«Αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι»: Είναι ένα σύνθημα που έχει αποτυπωθεί, πλέον, ανεξίτηλα στη λαϊκή συνείδηση…
Σήμερα, ίσως, να μην υπάρχει ούτε ένας που να μη γνωρίζει ότι το «δημοσιογραφικό πεδίο» είναι ένα πεδίο αλητείας και ρουφιανιάς, ένα πεδίο που αποτελεί το «βαποράκι» του κατεστημένου. Μέσα σ’ αυτό το πεδίο γιγαντώνονται και οι μεγάλες δημοσιογραφικές πόρνες:
Οι έμμισθοι μεταπράτες και οι ελεγκτές της κοινής γνώμης, οι οποίοι, μάλιστα, εμφανίζονται, με θράσος απύθμενο, ως κήρυκες της «αντικειμενικής ενημέρωσης» της «ελεύθερης έκφρασης» κ.λπ…
Αυτή την εξέλιξη της δημοσιογραφικής πορνείας και αλητείας, ο Μπαλζάκ, την είχε διαγνώσει από το 1835:
«Ο υποκριτικός και χωρίς γενναιοδωρία κόσμος θα διώξει από τους κόλπους του το ταλέντο, όπως η Αθήνα έδιωξε τον Αριστείδη. Θα δούμε τις εφημερίδες, που διευθύνονται καταρχήν από έντιμους ανθρώπους, να πέφτουν αργότερα στα χέρια των πιο μέτριων, που έχουν την υπομονή και την προστυχιά της γομολάστιχας, που τους λείπουν τα σωστά μυαλά, ή των μπακάληδων που έχουν τα λεφτά ν’ αγοράσουν πένες. Τα βλέπουμε ήδη αυτά. Αλλά μέσα σε δέκα χρόνια το πρώτο κωλόπαιδο που θα βγει από το κολέγιο θα θεωρηθεί μεγάλος άντρας, θ’ αναρριχηθεί στη στήλη μιας εφημερίδας για να χτυπήσει τους προγόνους του, θα τους τραβήξει από τα πόδια για να πάρει τη θέση τους».
από το περιοδικό ρεσάλτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου