Τι είναι αυτό που δε θα σας πουν οι "αναλυτές" για τις εκλογές στην Τουρκία

Δευτέρα, 2 Νοεμβρίου 2015

Θα γραφτούν και θα ειπωθούν πολλά, για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Τουρκία. Κατά κανόνα οι στρατευμένοι αναλυτές των εκλογικών αποτελεσμάτων, περισσότερο αμπελοφιλοσοφούν, και δευτερευόντως μπαίνουν στην καρδιά του προβλήματος…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτό που κυρίως επιχειρούν, είναι να προσεγγίζονται τα εκλογικά αποτελέσματα ως πλυντήριο που για το κάθε κόμμα «δικαιώνει» τις δικές του επιλογές και αντικρούει τις επιλογές των αντιπάλων του.

Στην Τουρκία όμως, υπάρχουν δυο αλήθειες που επιβεβαιώθηκαν με τρόπο πανηγυρικό, σε πείσμα των αμπελοφιλοσοφιών των κοντόφθαλμων, και των πρακτικών των πολιτικών καιροσκόπων.

• Πρώτον: Οι Κούρδοι πλήρωσαν τις συμμαχίες των ηγετών τους με τις ΗΠΑ και τα τραβεστί παιχνίδια τους εναντίον του "δικτάτορα" Άσαντ…

• Δεύτερον: Οι Τούρκοι που βιώνουν στο πετσί τους καταπίεση, διώξεις, ανελευθερία, φτώχεια, πολέμους, θύματα, ψήφισαν τον – γι αυτούς και το έθνος τους – πατριώτη Ερντογάν, προσπερνώντας και παραμερίζοντας όλα τα υπόλοιπα…

Και για να το πούμε απλούστερα…

Ο πατριωτισμός επιβραβεύτηκε… Ο καιροσκοπισμός, ο συμβιβασμός και οι ερμαφρόδιτες πρακτικές, δε μασκαρεύονται και η κοινωνία τους γυρνά την πλάτη.

Έτσι, οι τουρκικές εκλογές, εξελίχθηκαν σε θρίαμβο του Ερντογάν αφού...

ανέδειξαν αυτοδύναμο με 49,4% το κυβερνών κόμμα.

Η αυτοδυναμία για το κόμμα του ισλαμοσυντηρητικού προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έρχεται με το 49,38% (316 έδρες) που συγκεντρώνει το ΚΔΑ με καταμετρημένο το 99,4% των ψήφων. Στις εκλογές της 7ης Ιουνίου 2015 το κόμμα είχε ποσοστό 40,87% και 258 έδρες.

Και ενώ το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης παρουσίασε θεαματική αύξηση των ποσοστών του σε ολόκληρη τη χώρα το ακροδεξιό κόμμα Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος και το φιλοκουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών, παρουσίασαν μεγάλη πτώση.  Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία για λογαριασμό του φιλοκουρδικού κόμματος, είναι το γεγονός ότι οι απώλειες αφορούν και τα κάστρα του κόμματος, όπως το Ντιγιάρμπακιρ. Από το 79,8% που είχε το κόμμα στις εκλογές του Ιουνίου στο νομό αυτό, έπεσε στο 72%.

Το φιλοκουρδικό κόμμα προς στιγμήν αντιμετώπισε κίνδυνο να μην ξεπεράσει το 10%. Ο κίνδυνος εξακολουθεί να ισχύει μεν, αλλά η πορεία του κόμματος είναι ανοδική.

Το ΚΔΑ καρπώθηκε εξολοκλήρου τις απώλειες των ακροδεξιών και ένα μέρος των ψήφων του φιλοκουρδικού κόμματος. Αυτό και τίποτε άλλο, είναι το απλό κλειδί για την κατανόηση του αποτελέσματος.

Αμπελοφιλοσοφούμε λοιπόν ή βγάζουμε συμπεράσματα??? Ας τολμήσουν όλοι να δουν την αλήθεια κατάματα… Αυτή κραυγάζει κι εμείς πελαγοδρομούμε ανιχνεύοντας τις αντικειμενικές και τις υποκειμενικές προϋποθέσεις για τα αυτονόητα.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ''ΚΟΚΚΙΝΑ'' ΔΑΝΕΙΑ

2/11/15 - 13:32

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ    

Με αφορμή το Ν/Σ για τη νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τις προωθούμενες αλλαγές στο ιδιοκτησιακό τους καθεστώς, το θέμα των «κόκκινων δανείων» και πλειστηριασμού κατοικιών μπαίνει σε νέα φάση. Το «κουαρτέτο» των δανειστών πιέζει ασφυκτικά για λύση εδώ και τώρα, ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σύρεται πειθήνια στις επιλογές του. Είναι γεγονός ότι το πρόβλημα οξύνεται με την πάροδο του χρόνου. Τα «κόκκινα δάνεια» τον Οκτώβρη ’15, ανήλθαν σε 107 δις € (ή 60% ΑΕΠ) και αποτελούν το 52% του συνόλου των δανείων.Ο όγκος τους αποκαλύπτει το μέγεθος του κοινωνικού προβλήματος, δεδομένου ότι αγγίζει 1,5 εκατ. δανειολήπτες (300.000 στεγαστικά, 700.000 καταναλωτικά, 500.000 πιστωτικές κάρτες και 100.000 επιχειρηματικά, κυρίως ΜμΕ).! Από τα 107 δις ληξιπρόθεσμα δάνεια, το μεγαλύτερο μέρος ήταν επιχειρηματικά (σε αξία μεγάλων επιχειρήσεων, ενώ σε αριθμό μικροεπιχειρήσεων-επαγγελματιών). Σημαντικό μέρος ήταν στεγαστικά και τα υπόλοιπα καταναλωτικά). Στους παραπάνω πρέπει να προστεθούν μια ειδική κατηγορία 70.000 δανειοληπτών, που πήραν στεγαστικό σε ελβετικό φράγκο και λόγω ανατίμησης του ευρώ καλούνται τώρα να πληρώσουν πολύ μεγαλύτερα ποσά.  

1. ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΜΑ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ

Η κυβέρνηση έφερε και ψήφισε στη Βουλή με μορφή κατεπείγοντος, το Ν/Σ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Μετά την ανακοίνωση από την ΕΚΤ των «ελέγχων αντοχής» (stress test) των 4 συστημικών τραπεζών, το συνολικό ύψος της νέας αιμοδοσίας κεφαλαίων για «εξυγίανση» τους εκτιμάται γύρω στα 14,4 δις (Πειραιώς 4,9 δις, Εθνική 4,6 δις, Alpha 2,7 δις και Eurobank 2,1 δις).

Παρ’ ότι δεν είναι ακόμα γνωστή η αναλογία συμμετοχής ιδιωτών και δημοσίου (μέσω Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας-ΤΧΣ) στην κάλυψη των αναγκαίων κεφαλαίων, θεωρείται βέβαιο ότι αυτή θα εξυπηρετεί κυρίως τους ιδιώτες κεφαλαιούχους (εγχώριους και ξένους). Ενδεικτικό ότι τα λεγόμενα ομόλογα Coco’s (Contingent Convertible Bonds) με δικαίωμα μετατροπής τους σε μετοχές, θα έχουν ετήσια απόδοση γύρο στο 8-10%. Επίσης σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες το ποσοστό του ΤΧΣ θα είναι σε τέτοιο ύψος που δεν θα αποθαρρύνει τη συμμετοχή των ιδιωτών στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.

Στα πλαίσια του Ν/Σ που ψήφισε η κυβέρνηση θεσμοθετείται επίσης ο έλεγχος του ΤΧΣ από το «κουαρτέτο» των θεσμών (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΕΜΣ) και μέσω αυτού ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος. Ειδικότερα η σύνθεση της «Επιτροπής Επιλογής» που θα ορίζει τη διοίκηση του ΤΧΣ, θα αποτελείται από 6 μέλη, από τα οποία 3 περιλαμβανομένου του προέδρου, θα διορίζονται από την ΕΕ, ΕΚΤ, ΕΜΣ, 1 από Τράπεζα Ελλάδος (ελέγχεται ουσιαστικά από την ΕΚΤ) και 2 από υπουργείο Οικονομικών. Η συγκεκριμένη «Επιτροπή Επιλογής» θα ορίζει σε συνέχεια τα 7 από τα 9 μέλη του Γενικού Συμβουλίου και 2 από τα 3 μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΤΧΣ, περιλαμβανομένων και των προέδρων τους, με τη σύμφωνη γνώμη του Eurogroup.

Σε συνέχεια η διορισμένη από τους δανειστές διοίκηση του ΤΧΣ, θα αξιολογήσει τα Δ.Σ. των τραπεζών και θα κάνει όποιες αλλαγές κρίνει σκόπιμες, ενώ η παντοδύναμη «Επιτροπή Επιλογής» θα μπορεί να παύει και να διορίζει μέλη της διοίκησης του ΤΧΣ ανάλογα με την απόδοση τους και να προσδιορίζει το ύψος των απολαβών τους. Στις τράπεζες που θα «ανακεφαλαιοποιηθούν» θα τοποθετηθεί εκπρόσωπος του ΤΧΣ με δικαίωμα βέτο σε κρίσιμα ζητήματα και στον έλεγχο της ροής της χρηματοδότησης. Πρόκειται ουσιαστικά για πλήρη παράδοση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στον έλεγχο των δανειστών και μέσω αυτού των χρεωμένων ελληνικών επιχειρήσεων, υποθηκευμένων ακινήτων και κατοικιών, καθώς και αγροτικής γης. Αν σε αυτές τις εξελίξεις λάβουμε υπ’ όψιν ότι από 1^η Νοέμβρη ‘15 απελευθερώθηκαν οι πλειστηριασμοί για «κόκκινα» δάνεια, γίνεται αντιληπτό τι είδους προβλήματα θα προκύψουν σε εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις στο εγγύς μέλλον. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαζί και τα μνημονιακά κόμματα που ψήφισαν το Ν/Σ στη Βουλή, έχουν τεράστιες ευθύνες που ουσιαστικά μετατρέπουν με τις επιλογές τους τη χώρα σε ένα άθλιο προτεκτοράτο.!  

2. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ''ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ''

Οι πολιτικές αντιμετώπισης των «κόκκινων δανείων» που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, είχαν ως προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των τραπεζών. Ειδικότερα ο νόμοςΝ/3869/10 (λεγόμενος και Νόμος Κατσέλη), δεν έλυσε κανένα πρόβλημα, παρ’ ότι περιέχει θετικές διατάξεις που θα μπορούσαν να διευκολύνουν τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Όμως έχει περιορισμένο πεδίο εφαρμογής (εξαιρούνται μικροεπιχειρηματίες και επαγγελματίες που δεν έχουν «πτωχευτικό δικαίωμα»), καθώς και χρονοβόρες διαδικασίες δικαστικής επίλυσης των διαφορών.

Η διόγκωση των κόκκινων δανείων, ανάγκασε την κυβέρνηση Σαμαρά να ψηφίσει νέο πλαίσιοΝ/4161/13, διατηρώντας την αποσπασματικότητα των προηγούμενου νόμου (αποκλειστικά για στεγαστικά μισθωτών με εισόδημα ως 25.000 € το χρόνο) και κάνοντας δυσβάστακτες τις δαπάνες δικαστικής προσφυγής με αποτέλεσμα το πρόβλημα να οξύνεται. Στην εκπνοή του 2013, κάτω από τις πιέσεις της «τρόϊκας» και των τραπεζών, η κυβέρνηση ψήφισε νέο νόμο (Ν.4224/31), ο οποίος προέβλεπε πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών Α’ κατοικίας από 1.1.15 και προσωρινή εξαίρεση τους ως τέλος ’14 υπό ορισμένες προϋποθέσεις (αξία α’ κατοικίας ως 200.000 €, ετήσιο καθαρό εισόδημα ως 35.000 €, συνολική αξία ακίνητης περιουσίας ως 270.000 € κά). Το πλαίσιο παρατάθηκε σιωπηρά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Τον Ιούνιο ’14, δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 1582 (17.6.14) το νέο ρυθμιστικό πλαίσιο της Τράπεζας Ελλάδος για τα «κόκκινα δάνεια», που τέθηκε σε εφαρμογή από 31.12.14. Βασική επιδίωξη η εξυγίανση του χαρτοφυλακίου ληξιπρόθεσμων δανείων και η βελτίωση του συντελεστή φερεγγυότητας των τραπεζών. Το πλαίσιο προβλέπει 22 εναλλακτικές μορφές ρύθμισης, τις οποίες ομαδοποιεί σε τρεις κατηγορίες. Ι) Βραχυπρόθεσμες, ΙΙ) Μακροπρόθεσμες και ΙΙΙ) Ρυθμίσεις οριστικής διευθέτησης. Στην κατηγορία των «βραχυπρόθεσμων» ρυθμίσεων (ως 5 χρόνια) και βασική επιδίωξη τη διευκόλυνση αποπληρωμής τους, προβλέπεται: προσωρινή αναστολή πληρωμής τόκων, μειωμένες δόσεις, αύξηση περίοδος χάριτος, αναβολή πληρωμής δόσεων, τακτοποίηση καθυστερούμενων οφειλών και κεφαλαιοποίηση ληξιπρόθεσμων δόσεων.

Στην κατηγορία «μακροπρόθεσμων» ρυθμίσεων (άνω των 5 ετών) και με άξονα μείωση της δόσης, προβλέπεται: μόνιμη μείωση επιτοκίου ή περιθωρίου, αλλαγή τύπου επιτοκίου (σταθερό ή κυμαινόμενο), παράταση διάρκειας εξόφλησης δανείου, χωρισμός δανείου σε ενυπόθηκο και μη, μερική διαγραφή χρέους, πρόσθετες διασφαλίσεις δανείου, λειτουργική αναδιάρθρωση επιχείρησης (αλλαγή διοίκησης σε περίπτωση που οι τράπεζες θεωρούν βιώσιμη την επιχείρηση αλλά η υφιστάμενη διοίκηση δεν είναι συνεργάσιμη), καθώς και συμφωνία ανταλλαγής χρέους με συμμετοχή της τράπεζας στο μετοχικό κεφάλαιο της επιχείρησης.

Τέλος στις ρυθμίσεις «οριστικής διευθέτησης» με βασική επιδίωξη την τελική διευθέτηση των απαιτήσεων της τράπεζας, προβλέπεται: εθελοντική παράδοση ενυπόθηκου ακινήτου από δανειολήπτη, μεταβίβαση ακινήτου στην τράπεζα και χρηματοδοτική μίσθωση ορισμένου χρόνου, πώληση ακινήτου με δικαίωμα ενοικίασης για ορισμένη περίοδο, πώληση δανείου από τράπεζα σε άλλο πιστωτικό ίδρυμα ή χρηματοδοτικό σχήμα (πχ. distress funds …κοινώς «κοράκια»), ανταλλαγή κατοικίας ή ακινήτου με άλλο μικρότερης αξίας, «εκκαθάριση εν λειτουργία» επιχείρησης με βάση τον πτωχευτικό κώδικα, πλειστηριασμός ακινήτου για ικανοποίηση απαιτήσεων τράπεζας, δικαστικές-νομικές ενέργειες οριστικής διευθέτησης που αφορούν δικαστικές ενέργειες έναντι περιουσιακών στοιχείων του δανειολήπτη για την κάλυψη απαιτήσεων τράπεζας.

Στις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις, σημαντικό ρόλο παίζει η έννοια του«συνεργάσιμου δανειολήπτη» (παροχή αναλυτικών πληροφοριών για την εισοδηματική και περιουσιακή του κατάσταση), καθώς και ο προσδιορισμός του «κατωτάτου ορίου διαβίωσης, ώστε στη συνέχεια να καθοριστεί το ύψος των δόσεων εξόφλησης του δανείου, πάντα με απόφαση της τράπεζας. Πρόκειται για κατάσταση διαχρονικής ομηρίας των δανειοληπτών από τις τελευταίες. Στόχος η «εκκαθάριση» των κόκκινων δανείων, ακόμα και με αφαίρεση πρώτης κατοικίας, καθώς ακινήτων από επιχειρήσεις, μη διστάζοντας την παραχώρηση ή πώληση δανείων σε χαμηλή τιμή (15-20%), σε distress funds …κοινώς «κοράκια», τα οποία εφαρμόζουν «μαφιόζικες» πρακτικές είσπραξης (εκβιασμοί, ψυχολογικές πιέσεις, στρατός δικηγόρων, κά).

Χρειάζεται να τονιστεί ότι η απελευθέρωση των πλειστηριασμών έχει «στρατηγικό βάθος». Οι φορείς του χρηματιστικού κεφαλαίου (τράπεζες, «αρπαχτικά» funds, κά), επιδιώκουν να βάλουν στο χέρι τη μικροιδιοκτησία υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων, ώστε να κερδοσκοπήσουν με διαδικασίες «τιτλοποίησης» στις διεθνείς χρηματαγορές. Οι «καθησυχαστικοί» ισχυρισμοί ….«και να τα πάρουν τι θα τα κάνουν», είναι αβάσιμοι. Το σημερινό πλαίσιο δεν παρέχει καμιά ουσιαστική προστασία και χιλιάδες οικογένειες θα βρεθούν στο εγγύς μέλος στο δρόμο. Κατά συνέπεια χρειάζονται παρεμβάσεις κοινωνικών φορέων και επιτροπών προστασίας δανειοληπτών σε κάθε Πρωτοδικείο, για την άσκηση πίεσης προς αποτροπή αποφάσεων εκτέλεσης πλειστηριασμών.  

4. Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ''ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ''

Η αντιμετώπιση του προβλήματος των «κόκκινων δανείων» για τα λαϊκά νοικοκυριά και τις μικροεπιχειρήσεις, έχει δύο πτυχές. Πρώτον, μέτρα πολιτικής με φιλοσοφία «Σεισάχθειας», δεύτερον, κινηματικές δράσεις με στόχο την αποτροπή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Σε ότι αφορά το πρώτο, χρειάζεται άμεση αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας επ’ αόριστον και αντιμετώπιση των «κόκκινων δανείων» με οικονομικά, κοινωνικά και αναπτυξιακά κριτήρια. Η πρώτη κατοικία πρέπει να χαρακτηριστεί ύψιστο κοινωνικό αγαθό και να αποκλεισθεί η αφαίρεση της από κάθε πολίτη. Με αφετηρία αυτήν την αρχή και λαμβάνοντας υπ’ όψη το εισόδημα και τα άλλα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη (κινητές και ακίνητες αξίες, εντός και εκτός της χώρας), να εφαρμοστούν ρυθμίσεις για κάθε βασική κοινωνική κατηγορία δανειοληπτών.

Α) Ειδικότερα μετά από έλεγχο της εισοδηματικής και περιουσιακής κατάστασης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, να γίνει διαγραφή χρεών σε ευπαθείς ομάδες (άπορους, χρόνια άνεργους, πάσχοντες, ανάπηρους, υπερήλικες, χαμηλόμισθους, κά) που διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας (7.200 € ατομικό ή 15.100 ετήσιο οικογενειακό εισόδημα) και δεν έχουν άλλη περιουσία εκτός από την πρώτη κατοικία.

Β) Μερική διαγραφή δανείου για πρώτη κατοικία (περικοπή δόσεων, διαγραφή τόκων, μείωση επιτοκίου, περίοδο χάριτος με πάγωμα οφειλών), σε όσους έχουν υποστεί μεγάλη μείωση εισοδήματος μετά το 2010, έτσι ώστε η μηνιαία δόση να μην ξεπερνάει 30% του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος από όλες τις πηγές. Η παραπάνω ρύθμιση αφορά όλες τις περιπτώσεις με υποθήκη πρώτης κατοικίας (φυσικά πρόσωπα, μικροεπιχειρήσεις, μικρές αγροτικές εκμεταλλεύσεις, κά).

Γ) Αναπροσαρμογή του ύψους των ενυπόθηκου δανείων (μέχρι του ποσού των 200.000 ευρώ), στο ύψος της τρέχουσας αξίας των ακινήτων και καθιέρωση της ευθύνης του δανειολήπτη μέχρι τη συγκεκριμένη αξία ακινήτου, ενώ η διαφορά να αναληφθεί από τις τράπεζες.

Δ) Τα στεγαστικά σε ξένο συνάλλαγμα (ελβετικό φράγκο), το υπόλοιπο του δανείου να υπολογίζεται στην ισοτιμία της ημέρας εκταμίευσης του δανείου.

Ε) Δημιουργία με πυρήνα το «Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων», ειδικού δημόσιου φορέα στεγαστικής πίστης και καταγραφή του οικιστικού αποθέματος (άδεια σπίτια και διαμερίσματα) για εξασφάλιση σε συνεργασία με την Αυτοδιοίκηση, κατοικίας σε αστέγους και φτωχές πολυμελείς οικογένειες που διαβιούν σε άθλιες οικιστικές συνθήκες.

ΣΤ) Σε ότι αφορά στα «καταναλωτικά», διαγραφή τις ευπαθείς ομάδες χαμηλού εισοδήματος και μείωση επιτοκίου με παράταση χρόνου εξόφλησης για όσες οικογένειες έχουν εισόδημα από 15-25.000 το χρόνο.

Ζ) Τέλος όσον αφορά στα «επιχειρηματικά», διαφοροποιημένη αντιμετώπιση λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις (είδος παραγωγής, θέσεις εργασίας κά). Για τις βιώσιμες επιχειρήσεις ειδικές ρυθμίσεις στη λογική της «δεύτερης ευκαιρίας» και εξόφληση υποχρεώσεων με ευνοϊκούς όρους (χαμηλό επιτόκιο παράταση χρόνου αποπληρωμής κά). Σε περίπτωση αναγκαστικής ρευστοποίησης περιουσιακών στοιχείων εξαιρείται η πρώτη κατοικία και σε κάθε περίπτωση αρπαγή περιουσιών «κοψοχρονιά» από διάφορα funds. Ειδικές ρυθμίσεις για ανάληψη επιχειρήσεων από τους εργαζόμενους με συνεργατικά και αυτοδιαχειριστικά σχήματα και δημιουργία ενιαίων βιώσιμων εταιρικών σχημάτων για ομοειδείς επιχειρήσεις, με συμμετοχή του κράτους στα κεφάλαια και στη διαχείριση, καθώς και θεσμοθέτηση εργατικού ελέγχου.

Η) Για συνολική τη εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και το σταμάτημα της παραγωγής «κόκκινων δανείων», εφαρμογή εθνικοποίησης-κοινωνικοποίησης τραπεζών και ριζική στροφή στην ασκούμενη οικονομική πολιτική.!

5. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ;

Στο θέμα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, η άμεση αντίδραση πρέπει να είναι το σταμάτημα τους με νομικές παρεμβάσεις (πχ. άρνηση με εξώδικο του απαιτούμενου υπόλοιπου, αίτηση ανακοπής και προσωρινή διαταγή για ακύρωση διαταγής πληρωμής, άσκηση ανακοπής και αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για αναστολή εκτέλεσης, επίκληση συνταγματικού δικαιώματος επαρκούς στέγασης κά). Ωστόσο αυτό δεν επαρκεί. Χρειάζεται η ανάπτυξη κινήματος αντίστασης στις γειτονιές, στις συνοικίες, όλη την Αθήνα και όλες τις πόλεις, με κεντρικό σύνθημα: «Σώστε την κατοικία, Πλειστηριασμοί STOP».! Ειδικότερα σε χώρους που γίνονται πλειστηριασμοί (Ειρηνοδικεία, κά) δημιουργία «ανθρώπινης αλυσίδας» και άσκηση πίεσης για την αποφυγή λήψης απόφασης. Σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει και η παρέμβαση συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων.

http://www.iskra.gr/index.php

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ!

2/11/15 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*  

Δίκιο είχαν τελικά οι δεξιοί, όταν έλεγαν πως αν ποτέ έρθουν στα πράγματα οι αριστεροί, θα πάρουν τα σπίτια του κοσμάκη! Η κυβέρνηση Τσίπρα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που αποφάσισε να καταργήσει κάθε προστασία της πρώτης κατοικίαςτων υπερχρεωμένων νοικοκυριών που αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις των «κόκκινων» δανείων τους. Δεν φανταζόντουσαν βέβαια ποτέ οι δεξιοί ότι η «αριστερή» κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα έπαιρνε τα σπίτια των χρεοκοπημένων για να τα δώσει στους… τραπεζίτες!!! Έλληνες και ξένοι γύπες μαζεύονται ήδη στη χώρα μας για να θησαυρίσουν στις πλάτες των μπατίρηδων.  

Ελεύθεροι από σήμερα Δευτέρα, 2 Νοεμβρίου, οι πλειστηριασμοί σπιτιών και πρώτης κατοικίας! Αυτό αποφάσισε ο Τσίπρας. Μισό μονόστηλο (!) αφιέρωσε στην είδηση η Αυγή, η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ. «“Όπως δεν γίνονταν πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας πριν από αυτήν την απόφαση, έτσι δεν θα γίνονται και από Δευτέρα”, ανέφερε στην Αυγή ανώτερο στέλεχος του υπουργείου Οικονομίας. Άλλωστε η κυβέρνηση βρίσκεται εν αναμονή συμφωνίας με τους θεσμούς (της ΕΕ) για το πλαίσιο του νόμου Κατσέλη που θα ισχύσει», γράφει η εφημερίδα – όργανο του ΣΥΡΙΖΑ. Καλά, αφού η κυβέρνηση Τσίπρα «βρίσκεται εν αναμονή συμφωνίας» με τους δανειστές, Γερμανούς και υπόλοιπους Ευρωπαίους, από πού αντλεί αυτό το ανώνυμο στέλεχος του υπουργείου Οικονομίας τη σιγουριά ότι δεν θα γίνονται πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας; Το μισό μονόστηλο της Αυγής μας λύνει και αυτή την απορία: «Η πρώτη κατοικία προστατεύεται πλήρως μέχρι το τέλος του έτους, σύμφωνα με την άτυπη συμφωνία που έχει γίνει μεταξύ της κυβέρνησης και των τραπεζών», γράφει η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση θεωρεί ηλίθιους τους Έλληνες.  

Σήμερα έχουμε 1η Νοέμβρη και ο χρόνος τελειώνει τον άλλο μήνα! Τι μας λέει δηλαδή ο Τσίπρας; Ότι για …δύο μήνες οι μπατίρηδες θα έχουν σπίτι και η κυβέρνηση θα το δώσει στους τραπεζίτες το Γενάρη! Οι του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν, δηλαδή, ότι ο κοσμάκης δεν ξέρει ούτε να μετράει πόσους μήνες θα κατέχει ακόμη το σπίτι του; Θα μας τρελάνουν; «Οι γύπες της Ουάσιγκτον και οιπλατσικολόγοι της Ευρώπης βρίσκονται προ των πυλών. Όχι για επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, αλλά για τα “κόκκινα” δάνεια των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών», έγραφε την Πέμπτη η Εφημερίδα των Συντακτών. Παρέχει μάλιστα την πληροφορία ότι καταβάλλεται προσπάθεια στο ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου που θα γίνει στα τέλη Νοεμβρίου, να έρθουν ως βασικοί προσκεκλημένοι οι επικεφαλής δέκα εκ των μεγαλύτερων «αρπακτικών» κεφαλαίων των ΗΠΑ! Δύο άνθρωποι δείχνουν ενθουσιασμένοι από το γεγονός της πλήρους υποταγής του Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στις εντολές του Βερολίνου.  

Ο πρώτος είναι ο γάλλος επίτροπος Οικονομικών στην Κομισιόν, Πιερ Μοσκοβισί. «Μετά τον Ιούλιο έχουμε εργαστεί σε κλίμα εμπιστοσύνης και με πνεύμα συνεργασίας που είναι πρωτοφανές μεταξύ μιας ελληνικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών θεσμών, από την έναρξη της κρίσης», δήλωσε ο Μοσκοβισί σε συνέντευξη που έδωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Πρέπει να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις πριν από το τέλος του έτους», τόνισε. Η εκπρόσωπός του στην Κομισιόν ανήγγειλε επίσης την επικείμενη άφιξή του στην Ελλάδα για μεθαύριο, Τρίτη, όπου θα παραμείνει και την Τετάρτη. Ο δεύτερος ευτυχής με τις εξελίξεις είναι ο έλληνας υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Σταθάκης. Αυτός χαρακτήρισε «τεράστια» τη χρηματοδοτική εισροή 4,5 δισεκατομμυρίων ευρώ από το ΕΣΠΑ ως το Μάρτιο του 2016, ενώ έδειξε ενθουσιασμένος και με τη δυνατότητα δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (BERD), ποσού έως 3 δισεκατομμυρίων ευρώ με χαμηλό επιτόκιο. Αντιθέτως, τον «υπαρκτό κίνδυνο να διολισθήσει η χώρα σε βαθύτερη ύφεση», επισημαίνει το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, στην έκθεσή του για το τρίτο τρίμηνο του 2015. Εκεί, υπογραμμίζει την εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας των φορολογουμένων, που θέλουν να είναι συνεπείς. Προειδοποιεί έτσι τους κυβερνώντες ότι η αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσής τους, κατά κανένα τρόπο δεν συνεπάγεται και ανάλογη αύξηση των φορολογικών εσόδων του κράτους, αφού ούτε οι συνεπείς μέχρι τώρα φορολογούμενοι δεν θα είναι σε θέση να πληρώσουν τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις.  

Σα να μην έφταναν αυτά, η εφημερίδα με τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα στη Γερμανία, η Μπιλντ, αυξάνοντας τη γερμανική πίεση πάνω στην κυβέρνηση Τσίπρα, υποστηρίζει ότι οι δανειστές έστειλαν ήδη μήνυμα στην Αθήνα πως δεν θα εκταμιευθεί η δόση του Οκτωβρίου – η υποδόση, ακριβέστερα. Η γελοίου επιπέδου εφημερίδα ισχυρίζεται ότι υπάρχει «βαρύ» κλίμα μεταξύ Αθήνας και δανειστών, το οποίο οφείλεται στο ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν εφαρμόζει όλα τα προαπαιτούμενα, δεν δίνει τα χρήματα που οφείλει το ελληνικό κράτος σε ιδιώτες και δεν επιστρέφει φόρους που δικαιούνται οι πολίτες. Τώρα που οι Γερμανοί «έσπασαν» τον Τσίπρα, θα τον λιώσουν…

*Δημοσιεύθηκε στο ''Πριν'' την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

«Παιδάκι μου στην Μακρόνησο αυτοί που βαράγανε με τον πιο ασύλληπτο τρόπο ήταν οι δηλωσίες»...

 2 Νοεμβρίου 2015

Μεγάλες αλήθειες από τον Νίκο Μπογιόπουλο  [Your_Neighbor's Son, The Making of a Torturer]

Σχετικό: “Μια χούντα μας χρειάζεται”…

Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει με τα όσα ακούμε στο ηχητικό που παραθέτουμε με τα λεγόμενα του Νίκου Μπογιόπουλου;

Σε ελάχιστα λεπτά κάνει αναδρομή σε όλο το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώθηκε από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα καταλήγοντας στην διαπίστωση «ότι δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν να κάνουν οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις το κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ».

«Δεν είναι η πρώτη φορά που η πιο βρόμικη δουλειά του συστήματος, του συστήματος αρπαγής και κοινωνικής λεηλασίας, ανατίθεται σε κάποιους που ληστεύουν φορώντας την μάσκα του αριστερού», εκτιμάει ο κομμουνιστής δημοσιογράφος, καταλήγοντας ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν εκσυγχρονίζεται αλλά μόνο ανατρέπεται. ...


Αναφερόμενος μάλιστα, ο Ν. Μπογιόπουλος, στην προσήλωση και στο φανατισμός με τον οποίο επιτελεί το έργο που έχει ανατεθεί από ντόπιους και ξένους πλουτοκράτες ο ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε μια πρόταση που του είχε πει ο πατέρας του: «Παιδάκι μου στην Μακρόνησο αυτοί που βαράγανε με τον πιο ασύλληπτο τρόπο ήταν οι δηλωσίες».

Δηλωσίες, αντιήρωες σε εποχή ηρώων

Του Τακη Καμπυλη

Μία -αμόρφωτη- το είπε έτσι: «Ήταν σαν να τους έδινες βόλια να σκοτώσουν τους δικούς σου». Μία -μορφωμένη- το είπε έτσι: «H υποταγή σου συμβόλιζε την υποταγή της ομάδας. Ήταν για μας θέμα αξιοπρέπειας, θέμα τιμής».

Και οι δύο εξήγησαν (στην έρευνα της ιστορικού Τασούλας Βερβενιώτη) το ίδιο πράγμα: Γιατί δεν υπέγραψαν δήλωση. Οι μαρτυρίες τους εκφράστηκαν, διατηρήθηκαν και προβλήθηκαν. Ηταν η επιβεβαίωση στο ηρωικό κομμάτι του ηττημένου, που ηθικά ένιωθε (ήταν) δικαιωμένος. Αυτό χώρεσε στην Ιστορία, είναι η Ιστορία. Είναι;

Το κομμάτι που δεν χώρεσε στην επίσημη Ιστορία είναι επίσης μεγάλο. Μεγαλύτερο από το ηρωικό. Και πιθανόν εξίσου ηρωικό: Οι «δηλωσίες».

Λες και δεν υπήρξαν, κι ας ήταν εκατοντάδες χιλιάδων και στις τρεις φάσεις της πολύ ιδιαίτερης ελληνικής Ιστορίας των Δηλώσεων. Του Μεταξά, του Εμφυλίου και μετά, και της 7χρονης χούντας.

Αυτή η Ιστορία υπήρξε, αλλά δεν έχει καταγραφεί. Είναι χαρακτηριστική η απουσία όχι μόνο επιστημονικών ερευνών αλλά ακόμη και μαρτυριών από δηλωσίες. Το στόμα έμεινε κλειστό ακόμη και τα χρόνια της νομιμότητας. H αριστερή ιστοριογραφία ήταν αντίθετη από τη δεξιά. Αλλά συμμορφώθηκε πλήρως με την παραδοσιακή αντίληψη περί προτεραιοτήτων. Ηρωες, μάχες, ατυχία, ηθική. Πουθενά ο άνθρωπος, μόνο «άκου ανθρωπάκο· να ψαρώνεις»...

Χαρακτηριστική της προσπάθειας λήθης είναι και η χρήση των αριθμητικών δεδομένων. Π.χ στις επίσημες (κομματική αδεία) μαρτυρίες ο αριθμός των γυναικών - δηλωσιών με τις μη δηλωσίες (όταν σπανίως γίνεται αναφορά) περίπου εξισούται, η Τασούλα Βερβενιώτη, στα αρχεία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού βρήκε μεγάλες αποκλίσεις. Στην επίσημη (κομματικά) μαρτυρία ο αριθμός των γυναικών μη-δηλωσιών στη Μακρόνησο ταυτίζεται με τον αριθμό που δίνουν τα αρχεία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού (ΔΕΣ). Αντίθετα για τις δηλωσίες ο ΔΕΣ δίνει τριπλάσιο αριθμό από τη μαρτυρία. (Για το κολαστήρι της Μακρονήσου, ο ιστορικός Δημήτρης Λιβιεράτος θεωρεί πως το ποσοστό μπορεί και να ξεπέρασε το 90%).

Ασήκωτο βάρος

Γιατί ήταν τέτοιο το βάρος της «δήλωσης» στην Ελλάδα, ώστε να χρησιμοποιηθεί από την εξουσία και να τσακίσει τόσους αγωνιστές; «Για πάρα πολλούς μήνες περπάταγα με τα μάτια χαμηλωμένα για να μην τυχόν αντικρίσω κανένα βλέμμα συντρόφου μου, που θα με έφτυνε με το ύφος του», γράφει στην αυτοβιογραφία της η Καλή Καλό - η μοναδική μαρτυρία στην Ελλάδα.

Η Τασούλα Βερβενιώτη (ιστορικός) εκτιμά πως στους προφανείς λόγους ηθικής και ιδεολογίας επέδραμε ένας ακόμη, πολύ σημαντικός: η ελληνική κοινωνία ήταν αγροτική κοινωνία. Με κυρίαρχη αξία τη συλλογικότητα, όπου το ιδεώδες της τιμής ένωνε το άτομο με την ομάδα: οικογένεια, χωριό, έθνος. Και το κόμμα ήταν για μεγάλη μερίδα του κόσμου του πρώτα και πάνω απ' όλα μία κορυφαία συλλογικότητα. Οταν, τη δεκαετία του '60, η αγροτική - πατριαρχική κουλτούρα είχε ατονήσει, στη διάρκεια της χούντας, το θέμα της δήλωσης δεν είχε την ίδια «αξία».

(Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το KKE σε συγκεκριμένη στιγμή επέβαλε στη σύζυγο να χωρίζει τον σύζυγο, αν ο τελευταίος είχε υπογράψει δήλωση - πρακτική εντελώς προβιομηχανικών σχέσεων. Ούτε είναι επίσης τυχαίο ότι η μεταξική δικτατορία, αλλά και η μετεμφυλιακή Δεξιά δεν κατέτρεχαν μόνο τον αριστερό αλλά και τα μέλη της οικογένειάς του μέχρι «τρίτου βαθμού και άνω της ηλικίας των 16». Περίπου φυλετική «αρρώστια» ο κομμουνισμός!)

Ωστόσο, οι δηλωσίες του Μεταξά ήταν αυτοί που στήριξαν το EAM, ενώ ειδικά στην Πελοπόννησο, σύμφωνα με την έρευνα του συγγραφέα Παντελή Μούτουλα, σε αρκετές περιπτώσεις πρωτοστάτησαν στην Αντίσταση - με χαρακτηριστική την περίπτωση της «Νέας Φιλικής Εταιρείας» στη Μεσσηνία. Μην ξεχνάμε και τον δηλωσία επί Μεταξά Αρη Βελουχιώτη -ο οποίος το πλήρωσε μόλις το '45 από τους συντρόφους του- αλλά και τις γκρίζες ζώνες στις περιόδους φυλάκισης του Νίκου Ζαχαριάδη.

Μετά τον Εμφύλιο, η ΕΔΑ απεγκλωβίζοντας τους ηττημένους από τη σκληρή γραμμή του KKE δεν έκανε διάκριση σε δηλωσίες και μη. Το παρελθόν είχε παραγραφεί. Αλλά δεν είχε ομολογηθεί.

Η ντροπή και η προδοσία δεν κρίνονταν αρνητικά μόνο από τα μέλη του KKE, αλλά και από τους πολιτικούς αντιπάλους. O δηλωσίας ήταν, πριν απ' όλα, κοινωνικά στιγματισμένος. Έτσι, όπως θα συμπεράνει η Τασούλα Βερβενιώτη, «οι δηλωσίες, λόγω του δύστοκου κοινωνικού κλίματος, επέλεξαν τη βία της σιωπής αντί να καταγγείλουν το τραύμα του ηθικού εξευτελισμού που τους υπέβαλαν».

«Είχαν και το σώμα είχαν και την ψυχή»

Δεν ακούει καλά. Για να είμαστε ακριβείς πρέπει να σκύψεις στο δεξί του αυτί και να μιλήσεις αργά, καθαρά και σιγά. «Από το ξύλο στο Γουδί μου έμεινε» λέει. Ήταν όταν υπέγραψε την πρώτη δήλωση ότι δεν είχε καμία σχέση με τον κομμουνισμό.

Αντιήρωας με τα όλα του... Ή πραγματικός ήρωας; Ποιος το αποφασίζει; Το KKE; Οι παλιοί σύντροφοι; O... Λέρμοντοφ;

Τους βλέπει ακόμη. Απογεύματα κοντά στην Ομόνοια. Στα «γραφεία»... Μελώνει το στόμα του σαν να λέει «εμείς». Μόνο που αυτό το «εμείς» το στερήθηκε για χρόνια. «Ναι, είμαι δηλωσίας». H γυναίκα του που το ακούει ανησυχεί: «Σταμάτα, άναψες, κοκκίνησες, τι ενδιαφέρουν τώρα αυτά. Εμείς ξέρουμε, δεν σου φτάνει;»

Όχι δεν του αρκεί. H κόρη του, βιοχημικός στην Αγγλία, γελάει αμήχανα. «Ασ' τον μαμά. Αφού θέλει να τα βγάλει». Πάντως είναι ίσως ο πρώτος που το κάνει...

Σχεδόν έφηβος βρέθηκε από τη Ζάκυνθο στο Νταχάου. Και μετά, όταν οι Ρώσοι («ο Κόκκινος Στρατός» διορθώνει) τον άφησαν ελεύθερο, έμεινε μόνος του να περιφέρεται στο Μόναχο. Ελεύθερος, αλλά μόνος. Χρειάστηκε να περπατήσει επτά μήνες για να φτάσει στο νησί του! Πέρασε πεζή την Αυστρία, τη Γιουγκοσλαβία και την εφηβεία.

«Τυχαία» στο Νταχάου

«Με λένε Μπόγια. Να το γράψεις». Τρεις δηλώσεις, «ναι, δεν άντεξα το ξύλο» λέει, αλλά δεν ήταν ακριβώς έτσι. Δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά όσο θα ήθελε στην «ιδέα» (στο σύστημα) ώστε να αντέξει. Αν ήταν, ποιος ξέρει...

Γεννήθηκε το 1925 στη Ζάκυνθο. O πατέρας αριστερός, αλλά δεν ήταν αυτή η αιτία που βρέθηκε στο Νταχάου. «Κάποιος έκοψε τα τηλεφωνικά καλώδια και μας μάζεψαν τυχαία σε μπλόκο οι Γερμανοί». Αυτό το «τυχαία» δεν θα το ξεχάσει. Θα του ξανασυμβεί, τη δεύτερη φορά για Μακρόνησο. (Σοβαρή ένδειξη ότι οι στατιστικές, οι απλουστεύσεις και οι σελίδες ιστορίας δεν αφήνουν χώρο γι' αυτό που έγινε τότε. Απρόβλεπτο, χαοτικό και δυσερμήνευτο.)

Στη Ζάκυνθο έσπευσε στην ΕΠΟΝ. Αλλά παρεξηγήθηκε με κάποιον «κομματικό»: «Είχαν αφήσει οι Γερμανοί κάτι πυροβόλα, κινούμενα, με ρόδες. Τα γερμανικά λάστιχα ήταν πρώτης ποιότητας. Τα παίρναμε και τα κάναμε σόλες στα παπούτσια. Δωρεάν. Αλλά η ηγεσία αποφάσισε να τα πληρώνουμε με λάδι. Πήγα στην πόλη και είδα τον υπεύθυνο. Του διαμαρτυρήθηκα. Δηλαδή, ανισότητες; Κι όποιος δεν είχε λάδι;»

Η πρώτη φορά

Λύση στη διαμάχη έδωσε ο... στρατός. «Με κάλεσαν στο Ναυτικό όπως όλους τους νησιώτες. Αλλά μέχρι να πάω με είχαν «γυρίσει» στον Στρατό. Κάθισα στην Κόρινθο 18 μήνες και τον Νοέμβρη του 1948 βρέθηκα στο Γουδί. Με το που μπήκα άρχισε το ξύλο. «O φάκελός σου λέει ότι είσαι κουμουνιστής» - δεν είμαι ρε παιδιά, αλλά πού αυτοί, ξύλο».

Τον φώναξαν να υπογράψει. Το έκανε. Υστερα από αυτό, βρέθηκε αντικαταστάτης του οδηγού του συνταγματάρχη Στυλιανού Σκοπελίτη. «Βενιζελικός και καλός ανθρωπος. Με συμπάθησε και η οικογένειά του, η γυναίκα του και η κόρη του. Μέχρι που μια μέρα, όταν γύρισα με μάζεψαν στην απομόνωση. Πάλι ξύλο. Για να ομολογήσω ότι πούλαγα λαθραία πετρέλαιο και άλλα υλικά. Με είχε καταγγείλει «ένας πολίτης» που με είδε «κάπου στο Μοναστηράκι». Τελικά, αυτός ήταν ο συνεργάτης του προηγούμενου οδηγού που έκανε όντως λαθρεμπόριο. Αλλά μου κόλλησαν πάλι και το «κομμουνιστής» και άντε να βρεις το δίκιο σου. Το πειθαρχείο στο Γουδί ήταν 1,5x1,5 μέτρα. Υγρό και κρύο. Κάθε λίγο έμπαινε ο λοχαγός Ν.Σκ. με μερικούς και άρχιζε το ξύλο. Για 27 μέρες. Μου ζήτησαν νέα δήλωση. Την έκανα. Την άλλη μέρα μαζί με καμιά 20αριά άλλους μας είπαν ότι πάμε Μακρόνησο. Αλλοι δηλωσίες, άλλοι όχι. Ομως όλων το αίμα είχε το ίδιο χρώμα από το ξύλο: μαύρο».

Αλλά, κάποιοι άντεξαν: «Ναι, άντεξαν. Και κάποιοι όχι. Λοιπόν; Είναι απόδειξη ότι αγαπούσα λιγότερο τον αγώνα ή ότι μισούσα λιγότερο αυτό που συνέβαινε στην πατρίδα;»

Τους πήγαν στον σταθμό Λαρίσης, βράδυ, για να τους μεταφέρουν το πρωί με το τρένο στο Λαύριο. Κι εκεί ξύλο. «Μαζί μας ήταν κι ένας Κρητίκαρος, ο Σκυλουράκης. Το βράδυ στο σταθμό, όταν άρχισαν πάλι να μας χτυπάνε εγώ δεν άντεξα, φώναζα. Είχα υπογράψει, τι άλλο ήθελαν; Είχαν και το σώμα είχαν και την ψυχή. Αυτοί τίποτα. Τότε πετάχτηκε ο Σκυλουράκης και τους είπε: Βαράτε εμένα ρε... Και τον χτύπησαν. Ολο το βράδυ».

Στη Μακρόνησο

Στο καράβι προς Μακρόνησο ο «ανανήψας» ανθυπολοχαγός που τους παρέλαβε για να τους συνοδεύσει άρχισε το «κήρυγμα. «Υπογράψτε μόλις πάτε, γιατί εκεί είναι η Κόλαση. Ξεχάστε ό,τι ξέρατε». Μόλις φτάσαμε, εγώ δήλωσα ότι θα υπογράψω. Ακόμη δεν θα ξεχάσω το βλέμμα του Σκυλουράκη. Εφαγε τόσο ξύλο για χάρη μου. Αυτός δεν υπέγραψε. Εγώ στο 2ο τάγμα Σκαπανέων, αυτός στο άλλο. Μετά μπορεί και στο «Σύρμα». Εκεί σκότωναν. H συμμορία Λαμπριάκου, Καραφωτιά και Πλιάγκα. Γράψ' τα αυτά τα ονόματα, είναι ιστορία. Όλοι ήταν «ανανήψαντες» και γι' αυτό πιο σκληροί. Τον Καραφωτιά τον πέτυχα μετά θυρωρό στα γραφεία της EPE κοντά στο Σύνταγμα. Μετάνιωσα που δεν τον σκότωσα, αλλά δεν σταμάτησε το τρόλεϊ. Πάντως, τον Πλιάγκα τον σούβλισε μετά τον πόλεμο με τσουγκράνα ένας συγχωριανός του».

Ο Γιώργος Μπόγιας θυμάται και τον στρατηγό Πυριόχο: «Εμάς τους «ανανήψαντες» μάς έβαζαν πολλές φορές, αν έφερναν κάποιο γνωστό μας ή συγχωριανό μας να πέσουμε από δίπλα για να τον πείσουμε. Ακουσαν λοιπόν ότι ήρθε ο στρατηγός Πυριόχος που ήταν από τη Ζάκυνθο και μ' έβαλαν δίπλα του. Αλλά τι να πω εγώ σε κοτζάμ στρατηγό; Μια κουβέντα πήγα να πιάσω και δεν με άφησε: «Για άκου δω», μου είπε. «Πολέμησα στη Μικρά Ασία και στην Αλβανία. Παρασημοφορήθηκα για να μου πουν τούτοι εδώ αν είμαι Έλληνας;» Τον χαιρέτησα κι έφυγα. Μερικές μέρες μετά, με ξαναφώναξαν πως με θέλει ο στρατηγός. Ήταν αγνώριστος από το ξύλο. Δεν μπορούσε να μιλήσει. Μου έκανε νόημα με το χέρι να υπογράψει και έπεσε... Χάθηκε κι αυτός».

Ποιοι τον κατέδωσαν

Στο διάστημα αυτό ήταν κάτι σαν «ορντινάτσα» του «επιτρόπου, ένας εισαγγελέας ήταν αλλά είχε αποσπαστεί εκεί. Ράντο τον έλεγαν. Αυτός μία φορά τον μήνα πήγαινε στην Αθήνα με τις δικογραφίες για τον Μπαϊρακτάρη στη B 11 του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Μου φερόταν καλά. Μια μέρα που τον πήγα μέχρι το καράβι, γύρισα στο γραφείο του. Και τότε σκέφτηκα να ψάξω τον φάκελό μου. Ποιος με είχε καταδώσει. Τον βρήκα. Ηταν δύο κατακάθια της Ζακύνθου. O ένας δωσίλογος κι ο άλλος του ποινικού δικαίου, τον είχε καταδικάσει και λαϊκό δικαστήριο. Κατάλαβες; Αυτοί ήταν οι άνθρωποι του καθεστώτος. Αυτούς πλήρωσα».

Το 1950, ο Γ. Μπόγιας βρίσκεται στην Αθήνα. Ελεύθερος, άνεργος και φοβισμένος. «Ούτε λόγος να γυρίσω στη Ζάκυνθο. Αν με ξαναέπιαναν; Όπου κι αν πήγα άκουγαν Μακρονησιώτης και μ' έδιωχναν σαν σκυλί. Ξανά έψαξα τον Ράντο. Ηταν δικαστής στην Πάτρα, αλλά τον βρήκα στην Αθήνα. Πάλι με βοήθησε. Με έστειλε σε έναν φούρνο στη Θεμιστοκλέους. Με έδιωξαν λίγο μετά όταν έμαθαν. Από πού, πες μου εσύ... Τελικά βρήκα με τη βοήθεια ενός δικηγόρου που ήταν Μακρονησιώτης (ανθυπολοχαγός ανανήψας) ένα πλυντήριο ρούχων στις Τρεις Γέφυρες. Το είχε ένας Πάγκαλος. Αλλά τον έπιασαν κι αυτόν επειδή διάβαζε τη «Μάχη» της ΕΔΑ».

Φοβάται ακόμη...

Έμεινε στην Αθήνα. Έκανε πολλά χρόνια να πάει στη Ζάκυνθο. Πάρα πολλά. Κι ακόμη και σήμερα φοβάται: «Θα ξανάρθουν οι κακές στιγμές. Πάντα έτσι γίνεται. Οι Αμερικανοί δεν το 'χουν σε τίποτα να μας κάνουν Ιράκ». Αν και δηλώνει «Σημιτικός» οι απόψεις του θυμίζουν αυτολεξεί τα κύρια άρθρα του «Ριζοσπάστη». Σήμερα υποστηρίζει ότι η δήλωση «ήταν κομματική γραμμή» (η μνήμη πάντα είναι επιλεκτική και δημιουργική).

Μόνο στο τέλος της συζήτησης αποκάλυψε πως το «Μπόγιας» δεν είναι το πραγματικό του όνομα, αλλά το παρατσούκλι του στη Ζάκυνθο, τότε... Όλοι τον ξέρουν και θα καταλάβουν ποιος είναι. Αλλά όχι οι άλλοι. «Ποτέ δεν ξέρεις. Να μην τραβάνε τα εγγόνια μου επειδή εγώ είμαι αριστερός».

Και γιατί αποφάσισε να πει ότι είναι δηλωσίας; «Κάποιος έπρεπε». Για τους χιλιάδες αντιήρωες του καιρού τους. Που υπέγραψαν και δεν ξαναμίλησαν.


Τα απίστευτα βασανιστήρια που υπέστη από τον Θεόδωρο Θεοφιλογιαννάκο που πέθανε πρόσφατα αλλά και τους υπόλοιπους βασανιστές της Χούντας περιγράφει σε ένα βίντεο ντοκουμέντο ο Αλέκος Παναγούλης.
Στην ανατριχιαστική του κατάθεση στη δίκη των βασανιστών ο Αλέκος Παναγούλης λέει:
«Κύριε Πρόεδρε συνελήφθην το πρωί της 13ης Αυγούστου, στην παραλιακή οδό, στο σημείο που έγινε η απόπειρα εναντίον του Παπαδόπουλου. Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι τη στιγμή που βγήκα από τις φυλακές μου δόθηκε πολλές φορές η ευκαιρία να συναντήσω τον κατηγορούμενο Θεοφιλογιαννάκο», ξεκινά την συγκλονιστική αφήγησή του o Παναγούλης.
«Από την πρώτη στιγμή και παρουσία των Λαδά, Τζεβελέκου, Καραμπάτσου άλλων ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών άρχισε με τα χέρια δεμένα πίσω να μου κάνει εγκαύματα με το τσιγάρο του, να μου τραβάει τα μαλλιά και να μου χτυπάει το κεφάλι ωρυόμενος και στη συνέχεια προσωρήσαμε για να φτάσουμε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Η ανάκριση άρχισε κλιμακούμενη από της περιοχής των γρονθοκοπημάτων, των εγκαυμάτων, της φάλαγγας και των ραβδισμάτων μέχρι και της περιοχής των σεξουαλικών βασανιστηρίων. Ο Θεοφιλογιαννάκος ο ίδιος προσωπικά με χτύπησε με ένα καλώδιο, κατ’ επανάληψη σε όλο μου το σώμα. Υπάρχουν ακόμη στην περιοχή των ώμων μου σημάδια γιατί το άκρο του καλωδίου ήταν δεμένο με σύρμα και δημιούργησε μεγαλύτερη πληγή. Και στη μια πλευρά και στην άλλη.
Ο ίδιος ο Θεοφιλογιαννάκος υπήρξε μάρτυρας όταν ο Μάλλιος και ο Μπάμπαλης μου είχαν περάσει σιδηρά βελόνη στην ουρήθρα και εθέρμαιναν το εκτός της ουρήθρας μέρος…»
Στη συνέχεια ο Παναγούλης περιγράφει πώς ο Θεοφιλογιαννάκος του έκλεινε το στόμα ώστε να μην μπορεί να αναπνεύσει μέχρι που τον δάγκωσε και έκτοτε χρησιμοποιούσε κουβέρτα και μαξιλάρια για να τον εμποδίσει να αναπνεύσει…
Δείτε το συγκλονιστικό ντοκουμέντο:

Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.    Το κράτος μας με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», συμπεριλαμβανομένης μερίδας της «τέταρτης εξουσίας» που υπηρετεί τον βούρκο, έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.    Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, αναπτύσσονται σήμερα, 48 χρόνια από την επιβολή της δικτατορία των συνταγματαρχών, οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»...***    Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χούντα  - στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο - που να μην είναι κυλισμένη στο αίμα της τρομοκρατίας, τω νδολοφονιών, στην αγριότητα των ανά τον κόσμο «ΕΑΤ – ΕΣΑ», στην ταξική βαρβαρότητα και στο βούρκο της διαφθοράς.    Όσον αφορά στο τελευταίο, στο ζήτημα της διαφθοράς, της βρωμιάς και της δυσωδίας, με τους «ημέτερους» συνταγματάρχες είχαμε εκείνη ακριβώς τη διαφθορά και εκείνη την «τιμιότητα» που άρμοζε στη γελοιότητά τους:

• Ήταν τόσο γελοίοι όσο και οι κομπίνες τους στην υπόθεση με τα «κρέατα του Μπαλόπουλου». Ήταν τόσο αντιφαυλοκράτες όσο και οι «τακτοποιήσεις» των γαμπρών του Παττακού, των αδερφών του Παπαδόπουλου και των ίδιων των πραξικοπηματιών που «νομοθέτησαν» τον... διπλασιασμό των μισθών τους

    Σημειώστε: Μια από τις πρώτες πράξεις των χουνταίων ήταν να δώσουναυξήσεις στον… εαυτό τους. Με τον Αναγκαστικό Νόμο 5/1967, οι «Παπαδόπουλοι» φρόντισαν να υπερδιπλασιάσουν τον μισθό του πρωθυπουργού από τις 23.600 στις 45.000 δραχμές και των υπουργών και υφυπουργών από τις 22.400 στις 35.000 δραχμές. Αυτοί ήταν που κατέβασαν τα τανκς για να σώσουν την Ελλάδα από την «φαυλοκρατία»…

• Ήταν τόσο «τίμιοι» και αντικομφορμιστές όσο και οι τρεις βίλες του Παπαδόπουλου: Μια στο Ψυχικό, μία την Πάρνηθα και μια Τρίτη το Λαγονήσι (η τελευταία ήταν προσφορά του Ωνάση).

• Ήταν τόσο «πατριώτες» που - εκτός του μέγιστου εγκλήματος κατά της Κύπρου - το βοούν και οι ληστρικές συμβάσεις με «Litton», «Μακντόναλντ», «Τομ Πάππας» και «Ζήμενς» - πάντα η... «Ζήμενς».

• Ήταν τόσο θεομπαίχτες που έφτασαν να βουτάνε λεφτά ακόμα και από το… παγκάρι! Γνωστή η ιστορία με την ανέγερση του «θαυματουργού» (καθότι... αόρατος) Ναού του Σωτήρως. Μόνο από εκεί, από έναν προϋπολογισμό ύψους 450 εκατομμυρίων, φαγώθηκαν τα 400...).

***    Εντούτοις, στο σημερινό σημείωμα θα εστιάσουμε ειδικότερα σε ένα μόνο από τα «καλά» της δικτατορίας, όπως το διακινούν τα φασιστοειδή: Σ' αυτό το τόσο γελοίο όσο και «προσφιλές» τροπάρι περί του δήθεν «οικονομικού θαύματος»της χούντας των συνταγματαρχών.     1ο) Το δημόσιο χρέος από 32 δισ. δραχμές το 1966 εκτινάχτηκε στα 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές τον Ιανουάριο του 1973 ενώ το 1974 απογειώθηκε  στα 114 δισ. δραχμές. Δηλαδή ήταν τέτοιο το έγκλημα που συντελέστηκε στην ελληνική οικονομία επί χούντας ώστε το δημόσιο χρέος υπερτριπλασιάστηκε!Το επίτευγμα της χούντας ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να κρυφτεί ούτε επί των ημερών της. Στο «Βήµα» της 20/10/1973, καταγράφεται ότι στην εξαετία της δικτατορίας το εξωτερικό χρέος αυξήθηκε όσο δεν είχε αυξηθεί από την γέννηση του ελληνικού κράτους το 1821! Σε έξι χρόνια οι χουντικοί έκαναν το χρέος 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε αυξηθεί σε διάστηµα 145 χρόνων!    2ο) Το εμπορικό έλλειμμα το 1973 έγινε τέσσερις και πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό του 1968. Παρά τη λογοκρισία που ασκείτο στον Τύπο, ήταν τέτοια η κατρακύλα που δεν κρυβόταν με τίποτα: «Η δεύτερη µεγάλη θυσία της ελληνικής οικονοµίας κατά την περίοδο αυτήν (έγραφε το «Βήμα» στο ίδιο άρθρο) υπήρξε η θεαµατική διόγκωση του εµπορικού ισοζυγίου. Το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου από 745 εκατ. δολάρια προβλέπεται ότι θα φτάσει τελικά το τέλος του 1973 τα 2.600 εκατ. δολάρια, δηλαδή περίπου θα τετραπλασιασθεί»…    3ο) Στην Ελλάδα, που 1961-71 είχε το χαμηλότερο ποσοστό πληθωρισμού μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ (2,2%), ο δείκτης καταναλωτικών τιμών αυξήθηκε κατά 15,3% από το 1972 έως το 1973 και κατά 37,8% από τον Απρίλη του 1973 μέχρι τον Απρίλη του επόμενου έτους, και μάλιστα σε τομείς όπως τα είδη πρώτης ανάγκης και η υγεία. Το 1973 το ποσοστό του πληθωρισμού είχε επιφέρει μειώσεις των πραγματικών μισθών κατά 4%. Με δυο λόγια επί χούντας οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Πράγμα που επίσης δεν κρυβόταν με τίποτα. Ο Τύπος έγραφε (στο ίδιο): «Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της οικονοµίας περιορίστηκε. Τα συµπτώµατα κερδοσκοπίας εντάθηκαν. Έχει ήδη σηµειωθεί ένταση στην ανισοκατανοµή µε την αύξηση της µερίδας των κερδών έναντι της µερίδας των µισθών στο εθνικό εισόδηµα. Πρέπει να προστεθεί ότι η τελευταία πληθωριστική διαδικασία δεν έθιξε τα υπέρογκα κέρδη της περιόδου αυτής».
    4ο) Το ποσοστό των δαπανών για την εκπαίδευση στο σύνολο των γενικών κρατικών δαπανών μειώθηκε από 11,6% σε 10%, όταν οι δαπάνες για την «άμυνα» και «δημόσια ασφάλεια» του αστυνομοκρατικού καθεστώτος μέσα σε μια πενταετία σχεδόν διπλασιάστηκαν.    5ο) Οι προσωπικές καταθέσεις μειώθηκαν ως αποτέλεσμα της οικονομικής δυσχέρειας των λαϊκών στρωμάτων από 34,2 δισεκατομμύρια δραχμές το 1972 σε 19,6 δισεκατομμύρια δραχμές το 1973.    6ο) Στον αγροτικό τομέα, όπου απασχολείτο το 44% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αντί της πενταετούς πρόβλεψης του καθεστώτος για ανάπτυξη 5,2%, η αγροτική οικονομία αναπτύχθηκε κατά μόλις 1,8% στην περίοδο 1967 - 1974, σε αντίθεση με το 4,2% κατά την περίοδο 1963 - 1966. Οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν από το 63% του συνόλου των εξαγωγών το 1968 στο 48% το 1972. Το αποτέλεσμα ήταν το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα να πέσει από το 55% στο 43% του μέσου κατά κεφαλήν εθνικού εισοδήματος.    7ο) Οι φόροι που επιβάρυναν τα λαϊκά στρώματα ανέρχονταν στο 91% επί του συνόλου των φορολογικών εσόδων του καθεστώτος τα οποία αυξάνονταν σταθερά: Τα φορολογικά έσοδα από 27,4% του ΑΕΠ το 1966, επί συνταγματαρχών και μέχρι το 1972 αυξήθηκαν στο 29,2%. Αυτά για τα λαϊκά στρώματα. Από την άλλη:

• Οι φόροι επί των επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 10,9% την περίοδο 1972 – 73.

• Η φορολογική «μεταρρύθμιση» του 1968 μετέφερε το φορολογικό φορτίο στους ώμους της εργατικής τάξης με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πλουτοκράτες να απολαμβάνουν μεγαλύτερα φορολογικά προνόμια. Συνέπεια: Οι φοροαπαλλαγές 464 μεγάλων επιχειρήσεων το 1971 ήταν κατά τρεις φορές υψηλότερες από τους φόρους που οι ίδιες εταιρείες είχαν καταβάλει!

• Τα φορολογικά έσοδα από τις ναυτιλιακές εταιρείες μειώθηκαν από 109 εκατομμύρια δραχμές το 1968 σε 29 εκατομμύρια το 1972 (μείωση 73%!),περίοδος κατά την οποία ο ελληνικός στόλος αυξήθηκε κατά 16,7 εκατομμύρια τόνους.

    8ο) Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά οχτώ φορές, μεταξύ του 1967 και 1972. Το ισοζύγιο πληρωμών από μέσο πλεόνασμα 14,6 εκατ. δολαρίων την περίοδο 1960 - 66, εμφάνισε μέσο έλλειμμα την περίοδο 1967-73 ύψους 117 εκατομμυρίων δολαρίων.    9ο) Οσο για την «ανάπτυξη» που σημειώθηκε επί συνταγματαρχών, το άρθρο του οικονομολόγου Αδαμάντιου Πεπελάση στις 2/8/1974, είναι αποκαλυπτικό και για το χαρακτήρα της «ανάπτυξης» και για το ξεπούληµα της Ελλάδας στο  ξένο κεφάλαιο. Γράφει:  «Η ανάπτυξη της επταετίας είχε αντιλαϊκό χαρακτήρα. Η µεγάλη µάζα δηλαδή επωµίσθηκε το βάρος της ανάπτυξης, καρπώθηκε τα λιγότερα ωφελήµατα κι έφερε το κόστος των διάφορων αντιφατικών και συγκυριακών µέτρων για την προσπάθεια επαναφοράς της οικονοµίας σε σχετική σταθερότητα και ισορροπία. Ιδιαίτερα τα µέτρα των τελευταίων 12 µηνών ήταν εξοντωτικά για τα µικρά εισοδήµατα. Η άνοδος των τιµών κατά 40%-45% το 1973 (και κατά 9% για το πρώτο εξάµηνο του 1974) υπερκάλυψε την αύξηση των αστικών εισοδηµάτων ενώ το αγροτικό εισόδηµα άρχισε να συρρικνώνεται σηµαντικά. Οι ξένες παραγωγικές επενδύσεις µειώνονται εντυπωσιακά. Ενώ στην περίοδο 1965-66 εισάγονται 200 εκατ. δολάρια για παραγωγικές επενδύσεις, σ’ όλη την επταετία 1967-1973 εισάγεται πραγµατικά το µισό περίπου της προηγούµενης επταετίας. Τα άλλα ξένα κεφάλαια που εισέρρευσαν ήταν ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ - αγορά γης, οικοπέδων και παρόµοια».***    Από τη μια, λοιπόν, χούντα σήμαινε φορολογικά και κάθε λογής προνόμια σε ντόπια και ξένα μονοπώλια, χαριστικές πράξεις στους φιλικά προσκείμενους στη χούντα Ωνάσηδες και Τομ Πάπες, φτηνό και φιμωμένο εργατικό δυναμικό, απαλλαγές από δασμούς και πακτωλός επιχορηγήσεων («νόμοι» 89/1967 και 378/1968) σε εργολάβους, βιομήχανους, μεγαλεμπόρους, μεγαλοξενοδόχους, επιβολή 300 ειδικών μέτρων παροχής πλήρους ελευθερίας στο εγχώριο και ξένο κεφάλαιο να κερδοσποπεί χωρίς κανέναν έλεγχο.     Από την άλλη «ξεχαρβάλωμα» όλων των οικονομικών δεικτών, αποσάθρωση της εγχώριας παραγωγής, βάρη στο λαό και μια πλασματική «ανάπτυξη» που πίσω της έκρυβε αθρόες εισαγωγές, επιμήκυνση πιστώσεων και τεχνητή κυκλοφορία χρήματος, που προέκυπτε από αναγκαστικό δανεισμό κι άλλες τέτοιες υψηλού επιπέδου δημοσιονομικές αλχημείες.    Αυτό ήταν το οικονομικό... «θαύμα» του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Αυτά είναι και τα παραμύθια της Χαλιμάς από τους γεμπελίσκους επιγόνους τους και από τους «τακτοποιημένους» εκείνης της μαύρης για τον τόπο περιόδου. *- Τα παραπάνω στοιχεία είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας το 1975. Πηγή: Journal of the Hellenic Diaspora Vol 2 -1975-, Permanent URL:http://hdl.handle.net/10066/4929. Για αναλυτικότερη ενημέρωση στην επισκόπηση του Βασίλη Καρίφη, «Η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967 - 1974)», στο «greekjunda.blogspot.com».- Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε (εκδόσεις «Τόπος») ένα εξαιρετικό βιβλίο, μια σπουδαία μελέτη του φίλου και συναδέλφου δημοσιογράφου Διονύση Ελευθεράτου που διαλύει με στοιχεία και ντοκουμέντα όλες τις αλχημείες και τις αθλιότητες της προπαγάνδας γύρω από τα… «καλά» της απριλιανής χούντας. Τίτλος εύγλωττος: «Λαμόγια στο χακί»

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Νεολαία Ελληνορουφιάνων

γράφτηκε στον Τοίχο about an hour ago -  0 Comments

του Γιάννη Λαζάρου

Έχει ξεφύγει η κατάσταση από τα φασιστοειδή που φύτεψε η κυβέρνηση και η Ε.Ε στις καίριες θέσεις του Κράτους. Έχει ξεφύγει τόσο πολύ που μόνο με την εποχή του Μεταξά μπορεί να συγκριθεί το ναζιστικό μυαλό τους και το μίσος που χρόνια τρέφουν εναντίον του ελληνικού λαού.

Την ώρα που η κυβέρνηση έσωσε τις τράπεζες δίνοντάς τους πλήρη αυτοδυναμία, την ώρα που συζητούν για το δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων που μέχρι τις 10 Νοεμβρίου πρέπει να ψηφιστεί, έχουν αφήσει ελεύθερο το μεγαλύτερο όργανο του συστήματος, εφοριακό-συνδικαλιστή-άεργο-κομματόσκυλο, Αλεξιάδη, να λέει και να προγραμματίζει καταστάσεις για το αύριο χωρίς να υπάρχει αντίσταση από πουθενά. Ούτε από την αντιπολίτευση ούτε και από τις πληρωμένες δημοσιογραφικές πένες. Αλλά ούτε και από τα συνδικαλιστικά όργανα δασκάλων και καθηγητών που βγαίνουν στο δρόμο μόνο για τα δικαιώματα της συντεχνίας.

Από το  προπαγανδιστικό έντυπο Μαύρη "Αυγή" ο πολλά βαρύς και πάντα ΝΑΙ σε όλα, υπουργός Αλεξιάδης, ξεφούρνισε ότι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα εισαχθεί μάθημα στα ελληνικά σχολεία με τίτλο "Μάθημα Φορολογικής Συνείδησης". Σε αυτό το φοβερό πρότζεκτ  των αριστερών μυαλών συμμετέχει και ένα άλλο φασιστοειδές ο υπουργός Παιδείας, Φίλης.

Σύμφωνα με τον εφοριακό Αλεξιάδη (ο οποίος ηδονίζεται και μόνο στην ιδέα ότι θα μπορούν να κάνουν ντου οι εφοριακοί στα σπίτια Ελλήνων για αδήλωτα χρήματα και αντικείμενα αξίας) ο σκοπός του μαθήματος στα ελληνικά σχολεία θα είναι ένας: Να μάθουν οι μαθητές ότι τα χάλια στους ελληνικούς δρόμους, τα χάλια στα δημόσια νοσοκομεία, τα χάλια σε κάθε δημόσιο έργο δεν οφείλεται στο κράτος, στους πολιτικούς και στους υπαλλήλους του αλλά αποκλειστικά στον Έλληνα που δεν πληρώνει τους φόρους.

Ναι, όπως το ακούτε ο κ. Αλεξιάδης έχει σκοπό να βάλει στο μυαλό των νεότερων γενεών πως ό,τι συνέβη στην Ελλάδα δεν έφταιγε κανείς άλλος παρά μόνο οι Έλληνες πολίτες που δεν πλήρωναν τους φόρους τους. Από τον Πάγκαλο και το "μαζί τα φάγαμε" πήγαμε στον Αλεξιάδη "στο μόνοι σας τα φάγατε". Έξω από τις ευθύνες οι πολιτικοί για όλα τα δημόσια έργα, που μόνο με λαμογιά, μίζα και ρεμούλα έδιναν οι κυβερνήσεις από την εποχή του γέρου Καραμανλή. Μόνο οι πολίτες έφταιγαν, όλους τους άλλους θα τους "καθαρίσει" ο Αλεξιάδης μέσω εκπαίδευσης των νέων γενεών. Ο παππούς σου έφταιγε για όλο το μαύρο χρήμα δις ευρώ που κινούνταν και κινείται στην Ελλάδα και κανείς που να είχε σχέση άμεση ή έμμεση με την πολιτική.

Εκτός όμως από το όραμα Αλεξιάδη που κάνει την ναζιστική εκπαίδευση που σχεδίασε ο Γκέμπελς και η παρέα του στην Γερμανία του '39 να μοιάζει παρανυχίδα, ο υπουργός έβρισε ολόκληρες γενεές Ελλήνων λέγοντάς ότι δεν ήταν πολίτες αλλά υπήκοοι :"Θα πρέπει να δείξουμε ότι δεν βλέπουμε τον πολίτη, τον φορολογούμενο, ως υπήκοο αλλά ως πολίτη". Δηλαδή δεν είχε φορολογική συνείδηση ο μαλάκας Έλληνας που επί δεκαετίες πλήρωνε μέσω φόρων πολλούς κώλους Αλεξιάδηδων να στρογγυλοκάθονται στις δημόσιες υπηρεσίες αφού πρώτα είχαν φιλήσει άπειρους άπλυτους κώλους βουλευτών όλων των κυβερνήσεων. Φορολογική συνείδηση θα έχει τώρα ο Έλληνας που θα δίνει διαταγή ο Αλεξιάδης να κάνει έφοδο σε σπίτια Ελλήνων λες και είναι δικό του τσιφλίκι. Αυτό όμως για τον Αλεξιάδη είναι σεβασμός στον πολίτη και όχι αντιμετώπιση του Έλληνα ως υπηκόου ή χειρότερα ακόμα ως κολίγου. 

Από ό,τι φαίνεται τα κοπρόσκυλα του Δ' Ράιχ που φύτεψε εδώ η Ε.Ε έχουν βάλει μπροστά όλες τις μηχανές να αλλοιώσουν την οποιαδήποτε ιστορική αλήθεια, να θεοποιήσουν την κάθε κυβέρνηση που πέρασε από το 1944 και μετά στην Ελλάδα και να αφήσουν στην ιστορία τον Έλληνα ως ένα λαμόγιο που λόγω του δικαιώματος της Ελευθερίας γαμούσε κι έδερνε φέρνοντας την χώρα στο τέλμα που βρίσκεται. 

Δεν θα αργήσουν οι εποχές που οι νεότερες γενιές θα είναι οι σπιούνοι της χώρας. Που μετά το άριστα που θα παίρνουν στο "Μάθημα Φορολογικής Συνείδησης" θα έχουν πριμοδότηση για θέση σε ευρωπαϊκό κόμμα αν καρφώσουν τους ίδιους τους γονείς τους που έβγαλαν  "μαύρο" μεροκάματο 10 ευρώ για να τα θρέψουν. 

Υπέροχες εποχές ξεκινούν από τον Σεπτέμβριο. Η κυβέρνηση, είτε αυτή είτε άλλη, θα αλλάξει πραγματικά την ιστορία του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.  

Να ραφτεί και η ανάλογη στολή για την Νεολαία Ελληνορουφιάνων και ο Αλεξιάδης να μπει σε μεγάλο πορτρέτο στις σχολικές αίθουσες προς τιμή του ως Μέγας Ρουφιάνος που διέγραψε από την ιστορία την Εθνική Συνείδηση και την μετέτρεψε σε Φορολογική.-

http://www.stontoixo.com/