ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΥΠΟΔΥΟΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ



E-mailΕκτύπωσηPDF
26-3-2016
Του ΣΤΑΘΗ*
Ας αφήσουμε για μιαν ημέρα τα σπουδαία να κοιμηθούν (άλλωστε, έτσι όπως τα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, ξύπνια όταν είναι τα σπουδαία, ως τέρατα χειρότερα από όσο ήταν όταν τα παρέλαβε, βρυχώνται, δαγκώνουν και κανιβαλίζουν). Ας αφήσουμε λοιπόν τα σπουδαία,
προσφυγικό, ασφαλιστικό, φορολογικό, αξιολόγηση, χρέος, δημοσιονομικά, ας αφήσουμε την υποτέλεια στα μνημόνια και τους κινδύνους για την αρτιμέλεια της χώρας, ας αφήσουμε το Σύνταγμα να γλείφει τις πληγές του στο κελλί του, ας αφήσουμε
και τα αποτελέσματα όλων αυτών, την ανεργία, την ατιμαζόμενη εργασία, την πεθαμένη αγορά, τα ημιθανή νοσοκομεία, τα φτωχοποιημένα και πάμφτωχα νοικοκυριά, τις αυτοκτονίες,
την τρέλα, τη θλίψη, την αγωνία, τον ζόφο,
ας αφήσουμε για μια μέρα στην μπάντα την περαντζάδα των Τούρκων στο Αιγαίο, το ξεπούλημα των πάντων στους Γερμανούς, ας ξεχάσουμε τους παχυλούς (παχυλότατους) μισθούς εκείνων που έχουν αναλάβει το εν λόγω ξεπούλημα, ας ξεχάσουμε για λίγο τις αστρονομικές αμοιβές των «συμβούλων» που μας υποχρεώνουν στο «λάθος» φάρμακο, τη σπατάλη που περίλαμπρη συνεχίζεται, ας αφήσουμε
τα νέα κόλπα με τη διαπλοκή και τον ανασχηματισμό των σχέσεων μαζί της και μέσα της, τις νέες μπίζνες και τις νέες ταρίφες, ας αφήσουμε για μια μέρα όλα εκείνα τα σπουδαία και τρομερά που οδήγησαν τους νόμους της φιλοπατρίας, το υπέρ ελευθερίας φρόνημα, ακόμα και το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ σε βαθύ ύπνο, πιθανώς ανεξύπνητο, ας τα αφήσουμε
όλα αυτά τα οποία η κυβέρνηση έκαμε μπάχαλο και μπούρμπερη κι ας πάμε στα απλά, τα καθημερινά. Ας πάμε να δούμε σε τι βελτιώθηκε η ζωή των πολιτών στους τομείς εκείνους όπου, ακόμα και υπό καθεστώς κατοχής, θα μπορούσαν να επισυμβούν κάποιες εξελίξεις θετικές και ελπιδοφόρες. Και δεν μιλάμε εδώ για «ισοδύναμα», «παράλληλα προγράμματα» κι άλλα «γεμιστά» με κατρουγκαλιές, αλλά για μέτρα αυτοκινούμενα, που όχι μόνον θα βελτίωναν τη ζωή των ανθρώπων, αλλά θα έδιναν ένα αίσθημα αλλαγής κλίματος, ότι
αυτή η Αριστερά, βρε παιδί μου, κάτι νέο επιτέλους έφερε, κάπως το παλεύει. Οτι εκτός από το «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς» στα σπουδαία, τουλάχιστον προσπαθούμε στα μικρά, ότι δεν είμαστε στο «σφάξε με, αγά μου, να αγιάσω» γενικώς, αλλά ότι στο κάτω-κάτω σε εκείνα τα ελάσσονα που δεν επηρεάζονται τόσο από τα μείζονα, κάτι παλεύουμε να κάνουμε...
Τι έκανε λοιπόν η κυβέρνηση στο ήδη ικανό διάστημα που κυβερνά με τη μάστιγα των ναρκωτικών; Ξήλωσε κανένα κύκλωμα μεγαλεμπόρων; μπουζούριασε τίποτε φονιάδες ψυχών; Επιασε ή έσπασε κάποιο από τα συστήματα και τα αποστήματα μέσα στην Αστυνομία που διακινούν ντρόγκα και προστατεύουν νονούς; Αλλαξε κάτι προς το καλύτερο στις φυλακές, στις πιάτσες, στις γειτονιές;
Σε αυτές τις γειτονιές έκανε την εμφάνισή του ο πολιτισμός; Εφερε ο κ. Μπαλτάς μουσικά σύνολα να δώσουν συναυλίες στις πλατείες, οργάνωσε ο κ. Φίλης ποιητικές ή λογοτεχνικές βραδιές (ή απογεύματα) στα Σεπόλια, στο Παγκράτι, ή στα Λιόσια; Βγήκαν
τίποτε αγάλματα απ’ τις κασέλες των μουσείων να πάνε στην πλατεία Βικτωρίας ή στους πεζόδρομους του Αμαρουσίου για να διηγηθούν ιστορίες του γένους και της ανθρωπότητας; Να κεράσουν λίγο νέκταρ τον κοσμάκη;
Οργανώθηκαν εκθέσεις ζωγραφικής, θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές προβολές, να κάτσουν οι άνθρωποι ο ένας δίπλα στον άλλον, να απολαύσουν και να νιώσουν ότι κάτι αλλάζει; Τυπώθηκαν ρεπροντιξιόν ορισμένων μεγάλων έργων για να δοθούν δώρο στον κόσμο, να τα πάει στο σπίτι του να τα καμαρώνει;
Τι άλλο έχει γίνει εκτός της πεπατημένης (ποιος θα γίνει Λούκος στη θέση του Λούκου ή ποιοι θα επιχορηγηθούν, ποιοι θα κοπούν, πώς θα χειραγωγηθεί το πολιτιστικό ρεπορτάζ -που με τη σειρά του χειραγωγεί το Υπουργείο) - τι διαφορετικό έχει γίνει
που να το νιώσει ο πολίτης, να ευφρανθεί και να αισθανθεί κι αυτός «κάποιος»; - κάποιος που τον φροντίζουν. Ομως, επικίνδυνα πράγματα αυτά! αν αισθανθεί κάποιος ότι τον φροντίζουν, δεν θα κάθεται μετά να τον φτύνουν.
Υπουργός στα ελληνικά είναι αυτός που υπηρετεί διά του έργου του. Τι υπηρεσία έχει προσφέρει το Υπουργείο Δικαιοσύνης για τη γρήγορη απονομή της; Τι έχει αλλάξει σ’ αυτό το μέγιστο-μικρό θέμα; Με τα παρακυκλώματα και την απαξίωση στον χώρο του ποδοσφαίρου, τις μαφίες που τον λυμαίνονται, τι άλλο έχει κάνει ο κ. Κοντονής εκτός από σπασμωδικές κινήσεις που μας βγαίνουν μπούμερανγκ;
Ενισχύθηκε η ποδοσφαιρική φανέλλα στις γειτονιές, στις πόλεις και στα χωριά και δεν το έχει μάθει ο κόσμος να χαρεί;
Με τις τιμές των αγαθών ασχολείται κανείς; Ή μετά την κατάργηση της αγορανομίας από την ελεύθερη αγορά, πάσα άλλη αρχή έπαυσε; Κι εδώ «λιαζόμαστε»; κι εδώ «γεμιστά»Αλλά το σπουδαιότερο,
οι άνθρωποι! Πού αξιοποιήθηκαν οι τίμιοι και οι άξιοι, ώστε να το αντιληφθεί ο κόσμος και να αλλάξει ηαύρα στις γειτονιές, στις πολυκατοικίες, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις δημόσιες υπηρεσίες; Εντάξει! ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενεργοποίησε τον λαό, όπως έλεγε ότι θα κάνει! Να μην αξιοποιεί όμως και τη δυναμική, την ψυχή των ενάρετων και να τους ξοδεύει σε καρανικισμούς πάει πολύ! Κοιτάξτε γύρω σας, ακούτε από πουθενά να έρχεται η καλή είδηση της αξιοποίησης εκείνων που θα άλλαζαν το κλίμα; Αλλά, ακόμα κι αν υπάρχουν ορισμένοι τέτοιοι Λακεδαιμόνιοι, πνίγονται μέσα στα έργα των Κλαζομενίων.
Οι οποίοι Κλαζομένιοι, όπως και πριν έτσι και τώρα, όχι μόνον μαγαρίζουν τα πάντα, αλλάαφανίζουν κι όποιον Λακεδαιμόνιο χαλάει την πιάτσα. Δεν ξέρω αν υπάρχει για μια κοινωνία μεγαλύτερη απελπισία απ’ αυτήν. Ισως η απελπισία των καρκινοπαθών που δεν βρίσκουν αρωγή.
Από τα λίγα καλά που έκανε ως τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οι 100 δόσεις και το σύμφωνο συμβίωσης (με όλες του τις ατέλειες), σε όλα τα υπόλοιπα έχει επιτείνει τις παθολογίες που παρέλαβε. Η φοροδιαφυγή παραμένει άπιαστη. Τα κολλητιλίκια, οι παρέες, τα ρουσφέτια, οι πτωχοπροδρομισμοί, αυτό το «λιγδέ» της νέας διακυβέρνησης, όπως προσφυώς το χαρακτήρισε ο κ. Διονύσης Χαριτόπουλος, είναι εκείνα που δίνουν τον τόνο κι όχι το ήθος της σεμνότητας, της εργατικότητας και της αποτελεσματικότητας. «Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» είναι η αλαζονεία όσων κάνουν τέτοιες δηλώσεις. Το «ηθικό πλεονέκτημα» (αλήθεια, εν σχέσει με ποιους;) κατακτάται, δεν κληρονομείται, δεν απονέμεται. Ουδείς Τρύφων μπορεί να ταξιδεύει με εισιτήριο Βελουχιώτη.
Το «ηθικό πλεονέκτημα» αποκτάται όταν λαμβάνεις μέριμνα για τους τάλαινες. Δεν φθάνει που οι Ελληνες κατατρύχονται απ’ τα κόκκινα δάνεια, είναι επιπλέον υποχρεωμένοι να εξυπηρετούν νεκρές πιστωτικές κάρτες και δάνεια με τα τρομακτικά επιτόκια του 12% και του 16%. Κι αν για αυτό, το αγαπημένο παιδί του κ. Σόιμπλε, ο κ. Στουρνάρας, σφυράει κλέφτικα (στην κυριολεξία), το άλλο αγαπημένο παιδί του κ. Σόιμπλε, ο κ. Τσίπρας, τι κάνει;
Τι κάνει για τον κακό χαμό που γίνεται με την αρπαγή χρημάτων που προορίζονται για τους πρόσφυγες από τους βιομηχάνους των ΜΚΟ (ορισμένοι διαθέτουν αλυσίδες από δαύτες) που είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Ολα αυτά  
και άλλα τέτοια καταπτοούν την κοινωνία «Ολοι ίδιοι είναι» σου λέει ο άλλος και αποστρέφει το πρόσωπο.
Αλλά, αν εμείς καταπιασθήκαμε με ορισμένα απ’ τα μικρά για μια μέρα, ο κόσμος τα ζει κάθε μέρα. Και χάνει τις ελπίδες του για το αύριο -είναι η πρώτη φορά στην ιστορία μας που η εποχή των μνημονίων αποστέρησε απ’ τους ανθρώπους την προσδοκία για το καλύτερο.
Ενα από τα πιο χυδαία σοφίσματα που μετέρχεται η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (εκτός από το «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς») είναι ότι «ανέλαβαν την κυβέρνηση, αλλά δεν κατέλαβαν την εξουσία»! Γιατί; ποιος τους εμπόδισε ; η γάτα των Ιμαλαΐων ή το Γέτι του Θιβέτ; Δεν έχεις την
εξουσία να μειώσεις τα επιτόκια των δανείων, αλλά έχεις την εξουσία να κόβεις τον κώλο των συντάξεων και των μισθών; Γιατί; Διότι από την
εξουσία που σου έδωσε ο λαός προέκρινες τη δοτή εξουσία απ’ την Τρόικα.
Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ μεταφέρει μετανάστες σε οχηματαγωγά με τα χέρια τους δεμένα σε δεσμά -πράγμα απαγορευμένο ήδη απ’ την εποχή του Ροδίων Νόμου Ναυτικού- με κίνδυνο να πνιγούν, αν το καράβι βουλιάξει. Ετσι σε όλα, ή μάλλον στα  
περισσότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάει απ’ τη μιαν άκρη στην άλλη. Ολα αυτά ουδεμία σχέση με την Αριστερά έχουν. Ας λένε στα μπαράκια που συχνάζουν τα μικροστελέχη (όταν δεν κακολογούν ο ένας τον άλλον) όσα περί Αριστεράς δεν λένε πια τα μεγαλοστελέχη στα νέα τους στέκια, σαλόνια, σεπαρέ και σαλέ, ο κόσμος όλα αυτά, ο πολύς λαός τα μαθαίνει κι όσα δεν μαθαίνει τα ψυχανεμίζεται, τα συναισθάνεται.
Και ετοιμάζεται...
http://www.iskra.gr/index.php
*Δημοσιεύθηκε στο e-nikos.gr την Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Οι ήρωες της επανάστασης απαντούν στο Φίλη για τα περί κατασκευής καινούριου έθνους

26-3-2016

Ο υπουργός παιδείας ανέφερε στο μήνυμα του για την επέτειο της 25ης Μαρτίου ότι το 1821 κατασκευάστηκε ένα καινούριο έθνος…

της Μελίνας Κονταξή
Ιστορικός - Δρ. Βαλκανικού Πολιτισμού


Ας δούμε τι λένε αυτοί που έκαναν την επανάσταση και ποιες πράξεις έκαναν τα νομοθετικά όργανα του αγωνιζόμενου έθνους που δείχνουν σε ποιο έθνος ανήκαν.

Ο Κολοκοτρώνης όταν ο Άγγλος ναύαρχος Χάμιλτον του είπε ότι πρέπει να κάνουν συμβιβασμό με τους Τούρκους και η Αγγλία να μεσιτεύσει απάντησε...

«Ο Βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμιά συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτινό πόλεμο με τους Τούρκους και δυο φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα. Με είπε ποία είναι η βασική φρουρά του ποία είναι τα φρούρια. Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι Κλέφτες και τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά».

Το πολιτικόν σύνταγμα της Ελλάδος του 1827 αναφέρει….
«Έως ότου δημοσιευθώσι Κώδικες, οι Βυζαντινοί νόμοι και οι παρά της Ελληνικής Πολιτείας δημοσιευμένοι νόμοι έχουν ισχύν».

Αν και θα αρκούσε η γνώση της σύνδεσης τους με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία που από Ρωμαϊκή έγινε Ελληνική για να καταδείξει την διαχρονική... 
συνέχεια του Ελληνισμού, αρκετοί ήρωες ήξεραν και την σχέση τους με την αρχαία Ελλάδα.

Ο Κολοκοτρώνης αναφέρει στον λόγο που εκφώνησε στην Πνύκα το 1838….
«Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοι μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν»

Η σημαία που πρότεινε ο Ρήγας Φεραίος για την Ελληνική Δημοκρατία είχε στο κέντρο το Ρόπαλο του Ηρακλή και τρείς σταυρούς.

Οι Έλληνες, δεν μιλούσαν μόνο για την συνέχεια του έθνους, δεν την εξέφραζαν μόνο στις πράξεις των νομοθετικών συνελεύσεων, αλλά την αποτύπωναν κατά την προεπαναστατική και επαναστατική περίοδο και στις σημαίες που πρότειναν για την μελλοντική κρατική οντότητα μετά την απελευθέρωση.

Κανένα έθνος δεν κατασκευάστηκε το 1821. Το επί 400 χρόνια υπόδουλο έθνος που δεν σταμάτησε ποτέ να επαναστατεί, κατάλαβε ότι κανείς ξένος δεν θα του φέρει το σεφέρι, οργανώθηκε καλύτερα χάρη στον πατριωτισμό και την αγάπη για το έθνος Ελλήνων του εσωτερικού και του εξωτερικού και διεκδίκησε την ελευθερία του, που δυστυχώς την έδωσε το 1824 πριν την διασφαλίσει οριστικά, στην ακαθαρσία της Ευρώπης. Από τότε μέχρι σήμερα, με την εξαίρεση του Καποδίστρια, κυβερνούν μετριότητες και προδότες που έφτασαν στο σημείο να βλέπουν κατασκευασμένα έθνη. Εξηγήσιμο, η ελευθερία για την οποία αγωνίστηκαν οι πρόγονοι μας, που ήξεραν τους δικούς τους προγόνους, πουλήθηκε πριν κερδηθεί οριστικά.

Μόνο αν αποφασίσουμε να την πάρουμε πίσω θα νικήσουμε τον αγώνα που ξεκίνησε από το 1821και συνεχίζεται ακόμα με διαρκείς ήττες εκτός από μικρά διαλείμματα.. Βαλκανικοί, έπος του 1940, που δεν είχαν όμως στέρεες βάσεις και γι αυτό δεν οδήγησαν στην οριστική νίκη. Δεν είναι αργά…

Κυβέρνηση φοβικών και φοβισμένων

Οι δοσίλογοι  αντιμέτωπη με την λαϊκή οργή


26-3-2016

Κυβέρνηση φοβικών και φοβισμένων αντιμέτωπη με την λαϊκή οργή
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από μία κυβέρνηση που μοιάζει να γαντζώνεται με νύχια και δόντια πάνω στο άρμα της εξουσίας. Με οποιοδήποτε κόστος, και οποιοδήποτε μέσο, ακόμη και όταν πρόκειται για ένα αριστερό κόμμα που ενστερνίζεται, σε βαθμό ιδεολογικής και πολιτικής μετάλλαξης, τα πλέον ακραία δόγματα του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και ασπάζεται τις επιταγές των «οικονομικών δολοφόνων» του Μνημονίου.
Το βλέπουν όλοι πια, δεν είναι κάτι κρυφό: το δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου βρίσκεται αντιμέτωπο με την περιχαράκωση και τον αυτοεγκλωβισμό του. Φοβάται την κοινωνική κατακραυγή για αυτά που κουβαλά επάνω του το «Μνημόνιο 3» και την ίδια στιγμή εφευρίσκει φανταστικούς εχθρούς και κακόβουλους επιτήδειους που δρουν στο εσωτερικό της χώρας και επιθυμούν διακαώς την καταστροφή της.
AdTech Ad
Αντί να βγουν μπροστά και να πουν στον κόσμο την αλήθεια καθαρά και ξάστερα, οι συμμετέχοντες υπό το κυβερνητικό σχήμα, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν και οι ίδιοι «το μονοπώλιο της νομιμοποιημένης φυσικής βίας», να γίνουν ένα με εκείνο που σχεδόν ενάμιση χρόνο πριν λοιδορούσαν και επέκριναν ως κάτι ξένο προς αυτούς: την καταστολή.
Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι οι κλούβες των ΜΑΤ βρίσκονται πλέον σε καθημερινή βάση περιμετρικά και εντός της Ηρώδου του Αττικού. Και, σίγουρα, με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε να εξηγηθεί και η αστυνομική βία που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση απέναντι σε ιδεολογικά όμορους –μέχρι πρότινος τουλάχιστον - πολιτικούς σχηματισμούς, όπως η Λαϊκή Ενότητα και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κατά τη διάρκεια πολιτικής εκδήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Τετάρτη (23/03/2016) στο θέατρο Αλέκα, στου Ζωγράφου, όπου θα συμμετείχε και ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς.
Αντί να βρουν τρόπους να γεφυρώσουν επικίνδυνα χάσματα μεταξύ των πολιτών, εμβαθύνουν ολοένα και περισσότερο στη διαίρεση του λαού, φτιάχνοντας δράκους από ανεμόμυλους, όπως ακριβώς έκανε και ο Δον Κιχώτης του Μιγκέλ Θερβάντες.
Μόνο που ο πραγματικός δράκος, με τα γαμψά νύχια και τα κοφτερά δόντια, κρύβεται μέσα τους. Και τον εμφανίζουν μόνον όταν αρχίζουν να νιώθουν ότι απειλούνται και δεν έχουν επιχειρήματα απέναντι σε έναν κόσμο που καθημερινά δεινοπαθεί από όλα όσα του έχουν επιβάλει.
Όμως το ίδιο αυτό τέρας είναι φοβισμένο. Φοβάται τη λαϊκή οργή που ολοένα φουντώνει και περισσότερο. Πηγαίνουν σε πολιτικές εκδηλώσεις, τους βρίζουν, συμμετέχουν σε εορταστικές επετείους, τους γιουχάρουν. Φοβούνται και όσο περισσότερο νιώθουν το συναίσθημα αυτό, τόσο πιο φοβικά αντιμετωπίζουν τους γύρω.
Όσο πλησιάζει η ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, όσο τρέμουν για το τι άλλο θα αξιώσει η ομάδα Τόμσεν-Βελκουλέσκου προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, τόσο πιο φοβικοί γίνονται απέναντι στην κοινωνία και άλλο τόσο φοβισμένοι απέναντι σε ένα ενδεχόμενο ξέσπασμά της.
Πώς μπορεί, άραγε, ένας πρωθυπουργός να αξιώνει ψυχραιμία από τους κατοίκους μιας χώρας, που έξι χρόνια τώρα πίνουν το αίμα τους οι «οικονομικές βδέλλες» των δανειστών; Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας επέμενε ότι δεν θα γινόταν ποτέ «πρωθυπουργός παντός καιρού» και πλέον τείνει να καταστεί το «βροχολάστιχο της πολιτικής εξουσίας».
Πώς γίνεται ο αρχηγός μιας κυβέρνησης να επιδιώκει συναινέσεις στο εσωτερικό της χώρας του, όταν ο ίδιος γκρεμίζει κάθε γέφυρα επικοινωνίας με τις υπόλοιπες τάσεις του κοινοβουλευτικού χώρου;
Με αυτή την παρελκυστική τακτική, το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργήσει διχαστικά δίπολα μεταξύ των ανθρώπων που κατοικούν αυτή την ταλαίπωρη χώρα. Και ταυτόχρονα, συντηρεί το δόγμα του «διαίρει και βασίλευε» που κάποιοι ξένοι καλοθελητάδες χρησιμοποιούν ως όπλο για να στείλουν αυτή τη χώρα μερικά σκαλιά ακόμη πιο κάτω στην κλίμακα της ταπείνωσης και της εξαθλίωσης.
Ο θυμόσοφος λαός επιμένει πως «όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες». Χτες, ανήμερα της Εθνικής Επετείου για τα 195 χρόνια από το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, ανάπηρος πολέμου, γύρισε και είπε με παράπονο στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας: «Μη μας πετάτε σαν λεμονόκουπες!». Τι μπορεί να απαντήσει ο κ. Τσίπρας σε αυτόν τον άνθρωπο; Ότι θα έφτανε στη δύση της ζωής του να ζήσει μια νέα Κατοχή όμοια ή και χειρότερη από αυτή που έζησε το ’41; Ότι οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, κατά το δοκούν;
Έχει χαθεί το μέτρο και δυστυχώς ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ δείχνουν να μη βλέπουν και να μην ακούν αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. Ή ακόμη κι αν τα βλέπουν, τα αντιμετωπίζουν θαρρείς και είναι μια φυσιολογική κατάσταση.
Μόνο που η ομαλότητα προϋποθέτει δύο πλευρές. Και δυστυχώς η μία από τις δύο, ο λαός, δεν θα τη νιώσει ποτέ, όσο η κυβέρνηση δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντά του.

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/682217/kyvernisi-fovikon-kai-fovismenon-antimetopi-me-tin-laiki-orgi#ixzz43zhcQq8A

ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Σάββατο, 26 Μαρτίου 2016


ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΗΠΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟΙ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΤΟΥΣ





 ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ ΠΟΥ ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ «ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ»

– ΕΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΕΧΘΡΟ: ΤΗ ΝΕΑ ΔΙΕΘΝΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΕΛΙΤ

 Τα τελευταία τρομοκρατικά χτυπήματα στην καρδιά της ΕΕ έδωσαν τροφή σε μια σειρά νέων παραπλανητικών «αναλύσεων» και «κραυγών». Από τη μία, η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) και η κυβερνώσα «Αριστερά» κάνει λόγο για «παρανοϊκούς» δολοφόνους κλπ., ακολουθώντας τη γνωστή συνταγή της προσωποποίησης και του χυδαίου στιγματισμού του εχθρού της, που σήμερα τυχαίνει να είναι βέβαια και οι τζιχαντιστές, τους οποίους η ίδια η Υ/Ε δημιούργησε μακροπρόθεσμα με την πολιτική της ενώ σε κάποιες περιπτώσεις στήριξε και με άλλους τρόπους (όπως στη Συρία)…Από την άλλη πολλοί «εθνικιστές» ινστρούχτορες, και στο εξωτερικό αλλά και στα παρ’ημίν, είτε λόγω έλλειψης συστημικής ανάλυσης για την άνοδο της Παγκοσμιοποίησης και τον ρόλο της Υ/Ε στην υποδαύλιση των θρησκευτικών ανορθολογισμών, και ιδίως του Ισλαμισμού, είτε για λόγους ψηφοθηρικούς κλπ., άρχισαν μια εκστρατεία άκριτης «ισλαμοφαγίας», όπου το φταίξιμο για τη σημερινή τρομοκρατία ρίχνεται κυρίως στο Ισλάμ και στους Ισλαμιστές.

Και στις δύο περιπτώσεις, αντικειμενικά ή εσκεμμένα, οι λαοί αντιμετωπίζουν σήμερα την απόπειρα δημιουργίας ενός εμφυλιοπολεμικού σεναρίου, σύμφωνα με το οποίο τα ντόπια, υπό εξαθλίωση από την παγκοσμιοποίηση, κοινωνικά στρώματα στην Ευρώπη στρέφονται ενάντια στα ακόμη πιο εξαθλιωμένα Μουσουλμανικά στρώματα που τολμούν να συνταχθούν με τους Άραβες, τους οποίους σφάζουν και εξανδραποδίζουν οι κυβερνήσεις των Ευρωπαϊκών χωρών μαζί με τους Αμερικανούς τα τελευταία ειδικά 15 χρόνια των στρατιωτικών πολέμων και «Εξεγέρσεων» της Υ/Ε. Σπρώχνουν έτσι σε έναν εμφύλιο τους ντόπιους εξαθλιωμένους κατά των πιο εξαθλιωμένων μεταναστών, που μόνο τις ελίτ και το σύστημα θα εξυπηρετεί. Ο πολιτικός μηχανισμός που χρησιμοποιείται δηλαδή σήμερα από την Υ/Ε, εσκεμμένα βέβαια στην περίπτωση της, για την καθυπόταξη των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης, είναι για άλλη μια φορά το «διαίρει και βασίλευε». Με τις παρακάτω θέσεις μας θα προσπαθήσουμε να «ξεδιαλύνουμε» το σκηνικό βίας και αποπροσανατολισμού που επιχειρούν να στήσουν οι ντόπιες και ξένες ελίτ (ειδικά οι μιντιακές και πολιτιστικές ελίτ που ελέγχουν τη σκέψη μέσω των ΜΜΕ, της «δημοσιογραφίας» και της «διανόησης» που προβάλλουν κλπ.) και να θέσουμε τα κριτήρια που πρέπει να ενώσουν όλους τους λαούς που σήμερα υποτάσσονται κάτω από την μπότα (στρατιωτική ή οικονομική) της Υ/Ε:

ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Οι επιθέσεις στις Βρυξέλλες, όπως και οι πρόσφατες στο Παρίσι κλπ., δεν πραγματοποιήθηκαν από κάποιους «παρανοϊκούς» κλπ., όπως προπαγανδίζει η Υ/Ε και τα «αριστερά» της όργανα, αλλά καταρχήν από άλλα θύματα της Παγκοσμιοποίησης, τα οποία στράφηκαν, με ευθύνη κυρίως της Υπερεθνικής Ελίτ (που πάντα υποστήριζε Ισλαμικά κινήματα σαν αντίβαρο των σοσιαλιστικών ή εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων), στον ανανήψαντα θρησκευτικό ανορθολογισμό (εν προκειμένω τον Ισλαμισμό). Οι τζιχαντιστές αυτοί θεωρούν ως εχθρό καθετί που εκφράζει τον δυτικό πολιτισμό, δηλαδή όχι μόνο την πανάθλια «κουλτούρα» που περνά σήμερα για «δυτικός πολιτισμός», αλλά ακόμη και τις κλασικές αξίες της πραγματικής δημοκρατίας και του ορθολογισμού. Φυσικά ανάμεσα σε αυτούς μπορεί να υπάρχουν και αφελώς καθοδηγούμενοι από μυστικές υπηρεσίες, όμως αυτό δεν αλλάζει πως το κίνητρο που είχαν ήταν να εκδικηθούν, με την αποτρόπαια τακτική που επέλεξαν, για την καταστροφή των ζωών τους και αυτών εκατομμύρια ομοεθνών και ομόθρησκών τους στη Μ. Ανατολή.

Είναι λοιπόν αποπροσανατολιστική προπαγάνδα η φιλολογία περί «πολέμου των πολιτισμών», «θρησκευτικών πολέμων» Ισλαμιστών-Χριστιανών ή και μεταξύ Σουνιτών-Σιιτών (π.χ. στο Ιράκ και στη Συρία) κλπ. Ο πολιτικός Ισλαμισμός και η Ισλαμική τρομοκρατία δεν «έπεσαν από τον ουρανό», αλλά υποστηρίχτηκαν μαζικά, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες της ανόδου της Νέας Διεθνούς Τάξης, από την Υ/Ε και τα υποτελή καθεστώτα της στον κόλπο (όπως η Σ. Αραβία, το Κατάρ), την Ιορδανία, το Μαρόκο, την Τουρκία κ.α., προκειμένου να πατάξουν τα εναπομείναντα εθνικο-απελευθερωτικά καθεστώτα στη Μ. Ανατολή, όπως το κίνημα Μπάαθ στο Ιράκ και στη Συρία, η Τζαμαχιρίγια στη Λιβύη κ.ο.κ.., επειδή πάλευαν ακόμη για την εθνική τους κυριαρχία που είναι ασύμβατη με την παγκοσμιοποίηση (κάτι ξέρουμε εμείς στην Ελλάδα που είμαστε πια ένα κανονικό προτεκτοράτο, χαρη στη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και τα παρακλάδια τους (ΠΟΤΑΜΙ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ κλπ.).

Αυτή η υποστήριξη οδήγησε στην άνθιση ενός «στρατού» τζιχαντιστών, ο οποίος αντί να στηρίξει τον απελευθερωτικό αγώνα του σε ένα πρόταγμα για εθνική απελευθέρωση και εναντίωση στην παγκοσμιοποίηση, τον στηρίζει στον Ισλαμισμό, δηλαδή μια θρησκεία. Όμως οι θρησκείες, από τη φύση τους διχάζουν τους λαούς, όχι με κριτήρια κοινωνικό-οικονομικά, αλλά απλά με θρησκευτικά κριτήρια, που είναι βέβαια ανούσια στον αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης. Οι πολιτικές (ιδίως) ελίτ στη Δύση είναι πρώτοι, υποτίθεται, Χριστιανοί, Ιουδαίοι κλπ., αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει βέβαια να σφάζουν εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο, ούτε να καταδικάζουν τα λαϊκά στρώματα στη χώρα τους την οικονομική εξαθλίωση. Έτσι οι Ισλαμιστές πολεμούν μόνο πολιτιστικά τη Νέα Διεθνή Τάξη, κάτι που σημαίνει ότι πολεμούν οτιδήποτε θεωρούν ότι εκπροσωπεί την κουλτούρα της Δύσης: από τον Χριστιανισμό μέχρι τον δυτικό καταναλωτικό και «καλοπερασάδικο» τρόπο ζωής κλπ., ή ακόμα και ό,τι «δυτικοφέρνει», όπως τα κοσμικά καθεστώτα του Ιράκ, της Λιβύης, της Συρίας κλπ.


Έτσι, μπορεί να δειχθεί εύκολα ότι πολλοί σημερινοί χασάπηδες της ISIS, της Al Nusra κ.λπ. διέπραξαν παρόμοιες (αν όχι χειρότερες) σφαγές κατά το πρόσφατο παρελθόν, εναντίον κυρίως ομόθρησκων τους, που θεωρούσαν ότι «δυτικοφέρνουν». Κατ’αρχάς, στη Λιβύη, το 2011, όταν έπαιζαν το ρόλο του πεζικού του ΝΑΤΟ. Στη συνέχεια, μετά την ολοκλήρωση του «έργου» τους εκεί, πολλοί από αυτούς τους τζιχαντιστές μετακόμισαν στη Συρία, όπου συνέχισαν εκεί το έργο τους. Ο στόχος ήταν η καταστροφή του καθεστώτος Άσαντ, που βασιζόταν στο εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα Μπάαθ, και η αντικατάστασή του από ένα θεοκρατικό χαλιφάτο (ISIS).
Ο Μπααθισμός, τον οποίο εύλογα η Υ/Ε θέλει «να εξαφανίσει από τον χάρτη» ήταν μια σύνθεση εθνικισμού (αρχικά με τη μορφή του παν-Αραβισμού) και του Αραβικού σοσιαλισμού, στο βαθμό που υιοθετούσε σοσιαλιστικές αρχές όπως η δημόσια ιδιοκτησία των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, και τη πεποίθηση ότι ο σοσιαλισμός είναι ο μόνος τρόπος για την ανάπτυξη μιας Αραβικής κοινωνίας η οποία είναι πραγματικά ελεύθερη, ενωμένη, και εκκοσμικευμένη. Με άλλα λόγια, ο Μπααθισμός ήταν κατά βάση μια αριστερή Αραβο-κεντρική ιδεολογία, ένα είδος «σοσιαλισμού με Αραβικά χαρακτηριστικά».Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Μπααθικό καθεστώς στη Συρία καθώς και το Ιρακινό Μπααθικό καθεστώς έπρεπε να καταστραφούν.
Η Υ/Ε θα επιμείνει με νύχια και δόντια στον διαμελισμό της Συρίας ή στην «ομοσπονδιοποίηση» της, που θα σημάνει είτε επίσημα, είτε ντε φάκτο, την αποδόμηση του Μπααθικού κινήματος, και η σημερινή συμφωνία Λαβρώφ-Κέρρυ μπορεί κάλλιστα να οδηγεί σε αυτό, πράγμα που θα σημαίνει ολοκληρωτική επικράτηση των «παγκοσμιοποιητών» μέσα στη Ρωσική ελίτ, σε βάρος των «πατριωτών», με πολύ σοβαρές συνέπειες στο διεθνές αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα που φουντώνει σήμερα παντού. Το εναλλακτικό σενάριο είναι ότι το τρομοκρατικό χτύπημα στις Βρυξέλλες ίσως δώσει το βολικό εφαλτήριο για πολεμική εκστρατεία στη Συρία με πρόσχημα την πάταξη του ISIS, λόγω της «αδυναμίας» του καθεστώτος Άσαντ να το κάνει, αλλά με πραγματικό στόχο την ανατροπή του τελευταίου, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε σύγκρουση με τη Ρωσία.

Η Υπερεθνική Τρομοκρατία που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται από την Υ/Ε είναι η κυρίαρχη έκφραση τρομοκρατίας σήμερα, που έχει εξοντώσει εκατομμύρια μέσα σε λίγα χρόνια, ειδικά στη Μ. Ανατολή. Η Μ. Ανατολή ήταν μια περιοχή που σύμφωνα με τις ίδιες τις εκτιμήσεις στελεχών της Υ/Ε, ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο για το ελεύθερο εμπόριο και τις ξένες επενδύσεις, και συνεπώς για την επέκταση της Νεοφιλελεύθερης Καπιταλιστικής Παγκοσμιοποίησης, και γι’αυτό έπρεπε να υποταχθεί στην εγκληματική Νέα Διεθνή Τάξη.
Η εκστρατεία για την ενσωμάτωση της Μ. Ανατολής στη Νέα Τάξη ξεκίνησε με την καταστροφή του Ιράκ, αρχικά με τον Πόλεμο του Κόλπου, που τον ακολούθησαν βαριές κυρώσεις και συχνοί βομβαρδισμοί, οι οποίοι κλιμακώθηκαν με την εισβολή και την κατοχή της χώρας για μια περίοδο δέκα χρόνων που οδήγησε στην εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Ιρακινών κατά τη διάρκειά της. Παρόμοιες διαδικασίες ακολουθήθηκαν στη Λιβύη και τελικά στη Συρία. Παρόλα αυτά, αν και τέτοιου είδους πελώρια εγκλήματα δεν οδήγησαν ποτέ σε παρόμοιες λαοσυνάξεις στη Δύση (που οργάνωσε βέβαια η Υ/Ε για να ενισχύσει την Ισλαμοφοβία), όπως αυτές του τύπου «Είμαστε όλοι Γάλλοι» και «Είμαστε όλοι Βέλγοι», η δυσαρέσκεια που δημιουργήθηκε μεταξύ των Αραβικών πληθυσμών μεγάλωνε διαρκώς με το πέρασμα του χρόνου.

Με τη σταδιακή καταστροφή όμως οποιουδήποτε ισχυρού κοσμικού εθνικό-απελευθερωτικού κινήματος, μετά την πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τους οικονομικους και στρατιωτικούς πολέμους της Υ/Ε, ο μόνος τρόπος για την έκφραση της αγανάκτησης ολοένα και περισσότερων Αράβων εναντίον της Δύσης, ήταν μέσω της συμμετοχής τους σε διάφορα Ισλαμιστικά τρομοκρατικά κινήματα (στα οποία ήταν εύκολο να καταταγεί κανείς αφού αυτή η δραστηριότητα δεν κυνηγούνταν από τα καθεστώτα στη Μ. Ανατολή), που υποστηριζόντουσαν κυρίως από τις χώρες του Κόλπου και ειδικότερα από την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.

Η τρομοκρατία στα ευρωπαϊκά κέντρα δεν έχει βασικά σχέση με την προσφυγική κρίση (παρότι βέβαια μπορούν να θεωρηθούν και τα δύο συμπτώματα της επέλασης της ΝΔΤ), αφού αφορά περισσότερο μετανάστες 2ης και 3ης γενιάς, και όχι «εισαγόμενους». Επίσης, είναι αμφίβολο αν οι περισσότεροι πρόσφυγες ασπάζονται τον ριζοσπαστικό Ισλαμισμό, με την έννοια ότι πολλοί είτε ανήκουν στα μεσαία «αστικά» δυτικόφιλα στρώματα, είτε ανήκουν στους θεωρούμενους «μετριοπαθείς εξεγερμένους», του τύπου του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» (FSA) κλπ., που συνεργάστηκαν ανοιχτά με τη Δύση για την ανατροπή του Άσαντ στη Συρία και σήμερα …διαδηλώνουν με τη πρασινόμαυρη αντικαθεστωτική σημαία στη Θεσσαλονίκη, μαζί με τους χρήσιμους ακόλουθους της παγκοσμιοποιητικής «αριστεράς» (ΜΚΟ του Σόρος κλπ., ΚΕΕΡΦΑ κ.α.).

Είναι λοιπόν η ίδια η Υπερεθνική Ελίτ, η οποία σήμερα προσποιείται ότι υποφέρει για το δράμα των Ευρωπαίων θυμάτων της Ισλαμικής τρομοκρατίας, αυτή που στην πραγματικότητα φέρει τη καθοριστική ευθύνη για την ίδια την Ισλαμική τρομοκρατία που δεν θα υπήρχε βέβαια αν δεν είχαν προηγηθεί οι μαζικές σφαγές των Αραβικών λαών από την Υ/Ε. 

Αντίστοιχα σημαντικό ρόλο στον αποπροσανατολισμό του λαού και της καταστροφής της ριζοσπαστικής σκέψης μέσα στην αριστερά έχει σύσσωμη η παγκοσμιοποιητική «αριστερά», είτε του ΣΥΡΙΖΑ είτε εξωκοινοβουλετικών ομάδων που δήθεν αυτοπαρουσιάζονται ως «αντικαπιταλιστική αριστερά» κατ’ αντιστοιχία με τα πατρικά κόμματα τους στην Ευρώπη (ΣΕΚ κλπ.). Όπου ο «αντικαπιταλισμός» τους εξαντλείται εδώ και χρόνια στο να ξεπλένουν με αριστερή γλώσσα τα εγκλήματα της Υ/Ε και την αντίστοιχη προπαγάνδα που συνοδεύει αυτά : «Αραβική άνοιξη», «εξεγέρσεις» στη Λιβύη, Συρία, Ουκρανία κλπ.., και όλα αυτά παρά τα στοιχεία που είχαν βγει από την πρώτη στιγμή για τη φύση και τη χρηματοδότηση των επικεφαλής των «εξεγέρσεων» αυτών από την Υ/Ε και τα καθεστώτα της στην Μέση Ανατολή (Κατάρ κλπ.).

Η Ισλαμοφαγία και Ισλαμοφοβία που καλλιεργείται σήμερα, έμμεσα, κυρίως από την Υ/Ε, και άμεσα λόγω ανόητων «αναλύσεων» από «εθνικιστικούς» κύκλους στην Ευρώπη, ρίχνει λάδι στη φωτιά γιατί αποπροσανατολίζει πλήρως από τα αίτια του κύκλου βίας, με σκοπό το «διαίρει και βασίλευε» μεταξύ των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης (εν προκειμένω μεταξύ εξαθλιωμένων Ευρωπαίων και Αράβων). Επιπλέον ρίχνει νερό στο μύλο των κατ’επάγγελμα «αντιρατσιστών» (συστημικών και «αριστερών») που θα στρέφονται βολικά ενάντια στα πελαγωμένα ντόπια θύματα της παγκοσμιοποίησης, τόσο όταν θα εκφράζουν τάσεις Ισλαμοφοβίας, αλλά και όταν θα εκφράζουν την ανάγκη τους για εθνική κυριαρχία (λ.χ. απαιτώντας έλεγχο στα σύνορα), με τις πλάτες των …«αντιρατσιστών» Σόρος και σία που ευθύνονται για τη σφαγή και τον εκτοπισμό εκατομμύρίων Αράβων !

ΑΓΩΝΑΣ ΠΑΝΤΟΥ ΜΕ ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ:

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΒΙΑΣ
ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΥΠΟΤΕΛΗ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ (Σ. ΑΡΑΒΙΑ, ΚΑΤΑΡ ΚΛΠ.), ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ Κ.Α., ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΣΤΟ ΙΡΑΚ, ΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, ΤΗ ΛΙΒΥΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΡΙΑ.

ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΛΑΪΚΩΝ ΜΕΤΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΗ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ (ΕΛΛΑΔΑ Κ.Α.), ΜΕ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΤΟΝ ΠΟΕ, ΤΟ ΔΝΤ ΓΙΑ ΝΑ ΚΤΙΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΟ-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΕΙ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ (ΣΥΡΙΑ, ΧΩΡΕΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ, ΡΩΣΙΑ Κ.Α.)


Η Πρώτη Μέρα της Νέας Ελληνικής Δραχμής



.












Σπύρος Στάλιας, οικονομολόγος Ph.D
Καθώς η ανάγκη διογκώνεται, ο φόβος παραμερίζεται από την ψυχή των Ελλήνων και η λογική πρυτανεύει, πλησιάζει πια ο χρόνος που θα αφήσουμε την ευρωζώνη, και θα πάμε επιτέλους πια στο Εθνικό Νόμισμα, στη Δραχμή.
Ορισμένες πρακτικές απορίες ας τις λύνουμε σιγά-σιγά για να διασκεδάσουμε και τους φοβισμένους νοικοκυραίους.
Ας πούμε λοιπόν ότι αύριο πάμε στη δραχμή ή καλύτερα στη Νέα Ελληνική Δραχμή (ΝΕΔ)!
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι πως γίνεται αποδεκτό ένα νέο νόμισμα; Πως θα γίνει αποδεκτή η Νέα Δραχμή;
Η ΝΕΔ, μπορεί να γίνει αποδεκτή μονό αν έχει ισχυρή ζήτηση.
Και πως μπορεί να έχει ισχυρή ζήτηση η ΝΕΔ;
Μονό αν το Κράτος πει ότι εγώ, το Ελληνικό Κράτος, εκδότης της ΝΕΔ, δέχομαι μόνο αυτό το νόμισμα στις συναλλαγές μου με τους Πολίτες του Κράτους.
Δηλαδή οτιδήποτε πρέπει να πληρωθεί στο Ελληνικό Κράτος, φόροι και τέλη, φως, νερό, τηλέφωνο και οτιδήποτε άλλο, η εξόφληση θα γίνεται με την ΝΕΔ. Κατ ανάγκη ο πληθυσμός θα αναζητήσει δραχμές και έτσι η δραχμή καθιερώνεται ως νόμισμα. Απλό τρικ, αιώνων τρικ.
Εγείρεται το ερώτημα τώρα. Οι πολίτες πως θα αποκτήσουν την ΝΕΔ;
Για να αποκτήσουν οι Έλληνες την ΝΕΔ κατ ανάγκη το Κράτος πρέπει να δαπανήσει πρώτα σε ΝΕΔ (μισθοί, συντάξεις, προμήθειες του Κράτους κα) και έτσι οι πολίτες από την δαπάνη του κράτους θα αποκτήσουν την ΝΕΔ. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Το Κράτος λοιπόν πρώτα δαπανά, οι πολίτες εισπράττουν και μετά το Κράτος φορολογεί.
Άρα η δραχμή δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει προβλήματα ως προς την αξία της, αν υπάρχει επαρκής ζήτηση και λίγο περιορισμένη προσφορά στην αρχή.
Αφού το Κράτος εκδίδει το νόμισμα του ποιος ο λόγος να φορολογεί;
Τώρα με το ευρώ το κράτος φορολογεί γιατί δεν έχει άλλο τρόπο να βρει χρήματα για να κάνει αυτό που έχει να κάνει. Δεν είναι επικυρίαρχο κράτος σήμερα το Ελληνικό Κράτος υπό το καθεστώς του Ευρώ.
Στην περίπτωση όμως του Κράτους που έχει πλήρη επικυριαρχία, το κράτος φορολογεί για να διατηρήσει την άξια του Εθνικού Νομίσματος, καταπολεμά τον πληθωρισμό. Για κανένα άλλο λόγο δεν φορολογεί. Είναι δυνατόν ο εκδότης του νομίσματος να δανείζεται το νόμισμα του για να έχει έσοδα; Φυσικά όχι.
Γι αυτό υπό το καθεστώς της ΝΕΔ η φοροκλοπή θα τιμωρείται ως ιδιώνυμο αδίκημα που στρέφεται κατά της αξίας του Εθνικού Νομίσματος και κατά συνέπεια κατά ολοκλήρου του Ελληνικού Λαού. Αποκλείεται να υπάρξουν λίστες φοροκλεπτών ατιμώρητες πια.
Ποια θα είναι η άξια της Νέας Δραχμής;
Θα ανταλλάσσεται ως ισότιμη προς το ευρώ. Ένα ευρώ μια δραχμή.
Θα πειράξουμε τις καταθέσεις των πολιτών σε ευρώ?
Όχι, ποτέ!!!
Όταν εισαχθεί η δραχμή, οι τράπεζες που θα έχουν προμηθευτεί με όσες νέες δραχμές απατούνται, θα ανοίξουν λογαριασμούς σε δραχμές για κάθε λογαριασμό σε ευρώ. Ο νέος λογαριασμός θα έχει προφανώς την πρώτη μέρα 0 δραχμές. Όταν κάποιος θα πρέπει να πληρώσει φόρο, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, ΙΚΑ, αναγκαστικά θα μεταφέρει ευρώ στο δραχμικό
λογαριασμό, θα παίρνει δραχμές θα εξοφλεί και το κράτος σιγά θα παίρνει τα ευρώ. Κανένα πρόβλημα.
Έτσι κάπως θα πορευτούμε μέχρι να ξεδιπλωθεί πλήρως η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική του νέου Κράτους.
Μην ακούτε ότι με την δραχμή θα πάμε στην καταστροφή. Αυτοί τα λένε ή άνθρωποι των τραπεζιτών είναι πολιτικοί και σια, ή αγνωσία έχουν ή είναι πολύ βλάκες. Με το ευρώ έχουμε καταστραφεί ή δεν είναι έτσι;
Πιο απλά δεν γίνεται!
spyridonstalias@hotmail.com

Ο Νέο-Οθωμανισμός και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις


Παρασκευή, 25 Μαρτίου 2016


Μετά την επικράτηση του Κόμματος της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στην γείτονα το 2002, ο θρησκευτικός χαρακτήρας του κράτους, ήρθε στο προσκήνιο. Υπεύθυνοι γι’ αυτήν την αλλαγή, ο τότε πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογκάν και ο τότε καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο πανεπιστήμιο Μπιλκέντ της Κων/πολης και νυν πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου...

Ο Νέο-Οθωμανισμός και οι ελληνοτουρκικές σχέσειςΣτο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος» το οποίο γράφτηκε το 2001,  ο Αχμέτ Νταβούτογλου περιγράφει το όραμα του για την εξωτερική πολιτικής της Τουρκίας, την οποία και έθεσε σε εφαρμογή η κυβέρνηση του AKP. Πολλοί θεώρησαν ότι από τότε ξεκίνησε μια νέα πολιτική πορεία, μια νέα εποχή για την Τουρκία, πιο κοντά στον τρόπο συμπεριφοράς των προηγμένων δυτικών κρατών που έχουν εμπεδωμένα  δημοκρατικά πολιτεύματα και ισχυρούς πολιτειακούς θεσμούς.  Στην εντύπωση αυτή συνέβαλε και η αναθέρμανση του ενδιαφέροντος της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ. Είναι όμως έτσι; Μπήκε πράγματι η Τουρκία σε μια νέα εποχή; Διέπονται οι σχέσεις της με τα γειτονικά της κράτη από το Διεθνές Δίκαιο; Βελτιώθηκαν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις;

Εισαγωγή
Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της θητείας του Ερντογάν στο τιμόνι της τουρκικής κυβερνήσεως, η εφαρμοσθείσα δραστηριότητα στην εξωτερική πολιτική, ονομάστηκε από πολλούς αναλυτές ως Νέο-οθωμανισμός. Μετά από μια 12ετία εφαρμογής του στην πράξη και...
με την εμπειρία που αποκτήθηκε παρατηρώντας τις δραστηριότητες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, τόσο έναντι των κρατών της περιφέρειας της, όσο και έναντι της Ελλάδας, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι ο Νέο-οθωμανισμός δεν έφερε κάτι καινούργιο στην διεθνή συμπεριφορά της Τουρκίας. Δεν έκανε την Τουρκία πιο δημοκρατική ή πιο διαλλακτική, ούτε ομαλοποίησε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Συνεχίζεται η πίεση στην Ελλάδα με την διάπραξη σωρεία παραβιάσεων και την προβολή παραλόγων απαιτήσεων σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ιδίως στο Αιγαίο.

Πάνω σ’ αυτά τα προβλήματα, ήρθε να προστεθεί και η ανεμπόδιστη ροή παρανόμων μεταναστών και προσφύγων προς την Ελλάδα, αφού η Τουρκία δεν αστυνομεύει επαρκώς τα παράλια της.  Η θέση που εκφράζει το άρθρο είναι ότι, ο Νέο-οθωμανισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά συνέχεια του Κεμαλισμού, αλλά με άλλο πρόσωπο. Η Τουρκία παρέμεινε ένα επεκτατικό κράτος που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία για άσκηση επιρροής ή για επέκταση σε βάρος των γειτόνων της, παραβλέποντας τις διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο. Στο άρθρο θα ορισθεί αρχικά τι είναι ο Νέο-οθωμανισμός, θα εξεταστεί από πότε εμφανίστηκε, θα συγκριθεί με τον Κεμαλισμό, θα εξεταστούν οι σχέσεις που η Τουρκία ανέπτυξε με βασικούς γείτονες της και με την Ελλάδα από το 2003 και μετά και, τέλος θα εξαχθούν συμπεράσματα για τις επιπτώσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Εμφάνιση Νέο-οθωμανισμού
Ο Νέο-οθωμανισμός εκφράστηκε δειλά πρώτα από τον Τουρκούτ Οζάλ την δεκαετία του 80 και μετά έντονα από τον Ισμαήλ Τζέμ, που όντας ΥΠΕΞ την δεκαετία του 90, δήλωνε: «Αν η Τουρκία θέλει να γίνει μια χώρα με κάποια σημασία για τον υπόλοιπο κόσμο, θα πρέπει πρώτα να αγκαλιάσει το παρελθόν της ως αυτοκρατορικής δυνάμεως και να εμπλέξει την άμεση γειτονιά της».
Γιατί ο Νέο-Οθωμανισμός αναπτύσσεται την δεκαετία του 90; Διότι τότε βρήκε κενά που δημιουργήθηκαν από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ στις δημοκρατίες του Καυκάσου και την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στα Βαλκάνια.
Τον Οζάλ και τον Τζέμ, ακολούθησε ο κ. Νταβούτογλου γράφοντας: «Επιθυμούμε νέα Βαλκάνια, βασισμένα σε πολιτικές αξίες, οικονομική αλληλεξάρτηση και πολιτισμική ώσμωση. Αυτά ήταν τα Οθωμανικά Βαλκάνια».
Κολλητική ουσία του Νέο-οθωμανισμού, αποτελεί η ισλαμική θρησκεία. Γι’ αυτό και οι υπάρχουσες μουσουλμανικές μειονότητες παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στη δυνατότητα επιρροής της Τουρκίας στις χώρες υπάρξεως των.
Σε αδρές γραμμές Νέο-οθωμανισμός είναι η επέκταση της Τουρκίας έξω από τα σύνορα της, η επιστροφή στον τρόπο λειτουργίας των ενοποιημένων κάτω από το οθωμανικό κράτος Βαλκανίων και η λειτουργία του εσωτερικού της Τουρκίας, χωρίς το παλαιό σχήμα του Κεμαλισμού.

Νέο-Οθωμανισμό / Κεμαλισμός
Από πολλούς δεν έχει γίνει αντιληπτό, ότι ο Νέο-Οθωμανισμός όχι μόνο πατάει, αλλά είναι η συνέχεια του Κεμαλισμού. Ο Κεμάλ, αφού ανέλαβε την εξουσία με το κίνημα των Νεοτούρκων, είχε ως κυρία επιδίωξη την εμπέδωση του τουρκικού έθνους στη Μικρά Ασία με την ταύτιση κάθε μουσουλμάνου με τον Τούρκο, στη βάση της κεμαλικής εθνικής ιδεολογίας. Για να γίνει αυτό, έπρεπε να καταλυθεί το χαλιφάτο, όπως και έγινε το 1923.
Αν δεν είχε γίνει αυτή η προεργασία από τον Κεμάλ, δεν θα μπορούσε ποτέ η Τουρκία να ανοιχτεί στην περιφέρεια της. Ο Κεμαλισμός στηριζόταν αποκλειστικά στη στρατιωτική απειλή στο εξωτερικό, παράλληλα με την καταστολή στο εσωτερικό. Ο Νέο-οθωμανισμός δείχνει πιο διαλλακτικός, αφού για την διείσδυση του σε χώρες στόχους χρησιμοποιεί πιο πολύ την «ήπια ισχύ». Μέρος αυτής της στρατηγικής ήταν και η διανομή φθηνών τουρκικών τηλεοπτικών σειρών που προσπαθούσαν να δείξουν, ότι οι αξίες της τουρκικής κοινωνίας δεν είναι διαφορετικές από αυτές των βαλκανικών ή δυτικών  χωρών.

Ελληνοτουρκικές σχέσεις
Παρά την εκπεφρασμένη θέση της Ελλάδας για διευκόλυνση της εισόδου της Τουρκίας στην ΕΕ, ούτε οι παραβιάσεις του Εθνικού Εναερίου Χώρου (ΕΕΧ) σταμάτησαν, ούτε αυτές των Εθνικών Χωρικών Υδάτων (ΕΧΥ), αλλά και τυχόν επέκταση των ΕΧΥ στα 12 νμ, αποτελεί αιτία πολέμου για την γείτονα.
Μάλιστα κάτω από τον κίνδυνο η Ελλάδα να ανακηρύξει ΑΟΖ, η οποία με βάση της Σύμβαση της Θάλασσας, θα συνδέεται με αυτήν της Κύπρου μέσω της νήσου Μεγίστης, ο κ. Νταβούτογλου θεωρεί ότι η νήσος αυτή ανήκει στη Μεσόγειο και όχι στο Αιγαίο.
Πλέον αυτών, μια ματιά στο θέμα της Κύπρου αρκεί για να γίνει αντιληπτό ότι τίποτα δεν άλλαξε στη σύγχρονη Τουρκία, αφού η Νεο-οθωμανική εξωτερική πολιτική όχι μόνο δεν κατέκρινε τη χρήση βίας από τους Κεμαλιστές το 1974, αλλά συνεχίζει στον ίδιο στόχο χρησιμοποιώντας όμως όλο και περισσότερο την «ήπια ισχύ» της οικονομίας και της διπλωματίας, μέσω της διατηρήσεως ζωντανών των απ’ ευθείας διαπραγματεύσεων και σχέσεων των «κοινοτήτων».

Δεν έχει υπάρξει ούτε μια φορά που Τούρκος διπλωμάτης να έχει αποκαλέσει τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, ως ελληνικά. Όποτε το επίσημο τουρκικό κράτος αναφέρεται σ’ αυτά, τα ονομάζει ως «νησιά του Αιγαίου». Και βεβαίως δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι από το 1974 και μετά, ο στόχος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι η Τουρκία να αποκτήσει δικαιώματα Έρευνας και Διάσωσης και τις αρμοδιότητες του FIR Αθηνών, δυτικά του 25ου μεσημβρινού. Γιατί του 25ου μεσημβρινού και όχι κάποιου άλλου; Γιατί αυτός διχοτομεί το Αιγαίο.
Γιατί αυτός αφήνει δυτικά τα βασικά νησιά μας, Λήμνο, Μυτιλήνη, Σάμο, Χίο, Κω και Ρόδο. Και γιατί σ’ ένα νησιωτικό σύμπλεγμα, αν ελέγχεις τον αέρα και τη θάλασσα, εξουδετερώνεις όσες δυνάμεις αμύνονται στην στεριά.

Σχέσεις Τουρκίας με περιφέρεια της  
Λίγους μήνες μετά την πτώση του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, στις 11 Σεπτεμβρίου του 2011, ο Ερντογάν επισκέφθηκε την χώρα. Η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε από τον απλό κόσμο ήταν αποθεωτική. Ο κύριος λόγος ήταν ότι το 2009, ο Ερντογάν είχε αποχωρήσει από το οικονομικό φόρουμ στο Νταβός, αφήνοντας σύξυλο τον Ισραηλινό πρόεδρο Πέρεζ, γεγονός που μαζί με τα γεγονότα του Μαβί Μαρμαρά, επιδείνωσαν τις σχέσεις Τουρκίας- Ισραήλ.
Τι ζητούσε στην ουσία ο Ερντογάν από την Αίγυπτο: να προωθήσει την εικόνα της Τουρκίας ως μοντέλου μιας δημοκρατικής χώρας με ισλαμική θρησκεία στον αραβικό κόσμο, προκειμένου να γίνει ο ηγέτης του. Όχημα του θα ήταν η Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία είχε τα ηνία της χώρας εκείνη την εποχή. Τελικώς όμως επικράτησε ο κοσμικός στρατηγός Αλ- Σισι, με αποτέλεσμα στις 22 Νοε 2013, η Αίγυπτος να απελάσει τον Τούρκο πρέσβη από το Κάιρο.

Η Συρία δεν υπολογίζονταν ως σημαντικός αντίπαλος για την Τουρκία. Οι όποιες εντάσεις στις σχέσεις των δυο χωρών, όπως γράφει ο κ. Νταβούτογλου στο Στρατηγικό Βάθος, θα ήταν εύκολα αντιμετωπίσιμες από την Τουρκία. Όμως ο εμφύλιος που ξέσπασε τον Μάρτιο του 2011, διέψευσε τις προβλέψεις του ο δε κίνδυνος δημιουργίας ανεξαρτήτου κουρδικού κράτους στο νότο της Τουρκίας, την κάνει να αντιδρά σπασμωδικά. Η κατάσταση επιδεινώθηκε μετά την ανάπτυξη ρωσικών δυνάμεων στη Συρία τον Σεπτέμβριου του 2015 και την κατάρριψη του Su-24.
Στα Βαλκάνια, η Αλβανία και η Βοσνία θεωρούνται από την Τουρκία ως προωθημένα πολιτιστικά φυλάκια της, ενώ γίνεται προσπάθεια προλήψεως πιθανής συμμαχίας μεταξύ Σερβίας και Ελλάδος.
Με την Αρμενία, οι προσπάθειες για συμφιλίωση μετά την παρακολούθηση του ποδοσφαιρικού αγώνα Αρμενίας-Τουρκίας από Γιούλ και τον Αρμένιο πρόεδρο το 2008, δεν καρποφόρησαν, αφού ο Ερντογάν συνέδεσε τις όποιες προσπάθειες με την πρόοδο στη διευθέτηση του θέματος του Νογκόρνο Καραμπάχ που καίει την Αρμενία. Έτσι τα πρωτόκολλα που συντάχθηκαν κατά την επίσκεψη, δεν έχουν ακόμη επικυρωθεί από τα δυο κοινοβούλια.

Με το Ιράκ υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την συνεχή εμπλοκή του τουρκικού στρατού στο Ιρακινό κουρδιστάν. Ο πρωθυπουργός του Ιράκ κατηγορεί την Τουρκία ότι τροφοδοτεί τις αποσχιστικές τάσεις στη χώρα, η δε κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ δεν θέλει καμία απ’ ευθείας συναλλαγή μεταξύ Τουρκίας και του Kurdish Regional Government.
Με το Ιράν δεν υπάρχει σημείο επαφής, αφού παραμένει σταθερός σύμμαχος της Μόσχας, τα βρήκε δε και με την Ουάσιγκτον, μετά την συμφωνία για τον περιορισμό του πυρηνικού του προγράμματος.

Επιπτώσεις στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις
Το Αιγαίο είναι μια θάλασσα που χωρίζει τις δυο χώρες. Για την μεν Ελλάδα υπάρχουν κυριαρχικά δικαιώματα που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο, για την δε Τουρκία δεν διακυβεύεται τίποτα, πλην των όσων εμείς δεχθούμε ότι υπάρχουν. Η αποτελεσματική προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, εξασφαλίζει τα νησιά μας και τη συνέχεια του ελληνισμού στην κοιτίδα του. Η σκέψη αυτή θα έπρεπε να διέπει την χάραξη οποιασδήποτε στρατηγικής έναντι της Τουρκίας.

Η Νέο-οθωμανική πολιτική έναντι της Ελλάδας φαίνεται επιτυχημένη λόγω της σταθερής ανικανότητας των ελληνικών κυβερνήσεων να αποτιμήσουν στην πραγματική του διάσταση τον τουρκικό κίνδυνο.

Η Κύπρος θα συνεχίσει να ενδιαφέρει την Τουρκία για δυο λόγους: για την προστασία των τουρκοκυπρίων και για την γεωστρατηγική της σημασία. Έχοντας δικαιώματα στο νησί, έχει λόγο και στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Βόρειο Αφρική και την Μ. Ανατολή. Και αν δεν έχει λόγο στη διοίκηση του πληθυσμού, δεν θα έχει λόγο και στο νησί.
Κάθε Μουσουλμανική μειονότητα που υπάρχει στα Βαλκάνια (στην επαρχία Σαντζάκ της Σερβίας, στο Κόσοβο, στα Σκόπια, στην Θράκη κλπ) ή δημιουργείται λόγω των μεταναστευτικών ροών, θα τυγχάνει της υποστηρίξεως της Τουρκίας μέχρι και της αποσχίσεως από το κυρίαρχο κράτος καθόσον, κάθε τέτοια περίπτωση, αυξάνει την σφαίρα επιρροής της Τουρκίας.
Η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις θα διατηρηθεί, εκτός και αν η Τουρκία υποχρεωθεί να καταλάβει ότι το τίμημα δημιουργίας μιας εντάσεως θα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό του σεβασμού των προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου.

* Ο Ανδρέας Ματζάκος είναι απόστρατος Αξιωματικός του ΣΞ και κατέχει MSc στις Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές από το Πάντειο Πανεπιστήμιο.