Συνέντευξη του οικονομολόγου και γ.γ. του ΕΠΑΜ Δημήτρη Καζάκη στον δημοσιογράφο Δ.Κολιό του Maximum FM.
ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ON CAMERA
Η Χαρά Νικοπούλου αρνείται να βραβευθεί από βουλευτή της ΝΔ και τον αποκαλεί προδότη...
Ενταση επικράτησε σε εκδήλωση του δήμου Αμύνταιου στη Φλώρινα, όταν μια δασκάλα του Εβρου, η Χαρά Νικοπούλου που ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα, αρνήθηκε να λάβει την τιμητική πλακέτα από τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας στη Φλώρινα Στάθη Κωνσταντινίδη, λέγοντας: «Δεν μπορώ να πάρω μία πλακέτα από έναν βουλευτή που έχει υπογράψει το ΦΕΚ 240 που παραχωρεί την Εθνική κυριαρχία της Ελλάδας». Ο βουλευτής της ΝΔ «πάγωσε» και στη συνέχεια...
Της απάντησε πως «αυτό θα το κρίνει η ιστορία», ενώ όπως αναφέρει το eperiskopio, ο κ. Κωνσταντινίδης την αποκάλεσε (τι άλλο...)... «χρυσαυγίτισα».
Στη συνέχεια όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, η κυρία Νικοπούλου μίλησε και στον πρώην υπουργό Αμυνας και αρχηγό ΓΕΣ, Στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη, λέγοντάς του χαρακτηριστικά:«Ρίχτηκε πάνω μου όλη η Τουρκιά, ε, όχι και οι δικοί μας».
ΜΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ... ΛΙΜΑΝΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΔΕ ΘΑ ΒΡΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΛΑΟΣ - ΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ
“Το Σύνταγμα και οι νόμοι βρίσκονται επίσημα σε αναστολή ή και καταστολή. Όπως το πάρει κάποιος. Η χώρα είναι ένα πτώμα σε προχωρημένη σήψη και τα ντόπια κοράκια έχουν κάνει και κάλεσμα σε ξένα αρπακτικά για τη νομή της πίτας.” ...
Τον τελευταίο καιρό ακούγεται όλο και πιο συχνά το επιχείρημα ότι όλη η κοινωνία πρέπει να ξεχάσει τι έγινε και πως έφτασε η χώρα ως εδώ και να προχωρήσει όλη μαζί. Αυτό που παραλείπουν να πουν όσοι μπαίνουν σε αυτή τη λογική του παραλόγου είναι να πάνε όλοι μαζί με ποιους;
Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα γελοίο επιχείρημα, εντελώς ξεδιάντροπο που δεν έχει άλλο στόχο παρά τον...
Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα γελοίο επιχείρημα, εντελώς ξεδιάντροπο που δεν έχει άλλο στόχο παρά τον...
Αποπροσανατολισμό των μαζών. Η ελληνική κοινωνία έχει γονατίσει μπαίνοντας στον έκτο χρόνο οικονομικής ύφεσης με επίσημη ανεργία που ξεπερνά το 27%, και πραγματική που ξεπερνά το 30%. Ειδικότερα στους νέους ο δείκτης ξεπερνά το 60%. Με απλά λόγια, η μισή και πλέον Ελλάδα αδυνατεί να επιβιώσει.
Την ίδια στιγμή στο υπόλοιπο μισό η κατάσταση είναι πάλι διαιρεμένη. Οι μισοί των μισών το μόνο που καταφέρνουν είναι να βγάζουν οριακά πέρα τις υποχρεώσεις τους. Συνολικά, αν ήθελε κάποιος να καταλήξει σε ένα ρεαλιστικό συμπέρασμα θα έλεγε ότι πρόκειται για μια εντελώς κατεστραμμένη χώρα του ¼. Τούτη η χώρα υπομένει το Σισύφειο μαρτύριο για να καλοπερνά ένα 25%. Η όλη κατάσταση βέβαια δε θυμίζει ούτε για αστείο μια χώρα από αυτές που έχει επικρατήσει να λέγονται κράτη δυτικού τύπου. Περισσότερο μοιάζει με τριτοκοσμική χώρα με μια διαφορά. Εκεί τουλάχιστον οι πολίτες δεν πληρώνουν για υπηρεσίες που δεν τους παρέχονται. Απολαμβάνουν την όποια βοήθεια από διεθνείς οργανισμούς που φροντίζουν να μετριάσουν στο βαθμό που μπορούν και είναι εφικτό την ανθρωπιστική καταστροφή.
Με αυτόν τον τρόπο οι κάτοικοι καταφέρνουν έστω και υποτυπωδώς να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, φαγητό, νερό και παιδεία. Η κατάσταση στην Ελλάδα εδώ και αρκετό καιρό έχει αρχίσει να οδηγείται σε τέτοια πια μονοπάτια. Εκεί την έφτασαν οι πολιτικοί φωστήρες που εδώ και είκοσι χρόνια κρατούν τις τύχες του λαού στα χέρια τους. Το περίεργο δεν είναι αυτό. Δεν πήραν άλλωστε την εξουσία με πραξικόπημα. Με εκλογές την πήραν. Το πώς βέβαια κατόρθωναν να εξασφαλίζουν τις εκλογικές νίκες και τωρινές συνεργασίες τους είναι ένα άλλο θέμα για το οποίο έχει και η κοινωνία το δικό της μερίδιο ευθύνης.
Το τι ήταν και τι είναι αυτοί που κυβέρνησαν τούτο τον ταλαίπωρο τόπο το απέδειξαν στις τελευταίες εθνικές εκλογές όπου δε δίστασαν να ενωθούν προκειμένου να συνεχίσει ένα σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα που εκπροσωπούν να κρατά με νύχια και με δόντια την εξουσία. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε το ποσοστό που συγκέντρωναν και οι δύο «αντίπαλοι» μαζί που άγγιζε το 85%. Τον Ιούνη του 2012 το ποσοστό αυτό έπεσε στο μισό παρόλο που προστέθηκε και ένας τρίτος πόλος που δεν ήταν άλλος από αυτόν της «υπεύθυνης αριστεράς». Οι άνθρωποι ήταν ξεκάθαροι. Είδαν φως και ψητό και βούτηξαν με τα μούτρα. Ο θυμόσοφος λαός βέβαια έχει και μνήμη και κρίση και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις λέει το περίφημο «έχουν γνώση οι φύλακες». Για αυτό τον λόγο άλλωστε και εκδιώχθηκαν από τη σημερινή Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη της Αριστεράς.
Οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές, το «ΠΑΣΟΚ» και η ΝΔ έτριβαν τα χέρια τους πέρυσι τέτοιον καιρό από αυτό το απρόσμενο δώρο. Αντιμετώπισαν βέβαια κάποια μικροπροβλήματα στο μοίρασμα των θέσεων γιατί ο τρίτος πόλος ήταν ιδιαίτερα απαιτητικός αλλά και πάλι κατάφεραν και καταφέρνουν να κρατούν τις «ισορροπίες». Αυτές βέβαια μοιάζουν με «ισορροπίες» του τρόμου αλλά μπροστά στο «ψητό» μικρή σημασία έχει. Καρέκλες να υπάρχουν και όλα βρίσκονται. Από την άλλη μεριά η ντόπια επιχειρηματική ελίτ κάνει πάρτι ανενόχλητη και ανερυθρίαστα πια.
Το Σύνταγμα και οι νόμοι βρίσκονται επίσημα σε αναστολή ή και καταστολή. Όπως το πάρει κάποιος. Η χώρα είναι ένα πτώμα σε προχωρημένη σήψη και τα ντόπια κοράκια έχουν κάνει και κάλεσμα σε ξένα αρπακτικά για τη νομή της πίτας. Το έκαναν όχι γιατί το ήθελαν. Δεν έχουν συνηθίσει να μοιράζονται τα κέρδη τους άλλωστε. Προχώρησαν σε αυτή την κίνηση γιατί τους ήταν απαραίτητη για να επιβιώσουν. Με αυτόν τον τρόπο έδωσαν τα διαπιστευτήριά τους στους Γερμανούς «φίλους» μας και συνεχίζουν ακάθεκτοι να πρωταγωνιστούν σε ένα έργο γνωστό πια ακόμα και σε αυτούς που έλεγαν ότι δεν ήξεραν τι πραγματικά συνέβαινε. Ήξεραν αλλά κάτι οι γνωριμίες με τους τοπικούς βουλευτές, κάτι τα ρουσφέτια, κάτι οι άλλες μικροεξυπηρετήσεις και η κατάσταση έφτασε μέχρι εδώ.
Αν το δει κάποιος από ιστορικής πλευράς θα θυμηθεί την Ελλάδα που έβγαινε μέσα από 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Οθωμανούς και έπεφτε πάνω σε μια νέα παρόμοια περίοδο. Απλώς έτυχε το τουρκικό φέσι να αντικατασταθεί από το ευρωπαϊκό και «πολιτισμένο» φράκο. Αυτό βέβαια δεν περιποιεί τιμή για τη χώρα. Τουναντίον. Περισσότερο θυμίζει προτεκτοράτο παρά ελεύθερη και ανεξάρτητη χώρα. Για αυτό άλλωστε φρόντισαν και οι «φίλοι» ευρωπαίοι εταίροι να μπουν οι ανάλογες υπογραφές. Απεμπόληση εθνικής κυριαρχίας, αναστολή συνταγματικών διατάξεων, λύση των διεθνών διαφορών σε επίπεδο χρέους σε αγγλικό δίκαιο και άλλα τινά. Καθόλου τυχαία.
Ακόμα και για τις περίφημες γερμανικές αποζημιώσεις έχει μπει ρήτρα στα Μνημόνιά τους ότι δε θα γίνει δεκτός οποιοσδήποτε συμψηφισμός με το ελληνικό χρέος προς τους δανειστές. Αυτό βέβαια από μόνο του δικαιώνει ανθρώπους όπως ο Μανώλης Γλέζος και αρκετών άλλων που χρόνια μάχονται για το ζήτημα των αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου. Όλο αυτό το συρφετό των ανεπάγγελτων, των παιδιών του κομματικού σωλήνα, των επαγγελματιών κηφήνων μαζί με τη διαπλεκόμενη μιντιοκρατία έχουν ξεχυθεί τον τελευταίο καιρό στην τηλεόραση και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μη μπορώντας πια να πείσουν τον λαό με τα ξεπερασμένα πια ψέματά τους για την «ανάπτυξη» που έρχεται έχουν βρει ένα άλλο σύνθημα – τέχνασμα. Το περίφημο «πάμε όλοι μαζί» ή αλλιώς «κομμάτι της κοινωνίας και εμείς και συμπάσχουμε».
Τα πράγματα πια είναι απλά και ξεκάθαρα. Ο ελληνικός λαός τόλμησε να απεμπλακεί σε ένα σχετικά ικανοποιητικό ποσοστό από αυτούς τους βασανιστές. Οφείλει να κάνει και το επόμενο βήμα που θα τον λυτρώσει οριστικά και αμετάκλητα από τους τυράννους που τον εξουσιάζουν. Δεν πρέπει να πιστέψει για κανέναν λόγο αυτούς που αποδεδειγμένα όχι μόνο του λένε ψέματα αλλά βουλιάζουν μέσα στα χιλιάδες σκάνδαλα και τη διαφθορά τους. Είναι σάπιοι μέχρι τα οστά. Είναι επικίνδυνοι. Το «όλοι μαζί» που εκπέμπουν απευθύνεται στο 25% της ελληνικής κοινωνίας. Όταν το 75% συνειδητοποιήσει τη δύναμή του τότε θα μιλάμε για μια πραγματική αλλαγή που είναι προαπαιτούμενο για να ανατραπούν τα δεδομένα. Ενωμένος ο λαός ποτέ δεν έχασε και από κανέναν στην Παγκόσμια Ιστορία.
Αυτό πρέπει να γίνει κτήμα και συνείδηση του καθενός. Αλλαγή πορείας με αυτούς τους επαίσχυντους στο τιμόνι της χώρας και στα καίρια πόστα δε γίνεται. Ξεκάθαρα πράγματα και καθαρές κουβέντες. Οι συγκεκριμένοι πρέπει να ξηλωθούν το γρηγορότερο δυνατό και χωρίς περιστροφές. Κάθε προσπάθεια συναλλαγής ή συζήτησης μαζί τους είναι ανάχωμα στη προσπάθεια εξόδου της χώρας από το σκοτάδι. Τούτο οφείλει να γίνει κατανοητό σε όλους τους τόνους. Άλλος χρόνος για πειράματα και υπομονή δεν υπάρχει. Το νέο Κράτος που θα ξεπηδήσει και θα αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του θα πρέπει να εφαρμόσει την πεπατημένη. Κανένα Κράτος που σέβεται τον εαυτό του δε συναλλάσσεται με εγκληματίες, κανένας λαός δε ξεχνά ποιοι ήταν αυτοί που τον έφτασαν μέχρι την καταστροφή…
Του Κώστα Καπνίση
Η ΜΟΝΗ ΤΟΥΣ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΤΗΣ
Η συγκυβέρνηση Σαμαρά προσφεύγει για μία ακόμη φορά στον κοινωνικό αυτοματισμό, τώρα, με αφορμή την απεργία των καθηγητών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης...
Με τη δύναμη των συστημικών ΜΜΕ, μαθητές και γονείς επιχειρείται να στραφούν ενάντια στους καθηγητές, που ενώ αντιδρούν στο σφαγιασμό τους από τη μνημονιακή κυβέρνηση, προβάλλονται σαν τάχα αδιάφοροι για τους κόπους των μαθητών τους και τις θυσίες των γονιών τους. Κάθε μέσο επιστρατεύεται, οι οθόνες της τηλεόρασης και των υπολογιστών -συστημικοί ιστότοποι- πλημμυρίζουν από...
Εικόνες αγωνιούντων παιδιών, ώστε να στραφεί η πλειοψηφία της κοινωνίας ενάντια στον προγραμμένο από το Μνημόνιο κλάδο. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για να κλιμακωθεί, στη συνέχεια, η επίθεση της κυβέρνησης είτε με άγρια καταστολή είτε με επιστράτευση είτε με εκδικητική τιμωρία και με απολύσεις πλέον.
Αυτήν τη μεθόδευση την έχουμε ζήσει πολλές φορές (πρόσφατα με τους εργαζομένους στο Μετρό και με τους ναυτικούς) και η αποτελεσματικότητα της οφείλεται στο ότι εφαρμόζεται πάνω σε μια κοινωνία βομβαρδιζόμενη επί δεκαετίες με ισχυρότατες δόσεις ατομισμού, εξατομίκευσης, απουσίας συλλογικού οράματος και συλλογικής ελπίδας. Η «επένδυση» στον κοινωνικό αυτοματισμό βυθίζει διαρκώς και περισσότερο την κοινωνία σε ένα σπιράλ κατατεμαχισμού και αποσύνθεσης.
Πλέον ξεπεράσαμε το γνωστό «διαίρει και βασίλευε» και πλησιάζουμε το ακρότατο σημείο. Δεν μιλάμε μόνο για το χειρισμό των εργαζομένων, αλλά για την ανάπτυξη της ναζιστικής αντίληψης. Όσο περισσότερο οδηγείται ένας απελπισμένος κόσμος ενάντια σε άλλους κατατρεγμένους, τόσο περισσότερο βρίσκει έδαφος να δυναμώσει η Χρυσή Αυγή. Αυτό υποδεικνύει η απλή λογική και επαληθεύει η εμπειρία.
Η αντίσταση στον κοινωνικό αυτοματισμό είναι πρωτίστως αναγκαία για μια επαναβηματοδότηση του γενικού κοινωνικού συμφέροντες. Δεν είναι δυνατόν να επικαλούνται το κοινωνικό συμφέρον οι μνημονιακοί, αυτοί που κατεδαφίζουν την κοινωνία και διαλύουν τη χώρα. Πολύ χαρακτηριστικά, η επόμενη εικόνα στις οθόνες, μετά τους αγωνιούντες για την ομαλή διεξαγωγή των Πανελλαδικών Εξετάσεων, αφορούσε την ανεργία, που ανάμεσα στους νέους σκαρφάλωσε πλέον στο 64%.
Έχει, άραγε, το δικαίωμα να διατείνεται ότι αγωνιά, τάχα, για τη νεολαία η μνημονιακή διακυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα που έφτασε τα πράγματα σε αυτά τα χάλια; Βέβαια, η επανανοηματοδότηση του γενικού κοινωνικού συμφέροντος προϋποθέτει και μια ουσιώδη αυτοκριτική των πραγματικά προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που, δυστυχώς, δεν αντιμετώπισαν αποφασιστικά τα υπαρκτά φαινόμενα εκμαυλισμού της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, αλλά και -περιορισμένης έστω- μερίδας εργαζομένων.
Αυτήν τη μεθόδευση την έχουμε ζήσει πολλές φορές (πρόσφατα με τους εργαζομένους στο Μετρό και με τους ναυτικούς) και η αποτελεσματικότητα της οφείλεται στο ότι εφαρμόζεται πάνω σε μια κοινωνία βομβαρδιζόμενη επί δεκαετίες με ισχυρότατες δόσεις ατομισμού, εξατομίκευσης, απουσίας συλλογικού οράματος και συλλογικής ελπίδας. Η «επένδυση» στον κοινωνικό αυτοματισμό βυθίζει διαρκώς και περισσότερο την κοινωνία σε ένα σπιράλ κατατεμαχισμού και αποσύνθεσης.
Πλέον ξεπεράσαμε το γνωστό «διαίρει και βασίλευε» και πλησιάζουμε το ακρότατο σημείο. Δεν μιλάμε μόνο για το χειρισμό των εργαζομένων, αλλά για την ανάπτυξη της ναζιστικής αντίληψης. Όσο περισσότερο οδηγείται ένας απελπισμένος κόσμος ενάντια σε άλλους κατατρεγμένους, τόσο περισσότερο βρίσκει έδαφος να δυναμώσει η Χρυσή Αυγή. Αυτό υποδεικνύει η απλή λογική και επαληθεύει η εμπειρία.
Η αντίσταση στον κοινωνικό αυτοματισμό είναι πρωτίστως αναγκαία για μια επαναβηματοδότηση του γενικού κοινωνικού συμφέροντες. Δεν είναι δυνατόν να επικαλούνται το κοινωνικό συμφέρον οι μνημονιακοί, αυτοί που κατεδαφίζουν την κοινωνία και διαλύουν τη χώρα. Πολύ χαρακτηριστικά, η επόμενη εικόνα στις οθόνες, μετά τους αγωνιούντες για την ομαλή διεξαγωγή των Πανελλαδικών Εξετάσεων, αφορούσε την ανεργία, που ανάμεσα στους νέους σκαρφάλωσε πλέον στο 64%.
Έχει, άραγε, το δικαίωμα να διατείνεται ότι αγωνιά, τάχα, για τη νεολαία η μνημονιακή διακυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα που έφτασε τα πράγματα σε αυτά τα χάλια; Βέβαια, η επανανοηματοδότηση του γενικού κοινωνικού συμφέροντος προϋποθέτει και μια ουσιώδη αυτοκριτική των πραγματικά προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που, δυστυχώς, δεν αντιμετώπισαν αποφασιστικά τα υπαρκτά φαινόμενα εκμαυλισμού της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, αλλά και -περιορισμένης έστω- μερίδας εργαζομένων.
ΩΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ - ΕΚΤΕΛΕΣΑΝ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΥΝΟΟΥΣΕ ΤΗΝ ΙΣΧΥΡΗ ΕΥΡΩΠΗ (ΒΛ. ΓΕΡΜΑΝΙΑ)...
της ΝΙΚΗΣ ΚΟΥΛΕΡΜΟΥ
Αμείλικτα ερωτηματικά για το ποιών τα συμφέροντα προσπάθησε πρωτίστως να εξυπηρετήσει η κυβέρνηση Αναστασιάδη με τη συγκατάθεσή της στους εκβιασμούς του Γιουρογκρούπ, προκύπτουν από τις κυνικές παραδοχές που έγιναν από τον Κύπριο ΥΠΕΞ σε συνέντευξή του στην Ουάσιγκτον Ποστ. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, Γιαννάκης Κασουλίδης, μέσω συνέντευξης που παραχώρησε στην Washington Post, παραδέχθηκε ότι...
Ένας λόγος που η κυβέρνηση δεν επέλεξε ως εναλλακτική λύση την έξοδο από το ευρώ, δεν ήταν μόνο οι επιπτώσεις στην κυπριακή οικονομία αλλά γιατί «η Λευκωσία δεν θέλησε να υπονομεύσει τις προσπάθειες για μια πιο ισχυρή -οικονομικά και πολιτικά- Ευρώπη»!
Δεύτερη παραδοχή του κ. Κασουλίδη είναι πως τυχόν έξοδος της Κύπρου από την Ευρωζώνη θα δυσκόλευε τς κυβερνήσεις Ελλάδας και Πορτογαλίας να πείσουν την κοινή γνώμη της χώρας τους ότι πρέπει να παραμείνουν στο ευρώ! Και οι δύο παραδοχές υποδηλούν ότι στα κριτήρια της κυβέρνησης δεν ήταν πώς να σωθεί πολιτικά και οικονομικά η Κύπρος αλλά κυρίαρχη θέση ήταν να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της Ευρωζώνης, δηλαδή της Γερμανίας!
Ο κ. Κασουλίδης αποκάλυψε ακόμα ότι για δύο 24ωρα οι πολιτικοί αρχηγοί συζητούσαν το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ. Πότε και με ποιους αρχηγούς συζήτησε τέτοιο ενδεχόμενο η κυβέρνηση;
Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο κ. Κασουλίδης ένας από τους λόγους που απορρίφθηκε η ιδέα της εξόδου από την Ευρωζώνη ήταν οι εκτιμήσεις που προέβλεπαν υποτίμηση της κυπριακής λίρας κατά 40%, καταστρέφοντας την οικονομία του νησιού που σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται στις εισαγωγές.
Επίσης, τονίζει, ότι «εάν η Κύπρος εγκατέλειπε την Ευρωζώνη, τότε για αρκετές κυβερνήσεις -στην Ελλάδα και την Πορτογαλία- θα ήταν πολύ δύσκολο να πείσουν την κοινή γνώμη για το γιατί πρέπει εκείνες να παραμείνουν στη ζώνη του ευρώ» και να εφαρμόσουν σκληρά οικονομικά μέτρα που τους επιβάλλονται.
Υπογραμμίζει, πάντως, ότι δεν ήταν όμως μόνο η ανησυχία για τις εισαγωγές που ανάγκασε την Κύπρο να παραμείνει στο ευρώ. Σύμφωνα με τον κ. Κασουλίδη, η Λευκωσία δεν θέλησε να υπονομεύσει τις προσπάθειες για μια πιο ισχυρή -οικονομικά και πολιτικά- Ευρώπη.
Κατά τα άλλα μιλώντας στο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς υποστήριξε πως μεγάλο μέρος της ευθύνης για την οικονομική κρίση ανήκει στην ίδια την Κύπρο, αλλά σημείωσε ότι η χώρα χρησιμοποιήθηκε ως πείραμα και παράδειγμα για το πώς η ΕΕ θα αντιμετωπίζει παρόμοιες καταστάσεις..
ΧΑΡΑΥΓΗ
Ξεπουληματίες!
Ενα τρελό γλέντι, ένα μεθύσι ευτυχίας, ένα πανηγύρι ικανοποίησης συντελείται τις τελευταίες μέρες στα δελτία των «8». Μια λέξη κλίνεται σε όλες τις πτώσεις, συνοδευόμενη από ξέφρενους αλαλαγμούς χαράς:
«Αποκρατικοποίηση»!
Οι «παπαγάλοι» των «σωτήρων» έχουν ξετρελαθεί με το ξεπούλημα του ΟΠΑΠ, εύχονται νέα ξεπουλήματα, με αφορμή την επίσκεψη Σαμαρά στο Πεκίνο, διαπιστώνουν «μηνύματα εμπιστοσύνης των επενδυτών», με αφορμή την έλευση των Καναδών στο αεροδρόμιο των Σπάτων, επιδαψιλεύουν ύμνους στην κυβέρνηση, γιατί «άρχισαν επιτέλους οι αποκρατικοποιήσεις», και γενικώς βρίσκονται σε έναν παροξυσμό που...
θυμίζει τον αξέχαστο Αυλωνίτη να διαλαλεί την πραμάτεια του, φωνάζοντας:
«Περάστε κύριοι, ό,τι πάρετε ένα τάληρο, κύριοι»...
*
Παρατήρηση πρώτη: Η πραμάτεια του Αυλωνίτη ήταν δική του. Αυτά που ξεπουλάει ο Σαμαράς, ο Στουρνάρας, το ΤΑΙΠΕΔ και η κομπανία των «8», από επιχειρήσεις μέχρι φράγματα (!), κι από υποδομές στρατηγικού χαρακτήρα μέχρι νερό, γη και θάλασσα (!), από πού τα φέρανε; Από το σπίτι τους;
Παρατήρηση δεύτερη: Αν αυτό το ξεπούλημα είναι «αναπτυξιακό» και «φιλολαϊκό», γιατί η Ελλάδα δε γνώρισε καμία φιλολαϊκή ανάπτυξη, παρά τις Ούλεν, τις Πάουερ, τις Πεσινέ, τους Τομ Πάπας, τους Ωνάσηδες, τους εθνικούς εργολάβους, τους εθνικούς προμηθευτές και τους εθνικούς «νταβατζήδες», που της πίνουν το αίμα από συστάσεώς της;
Παρατήρηση τρίτη: Επειδή το δικό τους κράτος είναι παρακολούθημα των μονοπωλίων. Επειδή το δικό τους κράτος τα πιάνει από τις ιδιωτικές «Ζήμενς». Επειδή το δικό τους κράτος τα βάρη των ιδιωτικών «Λίμαν Μπράδερς» στις ΗΠΑ, των ιδιωτικών «Μπάνκια» στην Ισπανία, των ιδιωτικών τραπεζών στην Ελλάδα τα φορτώνει στο δημόσιο ταμείο και από εκεί στην πλάτη των λαών, από πού προκύπτει ότι το ξεπούλημα είναι το «αντίδοτο», τάχα, στο συνειδητά και ταξικά ξεπουλημένο δικό τους κράτος, ενώ στην πραγματικότητα το ξεπούλημα συνιστά τη συνέχεια και την προέκταση αυτού ακριβώς του ξεπουλημένου - δικού τους - κράτους.
Παρατήρηση τέταρτη: Αν ο λεγόμενος δημόσιος τομέας δουλεύει για λογαριασμό των ιδιωτών κι αν οι μέχρι τώρα κερδοφόροι τομείς του δούλευαν και δουλεύουν για λογαριασμό των «αφεντικών», από πού προκύπτει ότι το ολικό ξεπούλημά τους θα είναι υπέρ του λαού και όχι εις βάρος του λαού, όπως συνέβαινε με το έως τώρα μερικό ξεπούλημά τους;
*
Ας σταθούμε λίγο στο τελευταίο:
Λένε ότι άμα ξεπουλήσουν τα πάντα θα μειωθεί το χρέος, θα μειωθούν τα ελλείμματα, θα μειωθεί η ένταση της λιτότητας.
Ξεπερνάμε την απάτη πως, ξεπουλώντας κερδοφόρους τομείς θα μειώσουν το χρέος, και μάλιστα τη στιγμή που στερούν έσοδα και κέρδη από το Δημόσιο για να τα χαρίσουν απευθείας στους κεφαλαιοκράτες!
Θυμίζουμε, πρώτον:
To έτος 2000 το δημόσιο χρέος της χώρας ήταν 139,2 δισ. ευρώ.
Το 2004 το δημόσιο χρέος είχε ανέλθει στα 201,2 δισ. ευρώ.
Το 2009 το δημόσιο χρέος έφτασε στα 298,5 δισ. ευρώ.
Το 2012 το δημόσιο χρέος, και μάλιστα παρά το «κούρεμα», έφτασε στα 305 δισ. ευρώ.
Θυμίζουμε, δεύτερον:
Εως το τέλος της δεκαετίας του 2000 είχαν ξεπουλήσει και ξαναξεπουλήσει τον Σκαραμαγκά και όλη σχεδόν τη ναυπηγική βιομηχανία. Είχαν ξεπουλήσει την ΑΓΕΤ, τον ΟΤΕ, το 90% του τραπεζικού τομέα, τολιμάνι του Πειραιά, την «Ολυμπιακή», τους οδικούς άξονες της χώρας, το 48,5% της ΔΕΗ, το 38% τηςΕΥΔΑΠ, το 64% από τα «Ελληνικά Πετρέλαια», το 49% του ΟΠΑΠ, το 92% της Εθνικής Τράπεζας, τοαεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», τη γέφυρα του Ρίου κ.ο.κ.
Και ρωτάμε:
Την περίοδο που συνέβησαν όλα αυτά τα ξεπουλήματα, κι αν τα ξεπουλήματα είναι «καλά», είναι «επενδυτικά», είναι «αναπτυξιακά», πολύ περισσότερο αν τα ξεπουλήματα είναι «σωτήρια» από το χρέος, τότε γιατί το χρέος από το 2000 μέχρι το 2012 - ενόσω δηλαδή συνέβησαν αυτά τα ξεπουλήματα - υπερδιπλασιάστηκε;
*
Η απάντηση είναι προφανής, την έχουμε επισημάνει πολλάκις και θα την επαναλάβουμε:
Δεν ξεπουλάνε για να μειώσουν τα χρέη, αλλά για να ενισχύσουν την κερδοφορία της ολιγαρχίας, παραδίδοντάς της, για να ξεζουμίσει, ό,τι απέμεινε από τη δημόσια περιουσία.
Δεν ξεπουλούν για να «πληρώσουν τα χρέη της χώρας». Ξεπουλούν για να εκπληρώσουν το μόνο χρέος που αναγνωρίζουν και το μόνο «χρέος» που τους καθοδηγεί: Το ταξικό τους χρέος απέναντι στα μονοπώλια και τους κεφαλαιοκράτες που υπηρετούν.
Όταν απεργεί το Σύνταγμα
Αντιλαμβάνομαι πλήρως την αγωνία των υποψήφιων των πανελλαδικών εξετάσεων, των γονιών τους και οποιουδήποτε άλλου ενδιαφερομένου, σχετικά με την πιθανή απεργία των εκπαιδευτικών. Όπως αντιλαμβάνομαι την αγωνία των επιβατών του Μετρό και λοιπών ΜΜΜ, όταν απεργούν οι εργαζόμενοι του Μετρό και λοιπών ΜΜΜ.
Όπως αντιλαμβάνομαι την αγωνία των ασθενών όταν απεργούν οι φαρμακοποιοί. Όπως αντιλαμβάνομαι την αγωνία των περιπτεράδων που πουλάνε παγωτά όταν απεργεί η ΔΕΗ. Όπως αντιλαμβάνομαι...
Αυτό που δεν αντιλαμβάνομαι είναι η κίνηση της «προληπτικής επιστράτευσης» που αποφασίστηκε για την πιθανή απεργία των εκπαιδευτικών. Όπως αναγράφεται στο Σύνταγμα:
«Σύνταγμα του Κράτους
MEPOΣ ΔEYTEPO – Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
Αρθρο 23 – (Συνδικαλιστική ελευθερία)
1. Tο Kράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών μ’ αυτή δικαιωμάτων εναντίον κάθε προσβολής τους, μέσα στα όρια του νόμου.
2. H απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων.
Απαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς και σ’ αυτούς που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας. Tο δικαίωμα προσφυγής σε απεργία των δημόσιων υπαλλήλων και των υπαλλήλων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, καθώς και του προσωπικού των κάθε μορφής επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, που η λειτουργία τους έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, υπόκειται στους συγκεκριμένους περιορισμούς του νόμου που το ρυθμίζει. Oι περιορισμοί αυτοί δεν μπορούν να φθάνουν έως την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας ή την παρεμπόδιση της νόμιμης άσκησής του.»
Κατόπιν τούτου και ασχέτως με το αν συμφωνώ ή διαφωνώ με την πιθανότητα απεργίας των εκπαιδευτικών μέσα στις Πανελλήνιες , το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το ΣΥΝΤΑΓΜΑ του Κράτους απεργεί. Κι επειδή δε μπορεί ένα ΣΥΝΤΑΓΜΑ Κράτους να απεργεί, εφόσον δεν ισχύει γίνεται ξεκάθαρο ότι έχει καταλυθεί. Σχετικά με την κατάλυση του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ του Κράτους, έχει προβλεφθεί το εξής:
«Σύνταγμα του Κράτους
MEPOΣ TETAPTO – Eιδικές τελικές και μεταβατικές διατάξεις
TMHMA Δ΄ – Aκροτελεύτια διάταξη
‘Αρθρο 120 – (Ακροτελεύτια διάταξη)
1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975.
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Αθήνα, 18 Aπριλίου 2001»
Από τη στιγμή, λοιπόν, που όχι μόνο δεν υπάρχουν πολίτες να υπερασπιστούν το Σύνταγμα, αλλά πολλοί πολίτες υπερασπίζονται την κατάλυσή του, το συμπέρασμα είναι ότι έχουν καταργηθεί οι πολίτες. Καθόλου ενθαρρυντικό βέβαια, αλλά ποιος είπε ότι η πραγματικότητα είναι πάντα βολική για το Σύνταγμα, την ελευθερία και τη Δημοκρατία;
Αν αύριο κάποιος από εκείνους που σήμερα υπερασπίζονται ή με τη σιωπή τους συναινούν στην κατάλυση του Συντάγματος, επικαλεστεί το Σύνταγμα για να υπερασπιστεί τα δικά του συμφέροντα, ας πάει πρώτα να ρίξει μια μεγάλη φτυσιά στον καθρέφτη του. Θα είναι το πιο έντιμο πράγμα που θα κάνει στη ζωή του.
Από τον ΚΑΡΤΕΣΙΟ, μονταζ Γρέκι
Όπως αντιλαμβάνομαι την αγωνία των ασθενών όταν απεργούν οι φαρμακοποιοί. Όπως αντιλαμβάνομαι την αγωνία των περιπτεράδων που πουλάνε παγωτά όταν απεργεί η ΔΕΗ. Όπως αντιλαμβάνομαι...
την αγωνία των ασφαλισμένων όταν απεργούν οι ιδιώτες γιατροί διακόπτοντας τη σχέση τους με τον ΕΟΠΥΥ.
Αντιλαμβάνομαι ότι δεν πρέπει να απεργεί κανείς. Να μη διεκδικεί κανείς. Είναι κατανοητό όλο αυτό. Στα χρόνια που ζούμε, τα πάντα είναι κατανοητά και όλα τα αδύνατα έχουν γίνει δυνατά. Επίσης, αντιλαμβάνομαι την ανάγκη των κυβερνήσεων να δημιουργούν εντάσεις με τους εργαζόμενους ώστε να τους οδηγούν σε απεργίες και κατόπιν να επιβάλουν το μέτρο της επίταξής τους, με σκοπό να κάνουν επίδειξη δύναμης και να δείξουν ποιος είναι το αφεντικό σε αυτό το μπουρδέλο.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνομαι είναι η κίνηση της «προληπτικής επιστράτευσης» που αποφασίστηκε για την πιθανή απεργία των εκπαιδευτικών. Όπως αναγράφεται στο Σύνταγμα:
«Σύνταγμα του Κράτους
MEPOΣ ΔEYTEPO – Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
Αρθρο 23 – (Συνδικαλιστική ελευθερία)
1. Tο Kράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών μ’ αυτή δικαιωμάτων εναντίον κάθε προσβολής τους, μέσα στα όρια του νόμου.
2. H απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων.
Απαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς και σ’ αυτούς που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας. Tο δικαίωμα προσφυγής σε απεργία των δημόσιων υπαλλήλων και των υπαλλήλων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, καθώς και του προσωπικού των κάθε μορφής επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, που η λειτουργία τους έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, υπόκειται στους συγκεκριμένους περιορισμούς του νόμου που το ρυθμίζει. Oι περιορισμοί αυτοί δεν μπορούν να φθάνουν έως την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας ή την παρεμπόδιση της νόμιμης άσκησής του.»
Κατόπιν τούτου και ασχέτως με το αν συμφωνώ ή διαφωνώ με την πιθανότητα απεργίας των εκπαιδευτικών μέσα στις Πανελλήνιες , το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το ΣΥΝΤΑΓΜΑ του Κράτους απεργεί. Κι επειδή δε μπορεί ένα ΣΥΝΤΑΓΜΑ Κράτους να απεργεί, εφόσον δεν ισχύει γίνεται ξεκάθαρο ότι έχει καταλυθεί. Σχετικά με την κατάλυση του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ του Κράτους, έχει προβλεφθεί το εξής:
«Σύνταγμα του Κράτους
MEPOΣ TETAPTO – Eιδικές τελικές και μεταβατικές διατάξεις
TMHMA Δ΄ – Aκροτελεύτια διάταξη
‘Αρθρο 120 – (Ακροτελεύτια διάταξη)
1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975.
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Αθήνα, 18 Aπριλίου 2001»
Από τη στιγμή, λοιπόν, που όχι μόνο δεν υπάρχουν πολίτες να υπερασπιστούν το Σύνταγμα, αλλά πολλοί πολίτες υπερασπίζονται την κατάλυσή του, το συμπέρασμα είναι ότι έχουν καταργηθεί οι πολίτες. Καθόλου ενθαρρυντικό βέβαια, αλλά ποιος είπε ότι η πραγματικότητα είναι πάντα βολική για το Σύνταγμα, την ελευθερία και τη Δημοκρατία;
Αν αύριο κάποιος από εκείνους που σήμερα υπερασπίζονται ή με τη σιωπή τους συναινούν στην κατάλυση του Συντάγματος, επικαλεστεί το Σύνταγμα για να υπερασπιστεί τα δικά του συμφέροντα, ας πάει πρώτα να ρίξει μια μεγάλη φτυσιά στον καθρέφτη του. Θα είναι το πιο έντιμο πράγμα που θα κάνει στη ζωή του.
Από τον ΚΑΡΤΕΣΙΟ, μονταζ Γρέκι
Όπλα, κράνη, παλάσκες.... Επιστράτευση για το καλό μας!
Επιστράτευση εκπαιδευτικών, για να σώσουν τα παιδιά μας, επιστράτευση ναυτικών για να σώσουν τον τουρισμό, επιστράτευση και νέα νομοσχέδια για να μας σώσουν από τους αντιδρώντες, τους επαίσχυντους ρατσιστές, στρατόπεδα συγκέντρωσης για να μας σώσουν από τους οικονομικούς εγκληματίες, όλοι οι Έλληνες στο στόχαστρο για να σώσουν τα τομάρια τους.
Οι μαθητές είναι η προτεραιότητα της δημοκρατικής μας κυβέρνησης, αλίμονο 35% η ανεργία στους νέους πτυχιούχους αν δεν σώσουν τα νιάτα ποιόν θα σώσουν;
Τώρα θα μου πείτε όλοι εσείς οι σκεπτόμενοι, πως θα λειτουργήσουν τα σχολεία, που...
ήδη υπολειτουργούν γιατί δεν έχουν διδακτικό προσωπικό, αν απολυθούν ή μετακινηθούν πάνω από 10.000 εκπαιδευτικοί;
Θα αναρωτηθείτε- και μάλλον δίκαια πως- τα σκέφτονται τα έρμα τα νιάτα όταν κλείνουν ή συγχωνεύουν σχολές, όταν κλείνουν σχολεία, όταν απολύουν προσωπικό;
Πως σκέπτονται τους εργαζόμενους στον τουρισμό όταν το ΦΠΑ είναι στην ανώτερη κλίμακα, όταν τα ακτοπλοϊκά και αεροπορικά εισιτήρια ανέβηκαν μια βόλτα στο Θεό και έμειναν παρέα με την ανάπτυξη;
Πως σκέπτονται τους ασθενείς, όταν στα νοσοκομεία δεν υπάρχουν βασικά αναλώσιμα, όταν οι γιατροί και το προσωπικό είναι απλήρωτοι, όταν με τα συστήματα τους πρώτα κλείνεις ραντεβού με την αρρώστια και μετά με το γιατρό σε κοντινές ημερομηνίες παρακαλώ αλλιώς το πιο πιθανό είναι να σε προλάβει ο θάνατος;
Πως σκέφτονται τον εργαζόμενο όταν για μια θέση εργασίας σφάζονται παλληκάρια, όταν ο βασικός μισθός είναι 450 ευρώ και το ενοίκιο για ένα σπιτάκι 300,οι τιμές στα βασικά αγαθά παραμένουν κυρίες στη θέση τους και μας κοιτούν από ψηλά;
Πως σκέπτονται τους Έλληνες και την Ελλάδα όταν ξεπουλούν υγιείς επιχειρήσεις του δημοσίου, όταν δεν εισπράττουν ΦΠΑ από τους γεγμανούς φίλους τους, γιατί δικοί μου δεν είναι σίγουρα;
Πάντως αν το Ελληνικό δημόσιο δεν έχει ανάγκη τα δις που χρωστούν οι γερμανοί που εκμεταλλεύτηκαν το Ελ. Βενιζέλος, φαντάζομαι δεν έχει ανάγκη ούτε θέλει να εισπράξει τα 800 που χρωστώ εγώ,ή μήπως τα δικά μου τα θέλει; Ε ας έρθει να τα πάρει!
Θα επιστρατεύσει καμιά δεκαριά ειδικότητες για να έρθει να εισπράξει,και επειδή ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος, να βάλλει στη φυλακή τον οικονομικό εγκληματία των 800 ευρώ!
Τυχερό, θα σκεφτούν μερικοί-μερικοί, θα κάνω παρέα με όλους τους λεβέντες , διότι για αυτούς είναι της φυλακής τα σίδερα, Άκης, Μάκης, Λάκης, το κακό είναι ότι αποφυλακίστηκαν τα παλληκάρια Κουρής και υιός, έχασα ευκαιρία ζωής!
Αλήθεια βρε παιδιά μια και είναι η ημέρα των ερωτήσεων , που τα βρήκε τα ευρώπουλα ο Κουρής για την εγγύηση, και αν είχε 300 χιλιαρικάκια γιατί δεν πληρώνει την νέα γενιά σκλάβων που βγάζουν την εφημερίδα του; και οι μηχανισμοί που προστατεύουν τον εργαζόμενο τι κάνουν;
Α ρε επιστράτευση που τους χρειάζεται για το καλό μας ντε!
Γιατί μη μου πείτε πως δεν σας έπεισα πως όλα αυτά για τα μάτια μας μόνο γίνονται;
Μια επιστράτευση την ημέρα το κακό το κάνει πέρα!!!
Από ΛΟΓΙΑ και ΣΚΕΨΕΙΣ, μοντάζ Γρέκι
Οι μαθητές είναι η προτεραιότητα της δημοκρατικής μας κυβέρνησης, αλίμονο 35% η ανεργία στους νέους πτυχιούχους αν δεν σώσουν τα νιάτα ποιόν θα σώσουν;
Τώρα θα μου πείτε όλοι εσείς οι σκεπτόμενοι, πως θα λειτουργήσουν τα σχολεία, που...
ήδη υπολειτουργούν γιατί δεν έχουν διδακτικό προσωπικό, αν απολυθούν ή μετακινηθούν πάνω από 10.000 εκπαιδευτικοί;
Θα αναρωτηθείτε- και μάλλον δίκαια πως- τα σκέφτονται τα έρμα τα νιάτα όταν κλείνουν ή συγχωνεύουν σχολές, όταν κλείνουν σχολεία, όταν απολύουν προσωπικό;
Πως σκέπτονται τους εργαζόμενους στον τουρισμό όταν το ΦΠΑ είναι στην ανώτερη κλίμακα, όταν τα ακτοπλοϊκά και αεροπορικά εισιτήρια ανέβηκαν μια βόλτα στο Θεό και έμειναν παρέα με την ανάπτυξη;
Πως σκέπτονται τους ασθενείς, όταν στα νοσοκομεία δεν υπάρχουν βασικά αναλώσιμα, όταν οι γιατροί και το προσωπικό είναι απλήρωτοι, όταν με τα συστήματα τους πρώτα κλείνεις ραντεβού με την αρρώστια και μετά με το γιατρό σε κοντινές ημερομηνίες παρακαλώ αλλιώς το πιο πιθανό είναι να σε προλάβει ο θάνατος;
Πως σκέφτονται τον εργαζόμενο όταν για μια θέση εργασίας σφάζονται παλληκάρια, όταν ο βασικός μισθός είναι 450 ευρώ και το ενοίκιο για ένα σπιτάκι 300,οι τιμές στα βασικά αγαθά παραμένουν κυρίες στη θέση τους και μας κοιτούν από ψηλά;
Πως σκέπτονται τους Έλληνες και την Ελλάδα όταν ξεπουλούν υγιείς επιχειρήσεις του δημοσίου, όταν δεν εισπράττουν ΦΠΑ από τους γεγμανούς φίλους τους, γιατί δικοί μου δεν είναι σίγουρα;
Πάντως αν το Ελληνικό δημόσιο δεν έχει ανάγκη τα δις που χρωστούν οι γερμανοί που εκμεταλλεύτηκαν το Ελ. Βενιζέλος, φαντάζομαι δεν έχει ανάγκη ούτε θέλει να εισπράξει τα 800 που χρωστώ εγώ,ή μήπως τα δικά μου τα θέλει; Ε ας έρθει να τα πάρει!
Θα επιστρατεύσει καμιά δεκαριά ειδικότητες για να έρθει να εισπράξει,και επειδή ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος, να βάλλει στη φυλακή τον οικονομικό εγκληματία των 800 ευρώ!
Τυχερό, θα σκεφτούν μερικοί-μερικοί, θα κάνω παρέα με όλους τους λεβέντες , διότι για αυτούς είναι της φυλακής τα σίδερα, Άκης, Μάκης, Λάκης, το κακό είναι ότι αποφυλακίστηκαν τα παλληκάρια Κουρής και υιός, έχασα ευκαιρία ζωής!
Αλήθεια βρε παιδιά μια και είναι η ημέρα των ερωτήσεων , που τα βρήκε τα ευρώπουλα ο Κουρής για την εγγύηση, και αν είχε 300 χιλιαρικάκια γιατί δεν πληρώνει την νέα γενιά σκλάβων που βγάζουν την εφημερίδα του; και οι μηχανισμοί που προστατεύουν τον εργαζόμενο τι κάνουν;
Α ρε επιστράτευση που τους χρειάζεται για το καλό μας ντε!
Γιατί μη μου πείτε πως δεν σας έπεισα πως όλα αυτά για τα μάτια μας μόνο γίνονται;
Μια επιστράτευση την ημέρα το κακό το κάνει πέρα!!!
Από ΛΟΓΙΑ και ΣΚΕΨΕΙΣ, μοντάζ Γρέκι
Η δημοκρατία της ολιγαρχίας Τρία σκληρά μνημονιακά χρόνια
Πάνε τρία χρόνια που επίσημα πια, σε μία κατ’ όνομα Ελληνική Πολιτεία, κουμάντο κάνουν άλλοι και όχι οι γηγενείς κάτοικοι του ελληνικού χώρου.
Σε ένα κρατίδιο τύπου γερμανικού länder, κατά την προφητική ρήση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη το τόσο μακρινό πια, 1996. Ως άλλοι «ιθαγενείς», άλλων εποχών, οι Έλληνες πολίτες υπακούουν σε εντολές ξένων κέντρων που προωθούν με πληθωρικό τρόπο την οικονομική κι όχι μόνο εξαθλίωση της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας, ενώ ένα μικρό ποσοστό Ελλήνων μεγαλοκαρχαριών, μακριά από το πνεύμα τον άλλοτε, ίσως μεγαλο-ιδεατών και μεγαλομανών, αλλά πατριωτών εφοπλιστών και κεφαλαιούχων, αδυνατούν να ξεχωρίσουν το εθνικό από το διεθνιστικό καπιταλιστικό συμφέρον. Μία ελίτ που πέρα από τις ιδεολογικές αναφορές της έχει εμποτίσει με την δική της «πανίσχυρη ιδεολογία» πολιτικούς χώρους σε όλο το ιδεολογικό και κομματικό φάσμα, όπου, αν κανείς εξετάσει βαθύτερα τα χαρακτηριστικά αυτών των χώρων θα διαπιστώσει ότι οι διαφορές είναι αχνές και ότι η ταύτιση απόψεων είναι σχεδόν απόλυτη όσον αφορά την αποδοχή της κυριαρχίας των Αγορών, έναντι του θελήματος των λαών και της Δημοκρατίας.
Η κυριαρχία των αγορών και των μεγάλων τραπεζικών κολοσσών ονομάζονται «εκσυγχρονισμός», όταν με πασιφανή τρόπο τα δικαιώματα των πολιτών καταπατούνται και η καθημερινότητά τους εν γένει γίνεται ένα μαρτύριο.
Η πολιτική κατάσταση στη χώρα σήμερα, θυμίζει την αντίστοιχη των αρχών της δεκαετίας του 1960, τότε που ο λαός, ενώ ζητούσε περισσότερη δημοκρατία και διαφάνεια στην πολιτική ζωή, πληρώθηκε με τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και με το γνωστό «νόμισμα» των αξιωματούχων της CIA, μιας στρατιωτικής χούντας που κράτησε επτά χρόνια, με τα γνωστά αποτελέσματα σε Ελλάδα και Κύπρο.
Αντί να δημιουργηθούν νέοι θεσμοί και συνταγματικές δικλείδες ασφαλείας της δημοκρατίας, πλάτεμα όπως λέγεται της Δημοκρατίας, όπως συνέβαινε στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία η οποία εξελισσόταν και διαμορφώνονταν για τουλάχιστον 150 χρόνια, επιλέχτηκε ο ολοκληρωτικός εκτροχιασμός της.
Οι μνημονιακές κυβερνήσεις, τα τρία τελευταία χρόνια, χρησιμοποίησαν ως όπλα τους το ψέμα, τον εκφοβισμό των πολιτών και την ανησυχία για το αύριο, ενώ δε δίστασαν να κάνουν σε μεγάλη έκταση και χρήση σωματικής βίας. Οι έννοιες εκσυγχρονισμός και αναχρονισμός έχουν χάσει ή πάνε να χάσουν το πραγματικό τους νόημα. Η κατάλυση των εννοιών, του Λόγου, άλλοτε Θεού και σήμερα όχημα κακοποίησης ανθρώπων και καταστάσεων, έχει εισέλθει σε επικίνδυνη τροχιά. Μια νέα Βαβέλ είναι προ των πυλών, μια νέα κατάσταση όπου θα πάψουν να υπάρχουν κοινωνικά κριτήρια και κοινωνική πολιτική, σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, θεσμοθετημένα εργασιακά δικαιώματα, μα πάνω απ’ όλα θα πάψει να υπάρχει το δικαίωμα της άρνησης να υπακούσουν οι πολίτες σε οτιδήποτε οπισθοδρομικό εξυπηρετεί τα συμφέροντα των κυρίαρχων ελιτίστικων ομάδων και το οποίο θα βαφτίζεται ως εκσυγχρονισμός και θα σερβίρεται μέσω των τρομοκρατικών τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων, τα οποία ως γνωστόν «βλάπτουν σοβαρά την υγεία».
Με αυτές τις λογικές επιστρέφει, ούτε καν από την πίσω πόρτα, αλλά επίσημα και με «θεσμικό» μανδύα, ο αναχρονισμός μιας πολιτικής πρακτικής που πάνε δεκαετίες πια που είχε υποτίθεται εξαλειφθεί από την επίσημη πολιτική σκηνή. Σαν μία νόσος που είχε αντιμετωπιστεί και που σήμερα επιστρέφει περισσότερο ισχυρή, μια πανούκλα που φαίνεται να κατακλύζει τα πάντα. Ένας νέος φεουδαρχικού τύπου καπιταλισμός επιτίθεται και καλούμαστε να του αντισταθούμε.
Τις τελευταίες δεκαετίες έκαναν σταδιακά την εμφάνισή τους ολιγαρχικοί θεσμοί που παλεύουν να αντικαταστήσουν τους θεσμοθετημένους από τις σύγχρονες αστικές δημοκρατίες θεσμούς του Κοινοβουλίου, του υπουργικού συμβουλίου, ακόμα και το θεσμό της Δικαιοσύνης, αλλά και να εισαγάγουν νέα δεδομένα στην ελευθερία δημόσιου λόγου, την ανεξαρτησία εργασιακών υποχρεώσεων και πολιτικών πιστεύω του εργαζομένου κ.ο.κ. Έτσι βλέπουμε τις Κεντρικές τράπεζες, το ΔΝΤ, το Eurogroup και άλλους τέτοιους φορείς, στελεχωμένους από εντεταλμένα και διορισμένα όργανα της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, να αποφασίζουν για παράδειγμα για τον ελληνικό λαό χωρίς αυτός να έχει την οποιαδήποτε επαφή μαζί τους και φυσικά ποτέ να μην τους έχει εκλέξει με κάποιο τρόπο.
Οι φορείς αυτοί και τα μακρινά και σκοτεινά αυτά πρόσωπα, να υποκαθιστούν τις εκλεγμένες, με χίλιες δυο αλχημείες είναι η αλήθεια, κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες των κρατών. Ακραία νεοφιλελεύθεροι φορείς που δε το έχουν «τίποτα» να κόβουν και να ράβουν τη δημοκρατία όπως τη φαντασιώνονται στα δικά τους μέτρα, με σκοπό την εξυπηρέτηση των ιδίων, καθώς και ημετέρων.
Αντί για την ενδυνάμωση της δημοκρατίας, αντί να εξορθολογήσουν τα αδύναμα σημεία της που οι ίδιοι με τις πολιτικές τους προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν, επέλεξαν να οδηγήσουν τους θεσμούς στον «γύψο» και τη δημοκρατία στο μουσείο της Ιστορίας. Μια δημοκρατία που τους αποτελεί εμπόδιο στα σατανικά σχέδια τους. Εισάγονται νόμοι, εκ των οποίων πολλοί εξ αυτών κρίνονται ακόμα και από τη νομική υπηρεσία της ίδιας της ελληνικής Βουλής, αντισυνταγματικοί, εν τούτοις ψηφίζονται απ’ τους χειροκροτητές βουλευτές-μαριονέτες.
Είναι φανερό μέσα σε τούτο το πλαίσιο ότι μια ολιγαρχία κυριαρχεί σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, που έχει στη διάθεσή της όλα τα όπλα στρατιωτικά και μη. Όπλα, και αυτό είναι το τραγικό της υπόθεσης, που έχουν αποκτηθεί και αναπτυχθεί με τον ιδρώτα των λαών και που στη συνέχεια στρέφονται εναντίον τους. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, όταν ζούμε σε μία ζοφερή εποχή όπου, ποιός βουλευτής αλήθεια μπορεί με το χέρι στην καρδιά να πει στους εκλογείς του ότι εκείνος αποφασίζει για τα νομοσχέδια που θα περάσουν από τη Βουλή και ότι αυτό γίνεται με γνώμονα το συμφέρον του λαού που τον εξέλεξε. Το χάσμα μεταξύ των βουλευτών και των πολιτών έχει τόσο διευρυνθεί τα τελευταία 3 μνημονιακά χρόνια που κανένα σενάριο ανοιχτής εκτροπής της σημερινής έστω δήθεν δημοκρατίας δεν αποκλείεται.
Το παράλογο είναι ότι η σημερινή συνεργαζόμενη με το διεθνές κεφάλαιο ντόπια ολιγαρχία προσπαθεί με τη χρήση ψυχολογικών και άλλων μέσων να μας πείσει για την αναγκαιότητα να σωθεί η χώρα, μέσω της καταστροφής του λαού της. Όμως κρύβουν ότι ο πραγματικός στόχος τους, ήταν πάντα και είναι και σήμερα, η εκ νέου ανακατανομή του πλούτου, κάτι που ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι συμβαίνει σε κάθε μεγάλη κρίση, τουλάχιστον τα τελευταία εκατό χρόνια. Γι’ αυτό το λόγο δεν υπολογίζεται το κόστος που θα έχει η καταστροφή της μεσαίας τάξης. Διότι ακριβώς αυτός είναι ο στόχος, η καταστροφή της και το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ της ελίτ και του φτωχοποιημένου λαού της βάσης της κοινωνικής πυραμίδας. Παράλληλα, οι ειδήμονες επί των οικονομικών (λες και το πρόβλημα της χώρας είναι οικονομικό) αντί να βοηθήσουν ως εργάτες με την παροχή των γνώσεών τους στην επίλυση αυτού του είδους των προβλημάτων, όχι μόνο δεν βοηθούν στην επίλυση τους προς όφελος του λαού, αλλά αντιθέτως καπηλεύονται την δημόσια εξουσία και αναγνωρισιμότητα που κατέχουν για μια ολοκληρωτική δική τους θεώρηση της κοινωνικής προοπτικής.
Στο ερώτημα αυτό, ως προς το ποιός εν τέλει κυβερνά τους λαούς σήμερα, αν κυβερνώνται με τη θέλησή τους από κάποιους αντιπροσώπους ή από μια οικονομική ελίτ, όσο κι αν υποψιαζόμαστε εκ των προτέρων την απάντηση, οι συστημικές εφημερίδες και οι τραπεζικοί κολοσσοί του εξωτερικού το έχουν απαντήσει. Οι λαοί σήμερα κυβερνώνται από τις ελίτ και όποιος ενδεχομένως το αμφισβητήσει αυτό ως δεδομένο σβήνει, είτε αυτός είναι λαός, είτε ηγέτης.
Τα παραδείγματα, ειδικά μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, όπου ο νεοφιλελευθερισμός αλωνίζει ανεξέλεγκτα σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι πάμπολλα. Από τις εκτελέσεις του Σαντάμ στο Ιράκ και του Καντάφι στη Λιβύη, μέχρι την προσφάτως απίστευτη δήλωση-απειλή του μισάνθρωπου γερμανού υπουργού οικονομικών Σόιμπλε ότι «λυπάται τον κυπριακό λαό», μετά το ηχηρό «ΟΧΙ» του περασμένου μήνα.
Μόνη απάντηση που θα πρέπει ο λαός να δώσει, είναι η συντονισμένη αφύπνιση, η κατανόηση της δύναμης που κατέχει και του ρόλου του ως διαμορφωτή της Ιστορίας. Επιπλέον, οι λαοί θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, να «εμποτιστούν» με την αξία του ανθρώπου.
Πολλές είναι οι προσπάθειες, ηθελημένες και προγραμματισμένες για χρόνια, διαίρεσης του κοινωνικού συνόλου και ανάδειξης εκείνων των στοιχείων που υποτίθεται τους χωρίζουν («κοινωνικός αυτοματισμός»). Το «διαίρει και βασίλευε» βρήκε πρόσφορο έδαφος να ανθίσει σε μια κοινωνία ευμάρειας που δημιουργήθηκε μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου, ιδιαίτερα στον δυτικό κόσμο, αλλά και σε αναπτυσσόμενες οικονομίες της λατινικής Αμερικής και του ευρύτερου αραβικού κόσμου. Μόνο με αυτό το δεδομένο θα μπορέσουν οι λαοί να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στις νεοφιλελεύθερες προωθούμενες πολιτικές. Ας κλείσουμε με μια προτροπή του μεγάλου Τσάρλι Τσάπλιν:
Ηλίας ΚοπανάκηςΗ κυριαρχία των αγορών και των μεγάλων τραπεζικών κολοσσών ονομάζονται «εκσυγχρονισμός», όταν με πασιφανή τρόπο τα δικαιώματα των πολιτών καταπατούνται και η καθημερινότητά τους εν γένει γίνεται ένα μαρτύριο.
Η πολιτική κατάσταση στη χώρα σήμερα, θυμίζει την αντίστοιχη των αρχών της δεκαετίας του 1960, τότε που ο λαός, ενώ ζητούσε περισσότερη δημοκρατία και διαφάνεια στην πολιτική ζωή, πληρώθηκε με τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και με το γνωστό «νόμισμα» των αξιωματούχων της CIA, μιας στρατιωτικής χούντας που κράτησε επτά χρόνια, με τα γνωστά αποτελέσματα σε Ελλάδα και Κύπρο.
Αντί να δημιουργηθούν νέοι θεσμοί και συνταγματικές δικλείδες ασφαλείας της δημοκρατίας, πλάτεμα όπως λέγεται της Δημοκρατίας, όπως συνέβαινε στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία η οποία εξελισσόταν και διαμορφώνονταν για τουλάχιστον 150 χρόνια, επιλέχτηκε ο ολοκληρωτικός εκτροχιασμός της.
Οι μνημονιακές κυβερνήσεις, τα τρία τελευταία χρόνια, χρησιμοποίησαν ως όπλα τους το ψέμα, τον εκφοβισμό των πολιτών και την ανησυχία για το αύριο, ενώ δε δίστασαν να κάνουν σε μεγάλη έκταση και χρήση σωματικής βίας. Οι έννοιες εκσυγχρονισμός και αναχρονισμός έχουν χάσει ή πάνε να χάσουν το πραγματικό τους νόημα. Η κατάλυση των εννοιών, του Λόγου, άλλοτε Θεού και σήμερα όχημα κακοποίησης ανθρώπων και καταστάσεων, έχει εισέλθει σε επικίνδυνη τροχιά. Μια νέα Βαβέλ είναι προ των πυλών, μια νέα κατάσταση όπου θα πάψουν να υπάρχουν κοινωνικά κριτήρια και κοινωνική πολιτική, σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, θεσμοθετημένα εργασιακά δικαιώματα, μα πάνω απ’ όλα θα πάψει να υπάρχει το δικαίωμα της άρνησης να υπακούσουν οι πολίτες σε οτιδήποτε οπισθοδρομικό εξυπηρετεί τα συμφέροντα των κυρίαρχων ελιτίστικων ομάδων και το οποίο θα βαφτίζεται ως εκσυγχρονισμός και θα σερβίρεται μέσω των τρομοκρατικών τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων, τα οποία ως γνωστόν «βλάπτουν σοβαρά την υγεία».
Με αυτές τις λογικές επιστρέφει, ούτε καν από την πίσω πόρτα, αλλά επίσημα και με «θεσμικό» μανδύα, ο αναχρονισμός μιας πολιτικής πρακτικής που πάνε δεκαετίες πια που είχε υποτίθεται εξαλειφθεί από την επίσημη πολιτική σκηνή. Σαν μία νόσος που είχε αντιμετωπιστεί και που σήμερα επιστρέφει περισσότερο ισχυρή, μια πανούκλα που φαίνεται να κατακλύζει τα πάντα. Ένας νέος φεουδαρχικού τύπου καπιταλισμός επιτίθεται και καλούμαστε να του αντισταθούμε.
Τις τελευταίες δεκαετίες έκαναν σταδιακά την εμφάνισή τους ολιγαρχικοί θεσμοί που παλεύουν να αντικαταστήσουν τους θεσμοθετημένους από τις σύγχρονες αστικές δημοκρατίες θεσμούς του Κοινοβουλίου, του υπουργικού συμβουλίου, ακόμα και το θεσμό της Δικαιοσύνης, αλλά και να εισαγάγουν νέα δεδομένα στην ελευθερία δημόσιου λόγου, την ανεξαρτησία εργασιακών υποχρεώσεων και πολιτικών πιστεύω του εργαζομένου κ.ο.κ. Έτσι βλέπουμε τις Κεντρικές τράπεζες, το ΔΝΤ, το Eurogroup και άλλους τέτοιους φορείς, στελεχωμένους από εντεταλμένα και διορισμένα όργανα της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, να αποφασίζουν για παράδειγμα για τον ελληνικό λαό χωρίς αυτός να έχει την οποιαδήποτε επαφή μαζί τους και φυσικά ποτέ να μην τους έχει εκλέξει με κάποιο τρόπο.
Οι φορείς αυτοί και τα μακρινά και σκοτεινά αυτά πρόσωπα, να υποκαθιστούν τις εκλεγμένες, με χίλιες δυο αλχημείες είναι η αλήθεια, κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες των κρατών. Ακραία νεοφιλελεύθεροι φορείς που δε το έχουν «τίποτα» να κόβουν και να ράβουν τη δημοκρατία όπως τη φαντασιώνονται στα δικά τους μέτρα, με σκοπό την εξυπηρέτηση των ιδίων, καθώς και ημετέρων.
Αντί για την ενδυνάμωση της δημοκρατίας, αντί να εξορθολογήσουν τα αδύναμα σημεία της που οι ίδιοι με τις πολιτικές τους προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν, επέλεξαν να οδηγήσουν τους θεσμούς στον «γύψο» και τη δημοκρατία στο μουσείο της Ιστορίας. Μια δημοκρατία που τους αποτελεί εμπόδιο στα σατανικά σχέδια τους. Εισάγονται νόμοι, εκ των οποίων πολλοί εξ αυτών κρίνονται ακόμα και από τη νομική υπηρεσία της ίδιας της ελληνικής Βουλής, αντισυνταγματικοί, εν τούτοις ψηφίζονται απ’ τους χειροκροτητές βουλευτές-μαριονέτες.
Είναι φανερό μέσα σε τούτο το πλαίσιο ότι μια ολιγαρχία κυριαρχεί σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, που έχει στη διάθεσή της όλα τα όπλα στρατιωτικά και μη. Όπλα, και αυτό είναι το τραγικό της υπόθεσης, που έχουν αποκτηθεί και αναπτυχθεί με τον ιδρώτα των λαών και που στη συνέχεια στρέφονται εναντίον τους. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, όταν ζούμε σε μία ζοφερή εποχή όπου, ποιός βουλευτής αλήθεια μπορεί με το χέρι στην καρδιά να πει στους εκλογείς του ότι εκείνος αποφασίζει για τα νομοσχέδια που θα περάσουν από τη Βουλή και ότι αυτό γίνεται με γνώμονα το συμφέρον του λαού που τον εξέλεξε. Το χάσμα μεταξύ των βουλευτών και των πολιτών έχει τόσο διευρυνθεί τα τελευταία 3 μνημονιακά χρόνια που κανένα σενάριο ανοιχτής εκτροπής της σημερινής έστω δήθεν δημοκρατίας δεν αποκλείεται.
Το παράλογο είναι ότι η σημερινή συνεργαζόμενη με το διεθνές κεφάλαιο ντόπια ολιγαρχία προσπαθεί με τη χρήση ψυχολογικών και άλλων μέσων να μας πείσει για την αναγκαιότητα να σωθεί η χώρα, μέσω της καταστροφής του λαού της. Όμως κρύβουν ότι ο πραγματικός στόχος τους, ήταν πάντα και είναι και σήμερα, η εκ νέου ανακατανομή του πλούτου, κάτι που ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι συμβαίνει σε κάθε μεγάλη κρίση, τουλάχιστον τα τελευταία εκατό χρόνια. Γι’ αυτό το λόγο δεν υπολογίζεται το κόστος που θα έχει η καταστροφή της μεσαίας τάξης. Διότι ακριβώς αυτός είναι ο στόχος, η καταστροφή της και το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ της ελίτ και του φτωχοποιημένου λαού της βάσης της κοινωνικής πυραμίδας. Παράλληλα, οι ειδήμονες επί των οικονομικών (λες και το πρόβλημα της χώρας είναι οικονομικό) αντί να βοηθήσουν ως εργάτες με την παροχή των γνώσεών τους στην επίλυση αυτού του είδους των προβλημάτων, όχι μόνο δεν βοηθούν στην επίλυση τους προς όφελος του λαού, αλλά αντιθέτως καπηλεύονται την δημόσια εξουσία και αναγνωρισιμότητα που κατέχουν για μια ολοκληρωτική δική τους θεώρηση της κοινωνικής προοπτικής.
Στο ερώτημα αυτό, ως προς το ποιός εν τέλει κυβερνά τους λαούς σήμερα, αν κυβερνώνται με τη θέλησή τους από κάποιους αντιπροσώπους ή από μια οικονομική ελίτ, όσο κι αν υποψιαζόμαστε εκ των προτέρων την απάντηση, οι συστημικές εφημερίδες και οι τραπεζικοί κολοσσοί του εξωτερικού το έχουν απαντήσει. Οι λαοί σήμερα κυβερνώνται από τις ελίτ και όποιος ενδεχομένως το αμφισβητήσει αυτό ως δεδομένο σβήνει, είτε αυτός είναι λαός, είτε ηγέτης.
Τα παραδείγματα, ειδικά μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, όπου ο νεοφιλελευθερισμός αλωνίζει ανεξέλεγκτα σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι πάμπολλα. Από τις εκτελέσεις του Σαντάμ στο Ιράκ και του Καντάφι στη Λιβύη, μέχρι την προσφάτως απίστευτη δήλωση-απειλή του μισάνθρωπου γερμανού υπουργού οικονομικών Σόιμπλε ότι «λυπάται τον κυπριακό λαό», μετά το ηχηρό «ΟΧΙ» του περασμένου μήνα.
Μόνη απάντηση που θα πρέπει ο λαός να δώσει, είναι η συντονισμένη αφύπνιση, η κατανόηση της δύναμης που κατέχει και του ρόλου του ως διαμορφωτή της Ιστορίας. Επιπλέον, οι λαοί θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, να «εμποτιστούν» με την αξία του ανθρώπου.
Πολλές είναι οι προσπάθειες, ηθελημένες και προγραμματισμένες για χρόνια, διαίρεσης του κοινωνικού συνόλου και ανάδειξης εκείνων των στοιχείων που υποτίθεται τους χωρίζουν («κοινωνικός αυτοματισμός»). Το «διαίρει και βασίλευε» βρήκε πρόσφορο έδαφος να ανθίσει σε μια κοινωνία ευμάρειας που δημιουργήθηκε μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου, ιδιαίτερα στον δυτικό κόσμο, αλλά και σε αναπτυσσόμενες οικονομίες της λατινικής Αμερικής και του ευρύτερου αραβικού κόσμου. Μόνο με αυτό το δεδομένο θα μπορέσουν οι λαοί να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στις νεοφιλελεύθερες προωθούμενες πολιτικές. Ας κλείσουμε με μια προτροπή του μεγάλου Τσάρλι Τσάπλιν:
«Στρατιώτες! Μην υπακούτε στους αγροίκους, που σας περιφρονούν και σας σκλαβώνουν, που σας δυναστεύουν τις ζωές. Ανθρώπους που σας λένε τι να κάνετε, τι να σκεφτείτε και τι να νιώσετε! Που σας μεταμορφώνουν σε κοπάδι, σε κρέας για τα κανόνια. Μην υποχωρείτε μπροστά σε αυτά τα εκφυλισμένα όντα, στους εγκέφαλους και τις καρδιές των μηχανών! Δεν είστε ούτε μηχανές, ούτε κοπάδι, είστε άνθρωποι! Φέρετε την αγάπη της ανθρωπότητας μέσα στις καρδιές σας, δεν μισείτε! Μόνο όσοι στερήθηκαν την αγάπη μισούν! Οι στερημένοι και οι αφύσικοι! Στρατιώτες! Μην αγωνίζεστε για τη σκλαβιά, αγωνιστείτε για την ελευθερία!»
Πωλούνται Απολύσεις
Στάθης στον eniko
Πωλήσεις - απολύσεις. Πωλήσεις - απολύσεις.
Πωλήσεις - απολύσεις - αυτό είναι το δίπτυχο του τρίο Τόμσεν,Μαζούχ, Μολώχ και του ανθυποτρίο Σαμαράς, Βενιζέλος,Κουβέλης.
Πωλήσεις - απολύσεις, πωλήσεις τραπεζών, τραίνων, φυσικών πόρων, απολύσεις ανθρώπων και ανθρώπων και ανθρώπων -απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, απολύσεις στον δημόσιο τομέα,λέγε λέγε λέγε «σπάσανε όλα τα ταμπού», απολύσανε και τη Χουχού, την επίορκη Χουχού, την υπεράριθμη Χουχού κι ό,τι άλλοχαρακτηρίσουν στο μέλλον την κάθε Χουχού!
Διότι αυτό είναι μόνον η αρχή: 2.000 τώρα και 15.000 αμέσως μετά, 15.000 που θα είναι 25.000.
Ωσπου σε βάθος (μικρό) χρόνου να φάνε 150.000 εργαζόμενους(που θα είναι 180.000) από έναν δημόσιο τομέα που ήταν ήδη πολύμικρότερος απ’ τον μέσον όρον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που ήδηδυσλειτουργούσε με ευθύνη του δικομματικούμονοκομματισμού, ενώ τώρα θα υπολειτουργεί μέσα απ’ την αποστελέχωση και την υποστελέχωση >>>
που εμφανίζει τώρα ως «φάρμακο» για τα προγενέστερα έργα της η τρικομματική φάρσα-μπούφα.
Βεβαίως, θα υπάρξουν κι αυτήν τη στιγμή ύστερα από τόσες εκατόμβες κι εν όψει πογκρόμ οιχρήσιμοι ηλίθιοι που, αδιόρθωτοι, θα μηρυκάσουν πάλι την κυρίαρχη προπαγάνδα: «γιατί να μη γίνονται απολύσεις στον δημόσιο τομέα, όπως και στον ιδιωτικό;». Χάριν σε αυτούς τουςχρήσιμους ηλίθιους, που υποστηρίζουν κάθε εξίσωση προς τα κάτω, που θέλουν να«ψοφήσει και η γίδα του γείτονα», έχουμε την«κυβέρνηση που μας αξίζει», ώστε άνετος στη συνέχεια ο κ. Σαμαράς να δηλώνει ότι «χτίζουμε την Ελλάδα που μας αξίζει»! - ποια Ελλάδα; του Τζουτζέ καιτης πλατείας Κλαυθμώνος;Αυτή η ιστορία με τις απολύσεις θα είναι η αποθέωση του πελατειακού κράτους, όπου η εξουσία, εκτός απ’ το δικαίωμα του διορίζειν, θα ’χει και το δικαίωμα του απολύειν - εκεί να δείτε τρόμο.Είναι πλέον φανερό ότι στη χώρα γίνεται της Τρόικας, γίνεται ό,τι θέλει η Τρόικα, νόμος είναι η θέληση της Τρόικας.Η Τρόικα θα κάνει τον ανασχηματισμό, η Τρόικα θα ορίσει τις «πράσινες πλατείες» που θα κλαίνε οι απολυμένοι απ’ τους γαλάζιους, η Τρόικα θα ορίσει τις «γαλάζιες πλατείες» που θα κλαίνε οι απολυμένοι απ’ τους πράσινουςόταν η λυκοσυμμαχία αυτών των δύο διαλυθεί. Η Τρόικα θα ορίσει και πού θα κλαίγεται η ΔΗΜΑΡ κάνοντας γαργάρα (με λυγμούς) -το ανυπόληπτο αυτό κόμμα- τους «ανένδοτους» κάθε φορά αγώνες του, όπως έκανε με το χαράτσι ή τις απολύσεις. Αντιθέτως με τους διορισμούς! - διότι η ΔΗΜΑΡ ταστελέχη της θα συνεχίσει να τα διορίζει, τα ανθρωπάκια είναι που θα συνεχίσει να απολύει. Οι αισχρότατοι! Μεκορυφαίον τον κ. Κουβέλη! να ομιλεί λες και θυσιάζεται για πάρτη μας, λες και μας κάνει τηχάρη να συμμετέχει στην κυβέρνηση(που μας σφάζει). Με τον κ. Βενιζέλο! να χαίρεται κιόλας! να μην μπορεί να κρύψει τη χαρά τουπου ακόμα 25.000 «θα δαγκώσουν το χώμα»,τώρα! Διότι αύριο και μεθαύριο και για όσον κυβερνάνε, εκατοντάδες χιλιάδες και απ’ τονιδιωτικό και απ’ τον δημόσιο τομέα «θα δαγκώσουν το χώμα».Αρχισε η προπαγάνδα τους το παραμύθι με τους επίορκους και τώρα η ιστορία βγάζει δράκους.Αλλά ποιοι είναι οι επίορκοι; Οι 1.802 μπαγάσηδες (δικά τους παιδιά που «αμέλησαν» να δικάσουν, δικό τους ήθος που οι ίδιοι φύτεψαν παντού), οι 1.802 μπαγάσηδες (στον Καιάδα, αν αποδειχθούν μπαγάσηδες) είναι οι επίορκοι, ή επίορκοι είναι οι κυβερνώντες πουπαραβιάζουν το Σύνταγμα, πουκυβερνούν με προεδρικά διατάγματακι έκαναν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, δεσμά για όσους τους πίστεψαν και, κατ’ επέκτασιν, για όλους. Ποιος είναι ο επίορκος; μόνονο απατεών δημόσιος υπάλληλος, ένας στους 1.802, ή ο κ. πρωθυπουργός όταν ορκιζόταν στοΖάππειο 1 και στο Ζάππειο 2 ότι ένα κι ένα κάνουν δύογια να λέει τώρα ότι ένα κι ένα κάνουν τρία κι όσο θέλει η Τρόικα; Ποιος είναι ο όντως επίoρκος;Στο κάτω-κάτω ο επίορκος που πουλάει την ψυχή του, αν πιασθεί, θα δικασθεί και θα την πληρώσει. Ο επίορκος όμως που πουλάει τηχώρα του, ούτε τρόπος να πιασθεί υπάρχει -έχει φροντίσει ο ίδιος και η κομπανία του για αυτό- ούτε να δικασθεί, ούτε να την πληρώσει. Διότι, αν εξαιρέσεις τον Ακη και κάνα-δυο παροπλισμένουςακόμα, που ρίπτονται στην πυρά για ξεκάρφωμα, οι εν τη ισχύι των επίορκοι παραμένουν απαραβίαστοι. Ακόμα και της γάμα εθνικής όπως ο κυρ Τσουκάτος ή ο κυρ Μαντέλης (για να μην «ξηλωθεί κανένα πουλόβερ»), πόσω μάλλον της άλφα εθνικής που κανονίζει τώρα, ποιος θα φάει την Εθνική Τράπεζα, ποιος θακαβαλήσει τα τραίνα, ποιος θα ελέγχει με τον τρόμο των απολύσεων τον δημόσιο τομέα, ποιος θα πηδάει και θα δέρνει τον ιδιωτικό τομέα.Είναι επίορκη η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα Χουχού (όσες αμαρτίες θέλει θα τηςφορτώνει ο κάθε κ. Μανιτάκης) και δεν είναι επίορκος ο κ. Μανιτάκης (που θα αλαλιάζει την κάθε φτωχή Χουχού);Εν τέλει, ποιος είναι ο επίορκος; η χώρα ή ο πρωθυπουργός της; Διότι η χώρα διώκεται. Πωλείται κομμάτι-κομμάτι το σώμα της κι απολύονται κατά μάζες οι άνθρωποί της.Και αν ηχώρα διώκεται, σε κάτι θα έφταιξε και διώκεται. Δικαίως διώκεται. Δεν θα άφηνε ο πρωθυπουργός της να διώκεται αδίκως - έχει ορκισθεί στο Σύνταγμα να την υπερασπίζεται. Για να αφήνει λοιπόν κομμάτι-κομμάτι τη χώρα να φεύγει, για τα σκλαβοπάζαρα της Μπαρμπαριάς τα πλούτη της, για της ανέχειας τα κάτεργα οι άνθρωποί της - δεν μπορεί! αυτή η χώρα θα είναι ένοχη! επίορκη! Τι να σου κάνειμε μια επίορκη χώρα ένας πρωθυπουργός που ορκίσθηκε στο Σύνταγμά της; Να το καταργήσει; να καταργήσει την Ασυλία της; να τη στείλει σε αναμορφωτήριο στη Γερμανία; Τι νακάνει με την «επίορκη», τη «διεφθαρμένη» και την «τεμπέλα» αυτή χώρα ο κ. Σαμαράς; Ανθρωπος είναι και ο κ. Σαμαράς, δεν είναι Γερμανός...ή ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ ή ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ
Δεν θα αναρωτηθεί κανείς, βλέποντας το βίντεο που παραθέτουμε, αν σαν λαός έχουμε έχουμε μνήμη ραδικιού και δεν έχουμε πάρει ακόμα με τις «πέτρες» όλο το αστικό πολιτικό προσωπικό της χώρας;
Και δεν εννοούμε μόνο τις δηλώσεις Παπανδρέου και Σαμαρά ότι «οι θυσίες πιάνουν τόπο» (Οπου «θυσίες», διάβαζε το μπαράζ αντιλαϊκών μέτρων που οδηγούν στην εξαθλίωση τον Ελληνικό λαό). Εστιαζόμαστε περισσότερο...
Στις κατηγορηματικές δηλώσεις που μας έδιναν, Στουρνάρας, Βενιζέλος και Κουβέλης ότι δεν θα υπάρξουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Και καλά, αυτοί είναι κραγμένοι πολιτικοί απατεώνες. Αλλά πώς γίνεται να μας χλευάζουν κατάμουτρα και να εξακολουθούμε να τους ανεχόμαστε;.
ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ - ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Αυτή η επιλογή είναι μονόδρομος, όταν διαβάζει κανείς επιστολές σαν αυτή που ακολουθεί, όταν συνειδητοποιεί σε ποιά κατάντια έφεραν ελεεινοί πολιτικοί και αδίστακτοι γερμανοτσολιάδες, τη χώρα μας και το λαό μας...
Η αθλιότητα και η απύθμενη βρωμιά, δεν αντιμετωπίζονται με οργή και αγανάκτηση. Αυτλά είναι πράγματα που δεν αρκούν, γιατί ξέρουν καλά και να τα προσπερνούν και να τα εκτονώνουν με λογικές κοινωνικού αυτοματισμού.
Την πατρίδα μας θα την πάρουμε πίσω, μονάχα αν νοιώσουν την καυτή ανάσα της εξεγερμένςη κοινωνίας, να απειλεί με την τιμωρία που τους αξίζει τους προσκυνημένους τους λαιμούς.
Η σύζυγος ενός στρατιωτικού συνέταξε μια επιστολή-κόλαφο "γι΄ αυτούς με τα κουστούμια που νομίζουν ότι οι στρατιωτικοί δεν έχουν πρόβλημα". Και είναι μια επιστολή που κανονικά θα έπρεπε να τους προβληματίσει αλλά κυρίως να τους κινητοποιήσει.
Διαβάστε την επιστολή:...
Διαβάστε την επιστολή:...
Πήρα το θάρρος μετά από μια επιστολή που διάβασα από μία σύζυγο στρατιωτικού να στείλω και εγώ το δικό μου μήνυμα, με την παράκληση να τη δημοσιοποιήσετε.
Είμαστε και εμείς στην ίδια μοίρα… μόνο που τα δικά μου τα παιδιά είναι 5 και 6 χρονών και δεν πηγαίνουν ακόμα φροντιστήρια .. αν και να ήταν μεγαλύτερα δεν θα πηγαίνανε πάλι γιατί το δάνειο του σπιτιού είναι 650 ευρώ και του αυτοκινήτου που κάθε χρόνο κάνουμε και από μία επιμήκυνση είναι 200 ευρώ. Σύνολο 850 ευρώ… ο σύζυγος παίρνει 1050 μετά από 12 χρόνια υπηρεσίας. Άρα μου μένουν 200 ευρώ να μπορέσω να πάρω μερικά πράγματα από το σούπερ μάρκετ... μιας και σε αυτό είναι αυξημένες οι τιμές.
Έχω την τύχη να εργάζομαι τετράωρη στον ιδιωτικό τομέα και λέω έχω την τύχη γιατί με δυσκολία βρήκα και αυτήν.... εμείς έχουμε μεταθέσεις και δεν μας προτιμούν.....
Πριν αγοράσουμε το διαμέρισμα όπως και πολύ άλλοι ήμασταν μια χαρά.... είχε μόνο ο σύζυγος τη δική του δουλειά και δεν μας έλειπε τίποτα. Το ψυγείο μας ήταν πάντα γεμάτο. Δυστυχώς τώρα δεν έχει ούτε τα απαραίτητα..... από τις 30 του μήνα μέχρι τη 10 έχουμε 50 ευρώ για να συνεχίσουμε τον μήνα!!
ΚΥΡΙΟΙ ΜΟΥ, ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΜΗΝΑΣ ΜΕ 2 ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΑΛΑ?
Αλλά δεν τους ενδιαφέρει.... δεν ντρέπομαι που οι γείτονες με δίνουν φαγητό για τα παιδιά μου.... γιατί ξέρω ότι δεν θα πεινάσουν…Ο άντρας μου ντρέπεται που στο σούπερ μάρκετ δίνουν στα παιδιά μου σοκολάτες κάθε φορά που πηγαίνουμε, αλλά εγώ όχι γιατί ξέρω ότι δεν μπορώ να τους πάρω. Η ψυχολογία του και το ηθικό του έχει πέσει πολύ..... Οι τράπεζες στέλνουν εξώδικα..... αλλά ποιος θα τα πληρώσει? Έχω βάλει 3 στην άκρη μέχρι τώρα....Δεν είμαστε στον τόπο μας και στις υπηρεσίες αναγκάζομαι να παίρνω γυναίκα να προσέχει τα παιδιά για να μπορέσω να πάω στη δουλειά.. ποιος πληρώνει ΚΥΡΙΟΙ την κυρία να τα προσέχει?? με τα 300 ευρώ τα δικά μου πρέπει να πληρώσω νερό, κινητό, κοινόχρηστα, ΔΕΗ!! Δεν φτάνουν όμως για τους λογαριασμούς..... Τα γνωρίζετε αυτά....
Αυτοί με τα κουστούμια, όμως, νομίζουν ότι ενας στρατιωτικός δεν έχει πρόβλημα....
Ήρθε τον προηγούμενο μήνα η ΔΕΗ να μας κόψει το ρεύμα…γιατί δεν δέχονται διακανονισμό για 200 ευρώ.. θέλουν τα 130 μπροστά και τα υπόλοιπα σε μια δόση.. αν είχα δεν θα σας τα έδινα κύριε?? Λέει ο σύζυγος, και η απάντηση ποια ήταν? Στρατιωτικός είστε κύριε, δεν έχετε?
Τέλος πάντων να μην σας κουράζω όπως οι περισσότεροι έτσι και εμείς δεν μπορούμε να πάρουμε ούτε γάλα, ούτε τυρί για τα παιδιά μας..
Ποιος μπορεί όμως να καταλάβει τη δική μου ψυχολογία....? Ποιος μπορεί να μου δώσει δύναμη για να μπορέσω να σταθώ δίπλα στον άντρα μου.... που κάθε φορά που έχει υπηρεσία μου λέει την ίδια κουβέντα…τι πάω αφού δεν την πληρώνομαι..
Ποιος μπορεί να εξηγήσει στα παιδιά γιατί οι φίλοι μας έρχονται με σακούλες με ψώνια στο σπίτι μας. Έχω φτάσει ένα βήμα πριν την τρέλα! Μπορείτε να κάνετε κάτι για αυτό εσείς που οι τρόικα σας έβαλε τα 2 πόδια σε ένα παπούτσι?
Που υπάρχει δημοκρατία και δεν την βλέπουμε? Μπορείτε να μου εγγυηθείτε ότι η τράπεζα δεν θα με αφήσει στους δρόμους?
Μια τελευταία ερώτηση.. γιατί στο δεξί χέρι φοράνε την ελληνική σημαία? Αφού την απαγόρευσε η τρόικα!! Περικοπές στους μισθούς και ας υπάρχουν άνεργοι στα ίδια μας τα σπίτια. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.. Εύχομαι εσείς με τα μεγάλα τα κεφάλια και τα μακριά κουστούμια να έχετε και εσείς παιδιά που να σε λένε μαμά – μπαμπά πεινάω, δώσε με κάτι και εσεις να κλαίτε γιατί το ψυγείο είναι άδειο.. έτσι θα καταλάβεται πως περνάμε!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)