Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΒΛΗΘΕΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΔΗΜΑΡ

ΚΑΙ ΟΔΕΥΕΙ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΠΑΣΟΚΟΠΟΙΗΣΗ

ΤΡΙΤΗ 15/9/15 

ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ ΤΩΡΑ ΜΟΛΥΒΙΑΤΗΣ ΚΑΙ ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΟΗΕ ΕΠΙ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

«Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου έχει μεταβληθεί σε μια μεγάλη ΔΗΜΑΡ και οδεύει ταχύτατα σε πλήρη ΠΑΣΟΚοποίηση και μάλιστα σε ΠΑΣΟΚ της παρακμής». Αυτό τόνισε μιλώντας τη Δευτέρα (14/9) στη Χαλκίδα σε στελέχη του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας και εκπροσώπους εργατικών σωματείων του νομού ο επικεφαλής της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ Παναγιώτης Λαφαζάνης.

Ο Π. Λαφαζάνης κάλεσε τους πολίτες με την ψήφο τους να ακυρώσουν τα μνημόνια, έτσι ώστε να μην υλοποιηθούν τα σκληρά μέτρα του τρίτου μνημονίου. «Ο ελληνικός λαός δεν θα ψηφίσει για να κόψει συντάξεις. Δεν θα πάει στην κάλπη για να αυξήσει τη φορολεηλασία. Δεν θα πάει στην κάλπη για να ξεπουλήσει την Ελλάδα, για να επιβραβεύσει την υποτέλεια, για να υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας». 

Ο Π. Λαφαζάνης τόνισε ότι «Αν ο Τσίπρας παραδόθηκε και συνθηκολόγησε, ο λαός δεν πρόκειται να τον ακολουθήσει, όπως δεν ακολούθησε τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, στο δρόμο της παράδοσης, της ταπείνωσης, της συνθηκολόγησης, της αναξιοπρέπειας και της υποδούλωσης. Αντίθετα η αντίσταση σήμερα, μπροστά στην κάλπη, είναι η μόνη πατριωτική και δημοκρατική επιλογή».

Επιπλέον, ο Παν. Λαφαζάνης υπογράμμισε ότι ο λαός θα αντισταθεί στον οδοστρωτήρα των μνημονίων και δεν θα βάλει θηλιά μόνος του στο λαιμό του. «Τη Δευτέρα με την ψήφο σε μνημονιακές και νεομνημονιακές δυνάμεις δεν πρέπει ο ελληνικός λαός να κάνει να γελάνε η Μέρκελκαι ο Σόιμπλε αλλά να γελάσει η ελπίδα για τον τόπο». Τη Δευτέρα με την ψήφο του ο ελληνικός λαός πρέπει να πει ένα βροντερό «ΟΧΙ» στα μνημόνια ενισχύοντας τη Λαϊκή Ενότητα για να γελάει αυτός. Ο Π. Λαφαζάνης τόνισε χαρακτηριστικά «λαός ενωμένος ποτέ απογοητευμένος και νικημένος».

Στη συνέχεια ο Παναγ. Λαφαζάνης τόνισε ότι «είναι παράδοξο και οξύμωρο οι δύο συνεταίροι της ψήφισης από κοινού του μνημονίου να εμφανίζονται τάχα ως τηλεοπτικοί μονομάχοι. Τσίπρας και Μεϊμαράκης θα είναι και κυβερνητικοί συνέταιροι στην εφαρμογή του μνημονίου και πρόσθεσε «όσοι μιλούν για παράλληλα προγράμματα με το τρίτο μνημόνιο ζουν σε παράλληλο σύμπαν και εξαπατούν το λαό».

Ο Π. Λαφαζάνης ζήτησε την παραίτηση των υπουργών Εξωτερικών Π. Μολυβιάτη και Οικονομικών Γ. Χουλιαράκη της υπηρεσιακής κυβέρνησης, για την απαράδεκτη στάση που τήρησαν, σε συνεννόηση με τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, στο ψήφισμα του ΟΗΕ που περιέχειευνοϊκούς όρους για τις υπερχρεωμένες χώρες, παίρνοντας το μέρος των διεθνών πιστωτών και τοκογλύφων, αντί του ελληνικού λαού.

ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

ΝΕΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ BRIDGING EUROPE

ΤΡΙΤΗ 15/9/15 

ΤΡΙΤΟ ΚΟΜΜΑ Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Η Iskra αναδημοσιεύει ευρήματα από τη δημοσκόπηση της δεξαμενής σκέψης Bridging Europe που διενεργήθηκε το διάστημα 9-11 Σεπτεμβρίου. Τα ευρήματα παρατίθενται χωρίς κρίσεις και σχόλια για την την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητά τους. Αρκούμαστε στην επισήμανση ότι το εν λόγω think tank ήταν το μόνο το οποίο προσέγγισε το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου.

Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ "BRIDGING EUROPE"

Στην εκτίμηση της πρόθεσης ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 27,4%, με τη Ν.Δ. να ακολουθεί με 20,5%. Στην τρίτη θέση είναι η Λαϊκή Ενότητα με 6,5%, η Χρυσή Αυγή και αυτή με 6,5%, ακολουθούν το ΚΚΕ με 5,5%, το Ποτάμι με 4,9% και οριακά εντός Βουλής το ΠΑΣΟΚ με 3,2%.

Εκτός Βουλής, σύμφωνα με την έρευνα, μένουν οι ΑΝΕΛ, που συγκεντρώνουν 2,2% και η Ένωση Κεντρώων με 2,3%. Άλλο κόμμα δηλώνει το 4,5%. Δε γνωρίζω/δεν απαντώ είπε το 16,5%.

Άλλα ευρήματα:

προεκλογικό σπότι της Λαικής Ενότητας

 

       

Τσίπρας: Η …παρένθεση της Ιστορίας

Ο Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πίστεψαν ότι μπορεί να παίξουν με την ιστορία. Για την ακρίβεια: Πίστεψαν ότι μπορεί να ξεγελάσουν την Ιστορία και να την χλευάσουν… Η νοσηρή μικροαστική τους έπαρση, από την εκτόξευση της «γκρούπας» του 4% σε κυβέρνηση του 36%, τους τύφλωσε εντελώς: Έβγαλαν αυθάδη γλώσσα στην Ιστορία.

Δεν διέκριναν οι επαρμένοι αλαζόνες το δώρο της ιστορίας. 

Το χειρότερο: Δεν ήταν σε θέση να καταλάβουν (η μικροαστική έπαρση είναι ανεγκέφαλη) ότι η Ιστορία δεν δίνει τίποτε δωρεάν. Όταν ένα ιστορικό πλεονέκτημα δεν αξιοποιείται (το δώρο), η Ιστορία τιμωρεί! 

Το δώρο της Ιστορίας το χλεύασε ο Τσίπρας και τα αξιοθρήνητα μορμολύκεια της κυβέρνησής του. Πίστεψαν οι αδαείς ότι μπορεί να ξεγελάσουν την ιστορία με τις μικροαστικές κουτοπονηριές και ταχυδακτυλουργίες: Να μιλούν στο όνομα της Αριστεράς και να ξεπερνούν την πρακτική της Δεξιάς, ιδιαίτερα σε δωσιλογισμό και δουλική ΥΠΟΤΑΓΗ στο 4ο Ράιχ… 
Πίστεψαν οι άμοιροι ότι μπορεί να βαδίζουν στα τέσσερα μπροστά στην ιμπεριαλιστική κακουργία της ΕΕ και των μαφιόζων του χρήματος και να παριστάνουν του Αριστερούς: Οι οποίοι βαδίζουν αγέρωχοι, με το κεφάλι ψηλά και στο εκτελεστικό απόσπασμα… 

ΤΩΡΑ θα εισπράξουν τα ιστορικά λύτρα αυτής της μεγάλης ΑΠΑΤΗΣ. Η ιστορία δεν τους επιφυλάσσει καμία τύχη, ούτε οίκτο: Θα τους καταγράψει στις …μελανές παρενθέσεις της!!! 

Πολύ σύντομα, ίσως και μετά από τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, ο Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα περάσουν στις «παρενθέσεις» της Ιστορίας: ΟΧΙ ως «αριστερή παρένθεση», αλλά ως «παρένθεση» δωσίλογων ανδρεικέλων που εξαπάτησαν με το σφετερισμό της έννοιας «Αριστερά»… 
Ο Τσίπρας θα καταγραφεί στην Ιστορία, όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές, ως ένα από τα πιο μελανά της στίγματα, ως μια μικρή «παρένθεση» ενός αξιοθρήνητου πρωθυπουργού που πίστεψε ότι μπορεί να εξαπατήσει την ελληνική κοινωνία και την Ιστορία με αριστερές πλαστογραφίες… 

Και φυσικά αυτή η μνημονιακή παρένθεση, αυτή η παρένθεση ενός ανδρεικέλου με «αριστερή λεοντή», θα έχει πετύχει μέγα ιστορικό άθλο: Θα έχει ξεπλύνει, μέσα στον …εκπληκτικό χρόνο των 6-7 μηνών, τη δωσίλογη κακουργία, όλα τα κυβερνητικά ανδρείκελα των δωσίλογων Μνημονίων, θα έχει βγάλει από τους τάφους τους όλα τα πτώματα των γερμανοτσιολιάδων, θα έχει νεκραναστήσει τη Δεξιά… 

Ανεπανάληπτος …ιστορικός άθλος: Πολύ χειρότερος και από την προδοσία της Βάρκιζας… 

Τότε έγινε η προδοσία όταν βγαίναμε από την ΚΑΤΟΧΗ, τώρα τα «αριστερά» ανδρείκελα ΕΔΡΑΙΩΝΟΥΝ την ΚΑΤΟΧΗ… 

Αναμφίβολα και η σημερινή απελευθέρωση από τα νέα δεσμά της ευρώ-κατοχής θα γίνει με νέους λαϊκούς ξεσηκωμούς και επαναστατικούς αγώνες… 

Η Συμμετοχή στις εκλογές (και τις κατοχικές) είναι απαραίτητη για να συμβάλουμε στην ανάδειξη των δυνάμεων της πραγματικής και επαναστατικής Αριστεράς (παρ’ όλες τις ατέλειές της), έστω και αν δεν μπορούμε να αποτρέψουμε την ΑΠΑΤΗ των «μαθηματικών ποσοστών»: Απάτη που πετάει έξω την ΑΠΟΧΗ και φουσκώνει τις δυνάμεις της δωσίλογης ομοιομορφίας… 

Η «ιστορική παρένθεση» Τσίπρα και η νεκρανάσταση της Δεξιάς θα πρέπει να αποτελέσουν το έναυσμα για νέους μεγάλους λαϊκούς ΑΓΩΝΕΣ και αυτό θα πρέπει να αποτυπωθεί και στις εκλογές… 

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ με ΡΟΠΗ αριστερή…. 

Η ΑΠΑΘΕΙΑ βολεύει το κατοχικό καθεστώς…

ΟΙ ΣΤΗΜΕΝΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ

 ΚΑΙ Η ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΒΡΩΜΙΑ

(Δευτέρα 14/9/15 

Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΙΣΧΥΡΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ! 

Μέρα με τη μέρα και ώρα με την ώρα αποκαλύπτεται το βρώμικο σχέδιο των αυγουστιάτικων εκλογών εξπρές. Το σκοτεινό σχέδιο είναι να «πιάσουν» στον ύπνο το λαό,χωρίς ενημέρωση και εικόνα από τις επιπτώσεις του μνημονίου , τον οποίο απογοήτευσαν με την πρωτοφανή μνημονιακή κωλοτούμπα τους και απογοητευμένο να τον σπρώξουν να ψηφίσει άρον-άρον για μια νέα μνημονιακή βουλή.

Ο μείζων στόχος των βρώμικων εγχώριων και ξένων κέντρων του μνημονιακού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, στο οποίο δίπλα στο Μεϊμαράκη , φιγουράρει, διεκδικώντας τα πρωτεία, ο Αλ. Τσίπρας, είναι να νομιμοποιήσουν με τη λαϊκή ψήφο τα μνημόνια και την αιώνια μνημονιακή υποδούλωση.

Το αγκάθι για όλη αυτή την άθλια επιχείρηση είναι ένα και ονομάζεται ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.

Διότι αν η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ βγει ισχυρή στη Βουλή και ιδιαίτερα τρίτη δύναμη όλο το σχέδιοξεπλύματος των μνημονίων και της αδιαμφισβήτητης αποικιοποίησης της χώρας θα έχει ναυαγήσει.

Δεν ενοχλεί τα κατεστημένα κέντρα το ΚΚΕ και φυσικά δεν τους ενοχλεί η Χρυσή Αυγή. Διότι το ΚΚΕ δεν ενοχλεί και κείνο τη μνημονιακή τάξη πραγμάτων. Αντίθετα, παίζει το παιχνίδι της, ρίχνοντας τη μπάλα στην εξέδρα και παραπέμποντας εύκολα και προσχηματικά τα πάντα στη μέρα της επανάστασης και στον ερχομό της «λαϊκής εξουσίας». Όσο αυτή η μέρα δεν έρχεται το ΚΚΕ μπορεί να κοιμάται ήσυχο και να κεραυνοβολεί αποκλειστικά όσους επιχειρούν να σπάσουν το μνημονιακό τείχος και να ανοίξουν μεταβατικούς προοδευτικούς δρόμους.

Ό,τι κάνουν Τσίπρας και Μεϊμαράκης από τα δεξιά, το κάνει, σε εκ των πραγμάτων σύμπλευση μαζί τους, το ΚΚΕ από δήθεν αριστερή σκοπιά.  Ο τέλειος καταμερισμός ρόλων !

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές όλο το σύστημα της διαπλοκής και της ξενοκρατίας επιχειρεί να θέσειστο περιθώρειο τη ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.

Οι ανεξέλεγκτες στημένες δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών προσπαθούν να εμφανίσουν στο όριο της εισόδου στη βουλή τη ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ και η Κουμουνδούρου του Τσίπρα, μαζί με τη λάσπη και τη διαβολή, σηκώνει τη θεωρία της χαμένης ψήφου, ενώ όλος ο συστημικός τύπος βυσσοδομεί και κατακλύζεται από προβοκατόρικα κείμενα κατά της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.

Επιχειρούν να ενσπείρουν τη σύγχυση και να εντείνουν την απογοήτευση και την ηττοπάθεια, τη θεωρία ότι «όλοι ίδιοι είναι» και ότι «τίποτα δεν γίνεται» με μοναδικό σκοπό να εκκαθαρίσουντο έδαφος από τις ριζοσπαστικές αριστερές αντιμνημονιακές δυνάμεις στη Βουλή.

Λογαριάζουν , όμως, χωρίς τον ξενοδόχο: τα μεγάλα αποθέματα αγωνιστικότητας, αντοχής και αξιοπρέπειας που διαθέτουν μεγάλα τμήματα του λαού μας και της νεολαίας μας.

Αγωνιστικότητα, αντοχή και αξιοπρέπεια οι οποίες έχουν επιδειχθεί σε όλες τις δύσκολες εθνικές και κοινωνικές στιγμές.

Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ δεν δίνει ένα στενά κομματικό αγώνα. Δίνει αγώνα τούτη την ώρα για την εθνική και κοινωνική μας αξιοπρέπεια, για τον πολιτισμό, για την ύπαρξη και επιβίωση της χώρας και του λαού και κυρίως για να έχει αύριο η νέα γενιά στην πατρίδα μας και όχι ξενιτεμένη στα τέσσερα σημεία του πλανήτη !

ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

 

Καλή διασκέδαση! Του Νίκου Μπογιόπουλου

14 Σεπτεμβρίου 2015

Αν δεν συμβεί κάτιτις το απρόοπτον το βράδυ θα απολαύσουμε το ντιμπέιτ μεταξύ Τσίπρα – Μειμαράκη.

 

Όπως όλα τα σικέ παιχνίδια που σέβονται τον εαυτό τους θα έχει κι αυτό «κόκκινες κάρτες», φαντεζί τσαλιμάκια χωρίς ουσία πλην όμως απαραίτητα για το αποκοίμισμα της κερκίδας και φυσικά διατεταγμένους κομματικούς κλακαδόρους που αμέσως μετά το ντιμπέιτ θα πάρουν σβάρνα τα τηλεστασίδια για να πανηγυρίσουν την «περήφανη νίκη» του αρχηγού τους.

Φυσικά στο ντιμπέιτ δεν θα αναδειχτεί τίποτα από τα φλέγοντα. Όπως, για παράδειγμα, ότι αμέσως μετά τις εκλογές και μέχρι το τέλος του χρόνου, εως τον Δεκέμβρη δηλαδή, ο καθημαγμένος ελληνικός λαός θα εξαναγκαστεί – όπως έχουν συμφωνήσει στο Μνημόνιό τους οι κύριοι Τσίπρας και Μειμαρακης – να καταβάλλει11 δισ. ευρώ επιπλέον (!) στον Μινώταυρο της εισοδηματικής και φορολογικής του λεηλασίας: Ανάμεσα σ’ αυτά περί τα 3 δισ. ευρώ για τον φόρο εισοδήματος, άνω του 1,5 δισ. ευρώ για ΕΝΦΙΑ, άλλα 3 δισ. ευρώ λόγω προκαταβολής φόρου, περισσότερα από 800 εκ. ευρώ λόγω αύξησης του ΦΠΑ, ακόμα 400 εκ. ευρώ οι συνταξιούχοι λόγω των νέων κρατήσεων στις συντάξεις τους κλπ.

 Επίσης θα δούμε ένα ντιμπέιτ όπου μάλλον δεν πρόκειται να εστιάσουν οι δυο «μονομάχοι» σε καίρια σημεία των υποχρεώσεων που έχουν αναλάβει απέναντι σε εγχώριους και ξένους νταβατζήδες, σύμφωνα με τις οποίες  – και όπως καταγράφεται στο Μνημόνιό τους – εντός του Οκτώβρη, όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, θα φέρει νέο σφαγιαστικό νόμο για το ασφαλιστικό, νέο αντιδραστικό νόμο για τα εργασιακά και καμιά εκατοστή ρυθμίσεις μεταξύ των οποίων και εκείνες που θα επιτρέπουν στην Εφορία να δρα κατά τρόπο αντίστοιχο των«λυκόμορφων φορολόγων» της τουρκοκρατίας, μπουκάροντας σε σπίτια φτωχών ανθρώπων και διενεργώντας επιτόπου κατασχέσεις μετρητών ή ακόμα και οικιακών συσκευών (εφημερίδα «Αγορά», 12/9/2015)…

Το βάρος οι δυο επίδοξοι πρωθυπουργοί θα το δώσουν αλλού:

Πρώτον, ο μεν Τσίπρας στην ανάδειξη της «αριστεροσύνης» του, με ατάκες κατά της διαπλοκής, μπόλικη αντιολιγαρχική ρητορεία και κούφια λόγια περί «κοινωνικής δικαιοσύνης» απέναντι στην οποία ο Μειμαράκης θα αντιπαραθέσει το όραμά του για «ενότητα».

    Αλλά είναι πια πανθομολογούμενο ότι η «αριστεροσύνη» του Τσίπρα έχει τόση σχέση με την Αριστερά όση σχέση είχε ποτέ το ΠΑΣΟΚ με το σοσιαλισμό και όση σχέση έχουν τα Μνημόνια με τη σωτηρία του τόπου. Για το είδος του καθεστωτικού ρεφορμισμού που υποδύεται την Αριστερά, μια έννοια που ο κ.Τσίπρας φρόντισε να κάνει τα πάντα για την λερώσει και να την δυσφημίσει όσο λίγοι, η λατρεία του συστήματος προς τον κ.Τσίπρα αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα της «ποιότητάς του».

Οσο για την «ενότητα» και τη συνεννόηση στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» που επαγγέλλεται ο κ.Μειμαράκης είναι γνωστή: Πρόκειται για τηνενότητα μεταξύ τραπεζιτών, τοκογλύφων, εργολάβων και βιομηχάνων που κάθε φορά βαφτίζουν «εθνικό» το δικό τους ιδιοτελές και ταξικό συμφέρον. Αυτό είναι το συμφέρον και αυτή είναι η ενότητα που στα προηγούμενα 40 χρόνια του δικομματισμού και στον παρόντα χρόνο του νέου διπολισμού η ΝΔ φρόντιζε και φροντίζει να εκπροσωπεί και να υπερασπίζεται.

Δεύτερον, ο Τσίπρας θα θελήσει κι απόψε να εμφανιστεί σαν ο φορέας της«ειλικρίνειας», ο δε Μειμαράκης ως ο κήρυκας της «αλήθειας».

Αλλά η μεν «ειλικρίνεια» του Τσίπρα είναι θαμμένη στον πάτο του σκουπιδοτενεκέ, καταπλακωμένη από τα προηγούμενα σκουπίδια της «ειλικρίνειάς του»: Την κατάργηση των Μνημονίων σε ένα νόμο με ένα άρθρο, την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, την επιστροφή της 13ης σύνταξης, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, τα «εγώ δεν υπογράφω Μνημόνιο» κλπ…

Η δε «αλήθεια» του κ.Μειμαράκη είναι η αλήθεια των πεπραγμένων του κόμματός του: Πάνω από 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, 4 εκατομμύρια φτωχοί, 700.000 υποσιτισμένα παιδιά, μαγκάλια, αγγλικό δίκαιο και η «δικαιοσύνη» των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου.

Εκεί, φυσικά, που αναμένεται «μεγάλη σφαγή» καθώς οι φροντιστές των δυο αρχηγών έχουν προετοιμάσει τους δυο μνημονιο-ηγέτες για «οσκαρικές» ερμηνείες είναι ποιος θα παίξει καλύτερα το ρόλο του… «διαπραγματευτή».

Ο Τσίπρας θα «πουλήσει» ξανά την γελοιότητα της «7μηνης και 17ωρης» διαπραγμάτευσής του, που κατέληξε σε Μνημόνιο διάρκειας 3 ετών και… 25.000 ωρών. Γιατί; Για να ζητήσει ψήφο ώστε … επαναδιαπραγματευτεί τον Αρμαγεδώνα που ο ιδιος μας έφερε μετά την προηγούμενη δική του διαπραγμάτευση και που, όπως δεσμεύεται σε Μέρκελ, Σόμπλε και Γιούνκερ, θα τον εφαρμόσει κατά γράμμα.

Ο κ.Μειμαράκης, από την πλευρά του, θέλει να είναι εκείνος ο διαπραγματευτής. Γιατί; Μα για να μας κάνει «επανεκκίνηση» της οικονομίας. Μόνο που η «επανεκκίνηση» της ΝΔ, του κόμματος που έχει ψηφίσει δυο Μνημόνια και μαζί με το τελευταίο θέλει να έχει εφαρμόσει τρία, μοιάζει πολύ με εκείνη την έρμη την «επανίδρυση του κράτους» που έταζε το κόμμα του κ.Μειμαράκη το 2004 και πάρα πολύ με την «επαναδιαπραγμάτευση» του Σαμαρά το 2012…

Α, ναι, μην ξεχάσουμε και το «success story» της βραδιάς που θα έχει να κάνει με την παράσταση για το ποιος είναι με το «παλιό» και ποιος είναι με το «νέο».Εδώ ας μην υπάρχουν αμφιβολίες: Οσο «το παλιό (Μνημόνιο) είναι αλλιώς»,άλλο τόσο και «το νέο (Μνημόνιο) είναι ωραίο»…

Κάπως έτσι – υποψιαζόμαστε – θα εξελιχθεί το αποψινό ντιμπέιτ μεταξύ Τσίπρα και Μειμαράκη. Επομένως προμηθευτείτε πίτσες, σουβλάκια, μπύρες, ποπ κορν, προμηθευτείτε κουράγιο και υπομονή και καλή σας (μας) διασκέδαση…

email: mpog@enikos.gr   

[www.enikos.gr]

Ο νέος δικομματισμός και οι δορυφόροι του

Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη*

            Ο δικομματισμός στην Ελλάδα καλά κρατεί από την εποχή του Χ. Τρικούπη και του Θ. Δηλιγιάννη, δηλαδή λίγο μετά το 1880. Από τότε ελάχιστες φορές έχει αμφισβητηθεί η κυριαρχία του στην πολιτική σκηνή. Μία από αυτές ήταν το 1958, όταν η Ε.Δ.Α. αναδείχτηκε δεύτερη δύναμη με ποσοστό 24,42% και εξέλεξε, αν θυμάμαι καλά, 79 βουλευτές. Στις πρόσφατες εκλογές του Ιανουαρίου υπήρχε μια δεύτερη ευκαιρία με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ να δεχτεί ένα μεγάλο πλήγμα, αν η υπό τον Αλέξη Τσίπρα κλειστή κυβερνητική ομάδα δεν αποφάσιζε αλλαγή πλεύσης. Έτσι σχηματίστηκε πια ο νέος δικομματισμός, ο οποίος έχει όλα τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων, δηλαδή πολιτικές διαφορές σε δευτερεύουσας σημασίας ζητήματα, αλληλοκαταγγελίες για το θεαθήναι, αγώνας για τη νομή της εξουσίας κ.α. Στα ουσιαστικά, όμως, ζητήματα, όπως π.χ. η ψήφιση και η εφαρμογή της τελευταίας συμφωνίας, υπάρχει απόλυτη ταύτιση παρά τους εκατέρωθεν λεκτικούς υπαινιγμούς, αφού και δύο υπόσχονται ότι θα μας πάνε μπροστά με όχημα το 3ο μνημόνιο. Το τελευταίο μάλιστα διάστημα μεθοδεύεται και προξενιό ανάμεσα στους δύο πόλους από εγχώριο και ευρωπαϊκό κατεστημένο.

            Δεν ξέρω ποια κατάληξη θα έχει το συνοικέσιο, αλλά είναι αλήθεια ότι και τα δύο κόμματα μιλάνε για συνεργασία. Η μεν Ν.Δ ξεκάθαρα ακόμη και με το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο τελευταίος αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο συμμαχιών με τα υπόλοιπα τμήματα του μνημονιακού τόξου, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ και βέβαια τους ΑΝΕΛ. Ποιοι θα συνεργαστούν με ποιους τελικά θα το δούμε μετά την 20η Σεπτεμβρίου και θα είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Γιατί, όμως, γίνεται τέτοια προσπάθεια από τώρα; Γιατί μπορεί να καταλήξουν σε ένα γάμο το παλιό και το νέο που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιστοίχως; Τα δύο κόμματα και οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι ξέρουν καλά ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι, γιατί θα πρέπει να ψηφιστούν πολύ σκληροί εφαρμοστικοί νόμοι οι οποίοι προβλέπονται στο μνημόνιο. Αυτούς δεν μπορεί να τους περάσει ένα μόνο κόμμα, αλλά και δε θέλει να τους χρεωθεί ένας μόνο πολιτικός αρχηγός. Αν υπάρχουν ελπίδες να εφαρμοστούν τα μέτρα , αυτό είναι πιθανόν να γίνει μόνο από ένα μεγάλο συνασπισμό των δυο μεγαλύτερων σε ποσοστά κομμάτων. Έτσι θα εκπληρωθεί και ο στόχος ευρωπαίων παραγόντων   για εκγερμανισμό της πολιτικής ζωής της χώρας, αφού θα συγκυβερνούν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ. στο πρότυπο της συγκυβέρνησης CDU και SPD. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε θα αναζητηθεί λύση από την πηγή των δορυφόρων του δικομματισμού.

            Γιατί στο νέο πολιτικό τοπίο υπάρχουν και τα μικρότερα κόμματα τα οποία όχι μόνο δεν αμφισβητούν ουσιαστικά το δικομματισμό, αλλά τον στηρίζουν και μάλιστα ανταγωνίζονται ποιος θα είναι ο επόμενος κυβερνητικός εταίρος. Έτσι βλέπουμε να διαφημίζουν την πολιτική τους προίκα για να γίνουν πιο ελκυστικά. ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ μας προειδοποιεί ότι αρκετά τους πληρώσαμε και επιχειρεί να εμφανιστεί ως ο εγγυητής του εκσυγχρονισμού της χώρας, ενώ το για μια ακόμη φορά μεταμφιεσμένο ΠΑΣΟΚ έχοντας ως συνεταίρο τμήμα της ΔΗΜΑΡ υπό τον τίτλο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ. επιχειρεί να μας πείσει ότι δεν έχει παρελθόν, ότι προήλθε από παρθενογένεση και με ατού το επώνυμο της αρχηγού εμφανίζεται ως η κρίσιμη, χρήσιμη και ευρωπαϊκή δύναμη η οποία προσφέρει λύση τετραετίας. Τέλος οι ΑΝΕΛ θυμίζουν την κυβερνητική τους θητεία και υπόσχονται στο μικρό Αλέξη ότι θα τον μάθουν να γράφει και με το δεξί. Κοινό τους χαρακτηριστικό η δέσμευση για την εφαρμογή του μνημονίου την επόμενη μέρα.

            Όπως φαίνεται το μνημονιακό- δικομματικό τόξο και οι δορυφόροι του συγκεντρώνουν ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών δυνάμεων. Θα καταφέρουν, άραγε, με τη βοήθεια των συστημικών ΜΜΕ, με την τρομοκρατία του ευρώ, τη διαστρέβλωση και τη λασπολογία να πείσουν ότι τα μνημόνια αποτελούν μονόδρομο για τη χώρα και να κλέψουν ξανά με ψεύτικες υποσχέσεις την ψήφο των πολιτών; Το σίγουρο είναι ότι αυτήν την ώρα μόνον ο λαϊκός παράγοντας, αυτή η κρίσιμη και καταλυτική δύναμη, στηριζόμενος στα μεγάλα ΟΧΙ της ιστορικής του πορείας και στο τελευταίο μεγαλειώδες του δημοψηφίσματος μπορεί να βρεθεί απέναντι τους, να ορθώσει το ανάστημα του, να δώσει δύναμη με την ψήφο του στις συνεπείς αντιμνημονιακές δυνάμεις που συγκροτούν το μέτωπο της ΛΑΕ και να χαλάσει τα σχέδια τους ανοίγοντας ένα δύσκολο, αναμφισβήτητα, δρόμο, αλλά μια διέξοδο ελπίδας για την καθημαγμένη χώρα , για την προδομένη και πολλαπλώς ταπεινωμένη ετούτη πατρίδα.

Ψηφίζετε και μετά περνάτε απο το…. ταμείο - «Φοροκαταιγίδα» 11 δισ ευρώ ως το τέλος της χρονιάς

Όποια κυβέρνηση και αν προκύψει από το το χώρο των «μνημονιακών» κομμάτων, το φορολογικό κοστούμι είναι ήδη ραμμένο…

του ΔΑΝΗ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Σύμφωνα με το μνημόνιο και τα «προαπαιτούμενα», που ψήφισε η προηγούμενη Βουλή, από την επομένη των εκλογών οι εργαζόμενοι, αλλά και τα μεσαία στρώματα θα αντιμετωπίσουν μια- στην κυριολεξία- φορολογική καταιγίδα. Και, πιστέψτε μας, δεν θα...

έχει καμιά απολύτως διαφορά αν νικητής θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ή η Νέα Δημοκρατία.

Στα 11 δισ. ο λογαριασμός! 

Με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς, ο συνολικός λογαριασμός που θα πρέπει να πληρωθεί μέχρι το τέλος του χρόνου, ξεπερνά τα 11 δισεκατομμύρια ευρώ. Μόνον έτσι μπορεί να κλείσει ο προϋπολογισμός, με το πρωτογενές πλεόνασμα του 0,25%, όπως ορίζει το μνημόνιο.

Υπολογίζεται ότι μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου θα πρέπει να έχουν εισπραχθεί 2,6 δισεκατομμύρια (πρώτη δόση φόρου εισοδήματος, αύξηση της εισφοράς των συνταξιούχων για την υγεία, κλπ), ενώ τα υπόλοιπα 7,8 δισ είναι προγραμματισμένο να εισπραχθούν μετά τις εκλογές.

Ίσως, αυτό να εξηγεί τους λόγους που επιλέχθηκε η συγκεκριμένη ημερομηνία για τη διεξαγωγή των εκλογών, αφού σε διαφορετική περίπτωση οι εκλογές θα διεξάγονταν εν μέσω της «φορολογικής καταιγίδας», γεγονός που θα ήθελε να το αποφύγει οποιοδήποτε «μνημονιακό» κόμμα.

ΑΥΞΗΣΗ ΚΡΑΤΗΣΕΩΝ ΣΕ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ:  Η πρώτη δόση του πακέτου των φορολογικών μέτρων του 3ου μνημονίου, άρχισε στα τέλη Αυγούστου, όταν πάνω από 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχοι είδαν τη σύνταξη τους να μειώνεται, μετά την αύξηση της εισφοράς υπέρ υγείας στις συντάξεις. Ο σχετικός συντελεστής αυξήθηκε σε 6%, τόσο για τις κύριες, όσο και για τις επικουρικές. Υπολογίζεται ότι το συγκεκριμένο μέτρο θα αποδώσει 422 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα αφαιρεθούν από το γλίσχρο εισόδημα των συνταξιούχων.

ΦΟΡΟΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ: Στο τέλος Αυγούστου, άρχισε και η καταβολή του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων. Από τις εκκαθαρίσεις που έγιναν μέχρι σήμερα, υπολογίζεται ότι το κράτος θα εισπράξει από το φόρο εισοδήματος περίπου 3 δισ ευρώ. Αν υλοποιηθεί ο προγραμματισμός της κυβέρνησης, ως τα τέλη Σεπτεμβρίου, θα έχει εισπραχθεί 1 δισ, ενώ ως τα τέλη Νοεμβρίου θα πρέπει να εισπραχθούν και τα υπόλοιπα 2 δισ.

ΑΥΞΗΣΗ ΦΠΑ: Ηδη άρχισαν να γίνονται αισθητές οι συνέπειες από την αύξηση του ΦΠΑ, με αυξήσεις σε σειρά προϊόντων και υπηρεσιών. Υπολογίζεται ότι από την αύξηση του ΦΠΑ, θα μπουν στα ταμεία του κράτους, ως το τέλος του χρόνου, πάνω από 800 εκατομμύρια ευρώ.

ΕΝΦΙΑ: Βεβαίως, το μεγάλο πλήγμα για τους φορολογούμενους θα είναι ο ΕΝΦΙΑ. Η πρώτη δόση θα πρέπει να πληρωθεί ως το τέλος Οκτωβρίου. Ο φετεινός ΕΝΦΙΑ θα πληρωθεί σε πέντε και όχι σε έξη (όπως πέρισυ) δόσεις και υπολογίζεται ότι θα φέρει στο κράτος έσοδα 2,65 δισ ευρώ. Οι τρεις πρώτες δόσεις (συνολικά 1,5 δισ ευρώ) θα πληρωθούν εντός του 2015 και οι υπόλοιπες δύο (1,1 δισ ευρώ) το 2016.

ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΟΥ 100%:  Περίπου 3 δισεκατομμύρια ευρώ θα πρέπει να πληρώσουν οι εταιρείες μέχρι το τέλος του 2015. Απ΄ αυτά, έχουν εισπραχθεί 900 εκατομμύρια και εκκρεμούν περί τα 2 δισεκατομμύρια. Βεβαίως, η «κεραμίδα» για τα «νομικά πρόσωπα» έρχεται με το «καπέλο» 400 εκατομμυρίων ευρώ λόγω της προκαταβολής του 100% (από 80%) του φόρου της επόμενης χρονιάς!

ΑΛΛΟΙ ΟΡΟΙ ΣΤΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ 100 ΔΟΣΕΩΝ: Οι αλλαγές στη ρύθμιση των 100 δόσεων, θα υποχρεώσει τους φορολογούμενους να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Οι αυξημένοι τόκοι, θα ξεκινήσουν να υπολογίζονται από τον Οκτώβριο (μετά την κάλπη). Μόνο η διαφορά από τους πρόσθετους τόκους, εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει για φέτος τα 100 εκατομμύρια ευρώ χωρίς να υπολογίζεται η όποια επίπτωση από την μείωση του επιτρεπόμενου αριθμού δόσεων.

ΚΤΕΟ, ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ, ΤΕΛΗ: Τέλος, μετά τον Οκτώβριο θα σταλούν τα ειδοποιητήρια για τα ανασφάλιστα αυτοκίνητα ενώ από τον Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει η μαζική κινητοποίηση των οδηγών για να περάσουν τα ΚΤΕΟ. Ο συνολικός λογαριασμός από τα δύο «πακέτα» που αφορούν στους ΙΧηδες, ανέρχεται περίπου στα 200-300 εκατομμύρια ευρώ. Ενώ, το Δεκέμβριο, έρχονται τα τέλη κυκλοφορίας: Κόστος για τα νοικοκυριά περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Στο κείμενο αυτό αναφερόμαστε αυστηρά στο τι θα πρέπει να πληρώσουμε ως το τέλος αυτή της χρονιάς, δηλαδή του 2015. Γιατί από τον Ιανουάριο του 2016 έρχεται και το επόμενο κύμα της «φορολογικής καταιγίδας», με εισφορά αλληλεγγύης, με μείωση του αφορολόγητου, με αλλαγή του καθεστώτος των εξώσεων και των κατασχέσεων, με εξοντωτικά- κυριολεκτικά- μέτρα για τους αγρότες κ.ά …

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

ΖΑΝ (ΑΛΕΞΗΣ) ΚΛΟΝΤ (ΒΑΓΓΕΛΗΣ) ΓΙΟΥΝΚΕΡ

           

Του ΣΤΑΘΗ*

Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ: «Οποιος κοιτάει όμως την Ελλάδα βλέπει ότι πέρασαν οι χαμένοι μήνες. Είχαμε μια συζήτηση εδώ με τον κ. Τσίπρα, αλλά πρέπει να πω ότι αξίζει σεβασμό η αλλαγή πορείας που έκανε, γιατί χωρίς μεταρρυθμίσεις δεν έχει μέλλον η χώρα. Ετσι, ο κ. Τσίπρας απέδειξε ότι η αριστερή ιδεολογία απέτυχε σ’ αυτήν την ήπειρο, γι’ αυτό και υποχωρούν οι Podemos στην Ισπανία».

Κατόπιν τούτου λέω να πάω να πιω έναν καφέ (με κώνειο), αλλά ο Ζαν-Κλοντ (έχουμε αποκτήσει πλέον μιαν κάποια οικειότητα) με «τραβάει απ’ το μανίκι» και μου λέει: «Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να σεβαστεί τους όρους του Μνημονίου, αλλιώς η αντίδραση της Ε.Ε. θα είναι διαφορετική». Ε, τότε «τι τις χρειαζόμαστε τις εκλογές;», που λέει και ο κ. Δραγασάκης.

Δεν τις χρειαζόμαστε! Ετσι κι αλλιώς ο επόμενος Ελληνας Πρωθυπουργός θα «κυβερνά» υπό τας διαταγάς του Ευρωπαίου Υπερπρωθυπουργού - εν προκειμένω του Ολλανδού Μάαρτεν Φερβέι.

Τι να τις κάνουμε τις εκλογές; το αποτέλεσμά τους είναι προδιαγεγραμμένο. Δηλαδή, αν ο ΣΥΡΙΖΑ (ή η Ν.Δ.) δεν συγκυβερνήσει με τη Ν.Δ. (ή η Ν.Δ. με τον ΣΥΡΙΖΑ) και συγκυβερνήσουν είτε ο ένας είτε η άλλη είτε και οι δύο με το ΠΑΣΟΚ ή το Ποτάμι, δεν θα είναι η φάση Γιάννης και θα είναι Γιαννάκης;

Η ουσία είναι μία: «Η όποια κυβέρνηση θα πρέπει να εφαρμόσει το μνημόνιο» (Ζαν-Κλοντ) και κακώς η Αριστερά «δαιμονοποίησε το μνημόνιο» (Γιάννης Δραγασάκης). Πράγματι δεν χρειαζόμαστε εκλογές, αν πλέον η αστική δημοκρατία στη χώρα μας είναι το μνημόνιο. Αν δεν έχουμε Σύνταγμα κι έχουμε μνημόνιο. Κι όσοι λένε (νεόκοποι νεομνημονιακοί) ότι θα μπορέσουν να απαλύνουν τις συνέπειες απ’ την εφαρμογή του μνημονίου με άλλα ισοδύναμα μέτρα ή δομικές αλλαγές που θα αποδώσουν στο μέλλον, λένε το ίδιο ψέμα που έλεγαν και οι παλαιομνημονιακοί - ή μήπως όχι; Μήπως δεν έλεγαν ψέματα οι παλαιομνημονιακοί και τους παρεξηγήσαμε;

Μήπως έχει δίκιο ο κ. Βορίδης όταν καγχάζει με τους νεομνημονιακούς που (πριν να αυτομολήσουν στις τάξεις των παλαιομνημονιακών) χαρακτήριζαν τα ανδρείκελα των μνημονίων «γερμανοτσολιάδες» και «δωσίλογους»;

Μήπως σφάλαμε, σύντροφοι, κι έχουμε αδικήσει τον Αδώνιδα, την κυρία Βούλτεψη και τονΕΝΦΙΑ; Ευτυχώς που η ηγεσία του αυτομολήσαντος ΣΥΡΙΖΑ σχίζει τα ιμάτιά της και διακηρύσσει ότι όσο συνεργάζεται με την κυρία Μέρκελ, δεν θα συνεργασθεί ποτέ με τον κ. Μεϊμαράκη. Εξοχα!

Λένε κάποιοι σύντροφοι (κι ανάμεσά τους ορισμένοι αγαπητοί) ότι πρέπει να δώσουμε στον ΣΥΡΙΖΑμια «δεύτερη ευκαιρία». Να τη δώσουμε, βρε σύντροφοι. Με ποιες προδιαγραφές; Με τους γκαουλάιτερ στα υπουργεία; Προσδοκώντας σε τι; σε ισοδύναμα (για το 10% του κακού) που εκ προοιμίου απαγορεύει αυστηρώς και διά ροπάλου το Μνημόνιο; (διαβάστε το!)

Να δώσουμε μια «δεύτερη ευκαιρία» προσδοκώντας ότι ο κ. Τσίπρας θα διαπραγματευθεί για το χρέος καλύτερα απ’ όπως διαπραγματεύθηκε για το Μνημόνιο; Και να θέλει δεν μπορεί! Εχει ήδη δεσμευθεί από το Μνημόνιο για το είδος, τον χρόνο και το εύρος των διαπραγματεύσεων που (του) επιτρέπεται να γίνουν για το χρέος. Λέει πια ψέματα και για το χρέος ο Αλέξης, διότι το Μνημόνιο το έχει διαβάσει - διαβάστε το κι εσείς. Ονομαστική απομείωση του χρέους, ούτε για αστείο. Επιμήκυνση (όπως και επί Ν.Δ.) - κι αυτή, αφού ολοκληρωθεί το τρίτο Μνημόνιο. Με τις

αυτοκτονίες να συνεχίζονται, την ανεργία να διογκώνεται και τα απομεινάρια του εργατικού δικαίου να ξεχαρβαλώνονται! Αστειευόμαστε; Με ποιους αστειευόμαστε; με τα θύματά μας; Καγχάζουμε μαζί με τον κυρ Σαγιά και τον κυρ Μάρδα για όσα έλεγε η Αριστερά πριν ένα μέρος της να αυτομολήσει στη δεξιά και έτσι να «αποδείξει ότι η αριστερή ιδεολογία απέτυχε σ’ αυτήν την ήπειρο» (Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ).

Καμιά Αριστερά δεν απέτυχε. Απέτυχαν εκείνοι που γονάτισαν. Εκείνοι που τώρα αναθέτουν στον κ. Καμμένο τη βρόμικη δουλειά να στοχοποιήσει τον κ. Βαρουφάκη. Ανήκουστα πράγματα! -ανοίκεια για την Αριστερά! Ολων των ειδών και αποχρώσεων. Ως φαίνεται, πολλά κομματικά στελέχη της Αριστεράς έχουν μείνει επί μακρόν εκτός κοινωνίας κι εντός των κομματικών τειχών. Εχουν γίνει αυτά τα στελέχη σέχτες και ομάδες μιας αυτοαναφορικής, αυτοσυντηρούμενης και αυτοεκπληρούμενης γραφειοκρατίας, Απ’ ό,τι γίνεται πλέον φανερό, η Αριστερά επαναπαυόταν για πολύ καιρό στις δάφνες μιας ηθικής που δεν χρειαζόταν να αποδείξει ότι διαθέτει.

Τώρα, που ο λαός μάς χρειάσθηκε, ζυγιζόμαστε και πολλοί εξ ημών βγαίνουμε ελλιποβαρείς. Αν λοιπόν τώρα κάτι επείγει, αυτό είναι η αναβάπτιση της Αριστεράς στην ηθική της.

ΥΓ.1: Πριν δέκα μέρες η Γερμανία γιόρτασε την επέτειο της ενοποίησής της το 1990. Ουδείς (πλην δυο-τριών Λακεδαιμονίων) υπενθύμισε με αυτήν την ευκαιρία στη χώρα του Γκαίτε την υπόσχεσή της, ότι μετά την ενοποίησή της θα προχωρήσει στις αποζημιώσεις που οφείλει στα θύματα της χώρας του Χίτλερ.

Ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο για εκείνους που ηττώνται; όταν αρχίζουν να μηρυκάζουν τη ρητορική εκείνων που τους νικούν. Λέξη δεν έλεγε η κυβέρνηση Τσίπρα τον τελευταίο καιρό για τις Πολεμικές Αποζημιώσεις, λέξη και για τη ρύθμιση των χρεών της Γερμανίας το 1953. Γιατί;

Δεν ξέρουμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η σιωπή μας γίνεται η φωνή τους;

ΥΓ. 2: Προς τον αγαπημένο μου Χάρρυ Κλυνν, που μου έστειλε ανοιχτή επιστολή, μία και μόνη ανοιχτόκαρδη απάντηση: Κυριακή κοντή γιορτή. Οχι βεβαίως για τις εκλογές. Αλλά για το τι εστί ο καθείς. (Και τότε θα ξαναγιορτάσουμε πάλι μαζί, Χάρρυ...)

*Δημοσιεύθηκε στο www.enikos.gr την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015.

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

: EΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ, ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΙΜΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ 14-9-2015

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ, ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗ Β' ΑΘΗΝΑΣ

Αν κάτι βρίσκεται στο επίκεντρο των εκλογών της 20^ης Σεπτέμβρη ‘15, εκτός από το νέο Μνημόνιο, είναι το ζήτημα του εθνικού νομίσματοςπου για πρώτη φορά τέθηκε από κοινοβουλευτικό κόμμα στη δημόσια συζήτηση, με την πρόταση της «Λαϊκής Ενότητας», ως προϋπόθεση για την προοδευτική έξοδο της χώρας από την κρίση. Ασφαλώς η συζήτηση δεν είναι καινούργια αφού το θέμα της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη (Grexit) τα τελευταία χρόνια ήταν και παραμένει πάντα στο προσκήνιο.

ΤΟ «ΧΡΩΜΑ» ΚΑΙ Η «ΜΥΡΟΥΔΙΑ» ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

Γύρω από το ρόλο του νομίσματος υπάρχει μια μεγάλη σύγχυση που από τα κυρίαρχα media καλλιεργείται σκόπιμα. Ένας είδος «φετιχοποίησης» του νομίσματος «αυτού καθ’ αυτού» με «θετικές» (ευρώ) και «αρνητικές» (δραχμή) ιδιότητες. Ωστόσο το ουσιαστικό δεν είναι το «χρώμα» (οι απεικονίσεις στο νόμισμα), αλλά η «μυρουδιά» του, δηλαδή η νομισματική πολιτική που εκφράζει. Πριν το 2000, όταν η Ελλάδα είχε τη δραχμή ως εθνικό νόμισμα, οι επιλογές της νομισματικής πολιτικής από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αποτελούσαν συστατικό στοιχείο της γενικότερης οικονομικής πολιτικής, η οποία εξυπηρετούσε κατ’ εξοχήν τα συμφέροντα της κυρίαρχης ελίτ. Παρ’ όλα αυτά έδινε στη χώρα μεγαλύτερους βαθμούς ελευθερίας στην άσκηση εθνικής πολιτικής και αντιμετώπισης έκτακτων οικονομικών προβλημάτων, σε σχέση με το ευρώ, όπου οι επιλογές νομισματικής πολιτικής ανήκουν πλέον στην ΕΚΤ και στον κ.Ντράγκι.!

Ασφαλώς η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, δεν σημαίνει αυτόματα και φιλολαϊκή νομισματική και οικονομική πολιτική, αλλά μόνο «εν δυνάμει», εφ’ όσον ο έλεγχος τους βρεθεί στα χέρια μιας αριστερής κυβέρνησης. Αντίθετα όσο έχουμε ευρώ με δεδομένες τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της ευρωζώνης, η κατάσταση είναι δύο φορές χειρότερη, δεδομένου ότι νόμισμα «ευρώ» εξυπηρετεί κυρίως τις επιλογές του ευρωπαϊκού χρηματιστικού κεφαλαίου και ιδιαίτερα των κυρίαρχων ελίτ Βρυξελών και Βερολίνου. Κατά συνέπεια η ανάκτηση του ελέγχου της νομισματικής πολιτικής μαζί και συναλλαγματικής, δίνει πλεονεκτήματα σε κάθε ελληνική κυβέρνηση (βαθμούς ελευθερίας), πολύ περισσότερο σε μια αριστερή κυβέρνηση στην άσκηση οικονομικής πολιτικής.

Δυστυχώς αυτή τη δυνατότητα η άρχουσα τάξη της χώρας μας, για συγκεκριμένους πολιτικούς και οικονομικούς λόγους την έχει απεμπολήσει, παρ’ ότι στην πράξη αποδείχτηκε ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και στο ευρώ, ήταν και παραμένει καταστροφική για την οικονομία επιλογή. Αντίθετα η κυρίαρχη ελίτ επιμένει στην πολιτική της «πάση θυσία» παραμονής στην ευρωζώνη, αποφεύγοντας σκόπιμα να δώσει σαφή απάντηση για τους βαθύτερους λόγους (οικονομικούς και πολιτικούς) της συγκεκριμένης επιλογής. Ειδικότερα από οικονομική άποψη, η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα θα επιφέρει υποτίμηση (σε ξένο νόμισμα) υλικών και άυλων αξιών που κατέχει η κυρίαρχη ελίτ, ενώ από πολιτική άποψη, θα αποδυναμώσει τα πρόσθετα στηρίγματα που έχει η παραμονή της στην ευρωζώνη, στη διασφάλιση της πολιτικής της κυριαρχίας και της εκμετάλλευσης του ελληνικού λαού.

ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΜΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Παρ’ ότι η ένταξη στην ευρωζώνη-ευρώ ήταν τραγικό λάθος, η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα με τις σημερινές συνθήκες κρίσης και αυστηρής οικονομικής επιτήρησης από την «τερα-τρόϊκα» (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΕΜΣ), δημιουργεί εξ’ αρχής ορισμένες δυσκολίες (οικονομικές-θεσμικές). Εάν η μετάβαση γινόταν «συναινετικά» τα πράγματα θα ήταν σχετικά ευκολότερα απ’ ότι με όρους «ρήξης» (μονομερής αποδέσμευση), ιδιαίτερα στην αρχική περίοδο, λόγω των ενδογενών κερδοσκοπικών τάσεων που θα προκύψουν στην πορεία μετάβασης και της ανακατανομής εισοδημάτων που θα επέλθει από τη διακύμανση τιμών, με επιπτώσεις ακόμα και σε τμήματα της αστικής τάξης.

Ωστόσο σε κάθε περίπτωση η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα ανοίγει ελπιδοφόρους προοπτικές στην οικονομία, ενώ τα όποια προβλήματα θα είναι προσωρινά και διαχειρίσιμα με κατάλληλη φυσικά προετοιμασία. Ειδικότερα με τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα και την υπαγωγή της Τράπεζας Ελλάδος στο δημόσιο έλεγχο, εξασφαλίζεται η παροχή ρευστότητας στην οικονομία. Δηλαδή η Κεντρική Τράπεζα έχοντας το εκδοτικό προνόμιο θα λειτουργεί ως «φορέας δανεισμού τελευταίας καταφυγής» του ελληνικού δημοσίου, για την κάλυψη των αναπτυξιακών δαπανών (εφ’ όσον δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές), όπως κάνουν κατά κανόνα όλες οι χώρες που έχουν δικά τους νομίσματα (ΗΠΑ, Αγγλία, Ρωσία, Ιαπωνία, Ελβετία, κοκ). Ταυτόχρονα η Τράπεζα Ελλάδος θα λειτουργεί ως φορέας εξασφάλισης ρευστότητας στις εμπορικές τράπεζες, θέτοντας κανόνες χρηματοδότησης της οικονομίας και διευκολύνοντας την ανάληψη ιδιωτικών επενδύσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα και η αναπροσαρμογή της συναλλαγματικής ισοτιμίας, διευκολύνει την ανάκτηση μεγάλου μέρους της εγχώριας αγοράς με την υποκατάστασηεισαγόμενων (γίνονται ακριβότερα) από εγχώρια προϊόντα, την αναζωογόνηση των ΜμΕ, αύξηση του ΑΕΠ και της απασχόλησης. Διευκολύνει επίσης τις εξαγωγές (γίνονται φθηνότερες) καθώς επίσης και τον τουρισμό, με αποτέλεσμα την αύξηση εισροής συναλλάγματος και τόνωση τηςεγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής.

Επίσης η αποδέσμευση από την ευρωζώνη και η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, διευκολύνει την ανάκτηση του ελέγχου της δημοσιονομικής, της εισοδηματικής και αναπτυξιακής πολιτικής (ΠΔΕ-ΕΣΠΑ), καθώς και την κατάργηση της λιτότητας, τη δικαιότερη αναδιανομή εισοδήματος (φορολογία, κοινωνικές δαπάνες κά), την τόνωση της ζήτησης, παραγωγής και απασχόλησης. Βέβαια η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα δημιουργεί στην αρχική περίοδο, κίνδυνο εκροής κεφαλαίων και απώλεια καταθέσεων από τις τράπεζες. Ωστόσο ο κίνδυνος μαζικής εκροής έχει σχεδόν εκλείψει μετά την υιοθέτηση ελέγχων στις ροές κεφαλαίων. Με την εθνικοποίηση των τραπεζών και τη σταθεροποίηση του εθνικού νομίσματος, οι έλεγχοι θα αρθούν σταδιακά, αλλά οι έλεγχοι στιςεξαγωγές κεφαλαίων θα διατηρηθούν από ένα ύψος και πάνω θα διατηρηθεί. Από την άλλη με το δημόσιο έλεγχο στις τράπεζες οι λαϊκές καταθέσεις θα διασφαλιστούν πλήρως.

Η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα αρχικά θα γίνει σε ισοτιμία 1:1 (1 ευρώ = 1 νέα δραχμή). Στην πορεία αναπόφευκτα θα γίνει αναπροσαρμογή της ισοτιμίας (υποτίμηση γύρω στο 20%), η οποία θα οδηγήσει σε μικρή αύξηση τιμών λόγω ακριβότερων εισαγωγών που χρειάζεται να γίνουν οπωσδήποτε (καύσιμα, φάρμακα, τρόφιμα, κά). Ωστόσο επειδή το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι σχεδόν ισοσκελισμένο (μετά από επταετή ύφεση), δεν θα προκύψουν μεγάλες ανάγκες για συναλλαγματικά αποθέματα για την κάλυψη τους. Από την άλλη θα έχουμε αύξηση συναλλάγματος από εξαγωγές και τουρισμό, πράγμα που θα λειτουργήσει σταθεροποιητικά τόσο για το νόμισμα όσο για την οικονομία.

Όσον αφορά την ομαλή τροφοδοσία της αγοράς με βασικά είδη (τρόφιμα, καύσιμα, φάρμακα), μπορούν με συντονισμένες κρατικές ενέργειες να αντιμετωπιστούν οι όποιες έκτακτες ανάγκες για σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η Ελλάδα καλύπτει ήδη βασικές ανάγκες τροφίμων και φαρμάκων από εγχώριες πηγές, ενώ έχει ικανοποιητική εγχώρια κάλυψη στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Από την άλλη η προώθηση διακρατικών συμφωνιών με άλλες χώρες, μπορούμε να καλύψουμε οποιεσδήποτε ανάγκες σε βασικά είδη (καύσιμα, φάρμακα, κλπ) με αντίστοιχη προώθηση δικών μας προϊόντων.

Γενικότερα με την εφαρμογή πολυδιάστατης και ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής ισότιμωνσχέσεων με όλες τις χώρες, θα αναβαθμιστεί η θέση της Ελλάδας, οικονομικά, πολιτικά καιγεωστρατηγικά. Από την άλλη με την αποδέσμευση από την ευρωζώνη, η χώρα δεν θα γίνει λιγότερο ευρωπαϊκή, αλλά θα ακολουθήσει διαφορετική πορεία από τις χώρες της ζώνης του ευρώ, όπως κάνουν για παράδειγμα άλλες χώρες που είναι μεν στην ΕΕ, αλλά δεν είναι στην ευρωζώνη, πχ. Σουηδία και Δανία.

Ασφαλώς η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, εκτός από πολιτική βούληση, χρειάζεται σχέδιο και συγκεκριμένη οργανωτική προετοιμασία. Πρώτα απ’ όλα ενημέρωση του λαού και ενεργή υποστήριξη, ώστε να αντιμετωπιστούν οι αρχικές δυσκολίες, οι οποίες σε κάθε περίπτωση είναι διαχειρίσιμες, μέχρι να γίνει επανεκκίνηση της οικονομίας και να τεθεί σε αναπτυξιακή τροχιά.

ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Βασικός στόχος της «Λαϊκής Ενότητας» είναι η προώθηση της παραγωγικής ανασυγκρότησηςκαι η δραστική μείωση της ανεργίας με την εφαρμογή μεταβατικού οικονομικού προγράμματος προοδευτικής εξόδου από την κρίση, με ορίζοντα τη σοσιαλιστική προοπτική. Δεν θα αναφερθούμε αναλυτικά στους στόχους του προγράμματος, αλλά θα περιοριστούμε επιγραμματικά στους βασικούς άξονες ώστε να αναδειχτεί η «λογική» του.

Κατ’ αρχή μιλάμε για ένα «σχέδιο» κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης στη βάση των αρχών του δημοκρατικού προγραμματισμού, με τομεακή, κλαδική, περιφερειακή και χωροταξική διάσταση, στην οποία θα εξασφαλιστεί πλατιά λαϊκή συμμετοχή στην επεξεργασία και υλοποίηση των στόχων του. Κεντρικός στόχος του σχεδίου είναι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και η δραστική μείωση της ανεργίας.

Κρίσιμοι κλάδοι ενίσχυσης της παραγωγής και αύξηση της απασχόλησης είναι ο αγροτικός τομέας, βιομηχανία, ενέργεια, κατασκευές, έργα υποδομής, μεταφορές, ναυτιλία, τουρισμός, περιβάλλον, χρηματοπιστωτικός τομέας, σφαίρα κοινωνικών υπηρεσιών, εμπόριο και άλλοι τομείς υπηρεσιών. Δυνητικά οι κλάδοι με τη μεγαλύτερη εξαγωγική προοπτική είναι ο αγροτοδιατροφικός, φαρμακοβιομηχανία, χημική βιομηχανία, βιοτεχνολογικές εφαρμογές, ναυπηγική βιομηχανία, νέα υλικά, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, εξειδικευμένες εφαρμογές πληροφορικής, αεροναυπηγικής, τηλεπικοινωνιών, παραδοσιακοί κλάδοι με βιώσιμες και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις, κά.

Οι φορείς παραγωγικής ανασυγκρότησης, είναι πρώτα απ’ όλα ο ευρύτερος δημόσιος τομέας,κεντρικές υπηρεσίες και αυτοδιοίκηση, καθώς και οι δημόσιες επιχειρήσεις με επέκταση τους σε στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας. Σημαντικό ρόλο θα έχει ο κοινωνικός τομέας, με την ανάπτυξη συλλογικών και συνεργατικών σχημάτων (συνεταιρισμοί, αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις, εταιρίες λαϊκής βάσης, ομάδες παραγωγών, κοινοπραξίες, κά). Τέλος κρίσιμο ρόλο έχει να παίξει οιδιωτικός τομέας, πρώτα απ’ όλα με στήριξη και ανάπτυξη μικρομεσαίων επιχειρήσεων, καθώς και δημιουργία νέων πλαισίων επιχειρηματικής δράσης των μεγάλων επιχειρήσεων με κατάργηση των προκλητικών προνομίων και του ελέγχου της ασυδοσίας τους (πρακτικές καρτέλ, φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, κά).

Για την προώθηση του «σχεδίου» παραγωγικής ανασυγκρότησης κρίσιμο ζήτημα είναι η εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων. Ένα ζήτημα που έρχεται και ξανάρχεται, παρ’ ότι έχει απαντηθεί αρκετές φορές. Χωρίς να υποτιμάμαι τις δυσκολίες του, θεωρούμε ότι οι αναγκαίοι πόροι μπορούν να εξευρεθούν: πρώτον, από ουσιαστική πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής των «εχόντων» και «κατεχόντων», δεύτερον, από την ορθολογική διαχείριση των δημόσιων πόρων με την καταπολέμηση της διαφθοράς, της σπατάλης και της «διαπλοκής», τρίτον, από την άμεση αναστολή πληρωμής των τόκων και χρεολυσίων του δημόσιου χρέους μέχρι την οριστική διευθέτηση του, τέταρτον, με την παροχή ρευστότητας από τις δημοσιοποιημένες τράπεζες και την άμεση εποπτεία της Τράπεζας Ελλάδος, πέμπτον, από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και την ορθολογική αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων (ΕΣΠΑ), καθώς από την ίδια την ανάπτυξη με την αύξηση της απασχόλησης και του εισοδήματος.

Σημαντικός προωθητικός παράγοντας επανεκκίνησης της οικονομίας και προώθησης της παραγωγικής ανασυγκρότησης είναι η κατάργηση της λιτότητας, η τόνωση της ζήτησης, της παραγωγής και απασχόλησης. Κατά συνέπεια η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 750 €, της 13^ης σύνταξης, η ίση αμοιβή για ίδια δουλειά στους νέους, αφορολόγητο 12.000 € για κάθε φορολογούμενο, προστασία της α’ κατοικίας από πλειστηριασμούς, παροχή στήριξης σε οικογένειες και άτομα που ζουν στα όρια της φτώχειας, κά, είναι ποιοτικά στοιχεία εξόδου από την κρίση. Ταυτόχρονα χρειάζεται η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και προσφοράς δημοσίων αγαθών (υγείας, παιδείας, πρόνοιας, κοινωνικής ασφάλισης κά), με όρους αναβάθμισης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Όλα αυτά είναι μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα, αλλά ταυτόχρονα μέτρα και μηχανισμοί τόνωσης της ανάπτυξης, της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της κοινωνικής αναγέννησης της χώρας.

Ο ΛΑΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ Η «ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» ΔΥΝΑΜ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Ωστόσο η παραγωγική ανασυγκρότηση δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν συνοδευτεί από μέτραεκδημοκρατισμού του κράτους, αρχίζοντας από την αναβάθμιση του ρόλου της Βουλής, την αποτελεσματική λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, της δημοτικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης, της δικαιοσύνης και της προστασίας του πολίτη και όλων των κρατικών θεσμών, με θεσμοθέτηση παράλληλα μορφών άμεσης δημοκρατίας (δημοψηφίσματα) και ουσιαστικής συμμετοχής των εργαζόμενων στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Η «Λαϊκή Ενότητα» κρατώντας τις καλύτερες παραδόσεις, αγώνων και ριζοσπαστικών ιδεών της Αριστεράς, προβάλλει ως σύγχρονος πολιτικός εκφραστής των δυνάμεων της μισθωτής εργασίας, μικρομεσαίων αγροτών, επαγγελματιών, αυτοαπασχολούμενων, μικροεπιχειρηματιών, άνεργων και της νεολαίας, που τα ζωτικά τους συμφέροντα βρίσκονται σε αντίθεση με τις πολιτικές των μνημονίων και των κομμάτων που τις στηρίζουν. Η αποδοκιμασία τους στις επερχόμενες εκλογές και στήριξη της «Λαϊκής Ενότητας», είναι το πρώτο βήμα για να ανοίξει ο δρόμος σε μια ελπιδοφόρα προοπτική στον ελληνικό λαό, στη νεολαία και γενικότερα στη χώρα.

 

Share on facebookShare on twitterShare on googleShare on bloggerShare on deliciousMore Sharing Services