ΑΡΘΡΟ 120 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

         
«…Οι τύραννοι επιζητούν  τη φτωχοποίηση των πολιτών  έτσι ώστε να συντηρείται με 

τα χρήματά τους η φρουρά του τυραννικού καθεστώτος και να μένουν οι πολίτες 

απασχολημένοι ώστε να μη τους μένει χρόνος για επιβουλές... Σε αυτό αποβλέπει τόσο 

η επιβολή μεγάλων φόρων στους πολίτες και η αρπαγή των περιουσιών τους, όσο και 

η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλεί το δημόσιο ταμείο…»

Αριστοτέλους  «Πολιτικά»
  ΠΩΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΤΕΛΥΣΑΝ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ 

ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΑΡΧΙΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ 

ΤΗΣ ΛΙΣΣΑΒΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΑΚΩΝ 

ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΤΟΥΣ. ΕΧΕΙ ΕΚΧΩΡΗΘΕΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ 

ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΤΗ ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ 

ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΤΗΣ "ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ".ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΓΙΝΕ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΛΛΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ.ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΧΩΡΑ 

ΜΕ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ 

ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΑΠΟ

 ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ,ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΟ, ΔΙΕΘΝEIΣ

 Ή ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, Ή ΔΙΕΘΝΗ Ή ΆΛΛΑ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑ, Ή ΔΙΕΘΝΕΙΣ Ή ΑΛΛΟΥΣ

 ΝΟΜΟΥΣ, Ή ΑΠΟ Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ. ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ

 ΧΩΡΑΣ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ.

Στην Ελλάδα προδοτικές κυβερνήσεις κατάργησαν 

την εθνική μας 

κυριαρχία μέσα 

στο Ελληνικό Σύνταγμα (αλλάζοντας τη διατύπωση του άρθρου

 28 του Συντάγματος

 και ακυρώνοντας με τη προδοτική διατύπωση αυτή την εθνική μας κυριαρχία) για να υποταχθεί

 η χώρα μέσω Ευρωπαϊκών και Διεθνών Συνθηκών.

ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ 

ΜΕ ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΑ 

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΟΥΣΙΩΝ (ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ, 

ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, 

ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ) ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΚΛΕΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ 

ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ 

ΛΟΓΟΔΟΤΟΥΝ ΣΤΟΝ ΛΑΟ. AΥΤΕΣ ΟΙ 3 ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΟΡΚΙΖΟΝΤΑΙ 

ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΣΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ 

ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Στην Ελλάδα λόγω της εκτεταμένης διαφθοράς και των 3 εξουσιών και του ότι δεν 

εκλέγονται από την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, η ελευθερία και

 η δημοκρατία έχουν εξαφανισθεί.

ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ 3 ΕΞΟΥΣΙΕΣ 

ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ 

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΔΥΟ

Στην Ελλάδα η εκτελεστική εξουσία διορίζει την δικαστική και χειραγωγεί την 

νομοθετική εξουσία μέσω  της  κομματικής πειθαρχίας. Επιπλέον, διορίζει «δικούς της» 

ως αρχηγούς στις Ε.Δ., στις δημόσιες υπηρεσίες και στα ΜΜΕ. Έτσι ελέγχει τα πάντα.

ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΒΟΥΛΗ ΠΑΝΤΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΤΑΙ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ

 ΜΕ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ. ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΕΙΝΑΙ 

ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ.  ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ,

ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΩΤΑ ΠΛΗΡΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.

Στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός, ή και ένας υπουργός, ενεργεί χωρίς να ενημερώνει την Βουλή εξ’ονόματος 

του Ελληνικού κράτους για κρίσιμα ζητήματα.


ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΘΕΙ 

Η ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ 

ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ 

ΜΕ ΥΠΕΡΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΚΑΙ VETOΣτην Ελλάδα, με τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, όταν μια 

κυβέρνηση δεν θέλει 

να χρεωθεί μια αντισυνταγματική νομοθεσία, την περνάει ως Προεδρικό Διάταγμα. 

Σε μερικές ομοσπονδιακές ενώσεις χωρών  ο Πρόεδρος έχει αποκτήσει υπερσυνταγματικές 

εξουσίες μέσω του veto. Έτσι περνάει ό,τι νομοθεσία θέλει δικτατορικά.

ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΤΕ Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Στην Ελλάδα ποτέ οι κυβερνήσεις δεν ενημερώνουν τον ελληνικό λαό για κρίσιμα για την ελευθερία

 και την δημοκρατία ζητήματα.

ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΓΙΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Ο ΛΑΟΣ 

ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Το Ελληνικό Σύνταγμα δεν δίνει στον Ελληνικό λαό την πρωτοβουλία για διενέργεια δημοψηφίσματος.

 Προβλέπει μόνο διενέργεια δημοψηφίσματος εκ των άνω.

ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Στην Ελλάδα, με το κολπονοθευτικό σύστημα της «ενισχυμένης» αναλογικής 

και με το «δώρο» των 50 εδρών 

στο 1ο σε ψήφους κόμμα,  με αποχή που κυμαίνεται γύρω 

στο 50% εξαιτίας 

της γενικευμένης διαφθοράς του πολιτικού συστήματος, 

όχι μόνο 

οι πρόσφατες 

κυβερνήσεις δεν αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών, 

αλλά καταστρατηγούν 

κάθε έννοια ισότητας και δημοκρατικής αντιπροσώπευσης, με αποτέλεσμα να έχουμε 

στην πραγματικότητα δικτατορική ολιγαρχία.

ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙ 

ΓΙΑ 

ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥΣ

 ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΩΧΘΟΥΝ ΠΟΙΝΙΚΑ ΟΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝ 
Στην Ελλάδα οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι πρωθυπουργοί κι οι πρόεδροι της δημοκρατίας είναι ελεύθεροι

 να παρανομούν λόγω της ασυλίας.

ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΓΙΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις υποβοηθούν την εισροή παράνομων 

μεταναστών 

τους οποίους «ελληνοποιούν»

 με πρωτοφανείς ταχύτατες διαδικασίες κατά παράβαση κάθε έννοιας δημοσίου 

συμφέροντος και υγιούς μεταναστευτικής πολιτικής, για να προσεταιρίζονται

 τις ψήφους των.
Οι περισσότεροι παράνομοι μετανάστες στην Ελλάδα είναι θύματα 

δουλεμπορίου. 

Οι Ελληνικές κυβερνήσεις δεν χτυπούν το δουλεμπόριο. 

Αντίθετα, 

με τη στάση τους 

το υποθάλπουν. Τα θύματα των δουλεμπόρων εξαναγκάζονται 

από εγκληματίες  

επιχειρηματίες, ή εταιρείες να δουλεύουν σε καθεστώς 

απλήρωτης 

καταναγκαστικής 

εργασίας, για ένα κομμάτι ψωμί.

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ
Ή ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

AΡΘΡΟ 120 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

1.Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των

 Eλλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό 

Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα

 που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από

 τις ένδεκα Iουνίου 1975.
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και

 η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση 

όλων των Eλλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και

 των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί

 η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, 

που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

        «ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ,ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ & ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΟ»
         «Η ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΗΣ»
         «Η ΒΟΥΛΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΕΙ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ»
         «ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ,ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΝΟΜΟ ΚΡΑΤΟΣ»
         «Η ΒΟΥΛΗ ,ΘΕΑΤΗΣ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ»
         «ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΟΜΑΔΙΚΑ»
         «ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑ Η ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΤΡΟΙΚΑ»
         «ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ & ΑΝΟΜΗ ΣΗΜΕΡΑ Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ»
                                                               
                                                                Γεώργιος Κασιμάτης, συνταγματολόγος
   Η συνέντευξη του Γ. Κασιμάτη, EΔΩ.

                                                             

Ψήφο αυτοδυναμίας από την Ομόνοια θα ζητήσει ο Τσίπρας

 

Στην τελική ευθεία ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει πλέον το κλειδί που θα ανοίξει την πόρτα της αυτοδυναμίας και βάζει στη μάχη όλα τα δυνατά χαρτιά και επιχειρήματά του. Διαβάστε στο ρεπορτάζ του NEWS 247 γιατί ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε την Ομόνοια για να πραγματοποιήσει την τελευταία του προεκλογική ομιλία στην Αθήνα

Αναλύοντας προσεκτικά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αλλά και τα κόμματα που φαίνεται να μένουν εκτός Βουλής, στην Κουμουνδούρου εξακολουθούν να πιστεύουν πως η επίτευξη της αυτοδυναμίας δεν είναι ουτοπία.

Πρώτος στόχος είναι η προσέγγιση των αναποφάσιστων. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις αποτελούν  ένα ποσοστό από 10% - 15% του εκλογικού σώματος και μέσα από αυτή τη «δεξαμενή» στον ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν πως μπορούν να αυξήσουν σημαντικά το εκλογικό τους ποσοστό.

Πολίτες που έχουν πληγεί από την κρίση αποτελούν προτεραιότητα για την Κουμουνδούρου και αυτό φαίνεται μέσα από τα προεκλογικά σποτ. Νέοι, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, αγρότες, συνταξιούχοι, βιοτέχνες μικροί και μεγάλοι είναι ένα δυναμικό κοινό ψηφοφόρων που εκτιμάται ότι μπορεί να δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ τη δυναμική των 151 εδρών.

Δεν είναι τυχαία η χθεσινοβραδινή αναφορά του Αλέξη Τσίπρα από τα Τρίκαλα πως οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της ΝΔ δεν είναι ιδιοκτησία Σαμαρά και πως «ετοιμάζονται να κάνουν το μεγάλο βήμα».

Η διαφορά με τη ΝΔ καταλύτης των εξελίξεων

Αν δεν επιτευχθεί η αυτοδυναμία το ποσοστό που θα καταφέρει να συγκεντρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως η διαφορά που θα έχει από τη ΝΔ, αναμένεται να είναι ο ρυθμιστής της επόμενης ημέρας. Αν η απόσταση της Κουμουνδούρου από τη Συγγρού είναι μικρή, οι προσπάθειες για κυβέρνηση συνεργασίας, εφόσον υπάρχει πεδίο, θα αποτελέσει προτεραιότητα, καθώς μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση δεν θα θεωρηθεί και η καλύτερη δυνατή λύση.

Σε αντίθετη περίπτωση, μια μεγάλη εκλογική νίκη με μια διαφορά «ασφαλείας» δεν αποκλείεται να λειτουργήσει ενθαρρυντικά για την Κουμουνδούρου, η οποία ενδεχομένως να στοχεύσει σε περαιτέρω άνοιγμα της ψαλίδας σε μια δεύτερη εκλογική μάχη.

Επιχείρηση «εφησυχασμού»

Την τελευταία εβδομάδα στην Κουμουνδούρου αναμένεται να επικεντρώσουν στη επίθεση της ΝΔ που, όπως λένε, επιχειρεί να παρουσιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη αστάθειας και πηγή πολυφωνίας στο οικονομικό πεδίο.

Την προηγούμενη εβδομάδα το «τύπωμα χρήματος» από τη Ραχήλ Μακρή, αλλά και η μη πληρωμή των δυο δόσεων του ΕΝΦΙΑ το 2015 από τον Γιάννη Τόλιο, προκάλεσαν νέους πονοκεφάλους. Επίσης, το ύψος προσδιορισμού του μεγάλου πλούτου και το θέμα της διαπραγμάτευσης, γνωρίζουν καλά στον ΣΥΡΙΖΑ πως θα βρεθούν στο προσκήνιο και αυτή την εβδομάδα.

Όλα τα στελέχη αναμένεται τις τελευταίες έξι μέρες να προτάξουν πως:

-  Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχύσει το ευρώ

- Ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται τις καταθέσεις των τραπεζών

- Θα καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ το 2015

- Δεν θα υπάρξει πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας

- Η εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης είναι αδιαπραγμάτευτη

- Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει έδαφος στην Ευρώπη.

Ειδική αναφορά γίνεται από το οικονομικό επιτελείο στο θέμα της προσφυγής των ελληνικών τραπεζών στον έκτακτο μηχανισμό ρευστότητας της Τράπεζας της Ελλάδας (ELA). Μετά τη δυσαρέσκεια που έχει εκφραστεί προς το πρόσωπο του Γιάννη Στουρνάρα για τη συγκεκριμένη διαρροή, όπως είχε δημοσιεύσει το NEWS 247, τα στελέχη διευκρινίζουν πως δεν αποτελεί μια δραματική εξέλιξη, καθώς το εγχώριο τραπεζικό σύστημα δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αξιοποιεί μια από τις δυνατότητες παροχής ρευστότητας στο πλαίσιο του ευρωσυστήματος.

Το πρόγραμμα του  Αλέξη Τσίπρα

Τελευταία εβδομάδα της προεκλογικής εκστρατείας και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα θα μιλήσει στην παρουσίαση του βιβλίου της υποψήφιας βουλευτού Β΄ Αθηνών Νάντιας Βαλαβάνη, «Η αρπαγή της Ελλάδας», ενώ θα παραχωρήσει συνέντευξη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1.

Οι περιοδείες συνεχίζονται. Σύμφωνα με πληροφορίες, την Τρίτη θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη, την Τετάρτη στην Πάτρα και την Πέμπτη στην Αθήνα.

Η τελική επιλογή της Κουμουνδούρου, όπως και στις ευρωεκλογές, είναι ο Αλέξης Τσίπρας να μιλήσει σε ανοιχτή συγκέντρωση στην Ομόνοια, θέλοντας το επικοινωνιακό επιτελείο να διοργανώσει μια μεγάλης έκτασης εκδήλωση. «Ένα μήνυμα νίκης», όπως τονίζουν στενοί συνεργάτες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και απομακρύνθηκε η αρχική σκέψη του Tae Kwon Do. Και σε αυτό το σημείο θέλουν να δείξουν τη διαφορά που έχουν με τη ΝΔ, για την οποία βλέπουν πως δεν θα έπαιρνε το ρίσκο να πραγματοποιήσει συγκέντρωση σε ανοιχτό χώρο.

Δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα θα βρεθεί ο Πάμπλο Ιγκλέσιας των Podemos, αλλά και άλλοι Ευρωπαίοι αριστεροί ηγέτες.

Η δημοσιογραφική πορνεία…

«Αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι»: Είναι ένα σύνθημα που έχει αποτυπωθεί, πλέον, ανεξίτηλα στη λαϊκή συνείδηση… 
Σήμερα, ίσως, να μην υπάρχει ούτε ένας που να μη γνωρίζει ότι το «δημοσιογραφικό πεδίο» είναι ένα πεδίο αλητείας και ρουφιανιάς, ένα πεδίο που αποτελεί το «βαποράκι» του κατεστημένου. Μέσα σ’ αυτό το πεδίο γιγαντώνονται και οι μεγάλες δημοσιογραφικές πόρνες:
Οι έμμισθοι μεταπράτες και οι ελεγκτές της κοινής γνώμης, οι οποίοι, μάλιστα, εμφανίζονται, με θράσος απύθμενο, ως κήρυκες της «αντικειμενικής ενημέρωσης» της «ελεύθερης έκφρασης» κ.λπ… 

Αυτή την εξέλιξη της δημοσιογραφικής πορνείας και αλητείας, ο Μπαλζάκ, την είχε διαγνώσει από το 1835: 

«Ο υποκριτικός και χωρίς γενναιοδωρία κόσμος θα διώξει από τους κόλπους του το ταλέντο, όπως η Αθήνα έδιωξε τον Αριστείδη. Θα δούμε τις εφημερίδες, που διευθύνονται καταρχήν από έντιμους ανθρώπους, να πέφτουν αργότερα στα χέρια των πιο μέτριων, που έχουν την υπομονή και την προστυχιά της γομολάστιχας, που τους λείπουν τα σωστά μυαλά, ή των μπακάληδων που έχουν τα λεφτά ν’ αγοράσουν πένες. Τα βλέπουμε ήδη αυτά. Αλλά μέσα σε δέκα χρόνια το πρώτο κωλόπαιδο που θα βγει από το κολέγιο θα θεωρηθεί μεγάλος άντρας, θ’ αναρριχηθεί στη στήλη μιας εφημερίδας για να χτυπήσει τους προγόνους του, θα τους τραβήξει από τα πόδια για να πάρει τη θέση τους».

από το περιοδικό ρεσάλτο

Μας φτύνουν ή βρέχει; (εξαιρετικό!)

 
Μια μόλις βδομάδα πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου αποφάσισαν και οι τέσσερις συστημικές Τράπεζες να κρεμάσουν τα άπλυτά τους στο μπαλκόνι. 
Δεν είναι η πρώτη φορά που η τραπεζική ελίτ της χώρας προσφεύγει στον ELA.(Emergency Liquidity Assistance) 
Έγινε για πρώτη φορά το 1997 και μετά το ’11 και το ’12.

Όμως είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο γίνεται πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες αλλά και... 
πρώτη είδηση στα δελτία των 8:00. 

Δεν τους βγαίνουν οι δημοσκοπήσεις; Χρειάζονται περισσότερο αίμα; Περισσότερο φόβο; Περισσότερη υποταγή; 

Ποιος μπορεί να ξέρει; 

«Τίποτε δεν μπορεί να θεωρεί δεδομένο ο πολίτης» αναφέρεται σε κάποια παράγραφο στο μνημόνιο Ι ή ΙΙ. 

Η ζωή μας φτηνότερη και από τα σκουπίδια. 

Το σπίτι μας, η περιουσία μας, ασήκωτο βάρος. 

Η παγωνιά στα σπίτια και στις καρδιές μας ανυπόφορος σύντροφος. 

Το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας στο έλεος αυτών που υποστηρίζουν ότι είναι δανειστές μας. 

Το δικαίωμά μου στο να εκφράσω την γνώμη μου μέσω της ψήφου θυμίζει έντονα στίχους από την Αποκάλυψη του Ιωάννη. 

Κανένα δικαίωμα. 

Μόνο η υποχρέωση εκπλήρωσης της κάθε απαίτησης των δανειστών. 

Γιατί δεν ζητούν μόνο χρήματα. 

Απαιτούν και αλλαγή τρόπου ζωής. 

Το ονομάζουν προ-απαιτούμενα. 

Λιγότερη παιδεία, καθόλου Υγεία, απασχόληση και όχι εργασία, απαγορευμένος καρπός ο συνδικαλισμός, φιλοδωρηματική σύνταξη. 

Και μια μόλις βδομάδα πριν τις εκλογές μπαίνουν στην εκλογική αρένα και οι λεγόμενες συστημικές Τράπεζες. 

Οι Τράπεζες που λίγους μόνο μήνες πριν είχαν περάσει με επιτυχία τα stress test της ΕΚΤ. 

Υπ’ ατμόν οι μικροκαταθέσεις, υπ’ ατμόν οι μισθοδοσίες των εταιρειών γιατί βλέπεις οι υποταχτικοί πρέπει να πληρώνονται μόνο μέσω τραπεζικού λογαριασμού. 
Είναι ποιο ασφαλές. Έτσι μας είπαν και τους δώσαμε δίκιο. 

5 χρόνια. 

5 χρόνια τώρα μας φτύνουν, και εμείς πιστέψαμε πως απλά βρέχει. 

ανάρτηση από ρεσάλτο

Μάχη Για Την Νίκη Της Αριστεράς

του Ευτύχη Μπιτσάκη, στο "δρόμο της Αριστεράς"

Η Αριστερά μας έχει ένα ταλέντο: 
Να κερδίζει μάχες και να χάνει τον πόλεμο. 
Τη διαχρονική αυτή αντίφαση την έχει πληρώσει με αίμα και με δάκρυα.Σήμερα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια νέα κρίσιμη ιστορική στιγμή: Η εθνική μας ανεξαρτησία έχει ουσιαστικά -και εν μέρει και τυπικά- καταργηθεί. Το πάγιο -μετά τον πόλεμο- καθεστώς της υποτέλειας, έχει φθάσει στην ακραία του μορφή: Εθνική Ανεξαρτησία, εθνική πολιτική, δημοσιονομική πολιτική κ.λπ. 

Η Ελλάδα εκποιείται: Είμαστε ουσιαστικά μια χρεωκοπημένη χώρα. 

Αν, τυπικά, δεν χρεοκοπήσαμε είναι επειδή οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές-τοκογλύφοι, θέλουν να εισπράξουν επαυξημένα τα ληστρικά δάνεια.

Γενικότερα, επειδή φοβούνται ότι η τυχόν τυπική χρεωκοπία της χώρας μας, θα έχει καταστροφικές συνέπειες για το σαθρό οικοδόμημα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού.

Τι κάνει λοιπόν η Αριστερά; 

Η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να ανατρέψει το καθεστώς της υποτέλειας και να ανοίξει το δρόμο για την αναγέννηση της πατρίδας μας; 

Η Αριστερά μας δεν μπόρεσε ακόμα να υπερβεί, με μια διαλεκτική κίνηση, τις καταγωγικές αγκυλώσεις της. 

Να υπερβεί διαλεκτικά την κρίση την οποία δημιούργησε η προδοσία της λαϊκής – αντιφασιστικής εποποιίας. 

Να ερμηνεύσει τα αίτια της ήττας του Δημοκρατικού Στρατού.

Να ερμηνεύσει τα αίτια της κατάρρευσης του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. 

Και σήμερα, διασπασμένη σε τρία άνισα ρεύματα, κατεβαίνει στις εκλογές με τρία διαφορετικά ψηφοδέλτια.

Τι έπρεπε να έχει γίνει μετά την πτώση της Χούντας; 

Έπρεπε να είχε υπάρξει ένας δημόσιος, συντροφικός διάλογος, ανάμεσα σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς. 

Να υπάρξει μια -κατά το δυνατόν- αντικειμενική αποτίμηση της ιστορίας της.

Να μελετηθούν συντροφικά – επιστημονικά τα προβλήματα της νέας, μετά τη Χούντα, πραγματικότητας. 

Να πραγματοποιηθεί μια δυνατότητα κοινής δράσης, «ενότητας μέσα στη διαφορά» (Λένιν). 

Αντί γι’ αυτό συνεχίστηκαν η διάσπαση, η εχθρότητα, ο εμφύλιος της Αριστερός και ο πολιτικός εμπειρισμός.

Έτσι φθάσαμε με τρία ψηφοδέλτια στις επικείμενες εκλογές. 

Η γενική πρόβλεψη είναι ότι θα υπάρξει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ή με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Η πιθανή τέτοια κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει τον πόλεμο του ελληνικού κεφαλαίου, ειδικά των Τραπεζών, των κρατικών ιδεολογικών και κατασταλτικών μηχανισμών, τον πόλεμο των δουλικών ΜΜΕ και, φυσικά, τον πόλεμο της Ε.Ε. και των τραπεζών της.

Υπό ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε να αντέξει αυτόν τον πόλεμο η κυβέρνηση – πρώτη μορφή και δύναμη διεξόδου; 

Πρώτον, με την κριτική στήριξη των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς. 

Που σημαίνει στήριξη πολιτική, και με το αριστερό λαϊκό κίνημα, κάθε θετικού -ριζοσπαστικού μέτρου και σοβαρή, υπεύθυνη κριτική των λαθών και των αποκλίσεων.

Όχι μηδενιστική κριτική με ειρωνείες και εξυπνάδες. 

Αυτό ως πρώτη προϋπόθεση. 

Αλλά ο νέος πόλεμος θα κριθεί προπαντός από την ύπαρξη και τη μαζική συμμετοχή ενός ενωτικού -λαϊκού κινήματος.

Η κοινή δράση και η στοιχειακή έστω ενότητα της Αριστεράς, θα είναι καταλύτης για την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. 

Για τη μαχητική ενεργοποίηση του λαού της Αριστεράς. 

Αναδραστικά, η ύπαρξη ενός ρωμαλέου λαϊκού κινήματος, θα συμβάλει στην επαναστατική ανανέωση της Αριστερός.

Αλλά, θα πουν πολλοί: 

«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αλλάξει τις σχέσεις ιδιοκτησίας και τις σχέσεις παραγωγής». 

Ας δεχτούμε ότι το επιχείρημα είναι σωστό. 

Ποια όμως από τις «άλλες» δυνάμεις της Αριστεράς θα το μπορούσε σήμερα; 

Τι λέει ο λαός επ’ αυτού; 

Και τι λέει ο Λένιν; 

Θα ήταν όχι λάθος αλλά έγκλημα, να ρίξει το κόμμα τις επαναστατικές δυνάμεις στη μάχη, προτού να έχει, αν όχι την στήριξη, τουλάχιστον την ευμενή συμπάθεια της κοινωνίας.

Συνεπώς: Αυτή τη στιγμή ψήφο στην Αριστερά

Ούτε αποχή, ούτε άκυρο. 

Και στη συνέχεια, διαλεκτική ενότητα που θα συνυπάρχει με τη διαφορά, θεωρητική επεξεργασία του δρόμου προς το σοσιαλισμό, μέσα από τους δύσκολους δρόμους μιας ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας. 

Ας μη συγχέουμε την τακτική (ευλυγισία, επί μέρους συνεργασίες) με τη στρατηγική (σταθερότητα, θεωρητική και πρακτική προς τον στρατηγικό στόχο).

Προς (Τρομοκράτες) δημοσιογράφους

του Γιώργου Παπανικολάου - σκίτσο Π. Τσιολάκης

Διευκρινήστε μας κ.κ. μνημονιακοί τα όριά σας: 

Πόσες αυτοκτονίες; Πόσοι θάνατοι; 

Πόσες καταστροφές; Πόση εξαθλίωση; 

Πόσες εκτροπές; Πόσες εκχωρήσεις;
…για να πετύχετε τους στόχους σας;
Αγαπητοί/ές κύριοι/ες δημοσιογράφοι,
Νομίζω ότι μια στοιχειώδης δίκαιη και ισότιμη αντιμετώπιση των εκπροσώπων των κομμάτων επιβάλλουν με τον ίδιο τρόπο που θέτετε στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ επίμονες διευκρινιστικές ερωτήσεις – π.χ. τι θα κάνουν αν οι δανειστές απορρίψουν τις προτάσεις τους, μέχρι που μπορούν να το τραβήξουν, αν θα διακινδυνέψουν μια έξοδο από το ευρώ, από πού θ αντλήσουν έσοδα και πόσα, για την κάλυψη του προγράμματός τους, 

ποιο είναι το όριο μεταξύ πλουσίων και φτωχών 

όσον αφορά τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας κλπ – 

με τον ίδιο τρόπο να τίθενται ανάλογες ερωτήσεις και στους εκπροσώπους των μνημονιακών κομμάτων.

Συγκεκριμένα γιατί δεν τους ρωτάτε:

• Ποιο είναι το όριο των θυσιών που έχουν θέσει για την παραμονή στο ευρώ και την εφαρμογή των μνημονιακών προγραμμάτων (έχουν σκεφτεί κατ αρχήν να θέσουν κάποιο όριο;).
• Πόσες αυτοκτονίες μπορούν να θεωρήσουν σαν «λογικές» και «αποδεκτές»για έναν τέτοιο στόχο;
• Πόσες απώλειες ανθρώπων λόγω περικοπών στην υγεία; 
• Πόση ανεργία; 
• Πόσα κλεισίματα επιχειρήσεων;
  Πόσες καταστροφές ανθρώπων; 
• Πόση φτωχοποίηση; 
• Πόση εξαθλίωση; 
• Ποιους και πόσους θεωρούν αναλώσιμους γι αυτούς τους στόχους; 
• Που είναι το κατώφλι; 
• Πόσες εκτροπές από το σύνταγμα;
  Πόση εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας; Γνωρίζουν τα σημερινά «νούμερα»;

Φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί αποδεκτή και σοβαρή μια απάντησή τους ότι 

«πλησιάζουμε στο τέλος», 

«από δω και πέρα η κατάσταση θα βελτιώνεται» κλπ, 

αφού η εμπειρία μας δείχνει ότι κάθε φορά που ανακοινώνεται το «τέλος των μέτρων», 

«των μνημονίων» κλπ νέα μέτρα ανακοινώνονται, 

χειρότερα και τρις χειρότερα απ τα προηγούμενα.   

Περιμένω ότι θα επιτελέσετε το λειτούργημά σας, δίκαια και ισότιμα από δω και πέρα.

ΚΑΙ ΑΝ ΦΕΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝH?

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ*

«Μας οδηγούν (σ.σ. ο ΣΥΡΙΖΑ) σε σύγκρουση με τους εταίρους, σε χρεοκοπία, σε έξοδο από το ευρώ» (…) Η Ελλάδα έχει δύο δρόμους: Ή θα παραμερίσει την πολιτική αβεβαιότητα και θα πάει στην ανάπτυξη ή θα κατρακυλήσει στο χείλος της χρεοκοπίας (…) Το λένε οι δικοί τους, πως δεν μπορείς να ζητάς τα λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να μην ακολουθείς τους κανόνες της» (Αντώνης Σαμαράς, ομιλία στο Αγρίνιο)

«Θα πρέπει να είμαστε παρανοϊκοί για να θέλουμε να βγούμε από την ευρωζώνη. Δεν έχουμε ούτε κρυφή ατζέντα, ούτε plan B (…) Κανένα δημοψήφισμα, κανένα δίλημμα, να τελειώνουμε με αυτά: το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι επαρκώς κοστολογημένο ώστε με δικούς μας πόρους, μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε το απαιτούμενο κόστος για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης σε περιβάλλον δημοσιονομικής ισορροπίας». (Αλέξης Τσίπρας, συνέντευξη στο STAR)

Απίστευτος συναγωνισμός αποκήρυξης κάθε προοπτικής απελευθέρωσης και αποτίναξης της άθλιας επιτροπείας και της υποταγής στο κέντρο της νεοφιλελεύθερης αντεργατικής επίθεσης!

Σε αυτές τις συνθήκες ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει ένα 35-40% στην Ελλάδας- άνθρωποι ‘’παρανοϊκοί’’ ως φαίνεται- που ζητούν έξοδο από την ευρωζώνη, ενώ δεν θεωρούν την παραμονή στην ΕΕ κατάχτηση.

Και αν παρ’ όλα αυτά, ‘’από ατύχημα’’ όπως λένε, βγούμε από την ευρωζώνη, τι θα συμβεί; Τι καταστροφή θα επέλθει; Τι θα σημάνει αυτός ο Αρμαγεδδών;

Οι λογικοί άνθρωποι ξεκινούν από την ανάγκη και την εκτίμηση πως υπάρχει η δυνατότητα να μπει τέρμα στην κοινωνική καταστροφή που ζούμε.

Θέλουν να έχουν αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, με αφετηρία την επιστροφή στο 2009.

Να λειτουργήσει και πάλι και να βελτιωθεί το σύστημα υγείας και οι άλλες ζωτικές δημόσιες δραστηριότητες.

Να αποτραπούν οι ιδιωτικοποιήσεις στα δημόσια κοινωνικά αγαθά όπως το νερό ή το ρεύμα.

Να αναταχθεί η έκρηξη της ανεργίας με εκτεταμένες δημόσιες επενδύσεις ώστε να δουλέψουν όλοι και ειδικά οι νέοι που ξενιτεύονται.

Θα ήμασταν αφελείς αν δε βλέπαμε τι βρίσκουμε μπροστά μας, αν έχουμε απαιτήσεις σαν τις παραπάνω.

Ασφαλώς αυτοί οι κοινωνικοί στόχοι είναι που στοιχειοθετούν ξήλωμα του μνημονιακού καθεστώτος.

Όμως- και σε πείσμα όσων λένε διάφοροι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ- όλες αυτές οι αντιδραστικές μνημονιακές λεγόμενες ‘’μεταρρυθμίσεις’”, ήταν και είναι οι όροι των δανειακών συμβάσεων, με στόχο την πληρωμή του χρέους. Είναι αναπόσπαστα πράγματα. Και πολύ βαριά: περίπου 17 δις το χρόνο απαιτούνται για εξυπηρέτηση του χρέους (τόκοι και τοκοχρεολύσια).

Χωρίς άρνηση πληρωμής και διαγραφή του χρέους, αναγκαστικά δε χωρεί τίποτα από τα παραπάνω, παρά μόνο μένει ένα πρόγραμμα σαν αυτό της Θεσσαλονίκης που υπακούει στη λογική ‘’Φτώχεια για όλους, ελεημοσύνη για λίγους από τους πλέον φτωχούς’’. Αρκεί να σκεφτούμε ότι μια προσπάθεια επέκτασης του επιδόματος ανεργίας σε όλους τους ανέργους και όχι μόνο στο 12%-18% που παίρνουν σήμερα θα στοίχιζε στον κρατικό προϋπολογισμό γύρω στα 6 δισ. ευρώ.

Το χρέος όμως δεν είναι κυρίως σε funds πλέον, αλλά επίσημο χρέος στην ΕΚΤ και τους θεσμούς και τις χώρες της ευρωζώνης.

Βρίσκουμε λοιπόν απέναντί μας ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ την ευρωζώνη ως εξής:

-Ως κύριο απαιτητή της πληρωμής του χρέους. Δεν είναι εταίροι, είναι οι δανειστές.

-Ως ‘’Σύμφωνο του ευρώ’’ που απαιτεί πανευρωπαϊκή λιτότητα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας

-Ως ‘’Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας’’ που απαιτεί ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και μόνιμα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής σε όσους αποκλίνουν ή/και έχουν δανειστεί από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό (δηλαδή για 50 χρόνια για την Ελλάδα!)

-Ως απαιτητή ιδιωτικοποιήσεων, με σχεδόν ρητή απαγόρευση ή σκληρούς περιορισμούς για δημόσιο τομέα, στο όνομα του ‘’ελεύθερου ανταγωνισμού’’.

-Ως μοχλό εργασιακής απορρύθμισης σύμφωνα με συνθήκες Λισσαβόνας, την ατζέντα ‘’Ευρώπη 2020’’ και άλλες σχετικές

Τέλος, μια ευρωζώνη με το αποκλειστικό προνόμιο της έκδοσης νομίσματος, ελέγχου της χρηματοδοτικής ροής και της ρευστότητας, που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή κόβει το αίμα σε όποια οικονομία και χώρα θέλει, απαιτώντας την χρεωκοπία και τη ληστεία του λαού της (βλέπε Κύπρος)

Συμπέρασμα: Η έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ είναι ΑΝΑΓΚΑΙΑ

Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αναγκαίο κακό, αλλά, αντίθετα αφετηρία μιας θετικής προοπτικής.

Η έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ και η είσοδος σε ένα άλλο δρόμο οικονομικής και κοινωνικής εξέλιξης για την Ελλάδα και κάθε άλλη χώρα που θα αποδεσμεύεται, όχι μόνο δεν οδηγεί σε καταστροφή, αλλά σηματοδοτεί την αφετηρία αναίρεσης της κοινωνικής καταστροφής.

Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, είναι αναγκαία (αν και όχι ικανή) συνθήκη για ανεξάρτητη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική με κριτήριο την κοινωνική και οικονομική αναγέννηση των λαϊκών στρωμάτων. Θα αποτελέσει όπλο άμυνας και ανάσχεσης της εισαγωγής προϊόντων τωνπολυεθνικών και ανεργίας και ενίσχυσης των παραγωγικών δυνατοτήτων, της απασχόλησης και των εξαγωγών.

Φυσικά αυτά τα οφέλη θα είναι προσωρινά εάν δεν συνοδευτούν ταχύτατα με ένα πρόγραμμα αξιοποίησης των συνολικών παραγωγικών δυνατοτήτων και του πλούτου της χώρας, με μοχλό τη δημόσια κοινωνική ιδιοκτησία, τον εργατικό έλεγχο και την ανάδειξη του κόσμου της εργασίας σε κέντρο των κοινωνικών εξελίξεων.

Επίσης, τα οφέλη αυτά, θα είναι μονομερή και ταξικά ιδιοτελή, αν τα διαχειριστούν οι εκπρόσωποι του ελληνικού κεφαλαίου, που θέλουν να τα οικοδομήσουν πάνω στην απαξίωση των μισθών και να βάλουν το παραδάκι στην τσέπη τους. Αν δεν κλονιστεί και δεν ανατραπεί τελικά η πολιτική και οικονομική κυριαρχία της αστικής ολιγαρχίας, αυτής που είναι άλλωστε τόσο δεμένη με την ΕΕ.

Για να ζήσει ο λαός, απαιτούνται δύο πράγματα:

Αφενός διπλή αποδέσμευση από ευρωζώνη και ΕΕ.

Αφετέρου, να βαδίσουμε σε ένα άλλο δρόμο αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης με κέντρο τις κοινωνικές ανάγκες, βάθρο την κοινωνική ιδιοκτησία, με θεσμούς εργατικής και λαϊκής δημοκρατίας .

Είναι δύο προϋποθέσεις ποιοτικά αλληλένδετες, χωρίς σχέσης τυπικής χρονικής αλληλουχίας όπως το αντιλαμβάνεται στατικά το ΚΚΕ, αλλά με δυνατότητα, ανάλογα με τους λαϊκούς αγώνες η μία πτυχή να σύρει ή/και να δρα πολλαπλασιαστικά και δυναμικά στην άλλη.

Ας δούμε σύντομα ορισμένες αντιρρήσεις.

Πρώτο: ‘’Θα μας κόψει η ΕΕ την χρηματοδότηση και θα πεινάσουμε’’.

Είναι σα να λέμε ότι δε θα περάσει ο πρεζέμπορος να δώσει τη δόση στον ναρκομανή. Οι εισροές (πχ ΕΣΠΑ κλπ) είναι μικρό κλάσμα μπροστά στην αιμοδοσία της αποπληρωμής του χρέους. Η ΕΕ δε χρηματοδοτεί καμία ανάπτυξη παρά μόνο την στήριξη της δραστηριότητας των μεγάλων πολυεθνικών, την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την υποστήριξη των ιδιωτικοποιήσεων

Δεύτερο: ‘’Αν θα πάμε στη δραχμή, σε συνδυασμό με την υποτίμησή της, θα γιγαντωθεί το χρέος’’.

Αυτά είναι επιχειρήματα μόνο όσων έχουν σκοπό να πληρώσουν ένα χρέος και όχι να αρνηθούν την αποπληρωμή του.

Τρίτο: ‘’Αν συγκρουστούμε με την ευρωζώνη, ό κόσμος θα τρομάξει, θα αποσύρει καταθέσεις (bank run), θα καταρρεύσουν οι τράπεζες και μετά τα πάντα’’.

Τόσο το bank run όσο και το κούρεμα καταθέσεων (με το οποίο τρομοκρατεί διαρκώς ο Σαμαράς), σχετίζεται ακριβώς με πιθανές επιλογές και την ασυδοσία της ΕΚΤ και του ECOFIN. Αντίθετα μια επιλογή αμφισβήτησης αυτής της παντοδυναμίας, σε συνδυασμό φυσικά με τον έλεγχο κίνησης κεφαλαίων, αποτελούν προστασία και όχι απειλή. Ας θυμίσουμε επιτέλους ότι το άγριο κούρεμα καταθέσεων στην Κύπρο δεν έγινε επειδή μια αριστερή κυβέρνηση έκανε επανάσταση, αλλά επειδή μια δεξιά κυβέρνηση (ΔΗΣΥ, Αναστασιάδης), ψέλλιζε για ‘’διαπραγμάτευση’’, χωρίς να τολμήσει την απόφαση εξόδου.

Τέταρτο: ‘’Θα δημιουργηθούν προβλήματα τροφοδοσίας σε καύσιμα, φάρμακα και άλλα βασικά είδη’’.

Τίποτα πιο ψεύτικο. Η ΕΕ ούτε παράγει ούτε μας χαρίζει πετρέλαιο. Το αντίθετο ισχύει: Η πρόσδεση της Ελλάδας στην ΕΕ, η οποία πχ επιβάλει εμπάργκο στις πωλήσεις του Ιράν, είναι που μας περιορίζει και όχι το σπάσιμο αυτής της δέσμευσης. Φάρμακα παράγονται και στην Ελλάδα, η κρατική εθνική φαρμακοβιομηχανία έχει παράδοση και δυνατότητα γρήγορης επανα-συγκρότησης, ενώ το διεθνές εμπόριο σε ένα περιβάλλον σπασίματος των πατεντών (πχ από Ινδία), αποτελεί μια καλή και φτηνότερη δυνατότερη δυνατότητα.

Πέμπτο: ‘’Θα απομονωθούμε από την Ευρώπη και τον κόσμο’’

Από τις 50 χώρες στην Ευρώπη και τις 240 σε ολόκληρο τον κόσμο, στην ΕΕ συμμετέχουν 28 και στην ευρωζώνη συμμετέχουν 20 χώρες.

Ποια απομόνωση; Μειονέκτημα και όχι πλεονέκτημα είναι ο περιορισμός στην ΕΕ. Μην το ξεχνάμε: Η ευρωζώνη αποδεικνύεται το βασικό και αιώνιο λίκνο εξέλιξης μιας ευρύτερης καπιταλιστικής κράσης, με την Ελλάδα, μεστά σε αυτή, να είναι στο ρόλο του πειραματόζωου των αντεργατικών πολιτικών και οι εργαζόμενοι σε αυτήν είναι τα θυσιάσματα.

Έκτο: ‘’Η άρνηση πληρωμής του χρέους δε σημαίνει ότι φορτώνουμε αμαρτίες δικές μας στους λαούς της Ευρώπης;’’

Όσο δεν είναι αλήθεια είναι ότι τα δάνεια προς την Ελλάδα τα ζήτησε, τα πήρε και τα ‘’έφαγε’’ ασυλλόγιστα ο ελληνικός, άλλον τόσο είναι ψέμα ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί αποφάσισαν και έδωσαν χρήματα και έσωσαν τον ελληνικό λαό. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση η ευθύνη ανήκει στις κυβερνήσεις και στις αντίστοιχες αστικές τάξεις οι οποίες είναι οι μόνες που κερδίζουν από τις σχετικές κινήσεις. Το συμφέρον των λαών δεν βρίσκεται στον ανταγωνισμό και τα αναθέματα μεταξύ τους, αλλά η ανατροπή αυτών των άθλιων κυβερνήσεων και των πολιτικών τους,

Έβδομο: ‘’Μήπως όμως με την έξοδο, χάνουμε το όπλο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης των λαών και μένουμε χωρίς φυσικούς συμμάχους;’’

Ίσα ίσα. Μια ήττα της δολοφονικής πολιτικής λιτότητας και αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, μαζί με ένα πλήγμα στο αντιδραστικό οικοδόμημα της ευρωζώνης και της ΕΕ, θα αποτελέσει μια χαραμάδα νίκης, που θα λειτουργήσει ως θετικό ντόμινο εξελίξεων ειδικά στις χώρες της Ν. Ευρώπης. Αντίθετα, η προσμονή μιας ταυτόχρονης αλλαγής των πραγμάτων σε χώρες με διαφορετική πολιτική παράδοση και συσχετισμούς, αποτελεί αυταπάτη.

Φαίνεται τραγικό, αλλά είναι έτσι: Έπρεπε να σωριαστεί άδοξα καταγής (ή μάλλον πάνω στα κεφάλια μας) η Σοβιετική Ένωση, για να συνειδητοποιήσει η ‘’ορθόδοξη’’ κομμουνιστική αριστερά ότι ο ‘’υπαρκτός’’ ήταν ανύπαρκτος και χωρίς μέλλον, έχοντας μεταβληθεί σε εκμεταλλευτικό σύστημα. Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει σήμερα με την λεγόμενη ‘’ευρωπαϊκή αριστερά’’ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές. Όποιος θεωρεί βέβαιη τη μακροημέρευση της ευρωζώνης κάνει λάθος. Όποιος επίσης θεωρεί δεδομένη για πάντα την συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και αποκλείει το ενδεχόμενο να τη βάλουν κάποια στιγμή τα ίδια τα αφεντικά της ΕΕ σε καραντίνα, επίσης δε λογαριάζει σωστά. Όπως η παραμονή δεν έχει δεδομένους όρους έτσι και η έξοδος δεν έχει το ίδιο χρώμα. Άλλο πράγμα μια έξωση με πρωτοβουλία του αντιπάλου, άλλο μια έξοδος απροετοίμαστη ‘’από ατύχημα’’, άλλο λόγω κατάρρευσης της ευρωζώνης, άλλο πράγμα μια αποχώρηση με τις σημαίες του φασισμού, του εθνικισμού και της Λεπέν

Και είναι άλλο πράγμα η έξοδος με επιλογή και πρωτοβουλία των δυνάμεων του αριστερού και εργατικού κινήματος, με πρόσημο εργατικό, δημοκρατικό, αντικαπιταλιστικό και με μήνυμα διεθνιστικής αλληλεγγύης.

*Πηγή: pandiera.gr ανάρτηση από iskra

ΠΟΙΑ ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ ΚΥΡΙΕ ΣΑΜΑΡΑ; ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΞΕΣΚΙΣΕΙ;

Του ΝΙΚΟΥ ΠΕΡΠΕΡΑ*

Μπροστά στο φόβο της εκλογικής πανωλεθρίας, οι εκπρόσωποι της συγκυβέρνησης και ιδίως της ΝΔ, προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους λεγόμενους από την παράταξη αυτή «νοικοκυραίους», δηλαδή τα στρώματα της μεσαίας τάξης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δήλωση ότι τάχα «θα αφανιστεί η μεσαία τάξη» αν εφαρμοστεί μια άλλη πολιτική που επικαλείται με ύφος περισπούδαστο και υποκριτικό ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς σε σημερινή συνέντευξή του στην εφημερίδα «Τα Νέα Σαββατοκύριακο», θυμίζοντας για άλλη μια φορά τον θύτη που γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος.

Αλλά για ποια «μεσαία τάξη» και κουραφέξαλα μιλάει ο πρωθυπουργός, όταν η πολιτική των μνημονίων, που επέβαλαν οι τροϊκανοί δανειστές και που με θρησκευτική ευλάβεια η κυβέρνησή του εφάρμοσε, μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, πρόλαβε να οδηγήσει τους περισσότερους από αυτούς που ανήκαν και σε αυτήν σε πλήρη – ορισμένους ακόμη και σε φυσικό διά της αυτοχειρίας – αφανισμό και εξόντωση; Ιδού, λοιπόν, τι λένε κάποια από τα στοιχεία:

--Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΣΕΒΕΕ, 250.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις είχαν βάλει «λουκέτο» μέχρι τις αρχές του 2014, ενώ άλλες 200.000 επιχειρήσεις βρίσκονταν «στο κόκκινο» κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους, έτοιμες να κλείσουν.

Μέσα σε δύο χρόνια οι λεγόμενοι «επιτηδευματίες», από ένα εκατομμύριο το 2009, μειώθηκαν στο μισό το 2011.

--Οι λιανικές πωλήσεις έχουν συρρικνωθεί κατά 40% τα τελευταία πέντε χρόνια.

--1.000.000 ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ παραμένουν ανασφάλιστοι, καθώς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, ενώ την ίδια ώρα απειλούνται με κατασχέσεις των περιουσιών τους για χρέη προς το Ταμείο.

Σε αυτό το αδιέξοδο έχει οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους το περιβόητο «success story» που επέφεραν τα μέτρα που εφάρμοσαν οι Σαμαροβενιζέλοι τα τελευταία χρόνια καθώς έχουν δρομολογήσει: Φορολόγηση με 26% από το πρώτο ευρώ, χαράτσια, τέλος επιτηδεύματος και εξοντωτικά πρόστιμα. Επίσης: Προκαταβολή φόρου για εισόδημα που δεν θα πραγματοποιηθεί,τεκμήρια αντικοινωνικά, κατάργηση προστασίας της επαγγελματικής στέγης, αφανισμό της ρευστότητας, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, δραματική συνεχόμενη αύξηση στα τιμολόγια ενέργειας.

Κι όλα αυτά συνοδευόμενα από ανεργία στο ένα τέταρτο του ενεργού πληθυσμού, δραστικές περικοπές συντάξεων και μισθών σε όσους ακόμη εργάζονται και υπερφορολόγηση, που καθιστά αδύναμη τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού να ψωνίσει ακόμη και είδη πρώτης ανάγκης. Μόνο την πενταετία 2008-2012, οι δαπάνες των νοικοκυριών -ακόμα και σε ψωμί και γάλα- μειώθηκαν κατά 32%!

Θέλετε και άλλα παραδείγματα κύριε Σαμαρά;

--Η τραγωδία της μεσαίας τάξης αυξάνεται με την πτώση των τιμών των ακινήτων. Οι αγοραπωλησίες σπιτιών ήταν 148 χιλιάδες το 2007. Το 2013 έπεσαν στις 22,5 χιλιάδες. Η πτώση των τιμών -σύμφωνα με εκτίμηση του οίκου αξιολόγησης Fitch- έχει φτάσει από την αρχή της κρίσης, το 42%. Πολλοί αναγκάστηκαν να πωλήσουν ακίνητα σε υπέρμετρα χαμηλές τιμές, διότι δεν υπήρχαν αγοραστές, προκειμένου να πληρώσουν τα χρέη τους και για να ζήσουν.

--Η κρίση στην οικοδομική δραστηριότητα και η υπερφορολόγηση των ακινήτων, αλλά και η μονοπώληση των δημόσιων έργων από λίγους ομίλους, κατέστρεψε εκατοντάδες μικρές και μεσαίες κατασκευαστικές επιχειρήσεις ιδιωτικών και δημοσίων έργων.

--Προκειμένου να εισπράξει 70 δισ. ευρώ των ληξιπρόθεσμων οφειλών, η Εφορία «άπλωσε χέρι» στις καταθέσεις 131.807 οφειλετών μέχρι τον περασμένο Αύγουστο και κίνησε διαδικασίες κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων σε άλλους 53.129 «ληξιπρόθεσμους», ενώ έχει βγάλει σε πλειστηριασμό περίπου 20.000 ακίνητα. Αυτοί που κινδυνεύουν είναι 1,8 εκατ. οφειλέτες που χρωστούν στην Εφορία πάνω από 5.000 ευρώ, οι περισσότεροι από τους οποίους ανήκαν στην πρώην «ευημερούσα» μεσαία τάξη.

--Μετά το «κούρεμα» των ομολόγων και την πτώση της αξίας των ακινήτων, περίπου 11.000 Ελληνες μικροομολογιούχοι είδαν τις οικονομίες τους να εξανεμίζονται σε μια νύχτα.

--Με το περιβόητο άνοιγμα των λεγόμενων «κλειστών επαγγελμάτων», που έγινε μόνο και μόνο για να συγκεντρωθεί ο πλούτος σε λίγα χέρια, χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι «νοικοκυραίοι» μικρομεσαίοι, είτε μετατράπηκαν σε κακοπληρωμένους μισθωτούς, είτε έμειναν άνεργοι. Για παράδειγμα: Πολλοί φορτηγατζήδες διεθνών μεταφορών εργάζονται σήμερα ως υπάλληλοι μεγλίσχρο μισθό εταιρειών που έχουν την έδρα τους στη Βουλγαρία ή την Τουρκία. Μόνο μέχρι το 2013 κινδύνευαν να κλείσουν γύρω στα 1.000 φαρμακεία.

--Ο τζίρος της βιομηχανίας μειώθηκε 5% μέσα σε ένα χρόνο. Μεγάλες επιχειρήσεις, όπως «Αλλατίνη», η καπνοβιομηχανία Γεωργιάδης, η Χαρτοποιία Θράκης Diana, η ΑΓΝΟ, η Pepsico-ΗΒΗ, η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, έκλεισαν. Πολλές μεγάλες επιχειρήσεις, όπως η Βιοχάλκο που πήγε στο Βέλγιο, αεροπορικές εταιρείες, όπως οι British Airways και η Coca Cola, έφυγαν από την Ελλάδα. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ακόμη και μεγαλοστελέχη των επιχειρήσεων αυτών που απέμειναν να υποχρεώνονται να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με 40% μείωση των μισθών τους, ενώ αν αρνηθούν απολύονται.

Ίσως η μόνη «επιτυχία» των τελευταίων μνημονιακών συγκυβερνήσεων να είναι ότι γέμισε η χώρα από χιλιάδες ενεχυροδανειστήρια, όπου καταθέτουν τα ασημικά τους και τα άλλα τιμαλφή τους τα νοικοκυριά της μεσαίας – και όχι μόνο – τάξης για να επιζήσουν. Σιγά το …κατόρθωμα!

*Πηγή:imerodromos.gr ανάρτηση από iskra