25 χρόνια μετά ένα κωλόπαιδο αυτοβαφτίζεται αριστερό

Σάββατο, 9 Ιανουαρίου 2016

Ξέπλυναν γρήγορα-γρήγορα τα μυαλά και τα αίματα του Τεμπονέρα από το προαύλιο του 3ου Λυκείου Πατρών, έστειλαν για λίγο καιρό στην φυλακή τον εκτελεστή-αχυράνθρωπο Καλαμπόκα και η υπόθεση έκλεισε όπως έκλεισε ερμητικά  το φέρετρο του 38χρονου καθηγητή υπερασπιστή μιας ολόκληρης γενιάς... 

της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΓΚΑΡΑΝΗ

Στο εδώλιο του κατηγορουμένου δεν κάθισε ποτέ κανείς κυβερνητικός και το έγκλημα έμεινε χωρίς τιμωρία. Μάλιστα η δήθεν τιμωρία του Καλαμπόκα ήταν ο διορισμός του στην Εθνική Τράπεζα ως καθαρός και ελεύθερος πολίτης. 

Η δολοφονία πέρασε ως ακραίο περιστατικό μεταξύ οργισμένων πολιτών που ήθελαν την παύση των καταλήψεων και καταληψιών συνεπικουρημένων από πολίτες και καθηγητές της τότε αντιπολίτευσης. Αν ο Τεμπονέρας ήταν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, του Συνασπισμού, του ΚΚΕ ή άλλων μοδάτων και διαχρονικών κομμάτων τότε τα πράγματα δεν θα τελείωναν τόσο απλά. Θα είχαμε πολιτικό θύμα ισχυρού κόμματος και... όχι ενός κόμματος με το όνομα Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο. Από την άλλη, αν ήταν στέλεχος μοδάτων και παραδοσιακών κομμάτων σιγά μην έβαζε το δικό του σώμα ασπίδα για να φυλάξει την ζωή χαμπουργκεροθρεμμένων παιδιών το έτος 1991. Ήταν μακρυά οι δεκαετίες των φανερών παρακρατικών εξουσιών και τα χορτάτα παιδάκια ήταν επαναστάτες με τα λεφτά του μπαμπά, όπως έλεγαν δημοκράτες και νοικοκυραίοι εκείνες τις πασοκοθρεμμένες εποχές. 

Το τι κέρδισε ή έχασε εκείνη η γενιά από τις καταλήψεις είναι λεπτομέρεια μπροστά στην πολιτική δολοφονία. Εκείνη η γενιά σιώπησε, κλείστηκε στον μικρόκοσμό της λες και ο σιδερολοστός που χτύπησε τον Τεμπονέρα βρήκε την αχίλλειο πτέρνα δεκάδων χιλιάδων νέων της εποχής. Μπαμ και κάτω.

Το αποτέλεσμα εκείνων των ημερών ήταν η υπόθεση Τεμπονέρα να θαφτεί άρον-άρον και ένας κομματικός καταχραστής των καταλήψεων να γίνει μετά από 24 χρόνια πρωθυπουργός του ίδιου παρακρατικού δολοφονικού Κράτους. Οι σιδερολοστοί που χρησιμοποιεί ο πρώην καταληψίας (της κακιάς ώρας) εναντίον σύσσωμου του ελληνικού λαού είναι ισχυρότεροι από τον σιδερολοστό του Καλαμπόκα. Ο Καλαμπόκας έπαιρνε διαταγές από τους πολιτικούς του εργοδότες για το μεροκαματάκι του, ο νυν πρωθυπουργός παίρνει διαταγές από τους μνημονιακούς του εργοδότες ως χρυσό επίδομα ραγιαδικών επικύψεων. "Ο Τσίπρας ζει, ο Τεμπονέρας όμως;" είναι πια το παραλλαγμένο αλαζονικό σύνθημα των ΟΝΝΕΔιτών εκείνης της εποχής. Από την άλλη πλευρά, η δολοφονική παράταξη των ΝΔκρατών έχουν αγωνία αν θα βγάλουν πρόεδρο τον συστρατιώτη του Καλαμπόκα, Μεϊμαράκη, ή το γιο του πρωθυπουργού Μητσοτάκη που έκανε δωράκια σιδερολοστούς το 1991.

25 χρόνια μετά ένα κωλόπαιδο  αυτοβαφτίζεται αριστερό κυβερνώντας τον τόπο με την υποστήριξη Μητσοτακικών τύπου Καμμένου και Νικολακόπουλου, ομάδες αριστερίσκων φτιάχνουν αλληλέγγυους συλλόγους για τους αναξιοπαθούντες, εράνους και bazaar για πρόσφυγες και άλλες τέτοιες αηδίες της πολιτικής ιδεολογίας που υπηρέτησε για χρόνια ο νυν πρωθυπουργός της χώρας. Ο αλληλέγγυος μάς τον κάρφωσε τον σιδερολοστό στην καρδιά της αξιοπρέπειας και οι χαχανούληδες κάνουν αντίσταση με τα όπλα του ίδιου του εξουσιαστή τους. 

25 χρόνια μετά λείπει ο άνθρωπος Τεμπονέρας όσο ποτέ άλλοτε. Εκείνο το βράδυ της 8ης Ιανουαρίου του 1991 πλήθος πολιτών ήταν στα κάγκελα του 3ου Λυκείου Πατρών. Έπεσαν γροθιές, έπεσαν σφαλιάρες, έπεσαν πέτρες, έγινε κομματικός πόλεμος αλλά ένας ήταν αυτός που προκάλεσε με την παρουσία του το Κράτος. Δεν πήγε εκεί ως αλληλέγγυος στους μαθητές με την σημαία κόμματος αλλά έτοιμος να τα βάλει με όλο το παρακρατικό Κράτος για τους μαθητές. Όχι μόνο για τους Πατρινούς εφήβους αλλά και για τους εφήβους 1,800 γυμνασίων της Ελλάδας που τελούσαν υπό κατάληψη. Για όλους όσους δεν γούσταραν καμιά φτιασιδωμένη χούντα. Δεν πήγε ως στέλεχος μοδάτου ή παραδοσιακού κόμματος αλλά ως άνθρωπος και το παρακράτος δεν χτυπά ποτέ κόμματα παρά μόνο ανθρώπους, ειδικά όταν οι δεκαετίες είναι υπό την σκιά της δημοκρατίας, της ελευθερίας και άλλων σελοφάν που χρησιμοποιούν οι χούντες όλων των εξουσιών.

Ωραίες οι κομματικές συρράξεις στους δρόμους, τα επεισόδια μεταξύ κυβερνητικών σωμάτων ασφαλείας και πολιτών ή μελών αντιπολιτευτικών κομμάτων, ωραία τα πανό, ωραία τα συνθήματα, αλλά λείπει το ουσιαστικότερο συστατικό για να τρομάξει αυτή η χούντα της τρομοδημοκρατίας που μπαίνει στα ρουθούνια μας κάθε δευτερόλεπτο. Λείπει το αυθόρμητο ανθρώπινο συναίσθημα του δικαίου γιατί σκοπός όλων των εξουσιών ήταν να μάς κάνουν στρατιωτάκια ακόμα και αντιεξουσιαστικά, και τελικά τα κατάφεραν. 

Ο στρατός των Ανθρώπων είναι αυθόρμητος και πάντα έχει στρατιώτες μοναχικούς που ξέρουν ότι θα σκοτωθούν για τον Άλλον, αλλά ο Άλλος είναι για αυτούς ο λόγος να ζουν. Υψηλές αξίες την ώρα που καίγεται ο κώλος μας για την σύνταξη και το μισθό, άγνωστε στρατιώτη Τεμπονέρα.

ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΗ ΝΔ!

Σάββατο, 9 Ιανουαρίου 2016

Η τελική αναμέτρηση "σαμαρικών" και "καραμανλικών"

Με αναμέτρηση «καραμανλικών» και «μητσοτακικών» -που εκφράζονται στα πρόσωπα του Ευάγγελου Μεϊμαράκη και του Κυριάκου Μητσοτάκη αντίστοιχα- θα ισοδυναμεί κατά την άποψη πολλών η μάχη για την εκλογή ηγεσίας στη ΝΔ στις 10 Ιανουαρίου... 

Με βάση τους συσχετισμούς και τις συμμαχίες της 20ης Νοεμβρίου, αυτή η προσέγγιση είναι εκ πρώτης όψεως σωστή με τη διαφορά όμως ότι η δυναμική του δεύτερου γύρου επιτρέπει και άλλες, ίσως πιο σημαντικές, αναγνώσεις για τις εσωκομματικές ισορροπίες στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Ανεξάρτητα από το ποιος εκ των δυο θα επικρατήσει την Κυριακή, μάλιστα, τα συμπεράσματα που προέκυψαν από τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη γεωγραφία της ΝΔ και τις προοπτικές της. Ο μεγάλος ηττημένος, πολιτικά, αυτής της μάχης υπήρξε λοιπόν ο... 
Αντώνης Σαμαράς όχι μόνο σε επίπεδο τακτικής. Η ήττα του κατά πάσα πιθανότητα να έχει και στρατηγικό χαρακτήρα. 

Με την επικράτησή του στην εσωκομματική αναμέτρηση του 2009 έναντι της Ντόρας Μπακογιάννη η οποία αρχικά ήταν το φαβορί και την ανάδειξή του στην πρωθυπουργία σε λιγότερο από τρία χρόνια, το 2012, ο κ. Σαμαράς έδειξε να δημιουργεί ρίζες για να ηγεμονεύσει σε έναν πολιτικό χώρο, την κεντροδεξιά, με καραμανλική παράδοση και ισχυρές μητσοτακικές επιρροές. Αυτό ήταν κάτι που είχε πάψει να το πιστεύει ότι μπορούσε να συμβεί και ο ίδιος μέχρι πριν από λίγα χρόνια νωρίτερα, όταν παλαιοί προσωπικοί του φίλοι όπως ο νυν υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς τον ενθάρρυναν ώστε να μην το βάζει κάτω. 

Η αποτροπή της νίκης της κ. Μπακογιάννη, πριν από έξι χρόνια, σήμαινε επίσης ότι η πλευρά Μητσοτάκη έχανε την ευκαιρία να πάρει πάλι τα ηνία της κεντροδεξιάς ύστερα από 16 χρόνια έστω κι αν αρκετοί «καραμανλικοί» είχαν συνταχθεί μαζί της. Στην πορεία πάντως ο κ. Σαμαράς ως αρχηγός και στη συνέχεια ως πρωθυπουργός έκανε σαφή την πρόθεσή του να λειτουργήσει προσωποκεντρικά και να μετεξελιχθεί σε νέο «ιδιοκτήτη» της κεντροδεξιάς. Αυτό που ουσιαστικά πίστεψε, φτάνοντας στο άλλο άκρο, ο κ. Σαμαράς ήταν ότι διατηρώντας την κομματική -και όχι μόνο- εξουσία θα μπορούσε να εκτοπίσει τους «καραμανλικούς» και τους (ούτως ή άλλως ασύντακτους) «μητσοτακικούς» και να διαμορφώσει ένα «σαμαρικό» μέλλον για τη ΝΔ. 

Οι προθέσεις αυτές καταγράφηκαν με την άρνησή του να παραιτηθεί ύστερα από την εκλογική ήττα του Ιανουαρίου, με τις θεωρίες περί «αριστερής παρένθεσης» που δεν είχαν βάση και με την υποχρεωτική παράδοση της ηγεσίας μετά το δημοψηφίσμα αλλά υπό την ιδιοτελή σκέψη (κατά τις καταγγελίες του ίδιου του Β. Μεϊμαράκη) ότι η επερχόμενη συντριβή της ΝΔ θα του επέτρεπε να επανέλθει θριαμβευτικά! 

Η αλυσίδα των λαθών τακτικής αποδείχθηκε μεγάλη για τον πρώην πρωθυπουργό. Ακόμη και στην τωρινή εσωκομματική διαδικασία της ΝΔ η απόφασή του να πολεμήσει την υποψηφιότητα Μεϊμαράκη (κάνοντας πολλούς καλοπροαίρετους νεοδημοκράτες να απορούν) σηματοδότησε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την επιδίωξή του να αποτελέσει ο ίδιος, επί της ουσίας, τον άλλο ισχυρό πόλο των κομματικών εξελίξεων. Η κάλπη όμως πάλι τον διέψευσε. Η επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη να περάσει στον δεύτερο γύρο, ακόμη και από σημειολογικής πλευράς, επανέφερε τη ΝΔ στις προηγούμενες ισορροπίες της και οδήγησε τον κ. Σαμαρά σε αναζήτηση νέας στρατηγικής. 

Είτε κερδίσει μάλιστα ο κ. Μεϊμαράκης είτε ο κ. Μητσοτάκης, η ενότητα της ΝΔ φαίνεται ότι δεν κινδυνεύει και η συνύπαρξή τους, με ό,τι επίσης συμβολίζει ο καθένας, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να αναπτυχθούν ουσιαστικές φυγόκεντρες δυνάμεις. Καθώς μάλιστα δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, παρά τη φιλολογία που αναπτύχθηκε, ορατό ενδεχόμενο εισόδου της ΝΔ σε σχήμα οικουμενικής κυβέρνησης, χάνονται και οι αφορμές για τα στελέχη που διακήρυσσαν ότι δεν πρόκειται να δεχθούν καμία περίπτωση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν επίσης τους προσεχείς μήνες οι δημοσκοπικές τάσεις (εν μέσω της γενικότερης απαξίωσης, πάντως, του πολιτικού συστήματος) ευνοήσουν τη ΝΔ και πολύ περισσότερο δείξουν ότι έστω και με βραχεία κεφαλή μπορεί να περάσει πρώτη, τότε το τοπίο αλλάζει παρά πολύ. 

Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, για τον κ. Σαμαρά οι επιλογές -στην προσπάθεια του όχι πια να πρωταγωνιστήσει αλλά να παραμείνει στο παιχνίδι- κινούνται με βάση το «μη χείρον» για τον ίδιον. Η σύγκρουσή του με τον Β. Μεϊμαράκη τον απομάκρυνε αν δεν τον απέκοψε και πλήρως από την καραμανλική κοίτη της ΝΔ. Κατά συνέπεια είναι λογικό να διαισθάνεται ότι απειλείται να βρεθεί εντελώς στο περιθώριο των εξελίξεων κινδυνεύοντας με πλήρη αποστρατεία στην περίπτωση που την επόμενη Κυριακή η κάλπη βγάλει νικητή το διάδοχό του στην ηγεσία του κόμματος. Δεν προκαλεί επομένως έκπληξη το γεγονός ότι οι εναπομείνασες σαμαρικές δυνάμεις -πέραν και της ευθείας δήλωσης του Αδωνη Γεωργιάδη υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη- έχουν αρχίσει να κινούνται με μια λογική καταψήφισης του Β. Μεϊμαράκη. Με αυτόν τον τρόπο ο β' γύρος αποκτά και τον χαρακτήρα μιας μάχης οπισθοφυλακής της σαμαρικού στρατοπέδου απέναντι στην καραμανλική πτέρυγα. Ενώ μάλιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακόμη κι αν χάσει θα είναι πολιτικά κερδισμένος και το νούμερο δύο πια, πολύ ισχυρό, στη ΝΔ, ο πρώην πρωθυπουργός βοηθώντας τον αντίπαλο του κ. Μεϊμαράκη -που κατά ιστορικό παράδοξο είναι ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη- παίζει ίσως το τελευταίο χαρτί του... 

 Ανδρέας Καψαμπέλης

www.dimokratianews.gr

ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

ΣΤΟ ΚΑΝΑΒΑΤΣΟ Η ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ 

ΣΑΒΒΑΤΟ 9-1-2016

 ΤΟ “ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ” ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ

Του ΑΡΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ

Παραδίδοντας στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, το κυβερνητικό σχέδιο για το ασφαλιστικό, ο Γ. Κατρούγκαλος δεν δίστασε να το χαρακτηρίσει, ανθυπομειδιώντας, “το σώμα του εγκλήματος”. Χοντρόπετσος κυνισμός ή στωικός αυτοσαρκασμός – διαλέγετε και παίρνετε. Πάντως ο Γερούν Ντάισελμπλουμδεν συγκινήθηκε καθόλου από τα πάθη της κυβέρνησης Τσίπρα. Αντί να την εγκωμιάσειγια τη μνημονιακή της αφοσίωση και να της προσφέρει στήριξη, όπως έκαναν οι εργοδοτικές οργανώσεις και οι ναυαρχίδες του αστικού Τύπου, ο επιτετραμμένος του Σόιμπλε στην προεδρία του Eurogroup κατέστησε σαφές ότι θα συνεχίσει να της κάνει το βίο αβίωτο. Μήνες και όχι εβδομάδες θα κρατήσει η πρώτη αξιολόγηση – ξεχάστε κάθε σκέψη για έξοδο του ΔΝΤαπό το ελληνικό πρόγραμμα – τακτοποιήστε το ασφαλιστικό, το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων “και άλλα ανοιχτά ζητήματα” αγνώστων λοιπόν στοιχείων, διεμήνυσε ορθά- κοφτά ο Ευρωπαίος αξιωματούχος.  

Ήταν η νιοστή απόδειξη της ελαφρότητας που επιδεικνύει αυτή η κυβέρνηση στην υποτιθέμενη “διαπραγμάτευση” με τους πιστωτές. Το σενάριο είναι γνωστό και επαναλαμβάνεται με πληκτικά μονότονο τρόπο, παρά τα οδυνηρά του αποτελέσματα πρωτίστως για τον ελληνικό λαό, αλλά και για την ίδια την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Στην αγωνία της να προλειάνει την κοινή γνώμη, αλλά και την κοινοβουλευτική της ομάδα για τα οδυνηρά μέτρα, η κυβέρνηση δίνει στη δημοσιότητα το δικό της σχέδιο. Γνωρίζει βέβαια ότι αυτό θα γίνει ακόμη χειρότερο ύστερα από τις διαβουλεύσεις με τους δανειστές, ευελπιστεί όμως ότι η σαλαμοποίηση των μέτρων θα οδηγήσει σε ένα είδος Μιθριδατισμού, εξοικειώνοντας σταδιακά εργαζόμενους και βουλευτές με το σώμα του εκάστοτε εγκλήματος. Εντελώς προβλέψιμα, οι δανειστές βάζουν στο συρτάρι την πρόταση στην οποία μονόπλευρα και χωρίς κανένα αντάλλαγμα δεσμεύτηκε η κυβέρνηση Τσίπρα,κατοχυρώνουν αυτές τις υποχωρήσεις της και ζητούν... πολύ περισσότερες, χωρίς οι ίδιοι να δεσμεύονται για τίποτα απολύτως.  

Στη συγκεκριμένη συγκυρία, οι δανειστές και κυρίως η κυβέρνηση Μέρκελ- Σόιμπλε, έχουν ισχυρούς λόγους να κρατήσουν πολύ σκληρή στάση έναντι της ελληνικής κυβέρνησης. Πρώτα απ' όλα, γιατί μπορούν να το κάνουν, έχοντας διαπιστώσει πολλές φορές – με αποκορύφωμα τη μνημονιακή συνθηκολόγηση του περασμένου Ιουλίου – τι αξία (δεν) έχουν οι όποιες “κόκκινες γραμμές” της. Έπειτα, γιατί η πολιτική αβεβαιότητα στην Πορτογαλία με τη σοσιαλδημοκρατική της κυβέρνηση και στην Ισπανία που μάλλον βαδίζει προς νέες εκλογές, ωθεί το Βερολίνο να σφίξει παραπάνω τις βίδες στην Αθήνα, προς φρονηματισμό και των υπολοίπων. Ζητούμενο για την κυβέρνηση Μέρκελ είναι να διευκολύνει τον Ραχόι του Λαϊκού Κόμματος, όχι τον Ιγκλέσιας των Ποδέμος κι αυτό περνάει όχι από τη διευκόλυνση, αλλά από τη μέγιστη δυνατή ταπείνωση του Τσίπρα.  

Φυσικά, είναι ο ελληνικός λαός εκείνος που καλείται να πληρώσει τα σπασμένα. Όλα δείχνουν ότι τα μέτρα που θα απαιτήσουν οι δανειστές στους “μήνες, όχι εβδομάδες” μέχρι την πρώτη αξιολόγηση ισοδυναμούν με ένα... “μνημόνιο-plus” που κόβει την ανάσα. Πέραν των ούτως ή άλλως βαρύτατων “εκκρεμοτήτων”, καθεμία από τις οποίες είναι ικανή να αποσταθεροποιήσει μια κυβέρνηση (ασφαλιστικό, φορολογία αγροτών, κόκκινα δάνεια και πλειστηριασμοί ακινήτων, ταμείο ιδιωτικοποιήσεων) θα τεθούν, πιθανότατα, επί τάπητος η ακόμη αντιδραστικότερη “μεταρρύθμιση” του εργασιακού (κάτι που επιζητεί το ΔΝΤ), το μεσοπρόθεσμο και πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα της τάξης του 0,5% του ΑΕΠ τουλάχιστον για το 2016, με περαιτέρω μειώσεις κρατικών δαπανών και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Εν ολίγοις, η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου βαδίζει πρόσω ολοταχώς προς ένα εξαιρετικά δύσκολο “κρας-τεστ” που θα καθορίσει τη μοίρα της.

http://www.iskra.gr/index.php

Η πραγματική κατάσταση των ελληνικών τραπεζών

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Παρασκευή, 8 Ιανουαρίου 2016 

Πηγή: Γιώργος Δεκαστίκ – «Επίκαιρα»

Δραματική, παρά την ανακεφαλαιοποίησή τους, παραμένει η κατάσταση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών της χώρας μας - της Εθνικής, της Πειραιώς, της Alpha και της Eurobank. Έχουν γίνει τρελά πράγματα. Πρώτα πρώτα, για να ξαναπάρουν οι ιδιώτες σε εξευτελιστικές τιμές τις τέσσερις αυτές τράπεζες (σκεφτείτε, κατά την ανακεφαλαιοποίηση η τιμή κάθε μετοχής της Eurobank ήταν 1... λεπτό του ευρώ, της Εθνικής 2 λεπτά, της Alpha Bank 4 λεπτά και της Πειραιώς 3 δέκατα του λεπτού!) εκδόθηκε κυριολεκτικά άπειρος αριθμός μετοχών.

Πόσες ακριβώς; Κρατήστε την ανάσα σας: 9.147.151.527 μετοχές της Εθνικής (ναι, περίπου 9,15 δισεκατομμύρια μετοχές της Εθνικής, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος!) και 8.733.183.280 μετοχές της Τράπεζας Πειραιώς συν 2.185.998.765 μετοχές της Eurobank και 1.536.881.200 μετοχές της Alpha Bank! Συνολικά δηλαδή... 21.603.214.782 μετοχές - ναι, μιλάμε για 21,6 δισεκατομμύρια τραπεζικές μετοχές για τέσσερις ελληνικές τράπεζες!

Καλά, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς, πόσο κοστίζουν αυτές οι τραπεζικές μετοχές; Η απάντηση σοκάρει: 50 λεπτά η μία κατά μέσο όρο, γιατί υπάρχουν και φθηνότερες!

Ούτε 12 δις δεν αξίζουν όλες!

Δεν πρόκειται για κακόγουστο αστείο. Η τιμή της μετοχής της Εθνικής Τράπεζας στο Χρηματιστήριο Αθηνών την 31η Δεκεμβρίου 2015 ήταν 34,3 λεπτά του ευρώ και της Τράπεζας Πειραιώς 27,8 λεπτά του ευρώ. Μια παρέα παιδιών, δηλαδή, που έλεγαν τα κάλαντα και μάζευαν 100 ευρώ μπορούσαν να γίνουν... μέτοχοι τραπεζών, αγοράζοντας 291 μετοχές της Εθνικής ή 359 μετοχές της Πειραιώς!
Με το κατοστάρικο τους τα παιδιά μπορούν, φυσικά, να αγοράσουν μετοχές και των «ακριβών» τραπεζών. Να πάρουν είτε 96 μετοχές της Eurobank, που στις 31 Δεκεμβρίου έκλεισε στο 1,04 ευρώ, είτε 40 μετοχές της Alpha Bank, που έκλεισε στα 2,49 ευρώ. Διαλέγουν και παίρνουν!

Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και οι ίδιοι κοιτάζοντας απλώς το κλείσιμο του ΧΑΑ στις εφημερίδες, στις 31 Δεκεμβρίου 2015 ήταν αστεία και η κεφαλαιοποίηση των τεσσάρων τραπεζών: περίπου 3,83 δις ευρώ άξιζε η Alpha Bank, η πιο ακριβή τράπεζα της χώρας μας, και περίπου 3,14 δις ευρώ άξιζε η Εθνική. Μόνο 2,43 δις ευρώ ήταν η κεφαλαιοποίηση της Τράπεζας Πειραιώς και 2,27 δις ήταν η αξία της Eurobank. Και οι τέσσερις συστημικές τράπεζες μαζί άξιζαν 11,67 δις ευρώ! Σχεδόν τσάμπα! Πέρσι άξιζαν 34 δις, φέτος ούτε 12. Μια χαρά πάνε!

Δραματική συρρίκνωση

Η συρρίκνωση του πεδίου δραστηριότητας των τεσσάρων συστημικών τραπεζών από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση είναι δραματική. Το 2008, τελευταία χρονιά πριν από την κρίση, οι ελληνικές τράπεζες διατηρούσαν 7.715 καταστήματα, εκ των οποίων τα 4.162 βρίσκονταν στην Ελλάδα και τα 3.553 στο εξωτερικό. Το 2015 όμως είχαν κλείσει τα 3.515 από αυτά τα τραπεζικά καταστήματα κι είχαν απομείνει σε λειτουργία μόνο τα 4.200, μειούμενα κατά 45,6%. Από τα 4.162 καταστήματα στην Ελλάδα είχαν απομείνει μόνο τα 2.400! Είχαν κλείσει, δηλαδή, 1.762 τραπεζικά καταστήματα, υφιστάμενα μείωση 42,3%.

Ανάλογη ήταν η κατάσταση και στο εξωτερικό αναφορικά με τις δραστηριότητες των ελληνικών τραπεζών. Από τα 3.553 καταστήματα είχαν κλείσει τα 1.753 και είχαν μείνει ανοιχτά τα μισά - μόλις 1.800, υφιστάμενα μείωση 49,3%.

Δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να συνειδητοποιήσουμε ότι ανάλογη σφαγή έχουν υποστεί και οι τραπεζοϋπάλληλοι. Το 2008 οι ελληνικές τράπεζες, οι οποίες τότε ήταν πολύ περισσότερες, απασχολούσαν 117.350 εργαζόμενους στην Ελλάδα και το εξωτερικό - κι όταν λέμε εξωτερικό εννοούμε κατά βάση Βαλκάνια, Κύπρο και Τουρκία. Τώρα 50.000 από τους εργαζόμενους αυτούς έχουν απολυθεί κι έχουν απομείνει να δουλεύουν 67.500 τραπεζοϋπάλληλοι, διώχνοντας 49.850 άτομα (μείωση 42,5%).

Οι σχεδόν 25.000 έχουν απολυθεί στην Ελλάδα - 24.659 για την ακρίβεια, με αποτέλεσμα οι 68.659 εργαζόμενοι του 2008 να γίνουν 44.000 το 2015 (μείωση 36%). Περισσότερους από τους μισούς υπαλλήλους τους έχουν απολύσει οι ελληνικές τράπεζες στο εξωτερικό. Το 2008 είχαν 48.691 υπαλλήλους, απέλυσαν 25.191 άτομα και το 2015 τους είχαν μείνει 23.500 τραπεζοϋπάλληλοι - μείωση, δηλαδή, 51,7%.

Μαύρο και το μέλλον τους

Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, το 2015 η Τράπεζα Πειραιώς απασχολούσε 15.715 άτομα και η Εθνική 12.300, ενώ η Eurobank 10.800 και η Alpha Bank 9.678. Μέχρι και το τέλος του 2017, του χρόνου, η Πειραιώς έχει αναλάβει την υποχρέωση να απολύσει το... 20% (!) του προσωπικού της σε δύο μόλις χρόνια - για την ακρίβεια, οφείλει να απολύσει 2.915 τραπεζοϋπαλλήλους ώστε να της μείνει προσωπικό 12.800 ατόμων μόνο. Παράλληλα, πρέπει να κλείσει και 128 καταστήματα ώστε από τα 778 του 2015 να έχουν απομείνει μόνο 650 το 2017.

Η Εθνική Τράπεζα πρέπει επίσης να απολύσει 1.605 υπαλλήλους της ώστε να πέσει στους 10.695, αυξάνοντας παράλληλα τα καταστήματά της κατά 23 ώστε από τα 527 του 2015 να φτάσει τα 550 το 2017.

Χίλιους υπαλλήλους έχει αναλάβει τη δέσμευση να απολύσει και η Eurobank ώστε να πέσει στα 9.800 άτομα προσωπικό, κλείνοντας μόλις 10 καταστήματα ώστε να πέσει στα 510 το 2017 από τα 520 που έχει σήμερα. Μόνο 174 υπαλλήλους έχει δεσμευτεί να απολύσει η Alpha Bank ώστε να μειωθεί το προσωπικό της το 2017 στα 9.504 άτομα. Πρέπει να κλείσει όμως και 64 καταστήματα, πέφτοντας στα 563 από τα 627 που έχει σήμερα.

Συνολικά, δηλαδή, οι τέσσερις συστημικές τράπεζες έχουν αναλάβει τη δέσμευση φέτος και του χρόνου να απολύσουν 5.694 εργαζόμενους ή να μην αντικαταστήσουν όσους συνταξιοδοτηθούν ώστε να συμπληρωθεί αυτός ο αριθμός μείωσης του προσωπικού, κλείνοντας παράλληλα και 179 τραπεζικά καταστήματα.

Εκδιώκονται και από τα Βαλκάνια

Από 4.162 τραπεζικά καταστήματα που είχε η Ελλάδα το 2008, στόχος είναι το 2017 να υπάρχουν μόνο 2.273 - μείωση 45%! Άλλωστε, βάσει στοιχείων της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, στα τέλη του 2009 λειτουργούσαν στη χώρα μας 19 ελληνικές τράπεζες, 36 ξένες και 16 συνεταιριστικές. Σήμερα από τις 19 ελληνικές τράπεζες έχουν απομείνει μόλις 7, με τις δύο να ψυχορραγούν, και από τις 36 ξένες μόλις 5 συνεχίζουν να διατηρούν υποκαταστήματα στην Ελλάδα. Όσο για τις συνεταιριστικές, μόνο 3 έχουν διασωθεί και είναι άκρως αμφίβολο αν θα επιβιώσουν! Αν θα βρουν, δηλαδή, χρήματα για την ανακεφαλαιοποίησή τους.

Πέρα όμως από την εξόντωση των ελληνικών τραπεζών στο εσωτερικό της Ελλάδας, οι Γερμανοί έχουν βάλει στόχο να εκδιώξουν τις ελληνικές τράπεζες και από τα Βαλκάνια. Πάνω ίσως ακόμη κι από το... 50% (!) του ενεργητικού τους έχουν αναλάβει τη δέσμευση να μειώσουν στο εξωτερικό η Εθνική και η Πειραιώς, ενώ τουλάχιστον 20% πρέπει να το μειώσουν η Alpha Bank και η Eurobank.
Περίπου 1.200 καταστήματα τραπεζών έχει η Εθνική στα Βαλκάνια, στην Τουρκία και στην Κύπρο, πάνω από 500 η Eurobank (εκ των οποίων 48 στην Ουκρανία), πάνω από 300 η Πειραιώς και η Alpha Bank. To πλήγμα θα είναι ισχυρότατο. Σε κάθε περίπτωση, το μέγεθος των ελληνικών τραπεζών θα περιοριστεί δραστικά και στο εξωτερικό.

Η πώληση της Finansbank

Η πιο «καραμπινάτη» περίπτωση στο θέμα που αναφερόμαστε είναι ο εξαναγκασμός από την Κομισιόν της Ελλάδας και της Εθνικής Τράπεζας να πουλήσει με τεράστια ζημιά, σχεδόν 2 δις δολαρίων, την τουρκική τράπεζα Finansbank. Πριν από δέκα χρόνια, το 2006, η Εθνική είχε αγοράσει τη Finansbank έναντι του ποσού των 5,5 δις δολαρίων και υποχρεώθηκε από την Κομισιόν να την πουλήσει έναντι 2,75 δις ευρώ - ούτε καν 3 δις δολάρια! Στη συμφωνία περιλαμβάνεται και η αποπληρωμή ενός χρέους μειωμένης εξασφάλισης ύψους 910 εκατ. δολαρίων της Finansbank προς την Εθνική.

Η ουσία όμως είναι ότι οι δραστηριότητες της Εθνικής στην Τουρκία μέσω της Finansbank συνιστούσαν το 72% (!) των εργασιών του Ομίλου της Εθνικής στο εξωτερικό. Στην Τουρκία, δηλαδή, η Εθνική είχε χορηγήσει δάνεια περίπου 17 δις ευρώ, ενώ σε ολόκληρα τα υπόλοιπα Βαλκάνια, όπου η Εθνική έχει πάνω από 500 καταστήματα, έχει χορηγήσει δάνεια μόνο 6 δις.

Με τεράστια ζημιά, δηλαδή, η Εθνική Τράπεζα εγκαταλείπει μια πολύ δυναμική αγορά, όπως η τουρκική, λόγω του εκβιασμού της Κομισιόν. Υποκριτικά η Κομισιόν επέμεινε στην πώληση της Finansbank, ισχυριζόμενη ότι, επειδή η Εθνική πήρε για τρίτη φορά λεφτά από το Δημόσιο για να σωθεί, πρέπει δήθεν να διασφαλιστούν τα λεφτά των φορολογουμένων - γι' αυτό «έβαλε μέσα» την Εθνική περίπου 2 δις ευρώ!
Είδατε η Κομισιόν και η Ε.Ε πώς μας σκέφτονται;... 

http://tsak-giorgis.blogspot.gr/

Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Παρασκευή, 8 Ιανουαρίου 2016 

Πηγή: Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος - "Unfollow"

Ένα νέο σύστημα διαπλεκόμενης οικονομικής και πολιτικής εξουσίας ανοικοδομείται ακριβώς πάνω στα ερείπια του παλιού και πίσω από τις πομπώδεις διακηρύξεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για αδυσώπητο πόλεμο με τη διαφθορά. Οι μάχες που δίνονται στρέφονται απλώς ενάντια στην «ξεδοντιασμένη» παλιά διαπλοκή, σε μια προσπάθεια του νέου πολιτικοοικονομικού συστήματος να βάλει τις βάσεις της δικής του κυριαρχίας στα πράγματα. Πάντα σε συνεργασία με κάποιους φίλους από τα παλιά...

Μετά τη συμφωνία του Ιουλίου, η χώρα κυβερνάται από το εσωτερικό κουαρτέτο που συγκροτούν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο εκδότης Νίκος Χατζηνικολάου, ως εκπρόσωπος των χρηματοδοτών του, Βαρδή Βαρδινογιάννη και Γιώργου Κουρή. Σε αυτόν τον πυρήνα προσαρτώνται πολιτικές δυνάμεις όπως του Πάνου Καμμένου και του Βασίλη Λεβέντη (ο οποίος, πέρα από τις «γραφικότητες», έχει αναπτύξει τις δικές του σχέσεις με επιχειρηματίες), αλλά και επιχειρηματικών συμφερόντων όπως του Θόδωρου και της Γιάννας Αγγελοπούλου (που χρόνια αναζητούν αναβαθμισμένο οικονομικό ρόλο, θέση στο μιντιακό σύστημα και πολιτική παρουσία), της οικογένειας Γιαννακόπουλου και του Δημήτρη Μελισσανίδη. Από κοντά και το συγκρότημα Μπόμπολα το οποίο, προκειμένου να εξασφαλίσει κυβερνητική εύνοια, επέλεξε να αφήσει πίσω τη στρατηγική συμμαχία με τον ΔΟΛ που βρίσκεται στο πολεμικό στόχαστρο της κυβέρνησης και ήδη έχει αρχίσει να ανταμείβεται με σκόρπια έργα από δω κι από εκεί.

Είναι οι οικονομικές δυνάμεις που έχουν επενδύσει στο δίδυμο Τσίπρα-Καραμανλή για να εξοντώσουν την παλιά διαπλοκή, να τελειώσουν με την αποδυναμωμένη προηγούμενη πολιτική εξουσία και με πομπώδεις αλλά σε κάθε περίπτωση κατευθυνόμενες διακηρύξεις για πόλεμο εναντίον της διαφθοράς να στήσουν το δικό τους μαγαζί στην πλάτη του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού.

Ο έλεγχος της Δικαιοσύνης

Καταλυτικός ο ρόλος στην επίτευξη του σχεδίου είναι, όπως σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις, η δικαστική εξουσία, με πρώτα βιολιά:

Τον αναπληρωτή υπουργό και πρώην δικαστικό Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, ο οποίος δεν κρύβει τη στενή του σχέση με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι με απόφαση Τσίπρα, ο Δ. Παπαγγελόπουλος αντικατέστησε τον Παναγιώτη Νικολούδη χωρίς καμία δικαιολογία πέραν κάποιων αστήρικτων κατηγοριών περί καθυστερήσεων στην απόδοση δικαιοσύνης από τον Τέρενς Κουΐκ. Επί της ουσίας, κανείς δεν ένιωσε την ανάγκη να εξηγήσει στον Π. Νικολούδη γιατί αντικαταστάθηκε, τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας τον είχε διατηρήσει στην υπηρεσιακή κυβέρνηση για να ετοιμάσει το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου καπνού. Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, υπάρχουν και κάτι… σατανικές συμπτώσεις που δεν σε αφήνουν να αγιάσεις. Προσέξτε: Το επόμενο νομοσχέδιο που θα έφερνε προς ψήφιση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ο Π. Νικολούδης αφορούσε το πολυσυζητημένο λαθρεμπόριο καυσίμων, το οποίο είχε εξαγγείλει ότι θα καταπολεμήσει η νέα κυβέρνηση. Όμως, να που αυτές οι περίεργες συμπτώσεις έφεραν την καρατόμησή του και πέταξαν το νομοσχέδιο στο καλάθι των αχρήστων, με αποτέλεσμα να μην πληγούν τα συμφέροντα διάφορων λαθρεμπόρων, αλλά και του γνωστού επιχειρηματία που ασχολείται με τα του ποδοσφαίρου. Ποιον φωτογραφίζουμε; Μα ασφαλώς εκείνον που φωτογραφίζεται μαζί με τον Αλέκο Φλαμπουράρη, όταν παρακολουθούν πλάι-πλάι την αγαπημένη τους ομάδα…

Την επιλογή Τσίπρα να τοποθετήσει πρωθυπουργό της υπηρεσιακής κυβέρνησης την πρόεδρο του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου, η οποία απέκτησε αυξημένες αρμοδιότητες στην άσκηση πειθαρχικού ελέγχου σε σχέση με τους δικαστές και άρα αυξημένες δυνατότητες επηρεασμού της Δικαιοσύνης. Είναι χαρακτηριστικό ότι το συνδικαλιστικό όργανο των Εισαγγελέων Αθηνών και Πειραιώς ζήτησε να συναντηθεί με τα κόμματα της αντιπολίτευσης προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για τη διάταξη Παπαγγελόπουλου αναφορικά με το νομοσχέδιο για το παράλληλο πρόγραμμα, που δίνει το δικαίωμα στην πρόεδρο του Αρείου Πάγου να ασκεί διώξεις σε εισαγγελείς. «Σερβίρει ο Παπαγγελόπουλος για να καρφώνει η Θάνου», σχολίασε χαρακτηριστικά εισαγγελέας που πήρε μέρος στις συναντήσεις για τη συγκεκριμένη τροπολογία.

Ένα φλερτ που κρατάει καιρό

Οι βάσεις στη συμμαχία Κώστα Καραμανλή και Αλέξη Τσίπρα μπήκαν λίγο μετά τις εκλογές του 2012. Πρόσωπο-κλειδί ήταν πολιτικός παράγοντας και στέλεχος της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, που διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, ενώ μέχρι και σήμερα παραμένει σύμβουλος του προέδρου των ΑΝΕΛ Πάνου Καμμένου. Ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε πολλές συναντήσεις στο γραφείο του Κώστα Καραμανλή πάνω από την πλατεία Μαβίλη. Κάποιες φορές μαζί με τον Πάνο Καμμένο, τις περισσότερες μαζί με τον Αλέκο Φλαμπουράρη και τον Νίκο Παππά. Σε κάποιες από αυτές συμφωνήθηκε ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία δεν θα μπορούσε παρά να εξαιρεί την περίοδο διακυβέρνησης Καραμανλή 2004-2009. Όπως επίσης (συν)αποφασίστηκε να είναι το γραφείο του Προκόπη Παυλόπουλου εκείνο που θα αναλάμβανε τη νομική θωράκιση του σχεδίου του Αλέξη Τσίπρα για την κατάργηση των συνιστωσών και τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, κλείνοντας διά της νομικής οδού τα όποια παράθυρα σε ενδεχόμενες προσφυγές από τους διαφωνούντες.

Kυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Ο Κώστας Καραμανλής, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Χατζηνικολάου, ο οποίος εκδιώχτηκε από τον όμιλο Μπόμπολα και το MEGA αλλά κατάφερε με τη βοήθεια του Βαρδή Βαρδινογιάννη και του Γιώργου Κουρή να στήσει το δικό του εκδοτικό μαγαζί και να επιβάλει το ρόλο του στα πράγματα, είναι η ισχυρή τριανδρία του νέου συστήματος.

Ο  Νίκος Χατζηνικολάου ήταν εξάλλου η βασική επιλογή του Βαρδή Βαρδινογιάννη, που μετά τις εκλογές του 2012 επένδυσε στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ψυχραίνοντας ακόμα περισσότερο τις σχέσεις του με τη ΝΔ λόγω Αντώνη Σαμαρά. Ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια τα Μέσα του ομίλου Real αλλά και οι εκπομπές του Χατζηνικολάου στο Star κατεξοχήν διαμόρφωσαν μια ορισμένη εκδοχή «δεξιόστροφης» αντι-μνημονιακής ρητορικής που υπονόμευε Σαμαρά και Βενιζέλο, στο όνομα των παραδόσεων της Δεξιάς, ενισχύοντας ταυτόχρονα εκ των πραγμάτων τον ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλωστε, πέρα από το χαρακτήρα του «γάμου συμφέροντος» που έχει αυτή η σύμπραξη, διαθέτει και πολιτικό υπόβαθρο. Η μεν πλευρά Τσίπρα, προσανατολισμένη ήδη από το 2012 στη γραμμή του «μνημονίου με ανθρώπινο πρόσωπο» και της συμμαχίας με την «υγιή επιχειρηματικότητα», αναζητούσε συμμάχους προς τα δεξιά, ενώ η πλευρά Καραμανλή αναζητούσε τρόπους να ανακοπεί το σχέδιο Σαμαρά για πλήρη μετάλλαξη της ΝΔ σε υβρίδιο αντικομμουνιστικής Ακροδεξιάς και ακραίου νεοφιλελευθερισμού.

Το τηλεφώνημα για το οποίο κανείς δεν μιλά

Η επικοινωνία του πρώην με τον νυν πρωθυπουργό τη νύχτα της 17ωρης διαπραγμάτευσης που βγήκε στη δημοσιότητα από τον Θοδωρή Ρουσόπουλο (αρθρογράφο της Αγοράς του Ν. Χατζηνικολάου και μέλος του στενού πυρήνα των συνεργατών του Κώστα Καραμανλή) ούτε ήταν η μόνη, ούτε και μεταδόθηκε επακριβώς. Και είναι περισσότερο από προφανές ότι δεν έγινε μετά από προτροπή του Προκόπη Παυλόπουλου, όπως δήθεν αποκάλυψαν το Έθνος της Κυριακής και η Real. Ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι παρά ο πιστός εντολοδόχος του πρώην πρωθυπουργού, ο άτυπος σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα και αρκετές φορές από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του στο Προεδρικό Μέγαρο ο πυροσβέστης στις σχέσεις κυβέρνησης-δανειστών.

Ο Κ. Καραμανλής ήταν εκείνος που μετά από ένα ανήσυχο τηλεφώνημα του Ν. Χατζηνικολάου, όπου του ανέφερε ότι οι διαπραγματεύσεις οδεύουν στα… βράχια και ο Αλέξης Τσίπρας είναι πιθανό να τινάξει το όλο σχέδιο στον αέρα φέρνοντας Grexit, έψαξε εναγωνίως και βρήκε τον πρωθυπουργό στις Βρυξέλλες για να του πει ότι επ’ ουδενί δεν έπρεπε να γυρίσει στην Αθήνα χωρίς συμφωνία. Όπως και τελικά έγινε δηλαδή. Ο Κ. Καραμανλής ήταν επίσης εκείνος που επιχειρηματολόγησε υπέρ της απομάκρυνσης του Γιάνη Βαρουφάκη, της Αριστερής Πλατφόρμας, αλλά και στελεχών όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Θα έχει δε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αποκαλύψουν κάποια στιγμή στον ελληνικό λαό, ο πρώην και ο νυν πρωθυπουργός, τι συζήτησαν στο τηλέφωνο έξι ημέρες πριν από το δημοψήφισμα του «Όχι» που εντέλει έγινε «Ναι». Δηλαδή, λίγο πριν από την απόφαση του εξαιρετικά φειδωλού στις δηλώσεις πρώην προέδρου της ΝΔ και πρώην πρωθυπουργού να βγει στην τηλεόραση για να στηρίξει το «Ναι». Για να φανεί πόσο δίκιο ή άδικο έχουν τελικά όσοι ακόμα υποστηρίζουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με την επιλογή του δημοψηφίσματος διέπραξαν μία επικοινωνιακή μπλόφα, η οποία ωστόσο τους γύρισε μπούμερανγκ λόγω του αποτελέσματος. Για να το εξηγήσουμε καλύτερα: Η αποκάλυψη του περιεχόμενου του τηλεφωνήματος Καραμανλή και Τσίπρα πριν από το δημοψήφισμα έχει πολλαπλάσιο ενδιαφέρον από εκείνο που ακολούθησε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές. Διότι στην πραγματικότητα εκεί κρύβεται όλη η ουσία της σχέσης τους. Η άποψη ότι ο Τσίπρας έκανε δημοψήφισμα επιζητώντας είτε μια τιμητική ήττα, είτε μια νίκη με πολύ μικρή διαφορά έχει διατυπωθεί πολλές φορές και σίγουρα δεν τη διαβάζετε εδώ για πρώτη φορά. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να επικαλεστεί ότι ο ελληνικός λαός είναι βαθύτατα διχασμένος και θα προχωρούσε σε συνθηκολόγηση με τους δανειστές, με την επιβολή του τρίτου και εξίσου βάρβαρου μνημονίου.

Μια άλλη άποψη, που τελευταία συζητείται αρκετά και αποκτά πολλούς οπαδούς, αναφέρει πως το δημοψήφισμα επιλέχθηκε ως ύστατη λύση από τους Τσίπρα και Καραμανλή για έναν ακόμη λόγο: διότι αυτό θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως στάση ανυπακοής της ελληνικής κυβέρνησης και τα capital controls ως αντίποινα των δανειστών. Και ίσως να μην είναι τυχαίο ότι το Βερολίνο, που σε άλλες περιπτώσεις αποδείχθηκε λαλίστατο για ζητήματα μάλλον ασήμαντα, δεν διέψευσε ποτέ τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι η επιλογή της ΕΚΤ να διατηρήσει σταθερό το ανώτατο όριο δανεισμού των ελληνικών τραπεζών μέσω του Μηχανισμού Έκτακτης Ρευστότητας (η κίνηση που οδήγησε στα capital controls) ήταν πράξη αντεκδίκησης για το δημοψήφισμα. Διότι στην πραγματικότητα δεν ήταν. Οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων θα επιβάλλονταν ούτως ή άλλως, αφού συνεχιζόταν η διαρροή καταθέσεων εξαιτίας του εμφανούς αδιεξόδου των διαπραγματεύσεων. Και πώς να εξηγηθεί αλλιώς ότι ο Τσίπρας, ο οποίος υποτίθεται ότι καλούσε τον ελληνικό λαό να αντισταθεί λέγοντας «Όχι», αποφάσισε τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος με έναν πανίσχυρο πολιτικό παράγοντα της χώρας, όπως ο Κώστας Καραμανλής, να παίρνει θέση υπέρ του «Ναι»; Πώς συναποφασίζεις κάτι τόσο σημαντικό με έναν πολιτικό, που υποτίθεται ότι πρεσβεύει το ακριβώς αντίθετο; Μήπως τελικά ήταν αληθινές οι πληροφορίες που εμφάνιζαν τον πρωθυπουργό μουδιασμένο όταν έγινε γνωστή η επικράτηση του «Όχι» με συντριπτική –για τις συνθήκες και το μέγεθος της προπαγάνδας– πλειοψηφία;

Ο «απαραίτητος» κύριος Στουρνάρας

Την ισχύ αυτής της συμμαχίας αντιλήφθηκε εγκαίρως και ο «ευέλικτος» και τρομερά φιλόδοξος διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος μετά από κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τον Ν. Χατζηνικολάου κατάλαβε ότι για να βελτιώσει τη σχέση του με την κυβέρνηση έπρεπε προηγουμένως να αποκαταστήσει αυτήν με τον Κ. Καραμανλή. Ο Γ. Στουρνάρας προσέγγισε τον –Πρόεδρο της Δημοκρατίας πλέον– Π. Παυλόπουλο και με πρόφαση τη σωτηρία της χώρας έθεσε τις υπηρεσίες του στη διάθεση των κυβερνώντων. Από τότε και μετά από αυστηρή σύσταση του Α. Τσίπρα, έπαψε να επιτίθεται στον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και ο Πάνος Καμμένος, που κάνει ό,τι πει ο Κ. Καραμανλής έτσι ώστε να μη χρειαστεί να του μιλήσει ποτέ ο Βαρδής Βαρδινογιάννης.

Το μαύρο τζιπ του Κ. Καραμανλή έχει βρεθεί κάποιες φορές αραγμένο στο πάρκινγκ της οδού Κηφισίας 215, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του ομίλου Real. Περισσότερες βεβαίως είναι οι φορές που η θωρακισμένη σκούρα Μερσεντές του Ν. Χατζηνικολάου –με αυτήν κυκλοφορεί το αφεντικό της Real– έχει περάσει την ηλεκτρική καγκελόπορτα στο πάρκινγκ του γραφείου του Κ. Καραμανλή. Ιδίως το τελευταίο διάστημα που το εσωτερικό κουαρτέτο, μαζί με τους ισχυρούς επιχειρηματίες που το στηρίζουν και το χρηματοδοτούν, έχει ανησυχήσει σε σχέση με το ρευστό τοπίο στις αρχαιρεσίες της Νέας Δημοκρατίας, καθώς για να προχωρήσουν τα σχέδιά τους πρέπει οπωσδήποτε να εκλεγεί ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Πρόκειται για ακόμα έναν βολικό «υπάλληλο» και υπάκουο εντολοδόχο του Κ. Καραμανλή, που είχε «άγαρμπα» προδώσει την υπόγεια συμμαχία Τσίπρα – Καραμανλή, όταν προεκλογικά απαντούσε στις επιθέσεις Τσίπρα κατά της Νέας Δημοκρατίας με εκκλήσεις για συναίνεση.

Ακολουθώντας κατά γράμμα την εύγλωττη περιγραφή ενός έμπειρου στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η εικόνα που καταγράφεται είναι η εξής: «Ο Κώστας Καραμανλής, καθισμένος στον καναπέ του σπιτιού του στη Ραφήνα, κινεί τα νήματα από τις τρεις μαριονέτες του: του Προκόπη Παυλόπουλου στο Προεδρικό Μέγαρο, του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στη Νέα Δημοκρατία και του Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου». Κατά την ίδια πηγή, ο Κ. Καραμανλής «δεν συμβουλεύει αλλά κατευθύνει τον πρωθυπουργό», ενώ αποκαλεί «κολλητούς» του τον Πάνο Καμμένο και τον Νίκο Παππά, το κυβερνητικό δίδυμο που έχει ενοχλήσει σφόδρα το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως περισσότερο και από το δίδυμο του Νίκου Παππά με τον Χρήστο Σπίρτζη.

Ένας πρόεδρος με πολιτική ατζέντα

Όποιος πιστεύει ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι ακόμη ένας διακοσμητικός Πρόεδρος πλανάται πλάνην οικτράν. Και ιδού μία ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που καταδεικνύει ότι ακόμα κι αν δεν είναι βασικός παίκτης στη σκακιέρα, είναι τουλαχιστον ενεργό κομμάτι της. Όταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε αποφασίσει να διοργανώσει στη Βουλή εκδήλωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Π. Παυλόπουλος της είχε προτείνει να δεχτεί ως χορηγό το Ωνάσειο. Επειδή όμως η πρώην πρόεδρος της Βουλής –λόγω πεποιθήσεων αλλά και λόγω χαρακτήρα– δυσκολεύεται να κάνει πράγματα που για άλλους πολιτικούς είναι… ψωμοτύρι, θεώρησε προσβλητικό να υπάρχει οποιαδήποτε χορηγία σε εκδήλωση για τη Δημοκρατία και το αρνήθηκε. Όλως τυχαίως, την εκδήλωση δεν τίμησαν με την παρουσία τους ούτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ούτε ο Αλέξης Τσίπρας.

Ο καιρός πέρασε, οι εξελίξεις έτρεξαν, η Ζωή Κωνσταντοπούλου αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ και από την προεδρία της Βουλής, αλλά το Ωνάσειο κατάφερε να πετύχει τη χορηγία που επιθυμούσε. Αυτή τη φορά όχι σε κάποια συμβολική γιορτή, αλλά σε συνέδριο για το χρέος που διοργανώθηκε από τον νέο πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση. Θυμάστε την εποχή όπου ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, λοιδορούσε –και δικαίως– την κυβέρνηση Σαμαρά επειδή είχε αποδεχθεί την προσφορά του Βαρδινογιάννη να παράσχει πετρέλαιο για να κινηθούν τα άρματα και τα οχήματα στην παρέλαση; Τώρα οι ίδιοι άνθρωποι επέλεξαν να δεχθούν χορηγίες – και μάλιστα σε κάτι πολύ πιο σημαντικό από μια παρέλαση! Το επόμενο σχέδιο του εσωτερικού κουαρτέτου είναι η συγκρότηση ενός απολύτως ελεγχόμενου Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, το οποίο και θα επιληφθεί την «τακτοποίηση» του χάους που επικρατεί στην τηλεοπτική αγορά… Αρκεί η συμπραξη ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ να διαμορφώσει ευνοϊκό συσχετισμό για τη συγκρότησή του στη διάσκεψη των προέδρων της Βουλής. Βλέπετε, αν κάτι δουλεύει με μέθοδο και λογική σε αυτή τη χώρα, αυτό ήταν και δυστυχώς παραμένει η διαπλοκή…

http://tsak-giorgis.blogspot.gr/

Να διώξουμε τους καλικάτζαρους..

8-1-2016

     Βγαίνοντας απ' τον τεκέ των εορταστικών ημερών, με τις υπνωτικές αναθυμιάσεις των ψεύτικων ελπίδων και των ανέφικτων ευχών,
     ..θα διαπιστώσουμε πολύ σύντομα ότι οι καλικάτζαροι της Παγκοσμιοποίησης με την προβιά της ''Ευρωπαϊκής Ένωσης'', και αιχμή του δόρατος σε κάθε κράτος τις εγχώριες κυβερνήσεις,
     ..εξακολουθούν και θα εξακολουθήσουν είτε
φανερά, είτε μέσα απ' το λαγούμι τους,
     ..να ροκανίζουν το δέντρο της δημοκρατίας, την εθνική κυριαρχία, τα εργασιακά κεκτημένα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές ελευθερίες,
     ..και εν γένει κάθε έννοια και πράξη ουμανισμού, όπως αυτός δομήθηκε μέσα από αιώνες αναζητήσεων και κοινωνικών αγώνων.

     Οι καλικάτζαροι είναι εδώ και θα παραμείνουν, αν δεν τους διώξει ο λαός ''με την αγιαστούρα του και με την μαγκούρα του''.

     Όμως.
     Είναι και ο λαός (ή ένα μεγάλο κομμάτι του) ένας μικρός καλικάτζαρος: Σε μικρή επαρχιακή πόλη της υπό διάλυση Ελλάδας μας, το τριήμερο πριν την πρωτοχρονιά πουλήθηκαν 30 (τριάντα!) iphones των 800 ευρώ.
     Δίπλα στα κουτιά με τα πακεταρισμένα σε συσκευασία δώρου τηλέφωνα, κυκλοφορούσαν παιδάκια με ένα φουτεράκι μόνον μέσα στο κρύο, που το blog αμφιβάλει αν είχαν φάει έναν κουραμπιέ ή ένα μελομακάρονο μέσα στις γιορτές.
     Κι επίσης το blog βάζει στοίχημα πως οι μισοί απ' τους ''ευτυχείς'' αγοραστές ξόδεψαν και το τελευταίο τους υστέρημα, που θα τους λείψει οικτρά σε λίγο, για να αποκτήσουν ''χάριν των εορτών'' το ηλεκτρονικό αυτό status symbol.
     Κι αυτό είναι μόνον ένα μικρό ενδεικτικό παράδειγμα απ' τις χιλιάδες καθημερινές πράξεις μεγαλύτερης ή μικρότερης παράνοιας που δέρνει ακόμη τούτον τον διπρόσωπο λαό.

     Το blog στέκει δίβουλο.
     Δεν ξέρει αν θα πρέπει να συμπονέσει αυτόν τον λαό για την κακή του μοίρα,
     ..ή να ευχηθεί να τιμωρηθεί ανελέητα και μέχρι τέλους για την ελαφρότητά του και την ηλιθιότητα που τον δέρνει -που δέρνει έστω, ένα σεβαστό κομμάτι του-.
     Αν θα πρέπει να τον συμπονέσει σημαίνει πως κι ο λαός ο ίδιος θα πρέπει να έχει καταφέρει να δημιουργήσει τα φίλτρα εκείνα,
     ..που θα επιτρέπουν στην υπόλοιπη κοινωνία να στιγματίζει και τελικά να απομονώνει τέτοιες συμπεριφορές,
     ..συμπεριφορές όχι μόνον ανόητες αλλά και επικίνδυνες για το σύνολο, αφού εμπεριέχουν σε σπέρμα την αφόρητη βλακεία, και έναν εγκληματικό εγωκεντρισμό, που εύκολα μπορούν να οδηγήσουν την κοινωνία σε καταστάσεις οργουελικές, τύπου ''1984''.

     Οι καλικάτζαροι είναι αυτοί, αλλά είμαστε κι εμείς!
     Αν το συνειδητοποιήσουμε θα πάψουμε να είμαστε, και δεν θα απομένει,
     ..παρά να κυνηγήσουμε αυτούς που μας τυραννούν,
     ..μέχρι την κόλασή τους!.. 

Εθνομηδενισμός = κοινωνική αναλγησία

 (έπεται η εθνοπροδοσία)

by diaxeiristis

Σκίτσο του Στάθη 

Του Γιώργου Καραμπελιά 

8-1-2016

Ένα ιδεολογικό και πολιτικό σχήμα που, δυστυχώς, είχε καταστεί κυρίαρχο τα τελευταία είκοσι-τριάντα χρόνια στην Ελλάδα, έρχεται να καταρρεύσει παταγωδώς με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Στο παρελθόν, στην ελληνική παράδοση, μέχρι και την περίοδο του “πατριωτικού” ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου της δεκαετίας του ’80, η κοινωνική ευαισθησία ήταν πάντα συναρτημένη με τον πατριωτισμό και την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων – τουλάχιστον από την… Επανάσταση του ’21 και μετά. Πιο πρόσφατα, στην Κατοχή, το ΕΑΜ εξέφρασε ακριβώς αυτή τη σύνθεση των παραμέτρων της ελληνικής ιδιοπροσωπίας: Κοινωνική δικαιοσύνη και ελεύθερη πατρίδα ήταν οι δύο βασικοί πυλώνες της ιδεολογίας του. Επιγενέστερα, ακόμα και η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου θα συνδυάζει την κοινωνική πολιτική με την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων στο Kυπριακό. Και όπως προαναφέραμε, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου θα εμφανιστεί με μια διφυή συνθηματολογία, από τη μία «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού, και από την άλλη η σοσιαλιστική και κοινωνιοκεντρική συνθηματολογία. Όπως έχουμε επαναλάβει πολλές φορές, ακόμα και η μήτρα των εθνικομηδενιστικών ρευμάτων στην Αριστερά, το ΚΚΕ εσωτερικού, είχε παρ’ όλα αυτά ως σύμβολό του την ελληνική σημαία μαζί με το σφυροδρέπανο.

Όμως, από τη δεκαετία του 1990 και ακόμα περισσότερο από εκείνη του 2000, στην παράδοση της ανανεωτικής Αριστεράς ιδιαίτερα, καθώς και του αριστερισμού, που απετέλεσαν και τα συστατικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια, η κοινωνιοκεντρική αντίληψη και ο πατριωτισμός άρχισαν να παίρνουν διαζύγιο μεταξύ τους. Η “ανανεωτική Αριστερά” και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ταυτιστούν σταδιακά με τις εθνομηδενιστικές αντιλήψεις, ιδιαίτερα στον χώρο των πανεπιστημίων, της νεολαίας και της διανόησης. Αντίθετα, ο πατριωτισμός στο εσωτερικό των αριστερών κομμάτων και σχηματισμών συρρικνωνόταν διαρκώς. Στο ΠΑΣΟΚ θα κυριαρχήσει ο σημιτικός εθνομηδενισμός και θα περιθωριοποιηθούν οι πατριωτικές φωνές (Χαραλαμπίδης, Τσοβόλας, Παπαθεμελής), ενώ και στον χώρο του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ επίσης, οι πατριωτικές φωνές (Αλαβάνος, Λαφαζάνης, Γλέζος) είτε θα σιγήσουν είτε θα προσαρμοστούν στην κυρίαρχη εθνομηδενιστική αντίληψη. Τόσο ώστε, ο Λαφαζάνης και ο Αλαβάνος να υπογράψουν κείμενο υπεράσπισης της Μαρίας Ρεπούση! Όσοι επιμέναμε στην παραδοσιακή σύνθεση κοινωνιοκεντρισμού, οικολογίας, και πατριωτισμού, είχαμε γίνει μειοψηφία και, μάλιστα, η κυρίαρχη τάση ήταν να εκδιώκονται και να αποβάλλονται οι πατριωτικές φωνές από τις κοινωνικές κινητοποιήσεις και η οικολογική ευαισθησία να ταυτίζεται με τον αντιπατριωτισμό.

Αυτή η εξέλιξη, η οποία κατέστη ηγεμονική στις δεκαετίες 1990 και 2000, απέκοψε ουσιαστικά, και στο επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων, τον πατριωτισμό από την Αριστερά. Σε πατριωτική κατεύθυνση έμεναν περισσότερο τμήματα της λαϊκής Δεξιάς ή της Εκκλησίας, ενώ ο εθνομηδενισμός της Αριστεράς συναγωνιζόταν εκείνον της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς. (Καθόλου τυχαία, με το σχέδιο Ανάν θα συνταχθεί ο Σημίτης και οι περί αυτόν, η Μπακογιάννη και ο Μητσοτάκης, ο Συνασπισμός και ο Κωνσταντόπουλος, ενώ θα αντιδράσουν οι δυνάμεις της πατριωτικής Αριστεράς και της λαϊκής Δεξιάς). Εμείς, στο Άρδην, ξεκινούσαμε πάντα από τη διαπίστωση πως η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία εξαρτημένη από τις παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις της Δύσης και ταυτόχρονα απειλείται κατ’ εξοχήν από τον τουρκικό επεκτατισμό. Γι’ αυτό και θεωρούσαμε πάντοτε πως ήταν πρωταρχική η εμμονή στην πατριωτική διάσταση, διότι χωρίς ανεξάρτητη πατρίδα δεν μπορεί να υπάρχει ούτε κοινωνική δικαιοσύνη, ούτε δημοκρατικά δικαιώματα, ούτε… προστασία του περιβάλλοντος.

Έτσι, για είκοσι τουλάχιστον χρόνια, από το 1993 και μετά, όταν καταρρέει το ανατολικό στρατόπεδο και κυριαρχεί η αμερικανοκεντρική παγκοσμιοποίηση, θέτουμε ως κεντρικό πολιτικό ζήτημα της χώρας το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας, γι’ αυτό και συμμετέχουμε ενεργά σε όλους τους μεγάλους αγώνες, για την υπεράσπιση της κατακρεουργούμενης Γιουγκοσλαβίας, για την συμπαράσταση στους μόνους αυθεντικούς συμμάχους μας στην Τουρκία, τους Κούρδους και στον Οτσαλάν, προπαντός δε για την απόρριψη του σχεδίου Ανάν στην Κύπρο. Στο ιδεολογικό πεδίο, κύρια μέριμνά μας γίνεται η αποδόμηση των εθνοαποδομητών και του εθνομηδενισμού που κυριαρχεί σταδιακά στον χώρο της διανόησης και της αριστεράς. Παραδειγματική υπήρξε η αντίθεσή μας στο βιβλίο της Ρεπούση και γενικότερα στην αποδόμηση της ελληνικής ιστορίας, που απεργάζονται από κοινού οι ΜΚΟ του Σόρος και οι ψευδοαριστεροί.

Οι Συριζαίοι αντίπαλοί μας και οι συνοδοιπόροι τους μας επέκριναν όλα αυτά τα χρόνια ως «εθνικιστές» και «εθνοπατριώτες», που εγκαταλείπουν δήθεν την κοινωνική προτεραιότητα προτάσσοντας την εθνική. Βέβαια, το πόσο ψευδής ήταν αυτή η ιδεολογία φάνηκε με το ξέσπασμα της κρίσης, όταν απεδείχθη ότι η ανεργία και η κατακρεούργηση των κοινωνικών δικαιωμάτων των Ελλήνων ήταν συνέπεια τουαποικιακού χαρακτήρα των σχέσεών μας με τη Δύση. Γι’ αυτό εξάλλου και πρωτοστατήσαμε στις κινήσεις ενάντια στο μνημόνιο με τους Αγανακτισμένους και τη «Σπίθα». Η κοινωνική κρίση στην Ελλάδα υπήρξε συνέπεια του παρασιτικού και εξαρτημένου χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας.

Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο νεαρός λαοπλάνος αρχηγός του, ενδύθηκαν πρόσκαιρα, μετά το 2012, τη λεοντή του πατριωτισμού. Άρχισαν να μιλάνε για «πατρίδα» και «πατριωτισμό», εξαπατώντας ακόμα και ένα τμήμα της εναπομείνασας πατριωτικής Αριστεράς. Εμείς δεν παρασυρθήκαμε από αυτά τα απατηλά λόγια, αλλά εξακολουθούσαμε να υπενθυμίζουμε -έστω και εάν φανήκαμε για ένα διάστημα μονότονοι και ιδεοληπτικοί-, πως ο εθνομηδενιστής, του οποίου το ιδεολογικό σύμπαν κινείται σε έναν «μεταεθνικό κόσμο», και του οποίου η πατρίδα βρίσκεται στο Λονδίνο του Τσακαλώτου και του Παππά ή την Αμερική του Βαρουφάκη, δεν μπορεί να γίνει πατριώτης, ούτε μπορεί να υπερασπιστεί αυθεντικά τα κοινωνικά δικαιώματα του ελληνικού λαού, τα οποία προϋποθέτουν ακριβώς την εθνική ανεξαρτησία.

Για να το κάνουμε πιο λιανά, σε μια χώρα που αποτελεί παρασιτικό εξάρτημα της Δύσης, και απειλείται άμεσα από τον τουρκικό επεκτατισμό, η εθνική πατριωτική αντίληψη είναι προϋπόθεση και για οποιαδήποτε κοινωνιοκεντρική πολιτική. Και αυτό φάνηκε πολύ καθαρά μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Άνθρωποι που δεν αγαπάνε την πατρίδα τους δεν μπορούν και να αγαπάνε τον λαό της. Άνθρωποι που θεωρούν τους Έλληνες, «Ελληνάρες», «εθνικιστές», «καθυστερημένους», «θρησκόληπτους», δεν μπορούν να τους υπερασπιστούν απέναντι στους «πολιτισμένους» Αμερικανούς, Γερμανούς ή Ολλανδούς πολιτικούς και επιχειρηματίες, που σαν τον Σάϋλοκ απαιτούν ένα κομμάτι σάρκας από τους Έλληνες, και ακόμα λιγότερο μπορούν να αντισταθούν στον Ερντογάν που θέλει να παγιώσει και de jure την κατοχή της Κύπρου. Γι’ αυτό και εν τέλει οι δήθεν αντιμνημονιακοί και κοινωνιοκεντρικοί ψευδο-αντικαπιταλιστές γλείφουν με τόση επιμέλεια τις μπότες της Μέρκελ και της Λαγκάρντ και εφαρμόζουν το χειρότερο μνημόνιο σε βάρος του ελληνικού λαού.

Εξάλλου, αφού διάβηκαν τον Ρουβίκωνα του μνημονίου, τον Ιούλιο του 2015, ξεδιπλώνουν με τη μεγαλύτερη αναισχυντία και την εθνομηδενιστική ιδεολογία τους. Δηλώσεις του Φίλη για τους Ποντίους, αλλαγή των βιβλίων της Ιστορίας από τηνΑναγνωστοπούλου, ανακήρυξη του εθνομηδενιστή [και πρόεδρου του σημιτικού ΟΠΕΚ]Λιάκου σε υπεύθυνο για τη μεταρρύθμιση της παιδείας(!), απόλυτη αδιαφορία για τις συνέπειες του προσφυγικού και μεταναστευτικού κύματος στην ελληνική κοινωνία. Και επειδή όλα πρέπει να πηγαίνουν μαζί, ακολουθεί η προσπάθεια οριστικού ενταφιασμού του κυπριακού ελληνισμού, με ένα νέο σχέδιο Ανάν στο οποίο πρωταγωνιστούν ανενδοίαστα.

Τι έχουν να χάσουν πλέον; Τα λαϊκά στρώματα, που τους πίστεψαν και τους ψήφισαν προς στιγμήν, τα έχουν ήδη απολέσει. Καθώς και ένα μεγάλο μέρος της ίδιας της κομματικής τους βάσης  – ιδιαίτερα εκείνους που κάτι πίστευαν από τις εξαγγελίες τους. Επομένως, μια και δεν έχουν πουθενά αλλού να στηριχθούν, θα πρέπει να στηριχθούν αποκλειστικά στις ξένες καγκελαρίες και να γίνουν οι πιστότεροι τοποτηρητές των συμφερόντων των αφεντικών τους. Γι’ αυτό εξάλλου και αυτοί τους ανταμείβουν: Καμιά άλλη κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια δεν είχε τόσο μεγάλη στήριξη από Αμερικανούς και Ευρωπαίους, διότι ως γνωστόν οι αποστάτες είναι πάντοτε προτιμότεροι ακόμα και από τους ομοϊδεάτες. Αυτά που κάνει ο Κατρούγκαλος στο ασφαλιστικό, ο «μαρξιστής» των λονδρέζικων σαλονιών και της Μπλακ Ροκ, Τσακαλώτος, η Χριστοδουλοπούλου στο μεταναστευτικό δεν μπορούσαν να τα κάνουν ούτε κατά διάνοιαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή ο Αντώνης Σαμαράς. Και ήταν έτοιμοι από καιρό: Η εθνομηδενιστική ιδεολογία τούς είχε προετοιμάσει για να είναι οι καλύτεροι υπηρέτες των ξένων και μάλιστα με εκσυγχρονιστικό πασπάλισμα για δικαιώματα των μειονοτήτων, αντιρατσισμό, υπέρβαση των «εθνικών στερεοτύπων» και άλλα ηχηρά παρόμοια.

Όσο λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι, όσο αυτή η κυβέρνηση, όσο αυτός ο πρωθυπουργός, βρίσκονται στην εξουσία, δεν θα κινδυνεύουν μόνο οι συντάξεις των πολιτών και τα βιβλία της Ιστορίας, αλλά η εθνική μας συνοχή, η Κύπρος, το Αιγαίο και η ανεξαρτησία μας, όση μας έχει απομείνει. Και όσο χάνουν τη λαϊκή στήριξη, τόσο πιο επικίνδυνοι γίνονται, γιατί το μόνο που τους απασχολεί είναι το να κρατηθούν στην εξουσία με κάθε τίμημα. Γιατί ξέρουν πως, αν απομακρυνθούν από αυτή –την εξουσία–, δεν έχουν κανένα μέλλον και καμία τύχη. Θα αποσυντεθούν πολύ χειρότερα και από το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ. Γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι για κάθε είδους υποταγή, για κάθε είδους προδοσία.

Ελπίζω, έστω κατόπιν εορτής, αυτοί  που θεωρούν «προδότη» του αντιμνημονιακού αγώνα τον Τσίπρα, να αρχίσουν να καταλαβαίνουν πως όσοι αντιπαραθέτουν κοινωνικά δικαιώματα και πατριωτισμό, ή θέτουν τον πατριωτισμό σε δεύτερη μοίρα στην Ελλάδα, θα εισπράττουν αναπόφευκτα έναν ΓΑΠ ή έναν Τσίπρα.  Εδώ, σε αυτόν τον τόπο είσαι πριν απ’ όλα ή πατριώτης ή εθνομηδενιστής και μετά οτιδήποτε άλλο. Αυτό σε τελική ανάλυση επικαθορίζει και τα υπόλοιπα. Εάν αυτή η –πασιφανής από όλη την ιστορική μας διαδρομή– αλήθεια δεν γίνει κατανοητή, τότε και τον πατριωτισμό θα εγκαταλείψουμε στα χέρια της Χρυσής Αυγής, και θα συνεχίσουν εσαεί να μας κυβερνάνε τα ανδρείκελα των ξένων, και θα νιώθουμε διαρκώς εξαπατημένοι και ανήμποροι.

Πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε τώρα με το ευρώ

Σταύρος Τσιχλάκης

08/01/2016 

Φίλοι μου δε νομίζετε πως θα πρέπει να σκεφθούμε επί τέλους πως περνάγαμε με τη δραχμή και πως περνάμε σήμερα με το ευρώ? Και αν δε το σκεφτούμε αυτό όσο είναι ακόμη καιρός αύριο δε θα έχουμε εμείς και δυστυχώς τα παιδιά μας καμιά προοπτική επιβίωσης . Θα σας δώσω δύο απλά παραδείγματα, Το κόστος πληρωμής μισθών δημ υπαλλήλων ,συντάξεων και κοινωνικών υποχρεώσεων του κράτους σε ετήσια βάση ανέρχεται σε 54δις ευρώ περίπου ,επί δραχμής εκδίδαμε εθνικό νόμισμα ,στο νομισματοκοπείο ανάλογα με το ύψος του Α.Ε.Π. ,σήμερα τα δανειζόμαστε και για να τα επιστρέψομε κόβουμε μισθούς ,συντάξεις ,κοινωνικές παροχές,,επιβάλλουμε φόρους και διάφορα χαράτσια .

Το δεύτερο αφορά την παραγωγική βάση της χώρας η οποία βρίσκεται εν υπνώσει γιατί το κόστος παραγωγής του αγροτικού τομέα ,του τουρισμού και των μικρομεσαίων παραγωγικών μονάδων είναι υψηλό σε σχέσει με τις ανταγωνίστριες χώρες ,λόγω ευρώ.Αν δε ανασυγκροτηθεί η παραγωγική βάση δε θα υπάρξει απασχόληση ,χωρίς απασχόληση δε γίνεται ανάπτυξη άρα δεν θα υπάρχουν οικονομικοί πόροι στο κράτος για να ικανοποιήσει τις υποχρεώσεις του ,τέρμα μισθοί ,συντάξεις ,κοινωνικές υποχρεώσεις,Αν αυτό θέλουμε ας μένουμε απαθείς να μας σερβίρουν και να τρώμε αχόρταγα το κουτόχορτο από τα συστημικά ΜΜΕ και ας αφεθούμε στο έλεος των δανειστών ,γιατί αυτό θα μας αξίζει.

http://www.drachmi5.gr/

Ανησυχούν οι ΗΠΑ για τη διεθνή ασφάλεια!

8 Ιανουαρίου 2016

                                                        

Γράφει ο mitsos175

Τι πονετικοί που είναι αυτοί οι Αμερικάνοι! Θυμήθηκαν ότι τα πυρηνικά κάνουν κακό. Μπράβο αγαπούλες μου. Πως το πάθατε; Άκουσαν ότι η Βόρεια Κορέα έκανε δοκιμή σε βόμβα υδρογόνου. Κι όπως καταλαβαίνετε, τους κακοφάνηκε. Διότι, αν ένα κράτος, που έχουν βάλει στο μάτι, έχει κι αυτό πυρηνικά, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Τα πυρηνικά όπλα είναι όντως κάτι πολύ άσχημο. Όπως όλα τα όπλα. Φτιάχτηκαν για να σκοτώσουν, για να καταστρέψουν. Αλλά όταν ένα κράτος το παίζει "Καουμπόι" ενώ βλέπει τα υπόλοιπα σαν "Ινδιάνους", τα κράτη που απειλούνται δεν θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια.

Ανησυχούν οι ΗΠΑ για τη διεθνή ασφάλεια! Ανησυχούν και για τα πυρηνικά! Ποιοί; Οι ΗΠΑ! Το κράτος που είναι το ΜΟΝΟ που χρησιμοποίησε ατομικές βόμβες εναντίον ανθρώπων - μάλιστα αμάχων. Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν απέχουν πολύ από τη χερσόνησο της Κορέας.

"Να μην γίνουν πυρηνικές δοκιμές". Συμφωνώ απόλυτα, να μην γίνουν. Όμως πόσες πυρηνικές δοκιμές έκαναν οι ΗΠΑ; Πάνω από 1000!!! Και πάνω από τις μισές που έκαναν όλα τα υπόλοιπα κράτη μαζί! (ΕΣΣΔ, Κίνα, Γαλλία, Μ. Βρετανία, Ινδία, Πακιστάν). Διαθέτουν δε 7.260 πυρηνικές κεφαλές! Να σημειώσουμε ότι και το Ισραήλ έχει πυρηνικά, 80 κεφαλές. Εκεί δεν ανησύχησαν όμως οι Αμερικάνοι, παρόλο που η περιοχή θεωρείται πιο "εύφλεκτη". ...


Κάτι που δεν ξέρουν πολλοί, το είδα πρόσφατα: Υπήρχε ένα σχέδιο των ΗΠΑ λίγο μετά το Β' Π.Π. με εμπνευστή το Στρατάρχη και μετέπειτα Πρόεδρο Αϊζενχάουερ (1953-1961), για αιφνιδιαστικά πλήγματα με ατομικές βόμβες σε Κομμουνιστικές χώρες. Ο μόνος λόγος που δεν έγινε πράξη αυτή η μαζική σφαγή, ήταν ότι η ΕΣΣΔ πρόλαβε να κατασκευάσει κι αυτή ατομικές βόμβες (1949). Δεν το λέω για να δικαιολογήσω τις δοκιμές ή την κατοχή τέτοιων όπλων, αντίθετα θέλω την πλήρη και οριστική κατάργησή τους.

Γιατί όταν ένα κράτος και μάλιστα ιμπεριαλιστικό, έχει μόνο του αυτά τα όπλα, θα τα χρησιμοποιήσει αργά ή γρήγορα για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του. Το μόνο που θα το αποτρέψει δυστυχώς, είναι ο φόβος αντίστοιχων αντιποίνων. Η λεγόμενη "ισορροπία του τρόμου" που τη γνωρίσαμε κατά του διάρκεια του "Ψυχρού Πολέμου", ο οποίος ήταν ακριβώς "Ψυχρός" για να μη γίνει ο "Τελευταίος" Πόλεμος.

Πάντως η Ν. Κορέα αμφισβητεί την ύπαρξη Βόμβας Υδρογόνου. Ίσως γιατί πανικοβλήθηκαν κι έχουν περάσει σε φάση άρνησης. Αν ένα κράτος θελήσει να φτιάξει πυρηνικά, θα το κάνει. Υπάρχει η τεχνογνωσία σε πάρα πολλούς. Τα υλικά είναι μεν δύσκολο να βρεθούν, αλλά όχι ακατόρθωτο.

Η Σοβιετική Ένωση είχε αναλάβει πρωτοβουλίες, έκανε προτάσεις για μείωση των όπλων μαζικής καταστροφής με στόχο την εξάλειψη τους. Δυστυχώς οι προτάσεις εκείνες αντιμετωπίστηκαν με καχυποψία. Αν γίνονταν δεκτές στο σύνολό τους, θα ήμασταν πολύ πιο ασφαλείς.

Χρειάζεται επομένως το αντίθετο από αυτό που γίνεται τώρα: Μια προσέγγιση μέσω τις διπλωματίας. Όσο υπάρχουν κραυγές, ψέματα και προπαγάνδα εναντίον της Βορείου Κορέας, τόσο το κράτος αυτό θα εξοπλίζεται για να προστατευθεί.

Οι ΗΠΑ δείχνουν μια ολοένα αυξανόμενη επιθετικότητα. Σε συνδυασμό με την απίστευτη υποκρισία τους θέτουν όλο τον πλανήτη σε κίνδυνο. Δεν είναι μόνο στην Κορεατική χερσόνησο που δημιουργούν προβλήματα είναι σε όλο τον πλανήτη κι αν δεν σταματήσουν, θα πληρώσουν πανάκριβα αυτή τους την αλαζονεία. .

Ρωσία: Μεγάλη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, τέτοιες ενέργειες αυξάνουν περαιτέρω την ένταση στην κορεατική χερσόνησο, δήλωσε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών.
Ρωσία: Μεγάλη παραβίαση του διεθνούς δικαίου [http://tinyurl.com/jrh4noj]

Η δοκιμή μιας βόμβας υδρογόνου που, όπως ισχυρίζεται, πραγματοποίησε με επιτυχία η Βόρεια Κορέα συνιστά μεγάλη παραβίαση του διεθνούς δικαίου αν επιβεβαιωθεί, δήλωσε σήμερα το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών.

"Τέτοιες ενέργειες αυξάνουν περαιτέρω την ένταση στην κορεατική χερσόνησο, η οποία χαρακτηρίζεται έτσι κι αλλιώς από ένα πολύ υψηλό δυναμικό στρατιωτικής και πολιτικής αντιπαράθεσης", δήλωσε η εκπρόσωπος του υπουργείου Μαρία Ζαχάροβα.

Η Βόρεια Κορέα ανακοίνωσε ότι πραγματοποίησε με επιτυχία δοκιμή μιας μικρού μεγέθους βόμβας υδρογόνου, λέγοντας ότι σημείωσε σημαντική πρόοδο στην ικανότητά της να πραγματοποιεί πλήγματα και θέτοντας σε συναγερμό τους γείτονές της.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"