Χίκελ: Δημοκρατικά αναπόφευκτο το δημοψήφισμα


Χίκελ: Δημοκρατικά αναπόφευκτο το δημοψήφισμα
«Δημοκρατικά αναπόφευκτο» χαρακτήρισε το δημοψήφισμα στην Ελλάδα ο Γερμανός καθηγητής Οικονομικών Ρούντολφ Χίκελ, σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
«Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στους δανειστές, ότι η κυβέρνηση Τσίπρα εξελέγη με την εντολή να εμποδίσει την περαιτέρω κοινωνική αφαίμαξη λόγω της πολιτικής της αυστηρής λιτότητας. Αν οι τρεις θεσμοί είχαν κάνει προτάσεις για δημοσιονομική εξυγίανση και κοινωνικο-οικονομική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, το δημοψήφισμα θα ήταν περιττό. Δεν μπορεί όμως δυστυχώς να γίνει κανένας λόγος για κάτι τέτοιο», εξηγεί ο καθηγητής Χίκελ, εκ των 10 οικονομολόγων με τη μεγαλύτερη επιρροή στη Γερμανία, σύμφωνα τουλάχιστον με τη συντηρητική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.
Ο καθηγητής Χίκελ δηλώνει «ένας από τους οξύτερους επικριτές της πολιτική της λιτότητας, διότι πρόκειται για ένα δούναι και λαβείν». Όπως λέει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ ΜΠΕ «πρόκειται για μια νεοφιλελεύθερη πολιτική που λέει:
Σας δίνουμε χρηματική βοήθεια και εσείς κάνετε μεταρρυθμίσεις. Με τον όρο μεταρρυθμίσεις, όμως, οι δανειστές εννοούν δραστικές περικοπές, οι οποίες γονάτισαν την εσωτερική αγορά και οδήγησαν στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Τα μέτρα λιτότητας οδήγησαν σε δύο στρεβλές εξελίξεις:
Πρώτον, είναι σημαντικό να πω στο σημείο αυτό και στους Γερμανούς, πρώτον ότι από τα περίπου 230 δις ευρώ της βοήθειας, πάνω από το 90% δεν ήρθε ως φρέσκο χρήμα στην Ελλάδα λ.χ. για τη χρηματοδότηση έργων υποδομής, αλλά πήγε αποκλειστικά στην επαναχρηματοδότηση του χρέους. Δεν υπήρξε δηλαδή φρέσκο χρήμα. Δεύτερον, ότι ήταν κυρίως η πολιτική της λιτότητας, τα τυφλά μέτρα περικοπών στο δημόσιο τομέα, η μείωση των μισθών κλπ. που εξόντωσαν ολοκληρωτικά την εσωτερική αγορά»
Ο Γερμανός οικονομολόγος τονίζει ότι είναι «δεδηλωμένος αντίπαλος του Grexit». Όπως εκτιμά «οι συνέπειες εξόδου της Ελλάδος από την ευρωζώνη θα ήταν καταστροφικές για όλους. Η Ελλάδα θα φτώχαινε μακροπρόθεσμα περαιτέρω, θα γινόταν μια μεγάλη υποτίμηση της δραχμής. Ο μοναδικός κερδισμένος θα ήταν ο τουρισμός, αλλά από την άλλη πλευρά θα ακολουθούσε ένας εισαγόμενος πληθωρισμός. Την εξαγωγική βιομηχανία στην Ελλάδα δεν μπορεί κανείς να την δημιουργήσει, να την ενισχύσει, με τα αδύναμο νόμισμα, απαιτείται μια διαφορετική πολιτική. Για το ευρώ η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, θα ήταν καταστροφική, γιατί στη συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία επικυρώθηκε το 1992, υπάρχει η φράση «αμετάκλητη δέσμευση».
Θα ήταν η πρώτη φορά που θα καταγγέλλονταν αυτοί οι κανόνες, η «αιώνια εμπιστοσύνη» και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει πολύ γρήγορα σε εικασίες για αποχώρηση και άλλων μελών όπως η Ιταλία, μερικώς και η Γαλλίας, που βρίσκονται στη λίστα. Από γερμανικής σκοπιάς θα ήταν επίσης καταστροφικό, αφού το ευρώ με σιγουριά θα ανατιμηθεί, κάτι το οποίο θα επηρέαζε αρνητικά τις εξαγωγές της Γερμανίας».
Ερωτηθείς για την πρόταση που διατυπώνει για την έξοδο από την κρίση ο καθηγητής Χίκελ σημειώνει: Χρειάζεται πρώτον,ένα άμεσο πρόγραμμα καταπολέμησης της φτώχειας και χορήγησης φαρμάκων σε όσους δεν μπορούν να τα αγοράσουν. Δεύτερον, πρέπει να επεξεργαστούμε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο διαγραφής χρέους, όμοιο με εκείνο της Γερμανίας μετά τον πόλεμο, όπως έγινε με τη συνθήκη του Λονδίνου το 1953, διάρκειας 30-40 ετών. Αποφασιστικής σημασίας εδώ είναι να εξαρτηθεί η εξόφληση του χρέους και η αποπληρωμή των τόκων λ.χ. με ένα ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ.
Τρίτον, πρέπει να δοθεί άμεσα ένα τέλος στη λιτότητα, ώστε να ενισχυθεί η εσωτερική αγορά, να ενισχυθούν οι εξαγωγές και παράλληλα να χρηματοδοτηθούν επενδυτικά προγράμματα, ιδίως για τις υποδομές. Και ως τελευταίο μέτρο προτείνω την εσωτερική μεταρρύθμιση δηλ. του δημόσιου τομέα. Πρέπει να ενισχυθεί η διοίκηση».
Η συνέντευξη του καθηγητή Ρούντολφ Χίκελ αναλυτικά:
Kύριε καθηγητά, τι γνώμη έχετε για το προκηρυχθέν δημοφήφισμα στην Ελλάδα;
Καταρχήν, το δημοψήφισμα είναι αναπόφευκτο δημοκρατικά. Με αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στους δανειστές, ότι η κυβέρνηση Τσίπρα εξελέγη με την εντολή να εμποδίσει την περαιτέρω κοινωνική αφαίμαξη λόγω της πολιτικής της αυστηρής λιτότητας. Αν οι τρεις θεσμοί είχαν κάνει προτάσεις για δημοσιονομική εξυγίανση και κοινωνικο-οικονομική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, το δημοψήφισμα θα ήταν περιττό. Δεν μπορεί όμως δυστυχώς να γίνει κανένας λόγος για κάτι τέτοιο.
Ανήκετε στους σημαντικότερους οικονομολόγους της Γερμανίας. Σας ακούει η γερμανική κυβέρνηση;
Αμεσα όχι, δεν ανήκω στον κύκλο των συμβούλων της κυρίας Μέρκελ, αλλά προσπαθώ να επηρεάσω σε συζητήσεις με τα (γερμανικά) κόμματα, ιδίως με το σοσιαλδημοκρατικό, το οποίο στο θέμα της Ελλάδας είναι σχετικά διχασμένο. Είμαι, επίσης, μέλος της ομάδας εργασίας «Εναλλακτική οικονομική πολιτική», στην οποία έχουμε δραστηριοποιηθεί για μια λογική επανασταθεροποίηση της οικονομίας της Ελλάδας. Η ίδια η καγκελάριος δεν θέλει συμβουλές, ίσως επειδή δεν τις ακούει ευχαρίστως.
Είστε αντίπαλος της πολιτικής Μέρκελ και οικονομολόγων όπως ο Χανς Βέρνερ Ζιν, ο οποίος τάσσεται υπέρ της άμεσης εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη;
Φυσικά και είμαι φίλος της Ελλάδας, είμαι όμως στρατευμένος συνολικά στη σωτηρία και του ευρώ και για τη σταθεροποίηση της ΕΕ. Ανήκω στους σφοδρούς επικριτές της συνθήκης του Μάαστριχτ, επειδή δεν υπήρχαν καθόλου αναπτυξιακές προβλέψεις για χώρες, οι οποίες δεν συμβαδίζουν στην ανάπτυξη. Η Ελλάδα -κατά μία έννοια- είναι η προβλέψιμη συνέπεια μιας νομισματικής ένωσης, η οποία δεν ασχολήθηκε καθόλου με τον οικονομικό συντονισμό. Βρίσκομαι με τον Χανς-Βέρνερ Ζιν σε μόνιμη αντιπαράθεση, διότι επιχειρηματολογεί εξαιρετικά ανεύθυνα, ιδιαίτερα για τη στρατηγική εξυγίανσης της Ελλάδας, αφού θέλει περαιτέρω συρρίκνωση του εισοδήματος των Ελλήνων.
Τι γνώμη έχετε για την επιβληθείσα πολιτική λιτότητας;
Eίμαι ένας από τους οξύτερους επικριτές της πολιτικής της λιτότητας, διότι πρόκειται για ένα δούναι και λαβείν. Σας δίνουμε χρηματική βοήθεια και εσείς κάνετε μεταρρυθμίσεις. Με τον όρο μεταρρυθμίσεις, όμως, οι δανειστές εννοούν δραστικές περικοπές, οι οποίες γονάτισαν την εσωτερική αγορά και οδήγησαν στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Και έχω μάρτυρα για αυτήν την άποψη το ίδιο το ΔΝΤ, το οποίο παραδέχθηκε ότι υποτίμησε τις αρνητικές συνέπειες αυτής της πολιτικής περικοπών. Βρίσκω σημαντικό στην παρούσα φάση να πω, προς την κατεύθυνση της κυρίας Λαγκάρντ, ότι το ΔΝΤ ήδη το 2012 είχε αντιληφθεί ότι η πολιτική της λιτότητας συνέβαλε ουσιαστικά στη έκταση, τη δυναμική αυτής της κρίσης.
Δεν επρόκειτο, δηλαδή, για πολιτική σωτηρίας….
Οχι, δεν ήταν πολιτική σωτηρίας. Ηταν μια νεοφιλελεύθερη πολιτική, με ολίγη καταστολή και επαναλαμβάνω ότι η αντιπαροχή στα χρήματα αποτελείται -εν συντομία- από τα μέτρα λιτότητας, που οδήγησαν σε δύο στρεβλές εξελίξεις. Είναι σημαντικό να πω στο σημείο αυτό και στους Γερμανούς, πρώτον ότι από τα περίπου 230 δισ. ευρώ της βοήθειας, πάνω από το 90% δεν ήρθε ως φρέσκο χρήμα στην Ελλάδα λ.χ. για τη χρηματοδότηση έργων υποδομής, αλλά πήγε αποκλειστικά στην επαναχρηματοδότηση του χρέους.
Δεν υπήρξε δηλαδή φρέσκο χρήμα. Δεύτερον, ότι ήταν κυρίως η πολιτική της λιτότητας, τα τυφλά μέτρα περικοπών στο δημόσιο τομέα, η μείωση των μισθών κλπ. που εξόντωσαν ολοκληρωτικά την εσωτερική αγορά. Το μάνατζμεντ της κρίσης έχει ευθύνες για την έντασή της. Διαφώνησα, μάλιστα, πρόσφατα σχετικά με τον υπουργό Οικονομικών της Βαυαρίας, τον κ. Σέντερ, στον οποίο είπα ότι, αν δεν γίνει αυτό αντιληπτό, τότε θα συνεχιστεί μια πολιτική, η οποία ευθύνεται για την πρόκληση αυτού του κακού.
Οι θεσμοί, όμως, συνεχίζουν να επιμένουν στη συνέχιση αυτής της πολιτικής, γιατί;
Καλή ερώτηση, τη θέτω κι εγώ συνεχώς στον εαυτό μου και δεν μπορώ να την εξηγήσω επαρκώς. Ενδεχομένως, υπάρχουν πολλοί λόγοι. Ο ένας είναι, νομίζω, ότι υπηρετούν μια επιθετική κοινή γνώμη, τον λεγόμενο γερμανό φορολογούμενο, ο οποίος δεν γνωρίζει περί τίνος ακριβώς πρόκειται και του λένε δεν θα δωρίσουμε άλλα λεφτά στους Ελληνες, στην ελληνική κυβέρνηση, θέλουμε αντιπαροχές.
Χωρίς να τους εξηγείται, ότι έτσι βαθαίνει η κρίση. Τον δεύτερο λόγο τον έχει διατυπώσει ο κ. Bαρουφάκης στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde» και είναι η επιβολή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του περιορισμού του χρέους, έτσι ώστε αν άλλες χώρες παρεκκλίνουν θα εφαρμοσθεί η ίδια (σκληρή) πολιτική. Και ο τρίτος λόγος, ο οποίος γίνεται εσχάτως ορατός, το διαπίστωσα ο ίδιος στην Εσθονία, είναι ότι υπάρχει μια έντονη κριτική κυρίως από τις νεοεισαχθείσες στην ΕΕ ή την ευρωζώνη χώρες, οι οποίες είχαν μεγάλα προβλήματα προσαρμογής. Σημαντικό είναι, όμως, να γίνει συζήτηση για την αποτυχία της πολιτικής της λιτότητας και για το ότι δεν θα υπάρξει με αυτήν φως στο τούνελ. Εχω, όμως, την εντύπωση, ότι υπάρχουν τελευταία και ελαφρές αποκλίσεις από την πολιτική της λιτότητας.
Ο ίδιος ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ το βλέπει ακριβώς έτσι. Βαθμιαία το διακρίνει κανείς ελαφρά και σε τοποθετήσεις του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος ότι ήταν λανθασμένη. Η επικρατούσα, όμως, άποψη είναι εκείνη της συνέχισής της χωρίς καμιά ματιά στα λάθη...
Τι προτείνετε για την υπέρβαση της κρίσης;
Ως πρώτο μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης, το οποίο μπορεί εύκολα να το υποστηρίξει κανείς και στη Γερμανία, έχω προτείνει να είναι ένα άμεσο πρόγραμμα καταπολέμησης της φτώχειας και χορήγησης φαρμάκων σε όσους δεν μπορούν να τα αγοράσουν.
Δεύτερον, πρέπει να επεξεργαστούμε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο διαγραφής χρέους, όμοιο με εκείνο της Γερμανίας μετά τον πόλεμο, όπως έγινε με τη συνθήκη του Λονδίνου το 1953, διάρκειας 30-40 ετών. Αποφασιστικής σημασίας εδώ είναι να εξαρτηθεί η εξόφληση του χρέους και η αποπληρωμή των τόκων λ.χ. με ένα ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ. Κάτι ανάλογο έγινε εξάλλου και με τη μεταπολεμική Γερμανία, όταν συνδέθηκε η εξόφληση του χρέους με την αύξηση των εξαγωγών.
Να συνδεθεί, δηλαδή, το χρέος με την πραγματική ανάπτυξη της χώρας. Στη συμφωνία αυτή για το χρέος πρέπει να συμπεριληφθούν όλα μα όλα τα χρέη, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Θεωρώ γελοίο, έχουμε τρελαθεί τελείως, να γίνεται ένα τέτοιο θέατρο για το 1,5 δισ. ευρώ της δόσης στο ΔΝΤ. Το θέμα είναι πώς θα καταστεί δυνατή η μακροπρόθεσμη επιστροφή του συνολικού δανείου και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια μακροπρόθεσμη στρατηγική.
Τρίτον, πρέπει να δοθεί άμεσα ένα τέλος στην λιτότητα, ώστε να ενισχυθεί η εσωτερική αγορά, να ενισχυθούν οι εξαγωγές και παράλληλα να χρηματοδοτηθούν επενδυτικά προγραμμάτων, ιδίως για τις υποδομές.
Και ως τελευταίο μέτρο προτείνω την εσωτερική μεταρρύθμιση δηλ. του δημόσιου τομέα. Πρέπει να ενισχυθεί η διοίκηση. Ο κ. Χατζημαρκάκης απαξίωσε πάρα πολύ σε τηλεοπτική εκπομπή την ικανότητα του ελληνικού κράτος επ΄ αυτού. Θεωρεί ότι δεν είναι δυνατή, αλλά εγώ λέω ότι φυσικά και είναι. Οι συνάδελφοι στην Ελλάδα γνωρίζουν, βέβαια, καλύτερα από μένα το θέμα… Οι αμυντικές δαπάνες, ένα θέμα επίσης άγνωστο στη Γερμανία, έχουν ήδη μειωθεί. Η καταπολέμηση της διαφθοράς είναι επίσης ένα σημαντικό θέμα…
Tι γνώμη έχετε για το πολυσυζητημένο θέμα του Grexit, ποιες θα ήταν οι συνέπειές του;
Είμαι δεδηλωμένος αντίπαλος του Grexit και γράφω εδώ και μήνες σχετικά. Οι συνέπειες της εξόδου της Ελλάδος από την ευρωζώνη θα ήταν καταστροφικές για όλους. Η Ελλάδα θα φτώχαινε μακροπρόθεσμα περαιτέρω, θα γινόταν μια μεγάλη υποτίμηση της δραχμής. Ο μοναδικός κερδισμένος θα ήταν ο τουρισμός, αλλά από την άλλη πλευρά θα ακολουθούσε ένας εισαγόμενος πληθωρισμός. Την εξαγωγική βιομηχανία στην Ελλάδα δεν μπορεί κανείς να την δημιουργήσει, να την ενισχύσει, με τα αδύναμο νόμισμα, απαιτείται μια διαφορετική πολιτική. Για το ευρώ η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, θα ήταν καταστροφική, γιατί στη συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία επικυρώθηκε το 1992, υπάρχει η φράση «αμετάκλητη δέσμευση».
Θα ήταν η πρώτη φορά που θα καταγγέλονταν αυτοί οι κανόνες, η «αιώνια εμπιστοσύνη» και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει πολύ γρήγορα σε εικασίες για αποχώρηση και άλλων μελών όπως η Ιταλία, μερικώς και η Γαλλίας, που βρίσκονται στη λίστα. Από γερμανικής σκοπιάς θα ήταν επίσης καταστροφικό, αφού το ευρώ με σιγουριά θα ανατιμηθεί, κάτι το οποίο θα επηρέαζε αρνητικά τις εξαγωγές της Γερμανίας…
H γεωστρατηγική θέση της Ελλάδος μοιάζει να αγνοείται από τους εταίρους στις διαπραγματεύσεις. Η Ρωσία και η Κίνα όμως ενδιαφέρονται….
Η γεωπολιτική, η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας είναι εξόχως σημαντική. Το να την αγνοούν είναι ανοησία. Οι πολίτες βαθμιαία αρχίζουν να την αντιλαμβάνονται. Επιτέλους, αρχίζουν και τα ΜΜΕ να τη συζητούν, π.χ. λόγω ISIS και της κατάστασης στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, ή το πως είναι δυνατόν να ρίξουν την Ελλάδα στην αγκαλιά της Ρωσίας και της Κίνας. Το θέμα δεν έχει συζητηθεί επαρκώς στη Γερμανία, διότι οι Γερμανοί συζητούν οικονομίστικα και είναι ισχυρογνώμονες. Λένε, δίνουμε λεφτά και θέλουμε ανταλλάγματα.
Παρατηρώ, όμως, μια βαθμιαία αλλαγή και προσπαθώ προσωπικά να συμβάλω σε αυτήν τη συζήτηση, εξηγώντας πόσο απίστευτα ισχυρό είναι το επιχείρημα της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας για να παραμείνει στο ευρώ. Η Ελλάδα δεν επιτρέπεται σε καμιά περίπτωση να εγκαταλείψει ούτε το ευρώ ούτε την ΕΕ. Πρέπει να παραμείνει στη ευρωζώνη και να σταθεροποιηθεί.
ΠΗΓΗ 


Read more: http://www.newsbomb.gr/oikonomia/news/story/601360/xikel-dimokratika-anapofeykto-to-dimopsifisma#ixzz3eRWh4GzH


Tο ΟΧΙ της Αξιοπρέπειας, της Δημοκρατίας, της ΖΩΗΣ - Δευτέρα 7.30 μ.μ. στο Σύνταγμα




"Να τους σταματήσουμε με το ΟΧΙ της Αξιοπρέπειας - της Δημοκρατίας - της Ζωής" είναι το σύνθημα της μεγάλης συγκέντρωσης που καλείται στο Σύνταγμα, τη Δευτέρα στις 7.30 μ.μ. -

Το κάλεσμα των διοργανωτών      

Εκπρόσωποι των δανειστών με τη βοήθεια των πρόθυμων εντός της χώρας επενδύουν στο φόβο και την καταστροφή. Αξιωματούχοι της Ε.Ε προχωράνε σε δηλώσεις κάνοντας τον μπαμπούλα στον ελληνικό λαό. Οι ντόπιοι υπηρέτες τους - το παλιό πολιτικό κατεστημένο και τα ΜΜΕ - αναλαμβάνουν τον βρώμικο ρόλο για να προκαλέσουν πανικό. Στόχος τους είναι η αποσταθεροποίηση και να μην εκφράσει ο ελληνικός λαός σε καθεστώς ηρεμίας το ισχυρό του ΟΧΙ στα μνημόνια και τη λιτότητα.

Παρά αυτή την πρωτοφανή και βρώμικη επιχείρηση τρομοκρατίας ο ελληνικός λαός επιδεικνύει ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Τους γυρνάει την πλάτη. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει δανειστές και ντόπιοι συνεργάτες είναι ότι ο ελληνικός λαός μετά από πέντε χρόνια μνημόνιο έχει κλείσει μια και καλή τους λογαριασμούς του με το φόβο.

Σε μια εβδομάδα, την Κυριακή 5 Ιουλίου, ο ελληνικός λαός αποφασισμένα και περήφανα θα δηλώσει το ΟΧΙ της Αξιοπρέπειας. 


Γιατί:

Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει λιτότητα και ύφεση, η χώρα και η κοινωνία με τη θηλιά του χρέους στο λαιμό.

Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει μεγαλύτερη ανεργία, περισσότερη φτώχεια.

Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει την καταστροφή της μικρομεσαίας επιχείρησης, την εξαφάνιση της αγροτιάς, τη διάλυση του τουρισμού, τον εξευτελισμό των συνταξιούχων.

Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει ταπείνωση και υποταγή.

Ήρθε η ώρα λοιπόν να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ.

Γιατί αυτό το «Όχι» θα σημάνει ότι η Ελλάδα είναι μια κυρίαρχη χώρα, ο λαός της μπορεί να αποφασίζει για το μέλλον του, να αμφισβητήσει τη λιτότητα και να επιλέξει ένα διαφορετικό δρόμο.

Με το περήφανο «Όχι» ο ελληνικός λαός θα ισχυροποιήσει τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη. Με το περήφανο «Όχι» ο ελληνικός λαός θα δώσει φωνή σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Τις επόμενες μέρες όλοι και όλες μαζί είμαστε παντού στην κοινωνία ενωμένοι με νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα. Ο ένας δίπλα στον άλλο και όλοι μαζί σε όποιον έχει ανάγκη. Με πείσμα και ψηλά το κεφάλι δίνουμε αυτή τη μάχη έχοντας στο μυαλό μας τους ανθρώπους που έχασαν τις δουλειές τους, είδαν τα μαγαζιά τους να κλείνουν, τα παιδιά τους να μεταναστεύουν, το γείτονα να αυτοκτονεί.

Θα ακούσουμε πολλά, ψέματα και λάσπη. Είναι ο πανικός τους που ένας λαός ορθώνει το ανάστημά του και λέει "Φτάνει πια. Τώρα μιλάμε εμείς".

Συγκροτούμε ανοιχτές - μαζικές λαϊκές επιτροπές για να δυναμώσουμε κι άλλο το "Όχι". Να φτάσει το μήνυμα της Αξιοπρέπειας και της Περηφάνιας παντού, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σπίτι. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια καλούμαστε ν' αποδείξουμε ότι νοιαζόμαστε για τον τόπο μας, για τα παιδιά μας και το μέλλον τους. Γιατί η πατρίδα είμαστε όλοι και όλες εμείς που ζούμε εδώ, που δουλεύουμε εδώ, που αγωνιζόμαστε εδώ και δεν έχουμε κρυφούς λογαριασμούς και συμφέροντα αλλού.

Η Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ευρώπη είναι αδιαπραγμάτευτη.

Η Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ευρώπη είναι ισχυρή.

Κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια αύριο στο Σύνταγμα να μετατρέψουμε τη συγκέντρωση σε μια μεγάλη γιορτή της Περηφάνειας, της Αξιοπρέπειας της Αντίστασης.
Γιατί για τον ελληνικό λαό η Δημοκρατία είναι γιορτή και αυτό δεν αλλάζει όσο κι αν προσπαθούν με τους άθλιους - απαράδεκτους εκβιασμούς τους.




Για την Ελλάδα:Τι πρέπει να κάνει ο μέσος πολίτης


ΔΕΥΤΕΡΑ 29/06/2015 
Ο μέσος Έλληνα πολίτης, ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, ο αγρότης, ο επαγγελματίας, ο επιχειρηματίς, ο άνεργος, οφείλει να αποκοληθεί απο τις φοβίες που εκτοξεύουν καθημερινά τα Γκεμπελικά ΜΜΕ. Να μην αμφιβάλλει για την ορθότητα της μία και μοναδικής πρότασης που προβάλλεται εδώ, της μετάβασης τη δραχμή που πρέπει να συνοδεύεται μελετημένο σχέδιο, με αυτοδύναμη ανάπτυξη, νοικοκύρεμα του κράτους και κοινωνική δικαιοσύνη.
Να μάχεται  και να υποστηρίζει σθεναρά την άποψη αυτή για το καλό της πατρίδας. Να μην κιοτεύει απέναντι στους παραπλανημένους, ανυποψίαστους, αδιάβαστους, ψεκασμένους, ξεροκέφαλους, φοβισμένους, ή υστερόβουλους που δέχονται μοιρολατρικά την υποτέλεια και καταστροφή της χώρας από τη νεκροζώνη των βασανιστών μας.
Να αποφεύγει να ενημερώνεται από τα κανάλια της διαπλοκής και του ψέματος. Να μην παρασύρεται από τη διαπλεκόμενη μιντιαρχία. Να μη δέχεται τα απέραντα ψέματα, τις στρεβλώσεις, την παραπληροφόρηση, την τρομοκρατία των ευρωραγιάδων. Να βγει από τη στάση της αδιέξοδης διαμαρτυρίας και να περάσουν στη δράση. Να σηκωθεί ψηλά για να δει τον ήλιο.Και να ψηφίσει ένα βροντερό όχι την ερχόμενη Κυριακή.
- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/ti-prepei-na-kanei-o-mesos-politis#sthash.DR8Ftr5b.dpuf

Εδώ και 200 χρόνια έχουν γίνει πάνω απο 650 χρεοκοπίες

Στάσεις πληρωμών και αναδιαρθρώσεις χρεών, μεταξύ των οποίων και της Γερμανίας

ΔΕΥΤΕΡΑ 29/06/2015 
Σε περιπτώσεις χρεοκοπίας, ή καλύτερα της αναγκαστικής στάσης πληρωμών, μια ικανή και έμπειρη ελληνική κυβέρνηση, μπορεί να διαπραγματευτεί όλα τα σχετικά ζητήματα, όπως έχει γίνει και σε πολλές άλλες περιπτώσεις στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν. Διεθνείς επενδυτικοί οίκοι έχουν αγοράσει ελληνικό χρέος σε ομόλογα στο 11% της αρχικής τους αξίας. Αφού ιδιωτικοί φορείς μπορούν να διαγράφουν το 91% του δημόσιου χρέους, γιατί κάτι παρόμοιο να μην μπορεί να το κάνει ένα κράτος, όταν μάλιστα μεγάλο αν όχι το μεγαλύτερο μέρος του χρέους του, οφείλεται σε τοκοχρεωλύσια και ανατοκισμούς.
Σοκαριστική είναι η περίπτωση της ίδιας της Γερμανίας στην οποία σχεδόν χαρίστηκαν τα χρέη της που οφείλονταν στο αιματοκύλισμα της Γηραιάς Ηπείρου από δύο παγκοσμίους πολέμους. Το 1953, διαγράφηκε το μεγαλύτερο μέρος των τεράστιων σωρευτικών χρεών  της. Το 1952, το εξωτερικό χρέος της χώρας δυνάστη της σημερινής Ευρώπης, ανερχόταν στα 30 δισ. γερμανικά μάρκα, ποσό τεράστιο για την εποχή εκείνη. Οι διεθνείς δανειστές της (μεταξύ των οποίων και η μικρή πλην έντιμος Ελλάδα !) με επικεφαλής τις ΗΠΑ, συμφώνησαν σε πολύ ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής του και ειδικότερα στο ότι η υπόχρεος χώρα, θα εξοφλούσε τα δάνεια όχι από τα αποθεματικά αλλά από τα τρέχοντα πλεονάσματά της.
Από το 1956 και μετά έχουν υπογραφεί περισσότερες από 400 διεθνείς συμφωνίες αναδιάρθρωσης χρεών για 85 χώρες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν εμπεριέχουν τόσο ευνοϊκούς όρους όσο αυτοί της Γερμανίας. Όπως έχει γίνει σε πολλές περιπτώσεις χωρών διεθνώς που κήρυξαν επανειλημμένα στάση πληρωμών.
Από το 1824 έως το 2009 είχαμε τουλάχιστον 286 επίσημες χρεοκοπίες από 110 κράτη. Δηλαδή κατά μέσο όρο κάθε κράτος έχει χρεοκοπήσει επίσημα τουλάχιστον δυο φορές. Στην δεκαετία του 1980 συνέβησαν πάνω από 70 επίσημες πτωχεύσεις, από τις οποίες 34 στην Αφρική, 29 στην Λατινική Αμερική και οι υπόλοιπες στην Ασία.
Το 1998 η Ρωσία δήλωσε αδυναμία πληρωμής του εξωτερικού χρέους και των χρεωλυσίων της και το ίδιο έκαναν, μεταξύ άλλων, η Ουκρανία, το Πακιστάν, το Εκουαδόρ, η Ουρουγουάη, Αργεντινή, το Μεξικό, η Νότια Κορέα, η Ισλανδία. Τον Οκτώβριο του 2013, μια πρωτοφανής κρίση χρεοκοπίας έπληξε την κεντρική κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία αποσοβήθηκε με παρέμβαση της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ. Στις 18 Ιουλίου του 2013, η πόλη του Ντιτρόιτ των ΗΠΑ, κήρυξε πτώχευση για χρέη ύψους 14 δις ευρώ, η οποία έγινε αποδεκτή από τις δικαστικές αρχές στις 3/12/2013.
Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει επισήμως τα έτη 1827, 1834, 1893, 1932, και με μια ειδική μορφή ανεπίσημης χρεοκοπίας το 2010, με την ένταξη στο Δ.Ν.Τ. και το 2012 με το PSI. Το 1950 το εξωτερικό χρέος της χώρας ανερχόταν σε 500 εκ. δολάρια, ποσό εξαιρετικά μεγάλο για εκείνη την περίοδο και η χρεοκοπία αποφεύχθηκε ύστερα από βοήθεια του σχεδίου Μάρσαλ ύψους 2 δις δολαρίων, ενός αστρονομικού ποσού για την τότε εποχή.
Γενικότερα, η χρεοκοπία, ή στάση πληρωμών δεν μπορεί να δαιμονοποιείται, αφού αποτελεί συνηθισμένη διεθνή πρακτική για κράτη και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Στην περίπτωσή μας, αν οι «σύμμαχοι» στείλουν κανονιοφόρους για να μας βομβαρδίσουν, τότε μπαίνουν ζητήματα αναζήτησης διεθνών ερεισμάτων προς διάφορες γεωπολιτικές κατευθύνσεις.
Γεγονός είναι ότι, οι δανειστές μας ενδιαφέρονται να εισπράξουν, αν μη τι άλλο, μέρος των δανείων τους. Και αυτό θα το πετύχουν μόνο αν δώσουν την δυνατότητα στην ελληνική οικονομία να συνέλθει από το κώμα της ύφεσης στο οποίο βρίσκεται σήμερα και από το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει υπό τις αδιέξοδες συνθήκες του Μνημονίου. Που εκτός από εξοντωτικές για τον ελληνικό λαό είναι και αυτοκαταστροφικές, αφού έχουν διαλύσει την εγχώρια παραγωγική δυναμική, με προοπτική να χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο η τραγική σημερινή μας κατάσταση. Με ασπιρίνες δεν πρόκειται να θεραπευτεί η βαρέως ασθενούσα ελληνική οικονομία. 
Μετά το 2008 και την έλευση της κρίσης, έχουμε αποκοπεί από τις αγορές και έχουμε ουσιαστικά πτωχεύσει δύο φορές. Την πρώτη στις 23 Απριλίου του 2010 με την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ και την δεύτερη στις 21 Ιουλίου 2012 με το περίφημο κούρεμα του PSI
[1]
. Το οποίο σε μεγάλο μέρος του, έγινε με απομείωση ελληνικών ομολόγων, ιδιωτών Ελλήνων ομολογιούχων, ασφαλιστικών ταμείων, Πανεπιστημίων κλπ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ενεργοποιηθούν τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS)
[2]
, από τα οποία εισέπραξαν τεράστια ποσά οι διεθνείς κερδοσκόποι που τζιράρουν πάνω στο κουφάρι της ελληνικής οικονομίας.
Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε σε κατάσταση μόνιμης πτώχευσης αλλά απλώς δεν το λέμε. Έχει επέλθει ο θάνατος, αλλά δεν έχει επιδοθεί το σχετικό αγγελτήριο. Πόσο πιο κάτω δηλ. μπορούν να μας αξιολογήσουν από την κατηγορία «σκουπίδια», οι περίφημοι οίκοι αξιολόγησης του καζινο-καπιταλισμού που έχουν αφεθεί ασύδοτοι να διαφεντεύουν τις διεθνείς αγορές και ειδικότερα εκείνες των μικρότερων και πιο αδύναμων χωρών; Κάτι που θυμίζει «την ελευθερία μιας αλεπούς σε ένα ελεύθερο κοτέτσι»!
Όσο για τις αγορές, μας έχουν από καιρό εγκαταλείψει και ουδείς μας δανείζει ενώ οι ιδιώτες εισαγωγείς υποχρεώνονται να πληρώνουν με μετρητά. Με τις επαίσχυντες ρυθμίσεις του Μνημονίου, δεν επιτρέπεται στο ελληνικό κράτος να αναζητήσει δημόσιο δανεισμό από αλλού. Η «Αλβανοποίηση» της χώρας έχει ήδη επέλθει με το καταστροφικό Μνημόνιο.
Και έπονται χειρότερες μέρες αν συνεχίσουμε Μνημονιακά, υφεσϊακά, υποτελικά και γερμανικά. Όταν μια συνταγή δεν πετυχαίνει, όπως αυτή της Μνημονιακής υπερλιτότητας, τότε αλλάζεις πολιτική. Η εμμονή της κατρακύλας στον γκρεμό, δεν αποτελεί και την πλέον σώφρονα επιλογήΌταν μπροστά στην άβυσσο δεν βλέπεις το γεφύρι, τότε πέφτεις στο κενό.



[1]
Το PSI (Private Sector Involvement - Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα), σε αντιδιαστολή με τον όρο OSI (Official Sector Involvement - Συμμετοχή του Δημοσίου Τομέα), είναι η αναδιάρθρωση κρατικού χρέους με την συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα (ιδιωτών ομολογιούχων, τραπεζών, ασφαλιστικών και επενδυτικών ταμείων κλπ) στην διαδικασία απομείωσης του δημοσίου χρέους κυρίαρχων κρατών, με τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η αποδοχή της διαδικασίας από την πλειονότητα των φορέων και να αποτρέπεται η επιβάρυνση των κρατών-δανειστών. Ο όρος υιοθετήθηκε την δεκαετία του 1990 κατά την περίοδο αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους της ΡωσίαςΤουρκίαςΒραζιλίαςΙσημερινού και Αργεντινής, και έγινε ευρύτερα γνωστός στην Ελλάδα κατά την περίοδο της ελληνικής κρίσης χρέους (2010-2012). Παρ’ όλο το κούρεμα και μάλιστα σε βάρος ελληνικών ομολόγων κατά μεγάλο μέρος του, το χρέος της χώρας μας συνέχισε να αυξάνεται.
[2]
Tα CDS (Credit Default Swap –Ασφάλιστρα Κινδύνου),   είναι επενδυτικά παράγωγα που μπορεί να χρησιμοποιηθούν είτε για κερδοσκοπία είτε για προστασία έναντι κινδύνου αθέτησης (default risk) πληρωμών των οφειλών ενός δανειζόμενου. Ο αγοραστής ενός CDS καταβάλλει το τίμημα σε χρόνο «T». Αν αυτό συμβεί, ο αγοραστής των CDS εισπράττει από τον πωλητή αποζημίωση. Τα CDS είναι μια τελευταία σχετικά πρακτική των διεθνών αγορών που καθιερώθηκε κυρίως από τις αρχές του 1990 για την προστασία  από τον πιστωτικό κίνδυνο, επιτρέποντας στους αγοραστές  να κερδοσκοπούν σε εκδόσεις αφερέγγυων χρεών.
- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/edo-kai-200-hronia-ehoyn-ginei-pano-apo-650-hreokopies-staseis-pliromon-kai#sthash.gVbWZwcT.dpuf

Ο αρχιτέκτονας του «δόγματος του σοκ» λέει: Ελλάδα μην πληρώνεις

 29 Ιουν. 2015

O  Τζέφρι Σακς χτυπά για δεύτερη φορά μέσα σε μια εβδομάδα με σκληρές αλήθειες που αποκαλύπτουν την υποκρισία των πιστωτών. Ο διάσημος αμερικανός οικονομολόγος, από τους αρχιτέκτονες του «δόγματος του σοκ» και της θεραπείας της βίαιης προσαρμογής, σε μια θεαματική μεταστροφή, βομβαρδίζει με ένα δριμύτατο κατηγορώ την Ευρώπη και του ΔΝΤ καταγγέλλοντας τους πιστωτές για τη «λάθος συνταγή» στην ελληνική κρίση και καλεί την Ελλάδα να αντισταθεί.
Μετά το σκληρό άρθρο του της περασμένης εβδομάδας στην ιστοσελίδα του Wolrd Economic Forum, με τίτλο «Γιατί η Ευρώπη δεν μπορεί να αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει», ο Τζέφρι Σακς, νυν διευθυντής του Earth Institute του Πανεπιστημίου Κολούμπια επανέρχεται σήμερα κατακεραυνώνοντας με έναν βομβαρδισμό από tweets τις τελευταίες αποφάσεις του Eurogroup και των πιστωτών και καταλογίζοντας την βαρύτερη ευθύνη, για την Ελλάδα και την Ευρώπη, τον γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
«Στην Πολωνία προσφέρθηκε ανακούφιση από το χρέος για να κάνει μια νέα αρχή. Ο πρόεδρος της ΕΕ Ντόναλντ Τουσκ θα έπρεπε να υπενθυμίσει στους ευρωπαίους ηγέτες αυτό το βασικό γεγονός».
«Η Ελλάδα πρέπει απλώς να πει όχι στις απαράδεκτες απαιτήσεις των πιστωτών. Σταματήστε να πληρώνετε. Κρατήστε το ευρώ αλλά χωρίς το βάρος της εξυπηρέτησης του χρέους».
«Βρίσκω ενδιαφέρον το γεγονός ότι πολύ άνθρωποι συμπεραίνουν τυφλά ότι οι Ευρωπαίοι πιστωτές είναι εκείνοι που έχουν το δίκιο απέναντι στην Ελλάδα. Η οικονομία ιστορία έχει άλλη άποψη».
«Οι Ευρωπαίοι συμπεριφέρονται στην Ελλάδα σαν πραγματικοί τραπεζίτες. Πλήρωσε ή σε κλείνουμε. Κοντόφθαλμο  φαρισαϊκό, αυτοκαταστροφικό.».

ΠΗΓΗ Tags 

Αυτά είναι τα επαχθή μέτρα που μας ζητούσαν οι δανειστές

Δημοψήφισμα - Μέγαρο Μαξίμου: 

Δημοψήφισμα - Μέγαρο Μαξίμου: Αυτά είναι τα επαχθή μέτρα που μας ζητούσαν οι δανειστές
Το πλήρες - επαχθές - κείμενο των προτάσεων των Θεσμών προς την ελληνική κυβέρνηση έδωσαν στη δημοσιότητα κυβερνητικές πηγές, σημειώνοντας ότι το κείμενο που έδωσε νωρίτερα στη δημοσιότητα η Επιτροπή «βάζει τέλος στην παραφιλολογία, όπως βάζει τέλος και στα επιχειρήματα των οπαδών του "NAI ΣΕ ΟΛΑ", οι οποίοι ισχυρίζονταν, μέχρι τώρα, ότι δεν υπάρχει κείμενο Θεσμών».
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, και στα δύο κείμενα, το σημερινό και αυτό της 25ης Ιουνίου, που εδόθη ως τελεσίγραφο, οι Θεσμού ζητούν, μεταξύ άλλων:
- Να επιβληθεί 23% ΦΠΑ στην εστίαση
- Να καταργηθεί η έκπτωση ΦΠΑ στα νησιά
- Να επιβληθεί προκαταβολή φόρου 100% στις εταιρίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες
- Να καταργηθούν οι εκπτώσεις φόρου για τους αγρότες (πετρέλαιο, φόρος εισοδήματος)
- Να περικοπούν κατά 900 εκατ. ευρώ (0,5% του ΑΕΠ) οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια (επιδόματα κλπ)
- Να περιοριστούν άμεσα οι πρόωρες συντάξεις
- Να καταργηθεί σταδιακά το ΕΚΑΣ
- Να εφαρμοστεί πλήρως ο μνημονιακός νόμος 3863/2010 για το ασφαλιστικό
- Να εφαρμοστεί η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και η χρηματοδότηση των επικουρικών ταμείων να γίνεται μόνο από ίδιους πόρους
- Να καταργηθούν όλες οι εισφορές υπέρ τρίτων που χρηματοδοτούν τα ασφαλιστικά ταμεία, που συνεπάγεται μείωση των εσόδων τους κατά πάνω από 700 εκατ. ευρώ
- Να αυξηθούν οι κρατήσεις για υγειονομική περίθαλψη στις συντάξεις από το 4% στο 6%
- Να παγώσουν οι συντάξεις ως το 2021
- Να νομοθετηθούν οι ομαδικές απολύσεις και να μην υπάρξει η επαναθέσπιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αν δεν το επιτρέψουν οι θεσμοί
- Να μειωθεί το ακατάσχετο των 1.500 ευρώ στις καταθέσεις.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δημοψήφισμα 2015 - Τσίπρας: Εκβιάζουν το λαό – Δεν θα τους περάσει

Δημοψήφισμα 2015 - Τσίπρας: Εκβιάζουν το λαό – Δεν θα τους περάσει

- Να αυξηθεί το επιτόκιο που ισχύει για τη ρύθμιση οφειλών .
- Να μειωθούν οι μισθοί στο Δημόσιο.
- Να εφαρμοστούν πλήρως οι εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ (γάλα, ψωμί, αρτοποιεία, Κυριακές κλπ).
- Να υπάρξουν συντριπτικά πλήγματα στο ελληνικό φάρμακο.
- Να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ.
- Να πωληθούν οι μετοχές του ΟΤΕ που κατέχει το Δημόσιο.
- Να μην επιβληθεί η έκτακτη εισφορά 12 % στα κέρδη άνω των 500.000 για τη χρήση του 2014.
- Να μην επανέρθουν οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές στα επίπεδα του 2014.
Οι κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι «όλα τα παραπάνω αποτελούν μια δέσμη προτάσεων φιλοσοφίας Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι οποίες παραδόθηκαν ως τελεσίγραφο στην Ελλάδα, όπως προκύπτει και από τη σχετική απόφαση του Eurogroup».
Η κυβέρνηση επαναλαμβάνει ότι «η μόνο διαφορά αφορά τον ΦΠΑ στα ξενοδοχεία, που στο σημερινό κείμενο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Κομισιόν, ο συντελεστής βρίσκεται στο 13%, από 23% που ζητούσαν την 25η Ιουνίου».


Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/601233/dimopsifisma-megaro-maximoy-ayta-einai-ta-epaxthi-metra-poy-mas-zitoysan-oi-daneistes#ixzz3eOde5zG6

ΤΣΙΠΡΑΣ-ΗΠΑ ΠΡΟΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ!

Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΥΠΟΙΚ ΤΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΣΕ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΕΛΕΓΧΟ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ - ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

28/06/2015
Ο υπουργός Οικονομικών Τ.Λιου, όπως αναφέρουν ασφαλέστατες πηγές  της κυβέρνησης στο defencenet.gr, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην απόφαση του πρωθυπουργού να αποδεχθεί το αίτημα του Γ.Σουρνάρα για κλείσιμο των τραπεζών και έλεγχο κεφαλαίων, ενώ φέρεται να ήταν ο μοναδικός υπουργός Οικονομικών που γνώριιζε ότι θα προκηρυσσόταν δημοψήφισμα.
 
Και προς τούτο είχε συνεχή επικοινωνία με τον Α.Τσίπρα, οι οποίες συνεχίστηκαν Παρασκευή, Σάββατο και σήμερα. Στο πλαίσιο αυτό και πριν προκηρυχθεί το δημοψήφισμα μίλησε για "Λύση με κούρεμα" του ελληνικού χρέους" την Παρασκευή το απόγευμα (ώρα Ελλάδος).
 
Στην σημερινή του παρέμβαση προς την γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κ.Λαγκάρντ, τον Γερμανο υπουργό Οικονομικών Β.Σόιμπλε και τον Γάλλο υπουργό Οικονμικών Μ.Σαπέν, ήταν ξεκάθαρος: Αν δεν υπάρξει "κούρεμα" και λύση θα γκρεμιστεί η Ελλάδα, όπως τόνισε χαρακτηριστικά, και τα κομμάτια της θα πέσουν επάνω στην υπόλοιπη ευρωζώνη συμπαρασύροντας την ευρωζώνη, αλλά και την παγκόσμια οικονομία.
 
Πηγές του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών ανέφεραν μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος ότι "Ανώτεροι αξιωματούχοι του Υπουργείου ήταν σε τακτική επικοινωνία με υψηλόβαθμους Έλληνες αξιωματούχους στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ενώ ο Τζακ Λιου και ανώτεροι αξιωματούχοι του υπουργείου Οικονομικών ήταν σε τακτική επικοινωνία με υψηλόβαθμους Έλληνες αξιωματούχους κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων".
Οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι "Ο κ. Λιού συνομίλησε με τον Πρωθυπουργό  Τσίπρα πολλές φορές κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο εβδομάδων. Το Υπουργείο Οικονομικών ζήτησε από την Ελλάδα να συνεργαστεί στενά με τους διεθνείς εταίρους της σχετικά με τον προγραμματισμό μιας τραπεζικής αργίας και ελέγχων κεφαλαίων, όπως απαιτείται. Ξεχωριστά, αξιωματούχοι του Υπουργείου Οικονομικών έχουν επίσης έρθει σε επαφή κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου με αξιωματούχους των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων".
Ο Τζακ Λιού υπογράμμισε την ανάγκη η Ελλάδα να υιοθετήσει δύσκολα μέτρα ώστε να επιτευχθεί μια ρεαλιστική συμβιβαστική λύση με τους πιστωτές της. Σημείωσε, επίσης, τη σημασία της λήψης των αναγκαίων μέτρων για τη διατήρηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στην πορεία προς το δημοψήφισμα.
Κατόπιν της επικοινωνίας, ο Γάλλος πρόεδρος Φ.Ολάντ και η Γερμανίδα καγκελάριος Α.Μέρκελ συγκάλεσαν σε έκτακτες συνεδριάσεις τις Ολομέλειες των Κοινοβουλίων τους
Την Τετάρτη θα έχουμε νέα Σύνοδο Κορυφής με την συμμετοχή του Α.Τσίπρα, όπου θα συζητηθεί το αίτημα Τσίπρα στους θεσμους και στους ηγετες των χωρών της ευρωζώνης για παράταση του προγρώμματος, ανοίγοντας πάλι την πόρτα διαλογου-διαπραγματεύσεων
 
Θα έχει προηγηθεί ένα τριήμρο χάρος στα παγκόσμια χρηματιστήρια και η μη πληρωμή του ΔΝΤ την Τρίτη, αλλά και η κατάσταση στην Ελλάδα δεν θα είναι καλύτερη: Ο έλεγχος στην κίνηση των τραπεζικών κεφαλαίων έχει προκαλέσει τεράστια αναστάτωση στην χώρα και αποτελεί πλήγμα για τον πρωθυπουργό Α.Τσίπρα που βλέπει τους εχθρούς τιου να δικαιώνονται.
 
Ολη αυτή η κινητικότητα πιθανότατα θα οδηγήσει σε συμφωνία για πακέτο μέτρων αλλά  και σαφή δέσμευση για "κούρεμα" του χρέους.
 
Αν συμβεί αυτό, τότε είτε δεν θα γίνει το δημοψήφισμα και θα αρθούν οι περορισμοί στον έλεγχο των κεφαλαίων, αφού θα υπάρξει αλλαγή της απόφασης της ΕΚΤ.
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Γιατί Θέλω να Γαμήσω τον Σταύρο Θεοδωράκη


 του Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου

Σημειώσεις για μια ψυχανάλυση που δεν έγινε

Η  είδηση της ψυχανάλυσης του Σταύρου Θεοδωράκη, μου θύμισε τον πάλαι ποτέ συναγωνιστή του, Νίκο Δήμου, όταν σε κείμενο του για τον «Κύκλο των Χαμένων Ποιητών» έγραφε: «Όχι! Εμείς θέλουμε τον δάσκαλο να πηδάει στα τραπέζια και τον πολιτικό ν' αστράφτει στα μπαλκόνια! Θέλουμε φιγούρα, χειρονομία, μπαλαφάρα! Θέλουμε ρητορική, μεγαλοπρέπεια και φανφάρα!». Δεν μπορώ να πω ότι γοητεύτηκα ιδιαίτερα ποτέ από τα γραπτά του Νίκου Δήμου, αλλά θα του αναγνωρίσω την ευστοχία της παραπάνω παρατήρησης, όπως επίσης και ότι –από το branding της ματωμένης Κύπρου και του «Δεν Ξεχνώ», μέχρι την αρθρογραφία του στη Lifo και το Protagon- υπήρξε καταλυτικός για την ιδεολογική διαμόρφωση της νέας μικροαστικής τάξης, χωρίς την οποία το Ποτάμι δεν θα είχε υπάρξει ποτέ.
Θα είχε ενδιαφέρον να ρωτήσουμε τον Νίκο Δήμου τι άποψη έχει, τώρα που «η ρητορική, η μεγαλοπρέπεια και η φανφάρα» έγιναν χαρακτηριστικά του κόμματος του οποίου υπήρξε συνιδρυτής. Φευ• ο Νίκος Δήμου αποχώρησε πολύ νωρίτερα από τη διοργάνωση αυτής της εξτραβαγκάνζας, όταν το Ποτάμι αρνήθηκε να συγκρουστεί με την εκκλησία και την ορθόδοξη πίστη. Όπως φαίνεται, η αποχώρηση αυτή οδήγησε τον Θεοδωράκη προς το ορθόδοξο τόξο και καθώς ο Παΐσιος δεν πήγε καλά στα test groups, δεν σχετίζεται ιδιαιτέρως με τον νεοφιλελευθερισμό και είναι και νεκρός σαν τον Μπέλα Λουγκόζι και τον Φρανκ Σινάτρα, ο «φιλοφιλόσοφος» -όπως προτιμάει ν' αποκαλείται- Στέλιος Ράμφος υπήρξε ιδανική επιλογή.
Όπως αποδείχθηκε, βέβαια, ο Στέλιος Ράμφος έχει μία αρκετά χαλαρή σχέση με την επιστήμη της ψυχανάλυσης. Δεν ακούσαμε για κανέναν φόβο ευνουχισμού, δεν μάθαμε τίποτα για την παιδική ηλικία του Θεοδωράκη και σε καμία περίπτωση το Αυτό του δεν έγινε Εγώ. Αντίθετα, μάλιστα, τα Αυτά και των δύο ήταν αρκετά ανεξέλεγκτα για δυόμιση ώρες, καθώς επαναλάμβαναν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους πόσο «καινούργιες» είναι οι ιδέες που κληρονόμησαν από τον νεοφιλελευθερισμό των 70s. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν μία συνηθισμένη προπαγανδιστική εκδήλωση ενός κόμματος, αλλά το Ποτάμι ως φορέας του «καινούργιου» δεν τα κάνει αυτά.
Σε μία εποχή τόσης θετικής ενέργειας, όμως, ας μην επιδοθούμε στον αρνητισμό. Όντως, το φωτορεπορτάζ μας δείχνει ότι πολύ «καινούργιο» είχε μαζευτεί στο κοινό, γοητευμένο από τη φρεσκάδα ενός δημοσιογράφου με μακρά θητεία στο μεγαλύτερο κανάλι της χώρας κι ενός διάσημου τηλε-υπερασπιστή κυβερνήσεων: βουλευτές τριών θητειών, επιχειρηματίες των κρατικών επιδοτήσεων, καλλιτέχνες στην τέταρτη δεκαετία των υψηλών κασέ, πανεπιστημιακοί με πόστα-θωρηκτά, δημοσιογράφοι των μεγαλύτερων ομίλων. Κάποιος κακόβουλος ίσως να μιλούσε για το άλλο μισό του βαθέως κράτους που δεν προσεταιρίστηκε τη Χρυσή Αυγή, αλλά το Ποτάμι – ως ιδέα και ως κίνημα, πάντα – προτιμάει τη λεπτότητα.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εκδήλωσης, «το κοινό γελάει σε κάθε ατάκα του Σταύρου», πράγμα διόλου παράδοξο: το κοινό του Ποταμιού, παβλοφικά εκπαιδευμένο στην πρωσοπολατρεία, πάντα ανταποκρίνεται στις σκανταλιές του αρχηγού. Ωστόσο, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και δεν πρέπει να αποδίδονται όλα στις επικοινωνιακές τακτικές του κόμματος. Ο Θεοδωράκης είναι ο ίδιος ένας χαρισματικός ηγέτης, ευπαρουσίαστος, ενθουσιώδης (με ενθουσιασμό που εκτείνεται από τις ιδιωτικοποιήσεις μέχρι το γιουβέτσι), δανδής, αλλά και δρομίσιος. Αυτή η διττή υπόστασή του, η ευκολία με την οποία ελίσσεται σε αλώνια και σαλόνια, είναι που διαμόρφωσε την τηλεοπτική του ταυτότητα: μιλώντας με κρατούμενο φυλακής θα τον ρωτήσει «πώς είναι η ζωή στη φυλάκα;», χωρίς να χρησιμοποιήσει την μπουρζούα εσάνς της «φυλακής» ή της «σοφρωνιστικής μονάδας» που θα ξένιζαν τον συνομιλητή του, αλλά και χωρίς να παραδοθεί στον εκμαυλισμό μέσα από λέξεις όπως «μπουζού» και «ψειρρού».
Είναι ένας πολιτικός με πολιτικές που δεν εκφράζονται ποτέ, εκτός από τις στιγμές που του ξεφεύγουν κατά λάθος. Η πλατιά λαϊκή βάση του Ποταμιού, αποτελούμενη από hipsters, μαρκετίστες, μάνατζερ, γραφίστες, entrepreneurs, επίδοξα στελέχη του χρηματοπιστωτικού τομέα, μαγαζάτορες εξευγενισμένων περιοχών, διαφημιστές και άλλα επαγγέλματα του νέου μικροαστισμού, προσέρχεται κατά συρροή σ' αυτή τη Μέκκα του μετα-ιδεολογικού κόσμου. Δεν δέχονται τις διακρίσεις Αριστερά-Δεξιά, αλλά η Αριστερά έχει καταστρέψει τη χώρα. Δεν τους ενδιαφέρουν η Πολιτική και η Ιστορία, αλλά έχουν θετικότατη άποψη για τις ιδιωτικοποιήσεις και τη Θάτσερ, ενώ η κυβέρνηση πρέπει να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις και η κατοχή και ο εμφύλιος να αποκτήσουν νέα αφήγηση. Αποστρέφονται τον λαϊκισμό και την κοινοτοπία των πολιτικών ομιλιών, εκτός αν φορέσουν τον μανδύα της «ψυχαναλυτικής συνεδρίας» με τον Ράμφο σε σκηνοθεσία Γκορίτσα.
Στο πρόσωπο του Σταύρου Θεοδωράκη παίρνουν σχήμα τα συμφέροντα και οι πεποιθήσεις τους, χωρίς να χρειάζεται να τσαλακώσουν το ίματζ τους με μια στιβαρή πολιτικοποίηση. Δοξάζοντας τον Σταύρο Θεοδωρακή, μετατρέπονται σε ινκόγκνιτο πολίτες, συγκροτούνται ως διαμορφωτές του καθεστώτος και όχι ως απλοί ωφελούμενοί του. Η συμβολική του εξουσία πάνω τους είναι πανίσχυρη και έτσι μπορεί να εξηγηθεί η ασυγκράτητη ηδονή που νιώθουν γι' αυτόν, αυτή που τους κάνει να παραμιλούν κάθε φορά που τον πιάνουν στο στόμα τους. Χωρίς τον Θεοδωράκη, κινδυνεύουν να υποβιβαστούν ξανά στις επαγγελματικές τους ταυτότητες, να μην μπορούν να μεταμφιέσουν την ιδεολογία που βαυκαλίζονται πως δεν έχουν σε «αγάπη για τη χώρα».
Όπως λέει, όμως, η διάσημη σαρκαστική ρήση του –πραγματικού– ψυχαναλυτή Ζακ Λακάν, «αγάπη είναι να δίνεις κάτι που δεν έχεις, σε κάποιον που δεν το θέλει» και το Ποτάμι, πράγματι δεν έχει τίποτα να δώσει. Οι «ιδέες» που συλλέγουν τόσο καιρό μετά κόπων και βασάνων, αφορούν στο μεγαλύτερο μέρος δυνητικές πρωτοβουλίες του ιδιωτικού τομέα. Οι λιγοστές πολιτικές απόψεις που εκφέρουν αποσπασματικά εκπροσωπούνται ήδη με αρκετή βία από το μπλοκ της Δεξιάς. Η κουλτούρα τους υπάρχει διάχυτη στην πολυάριθμη νέα μικροαστική ταξή που ζει τη χρυσή της εποχή στην Αθήνα και αδυνατεί να συγκροτηθεί σε κάτι συνεκτικό. Η μόνη τους συνεισφορά εν τέλει, είναι οι σαλτιμπαγκισμοί σαν την ψυχαναλυτική συνεδρία, οι «πλάτες» στη Δεξιά και το ξέπλυμα στελεχών, τωρινών κι επίδοξων.
Η ηδονή που προκαλείται στους θεατές όταν ο Ράμφος στέκεται στο φως του προβολέα και φωνάζει «Σταύρο, έλα στο φως» είναι απαράμιλλη. Η αερολογία που γίνεται φιλοσοφία, η προπαγάνδα που μαλακώνει στο θέαμα, η κομματική συγκέντρωση που βαφτίζεται ψυχανάλυση, η δεξιά που ντύνεται πρόοδος, ο μικροαστισμός που θεωρεί τον εαυτό του ζώσα παραγωγική δύναμη, η ηρωοποίηση θεσμικών και ξοφλημένων, όλα χτυπάνε τα κατάλληλα κουμπιά στους ποταμιώτες, κάνοντάς τους να νιώθουν κυρίαρχοι στην ελληνική πραγματικότητα που σε στιγμή κρίσης έχει κλονίσει την παραδοσιακή εξουσία. Θα μπορούσε να είναι BDSM χωρίς την ευγένεια του σπορ, είναι όμως παλιά, καλή μικροαστική πορνογραφία• το ίδιο βαρετή και άχαρη με τις υπόλοιπες δραστηριότητες της εν λόγω κοινωνικής τάξης.
ΠΗΓΗ 
* Για τη φιλολογική αναφορά, βλ. J. G. Ballard, Γιατί Θέλω να Γαμήσω τον Ρόναλντ Ρίγκαν