Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ τέλειωσε: Πρέπει τους ανατρέψουμε τώρα!

 

ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΝΕΑ ΑΦΑΙΜΑΞΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Τα δημόσια έσοδα βαίνουν διαρκώς μειούμενα. Τα μνημονιακά προγράμματα δεν τους βγαίνουν. Οι εισπράξεις πάνε κατευθείαν στους διεθνείς τοκογλύφους. Τα δάνεια που φορτώνεται ο λαός επίσης. Το αδιέξοδο της πολιτικής τους αυταπόδεικτο με όλες τις μετρήσεις και τους υπολογισμούς των ιδίων. Μπροστά στα αδιέξοδα* που σχεδιασμένα καλλιέργησαν ετοιμάζουν νέα σκληρότερα μέτρα καθολικής φτωχοποίησης:

1. Μετάταξη ειδών και υπηρεσιών πρώτης ανάγκης στον υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ  21%.Τρόφιμα, φάρμακα, λογαριασμοί ΔΕΚΟ παίρνουν την ανηφόρα. .

2. Απολύσεις 25.000 δημοσίων υπαλλήλων. Απολύσεις στους ΟΤΑ.

3. Πλειστηριασμοί και κατασχέσεις ακινήτων και για την πρώτη κατοικία.

4. Οφειλέτες ακόμα και μέχρι τα  3.000 ευρώ, θα απειλούνται με κατασχέσεις και φυλάκιση!

5. Άμεση εφαρμογή και είσπραξη των χαρατσιών για τα ακίνητα, φορολόγηση και στα αγροτεμάχια.

 Όλα αυτά θα επιχειρήσουν να τα υλοποιήσουν στα τέλη Μαρτίου απειλώντας με το δημοσιονομικό έλλειμμα και αντίστοιχο «ισοδύναμο» προκειμένου να μειωθούν οι αντιδράσεις την απειλή νέας μείωσης μισθών/συντάξεων. Θα επιχειρήσουν να τρομοκρατήσουν πάλι για να εξασφαλίσουν συναίνεση. Με όλους όμως τους υπολογισμούς τα προγράμματα πάλι δεν βγαίνουν. Η νέα μείωση μισθών συντάξεων που αποτελεί αξίωση της τρόικας και του μεγάλου κεφαλαίου  σχεδιάζεται να ξεκινήσει από την ερχόμενο Απρίλη.

Πώς μπορούμε να αντισταθούμε αποτελεσματικά; Η περίοδος αναμονής που μεταφράζεται σε περίοδο χάριτος για τη μνημονιακή συγκυβέρνηση έχει δείξει ποια είναι τα αποτελέσματα: Περισσότερη φτώχεια, περισσότερη ανεργία, απόγνωση. Η απάτη της «ανάπτυξης» και της «ανάκαμψης» οδηγεί στα σκλαβοπάζαρα των ΕΟΖ με μισθούς 250 ευρώ και αντίστοιχες συντάξεις.

 Γενική πολιτική απεργία και Γενική λαϊκή στάση πληρωμών τώρα!

 * Τα αδιέξοδα ακόμα και όταν προβάλλονται από τα στρατευμένα ΜΜΕ ως απόδειξη «κριτικής και πολυφωνίας» έξυπηρετούν αποκλειστικά τους σχεδιασμούς της μεγαλύτερης φτωχοποίησης των λαικών στρωμάτων. Οι τράπεζες και οι πολυεθνικές αυξάνουν τα κέρδη τους. Η κρίση τους σημαίνει περισσότερα κέρδη. Η «δημοσιονομικό πρόβλημα» θα επιτείνεται με τις  μειώσεις της φορολογίας στο κεφάλαιο και θα φορτώνεται στις πλάτες του δοκιμαζόμενου λαού που δεν έχει και δεν μπορεί να πληρώσει.

Ο εκβιασμός, η πανωλεθρία και τα αδιέξοδα

Σταύρος Χριστακόπουλος

Άμεσες απολύσεις, λάθη στις αποκρατικοποιήσεις, καθυστέρηση στην αναδιάρθρωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και μαύρη τρύπα στα έσοδα του Ιανουαρίου είναι τα αμαρτήματα που
καταλογίζει η τρόικα στην κυβέρνηση για όσα έκανε ή δεν έκανε. Ως εκ τούτου, πάλι «παίζει» αναβολή της επόμενης δόσης. Και η σίγουρη «παροχή», για την οποία έχουμε πληρώσει ήδη με αίμα και μάλιστα είχαμε... νικήσει προσφάτως, έγινε πάλι αμφισβητούμενη: ένας ακόμη εκβιασμός σε εξέλιξη.

Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη μεγάλη επιτυχία της... μείωσης των ευρωκονδυλίων για την επταετία 2014-2020, η οποία ίσχυσε και για την Ελλάδα, παρότι η κυβέρνηση διακήρυξε πως έθεσε στους εταίρους την πραγματική κατάσταση της οικονομίας στην Ελλάδα για να ζητήσει κάτι παραπάνω.

● Από τη μια πληροφορίες λένε ότι η ευρωπαϊκή απάντηση στο αίτημα Σαμαρά ήταν πως το αίτημά του να ληφθούν υπόψιν τα νέα στοιχεία θα εξεταστεί σε καμιά διετία.

● Από την άλλη ο νέος πρόεδρος του Eurogroup είπε στον ανταποκριτή του Alpha ότι από ελληνικής πλευράς κάτι ειπώθηκε περί δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών, αλλά... γενικώς και αορίστως.

Σύμφωνα με άλλο ρεπορτάζ απάντησε επί λέξει: «Παρακολουθούμε την ακαδημαϊκή συζήτηση που γίνεται αναφορικά με το θέμα». «Ακαδημαϊκή» λοιπόν και εκτός πολιτικής ατζέντας η συζήτηση για το θέμα του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή και της περίφημης ομολογίας του ΔΝΤ περί λάθους.

Συνεπώς η βεβαιότητα της κυβέρνησης ότι στα τέλη του 2016 θα διατεθούν στην Ελλάδα επιπλέον 2 δισ. ευρώ από την αναθεώρηση των στοιχείων λόγω της κρίσης τίθεται υπό την αίρεση τού πώς θα καταλήξει αυτή η... ακαδημαϊκή συζήτηση.

Όσο για τα κονδύλια του ταμείου που έφτιαξε η Ε.Ε. για τις χώρες με υψηλή ανεργία, και εδώ η πείρα είναι πικρή, παρότι υποτίθεται πως η Ελλάδα και η Ισπανία θα πάρουν το μεγαλύτερο μέρος των 6 δισ. που θα διαθέσει η Ε.Ε. για τον σκοπό αυτόν.

Η πάγια πρακτική των ελληνικών κυβερνήσεων στον τομέα αυτόν είναι η επιδότηση της ανεργίας και όχι οι επενδύσεις, οι οποίες, σε συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης, αποτελούν το μόνο «φάρμακο» για την καταπολέμησή της.

Ακόμη χειρότερα, το πολύ που μπορεί να περιμένουν οι άνεργοι, υπό τις δεδομένες συνθήκες και βάσει της πάγιας πρακτικής των ελληνικών κυβερνήσεων, είναι ότι τα χρήματα θα πάνε σε επιδότηση επιχειρηματιών στους οποίους οι μη έχοντες σήμερα εργασία θα απασχολούνται τζάμπα και χωρίς δικαιώματα. Την ίδια ώρα, παρεμπιπτόντως, οι ΗΠΑ σαλπίζουν την επιστροφή των δημοσίων επενδύσεων. Αλλά εδώ είμαστε... Ευρώπη!

Όσο, τέλος, για το πραγματικό ενδιαφέρον της νυν συγκυβέρνησης για την... καταπολέμηση της ανεργίας, είναι χαρακτηριστικό το ρεπορτάζ της συναδέλφου Βασιλικής Σιούτη στον «Επενδυτή», σύμφωνα με το οποίο «“Ούτε ένα ευρώ δεν έχει πάει στον ΟΑΕΔ από την “Ειδική εισφορά αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας” που πληρώνουν εδώ και δύο χρόνια οι φορολογούμενοι». Για την ακρίβεια:

«Σε σχετικές εκθέσεις του ΟΑΕΔ που έχουν στα χέρια τους κυβερνητικοί αξιωματούχοι υπάρχει σαφής αναφορά ότι τα χρήματα της ειδικής εισφοράς του 2% από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, που ξεκίνησαν να κρατούνται από το 2011 “υπέρ ανέργων”, δεν έφτασαν ποτέ εκεί. Σε συγκεκριμένη έκθεση αναφέρεται ότι από τον ειδικό αυτό φόρο, που αποδίδει γύρω στα 300 εκατομμύρια ευρώ, δεν έχει αποδοθεί ποτέ στον ΟΑΕΔ οποιοδήποτε ποσό της εισφοράς αυτής».

Ένας ακόμη «θρίαμβος», λοιπόν, για τη συγκυβέρνηση Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ υπό τον Σαμαρά σε... όλα τα επίπεδα.


Πέντε πληγές

Βεβαίως η μείωση των κοινοτικών κονδυλίων δεν είναι το μόνο πρόβλημα που προκύπτει από τον νέο επταετή προϋπολογισμό. Με βάση την πείρα των προηγουμένων πακέτων, αλλά και τα δείγματα γραφής τόσο της νυν και των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων όσο και της Ε.Ε., δεν βρίσκουμε τι ακριβώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει οποιονδήποτε πανηγυρισμό, ο οποίος μοιάζει, ειδικά αυτή την εποχή, εντελώς υποκριτικός. Ας δούμε μερικά από τα κύρια σημεία του προβλήματος:

1. Η απορρόφηση των κονδυλίων του προηγούμενου ΕΣΠΑ, αν και κινήθηκε λίγο άνω του ευρωπαϊκού μέσου όρου, δεν ξεπέρασε το 45%. Μάλιστα το επιτυχημένο Μαξίμου αυτές τις μέρες... μέμφεται τον υπουργό Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη για κακές επιδόσεις σε αυτόν τον τομέα.

Γιατί τώρα, με την οικονομική δραστηριότητα στα Τάρταρα και εν μέσω επιδεινούμενης ύφεσης και με κράτος υπό διάλυση και εκποίηση πρέπει να αισιοδοξούμε για υψηλότερη απορροφητικότητα επί μειωμένων ποσών; Συνεπώς τα 16,3 δισ. είναι μάλλον για τα... κανάλια παρά για την ίδια την οικονομία.

2. Η πάγια τακτική των ελληνικών κυβερνήσεων είναι η χρηματοδότηση κυρίως έργων υποδομής. Κι όμως, πολλά από αυτά μένουν για χρόνια ανολοκλήρωτα, όπως π.χ. οι μεγάλοι οδικοί άξονες, που βρίσκονται στο κενό ή σε άθλια κατάσταση, παρότι τα κορόιδα οι χρήστες τους συνεχίζουν να πληρώνουν διόδια – σε κάποιες περιπτώσεις καθ’ υπέρβαση, αν όχι κατά παράβαση – του κοινοτικού δικαίου. Συνεπώς η έγκριση των όποιων κονδυλίων δεν λύνει από μόνη της κανένα πρόβλημα.

3. Κατά παράδοση η χρηματοδότηση παραγωγικών επενδύσεων βρίσκεται σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο, ενώ και η οπτική των ξένων υποψήφιων «επενδυτών» για την Ελλάδα δεν είναι πολύ διαφορετική. Όποιος διάβασε το προηγούμενο φύλλο του «Ποντικιού» και είδε ποιοι μαζεύονται σαν τα κοράκια πάνω από το πτώμα της ως υποψήφιοι «επενδυτές», βρήκε μόνο κερδοσκοπικά κεφάλαια και ενδιαφερόμενους να αγοράσουν δάνεια από τις τράπεζες.

Κατ’ αναλογίαν μπορούμε να δούμε την τακτική των ξένων επενδυτών την εποχή της υποτιθέμενης «ισχυρής Ελλάδας» τα χρόνια του Σημίτη: Παρότι επί χρόνια κατείχαν τον πλειοψηφικό όγκο των μετοχών του ελληνικού χρηματιστηρίου, απλώς ρευστοποιούσαν τα συγκυριακά κέρδη και μην τους είδατε.

Παρότι μάλιστα επί εποχής του «καταλληλότερου» έγιναν μερικές από τις πιο εξευτελιστικές – ως προς το τίμημα τουλάχιστον – ιδιωτικοποιήσεις και τα υψηλά ποσοστά ανάπτυξης, η ελληνική οικονομία έχανε χρήμα, το οποίο αναγκαζόταν να αντικαθιστά με δάνεια.

● Πώς λοιπόν σήμερα περιμένουμε επενδυτές καλύτερης ποιότητας από τα όρνεα της αγοράς;

● Πώς να συζητήσουμε για παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας όταν ο προσανατολισμός των κοινοτικών κονδυλίων και το ενδιαφέρον των «επενδυτών» κινούνται σε τεράστια απόσταση από την πανθομολογούμενη αυτή ανάγκη της οικονομίας;

4. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας, προ ημερών, βραβεύοντας τον Λουκά Παπαδήμο, χαρακτήρισε τον καταρρέοντα σήμερα τουρισμό ως ατμομηχανή της ανάπτυξης – ή κάτι... παρόμοιο τέλος πάντων. Την ώρα δε που οι στρόφιγγες των δανείων είναι ερμητικά κλειστές, με τον κλάδο να οδηγείται σε κατάρρευση και οι επιχειρηματίες στην έξοδο.

5. Προσφάτως ανακοινώθηκε η διευκόλυνση χρηματοδότησης μικρών επιχειρήσεων για να θερμανθεί η αγορά, αλλά με τη διαφορά ότι το πρόγραμμα απευθύνεται κυρίως σε επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών. Ποιος όμως θα πάει να δανειστεί για να ανοίξει σήμερα ένα... κομμωτήριο το οποίο αύριο θα κλείσει ελλείψει πελατείας;

Την ίδια ώρα «τρώνε πόρτα» νέοι αγρότες, πρόθυμοι να ρισκάρουν επενδύοντας σε καινοτόμες πρακτικές και καλλιέργειες, αλλά και άνθρωποι διατεθειμένοι να επενδύσουν κόντρα στο «ρίσκο χώρας». Ίσως απλώς επειδή τολμούν να επενδύσουν στην παραγωγή, η οποία δεν φαίνεται να αποτελεί προτεραιότητα.

Συμπέρασμα: Ανέξοδα πανηγυράκια ο καθένας μπορεί να κάνει, αρκεί να έχει χαλί στα πόδια του μια στρατιά από συμβεβλημένα ΜΜΕ. Μπορεί επίσης να πουλάει ως μεγάλη επιτυχία το στρίμωγμά του και την απόρριψη των αιτημάτων του. Όμως τελικά τις απαντήσεις δίνουν – πολύ πιο σύντομα και πολύ πιο σκληρά σε συνθήκες κατάρρευσης – η πραγματική κατάσταση της οικονομίας και η απόγνωση της κοινωνίας. Αυτό μετράει στο «τέλος της ημέρας»...

Άρθρο - άποψη: Μην κοιτάζεις μόνο τη δουλίτσα σου, νοικοκυραίε μου...

Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη andrikakis@patris.gr

" Αν τα παρακλητικά υψωμένα χέρια γίνονταν υψωμένες γροθιές, πόση δύναμη θα είχαν…"

Ε, νοικοκυραίοι μου, άνθρωποι ασφαλείς! Κοιτάζετε μόνο τη δουλίτσα σας, όσο την έχετε! 
Κρατάτε τη θεσούλα σας. Μη νοιάζεστε για όσα συμβαίνουν γύρω σας!

Ε, νοικοκυραίοι μου!

Ανάμεσα στην επίσκεψη στην τράπεζα, στην καφετέρια, στην ταβέρνα, μετά τη δουλειά, ανάμεσα στις μακάριες στιγμές της ασφάλειάς σας, ανάμεσα στις στιγμές που κοιτάτε μόνο τη δουλειά σας, θα είδατε τις εικόνες με τα υψωμένα χέρια για μια σακούλα τομάτες. Έδειξαν κάποια στιγμιότυπα στην τηλεόραση, μετά που τελείωσαν, ο Σουλεϊμάν, τα τούρκικα και τα άλλα σίριαλ, η Μενεγάκη, η τρομοκρατία των συγκυβερνητών, οι δηλώσεις των υποκριτών Βενιζέλων ότι δεν πάει άλλο με τη λιτότητα (λες κι εγώ την αποφάσισα…), μετά την τρομοκρατία των Πρετεντέρηδων, των Ευαγγελάτων, των Καψήδων, της κάθε Παναγιωταρέα (αναρωτήθηκες, νοικοκυραίε μου, πόσο χρυσοπληρώνονται όλοι αυτοί για να σε κρατούν τρομαγμένο και σκυμμένο;). Ανάμεσα στις «αναλύσεις» και τα διαγγέλματα υποταγής και παραπλάνησης, θα είδατε καμιά εικόνα με τα χέρια που ικέτευαν για μια τομάτα. Ή κάπου, αναζητώντας τις ειδήσεις του χρηματιστήριου στο διαδίκτυο, θα πέσατε πάνω στην εικόνα.

Νοικοκυραίοι σαν κι εσάς ήταν πιθανώς όλοι αυτοί πριν 3-4 χρόνια. Ίσως ήταν από εκείνους που έδιναν άδεια στον κάθε ψευταρά πολιτευτάκο να κάνει ό,τι γουστάρει και να καταστρέφει το μέλλον τους, το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών και της πατρίδας μας. Γιατί η στάση σας ασφαλώς καθορίζει και όλων των άλλων το μέλλον. Αυτοί λοιπόν οι νοικοκυραίοι, νοικοκυραίοι μου, σήμερα δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο παρά να υψώνουν ικετευτικά τα χέρια. Για το φαγητό της ίδια ή της επόμενης ημέρας.

Αλλά τι σας νοιάζει, νοικοκυραίοι μου; Μόνο τη δουλίτσα και την ασφάλεια της θέσης να κοιτάζετε. Εσάς δεν πρόκειται να σας πειράξει κανείς. Έτσι νομίζετε…

Χθες βράδυ έμαθα ότι ένας πρώην νοικοκυραίος, σαν και σας δηλαδή, με καλή δουλειά – τα χέρια του να ’ναι καλά- οικογένεια που δεν της έλειπε τίποτε όσο είχε δουλειά, με αυτοκίνητο και σπίτι, είναι πλέον άνεργος και χωρίς εισόδημα. Νόμιζε κι εκείνος πως ήταν ασφαλής, ως νοικοκυραίος, αλλά έπεσε έξω. Οι συνέπειες της βαρβαρότητας τον άγγιξαν κι αυτόν. Τα 4 παιδιά του δεν πολυτρώνε πλέον. Είπαμε, τα δυο χέρια του που ζούσαν την οικογένεια, δεν βρίσκουν δουλειά να αποδώσουν. Τα ψίχουλα του επιδόματος ανεργίας, τέλειωσαν προ πολλού. Τώρα έμεινε και χωρίς ρεύμα. Το έκοψε η ΔΕΗ. Χρωστούσε. Πώς να πληρώσει;

Αλλά τι σας νοιάζει, νοικοκυραίοι μου; Μόνο τη δουλίτσα και την ασφάλεια της θέσης να κοιτάζετε. Εσάς δεν πρόκειται να σας πειράξει κανείς. Έτσι νομίζετε…

Έμαθα και για κάποιον άλλο. Σοβαρό επιστήμονα. Από τους κορυφαίους. Έναν Κύριο, που χρόνια προσφέρει τη γνώση και την αξιοσύνη του, την ανθρωπιά του, για να ζήσουν άλλοι, που επιλέγει να πεινάσει για να δώσει σ’ όποιον έχει ανάγκη. Που δηλώνει, «ας πεινάσω, ο φτωχός άνθρωπος δεν θα με πληρώσει ποτέ», που επέλεξε, από λόγους αρχής, να μείνει φτωχός, αν και κορυφαίος, αν και απόλυτα επιτυχημένος. Μα φτωχός ο ίδιος. Γιατί ξέρει καλά ότι η επιτυχία δεν είναι να έχεις χρήμα.

Ε, νοικοκυραίοι μου, αυτού του Ανθρώπου των φτωχών, του έκοψε η ΔΕΗ το ρεύμα, επειδή επέλεξε να είναι φτωχός με συνείδηση καθαρή, παρά να κοιτάξει το πουγκί και την ασφάλειά του. Κι η ΔΕΗ, που χαρίζει στον κάθε «επιτυχημένο πλούσιο», αρνείται να έχει ανοχή σ’ εκείνον που δεν έχει, επειδή δίνει στον άλλο, εκείνον που θεωρεί ότι έχει περισσότερη ανάγκη.

Όπως αρνείται η κοινωνία να αναγνωρίσει και να προστατεύει εκείνους που βγαίνουν μπροστά για να στηρίξουν τα πιο αδύναμα από τα μέλη της.

Έχει κι η ΔΕΗ έχει πολλούς νοικοκυραίους που κοιτάζουν τη θεσούλα και την ασφάλειά τους, και κοιμούνται το βράδυ ήσυχα επειδή η δουλειά τους και η θεσούλα τους απαιτεί να κοιτάζουν μην τυχόν και προκύψει πρόβλημα στη δουλειά τους…

Αλλά τι σας νοιάζει, νοικοκυραίοι μου; Μόνο τη δουλίτσα και την ασφάλεια της θέσης να κοιτάζετε. Εσάς δεν πρόκειται να σας πειράξει κανείς. Έτσι νομίζετε…

Έμαθα και γι’ άλλα πολλά θύματα αυτής της κατάστασης, που δεν σας απασχολεί, επειδή κοιτάζετε τη δουλίτσα σας μόνο. Έμαθα για έναν άλλο, άγνωστο μέχρι τώρα σε μένα. Νοικοκυραίος κι αυτός μέχρι προχτές. Αλλά τώρα με μισερή δουλειά, όπως οι περισσότεροι. Επικοινώνησε μαζί μου να μου πει ότι όχι μόνο δεν φτάνουν πια τα λεφτά του να ζήσει αξιοπρεπώς, όχι μόνο δεν μπορεί να συντηρηθεί, αλλά ούτε στην άρρωστη μάνα του δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακα. Η σύνταξή της, στα 300 ευρώ, δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα στοιχειώδη για την ασθένειά της. Και μέρα με τη μέρα σβήνει ο ίδιος μαζί με τα παιδιά και την άρρωστη μάνα του. Με πήρε να μου πει ότι είναι απογοητευμένος, αφού δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό. Νοικοκυραίος κι εκείνος προηγουμένως, σαν κι εσάς…

Αλλά τι σας νοιάζει, νοικοκυραίοι μου; Μόνο τη δουλίτσα και την ασφάλεια της θέσης να κοιτάζετε. Εσάς δεν πρόκειται να σας πειράξει κανείς. Έτσι νομίζετε…

Οι περιπτώσεις αυτές είναι απόλυτα – δυστυχώς- πραγματικές. Κι απλά ενδεικτικές. Είναι ο σημερινός κανόνας, αν δεν το έχετε αντιληφθεί…

Ακούσατε και για τους άλλους νοικοκυραίους μέχρι πρόσφατα, που πηδούν από τα μπαλκόνια; Από την απόγνωση.

Για τους άλλους που κλείνουν τα μαγαζιά, αφού από την έλλειψη δουλειάς και τα χρέη κινδυνεύουν να μπουν φυλακή, μάθατε κάτι;

Για τα παιδιά των άλλοτε νοικοκυραίων που γίνονται νέοι μετανάστες για να καταφέρουν να ζήσουν, διαβάσατε τίποτε;

Δεν απευθύνομαι τώρα σε όλους εκείνους που με εξοργίζουν με τις αποφάσεις τους για την καταστροφή της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Δεν απευθύνομαι σε εκείνους τους πολιτευτάκους που και σήμερα ακόμη έχουν το θράσος να μας χτυπούν «φιλικά» την πλάτη, με το ίδιο χέρι που ψηφίζουν την καταστροφή μας. Ίσως και να είσαι υπερήφανος – ακόμη…- που αυτοί ανήκουν στο ίδιο κόμμα που ψηφίζεις. Ή που είσαι κουμπάρος τους, νοικοκυραίε μου, και βλέπει η γειτονιά πως σε χτυπά στην πλάτη φιλικά…

Δεν απευθύνομαι στους τσαρλατάνους του σάπιου πολιτικού συστήματος, που λες και δεν συμβαίνει τίποτε συνεχίζουν να καταθέτουν ερωτήσεις, να μιλούν για τα προβλήματα του κόσμου, ενώ οι ίδιοι ψηφίζουν την καταστροφή του. Μόνη αγωνία τους, η επανεκλογή τους.

Δεν απευθύνομαι σε εκείνους τους περιγέλαστους της ίδιας πολιτικής που δηλώνουν με τόση υποκρισία ότι βγαίνουν φτωχότεροι από την πολιτική, ξεχνώντας να μας πουν πώς απέκτησαν τη βίλα με την πισίνα, το καλό αυτοκίνητο, τα εκατομμύρια στην τράπεζα.

Δεν απευθύνομαι στις χρυσοπληρωμένες, ναυλωμένες πένες της «αστεράτης δημοσιογραφίας», που έχουν στόχο να ελέγξουν το νου και την αντίδρασή μας, συνεργαζόμενοι με τη σαπίλα του πολιτικού συστήματος.

Σε σας απευθύνομαι, νοικοκυραίοι μου. Που συνεχίζετε να κοιτάτε μόνο τη δουλίτσα και τη θεσούλα σας. Που δεν σας νοιάζει τι γίνεται γύρω ή τι παθαίνουν οι άλλοι... Που θεωρείτε ότι δεν είναι δικό σας θέμα και δεν σας αφορά η αυτοκτονία του απογοητευμένου, η απόλυση του συναδέλφου, τα πεινασμένα παιδιά που λιποθυμούν στην τάξη... Μπορεί και να θεωρείτε ότι είναι και λαϊκισμός η αναφορά της ύπαρξης αυτών των φαινομένων και των περιστατικών. Γιατί αυτοσυστήνεστε ως «σώφρονες νοικοκυραίοι»…

Δεν είναι δικό σας θέμα, σκέφτεστε, φτάνει που εσείς τα βολεύετε. Αλλά όταν θα γίνει και δικό σας θέμα, γιατί θα έλθει κι η σειρά σας εφόσον κοιτάζετε μόνο τη δουλίτσα σας, μπορεί να μην υπάρχει πλέον κανείς να ενδιαφερθεί για σας... Ή να μην γίνεται τίποτε…

Σκέψου, λοιπόν, νοικοκυραίε μου, τι θα μπορούσες να κάνεις, πριν φτάσεις να απλώνεις το χέρι ικετεύοντας βοήθεια…

Μην αδιαφορείς.

Μη νιώθεις ασφαλής, επειδή απλά δεν μιλάς.

Μη νιώθεις ασφαλής επειδή αδιαφορείς, επειδή σιωπάς, επειδή δεν ακούς, επειδή δεν κοιτάζεις.

Η μεγαλύτερη ασφάλεια είναι να σταματήσεις να διαχειρίζεσαι απλά την καθημερινότητά σου, να σταματήσεις απλά να αποδέχεσαι τη μιζέρια σου, να σταματήσεις να κάνεις μικρά όνειρα ή να μην ονειρεύεσαι. Να σταματήσεις να σιωπάς σε ό,τι σε ενοχλεί.

Να σταματήσει να δωρίζεις τον εαυτό σου για να τον χρησιμοποιούν οι άλλοι.

Να σταματήσεις να τους παραχωρείς τη σιωπή και την αδιαφορία σου και να γίνονται, η δική σου σιωπή και αδιαφορία, η δική τους δύναμη καταστροφής σου.

Σκέψου μόνο:

Αν αυτά τα παρακλητικά υψωμένα χέρια μετατρέπονταν σε υψωμένες γροθιές, πόση δύναμη θα είχαν…

Αν όλοι σπάγαμε τις σιωπές μας, πόσο δυνατά θα φωνάζαμε…

Αν όλοι σταματούσαμε να είμαστε αδιάφοροι, πόσο θα άλλαζαν τα πράγματα…

Αν σταματούσαμε να φοβόμαστε….

Αν σταματούσαμε να κοιτάζουμε μόνο τη δουλίτσα μας…

patris

Γ. Δραγασάκης: «Το σύστημα Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη είναι ο ρεαλισμός της υποταγής»

Posted by Tigris Tigis

«Το σύστημα Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη είναι ο ρεαλισμός της υποταγής» επισημαίνει στη συνέντευξή του ο Γ. Δραγασάκης. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ τονίζει ότι «η δυνητική κοινωνική εμβέλεια της πολιτικής μας πρότασης υπερβαίνει τα 2/3 της κοινωνίας», απευθύνεται στο εσωτερικό του κόμματος λέγοντας «κάνουν λάθος όσοι θέλουν να δουν πίσω από τη “βίαιη ωρίμανση” αλλαγή ή εγκατάλειψη των σκοπών μας» και χαρακτηρίζει τις επιθέσεις που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ως «μεθοδευμένο σχέδιο υπονόμευσης από τους αντιπάλους του στην παγίδα του οποίου δεν θα πρέπει να πέφτει κανείς». 

- Κύριε Δραγασάκη, πόση απόσταση χωρίζει τον ρεαλισμό της Αριστεράς από τις «φωνές» για επιστροφή στην «κοινωνική διαμαρτυρία»; 
Η κρίση που ζούμε αλλάζει το νόημα και τα όρια του ρεαλισμού. Πόσο «ρεαλιστικά», εκτός από κοινωνικά βάρβαρα, είναι στα αλήθεια τα «μνημόνια» της λιτότητας μετά και την αποκάλυψη του δήθεν λάθους με τον «πολλαπλασιαστή»;
Το σύστημα των κυρίων Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη μας καλωσορίζει υποκριτικά στον «ρεαλισμό» τους. Αυτός είναι ο ρεαλισμός της υποταγής. Ομως υπάρχει και ο ριζοσπαστικός ρεαλισμός της διεκδίκησης και της ανατροπής που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ακριβώς γι’ αυτό δεν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στην ανάπτυξη ριζοσπαστικών κοινωνικών κινημάτων και στην άσκηση της εξουσίας, αν θέλουμε πράγματι να ανατρέψουμε τον μαφιόζικο καπιταλισμό των «κουμπουροφόρων», τις δομές της διαφθοράς και της διαπλοκής, και να βγούμε από την πολιτική της λιτότητας.
Επιτέλους, χρειαζόμαστε μια εξουσία που δεν θα φοβάται τον λαό αλλά θα στηρίζεται σ’ αυτόν. Μόνον έτσι θα ανοίξουμε νέους δρόμους και θα ξεκολλήσουμε από το τέλμα στο οποίο μας έχουν οδηγήσει οι «ρεαλιστές» της υποταγής.
- Πάντως, μία διήμερη συζήτηση στην Κεντρική Επιτροπή για το αν ο πρόεδρος καλώς ή κακώς έκανε ταξίδια και συναντήσεις μάλλον δεν είναι ένδειξη σοβαρότητας… 
Αντιθέτως. Η Κεντρική Επιτροπή συζήτησε σοβαρά, ανάμεσα σε πολλά άλλα, και το ζήτημα των ταξιδιών της ηγεσίας στο εξωτερικό έτσι ώστε να καθοριστούν τα επόμενα βήματα για την επίτευξη των στόχων μας. Και οι στόχοι μας δεν είναι άλλοι από τη διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος, την προβολή των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την έξοδο από την κρίση, τη διερεύνηση των δυνατοτήτων που θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες στον αγώνα μας, καθώς και των ορίων των δυνατοτήτων αυτών στην προσπάθεια οικοδόμησης μιας σταθερής βάσης για την άσκηση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.
Κατά την προσωπική μου άποψη, τα ώς τώρα αποτελέσματα πιστοποιούν ότι η εξωστρέφεια, η διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος και η «διπλωματία της διεκδίκησης» που επιχειρούμε συνιστούν σημαντική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και μια παρακαταθήκη για τη χώρα μας συνολικά.
- Αρκετοί σύντροφοί σας σχολιάζουν ότι είστε ο εκφραστής της «βίαιης ωρίμανσης». Είναι έτσι και πόσο απαραίτητη είναι αυτή για να κυβερνήσετε; 
Ο όρος «βίαιη ωρίμανση» πράγματι χρησιμοποιήθηκε αρχικά από εμένα, όμως αναφέρεται σε ένα σχέδιο που έχουμε συλλογικά επεξεργαστεί. Στόχος μας είναι να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ένα κόμμα δημοκρατικό, συνεκτικό και ενιαίο, ικανό να κάνει και να υλοποιεί πολιτική, εξοπλισμένο με ένα ακόμη πιο συγκεκριμένο πρόγραμμα, με προοπτική αλλά και άμεσα υλοποιήσιμο. Κάνουν λάθος όσοι θέλουν να δουν πίσω από τη «βίαιη ωρίμανση» αλλαγή ή εγκατάλειψη των σκοπών μας. Αυτό που μας απασχολεί δεν είναι πώς θα αλλάξουμε τους στόχους μας ή τις δεσμεύσεις μας, αλλά πώς θα γίνουμε ικανοί για να ανταποκριθούμε στις υψηλές απαιτήσεις τους.
- Ασκείται κριτική στην ηγεσία του κόμματος ότι «ακολουθεί δεξιά πολιτική». Θα θυσιάσετε αρχές στον βωμό της κυβερνησιμότητας;
Τα επιτελεία και χαλκεία του κ. Σαμαρά, με υποχείριο συχνά τον κ. Βενιζέλο και άλλοθι τον κ. Κουβέλη, επεξεργάζονται διαρκώς στρατηγικές αντιμετώπισης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Το ένα σκέλος έχει ως εξής: Για να τρομάξουν τα μεσαία στρώματα εμφανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ως ένα αναρχοαυτόνομο, κοινωνικά ανεύθυνο «άκρο», ενώ την ίδια στιγμή, για να δημιουργήσουν σύγχυση στην Αριστερά, τον εγκαλούν για δεξιά στροφή. Πρόκειται για ένα μεθοδευμένο σχέδιο υπονόμευσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ από τους αντιπάλους του και δεν θα πρέπει κανείς να πέφτει στην παγίδα του. Το άλλο σκέλος συνίσταται σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να δικαιολογήσουν τις δικές τους κραυγαλέες ασυνέπειες. Επειδή οι ίδιοι άλλα έλεγαν και άλλα κάνουν, κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.
- Το ΔΝΤ αναγνώρισε το «πολλαπλασιαστικό» του λάθος. Πώς θα πιέσετε ώστε να αλλάξει το πρόγραμμα; 
Πρόκειται για «λάθος» ή συνειδητή επιλογή; Διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις επί του θέματος. Σε κάθε περίπτωση, εμείς δεν περιμέναμε την

οποιαδήποτε παραδοχή από την πλευρά του ΔΝΤ για να αγωνιστούμε για την κατάργησή τους. Τώρα η ανάγκη αυτή γίνεται ακόμη πιο επιτακτική.
- Μιλάτε για ιδιωτικοποιήσεις, ενώ στελέχη του κόμματός σας ομνύουν στην επιστροφή στον κρατισμό. Πώς θα συγκεράσετε τις δύο απόψεις; 
Οχι, δεν είναι έτσι ακριβώς. Είμαστε αντίθετοι με τις ιδιωτικοποιήσεις ως στρατηγική για την ανάπτυξη και ως αντίληψη για την κοινωνία. Δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε στον 19ο αιώνα για να διαπιστώσουμε ότι μια κοινωνία χωρίς δημόσια αγαθά, χωρίς δημόσιες υποδομές και αναπτυξιακά εργαλεία γίνεται μια ζούγκλα.
Είμαστε αντίθετοι με τις κρατικοποιήσεις ως αυτοσκοπό διότι τα όρια και αυτής της κατάστασης τα ζήσαμε. Κρατικές επιχειρήσεις έγιναν σε πολλές περιπτώσεις θερμοκήπια διαφθοράς, διαπλοκής και εξυπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων.
Κεντρική θέση στο πρόγραμμά μας έχει η δυναμική ανάπτυξη ενός «χώρου» κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας ως βασικού πυλώνα μιας νέου τύπου «μεικτής οικονομίας», μιας οικονομίας πλουραλιστικής, με πολλαπλές μορφές ιδιοκτησίας και επιχειρηματικότητας.
- Η κυβέρνηση ασκεί οικονομική πολιτική με φόρους στην ακίνητη περιουσία, χαράτσια – μια φορολογική λεηλασία. Εσείς τι αντιπροτείνετε; 
Προτείνουμε τη δημιουργία περιουσιολογίου ως βασικού πυλώνα μιας ολοκληρωμένης φορολογικής μεταρρύθμισης. Η σημασία του περιουσιολογίου δεν έχει πλήρως κατανοηθεί. Γιατί πιστεύετε ότι μέχρι τώρα, επί δύο αιώνες, δεν έχουμε περιουσιολόγιο; Η απάντηση είναι ότι η υπάρχουσα χαοτική κατάσταση επιτρέπει στους έχοντες να αποκρύπτουν ακόμη και με νόμιμους τρόπους την περιουσία τους.
Το περιουσιολόγιο μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να γίνει ένα ισχυρό εργαλείο απόδοσης φορολογικής δικαιοσύνης. Το περιουσιολόγιο πρέπει να είναι πλήρες, να καταγράφει δηλαδή όλες τις μορφές περιουσίας -και όχι μόνο την ακίνητη- τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας. Αυτό είναι απαραίτητο ώστε οι πολίτες να φορολογηθούν βάσει της πραγματικής τους φοροδοτικής ικανότητας και να ελαφρυνθούν τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Πρέπει να υπάρχει η πολιτική βούληση να το εφαρμόσει με συνέπεια.
Δυστυχώς, η παρούσα κυβέρνηση, ενώ στα λόγια αναγνωρίζει την ανάγκη ύπαρξης περιουσιολογίου, όχι μόνο δεν έχει κάνει ακόμη τίποτα αλλά, σύμφωνα και με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, σχεδιάζει να φέρει ως περιουσιολόγιο μια καρικατούρα του.
- Η τρικομματική κυβέρνηση θα εξαντλήσει τον βίο της ή θα οδηγηθούμε σε εκλογές; 
Στρατηγική της κυβέρνησης είναι να προσπαθεί να κερδίζει χρόνο. Γι’ αυτό και καλλιεργούν μια εικονική οικονομική πραγματικότητα την οποία συνοδεύουν με διαρκείς και αντιδημοκρατικές επιθέσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αλλά και κάθε κοινωνικής ομάδας που σηκώνει κεφάλι. Την ίδια ώρα, η κοινωνία απειλείται καθημερινά με κατάρρευση, οι προοπτικές είναι απρόβλεπτες, ανοιχτές σε όλα τα ενδεχόμενα. Εμείς θεωρούμε ότι είναι επιτακτική εθνική ανάγκη να ανακοπεί αυτή η πορεία καταστροφής, να σταματήσει η λιτότητα, να δημιουργηθούν συνθήκες για μια νέα πορεία της χώρας. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν φύγει αυτή η κυβέρνηση το συντομότερο δυνατό.
- Αν πάρετε την εξουσία με ποιους συμμάχους θα κυβερνήσετε; 
Η δυνητική κοινωνική εμβέλεια της πολιτικής μας πρότασης υπερβαίνει τα 2/3 της κοινωνίας. Παλαιότερα λέγαμε ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική αποκλείει το 1/3 της κοινωνίας από τα αγαθά του πολιτισμού. Σήμερα το σχήμα έχει αντιστραφεί. Το 1/3 της κοινωνίας ζει ήδη σε συνθήκες πλήρους απόγνωσης, χωρίς δουλειά και χωρίς εισόδημα. Το άλλο 1/3 ζει ανάμεσα στην ανέχεια και την πλήρη ανασφάλεια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχει ακόμη μεγάλα περιθώρια αύξησης. Ομως δεν έχουμε την αυταπάτη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ μπορεί μόνος του να εκφράσει εκλογικά όλον αυτόν τον κόσμο. Γι’ αυτό είμαστε ανοικτοί σε συνεργασίες με κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, ομάδες ή και με μεμονωμένα πρόσωπα, που υπάρχουν ή θα αναδειχθούν στην πορεία, στη βάση πολιτικών συγκλίσεων και προγραμματικών συμφωνιών.

10/02/2013

Πηγή: http://www.efsyn.gr/?p=22524

Επιστροφή στην περίληψη...

0 comments

Προς αλήτες πολιτικούς...

Posted by Tigris Tigis

0 comments

Ολόκληρο το Μνημόνιο 3 των σύγχρονων δοσίλογων στα ελληνικά

Έστω και με καθυστέρηση δυο μηνών, το υπουργείο Οικονομικών δημοσιοποίησε την ελληνική μετάφραση του Νέου Μνημονίου. 88 σελίδες με όλα τα μέτρα ύψους 13,5 δισ. ευρώ που έχει αποδεχτεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση

Τα κείμενα του Μνημονίου που υπέγραψε η Ελλάδα, μεταφρασμένα στα ελληνικά, έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών.

Σε αυτά περιλαμβάνονται όλες οι δεσμεύσεις που ανέλαβε η χώρα συμπεριλαμβανομένης της λήψης επιπλέον μέτρων την περίοδο 2015-2016, του προγράμματος αποχωρήσεων από το Δημόσιο και...

των αποκρατικοποιήσεων.

Επισημαίνεται, μάλιστα, ότι σε περίπτωση που δεν επιτευχθούν οι στόχοι του δημοσιονομικού ελλείμματος, τότε η κυβέρνηση δεσμεύεται να λάβει πρόσθετα μέτρα 2-4 δισ. ευρώ για να κλείσει το κενό εντός της διετίας 2015-2016.

Στη σχετική παράγραφο, αναφέρεται χαρακτηριστικά:

"Κατά την έκταση που το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά το 2015-2016 παραμένει, οι αρχές θα μπορούσαν να ακολουθήσουν διάφορες στρατηγικές για να κλείσει αυτό, συμπεριλαμβανομένης της βελτίωσης των εσόδων με διεύρυνση της φορολογικής βάσης μέσω της περαιτέρω μείωσης των απαλλαγών και εκπτώσεων, την επέκταση των μέτρων που λήγουν και τις στοχευμένες περικοπές στις τρέχουσες δαπάνες. Υπάρχουν επίσης ευκαιρίες για να επαναπροσδιορίσουν εκ νέου το επενδυτικό πρόγραμμα για πιο αποτελεσματική υποστήριξη στην ανάπτυξη.

Οι αρχές θα καθορίσουν συγκεκριμένα σχέδια για το 2015, όχι αργότερα από τα τέλη Αυγούστου 2013, όταν θα διαμορφώσουν ένα λεπτομερές δημοσιονομικό πρόγραμμα για το 2014-2015 που θα οδηγεί σε πρωτογενές πλεόνασμα 3% μέχρι το 2015".

Διαβάστε ολόκληρο το Μνημόνιο 3 στα ελληνικά.

Η δήλωση προθέσεων

Μνημόνιο Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών Πολιτικών

Η μελέτη των κειμένων που υπέγραψε ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Οικονομικών, και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος τον περασμένο Δεκέμβριο ώστε να εκταμιευθεί η δόση, είναι αναγκαία από όποιον θέλει να αποφύγει τις αρνητικές συνήθως εκπλήξεις που ακολουθούν μετά από κάθε αξιολόγηση της τρόικας ή από δηλώσεις διαρροές υψηλόβαθμων στελεχών για σκέψεις και συζητούμενα μέτρα.

Από news247, μοντάζ Γρέκι

«Κοινοβουλευτική δικτατορία»

«Κοινοβουλευτική δικτατορία»

H αγνόηση και η παραβίαση διατάξεων του Συντάγματος, ο ευτελισμός της Νομοθετικής Εξουσίας, η περιφρόνηση της λαϊκής βούλησης, η προκλητική αγνόηση δικαστικών αποφάσεων εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια σε μια διαδικασία «πολιτικού μιθριδατισμού», σε ένα πείραμα –αντίστοιχο και παράλληλα προς εκείνο στο οποίο υποβάλλεται συνολικά η χώρα και ο λαός από το 4ο Ράιχ και το ΔΝΤ– το οποίο «δηλητηριάζει»συστηματικά και μεθοδευμένα τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις συνειδήσεις των πολιτών.

Σύμφωνα με τις αντιλήψεις των εξουσιαστών μας, το πείραμα της «λιτότητας» των μνημονιακών προγραμμάτων δεν αφορά μόνο την καταστροφή του παραγωγικού δυναμικού και την εξαθλίωση του λαού. Για να πετύχει το «πείραμα» αυτό, απαιτείται ταυτόχρονα η άμβλυνση των συνειδήσεων και των δημοκρατικών ευαισθησιών, τόσο των πολιτών όσο, κυρίως, των βουλευτών και των στελεχών των κομμάτων που «νομιμοποιούν» τις επιταγές των Μνημονίων…

Αυτήν τη διαδικασία παρακολουθούμε εδώ και τρία χρόνια. Κατά την πρώτη περίοδο, η τότε κυβέρνηση επιχείρησε –ανεπιτυχώς βέβαια– να περάσει «εν κρυπτώ» την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας εγκρίνοντας την άρση της ασυλίας, δηλαδή του δικαιώματος του εθνικού κράτους πάνω στην εθνική περιουσία.

Τώρα η εξαχρείωση και ο πολιτικός κυνισμός των κυβερνώντων έχει παραμερίσει ακόμα και τα προσχήματα. Εκτός από το γεγονός ότι οι βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης οδηγούνται «αγεληδόν» στο Κοινοβούλιο και υποχρεώνονται –ακόμα και μέσω απειλών και εκβιασμών– να ψηφίσουν απαράδεκτες και καταστροφικές διατάξεις, χρησιμοποιήθηκαν πρόσφατα ακόμα και τα Σαββατοκύριακα για να περάσουν Νομοθετικές Πράξεις εκτός Κοινοβουλίου, για να «νομιμοποιήσουν» τη δομή της Επιτροπείας του 4ου Ράιχ σε κάθε πτυχή, σε κάθε επίπεδο, της εθνικής-κρατικής δομής…

Ακόμα και αυτό το άθλιο κατασκεύασμα, που το ονόμασαν φορολογικό νομοσχέδιο, το έστειλαν «προς έγκρισιν» στην «τρόικα» και στον Σόιμπλε, προκειμένου να οριστικοποιήσουν τα αφεντικά μας τους συντελεστές φορολόγησης… Κι όταν αυτοί αποφασίσουν, θα το φέρουν οι κυβερνήτες στο εθνικό Κοινοβούλιο, για να το «νομιμοποιήσουν» οι έχοντες παραδώσει την ατομική και κομματική τους αξιοπρέπεια, κυβερνητικοί βουλευτές. 

Πρόκειται για ένα ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ, το οποίο υποστήριξε κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου ο θεωρητικός της αυταρχικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ο Καρλ Σμιτ, και το «εξειδίκευσε»περαιτέρω ο Τζιοβάνι Τζεντίλε, θεωρητικός και πιστός οπαδός του φασιστικού καθεστώτος της Ιταλίας του Μουσολίνι…

Όσο αυστηρές κι αν μοιάζουν αυτές οι συγκρίσεις, εντούτοις ο λογικός τους πυρήνας αναπαράγεται από το σημερινό μνημονιακό-κοινοβουλευτικό καθεστώς. Το Κοινοβούλιο δεν αποτελεί σήμερα «Ναό της Δημοκρατίας», όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και οι δημοκρατικές μας παραδόσεις, ενώ η Εκτελεστική Εξουσία δεν υπηρετεί ένα δημοκρατικό κράτος, αλλά έχει επιβάλει στην κοινωνία μορφές του κράτους-ανάγκης, συνθήκες «έκτακτης ανάγκης» όπου μέσω εκβιασμών, απειλών και τρομοκράτησης των πολιτών ψηφίζονται «ξένοι νόμοι» και καταστρατηγούνται θεμελιώδεις συνταγματικές-δικαιϊκές διατάξεις…

Οι δημοκρατικοί θεσμοί, το Κοινοβούλιο μετατράπηκαν σε «εργαλεία» για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του 4ου Ράιχ, της τραπεζικής δικτατορίας, της εγχώριας διαπλοκής. Γιατί μόνο μέσα από την ισοπέδωση των δημοκρατικών θεσμών ανοίγει διάπλατος ο δρόμος για το ξεπούλημα της εθνικής και δημόσιας περιουσίας, για την υποθήκευση και παράδοση του υπόγειου πλούτου της χώρας, που ανέρχεται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, και ο οποίος «μόλις πρόσφατα»ανακαλύφθηκε…

Όμως η «τριμερής» του Μνημονίου, μήνα με τον μήνα, αποδιαρθρώνεται και καταρρέει… Πώς θα αναπαραχθεί, άραγε, σε κομματικό-κυβερνητικό επίπεδο η συστημική δομή των μνημονιακών συμφερόντων; Ο φόβος και ο πανικός στο στρατόπεδο των κομμάτων του Μνημονίου είναι φανερός και εκδηλώνεται με κινήσεις απελπισίας. 

Η ΝΔ αναζητεί πελατειακό-εκλογικό ακροατήριο στην ακροδεξιά της φασίζουσας Χρυσής Αυγής και προσδοκά μερίδιο από τα «περιτρίμματα» του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που βρίσκεται σε διαδικασία διάσπασης… Γι’ αυτό και το επιτελείο της ΝΔ υιοθέτησε τη φρασεολογία και τις ιδεολογικές ακρότητες της πρώτης μετεμφυλιακής περιόδου, προκειμένου να εκφοβίσει τα μεσοστρώματα –που σήμερα διαλύονται– από μια μαζική μετατόπιση προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ ταυτόχρονα «κλείνει το μάτι» προς τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής, με συνθήματα που δηλώνουν ότι «είμαστε μια οικογένεια»… Άδικος κόπος: Η Χρυσή Αυγή τροφοδοτείται από τρία «ρεύματα» (μεταναστευτικό, αντιμνημονιακό, αντικομματικό) που αντιτίθενται ευθέως προς τη ΝΔ, η οποία, συν τοις άλλοις, έχει απολέσει οριστικά την παραδοσιακή «εθνική-πατριωτική» της ταυτότητα. 

Όσο για τους άλλους δύο «εταίρους-αρχιτρίκλινους» της μνημονιακής κυβέρνησης, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αυτοί διεξάγουν τον δικό τους αγώνα επιβίωσης…

Τώρα «επεξεργάζονται» δύο «διεξόδους»: Η μια περιλαμβάνει τη «συγχώνευσή» τους στον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς… Ξεχνούν ότι ΔΥΟ ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΜΙΑ ΘΕΣΗ, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΡΝΗΣΗ… Η άλλη λύση είναι η «ενδεχόμενη» συμμετοχή τους σε μια κυβέρνηση με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό θυμήθηκαν τώρα την απλή αναλογική… Ο μόνος όρος επιβίωσης γι’ αυτούς είναι ο κυβερνητισμός, η μόνη προσδοκία που μπορούν να καλλιεργήσουν στους ψηφοφόρους τους είναι η πελατειακή σχέση μέσω της κυβερνητικής εξουσίας… 

Η κοινωνία διαλύεται - Τα έσοδα καταρρέουν - Φέρνουν νέα μέτρα

Η κοινωνία διαλύεται - Τα έσοδα καταρρέουν - Φέρνουν νέα μέτρα

Η μία αποτυχία διαδέχεται την άλλη στο οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης και της τρόικας. Δεν είναι μόνο ότι η κυβέρνηση βυθίζει την κοινωνία στην φτώχεια και την ανέχεια, αλλά και ότι ενώ διαλύει τα πάντα, αδυνατεί να πιάσει τους στόχους του οικονομικού προγράμματος της και βρίσκεται για ακόμη μία φορά προ της λήψεως νέων μέτρων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μείωση κατά 9,3% των καθαρών εσόδων του προϋπολογισμού για τον μήνα Ιανουάριο (σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του προηγούμενου έτους). >>>

Σχετικά με το ζήτημα, ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, Γιάννης Μηλιός, δήλωσε: 

"Για μια ακόμη φορά γίναμε μάρτυρες ενός νέου επεισοδίου της σειράς «εμπορίου ελπίδας» που σκηνοθετεί η κυβέρνηση, με κύριο πρωταγωνιστή το οικονομικό της επιτελείο.Ενώ τα καθαρά έσοδα του προϋπολογισμού για τον πρώτο μήνα του τρέχοντος έτους είναι μειωμένα κατά 9,3% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2012 και χαμηλότερα κατά 241 εκατ. € (προ επιστροφών φόρων) από τους επικαιροποιημένους στόχους, το οικονομικό επιτελείο ανακοίνωσε πρωτογενές πλεόνασμα.

Το νέο «θαύμα» του οικονομικού επιτελείου στηρίζεται:

- στη μείωση των πρωτογενών δαπανών, για τις οποίες αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα αναλυτικά στοιχεία, και κυρίως εάν διατηρείται το φαινόμενο τακτικής μηδενικής ή/και περιορισμένης εκτέλεσης επιμέρους –  κρίσιμων για την κρατική λειτουργία –  δαπανών,

- στον εκ νέου περιορισμό του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κατά 133 εκατ.€,

- στη διατήρηση της πρακτικής μειωμένων επιστροφών φόρων κατά 267 εκατ.€ και

- στο γεγονός είσπραξης μέρους των φόρων παλαιοτέρων ετών (φόροι εισοδήματος 2011 + 222 εκατ.€ και ακίνητης περιουσίας 2010 +108 εκατ.€) τον Ιανουάριο του 2012.

Αποδεικνύεται, έπειτα και από τις δηλώσεις του αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, ότι μοναδική προτεραιότητα των κυβερνώντων αποτελεί ο καλλωπισμός των αριθμών, αντί της ικανοποίησης βασικών αναγκών της κοινωνίας και της ελληνικής οικονομίας.

Η αποτυχία στο σκέλος των εσόδων (κυρίως σε εισπράξεις ΦΠΑ και ΕΦΚ) αντικατοπτρίζει τον βαθμό της ύφεσης, της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος και της αδυναμίας εκπλήρωσης των φορολογικών βαρών των υπόχρεων προσώπων.  

Παράλληλα, ανοίγει το δρόμο για τη λήψη νέων μέτρων προς κάλυψη των δημοσιονομικών κενών, όπως προκύπτει από τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Πρέπει να τονισθεί ότι η κυβέρνηση, αντιλαμβανόμενη τον κίνδυνο δημοσιονομικού εκτροχιασμού, προχώρησε ήδη στην πρόσθεση βαρών για το τρέχον έτος όπως αποδεικνύεται από το επικαιροποιημένο μεσοπρόθεσμο (ΜΠΔΣ 2013-2016) που κατατέθηκε στην Βουλή την προηγούμενη εβδομάδα.

Δυστυχώς, για τους έλληνες πολίτες η κυβέρνηση θα προχωρήσει στη λήψη επιπρόσθετων μέτρων, λόγω και της εσκεμμένης υποεκτίμησης της ύφεσης πάνω στην οποία στηρίζεται η πολιτική της. 

Ο πυρήνας του προβλήματος είναι η εφαρμογή του προγράμματος που προκύπτει από το μνημόνιο της καταστροφής. Η άμεση ακύρωσή του είναι επιτακτική ανάγκη για τη διακοπή της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνει η ελληνική κοινωνία."   

    

Εφοριακοί: Η κατάρρευση των εσόδων έχει αιτίες και υπευθύνους! 

Τα στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί, για τα έσοδα του Ιανουαρίου, καταγράφουν με τον πλέον σαφή τρόπο, μια σκληρή πραγματικότητα. Για άλλη μια φορά, η ΠΟΕ –ΔΟΥ επισημαίνει : 

1.   Οι ευθύνες για την κατάρρευση αυτή, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΦΟΡΙΑΚΟΥΣ! Οι ευθύνες είναι στην βάρβαρη φορολογική πολιτική των χαρατσιών, στο άδικο φορολογικό σύστημα, στην αποδυνάμωση των φορολογικών υπηρεσιών (αντί για την ενίσχυσή τους, όπως ακόμη και η Τρόϊκα ζητά πλέον), στην απουσία κεντρικού σχεδιασμού κλπ, τακτικών και προληπτικών ελέγχων κλπ.  

2.   Σε ποιά χώρα του κόσμου η πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών, θέτει συγκεκριμένους στόχους στις υπηρεσίες (και με βάση αυτούς τους στόχους καθαιρεί ή μετακινεί υπαλλήλους) ενώ  η ίδια διατηρεί για τον εαυτό της το δικαίωμα, να πέφτει έξω στις προβλέψεις και να το αποδίδει σε …….απλές αστοχίες ; 

3.   ΚΑΛΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τον κ. Στουρνάρα να προχωρήσει στον αναγκαίο κοινωνικό διάλογο και να εγκαταλείψει την αλαζονεία και τον δογματισμό των προκατόχων του, την οποία ακολουθεί πιστά. Η εμπάθεια συμβούλων του για τις φορολογικές υπηρεσίες, δεν μπορεί να είναι το μοναδικό κριτήριο για τις αποφάσεις του. Η πολύχρονη (από τη δεκαετία του 1990) προϋπηρεσία του, σε θέσεις ευθύνης, επιτροπές κλπ στο Υπουργείο Οικονομικών ΔΕΝ ΤΟΥ ΧΟΡΗΓΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ, ΠΡΟΣΩΠΩΝ – ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ. Τον καλούμε να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες του.

4.   Η ΠΟΕ –ΔΟΥ για μια φορά ακόμη, επαναφέρει τις προτάσεις της (Δελτίο Τύπου 28.6.2012 και 31.1.2013) για τα θέματα των χρεών και της φορολογικής πολιτικής. Αν κάποιοι είχαν ακολουθήσει, την σοβαρότητα, την επιστημονική ανάλυση και την εμπειρία μας, σήμερα ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΑΥΤΗ την απώλεια εσόδων. 

http://www.left.gr/article.php?id=23986

Γερμανικές αλχημείες

Αναρτήθηκε από τον/την epikairos στο Φεβρουαρίου 12, 2013

Η ανεργία στην Ευρώπη, εν καιρώ ειρήνης, έχει πάρει σουρεαλιστικές διαστάσεις. Στη Γερμανία όμως – και παρά την επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης – το ποσοστό όσων δεν βρίσκουν εργασία βρίσκεται στο 6,5%, σημειώνοντας… χαμηλό ρεκόρ από την εποχή της επανένωσης. Θαύμα; Όχι δα. Ούτε «θαύμα» ούτε «μοντέλο» ούτε τίποτα.
Τα χαμηλά ποσοστά ανεργίας στη Γερμανία δεν είναι παρά μια ακόμη στατιστική «οφθαλμαπάτη», που στόχο έχει να προσφέρει νομιμοποίηση και κάλυψη σε μια εργασιακή ζούγκλα η οποία, αργά ή γρήγορα, θα μετατραπεί σε μπούμερανγκ για τους εμπνευστές της.

Στην πραγματικότητα, μέρα με τη μέρα χιλιάδες πολίτες προστίθενται στις τάξεις των νεο-εξαθλιωμένων, τους οποίους οι Γερμανοί καταφέρνουν (επιδεικνύοντας μεγαλύτερη φαντασία από τους υπόλοιπους, είναι αλήθεια) να βαπτίσουν «εργαζόμενους».
Κλειδί για τη μεταμφίεση του καταδικασμένου σε ισόβια φτώχεια «θύματος» σε «ευέλικτο εργαζόμενο» (όπως τον αποκαλούν) είναι μια σειρά από… εργαλεία που θεσπίστηκαν κατά τη διάρκεια της άγριας απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, την οποία εισήγαγε όχι η Άνγκελα Μέρκελ, αλλά ο σοσιαλδημοκράτης προκάτοχός της Γκέρχαρντ Σρέντερ. Αξίζει να σταθούμε σε ένα από αυτά τα «εργαλεία», το οποίο έχει πάρει μορφή επιδημίας τα τελευταία τρία χρόνια στην «πρότυπη γερμανική οικονομία»: τα λεγόμενα «mini-jobs» ή αλλιώς «δουλειές του ποδαριού».

«Μικρές»… δουλειές
Πρόκειται για μια μορφή «μερικής απασχόλησης» αλά γερμανικά. Στην παραδοσιακή «μερική απασχόληση», ένας εργοδότης προσλαμβάνει έναν εργαζόμενο για λιγότερες ώρες από τις προβλεπόμενες στις συλλογικές συμβάσεις και είναι υποχρεωμένος να καταβάλλει αντιστοίχως ανάλογα με τις τελευταίες μισθό και ασφαλιστικές εισφορές. Τα mini-jobs παραβλέπουν αυτήν την «αναλογία».
Θα πείτε, στη Γερμανία δεν υπάρχει εθνικός κατώτατος μισθός, υπάρχουν όμως κλαδικές συμβάσεις, σύμφωνα με τις οποίες ο μέσος όρος κατώτατου ωρομισθίου κυμαίνεται ανάμεσα στα 6,53 ευρώ και τα 11,53 ευρώ. Στην περίπτωση των «μίνι-τζόμπερς» τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Τους προσλαμβάνουν με μοναδική υποχρέωση να τους δίνουν «κάτι» (πολύ λιγότερο από τον μέσο όρο του κατώτατου ημερομισθίου), για όσες ώρες τους χρειάζεται ο εργοδότης, ο οποίος καταβάλλει ένα «ελάχιστο» ασφαλιστικών εισφορών, πολύ χαμηλότερο από αυτό που θα έδινε εάν είχαν υπογράψει σύμβαση έστω μερικής απασχόλησης. Α ναι, υπάρχει μια… υποχρέωση για τον εργοδότη: ο μισθός τους να μην ξεπερνάει τα 400 ευρώ.
Το φαινόμενο της «περιθωριακής απασχόλησης» (όπως αποκαλείται από τους επικριτές της) φαίνεται να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, με τα «mini-jobs» να λειτουργούν ως παραμορφωτικός καθρέφτης ανάμεσα στην πραγματική κοινωνική κατάσταση και τη στατιστική απεικόνισή της… Τα τελευταία χρόνια της ευρωκρίσης οι Γερμανοί απασχολούμενοι σε mini-jobs έχουν ξεπεράσει τα 8 εκατομμύρια (σχεδόν ένας στους τέσσερις εργαζομένους), κατακλύζοντας τον ξενοδοχειακό και κατασκευαστικό κλάδο ενώ, όταν προστίθενται και όσοι εργάζονται σε άλλα καθεστώτα «ημι-δουλειάς», τότε το γερμανικό «μοντέλο» μετατρέπεται σε κοινωνικοοικονομικό ναρκοπέδιο.

Δουλοπαροικία
Πράγματι, οι Γερμανοί έχουν «τελειοποιήσει» τις μεθόδους εγκλωβισμού των εργαζομένων στη φτώχεια. Τα «μπλοκάκια» και οι συμβάσεις «ορισμένου χρόνου» πληθαίνουν ενώ ο αριθμός των ενοικιαζομένων ανέργων τα τελευταία εννέα χρόνια έχει τριπλασιαστεί.

Εισοδηματική ανισότητα

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, από τα 41 εκατ. εργαζομένους στη Γερμανία μόνο τα 28 εργάζονται υπό συνθήκες «κανονικής» απασχόλησης. Έπειτα από δύο δεκαετίες, κατά τις οποίες οι πραγματικοί μισθοί είχαν μπει στον πάγο (ή έπεφταν), τα «νέα» εργασιακά εργαλεία τροφοδοτούν την εισοδηματική ανισότητα με αποτέλεσμα αυτή να αυξάνεται στη Γερμανία πιο γρήγορα απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Δυτικής Ευρώπης. Τα στατιστικά στοιχεία στη Γερμανία όχι μόνο δεν μαρτυρούν κάποιο «εργασιακό θαύμα», αλλά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον τοίχο.
Όπως επισημαίνει πλήθος οικονομολόγων, η εμμονή στη μείωση των μισθών ως εργαλείο τόνωσης της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας, όχι μόνο δεν δικαιολογείται από τις εμπειρίες του παρελθόντος, αλλά υπονομεύει τις όποιες «επενδυτικές» προοπτικές στο μέλλον. Όπως υπογραμμίζουν, παρά την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών, η Γερμανία είχε τους δεύτερους χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην ευρωζώνη από το 1999 έως το 2008. Όσο για την πολυδιαφημισμένη ανταγωνιστικότητα, η μείωση του κόστους εργασίας δεν έδωσε παρά μια μικρή ώθηση σε ένα ούτως ή άλλως «εξαγωγικό μοντέλο ανάπτυξης» που επωφελούνταν από την αύξηση της ζήτησης (μέσω πίστωσης) στις φτωχότερες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου… Η εξάπλωση αυτού του «προτύπου» στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν μπορεί παρά να αποθαρρύνει, μακροπρόθεσμα, τον οποιονδήποτε να επενδύσει σε μια ήπειρο της οποίας οι κάτοικοι θα βλέπουν συνεχώς την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται… L1 από topontiki.gr

About these ads

Η ελληνική κρίση είναι μονοσήμαντα πολιτική

Posted by Tigris Tigis

Ο Γιώργος Κοντογιώργης είναι
καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο
Πάντειο Πανεπιστήμιο

Γιώργος Κοντογιώργης

Η πρωτοφανής κρίση που διέρχεται η χώρα είναι πρωτογενώς πολιτική. Την προκάλεσε εξ ολοκλήρου το πολιτικό σύστημα και, στο πλαίσιο αυτό, το πολιτικό προσωπικό που αυτό "παράγει". Ένα προσωπικό που λειτουργεί, έναντι του κράτους, με τους όρους του υποκόσμου: ιδιοποιείται απροκάλυπτα το δημόσιο αγαθό που προόρισται να υπηρετήσει. Ασκεί πολιτικές που εξυπηρετούν εντέλει τους ιδίους και τους συγκατανευσιφάγους που διαπλέκονται μαζί τους, με διακύβευμα τη νομή της κοινωνίας. Έχει αποσυνθέσει και (ανα-)δομήσει το κράτος, από την τελευταία του βαθμίδα, με μέτρο την αρχή των ολιγαρχικών συμμοριών, τις οποίες ενορχηστρώνει η κομματική νομενκλατούρα. Τέλος, χρησιμοποιεί τη Βουλή ως νομοθετικό όχημα και ως καθαρτήριο της ανομίας.

Τα αναχώματα που η πολιτική τάξη έχει ορθώσει, προκειμένου να παραμένει υπεράνω του νόμου και να κατοχυρώσει το λεηλατικό της έργο, υπερβαίνουν τη φαντασία, ακόμη και του πιο ευφάνταστου κακοποιού.Ένα ολόκληρο οπλοστάσιο -το Σύνταγμα, ο Κανονισμός της Βουλής, και οι νόμοι για την (μη) ευθύνη τους- συμπληρώνει η κατά συρροήν καταχρηστική εφαρμογή τους, με κορυφαία την επένδυση της Βουλής με δικαστικές αρμοδιότητες, ώστε να αποκλεισθεί κάθε δικλείδα διαφυγής προς τη δικαιοσύνη, ακόμη και των ιδιωτικών κακουργιών των μελών της. Στο πλαίσιο αυτό, η Δυτική κρίση, απλώς εξέθεσε την πολιτική τάξη, δεν παρήγαγε την ελληνική κρίση.

Στο κλίμα αυτό, η επένδυση στην ασυδοσία και στην ατιμωρησία για τη λεηλασία, τη διαπλοκή, τη διαφθορά, την αποδόμηση της δημόσιας διοίκησης και της κοινωνικής συλλογικότητας, την πελατειακή εκτροπή των δημοσιών πολιτικών, καλύφθηκαν με το πρόσχημα (την ανάληψη) της "πολιτικής ευθύνης". Η έννοια του "πολιτικού κόστους", στο πλαίσιο αυτό, εστιάσθηκε μονοσήμαντα στις αντιδράσεις των διαπλεκομένων συμφερόντων, που λυμαίνονταν, μαζί με το πολιτικό προσωπικό, το κράτος, όχι στις προσδοκίες της κοινωνίας και στο κοινό συμφέρον.

Το κομματικό σύστημα, από διαμεσολαβητής της κοινωνίας και λειτουργός της πολιτείας, μεταλλάχθηκε σε κατοχικό ιδιοκτήτη του πολιτικού συστήματος, μεταβάλλοντας ουσιαστικά τον δημόσιο σε ιδιωτικό χώρο.Κομματοκρατία, δυναστικό έναντι του πολίτη, κράτος, λεηλατική διαχείριση του δημόσιου αγαθού, συγκροτούν το "σώμα" της μεταπολίτευσης, η οποία μπορεί αβιάστως να ορισθεί ως η ολοκληρωτική επιστροφή στο καθεστώς της πλέον απεχθούς φαυλοκρατίας του 19ου αιώνα στην Ελλάδα.

Η καταχρέωση της χώρας, ιδίως από τη δεκαετία του 1980, δεν έγινε με γνώμονα την ανάπτυξη της οικονομίας και τις ανάγκες της κοινωνίας. Οφείλεται στην ακατάσχετη "λαιμαργία", που ανέπτυξε συντοχρόνω η πολιτική τάξη, στη συνάρμοση των πολιτικών της με τη διαπλοκή και τη διαφθορά, που ανεδείχθη σε θεμέλιο του συστήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι η άνοδος και η διασφάλιση της πολιτικής σταδιοδρομίας των μελών της, συνεπήγετο την διέλευσή τους από τους "μηχανισμούς" των συγκατανευσιφάγων, δηλαδή από τη διαβεβαίωσή τους ότι θα εργασθούν συνεπώς ως εντολοδόχοι τους.

Η γιγάντωση της φοροδιαφυγής, η πύκνωση των αγκυλώσεων σε βάρος των υγειών δυνάμεων της κοινωνίας, η υποχώρηση των δημοσίων πολιτικών υπέρ της πελατειακής αποδόμησης της κοινωνικής συλλογικότητας, η επιστράτευση της διανόησης για την ενοχοποίηση της κοινωνίας και, προφανώς, η εκλεκτική επιλογή υπέρ μιας παρασιτικής στο κράτος αστικής τάξης, αποτελούν σημεία της στρατηγικής τής καταστροφής.

Ήταν φυσικό, αυτό το πολιτικό σύστημα, εκτός από "νεκρόφιλο", να παράγει βασικά "ηγέτες σκουπίδια", χωρίς καμία "φιλοδοξία" υστεροφημίας. Ο κομματικός σωλήνας και οι "παρατάξεις", αποτέλεσαν το εκκολαπτήριο και, συγχρόνως, το θερμοκήπιο μέσα στο οποίο δοκιμάζονταν η προσήνειά τους στο σύστημα.

Ώστε, η υπερχρέωση της χώρας δεν έγινε γιατί δεν επαρκούσε ο παραγόμενος πλούτος για τις ανάγκες της κοινωνίας ή λόγω μιας υπέρμετρης αναπτυξιακής προσπάθειας, αλλά για λόγους λεηλασίας. Έχει υπολογισθεί ότι εάν ο παραχθείς, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, πλούτος και ο εισαχθείς από την Ευρωπαϊκή 'Ένωση, είχαν επενδυθεί παραγωγικά, το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων θα ήταν εφάμιλλο τουλάχιστον εκείνου της Σκανδιναβίας. Σε κάθε περίπτωση, είναι απολύτως ψευδές ότι οι Έλληνες ζούσαν υπεράνω των δυνατοτήτων τους, ή ότι το χρέος δεν ήταν διαχειρίσιμο.

Όμως, παρόλ'αυτά, εάν κατά την περίοδο του 2008-2009, λαμβανόταν στοιχειώδη μέτρα ανάταξης της οικονομίας, ανασυγκρότησης του κράτους και περιστολής της λεηλατικής διαχείρισης του δημοσίου χώρου, η προσφυγή στην τρόικα, δηλαδή η καθυπόταξη της χώρας στη διεθνή των αγορών και των στρατηγικών σχεδιασμών της Γερμανίας, δεν θα χρειαζόταν.

Από τη μία, η πολιτική του "άστο για αργότερα" και από την άλλη, η λογική του "πολιτικού κόστους" (να μην θιγούν οι φίλιες ομάδες συμφερόντων) και, για όλους, η εμμονή στο "παλαιό καθεστώς", σε συνδυασμό με την καθολική στοχοποίηση του πολιτικού προσωπικού ως υπευθύνου από την κοινωνία, οδήγησαν τη χώρα αύτανδρη στην αγκαλιά της τρόικας.

Με τον τρόπο αυτόν, μετακύλυαν το ελληνικό πρόβλημα στην Ευρώπη, από όπου ανέμεναν, όπως δήλωναν, τη διάσωση της χώρας. Νόμιζαν ότι έτσι θα διέφευγαν από τη δική τους ευθύνη και θα αντλούσαν συμπληρωματική νομιμοποίηση, δηλαδή ασφάλεια, ώστε να αντισταθμίσουν την εχθρότητα του μείζονος αντιπάλου, που ήταν εφεξής η κοινωνία των πολιτών.

Με διαφορετική διατύπωση, υπέβαλαν τη χώρα σε μια απεχθή εξωτερική κατοχή, για να διατηρήσουν οι ίδιοι τη δική τους επί της ελληνικής κοινωνίας. Προφανώς, δεν γνώριζαν τι συνέβη με τους Έλληνες ολιγαρχικούς, οι οποίοι συμμάχησαν με τους Ρωμαίους για την καθυπόταξη της Ελλάδας, ευελπιστώντας ότι έτσι θα μοιράζονταν μαζί τους την ηγεμονία επί των ελληνικών κοινωνιών. Δεν άργησε, όμως, να έρθει η σειρά τους, καταβάλλοντας εντέλει δυσανάλογο τίμημα.

Η διαχείριση της κρίσης, στο πλαίσιο του Μνημονίου, αναδεικνύει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο την πολιτική διάσταση της κρίσης. Δεν προσχώρησαν απλώς στην πολιτική επιλογή των αγορών -και στο εσωτερικό της Ε.Ε., της Γερμανίας-, δηλαδή στην "κινεζοποίηση" της ελληνικής κοινωνίας, στην αποδόμηση του οικονομικού ιστού και του κοινωνικού χάρτη της χώρας, καθώς και στην απαξίωση του ιδιωτικού και του δημόσιου πλούτου.

 Προχώρησαν ακόμη περισσότερο, εφαρμόζοντας επιλεκτικά τις πρόνοιες του Μνημονίου εις βάρος της κοινωνίας της εργασίας και του παραγωγικού ιστού της χώρας. Απέφυγαν όμως πεισματικά να αγγίξουν τους πυλώνες της καταστροφής: το πολιτικό σύστημα, τη δημόσια διοίκηση και τη νομοθεσία που οικοδομεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά.

Εξ'ού και τα αλλεπάλληλα μνημόνια, αφού η τακτική της διαχείρισης προσομοιάζει με εκείνη του ναρκομανούς: αποβλέπει στη δόση, όχι στην ανάταξη του ασθενούς, προετοιμάζοντας έτσι τον αργό του θάνατο.

Με απόλυτο τρόπο, εννοούν να αμνηστεύσουν το δύσοσμο πολιτικό τους παρελθόν (όλα ανεξαιρέτως τα σκάνδαλα κλπ) και τη φοροδιαφυγή, καθώς και να διατηρήσουν αλώβητα τα σκανδαλώδη τους προνόμια, τη δημόσια διοίκηση και τη νομοθεσία της διαπλοκής. Με αναπόφευκτη συνέπεια, τα βάρη να μετακυλύονται στους καθέξιν φορολογουμένους, καθ'υπέρβαση ακόμη και των προβλέψεων της τρόικας.

Η διαπίστωση της αιτίας της κρίσης υποδεικνύει προφανώς τη λύση. Απαιτείται η εκ βάθρων ανασυγκρότηση του κράτους και στους τρεις πυλώνες του. Για να γίνει όμως αυτό προϋποτίθεται η υποβολή του πολιτικού προσωπικού στη δικαιοσύνη για τα πολιτικά του πεπραγμένα, και όχι μόνο για τις εκνομίες του.

Επιβάλλεται, επίσης, η υποχρεωτική ανασύνδεση των πολιτικών του κράτους με την κοινωνική συλλογικότητα. Έχω υποδείξει αλλού τρόπους για την αναγκαστική συνεκτίμηση της κοινωνικής βούλησης στις δημόσιες πολιτικές, όπως και την αιτιολογία της ιδιαιτερότητας του φαινομένου στην ελληνική περίπτωση. Οι έκτακτες περιστάσεις που διανύει η χώρα, η άμεση απειλή να μεταβληθεί σε "μη χώρα" και, μάλιστα, να "ιμιοποιηθεί", επιβάλλουν μόνο έκτακτα μέτρα.

Απομένει να διερωτηθούμε πώς, αφού, δυνάμει των μέχρι τώρα πεπραγμένων της πολιτικής τάξης, δεν αναμένεται η μεταβολή αυτή να προέλθει από τους κόλπους της. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι είτε η κοινωνία θα εξαναγκάσει στην κατάρρευση της κομματοκρατίας, είτε η τελευταία θα βρεθεί αντιμέτωπη με εξεγερτικές ή ανεξέλεγκτα ακραίες ή και βίαιες καταστάσεις, είτε οι φορείς της εξωτερικής κατοχής θα αναλάβουν τελικά την επίλυση του γρίφου δι'ίδιον όφελος. Και στις τρεις αυτές περιπτώσεις οι συνέπειες για τη χώρα θα είναι απρόβλεπτες.

Απομένει να διερωτηθούμε, στο πλαίσιο αυτό, εάν θα ήταν εφικτή η ανάδυση μιας κοινωνικής δυναμικής και, κατ'επέκταση, πολιτικής δύναμης, που θα οδηγούσε στην υπέρβαση του κομματοκρατικού και, συνακόλουθα, λεηλατικού καθεστώτος, με διακύβευμα την ολική κατάλυση του δυναστικού κράτους.

Στο πλαίσιο αυτό, ο εναγκαλισμός του συμφέροντος της χώρας, διέρχεται χωρίς άλλο από την αναγκαστική καθαίρεση και, περαιτέρω, την κάθαρση της πολιτείας από τους φορείς της καθεστωτικής κομματοκρατίας: οφείλει πριν απ'όλα να "ματώσει" παραδειγματικά το πολιτικό προσωπικό, με την υποδειγματική τιμωρία -κατ'ελάχιστον- των τριών πρωθυπουργών του ευρώ και να ανακληθεί, στο σύνολό της, η συνταγματική εγγύηση της φαυλοκρατίας. Τώρα και όχι αύριο.

Το ερώτημα, με διαφορετική διατύπωση, είναι εάν απομένει άλλος χρόνος για τη χώρα, πριν από την παγίωση της ολικής της καταστροφής. Διότι, εν προκειμένω, όπως διαμορφώνονται τα πράγματα, η Ελλάδα της μετά την κρίση εποχής, σε βάθος δεκαετιών, θα είναι, δυστυχώς, ένα απλό ομοίωμα της σημερινής Ελλάδας.

Αναδημοσίευση από το Crash, τεύχος 20/Φεβρουάριος 2013, σελ. 86-87

http://lomak.blogspot.gr/2013/02/blog-post_11.html

Επιστροφή στην περίληψη...

0 comments

ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΡΕΛΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΤΗΣ ΑΡΧΟΝΤΩΣ

ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΡΕΛΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΤΗΣ ΑΡΧΟΝΤΩΣ

Αλλά αν νομίζεις οτι σου αξίζει κάτι καλύτερο, τότε ιδού η Ρόδος και μη φοβάσαι το πήδημα... 

ΑΝΑΤΡΕΨΕ ΤΟΥΣ και ΤΙΜΩΡΗΣΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ...

Ο Σαμαράς και η Ν.Δ: Πανηγυρίζουν γιατί γύρισε από τις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός με το πουλί στο χέρι. Γιατί???

Μα είναι απλό. Δεν είναι καλύτερα να κρατάς στο χέρι το πουλί από το να σου μείνει να κρατάς μονάχα τις τρίχες??? 

Το ΠΑΣΟΚ: Έχει πρόβλημα με τις απεργίες και "αντιδρά" στους φασιστικούς σχεδιασμούς για περιστολή του δικαιώματος των απεργιών. Γιατί???...

Γιατί ακριβώς δεν έχει απολύτως κανένα προβλημα να δέρνει απεργούς, συνταξιούχους και οτιδήποτε άλλο κινείται και διεκδικεί αξιοπρέπεια σ αυτόν τόν τόπο...

Η ΔΗΜΑΡ: Έχει κι αυτή ένα θέμα με τα εργασιακά και ώς "αριστερό" κόμμα που είναι βάζει τις γνωστές "κόκκινες γραμμές". Γιατί???

Μα είναι απλό. Βλέποντας την κόκκινη γραμμή ξέρεις κάθε φορά τι ακριβώς παραβιάζεις. Τι διάβολο... Να μην ξέρει το κόμμα που πατάει και που βρίσκτεται??? Δεν είναι πρέπον...

REPORTO

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ: Ένα άθλιο φωτομοντάζ και η μαύρη προπαγάνδα κατά της Χρυσής Αυγής -BINTEO

ΚΑΤΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΑΓΩΓΕΣ ΚΑΙ ΜΗΝΥΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ
Με μία ασπρόμαυρη φωτογραφία, που είχε υποστεί άθλια επεξεργασία, τα συστημικά ΜΜΕ οργάνωσαν μία ακόμη συκοφαντική επίθεση κατά της Χρυσής Αυγής. Για να πείσουν τον ελληνικό
λαό ότι οι Χρυσαυγίτες εισέβαλαν στο νοσοκομείο της Τρίπολης, έκοψαν και έραψαν μία φωτογραφία από πρόσφατη εκδήλωση του Κινήματος στην Κρήτη. Πιο συγκεκριμένα, η επίμαχη εικόνα έχει ληφθεί από την επεισοδιακή συγκέντρωση στην Χερσόνησο Ηρακλείου: η ομάδα περιφρούρησης της Χρυσής Αυγής βγαίνει από το ξενοδοχείο όπου διεξάγεται η εκδήλωση, γιατί στο σημείο πλησιάζει παράνομη αντισυγκέντρωση αναρχικών με δολοφονικά σύνεργα.

Τους Κρητικούς Χρυσαυγίτες "τους... πήρε" από εκείνο το σημείο η "εφημερίδα των Συντακτών" και ως διά μαγείας τους μετέφερε στο εσωτερικό του Παναρκαδικού Νοσοκομείου. Ας σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα ανέφερε ότι πρόκειται για μοντάζ. Το ίδιο βράδυ όμως ο τηλεοπτικός σταθμός Alpha έκανε χρήση της συγκεκριμένης εικόνας - που είχε υποστεί κακής ποιότητας φωτομοντάζ - για να πείσει το κοινό ότι Χρυσαυγίτες εισέβαλαν στο νοσοκομείο.



Και όμως, ο συγκεκριμένος σταθμός είχε προηγουμένως επικοινωνήσει με τον εκπρόσωπο Τύπου της Χρυσής Αυγής και είχε ενημερωθεί πως: "ουδέποτε εισέβαλαν Χρυσαυγίτες στο νοσοκομείο. Στελέχη μας πραγματοποίησαν επίσκεψη και είχαν μία εποικοδομητική συζήτηση με την διευθύντρια, στα πλαίσια της δράσης ενός νομίμου και εκλεγμένου πολιτικού κόμματος".

Η επιρροή της Χρυσής Αυγής στην ελληνική κοινωνία αυξάνεται ραγδαία και σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μετρήσεις, σύντομα θα απειλούμε το νέο δίπολο εξουσίας ΝΔ - Σύριζα. Τα κανάλια της διαπλοκής διαγωνίζονται ποιος θα πει τα μεγαλύτερα ψέμματα και θα ρίξει την περισσότερη λάσπη κατά του Εθνικιστικού Κινήματος. Συστηματικά παρανομούν και έφτασαν στο σημείο να κάνουν χρήση προϊόντων άθλιου και κακότεχνου φωτομοντάζ. Ως εδώ και μη παρέκει. Η Χρυσή Αυγή καταθέτει άμεσα αγωγές και μηνύσεις κατά παντός υπευθύνου.
Αξίζει να δούμε αν γι' αυτό το φωτομοντάζ θα μιλήσει κανένας τηλεοπτικός σταθμός. Είναι ακόμη νωπές οι φωτογραφίες των ληστών της Κοζάνης, που για το φωτομοντάζ που είχαν υποστεί, είχαν εξεγερθεί όλα τα κανάλια και όλα τα συστημικά κόμματα. Για να δούμε αν τώρα θα επιδείξουν την ίδια ευαισθησία.
Χρυσή Αυγή - Γραφείο Τύπου