Η Κοινωνία απέναντι στον Σύριζα

17-12-2015

Η σχέση του Σύριζα με την κοινωνία περνά σε νέο επίπεδο, αυτό της ανοιχτής αντιπαλότητας

Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 118

Στις 5 Νοεμβρίου και στις 10 Νοεμβρίου χιλιάδες Πόντιοι και άλλοι πολίτες διαδήλωσαν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη με το σύνθημα, «Φίλη, παραιτήσου». Όσο δε για την απεργιακή συγκέντρωση της 12ης Νοεμβρίου, τα μέλη του Σύριζα δεν τόλμησαν να εμφανιστούν στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, με πανό ή συγκροτημένο μπλοκ· στην Πάτρα υποχρεώθηκαν να διαδηλώσουν χωρίς πανό, στην Κατερίνη τους εξεδίωξαν από τη συγκέντρωση και παντού αλλού, υποχρεώθηκαν ή σε λαθρόβια παρουσία ή σε παντελή απουσία.
Πρόκειται για μια ιστορική πρώτη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Για πρώτη φορά ακούγεται το σύνθημα παραιτήσου για κάποιον υπουργό της, κυρίως δε, για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση, τα μέλη και τα στελέχη της «ανανεωτικής αριστεράς» βρίσκονται αντιμέτωπα με τους εργαζόμενους, σε τέτοιο βαθμό και έκταση, ώστε να υποχρεώνονται σε απουσία ή έκλειψη από μια πανεργατική απεργία. Έχει ο καιρός γυρίσματα.
Ογδόντα τόσες μέρες μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και τη νέα νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας και η τυχοδιωκτική παρέα του είχαν τη δυνατότητα, για πρώτη φορά, να προσμετρήσουν τη νέα σχέση τους με την κοινωνία: την ανοικτή αντιπαλότητα!
Μέσω της παγιδευτικής έξαρσης του δημοψηφίσματος, που δημιούργησε μια μεγάλη δυνητική δεξαμενή ψηφοφόρων, και εξ αιτίας της ολοκληρωτικής διάλυσης των αντιπάλων του, ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε να διατηρήσει τους μισούς από τους ψηφοφόρους του ΟΧΙ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Ένα μεγάλο μέρος από αυτούς δεν εμπιστεύτηκε προφανώς το κόμμα του Λαφαζάνη και της Ζωής Κωνσταντοπούλου και απείχε μαζικά από τις εκλογές, με συνέπεια ο Τσίπρας να επανεκλεγεί, ενώ, εξ αιτίας του μειωμένου αριθμού των ψηφοφόρων, εισέδυσε για τελευταία φορά και ο Καμμένος στη Βουλή. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Και όλα μοιάζουν ευνοϊκά στο διεθνές περιβάλλον. Όλες οι δυνάμεις της Δύσης τον στηρίζουν, η κάθε μία για τους δικούς της λόγους. Οι Αμερικανοί, για να προωθήσουν ένα νέο σχέδιο Ανάν στην Κύπρο και να επιταχύνουν τη λύση του Μακεδονικού, αφού πρώτα κατόρθωσαν να υπονομεύσουν την απόλυτη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη, μέσω της ελληνικής κρίσης, της Ουκρανίας και της… Βολκσβάγκεν. Οι Γάλλοι βρήκαν επίσης στον Τσίπρα και την Ελλάδα ένα αντίβαρο για τη γερμανική ηγεμονία και εσχάτως και η Γερμανία δείχνεται πιο συγκαταβατική εξ αιτίας του προσφυγικού.
Και στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο, όλα μοιάζουν να τους έρχονται δεξιά. Τα αστικά κόμματα, το Ποτάμι ή η Νέα Δημοκρατία, είναι ανίκανα να διεκδικήσουν την εξουσία αυτόνομα. Πρόκειται, όπως έχουμε υπογραμμίσει, για συνέπεια της ίδιας της κρίσης ηγεμονίας της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Η ελληνική αστική τάξη, εγγενώς μεταπρατική, συνέχιζε σε ένα παρασιτικό κρεσέντο, προπαντός από τη δεκαετία του 1990 και μετά, για να αποσυντεθεί μέσα από δύο αλλεπάλληλες κρίσεις, αρχικώς εκείνη του χρηματιστηρίου και οριστικά σχεδόν, μετά τη μεγάλη κρίση των μνημονίων. Μέσα από αυτές τις αλλεπάλληλες κρίσεις, ένα μεγάλο μέρος της ισχύος της θα περάσει στα χέρια των ξένων συμφερόντων, ιδιαίτερα στον τραπεζικό τομέα, τις κατασκευές, το συγκεντρωμένο λιανεμπόριο. Η ελληνική μεγαλοαστική τάξη κάνει έτσι ένα ακόμα βήμα για την έξοδό της από την οικονομική κυριαρχία στη χώρα, τα κεφάλαιά της και οι γόνοι της – όπως και οι γόνοι των μεσαίων στρωμάτων, μεταναστεύουν. Αρχικώς λοιπόν η κρίση του χρηματιστηρίου και εν συνεχεία η μνημονιακή κρίση, την αποτελείωσαν. Έτσι της απέμειναν ως πολιτικές εκπροσωπήσεις ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και… ο Σταύρος Θεοδωράκης. Από την πλευρά του άλλοτε κραταιού κρατικοκαπιταλιστικού και μικρομεσαίου ΠΑΣΟΚ, η κατάρρευση μετά τον ΓΑΠ και η μαζική μετακίνηση του δημοσιοϋπαλληλικού και κοινωνικού και παρεμπιπτόντως εκλογικού σώματος προς τον ΣΥΡΙΖΑ, οδήγησε στη… Φώφη και ένα γερασμένο κόμμα.
Από την άλλη όχθη, εκείνη των υπολειμμάτων της αντιμνημονιακής αριστεράς, τη ΛΑΕ, την Ανταρσύα και το ΚΚΕ, δεν υπάρχουν επίσης ισχυροί αντίπαλοι – ως συνέπεια και εδώ της παραγωγικής αποσάθρωσης της χώρας. Η εργατική τάξη έχει οδηγηθεί στα τάρταρα της ανεργίας, ή έχει υποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από τους ξένους εργάτες. Και οι άνεργοι, ως γνωστόν, λειτουργούν πολύ περισσότερο ως ψηφοφόροι ή ως οργισμένο πλήθος.
Ιδίως μετά την πρώτη «αγωνιστική βαρουφάκεια φάση» του ΣΥΡΙΖΑ, που κατέληξε σε οικονομικό Βατερλώ, ένας μεγάλος αριθμός των αντιμνημονιακών πολιτών φοβήθηκαν τις νέες «αγωνιστικές» παρόλες, περί δραχμής και άλλων σχετικών, και μάλλον μαύρισαν τα αντίστοιχα κόμματα, ενώ στήριξαν με βαριά καρδιά τον Τσίπρα, παρά τη μεγάλη του «κωλοτούμπα».
Αυτήν τη «φορσέ» επικράτηση, ο Τσίπρας και οι περί αυτόν εξουσιολάγνοι την εξέλαβαν ως στήριξη και αποδοχή, ενώ δεν ήταν τίποτε άλλο, για την πλειοψηφία, παρά μια αναγνώριση της ήττας του αντιμνημονιακού κινήματος και φόβου για τα χειρότερα που υπόσχονταν οι «επαναστάτες». Στην πραγματικότητα, με μαύρη καρδιά και συχνά κρυφά, τους ψήφισαν, εξ ου και η μεγάλη απόκλιση από τις δημοσκοπήσεις! Η ψήφος προς τον μνημονιακό Σύριζα υπήρξε ήδη ψήφος ντροπής, «κρυφή ψήφος», όπως συμβαίνει και με τα ακροδεξιά κόμματα, ενώ συνήθως τα αριστερά σχήματα παίρνουν υψηλότερα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, παρά στις κάλπες! Ακόμα και σήμερα, οι Έλληνες υποπτεύονται κάποιους στο περιβάλλον τους, ό,τι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, γιατί συνεχίζουν να το κρύβουν!
Όμως, ογδόντα τόσες μέρες μετά, οι κυβερνητικοί πρέπει ήδη να έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει. Οι κομματικές οργανώσεις αδειάζουν και προφανώς δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για εγγραφή νέων μελών με τις σημερινές συνθήκες. Ακόμα και τα διάφορα πιθανά λαμόγια φυλάγονται, διότι η επιβίωση και η μακροημέρευση της κυβέρνησης δεν είναι εξασφαλισμένη. Στον κομματικό μηχανισμό παραμένουν ή θα παραμείνουν μόνο όσοι έχουν άμεσο και απτό υλικό συμφέρον – διορισμό, κρατικές προμήθειες κ.λπ. (Παρεμπιπτόντως, ο αγωνιστής Λάμπρου αμειβόταν για τους αγώνες του ως σύμβουλος του Παρασκευόπουλου μόλις 2.500 ευρώ το μήνα). Παράλληλα, η κοινωνική πίεση, καθώς έρχονται φορολογίες, περικοπές μισθών, τσεκούρεμα συντάξεων και άλλα σχετικά, θα αρχίσει να μεγαλώνει γύρω από τον εναπομείναντα κομματικό μηχανισμό και τους βουλευτές. Το να είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελεί κοινωνικό στίγμα πολύ σύντομα, αν ήδη δεν έχει αυτό συντελεστεί. Πόσο μάλλον βουλευτής που έσκιζε μνημόνια, όπως ο αρειμάνιος Πολάκης, επί παραδείγματι, που σε λίγο δεν θα τολμάει να εμφανιστεί στα Σφακιά.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ελλείψει πολιτικού υποδοχέα της αντίθεσης με μια κυβέρνηση που, εκτός από «εξωμότες», αποτελείται και από ανικάνους, η αυξανόμενη αγανάκτηση του κόσμου –η οποία αφορά ήδη τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων– θα υποκαθιστά σταδιακώς την περιρρέουσα κατάθλιψη και θα τείνει να εκφραστεί εκεί και όπου μπορεί, έξω πλέον από τα παραδοσιακά πολιτικά κανάλια. Γι’ αυτό και κάνει πολύ λάθος η κυβέρνηση όταν νομίζει ότι μπορεί να περάσει αβρόχοις ποσίν την ενδοτική πολιτική της στα εθνικά θέματα, μέσα στην τούρλα του οικονομικού στραγγαλισμού. Διότι, όταν σου παίρνουν τα πάντα, μάλλον δεν θες να εγκαταλείψεις και την ταυτότητά σου.
Πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον ένα ή άλλο τρόπο, βρίσκεται απέναντι στην κοινωνία και πολύ σύντομα θα υποχρεωθεί να συνασπιστεί με το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα για να αντιμετωπίσει την κρίση, εξέλιξη που θα βαθύνει ακόμα περισσότερο την αντίθεση του Λαού με αυτό το σύστημα στο σύνολό του. Ο κύκλος έκλεισε, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, με τον τελευταίο να είναι ο χειρότερος. Πρέπει να πασχίσουμε πλέον για έναν νέο κύκλο. Για να μην πέσουμε στα κατακάθια της Χρυσής Αυγής και των μαφιόζων ολιγαρχών που καραδοκούν.

Γιώργος Καραμπελιάς Ρήξη 118 

Κόλαση επί Γης για τουρκικό κομβόι

17-12-2015

Βομβαρδίστηκε ανηλεώς από την ρωσική και συριακή Αεροπορία.

Μεγάλο τουρκικό κομβόι με 24 νταλίκες που μετέφεραν όπλα και πυρομαχικά (τα οποία από την Άγκυρα βαπτίστηκαν "ανθρωπιστική βοήθεια") βομβαρδίστηκε ανηλεώς από ρωσικά και συριακά μαχητικά κρούσης, με την καθοδήγηση ρωσικού αναγνωριστικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους (UAV/drone), στην περιοχή του θύλακα των ισλαμιστών Τουρκομάνων, με αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων τούρκων

Λαφαζάνης: Έχουμε μνημονιακή χούντα

17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Δριμεία κριτική στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό εξαπέλυσε σήμερα από το Ηράκλειο ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, ισχυριζόμενος πως «ο Αλέξης Τσίπρας εξαπάτησε τον ελληνικό λαό και δυστυχώς τον εξαπατά καθημερινά».

Ο κ. Λαφαζάνης βρίσκεται στο Ηράκλειο στο πλαίσιο της αποψινής πολιτικής εκδήλωσης του κόμματος με θέμα «Υπάρχει εναλλακτική πολιτική. Η πρόταση της Λαϊκής Ενότητας». Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, έστρεψε τα βέλη του στην ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση δεν έχει κανένα πολιτικό μέλλον, καθώς σήμερα «οι πολίτες αντιλαμβάνονται και βιώνουν τις κυβερνητικές αντιλαϊκές πολιτικές».

Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι «δεν έχουμε δημοκρατία, αλλά μια μνημονιακή χούντα» προσθέτοντας ότι «η Ελλάδα μετατρέπεται εκ των πραγμάτων σε τουριστική γερμανική αποικία».

Κατά τη συνέντευξη, ο κ. Λαφαζάνης χαρακτήρισε το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, ως «το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία του τόπου, η μεγαλύτερη κλοπή, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που έχει ως στόχο να πάρουν τζάμπα τις τράπεζες τα ξένα funds».

«Με το χθεσινό νομοσχέδιο που έγινε τώρα νόμος, με τους 153 θλιβερούς (σ.σ. βουλευτές), το ελληνικό δημόσιο έχασε πάνω από 40 δις ευρώ. Όλη σχεδόν η ιδιωτική περιουσία περνάει στα ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια. Και στρατιωτική κατοχή να είχε η Ελλάδα δεν θα γινόταν αυτά τα πράγματα» διατράνωσε ο κ. Λαφαζάνης.

Ο κ. Λαφαζάνης αναφέρθηκε και στην «εναλλακτική λύση» που προτείνει η Λαϊκή Ενότητα, λέγοντας πως υπάρχει άλλος δρόμος, με διαγραφή χρέους, εθνικοποίηση τραπεζών, ακύρωση των μνημονίων, τη δημιουργία ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης και ένα πρόγραμμα που δεν θα στηρίζεται στη λιτότητα ενώ επανέλαβε ότι «η έξοδος από την ευρωζώνη δεν είναι καθόλου καταστροφή για τη χώρα».

Ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας είχε συνάντηση με τον δήμαρχο Ηρακλείου, και στη συνέχεια με το συντονιστικό όργανο των αγροτών ενώ το βράδυ θα μιλήσει στο πολιτιστικό κέντρο της πόλης.

Ο Λάκης, ο σαλτιμπάγκος και ο Αδωνις

17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Αρχισε για τα καλά, όπως φαίνεται, ο Λάκης Λαζόπουλος τις παρεμβάσεις του στη ΝΔ. Δεν επιτίθεται μόνο συστηματικά φραστικά εναντίον και των τεσσάρων υποψηφίων και κυρίως των πρώην προέδρων της ΝΔ (πλην του Κ. Καραμανλή) αλλά και… «καρφώνει». Και μάλιστα «καρφώνει» «γαλάζια» στελέχη που είχαν την τύχη ή την ατυχία να παραστούν σε μία από τις δύο πρεμιέρες του. Σαν να θέλει να ποινικοποιήσει πολιτικά την παρακολούθηση ενός θεατρικού έργου, στο οποίο βεβαίως ο ίδιος πρωταγωνιστεί και που οι πολιτικές προτιμήσεις του είναι δεδομένες. Χωρίς να υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος, μόνο και μόνο επειδή πληροφορήθηκε ότι ο Αδωνις Γεωργιάδης ήταν έτοιμος να «μπουκάρει» σε απευθείας μετάδοση στο θέατρο Βέμπο, «κάρφωσε» την Ολγα Κεφαλογιάννη, ότι και αυτή παρακολούθησε την παράστασή του, όπως την είχαν παρακολουθήσει οι Ευ. Στυλιανίδης και Σάκης Ιωαννίδης (της ΟΝΝΕΔ). Για ποιον λόγο άραγε το έκανε αυτό; Προφανώς για να συνεχιστεί η ανακατωσούρα ή ο εμφύλιος πόλεμος στο «γαλάζιο» στρατόπεδο επειδή ο κ. Στυλιανίδης είχε στο θέατρο συνομιλία με τον Πρωθυπουργό; Υπάρχει άλλος λόγος; Ο Λάκης, με πονηρό τρόπο, δεν είπε όλη την αλήθεια. Μου λένε ότι όντως η Ολγα Κεφαλογιάννη πήγε να παρακολουθήσει την παράσταση «Θεέ μου, τι σου κάναμε», αλλά με μια μικρή διαφορά. Πήγε (προσκεκλημένη του Λαζόπουλου) στην πρώτη πρεμιέρα. Σε αυτήν που δεν ήταν ούτε ο Πρωθυπουργός ούτε το μισό Υπουργικό Συμβούλιο.

nnn

Στο «γαλάζιο» στρατόπεδο δεν υπήρξε, όπως θα περίμενε κανείς, μεγάλη αντίδραση για τους χαρακτηρισμούς του Λάκη κατά των υποψηφίων προέδρων του κόμματος, ορισμένων «γαλάζιων» στελεχών και του Αντ. Σαμαρά. Και τούτο οφείλεται στην εσωκομματική διαμάχη η οποία εντάθηκε εν όψει των εκλογών της Κυριακής. Θέλετε ορισμένα παραδείγματα; Η Αννα-Μισέλ Ασημακοπούλου είπε ότι ο Αδωνις δεν έπρεπε να πάει στο στούντιο να ζητήσει εξηγήσεις επειδή τον έβριζε ο Λάκης. Το ίδιο έλεγε και ο (καραμανλικός) Ευ. Στυλιανίδης. Η Ντόρα Μπακογιάννη αντί να απαντήσει στον Λάκη (για όσα της είπε για την προφορά της στη λέξη Σένγκεν), προτίμησε να του στείλει ένα κουτί… σοκολατάκια. Ο Κυρ. Μητσοτάκης ούτε καν ασχολήθηκε. Και η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη έλεγε σε συντρόφους της στη Βουλή «καλά του έκανε ο Λάκης του Αδωνη».

nnn

Αυτή που αντέδρασε ίσως πιο έντονα για τα όσα ανέφερε για αυτήν ο Λάκης κατά τη διάρκεια της εκπομπής του ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Τον χαρακτήρισε μέσα από τα social media «αυλικό και σαλτιμπάγκο». Συγκεκριμένα έγραψε: «Αλλο καλλιτέχνης, άλλο αυλικός, άλλο κωμικός, άλλο σαλτιμπάγκος και άλλο γελωτοποιός της εξουσίας». Και δεν ξέχασε βεβαίως να ρίξει και το «καρφί» της: «Ομως η τέχνη δεν πληρώνει κότερα». Και αυτοί που έπρεπε να καταλάβουν, κατάλαβαν. ΒΗΜΑτοδότης

http://hellasforce.com/

Μας έχουνε ζαλίσει, των καναλιών τα κνώδαλα κι ούλοι οι παπαγάλοι

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Πέμπτη, 17 Δεκεμβρίου 2015 

Γράφει ο mitsos175

Από το βράδυ ως το πρωί κι απ' το πρωί στο βράδυ μας τα 'χουν κάνει τούμπανο, μας έχουνε ζαλίσει, των καναλιών τα κνώδαλα κι ούλοι οι παπαγάλοι. Πως κάποιος καταχέρισε το βουλευτή Οικονόμου.

"Τι να 'ταν άραγε αυτός; Σίγουρα οργανωμένος όπου με σχέδιο πήγαινε τ' όνομα να ρωτήσει"! Να την καταδικάσουμε την πράξη μας διατάζουν κι ότι οι κηφήνες της βουλής πολύ βαριά το πήραν.

Να πω κακώς πως έγινε; Ας είναι, πες πως το 'πα. Εγώ θα τον εφίλευα με πρόβειο γιαουρτάκι και αβγουλάκια περσινά θα του 'δινα να φάει. Καμιά ψιλή θα του 'ριξε κάποιος "φχαριστημένος" απ' τα "καλά" που ψήφισε, αφού στις τηλεοράσεις όρθιος δηλώσεις έκανε προσέχοντας ωστόσο η μελανιά να φαίνεται, για να τον λυπηθούμε, να ασχοληθούμε με αυτόν, ν' αφήσουμε τα άλλα. Κι ο Ισπανός τη ζήλεψε τη "δόξα" του Βασίλη.

Η κούνια που τους κούναγε σαν ήταν μικρούλια μες τη φωλιά της Χάρυβδης που έπινε το αίμα. Νομίζουν φοβηθήκαμε και πως το Σύμπαν όλο γυρίζει τάχα γύρω τους ή πως εμείς θα κλαίμε για συμπαράσταση σ' αυτόν και για τους ομοίους του; Μήπως θα τους αφήσουμε να κάνουνε τα αίσχη, ή να γελάν εις βάρος μας; Όμως ποιός να ναι ο βουλευτής, όπου το παίζει θύμα;

Απ' τη ΔΗΜΑΡ ξεκίνησε, ΝΔ λέει πως είναι, μα στου ΠΑΣΟΚ το μαγαζί μια στάση είχε κάνει. Αυτός δεν είναι βουλευτής, ετούτος είναι "σβούρα", όπου γυρίζει γρήγορα κι έχει παραζαλίσει όλους όσους τον ψήφισαν ρουσφέτι προσδοκώντας. Πολλοί να δείρουν θέλανε, ν' αρχίσω να μετράω; Από το κόμμα της ΝΔ που τέσσερεις παλεύουν την αρχηγία θέλοντας να πάρει ο καθένας. Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ συνάμα δεν τον εβλέπουν σίγουρα και με πολύ αγάπη. Μα από όλους περισσότερο, όσοι καταστραφήκαν από αυτά που ψήφισε χωρίς ντροπή καμία. Όλοι αυτοί το χάρηκαν κι όλοι κρυφογέλασαν, "ν' αγιάσουνε τα χέρια τους" είπανε μ' ένα στόμα.

"Δικαίωμα του καθενός να πάει όπου θέλει" μας είπε ο Βασίλειος και με περίσσιο θράσος που του δίδε η κάμερα κι οι μπάτσοι από δίπλα, μας κούναγε το δάκτυλο ζητώντας μας να πούμε το ποίημα που μας τραγουδούν σε κάθε ευκαιρία: Τη βία να δικάσουμε κι όλους αυτούς που χέρι σηκώσανε στο βουλευτή, την "άγια αγελάδα".

Δικαίωμα του καθενός να πάει όπου θέλει, να συμφωνήσω και εδώ για να σου πω συνάμα, πως όμορφα ακούγεται ο λόγος σου ειπωμένος. Αλλά για πες το και σ' αυτήν που 'χασε το παιδί της, σαν πνίγηκε στα σκοτεινά τα βάθη του Αιγαίου, πως έχει το δικαίωμα να πάει στη Γερμανία ή όπου αλλού θα βρει δουλειά για να επιβιώσει. Τους έρημους τους πρόσφυγες γιατί τους φυλακίζεις; Γιατί τον άμοιρο φτωχό να τον εξουθενώσεις; Ή μοναχά είσαι εσύ κι οι άλλοι ας πεθάνουν;

Μίλα τώρα στους άπορους που χάνουνε τα σπίτια και που στο δρόμο τους πετούν τα όρνια οι τραπεζίτες, γιατί τα όσα ψήφισες πάνε κι εφαρμόζουν. Άντε πες τα στον άνεργο που τώρα τόσα χρόνια ζέστη δεν έχει μες το σπίτι του γυρνάει με τις κουβέρτες και μες το καταχείμωνο τα δόντια του χτυπάει, γιατί δεν έχει για ψωμί αυτός και τα παιδιά του. Πες τους να έλθουν σπίτια σας, αυτά που περισσεύουν και που δεν κατοικεί κανείς, ούτε που τα δηλώνει. Να βρούνε στέγη, αφού μπορούν, να πάνε όπου θέλουν.

"Καλά Χριστούγεννα" να πεις σε όλους όσους θέλεις ν' απολυθούνε ξαφνικά χωρίς κανείς να φταίει, για να τα τρων τα τρωκτικά του κόμματος κι οι πλούσιοι. Εμπρός! να βρεις τον καστανά και να του πεις με θάρρος πως είναι ελεύθερος κι αυτός να πάει όπου θέλει, για να πουλήσει κάστανα να βγάλει κάνα φράγκο. Να πάρει τις γριές μαζί που άδεια δεν είχαν, γιατί σε κάποιο βουλευτή δε θέλησαν να πάνε.

Μίλα στους γέρους που κoψες τις λιγοστές συντάξεις, μίλα σε όλους, ξήγα μας γιατί ο Σαμαράς σου κάγκελα έβαζε παντού και έκανε ελέγχους; Αφού τα κάνεις όλα αυτά, αφού μας πεις "συγνώμη" διορθώνοντας το έγκλημα που έχετε ψηφίσει, τότε κι εγώ θα λυπηθώ, αλλιώς... ΚΑΛΑ ΣΕ ΚΑΝΑΝ. 

Δημήτρης Αντωνίου προς δανειολήπτες: «Παγίδες στη ρύθμιση δανείων»

 17 Δεκεμβρίου 2015

«Μην σπεύδετε στις τράπεζες» καλεί τους δανειολήπτες ο δραστήριος καρδιολόγος από τη Χαλκίδα Δημήτρης Αντωνίου. Μιλώντας στη πρωινή εκπομπή του Radio1d.gr και στους δημοσιογράφους Αντρέα Σταματόπουλο και Σάκη Αποστολάκη, ο κ.Αντωνίου υπογράμμισε ότι οι ρυθμίσεις που προτείνουν οι τράπεζες στους δανειολήπτες κρύβει παγίδες. Και κυρίως ότι στις νέες συμβάσεις που θα κληθούν να υπογράψουν για να ρυθμίσουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνειά τους, θα υπάρχει πλέον ο όρος ότι θα επιτρέπεται η πώληση του δανείου τους σε τρίτους, δηλαδή στα distress funds.

“Κρύβει παγίδες η νέα ρύθμιση δανείων που οι τράπεζες θα προτείνουν στους δανειολήπτες με κόκκινα δάνεια. ΟΙ δανειολήπτες πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις νέες συμβάσεις που θα τους δώσουν οι τράπεζες για να υπογράψουν και θα πρέπει να τις διαβάσουν πολύ καλά πριν συμφωνήσουν σε οτιδήποτε. Κι αυτό γιατί στις νέες συμβάσεις θα περιλαμβάνονται όροι που θα επιτρέπουν την πώληση των κόκκινων δανείων σε τρίτους, που δεν θα είναι άλλοι από τις εταιρείες distress funds, οι οποίες μετά θα μπορούν, καθώς οι ίδιοι οι δανειολήπτες θα έχουν ήδη συμφωνήσει εγγράφως σε αυτό, να αρπάξουν την ακίνητη περιουσία τους».

Όπως επισήμανε ο Δ.Αντωνίου, αυτή τη στιγμή, το Κανονιστικό Πλαίσιο λειτουργίας των εταιρειών distress funds που ετοίμασε η Τράπεζα της Ελλάδος, είναι ακριβώς ίδιο με αυτό που ίσχυε από το...
2003 μέχρι τώρα για τις Εταιρείες Ειδικού Σκοπού που είχαν ιδρύσει οι τράπεζες, στις οποίες μεταβίβασαν τη διαχείριση και μόνον των κόκκινων δανείων. Όπως συνέβαινε και πριν με τις Εταιρείες Ειδικού Σκοπού, έτσι και τώρα, ο νόμος δεν επιτρέπει στις τράπεζες να πουλήσουν τα κόκκινα δάνεια σε τρίτους, αλλά μόνο αν εκχωρήσουν τη διαχείρισή τους. Τα distress funds δεν θα μπορούν να απαιτήσουν την αποπληρωμή των κόκκινων δανείων από τους δανειολήπτες, χωρίς τη δική τους σύμφωνη γνώμη. «Το μόνο που μπορούν να κάνουν τα distress funds», πρόσθεσε ο Δ.Αντωνίου, «είναι να προτείνουν στους δανειολήπτες έναν ευκολότερο τρόπο αποπληρωμής του δανείου τους. Και δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο, αν ο δανειολήπτης δεν δεχτεί τη νέα ρύθμιση που θα του προτείνει κάποιο distress fund», κατέληξε.

Γι αυτό το λόγο κάλεσε τους δανειολήπτες να μην τρομοκρατούνται από τις απειλές των τραπεζών ότι μπορεί να χάσουν την ακίνητη περιουσία τους αν δεν προσέλθουν στις τράπεζες, αλλά να περιμένουν και να μην προχωρήσουν σε κινήσεις πανικού.

Audio Player

00:02:34

02:52:28

Use Up/Down Arrow keys to increase or decrease volume.

http://tinyurl.com/olp6tp3

“ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ” ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ!

17/12/15               

ΦΕΣΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ

Αποκαλυπτικά για την - απολύτως προβλέψιμη -χρεωκοπία της οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση στο πλαίσιο των μνημονιακών της δεσμεύσεων είναι τα στοι­χεία του προϋπολογισμού που ανακοινώθηκαν χθες το βράδυ.  

Παρά τη φορολογική καταιγίδα, τα δημόσια έσοδαεμφανίζουν υστέρηση 1 δισ. ευρώ, καθώς η συρρίκνωση των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων εξαερώνει και τα τελευταία σταγονίδια της φοροδοτικής τους ικανότητας. Ωστόσο, ο προϋπολογισμός εμφανίζει πλα­σματικό πλεόνασμα 4,34 δισ., προς ικανοποίηση των κ.κ. Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ και Σία, χάρη στον ακρωτηριασμό των δαπανών κατά 3 δισ., συμπεριλαμβανομένης της μείω­σης των δημοσίων επενδύσεων κατά 734 εκατομμύρια.  

Με άλλα λόγια, αντί να κάνει στάση πληρωμών στους δανειστές, με στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του επαχθούς χρέους και την αναζωογόνηση της οικονομίας, η κυ­βέρνηση κάνει “στάση πληρωμών” στους... Έλληνες πολίτες, για να ξεπληρώσει στο ακέραιο τους δανειστές! Οι δραστικές περικοπές δημοσίων δαπανών σημαίνουν περισ­σότερη ανεργία, χρεοκοπία επαγγελματιών και μικρών επιχειρήσεων, διάλυση του συστή­ματος υγείας, δραματικά κενά στην Παιδεία και όλα αυτά που διαπιστώνουν οι πολίτες στη σκληρή καθημερινότητά τους.  

Τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να κλείσει, μέχρι τον Φλεβάρη, τρύπαεσόδων της τάξης των 8,1 δισ., σε ταμειακή βάση, αν δεν θέλει να δρομο­λογηθούν οι “ημιαυτόματες περικοπές” που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο, ξεπερνώντας κατά πολύ σε σκληρότητα τα δύο προηγούμενα. Για το σκοπό αυτό, τα νοικοκυριά καλού­νται να πληρώσουν μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο το υπέρογκο ποσό των 7,1 δισ. σε κάθε είδους φόρους και χαράτσια - τρίτη δόση ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας, ΦΠΑ, δόση ρύθ­μισης ληξιπρόθεσμων οφειλών κ.α. Αντί να πάρουν 14ο μισθό, καλούνται να προσφέρουν αυτά έναν ολόκληρο μισθό στο κράτος, δηλαδή στους δανειστές.  

Σ' αυτό το φόντο, η ατμόσφαιρα στο κυβερνητικό στρατόπεδο, παρά την ψήφιση χωρίς απώλειες του δεύτερου πακέτου προαπαιτούμενων, μόνο εορταστική δεν είναι. Πολύ πε­ρισσότερο, που η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να κάνει “ποδαρικό” στο 2016 με δύο εξαιρετικά δυσοίωνα, για το λαό, νομοσχέδια, εκείνα για το ασφαλιστικό και για τα κόκκινα δάνεια. Ήδη, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος προετοίμασε για πολύ δυσάρεστες εξελίξεις στο θέμα των κόκκινων δανείων τους βουλευτές της πλειοψηφίας, λέγοντας: «Θα δούμε ποιους θα υποστηρίξουμε και τι θα μπορούμε να διαπραγματευτούμε για τα δάνεια τα στεγαστικά, για τα δάνεια των μικρομεσαίων, για τα δάνεια των καταναλωτών...Μπορεί να κάνουμε και συμβιβασμούς που δεν έχουν την ταξικότητα (sic) που πρέπει, γιατί δεν είναι αυτοί οι συ­σχετισμοί»...

http://www.iskra.gr/index.php

“ΔΕΙΛΟΙ, ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΚΙ ΑΒΟΥΛΟΙ ΑΝΤΑΜΑ...”

Τετ. 16/12/15 

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

«Αλίμονο στον αφτόδουλο πολίτη, που

φτασμένος στα έσχατα της απελπισιάς,

παραδίνεται για να σωθεί, στο έλεος του

Θεού και στους νόμους των κλεφτών». 

Ο κατά πολλούς ιδρυτής της επαναστατικής Τέχνης στην Ελλάδα, ένας άνθρωπος που αναποδογύρισε μια «βολεμένη» ζωή κι άρχισε, όπως έλεγε ο Τάσος Λειβαδίτης, να γράφει «για εκείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν», ο ποιητής που έγραφε «για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα απ' τον άμμο...», ο Κώστας Βάρναλης, «έφευγε» σαν σήμερα πριν ακριβώς από 41 χρόνια, στις 16 Δεκέμβρη του 1974.  

Ο Βάρναλης, υπήρξε ανελέητος μαστιγωτής της εθελοδουλίας. Εχθρός της θωπείας προς τον καταπιεσμένο που μέσα από την αλλοτρίωσή του μετατρέπεται σε θεληματικό θύμα αλλά και σε θύτη.  

«Πάντα οι νικημένοι έχουνε τ’ αδικο. Και τ’ άβουλο πλήθος – έγραφε – πάει ταχτικά με τους νικητές. Ως τώρα η ιστορία του κόσμου είναι ιστορία των Νικητών.  

Λεφτεριά θα πει δύναμη. Οι λαοί πιστεύουνε πιότερο τ’ αφτιά τους παρά τα μάτια τους. Πιότερο το Μύθο παρά τα γεγονότα. Πιότερο τη φαντασία τους παρά την κρίση τους».  

Ο ίδιος αυτός άνθρωπος, αρνητής κάθε κολακείας προς τον θεληματικό δούλο, αποτελεί, ταυτόχρονα, εκείνη την εμβληματική μορφή που χλευάζοντας την «αισθητική του Κολωνακίου» πήρε την «αντιποιητική γλώσσα» των λαϊκών στρωμάτων και της απέδωσε όλα τα κλέη της ποιητικής της δικαίωσης.  

Κάθε στίχος του Βάρναλη είναι και μια αποκαθήλωση της θεολογικής μεταφυσικής. Οι λέξεις του είναι τόσο ευθύβολες και ο λόγος του τόσο πυκνός που κάθε εγχείρημα «υπερταξικού» εγκιβωτισμού της πραγματικότητας διαλύεται αστραπιαία:  

«Πως θα σωθούμε απ’ την “ελευθερία” της σκλαβιάς μας κι απ’ τον “υπέρ πατρίδος” των Προδοτών; Και πότε απ΄ τους θεούς των Αθέων και των ανθρωποφάγων;»  

Κι ακόμα:  

«Άμβωνας, θρανίο και γκλομπ, θα δουλεύουν αδερφικά, να χωρίζουν τους πολίτες σε χορτάτους και σε κορόιδα, και να ταιριάζουνε τα αταίριαστα με την αρμονία των τάξεων».  

Ο αμετανόητος κομμουνιστής Βάρναλης, στις αιτιάσεις εναντίον του για την «στράτευσή του», ήταν καταιγιστικός:  

«…όλες οι τέχνες "πολιτεύονται", είτε το ξέρουνε είτε όχι, είτε τους φαίνεται είτε όχι. Κι η επαναστατική τέχνη "πολιτεύεται" - έλεγε ο Βάρναλης - με τη διαφορά, πως το ξέρει. Γιατί αν είναι κανείς συντηρητικός από κοινωνική Συνήθεια, γίνεται επαναστάτης μονάχα από γνώση της πραγματικότητας κι από αντίδραση στη Συνήθεια».  

Όταν πέθανε ο Παλαμάς τον ξεπροβόδισε ο Σικελιανός κάνοντας λόγο για το φέρετρο που πάνω του ακουμπούσε όλη η Ελλάδα. Από την ίδια στόφα ήταν φτιαγμένος και ο Βάρναλης. Από τη στόφα των ποιητών που πάνω τους μπορεί να ακουμπάει ο λαός στα δύσκολα.  

Ο Βάρναλης έγινε η «φωνή του λαού», υπήρξε ένα με το λαό, ακριβώς γι’ αυτό: Γιατί ποτέ δεν κατέφυγε στην ευκολία να θωπεύσει και να καλοπιάσει το λαό:  

«Όταν πεθαίνει ο βασιλιάς μη χαίρεσαι λαουτζίκο. Μη λες πως θαν’ καλύτερος ο νυν από τον τέως. Πως θάναι το λυκόπουλο καλύτερο από τον λύκο. Τότε μονάχα να χαρείς: αν θάναι ο τελευταίος…».  

Ο Βάρναλης αρνήθηκε να γίνει «δημοπίθηκος» που με κολακείες εξαπατά το λαό. Δεν κρύβει τίποτα όταν μιλώντας στους «Μοιραίους» θέτει την παθητικοποίηση και τη μοιρολατρία μπροστά στον καθρέφτη της:  

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα…».  

Κι επίσης:  

«Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς».  

Η φιγούρα του Βάρναλη, του «παππού των λαϊκών αγώνων», όπως τον αποκαλούσε ο Ρίτσος, θα ξεχωρίζει πάντα στην αίθουσα του στρατοδικείου δίπλα στον Λουντέμη, όταν εκείνος στην παραίνεση του δικαστή να κάνει μια «δήλωση μετανοίας» και αποκήρυξης των ιδεών του για να πάψει να «τραβιέται» στα ξερονήσια απάντησε:  

«Κύριε πρόεδρε ο άνθρωπος έκανε κάτι εκατομμύρια χρόνια για να σταθεί στα δυο του πόδια. Δεν θα τον ξαναγυρίσω εγώ στα τέσσερα»!  

Ο Βάρναλης υπήρξε σαρκαστικός και αμείλικτος εχθρός της σεμνοτυφίας. Στα βαρύγδουπα ερωτήματα του τύπου «ποια είναι τα σημαντικότερα ιδανικά της ζωής», απαντούσε:  

«(…) οι γυναίκες, η θάλασσα, η φασουλάδα και να βλέπεις να παίζουν τάβλι στο "Βυζάντιο"..».  

Υπήρξε ο απόλυτος απέναντι στη γλίτσα του λογοτεχνικού, δημοσιογραφικού και κάθε λογής σιναφιού που αντιλαμβάνεται το ρόλο του ως σμπίρος της εξουσίας. Έγραφε:  

«Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη,/ της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,/ και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι,/ του βούρκου. λιβανίζετε την μπόχα!».  

Ο Βάρναλης είναι «Το Φως που Καίει». Διαρκώς. Είναι ένας «παραμυθάς» που όχι μόνο δεν χαρίζεται στον«κυρίαρχο» λαό κάθε φορά που ο λαός ανέχεται να τον κουμαντάρουν οι αφεντάδες, αλλά και κατσαδιάζει τον λαό όταν υποτάσσεται στο ρόλο του υποτακτικού που «δεν μπορούσε πια μήτε να ζήσει – μήτε να σκεφτεί χωρίς “σωτήρες”».  

Ο Βάρναλης, είναι εκείνος που «Στην αληθινή απολογία του Σωκράτη» προειδοποιεί:  

«Αλίμονο στον αφτόδουλο πολίτη, που φτασμένος στα έσχατα της απελπισιάς, παραδίνεται για να σωθεί, στο έλεος του Θεού και στους νόμους των κλεφτών».  

Ο Κώστας Βάρναλης, επίκαιρος όσο ποτέ, θα είναι πάντα εκείνος που θα μπολιάζει το «θύμα» και το «ψώνιο» με την προτροπή να σηκώσει το ανάστημά του.  

Είναι ο «Οδηγητής» που κράτα άσβεστη τη σπίθα: «Αν ξυπνήσεις μονομιάς θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς»!

*Δημοσιεύθηκε στο enikos.gr την Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

http://www.iskra.gr/index.php

 

Βατερλό ή μήπως εφιαλτικός θρίαμβος της Γαλλικής ακροδεξιάς???

Τετάρτη, 16 Δεκεμβρίου 2015

«Ήττα της γαλλικής ακροδεξιάς», «Υποχώρηση της Λε Πεν» ή ακόμα και «Το Βατερλώ της ακροδεξιάς Λε Πεν», ιδού μερικοί από τους τίτλους με τους οποίους τα ελληνικά ΜΜΕ σχολίασαν τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των γαλλικών περιφερειακών εκλογών... 

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΡΑΛΙΑ

Τίτλοι «εμβριθείς» που προδίδουν μια γνώση του προβλήματος ανάλογη με εκείνη των σχολίων του είδους «Μα, ποια υπερθέρμανση του πλανήτη; Εδώ χιόνισε χτες στην Πάρνηθα»…  

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι αυτοί οι τίτλοι και αυτός ο σχολιασμός των...

επιδόσεων της Κας Λε Πεν και του κόμματός της δεν πρωτοτυπούν. Αντίθετα, συνεχίζουν μια μακρά θλιβερή παράδοση απίστευτα λαθεμένων διαπιστώσεων και προβλέψεων για την ακροδεξιά, που διαψεύστηκαν ακαριαία από τα γεγονότα. Έτσι, και για να μείνουμε στο ζήτημα και στη χώρα που μας ενδιαφέρουν (την άνοδο της ακροδεξιάς στη Γαλλία), ήταν τον Αύγουστο του 1932 όταν ο ηγέτης του γαλλικού Σοσιαλιστικού κόμματος και μετέπειτα πρωθυπουργός του Λαϊκού Μετώπου Λεόν Μπλουμ δήλωνε: «Ό,τι κι να συμβεί, ο δρόμος προς την εξουσία έχει κλείσει για τον Χίτλερ». Και ο ίδιος Λεόν Μπλουμ συμπλήρωνε ακόμα πιο κατηγορηματικός την επαύριο της ήττας του Χίτλερ το Νοέμβριο του 1932: «Ο Χίτλερ είναι εφεξής αποκλεισμένος από την εξουσία. Είναι μάλιστα αποκλεισμένος, αν μπορώ να το πω, από την ίδια την ελπίδα της εξουσίας». Όσο για τη Le Temps, τη μεγάλη γαλλική εφημερίδα της εποχής και πρόγονο της σημερινής Le Monde, αυτή έμεινε στην ιστορία για τον εύγλωττο τίτλο του κύριου άρθρου της την επομένη της ναζιστικής εκλογικής ήττας του Νοεμβρίου 1932: «Το τέλος του κ. Χίτλερ»! Θυμίζουμε ότι μόλις δυο μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 1933, ο ίδιος «κ. Χίτλερ» ανέβαινε στην εξουσία και γινόταν Καγκελάριος της Γερμανίας…  

Για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η εκλογική ήττα του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος το Νοέμβριο του 1932 θα μπορούσε να δικαιολογήσει τις πρόωρες θριαμβολογίες της γαλλικής εφημερίδας. Τι να πει όμως κανείς σήμερα για τους σημερινούς θριαμβολογούντες καθώς δεν υπάρχεικαμιά εκλογική ήττα, αλλά μάλλον εκλογικός θρίαμβος του Εθνικού Μετώπου της Κας Λε Πεν; Πράγματι, τα γεγονότα –και οι αριθμοί- μιλάνε από μόνοι τους: Ιστορικό ρεκόρ ψήφων και ποσοστών της γαλλικής ακροδεξιάς, τριπλασιασμός των εκλεγμένων περιφερειακών συμβούλων της και…πρώτο σε εκλογική δύναμη κόμμα της Γαλλίας! Όσο για την αποτυχία του Εθνικού Μετώπου να κερδίσει έστω και μια περιφέρεια, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι η, εδώ και τουλάχιστον 15χρόνια, συνεχής άνοδος της εκλογικής επιρροής της γαλλικής ακροδεξιάς χαρακτηρίζεται από ανάλογες συνεχείς «αποτυχίες» ακόμα και να εκλέξει 2-3 βουλευτές. Ο λόγος είναι απλός και τον γνωρίζουν οι πάντες: Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, για να εκλεγεί ένας ακροδεξιός πρέπει να υπερισχύσει των συνασπισμένων αντιπάλων του. Δηλαδή, να συγκεντρώσει περισσότερες ψήφους από όσους όλοι οι άλλοι μαζί…  

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με την παράθεση και αποδόμηση ανάλογων ανυπόστατων διαπιστώσεων και εκτιμήσεων. Όμως, νομίζουμε ότι προτεραιότητα πρέπει να δοθεί όχι σε λεπτομέρειες αλλά στην ουσία του προβλήματος που είναι η τρομακτικά επίφοβη γενική άνοδος της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Και η ουσία αυτού του – αμέσως μετά τη κλιματική καταστροφή – υπ’αριθμόν ένα προβλήματος των καιρών μας είναι διπλή. Καταρχήν, όταν ο συνασπισμός των πάντων ενάντια στη (γαλλική και μη) ακροδεξιά δεν θα επαρκεί για να αποτρέψει την άνοδό της στην εξουσία, δηλαδή όταν μόνη της η ακροδεξιά θα συγκεντρώνει πάνω από το 50% των ψήφων, τότε θα είναι πολύ αργά! Κι αυτό για ένα απλό λόγο, που θα έπρεπε να μας έχει διδάξει ο εφιαλτικός ευρωπαϊκός μας 20ος αιώνας: όταν η ακροδεξιά ανεβαίνει στην εξουσία, κάνει τα πάντα για να παραμείνει σε αυτή και δεν πέφτει παρά μέσα σε λουτρά αίματος και απερίγραπτων καταστροφών…  

Πριν όμως συμβούν όλα αυτά, υπάρχει η πολύ αμεσότερη δεύτερη «ουσία του προβλήματος» με την οποία πρέπει επειγόντως να καταπιαστούμε. Και αυτή παραπέμπει στις ήδη υπαρκτότατες έμμεσες καταστροφικές συνέπειες, στις «παράπλευρες απώλειες» που προκαλεί η συνεχής άνοδος της ακροδεξιάς πριν καν ανέβει στην εξουσία. Πρόκειται για τη σταδιακή ακροδεξιά μετάλλαξη των παραδοσιακών κυβερνητικών (νεοφιλελεύθερων) κομμάτων που, υπό την πίεση της ακροδεξιάς, επιλέγουν να την αντιμετωπίσουν υιοθετώντας και εφαρμόζοντας όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του προγράμματός της, προς μεγάλη –βέβαια – απογοήτευση των οπαδών τους που φτάνουν τελικά να προτιμούν το πρωτότυπο από την απομίμηση! Και φτάνουμε έτσι, στην αποθέωση αυτής τηςαυτοκτονικής λογικής με την πριν από ένα μήνα ψήφιση από τη γαλλική Βουλή (και με τη θετική ψήφο των κομμουνιστών βουλευτών!) της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, που αποτελεί όχι κάποιο δευτερεύον αλλά ένα από τα πιο κεντρικά προγραμματικά μέτρα του Εθνικού Μετώπου, την ίδια τη «φιλοσοφία» του! Οι ομιλούντες για ήττες, υποχωρήσεις και Βατερλώ του κόμματος της Κας Λε Πεν θα έπρεπε πριν προχωρήσουν σε αυτές τις εντελώς αστήρικτες, εξωπραγματικές και εξωφρενικές«διαπιστώσεις» τους να λάβουν υπόψην και το ιστορικής σημασίας εφιαλτικό γεγονός ότι η χώρα/βαρόμετρο της Γηραιάς μας ηπείρου που είναι η Γαλλία των κοινωνικών επαναστάσεων και τουΔιαφωτισμού έφτασε ήδη «ανεπαισθήτως» να ζει κάτω από στρατιωτικό νόμο!...  

Συμπέρασμα: Η αρλουμπολογία περί των «αποτυχιών» της γαλλικής ακροδεξιάς είναι εξαιρετικάεπικίνδυνη επειδή οδηγεί αναπόφευκτα στον εφησυχασμό που είναι ο χειρότερος σύμβουλος στην αντιμετώπιση της φαιάς πανούκλας. Και ας μην ξεχνάμε: Δυστυχώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται όλο και λιγότερο ως φάρσα…

http://contra-xreos.gr/

Ζήτω η ..ανεξάρτητη δικαιοσύνη

  Φυλάκιση 6 μηνών για τον καστανά, 12 μήνες για τον Παπακωνσταντίνου (Τι δεν κατάλαβες;;;)

ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 

16-12-2015

Ο ηλικιωμένος καστανάς της πλατείας Αριστοτέλους, ο οποίος πριν απο λίγες ημέρες εκτιμήθηκε ως άκρως επικίνδυνος κακοποιός πράγμα που κινητοποίησε δύναμη 13 αστυνομικών για την σύλληψή του, καταδικάσθηκε σήμερα απο δικαστήριο της συμπρωτευουσας σε 6μηνη φυλάκιση ως ένοχος για το αδίκημα της λειτουργίας "επιχείρησης" χωρίς άδεια.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι τον περασμένο Μάρτιο ο γνωστός για την "πολιτική" του διαδρομή και δράση τέως υπουργός της "διάσωσης" Παπακωνσταντίνου, αθωώθηκε για την κατηγορία της "απιστίας" και έπεσε στα "μαλακά" τρώγοντας 12 μηνες ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ για το πλημέλημα της νοθείας. 

Όταν μάλιστα τέλειωσε η ακροαματική διαδικασία, ο πρόεδρος του ειδικού Δικαστηρίου κ.Πάτσιος απευθυνόμενος στον κατηγορούμενο τέως υπουργό είπε τα εξής καθοριστικά για τον χαρακτήρα της δικαιοσύνης ως ...ανεξάρτητης: 

"Το δικαστήριο εξάντλησε την επιείκειά του, κ. κατηγορούμενε. Με την ευχή να αποτελέσει έναν οδηγό για την υπόλοιπη ζωή σας αν και όπως έχω αντιληφθεί έχετε εγκαταλείψει την πολιτική. Κατά το διάστημα αυτό θα πρέπει να είστε προσεκτικός γιατί ενδεχομένως να εκτελεστεί και αυτή η ποινή, εάν διαπράξετε άλλο αδίκημα. Μηκέτι αμαρτάνετε".

http://resaltomag.blogspot.gr/

Η Γεροβασίλη και το ζεϊμπέκικο

ΤΕΤΆΡΤΗ, 16 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2015

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

(Δε φιλοδοξεί το κείμενο αυτό να είναι πραγματεία για την αισθητικοποίηση της πολιτικής ή τον ρόλο της πολιτικής στην αισθητική. Μην το υποτιμήσετε όμως. Είναι πολιτικό. Ουσιαστικά). Ας ξεκινήσομε με ένα σκληρό ερώτημα (σε τρία σκέλη): 
Τι σας ενόχλησε - βρε αρτηριοσκληρωτικοί - στο ζεϊμπέκικο της Γεροβασίλη; Δηλαδή να απολογηθεί επειδή ήταν στου Μαργαρίτη και χόρευε; Να στήσουμε μήπως και καμιά Ιερά Εξέταση Ζντανωφικής αισθητικής;

Αρκετά δε ταλαιπωρηθήκαμε από τη καρικατούρα του «αριστερο-λαϊκού», μορφή που ξεπηδούσε από τις αφίσες της ΚΝΕ, καβαλούσε την ΜΖ του και πήγαινε για βραδινή αφισοκόλληση και μετά για ρετσίνα στου Ξέρξη; 

Νισάφι. Ας αγκαλιάσουμε το δικαίωμα. Το δικαίωμα στην ατομικότητα. Την ελευθερία στο έπακρο, την απόλυτη διάκριση μεταξύ του ιδιωτικού, δημόσιου και πολιτικού χώρου. (Συμπτωματικά αυτό είναι βασικό ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού, αλλά συμπτώσεις σύντροφοι, συμπτώσεις). 

Βέβαια η καρικατούρα του «λαϊκο-αριστερού» ήταν συχνά το προοίμιο για πολλών ειδών ζεϊμπέκικα μετάλλαξης. Και όποιος ένιωσε άβολα με το δήθεν ζεϊμπέκικο δε σημαίνει ότι είναι και οπαδός του Μπακαλάκου (αν και προσωπικά εκείνο το «ήρθε ο βουλευτής στο χωριό», πάντα μου άρεσε). 

Απάντηση: 

Κι άντε τώρα να εξηγήσεις ότι ο χορός δεν είναι βήματα αλλά κάτι άλλο. 

Κι άντε τώρα να θυμηθείς μαρξιστικά κολλυβογράμματα και να αναρωτηθείς δημόσια εάν η κατανάλωση του πολιτιστικού προϊόντος είναι θέμα ατομικής επιλογής στο Γκυντεμπορικό σύμπαν. Ή (ακόμη χειρότερα, σχώρα με καλή μου Κολλοντάι ) εάν ο πολιτισμός αποτελεί ενεργό στοιχείο έγκλησης του ατόμου, βασικό στοιχείο της ατομικής και συλλογικής ταυτότητας. 

Αν σε πετύχει το βόλι του ρεαλισμού στη πολιτική, μετά σε παίρνει αμπάριζα. 

Το πρόβλημα κατ' εμέ, (φανατικό εχθρό του «αριστερο-λαϊκού» αλλά και της μετάλλαξής του σε ρεάλ-φιλελέ), δεν ήταν το εάν η Γεροβασίλη χόρεψε ζεϊμπέκικο και που. 

Είναι ακριβώς το αντίθετο. Το ότι δε χόρεψε. 

Η Αριστερά σε αυτόν τον τόπο, καλώς ή κακώς, ήταν φορέας και μιας αισθητικής. Και μιας ηθικής. Βαριά η λέξη, αλλά ας απολογηθούν για αυτή οι εκατοντάδες των ανθρώπων της που αρνήθηκαν να πουν τα μικρά «ναι» που η ίδια η καθημερινότητα υπαγόρευε. 

Και επέμειναν να βαδίζουν με αυτή σα σακάκι. Έστω και τρύπιο. Οι πατεράδες μας. Και οι μανάδες μας (ρε κουφάλες θα συμπλήρωνε κάποιος γεννημένος στο Πέραμα, αλλά εγώ γεννήθηκα στου Ρέντη και ένα savoir vivre το κατείχαμε). 

Και όσο εάν αυτή η αισθητική εκχυδαΐστηκε κατά καιρούς, στα ξένα χέρια «οργανικών διανοούμενων» ή «Φαράκειων δεκαλόγων», και όσο και εάν απλοποιήθηκε σε «φεστιβάλ της θλίψης» και σε αμπέχονα, παρέμενε μια ζώσα αισθητική. 

Και παρά τα 30 χρόνια μιας κυρίαρχης αισθητικής που έπαιζε ανάμεσα στην επίδειξη, το φαίνεσθαι και το απόλυτο κενό, ανάμεσα στο «Μέγαρο και τον παίδαρο», αυτή η αισθητική έμεινε ζωντανή. Και πέρασε σα σκυτάλη από μια γενιά που ηττήθηκε, τη γενιά του '70, σε μια γενιά που ποτέ δεν θα έχει όνειρο να χτίσει μεζονέτα. 

Μπορείς να τη συναντήσεις παντού. Αρκεί να έχεις μάτια ανοιχτά: στις συναυλίες του «Χαρούλη» και των δεκάδων τραγουδιστών και τραγουδοποιών που αρνήθηκαν να μιλήσουν λαμέ και δήθεν μόρτικα (με 200 το μπουκάλι ούτε μόρτης είσαι ούτε σουρουκλεμές. Που τα βρήκες ρε φίλε; Όλα στο τζόκερ. 

Τη συναντάς στα στέκια που νέα παιδιά μαθαίνουν ώμο-ώμο να ακούνε τη Γκάιντα, να χορεύουν τον ικαριώτικο στα τσιμέντα, να φτιάχνουν μικρές θεατρικές ομάδες ή μουσικά σχήματα, να ερωτεύονται «γιατί έτσι» και όχι γιατί είναι «ο άλλος» υβριδικό αντίγραφο του Κιάμου και της Τάμτα. 

Να το πούμε κι αλλιώς: τα ζεϊμπέκικα του «Ανδρέα» στη Ρίτα, δεν ενοχλούσαν μια κοινωνία που είχε ασπαστεί τα αισθητικά αυτά πρότυπα και ακόμη περισσότερο: ένα τμήμα της, τα έκανε και πράξη. 

Τα μικροαστικά στρώματα, της παραοικονομίας και ευρύτερα, που γέννησαν το «σκυλάδικο» και τα λουλούδια στις πίστες, ζούσαν το δικό τους μύθο. 

Ο μύθος αποδείχτηκε όμως εφιάλτης. Αυτές είναι οι καρικατούρες σήμερα. 

Και η κυρία Γεροβασίλη χορεύει μόνη της. Τραγικά μόνη της. Και πάντως όχι ζεϊμπέκικο. 

Οι ελίτ απλά μειδιούν και η συντριπτική πλειοψηφία απλά αδιαφορεί. Ή ανέχεται. Αλλά δε χειροκροτεί. (Βασικό το χειροκρότημα στο ζεϊμπέκικο. Πιο σημαντικό ακόμη και από τα χέρια που αγκαλιάζουν ουρανό). 

Και ίσως αυτό, η αδιαφορία, να είναι η χειρότερη τιμωρία για ένα χορό που ποτέ δεν έγινε ζεϊμπέκικο. Εξάλλου μην είστε αυστηροί. Δίπλα της δεν χόρευε το φάντασμα του αρχάγγελου. 

Ούτε καν του Κατσιφάρα. Του Μπογδάνου ήταν η σκιά. 

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015 
ΠΗΓΗ: 
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22981:zafeiris-gerovasili&catid=81:kivernisi&Itemid=198