"Κεραυνοί" Β.Πούτιν κατά ΗΠΑ από ΟΗΕ:

ΣΕ ΥΨΗΛΟΥΣ ΤΟΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Μ.ΟΜΠΑΜΑ ΜΕ ΑΙΧΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

"Οι... δημοκρατικές σας επαναστάσεις έφεραν χάος και τρομοκρατία - Στη Συρία δεν υπάρχει λύση χωρίς Άσαντ"

29/09/2015

25

Μέσα από την έδρα του ΟΗΕ, επί αμερικανικού εδάφους, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν δίστασε να κατηγορήσει τις ΗΠΑ για πολιτική δήθεν δημοκρατικών επαναστάσεων στη Μέση Ανατολή που έφεραν βία και τρομοκρατία και να επισημάνει στην Ουάσιγκτον και όσους της ακολουθούν πώς στο θέμα της Συρίας λύση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συμμετοχή του Μπασάρ αλ Άσαντ. Κάτι που δεν δέχθηκε ο Μπάρακ Ομπάμα μιλώντας και αυτός σε υψηλούς τόνους στον ΟΗΕ.

 

«Η εξαγωγή των λεγόμενων δημοκρατικών επαναστάσεων σε σειρά από χώρες συνεχίζεται και η διεθνής κοινότητα εμφανίζεται ανίκανη να μάθει από τα λάθη της», είπε ο Β. Πούτιν και έφερε ως παράδειγμα την αραβική «άνοιξη» λέγοντας ότι οι λαοί όντως επιθυμούσαν αλλαγές «αλλά τελικά πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα;».

 

«Αντί για θρίαμβο της δημοκρατίας έχουμε βία και κοινωνική καταστροφή και κανένας δεν νοιάζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος στη ζωή», τόνισε ο Ρώσος Πρόεδρος. Σημείωσε δε πώς οι δράσεις που αναλαμβάνονται χωρίς να προϋπάρχει απόφαση του ΟΗΕ θα μπορούσαν να καταστρέψουν το παγκόσμιο σύστημα διεθνών σχέσεων.

 

Ο Ρώσος Πρόεδρος έφερε ως παραδείγματα το χάος στη Λιβύη, την αδύναμη κυβέρνηση στο Ιράκ και τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία και κατηγόρησε ευθέως τις ΗΠΑ για την κατάσταση αυτή που έχει προκαλέσει ένα κενό εξουσίας και γέμισε η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική από ισλαμιστική τρομοκρατία.

 

Όσον αφορά δε στη Συρία, ο Β. Πούτιν επισήμανε πώς «θα ήταν πελώριο λάθος να μην συνεργαστούμε με την συριακή κυβέρνηση», επισημαίνοντας πώς ο Μπασάρ αλ Άσαντ αγωνίζεται πραγματικά κατά του ISIS και θα πρέπει να δημιουργηθεί μία ευρύτερη αντι-τρομοκρατική συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους, όπου τα μουσουλμανικά κράτη θα παίζουν τον πρώτο ρόλο.

 

Έφερε μάλιστα ως παράδειγμα για να τονίσει τη συμμαχία που πρέπει να αναπτυχθεί κατά των τζιχαντιστών αυτή που υπήρξε κατά του Χίτλερ της ναζιστικής Γερμανίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Πρέπει πραγματικά να αναγνωρίσουμε ότι μόνον οι Ένοπλες Δυνάμεις του Άσαντ και οι Κούρδοι παλεύουν πραγματικά κατά του Ισλαμικού Κράτους και των άλλων ένοπλων τρομοκρατικών οργανώσεων στη Συρία» τόνισε ο Ρώσος Πρόεδρος. 

 

Αναφέρθηκε επίσης και στο θέμα της Ουκρανίας καταγγέλλοντας την επέκταση του ΝΑΤΟ και τη «λογική της αντιπαράθεσης», η οποία, όπως δήλωσε ο Ρώσος Πρόεδρος έχει οδηγήσει στη σημερινή κρίση. Και στο σημείο αυτό επιτέθηκε στην Ουάσιγκτον, χωρίς βέβαια να την ονοματίσει, σημειώνοντας πώς υπήρξε ένα «στρατιωτικό πραξικόπημα» που συντονίστηκε έξω από την Ουκρανία που προκάλεσε έναν εμφύλιο πόλεμο. 

 

«Η Ρωσία είναι έτοιμη να εργαστεί στη βάση μιας ευρύτερης συναίνεσης για την περαιτέρω ανάπτυξη των Ηνωμένων Εθνών με όλους τους εταίρους. Αλλά πιστεύουμε ότι οι προσπάθειες να υποσκαφθεί η εξουσία και η νομιμοποίηση του ΟΗΕ είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος διεθνών σχέσεων», κατέληξε στην χειμαρρώδη ομιλία του ο Ρώσος πρόεδρος. 

 

Λίγη ώρα πριν ωστόσο και ο Αμερικανός Πρόεδρος είχε χρησιμοποιήσει σκληρή γλώσσα κατά της Ρωσίας. Ο Μπάρακ Ομπάμα απευθυνόμενος προφανώς στο εσωτερικό των ΗΠΑ, υπεραμύνθηκε της χρήσης διπλωματικών μέσων για την επίλυση παγκοσμίων κρίσεων υποστηρίζοντας ότι, «καμία χώρα στον κόσμο, όσο ισχυρή και αν είναι, δεν μπορεί να δώσει λύση σε όλα τα προβλήματα». Υπογράμμισε, δε, ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να συνεργαστούν με σειρά χωρών για ν” αντιμετωπιστούν αυτές οι κρίσεις.

 

Χαρακτήρισε «επικίνδυνες» και ενάντιες στις αρχές του ΟΗΕ τις απόψεις που υποστηρίζουν ότι στο βωμό της αντιμετώπισης ενός μεγάλου κακού δεν μπορεί να υποστηρίζεται ένα άλλο. Όπως είπε αυτήν την λογική εκφράζουν και ορισμένες παγκόσμιες μεγάλες δυνάμεις που θέλουν να αγνοηθούν οι διεθνείς κανόνες και να επιβληθεί η τάξη δια της στρατιωτικής δύναμης.

 

Κάνοντας ουσιαστικά επίθεση κατά της Ρωσίας, ως παράδειγμα ο Ομπάμα έφερε εκείνους που θεωρούν στην λογική τους ότι πρέπει να υποστηριχθούν «τύραννοι όπως ο Μπάσαρ αλ Άσαντ που σφαγιάζει αθώους πολίτες επειδή η εναλλακτική απέναντί του είναι σίγουρα χειρότερη», προσθέτοντας ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν σε τίποτε ν' απολογηθούν όσον αφορά στην βία του ISIS. 

 

«Ένας άνθρωπος ο οποίος έχει ασκήσει κτηνώδη βία στον λαό του δεν μπορεί να ενοποιήσει το συριακό έθνος», είπε ακόμη ο Μπάρακ Ομπάμα, αναφερόμενος στον Άσαντ και καταφέρθηκε εναντίον όσων «διαστρεβλώνουν το μήνυμα του Ισλάμ εκτρέποντας το σε τρομοκρατία».

 

Το ζήτημα βέβαια τώρα είναι πώς οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μειονεκτική θέση όσον αφορά στο θέμα της Συρίας μετά τις κινήσεις «ματ» που έκανε η Ρωσία μεταφέροντας μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή προς ενίσχυση του Συριακού Στρατού και της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης του Άσαντ. 

 

Το γεγονός αυτό έχει περιορίσει τις κινήσεις της Ουάσιγκτον που βρίσκεται εγκλωβισμένη, καθώς στο πλευρό της Ρωσίας για το θέμα της Συρίας έχουν ταχθεί αφενός η Κίνα που έχει στείλει στρατιωτικές δυνάμεις, αφετέρου και άλλες χώρες, ισχυρές στην περιοχή, όπως το Ιράν και η Αίγυπτος. 

 

Σε συνάντηση που φέρεται δε να είχαμ αργότερα οι κ.κ. Πούτιν και Ομπάμα φέρονται να συμφώνησαν να υπάρξει συνεργασία των Γενικών Επιτελείων των δύο χωρών με στόχο να αποφευχθεί ένα ατύχημα στη Συρία, δεδομένου ότι οι Ρώσοι έχουν αναπτύξει δυνάμεις και οι Αμερικανοί βομβαρδίζουν τον ISIS.

 

Τμήμα ειδήσεων pronews.gr

Φτηνιάρικη κατευθυνόμενη δημοσιογραφία….

Από ΒΑΘΥ , Σάββατο, 26 Σεπτεμβρίου 2015 

 Ο Ν. Φίλης διατηρεί πολύ καλή σχέση και με τηνΕφημερίδα των Συντακτών, που το τελευταίο διάστημα επιτίθεται με σφοδρότητα στην Πρόεδρο της Βουλής από τα αριστερά… Η ένταση της επίθεσης, επίσης, συνέπεσε χρονικά με την είδηση ότι η Ζ. Κωνσταντοπούλου καταψήφισε -μαζί με πολλούς άλλους βουλευτές- τη συμφωνία της 20ής Φεβρουάριου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Και πώς αλλιώς άλλωστε θα μπορούσε να ερμηνευτεί η κίνηση της ΕΦ.ΣΥΝ την ίδια μέρα να ανεβάσει γκάλοπ στο διαδίκτυο, στο οποίο ζητούσε την άποψη των αναγνωστών για τους χειρισμούς της Προέδρου της Βουλής στο θέμα της Χρυσής Αυγής, για να το κατεβάσει άρον άρον μετά από πέντε (δέκα;) λεπτά, όταν το ποσοστό που ενέκρινε τους χειρισμούς μαζί της άγγιζε το… σταλινικό 80%;

Πηγή: Λευτέρης Χαραλαμπόπουλους –“Unfollow”

Δεν έχουμε καμιά διάθεση να στηρίξουμε την Ζωή Κωνσταντοπούλου και αρκετές φορές της έχουμε ασκήσει κριτική από τον ιστότοπο μας. Όμως δεν μπορεί να μην στιγματίσουμε το γεγονός ότι εδώ και πολύ καιρό η εφημερίδα των Συντακτών, έχει επιδοθεί σε μια απαράδεκτη εκστρατεία εναντίον της.

Δεν γνωρίζουμε αν αυτό οφείλεται σε παρέμβαση του Ν. Φίλη που σύμφωνα με τον δημοσιογράφο του Unfollow έχει πολύ καλή σχέση με το συγκεκριμένο έντυπο (Είναι γνωστή η σφοδρή αντιπαράθεση που υπάρχει μεταξύ Κωνσταντοπούλου – Φίλη).

Είναι όμως πέρα από κάθε δημοσιογραφική δεοντολογία το σημερινό ρεπορτάζ της «ΕτΣ» που με τον τρόπο του ειρωνεύεται μια χθεσινή αποστροφή του λόγου της Ζωής ότι η Επιτροπή Αλήθειας δημοσίου χρέους κόστισε 112.000 ευρώ, ενώ αποσιωπά ότι στην ίδια τοποθέτησή της η πρόεδρος της βουλής ανέφερε ότι η βουλή εξοικονόμησε 12.5 εκατομμύρια ευρώ, κατά την προεδρία της,  σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2014.

Φτηνιάρικη κατευθυνόμενη δημοσιογραφία…. 
____________

Και η σχετική ανάρτηση που έκανε η Ζ. Κωνσταντοπούλου στον ιστότοπο της

 Η Βουλή κατά την περίοδο Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου 2015 δαπάνησε συνολικά 12,5 εκατ. ευρώ λιγότερα σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2014. Δηλαδή, έγινε μέσα σε εννιά μήνες εξοικονόμηση 12,5 εκατομμυρίων ευρώ. Δεν έχει υπάρξει πουθενά υπέρβαση του προϋπολογισμού, δεν έχει υπάρξει πουθενά οποιαδήποτε άλλου είδους υπέρβαση και υπάρχουν κονδύλια στα οποία έχει γίνει 100% εξοικονόμηση. Αυτή την περίοδο πλήρωσε η Βουλή -και όχι το Ίδρυμα της Βουλής- και το κόστος της Βουλής των Εφήβων. Και αυτού συμπεριλαμβανομένου, υπάρχουν τα 12,5 εκατομμύρια ευρώ της εξοικονόμησης.

Κανένα από τα μέλη της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους δεν δέχθηκε ούτε 1 ευρώ σε αμοιβή. Κανείς τους δεν δέχθηκε, ούτε πήρε, ούτε έλαβε με οποιονδήποτε τρόπο την παραμικρή αμοιβή. Τα μόνα έξοδα που είχε η Επιτροπή αυτή, ήταν τα έξοδα μετάβασης, διαμονής, διατροφής των ανθρώπων, διερμηνείας των εργασιών. Το σύνολο αυτών των εξόδων σήμερα, για όλα αυτά που έγιναν από τον Απρίλιο, υπολογίζεται από τις υπηρεσίες της Βουλής, στις 112.000 ευρώ. Αυτός είναι περίπου ο απολογισμός της Επιτροπής και είναι τα πάντα αναρτημένα στο διαδίκτυο μέσα από τη διαδικασία διαφάνειας. Δεν έχει ποτέ στο παρελθόν υπάρξει επιτροπή η οποία να έχει λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο. Δεν έχει ποτέ στο παρελθόν υπάρξει δυναμικό που με τέτοια ανιδιοτέλεια να έχει συνεισφέρει.

ΝΙΚΗ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ

Σαβ. 26/9/15 

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ. ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ, ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΛΑΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 26/9/15 KAI TON ΓΙΩΡΓΟ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟ 

Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως εξής:

ΕΡ: Θα ήθελα το σχόλιο σας για το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ης Σεπτεμβρίου.

ΑΠ: Είναι εντυπωσιακό ότι η προηγούμενη αντιμνημονιακή Βουλή μεταμορφώθηκε «αιφνιδίως» σε μια Βουλή στην οποία επικρατούν σαρωτικά παλιές και νέες μνημονιακές δυνάμεις. Έχω την αίσθηση, όμως, ότι η ψήφος των πολιτών στον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα αλλά και συνολικότερα στο μνημονιακό μπλοκ , θα ήταν μεγάλο λάθος να ερμηνευθεί ως συναίνεση στα μνημόνια και ειδικότερα ως «πράσινο φως» για την εφαρμογή του τρίτου καταστροφικού μνημονίου . Οι εκλογές εξπρές έγιναν μόνο και μόνο για να εκκαθαριστεί η Βουλή από τη γνήσια και συνεπή αντιμνημονιακή φωνή της Λαϊκής Ενότητας. Η επίτευξη αυτού του στόχου σε επίπεδο κοινοβουλευτικών συσχετισμών καθόλου δεν σημαίνει ότι έγινε και εκκαθάριση των αντιμνημονιακών αντιλήψεων στην κοινωνία. Κάθε άλλο ! Και αυτό μάλλον θα γίνει αντιληπτό πολύ σύντομα.

ΕΡ:Το ΚΚΕ μπορεί να εκπροσωπήσει επάξια μια αριστερή αντιμνημονιακή πολιτική στη νέα Βουλή;

ΑΠ: Η ηγεσία του ΚΚΕ κάνει , καταρχήν, το λάθος να θεωρεί ότι το δίλημμα μνημόνιο ή αντιμνημονιακή φιλολαϊκή πολιτική, είναι επίπλαστο , αν όχι παραπλανητικό . Παρακάμπτει, έτσι, τα διακυβεύματα και τις σκληρές αντιθέσεις του σήμερα και παραπέμπει τη λύση των προβλημάτων στο μέλλον , όταν ωριμάσει το αίτημα ενός σοσιαλισμού , που, κατά ΚΚΕ, μοιάζει αρκετά με τον «υπαρκτό», ο οποίος κατέρρευσε. Αν σε αυτά προσθέσουμε τη διχαστική «εμφυλιοπολεμική» τακτική που ακολουθεί το ΚΚΕ στο πλαίσιο της Αριστεράς, καταλαβαίνουμε γιατί κάνει συνεχώς αδιέξοδες επιλογές τα τελευταία χρόνια, με πρόσφατη τον μονομέτωπο προεκλογικό αγώνα του κατά της Λαϊκής Ενότητας.

ΕΡ: Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επηρεάστηκε εκλογικά- σε σχέση με τον Ιανουάριο- παρά τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου και το τρίτο μνημόνιο πως το εξηγείτε;

AΠ: Ο Αλέξης Τσίπρας, κατά παράδοξο τρόπο, επωφελήθηκε από την απογοήτευση που προκάλεσε η «κωλοτούμπα» του, να συνομολογήσει τρίτο μνημόνιο . Η απογοήτευση αυτή, σε συνθήκες όπου η εναλλακτική λύση εξόδου από την ευρωζώνη με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, την οποία πρότεινε η Λαϊκή Ενότητα, φόβιζε ή ξένιζε, γιατί δεν προλάβαινε να συζητηθεί και να εξηγηθεί σε 20 μέρες και σε κλίμα πολέμου σε βάρος της, εγκλώβιζε τους πολίτες στο δίλημμα ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ , είτε τους έσπρωχνε στην αποχή. Ο Τσίπρας πέτυχε μια νίκη στηριγμένη όχι στην ελπίδα αλλά στο φόβο , στη λογική τουμικρότερου κακού και στην αποχή. Μια νίκη που μπορεί να αποδειχθεί και πολύ σύντομα, πύρρειος.

ΕΡ: Πως βλέπετε τις πολιτικές εξελίξεις από τούδε και στο εξής;

ΑΠ: Ο πολιτικός συσχετισμός των δυνάμεων υπέρ των μνημονίων και του ευρώ στη Βουλή , δεν αντιπροσωπεύει έναν αντίστοιχο κοινωνικό συσχετισμό και τις βαθιές τάσεις οργής, απελπισίας,απογοήτευσης και αγανάκτησης που κυριαρχούν στην κοινωνία. Ποτέ, ίσως, η απόσταση ανάμεσα στη Βουλή και την κοινωνία δεν ήταν τόσο μεγάλη. Έχουν αυταπάτες όσοι πιστεύουν το αντίθετο και γρήγορα θα διαψευσθούν . Το κοινωνικό πεδίο είναι τόσο ρευστό και ευμετάβλητο ώστε σύντομα η παθητική απογοήτευση και η φαινομενική προσαρμογή μπορεί να δώσει τη θέση της στις πιο ενεργές, στις πιο μαζικές και δυναμικές κοινωνικές αντιδράσεις.

ΕΡ: Η αποτυχία της ΛΑΕ να μπει στη νέα Βουλή πως μπορεί να εξηγηθεί;

ΑΠ: Δεν ξέρω άλλη πολιτική δύναμη να έχει δώσει μια εκλογική μάχη μέσα σε τόσο αντίξοες και πρωτοφανώς δύσκολες συνθήκες , όπως η Λαϊκή Ενότητα . Είχαμε απέναντι μας «θεούς και δαίμονες» ναλυσσομανούν για την εκλογική εξαφάνιση μας: από τα εγχώρια και ευρωπαϊκά πολιτικά και οικονομικά κατεστημένα, μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος σε σύμπλευση με το ΚΚΕ είχε αναδείξει τη ΛΑ.Ε ως «κοινό παρείσακτο εχθρό». Βεβαίως, όμως, και εμείς επιδείξαμε αδυναμία να αντιληφθούμε έγκαιρα, για παράδειγμα, ότι αυτό που διακινδυνεύετο ήταν η είσοδος μας στη Βουλή και ότι το «ντέρμπι» ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ με το αντίστοιχο δίλημμα ήταν «μούφα». Επί των δικών μας αδυναμιών στην εκλογική μας τακτική ήδη έχουμε ανοίξει μια μεγάλη και ουσιαστική συζήτηση στις γραμμές μας.

ΕΡ: Πως βλέπετε το μέλλον γενικότερα της Αριστεράς μετά τις εκλογές;

ΑΠ: Η Αριστερά χρειάζεται να επανιδρυθεί, να ξαναποκτήσει την αρχική ορμή και φρεσκάδα της, ναενισχύσει τα σύγχρονα ριζοσπαστικά της χαρακτηριστικά και να ξαναδεί τη μεταβατική της στρατηγικήκαι το σοσιαλιστικό της όραμα. Κυρίως, όμως, χρειάζεται επειγόντως να αποφασίσουν όλες οι δυνάμεις της να σπάσουν τις λογικές της μικροαλαζονίας, της περιχαράκωσης, της ευτελούς αυτάρκειας και αυτοεπιβεβαίωσης και να συναντηθούν σε κοινούς δρόμους πολιτικής και κινηματικής συνεργασίας. Μια Αριστερά που θα αποφασίσει και θα τολμήσει να δει κατάματα και αυτοκριτικά τον εαυτό της και να συμπορευθεί, σίγουρα θα γίνει γρήγορα πλειοψηφική δύναμη στην κοινωνία μας και πρωτοπόρα για να ανοίξει ελπιδοφόρους ορίζοντες στον τόπο μας.

ΕΡ: Η ΛΑΕ πως θα εξελιχθεί μετεκλογικά;

ΑΠ: Μπροστά στη ΛΑ.Ε υπάρχουν μεγάλες προοπτικές . Η απήχηση της ΛΑ.Ε και σήμερα στην κοινωνία είναι ασύγκριτα πολλαπλάσια από το χαμηλό περιστασιακό εκλογικό ποσοστό της. Όλοι σχεδόν καταλαβαίνουν, άσχετα από διαφορές, ότι η ΛΑ.Ε είναι η μόνη δύναμη που διαθέτει δημοκρατική εναλλακτική πρόταση απέναντι στη μνημονιακή υποδούλωση, πρόταση η οποία έχει αρχή μέση και τέλος. Όπως όλοι διαισθάνονται ότι η ΛΑ.Ε , είναι από τα πράγματα, η μόνη ουσιαστική αντιπολίτευση απέναντι στην άνοστη «σούπα|» των μνημονιακών δυνάμεων της Βουλής. Ως ΛΑ.Ε προχωράμε τάχιστα σε πολιτικήκαι οργανωτική συγκρότηση και ανασυγκρότηση και γρήγορα θα πάμε σε Συνδιάσκεψη και αργότερα, σε λίγους μήνες, σε Συνέδριο. Ετοιμαζόμαστε ώστε να μπορούμε να παρέμβουμε σε πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, οι οποίες μπορεί να είναι ραγδαίες το επόμενο διάστημα.

ΕΡ: Η μετωπική σας πολιτική πως θα εξελιχθεί;

ΑΠ: Είμαστε έτοιμοι και απολύτως ανοιχτοί για διάλογο και νέες συνεργασίες στο χώρο της Αριστεράςκαι προς αυτήν την κατεύθυνση είμαστε, επίσης, έτοιμοι να πούμε και να ακούσουμε και να αναλάβουμε εποικοδομητικές πρωτοβουλίες . Αρκεί κάποιοι να μην εκλαμβάνουν την ενωτική μας προσήλωση ως αδυναμία ή ακόμα χειρότερα ως έλλειψη δυνατότητας να ασκούμε και εμείς πολεμική ή και ως ατολμία να προχωρήσουμε μόνοι μας μπροστά. Η βαθιά ενωτική μας πολιτική στο χώρο των αριστερών προοδευτικών δυνάμεων είναι δείγμα αυτοπεποίθησης και ευθύνης . Είναι απόρροια των μεγάλων επίκαιρων στόχων μας για δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία, παραγωγική ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη στην πατρίδα μας.

Στη συνέχεια η Ιskra παραθέτει σημεία από τη ραδιοφωνική συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη στον realfm.gr και στους Κώστα Χαρδαβέλλα και Αγγελική Λάζου.

ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΗΤΑΝ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ

«Δεν υπολογίσαμε όσο θα έπρεπε την απογοήτευση του κόσμου από την κωλοτούμπα Τσίπρα. Μια κωλοτούμπα η οποία ήταν εκπληκτική και έγινε μέσα σε μια βδομάδα μετά από ένα στεντόριο «όχι» στο δημοψήφισμα» σημείωσε ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας, Παναγιώτης Λαφαζάνης στον Real Fm 97,8 και την  εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλλα και της Αγγελικής Λάζου.

«Αυτό επέφερε γενική πικρία, απογοήτευση στον κόσμο, πράγμα που το βλέπαμε και οδήγησε και σε μεγάλη αποχή. Αυτά δεν τα είχαμε συλλάβει επαρκώς» πρόσθεσε.

«Ήταν έκπληξη νομίζω για τους ηγετικούς κύκλους τους ΣΥΡΙΖΑ, ότι εμείς μπορέσαμε να κατεβούμε στην εκλογική μάχη, δεν περίμεναν οτι μέσα σε 20 μέρες θα ετοιμάζαμε ψηφοδέλτια και χωρίς οικονομικά μέσα να μπούμε στη φωτιά των εκλογών» σημείωσε ο κ. Λαφαζανης.

Αναφορικά με την επανακαταμέτρηση που ζήτησε η Λαϊκή Ενότητα  ο κ. Λαφαζάνης είπε ότι θα γίνει ενδεικτικά σε εκλογικά κέντρα καθώς  θέλει να διερευνήσει την κατάσταση με τα άκυρα ψηφοδέλτια. «Αν προκύψουν στοιχεία τα όποια δημιουργούν ανησυχίες τότε θα προχωρήσουμε σε περαιτέρω ενέργειες» τόνισε.

Για να ακούσετε το ηχητικό πατήστε εδω.

ΑΠΟ "ΙΣΚΡΑ"

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Μελαγχολική επιστολή προς θριαμβολογούντα στελέχη του Σύριζα

Γράφει ο Κίμων Ρηγόπουλος
 «Κι αν σου’ χει μείνει μια σταλιά ντροπή, δείξε λιγάκι προσοχή», είχε πει κάποτε ο Σαββόπουλος. 
Ήταν ακόμα η εποχή που η ενοχή και ο Σαββόπουλος παρήγαγαν έργο και το φιλότιμο δεν είχε βγει στην παρανομία κυνηγημένο από τα απενοχοποιημένα κύμβαλα. 
Τώρα εσείς ασκείτε μια κολοβή κυβερνητική εξουσία ελέω των «θεσμών» και του χειραγωγούμενου φόβου των ιθαγενών.
Κάτι σαν τα απομεινάρια μιας μέρας που έγινε νύχτα αξημέρωτη. Μετά τον σεισμό λαφυραγωγείτε τα ετοιμόρροπα σπίτια των σεισμόπληκτων. Είστε κάτι σαν την πολεοδομία που το ρίχνει στο πλιάτσικο. 

Αγκαλιά στα μπουζούκια με τους Καμμένους περιμένετε να μεγαλώσει η παρέα με την Φώφη, τον Μπόμπολα και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει κατόπιν άνωθεν εντολών. 

Μην υποκρίνεστε τους θλιμμένους. Είστε απλώς θλιβεροί. Το αναγκαστικό δίκαιο της ιδιοτέλειας είναι ο καταστατικός χάρτης σας. «Και τώρα δουλειά» διακηρύσσει ο κακοήθης αρχηγίσκος σας κι εσείς σηκώνετε τα μανίκια σας για να μη λερωθείτε από το αίμα της αφαίμαξης του λαού. 

Είστε οι πρώτοι χειρουργοί χωρίς ιατρικό δίπλωμα. Σας αρκεί η πιστοποίηση του Σόιμπλε και της Μέρκελ. Στου κασίδη το κεφάλι και τα σκυλιά δεμένα. Ως πότε δεμένα; Αυτό θα το πει η ιστορία. Μια ιστορία που έχει συνηθίσει να ειρωνεύεται. Γι’ αυτό και το μισόκλειστο μάτι της. 

Ακούστε τη βουή αν δεν έχετε ολότελα κουφαθεί και μην παίζετε εν ου παικτοίς. Δείτε τον οδυρμό αν δεν σας έχει ολότελα τυφλώσει η λιγούρα για νομή μιας έρημης χώρας. Οι μεταστάσεις της αρρώστιας διαγράφονται ήδη στα σώματα και τα μυαλά σας. Κανένα αλεξίσφαιρο γιλέκο δεν μπορεί να σας προστατεύσει από την ύβρη που άγαρμπα και άτεχνα εξυφαίνετε. 
Με καταργημένη την συναισθηματική νοημοσύνη σας, καταφύγετε τουλάχιστον στην κοινή λογική. Καταφύγετε στην ιστορία ανιστόρητοι και δείτε ότι μετά την ύβρη καιροφυλακτεί η νέμεση. Πάντα έτσι τελειώνει το έργο το ανίερο. Ναι, ξέρω, γελάτε κάτω από τα μουστάκια σας για τις ιδεολογικές εμμονές, αυτά τα ληγμένα διαβατήρια για μιαν άλλη ζωή. Ξεκαρδιστείτε όσο αντέχει η λιπαρή καρδιά σας. 

Προσέξτε όμως, δέσμιοι του νηπιακού πραγματισμού με το αζημίωτο, μην πνιγείτε από τα γέλια πριν καταποντιστείτε από την δρώσα ιστορία που έχει σαν την αχλάδα πίσω την ουρά. 

ΠΗΓΗ: 
http://www.pandiera.gr/%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CF%87%C

"ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ VW ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΕ ΑΠΟΤΟΜΑ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ - ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΩΡΑ;"

ΝΥ Τimes: "Ποιά είναι η Γερμανία που τολμούσε να κρίνει την Ελλάδα; - Έχασε κάθε ηθικό δικαίωμα"

26/09/2015

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

"Ποια είναι η Γερμανία που τολμούσε να κρίνει την Ελλάδα τόσα χρόνια" είναι το νόημα της ευρηματικής γελοιογραφίας που ανάρτησαν οι New York Times στην οποία φαίνεται ένας ρακένδυτος πλέον Έλληνας με το ποδήλατό του να τον προσπερνάει ένα μοντέλο της VW το οποίο μεταφέρει την Γερμανίδα καγκελάριο Α.Μέρκελ και να αναρωτιεται φωναχτά:

"Έτσι λοιπόν κλέβατε και λέγατε ψέμματα και η Ευρώπη θα πληρώσει το τίμημα";

Πρόκειται για την αντιστροφή του επαίσχυντου κατηγορητηρίου που ο Β.Σόιμπλε και η παρέα του εκτόξευε κατά όλων των Ελλήνων επί πέντε χρόνια για να τους πείσει ότι όντως είναι διεφθαρμένοι και κακοί και πρέπει να τιμωρηθούν χωρίς να βγάλουν...άχνα και προπαντώς χωρίς αντίσταση.

Άλλωστε αυτό μας διαμήνυσε ο Β.Σόιμπλε εκβιάζοντας την χώρα με τα capital controls, "Resistance is futile" (η αντίσταση είναι μάταιη) όπως έλεγε η φυλή των Borg στο πασίγνωστο Star Trek.

O B.Σόιμπλε και η παρέα του μας έλεγε συνεχώς «μας εξαπατήσατε, πρέπει να πληρώσετε»...τώρα "Χερ" Σόιμπλε που το ίδιο κάνατε και εσείς, τι θα κάνετε ως χώρα; Θα πληρώσετε; Θα αυτομαστιγωθείτε; Θα πιείτε το "κώνειο" της τιμωρίας σας σιωπηλά χωρίς κραυγές και αντιστάσεις ή θα πρέπει να το πάρετε με το ζόρι "kicking and screaming";

Continue reading the main story

 

Patrick Chappatte

Και συνεχίζουν οι NY Times με εκτενές άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Ένα αυτοκινητιστικό σκάνδαλο γκρεμίζει το Βερολίνο από τα ψηλά"

"Καθώς η Γερμανία έγινε ο κυρίαρχος παίκτης στην Ευρώπη, έκανε κήρυγμα στην Ελλάδα και στις άλλες χρεωμένες χώρες για τις αρετές της οικονομίας και κούναγε το δάχτυλό της στα άλλα μέλη της ΕΕ για να δεχτούν στο έδαφός τους πρόσφυγες από τα πεδία των νεκρών στη Συρία. Γενικά μέχρι τώρα είχε πιστωθεί την ηγεσία στο αφήγημα της αυτοθυσίας και της υπακοής στους κανόνες"

"Αυτός είναι ο λόγος που ο πυρήνας της χώρας τραντάχθηκε από το σκάνδαλο της VW.Ήταν ένα φοβερό χτύπημα στο πως η Γερμανία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της και έχασε το δικαίωμά της για την ηθική ηγεσία της ηπείρου."

Το σκάνδαλο της VW κατάφερε ότι δεν κατάφεραν οι εξάμηνες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης. "Ξεγύμνωσε" την Γερμανία στα μάτια όλων, και είναι μόνο η αρχή, το έργο θα έχει πολλές συνέχειες.

Τμήμα ειδήσεων pronews.gr

Λαδοκρασάδες & βουτυρομπιράδες (πολύ καλό)

by diaxeiristis

Του Χάρη Ναξάκη* 

Τι σημαίνει ότι ανήκομεν στη Δύση; Αλήθεια τι έχει μείνει ζωντανό από το τρίπτυχο της Γαλλικής επανάστασης, ελευθερία-ισότητα-αδελφοσύνη; Ακόμα και η έμμεση δημοκρατία έχει προ πολλού εκπέσει σε ολιγαρχική δημοκρατία. Εκτός και  αν το ανήκομεν στη Δύση, στην Εσπερία, σημαίνει την επιθυμία μας να εξισωθούμε με αυτό που είναι η Δύση. Ο νεωτερικός εξατομικευμένος δυτικός άνθρωπος, ο homo economicus, είναι μία μηχανή παραγωγής ατομικών επιθυμιών και ικανοποίησή τους με εμπορεύματα. Το νόημα της ελευθερίας γι’ αυτό το ανθρωπολογικό τέρας είναι η ελευθερία ικανοποίησης των επιθυμιών (αναγκών) του. Επειδή όμως πάντα αυτό που έχεις είναι λιγότερο από αυτό που θα ήταν καλύτερο να έχεις και προσδιορίζεται από αυτό που οι άλλοι έχουν, όση ποσότητα επιθυμιών και να ικανοποιήσεις θα είσαι πάντα ανικανοποίητος.  Η απόλαυση θα είναι πάντα εφήμερη. Το νόημα της ισότητας και της αδελφοσύνης γι’ αυτόν τον ορθολογικό ατομιστή είναι ότι είσαι ευτυχής όταν κερδίζεις δέκα ευρώ παραπάνω από το γείτονά σου. Αυτό το μοντέλο του εξατομικευμένου καταναλωτικού ζώου προώθησαν, κυρίως μετά την μεταπολίτευση, στην Ελλάδα οι κυρίαρχες ελίτ και ενστερνίστηκαν οι «από κάτω», οι κυριαρχούμενοι. Το μοντέλο μάλιστα αυτό δεν αναδείχτηκε ως αποτέλεσμα μιας ακμαίας καπιταλιστικής ανάπτυξης της χώρας, αλλά με δανεικά, μέσω της παρασιτικής πρόσδεσης της χώρας στο διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Έτσι, ενώ μέχρι τη δεκαετία του 1970 οι αγρότες παππούδες και πατεράδες μας για να παράγουν έπρεπε με κόπο να σκάψουν και να σπείρουν, στα ένδοξα αναπτυξιακά χρόνια της μεταπολίτευσης έμαθαν ότι για να καταναλώνουν δε χρειάζεται να παράγουν, αλλά να αξιοποιούν το διαφθορείο των αγροτικών επιδοτήσεων και τις πιστωτικές κάρτες. Μέσα σε λίγα χρόνια καταστράφηκε η ενδογενής αγροτική παραγωγή, που εξασφάλιζε μια ορισμένη διατροφική αυτάρκεια, εγκαταλείφτηκαν οι ντόπιες καλλιέργειες, αφανίστηκαν τα τσελιγκάτα με τα 1,5 εκατομμύρια κεφάλια ζώων, κτλ. Χάθηκαν οι μάστοροι και η μαστορική τέχνη. Οι συνέπειες αυτής της βίαιης και σχεδιασμένης εκδυτικοποίησης της χώρας, η ύβρις του ανήκομεν στην Εσπερία, είναι η σημερινή μνημονιακή καταστροφή.

Η Ελλάδα ήταν και είναι μια χώρα των συνόρων που ιστορικά, πολιτισμικά, γεωγραφικά, αλλά και από την άποψη του οικονομικού της μεγέθους αιώνες τώραανήκει στο χώρο της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Ήμασταν πάντα λαδοκρασάδες. Η προσπάθεια βίαιης εκδυτικοποίησής της με την ένταξη της στις χώρες των βουτυρομπυράδων και κυρίως στην θνησιγενή ζώνη του ευρώ, την οδήγησε, στις συνθήκες του διεθνοποιημένου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, να μετατραπεί σε χώρα καταναλωτή των πλεονασμάτων του ανεπτυγμένου δυτικοευρωπαϊκού Βορρά, μέσω της χρηματοδότησής της με φτηνό χρήμα. Η στρατηγική αυτή επιλογή των ντόπιων και των ευρωπαϊκών ελίτ, που πλήρως την αποδέχτηκαν οι «από κάτω», γιατί την εξέλαβαν ως εισιτήριο για τον καταναλωτικό παράδεισο, γρήγορα μας οδήγησε να γίνουμε ο αδύναμος κρίκος μιας ομοσπονδοποιημένης και ομογενοποιημένης Ευρώπης, ενώ ο φυσικός μας χώρος είναι η Μεσόγειος και τα Βαλκάνια. Με δεδομένο δε το χάσμα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας που μας χωρίζει από τις χώρες του Βορρά δεν άργησε να οδηγηθούμε σε καταστροφή των παραγωγικών δομών της χώρας και στην κρίση χρέους. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο από τώρα να τεθούν οι βάσεις για μια στρατηγική απεμπλοκή της χώρας, όχι κατά ανάγκη εδώ και τώρα, από το «κοινό μας ευρωπαϊκό σπίτι», κυρίως από τη ζώνη του ευρώ, και να αναζητηθεί ο τρόπος επανένταξης μας στο πραγματικό μας σπίτι που είναι η Μεσόγειος, τα Βαλκάνια ο Καύκασος και η Κασπία. Βασική προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η ενδογενής παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, που θα στηρίζεται σε ένα εκτεταμένο δίκτυο μικρομεσαίων συνεταιριστικών και κοινοτικών μονάδων, που είναι ριζωμένες στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία και η ανάπτυξη συνεργατικών δικτύων και ροών με τις Μεσογειακές και Βαλκανικές χώρες. Πρόκειται για ένα μοντέλο ευημερίας χωρίς ανάπτυξη, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία και στην επέκταση των κοινών αγαθών, πέρα από τον καταναλωτισμό, με λιτή ζωή, χωρίς κοινωνικές ανισότητες.

Σε μια δεκαετία το ευρώ θα είναι ευρωμάρκο, εργαλείο των Γερμανικών ελίτ και των δορυφόρων τους στον ανταγωνισμό με την Κίνα και ταυτόχρονα υποσύνολο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Σε αυτό το τοπίο οι χώρες της Μεσογείου και των Βαλκανίων αν δεν ενισχύσουν τους δεσμούς τους και δεν κάνουν βήματα προς την ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότησή τους και την ισότιμη διαπεριφερειακή συνεργασία, θα είναι στο διηνεκές χώρες χαμηλού κόστους και διαρκούς λιτότητας. Ένα εργαλείο δηλαδή για να αντιμετωπίσουν οι ευρωπαϊκές ελίτ την ανάδυση στην παγκόσμια σκηνή των χωρών χαμηλού κόστους και ιδιαίτερα της Κίνας. Εξ ου και η επιμονή των δανειστών για την κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, κινεζοποίηση την οποία έχουν επιβάλλει τώρα και μία εικοσαετία στα Βαλκάνια και στις πρώην ανατολικές χώρες.

*Καθηγητής Οικονομικών στο Τ.Ε.Ι Ηπείρου, συγγραφέας

Charisnax@yahoo.gr

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΡΗΞΗ"

Η λαθρομεταναστευτική επέλαση,

 οι γεωπολιτικές απειλές και οι αυταπάτες των ευρωλάγνων

Η ανθρωπιστική τραγωδία την οποία ζουν τόσοι αθώοι άνθρωποι που ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους και, όταν δεν πνίγονται στα νερά του Αιγαίου, αναζητούν από το μηδέν μία νέα αρχή φτάνοντας περπατώντας στη δυτική Ευρώπη αποτελεί ντροπή για την εποχή μας, για την Ευρώπη, για τον κόσμο...

Όμως, αυτό ήταν, είναι και, δυστυχώς, θα είναι πάντα η διεθνής πολιτική: μία αρένα στην οποία όταν μπουν μπροστά οι...

επιδιώξεις των μεγάλων, οι μικροί μπορεί να λιώσουν.

Η Ελλάδα έγινε, για μία ακόμα φορά, το πέρασμα όλων αυτών των ανθρώπων προς τη Δύση. Με αυτή την τραγωδία, οι μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης αντιλαμβάνονται πλέον κάτι στο οποίο επί τόσα χρόνια έκαναν τα στραβά μάτια: ότι η Ελλάδα αποτελεί το σύνορο της Δύσης με την πιο ασταθή και επικίνδυνη περιοχή του κόσμου. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό δεδομένο. Εκείνο που δεν είναι όμως δεδομένο, είναι το πώς θα κινηθούν οι μεγάλοι της Ευρώπης μετά από αυτή τη διαπίστωση.

Για παράδειγμα, δεν μπορεί παρά να προκαλεί μέγιστη ανησυχία ο τρόπος με τον οποίο η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ ζητά σήμερα μια ασαφούς τύπου εμπλοκή της Τουρκίας στο «πέρασμα του Αιγαίου».

Τι εννοεί; Πιθανότατα, ούτε κι η ίδια ξέρει. Όμως, εμείς πρέπει να ξέρουμε. Και πρέπει να ξέρουμε ταυτόχρονα και τι θέλουμε αλλά και τι δεν θέλουμε από όλη αυτή τη φοβερή υπόθεση.

Δεν θέλουμε λοιπόν, σε καμία περίπτωση, ούτε να λειτουργήσει εις βάρος μας η αναστολή της Συνθήκης Σένγκεν, αλλά ούτε και να βρεθεί μέσα από αυτή την ανθρωπιστική τραγωδία η Τουρκία σε θέση να συναποφασίζει με την «Ευρώπη» χωρίς την Ελλάδα, ή, ακόμα χειρότερα, εις βάρος τη;.

Θέλουμε όμως να αξιοποιήσουμε όλη αυτή την νέα πραγματικότητα προκειμένου να πειστούν οι εταίροι μας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει γονατισμένη, καθώς ο ρόλος της ως νοτιοανατολικού συνόρου της Ευρώπης είναι σήμερα περισσότερο καθοριστικός από ποτέ.

Θέλουμε λοιπόν να αντιληφθούν ότι ήρθε η ώρα να δουν τα πράγματα πιο ισορροπημένα και ως προς την πίεση που ασκούν στη χώρα, αλλά και στη στήριξή τους στα σύνορά μας.

Αλλά πρέπει να είναι η δική τους στήριξη. Της Ευρώπης. Και όχι κάποιου άλλου που βλέπει στα ελληνικά σύνορα κάτι εντελώς διαφορετικό… 

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΣΥΡΙΑ:ΡΩΣΙΚΑ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΣΥΝΔΡΑΜΟΥΝ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Ξαφνική επίθεση του συριακού στρατού με δύο μεραρχίες κοντά στη "πρωτεύουσα" του ISIS - Οι ισλαμιστές έστειλαν ενισχύσεις ακόμα και από το Ιράκ!

26/09/2015

Την Τρίτη οι δυνάμεις του συριακού στρατού και πιο συγκεκριμένα οι 173η ταξιαρχία πυροβολικού και η 17η Μεραρχία πεζικού σε συνεργασία με την 104η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία εκτέλεσαν σφοδρή επίθεση στην περιοχή της   Deir Ezzor στα βορειοανατολικά της χώρας εναντίον των οχυρωμένων ισλαμιστών με σκοπό την διάλυση της κυρίας γραμμής ανεφοδιασμού στην επαρχία.

Οι ισλαμιστές που δέχθηκαν απρόσκοπτα μεγάλη δύναμη ισχύς πυρός αναγκάστηκαν να μετακινήσουν χιλιάδες αντάρτες από άλλα μέτωπα και από την ίδια την πρωτεύουσα του ισλαμικού κράτους Ράκα σε μια προσπάθεια αναχαίτισης της συριακής επίθεσης. Είναι χαρακτηριστική η πίεση που δέχθηκα  που αναγκάστηκαν να στείλουν στρατό ακόμα και από την ιρακινή πόλη Al-Qa’im για να προστατευτεί η οδός Raqqa-Deir Ezzor.

Σε δεύτερο χρόνο οι συριακές δυνάμεις χτύπησαν και την πλευρά του δρόμου που ενώνει την Παλμύρα με την Ντέιρ Εζόρ σε μια προσπάθεια απώθησης τους από την επαρχία της Χομς.

Δεν μπορεί να μην αναφερθεί η ενίσχυση στις επιθετικές ενέργειες που είχε ο συριακός στρατός από την αεροπορία και όχι μόνο τη συριακή αλλά και από τη ρωσική που με τις επεμβάσεις τους έχουν κρατήσει στα χέρια του συριακού στρατού το αεροδρόμιο της πόλης.

Σύμφωνα με έναν ανώτερο αξιωματούχο του συριακού στρατού αυτά τα χτυπήματα της ρωσικής αεροπορίας πραγματοποιήθηκαν σε συντονισμό με τη συριακή πολεμική αεροπορία που επίσης βομβάρδισε θέσεις των αντιπάλων στην εθνική οδό Deir Ezzor –Raqqa .

Tην Πέμπτη το πρωί ο συριακός στρατός σε συντονισμό με της Δυνάμεις της Εθνικής Άμυνας διεξήγαγαν μια ισχυρή επίθεση σε θέσεις της ISIS στο  Ayn Sabl, ανακαταλαμβάνοντας την ΝΔ περίμετρο αυτής της πόλης που βρίσκεται ανατολικά των Tal Rayman και Al-Salihiyah.

Σύμφωνα με άλλη πηγή ρωσική και συριακή αεροπορία βομβάρδισαν συντονισμένα τρομοκράτες της Isis που συγκεντρώνονταν στη ζώνη της Παλμύρα στην επαρχία της Χομς για να απωθήσουν την επιτυχημένη επίθεση των χερσαίων δυνάμεων του συριακού στρατού.

Οι κύριοι στόχοι της ρωσικής αεροπορίας στη Συρία είναι:

– βομβαρδισμός της Daech στο Αν.Χαλέπι σε υποστήριξη μιας επίθεσης του συριακού στρατού για τη λύση της πολιορκίας του αεροδρομίου Kweiris, και να διασφαλίσει την οδό ανεφοδιασμού των συριακών δυνάμεων μεταξύ Χαλεπίου και Χάμα.

– βομβαρδισμός της Daech στην περιοχή της Παλμύρα στην Αν.Χομς όπου και βρίσκονται το 80 % των πετρελαιοφόρων πεδίων και εγκαταστάσεων αερίου που τροφοδοτούν τις περιοχές που ελέγχει το συριακό κράτος.

– βομβαρδισμός της jabhat al-Nousra, παρακλάδι της Al-Qaïda ή άλλων ισλαμιστικών οργανώσεων υποστηριζόμενων από χώρες του κόλπου,Τουρκία και Δυτικές χώρες στη ΒΔ Συρία.

Τμήμα ειδήσεων pronews.gr

Το μέτωπο ανατροπής που δε συγκροτήθηκε εδώ και πέντε χρόνια

Και μια απαραίτητη αυτοκριτική

• ΣΑΒΒΑΤΟ 26 Σεπτεμβρίου 2015 
• 
  !

• 
  

,

Του Γργου Πασσαλίδη

Τα παρακάτω δεν αφορούν ένα συνολικό απολογισμό της τελευταίας καταστροφικής πενταετίας. Πρέπει όμως να αξιολογηθεί η συμπεριφορά, η στάση και τα πεπραγμένα της Αριστεράς. Να αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες, τα προβλήματα, τις ανεπάρκειες ως αναγκαία τροφή για σκέψη, ώστε να προχωρήσουμε πιο αποφασιστικά στην περίοδο που ανοίγεται μπροστά μας.

Το αποτέλεσμα της Λαϊκής Ενότητας αποτελεί ήττα. Και η ήττα γίνεται πιο βαριά, γιατί η ήττα είναι καθολική. Αφορά το εκλογικό αποτέλεσμα γενικά, τη «δικαίωση» ή νομιμοποίηση του μνημονίου, το (πρόσκαιρο) τσάκισμα του λαϊκού φρονήματος, την περιθωριοποίηση της Αριστεράς. Δεν έχει νόημα η ωραιοποίηση της κατάστασης, ούτε η εκτίμηση για γρήγορες και ελπιδοφόρες ανατροπές. Και αν το κοινωνικό και οικονομικό τοπίο εξακολουθεί να βρίσκεται υπό πρωτοφανή κρίση και αστάθεια και άρα να εγκυμονεί δυνατότητες, είναι ανώφελο να αρνούμαστε μια πολιτική σταθεροποίηση υπέρ του μνημονίου.Το καταθλιπτικό κοινοβουλευτικό τοπίο είναι η απόδειξη για του λόγου το αληθές. Η νέα Βουλή κατά 90% είναι μνημονιακή. Ακόμη και αν η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου φθαρεί γρήγορα, οι μνημονιακές εφεδρείες (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΝΔ, Λεβέντης) μπορούν να λειτουργήσουν διαδοχικά.

Με αυτά τα δεδομένα, κλείνει ένας πολιτικός κύκλος που ξεκίνησε το 2010. Ο ρηχός αντιμνημονιακός λόγος των Σαμαρά και Τσίπρα γρήγορα μεταλλάχθηκε σε αποδοχή, υπεράσπιση και εφαρμογή των μνημονίων, με την ανάληψη της εξουσίας. Σήμερα είναι η πρώτη φορά που καμιά αντιμνημονιακή δύναμη δε διεκδικεί την κυβέρνηση. Για την ακρίβεια είναι η πρώτη φορά που καμιά αντιμνημονιακή δύναμη δε βρίσκεται καν στη Βουλή. Οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής έχουν αποδείξει ότι στα κρίσιμα στηρίζουν την «ευρωπαϊκή» προοπτική της χώρας. Το ΚΚΕ απέχει από την άμεση πολιτική πάλη θέτοντας ως προϋπόθεση για το παραμικρό βήμα τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό.

Το κλείσιμο όμως του κύκλου αφορά κυρίως το εγχείρημα ενός μετωπικού πολιτικού φορέα με πρόγραμμα διαγραφής του χρέους και εξόδου από την Ευρωζώνη. Ένα τέτοιο μέτωπο διεξόδου δεν είχε σχέση με τη φυσιογνωμία και την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ήταν προφανές για όποιον ήθελε να δει την πραγματικότητα ότι ήδη από το 2012, η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ είχε προδιαγραφεί. Απέμενε απλώς η «κατάληξη» της εσωκομματικής διαπάλης, τα κέρδη και οι ζημιές της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρώτη βαθιά αυτοκριτική διαπίστωση: Το μέτωπο που είχαμε και έχουμε ανάγκη, σήμερα, μετά από πέντε χρόνια, μετά από τρία μνημόνια, μετά μια τερατώδη μνημονιακή μετάλλαξη, όχι απλά δεν έχει οικοδομηθεί, αλλά απέμεινε με φθαρμένα υλικά και απογοητευμένες δυνάμεις. Οι αγωνιστές, οι τάσεις και τα ρεύματα που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν ένα τέτοιο μέτωπο, βρίσκονταν και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και μέσα στο ΚΚΕ και στην αντικαπιταλιστική Αριστερά.

Στην πορεία αυτής της πενταετίας δοκιμάστηκαν λίγο ή πολύ δύο διαφορετικές προσεγγίσεις.

Η μία επιχείρησε να συγκροτήσει το αναγκαίο μέτωπο σε κόντρα με το ισχυρό ρεύμα που κατέγραφε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012. Διαδοχικά σχήματα δοκιμάστηκαν, όλα είχαν το ίδιο πενιχρό αποτέλεσμα. Από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το Σχέδιο Β στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΑΡΣ και πρόσφατα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΕΕΚ, οι απόπειρες να συγκροτηθεί μετωπικό εγχείρημα έξω από το ΣΥΡΙΖΑ, με λαϊκή γείωση και μαζική αναφορά απέτυχαν παταγωδώς. Κινήθηκαν στο μηδέν κόμμα κάτι σε κάθε εκλογική καταγραφή, προκαλώντας κάθε φορά νέους γύρους απογοήτευσης και αποστράτευσης. Απέτυχαν στη δημιουργία μιας αξιόπιστης, μαζικής, ανατρεπτικής εναλλακτικής λύσης, για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν θα εξετάσουμε εδώ.

Η δεύτερη προσέγγιση επιχείρησε να κερδίσει την εσωκομματική διαπάλη στον ΣΥΡΙΖΑ. Επί μακρόν ασκούσε κριτική για τα πενιχρά αποτελέσματα της εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστεράς και παρουσιαζόταν ως πετυχημένο δείγμα «ενότητας και πάλης» στο εσωτερικό ενός μεγάλου κόμματος όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Συχνά καλούσε αφελώς τις εκτός ΣΥΡΙΖΑ δυνάμεις «να μπουν στον ΣΥΡΙΖΑ και να τον αλλάξουν από μέσα». Πρόσφατα αυτή προσέγγιση φάνηκε να «δικαιώνεται» καθώς η διάσπαση 25 βουλευτών και η συγκρότηση της Λαϊκής Ενότητας, κατέστησαν αυτό το ρεύμα, κέντρο των εξελίξεων. Η προσγείωση όμως ήταν ανώμαλη. Το αποτέλεσμα της Λαϊκής Ενότητας δεν δικαιώνει τη διαβεβαίωση ότι «καλώς η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δεν βιάστηκε για τη ρήξη» που δίνονταν προς κάθε κατεύθυνση. Ισχύει μάλλον το εντελώς ανάποδο.

Η αλήθεια είναι πικρή και κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Και οι δυο προαναφερθείσες προσεγγίσεις κατέληξαν στο ίδιο αποτέλεσμα. Ότι κατάφερε η Αριστερά έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε και η Αριστερά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο έχασαν. Και σήμερα είμαστε ξανά σε μια νέα αφετηρία, σαφώς πλουσιότεροι σε εμπειρίες, αλλά και πιο κουρασμένοι, φθαρμένοι και απογοητευμένοι.

Με βάση αυτά, έρχεται και επανέρχεται το ερώτημα: Πότε ήταν η ώρα της ρήξης εντός των κληρονομημένων σχημάτων της Αριστεράς, για να συγκροτηθεί ένα μετωπικό εγχείρημα με στόχο την έξοδο από το ασφυκτικό πλαίσιο των δανειστών και της ΕΕ;

Δικαιώθηκε ή όχι η άποψη ότι εντός ΣΥΡΙΖΑ το μέτωπο του άλλου δρόμου για την Ελλάδα γινόταν πιο εύκολο; Ισχύει ότι καλά έκανε η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και δεν βιάστηκε; Τι θα γινόταν αν η ρήξη δεν γινόταν το 2015 αλλά το 2010-2011; Είναι δυνατόν ένα αριστερό εσωκομματικό ρεύμα να κερδίσει όταν επί μακρόν υποτάσσεται στο κυρίαρχο ρεύμα «να πάρουμε την εξουσία», «να γίνουμε κυβέρνηση»;

Και από την άλλη: Τι ακριβώς δικαιώθηκε από τις αποτυχημένες απόπειρες των εκτός ΣΥΡΙΖΑ εγχειρημάτων; Τι διασώθηκε πέρα από την καθαρότητα και την αυτοσυνείδηση ότι τουλάχιστον δεν στήριξαν το κόμμα που έφερε το τρίτο μνημόνιο που ήταν και το πλέον οδυνηρό για το λαϊκό παράγοντα;

Η Αριστερά εισήλθε στην περίοδο της κρίσης και των μνημονίων με κληρονομημένα σχήματα του παρελθόντος. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ περισσότερο, το ΚΚΕ λιγότερο (καθώς περισσότερο αποτελεί μια α-ιστορική καταγραφή), αντιστοιχούσαν σε διλήμματα και διαιρέσεις της προηγούμενης φάσης. Αυτή η αναντιστοιχία ήταν προφανής, όσο εμφανές ήταν το γεγονός ότι αγωνιστές από διαφορετικά κόμματα συμφωνούσαν μεταξύ τους περισσότερο, από ότι συμφωνούσαν με το ίδιο τους το κόμμα. Αυτή ήταν η μόνιμη σχιζοφρένεια της τελευταίας πενταετίας.

Αντί ωστόσο να επιλεχθεί ο δρόμος των ρήξεων και των ανασυνθέσεων από την πρώτη στιγμή που αυτές οι δυνάμεις εκτίμησαν (και σωστά) ότι το κρίσιμο ζήτημα που θα καθορίσει την πορεία της χώρας είναι η ρήξη ή η υποταγή στο ευρωπαϊκό πλαίσιο (Ευρωζώνη, ΕΕ) και στο πλαίσιο των δανειστών, επιλέχθηκε η χρονοτριβή. Από όλες τις πλευρές, με τα γνωστά αποτελέσματα. Αν εκτιμά κανείς ότι αυτό που θα κρίνει τις εξελίξεις είναι η στάση απέναντι στην κυρίαρχη αντίθεση (ΕΕ/δανειστές – ελληνικός λαός) και όχι η στάση απέναντι στην επιφανειακή αντίθεση (μνημόνιο – αντιμνημόνιο), οφείλει να προετοιμάζει και να προετοιμάζεται.

Σήμερα, τίποτα δεν έχει τελειώσει, η ιστορία συνεχίζεται και η ζωή προχωράει. Ωστόσο πριν βγάλουμε τις αποφάσεις για την επόμενη μέρα, πριν κάνουμε τις τυπικές ή ουσιαστικές αυτοκριτικές για το εκλογικό μας αποτέλεσμα, ας σκεφτούμε αν η κατάσταση σήμερα θα ήταν καλύτερη, αν ο δρόμος που δεν επιλέχθηκε το 2010 μετά τις μεγάλες απεργίες και το 2011 μετά τις πλατείας, θα έδινε καλύτερα αποτελέσματα από τα σημερινά.

Απλά ας το σκεφτούμε. Μετά, θα σχεδιάσουμε το μέλλον.