Σχιζοφρένεια…ΣΥΡΙΖΑ!!

12-6-2016
Από τα βασανιστήρια του σώματος έχουμε φτάσει στα επιστημονικά βασανιστήρια του μυαλού… 
Ο σύγχρονος φασισμός (Νέα Τάξη) έχει προωθήσει, σε τρομακτικά επίπεδα, την επιστήμη των βασανιστηρίων του μυαλού, την επιστήμη της δολοφονίας της σκέψης… Αυτή η μακάβρια «επιστήμη» (των βασανιστηρίων του μυαλού και της δολοφονίας της Σκέψης, σε μαζικό επίπεδο) αποτελεί, σήμερα, μία από τις βασικές στρατηγικές της νεοταξικής βαρβαρότητας και κτηνωδίας…

Η μέθοδος αυτών βασανιστηρίων συνίσταται στο μαζικό βομβαρδισμό των ανθρώπων με ένα κράμα δηλητηρίων που ναρκώνουν το μυαλό και το εξοντώνουν… 

Ένα κράμα δηλητηρίων τρέλας, ψυχώσεων βλακείας, «κοτσάνας» και «παρόλας»… 

Δεν υπάρχει πιο αποτελεσματικό όπλο εναντίον της Σκέψης από τη σπορά της σχιζοφρένειας, από την αυθάδεια της ανοησίας, από τη γενίκευση των ψυχώσεων του γελοίου…. 

Και εδώ ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται η πρωτοπορία της Νέας Τάξης. Η κλασσική Δεξιά ωχριά μπροστά σ’ αυτήν τη νέα «αριστερή Δεξιά»!!! 

Εμάς μας πείρε φαλάγγι αυτή η σχιζοφρένεια της «αριστερής» μοχθηρίας και αδυνατούμε να ανταποκριθούμε στην καθημερινότητα της ανάλυσης… 

Η πυκνότητα των βασανιστηρίων του μυαλού είναι τέτοια που σου φέρνει παραζάλη και δεν ξέρεις τι και ποιο απ’ όλα να αναλύσεις: Το πελώριο και αχαλίνωτο ψεύδος του ΣΥΡΙΖΑ και την τεράστια ΑΠΑΤΗ των λόγων του ή τις «κοτσάνες» και τις φρενοβλαβείς γελοιότητες των στελεχών του… 

Εδώ μιλάνε για αναθεώρηση (!) του Συντάγματος το οποίο το έχουν καταστήσει κουρελόχαρτο… 

Εδώ καταγγέλλουν (!!!) οι ίδιοι τα έργα που ψηφίζουν με χέρια και με πόδια!!! 

Εύστοχα ο Στάθης Παρατηρεί: 

«κάτι τέτοιοι τύποι παραφράζοντας (με τον ελεεινό τους τρόπο) τον Βολταίρο, είναι ικανοί να λένε ότι “διαφωνώ με όσα κάνω, αλλά θα υπερασπισθώ έως θανάτου το δικαίωμά μου να τα κάνω”». 

Μια εικόνα αυτής της σχιζοφρένειας την αποδίδει ο Στάθης στο σημερινό του κείμενο, καθώς και ο Νίκος Μπογιόπουλος. 

Θα παραθέσουμε τα κείμενά τους.

 Σκάρτοι...
 http://www.enikos.gr/stathis/393540,Skartoi.html

Οπως από πιο παλιά είχαμε σημειώσει, δεν περνάει ούτε μία μέραχωρίς η κυβέρνηση ή κάποιοι απ’ την κυβέρνηση να μην κάνουν ή να μην πουν κάτι που στη διαβάθμιση από την ανοησία έως την κοτσάνα να μην καταλαμβάνει επίζηλη θέση. Δεν μιλάμε
για τα σοβαρά, αυτά ας τα εξαιρέσουμε. Μιλάμε για απλά καθημερινά πράγματα της πολιτικής που θα μπορούσε να διαχειρισθεί κανείς με περισσότερη σύνεση, αποφεύγοντας να φανερώνεται κάθε λίγο και λιγάκι ως ένας επίμονα γυμνός βασιλιάς. Ζηλωτής του αθλήματος ο κ. Φίλης, την αμόλησε (πάλι) την κοτσάνα του - όταν κάνουμε διαδηλώσεις εμείς έχουμε το «ηθικό πλεονέκτημα», όταν κάνουν οι άλλοι, δοκιμάζονται οι αντοχές του Συντάγματος. Αδύνατοννα πάρει
κάτι τέτοιο κανείς στα σοβαρά (αλίμονό μας, αλλιώς), αδύνατον να μην ξέρει ο κ. Φίλης ότι ο καθένας, αντιδραστικός, συντηρητικός, «κατσαρόλας», ο οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα του συναθροίζεσθαι, διαδηλώνειν, γκαρίζειν κι ό,τι άλλο προαιρείται, τηρώντας τη δημοκρατική τάξη. Ή μήπως δεν το ξέρει;
Αλλά ποιο Σύνταγμα επικαλείται ο κ. Φίλης; Αυτό πουπετσόκοψε ο κ. Σαμαράς ή εκείνο που κατάργησε με έναν νόμοκαι 7.000 άρθρα ο κ. Τσίπρας;
Ποιο Σύνταγμα, όταν όλες οι λέξεις του Συντάγματος παραδόθηκαν στη λεηλασία του κ. Σόιμπλε; Για ποιο Σύνταγμα
μιλάνε εκείνοι που ψήφισαν νόμους όπως για τον Κόφτη κι ύστερα, διαπιστώνοντας ότι δεν εκτέλεσαν πιστά τις εντολές που έλαβαν, διευκρινίζουν με εγκυκλίους ότι ο Σκάρτος Νόμος
είναι στην πραγματικότητα πιο Σκάρτος (όπως σύντομα θα διαπιστώσουν συνταξιούχοι και μισθωτοί). Ομως
για τα ήσσονα πάμε να μιλήσουμε (όπως αυτά του κ. Φίλη), στα μείζονα καταλήγουμε. Ισως διότι δεν γίνεται αλλιώς. Καθ’ ότι ημπαρούφα αποδεικνύει το μέγεθος εκείνου που τη λέει κι αυτό το μέγεθος αποδεικνύεται καταστροφικό για όσα διαχειρίζεται. Μπαρούφες για δημοψηφίσματα, μπαρούφες για το Ελληνικό - αλήθεια, αυτός ο κ. Σπίρτζης,
αφού καταγγέλλει μονίμως όσα κάνει η κυβέρνησή του, γιατίδεν παραιτείται; Ως φαίνεται,
κάτι τέτοιοι τύποι παραφράζοντας (με τον ελεεινό τους τρόπο) τον Βολταίρο, είναι ικανοί να λένε ότι «διαφωνώ με όσα κάνω, αλλά θα υπερασπισθώ έως θανάτου το δικαίωμά μου να τα κάνω».
Τι άλλο από μια τέτοια εκφυλισμένη αντίληψη θα μπορούσε να εξηγήσει τη στάση του κ. Τσίπρα; Ελεγε: «αν είναι να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ για να επικυρώσει συμφωνίες όπως αυτή στο Ελληνικό, τότε ο κόσμος καλύτερα να ψηφίσει Σαμαρά». Δεν θα πω τίποτα, διότι λέξη τόσοβαριά
όσο χρειάζεται για να στιγματίσει αυτήν τη συστηματικήγια τα πάντα συμπεριφορά, δεν βρίσκω. Αναγνωρίζω όμως την ικανότητά τους να είναι σκάρτοι-με-εκπληκτική-ευχέρεια, στα περισσότερα από όσα κάνουν τώρα που «ήρθε η ώρα να κυβερνήσουν», διότι η αναθεώρηση του Συντάγματος, λόγου χάριν, είναι μια μορφή διακυβέρνησης που αφορά όσα επείγοντα και θανάσιμα συμβαίνουν στα Νοσοκομεία, ας πούμε.
Δεν είναι μόνον πυροτεχνήματα όσα λένε (διότι αυτά που κάνουν είναι εκρηκτικά στα θεμέλια της κοινωνίας), είναι πυροτεχνήματα που σκάνε στο στόμα τους. Εχουν ξεσκίσει το Σύνταγμα και θέλουν να το αναθεωρήσουν. Με ένα ουζάκι (κάργα φορολογημένο) κι ένα δημοψήφισμα. Κι όποιος διαδηλώσει παραβιάζει αυτό που έχουν οι ίδιοι ξεσκίσει. Και
μιλούν σήμερα λες και προσπαθούν να μας κάνουν λοβοτομή για όσαέλεγαν χθες. Φέρνουν νόμους-πανούκλα και μέσα τους έχουν κρύψει και τη χολέρα. Κάνει ο κ. Τσίπρας ό,τι έκανε ο κ. Σαμαράς, αλλά ο κ. Τσίπρας δεν είναι δεξιός. Απλώς κάνει τα ίδια με τον κ. Σαμαρά, διότι ο κ. Σαμαράς ήταν αριστερός. Τρέλα,
πολύ σκάρτη τρέλα.
Θα μου επιτρέψετε να θυμηθώ, και κλείνω με αυτό, ότι την επαύριον του Δημοψηφίσματος, πολλοί από όσους είχαμε υποστηρίξει το «ΟΧΙ» επισημαίναμε ότι η νίκη του «ΟΧΙ» δεν πρέπει να λειτουργήσει διχαστικά και να διαιρέσει τον λαό.
Σήμερα, αυτοί που πήραν το «ΟΧΙ» και το έκαναν «ΝΑΙ» (και γιαβόλ) απειλούν τους «μενουμευρώπη» με ταξική πολιτική εναντίον τους (οι ηλίθιοι) ή κατηγορούν τους «παραιτηθείτε» για σχεδόν πραξικοπηματίες. Αυτό δεν είναι Αριστερά, είναι η έκπτωσή της. Αυτή δεν είναι τρέλα, είναι πολύ σκάρτη τρέλα...

Νίκος Μπογιόπουλος
 Δοξάστε τους! 
 http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/393547,Doxaste-toys.html

Πριν γίνουν κυβέρνηση για το Ελληνικό έλεγαν και υποστήριζαν αυτά:

Κι αυτά:

Κι αυτά:

Κι αυτά:

Κι αυτά:

    
Τώρα που έγιναν κυβέρνηση συμφωνούν, τώρα στηρίζουν, τώρα υπογράφουν και τώρα ψηφίζουν (σσ: κάποιοι μάλιστα το διαπράττουν ακόμα εξοργιστικότερα: ψηφίζουν… καταγγέλλοντάς την!) την σύμβαση του ξεπουλήματος.
    Δοξάστε τους!

Η ΔΟΣΗ ΤΩΝ 7,5 ΔΙΣ. ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ;

 12 Ιουνίου 2016

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΤΣΕΠΗ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΗ "ΔΟΣΗ" ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΣΕΠΗ ΤΗΝ ΒΑΖΟΥΝ ΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ 

Οι Τόκοι, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ θα πάρουν πίσω τα 4/5 (5,7 δισ. ευρώ) της δόσης των 7,5 δισ. ευρώ που εγκρίθηκε χθες το βράδυ στο Ελσίνσκι της Φιλανδίας από την ομάδα εργασίας του Eurogroup, με τους ιδιώτες να κάνουν μια μακριά ουρά για να πάρουν κάποια από τα 1,8 δισ. ευρώ, που θα δοθούν για ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου.

Μόλις περάσει και από την έγκριση των κοινοβουλίων της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Φιλανδίας, της Αυστρίας και της Σλοβακίας η δόση θα πάει και μια τυπική έγκριση από το Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας πριν πιστωθεί στο ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδας. 

Αυτή η στιγμή σύμφωνα με τους κοινοτικούς αξιωματούχους θα έρθει μαζί με το Eurogroup της 16ης Ιουνίου το οποίο θα συμπέσει και με την διήμερη συνεδρίαση του ΕΜΣ στις 16 και 17 του μήνα. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι πόσο γρήγορα θα εγκρίνει την καταβολή της δόσης η Φινλανδία η οποία χρειάζεται με βάση το σύνταγμά της,περίπου 10 ημέρες μέχρι να εγκρίνει οικονομική βοήθεια σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Το πιο ρεαλιστικό σενάριο, είναι ότι η δόση θα έρθει λίγο πριν ή λίγο μετά από το βρετανικό δημοψήφισμα στις 23 του μήνα και μοιραία, θα καλύψει τις ανάγκες από το τέλος Ιουνίου και μετά.

Προτεραιότητα θα έχει -τι άλλο - η αποπληρωμή του (ΠΑΡΆΝΟΜΟΥ, ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ) χρέους αφού εκεί θα πάνε τα 5,7 από τα συνολικά 7,5 δισ. της δόσης.

Πως θα μοιραστούν:

- Το Ιούνιο,το δημόσιο έχει υποχρεώσεις χρέους 705 εκ. ευρώ . Από αυτά , τα 405 εκ. ευρώ για αποπληρωμή τόκων και 300 εκ. ευρώ για παλιά δάνεια του ΔΝΤ .

- Τον Ιούλιο, το δημόσιο έχει υποχρεώσεις που φτάνουν τα 3,665 δισ. ευρώ . Από αυτά τα 2,3 δισ. ευρώ αφορούν την λήξη ομολόγου που παρακρατά η ΕΚΤ, 900 εκ. ευρώ για τόκους και 457 εκ. ευρώ προς το ΔΝΤ.

- Τον Αύγουστο, το δημόσιο έχει υποχρεώσεις χρέους ύψους 798 εκ. ευρώ. Από αυτά τα 500 εκ. ευρώ θα δοθούν για τόκους, 186 για λήξεις παλιότερων ομολόγων και 112 εκ. ευρώ προς το ΔΝΤ.

- Το Σεπτέμβριο, το δημόσιο θα πρέπει να αποπληρώσει υποχρεώσεις χρέους 683 εκ. ευρώ από τα οποία 70 εκ. ευρώ για τόκους, 160 εκ. ευρώ για λήξεις ομολόγων και 453 εκ. ευρώ του χρέους προς το ΔΝΤ.

- Τον Οκτώβριο το δημόσιο έχει να αποπληρώσει μόνο 360 εκ. ευρώ για τόκους.

Από εκεί και πέρα θα πρέπει να αναμένεται η εκταμίευση της δόσης των 2,8 δισ.ευρώ αν και οι ανάγκες του χρέους μέχρι και το τέλος του χρόνου δεν ξεπερνούν συνολικά το 1,5 δισ. ευρώ.

Οι ιδιώτες 

Τα υπόλοιπα 1,8 δισ. ευρώ θα μοιραστούν σε δύο δόσεις. Σύμφωνα με πηγές από το υπουργείο οικονομικών, προτεραιότητα θα δοθεί στην απονομή συντάξεων που καθυστερούν, την επιστροφή φόρων που επίσης καθυστερούν και στην συνέχεια τις οφειλές των ασφαλιστικών ταμείων των νοσοκομείων και του ΕΟΠΠΥ. 

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, μόνο στο ΙΚΑ εκκρεμεί η απονομή περίπου 80.000 συντάξεων, ενώ συνολικά από περίπου 320.000 συνταξιούχοι περιμένουν να πάρουν πλήρη σύνταξη, για παραπάνω από ένα χρόνο. Σε εκκρεμότητα βρίσκονται επίσης και 29.000 εφάπαξ.

Σε ότι αφορά τους καθυστερούμενους φόρους, με βάση τα στοιχεία του υπουργείου οικονομικών καθυστέρηση άνω των 90 ημερών από τις Δ.Ο.Υ έχουν φόροι ύψους 1,1 δισ. ευρώ. Σε αυτούς θα πρέπει να προστεθούν αλλά 1,8 - 2 δισ.ευρώ από ΦΠΑ και ΕΦΚ προς εξαγωγικές επιχειρήσεις που καθυστερούν από τα τελωνεία .

Τέλος, σε ότι αφορά τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς προμηθευτές του δημοσίου, μόνο για φάρμακα ξεπερνούν το 1,5 δισ. ευρώ το δημόσιο καθυστερεί το συμψηφισμό του χρέους με τις εκ των υστέρων επιστροφές ( claw back , rebate) αφού λόγω της καθυστέρησης της αξιολόγησης, δεν υπήρχαν οι πόροι να καλύψει τις οφειλές που θα προέκυπταν μετά το συμψηφισμό.

Οίμος-Αθήνα

ΠΗΓΗ

Σκοτώνουν την βαριά βιομηχανία της Ελλάδας

γράφτηκε στον Τοιχο 5 days ago -  0 Comments

12-6-2016

Εκχωρούν την φέτα σε αφρικανικές χώρες-Ελιές, λάδι, φέτα, γιαούρτι τα τελείωσαν και έπονται κι άλλα.

 Ξενοφώντας Ερμείδης
Τα εγκλήματα που γίνονται εναντίον της χώρας από τις υπαλληλικές κυβερνήσεις της με τις εντολές των δανειστών δεν σκοτώνουν μόνο για ένα διάστημα την οικονομία αλλά την διαλύουν για πάντα. Να μην μπορέσει με κανέναν τρόπο να σηκώσει κεφάλι παραγωγικά, για τον επόμενο αιώνα τουλάχιστον.  

Με αφορμή την δήθεν ανάπτυξη και τον δήθεν ανταγωνισμό καταφέρνουν να βάλουν ταφόπλακα στην πραγματική οικονομία της Ελλάδας που δεν είναι άλλη από την μοναδικότητα των γεωργικών της και κατά συνέπεια κτηνοτροφικών της προϊόντων.  Η Ελλάδα ποτέ δεν θα μπορούσε να "χτυπήσει" τις αγορές του κόσμου σε επίπεδο ποσοτήτων. Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας ήταν πάντα η ασύγκριτη ποιότητα των προϊόντων της λόγω της βιοποικιλότητας της ελληνικής γης.

Η ελληνική φέτα ύστερα από μάχη δεκαετιών είχε κατορθώσει να λάβει γεωγραφική ονομασία προέλευσης κυρίως γιατί το αιγοπρόβειο γάλα με το οποίο παρασκευάζεται προέρχεται από ελληνικές φυλές που έχουν τη δυνατότητα να βόσκουν σε αυτή τη μοναδική χλωρίδα. Τώρα, μετά τον Καναδά εκχωρείται και σε αφρικανικές χώρες μετά τη συμφωνία της Ε.Ε την οποία προχθές υπέγραψε και η χώρα. Ακολουθεί το ελληνικό γιαούρτι, ενώ στη συμφωνία ως πακέτο είναι και οι ελιές Καλαμών. 

Σημειωτέον ότι νωρίτερα είχε εκχωρηθεί χωρίς μάχη η μοναδική ποικιλία λαδοελιάς κορωναίικη, την οποία εξέλιξαν οι Ισπανοί μετατρέποντάς τη σε κοντή ελιά και κατεβάζοντας δραματικά το κόστος παραγωγής της. Μη έχοντας κατοχυρώσει την πατέντα (royalties) την αφήσαμε να την οικειοποιηθούν οι Ισπανοί, όπως οι Τούρκοι το ελληνικό γιαούρτι και εσχάτως και οι Τσέχοι ή οι Καναδοί, οι Δανοί και οι Γάλλοι τη φέτα. 

Σε ό,τι αφορά την ελληνική μαύρη ελιά (Καλαμών) είναι η μοναδική στον κόσμο όχι μόνο για τη γεύση αλλά και για το γεγονός πως όλοι οι υπόλοιποι ανταγωνιστές μας Ιταλοί, Ισπανοί, Τούρκοι δεν μπορούν να την παράγουν και αναγκάζονται να τη «μαυρίζουν» με χημική επεξεργασία.

Είχε κι αυτή κατοχυρωθεί ως Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης, αλλά οι συνθήκες του Εμπορίου, όπως υποδηλώνει και η διατλαντική συμφωνία (ΤΤΙP) Ευρώπης - ΗΠΑ που βρίσκεται στα σκαριά, δείχνουν την τάση. 

Οι νόμοι του διεθνούς εμπορίου δεν καταλαβαίνουν από κουλτούρες, ιστορία ή μύθους... Προς την κατεύθυνση αυτή και η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και οι φόροι σε κρασί, τσίπουρο και μπίρα που τείνουν να διαλύσουν την παραγωγική βάση της χώρας και να την παραδώσουν βορά μαζί με τα προϊόντα της στις πολυεθνικές.

Για την ανεργία των νέων

22-4-2016

Ούτε Φυγή – Ούτε Υποταγή

Δημοσιεύτηκε στη Ρήξη φ. 122

Η πορεία που οργάνωσε ο Δήμος Πατρέων ενάντια στην ανεργία είναι μια καλή ευκαιρία για να αναδειχθεί ίσως η πιο καταστρεπτική συνθήκη της σημερινής κατάστασης, που είναι η μαζική ανεργία των νέων και οι μακρόχρονες επιπτώσεις της στη νεολαία, αλλά και στην κοινωνία στο σύνολό της. Σήμερα, η Δυτική Ελλάδα έχει το θλιβερό προνόμιο να έχει τη δεύτερη χειρότερη επίδοση πανελλαδικά στα ποσοστά ανεργίας, με περίπου 29% του εργατικού δυναμικού της άνεργο.
Η ανεργία, ιδιαίτερα στους νέους μέχρι 24 ετών ξεπερνάει το 50%, με το ποσοστό να πλησιάζει το 55% στις άνεργες νέες γυναίκες! Στην Πάτρα τα ποσοστά φαίνονται ακόμη χειρότερα, καθώς η ανεργία βρίσκεται κοντά στο 38%, ενώ στους νέους οι εκτιμήσεις μιλάνε για πάνω από 65%! Η τρομακτική αυτή νεανική ανεργία σαρώνει την πόλη μας σαν αποτέλεσμα της αποβιομηχάνισης, του εκτεταμένου παρασιτισμού των τοπικών και εθνικών ελίτ και της πενταετίας των μνημονίων των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ-ΑΝΕΛ-ΣΥΡΙΖΑ, που κατέστρεψαν και συνεχίζουν να καταστρέφουν κάθε παραγωγική ικμάδα του τόπου. Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι οι νεώτερες γενιές του τόπου μας βουλιάζουν στη μακροχρόνια ανεργία, τις περιοδικές ανασφάλιστες εργασίες και τα εξοντωτικά 12ώρα για 300 ευρώ.
Η χειρότερη συνέπεια αυτού του παρατεταμένου συλλογικού και προσωπικού αδιεξόδου είναι το φαινόμενο της «Νέας Ξενιτιάς» που σαρώνει τη νεολαία μας. Ξεκίνησε κατά κύριο λόγο από νέους άνεργους επιστήμονες, αλλά πρόσφατα ακουμπάει και τα παιδιά που δεν προχώρησαν σε ανώτερες σπουδές και που αναγκάζονται να βρουν δουλειά όπου γης, συχνά σε άθλιες συνθήκες εκμετάλλευσης και χαμηλών αμοιβών. 250-300.000 νέοι και νέες από 20 έως 39 ετών έχουν εγκαταλείψει τα τελευταία πέντε χρόνια την πατρίδα χρησιμοποιώντας τα δίκτυα καριέρας (ιδιαίτερα οι σπουδασμένοι και οι τεχνικά ειδικευμένοι) που τεχνηέντως στήνουν οι επιχειρήσεις-στρατολόγοι της Γερμανικής Ευρώπης. Ζούνε ως μέτοικοι κυρίως στη Βόρεια και την Κεντρική Ευρώπη, εισπράττοντας συχνά όλα τα αρνητικά στερεότυπα για τους «κλέφτες και τεμπέληδες Έλληνες» που καλλιεργεί συστηματικά αυτή η Ευρώπη. Οι «συνδέσεις μέσω σκάιπ» έχουν γίνει η νέα καθημερινότητα για δεκάδες χιλιάδες οικογένειες και για χιλιάδες νεανικές παρέες˙ για τους ανθρώπους που μέχρι πριν λίγο καιρό ζούσαν στο ίδιο σπίτι ή συναντιόντουσαν στο ίδιο στέκι, αυτό είναι το θλιβερό απομεινάρι της παλιάς κοινωνικότητας.
Την ίδια στιγμή, η ελληνική κοινωνία εκπέμπει SOS, καθώς η υπογεννητικότητα και η φυγή των νέων απειλούν να τη μεταβάλουν οριστικά σε μια χρεοκοπημένη χώρα φτωχών συνταξιούχων. Η φυγή των νέων δεν συνιστά «ατύχημα», ούτε απλώς μια συνέπεια της χρεοκοπίας της χώρας μας. Αποτελεί τη μεγαλύτερη ληστεία του ζωντανού πλούτου της και ταυτόχρονα απομακρύνει οποιοδήποτε ενδεχόμενο ουσιαστικής αλλαγής, διότι προφανώς μια γερασμένη κοινωνία μπορεί πολύ πιο δύσκολα να αντισταθεί και να ορθοποδήσει. Στερεί τον τόπο από το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορεί να διαθέτει: την ελπίδα…
Η τοπική κοινωνία (όπως και όλη η ελληνική κοινωνία) δεν πρέπει να περιμένει τίποτα από τις πολιτικές δυνάμεις των παλιών και νέων μνημονίων, που τόσο εύκολα υπογράφουν και υλοποιούν την καταστροφή της ίδιας μας της χώρας. Δεν πρέπει να περιμένει τίποτε από ένα παρακμασμένο, διεφθαρμένο ή, στην καλύτερη περίπτωση, ανίκανο πολιτικό σύστημα, το οποίο μέσα στην αρτηριοσκλήρυνσή του αδυνατεί να αντιμετωπίσει, από το πιο μικρό, μέχρι το πιο μεγάλο ζήτημα, σε κάθε επίπεδο της συλλογικής μας ζωής, τοπικό, περιφερειακό και πανεθνικό. Μόνο η δική της κινητοποίηση μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Μια κινητοποίηση σε δυο κατευθύνσεις. Η μία, πολιτική, για να φωνάξει απέναντι στους θλιβερούς ντόπιους διαχειριστές των υπερεθνικών εντολών των δανειστών και των κυρίαρχων το απολύτως αναγκαίο: ΩΣ ΕΔΩ! Η άλλη, δημιουργική, που θα στοχοποιεί τον παρασιτισμό και θα προκρίνει την παραγωγική ανασυγκρότηση και τον παραγωγικό μετασχηματισμό του τόπου μας. Που θα ενισχύει κάθε σοβαρή προσπάθεια τοπικής παραγωγής, που θα αναδεικνύει τις πρωτοβουλίες στον τομέα της γνώσης, της επιστήμης και της υψηλής τεχνολογίας, της αγροτικής παραγωγής και της μεταποίησης˙ που θα στηρίζει τις συνεταιριστικές και συλλογικές προσπάθειες, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων και θα υπερασπίζεται τα δημόσια αγαθά, τη γη, το περιβάλλον και τον πολιτισμό μας.
Εμείς, σαν «Κοινοτικόν», μόνο έτσι μπορούμε να δούμε αυτήν την προσπάθεια του Δήμου για κεντρική ανάδειξη του προβλήματος της ανεργίας που μαστίζει την περιοχή μας. Σαν το πρώτο μικρό βήμα αγωνιστικής, αλλά και δημιουργικής κινητοποίησης της πατρινής κοινωνίας. Για μας, το σημαντικότερο πρόβλημα που πρέπει να αναδειχθεί από την ερχόμενη κινητοποίηση είναι η παρατεταμένη ανεργία των νέων και οι συνακόλουθες συνέπειές της: η φυγή στην ξενιτιά, η προσωπική παραίτηση, το χάσιμο της ελπίδας, η λουμπενοποίηση. Καλούμε τους νέους και τις νέες της Πάτρας και της ευρύτερης περιοχής να μην το βάλουν κάτω. Να συγκροτήσουν τις αντιστάσεις τους σε δημιουργικές κατευθύνσεις. Να χτίσουν απ’ την αρχή μια κοινωνία αξιοπρέπειας, ισότητας και ελευθερίας. Να βροντοφωνάξουν στην κινητοποίηση που έρχεται, αλλά ουσιαστικά και σε κάθε στιγμή της καθημερινής τους προσπάθειας:

Ούτε φυγή στην ξενιτιά
Ούτε υποταγή στα μνημόνια
Μένουμε Ελλάδα και παλεύουμε!

“KOINOTIKON”

Και… μελετώντας τα να κλαις

22-4-2016

Του Δημήτρη Νατσιού
 


  
Είναι γνωστό ότι τα ισχυρότερα δηλητήρια της νεοταξικής προπαγάνδας ενσταλάσσονται μες στα σχολεία. 
Εκμεταλλευόμενοι οι εθνοαποδομητές την έμφυτη ευαισθησία και αθωότητα των παιδιών και την, λόγω φόβου, πρωτίστως, ή ανιάτου προοδευτικότητας, «προσαρμογής» κάποιων εκπαιδευτικών, επιβάλλουν και προωθούν τα εθνοκτόνα πονηρεύματά τους.

Έχω γράψει επανειλειμμένως για τα «σχολικά βιβλία», «πανέρια με οχιές», που εδώ και μία δεκαετία, διακινούνται στα σχολεία. Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, κάποιες αναφορές στα βιβλία αυτά, αρχίζουν και γίνονται κατανοητές. Λες και κάποιοι γνώριζαν τα επερχόμενα και προετοίμαζαν ή, καλύτερα, αποκοίμιζαν το εύκολο και ανυπεράσπιστο θύμα: τους νέους. 

Έχω ενώπιόν μου το βιβλίο «Νεοελληνική Γλώσσα» της Γ’ Γυμνασίου. Την ευθύνη για την επιλογή των κειμένων είχαν τέσσερις εκπαιδευτικοί. Την υψηλή εποπτεία όμως και την τελική έγκριση για την εκτύπωση του βιβλίου και την αποστολή του στα σχολεία, την είχε το τότε Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και νυν Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής. (Θα έλεγα ότι ορθώς αφαιρέθηκε η λέξη «παιδαγωγικής». Η λέξη αγωγή, παράγεται από το ρήμα «άγω», που σημαίνει οδηγώ. Το ίδιο ρήμα στον μέλλοντα κάνω «άξω», από δω οι αξίες. Προφανώς οι ευφυείς και σοφοί πρόγονοί μας, μας διδάσκουν, μέσω του λαμπρού αυτού ετυμολογικού κατορθώματος, ότι η αγωγή πρέπει να άγει, να οδηγεί, το μέλλον της πόλης-πολιτείας, σε αξίες. Και πρώτη αξία η φιλοπατρία, διότι «μητρός τε και πατρός... τιμιώτερον εστί η πατρίς» κατά τον Πλάτωνα). 

Το βιβλίο της Γ’ Γυμνασίου περιέχει 8 ενότητες: «1η ενότητα: Η Ελλάδα στον κόσμο. 2η: Γλώσσα-Γλώσσες και πολιτισμοί του κόσμου. 3η: Είμαστε όλοι ίδιοι. Είμαστε όλοι διαφορετικοί. 4η: Ενωμένη Ευρώπη και Ευρωπαίοι πολίτες. 5η: Ειρήνη-Πόλεμος. 6η: Ενεργοί πολίτες για την υπεράσπιση οικουμενικών αξιών. 7η: Τέχνη: Μία γλώσσα για όλους. 8η: Μπροστά στο μέλλον». 

Εκ των περιεχομένων διαπιστώνουμε ότι το βιβλίο έχει μία σαφή παγκόσμια, παγκοσμιοποιητική διάσταση. Είναι «βιβλίο χωρίς σύνορα». Η υπερεθνική «ελίτ-αλήτ», εξ άλλου βδελύσσεται τα σύνορα. Οι ασυνόρευτες συνθήκες, τα ασυνόρευτα κράτη είναι ο διακαής πόθος τους, προς μεγίστη χαρά των μωαμεθανών λαθρομεταναστών και των ποικιλώνυμων «αλληλέγγυων» . 

Κάποτε, σε τούτο τον τόπο, επιστρατεύονταν οι άριστοι των επιστημών και της τέχνης για την συγγραφή βιβλίων για την εκπαίδευση, γι’ αυτό ακόμη και σήμερα, παλιοί γέροντες, με νοσταλγία ανατρέχουν σ’ αυτά. Τώρα, όταν λήγει το σχολικό έτος, οι μαθητές, χαιρέκακα τα καίνε. 

Τώρα το πιστοποιητικό επιλογής των «συγγραφέων» είναι η στάθμη της αφιλοπατρίας, εκκλησιομαχίας και ψευτοπροοδευτικότητας.

Μία σύντομη περιήγηση στο προς εξέταση βιβλίο της Γ’ Γυμνασίου θα καταδείξει το, όπως το ονομάζω, ύπουλο παιδομάζωμα. 

Σελ. 11. Κείμενο: «Η ελληνική κοινωνία αλλάζει». 

Διαβάζω: «Η ενεργή παρουσία των μειονοτήτων στην ελληνική κοινωνία διατάραξε τα τελευταία χρόνια την ως τότε κυρίαρχη εικόνα της αρμονικής εθνικής ομοιογένειας και έθεσε επιτακτικά πλέον το ζήτημα της συνύπαρξης διαφορετικών εθνοπολιτισμικών ομάδων. 
Τα παιδιά στο σχολείο καλούνται να μάθουν να ξεχωρίζουν τα κοινά στοιχεία που έχουν μεταξύ τους κουλτούρες που στην πρώτη ματιά μοιάζουν διαφορετικές, να εκτιμούν την αξία άλλων πολιτισμών εκτός από τον δικό τους, να αναγνωρίζουν την ετερογένεια, και όχι την ομοιογένεια, ως βασικό χαρακτηριστικό των σύγχρονων κοινωνιών». 

Υπογραφή, Χριστίνα Κουλούρη, καθηγήτρια πανεπιστημίου. 

Σελ. 53. Κείμενο: «Πολυεθνικές τάξεις στο σχολείο». 

«Αν κάποιος επισκεφθεί ανυποψίαστος ένα δημόσιο Δημοτικό σχολείο σε κάποιες γειτονιές της Αθήνας, θα ξαφνιαστεί: υπάρχουν τάξεις του Δημοτικού, όπου ένα στα τρία ή περισσότερα από τα παιδιά που φοιτούν έχουν την Ελλάδα για δεύτερη πατρίδα και τα ελληνικά για δεύτερη (και, καμιά φορά, σχεδόν άγνωστη) γλώσσα. 
Την πρώτη φορά που βρέθηκα σε μία τέτοια τάξη, άκουσα έκπληκτος αλλά και ντροπιασμένος για την άγνοιά μου δασκάλους να μου εξηγούν πόσο ραγδαία αλλάζει η «εθνική» σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού των δημόσιων Δημοτικών σχολείων χρόνο με τον χρόνο. Πόσο οι ίδιοι πελαγώνουν αβοήθητοι και ακαθοδήγητοι να διευθύνουν τις νέες πολυπολιτισμικές τους τάξεις. Πόσο πολύπλοκα και δύσκολα είναι τα εκπαιδευτικά, παιδαγωγικά και κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί η συνύπαρξη παιδιών διαφορετικής εθνικότητας, με πελώρια διαφορά επιπέδου στη γνώση της γλώσσας, τη μαθησιακή υποδομή και τις εξωσχολικές συνθήκες ζωής». 

Και το κείμενο συνεχίζεται με τον συγγραφέα να επιχαίρει διότι οι τάξεις γίνονται «πλουσιότερες» και καλύτερες χάρις στους «ξένους». Υπογραφή: Π. Τσίμας, δημοσιογράφος. 

Σελ. 65. Κείμενο: «Ε.Ε. και ελληνική ταυτότητα». 

«Είμαστε όλοι εκτεθειμένοι σε αληθινό βομβαρδισμό πολιτιστικών προϊόντων που διαμορφώνονται σύμφωνα με τη διεθνή διαφημιστική προβολή. Τα κράτη-έθνη δεν ανέκοψαν, αλλά αδιαφόρησαν γι’ αυτή την εξέλιξη. Η Ελλάδα την ενίσχυσε μάλιστα έμμεσα με ιδεολογικό προσανατολισμό σε μία διαστρεβλωμένη και γι’ αυτό χωρίς απήχηση ελληνική και χριστιανική παράδοση και με αδιαφορία...». 

Υπογραφή; Κώστας Σημίτης, πρώην πρωθυπουργός. 

Σελ. 90. Κείμενο: «Η σκληρή πραγματικότητα του πολέμου». 

«Ας μη μας ξεγελούν οι παρασημοφορήσεις και οι παρελάσεις, οι υποδοχές και οι παράτες. Στους πραγματικούς πολέμους υπάρχουν μόνο μαυραγορίτες και βιαστές, στρατηγοί και μισθοφόροι και βέβαια υπάρχουν και οι μεσάζοντες κάθε είδους: οι μεσάζοντες των όπλων και οι μεσάζοντες των συνθηκών, οι μεσάζοντες των πράξεων και οι μεσάζοντες των αποφάσεων, οι μεσάζοντες των ιδεών και οι μεσάζοντες της πληροφορίας. Όμως στην πραγματικότητα του πολέμου [...] προκύπτουν θύματα». 

Υπογραφή: Ν. Σκουτέρη-Διδασκάλου. Και το ’40 έτσι ήταν; 

Σελ. 106. Κείμενο: «Ο νεανικός ιδεαλισμός». 

«Τα περισσότερα παιδιά που γνωρίζω, πλούσια ή φτωχά, επιθυμούν βαθιά να κάνουν κάτι σημαντικό στη ζωή τους. Μου μιλάνε για την επιθυμία τους να προστατεύσουν τα τροπικά δάση, να σώσουν τις θαλάσσιες χελώνες ή να βοηθήσουν παιδιά που ζουν στο δρόμο…». 

Υπογραφή; Peter Dalglish. (Υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή σου από την προστασία της χελώνας; Βρέθηκε η αιτία της κρίσης). 

Σελ. 116. Κείμενο: «ΜΚΟ». 

«Εδώ στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε περίεργα τις ΜΚΟ: Όταν η Διεθνής Αμνηστία και το Παράρτημα του Ελσίνκι καταγγέλουν παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Τουρκία, γράφουμε την είδηση στην πρώτη σελίδα. Όταν οι ίδιες οργανώσεις διαμαρτύρονται για καταπίεση των μαρτύρων του Ιεχωβά, των Σλαβόφωνων ή των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα, είναι ανθελληνικές και πληρωμένες από ξένα κέντρα. Ουσιαστικά μας ενοχλεί η ανεξαρτησία τους: θα τις θέλαμε με το μέρος μας (όπως και όλες τις άλλες εξουσίες) και ξεχνάμε ότι αυτό θα καταργούσε αυτόματα το διεθνές τους κύρος. 
Είμαι υπερήφανος που ανήκω στις περισσότερες από αυτές τις οργανώσεις. Πιστεύω πως ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, ενιαία και αδιαπραγμάτευτα, είναι η μόνη ιδεολογία που μας απέμεινε – αλλά και η μόνη που μας χρειάζεται». 

Υπογραφή; Νίκος Δήμου, συγγραφέας, μεταξύ άλλων, του βιβλίου «η δυστυχία να είσαι Έλληνας». 
Σελ. 144. Κείμενο: «Δεν είναι η επιστήμη αυτή που προκαλεί καταστροφές». 

«Όλα τα εγκλήματα στην ιστορία είναι απόρροια κάποιου φανατισμού. Όλες οι σφαγές έγιναν από αρετή, στο όνομα της αληθινής θρησκείας, του νόμιμου εθνικισμού, της καλής πολιτικής, της σωστής ιδεολογίας και τέλος, στο όνομα του αγώνα εναντίον της αλήθειας του άλλου, του αγώνα εναντίον του σατανά». 

Υπογραφή; Φρανσουά Γιάκομπ 
(Μαθαίνει ο μαθητής ότι η «αληθινή θρησκεία» του είναι εγκληματική). 

Σελ. 137. Κείμενο: «Η νέα γενιά». 

«Νομίζω ότι είμαστε μπροστά σε μία πλουραλιστική νέα κοινωνία, αρκετά ανεκτική και ανοικτή, και ταυτόχρονα πολύ ψυλλιασμένη, επιφυλακτική και σε διαρκή αμφισβήτηση. Άλλωστε ακόμα και η απάθεια είναι συχνά μία μορφή αντίδρασης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι νέοι σήμερα φορούν τα πάντα και δεν ακολουθούν μία μόδα, ότι ακούνε διάφορες μουσικές και όχι μόνο ένα είδος, ότι ψηφίζουν διαφορετικά κόμματα σε κοινές παρέες, ότι γεμίζουν μικρά θέατρα και σινεφίλ αίθουσες, ότι κατέβηκαν στους δρόμους, ότι δεν παραμυθιάζονται με ήρωες και ινδάλματα ή στρέφονται σε εκείνους του παρελθόντος, όπως ο Τσε ή ο Μάρλεϊ». 

Υπογραφή; Μία Κόλλια (;) 

Δεν παρέθεσα, δεν αρκεί ο χώρος, καθόλου κείμενα από την «αντιρατσιστική» 3η ενότητα. Σ’ αυτήν περιέχονται 5-6 κείμενα με θέμα τον ρατσισμό, σχεδόν ενοχοποιούνται οι Έλληνες μαθητές. Συναντούμε, για παράδειγμα, έρευνα του 4ου Γυμνασίου Αθηνών, με ερωτήσεις, όπως: 

«Σας ενοχλεί το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχουν έρθει τα τελευταία χρόνια αλλοδαποί;». 

Υπάρχει περίπτωση ένα παιδί να πει «ναι»; Θα «στιγματιστεί» ως ξενόφοβος, ρατσιστής, χρυσαυγίτης και θα εισπράξει και την χλεύη του «προοδευτικού» καθηγητή. 

Στην ίδια ενότητα (σελ. 58) θα βρούμε κείμενο για το ολοκαύτωμα των Εβραίων, όχι όμως και για τις ρατσιστικές Γενοκτονίες των Ελλήνων, διότι η «ελληνοτουρκική φιλία»- υποτέλεια των ελλαδικών κυβερνήσεων στα αρπακτικά της Άγκυρας- δεν επιτρέπει τέτοιες αναφορές. (Θυμίζω ότι τα βιβλία εκπονήθηκαν το 2003, επί υπουργίας του ΓΑΠ και διανεμήθηκαν το 2006, επί Γιαννάκου).
Ερωτώ: Μ’ αυτά που περιέχει το σχολικό βιβλίο καλλιεργείται και αναπτύσσεται η εθνική και θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων μαθητών, όπως προβλέπει το Σύνταγμα; 

ΣΧΟΛΙΟ ΡΕΣΑΛΤΟ: 
Ο «χυλός» της πολυπολιτισμικότητας δεν εξαρθρώνει μόνο τους συνεκτικούς ιστούς της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης, αλλά και διαλύει και τους όρους της κοινωνικής (ταξικής») συνείδησης. 

Το «κατηχητικό» της Νέας Τάξης σε αυτό ακριβώς στοχεύει: Να καταστρέψει κάθε ΜΟΡΦΗ Συλλογικής Ιστορικής Συνείδησης (κοινωνική, ταξική, εθνική, Θρησκευτική…), διαλύοντάς αυτές τις Μορφές μέσα στον αγελαίο πολτό της Πολυπολιτισμικότητας. 

Έτσι «ακυρώνονται» οι «όροι» κάθε Αγωνιστικής Αντίστασης, εναντίον των δυναστών. Διότι χωρίς συνθετικά σύνολα ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ (ταξικών και εθνικών), ιστορικά κατακτημένα, δεν μπορεί να υπάρξουν αγώνες. 

Σε αυτήν την ακύρωση των αγωνιστικών «συνθηκών» (των «όρων» για αγώνα) πρωτοστατούν οι «προοδευτικοί» του «εκσυγχρονιστικού» σκοταδισμού και οι μεταλλαγμένοι «αριστεροί». 

Κραυγάζουν για «ταξική συνείδηση» οι «αριστεροί» της Πολυπολιτισμικής υστερίας, την ίδια ώρα που ισοπεδώνουν κάθε «συνθήκη» ταξικής συνείδησης!!! 

Ο Δημήτρης Νατσιός, στο συνοπτικό κείμενό του, αποκαλύπτει, με συγκεκριμένα παραδείγματα, το δηλητήριο της ισοπέδωσης της Ιστορικής Συνείδησης ενός λαού, που ενσταλάσσεται στα παιδιά από τα πρώτα χρόνια της «κατήχησής» τους στα Σχολεία.

21η Απριλίου: Από τη χούντα, στην «αριστερά» του 4ου Ράιχ…

Η φετινή επέτειος του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών του 1967, σηματοδοτεί έναν ιστορικό παραλογισμό: Από τους κόλπους της Αριστεράς που κυνηγούσε λυσσασμένα η χούντα, αναδείχτηκαν τα σημερινά ανδρείκελα του 4ου Ράιχ… Από τα αμερικανοκίνητα ανδρείκελα των συνταγματαρχών φτάσαμε σε μια τερατώδη ιστορική αναστροφή: Να βρίσκονται στο ρόλο των ανδρεικέλων, της παγκόσμιας χρηματιστηριακής χούντας (αυτή τη φορά), οι «αριστεροί» που διωκόντουσαν από τη χούντα…

Το ιστορικό αυτό παράδοξο βρίσκεται μέσα στα «παιχνίδια» ή τις «φάρσες» της ιστορικής διαλεκτικής. Διότι η ιστορία όχι μόνο δεν δίνει τίποτα δωρεάν, αλλά τιμωρεί σκληρά αυτούς που τη χλευάζουν και προδίδουν τη «διαλεκτική» της… 

Συνεπώς δεν είναι «ιστορικό παράδοξο», αλλά το τίμημα των ιστορικών προδοσιών και της ενσωμάτωσης της Αριστεράς. 

Κάθε προδοσία της Αριστεράς ήταν μια «ιστορική έκτρωση» και είχε ως τίμημα τραγωδίες για τους λαούς και την Αριστερά, καθώς και τη γέννηση πολιτικών εκτρωμάτων. 

Τις ταξικές συνεργασίες του σταλινισμού και τις προδοσίες του τις πληρώσαμε με μεγάλες ιστορικές τραγωδίες του εργατικού και λαϊκού κινήματος και με γιγάντιες μεταλλάξεις… 

Πρόσφατο ελληνικό παράδειγμα το 1989. Εδώ η ταξική συνεργασία γέννησε το έκτρωμα της συγκυβέρνησης Τζαννετάκη και άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στη βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού, με εφιαλτικό επακόλουθο: Την τραγωδία της ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ της αριστεράς στον σύγχρονο νεοταξικό φασισμό: Το 4ο Ράιχ… 

Όταν, λοιπόν, οι προδοσίες και οι ταξικές συνεργασίες της αριστεράς, οδηγούν σε ιστορικές τραγωδίες, η ενσωμάτωση αυτής της αριστεράς και η μετάλλαξή της σε «αριστερά» της Παγκοσμιοποίησης, οδηγεί σε μια ΤΡΑΓΩΔΙΑ, δίχως ιστορικό προηγούμενο. Οδηγεί στο αναποδογύρισμα των πραγμάτων, στη σχιζοφρένεια που ζούμε: Να είναι η ίδια αυτή η μεταλλαγμένη «αριστερά», η εμπροσθοφυλακή-ανδρείκελο του σύγχρονου νεοταξικού φασισμού, να είναι το πλέον χρήσιμο και αποτελεσματικό γρανάζι του συστήματος… 

Αυτήν την ιστορική τραγωδία ζούμε σήμερα: Να έχουν υποκατασταθεί οι συνταγματάρχες και τα στρατιωτικά τανκς, με τους αξιωματούχους των «αριστερών» ποικιλιών και τα ιδεολογικό-πολιτικά τανκς της «αριστεράς»… 

Και αυτή η τραγωδία των «αριστερών» τανκς, των νέων τρομοκρατικών ιδεολογημάτων της Νέας Τάξης, είναι κατά πολύ χειρότερη από τα τανκς των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου του 1967. 

Θα αναδημοσιεύουμε ένα παλιό μας κείμενο (πολλές φορές αναδημοσιευμένο), το οποίο σήμερα γίνεται επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε:«Η Χούντα του 1967 και ο σύγχρονος φασισμός» 


Η Χούντα του 1967 και ο σύγχρονος φασισμός. 
Τότε φυλάκιζαν τους αγωνιστές! 
Σήμερα φυλακίζουν και δολοφονούν τη σκέψη. 

Η δικτατορία είναι μια συνήθεια του αίσχους: 
Μια μηχανή που σε καθιστά κωφάλαλο, 
Ανίκανο να ακούσεις, ανήμπορο να μιλήσεις 
Και τυφλό σε ό,τι είναι απαγορευμένο να κοιτάξεις. 
Εντουάρντο Γκαλεάνο 

Κάθε δικτατορία είναι μια «μηχανή», που πρώτα απ΄ όλα καταδιώκει και βασανίζει τους νέους. Καθεστώς στείρο, όπως είναι, μισεί θανάσιμα καθετί που μεγαλώνει και κινείται. Πολλαπλασιάζει μόνο τις φυλακές και τα νεκροταφεία. Δεν μπορεί να παράγει τίποτε άλλο από κρατούμενους, πτώματα, ρουφιάνους και εξόριστους. Το να είσαι νέος και μάλιστα πολιτικοποιημένος νέος, για τη δικτατορία είναι έγκλημα. 
Οι αφηγήσεις για τη δικτατορία της 21ης Απριλίου είναι «αφηγήσεις» καπηλείας, ηρωποίησης, πολιτικής εξαργύρωσης, «αφηγήσεις» νάρκωσης και λήθης. Και αυτή η πρόσφατη ιστορία μας έχει δοθεί μασκαρεμένη και αφυδατωμένη από τα πολιτικά της μηνύματα. 
Αυτή η «ιστορία» σε σχέση με την αληθινή ιστορία, είναι όπως ο εφιάλτης σε σχέση με τα βιώματα της πραγματικής ζωής. Η αλήθεια και η μυθολογία διαπλέκονται και τη θέση των πολιτικών αιτημάτων και μηνυμάτων έχει πάρει το ωχρό πρόσωπο εκείνων που επιδιώκουν όχι μόνο να σβήσουν τις αγωνιστικές μνήμες, αλλά και να επιβάλουν τον ολοκληρωτισμό του αυτοκρατορικού λόγου. 
Εξατμίζουν την ιστορική ουσία, δαιμονοποιούν κάποιες εξωτερικές όψεις της δικτατορίας και τις έννοιες με αρνητική συναισθηματική φόρτιση για να επικαλύψουν και να εξωραΐσουν το ιστορικό παρόν. 

Αυτό το μικρό κείμενο δεν αποπειράται την αποκατάσταση της ιστορίας. Δεν είναι ιστορικό κείμενο. Απλώς θέλει να επισημάνει ότι ο σημερινός κυρίαρχος πολιτικός λόγος είναι ένας ταριχευμένος πολιτικός λόγος που αφού έχει μετατρέψει την ιστορία της χούντας σε μούμια Αιγυπτιακή, τη χρησιμοποιεί για να επικαλύψει το σύγχρονο εφιάλτη: Το μακάβριο ολοκληρωτισμό της πλανητικής αυτοκρατορίας. 

Ο σύγχρονος σκοταδισμός 

Η χούντα της 21ης Απριλίου μπροστά στην πλανητική χούντα που ζούμε σήμερα φαντάζει σαν αποκριάτικος καίσαρας. Η δικτατορία της 21ης Απριλίου φυλάκιζε τους αγωνιστές και τους αντιπάλους της. Η σημερινή δικτατορία του πλανητικού κράτους υπερβαίνει αυτά τα όρια, είναι χωρίς όρια. Φυλακίζει και δολοφονεί ανθρώπους και ιδέες, αποδομεί την Ιστορία, ακρωτηριάζει συνειδήσεις, ανατρέπει τους μηχανισμούς της σκέψης: Επιβάλλει την ενιαία σκέψη και την ενιαία ταυτότητα. 
Οι συνταγματάρχες δεν μπορούσαν να εξοντώσουν τις ιδέες και την ελπίδα. Σήμερα έχουν τελειοποιηθεί τα βασανιστήρια της επιβολής της σιωπής και της καλλιέργειας του τρόμου, έχει αναχθεί σε επιστήμη η τεχνική εξόντωσης των ανθρώπων, των ιδεών και της ελπίδας. 
Η Νέα Tάξη χρειάζεται ανθρώπους που να αισθάνονται ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, μη υποκείμενοι σε καμιά εξουσία ή αρχή ή συνείδηση, ωστόσο πρόθυμους να δέχονται διαταγές, να κάνουν ό,τι απαιτούν από αυτούς, να εφαρμόζουν καλά στην κοινωνική μηχανή, χωρίς τριβή, ανθρώπους που να μπορούν να καθοδηγούνται χωρίς εξωτερική βία, να ποδηγετούνται χωρίς ηγέτες, να παρακινούνται χωρίς σκοπό. Σήμερα θέλουν πλάσματα με στενό, μίζερο μυαλό, ταπεινά περιχαρακωμένο στην απληστία και στην ατομική αναρρίχηση. Θέλουν πλάσματα άβουλα, χειραγωγήσιμα, πειθαρχημένα, γρανάζια της κοινωνικής μηχανής: Ο σκοταδισμός στην πιο ακραία, μοχθηρή και εφιαλτική του μορφή. 

Τα ιδεώδη της Νέας Εποχής 

Το ιδεώδες της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας μας είναι η υπνωτική αρμονία, η μηχανοποίηση της σκέψης, ο λήθαργος του υποκειμένου. Γι αυτό οι μηχανισμοί της πλανητικής Χούντας στοχεύουν: 

* Στην αποδόμηση της ιστορίας, της συλλογικής συνείδησης και των αγωνιστικών παραδόσεων. Κατακερματίζουν τον «παλαιό» κοινωνικό ιστό, με πρόσχημα την ενημέρωση και τον προβληματισμό. Κατακερματίζουν τον «ιστό» της σκέψης και της Έκφρασης με πρόσχημα την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης. 

*Στην παράλυση της σκέψης και της βούλησης. Υποσκάπτουν τη λογική αποδομώντας κάθε αυτονόητο και κάθε κοινωνικό κριτήριο. Η «νέα λογική» θεωρεί κάθε άποψη εξ ίσου έγκυρη, γιατί ο καθένας είναι φορέας της δικής του αλήθειας. Καταργούν στην πράξη τη λογική, όταν υποβιβάζουν σύνθετες έννοιες στο επίπεδο των αγοραίων απλουστευτικών εξισώσεων. Καταστρέφουν τη σκέψη με τις σούπες των κοινοτοπιών και την ασυδοσία της «ατομικής άποψης». Παραλύουν τη λογική διαμέσου της τυπικής και της «δημοκρατικής» τήρησης ίσων αποστάσεων μεταξύ δικαίου και αδίκου, θύματος και θύτη, καταπιεσμένων και καταπιεστών, βίας και αντι-βίας, καλού και κακού κλπ. Καταστρέφουν, τέλος, κάθε κοινωνικό, ταξικό, πνευματικό, ηθικό, εθνικό, θρησκευτικό έρεισμα του ανθρώπου με το δογματικό πλουραλισμό. 

* Στην κατασκευή πραγμάτων και ανθρώπων χωρίς σύνορα, χωρίς όρια, χωρίς περιορισμούς: «Ανοικτά σύνορα», πολύ-πολιτισμικός πολτός, ανοχή χωρίς όρια, πάθη και ένστικτα χωρίς όρια, δηλαδή άνθρωποι χωρίς αναστολές, χωρίς δισταγμούς, χωρίς ενοχές, νοσηρά ατομικιστές, εν δυνάμει απατεώνες και που θα είναι περήφανοι για το ρεαλισμό τους και τον κυνισμό τους… 
Με δύο λόγια η σύγχρονη δικτατορία της Νέας Τάξεις έχει ως έμβλημά της το μίσος για τη σκέψη και τη βούληση και στοχεύει στην κατασκευή ανθρώπων δειλών, μοιραίων και άβουλων οι οποίοι θα ανέχονται τα πάντα και θα παρακολουθούν, δίχως να το αντιλαμβάνονται, την αποσάθρωση και αποτέφρωση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. 

Ο αόρατος πόλεμος 
Με τη Χούντα των συνταγματαρχών είχαμε να κάνουμε με συμβατικό πόλεμο. Αυτή μας δίωκε, μας φυλάκιζε, μας βασάνιζε, αλλά διατηρούσαμε πλήρη διαύγεια του πνεύματός μας, είχαμε επίγνωση της ήττας μας. Γνωρίζαμε δηλαδή ότι η εξωτερική ελευθερία μας είχε αλωθεί, αλλά η ελευθερία της σκέψης και της βούλησής μας, συνακόλουθα και της δράσης μας παρέμενε αλώβητη. Συνεπώς η υποδούλωσή μας ήταν προσωρινή. 
Με τη σημερινή Χούντα της Νέας Τάξης ο πόλεμος είναι αόρατος, δραματικά πιο επικίνδυνος και καταστροφικός από ένα συμβατικό πόλεμο. Σήμερα ο εχθρός ( η πλανητική Χούντα) στρέφεται επιπλέον και κατά της λογικής, για να την απορρυθμίσει, στρέφεται και κατά της βούλησης, για να την αλώσει. Η Νέα Χούντα εξοντώνει δηλαδή και τη σκέψη και τη βούληση, με τα παραπλανητικά δολώματα της «ελευθερίας χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, χωρίς περιορισμούς». Γεννά ηττημένους χωρίς διαύγεια πνεύματος, ώστε να έχουν επίγνωση της ήττας τους, ηττημένους υπερήφανους για την ήττα τους… 

Ας μην υπερτιμούμε και δαιμονοποιούμε, συνεπώς, τη βαρβαρότητα των «συμβατικών» δικτατορικών καθεστώτων, επικαλύπτοντας και αποκρύπτοντας ή εξωραΐζοντας τον εφιάλτη του σύγχρονου φασισμού της Νέας Τάξης: Αυτό που κάνει η ηττημένη και καλοαναθρεμμένη «αριστερά»…