Δεν επέλεξε να πορευτεί το δρόμο της μιζέριας και της κακομοιριάς, αλλά να ανέβει ψηλά στο βάθρο των δικών μας ηρώων.

Και το σημαντικότερο…

Δεν μας προέτρεψε να τον ακολουθήσουμε στη δική του περήφανη διαδρομή, αλλά απαίτησε να κάνουμε ακόμη πιο περήφανη τη δική μας διαδρομή, υποδεικνύοντας σε όλους εμάς, πως το επόμενο βόλι πρέπει να σκάσει στο κεφάλι των δωσίλογων και των προσκυνημένων...

Η θυσία του – γιατί πραγματικά για θυσία πρόκειται – ήταν ένα ηχηρό χαστούκι ντροπής για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.

Χαστούκι για όσους κιότεψαν, καταδεικνύοντας πως ο ραγιαδισμός δεν είναι μονόδρομος, και ότι στον αντίποδά του βρίσκεται ο δρόμος της εθνικής υπερηφάνειας.

Χαστούκι για κείνους που κατήντησαν δηλωσίες, αποδεικνύοντας ότι ο δρόμος της περηφάνιας δε γράφεται με τους κοντυλοφόρους της Μέρκελ αλλά με την καρδιά μας και με το αίμα μας.

Χαστούκι για τα ραμολιμέντα που δε δίστασαν να πάρουν στα χέρια τους το δίευρο και το ψηφοδέλτιο της ντροπής, για να επιβραβεύσουν ως ηγέτη τους τον πρωταγωνιστή της εθνικής προδοσίας, αποδεικνύοντας πως είναι καλύτερα να καταχτάς στα μάτια τον παιδιών του τη δόξα αυτού που τίμησε τα όνειρά τους και σαν άνθρωπος και σαν πατέρας, παρά την ντροπή εκείνου που συμμάχησε ανοικτά ή κεκαλυμμένα με το δήμιο της ζωής και τον ονείρων τους.

Χαστούκι στους καιροσκόπους και τους πατριδοκάπηλους που δε δίστασαν να μετατρέψουν την έννοια της πατρίδας σε κορσέ για τις γκαστρωμένες τους φιλοδοξίες.

Χαστούκι στους φαφλατάδες του «ξεσηκωμού», που προτιμούν να αμπελοφιλοσοφούν για την ανάγκη και το χαρακτήρα του, αλλά αρνούνται επίμονα να βάλουν πλάτη για να τον οργανώσουν, παραμένοντας πεισματικά εγκλωβισμένοι σε αδιέξοδα ιδεολογήματα, θεατές μιας κοινωνίας που χάνεται και μιας πατρίδας που αποδομείται.

Μη με ρωτήσετε τι κατάλαβαν όλοι τούτοι από τη φωνή ενός περήφανου ήρωα…

Δείτε τις δηλώσεις τους…

Διαβάστε τις εφημερίδες τους…

Κοιτάξτε τα αμήχανα και γεμάτα τρόμο πρόσωπά τους….

Και τότε θα διαπιστώσετε δυο πράγματα:

1. Δεν κατάλαβαν τίποτε απολύτως είτε γιατί δε θέλησαν, είτε γιατί αρνούνται να ξεβολευτούν από την πεπατημένη…

2. Τρέμουν ακόμη και στην ιδέα πως αυτό που οι ίδιοι δεν κατάλαβαν, αργά ή γρήγορα θα το καταλάβει η κοινωνία και θα τους ξεβολέψει οριστικά.

Γι αυτό, αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα δε σουλουπώνεται. Η ανατροπή του είναι μονόδρομος αν θέλουμε ο τόπος μας να έχει μέλλον.

Γιατί μέσα στην απίστευτη αθλιότητά του, γέμισε προέδρους και αρχηγούς, αλλά δεν κατάφερε να αναδείξει ούτε έναν ηγέτη ικανό να εμπνεύσει τον ξεσηκωμό αυτού του λαού με στόχο την ανατροπή του δωσιλογισμού και την αθλιότητας.

Μόνο που αυτή η θυσία… αυτή τη φορά… δεν πρέπει να πάει χαμένη.

Αυτό που δεν έχουμε πρέπει να ρθεί…

Αυτό που δεν τολμήσαμε πρέπει να ζωντανέψει…

Αυτό που καπηλεύτηκαν πρέπει να το αρπάξουμε από τα βρωμισμένα τους χέρια, γιατί δε τους ανήκει και δε τους ανήκε ποτέ…

Το πολιτικό μανιφέστο του ξεσηκωμού γράφτηκε με αίμα. Δεν έχουμε παρά να το διαβάσουμε σωστά, και τότε τρία πράγματα θα δούμε να ξεπροβάλουν μέσα από τα λόγια του θυσιασμένου στο βωμό της αξιοπρέπειας…

-Εθνική ανεξαρτησία…

-Λαϊκή κυριαρχία…

-Κοινωνική απελευθέρωση…

Σ αυτό τον αγώνα… Οι φαφλατάδες έχουν δυο δρόμους να διαλέξουν.

Ή ακολουθούν… ή «αυτοκτονούν» οριστικά στα σκουπίδια της ιστορίας.

http://ellinikoforoum.blogspot.com

Με κρητικούς σκοπούς & μαντινάδες υποδέχτηκαν τον Πάνο Κάμμενο ... ΒΙΝΤΕΟ

Posted by Τρικλοποδιάvideo, Καμμένος, Κρήτη, Πολιτική.

Ο πρόεδρος του Κινήματος "Ανεξάρτητοι Πολίτες" έφθασε το πρωί στο Ηράκλειο με πλοίο της ΑΝΕΚ

Με κρητικούς σκοπούς και ... μια μαντινάδα υποδέχτηκαν τον Πάνο Καμμένο στο Ηράκλειο, στελέχη των "Ανεξάρτητων Ελλήνων", τοπικά.

Ο πρόεδρος του κόμματος έφθασε στις 06.00 το πρωί στο λιμάνι του Ηρακλείου, με πλοίο της ΑΝΕΚ όπου τον περίμεναν στελέχη και φίλοι αλλά και ... ξεροτήγανα, τσικουδιές, ενώ μια μαντινάδα γεμάτη ... ελπίδα, άκουσε ο Π.Καμμένος:

"Καλό είναι αυτό το κόμμα σου, 
Να'χει του Θειού τη χάρη, 
Και ν'αλαφρύνει του λαού, 
Τ'ασήκωτα τα βάρη"

Ο πρόεδρος των "Ανεξάρτητων Ελλήνων" έστειλε μήνυμα λευτεριάς και αντίστασης τονίζοντας την πρόθεση του κόμματος να"μεταδώσει το μήνυμα ότι η Ελλάδα δε συμβιβάζεται και μπορούμε όλοι μαζί ενωμένοι να αποτινάξουμε όπως αποτινάξατε την κατοχή των Γερμανών".

Ο Πάνος Καμμένος έκανε "άνοιγμα" σε όλο τον κόσμο, λέγοντας"ξεκινάμε από τώρα τη δουλειά και πλησιάζουμε όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν έχουνε πρόσβαση. Με καθαρή ματιά, ελπίδα και δύναμη, να τους αποτινάξουμε. Καλή λευτεριά σε όλους!".

Πρώτος σταθμός του κ.Καμμένου το Ηράκλειο. Το Σάββατο θα περιοδεύσει στο νομό Λασιθίου και την Κυριακή στα Χανιά και το Ρέθυμνο. 

http://cretalive.gr

Ο ΤΑΤΟΥΛΗΣ ΤΗΝ ΚΟΠΑΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ΠΟΡΤΑ ... ΒΙΝΤΕΟ

Posted by Τρικλοποδιάvideo, Αντίσταση, Κοινωνία, Πολιτικοί, Προδότες.

Της διαπλοκής το κάγκελο

Πόση ταπείνωση ακόμα;

Πόση ταπείνωση ακόμα;

 Ένας  ηλικιωμένος συνάνθρωπός  μας προχθές έδωσε τραγικό τέλος στη ζωή του, αυτοκτονώντας  στην πλατεία Συντάγματος. Ο ίδιος μίλησε ξεκάθαρα, με το ιδιόχειρο σημείωμα που άφησε, για τους λόγους που διάλεξε να τερματίσει μ’ αυτό τον τρόπο τη ζωή του: «Η κατοχική  κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μας που στηριζόταν σε μια  αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση του κράτους) πλήρωνα γι’ αυτή» (από το ιδιόχειρο σημείωμα του αυτόχειρα συνταξιούχου)

Από τη στιγμή που ξεκίνησε η μνημονιακή «σωτηρία» οι προσωπικές τραγωδίες και η εκμηδένιση ανθρώπινων υπάρξεων είναι ένα συνεχές γεγονός. Η τεράστια έκρηξη της ανεργίας , της φτώχειας , οι άστεγοι , τα συσσίτια είναι η απόδειξη της κοινωνικής κατάπτωσης και της εξαθλίωσης στην οποία ρίχτηκαν βίαια τα λαϊκά στρώματα, μετά το 2009. Η επίθεση  αυτή είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό ολοκαύτωμα  που έχει γίνει μετά τον εμφύλιο.

Το μνημονιακό καθεστώς, με την έντεχνα στημένη και γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα του, προσπάθησε να συγκαλύψει, όσο μπόρεσε, αυτή την κατάσταση. Στο διάστημα αυτό οι αυτοκτονίες συνανθρώπων μας πλησιάζουν τις 2.000, ενώ αρκετά παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο υποσιτισμένα και αρκετές φορές λιποθυμούν κατά τη διάρκεια των μαθημάτων τους.

Όλα αυτά για το άθλιο καθεστώς της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και τους πολιτικούς του εκφραστές δεν σημαίνουν τίποτα , αρκεί τα γεγονότα να συγκαλύπτονται και η πραγματικότητα να διαστρεβλώνεται. Χειραγώγηση δηλ. που να αποτρέπει την έκρηξη της κοινωνικής οργής. Και σ’ αυτό η μνημονιακή χούντα τα πήγε καλά  , έχοντας στο πλευρό της ολόκληρο τον γκεμπελικό μηχανισμό του κεφαλαίου.(MEGA, Συγκρότημα Αλαφούζου , Κυριακού , Μπόμπολα)

Η νεοφιλελεύθερη μνημονιακή συμμορία που κυβερνά σήμερα  για λογαριασμό των τοκογλύφων και του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου , θεωρεί την εξαθλίωση , τη φτώχεια και τις αυτοκτονίες παράπλευρες απώλειες των επιλογών της και απολύτως φυσιολογικά πράγματα για την επίτευξη των στόχων της. 

Το οικονομικό Νταχάου που δημιουργούν για τον λαό,  το ελληνικό  κεφάλαιο και η Ευρωπαϊκή Ένωση δε σημαίνει μόνο κατεδάφιση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά και φυσική εξόντωση ανθρώπινων υπάρξεων. Στο οικονομικό μοντέλο του διεθνοποιημένου καπιταλισμού οι άνθρωποι είναι εντελώς οι περιττοί, όταν δεν αποτελούν πηγή κέρδους  και δεν μπορούν να επιβιώσουν ως υποβαθμισμένη εργατική δύναμη. Αποτελούν οικονομικό κόστος , περιττές σπατάλες που πρέπει να περικοπούν , εμπόδιο για τη δημοσιονομική εξυγίανση.
  
Σ’ τέτοια τραγικά γεγονότα όπως το  προχθεσινό. απεικονίζεται το μέλλον της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, αν περάσουν οι επιλογές της μνημονιακής χούντας.  Η ευτυχία που φέρνει το Μνημόνιο για τις τράπεζες και τους τοκογλύφους είναι ο θάνατος που σπέρνει στην κοινωνία.
    
Χωρίς ντροπή οι λακέδες (πολιτικοί και προπαγανδιστές) της νεοφιλελεύθερης συμμορίας διατείνονται ότι 150.000 εργαζόμενοι του δημοσίου, μετεκλογικά  θα πρέπει να πεταχτούν στον καιάδα της ανεργίας ή να βγουν σ’ ένα καθεστώς συνταξιοδότησης στο οποίο δεν υπάρχει σύνταξη ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ποιο μέλλον μας επιφυλάσσουν ; Κάτι ανάλογο μ’ αυτό που έγινε χθες στο Σύνταγμα ; 
 
Σήμερα και στο μέλλον  ο μνημονιακός  θίασος θα συνεχίσει  να δολοφονεί.  Δεν έχει φραγμό για τίποτα. Η ευθύνη είναι πλέον δική μας και συνίσταται στο πολύ σημαντικό ερώτημα που καθένας μας θα πρέπει ν’ απαντήσει για τον εαυτό του και για τα παιδιά του, αν δηλ. θ’ ανεχτούμε άλλο όχι μόνο τις πράξεις αλλά και την ύπαρξη αυτού του καθεστώτος.                                                                                                           
                                                                                                                           
  Πηγή: Χρ. Ρέππας - Αλφαβήτα                                                                                                                          

Γυρίζουν τη χώρα πενήντα χρόνια πίσω

Γυρίζουν τη χώρα πενήντα χρόνια πίσω

 Η επερχόμενη (;) εκλογική αναμέτρηση βρίσκεται έξω από το συνηθισμένο πλαίσιο των κομματικών αναμετρήσεων και των αντιλήψεων -ιδεολογικών και πολιτικών- που χαρακτήρισαν όλες σχεδόν τις εκλογές της μεταπολιτευτικής περιόδου. Κι αυτό γιατί μέσα σε δύο χρόνια η χώρα και η κοινωνία γύρισαν πολλές δεκαετίες πίσω στον ιστορικό χρόνο.

Η διαπίστωση αυτή δεν αφορά μόνο στο οικονομικό επίπεδο, στην κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, στη διάλυση των κοινωνικών θεσμών, στις ογκούμενες στρατιές των ανέργων. Παράλληλα, η καταστροφική πορεία που ακολουθούμε εγείρει στρατηγικού τύπου ερωτήματα, που αφορούν στην υπόσταση, στο μέλλον της χώρας, στις τύχες μιας ολόκληρης κοινωνίας. Τέτοιου είδους ερωτήματα τέθηκαν τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Εμφύλιο και αφορούσαν στην εθνική ανεξαρτησία, στην αυτονομία του πολιτικού συστήματος από τις εξωγενείς παρεμβάσεις, στη λειτουργία της Δημοκρατίας, στον τύπο της κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης...

Πράγματι, οι βίαιες και καταστροφικές συνέπειες των νεοφιλελεύθερων επιλογών των Μνημονίων και ο απροκάλυπτος και κυνικός τρόπος επιβολής μιας ξένης κατοχής, που ευτελίζει και καταλύει τους δημοκρατικούς θεσμούς, διαμορφώνουν τους όρους μιας στρατηγικού τύπου αντιπαράθεσης, με επίκεντρο το Μνημόνιο και τα συστημικά συμφέροντα που το στηρίζουν.

Πάνω σ' αυτούς τους στρατηγικούς όρους, πάνω σ' αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα διαμορφώνεται η αντίθεση μεταξύ «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» δυνάμεων, που, παρά τη σχηματοποίησή της, διαπερνά τους κομματικούς σχηματισμούς, αποδομεί τις επί πολλά χρόνια δεσπόζουσες ιδεολογικές σταθερές και θεμελιώνεται σε μια νέα κοινωνική πραγματικότητα, η οποία διαμορφώθηκε από τη διάλυση της μεσαίας τάξης και την περιθωριοποίηση των πλέον αδύναμων τμημάτων του πληθυσμού.

Δεν πρόκειται, συνεπώς, ούτε για τυπικό κομματικό ανταγωνισμό ούτε για σύγκρουση ηγετικών ομάδων ούτε για αντιπαράθεση κομματικών αρχών και αντιλήψεων. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΚΟΣΜΟΑΝΤΙΛΗΨΕΩΝ, ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΗ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ, ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ.

Τα κόμματα του Μνημονίου και τα συμφέροντα που τα στηρίζουν έχουν απαντήσει ξεκάθαρα σ' αυτά τα ερωτήματα. Έχουν αποδεχτεί και νομιμοποιήσει την ξένη κατοχή της χώρας την εξαθλίωση του λαού της, τον ευτελισμό των δημοκρατικών θεσμών. ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ, ΜΑΛΙΣΤΑ, ΝΑ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ

Με «πρωτεργάτες» το ΠΑΣΟΚ, τον Γιώργο Παπανδρέου αλλά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο και την σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ -που παριστάνουν τώρα τα «αθώα θύματα» που παρασύρθηκαν από τον Γιώργο Παπανδρέου- όχι μονο δεν επιχείρησαν καν να διαπραγματευτούν τους όρους μιας καταστροφικής «συμφωνίας», αλλά δεν έχουν ούτε σήμερα το στοιχειώδες φιλότιμο να απαντήσουν -έστω και τυπικά- σε προσβλητικές δηλώσεις, όπως αυτή του Ματίας Μορς, ο οποίος καλεί τους Έλληνες να ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία για να συνεχιστεί η «βοήθεια»... Φυσικά, δεν έχουμε παρόμοιες απαιτήσεις από τον εντεταλμένο υπάλληλο της τραπεζικής «δικτατορίας» Λουκά Παπαδήμο, ο οποίος δήλωσε ότι de jure «δεν ασκεί καμιά κριτική στην τρόικα» (ιταλική II Sole 24 Ore).

Η κατάρρευση του δικομματισμού οδήγησε στη διάλυση του πολιτικού συστήματος, που δεν είχε τη δυνατότητα αναδιοργάνωσης και εξακολουθεί να λειτουργεί τόσο με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό όσο και κάτω από τις «δουλείες» του παρελθόντος.
Γι' αυτό και το υπό διαμόρφωση κοινωνικό - πολιτικό αντιμνημονιακό μέτωπο δεν μπορεί να εκφραστεί ενιαία και συνεκτικά σε κομματικό - πολιτικό επίπεδο. Παρά ταύτα, όμως, η σαφής και ξεκάθαρη αντιμνημονιακή ψήφος, η πλειοψηφική αντιμνημονιακή κοινωνική συμμαχία μπορεί να αποτελέσει τον ιστορικό καταλύτη των εξελίξεων.

Η διεθνής κερδοσκοπία, το Δ' Ράιχ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αγωνίζονται να επιβάλουν ως αυριανή συγκυβέρνηση τους «δίδυμους» υποτακτικούς τους και να διορίσουν, μάλιστα, και τον πρωθυπουργό. Ακόμα, όμως, και σ' αυτή την περίπτωση, μια κυβέρνηση η οποία θα συγκεντρώσει κάτω του 45% και θα στερείται κοινωνικής νομιμοποίησης αλλά και δεν θα διαθέτει πολιτικές συμμαχίες δεν πρόκειται να έχει κανένα μέλλον. Ίσως, μάλιστα, να αποτελέσει το τελευταίο "πολιτικό καύσιμο" της τρόικας, πριν ο λαός πάρει στα χέρια του τη μοίρα του, την πορεία της πατρίδας του.
Μενέλαος Γκίβαλος - Περιοδικό "Επίκαιρα"

Διαβάστε επίσης απ' το ίδιο περιοδικό "Το φαινόμενο του κόμματος του Πάνου Καμμένου" του Γ. Δελαστίκ

Η βία της εξουσίας

Η βία της εξουσίας

Σαν σήμερα 6/4/1941, οι ναζί  επιτέθηκαν ύπουλα κατά του ελληνικού λαού. Τελικά, χάρη στον αγώνα των λαών και ιδιαίτερα των κομμουνιστών, νικήθηκαν.  Έφυγαν, αλλά άφησαν πίσω τους, εκτός από πτώματα και ερείπια, τους καρπούς της ανόσιας ένωσης με τις κόρες των δοσίλογων, ταγματασφαλιτών, προδοτών και μαυραγοριτών. Χθες λοιπόν, οι μπάσταρδοι απόγονοι των SS, έδωσαν ξανά τις «κατευθυντήριες οδηγίες» για νέο ολοκαύτωμα. Δεν είναι η πρώτη φορά. Ούτε και η τελευταία, εφόσον ανεχόμαστε μια τέτοια κατάσταση.

Οι πιστοί τους πραιτοριανοί, θεώρησαν απειλή μια γυναίκα δημοσιογράφο. Αφού της επιτέθηκε μια ομάδα! πάνοπλων ασφαλιτών, την χτυπούσαν ακόμα και όταν έπεσε στο έδαφος. Μπράβο ανδρείοι! Η μητέρα και ο πατέρας σας, θα πρέπει να αισθάνονται πολύ περήφανοι. Ίσως μάλιστα, γράφουν και το βίντεο για να το δείχνουν στους φίλους τους. Να το δείξετε και στα παιδιά σας, για να δουν τι μπαμπά έχουν, πως δέρνει ομαδικά «άτακτες» κοπέλες...

Δεύτερο ακόμα χειρότερο, περιστατικό. Ένας 16χρονός , ορφανός νέος, είχε ιδιαίτερη «περιποίηση», στα μπουντρούμια του αστυνομικού τμήματος. Το έγκλημά του; Δεν σταμάτησε για έλεγχο. «Βαρύ» έγκλημα, πράγματι. Να ήταν κανένας έμπορος ναρκωτικών, κανένας δουλέμπορος, παιδεραστής αιμομίκτης, κανένας φασίστας που εκτελεί αθώους, να τον λυπηθούνε. Αλλά νέος που δεν έκανε τίποτα; Βαράτε τον στο ψαχνό. Ο νεαρός είναι σε κρίσιμη κατάσταση. Εύχομαι ολόψυχα περαστικά. Αλήθεια, οι μπάτσοι είχαν κουκούλες. Θα ισχύσει και γι’ αυτούς το ιδιώνυμο αδιάβαστε; Γιατί κρύψατε τις μουτσούνες σας; Ντρέπεστε για την πράξη σας, ή είχατε κάνει πίλινγκ;   

Πριν από λίγο, ξαναχτύπησαν τον Πρόεδρο της ΕΦΕ, Μάριο Λώλο, που εισήχθηκε ήδη σε Νοσοκομείο «με κρανιοεγκεφαλική κάκωση από πλήξη με γκλομπ, (κάταγμα-εμπίεσμα κρανίου), το οποίο χρήζει χειρουργικής παρέμβασης». Φίλε, ταχεία ανάρρωση.  

Τα περιστατικά αυτά, έρχονται να προστεθούν στο όργιο της βίας που έχει εξαπολύσει το καπιταλιστικό σύστημα εναντίον του λαού. Οι τόνοι των χημικών, η πολιορκία της Κερατέας, οι ξυλοδαρμοί σε τμήματα, η απαγόρευση συγκεντρώσεων, οι προληπτικές συλλήψεις (απαράδεκτες σε δημοκρατικό πολίτευμα), τα μπλόκα, οι αυθαίρετες προσαγωγές, δείχνουν καθαρά ότι μας θέλουν νεκρούς. Φοβούνται τόσο την αντίσταση των θυμάτων, που έχουν σκοπό την φυσική πλέον εξόντωση μας.

Δε θα ασχοληθώ με αυτούς που έκαναν αυτά, ενώ αυτοαποκαλούνται αστυνομικοί. Είναι υπεύθυνοι, εφόσον ακολουθούν τέτοιες διαταγές. Όσο υπεύθυνοι ήταν οι ναζί στρατιώτες για την πυρπόληση χωριών και τις εκτελέσεις. Δεν θα τους ρωτήσω πλέον, αν γι’ αυτό έγιναν αστυνομικοί, ή για να προστατεύουν. Είναι ολοφάνερο από το ζήλο που δείχνουν …

Πίσω φυσικά από αυτούς είναι οι κηφήνες της Βουλής. Αυτοί δείχνουν το στόχο. Αυτοί κάνουν πλάτες στους μπάτσους. Από την ζαρντινιέρα στην δολοφονία του Γρηγορόπουλου από την δολοφονία του Λαμπράκη έως σήμερα, η τακτική και το σκεπτικό είναι το ίδιο. Αφού δεν πιάνουν τα ψέματα, ας πιάσει η τρομοκρατία.

Είναι γνωστή επίσης η δράση των χρυσών φιδίσιων αυγών. Οι παρακρατικές συμμορίες αλωνίζουν ελευθέρα, χτυπώντας δυστυχείς μετανάστες. Εκτελούν δολοφονίες, τρομοκρατούν, εκβιάζουν, κλέβουν, ότι έκαναν όλα τα χρόνια που θυμάμαι, οι παρακρατικοί. Δεν θα σχολιάσω άλλο τα ασπόνδυλα. Δεν αξίζει.

Έλληνα. Ίσως πιστεύεις ότι αυτά γίνονται σε άλλους. Ότι δε θα γίνουν σε σένα. Γελιέσαι. Άκου και αυτό:

Η βία υπάρχει και στα κανάλια. Ψυχολογική. Με εκβιασμούς. Καλούνται οι ομιλητές να κάνουν τις γλάστρες στις εκπομπές φερέφωνων, αντιμετωπίζοντας την ειρωνεία, τη χλεύη, τις διακοπές των προδοτών. Έχω μια πρόταση. Κλείστε το χαζοκούτι. Βλάπτει την ψυχική υγεία. Κάντε συζήτηση με το άνδρα ή τη γυναίκα σας, βγείτε με τους φίλους σας, παίξτε με τα παιδιά σας. Από τότε που πέταξα την τηλεόραση, βελτιώθηκε η ζωή μου. Δεν ακούω άλλα ψέματα, που κάνουν κακό στην υγεία μου, σωματική και ψυχική. Αν δεν τους ακούει κανείς, είναι άχρηστοι για το σύστημα και για όσους βάζουν τις διαφημίσεις.

Η βία είναι και στις υπηρεσίες. Το να στέκεσαι σε μια τεράστια ουρά να περιμένεις μια υπογραφή και στο τέλος να σε στέλνουν σε άλλες δέκα ουρές, είναι το λιγότερο υποτιμητικό. Πριν λίγες μέρες στον ΟΑΕΔ, μια τεράστια ουρά περίμενε από μια υπάλληλο (γιατί οι άλλοι ήταν συμβασιούχοι ή μετατέθηκαν) να τους εξυπηρετήσει. Πολλοί άνεργοι μια υπάλληλος, καταλαβαίνετε την ταλαιπωρία για όλους. Τρέχουμε με τα φωτοαντίγραφα στο χέρι, από ΔΕΗ σε εφορία, από δήμο σε υπηρεσία, από ουρά σε ουρά. Όπως τότε, επί Παπαδόπουλου, που έβαζαν τους εξόριστους στα ξερονήσια να κάνουν διάφορες αγγαρείες.

Οι εκβιασμοί των τραπεζών δεν είναι μορφή βίας; Χειρότερο και από το ξύλο είναι να χάνεις το σπίτι των γονιών σου, να βλέπεις τους κόπους μιας ζωής να πάνε σε χέρια άλλων. Ξέρεις τι θα πει να είσαι συνέχεια έξω σε συνθήκες καύσωνα, παγετού ή βροχής; Με το μνημόνιο δυστυχώς, θα το μάθουμε.

Το να είσαι στα νοσοκομεία του Λοβέρδου άρρωστος, είναι κάτι που το εύχομαι μόνο σε βουλευτή.Αν βρεθείς σε ράντζο διαδρόμου, άστα. Χωρίς φάρμακα, προσωπικό, αρρώστιες που αντιμετωπίζονται εύκολα, καταλήγουν σε βασανιστήριο του αρρώστου και των συγγενών.

Η κλοπή δεν θεωρείται βία; Δεν είναι βία όταν σου παίρνουν με το έτσι θέλω τη σύνταξη σου, που πλήρωνες τόσα χρόνια και να σε καταδικάζουν σε αργό θάνατο από πείνα κι έλλειψη περίθαλψης; Όταν σου κόβουν το μισθό και τα δικαιώματα, σε κάνουν σκλάβο από εργαζόμενο, δε σε βιάζουν;  Δε σε εξαντλούν σωματικά και σε καταρρακώνουν ψυχικά; Γι’ αυτό δουλεύεις;  Για ένα ξεροκόμματο; Είσαι ικανοποιημένος;

Χθες ο αγωνιστής Δημήτρης Χριστούλας. Σήμερα; Εσύ; Το παιδί σου; Κάποιος άλλος; Κανείς δεν είναι ασφαλής. Φίλε μου, δεν είμαι υπέρ της βίας. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο θέλουμε και πρέπει να επαναστατήσουμε. Γιατί είμαστε σε πόλεμο, τον οποίο μας κήρυξαν. Το να κάτσουμε στο καναπέ περιμένοντας τις εκλογές, (που δεν θα τολμήσουν να τις κάνουν ποτέ, γιατί θα μείνουν εκτός βουλής) ισοδυναμεί με αυτοκτονία.

Κοίτα την κατάστασή σου και κρίνε. Οι συνθήκες ωρίμασαν. Πιο ώριμες θα ήταν σάπιες. Κοίτα τι κατάφερε η αντίσταση ως τώρα: Περιορίσαμε τους εχθρούς στα κτήρια του κοινοβουλίου, στις κατοικίες τους και στα κτήρια των καναλιών. Ας εξαλείψουμε τους τελευταίους θύλακες των ναζί, γκρεμίζοντας τα σύμβολά τους όπως έκαναν οι κάτοικοι στα γραφεία των ανήθικων βουλευτών.Ας τελειώσουμε νικηφόρα αυτό τον πόλεμο. Αυτοί έχυσαν το πρώτο αίμα. Αυτοί άρχισαν, αλλά εμείς θα νικήσουμε. Εμπρός όλοι στον αγώνα. Για τη ζωή, την ισότητα, τη λευτεριά.

Ο «αργός θάνατος» της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας...

Ο «αργός θάνατος» της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας...

Της Ζέζας Ζήκου

Ζούμε την απόλυτη συντριβή. Ο «θάνατος των αμνών»: 1.900 αυτοκτονίες. Με την αυτοκτονία του 77χρονου συνταξιούχου αναδεικνύεται το πεπρωμένο σχεδόν νομοτελειακά. Η απελπισία δεν γνωρίζει όρια. Ο θυμός γίνεται ποτάμι οργής. Οι απλοί άνθρωποι, τα «λογικά πρόβατα», αρχίζουν να χάνουν τα λογικά τους. Τρελαίνονται και αφηνιάζουν, και .....
όποιον πάρει ο Χάρος. Και ούτε ο τσομπάνης θα μπορέσει να τα σταματήσει. Νομοσχέδια επί νομοσχεδίων, καταιγισμός μέτρων που σπρώχνουν συνεχώς τον μέσο και χαμηλόμισθο Ελληνα στην εξαθλίωση, στην απελπισία, και πουθενά δεν μπαίνει ένα φρένο. Ελεος πια!
«Ειρηνικά και ενωμένοι, χωρίς βία και διαχωρισμούς. Αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους έπεσαν στον βωμό των μνημονίων», αναφέρεται στην ανακοίνωση που κυκλοφόρησε στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. «Δεν θα γίνουμε οι υποψήφιοι αυτόχειρες που θέλουν. Κανένας και καμία μόνοι τους ενάντια στην κρίση. Για να μη θρηνήσουμε άλλες ανθρώπινες θυσίες στον βωμό ενός άπληστου συστήματος. Για να πληρώσουν αυτοί που μας έφεραν σε αυτό το σημείο», επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωση.
Ηταν μια ημέρα πικρή και μαύρη για την Ελλάδα η χθεσινή 4η Απριλίου, μια μέρα που θα καταγραφεί ως «μαύρη Τετάρτη» στις σελίδες της κοινωνίας μας. Οι οικονομικές κρίσεις δεν είναι «θεοδικίες». Δεν είναι παίγνια μιας ανεξέλεγκτης μοίρας. Είναι «κοινωνιοδικίες». Παρενέργειες δηλαδή ιστορικών δράσεων και επιπόλαιων επιλογών. Ετσι, κάθε κοινωνία εκτρέφει τις μορφές κρίσης που αντιστοιχούν στη δομή της, επινοεί τους συγκεκριμένους και «αρμόζοντες» ιστορικούς τρόπους για να τις αντιμετωπίσει και αποκρυσταλλώνει τον δικό της ειδοποιό περί κρίσεως πολιτικό λόγο.
Οι κρίσεις εμφανίζονται πάντα απρόσκλητες και σε «ακατάλληλες στιγμές». Μέχρις εδώ, όλα είναι εν μέρει τουλάχιστον εύλογα, αναμενόμενα, ίσως και αναπόφευκτα. Μπροστά όμως στο διάχυτο πλέον «έλλειμμα ελπίδας», οι πολιτικοί της πεντάρας αναγκάζονται να επιχειρήσουν ένα πρόσθετο και ψευδεπίγραφο πήδημα στο κενό. Στο μέτρο ακριβώς που θα πρέπει να εξηγηθεί και να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι η «ανάγκη» είναι πρακτικά ανέφικτο να θίξει όλους τους πολίτες ισομερώς και «κατ’ αναλογίαν των δυνάμεών τους», θα τεθούν αναπόφευκτα το φλέγοντα αξιακά ζητήματα της «δικαιοσύνης μέσα στην κρίση» ή της «δικαιοσύνης ενώπιον της ανάγκης».
Θέλαμε να πιστεύουμε ότι ζούμε και παράγουμε σε μία περιθωριακή οικονομία, αδύναμη, χωρίς βάθος, χωρίς υποδομές, χωρίς προοπτικές, χωρίς οικονομικές συνεργασίες, χωρίς δικαιώματα, όπως βεβαίως και υποχρεώσεις προς τη Μέρκελ και τις Βρυξέλλες όπου ανήκουμε, για όσους κουτοπόνηρα το είχαν ξεχάσει. Η μόνη διέξοδος στο τραγικό αδιέξοδο ήταν να γίνουμε πελάτης του ΔΝΤ και να πάρουμε τη θέση της Τουρκίας.
Η μεγάλη κρίση, ένα «1929» με αναλογίες και διαφορές από το πρωτότυπο, είναι εδώ. Οι κρίσεις του 20ού αιώνα οδήγησαν, ευθέως ή εμμέσως, σε θεαματικές μεταλλαγές όχι μόνο των πολιτικών ισορροπιών αλλά και του περιεχομένου των πολιτικών διακηρύξεων. Το Κραχ του ’29 δεν γέννησε μόνο το Νιου Ντιλ του Ρούσβελτ, αλλά και το Νιου Ντιλ του Χίτλερ... Πόσο είναι σήμερα δυνατή μια τέτοια προοπτική; Η «κρίση του αιώνα» που βιώνουμε μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ευκαιρία για να ασχοληθούμε με την ουσία της πολιτικής ή μπορεί να οδηγήσει σε συντηρητική στροφή; Θεωρείται βέβαια σίγουρο πως «κάποτε» η οικονομία θα επανέλθει στην «ομαλότητα της αέναης ανόδου». Αλλά συνταγές-πανάκειες για την άμεση αντιμετώπιση της (εξ υποθέσεως προσωρινής αλλά συχνά καταλυτικής) δυσπραγίας δεν φαίνεται να διατίθενται. Τα όποια θύματα δεν έχουν παρά να προσβλέπουν σε ένα καλύτερο απόμακρο μέλλον και να επιδείξουν την ιώβεια υπομονή που αρμόζει στην ανημποριά τους.
Πολλώ μάλλον που, αντίθετα με τις εξ ορισμού «δημοκρατικές» θεομηνίες και πανδημίες, οι κοινωνιοδικίες δεν αγγίζουν όλους την ίδια στιγμή και με τον ίδιο τρόπο. Πάντα οι επιτήδειοι και αδίστακτοι αντλούν οφέλη μέσα από την εξαθλίωση των άλλων. Οπως συνέβη και στη γερμανική Κατοχή, και ακόμα περισσότερο, οι εκκολαπτόμενοι αυτοί «δωσίλογοι της ειρήνης» δεν πρόκειται να υποστούν καμία απολύτως ηθική ή νομική συνέπεια. Ολοι γνωρίζουν ότι ο Μαμμωνάς, ο θεός του χρήματος, θα φροντίσει να ξεπλύνει όχι μόνο τα κέρδη αλλά και τις υπολήψεις τους.
Τώρα οι αξίες καταστρέφονται. Αλλά η καταστροφή είναι μεγαλύτερη. Τότε σημειώθηκαν γεωπολιτικές αλλαγές. Η κρίση είναι η εκκίνηση ενός νέου οικονομικού και πολιτικού ταξιδιού. Η Ιθάκη, όμως, είναι ακόμη αδιόρατη, απροσδιόριστη. Θα εξαρτηθεί (και) από την έκταση που η κρίση θα πάρει και θα εκθρέψει την κοινωνική αντίδραση...