Οι κάτοικοι του σημερινού Πόντου λένε «είμαστε Ρωμιοί σαν και εσάς» σε άπταιστα ποντιακά

ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ - ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ

 

11/04/2016

26

Translate this page:      

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

"Είμαστε Ρωμιοί σαν εσάς" λένε τωρινοί κάτοικοι του Πόντου και προσθέτουν "να μας δείξετε στη δική σας τηλεόραση και όχι στην τηλεόρασή εδώ, γιατί θα μας σκοτώσουν!" αποδεικνύοντας ότι παρά την Γενοκτονία και τον εποικισμό του Ιερού Πόντου με Τούρκους κατοίκους το ελληνικό στοιχείο δεν ξεριζώθηκε ποτέ και ακόμα παραμένει ισχυρό προκαλώντας τρόμο στην Άγκυρα που ανησυχεί για μαζική αφύπνιση Κρυπτοχριστιανών (που κυρίως βρίσκονται ανάμεσα στις τάξεις των Αλεβιτών) και Ελλήνων που έχουν γνώση της πραγματικής τους καταγωγής.

 

Όταν το τηλεοπτικό συνεργείο της εκπομπής «World Party» επισκέφθηκε την Τραπεζούντα και τα γύρω χωριά για τα γυρίσματα του επεισοδίου με στόχο ο Σ. Τανιμανίδης να βρει το χωριό της οικογενείας του, συνάντησαν δύο ηλικιωμένες γυναίκες που έκαναν γεωργικές εργασίες στα χωράφια τους και μιλούσαν άπταιστα ποντιακά με την χαρακτηριστική αρχαία ελληνική προφορά. 

 

«Κι εμείς είμαστε Ρωμιοί σαν εσάς!» ανέφερε η μία από αυτές, «να μας δείξετε στη δική σας τηλεόραση και όχι στην τηλεόρασή εδώ, γιατί θα μας σκοτώσουν!».

 

Tις δηλώσεις αυτές θα τις δείτε μετά το 36ο λεπτό της εκπομπής.

 

Στην Άγκυρα ανησυχούν και για έναν επιπλέον λόγο καθώς η "φλόγα" της σύγκρουσης με τους Κούρδους έχει φτάσει στην Τραπεζούντα και στην ευρύτερη περιοχή του Πόντου μετά τις αλλεπάλληλες επιθέσεις που εκδηλώθηκαν τον Αύγουστο του 2015 και συνεχίζονται μέχρι τώρα, από αντάρτες του ΡΚΚ, θυμίζοντας τα γεγονότα της δεκαετίας του ενενήντα όταν στην περιοχή του Πόντου μαίνονταν ο εσωτερικός πόλεμος με διάφορες τοπικές ανταρτικές ομάδες, ελληνικής ποντιακής συνείδησης και κρυπτοχριστιανικών καταβολών.

 

Ο εκνευρισμός των Τούρκων είναι πολύ μεγάλος, καθώς πριν λίγα μόλις χρόνια στον Πόντο από την δεκαετία του 90 μέχρι και τα πρώτα χρόνια μετά το 2000 , είχε εμφανιστεί τοπικό «Αντάρτικο Σώμα» από Τούρκους υπηκόους που μιλούσαν όμως όλοι Ποντιακά. 

 

Αρχηγός τους ήταν τότε μια 28χρονή κοπέλα… η πολυάριθμη αυτή ομάδα δεν είχε σχέση με τις κουρδικές οργανώσεις ή άλλες ακροαριστερές.

 

Θύμιζε το «Ποντιακό Αντάρτικο» του 1920, όταν πάνω από 25.000 Πόντιοι, απομεινάρια της «Αυτοκρατορίας των Κομνηνών», έλαβαν τα όπλα και κήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Για τουλάχιστον 5 χρόνια (1925) Τούρκος δεν πάτησε στον «Ανεξάρτητο Πόντο».

 

Τότε οι τουρκικές αρχές ασφαλείας αναγκάστηκαν να μεταθέσουν τους επικεφαλείς αξιωματικούς από το Ντιγιαρμπακίρ, Βάν κλπ., στον Πόντο.

 

Οι έμπειροι Τούρκοι αξιωματούχοι με πολυετή πείρα απέναντι σους Κούρδους αντάρτες , επιβάλλουν σε πολλά ορεινά χωρία, κυρίως της επαρχίας Ορντού, αποκλεισμό.

 

Οι κάτοικοι αγοράζουν τα προϊόντα τους με δελτία πλέον, για να μην δίνονται εφόδια στους Πόντιους αντάρτες.

 

Η αντάρτικη ομάδα, καταφέρνει σοβαρά χτυπήματα, σε πολλούς σταθμούς Διοίκησης της Στρατοχωροφυλακής, ενώ είχαν απαγάγει και έναν τοπικό Δήμαρχο. 

 

Οι Τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας, αδυνατούσαν να ελέγξουν την κατάσταση. Πληροφορίες αανφέρουν ότι η ομάδα υπάρχει ακόμη και σήμερα και κάνει την εμφάνισή της συχνά στην περιοχή. 

 

Χιλιάδες Πόντιοι της Τουρκίας, παραμένουν τις νύχτες συντονισμένοι στους Ποντιακούς Ραδιοσταθμούς που εκπέμπουν από την Γεωργία και την Αρμενία. 

 

Συνολικά 114 σύλλογοι Ποντίων έχουν ιδρυθεί στην περιοχή αλλά και στην Κων/πόλη.

 

Οι κάτοικοι άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι μιλούν την ίδια γλώσσα με άλλους στις γειτονικές χώρες που δεν είναι Τούρκοι…και ας είναι Μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα (αν και ακούγεται ότι είναι όλοι κρυπτοχριστιανοί).

 

Όταν πριν μερικά χρόνια άνοιξε τις θύρες της ξανά η Παναγία του Σουμελά συνέρευσαν χιλιάδες πιστοί να προσκυνήσουν. 

 

Ο τότε πρωθυπουργός Ρ.Τ.Ερντογάν είχε τρομάξει ρωτώντας τους αξιωματούχους του "από που ξεφύτρωσαν όλοι αυτοί;". 

 

Δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι η περιοχή είχε τόσους κρυφούς Χριστιανούς καθώς δεν είχε καταγραφή τόσο μεγάλη εισροή επισκεπτών από το εξωτερικό.

 

Φυσικά οι τουρκικές αρχές ανησύχησαν σφόδρα, διότι έγινε αντιληπτό, ότι οι κάτοικοι της περιοχής είχαν γνώση του ποιοι είναι. 

 

 

Η Τουρκία με αφορμή το κουρδικό ζήτημα είναι ένα "ηφαίστειο" εθνοτήτων έτοιμο να εκραγεί.

 

Σε αυτό βοήθησε και ο Ρ.Τ.Ερντογάν με τον ισλαμικό χαρακτήρα που έδωσε στο τουρκικό κράτος,κάνοντας τις θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες να νιώσουν ως ξένα "σώματα" που σκέφτονται ότι ήρθε ίσως η ώρα να τραβήξουν το δικό τους δρόμο.

 

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός το είχε προβλέψει άλλωστε «1/3 των Τούρκων θα γίνουν Χριστιανοί»,και σύμφωνα με στοιχεία έρευνας τουρκικής εφημερίδας, που καταγράφει μεταξύ 2009-2012 στην Τουρκία τον εξωφρενικό αριθμό... των 8.000.000 πωλήσεων Αγίων Γραφών, στην τουρκική γλώσσα, μας κάνει να αναρωτιόμαστε μήπως είναι πραγματικά πολλά εκατομμύρια οι Κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία.

 

Οι τουρκικές αρχές το αναρωτιούνται πάντως.

 

Oι Τούρκοι φοβούνται δύο πράγματα: Τις υψηλές πωλήσεις της Αγίας Γραφής στην Τουρκία και την ύπαρξη 15.000.000 Αλεβιτών (σιιτική αίρεση με χριστιανικές προεκτάσεις) οι οποίοι θεωρούνται εν δυνάμει Χριστιανοί σε κάποια μελλοντική συγκυρία.   

 

Στην Τουρκία ανησύχησαν σφόδρα όταν τα προγούμενα αχρόνια πωλήθηκαν 8.000.000 αντίτυπα της Αγίας Γραφής προκαλώντας φόβο ότι κάποιοι έψαχναν τις ρίζες τους και ήταν πάρα πολλοί αυτοί.   

 

Θεωρείται ότι πολλοί Χριστιανοί προσχώρησαν στον Αλεβιτισμό ο οποίος έχει σαφείς χριστιανικές επιροές (δέχονται τον Τριαδικό Θεό) για να αποφύγουν την βαριά φορολόγηση και τους κινδύνους της ζωής μέσα στο οθωμανιό κράτος.   Επειδή η Οθωμανική Αυτκρατορία ήταν πολυεθνική και πολυφυλετική επεδίωκε με κάθε μέσο να έχει θρησκευτική ομοιογένεια, ή τουλάχιστον γλωσσική.  

Με το μπλε σημειώνονται οι περιοχές που έχουν έντονο αλεβιτικό στοιχείο.

 

Έτσι έβαζε βαρύτατους φόρους στους Χριστιανούς με αντάλλαγμα την γλώσσα ή την θρησκεία για την απαλλαγή τους. 

 

Αυτός είναι και ο λόγος της ύπαρξης των Ελληνορθόδοξων Γκαγκαούζιων που μιλούν όμως τουρκικά διότι επέλεξαν να "δόσουν" την γλώσσα όχι όμως την Θρησκεία. 

ΤΣΙΠΡΑΣ: ΜΕΡΚΕΛ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ!

11-4-2016

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Αρχοντας ο Αλέξης! Δεν πάνε να λένε οι Αμερικάνοι μέσω του ΔΝΤ ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος, αν δεν «κουρευτεί», δεν είναι βιώσιμο! Βράχος ο Έλληνας πρωθυπουργός! «Τι ακριβώς θέλουν (σ.σ. αυτοί του ΔΝΤ); Να προσχωρήσουμε στην άποψη που λέει: κούρεμα του χρέους με κάθε κόστος;» αναρωτήθηκε ο «βράχος» και «έφτυσε» κατάμουτρα τους Αμερικάνους και όλο το σκυλολόι που τους υπηρετεί. Αντιθέτως, ο Αλέξης έκανε μια σύσκεψη στο Μαξίμου και έπειτα έδωσε εντολή στην κυβερνητική εκπρόσωπο να κάνει την ακόλουθη δήλωση, η οποία φυσικά θα μείνει στην ιστορία:

«Ο πολύς κ. Τόμσεν (σ.σ. υπενθυμίζουμε ότι ο Πολ Τόμσεν είναι ο επικεφαλής του τμήματος Ευρώπης του ΔΝΤ) ήθελε να επιβάλει τα σκληρά μέτρα του ΔΝΤ όχι μόνο στην κυβέρνηση Τσίπρα, αλλά ακόμα και στη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ»! Θεέ και Κύριε, ο Τσίπρας να υπερασπίζεται τη Μέρκελ, η οποία μέσω του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει κυριολεκτικά κατασπαράξει την Ελλάδα! Ούτε που θα ξανατολμήσουν οι Αμερικάνοι να ξαναμιλήσουν για «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους μετά το «φτύσιμο» που έφαγαν από τον Αλέξη! Άλλωστε τα αποτελέσματα φάνηκαν ήδη.

Μετά τη διαρροή της υποτιθέμενης εμπιστευτικής συζήτησης Τόμσεν-Βελκουλέσκου, η Λαγκάρντ, η διευθύντρια του ΔΝΤ, έσπευσε πανικόβλητη στο Βερολίνο για να δηλώσειυποταγή στη Μέρκελ. Βλέπετε, η Κριστίν Λαγκάρντ, ακριβώς όπως και ο προκάτοχός της στο ΔΝΤ, ο Ντομινίκ Στρος-Καν, θέλει κι αυτή να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας, και πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν γίνεσαι με τίποτα αν προηγουμένως δεν δηλώσεις τυφλή υποταγή στους Γερμανούς! Τι είπε, λοιπόν, ακριβώς επί της ουσίας η διευθύντρια του ΔΝΤ, στα θέματα δηλαδή που έχουν πολιτικό ενδιαφέρον;

«Το ΔΝΤ είναι αποφασισμένο να συνεχίσει να βοηθά την Ελλάδα» δήλωσε κατηγορηματικά η Κριστίν Λαγκάρντ. «Είμαστε δεσμευμένοι, συνεργαζόμαστε. Είχαμε μια πραγματικά καλή συζήτηση με την καγκελάριο και είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να βοηθάμε» υπογράμμισε η διευθύντρια του ΔΝΤ.

Μάλιστα, η Λαγκάρντ, σε συνέντευξη που έδωσε αμέσως μετά –όχι στην κοινή συνέντευξη με την Άνγκελα Μέρκελ– απέφυγε να χρησιμοποιήσει για το ελληνικό δημόσιο χρέος την έννοια και τη λέξη «κούρεμα» και αναφέρθηκε μόνο στην επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμών του χρέους και στη μείωση των επιτοκίων, εναρμονιζόμενη έτσι πλήρως με τη γερμανική γραμμή. Δεν συνιστά «γερμανική απαίτηση» η απαγόρευση «κουρέματος» του ελληνικού δημόσιου χρέους, ισχυρίστηκε η καγκελάριος Μέρκελ. «Κατά τη δική μας ανάγνωση, απλώς δεν επιτρέπεται νομικά το “κούρεμα” εντός της Ευρωζώνης» δήλωσε με ιδιαίτερη έμφαση. «Θέλουμε να συμμετάσχει το ΔΝΤ στο (σ.σ. ελληνικό) πρόγραμμα. Εξάλλου, εμπλέκεται και στις υπό εξέλιξη διαπραγματεύσεις. Θέλουμε να εξελιχθούν γρήγορα οι διαπραγματεύσεις αυτές» είχε απαιτήσει στη δήλωσή της η Μέρκελ.

Η Γερμανίδα καγκελάριος συνέχισε ακάθεκτη: «Τώρα θα πρέπει καταρχήν να επιχειρηθεί να υλοποιηθεί το πρόγραμμα για την Ελλάδα που συμφωνήσαμε πέρυσι και να ζητήσουμε να υλοποιηθεί πλήρως. Η ελληνική κυβέρνηση έχει τονίσει επανειλημμένα ότι είναι διατεθειμένη να το κάνει και στο πλαίσιο αυτό πρέπει να γίνουν τώρα οι συζητήσεις και να υλοποιηθούν τα αναγκαία μέτρα. Πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε έναν συνετό δρόμο, αλλά δυστυχώς δεν βρισκόμαστε ακόμη στο τέλος της διαδρομής» υπογράμμισε η Μέρκελ. Από όλα αυτά τα λεχθέντα από τη Γερμανίδα καγκελάριο πρέπει να κρατήσουμε το: «δεν βρισκόμαστε στο τέλος της διαδρομής». Αυτό σημαίνει ότι τα δεινά των Ελλήνων από τη γερμανική οικονομική κατοχή της πατρίδας μας, όπως και όλης της Ευρώπης άλλωστε, θα συνεχιστούν με αμείωτη ένταση. Για την ώρα, φαίνεται ότι οι Αμερικανοί χάνουν το παιχνίδι. Το ΔΝΤ δεν είναι κάποιος φιλολαϊκός οργανισμός. Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν το ΔΝΤ για να εδραιώσουν τα συμφέροντά τους. Δεν πήρε τους Αμερικανούς ο πόνος για τον Αλέξη Τσίπρα. Η απαίτηση του ΔΝΤ για «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους αποσκοπεί σε δύο πράγματα τουλάχιστον. Πρώτον, να βάλουν οι ΗΠΑ τη Γερμανία στη δυσάρεστη θέση να μην εισπράξει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που οι γερμανικές τράπεζες είχαν δανείσει στην Ελλάδα και τώρα έχουν «κρατικοποιηθεί» τα χρέη αυτά μέσω της επιλεκτικής αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ.

Δεύτερο, και κυριότερο, να δημιουργήσουν ένα προηγούμενο με το «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο θα επεκταθεί σαν πυρκαγιά σε ολόκληρη την Ευρωζώνη,υποσκάπτοντας τα θεμέλια της γερμανικής ηγεμονίας στη Γηραιά Ήπειρο, που είναι ακριβώς το κοινό νόμισμα, το ευρώ.

*Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ την Κυριακή 10 Απριλίου 2016

Η ύβρις στον Μικρασιατικό Ελληνισμό

11-4-2016

 Ανιστόρητη σύγκριση με μετανάστες-πρόσφυγες - Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας δεν δραπέτευσαν ως δωσίλογοι και φυγόστρατοι

Η έκφραση της αλληλεγγύης των Ελλήνων στους πρόσφυγες είναι σημαντική και αυθόρμητη. Δεν επιβάλλεται από τα πάνω... 

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ 

Μπορεί ορισμένες υπερβολές να γίνονται για τις ανάγκες των καναλιών που σπεύδουν να αξιοποιήσουν τηλεοπτικά το κάθε δέμα που μια συγκινημένη γιαγιά αφήνει στα χεριά μιας οικογένειας Σύρων στην Πλ. Βικτωρίας ή στον φούρναρη που μοίραζε ψωμιά στους απελπισμένους μετανάστες στην Μυτιλήνη. Όμως όλο και περισσότερο το τελευταίο διάστημα προβάλλεται ένας πρωτοφανής ισχυρισμός, ότι είμαστε κατά κάποιο τρόπο υποχρεωμένοι να δείξουμε αλληλεγγύη και να ανοίξουμε την χώρα στους μετανάστες και πρόσφυγες, γιατί πριν σχεδόν έναν αιώνα και οι Ελληνες της Μικρασίας έφτασαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα… 

Πρόκειται για μια ανιστόρητη σύγκριση η οποία όμως δεν γίνεται καθόλου τυχαία, μια και πρακτικά δεν...

υπάρχει ανάγκη από κανένα τέτοιου είδους επιχείρημα για να πεισθεί ο Έλληνας να δείξει την Αλληλεγγύη του στους κατατρεγμένους που φθάνουν στην χώρα. Γιατί τότε γίνεται τόσο συχνά η επίκληση αυτού του επιχειρήματος; Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση από την προσπάθεια επαναφοράς με συγκαλυμμένο τρόπο κάτω από την συγκίνηση που προκαλεί το δράμα των μεταναστών και προσφύγων στα νησιά, στα λιμάνια και στους καταυλισμούς, η θεωρία του «συνωστισμού στο λιμάνι της Σμύρνης».. Πριν από 94 χρόνια ο Μικρασιατικός Ελληνισμός, δεν εγκατέλειψε τα σπίτια του για να αναζητήσει καλύτερη τύχη π.χ. στην Αίγυπτο ή στο Ιράν. Ξεριζώθηκε από τις πατρογονικές εστίες του μετα από μια επιχείρηση γενικευμένης εθνοκάθαρσης που εξαπολύθηκε εις βάρος του, μετα από μια στρατιωτική ήττα. Και ο μοναδικός τόπος που μπορούσε να αναζητήσει σωτηρία και καταφύγιο ήταν το Εθνικό Κέντρο, η Ελλάδα. 

Οι Έλληνες της Μικρασίας δεν δραπέτευσαν ως πρόσφυγες από κάποιον πόλεμο με προορισμό την Συρία ή την Βουλγαρία με σκοπό να φθάσουν στην Γαλλία, στην Ρουμανία η στην Βρετανία που άκμαζαν πολλές κοινότητες του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Ο Ελληνισμός που έφθινε ξεριζωμένος από τις εστίες του, μετα από μια μεγάλη στρατιωτική και εθνική ήττα δεν είχε σχέση με τους Αφγανούς και Μαροκινούς και αυτούς ακόμη τους Σύρους που φθανουν κατά χιλιάδες στην Ελλάδα, ψάχνοντας διέξοδο προς την Ευρώπη. Ο πόλεμος στην Συρία και η προσφυγιά που προκάλεσε (έναντι όχι μόνο μιας θρησκευτικής ή εθνικής ομάδας) δεν είχε σχέση με την Εθνοκάθαρση εναντίον των Ελλήνων που εξαπέλυσε πριν 94 χρόνια ο Κεμάλ Ατατουρκ. Και πολύ περισσότερο δεν έχει σχέση με την επιστροφή και ένταξη στον Εθνικό Κορμό, του Μικρασιατικού Ελληνισμού. 

Οι χοντροκομμένες προκλητικά ανιστόρητες συγκρίσεις αυτού του είδους είναι επικίνδυνες καθώς απλώς επιχειρούν να νομιμοποιήσουν τις εθνομηδενιστικές αντιλήψειςπου όλο και περισσότερο κυριαρχούν στο κυβερνών στρατόπεδο και δεν αφορούν μόνο στην αλλαγή των σχολικών βιβλίων ώστε «να αποφεύγονται ενοχλητικές για την Τουρκία αναφορές», αλλά φθάνουν μέχρι και στις ακόμη πιο καταστροφικές αντιλήψεις ότι η προσέλκυση μεταναστών και προσφύγων στην Ελλάδα και η μόνιμη εγκατάσταση τους θα λύσει το …δημογραφικό της Ελλάδας. 

Και τελευταίο: είναι ύβρις για τις θυσίες του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία η σύγκριση τους με τους Μαροκινούς και Αλγερινούς παράτυπους μετανάστες… Τους βοηθάμε, τους σεβόμαστε, νοιώθουμε τον πόνο τους, αλλά μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικά θέματα.

Μ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Κυβέρνηση οπερέτα

Ο Τσίπρας πουλάει το λιμάνι κι ο Δρίτσας το ξαναπαίρνει!

11-4-2016

O TΣΙΠΡΑΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΤΙΣ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΟΥΝ

 ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Θέατρο σκιών. Μόνο με αυτή την πρόταση θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει τη δημόσια εικόνα της ελληνικής κυβέρνησης, αφού άλλα λέει ο πρωθυπουργός και άλλα λένε οι υπουργοί του.

Πριν καλά - καλά στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας ΤΑΙΠΕΔ- Cosco για τη παραχώρηση του ΟΛΠ, που έλαβε χώρα η παρουσία του Πρωθυπουργού, ο υπουργός Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας με δηλώσεις του στην τηλεόραση έλεγε άλλα:

«Δεν τελείωσε η διαδικασία για την πώληση του ΟΛΠ, έχουμε μπροστά μας δρόμο μέχρι τη μεταβίβαση των μετοχών τον Ιούνιο, ετοιμάζουμε ρυθμίσεις όπως η Δημόσια Αρχή Λιμένος Πειραιά, το ΤΑΙΠΕΔ λειτουργεί ως κράτος εν κράτει, είναι παράλληλη εξουσία, πρέπει να περιοριστεί».

Μιλάμε βεβαίως για σουρεαλιστικές καταστάσεις αφού ο κ. Τσίπρας την προηγούμενη Παρασκευή 8 Απριλίου 2016 χαρακτήρισε τη συμφωνία ως αφετηρία για την προσέλκυση και άλλων επενδύσεων και εχθές Κυριακή 10 Απριλίου ο κ. Δρίτσας είπε ότι «η πώληση του λιμανιού γίνεται για να ικανοποιηθούν οι δανειστές, όχι για την ανάπτυξη του λιμανιού».

Ο κ. Δρίτσας ακολουθεί βεβαίως την τακτική όλων των υπουργών αυτής της κυβέρνησης που παρότι διαφωνούν με τις κεντρικές επιλογές, παραμένουν στις θέσεις τους αρνούμενοι να παραιτηθούν.

Το είπε άλλωστε ξεκάθαρα ο Θ. Δρίτσας όταν ερωτήθηκε γιατί ο ίδιος δεν παραιτείται. «Είναι ορθολογικό να λέτε να φεύγαμε επειδή δεν συμφωνούμε, (με τις ιδιωτικοποιήσεις) αλλά δεν είναι ορθολογικοί οι καιροί μας. Καθημερινά συγκρουόμαστε με τον εαυτό μας για τις κυβερνητικές δεσμεύσεις. Ή έπρεπε φύγουμε, ή να μείνουμε και να παλέψουμε, άλλαξε σε πολλά σημεία η συμφωνία που έφερε το ΤΑΙΠΕΔ. Έμεινα ως μέλος της κυβέρνησης για να βελτιώσω τη συμφωνία».

Από την άλλη μεριά, ούτε ο κ. Τσίπρας φαίνεται διατεθειμένος να αποπέμψει κάποιον υπουργό του, αφού το μοντέλο «άλλα θα λέμε έξω κι άλλα θα κάνουμε» είναι προφανώς δικής του εμπνεύσεως.

Όπως ακριβώς συνέβη και με όλες τις προηγούμενες ιδιωτικοποιήσεις και μεταρρυθμίσεις η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. με το «δεξί» χέρι της υπογράφει εν μέσω πλήρους υποτακτικότητας όλες τις απαιτήσεις των δανειστών και με το «αριστερό» χέρι της πετάει στα σκουπίδια για να ικανοποιήσει το εσωτερικό κομματικό της ακροατήριο.

 «ΕΙΠΑ - ΞΕΙΠΑ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΕΝΝΟΗΘΕΙ ΟΤΙ Η ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΚΟΜΑ

Είναι προφανές ότι με αυτές τις μεσοβέζικες μεθόδους δεν μπορεί να κυβερνηθεί ο τόπος.

Η τακτική που ακολουθεί ο κ. Τσίπρας και η παρέα του βασιζόμενοι στη λογική «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» κάποια στιγμή θα καταρρεύσει και μάλιστα κάνοντας πάταγο.

Το ίδιο μοντέλο κυβερνητικής ασάφειας ακολουθείται σε όλους τους τομείς, αφού το Μαξίμου αρνείται να βάλει το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων σε όλα τα καυτά ζητήματα: από την αλλαγή του κράτους, μέχρι την περιστολή των δαπανών και την πάταξη της διαπλοκής.

Είναι σχεδόν βέβαιο πως αργά ή γρήγορα οι εξελίξεις θα ξεπεράσουν την ομάδα του Μαξίμου και θα φέρουν τη χώρα στο σημείο μηδέν με απρόβλεπτες εξελίξεις για τον ελληνικό λαό.

Ο κ. Τσίπρας και η παρέα του δεν θα μπορούν να κοροϊδεύουν τους πάντες για πάντα…

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/686766/kyvernisi-opereta-o-tsipras-poylaei-to-limani-ki-o-dritsas-to-xanapairnei#ixzz45UQyZWbt

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΡΩΣΣΙΑ

Δευτέρα, 11 Απριλίου 2016

ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΑΛΗΘΙΝΗ Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΗ ΡΩΣΣΙΑ Ή ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΘΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ Ή ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΕΥΧΟΛΟΓΙΟ;

Η Ρωσσία χρειάζεται πλάϊ της μια δύναμη που να αποτελεί ένα πραγματικό αντίβαρο στην Τουρκία. Και αυτή η δύναμη είναι μόνο η Ελλάδα.

Ραγδαίες Ανατροπές στο Πολιτικό Σύστημα μετά το Πάσχα;

Οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις με τα τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ευρώπη και το τεράστιο προσφυγικό ρεύμα έχουν υπονομεύσει τα ίδια τα θεμέλια της «Ενωμένης Ευρώπης». 

Η εθνικιστική στροφή στο εσωτερικό πολλών ευρωπαϊκών χωρών, η απειλή κατάρρευσης των κρατικών υποδομών της Κεντρικής Ευρώπης λόγω των προσφυγικών ροών, η καταστρατήγηση θεμελιωδών συμβάσεων όπως η Σένγκεν ή το Δουβλίνο, το επαπειλούμενο Brexit και η άνοδος των πάσης φύσεως ευρωσκεπτικιστών έχουν μεταβάλει ριζικά το ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο μέσα στον ενάμιση χρόνο από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Η «έξοδος» από τον μονόδρομο της ευρωζώνης από εκεί που ήταν εκφοβιστική... κατάντησε σημαία ευκαιρίας.

Η Ελλάδα, η οποία εξαναγκάστηκε πέρυσι να υποχωρήσει για τρίτη φορά έναντι των δανειστών της, υπογράφοντας ένα «ταπεινωτικό» Μνημόνιο, σήμερα βρίσκεται σε καραντίνα από τους «εταίρους» της χωρίς να διαθέτει τους απαιτούμενους πόρους για να διαχειριστεί το τεράστιο πλήθος ανθρώπων που κατακλύζουν την επικράτειά της, αφού δεν έχει λάβει καμμία χρηματική υποστήριξη από τη νέα δανειακή σύμβαση.

Οι Έλληνες σήμερα αισθάνονται σε μεγάλο βαθμό προδομένοι από τους Ευρωπαίους, ιδιαίτερα του Βόρειους, και μια ενδεχόμενη στρατηγική μετατόπιση της χώρας προς την Ρωσσία φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος στο σύνολο του πολιτικού συστήματος και του λαού. Η Ρωσσία πλέον φαντάζει ως η μόνη προστάτιδα δύναμη των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου από τις αποσταθεροποιητικές δυνάμεις και η μόνη υπερδύναμη που μπορεί να προσφέρει «κάλυψη» στο Ισραήλ από τον Σιϊτικό παράγοντα που αρχίζει να κυριαρχεί στην περιοχή μετά την επικράτηση του Άσσαντ και την επανεμφάνιση ενός δυναμικού Ιράν.

Το 2016 έχει ορισθεί ως κοινό έτος Ελλάδας-Ρωσσίας και όλο αυτό το διάστημα είναι συνεχείς οιδιακρατικές επισκέψεις Ελλήνων και Ρώσσων επισήμων σε Μόσχα και Αθήνα προετοιμάζοντας το έδαφος για την επικείμενη, τεράστιας σημασίας, επίσκεψη του προέδρου Πούτιν στην Αθήνα μετά το Πάσχα.

Ο συμβολισμός της επίσκεψης είναι ιδιαίτερα σημαντικός καθώς η Ελλάδα αποτελεί τον θεμέλιο λίθο στους ρωσσικούς σχεδιασμούς για την δημιουργία του Ορθόδοξου Τόξου, που θα ξεκινάει από την Μόσχα και θα καταλήγει στην Λευκωσία.

Όλα τα παραπάνω αναφέρονται σε μια εξαιρετική έρευνα του περιοδικού Hellenic Nexus –τρέχον τεύχος Απριλίου- την οποία έκανε ο Μιχάλης Κόκκινος, senior partner της WebFusionκαι στην οποία αναφέρονται εκτενώς οι λόγοι και οι παράγοντες που ωθούν την Ελλάδα να αποφασίσει να προχωρήσει σε μια ενίσχυση των στρατηγικών της σχέσεων με την Ρωσσία την δεδομένη στιγμή.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η ιδέα της Ελληνο-Ρωσσικής προσέγγισης είναι ώριμη και υπερκομματική τέμνοντας οριζόντια όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας.

«Εκπεφρασμένες θέσεις, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχουν γίνει τόσο από την Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΕ, ΚΚΕ), όσο και από την Δεξιά (Καραμανλική Δεξιά, ΑΝΕΛ, ΧΑ, ΛΑΟΣ), ενώ αρκετές είναι οι ανεξάρτητες προσωπικότητες με ευρύ ακροατήριο όπως ο στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης, ο Βασίλης Μαρκεζίνης ή ο Μίκης Θεοδωράκης, που έχουν τοποθετηθεί υπέρ μιας τέτοιας πολιτικής στροφής».

Σύμφωνα, επίσης, με δημοσιεύματα του ρωσσικού τύπου, ένα «ισχυρό δόρυ» απέναντι στην έως τώρα αδιέξοδη και καταστροφική ευρω-κεντρική πολιτική ετοιμάζουν πέντε κορυφαίοι Έλληνες επιχειρηματίες: ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ο Κωνσταντίνος Μίχαλος και ο φαρμακοβιομήχανος Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Στα σχέδιά τους φέρονται να είναι ο απεγκλωβισμός από το Μνημόνιο και την Ευρωζώνη, η ενδυνάμωση των δεσμών με την Ρωσσία, η ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και των εξαγωγών, και η εκμετάλλευση των ενεργειακών και ορυκτών πόρων της χώρας, με την άμεση στήριξη της ομόδοξης υπερδύναμης.

Το "άνοιγμα" προς την Ρωσσία μπορεί να αποδειχτεί πολύ χρήσιμο για την Ελλάδα, αν ξεφύγει από τις υπερβολές περί "ξανθού γένους", που θα κατέβει πάνοπλο να μας σώσει από οποιονδήποτε εχθρό.

Το «νέο παιχνίδι» στην πολιτική διακυβέρνηση της χώρας, που σχεδιάζεται με υπερμεγέθεις για τα μέχρι τώρα δεδομένα αναπτυξιακές προοπτικές, και η ρωσσική επαναφορά στην Χερσόνησο του Αίμου και την Μεσόγειο καθιστούν πολύ κρίσιμους τους επόμενους 4 μήνες για τις εξελίξεις στην Ελλάδα.

Το επικείμενο ξεδόντιασμα του δωσιλογικού μιντιακού καθεστώτος με το νέο τηλεοπτικό πλαίσιο και η ανατροπή του πολιτικού «ευρωπροσανατολισμού» με τις «ευλογίες» Μόσχας και Ουάσιγκτων καθιστούν πολύ επικίνδυνους τους εκπροσώπους του παλιού κατεστημένου που θα είναι πρόθυμοι να δώσουν «γη και ύδωρ» σε κάθε είδους αποσταθεροποιητικές δυνάμεις προκειμένου να αποτρέψουν αυτή τη νέα επιλογή για την χώρα.

Ο πόλεμος του Σόρος εναντίον του Πούτιν και των δυνάμεων των BRICS κορυφώνεται άλλωστε παγκοσμίως, από την Κριμαία μέχρι την Βραζιλία, και η οργάνωση των «πορτοκαλί» εξεγέρσεων είναι πάντα στο ειδικό μενού των δράσεων του πάμπλουτου αυτού υποκειμένου.

Έτσι εξηγείται η «λύσσα» με την οποία διάφορες δυνάμεις του συστήματος πιέζουν για εκλογές «εδώ και τώρα», οι παραποιημένες δημοσκοπήσεις από τις γνωστές αφερέγγυες εταιρείες, η συνεχής παραπληροφόρηση για να συγκαλυφθεί η πραγματική αιτία των εθνοκτονικών μνημονιακών πολιτικών και της επίθεσης με την «προσφυγική βόμβα» από την Τουρκία ώστε να τα χρεωθεί όλα η Ελλάδα. Επιπλέον επιχειρείται, με την ανεξέλεγκτη και «πληρωμένη» δράση των ΜΚΟ του Σόρος σε όλη την επικράτεια και την παράλληλη ανεγκέφαλη αντίδραση με προβοκατόρικα δημοσιεύματα και ενέργειες να προκληθεί ένας εμφύλιος μεταξύ «πατριωτών»-«ανθρωπιστών» ώστε η Ελλάδα να αποσταθεροποιηθεί πλήρως το επόμενο 4μηνο.

Όμως, το «μπάσιμο» της πανίσχυρης Κίνας στο παιχνίδι με την γιγαντιαία σύμβαση της Cosco, οι προσεκτικές κινήσεις όλων των παραγόντων, το ενθαρρυντικό μήνυμα ισχύος που έστειλαν προς κάθε κατεύθυνση οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις με την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, και η καθοριστική επίσκεψη του Έλληνα προέδρου Προκόπη Παυλόπουλου στην Μόσχα που προηγήθηκε, είναι κινήσεις που εγγυώνται την ομαλή έκβαση του «νέου παιχνιδιού» που επιχειρείται για πρώτη φορά μετά την Κρίση. Άλλωστε ο Προκόπης Παυλόπουλος παραμένει ένθερμος υπερασπιστής του Καραμανλικού ανοίγματος προς την Ρωσσία (2004-2009).

Εφιστούμε την προσοχή όλων, οι επόμενοι μήνες θα είναι καθοριστικοί για την χώρα και θα κρίνουν το αν η Ελλάδα θα βάλει οριστικό φρένο στην κατηφόρα ή θα κατρακυλήσει περισσότερο στον γκρεμό.

Ολόκληρη αυτή η σημαντική, λεπτομερής, ανάλυση για την διαφαινόμενη Ελληνο-Ρωσσική συμμαχία δημοσιεύεται στο περιοδικό Hellenic Nexus, τ.106, που κυκλοφορεί.

ΠΗΓΗ

Η χαμένη τιμή των ΜΜΕ και της δημοσιογραφίας

•  10-4-2016 μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς

Η χαμένη τιμή των ΜΜΕ και της δημοσιογραφίαςMε αφορμή τη διαγραφή τριών μελών της ΕΣΗΕΑ  λόγω της μεροληπτικής στάσης τους  υπερ του ''ναι''  στο δημοψήφισμα, ανοίγει μια συζήτηση για το ρόλο των δημοσιογράφων, των ΜΜΕ, της δεοντολογίας κοκ, η οποία θα επρεπε προφανώς να έχει ανοίξει εδω και πολύ καιρό. 

Toυ Βαγγέλη Δεληπέτρου*

Αχός βαρύς ακούγεται και πολλά παλικάρια σφάζονται σε διαδικτυακές μάχες μετά την “απόφαση της ΕΣΗΕΑ” που διαγράφει τρία μέλη της και εγκαλεί μερικά ακόμη για “τη στάση τους στο δημοψήφισμα”. Και όπως συνηθίζεται στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας μέχρι να καταλαγιάσει η σκόνη τα περισσότερα από όσα ακούγονται δεν έχουν στοιχειώδη βάση.

Εν πρώτοις, για να μιλάμε με πραγματικά στοιχεία, δεν υπάρχει καμιά απόφαση κάποια μυθικής ΕΣΗΕΑ γενικώς, ούτε απόφαση του Διοικητικού της Συμβουλίου, όπως υπονοείται. Υπάρχει απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου που μένει να πληροφορηθούμε το σκεπτικό της, Το μόνο βέβαιο -να το πούμε κι αυτό- είναι ότι προφανώς ουδείς διαγράφτηκε γιατί εξέφρασε τη... γνώμη του. Τότε θα είχαν διαγραφτεί και αυτοί και εκατοντάδες άλλοι επειδή υποστήριξαν το “ναι”, ή άλλοι τόσοι, ή περισσότεροι, επειδή υποστήριξαν το “όχι”.

Και σε κάθε περίπτωση προφανώς ο αρχισυντάκτης της εκπομπής του Κ. Μπόγδανου, λόγου χάριν, δεν διαγράφτηκε “επειδή εξέφρασε γνώμη”. Δεν νομίζω άλλωστε ότι υπάρχουν πολλοί από τους χιλιάδες δημοσιογράφους που να γνωρίζουν ποια ήταν η γνώμη του συγκεκριμένου αφού δεν εκφράστηκε ποτέ δημοσίως. Άρα, το ζητούμενο είναι να υπάρξει ψυχραιμία και να μιλήσουμε όταν έχουμε στη διάθεσή μας τα στοιχεία της έγκλησης και το σκεπτικό της απόφασης.

Αυτό όμως που μπορεί να τεθεί άμεσα σε συζήτηση, και εάν δεν κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλό μας έχει ήδη τεθεί δημοσίως, από παρεμβάσεις απλών και “επώνυμων” πολιτών αλλά και πολλών φορέων, είναι εάν η εικόνα της σημερινής δημοσιογραφίας ικανοποιεί τους πολίτες, εάν οι “εκφραστές της κοινής γνώμης” την... εκφράζουν στις ποικίλες και πολύπλευρες διαστάσεις της, εάν ιστορούμε όσα συμβαίνουν, ή εάν κατασκευάζουμε... μυθιστορήματα και γράφουμε προπαγανδιστικές μπροσούρες.

Δυστυχώς η απάντηση είναι απλή και όχι μόνο γιατί αυτό πιστεύουν οι περισσότεροι πολίτες, όπως έχει καταδειχτεί και από σχετικές έρευνες. Αλλά γιατί μια ορισμένη δημοσιογραφική ελίτ, ένα λόμπι του όλου δημοσιογραφικού κόσμου στην πραγματικότητα, δεν λειτουργεί σεβόμενο τους (απλούς) κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας και, σε τελική ανάλυση, τους πολίτες.

Είναι αλήθεια ότι “αντικειμενική” κάλυψη οποιουδήποτε γεγονότος δεν υπάρχει, πολύ περισσότερο ιστορικών στιγμών όπως αυτή του δημοψηφίσματος. Θα ήταν παράλογο να διχάζονται οικογένειες, να χαλάνε φιλικές σχέσεις ετών, να μην μιλιούνται κυριολεκτικά άνθρωποι που έχουν φάει μαζί ψωμί κι αλάτι, και η δημοσιογραφία να μένει ανέγγιχτη.

Προφανώς και οι δημοσιογράφοι έχουν άποψη και είναι λογικό να την καταθέτουν και να την υπερασπίζονται. Αλλά δεν είναι λογικό ούτε επιτρεπτό να το κάνουν καταπατώντας κάθε έννοια αμεροληψίας. Γιατί αυτό ακριβώς περιμένει η κοινωνία από τη δημοσιογραφία και τους επαγγελματίες του χώρου.

Να διατηρήσουν πρώτα πρώτα την ψυχραιμία τους και, στη συνέχεια, να εξασφαλίσουν με τη δουλειά τους την ισότιμη προβολή όλων των απόψεων, ζητώντας από κάθε πλευρά το αυτόνοητο: να εξηγήσει με σαφή, εμπεριστατωμένα επιχειρήματα τη θέση της. Να εγκαλέσουν λοιπόν όποιον δεν το κάνει, ανεξαρτήτως της θέσης που πρεσβεύει, και να μην αφήσουν να κυριαρχήσει η “λογική” της εξυπνακίστικης ατάκας, των απολίτικων κραυγών ή ακόμα και των προπηλακισμών.

Η δημοσιογραφία γενικώς, αλλά πολύ περισσότερο σε κρίσιμες ώρες, όπως τα δημοψηφίσματα, οφείλει να διασφαλίζει την ψυχή της δημοκρατίας, την ισότιμη μεταχείριση όλων, και την ψυχή της δικαιοσύνης, την (ισότιμη) “δημοσίευση” όλων των απόψεων.

Αυτό το απλό και προφανές, δεν υπήρξε “κεκτημένο” για την ελληνική δημοσιογραφία και ιδίως την τηλεοπτική, το καλοκαίρι του δημοψηφίσματος. Και για αυτό ένας ολόκληρος κλάδος που προσπαθούσε να κάνει -κάτω από δύσκολες συνθήκες- καλά τη δουλειά του, εξ αιτίας της ιδιοτελούς συμπεριφοράς μιας ελίτ, λοιδωρήθηκε και κυριολεκτικά τα λούστηκε, ακούγοντας χιλιάδες λαού να φωνάζουν σαν ένας άνθρωπος “Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι”.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι αυτή τη συζήτηση έπρεπε να την κάνουμε, ως κλάδος και ως σωματεία, τότε. Και ευθυνόμαστε όλοι γιατί δεν το κάναμε. Βολευτήκαμε οι περισσότεροι ότι ΚΑΙ αυτό άλλη μια φορά θα περάσει. Αλλά δεν περνάνε όλα χωρίς να αφήσουν σημάδια. Και τα σημάδια είναι ορατά και -το χειρότερο- οι πληγές ανοιχτές στο σώμα της δημοσιογραφίας.

Οι κραυγές δεν βοήθησαν τότε αυτούς που τηλεοπτικά τις σιγοντάρισαν, αυτούς που προσπάθησαν να υπάρξει η ομοφωνία των... νεκροταφείων! Αντίθετα δυνάμωσαν την αντίθεση, όσους ήθελαν να δηλώσουν ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν, οδηγώντας τους μαζί με το άλλο “όχι”, το σημαντικό, να πουν και “όχι” στη σημερινή δημοσιογραφία. Και, δυστυχώς και πάλι, δεν είχαν άδικο.

Οι θεαματικότητες των συγκεκριμένων καναλιών που πρωτοστάτησαν σε αυτόν τον ιδιότυπο “κιτρινισμό” κατέρρευσαν, και μαζί τους κατέρρευσε ακόμα ένα κομμάτι της αξιοπιστίας του δημοσιογραφικού κλάδου, κάτι που καθιστά δυσχερέστερη την επιτυχή διεκδίκηση θέσεων εργασίας, δικαιωμάτων και αμοιβών, έστω κι αν δεν μπόρεσε να το δει (και αυτό!) η ΕΣΗΕΑ.

Κανάλια που “αποφασίζουν” ποιο είναι το σωστό και το λάθος για μια ολόκληρη κοινωνία, και αποφασίζουν να το επιβάλουν με όλους τους (αντιδεοντολογικούς) τρόπους, εφημερίδες που “θεωρούν” ότι είναι υπερ – κόμμα που απλώς (;) δεν έχει κατέβει στις εκλογές και δεν έχει κριθεί από τους πολίτες, και σάιτ που κόβοντας και ράβοντας ό,τι τους συμφέρει διεκδικούν το δικό τους κομμάτι διαπλοκής.

“Χάος” μεν, πολύ εξυπηρετικό για ορισμένους δε: Για τα τρωκτικά των (κατευθυνόμενων) διαφημίσεων, τους λαγουμιτζήδες των κατασκευασμένων δημοσιευμάτων και όσους θέλουν τα πάντα να πάψουν να είναι πολιτική και να υποβαθμιστούν σε παραπολιτική.

Καθαροί λογαριασμοί λοιπόν, να εξηγούμαστε: Αυτό το “χάος” πρέπει επιτέλους, με διαφάνεια και ανοιχτό δημοκρατικό διάλογο, να τακτοποιηθεί. Κανόνες λοιπόν, σαφείς και διαφανείς, για όλους, τώρα. Γιατί οι καιροί ου μενετοί και ο κόσμος -δικαιολογημένα- δεν κοιτά τη δική μας μελαγχολία.

πηγή   news247.gr

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας

Η εκλογική πανωλεθρία της γερμανικής αριστεράς

10-4-2016

by diaxeiristis

Ένα κόμμα μπροστά στον γκρεμό!

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου από τη Ρήξη φ. 122

Η διαπίστωση είναι προφανής, αψεγάδιαστη και αποδεκτή απ’ όλους: Στις πρόσφατες εκλογές σε τρία γερμανικά κρατίδια, όλα τα κόμματα που εκπροσωπούνται στο γερμανικό κοινοβούλιο και εκπροσωπούν την πολιτική της «ανοιχτής αγκάλης» στο μεταναστευτικό ηττήθηκαν κατά κράτος και θριάμβευσε μόνο ένα, το αντιευρωπαϊκό και ξενοφοβικό «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD). Μια πραγματικότητα που στα γερμανικά ΜΜΕ παρουσιάστηκε με χαρακτηρισμούς φυσικών φαινόμενων («σεισμός», «κατολίσθηση» κ.ά.) και μάλιστα υπό το πρίσμα της δαιμονοποίησης του AfD, η ραγδαία ισχυροποίηση του οποίου ανησυχεί ιδιαίτερα τους ετερόκλητους υποστηριχτές του μερκελισμού: από την Εκκλησία, τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους, μέχρι τους παγκοσμιοποιημένους Πράσινους, τους αριστερούς αντικαπιταλιστές και τους antifa.
Κι ενώ άπαντες εστίασαν την προσοχή τους στην εκκωφαντική «σφαλιάρα» που δέχτηκε το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, λόγω της –μέχρι πρότινος– μερκελικής πολιτικής των ανοιχτών συνόρων, αλλά και την αποξένωση του CDU (και του SPD) από πλατιά στρώματα της γερμανικής κοινωνίας ή και εξεπλάγησαν από τον καταποντισμό της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, που απώλεσε τον τίτλο του «λαϊκού κόμματος» (Volkspartei) ακόμα και σε περιοχές της Δυτικής Γερμανίας (Βάδη Βυρτεμβέργη), ελάχιστα ήταν τα δημοσιεύματα για την πανωλεθρία της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke), η οποία είναι πλέον ένα κόμμα «μπροστά στο γκρεμό»: Κάτω από 3% σε Βάδη Βυρτεμβέργη και Ρηνανία-Παλατινάτο και μόνο 16,3% στη Σαξονία-Άνχαλτ (από 23,7% το 2011), όταν προεκλογικά απέβλεπε ακόμη και στη συγκυβέρνηση κατά το πρότυπο του συνασπισμού στο κρατίδιο της Θουριγγίας. Πώς αλλιώς μπορεί όμως να χαρακτηριστεί το εκλογικό αποτέλεσμα για την Αριστερά όταν οι μαζικότερες απώλειες της σημειώθηκαν στα παραδοσιακά εκλογικά της προπύργια; Το 30% των εργατών στη Σαξονία-Άνχαλτ ψήφισαν AfD (Die Linke: 16%), όπως και το 20% των ιδιωτικών υπαλλήλων (Die Linke: 18%), ενώ το 17% των ψηφοφόρων του AfD προέρχεται από την παραπαίουσα διεθνιστική Αριστερά. Για πολλά χρόνια το «Die Linke» αντλούσε τη δύναμή του κυρίως από ψηφοφόρους φίλα προσκείμενους στο άλλοτε «Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας» (SED) της τέως Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Τώρα, όχι μόνο μοιράζεται αυτούς τους ψηφοφόρους με το AfD, αλλά κινδυνεύει να τους χάσει όλους.
Συχνά, όταν ένα κόμμα υφίσταται μια καταστροφική εκλογική ήττα, έχει την τάση, πέρα από την αναμενόμενη εσωστρέφεια, να ωραιοποιεί την κατάσταση και να διακατέχεται από μια αδυναμία αντίληψης των δραματικών εξελίξεων που, κατά κανόνα, φέρνουν ακόμα μεγαλύτερη εκλογική συρρίκνωση. Για τη γερμανική Αριστερά, ένα κλασικό κλειστό κόμμα στελεχών, που έφτασε στο σημείο να είναι διατεθειμένο να απαλλαγεί οικειοθελώς από ύποπτους για ξενοφοβία ψηφοφόρους του, αυτή η αδυναμία έγινε αντιληπτή ήδη τη βραδιά της εκλογικής πανωλεθρίας, καθώς, εμμένοντας σταθερά στην πολιτική των ανοιχτών συνόρων, παραμένει η «ουρά της Μέρκελ» και άνευ όρων υποστηριχτής μιας πολιτικής που κατέρρευσε μετά το προσφυγικό ντηλ Μέρκελ-Ερντογάν.
Το πρόβλημα βέβαια με τη γερμανική Αριστερά είναι ότι οι ψηφοφόροι της κατεβαίνουν μαζικά στις συγκεντρώσεις της ισλαμοφοβικής Pegida, αλλά και ότι δύο ηγετικά -και πιο προβεβλημένα- στελέχη της (η συμπροεδρεύουσα του κόμματος Βάγκενκνεχτ και ο σύζυγός της Λαφονταίν) διαφοροποιούνται ανοιχτά, παρά τις λοιδορίες των συντρόφων τους, με την προσφυγική πολιτική και τη Willkommenskultur του κόμματός τους, κατηγορώντας παράλληλα τη Μέρκελ ως τη βασική υπαίτιο για τον βαθύ διχασμό της γερμανικής κοινωνίας και την ανάδειξη του AfD σε μοναδική αντιπολιτευτική δύναμη στη Γερμανία. Αν σε όλα αυτά προστεθεί και το γεγονός ότι υπάρχουν και άλλα, εξίσου προβεβλημένα στελέχη, όπως ο Γκύζι, που πλέον δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να συγκυβερνήσουν με τη Μέρκελ, τότε δεν είναι παράξενο που οι δημοσκοπήσεις για το κρατίδιο Μέκλενμπουργκ- Φορπόμμερν, όπου το ερχόμενο φθινόπωρο θα γίνουν οι επόμενες εκλογές στη Γερμανία, δείχνουν πλέον την Αριστερά στο 19%, με καθοδική πορεία, και 16% για το AfD, το οποίο μόνο κατά τους τελευταίους δύο μήνες αύξησε τα ποσοστά του κατά 10%.
Οι αιτίες για τη συντελούμενη αλλαγή του γερμανικού εκλογικού τοπίου δεν είναι εντελώς καινούριες, αφορούν όλο το εκλογικό φάσμα και σχετίζονται με τις στρατηγικές αλλαγές του CDU, υπό τη Μέρκελ, η οποία, αφού πρώτα «έκλεψε» όλο το σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα (σύνταξη στα εξήντα τρία, σύνταξη μητέρων, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, κατάργηση της στρατιωτικής θητείας στην πράξη κ.α.), εδώ και αρκετό καιρό το παρουσιάζει εντέχνως ως δικό της. Επιπλέον, η «πράσινη καγκελάριος» δεν οικειοποιήθηκε μόνο «πράσινες πολιτικές», όπως η σταδιακή έξοδος από το πυρηνικό πρόγραμμα της Γερμανίας και αποδέχτηκε πολλά από τα παγκοσμιοποιητικά προτάγματα των Πρασίνων, αλλά προωθεί, χωρίς αναστολές, και «αριστερές πολιτικές» για τους ομοφυλόφιλους, τους μετανάστες ή το σύμφωνο συμβίωσης. Στο πλαίσιο αυτό ο οποιοσδήποτε που δεν προσαρμόζεται εν τω συνόλω στο μερκελικό περιβάλλον –και ιδιαίτερα στο μεταναστευτικό ζήτημα– στοχοποιείται από τα «έγκυρα» γερμανικά ΜΜΕ με τους γνωστούς –και στην Ελλάδα– χαρακτηρισμούς. Το βέβαιο είναι πάντως ότι κυρίως λόγω του προσφυγικού έχει δημιουργηθεί ένας τεράστιος κενός χώρος στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, τον οποίο καταλαμβάνει ταχύτατα ένα νεοσύστατο κόμμα, το οποίο μπορεί με αξιοσημείωτο δυναμισμό να πείθει τους ψηφοφόρους ισχυριζόμενο ότι, σε αντίθεση με τα λοιπά «κόμματα του κατεστημένου», είναι ένα «εθνικό-κοινωνικό» κίνημα «της κοινωνικής ειρήνης», με δυνατότητες να προσελκύει, σαν «κόμμα-σκούπα», ψηφοφόρους απ’ όλα τα λαϊκά κόμματα και κοινωνικά στρώματα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, αυτό που διακυβεύεται για τη γερμανική Αριστερά είναι κυριολεκτικά η πολιτική της επιβίωση. Η μεγάλη και ραγδαία άνοδος του AfD, ιδιαίτερα στα ανατολικά κρατίδια, αποτελεί έναν άμεσα υπαρξιακό κίνδυνο για το «Die Linke», για το οποίο η ανάδειξή του σε «λαϊκό κόμμα» της Ανατολικής Γερμανίας είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή του σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Παρά το αδιαμφισβήτητο πολιτικό και ρητορικό ταλέντο της Βάγκενκνεχτ, η συρρίκνωση της γερμανικής Αριστεράς φαίνεται προς το παρόν μη αναστρέψιμη, λόγω έλλειψης ξεκάθαρης στρατηγικής. Είναι σαφές ότι αν και η επόμενη εκλογική αναμέτρηση διεξαχθεί με τη μορφή μιας μετωπικής αντιπαράθεσης με το AfD, στη βάση κάποιων θολών αξιακών παραμέτρων με ανούσια και αντιφατικά ηθικολογικά χαρακτηριστικά, με κορόνες μιας ανέξοδης «αριστερής προοδευτικότητας» και με παρωχημένες αναφορές στην «αντικαπιταλιστική οικονομία» για μια «πιο δικαία κοινωνία» θα είναι για το «Die Linke» χαμένη εκ προοιμίου.