Θεοδοσία Μπατάλα
Σε μια στημένη και άνευ σημασίας συνέντευξη τύπου την Τετάρτη 15 Απριλίου 2015 ο διορισμένος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, «σώθηκε από «θαύμα» από τα κομφετί που του πέταξε η ακτιβίστρια», πριν την απομακρύνει ο ικανοποιητικά πληρωμένος στρατός ασφαλείας των μελών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Με αυτόν τον τρόπο σου χορήγησαν ακόμη ένα βάλιουμ για να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη διαιώνιση της ψευδαίσθησής σου για την «σιωπηλή επανάσταση», που στην πραγματικότητα γίνεται μια σιωπηλή, αλλά πολύ πραγματική αντεπανάσταση. Το νέο βάλιουμ είναι πραγματικά νέο, φρέσκο κρέας, τόσο όσο, γεννημένη στις 22 Ιουνίου 1993, και ήρθε για να μείνει, όπως και ο Ευρωπαϊκός Μεσαίωνας, στα εγκαίνια του οποίου, για μια ακόμη φορά δεν ήσουν καλεσμένος. "Αλληλεγγύη" κομφετί.
Η Γερμανίδα φοιτήτρια Φιλοσοφίας Γιόζεφιν Βιτ Μάρκμαν υποτίθεται ότι κατάφερε να περάσει από τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας και να βρεθεί μέσα στην αίθουσα χωρίς να την καταλάβουν οι φρουροί, οι οποίοι αρκέστηκαν στην επίδειξη της προσωπικής της ταυτότητας και όχι στην ταυτοποίηση της υποτιθέμενης δημοσιογραφικής της ταυτότητας, αφού είχε καταχωρηθεί ως δημοσιογράφος του Vice Media Γερμανίας.
«Δεν είμαι οικονομολόγος ούτε σπουδάζω αυτό το αντικείμενο. Κι όμως μπορώ να δω ότι πολλά πράγματα τα οποία κάνει ΕΚΤ αποτελούν τρομερά λανθασμένες αποφάσεις και δεν βοηθούν την Ελλάδα να αναπτυχθεί ή να δοθεί τέλος στην κρίση. Αν η ΕΚΤ ρυθμιζόταν με δημοκρατικές διαδικασίες, ίσως να ήταν όλα διαφορετικά. Θα ήθελα να ανοίξει μια συζήτηση για το πώς θα αναδιαρθρωθεί ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης. Μπήκα μέσα στην ΕΚΤ για να δείξω ότι οι άνθρωποι με τους οποίους ασχολείται η πολιτική της ΕΚΤ δεν αδιαφορούν και απαιτούν αλλαγή εδώ και τώρα. Η διαμαρτυρία μου, επίσης, ήταν και φεμινιστική, αφού το σύνθημα μου ήταν "End ECB Dick-tatorship"», δήλωσε η Γερμανίδα ακτιβίστρια, προσθέτοντας πως «η εικόνα του προσώπου του Μάριο Ντράγκι ήταν ανεκτίμητη. Φοβήθηκε, εξεπλάγην κι έτρεμε. Ο τραπεζίτης αυτός ξαφνικά μετατράπηκε σε έναν συνηθισμένο άνθρωπο μπροστά μου. Του πέταξα, μάλιστα, κονφετί, γιατί ήμουν σίγουρη ότι οι υπηρεσίες ασφαλείας θα με απομακρύνουν πολύ γρήγορα και το μήνυμα που έπρεπε να αποσταλεί ήταν πολύ μεγαλύτερο».
Τελείως «τυχαία» απέστειλε και μήνυμα προς τον ελληνικό λαό: «Θα ήθελα να τους πω ότι εγώ και πολλοί άλλοι άνθρωποι που ζουν εδώ στη Γερμανία βρίσκουν αηδιαστική τη ρατσιστική περιγραφή που γίνεται εναντίον του ελληνικού λαού. Δεν είναι αλήθεια ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και άπληστοι. Ενωμένοι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα σημερινά προβλήματα βασιζόμενοι στην αλληλεγγύη κι όχι στα μέτρα λιτότητας που επιδεινώνουν ολοένα και περισσότερο την κατάσταση. Αν υπάρξει Grexit ολόκληρη η ευρωπαϊκή ιδέα θα αποτύχει».
Σε πήραν χαμπάρι ελληνάκο.
Μέχρι και το μέχρι τώρα απλό μέλος του ευρωπαϊκού φεμινιστικού κινήματος διαμαρτυρίας Femen, χρησιμοποιεί για την έναρξη της νέας προσωπικής καριέρας της, το εδώ και 5 χρόνια ελληνικό μελόδραμα, την πολυθρύλητη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, στη νέα συριζαίικη αφήγηση περί αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λα(γ)ών και διάσωση της ευρωπαϊκής ιδέας. Έβγαλαν την μικρή αλλά επιτήδεια τσομπάνα να καλοπιάσει τα δικά σου προβατάκια και να τους υποσχεθεί αξιοπρεπέστερη σφαγή, χωρίς βρομόλογα.
Έσκασε ο Ντράγκι από την ζήλια του, που το σπλάχνο τους τύπωσε σε μια απλή τετριμμένη μαύρη μπλούζα το μήνυμα «Τέλος στη δικτατορία της ΕΚΤ» και δεν το έγραψε πάνω στα τρυφερά της στήθη, κατά την συνήθη πρακτική που της εξασφάλισε την δημοσιότητα και την διασημότητα, όπως η γυμνόστηθη εμφάνισή της μπροστά στην Καγκελάριο Μέρκελ και τον Πρόεδρο Πούτιν τον Απρίλιο του 2013 στην εμπορική έκθεση στο Ανόβερο της Γερμανίας με το γραμμένο μήνυμα πάνω στα στήθη της «Γαμημένε δικτάτορα» και όταν εμφανίστηκε με τα βαμμένα με το σύνθημα «Εγώ είμαι ο Θεός» στήθη της δίπλα στον ογδόντα ετών Αρχιεπίσκοπο Joachim Meisner στις 25 Δεκεμβρίου 2013 στην Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία στον καθεδρικό ναό της Κολωνίας.
Βρωμάει χρόνια αυτή η κολώνια
Δεν σε υπολογίζουν πια, ελληνάκο. Δύο μέρες αργότερα, την Παρασκευή 17 Απριλίου 2015 ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μιλώντας στο Ινστιτούτο Brookings στην Ουάσινγκτον παραδέχτηκε ότι η Γερμανία απολαμβάνει τα μεγαλύτερα οφέλη από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και είναι προς το συμφέρον της να υπερασπιστεί το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, άρα και να δείξει αλληλεγγύη. «Η αλληλεγγύη, όμως δεν είναι δρόμος μονής κατεύθυνσης», συμπλήρωσε. Σε αυτόν τον δρόμο διπλής κατεύθυνσης ο δικός σου ρόλος, αυτός που προδιέγραψαν άλλοι και επί πολλά χρόνια, είναι να είσαι η μπάλα στα πόδια της πρώην Τρώει-κα και νυν Θεσμών.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, πόσο μάλλον η Ευρωζώνη, δεν είναι φιλειρηνικές επιχειρήσεις που στήθηκαν με όραμα το καλό και την ευημερία των περίπου πεντακοσίων εκατομμυρίων πολιτών. Ο Ζακ Αταλί, σύμβουλος του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, σε μια ομιλία του στις 24 Ιανουαρίου 2011 για την ευρωπαϊκή κρίση, είπε ότι όχι μόνο ήταν προβλέψιμη, αλλά ότι σχεδιάστηκε συνειδητά για να επιτευχθεί μια ισχυρή ευρωπαϊκή δημοσιονομική ομοσπονδία: «Όλοι αυτοί που είχαν, όπως κι εγώ, το προνόμιο να πρωτοστατούν στην πρώτη εκδοχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εξασφαλίσουν ότι η έξοδος από την Συνθήκη θα είναι αδύνατη. «Ξεχάσαμε» σκόπιμα ένα άρθρο, το οποίο θα επέτρεπε σε ένα κράτος-μέλος την έξοδο. Αυτό δεν ήταν και πολύ δημοκρατικό αλλά ήταν η εγγύηση ότι θα κάναμε πιο δύσκολα τα πράγματα, ώστε να είναι όλοι υποχρεωμένοι να συνεχίσουν».
Ο Τζουλιάνο Αμάτο, τότε αντιπρόεδρος της «Ευρωπαϊκής Σύμβασης», η οποία επεξεργαζόταν το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, σε μια συνέντευξη αποκάλυψε τις ιδέες, στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση στη σημερινή της μορφή. Το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, που καταψηφίστηκε σε ελεύθερα δημοψηφίσματα και στη Γαλλία και στην Ολλανδία, στην περίπτωση της Ιρλανδίας φανέρωσε πού έχουν γραμμένη την δημοκρατία οι διασώστες της ευρωπαϊκής ιδέας, όταν υποχρέωσαν τους Ιρλανδούς να ψηφίσουν τόσες φορές μέχρι να πάρουν την «σωστή», σύμφωνα με τους Αταλί και Αμάτο, απόφαση. Για να παρακάμψουν την έγκριση των λαών έφτιαξαν την Συνθήκη της Λισαβόνας, σύμφωνα με την οποία δεν επιτρεπόταν να ψηφίσουν οι πολίτες, αλλά μόνο τα κοινοβούλια. Σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα «La Stampa» στις 13 Ιουλίου 2000 ο Αμάτο δήλωσε: «Γι' αυτό προτιμώ να προχωρούμε αργά και να καταλύουμε βήμα-βήμα την κυριαρχία, εμποδίζοντας έτσι την απότομη μετάβαση από την εξουσία των εθνικά κυρίαρχων κρατών στην εξουσία της ομοσπονδίας.
Και γιατί δεν θα πρέπει να επιστρέψουμε στην προ του Hobbes εποχή; Ο Μεσαίωνας είχε μια πλουσιότερη ανθρωπότητα και μια ποικιλία ταυτοτήτων που μπορεί να γίνει πρότυπο. Ο Μεσαίωνας είναι πολύ ωραίος. Σήμερα, όπως και τότε, μπαίνουν στην κοινωνία μας νομάδες. Σήμερα, όπως και τότε, υπάρχουν δυνάμεις που δεν εδράζονται σε συγκεκριμένο τόπο. Χωρίς εδαφική κυριαρχία δεν θα έχουμε ολοκληρωτισμό. Η δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από κυρίαρχους». Το πόσο ωραίος μπορεί να είναι αυτός ο Νέος Μεσαίωνας, στον οποίο δεν υπάρχουν εθνικά κυρίαρχα κράτη, που να μπορούν να υπερασπιστούν το κοινό καλό, το βιώνουμε ήδη στην Ελλάδα, όπου το προσδόκιμο ζωής σύντομα θα πέσει στις τιμές που ήταν το προσδόκιμο ζωής στον Μεσαίωνα, εξ αιτίας των περικοπών στην υγεία, στους μισθούς, στις συντάξεις, στην παιδεία και σε ό,τι αφορά τον κοινωνικό τομέα.
Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, υπουργός Εργασίας το 1984 στην κυβέρνηση του Ζακ Σαντέρ, διοικητής της Παγκόσμιας Τράπεζας από το 1989 ως το 1995, υπουργός Οικονομικών από τον Ιούλιο του 1989 ως το 2009, στις 20 Ιανουαρίου του 1995 διαδέχθηκε το Ζακ Σαντέρ στην πρωθυπουργία του Λουξεμβούργου και στέφθηκε Πρωθυπουργός από το 1995 ως τις πρόωρες εκλογές της 20ης Οκτωβρίου του 2013, που προκλήθηκαν από την ανακοίνωση της παραίτησης του από την πρωθυπουργία, εξαιτίας εμπλοκής του σε σκάνδαλο κατασκοπείας. Πρόεδρος του Χριστιανο-Κοινωνικού Κόμματος του Λαού, από το 1990 έως το 1995, τιμημένος με το Βραβείο "Καρλομάγνος" το 2006, από τις 10 Σεπτεμβρίου του 2004 μέχρι τον Ιανουάριο του 2013 ημι-μόνιμος Πρόεδρος του Eurogroup, της ομάδας των 12 υπουργών Οικονομικών από τις χώρες που υιοθέτησαν το ευρώ για νόμισμα των χωρών τους, δίνοντάς του το προσωνύμιο ο «κύριος ευρώ».
Νικητής του στοιχήματος υπέρ του θετικού αποτελέσματος του κρίσιμου δημοψηφίσματος που διεξήχθη στο Λουξεμβούργο στις 10 Ιουλίου 2005, στο οποίο το 56,5% των ψηφοφόρων ενέκριναν το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, με συμμετοχή που έφτασε το 88% και Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από 1ης Νοεμβρίου 2014. Σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό «Spiegel» το 1999 δήλωσε: «Αποφασίζουμε κάτι, το ρίχνουμε στο τραπέζι και περιμένουμε λίγο, να δούμε τι θα συμβεί. Αν δεν γίνει μεγάλη φασαρία και εξέγερση, επειδή οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν τι έγινε, τότε προχωρούμε βήμα-βήμα, μέχρι το σημείο από το οποίο δεν υπάρχει πια επιστροφή»!!!
Προμελετημένο έγκλημα
Ένας πολύ σημαντικός πρωτομάστορας, ανάμεσα σε αυτούς που προετοίμαζαν το έδαφος για την σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ο Ρόμπερτ Κούπερ, Γενικός Διευθυντής του Συμβουλίου της Ε.Ε σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικο-Στρατιωτικών Υποθέσεων. Διετέλεσε κύριος σύμβουλος -μεταξύ άλλων διπλωματικών πόστων- της Λαίδης Κάθριν Άστον, της επονομαζόμενης «Υψηλής Εκπροσώπου της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας» και σύμβουλος για θέματα εξωτερικών υποθέσεων του πρώην Πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας Τόνι Μπλερ.
Ο Κούπερ, ενθουσιασμένος με τον υποχρεωτικό νομισματικό ζουρλομανδύα στην ηπειρωτική Ευρώπη, γράφει στο βιβλίο του, για το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Όργουελ το 2004, «Η διάσπαση των εθνών: Τάξη και χάος στον 21ο αιώνα», ποια μορφή και ποιο σκοπό πρέπει να έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα: «Η πιο εκτεταμένη μορφή ιμπεριαλιστικής επέκτασης είναι αυτή της Ε.Ε. Η μεταμοντέρνα ευρωπαϊκή απάντηση σε απειλές συνίσταται στην συνεχή επέκταση του συστήματος μιας συνεργατικής αυτοκρατορίας. Στις επαφές με κράτη παλαιάς μορφής έξω από τα μεταμοντέρνα σύνορα, πρέπει οι Ευρωπαίοι να θυμούνται πιο τραχιές μεθόδους παλαιότερων εποχών, βία, προληπτικές επιθέσεις, εξαπάτηση, ό,τι είναι αναγκαίο και γι αυτούς που είναι παγιδευμένοι στον κόσμο του 19ου αιώνα, τότε που κάθε κράτος υπήρχε αυτόνομα.
Στη ζούγκλα πρέπει να εφαρμόζεις το νόμο της ζούγκλας. Την πτώση της Ρώμης δεν την προκάλεσε το καλά οργανωμένο Περσικό Βασίλειο, αλλά οι βάρβαροι. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η νομισματική ολοκλήρωση επετεύχθη με το να αφαιρεθεί η νομισματική πολιτική από τους πολιτικούς και να παραδοθεί σε τεχνοκράτες».
Οι παραπάνω «εγκέφαλοι» της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης απροκάλυπτα παραδέχονται, δηλώνουν και διατυμπανίζουν ότι η Ευρωζώνη είναι ιμπεριαλιστικό κατασκεύασμα που βασίστηκε σε δεδομένα του Μεσαίωνα, μια αυτοκρατορία που συνεχώς επεκτείνεται και αναγκάζει με όλα τα μέσα και με «τραχιές» μεθόδους τα «οπισθοδρομικά» εθνικά κράτη να γονατίζουν. Αυτή είναι η παλιά ιδέα της γεωπολιτικής των αποικιοκρατών, από την οποία προέκυψαν όλοι οι πόλεμοι των τελευταίων αιώνων. Γνώριζαν εξ αρχής ότι το ευρώ δεν θα λειτουργούσε, ώστε αργότερα με το πρόσχημα της κατάστασης κινδύνου να εξαναγκάζουν τις εκλεγμένες κυβερνήσεις να συμφωνήσουν στην επιβολή της ισχύος της γραφειοκρατίας της Ε.Ε και της οικονομικής ολιγαρχίας. Ο πανικός του ελληνάκου
Σε πανικόβαλλαν, ελληνάκο.
Ο πανικός είναι η αποθέωση του τρόμου. Κυριευμένος από τον τρόμο έχασες καθετί ανθρώπινο, λογαριάζεις μόνο τον εαυτό σου κατά το σώζων εαυτόν σωθήτω. Αλλά πώς να σωθείς; Στις έκτακτες καταστάσεις χρειάζονται και έκτακτα μέτρα. Σε περίπτωση καταστροφής πρέπει να στηρίζεσαι σε ισχυρή προσωπικότητα και σε γερό χέρι, σου είπαν, και περιμένεις την σωτηρία σου από τους ισχυρούς του κόσμου. Σε πέταξαν στο πλημμυρισμένο κατάστρωμα του Τιτανικού τους από τις συνέπειες της υπερσυσσώρευσης των κερδών τους, να πνίγεσαι αποστερημένος από όλα τα οικονομικά εργαλεία αντιμετώπισης δημοσιονομικών προβλημάτων, όπως όταν ακόμη είχες στις τσεπούλες το εθνικό νόμισμα της πάλαι ποτέ ανεξάρτητης και κυρίαρχης πατρίδας σου.
Ο χειρισμός της συνείδησης δεν είναι και τόσο εύκολος, αλλά τους διευκόλυνες αφάνταστα με τον τρόμο σου, με την ημιμάθειά σου, με την άγνοιά σου, με την διαστρεβλωμένη κατανόηση της πραγματικότητας. Φοβισμένος πως εξαιτίας της κρίσης θα χάσεις την δουλειά σου στράφηκε στους υποτιθέμενους επαγγελματίες και γνώστες της δουλειάς τους, στους πολιτικούς, οι οποίοι παρέλειψαν να σου εκμυστηρευτούν ότι όλη η υπόθεση είναι στη διακριτική ευχέρεια των τραπεζιτών και των οικονομολόγων που διαχειρίζονται τα χαρτοφυλάκια των ογδόντα ανθρώπων, των οποίων ο πλούτος το 2014 ήταν ίσος με τον πλούτο των φτωχότερων τρεισήμισυ δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη Γη.
Draghi, o Δράκος των Τραπεζών
Ντράγκι, το επίθετο που ταιριάζει απόλυτα στον τραπεζίτη Μάριο. Είναι απόφοιτος του Ινστιτούτου Μασιμιλιάνο Μάσιμο, το οποίο ιδρύθηκε το 1551 από τον Ιησουίτη Ιγνάτιο Λογιόλα, ιδρυτή της Εταιρείας του Ιησού, η οποία εκτός από τη δέσμευση των τριών θρησκευτικών όρκων , -της αγνότητας, της πενίας και της υπακοής, όρκους που έπαιρναν όλοι οι μοναχοί των θρησκευτικών ταγμάτων, οι Ιησουίτες αποφάσισαν να πάρουν και τέταρτο όρκο, τον όρκο της υποταγής στον Πάπα, προσωπικά, αυτός ο τέταρτος όρκος ήταν που ξεχώριζε τους Ιησουίτες από τα άλλα θρησκευτικά τάγματα-, επικεντρώθηκαν σε συγκεκριμένες δραστηριότητες: ίδρυση σχολείων σε όλη την Ευρώπη, ίδρυση ιεραποστολών σε όλο τον κόσμο για τη διάδοση του ευαγγελικού μηνύματος σε όλον το μη χριστιανικό κόσμο, ανάσχεση της εξάπλωσης του προτεσταντισμού και πρόσδεση των χριστιανών στον καθολικισμό και στη Ρώμη.
Είναι απόφοιτος του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Ρώμης La Sapienza, όπου γνώρισε τον καθηγητή και μέντορά του Οικονομολόγο Φεντερίκο Καφφέ. Συνέχισε τις σπουδές του στο τμήμα Οικονομικών του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης (MIT), από όπου πήρε διδακτορικό το 1976. Καθηγητής στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών Cesare Alfieri του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας από το 1981 έως το 1994. Λέκτορας του Ινστιτούτου Πολιτικής Επιστήμης στο John F. Kennedy School of Government του Πανεπιστημίου Harvard (2001). Από το 1984 έως το 1990 ήταν ο Εκτελεστικός Διευθυντής της Ιταλίας στην Παγκόσμια Τράπεζα.
Γενικός Διευθυντής του ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών από το 1991 μέχρι το 2001 και Πρόεδρος της Επιτροπής Αναθεώρησης της ιταλικής εταιρικής και χρηματοπιστωτικής νομοθεσίας και συντάκτης του νόμου που διέπει τις ιταλικές χρηματαγορές. Πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου Τραπεζών και επιχειρήσεων, Eni, Istituto per la Ricostruzione Industriale, Banca Nazionale del Lavoro και IMI. Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Goldman Sachs International και μέλος της επιχείρησης σε επίπεδο διαχειριστικής επιτροπής (2002-2005). Διαχειριστής στο Institute for Advanced Study του Princeton, στο New Jersey και στο Ινστιτούτο Brookings στην Ουάσιγκτον DC. Υπό την ιδιότητά του ως επικεφαλής της Τράπεζας της Ιταλίας ήταν μέλος του Διοικητικού και του Γενικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.
Είναι Εκπρόσωπος της Ιταλίας στα Διοικητικά Συμβούλια των Διοικητών της Διεθνούς Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη και την Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης.Στις 29 Δεκεμβρίου 2005 διορίστηκε Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας.
Τραπεζικός...πολιτικός
Τον Απρίλιο του 2006 εξελέγη Πρόεδρος του Φόρουμ Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο μετονομάστηκε σε Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας την άνοιξη του 2009, στα πλαίσια των συνομιλιών της ομάδας των G20. Βάζοντας στο τραπέζι των συνομιλιών τους εκπροσώπους των Κυβερνήσεων, των Κεντρικών Τραπεζών, των Εθνικών Ιδρυμάτων Εποπτικών Αρχών, τις Χρηματοπιστωτικές Αγορές, τα Διεθνή Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα, τις Διεθνείς Ενώσεις των Ρυθμιστικών Αρχών και Εποπτείας και τις Επιτροπές Εμπειρογνωμόνων των Κεντρικών Τραπεζών εκπλήρωσε τον στόχο του, που είναι η προώθηση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, η βελτίωση της λειτουργίας των αγορών και η μείωση του συστημικού κινδύνου μέσω της ανταλλαγής πληροφοριών και της διεθνούς συνεργασίας μεταξύ των εποπτικών αρχών.
Στις 5 Αυγούστου του 2011 έγραψε, μαζί με τον απερχόμενο Διοικητή της ΕΚΤ, Ζαν Κλοντ Τρισέ, μια επιστολή προς την ιταλική κυβέρνηση για να πιέσει για μια σειρά οικονομικών μέτρων που θα έπρεπε να υλοποιηθούν σύντομα στην Ιταλία. Τον Ιούλιο του 2012 σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης ο Μάριο Ντράγκι δήλωσε ότι «η ΕΚΤ είναι έτοιμη να κάνει ό, τι χρειάζεται για να διατηρηθεί το ευρώ. Και πιστέψτε με, θα είναι αρκετό».
Η δήλωση αυτή οδήγησε σε μια σταθερή πτώση των αποδόσεων των ομολόγων και ταυτόχρονη αύξηση του κόστους δανεισμού για τις χώρες της Ευρωζώνης, ειδικά στην Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία. Τον Απρίλιο του 2013 ο Μάριο Ντράγκι δήλωσε, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την ένταξη στην Ευρωζώνη ότι «αυτά τα ερωτήματα διατυπώνονται από ανθρώπους που υποτιμούν τι σημαίνει το ευρώ για τους Ευρωπαίους, για τη ζώνη του ευρώ. Υποτιμούν πολύ το πολιτικό κεφάλαιο που έχει επενδυθεί στο ευρώ».
Το 2015 σε μια εμφάνιση ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες ο Μάριο Ντράγκι δήλωσε ότι «το μέλλον της ευρωζώνης είναι σε κίνδυνο αν τα κράτη-μέλη δεν παραχωρήσουν μέρος της ανεξαρτησίας τους και αν δεν δημιουργήσουν περισσότερα πανευρωπαϊκά κυβερνητικά όργανα. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο στάδιο μιας πραγματικής νομισματικής ένωσης. Η αποτυχία των χωρών της Ευρωζώνης να εναρμονίσουν τις οικονομίες τους και να δημιουργήσουν ισχυρότερους θεσμούς βάζει σε κίνδυνο την μακροπρόθεσμη επιτυχία της νομισματικής ένωσης όταν έρχεται αντιμέτωπη με σημαντικά σοκ», και κάλεσε επανειλημμένα τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να κάνουν περισσότερα για να βελτιώσουν τις οικονομικές τους επιδόσεις, για παράδειγμα, με την άρση των περιοριστικών κανονισμών εργασίας και υιοθέτηση του καθεστώτος των ομαδικών απολύσεων!!!
Η Goldman Sachs και Ε.Ε Ο Μάριο Ντράγκι είναι μέλος της Ομάδας των Τριάντα που ιδρύθηκε από το Ίδρυμα Ροκφέλερ. Η Ομάδα των Τριάντα είναι μια ιδιωτική ομάδα των εκπροσώπων ομάδων συμφερόντων στον τομέα της χρηματοδότησης. Για το λόγο αυτό είχε κατηγορηθεί ότι υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων ως Πρόεδρος της ΕΚΤ. Ορισμένοι αντιλαμβάνονται και την προϋπηρεσία του στην Goldman Sachs ως σύγκρουση συμφερόντων. Συγκεκριμένα ο Γάλλος Ευρωβουλευής Pascal Canfin υποστήριξε ότι ο Μάριο Ντράγκι είχε συμμετάσχει στις υποθέσεις συγκάλυψης της πραγματικής οικονομικής κατάστασης των χωρών για λογαριασμό διαφόρων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και συγκεκριμένα στην Ελλάδα. Στις ακροάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την υποψηφιότητά του ο Μάριο Ντράγκι απάντησε ότι «οι συμφωνίες αυτές έχουν υπογραφεί πριν από την ένταξή του στην Goldman Sachs και ότι ο ίδιος δεν είχε τίποτα να κάνει με αυτές».
Μια πραγματική και πλήρης έρευνα από τα όργανα της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πολλοί υποστηρίζουν ότι θα ήταν χρήσιμη για να είναι ακριβή και οριστικά τα συμπεράσματα σχετικά με τον συγκεκριμένο ρόλο και τις ευθύνες του Μάριο Ντράγκι στην Goldman Sachs, με επαρκείς απαντήσεις.
Έκαψε την Ιταλία υπέρ της Ε.Ε Το 2013 είχε επικριθεί για τα σκάνδαλα γύρω από την τράπεζα Monte dei Paschi di Siena. Όταν ο Μάριο Ντράγκι ήταν Διοικητής της Ιταλικής Κεντρικής Τράπεζας, η τράπεζα Monte dei Paschi di Siena είχε υπογράψει πολύ επικίνδυνες συμφωνίες. Υπό την ηγεσία του η Ιταλική Κεντρική Τράπεζα ενέκρινε δάνειο προς την τράπεζα Monte dei Paschi di Siena εξασφαλισμένο με έκδοση ομολόγων δύο δισεκατομμυρίων ευρώ τον Οκτώβριο του 2011, χωρίς την ενημέρωση ούτε του κοινού ούτε του Ιταλικού Κοινοβουλίου από την ηγεσία της Ιταλικής Κεντρικής Τράπεζας, ότι το δάνειο παρέχεται στην τράπεζα Monte dei Paschi di Siena.
Ως αποτέλεσμα αυτής της μυστικής διάσωσης της τράπεζας Monte dei Paschi di Siena, τα ομόλογα σκουπίδια --junk bonds, κατέληξαν στην ιδιοκτησία της Ιταλικής Κεντρικής Τράπεζας. Σε αντάλλαγμα, η τράπεζα Monte dei Paschi di Siena έλαβε κρατικά ομόλογα και τώρα οι Ιταλοί φορολογούμενοι πληρώνουν για τα χρέη συν τους τόκους.
Με τον τρόπο αυτό, ο Μάριο Ντράγκι δημιούργησε τα θεμέλια για ένα σύστημα ευρωπαϊκών σκιωδών τραπεζών, υπό την ηγεσία των εθνικών κεντρικών τραπεζών. Το σύστημα αυτό δημιουργήθηκε με σκοπό την προστασία των ιδιωτικών τραπεζών και των ιδιοκτητών τους από την οικονομική κατάρρευση και κρατικοποίηση. Το Forbes τον ανέβασε από το νούμερο 9 το 2013 στο νούμερο 8 το 2014 στη Λίστα των πιο σημαντικών ανθρώπων που ασκούν εξουσία.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν σε κάθε χαχόλο είτε είναι ελληνάκος είτε είναι ευρωπέος ότι ο Μάριο Ντράγκι δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, μετατρέπεται σε ό,τι αποφασίσει ο ίδιος σύμφωνα με τα συμφέροντα που εξυπηρετεί, δεν ξαφνιάζεται, δεν τρέμει και δεν φοβάται ούτε τα κομφετί ούτε το μαύρο στρινγκ της Γιόζεφιν Βιτ Μάρκμαν - Josephine Witt Marckmann, το όνομα της οποίας φιγουράρει πάνω από τα βραβεία που του έχουν απονεμηθεί μέχρι τις 18 Απριλίου 2015. Ο Μάριο Ντράγκι προκαλεί και δεν ορρωδεί προ ουδενός.
Την Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015, την ώρα που μαίνονταν οι οδομαχίες στη Φρανκφούρτη, έξω από το νέο κτίριο της ΕΚΤ - πρόκειται για δύο σαράντα οκτώ ορόφων ουρανοξύστες, ύψους 201 μέτρων μαζί με τις κεραίες, που σχεδιάζονταν επί 16 χρόνια και το αρχικό κόστος υπολογίστηκε περί τα 500 εκατομμύρια ευρώ, η κατασκευή τους ξεκίνησε το 2010, το νέο κτίριο παραδόθηκε τον Οκτώβριο του 2014, η μετακόμιση έγινε το Νοέμβριο του 2014 και το κόστος ανήλθε στα 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ- ο Μάριο Ντράγκι ατάραχος απηύθυνε ομιλία για τα εγκαίνια.
Υποστήριξε πως δεν είναι δίκαιη η κατηγορία ότι η ΕΚΤ είναι ο κύριος υπεύθυνος για την αντιδημοφιλή πολιτική λιτότητας στην Ε.Ε: «Η δράση μας έχει ακριβώς ως στόχο να αμβλύνει το σοκ που έχει υποστεί η οικονομία. Δεδομένου ότι είμαστε η Κεντρική Τράπεζα όλης της ευρωζώνης, πρέπει να ακούμε προσεκτικά τι έχουν να πουν όλοι οι πολίτες». Το Blockupy στο κάστρο της ΕΚΤ Αυτά είναι τα στοιχεία του ρεπορτάζ: Τουλάχιστον 350 συλλήψεις διαδηλωτών κατά της λιτότητας, έγιναν στη Φρανκφούρτη κατά τη διάρκεια σφοδρών επεισοδίων που έγιναν σε συγκρούσεις με την Αστυνομία έξω από το κτίριο της ΕΚΤ. Πετροπόλεμος, δακρυγόνα, αντλίες νερού, μεγάλες υλικές ζημιές και πυρπολημένα περιπολικά, συνέθεταν το σκηνικό της έντασης στην έδρα της ΕΚΤ η οποία εγκαταστάθηκε στα νέα της κτίρια σήμερα. Οι διαδηλωτές έβαλαν φωτιά σε λάστιχα και κάδους με την γερμανική αστυνομία να απαντά με αντλίες νερού. Διαδηλωτές κατήγγειλαν ότι πολλοί τραυματίστηκαν από χτυπήματα γκλόμπ, από τα κανόνια νερού και τα σπρέι πιπεριού που χρησιμοποίησε η Αστυνομία.
Από την πλευρά των δυνάμεων της τάξης, αναφέρθηκε ότι πάνω από 80 αστυνομικοί προσβλήθηκαν από σπρέι πιπεριού ή κάποιο οξύ, ενώ άλλοι 8 τραυματίστηκαν από πέτρες διαδηλωτών. Οι διαδηλωτές που συνέρρευσαν στην Φρανκφούρτη, προέρχονταν από αριστερές οργανώσεις της Γερμανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης και διαμαρτύρονταν κατά των πολιτικών λιτότητας που ασκούνται στα κράτη μέλη της ΕΕ και ιδίως στην Ελλάδα.
Οι διαμαρτυρίες, στράφηκαν κατά της ΕΚΤ καθώς είναι υπεύθυνη για την διαχείριση του ευρώ και καθορίζει το πλαίσιο της πολιτικής στην ευρωζώνη, ενώ μαζί με το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, συναποτελούν την Τρόικα που έχει θέσει τους όρους των προγραμμάτων διάσωσης σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Κύπρο. Όπως δήλωσε εκπρόσωπος του κινήματος Blockupy στο BBC «η Τρόικα είναι υπεύθυνη για τα μέτρα λιτότητας, που έχουν σπρώξει εκατομμύρια στη φτώχεια». Σύμφωνα με το BBC στην διαδήλωση μετείχαν μέλη του ριζοσπαστικού κυβερνώντος κόμματος της Ελλάδας, τον ΣΥΡΙΖΑ και των Ποδέμος της Ισπανίας, αλλά και του γερμανικού Die Linke.
Το κύριο σύνθημα των ακτιβιστών ήταν: «Θέλουν καπιταλισμό χωρίς δημοκρατία, θέλουμε δημοκρατία, χωρίς καπιταλισμό». Πολλά τα λεφτά, Ντράγκι Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι το 2013 πληρώθηκε € 378.240 ($ 518,264) και τον ζηλεύουν: -η Πρόεδρος της Federal Reserve, Janet Yellen, ο μισθός της οποίας ήταν μόλις $ 201.700 -ο Πρόεδρος της Bank of Japan, Haruhiko Kuroda, που πληρώθηκε με 24 εκατομμύρια γεν ($ 235.400) -ο Αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, Vitor Constancio, που πήρε € 324.216. -τα εκτελεστικά μέλη διοικητικού συμβουλίου, Joerg Asmussen, Benoit Coeure και Peter Praet, που έλαβαν από € 270.168 -η Yves Mersch, μέλος του διοικητικού συμβουλίου, που έλαβε € 281.833.
Ο ίδιος ο Μάριο Ντράγκι σίγουρα ζηλεύει: -τον Διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας Mark Carney, που πληρώθηκε £ 874.000 (1,46 εκατομμύρια δολάρια) -τον Lloyd C. Blankfein, Διευθύνων Σύμβουλο της Goldman Sachs Group Inc., ο οποίος ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος επικεφαλής τράπεζας των ΗΠΑ το 2012, με μισθό 2.000.000 δολαρίων και είδε το μπόνους του να ανεβαίνει σε 21 εκατομμύρια δολάρια για το έργο του το 2013, από 19 εκατομμύρια δολάρια που ήταν το 2012 -τους Anshu Jain και Juergen Fitschen, οι οποίοι είναι οι Συνδιευθύνοντες Σύμβουλοι της Deutsche Bank AG, από τον Ιούνιο του 2012, και στους οποίους κατεβλήθη το ποσό των € 9.850.000 στον καθένα για το 2013, συμπεριλαμβανομένων των μισθών βάσης των € 2.300.000 και ανώτατο όριο μπόνους σε € 7.550.000.
"Έσωσαν" με πόλεμο και χρέος την Ουκρανία Το Σύστημά τους διαρκώς ψαρεύει, ελληνάκο, να αρπάξει από τα ήδη έτοιμα, τους πιο πρόθυμους ηλίθιους από εμάς, και διαρκώς χτίζει τις δικιές του εφεδρείες από υποτακτικούς και πρόθυμους ηλίθιους και ικανά διευθυντικά στελέχη τσομπαναρέους.
Την ίδια ημέρα, την Τετάρτη 15 Απριλίου 2015, που ο Μάριο Ντράγκι, σώθηκε από «θαύμα» από τα κομφετί που του πέταξε η ακτιβίστρια, ξέκωλο, μετά από είκοσι χρόνια ίσως και Καγκελάριος του Δ’ Ράιχ, Γιόζεφιν Βιτ Μάρκμαν, η Ευρωπαϊκή Ένωση ενέκρινε το τρίτο πακέτο από το 2010 έως τώρα ποσού 1,8 δισεκατομμυρίων ευρώ προς την Ουκρανία, από τα οποία τα 600 εκατομμύρια θα καταβληθούν αρχές καλοκαιριού. Η απόφαση χρηματοδότησης του Σχεδίου Διάσωσης της Ουκρανίας φέρει τις υπογραφές του Πρόεδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Martin Schulz και της Κοινοβουλευτικής Υφυπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Λετονίας Zaandam Kalnina-Lukashevich, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου της Επιτροπής της ΕΕ και είναι αποτέλεσμα της θετικής ψήφου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της συμφωνίας του Συμβουλίου σχετικά με την πρόταση.
Η Ε.Ε και η Ουκρανία πρέπει τώρα να συμφωνήσουν σε ένα Μνημόνιο Συμφωνίας, ενώ η Επιτροπή ελπίζει να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις κατά τις προσεχείς εβδομάδες για να καταστεί δυνατή η εκταμίευση της πρώτης δόσης των € 600 εκατομμυρίων ευρώ από το νέο πακέτο διάσωσης πριν το καλοκαίρι. Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν σε ένα δάνειο 1,8 δισεκατομμυρίων € στην Ουκρανία, από τον Ιανουάριο του 2015, όταν ακόμη η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ έλεγε ότι το ΔΝΤ θα παράσχει οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία μόνο όταν σταθεροποιηθεί η κατάσταση στη χώρα.
Το ΔΝΤ τον Απρίλιο ενέκρινε 17,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε ένα Πρόγραμμα Σταθεροποίησης για τους χασάπηδες του Κιέβου, με την προϋπόθεση η Ουκρανία να κολλήσει στα μέτρα λιτότητας. Το 2014 η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδότησε τους πραξικοπηματίες του Κιέβου με 1.360.000.000 € και η τελευταία δόση των 250.000.000 € θα δοθεί τον Απρίλιο του 2015. Συνολικά, οι τρεις πράξεις Μακροοικονομικής Χρηματοδοτικής Συνδρομής (ΜΧΣ) στην Ουκρανία ανέρχεται σε 3.410.000.000 €, τα οποία, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή «αποτελούν την μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια σε τρίτη χώρα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα».
Όχι στα άκρα, αγάπη μόνο. Ποια αξιοπρέπεια; Μετά τις εκλογές στις 22 Σεπτεμβρίου 2013 στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (γερμ. Bundesrepublik Deutschland), χρειάστηκαν 83 ημέρες πυρετωδών διαπραγματεύσεων προκειμένου η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, αρχηγός του κόμματος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (Christlich Demokratische Union Deutschlands - CDU), να συμφωνήσει με τον Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, πρόεδρο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (Sozialdemokratische Partei Deutschlands – SPD) στη μοιρασιά των υπουργείων.
Τα μέλη του Σοσιαλδημοκρατισμού Κόμματος (SPD) ενέκριναν με ποσοστό 75,96% τη συμμετοχή της παράταξής τους στον κυβερνητικό συνασπισμό, παρά την αντίθετη άποψη της Σοσιαλδημοκρατικής Νεολαίας του SPD, που καταψήφισε με πολύ μεγάλη πλειοψηφία την απόφαση της ηγεσίας του κόμματος να μετάσχει στον νέο μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό μαζί με τους δεξιούς Χριστιανοδημοκράτες της Άνγκελα Μέρκελ, με την εξής δήλωση – καταπέλτη της Γιοχάνα Ίκερμαν, πρόεδρο με 69,69% της Νεολαίας του SPD: «Με την κυβερνητική συμφωνία δεν επιβάλλουμε μια αλλαγή πορείας στην ευρωπαϊκή πολιτική.
Ένα απλό «business as usual» δεν είναι αρκετό. Δεν χρειαζόμαστε απλά μια ομολογία ότι η ανεργία των νέων πρέπει να αντιμετωπιστεί, αλλά συγκεκριμένα μέτρα ενάντια στη φτώχεια. Επιπλέον το ζήτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης, που ήταν πρώτο στην προεκλογική εκστρατεία του SPD, έχει εξαφανιστεί στη συμφωνία».
Να μην δεις να πουλιούνται στους πάγκους με τα σουβενίρ κουτιά γεμισμένα με αέρα κοπανιστό σε ανάμνηση της αξιοπρέπειάς μας. Αυτό σου εύχομαι. Ολόψυχα.
Εγινε και το ντιμπέιτ των δύο! Δεν ήταν σικέ. Νίκησε η κυρία Μέρκελ.
