Πόλεμος και… Θέατρο κατά του Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ και Συρία
Πρέσβυς ε.τ.
Το δράμα της Κουρδικής πόλης Κομπάνι στη Συρία, που έγινε σύμβολο της αντιστάσεως και του αγώνα των Κούρδων της χώρας, έρχεται σε θεαματική αντίφαση με τις διακηρύξεις για πόλεμο κατά του ISIL-ISIS από έναν συνασπισμό σαράντα κρατών με επικεφαλής τις ΗΠΑ.
Οι Αμερικανοί βομβαρδίζουν ήδη πολλές ημέρες στο Ιράκ και τη Συρία.
Πώς είναι δυνατόν, υπό τις συνθήκες αυτές, να προελαύνει το ISIL/ISIS στην Καμπάνι;
Πώς είναι δυνατόν επίσης, μετά από τόσες ημέρες βομβαρδισμού, να καταλαμβάνει νέα πόλη στην επαρχία Ντιγιάλα, κοντά στη Βαγδάτη;
Η πραγματικότητα είναι ότι οι ίδιες αντιφάσεις και επιλογές της Αμερικανικής πολιτικής που οδήγησαν στη δημιουργία του ISIL υπονομεύουν σήμερα και τη διεξαγωγή οποιουδήποτε αποτελεσματικού αγώνα εναντίον του. Ο ίδιος ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την αμερικανική πολιτική στη Συρία και στο Ιράκ ενώπιον αμερικανών φοιτητών, επέρριψε την ευθύνη στους τοπικούς συμμάχους των ΗΠΑ για τη βοήθεια στους ακραίους ισλαμιστές. Η αποκάλυψή του είναι ακριβής, αλλά είναι η μισή αλήθεια. Στην πραγματικότητα, οι τοπικοί σύμμαχοι έδρασαν εν γνώσει και, σε μεγάλο μέτρο, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Τζο Μπάιντεν, μετά τις έντονες αντιδράσεις του τούρκου προέδρου, Ταγίπ Ερντογάν, αναγκάσθηκε να ανασκευάσει, για διπλωματική σκοπιμότητα, τα όσα είπε. Αυτό, βεβαίως, δεν δίνει άλλοθι στην Τουρκία.
Οι τουρκικές προτεραιότητες
Η πρώτη και κύρια προτεραιότητα της Τουρκικής πολιτικής από την αρχή του πολέμου της Συρίας ήταν η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ. Ο στόχος αυτός συνδέεται μεταξύ άλλων, και με την επιδιωκόμενη τουρκική ηγεμονία στην Ανατολική Μεσόγειο και τον ενεργειακό της πλούτο. Η ΑΟΖ της Συρίας και του Λιβάνου βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Κυπριακή ΑΟΖ, στην οποία η Άγκυρα εγείρει προκλητικές διεκδικήσεις και στέλνει εκ νέου φρεγάτα για να παρενοχλήσει τη γεώτρηση στο τεμάχιο της Κυπριακής ΑΟΖ, στο κοίτασμα «Ονασαγόρας», και το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός».
Τυχόν ηγεμονική επιρροή της Τουρκίας στη Συρία και στον Λίβανο, που είναι στενά συνδεδεμένος με αυτή, θα άλλαζε δραματικά τα δεδομένα στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.
Τα πράγματα στη Συρία δεν εξελίχθηκαν σύμφωνα με τις τουρκικές προσδοκίες. Η αντοχή του καθεστώτος Άσαντ, με υποστήριξη από τη Ρωσία και το Ιράν, ώθησε την Άγκυρα σε στενή συνεργασία με το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, να ασκήσει κάθε δυνατή πίεση για αμερικανική στρατιωτική επέμβαση κατά του Άσαντ. Η μεγιστοποίηση της στρατιωτικής και χρηματοδοτικής βοήθειας στους Ισλαμιστές ήρθε ως εναλλακτική λύση μετά την ματαίωση της προσδοκώμενης αμερικανικής επεμβάσεως.
Η Τουρκία πρωτοστάτησε στην ενίσχυση αυτή, με ιδιαίτερη προτίμηση προς την Ισλαμική οργάνωση Αλ Νούσρα, που είναι επισήμως παρακλάδι της Αλ Κάιντα. Κοντά στην πρώτη τουρκική προτεραιότητα προσετέθησαν στην πορεία και δύο άλλες, που συνδέονται αντιστοίχως με τον Κουρδικό παράγοντα και την κυριαρχία των ομοδόξων Σουνιτών στο γειτνιάζων προς την Τουρκία και τη Συρία μέρος του Ιράκ.
Σε ό,τι αφορά στον Κουρδικό παράγοντα, ανέκυψε για την Άγκυρα και ένα νέο κουρδικό πρόβλημα στην εμπόλεμη Συρία. Οι Κούρδοι της Συρίας, με τη συναίνεση του καθεστώτος Άσαντ, ανεκήρυξαν αυτόνομη την περιοχή τους, τη δεύτερη κατά σειρά Αυτόνομη Κουρδική Περιοχή, μετά από εκείνη του Βορείου Ιράκ. Από γεωπολιτική άποψη, η Κουρδική περιοχή της Συρίας έχει το πλεονέκτημα να ακουμπά ανατολικά στην Αυτόνομη Κουρδική περιοχή του Βόρειου Ιράκ και δυτικά να εκτείνεται κατά μήκος των τουρκικών συνόρων, μέχρι σχεδόν την θάλασσα, στον κόλπο της Αλεξανδρέττας.
Θεωρητικά, βάσει του σεναρίου ενός ενιαίου Κουρδιστάν, που δεν θα ήταν απίθανο να δημιουργηθεί σε προοπτική, η Συριακή Κουρδική Περιοχή θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο προς τη θάλασσα του νέου κράτους. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα μπορούσαν επίσης να γίνονται οι εξαγωγές του Κουρδικού πετρελαίου από την κατεύθυνση αυτή και όχι μέσω Τουρκίας, όπως γίνεται σήμερα για το πετρέλαιο του Βόρειου Ιράκ.
Προφανώς, η Άγκυρα δίνει μεγάλη προτεραιότητα στη διάλυση της Αυτοδύναμης Κουρδικής περιοχής της Συρίας, που πολιτικά βρίσκεται κοντά στο ΡΚΚ των Κούρδων της Τουρκίας. Ίσως οι τουρκικοί αυτοί σχεδιασμοί και υπολογισμοί να μην είναι άσχετοι με την προτεραιότητα που δίνει επίσης το ISIL στην κατάληψη της κουρδικής πόλεως Κομπάνι. Η Άγκυρα χρησιμοποιεί το ISIL ως πολιτικό εργαλείο για τα δικά της γεωπολιτικά και στρατηγικά συμφέροντα.
Ίσως η περίεργη αδράνεια της αμερικανικής αεροπορίας κατά του ISIL στην Κομπάνι να συνδέεται επίσης με τουρκικές αντιρρήσεις Σε πρόσφατη δήλωσή του ο τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, εξομοίωσε τους Κούρδους του ΡΚΚ με τους Ισλαμιστές του ISIL: «Για εμάς οι Κούρδοι του ΡΚΚ και το Ισλαμικό Κράτος είναι το ίδιο». Συνδέεται επίσης με στρατηγικούς λόγους, που έχουν να κάνουν με την πρόσφατη μεγάλη επιτυχία του Συριακού Στρατού στο Χαλέπι.
Δυσφορία Ερντογάν για τη διεθνή βοήθεια στο Κουρδιστάν
Οι έγνοιες της Άγκυρας για τον Κουρδικό παράγοντα συνδέονται επίσης με δύο άλλες όψεις του: Αυτόνομο Κουρδιστάν του Βορείου Ιράκ και την προοπτική μίας ενδεχόμενης «λύσεως» του Κουρδικού στην Τουρκία. Για το πρώτο, η Άγκυρα ανησυχεί από το μέγεθος της διεθνούς αναγνωρίσεως και της διεθνούς βοήθειας. Θέλει, προφανώς, να το οριοθετήσει. Ένα εργαλείο γι αυτό είναι ο ρόλος των Σουνιτών του Ιράκ, που ελέγχονται σήμερα, σε μεγάλο μέρος τους, από το ISIL. Παίρνει μόνο αποστάσεις για να μην εκτεθεί διεθνώς από μία ταύτιση μαζί του και με τις βαρβαρότητες που διαπράττει.
Σε ό,τι αφορά στο δεύτερο, η κυνική τουρκική πολιτική στην Κομπάνι, την οποία η Άγκυρα προσπαθεί να συγκαλύψει με το άνοιγμα των συνόρων της σε εκατόν εξήντα χιλιάδες περίπου Κούρδους πρόσφυγες, ενδέχεται να λειτουργήσει ως Λυδία λίθος για τις πραγματικές τουρκικές προθέσεις έναντι των Κούρδων. Συνέταιροι στους τουρκικούς σχεδιασμούς για τον ρόλο των Σουνιτών είναι το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία.
Ο Σουνιτισμός και η αναμενόμενη κυριαρχία των Σουνιτών, μετά την επιδιωκόμενη ανατροπή του Άσαντ στην Συρία, ήταν και είναι ο κοινός παρονομαστής των τριών χωρών στον πόλεμο της Συρίας. Ο στόχος αυτός διασυνδέεται με τη διάσπαση του λεγόμενου «Σιιτικού Τόξου» από το Ιράν έως το Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο. Το Κατάρ προσβλέπει επίσης σε εξαγωγές φυσικού αερίου προς την Ευρώπη από τις Μεσογειακές ακτές, ενδεχόμενο που υποστηρίζεται ασμένως από την Αμερικανική πολιτική, που διακατέχεται από τις γνωστές εμμονές για τη Ρωσία.
Ομολογουμένως, η αμερικανική πολιτική στην περιοχή δεν έχει, δυστυχώς, απαλλαγεί από τις αντιφάσεις της, που οδήγησαν στη δημιουργία ενός Ισλαμικού κινδύνου πολύ μεγαλύτερου από εκείνου της Αλ Κάιντα. Εάν εμμείνει στη σημερινή αντιφατική πορεία, πιθανόν να επιτύχει τη μεταμόρφωση και τη μετάσταση του κακού. Δεν θα επιτύχει όμως τη δημοκρατική πρόοδο και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επαγγέλλεται.
Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 258
«Η Ευρώπη είναι πλέον αποικία της Γερμανίας» by diaxeiristis
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην Αφροδίτη Τζιαντζή
Για τον συγγραφέα περισσότερων από 30 βιβλίων -κυρίως στα γερμανικά και τα ισπανικά- η μορφή του Δον Κιχώτη, μαζί με τον Τολστόι, τον Γκάντι και τους στωικούς φιλοσόφους, είναι «η πιο αγνή ενσάρκωση του αναρχισμού. Αγωνίσου και χάσε». «Ενας Δον Κιχώτης στη Γερμανία» είναι ο τίτλος ενός από τα αυτοβιογραφικά του βιβλία.
Στο βιβλίο του «Η Ελευθεριακή Επανάσταση: Οι αναρχικοί στον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία» (υπό έκδοση από τις εκδόσεις «Στάσει Εκπίπτοντες») δεν περιγράφει απλώς τις αναμνήσεις του από τον Εμφύλιο. Ηταν εξάλλου μόλις 9 ετών όταν τα φασιστικά στρατεύματα του Φράνκο μπήκαν στη Βαρκελώνη. Μιλά για τις περιπέτειες των εξόριστων αντικαθεστωτικών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γαλλία, όπου βρέθηκε ο πατέρας του, για το δίκτυο παράνομης κινητικότητας και επικοινωνίας των φυλακισμένων αγωνιστών με τις οικογένειές τους. Η προσωπικότητα του Σάνια διαμορφώθηκε από αυτές τις συνθήκες και οι κουβέντες του πατέρα του, που ίδρυσε το «Λαϊκό Εγκυκλοπαιδικό Αθήναιο», τον σημαντικότερο αυτομορφωτικό θεσμό της Βαρκελώνης, τον σφράγισαν: «Δεν έχω κανένα χάρισμα. Ολα όσα έλεγε ο πατέρας μου αποτελούσαν μέρος της παιδείας μου. (…) Το πρώτο γράμμα της ζωής μου σε ποιον το έγραψα; Στον πατέρα μου. Και το πρώτο γράμμα που λαμβάνω είναι δικό του, από τη φυλακή. Ηταν μια πολύ σπουδαία εμπειρία», παραδέχεται. Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του «Ανθρωπομανία» ο Σάνια επισκέφθηκε την Αθήνα και μίλησε στην «Εφ.Συν.».
• Χθες μιλήσατε για την αυτοδιεύθυνση στο κοινό του Πολυτεχνείου. Σήμερα μιλάτε σε μια συνεταιριστική εφημερίδα. Ποια είναι η δική σας εμπειρία από τον χώρο των ΜΜΕ, αρθρογραφώντας επί χρόνια σε ισπανόφωνες εφημερίδες;
Στο Πολυτεχνείο μίλησα για τη μεγάλη αντίφαση ανάμεσα στον σκληρό κόσμο που ζούμε και τον κόσμο που ονειρευόμαστε. Γνωρίζουμε καλά ότι οι εφημερίδες βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών, που παραπληροφορούν τον κόσμο με συστημική προπαγάνδα. Οι αντισυστημικές, κριτικές φωνές γίνονται όλο και πιο σπάνιες. Πριν από 20 και 30 χρόνια εξέδωσα βιβλία που πλέον δεν θα μπορούσαν καν να βρουν εκδότη.
• Στην Ελλάδα υπάρχει έντονο αντιγερμανικό συναίσθημα, κυρίως εξαιτίας της οικονομικής πολιτικής της τρόικας, που νιώθουμε ότι υπαγορεύεται από τη γερμανική κυβέρνηση. Πώς βλέπετε τον ρόλο της Γερμανίας στην Ευρώπη;
Πριν από 25 χρόνια έγραψα ένα βιβλίο με τίτλο «Εl Quarto Imperio – Το Τέταρτο Ράιχ». Η προφητεία μου εκπληρώθηκε. Η Ευρώπη είναι πλέον αποικία της Γερμανίας. Ο ρόλος της Γερμανίας είναι ολέθριος. Πρέπει κάποια στιγμή η Ευρώπη να επαναστατήσει ενάντια στη γερμανική ηγεμονία.
• Θεωρείτε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί ποτέ να γίνει Ευρώπη των λαών;
Η Ευρώπη τού σήμερα, η Ευρώπη της κρίσης είναι ένα γραφειοκρατικό τέρας. Ασκεί μια αδυσώπητη, αντιδημοκρατική ηγεμονία. Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, του Ευρωκοινοβουλίου και των λόμπι είναι παρασιτική. Σιτίζονται με ντροπιαστικά υψηλούς μισθούς και έχουν μεγαλύτερη εξουσία από τα εθνικά Κοινοβούλια. Ο κάθε λαός πρέπει να παλεύει μέσα στην ίδια του τη χώρα ενάντια στο αυταρχικό αυτό καθεστώς των Βρυξελλών. Αυτή είναι η Ευρώπη των εμπόρων, της αγοράς και του κεφαλαίου.
• Ζήσατε τη δικτατορία του Φράνκο στην πατρίδα σας. Φοβάστε ότι μπορούμε να ξαναζήσουμε τέτοιες εποχές στην Ευρώπη;
Σήμερα ζούμε τη δικτατορία του κεφαλαίου και όχι τη δικτατορία των όπλων. Είναι μια άλλη μορφή δικτατορίας. Η Ελλάδα έχει 27% ανεργία, η Ισπανία 25% ανεργία, ο κόσμος δεν μπορεί καν να επιβιώσει. Αυτό που ζούμε είναι ένας πολιτισμός του θανάτου.
• Έχετε γράψει βιβλία για την αυτοδιεύθυνση. Πόσο εφικτή είναι σε κοινωνίες όλο και πιο ολοκληρωτικές;
Στο καπιταλιστικό Μάντσεστερ του 19ου αιώνα, οι εργάτες κατάφεραν να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς αλληλοβοήθειας, παραγωγικούς και καταναλωτικούς. Η συνεταιριστική παράδοση αναδύθηκε από το ίδιο το εργατικό κίνημα. Ο πατέρας μου το 1930, σε συνθήκες καπιταλισμού, δούλευε με άλλους συντρόφους του σε μεγάλη κοοπερατίβα, εργοστάσιο υαλικών. Λειτουργούσε στην εντέλεια, χωρίς αφεντικά και ιεραρχία. Αν ήταν εφικτό τότε, είναι και σήμερα.
• Επαιρναν όλοι τον ίδιο μισθό;
Οχι. Αυτό συνέβη αργότερα. Την εποχή της Ισπανικής Επανάστασης, ο θείος μου ήταν γραμματέας του Συνδικάτου Θεάματος της CNT και έπαιρνε τον ίδιο μισθό με τον τελευταίο εργάτη.
• Ο αναρχοσυνδικαλισμός στην Ισπανία ήταν ένα πολύ σημαντικό κίνημα. Παραμένει επίκαιρος ή ανήκει στο παρελθόν;
Οι θεμελιώδεις αρχές της ελευθεριακής ιδεολογίας παραμένουν έγκυρες: η ισότητα, η συνεργασία, ο αντικαπιταλιστικός χαρακτήρας. Το πρόβλημα είναι ότι τα ελευθεριακά συνδικάτα της Ισπανίας δεν έχουν πια τη δύναμη να υποστηρίξουν αυτές τις αρχές. Πριν από τον πόλεμο η αναρχοσυνδικαλιστική CNT ήταν το μεγαλύτερο κίνημα στην Ισπανία με 2 εκατομμύρια αγωνιστές. Σήμερα ο συνδικαλισμός στο σύνολό του βρίσκεται σε κρίση. Όση δύναμη απομένει στα συνδικάτα, έχει περάσει στα χέρια γραφειοκρατών και ρεφορμιστών, που υπηρετούν το σύστημα. Στη Γερμανία τα συνδικάτα λειτουργούν σαν καπιταλιστικές επιχειρήσεις.
• Υιοθετείτε μια ανθρωπιστική κοσμοθεωρία. Δεν είναι και ο ανθρωπισμός μια κακοπαθημένη έννοια, όταν ώς και βομβαρδισμοί γίνονται στο όνομά του;
Ο δικός μου ανθρωπισμός είναι αντικαπιταλιστικός, ελευθεριακός, αντιαστικός. Είναι μια έννοια που τη χρησιμοποιούν όλοι, όμως εγώ τη χρησιμοποιώ με την πρωταρχική της σημασία.
• Βρίσκετε ελπίδα σε κόμματα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα ή οι Podemos στην Ισπανία;
Δεν ισοπεδώνω τις διαφορές ανάμεσα στα κόμματα. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Όμως δεν εμπιστεύομαι τα πολιτικά κόμματα να διαχειρίζονται τις υποθέσεις του λαού. Πιστεύω στην εργατική χειραφέτηση και την άμεση δημοκρατία. Όσο για το Podemos, είναι ένας μικρός πυρήνας πρώην κομμουνιστών και ακαδημαϊκών, παιδιών του μπαμπά, απομακρυσμένων από τα προβλήματα της εργατικής τάξης. Προέρχονται βέβαια από το κίνημα της 15 Μάη των πλατειών, που ωστόσο δεν γεννήθηκε στους κόλπους της παραγωγής. Ελπιδοφόρο θεωρώ το κίνημα κατά των εξώσεων στην Ισπανία, τοπικά εγχειρήματα επανάκτησης και αυτοδιαχείρισης φυσικών πόρων -όπως το νερό, μικρές οικο-κολεκτίβες, χωριά με τοπικό νόμισμα. Κυρίως όμως θεωρώ ελπιδοφόρα τη διάχυση αυτών των εγχειρημάτων. Δεν μπορούν να αλλάξουν το σύστημα, αν η αντιπαράθεση δεν περάσει στον τομέα της παραγωγής. Χρειαζόμαστε μια επανάσταση των συνειδήσεων. Μόνο αν η εργατική τάξη συνειδητοποιήσει το μέγεθος της εκμετάλλευσής της, το πόσο υποφέρει και εξαθλιώνεται, θα μπορέσει να εξεγερθεί.
Τα βιβλία του συγγραφέα Ελένο Σάνια «Ανθρωπομανία» και «Η κοινωνία της αυτοδιεύθυνσης και οι εχθροί της» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Στάσει εκπίπτοντες».
Όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί
ISIS- Ερντογάν-Αμερικάνοι:
Ανακοίνωση από το περιοδικό Άρδην
Την ίδια στιγμή που οι Κούρδοι αντιστέκονται ηρωϊκά με μάχες στο κέντρο του Κομπάνι, ενάντια στο σκοταδιστικό φασισμό του ISIS, συντελείται από τον διεθνή παράγοντα, και ιδιαίτερα τους Τούρκους και τους Αμερικάνους, μια τεράστια μεθόδευση ώστε να καταρρεύσει η κουρδική αντίσταση, γεγονός που θα παραδώσει «στο πιάτο» την πόλη στα χέρια του Τουρκικού Στρατού, που ετοιμάζεται να συμβεί το μοιραίο για να επέμβει.
Τις τελευταίες μέρες ο διεθνής τύπος βοά για τις σχέσεις του ISIS με το καθεστώς του Ερντογάν, και πως το τουρκικό κράτος χρησιμοποιεί επιδέξια τον «κίνδυνο του Χαλιφάτου» για να προωθήσει την δικά του συμφέροντα στην Συρία.
Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, και ενώ στο Κομπάνι συντελείται μια αποτρόπαια σφαγή, ΟΛΑ τα ελληνικά κόμματα, «μνημονιακά» και ιδιαίτερα τα «αντιμνημονιακά» σιωπούν. Μέχρι στιγμής, καμία ανακοίνωση, και καμία πρωτοβουλία για κάποια συγκέντρωση διαμαρτυρίας –την ίδια στιγμή που διεξάγονται πορείες από την Αυστραλία μέχρι την Χάγη. Φαίνεται είναι εύκολο να σκίζονται (λεκτικά βέβαια) τα μνημόνια κάθε μέρα, δύσκολο όμως να αντιπαρατίθεται κανείς με τους πραγματικά επικυρίαρχους της ευρύτερης περιοχής, και μάλιστα στο πιο χοντρό γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζεται αυτήν την στιγμή στην Μέση Ανατολή.
Εν πάσει περιπτώσει, πρέπει να κινηθούμε άμεσα, και να καταγγείλουμε και στη χώρα μας την απίστευτη βαρβαρότητα του ISIS, αλλά και τα παιχνίδια που παίζουν οι Τούρκοι, οι Αμερικάνοι και το Κατάρ με πρόσχημα την δράση του στην Συρία και το Ιράκ.
Όχι μόνον γιατί αυτήν την στιγμή συντελείται ένα μαζικό έγκλημα. Αλλά γιατί ο φασιστικός τρόπος με τον οποίον συμπεριφέρεται η περιφερειακή υπερδύναμη και τάχα «φίλη» Τουρκία αφορά άμεσα και εμάς. Ή μήπως έχουμε καμία αυταπάτη ότι αλλάζει μυαλά σαν σκέφτεται τις σχέσεις που έχει με την Ελλάδα ή τα Βαλκάνια
Να οικοδομήσουμε ένα άλλο ανάστημα για τη χώρα και τον λαό μας
Βασίλης Χατζηλάμπρου:
07.10.2014 | από Σύνταξη
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δημοσίευση: Φύλλο 231 - ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ¨¨
του Βασίλη Χατζηλάμπρου*
Να οικοδομήσουμε ένα άλλο ανάστημα για τη χώρα και τον λαό μας, ώστε να μπορεί να λέει «όχι». Με τη συγκεκριμένη πρόταση, χωρίς περισσότερη εξήγηση για τα σημαίνοντα, «έκλεισα» πρόσφατα ομιλία στη Βουλή, χρησιμοποιώντας τα συγκεκριμένα λόγια ως κατακλείδα ενός άλλου πολιτικού σχεδίου. Η συζήτηση αφορούσε τη στάση της χώρας στο εμπάργκο της Ρωσίας, τη στάση στους βομβαρδισμούς στη Γάζα.
Αποτελεί αυτό ένα άλλο σχέδιο και ποιο είναι το βάθος και τα προαπαιτούμενά του; Το αντιλαμβάνεται η κρίσιμη μάζα του κόσμου που παλεύει για να αλλάξει τα πράγματα; Αυτές τις ημέρες, η κυβέρνηση θα ζητήσει «ψήφο εμπιστοσύνης» από τους βουλευτές της, απολογίζοντας ένα καταστροφικό έργο που γονάτισε τον λαό. Θα το παρουσιάσει σαν αναγκαίο μονόδρομο, γιατί ό,τι άλλο, υπό τις δεδομένες συνθήκες κυριαρχίας των αγορών αυτής της ευρωπαϊκής πολιτικής και των κινδύνων που γεωπολιτικά μας απειλούν, θα ήταν «καταστροφή» και «χρεοκοπία». Εμείς, από την πλευρά μας, θα παρουσιάσουμε ένα σχέδιο που αμφισβητεί τους μονόδρομους, περιγράφει άμεσα μέτρα και ανοίγει προοπτικές και ελπίδες. Δεδομένου του στριμώγματος της κυβερνητικής πλευράς, αυτό μπορεί να γίνει ικανοποιητικά.
Οι απαιτήσεις και το βάθος μιας τέτοιας στόχευσης, όμως, υπερβαίνουν κατά πολύ την τρέχουσα συζήτηση στη Βουλή και την επίκαιρη αρθρογραφία, και μας προτρέπουν να πάμε βαθύτερα. Να σκεφτούμε τις πραγματικές απαιτήσεις. Να δούμε όλο το σχέδιο. Ξεκινώντας από την πιο λογική πρώτη απαίτηση: Το πολιτικό υποκείμενο αυτής της προσπάθειας με ένα άλλο ανάστημα. Τι σημαίνει αυτό; Συναίσθηση και κατανόηση των δυσκολιών. Κατανόηση του κόσμου γύρω μας. Των προκλήσεων, γεωπολιτικών και άλλων, για τη χώρα και την περιοχή. Συναίσθηση και κατανόηση πως οι δυναμικοί παράγοντες του συστήματος της ευρωατλαντικής υποταγής είναι απέναντι σε όποια «απείθεια», «ανυπακοή», «απειθαρχία». Το στήριγμά μας -πέρα από όποια διεθνή συνεργασία- δεν είναι άλλο από έναν αποφασισμένο να αλλάξει τη μοίρα του λαό.
Συγκρότηση του υποκειμένου
Οι προϋποθέσεις αυτές, η συνειδητοποίησή τους κατ’ αρχήν, σημαίνει σκόπιμη δουλειά στη συγκρότηση αυτού του υποκειμένου. Στην πραγματικότητα μιλάμε για αναγκαίες πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν ως πολιτικές προϋποθέσεις του σχεδίου μας. Άλλωστε, η παρουσίαση του προγράμματος των άμεσων μέτρων στη ΔΕΘ προσανατόλισε τη συζήτηση. Άμεσα μέτρα στήριξης της κοινωνίας και ελπίδες για αλλαγή του οικονομικού κλίματος, στηριγμένου στην οικονομική ενθάρρυνση. Για να κερδηθεί αναγκαίος χρόνος ώστε να γίνουν ουσιαστικότερες ανατροπές. Ανατροπές, που το «κοστολογημένο» μέρος τους, είναι κυρίως πολιτικό. Ανατροπές στο πολιτικό σύστημα, τα ΜΜΕ, τη διακυβέρνηση, τη Δικαιοσύνη, σε πλευρές του «εποικοδομήματος», που θα έλεγαν οι παλαιότεροι, ώστε να μπορείς να λειτουργήσεις. Συγκεντρώνοντας, παράλληλα, δυνάμεις γύρω σου για ακόμα μεγαλύτερες και ουσιαστικότερες παρεμβάσεις. Στην παραγωγή και την ανασυγκρότησή της. Να «κερδηθεί» χρόνος για τη διαπραγμάτευση στο εξωτερικό.
Αυτά που με μια-δυο αράδες σημειώνουμε, απαιτούν να στέκεται δίπλα ένα ολόκληρο κίνημα που τα στηρίζει. Ξανά, ο υποκειμενικός παράγοντας γίνεται το κρίσιμο μέγεθος. Κι, όμως, από την πλευρά μας είναι αυτός ο παράγοντας για τον οποίο κουραζόμαστε λιγότερο – παρά τον κομβικό χαρακτήρα του σε όλες τις στιγμές και σε όλες τις φάσεις του εγχειρήματος.
Ήδη, για παράδειγμα, από την εμπειρία των πρώτων ημερών σε δήμους και περιφέρειες, προκύπτει η ανάγκη να μη «βυθίσουμε» το εγχείρημά μας στην καθημερινότητα τής διαχείρισης, την ίδια στιγμή που είναι και αυτή απαιτητική κι έχουμε πολλά να μάθουμε. Η ανάγκη πολιτικού «οξυγόνου», όμως, φαίνεται από την πρώτη μέρα. Βέβαια, τα πράγματα δεν θα αλλάξουν μονάχα «από επάνω». Την ενεργητική κίνηση των λαϊκών μαζών πρέπει να την προκαλεί η στάση και ο τρόπος σου.
Το σχέδιό μας, για το οποίο κάνουμε λόγο, όπως κι αν το περιγράψει ο καθένας, μόνο ευκολίες δεν προαναγγέλλει. Η στάση μας, όμως, πολλές φορές το υπονομεύει ουσιαστικά, όταν κηρύσσονται εκ του άμβωνος τα «ερχόμαστε» και «είμαστε προ των πυλών». Δείχνουν έλλειψη συναίσθησης των δυσκολιών, αλλά κυρίως δείχνουν ευκολίες. Επικίνδυνες ευκολίες.
Ένα κίνημα που θέλει να εκφράζει τους φτωχούς, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, διαμορφώνει συγχρόνως έναν άλλο τρόπο εκδήλωσης, ποιοτικά διαφορετικό από το πολιτικό σύστημα των κυρίαρχων, και στο ύφος και στις μορφές και στη φυσιογνωμία. Κι αυτά «προγραμματικά» θέματα είναι, αν τα εξετάσει κάποιος. Κυρίως, απαιτεί να κλείνει το δρόμο στην ουσιαστική ενσωμάτωση και προσαρμογή, όταν μάλιστα από πλευράς του αντίπαλου στρατόπεδου αποτελεί διακηρυγμένη δεύτερη γραμμή πλεύσης απέναντί σου. Είναι, δηλαδή, το plan b τους, στο οποίο θα επενδύσουν πολλοί «ενεργητικά ουδετερόφιλοι».
Άρα, το βάθος του πολιτικού σχεδίου χρειάζεται διαρκώς να το μετράς, προκειμένου να είσαι πιο κοντά -από άποψη πολιτικών προϋποθέσεων- στο να πετύχεις το διακηρυγμένο. Έτσι, η κριτική είναι οργανικό μέρος της προσπάθειας να μη βαλτώνουμε, ώστε να ανοίγουμε μεγαλύτερους ορίζοντες εφικτούς.
Ανασυγκρότηση σε όλα τα επίπεδα
Η σκοπούμενη πολιτική δραστηριότητα μπορεί να γεννήσει, σήμερα, μια νέα πολιτικοποίηση που έχουμε ανάγκη. Γιατί ποιοι θα μελετήσουν και -με την πρακτική και όχι μόνο εμπειρία τους- θα υλοποιήσουν σχέδια ανασυγκρότησης σε όλα τα επίπεδα; Η ανασυγκρότηση είναι έννοια που δεν χαρακτηρίζει μονάχα τη διαλυμένη παραγωγική μηχανή. Στην Παιδεία, την Υγεία, τον Πολιτισμό, τη διοίκηση, τι χρειαζόμαστε; Μονάχα κάποιες ρυθμίσεις ή κινήματα ανατροπής και διαμόρφωσης μιας κοσμογονίας αναγεννητικής, ώστε να στηριχθούν συνολικά προσπάθειες που θα αλλάξουν τη μοίρα μας; Ποιου έργο είναι αυτό, αν όχι του οργανωμένου και πολιτικοποιημένου λαού;
Αν σήμερα μιλάμε για πραγματικά βήματα, θα σήμαινε πως με μεγάλη φροντίδα ρίχνουμε βάρος στην προετοιμασία ενός καλέσματος, μιας πρόσκλησης κινητοποίησης του λαϊκού παράγοντα, ώστε να προετοιμάσει σε πολύ διαφορετικά επίπεδα τη δημιουργική και ζωογόνα παρέμβασή του. Όχι σαν αυριανό «μηχανισμό εξουσίας», αλλά ως το αναγκαίο πολιτικό και πρακτικό κίνημα που θα ανοίξει δρόμους για τη μεγάλη αλλαγή που επαγγελλόμαστε, εισηγούμαστε, πιστεύουμε. Πρόκειται για τον πραγματικό μας προσανατολισμό: Προετοιμασία ανταπόκρισης στις πολύ δύσκολες συνθήκες.
Η απαίτηση ενός άλλου αναστήματος για τη χώρα και το λαό πρέπει να αντιστοιχηθεί με ένα κίνημα-υποκείμενο των αλλαγών. Γι’ αυτό αξίζει σήμερα να κουραστούμε πολύ. Οι ευκολίες δεν θα μας βοηθήσουν σε τίποτα. Και… κοστολογημένα -καθώς όλα απαιτείται να κοστολογούνται– είναι η πιο… ακριβή από τις προγραμματικές δεσμεύσεις μας.
*Ο Βασίλης Χατζηλάμπρου είναι βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ (xatzilamprou.wordpress.com)
Ολόψυχα με την ηρωική αντίσταση των Κούρδων!
07.10.2014 | ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ 'ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"
ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΝΕΑ
Δημοσίευση: e-dromos.gr
Διαδήλωση την Τετάρτη στην Αθήνα
Το Κομπανί, μία από τις πλειοψηφικά κουρδικές πόλεις της Συρίας κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, πολιορκείται εδώ και βδομάδες από τους καλά εξοπλισμένους πολεμιστές του «Ισλαμικού Κράτους» (ΙΚ – άλλο ένα επακόλουθο της αμερικανικής κατοχής του Ιράκ), οι οποίοι προβαίνουν σε απίστευτες θηριωδίες στις περιοχές που έχουν ήδη καταλάβει. Οι γυναίκες και οι άντρες των ντόπιων μονάδων λαϊκής προστασίας εξακολουθούν να αμύνονται με ηρωισμό παρά τον πολύ φτωχό οπλισμό τους.
Χάρτης – Πηγή: The Times
Σε μια ιδιαίτερα περίπλοκη κατάσταση, όπου επεμβαίνουν άμεσα όχι μόνο οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες αλλά και όλες οι περιφερειακές δυνάμεις, κι ενώ οι Κούρδοι καταγγέλλουν ότι ακόμη και σήμερα η Τουρκία εξοπλίζει το ΙΚ, ένα πράγμα είναι σίγουρο και ξεκάθαρο:
Οι ΗΠΑ και η υπόλοιπη Δύση, αλλά και η Τουρκία, που ισχυρίζονται ότι πολεμούν εναντίον του ΙΚ, «παρακολουθούν» με πλήρη απάθεια και απύθμενο κυνισμό την προσπάθεια των τζιχαντιστών του ΙΚ να συντρίψουν την κουρδική αντίσταση στο Κομπανί. Η ενδεχόμενη επέμβαση π.χ. του τουρκικού στρατού εναντίον του ΙΚ θα γίνει μόνο εφόσον εξολοθρευτεί η κουρδική αντίσταση, κι εφόσον οι ΗΠΑ υποσχεθούν στην Άγκυρα τα ανταλλάγματα που ζητά.
Σκίτσο του Βραζιλιάνου Lattuff: Ο ομπάμα σχεδιάζει το νέο χάρτη της Μέσης Ανατολής
Στο μεταξύ, ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν εξομοιώνει το κουρδικό PKK με το ΙΚ, δηλώνοντας: «Για εμάς είναι το ίδιο. Είναι λάθος να θεωρούμε ότι διαφέρουν μεταξύ τους». Ο ηγέτης του PKK Αμπντουλάχ Οτσαλάν έχει διαμηνύσει στην Άγκυρα ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες θα σταματήσουν αν το Κομπανί αφεθεί να πέσει, ενώ ήδη στην Τουρκία ξεσπούν διαδηλώσεις και συγκρούσεις.
Σήμερα είμαστε ολόψυχα με τις γυναίκες και τους άντρες του Κομπανί, που με λιανοντούφεκα στα χέρια υπερασπίζονται τα σπίτια τους και τη ζωή τους ενάντια στο βάρβαρο σκοταδισμό του ΙΚ. Συγκλονιζόμαστε από την ηρωική αυτοθυσία της Κούρδισσας μαχήτριας που πολεμά με κουράγιο μέχρι την τελευταία σφαίρα της κι έπειτα αυτοκτονεί για να μην πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών.
Αύριο, Τετάρτη στις 6:00 μ.μ., κουρδικές και τουρκικές προοδευτικές και αριστερές οργανώσεις οργανώνουν διαδήλωση στην Αθήνα (Προπύλαια).
Ακολουθεί το κάλεσμα της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης (Τουρκία και Κουρδιστάν):
ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΟΥΝ ΣΤΟ ΚΟΜΠΑΝΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΝΓΚΑΛ
Άλλο ένα «ειδησεογραφικό ενδιαφέρον» των διεθνών ΜΜΕ… Άλλος ένας πόλεμος που παρακολουθείται ζωντανά από τις τηλεοράσεις: «η αντίσταση του Κομπανί».
Πράγματι, το Κομπανί δέχεται την αντεπαναστατική επίθεση του Ισλαμικού Κράτους.
Ό,τι γίνεται σήμερα στην πόλη αυτή, η οποία ακούστηκε για πρώτη φορά στον κόσμο και είναι ένα από τα τρία καντόνια της Ροζάβα, είναι ένα απρόβλεπτο αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία. Η Ροζάβα είναι μια αυτόνομη περιοχή στην οποία το κουρδικό έθνος είχε αρχίσει να οργανώνεται με άξονα τα εθνικά του αιτήματα, πριν από τον εμφύλιο πόλεμο που προκάλεσαν οι ιμπεριαλιστές στη Συρία. Η περιοχή αυτή αποτελείται από τρία καντόνια: το Κομπανί, Αφρίν και Τζιζίρε.
Όταν μιλάμε για τη Συρία, μη σας παραξενεύει η λέξη «καντόνι». Η αυτόνομη περιοχή που οικοδομήθηκε από το κουρδικό έθνος οργανώθηκε σε «καντόνια». Εκεί έγινε μια δημοκρατική επανάσταση για την οποία λίγα γνωρίζετε. Σε μια περιοχή που αιχμαλωτίζονται και πουλιούνται οι γυναίκες, οι αντάρτισσες της YPJ-Star, της γυναικείας κουρδικής αντάρτικης οργάνωσης, παίρνουν μέρος, με το όπλο στο χέρι, στην υπεράσπιση του λαού, όπως και στην κεντρική κυβέρνηση, μαζί με άντρες του YPG, του κουρδικού στρατού της Ροζάβα.
Ενώ στην ευρύτερη περιοχή κυριαρχούν οι εθνο-θρησκευτικές διαμάχες και δολοφονίες, στη Ροζάβα Κούρδοι, Άραβες, Αρμένιοι, Τουρκμένοι, Ασσύριοι ζούνε μαζί ειρηνικά και κυβερνούν από κοινού το καντόνι.
Και ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο η δολοφονική συμμορία του Ισλαμικού Κράτους επιτίθεται στην περιοχή. Αλλά αυτό, μεταξύ των άλλων, εγκυμονεί τον κίνδυνο να επαναληφθούν στο Κομπανί τα εγκλήματα που έγιναν στο Σενγκάλ, όπως δολοφονίες αμάχων γυναικών και διαφόρων ειδών βαρβαρότητες .
Να μην ξεχνάμε: το ΙΚ υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ και άλλους ιμπεριαλιστές, όπως και από το τουρκικό κράτος, για την ανατροπή του Άσαντ. Τώρα χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για μια επέμβαση στη Συρία. Το ΙΚ, πριν να καταλάβει τις πετρελαϊκές πηγές στη Μοσούλη και να δολοφονεί τους λαούς, δεν ήταν στην επικαιρότητα. Τώρα, με την πολιτική που ακολουθεί, από τη μια νομιμοποιεί τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, και από την άλλη οργανώνει δολοφονίες ενάντια σε θρησκευτικές και εθνικές ομάδες, ενάντια σε γυναικόπαιδα .
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ
ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΜΕ ΝΕΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Ανέλαβαν ρόλο αντιπολίτευσης / Κρυπτόμενη κυβέρνηση σε αποδρομή
Όταν η νυν κυβέρνηση αντιπολιτεύεται την επόμενη...
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης. Ουσιαστικά η πρόταση εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου μετατράπηκε σε πρόταση δυσπιστίας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ! Η εικόνα της κυβέρνησης στη Βουλή ήταν ενδεικτική του κλίματος διάλυσης. Ο Α. Σαμαράς, που προκάλεσε την συζήτηση και ζήτησε την ψήφο εμπιστοσύνης, ήταν απών. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ε. Βενιζέλος εμφανίσθηκε μόνο όταν μιλούσε ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ. Ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης, που αμφισβητείται από το Μαξίμου, παρουσιάσθηκε για λίγα λεπτά και δεν θα μιλήσει καθώς αναχωρεί για Νέα Υόρκη. Το έργο της επίθεσης στον ΣΥΡΙΖΑ ανατέθηκε στην ακροδεξιά ρητορεία του υπουργού Υγείας Μάκη Βορίδη.Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε το πρόγραμμά του
υπογραμμίζοντας ότι σήμερα η Ευρώπη συζητά την πτώση της παραγωγής για δεύτερο συνεχόμενο τρίμηνο στη Γερμανία, συζητά μήπως είναι μπροστά σε μία νέα ύφεσης, μήπως υπάρχει φαύλος κύκλος ανατροφοδότησης του χρέους και της ύφεσης και μήπως τα μέτρα Ντράγκι είναι πολύ λίγα.
Και ο Γιάννης Δραγασάκης περιέγραψε την κατάσταση στο κορυφαίο επίπεδο διακυβέρνησης λέγοντας ότι "σήμερα, αρκεί ένας ισχυρός επιχειρηματίας, ένας μεγαλοεκδότης, καμιά φορά και μέτριος εκδότης, ένας εφοπλιστής, ένας φίλος του πρωθυπουργού, που μπορεί να πάρει ένα τηλέφωνο και να ακυρωθεί ένας νόμος, να ακυρωθεί ένα πρόστιμο".
Κρυπτόμενη κυβέρνηση σε αποδρομή
Ακρωτηριασμένη ήταν η κυβερνητική παρουσία χθες στη Βουλή.
Από τη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης έλειπε ο πρωθυπουργός, πετυχαίνοντας άλλη μια αντιθεσμική πρωτιά στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλευτισμού.
Έλειπε όμως και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος μπήκε για λίγα λεπτά στη συνεδρίαση για να ακούσει τον εισηγητή τού κόμματός του, προδίδοντας και αυτός την πολιτική ευτέλειά του.
Το κυριότερο, έλειπε το πολιτικό περιεχόμενο της πρωτοβουλίας για ψήφο εμπιστοσύνης. Κανείς κυβερνητικός ομιλητής δεν παρουσίασε τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση χρειάζεται ψήφο εμπιστοσύνης για να εφαρμόσει το μνημονιακό πρόγραμμα για ακόμη μερικούς μήνες, μέχρι την άκαρπη προεδρική εκλογή του Φεβρουαρίου.
Ούτε το διχαστικό ύφος της ομιλίας του "αντ' αυτού" Βορίδη, ούτε η συνθηματολογία - ρετρό του υπουργού Δικαιοσύνης για τον... "αριστερισμό" του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε βεβαίως η απουσία πρωτοκλασάτων υπουργών βοήθησαν ώστε να κατανοηθεί η σκοπιμότητα της διαδικασίας.
Ίσως είχε δίκιο ο βουλευτής της Ν.Δ., ο οποίος είχε χαρακτηρίσει την πρόταση ως "χάσιμο χρόνου".
Η συζήτηση μάλιστα γίνεται με φόντο τις έριδες μεταξύ των κορυφαίων του ΠΑΣΟΚ, που εκτυλίσσονται και σε υφέρπουσα αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων.
Η προοπτική των εκλογών ήδη έχει μετατρέψει τη δικέφαλη κυβέρνηση σε σιαμαίο τέρας, εξέλιξη που αποτελεί παράγοντα πολιτικής αποσταθεροποίησης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο Σ. Κεδίκογλου, επέκρινε ονομαστικά την κυβερνητική εκπρόσωπο για τους χειρισμούς της εις βάρος της ενημέρωσης, για το γνωστό πραξικόπημα με το "μαύρο" στην ομιλία Τσίπρα στη ΔΕΘ.
Εξίσου χαρακτηριστική είναι και η ομιλία του καραμανλικού Π. Παυλόπουλου, ο οποίος υπερψηφίζει την κυβέρνηση επιτιθέμενος στο ΠΑΣΟΚ μιλώντας για τον "ενδοτισμό" της πολιτικής του Γ. Παπανδρέου.
Η συζήτηση όμως υπήρξε διαφωτιστική, διότι αποτελεί παράδειγμα της "κανονικότητας" που επιστρέφει στη χώρα και θα επικυρωθεί με τις εκλογές.
Στο επίκεντρο της συζήτησης δεν ήταν το έργο της κυβέρνησης Σαμαρά, αλλά η κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι παρεμβάσεις των κυβερνητικών ομιλητών τείνουν να μετατρέψουν τη διαδικασία σε... πρόταση μομφής προς την "κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ"!
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η αναφορά Δραγασάκη στο διαχρονικό φαινόμενο της διαπλοκής προκάλεσε τη νευρική αντίδραση του υπουργού Επικρατείας και επιστήθιου φίλου του πρωθυπουργού Δ. Σταμάτη.
Η ανάφλεξη του Μαξίμου επιβεβαιώνει ότι το αμαρτωλό πολιτικό σύστημα ενδιαφέρεται, περισσότερο από την ψήφο των βουλευτών, για την ψήφο εμπιστοσύνης των ισχυρών οικονομικών παραγόντων του κρατικοδίαιτου κατεστημένου.
Ο Σαμαράς αναμένεται να επιτεθεί αύριο στον Αλ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ με την ψευδαίσθηση πως η τεχνητή ένταση μπορεί να προκαλέσει παράσιτα στην αναγκαία συζήτηση για τα προβλήματα επιβίωσης της κοινωνίας και τα πολιτικά αδιέξοδα του μνημονιακού κατεστημένου.
Αναρτήθηκε από ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ
ΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ
Το 2013 περίπου 1.000 παιδιά από την Παλαιστίνη συνελήφθησαν από τις ισραηλινές αρχές, με τους δικηγόρους να καταγγέλλουν συστηματική κακοποίηση των ανήλικων κρατουμένων, που περιλαμβάνει ξυλοδαρμούς, αναγκαστικές ομολογίες και άλλα βασανιστήρια...
Παρά τις αντιδράσεις από ακτιβιστές και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο ισραηλινός στρατός παραμένει ακλόνητος. «Η σκληρή πραγματικότητα απαιτεί σκληρή απάντηση», απαντάει.
Σύμφωνα με το Spiegel, περίπου κάθε χρόνο 700 ανήλικοι Παλαιστίνιοι συλλαμβάνονται από...
τον ισραηλινό στρατό. Το 2013 ο αριθμός αυτός ξεπέρασε τους 1.000. Οι πιο πολλοί κατηγορούνται πως πέταξαν πέτρες σε στρατιωτικά οχήματα και οχήματα εποίκων.Σύμφωνα με στρατιωτική νομοθεσία που εφαρμόζεται για τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης, τα παιδιά ηλικίας 12 ετών και άνω αναγνωρίζονται ως ποινικά υπόλογοι για τις πράξεις τους και αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης έως και έξι μήνες για τη ρίψη μιας πέτρας.
Ένα από τα παιδιά που συνελήφθησαν πρόσφατα ήταν ο 14χρονος Μαχμούντ Μπασίμ Γκανίμ, ο οποίος διηγήθηκε την ιστορία του στο Spiegel. Μαζί με έναν φίλο του ο Μαχμούντ προχωρούσε στο δρόμο της Γιαμπάντ, ένα χωριό στα βόρεια της Δυτικής Όχθης, στις αρχές Ιουνίου. Ξαφνικά είδαν δύο στρατιωτικά οχήματα να έρχονται από μακριά. Δεν αντέδρασαν, καθώς πρόκειται για μια συνηθισμένη εικόνα. Ο στρατός πραγματοποιεί συχνά περιπολίες για την «προστασία» του εβραϊκού οικισμού Μέβο Ντοτάν που βρίσκεται στην απέναντι πλαγιά από τη Γιαμπάντ. Όμως αυτή τη φορά τα στρατιωτικά οχήματα σταμάτησαν δίπλα τους. Όπως αναφέρει δεν έτρεξε να φύγει γιατί δεν είχε κάνει τίποτα. Όμως χωρίς να προλάβει να μιλήσει συνελήφθη από τους στρατιώτες. Όταν ρώτησε «γιατί;» δεν έλαβε καμία απάντηση.
Μέσα σε δύο μήνες ο Μαχμούντ συνελήφθη δύο φορές. Την πρώτη πέρασε τέσσερις ημέρες στη φυλακή. Τη δεύτερη ξυλοκοπήθηκε και ανακρίθηκε από τις ισραηλινές αρχές, οι οποίες τον άφησαν τελικά ελεύθερο το επόμενο πρωί. Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν υπήρχε κάποιος λόγος για τη σύλληψή του. Η περίπτωση του Μαχμούντ δεν αποτελεί «μεμονωμένο περιστατικό» αλλά μια πάγια τακτική του ισραηλινού στρατού και μια καθημερινότητα στη Δυτική Όχθη. Η οργάνωση Military Court Watch έχει συγκεντρώσει έναν μεγάλο αριθμό καταγγελιών για αναίτιες συλλήψεις και κακοποίηση ανήλικων κρατουμένων.
Η UNICEF δημοσίευσε μια έκθεση σχετικά με τις συλλήψεις ανήλικων Παλαιστινίων από τον ισραηλινό στρατό. Σύμφωνα με το Spiegel, σε αυτή περιγράφονται σοβαρές παραβιάσεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Οι παραβιάσεις αυτές «φαίνεται πως είναι ευρέως διαδεδομένες, συστηματικές και θεσμοθετημένες από την στιγμή της σύλληψης μέχρι τη δίωξη του παιδιού και την ενδεχόμενη καταδίκη και επιβολή της ποινής», αναφέρεται στην έκθεση. Μεταξύ άλλων οι παραβιάσεις περιλαμβάνουν άσκηση σωματικής βίας, απομόνωση, στέρηση ύπνου, κάθε είδους εκφοβισμούς ακόμη και σεξουαλική βία, σε κάποιες περιπτώσεις.
Όπως διηγείται ο Μαχμούντ μέσα στο αυτοκίνητο οι στρατιώτες τραγουδούσαν εβραϊκά τραγούδια και ανά διαστήματα χαστούκιζαν στο πρόσωπο τους δύο ανήλικούς παλαιστίνιους, οι οποίοι είχαν δεμένα μάτια. Πέρασαν τη νύχτα τους σε μια πλαστική καρέκλα και δεν τους επιτρεπόταν να κοιμηθούν. Έπρεπε να κάθονται σε όρθια στάση και κάθε φορά που κάποιος από τους δύο χαλάρωνε δεχόταν κλοτσιά από έναν ισραηλινό στρατιώτη. Κατά την ανάκριση ρωτήθηκε τι δουλειά είχε στο δρόμο. «Πήγαινα βόλτα με τον φίλο μου», απάντησε. Ο ανακριτής τον απειλούσε πως «θα τον τσακίσει», όπως αναφέρει.
Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρουν πως οι ενέργειες του ισραηλινού στρατού στη Δυτική Όχθη εντάσσονται στο πλαίσιο της στρατηγικής του εκφοβισμού, ώστε τα παιδιά να τρομοκρατηθούν και να μείνουν μακριά από διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις στο μέλλον. Παράλληλα ο στρατός μέσω των ανακρίσεων επιχειρεί να συγκεντρώσει πληροφορίες για τις οικογένειες των ανηλίκων, μέλη των οποίων ενδέχεται να συμμετέχουν στο κίνημα ενάντια στην ισραηλινή κατοχή, όπως γράφει το Spiegel. Στις καταγγελίες των Παλαιστινίων και των οργανώσεων για τις συλλήψεις ανηλίκων ο ισραηλινός στρατός απαντάει: «Η σκληρή πραγματικότητα απαιτεί σκληρή απάντηση».
Για όσα πέρασε μέσα στη φυλακή μαζί με τον φίλο του τον Χουσεΐν, ο Μαχμούντ αναφέρει: «Ήμουν αδύναμος από την έλλειψη ύπνου και πολύ πεινασμένος». Οι καρποί μου με πονούσαν από τις χειροπέδες και ανησυχούσα καθώς η οικογένειά μου δεν γνώριζε που βρισκόμουν. Ο Χουσεΐν μεταφέρθηκε σε άλλη πτέρυγα επειδή ήταν 18 ετών. Ο Μαχμούντ μοιραζόταν το κελί του μαζί με ακόμη εννέα ανήλικα αγόρια. Ο μικρότερος ήταν 12 ετών, όπως αναφέρει.
Την τέταρτη μέρα της κράτησής του ανακρίθηκε ξανά. Ο Μαχμούντ θυμάται έναν άνθρωπο που φαινόταν αγριεμένος, αλλά δεν φορούσε στολή. Ήθελε να μάθει λεπτομέρειες για την οικογένειά του και τον κατηγόρησε πως πέταξε πέτρες. «Δεν πέταξα καμία πέτρα» απάντησε ο Μαχμούντ. Ο ανακριτής συνέχισε υποστηρίζοντας πως υπάρχουν φωτογραφίες. Όταν ο 14χρονος ζήτησε να τις δει του απάντησε πως αυτό δεν γίνεται. «Ο φίλος σου μας είπε πως πετάξατε πέτρες», φώναζε ο ανακριτής. Η ανάκριση ολοκληρώθηκε μετά από τρεις ώρες. Ο ανακριτής έβγαλε ένα έγγραφο που ανέφερε κάτι στα εβραϊκά και ανάγκασε τον Μαχμούντ να υπογράψει. Ακόμα και σήμερα δεν ξέρει τι αναφέρει η «κατάθεση» που υπέγραψε.
Ισραηλινοί δικηγόροι που εκπροσωπούν συχνά τα παιδιά αναφέρουν πως οι ανήλικοι κρατούμενοι σε αρκετές περιπτώσεις αναγκάζονται να ομολογήσουν πράξεις που δεν έχουν διαπράξει. Υπογράφουν έγγραφα υπό την απειλή βίας αλλά και με εκβιασμούς, όπως για παράδειγμα πως αν δεν υπογράψουν ο πατέρας τους θα χάσει τη δουλειά του στο Ισραήλ. Τα βίντεο που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο και δείχνουν συλλήψεις παιδιών από τον ισραηλινό στρατό είναι πολλά. Ένα από αυτά, που έκανε τον γύρο του κόσμου, είναι αυτό του περασμένου καλοκαιριού με τη σύλληψη ενός πεντάχρονου αγοριού στη Χεβρώνα. Έξι ένοπλοι στρατιώτες περικυκλώνουν το αγόρι και τελικά το βάζουν μέσα σε ένα στρατιωτικό όχημα, ενώ το παιδί κλαίει. Ο λόγος για τη σύλληψή του; Μια ισραηλινή έποικος είχε καταγγείλει πως έριξε μια πέτρα στο αυτοκίνητό της.
Το περασμένο έτος, η οργάνωση Breaking the Silence, μια οργάνωση που δημιουργήθηκε από πρώην στρατιώτες του Ισράηλ, συγκέντρωσε περίπου χίλιες μαρτυρίες που περιγράφουν κακοποίηση ανηλίκων. Πολλές μαρτυρίες προέρχονται από τους ίδιους τους στρατιώτες. Εξάλλου όπως αναφέρει ένας πρώην στρατιώτης σε ένα ντοκιμαντέρ της οργάνωσης η κυρίαρχη άποψη στον στρατό του Ισραήλ είναι πως «Κάθε Παλαιστίνιος είναι εχθρός και θα πρέπει να υπερασπιστείς τη γη σου». Από την πλευρά του ο επικεφαλής της στρατιωτικής εισαγγελίας κατηγορεί τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όσα καταγγέλλουν, μεταξύ αυτών και για τη UNICEF.
Ωστόσο, όπως σημειώνει το Spiegel, ο εν λόγω εισαγγελέας ποτέ δεν αναφέρεται σε «παιδιά», παρά μόνο σε «ανήλικούς», «ύποπτους» ή «κρατούμενους». «Η ρίψη πέτρας είναι ένα σοβαρό έγκλημα που πρέπει να επιφέρει τιμωρία», αναφέρει.
Αναρτήθηκε από ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ
Από το «μάγκας» στο «μαλάκας» δύο γράμματα η διαφορά
Τετ, 08/10/2014 - 20:45
Η σημερινή αρθρογραφία, ότι κατά το ΔΝΤ «Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στη δημοσιονομική προσαρμογή»!...
Σε μια χώρο υπό άλωση, που λεηλατείται ασύδοτα από τα ξένα και ντόπια γεράκια. Στην οποία δρουν πολιτικές και οικονομικές συμμορίες! Με ένα κατοχικό κοινοβούλιο/μαριονέτα, που υπογράφει τυφλά ό,τι του πασάρουν, που η ύπαρξή του και μόνο δίνει στην τρόικα άλλοθι για τη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο. Που έχει στο καταραμένο και κολάσιμο ενεργητικό/παθητικό του μόνο αντισυνταγματικούς νόμους και αντεθνικές συμβάσεις με πρωτοφανείς επαχθείς όρους, άγνωστους στο διεθνές δικαίο.
Όπου το πραγματικό και όχι το πλασματικό ΑΕΠ, με βάση τα εξωπραγματικά αναγκαστικά «τεκμήρια» και τα πειραγμένα στατιστικά στοιχεία, έχει καταβαραθρωθεί όχι κατά 10%- 20% σε σχέση με την προμνημονιακή περίοδο, όπως ανέλεγκτα και αυθαίρετα προβάλλεται, αλλά κατά 80%., αφού ελάχιστα πλέον παράγονται, κυρίως στον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών.
Όπου η ανεργία δεν είναι 27%, επί του συνόλου των εργαζομένων, όπως ψευδώς διαδίδεται, αλλά 75%.
Όπου οι συμβολικά αμειβόμενες ελαστικές μορφές εργασίας δημιουργούν σχέσεις αφεντάδων και δούλων.
Όπου διαλύονται οικογένειες με τη κατά χιλιάδες μετανάστευση των νέων.
Όπου η αυξανόμενη θνησιμότητα θερίζει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Όπου η εκτεταμένη λουμπενοποίηση και φτωχοποίηση των πρώην αστών παράγουν μιζέρια, δυστυχία και μαρασμό.
Όπου χάνονται από προσώπου γης χιλιάδες αυτόχειρες συμπολίτες μας και άλλες χιλιάδες ξημεροοβραδυάζουν με απονενοημένες (απεγνωσμένες) σκέψεις.
Όπου ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού, ως σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες, κατακλέβει την υπόλοιπη πλειονότητα με άγρια χαράτσια κάθε λογής, δημιουργώντας ψευδεπίγραφα κολάσιμα όσο και εφήμερα πρωτογενή πλεονάσματα.
Όπου απαλλοτριώνεται η ιδιωτική περιουσία, με αναγκαστικές διαδικασίες και η χώρα μας ξεπουλιέται, ακρωτηριάζεται και ανώμαλα βιάζεται από τους αμολημένους εμίρηδες, τους χαιρέκακους τουρκαλάδες και τους γερμανογενείς ιμπεριαλιστές του Δ΄ Ράιχ.
Όταν συμβαίνουν όλα αυτά …
Ε τότε, είναι εθνική ταπείνωση και ευθεία προσβολή της αξιοπρέπειας κάθε Έλληνα και Ελληνίδας, η συναφής αρθρογραφία, ότι «Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στη δημοσιονομική προσαρμογή»!... Γιατί ο εκ μέρους του ΔΝΤ συναφής εμπαιγμός «μάγκας», αποτελεί παρόραμα σε δύο γράμματα από τον εννοούμενο χαρακτηρισμό «μαλάκας»!
Αλλά δεν φταίνε το ΔΝΤ, η τρόικα, οι οίκοι αξιολόγησης/ανοχής, η τραπεζοκρατία και οι πολυεθνικές γενικότερα. Όλοι αυτοί, είναι οι συνήθεις ύποπτοι εγκληματίες. Άλλοι γραικύλοι Εφιάλτες και εθελόδουλοι ραγιάδες φέρουν ακέραιη την πρωταρχική ευθύνη για τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας, το μετασχηματισμό της σε αποικία και τη γενοκτονία του Ελληνισμού. Ως πότε όμως; Θέλουμε να πιστεύουμε, ότι ο λαός δεν έχει πει την τελαυταία του λέξη!
Αθανάσιος Καρανάσιος, 8/10/2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)