Άθλιοι Φύλακες

του Προκόπη Μπίχτα

30-9-2016

Στον κόσμο του ευρώ, του χρέους και των μνημονίων, η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και των πολιτών συνεχίζεται με αυξανόμενους και εντεινόμενους ρυθμούς. Όλο και περισσότερο, αντί να μιλάμε για σχετική εκμετάλλευση και σχετική φτώχεια των εργαζόμενων μαζών που, έτσι κι αλλιώς, είναι κανόνας στα πλαίσια του συστήματος της μισθωτής εργασίας (καπιταλισμός), μιλάμε για γενικευμένη, απόλυτη δυστυχία. Ο αριθμός των ανέργων βρίσκεται στα 2,5 εκατομμύρια, αν υπολογίσουμε και την «κρυφή» ανεργία, δηλαδή τους πραγματικούς ανέργους που δεν μπορούν να εγγραφούν στα μητρώα του ΟΑΕΔ. Ο αριθμός των αστέγων βρίσκεται στις 30,000 σύμφωνα με δήλωση της γνωστής Θεανώς, άρα δικαιούμαστε να πιστέψουμε ότι είναι πολύ μεγαλύτερος. Οι Έλληνες άστεγοι αποτελούν το 68-72% αυτού του αριθμού. 100,000 καρκινοπαθείς και άλλοι σοβαρότατα άρρωστοι δεν μπορούν να προμηθευτούν τα φάρμακά τους. Η βρεφική θνησιμότητα έχει αυξηθεί κατά 43% και τίποτα δεν δείχνει ότι δεν θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Παρά τις καλές θελήσεις ομάδων που προσπαθούν να εμποδίσουν πλειστηριασμούς σπιτιών, οι πλειστηριασμοί διεξάγονται κανονικά είτε με τον κλασσικό τρόπο είτε με ηλεκτρονικό. Κάθε μέρα οικογένειες πετιούνται στον δρόμο. Κάθε τόσο οικογένειες αφήνουν τα παιδιά τους σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και οικογενειακές ΜΚΟ, όχι για να σώσουν το εξοχικό, το Χιουντάϊ ή το Home Cinema της οικογένειας, αλλά γιατί δεν μπορούν να τους παρέχουν τροφή. Τα εθνικά προβλήματα που αφορούν στην μοίρα της εδαφικής ακεραιότητας και εκατομμυρίων ανθρώπινων υπάρξεων έχουν πάρει ένα δρόμο χωρίς έλεος.

Οι στατιστικές που δείχνουν τον χαμό ανθρώπινων ζωών δεν έχουν τέλος. Οι προβλέψεις για χαμό ακόμα περισσότερων φορούν την δικαιολογημένη αλαζονεία της βεβαιότητας. Εδώ βασιλεύουν οι Τέσσερις Ιππότες της Αποκάλυψης.

Κάποιος, μέσα στην απόγνωσή του, θα μπορούσε να θέσει το, απελπισμένο και χωρίς νόημα, ερώτημα: μα καλά, πως επιτρέπεται να γίνονται όλα αυτά; Τι κάνει η κυβέρνηση; Η αντιπολίτευση; Η ΕΕ του «παγκόσμιου χωριού» μας; Οι «Αλληλέγγυοι»; Η «Πράξις»; Το «Χαμόγελο του παιδιού»; Οι «Γιατροί χωρίς σύνορα»; Τα «Open borders»; Οι υπόλοιπες ανθρωπιστικές ΜΚΟ; Η Διεθνής Αμνηστία; Ο Σόρος; Ο Σώρρας; Οι υπόλοιποι φίλοι των δυστυχούντων; Η εθνικόφρων Δεξιά και η πιο εθνικόφρων ακροδεξιά; Ο, από το «DNA» του, γενναιόψυχος, ξένιος Έλλην; Η φιλεύσπλαχνη, πανευλαβής Εκκλησία;Και, κυρίως, τι κάνει η, έχουσα το «ηθικό πλεονέκτημα», αντιφασιστική, αντιρατσιστική και πολυπολιτισμικόφρων Αριστερά; Που είναι οι Φύλακες, τέλος πάντων;

Ο απεγνωσμένος δεν μπορεί να δει ότι οι Φύλακες είναι πάρα πολύ απασχολημένοι. Ότι έχουν πάει παραδίπλα κι αγωνίζονται για τα «ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη». Έχουν αφιερώσει την ζωή τους στα ιδανικά του αφηρημένου «Ουμανισμού» και του συγκεκριμένου κοσμοπολιτισμού, αλλά ο τιποτένιος μελλοθάνατος δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό. Οι μελλοθάνατοι δεν έχουν φαντασία και είναι πολύ πεζοί, χυδαίοι και - γιατί όχι; - πιθανόν ρατσιστές. Οι μελλοθάνατοι!

Η σημερινή «αριστερά» έχει χρεοκοπήσει. Όχι μόνο η μερίδα της που κυβερνά, αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία της υπόλοιπης. Αν δούμε την ιστορία της θα διαπιστώσουμε ότι, ύστερα από την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας και την προδοσία σε βάρος του Άρη Βελουχιώτη και άλλων αληθινών αγωνιστών, ύστερα από την προδοσία σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που θυσίασαν περιουσίες, οικογένειες, ελευθερία και ζωές, όλα τα σχέδιά της ήσαν μακριά από τα ιστορικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Η ιδεολογία και η πολιτική εκείνης της αριστεράς έχουν κληροδοτηθεί με διάφορους τρόπους στην πλειοψηφία των σημερινών κομμάτων της.

Η «Αριστερά» μας  και το πολιτικό προσωπικό της – κοινοβουλευτικό και εξωκοινοβουλευτικό – βασικά μικροαστικής και μεσοαστικής προέλευσης όλα αυτά τα χρόνια, βεβαιωμένα πια, δεν κατόρθωσε να αποκτήσει βαθιές και σταθερές επαφές και ρίζες ούτε μέσα στην ελληνική εργατική τάξη, ούτε στη «φτωχομεσαία» αγροτιά (όπως λέει και το ΚΚΕ), ούτε γενικά στις πλατιές εργαζόμενες μάζες. Δεν ασχολήθηκε σοβαρά, με υπομονή κι επιμονή με τα προβλήματα τους. Ασχολήθηκε και προσπάθησε να κατοχυρώσει την ταυτότητά της με τα προβλήματα και ενδιαφέροντα του κοινωνικού της χώρου: αυτά των μικρομεσαίων και μεσαίων στρωμάτων.

Και σήμερα η ιδεολογία, τα προγράμματα και η πολιτική πρακτική της πλειοψηφίας των αριστερών κομμάτων, οργανώσεων, ομάδων, τάσεων κ.λπ. δεν εκφράζουν την εργατική τάξη και τα φτωχά στρώματα που πλήττονται από την τρέχουσα κατάσταση. Έχουν υποταχθεί πλήρως στα σχέδια και αξιώματα της παγκοσμιοποίησης και στην γερμανική πολιτική που διαμεσοποιείται με το ευρώ. Το δηλώνουν είτε δημόσια, αλλά με συγκεκαλυμμένο λόγο είτε μέσω των πολιτικών τους πρακτικών που προκαλούν και προωθούν την διάσπαση κάθε συλλογικής διαδικασίας και κάθε κοινής προσπάθειας που εκδηλώνεται ενάντια στους δολοφόνους των λαών. Έχουν στραφεί ενάντια στην κοινωνική αριστερά, δηλαδή ενάντια στις κοινωνικές δυνάμεις της προόδου και της δημοκρατίας. Σήμερα, όπως έκαναν και παλιότερα, ψάχνουν να βρουν κοινωνικά ερείσματα σε εκείνα τα αλλοτριωμένα μικρομεσαία και μεσαία στρώματα που αδιαφορούν για την κατάσταση των εργαζομένων και τους απασχολούν τα προβλήματα της οικολογίας, του υποκριτικού ανθρωπισμού, της κάλπικης αλληλεγγύης, των LGBT, της πολυπολιτισμικότητας, της νομιμοποίησης ή όχι των ναρκωτικών, της πολιτικής «ορθότητας» κ.λπ, κ.λπ. Τα περισσότερα αριστερά κόμματα, οι αριστερές οργανώσεις, τάσεις κ.λπ., παραγνωρίζουν ή αποκρύπτουν ότι η καμπάνια γύρω από αυτά τα ζητήματα έχει ενορχηστρωθεί με σειρά αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κι έχει ενισχυθεί οικονομικά, ιδεολογικά και πολιτικά από τα ίδια Ευρωπαϊκά κέντρα που έχουν διαθέσει σημαντικά κονδύλια για τέτοια προγράμματα σε σχολεία, ΜΚΟ κ.λπ., με σκοπό να χαθεί κάθε ίχνος πολιτικής σκέψης από τον ελληνικό λαό, να διαλυθεί η συνοχή του, να αποτύχει κάθε υγιής προσπάθεια αποτίναξης των αλυσίδων και, τελικά, να καταστεί ανίσχυρη κάθε προσπάθεια που θα αποσκοπεί σε εξέγερση και επανάσταση.

Τα περισσότερα κόμματα, οργανώσεις, ομάδες, τάσεις κ.λπ. της αριστεράς αντιμετωπίζουν το μεταναστευτικό-προσφυγικό πρόβλημα με μια ανήθικη, μικροαστική ηθική υποκριτικής συμπόνιας και αρνούνται πεισματικά να στραφούν με πολιτικές πρακτικές ενάντια στις αιτίες που το προκαλούν και τους κοσμοπολίτες ενόχους. Αντίθετα σαμποτάρουν με κάθε ευκαιρία και κάθε τρόπο τις δυνάμεις που αποκαλύπτουν τις συνέπειες αυτού του ζητήματος για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της και που προσπαθούν να δημιουργήσουν τις διαλεκτικές προϋποθέσεις για την επίλυσή του.

Τα περισσότερα κόμματα, οργανώσεις, ομάδες, τάσεις κ.λπ. της αριστεράς δεν παίρνουν σαφή θέση για τους ενόχους της συμφοράς που πλήττει τους λαούς της Μέσης Ανατολής, δεν αποκαλύπτουν με κάθε τρόπο και κάθε ευκαιρία τους ενόχους και δεν στρέφονται ενάντια τους με κάθε τρόπο και κάθε ευκαιρία.

Σαν αποτέλεσμα της άρνησης της αριστεράς να επιλέξει διαλεκτική λύση και δράση και, ταυτόχρονα, του πολυεπίπεδου πολέμου που έχει εξαπολυθεί από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης ενάντια στις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, δυσκολεύονται οι προσπάθειες για προοδευτική και επαναστατική δράση, επιδεινώνονται τα προβλήματα, επικρατεί ο ρατσισμός σε βάρος της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και τρέφεται ο φασισμός. Η «Αριστερά» μας παραβλέπει και τις αιτίες της γιγάντωσης του φασισμού, συνεχίζει την αυτοαναφορά και τον αυτοθαυμασμό της και εκτονώνεται με τους συνηθισμένους «αντιρατσιστικούς» και «αντιφασιστικούς» βερμπαλισμούς. 

Την ίδια στιγμή οι θέσεις του ΚΚΕ για το πρόβλημα ξεκαθαρίστηκαν δημόσια από τον Γ.Γ. του. 1) Ξεκάθαρο «ναι» στην παραμονή στο ευρώ (σ.τ.Σ. με σωρό δικαιολογιών, αλιευθείσες από την προπαγάνδα της κυβέρνησης και της Δεξιάς) 2) μόνο στον σοσιαλισμό θα λυθούν τα προβλήματα. (σ.τ.Σ. μέχρι τότε, ευρωφασισμός και μούγκα). 

Σήμερα το σημείο στρατηγικής σημασίας για την εργατική τάξη και την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι η ανάπτυξη ενός μετώπου, όσο πλατύτερου γίνεται, από όλες τις κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται από το ευρώ και τα μνημόνια, ανεξάρτητα από το τι ψηφίζει κάθε άτομο στις εθνικές εκλογές. Σήμερα ο στόχος που εμπεριέχει και συμπυκνώνει την δυναμική κάθε επαναστατικής δράσης είναι ο στόχος για την δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου, που θα απελευθερώσει τον ελληνικό λαό από τα δεσμά της παγκοσμιοποίησης και, με τις κατάλληλες πολιτικές, θα αναδείξει την εργατική τάξη σαν ηγεμονική-διευθυντική δύναμη της κοινωνίας. Οι προοπτικές που γεννά η δημιουργία ενός τέτοιου κινήματος είναι ακριβώς ό,τι τρέμει το σύστημα της μισθωτής εργασίας μαζί με τους «αριστερούς» και δεξιούς διορθωτικούς μηχανισμούς του.

Βλάκες ή ψεύτες;

30-9-2016

Του Στάθη από το enikos.gr 

1. Δούλεμα δίχως όρια (καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή)…

Ελεγε ο Τσίπρας για το ενδεχόμενο Υπερταμείου, ότι η χώρα δεν έχει χάσει πόλεμο για να δεχθεί κάτι τέτοιο. Το δέχθηκε! Ο Τσίπρας. Και λοιδορείται τώρα από τον κ. Δένδια ακριβώς με την ίδια φρασεολογία. Οτι, δηλαδή, μόνον χώρες που έχουν χάσει πόλεμο (αλλά ούτε κι αυτές) δέχονται τέτοιας μορφής εποπτεία και κατοχή.

Και όταν λοιδορεί και μέμφεται ο κ. Δένδιας τον Τσίπρα (προσπαθώντας να ξεπλύνει το αίμα από τα δικά του χέρια), μέμφεται και λοιδορεί την Αριστερά. Που ο Τσίπρας έχει πάρει στον λαιμό του. Διότι απέχει ακόμα η ημέρα που στα μάτια του πολύ κόσμου ο Τσίπρας και το παρεάκι του θα έχουν αποσυνδεθεί απ’ την Αριστερά,χωρίς πια να τη μαγαρίζουν. Ομως

έως τότε θα έχουν φέρει πανηγυρικά τον κ. Μητσοτάκη στην εξουσία.

Ελεγε ο Τσίπρας ότι «το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Δεν πουλάμε». Κι από το «δεν πουλάμε» πήγε με τη μία στο ξεπουλάμε. Από το ένα στο άλλο, μια καρέκλα δρόμος.

Ομως, η ψευτιά και η βλακεία πάνε μαζί. Είπε ο Τσίπρας για να κατευνάσει την (τρομερά) μήνιν των Οικολόγων ότι δεν θα πουλήσουν τα νερά, ότι θα τηρηθεί το Σύνταγμα! Ποιο Σύνταγμα; Των Μνημονίων; Ή μήπως

προβλέπει το ελληνικό Σύνταγμα Υπερταμεία, ήγουν Ταμεία Κατοχικά; Προβλέπει Κόφτες; Προβλέπει ασιτία; Ο Τσίπρας δεν έλεγε ότι η πρώτη πρόνοια του Συντάγματος είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων του λαού στην ελευθερία, την εργασία και την ασφάλεια;

Βλαξ ή ψεύτης είναι ο κ. Τσακαλώτος όταν λέει ότι «ορισμένες εταιρείες απ’ όσες μπαίνουν στο Υπερταμείο είναι πιθανόν να ιδιωτικοποιηθούν»; Βλαξ ή ψεύτης είναι ο Τσακαλώτος όταν (διαψεύδοντας τον Τσακαλώτο) λέει την επομένη ότι οι εν λόγω εταιρείες θα είναι απρόσβλητες και ότι αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού; Τότε γιατί φτιάχθηκε το Υπερταμείο; Για πλάκα;

Προβλέπει ή δεν προβλέπει το Τρίτο Μνημόνιο πως ό,τι μπαίνει στο Υπερταμείο (όλες αυτές οι ΔΕΚΟ καθώς και 70.000 Ακίνητα του Δημοσίου) θα αποτελεί ενέχυρο για 99 χρόνια εν όψει εξόφλησης του χρέους; Προβλέπει ή δεν προβλέπει το Τρίτο Μνημόνιο ότι μέρος ή το σύνολο αυτής της περιουσίας

μπορεί να αξιοποιηθεί;

Προβλέπει το Μνημόνιο του Τσίπρα, γνωστόν και ως «όλες οι λέξεις του Συντάγματος», ότι η αξιοποίηση αυτών των αξιών μπορεί να επισυμβεί διά τηςιδιωτικοποίησης, της μετοχοποίησης, της πώλησης, της μίσθωσης, τηςπαραχώρησης, της χρήσης, της ανάθεσης, της διαχείρισης, τηςτιτλοποίησης απαιτήσεων; – τα

ξέρει αυτά ο Τσακαλώτος ή τα ελληνικά του είναι το ίδιο γελοία με τα αγγλικά του Τσίπρα;

Αν (κάνουν ότι) δεν ξέρουν, είναι βλάκες. Αν ξέρουν (και ξέρουν τι υπέγραψαν), είναι ψεύτες. Το μόνον ερώτημα που απομένει είναι αν είναι και τα δύο μαζί…

Και τέλος, τι είναι εκείνοι οι «αριστεροί» όπως η κυρία Αντα Ψαρρά στην ταλαίπωρη (από την κυρία Αννα Ψαρρά) «Εφημερίδα των Συντακτών», που

κόπτονται για το ήθος των Κουίσλιγκ εκείνων που θα αναλάβουν θέση στοΥπερταμείο ή αλλιώς Κατοχικό Ταμείο, όπως η κυρία Ολγα Χαρίτου και οι κ.κ.Γιώργος Σταμπουλής και Γιώργος Ταβλάς; Πόσο βλαξ μπορεί να είναι κάποιος όταν δεν νοιάζεται που υπάρχουν Κουίσλιγκ, αλλά κόπτεται να είναι ο Κουίσλιγκ ηθικός; Ή μήπως οι Ελληνες που θα συνεργασθούν με τους δανειστές για τη λεηλασία της λαϊκής περιουσίας είναι κάτι καλύτερο από Κουίσλιγκ ή ταγματαλήτες;

2. Επί προσωπικού, διότι δεν είναι προσωπικό.

Από τα Ντόμπερμαν της Διαπλοκής στα Κομματόσκυλα των Μνημονίων.

Προς τον κ. Δημήτρη Τρίμη, που τώρα εργάζεται στο μέρος εκείνο της « Εφημερίδας των Συντακτών» που διευθύνει η κυρία Ψαρρά – στους υπόλοιπους εκλεκτούς συναδέλφους της αγαπητής εφημερίδας τα σέβη μου και τον χαιρετισμό μου.

Κύριε Τρίμη, είναι παλιά και άθλια η μέθοδος των «Ιών» να παραθέτουνπετσοκομμένα κείμενα (ή να τα τσιτάρουν), ώστε να μπορούν ύστερα να τακανιβαλίσουν. Το ίδιο κάνατε και με το δικό μου (παρ’ ότι, γράφοντας σε ηλεκτρονική σελίδα, θα μπορούσατε με ένα link να παραπέμψετε σ’ αυτό). Θα σας συμβούλευα (αν μου επιτρέπετε) να μην αναδημοσιεύετε κείμενα έστω και πετσοκομμένα, διότι υπάρχει η πιθανότης να φωτίσουν σε κάτι όσους προσπαθείτε να στραβώσετε.

Τους χαρακτηρισμούς τούς αντιπαρέρχομαι, άλλωστε αυτήν τη φορά ήταν ήπιοι. Χρόνια τώρα εσείς και οι «Ιοί» συκοφαντείτε πλήθος αγωνιστών της Αριστεράς, ανάμεσά τους κι εμένα για εθνικιστή, αντισημίτη, εργοδοτικό, αρχαιόπληκτο, αγράμματο, μισογύνη και δεν συμμαζεύεται. Πρόβλημά σας, ζήστε με αυτό. Τώρα όμως που ήρθε στην εξουσία η Αριστερά που Γονάτισε, την υπερασπίζεσθε με νύχια και με δόντια, διότι τόσα χρόνια, μια τέτοια «Αριστερά» θέλατε! Μισάνθρωπη, αποδομητική, τσιράκι του «εκσυγχρονισμού». Φοβάμαι, όμως, ότι την υπερασπίζεσθε με την ίδια επιτυχία που υπηρετήσατε ως Πρόεδρος στην ΕΣΗΕΑ, στέλνοντας την ίδια την Ενωση, καθώς και τις δυνάμεις τις Αριστεράς στο Σωματείο, στην ανυποληψία.

Επί της ουσίας τώρα. Η κυρία Αριάδνη Νούκα έστειλε μια επιστολή στην Κομισιόν για τα «κόκκινα δάνεια». Ερωτώντας, γιατί να μην μπορούν να τα εξαγοράσουν οι δανειολήπτες πριν να παραχωρηθούν σε αρπακτικά funds – μάλιστα σε τιμές υψηλότερες (οι δανειολήπτες) από τις εξευτελιστικές (των funds). Η απάντηση του κ. Γιούνκερ ήταν ότι περί αυτού δεν μερίμνησε η ελληνική κυβέρνηση. Ερωτηθείς, ο κ. Σταθάκης απάντησε ότι η διαδικασία για τα κόκκινα δάνεια έχει υπογραφεί στα μνημόνια.

Κατόπιν τούτων, η στήλη μου έθεσε το ερώτημα: τι είναι χειρότερο; να φάνε τα σπίτια των ανθρώπων τα αρπακτικά με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης ή να τα φάνε επειδή η ελληνική κυβέρνηση εκτελεί πιστά τις εντολές της Τρόικας;

Τι βρήκατε να απαντήσετε σε αυτό, κύριε Τρίμη; Οτι «ο κ. Σταθάκης διέψευσε». Μπα! Κι όταν διαψεύδει ένας υπουργός – τα σκυλιά δεμένα; Αυτήν τη δημοσιογραφία ασκείτε, κύριε πρώην Πρόεδρε της ΕΣΗΕΑ; Οταν διαψεύδει ένας υπουργός, τα σκυλιά δεμένα και τα κομματόσκυλα αμολητά;

Ομως, ας δούμε τι ακριβώς διέψευσε ο κ. Σταθάκης. Είπε απλώς ότι «το δικαίωμα του δανειολήπτη να εξαγοράσει το δάνειό του προβλέπεται από τηδεοντολογία των Τραπεζών». Από πότε η δεοντολογία των Τραπεζών (σωθήκαμε!) επέχει ισχύ νόμου, ώστε νόμος να μη χρειάζεται;

Και αν νόμος δεν χρειάζεται (διότι μάθατε να επαφίεσθε στο φιλότιμοτων Τραπεζών), γιατί οι ΑΝΕΛ δήλωσαν ότι θα φέρουν στη Βουλή «τροπολογία που να καλύπτει αυτό το κενό»; (Δημήτρης Καμμένος, στην εκπομπή του κ.Παπαδάκη.)

Και γιατί, ερωτηθείς στην ίδια εκπομπή την επόμενη μέρα, ο κ. Σταθάκης για την ενδεχόμενη τροπολογία των ΑΝΕΛ απάντησε με ένα ξερό «όχι»; Γιατί;Γιατί;

Κύριε Τρίμη, μπορείτε να υπηρετείτε όσο και όπως θέλετε τους νεόκοπους μνημονιακούς, αλλά ούτε ο Χριστός δεν αγοράζει Σπίρτζη. Μπορείτε επίσης να «αγωνίζεσθε» μαζί με τον κ. Κατρούγκαλο για να φάει η καταρρέουσα Ντόυτσε Μπανκ το Ταμείο των δημοσιογράφων όπως και τα Ταμεία όλων των κλάδων, όμως

δεν είναι λίγοι πλέον όσοι έχουν πάρει χαμπάρι τον διαβρωτικό ρόλο των «Ιών» και για την Αριστερά και για την πατρίδα. Εως τώρα μετήλθατε τη μέθοδο «συκοφαντήστε-συκοφαντήστε, κάτι θα μείνει», με μεγάλη επιτυχία. Και με την ίδια επιτυχία, εμφανίζοντας την Αριστερά ως μια μουρλοκακομοίρα του «εκσυγχρονιστικού» αποδομητισμού, τροφοδοτήσατε τη Χρυσή Αυγή. Οχι πλέον. Από το «συκοφαντήστε-συκοφαντήστε, κάτι θα μείνει», δεν θα απομείνει τίποτε και κυρίως εσείς…

Η Νέα Τάξη είναι ασυμβίβαστη με την Εκκλησία

30-9-2016

Το παρακάτω άρθρο είναι γραμμένο το 2.000. Τότε, με το θέμα των ταυτοτήτων, καταπιαστήκαμε, σοβαρά, με ένα ζήτημα «ταμπού» για την Αριστερά: Την Εκκλησία. 
Οι πρώτες επεξεργασίες μας πάνω σε αυτό το ζήτημα, και το παρακάτω κείμενο είναι δημοσιευμένα στο βιβλίο: «Η Νέα Τάξη και οι χρήσιμοι ηλίθιοι» 

 
Η νέα θρησκεία της παγκόσμια αγοράς θέλει την παγκόσμια ομοιομορφία: Την ισοπέδωση μέσα στην ομοιομορφία κάθε εθνικής, ιδεολογικής, πολιτικής και πολιτιστικής ταυτότητας. Την ισοπέδωση κάθε συλλογικότητας. Η θεότητα της νέας αυτής παγκόσμιας θρησκείας είναι ο ατομισμός, δηλαδή ο κομφορμισμός. 
Η Νέα Τάξη επιδιώκει την αγελοποίηση του κόσμου, δηλαδή τη μετατροπή της ανθρώπινης κοινωνίας σε αγέλη ατόμων, σε ένα «μοναχικό πλήθος» πρόθυμο να δέχεται διαταγές, να κάνει ό,τι απαιτούν από αυτό, να εφαρμόζει καλά στην παγκόσμια μηχανή, χωρίς τριβή.

 Η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι εχθρικά ασυμφιλίωτη με κάθε συλλογικότητα, με κάθε τι που ενώνει τους ανθρώπους. Θέλει την κοινωνία διαιρεμένη όχι σε συλλογικές οντότητες που αντιστέκονται και αναπτύσσουν τη σκέψη και τη συνείδηση μέσω της διαπάλης των ιδεών και των οργανωμένων αγώνων, αλλά διαιρεμένη σε ανίσχυρα μεμονωμένα άτομα που να μπορούν να καθοδηγούνται χωρίς βία, να ποδηγετούνται χωρίς ηγέτες, να παρακινούνται χωρίς σκοπό.

 Η Νέα Τάξη είναι ασυμφιλίωτα εχθρική προς κάθε μορφή συλλογικής συνείδησης. Γι’ αυτό επιδιώκει την κατεδάφιση του έθνους-κράτους, των πολιτικών κομμάτων, των συνδικάτων, της Εκκλησίας. 

Φυσικά, και η σοσιαλιστική σκέψη είναι εναντίον του έθνους-κράτους, των αστικών κομμάτων, των κρατικών συνδικάτων και της Εκκλησίας. Και εδώ ακριβώς μπερδεύονται οι φορμαλιστές του «αριστερού» λόγου. Δεν μπορούν να αντιληφθούν τη «διαφορά». 

Και όμως υπάρχει τεράστιο χάσμα μεταξύ της σοσιαλιστικής παγκοσμιοποίησης και της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. 
Η σοσιαλιστική σκέψη έχει ως υποκείμενο της εξέλιξης την εργατική τάξη και το λαό, δηλαδή κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες. Και, το σπουδαιότερο, το ξεπέρασμα τους έθνους-κράτους και άλλων συλλογικοτήτων το υποκαθιστά με άλλες μορφές συλλογικότητας, ανώτερες. 

Το σοσιαλιστικό κίνημα δεν αγωνίζεται για μια κοινωνία μεμονωμένων, ανταγωνιστικών ατόμων, αλλά για έναν κόσμο με ανώτερες μορφές κοινωνικής οργάνωσης και συλλογικής συνείδησης. Για έναν κόσμο που θα έχει ως βάση το συλλογικό άτομο, τη συμμετοχή και την αυτενέργεια του λαού. 

Να γκρεμίσουμε, λοιπόν, το εθνικό κράτος που διαιρεί τους λαούς, να καταργήσουμε και την Εκκλησία. Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι το αποτέλεσμα έξωθεν διαταγμάτων. Πρέπει να είναι το αποτέλεσμα των ίδιων των αγώνων του λαού, το αποτέλεσμα συλλογικής συνείδησης. Μια τέτοια συλλογική κοινωνική διαδικασία προωθεί την κοινωνία και τον άνθρωπο σε ανώτερες μορφές κοινωνικής οργάνωσης και συλλογικότητας. Μορφές που κρατούν όλα τα θετικά στοιχεία της παράδοσης, που ενώνουν τους ανθρώπους, μορφές που κρατούν όλες τις κατακτήσεις της συλλογικότητας της ανθρώπινης Ιστορίας, όλον τον πλούτο της πολιτιστικής και πολιτισμικής διαφορετικότητας. 

Όταν όλα αυτά απειλούνται για να μετατραπεί ο άνθρωπος σε αγέλη και να ριχτεί στα έσχατα όρια της ταπείνωσης και της δουλικότητας, τότε είναι επαναστατικό να υπερασπιζόμαστε το έθνος-κράτος, ακόμα και την Εκκλησία, ακριβώς γιατί έχουν ενσωματώσει κάποιες κατακτήσεις των συλλογικών αγώνων και αξιών της ανθρωπότητας. 
 
Όταν, π.χ., ο γερμανικός ιμπεριαλισμός είχε υπό την κατοχή του την Ελλάδα, ουδείς είχε διανοηθεί να κατηγορήσει ως εθνικιστικό τον αγώνα για την υπεράσπιση του εθνικού κράτους. Σήμερα, κάθε εκδήλωση που στρέφεται εναντίον των ιμπεριαλιστών της ΟΝΕ και της «Νέας Τάξης» στιγματίζεται από τους φορμαλιστές του «προοδευτικού» και «αριστερού» λόγου ως εθνικιστική. 

Η Εκκλησία στον καπιταλισμό ήταν ταυτισμένη πλήρως με το καπιταλιστικό κράτος και έπαιζε το ρόλο της ιδεολογικής ποδηγέτησης των λαών. Ήταν η πνευματική και ηθική αγχόνη των λαών. Ως φορέας που ενσωμάτωνε μορφώματα συλλογικής συνείδησης, ιστορικές αξίες και παραδόσεις, αποτέλεσε μια ισχυρή δύναμη στην υπηρεσία του αστικού κράτους, αναχαιτιστική των εργατικών και λαϊκών αγώνων και των σοσιαλιστικών κινημάτων.

Ήταν αντιδραστική η Εκκλησία, γιατί φυλάκιζε τις συλλογικές αξίες που ενσωμάτωνε, τις απομάκρυνε από το κοινωνικό γίγνεσθαι και τους λαϊκούς αγώνες, δεν επέτρεπε τον εμπλουτισμό τους από τα νέα συλλογικά λαϊκά μορφώματα, τις μετέτρεπε, με δύο λόγια, σε απολιθώματα. 

Σήμερα, η Νέα Τάξη είναι ασυμβίβαστη με κάθε κοινωνικό, εθνικό και πνευματικό μόρφωμα λαϊκής συνοχής και συνείδησης συλλογικής, ακριβώς γιατί αποτελούν κύτταρα κοινωνικής αντίστασης στην ισοπεδωτική ομοιομορφία που θέλει να επιβάλει.

Γίνεται φανερό ότι η Νέα Τάξη είναι ασυμβίβαστη και με την Εκκλησία, γιατί είναι φορέας συλλογικότητας. 

 Συνεπώς, στη σύγκρουση Εκκλησίας και Νέας Τάξης δεν μπορεί κανείς να είναι με τη Νέα Τάξη. Φυσικά δεν υπερασπίζεται το εκκλησιαστικό κατεστημένο. Υπερασπίζεται, όμως, τις συλλογικές μορφές συνείδησης, τις κατακτήσεις του ανθρώπινου πολιτισμού και τις αξίες της αλληλεγγύης και της ενότητας των ανθρώπων που ενσωματώνει η Εκκλησία: Όλα δηλαδή τα φύτρα αντίστασης, συνοχής και ενότητας του λαού κατά του εφιάλτη της παγκοσμιοποιημένης ομοιομορφίας… 

«Ιοί»: Απροκάλυπτα με τα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ…

 
Αυτό το μεγαλοφυές σκίτσο ο Στάθης το 
εμπνεύστηκε το 2004 από το Σαρόν, 
αλλά δεν θα υπήρχε και καταλληλότερο 
για του "Ιούς"...30-9-2016

Οι «Ιοί» (της παλιάς «Ελευθεροτυπίας»), σήμερα έχουν έδρα την «Εφημερίδα των Συντακτών». Από δημοσιογραφική «εστία» μέσα σε ένα καθεστωτικό αστικό έντυπο, αναβαθμίστηκαν(!) σε δομή αστικού εντύπου:Προπαγανδιστική δομή της «αριστερής» κυβέρνησης των νέων αποικιοκρατών!!! 
Πλέον το παλιό «μαρξιστικό» προσωπείο των «Ιών» έχει …κατεδαφιστεί και τα παλιά «επαναστατικά» προσχήματα έχουν κονιορτοποιηθεί. Τώρα απαστράπτει το αληθινό και μακάβριο πρόσωπο των «Ιών», αυτό που επιμελώς έκρυβαν παλιά:
Το πρόσωπο της «αριστερής» ΑΠΑΤΗΣ, το πρόσωπο της Νέας Τάξης, συνακόλουθα το πρόσωπο των γενιτσάρων του 4ου Ράιχ, των «αριστερών» γενιτσάρων που εκτελούν τα «συμβόλαια θανάτου» των διεθνών μαφιόζων… 

Απροκάλυπτα πλέον οι «Ιοί» στηρίζουν την ΑΛΗΤΕΙΑ της «αριστερής» κυβέρνησης, τα Μνημόνια της νέας αποικιοκρατίας… 

ΤΩΡΑ δεν μπορούν να εξαπατήσουν κανέναν. Τώρα δεν μπορούν να υποδυθούν άλλους ρόλους, εκτός από αυτόν που πραγματικά είναι και ήταν πάντα: Του δόλιου και έμμισθου υπαλλήλου των πλανητικών ληστών και δημίων… 

Θα συμπληρώσουμε το κείμενο του Στάθη και με δύο δικά μας μικρά κείμενα, γραμμένα στις αρχές του 2006.

Έτσι για την αποκατάσταση της ιστορική Μνήμης… 

Ο «Ιός της Ελευθεροτυπίας»: Νεοταξική ανάπλαση 
Ρεσάλτο, Ιανουάριος 2006, τεύχος 2 

Στην Ελλάδα έχει διαμορφωθεί, με ισχυρές προσβάσεις στα ΜΜΕ, ένα πλατύ «αριστερό» νεοταξικό μόρφωμα: Μια στρατιά πρώην αριστερών, «ανανεωτών», «εκσυγχρονιστών» σοσιαλδημοκρατών και κάποιων «αριστεριστών» μαζί με τους ακραίους νεοφιλελεύθερους και ταυτοχρόνως, «γραικύλοι εξ επαγγέλματος και αθύρματα εξ επιλογής», σχηματίζουν ένα ευρύ φάσμα που εξωραΐζει τη βαρβαρότητα του πλανητικού ιμπεριαλισμού και παρέχει εμμέσως, ακόμα και ευθέως, «προοδευτικές» ιδεολογικές υπηρεσίες στη Νέα Τάξη. 

Βεβαίως δημιουργούν, σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, απορίες οι παρά φύσιν ιδεολογικές επιμειξίες: Κορυφαίοι νεοφιλελεύθεροι μαζί με «μαχητές της Αριστεράς» και της «ακροαριστεράς». Αυτό που κυρίως εντυπωσιάζει είναι ότι αν και πολιτικά ετερόκλητοι εκπροσωπούν απροσχημάτιστα την ίδια μαχητική υπεράσπιση της Νέας Τάξης. 

Πρακτικά όλο αυτό το «αριστερό-νεοφιλελεύθερο» μόρφωμαεκφράστηκε «αφηνιασμένα» και φανατικά στην ιμπεριαλιστική θηριωδία κατά της Σερβίας. Εξωράισε και στήριξε το ΝΑΤΟϊκό εφιάλτη του πολέμου. Καθαγίασε το τερατώδες ιμπεριαλιστικό έγκλημα και τη βροντώδη υποκρισία του πλανητικού ιμπεριαλισμού. Αν εξετάσει κανείς τα «επιχειρήματα» αυτού του «προοδευτικού μορφώματος» θα διαπιστώσει όχι μόνο ότι αυτά μεροληπτούσαν υπέρ του ΝΑΤΟ, αλλά αντλούνταν ευθέως από το οπλοστάσιο του Κλίντον και του Μπλερ και αναπαρήγαγαν τη φαιά προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού. 

Μια από τις κύριες, δημοσιογραφικά θεσμοθετημένες, εστίες της πονηρής αριστεροφωνίας είναι οι «Ιοί» της «Ελευθεροτυπίας». Είναι η μαγιά για τη νεοταξική ανάπλαση αριστερών και ακροαριστερών δυνάμεων. Είναι ιοί που με μαρξιστικό προσωπείο μικροβιάζουν και μολύνουν αριστερούς.

Το οπλοστάσιο αυτών των «αριστερών» σφογγοκωλάριων του κοσμοπολιτισμού είναι κυρίως ο εθνικιστικός, ρατσιστικός και ακροδεξιός στιγματισμός όλων εκείνων που αντιτάσσονται στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης και υπερασπίζονται τον ιστορικό, πολιτισμικό και εθνικό μας ιστό. 

Για αυτούς τους «μαρξιστές» κοσμοπολίτες η υπεράσπιση των παραδόσεων είναι εθνικισμός και ακροδεξιά παρέκκλιση. «Προοδευτικό» είναι η φουτουριστική απόρριψη του παρελθόντος. 

Λησμονούν βεβαίως ή συνειδητά θέλουν να αγνοούν το ακόλουθο, όχι εθνικιστικό, αλλά μαρξιστικό αξίωμα: Ένας λαός (ή μια τάξη) που έχει αποκοπεί από το δικό του παρελθόν είναι πολύ λιγότερο ελεύθερος να διαλέξει και να δράσει ως λαός (ή ως τάξη), παρά αν είχε τη δυνατότητα να τοποθετηθεί στην Ιστορία. 

Σε όλα τα μεγάλα και ουσιώδη ζητήματα οι «Ιοί της Ελευθεροτυπίας» έδιναν, με το δόλιο τέχνασμα των «ίσων αποστάσεων», το «αριστερό» άλλοθι στην πλανητική βαρβαρότητα, εκλαΐκευαν και προπαγάνδιζαν τα «επιχειρήματα» και τα ιδεολογήματα της νέας ιμπεριαλιστικής αποικιοκρατίας. 

Συνοπτικές επισημάνσεις 

Σερβία: Στη ΝΑΤΟϊκή θηριωδία κατά της Σερβίας οι «Ιοί», από κοινού με το «αριστερο-νεοφιλεύθερο» νεφέλωμα μιλούσαν και διόγκωναν τα εγκλήματα του «δικτάτορα» Μιλόσεβιτς και υποβάθμιζαν την ιμπεριαλιστική ισοπέδωση ενός λαού, το τερατώδες ιμπεριαλιστικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Με γενικόλογες ηθικές αφαιρέσεις κατά του πολέμου και υπέρ της «αλήθειας» και τις «αντικειμενικότητας» μετέθεταν τη φρίκη στις «αποκαλύψεις» για την «απανθρωπιά» του «αιμοσταγούς» Μιλόσεβιτς! 

Οτσαλάν: Η παράδοσή του στην Τουρκία, μια πράξη πολιτικής υποτέλειας, ιδεολογικά και ηθικά άθλια εμφανίστηκε μέσω των επινοήσεων του τρόμου, της πατριδοκαπηλίας, του εθνικισμού και της πολεμικής απειλής ως αναγκαιότητα και ρεαλισμός. 

Αφγανιστάν: Εδώ ο «μπαμπούλας» για τη νομιμοποίηση του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος ήταν το φάντασμα του Μπιν Λάντεν. Έκτοτε το φάντασμα αυτό και της Αλ Κάιντα αιωρούνται για πάσα χρήση! 

Ιράκ: Εδώ το «ηθικό άλλοθι» ήταν ο δικτάτορας «σφαγέας» Σαντάμ! Η «νεοταξική αριστερά», το «σφαγέα» Σαντάμ έβλεπε και όχι τον πλανητικό εφιάλτη, τις ΗΠΑ, που έχει κηρύξει τον πόλεμο κατά της ανθρωπότητας, σκορπώντας παντού τον πολεμικό όλεθρο, με απώτερο στόχο τη στρατιωτική κατοχή χωρών και την πολιτική κατοχή ολόκληρου του πλανήτη. 

Ισραήλ: Εδώ οι «Ιοί» μεροληπτούν σκανδαλωδώς υπέρ του Ισραήλ και καθαγιάζουν το έγκλημα κατά των Παλαιστινίων.Και για να το πετύχουν αυτό ακροβατούν ανάμεσα στη βαρβαρότητα του Ισραήλ και τις απελπισμένες πράξεις βίας των Παλαιστινίων, αναπαράγοντας όλα τα ύπουλα ιμπεριαλιστικά ιδεολογήματα του «νόμου και της τάξεως» που είναι επενδυμένα με τη μικροαστική ηθική της «μη βίας». 

Όταν όμως εξισώνεις τη βία των θυμάτων της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας με τη βία και τρομοκρατία του Ισραήλ τότε είσαι (ανεξάρτητα από τις ανθρωπιστικές σου ρητορείες) με το ιμπεριαλιστικό Ισραήλ. 

Εδώ διώκεται βάναυσα και δολοφονείται ένας λαός και οι «αριστεροί» προπαγανδιστές της Νέας Τάξης μας πιπιλίζουν τις γλυκερές ανθρωπιστικές ηθικολογίες: «Ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον γιατί και οι δυο πολτοποιούν την έννοια της ανθρωπιάς»… 

Σχέδιο Ανάν. Τα ίδια νεοταξικά «επιχειρήματα» και τις ίδιες ιμπεριαλιστικές ιδεολογικές αναθυμιάσεις ανέδιδαν οι «Ιοί της Ελευθεροτυπίας» και για το «σχέδιο Ανάν», μαζί με τους εκβιασμούς και τις απειλές κατά του κυπριακού λαού: Νεοταξική «Ιερά εξέταση». 

Τα ίδια ιδεολογήματα και «επιχειρήματα» της Νέας Τάξης αναπαράγουν οι «Ιοί» και στα μεγάλα εσωτερικά πολιτικά ζητήματα: Στο θέμα των μεταναστών, των «ανοικτών συνόρων», των εθνικών ζητημάτων, της τρομοκρατίας, του ρατσισμού, της Εκκλησίας κλπ: λειτουργούν ως «αριστερό» τεκμήριο και άλλοθι της πλανητικής αυτοκρατορίας. Ιδιαίτερα πρωτοστατούν στη δημιουργία σλαβομακεδονικής μειονότητας! 

ΣΤΟ πού διαχωρίζονται οι «Ιοί» από την Νέα Τάξη προσπαθούμε να βρούμε!!! 

Ο «Ιός Της Ελευθεροτυπίας»: Η «επιστήμη» του στιγματισμού και της φίμωσης 
Φεβρουάριος 2006-Ρεσάλτο, τεύχος 3 

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπούν την ελευθερία του λόγου. 
Τους λυπεί και τους θλίβει. 
Στη θλίψη τους σχεδόν για όλα είναι ικανοί: 
Να ουρλιάξουν, να πνίξουν. 
Μια σκοτεινή υποψία τους τραντάζει, 
Σαν δόντι που πονάει, 
Κι ο ύπνος τους τη νύχτα είναι σακατεμένος, τρίζει. 
Στριφογυρνώντας στο στρώμα τους αναπολούν 
Νέους τρόπους του λέγειν 
Χυμένους στα καλούπια των φόβων τους. 

Σκοπίμως και «δολίως» αρχίζω την πολεμική κατά των «Ιών» με τους στίχους του Ισραηλινού ποιητή Μεϊρ Βιζελτίρ. Οι συντάκτες του «Ιού» «μοχθούν» για να εξωραΐσουν τη βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους. Έχουν «αφομοιώσει» τις προπαγανδιστικές πρακτικές του και βρίσκονται στον αντίποδα των αντιλήψεων που διατυπώνει ο Βιζελτίρ… 

Οι «Ιοί», μια θεσμοθετημένη «αριστερή» δομή μέσα σε ένα ισχυρό αστικό συγκρότημα Τύπου, μας στιγμάτισαν σαν ένα «εθνικο-χριστιανικό» περιοδικό με «εκλεκτικές συγγένειες» με τον Τριανταφυλλόπουλο. Για τη δημοσιογραφική αθλιότητα των «Ιών» αναφέρεται ο εκδότης του Ρεσάλτο στην επιστολή του προς την «Ε», στη διπλανή στήλη. 

Εδώ θα θέσουμε το απλό ερώτημα: Μπορεί κανείς να υπερασπίζεται δίκαια υπόθεση όταν κυνικά, χρησιμοποιώντας τα σύνεργα του πλαστογράφου ταχυδακτυλουργού, στιγματίζει και αφορίζει χωρίς να αποδεικνύει, έστω στοιχειωδώς, τους αφορισμούς του και το χειρότερο: Παραπληροφορεί και δεν επιτρέπει στους άλλους να κρίνουν; 

Η «επιστήμη» όμως που δεν αντικρούει απόψεις αλλά κλείνει με φίμωτρο το στόμα των αντιπάλων συζητητών μοιάζει με κάτι το πολύ γνώριμό μας. Είναι η «επιστήμη» των ολοκληρωτικών καθεστώτων, η «επιστήμη» των ιδεολογικών και πολιτικών πρακτόρων της πλανητικής εξουσίας. Οι πρακτικές των «Ιών» αποδεικνύουν τις δικές τους εκλεκτικές συγγένειες και τον τρόμο που τους προκαλούν οι δικές μας απόψεις και αποκαλύψεις… 

Αμοραλισμός και μακιαβελισμός 

Αμοραλισμός στη φιλοσοφία του 19ου αιώνα είναι η θεωρητική αδιαφορία για το ηθικό πρόβλημα, όχι η καθαυτό ανηθικότητα. Το σύμμετρο του αμοραλισμού στον παπικό Μεσαίωνα είναι ο Ιησουϊτισμός. Κι αυτός δεν ενδιαφερόταν αν τα μέσα που εφάρμοζε για το σκοπό του θα ήταν άγια ή όχι. Ο σκοπός εννοείται ήταν πάντοτε μια καθαγιασμένη ατιμία ή απανθρωπιά. Στην πολιτική το να έχεις για αρχή: με οποιοδήποτε μέσο να φτάσεις στον «άγιο» σκοπό της επικράτησης πάνω στους άλλους, είναι ο Μακιαβελισμός. 

Το κυρίαρχο και σχεδόν καθολικό στοιχείο της πολιτικής είναι σήμερα ο Μακιαβελισμός. Ακριβώς γιατί τέτοιες «φιλοσοφίες» αποτελούν την έκφραση των ιστορικά παρακμασμένων τάξεων, κομμάτων, ανθρώπων. Γιατί μόνο οι εξουσίες και οι λακέδες τους, μέσα στη σήψη τους, χρησιμοποιούν στην πολιτική πάλη «κάθε μέσον», δηλαδή το μέσον της απάτης, της ψευτιάς και της συκοφαντίας. 

Ένας αριστερός αγωνιστής όμως συγκρούεται ανελέητα με όλα αυτά. Κλείνει μέσα του ό,τι καλύτερο έχει δώσει ως τώρα η ανθρώπινη κοινωνία, όχι ό,τι χειρότερο αφήνει η ταξική κοινωνία της αστικής μορφής. Οι «Ιοί της Ελευθεροτυπίας», με αριστερό προσωπείο, ξερνούν όλα τα μικρόβια της ιμπεριαλιστικής εξουσίας. 

Με δικολαβικές δημοσιογραφικές αθλιότητες όμως δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα προβλήματα που έχουν τεθεί. 

Καταγράψαμε στο πρώτο τεύχος τις πολιτικές ταυτίσεις τους, σε όλα τα μεγάλα διεθνή και εθνικά ζητήματα, με την πλανητική εξουσία. Ζητήσαμε να μας πουν στο πού διαχωρίζονται ιδεολογικά και πολιτικά από τη Νέα Τάξη. 

Αποδείξαμε με ντοκουμέντα (επανερχόμαστε και σε αυτό το τεύχος) ότι ασκούν κατευθυνόμενη δημοσιογραφία. 

Καμιά απάντηση! Παρά μόνο χαρακτηρισμούς και αφορισμούς… 

Η ανάπτυξη δεν έρχεται μέσα στην ευρωφυλακή

ΔΡΑΧΜΗ

30-9-2016

Οχτώ χρόνια τώρα η χώρα κατρακυλά στα Τάρταρα της απέραντης φτωχοποίησης. Αλλά η εικονική αισιοδοξία των εκάστοτε κυβερνώντων παραμένει πάντοτε παρούσα.Η ανάπτυξη έρχεται μας λένε οι σημερινοί εδώ εκπρόσωποι της ευρωφυλακής, ακολουθώντας το αντίστοιχο παράδειγμα των προηγούμενων. Μας διαβεβαίωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός για άλλη μια φορά από τη Θεσσαλονίκη ότι, η ανάπτυξη όπου νάναι ξεμυτίζει στη γωνία. Αμέτρητες φορές, ο κορυφαίος ευρωφύλακας  Ιωάννης Στουρνάρας, ανέφερε τα ίδια.  Παρόμοιες μπούρδες ακούμε εδώ και οχτώ χρόνια. Όμως, φευ, όλες αυτές οι υπερφίαλες αισιόδοξες προβλέψεις για έλευση άσπρων ημερών, μοιάζουν με τον ουρανό που όσο τον πλησιάζεις, τόσο απομακρύνεται.

Ματαιώνονται με μια κανονικότητα που καταντάει πλέον βαρετή και θα έπρεπε τουλάχιστον να προβληματίζει. Φαίνεται ότι τα μαθήματα δε γίνονται παθήματα. Αλλά στο κάτω κάτω της γραφής, τι έχουν να χάσουν οι Πρωθυπουργοί, οι Υπουργοί, οι μαγαλοτραπεζίτες και οι σφογγοκωλάριοι τους μας, αφού έτσι κι΄αλιώς η αξιοπιστία δεν υπήρξε ποτέ  το φόρτε τους. Για να μην αναφερθούμε φυσικά στους μεγαλοδημοσιογράφους.

Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει ποτέ μέσα στην ευρωφυλακή. Καμιά οικονομική θεωρία, ριζοσπαστική, Κεϋνσιανή, νεοφιλελεύθερη, δεν υποστηρίζει ότι μπορεί σε περίοδο βαθιάς ύφεσης να έρθει η ανάκαμψη με υφεσιακές πολιτικές και ένα σκληρό νόμισμα.

Εκτός από τη θεωρία, το ίδιο επιβεβαιώνει και η πράξη. Πέρα από την ακραία ελληνική τραγωδία, το δρόμο της συνεχιζόμενης μιζέριας επί οχτώ χρόνια ακολουθούν όλες οι νότιες ευρωζωνικές χώρες. Και ολόκληρη η ευρωζώνη βρίσκεται στην ουρά της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης, την ίδια ώρα όπου  χώρες με χαλαρή νομισματική πολιτική και υποτιμώντας ελαφρώς τα νομίσματά τους, με στήριξη των εξαγωγών και προστασία από αθέμιτες εισαγωγές, σημειώνουν αλματώδη ανάπτυξη. Όμως εμείς επιμένουμε στα ίδια και τα ίδια, με το αιτιολογικό ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πρόταση. Γιατί έτσι θέλουν τα αφεντικά που έχουν τους δικούς τους λόγους για το σκοπό αυτό.

Όταν ευλογείς τα κυβερνητικά ανδρείκελα του 4ου Ράιχ…

21-9-2016

Έχουμε ήδη επισημάνει πολλές φορές: 
«Μέχρι σήμερα, ο Αρχιεπίσκοπος, σταθερά και μεθοδικά «ευλογούσε» τις κατοχικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα αυτές της πασοκικής μοχθηρίας… Δεν υπάρχει ΕΓΚΛΗΜΑ των δωσίλογων ανδρεικέλων που να μην το έχει νομιμοποιήσει ο Ιερώνυμος, επιβεβαιώνοντας το ιστορικό αξίωμα: Η ηγεσία της Εκκλησίας και η δεσποτική γραφειοκρατία της, αποτελούν το «δίδυμο αδελφό» της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας…».

Την ίδια τακτική της νομιμοποίησης και της «ευλογίας» εφάρμοσε η κεφαλή της Εκκλησίας και στα «αριστερά» ανδρείκελα, στρώνοντας έτσι η ίδια το έδαφος της επιθετικής κακουργίας του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της Ορθοδοξίας… 

Απαραίτητη υπενθύμιση: Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΝΤΑ βρισκόταν στην πρωτοπορία του «αγώνα» εναντίον των «εθνικών» κατακτήσεων και συμβόλων, εναντίον της ιστορικής μνήμης και παραδόσεων, εναντίον της Ορθοδοξίας: Αποτελούσε την επιθετική αιχμή της Νέας Τάξης σε ΟΛΑ τα νέα ιδεολογήματά της… 

Όταν συνεπώς «ευλογείς» αυτή την μοχθηρή αιχμή της πολυπολιτισμικότητας, τότε ο ίδιος σκάβεις το λάκκο σου… 

Αυτό συστηματικά πράττει ο Ιερώνυμος, κοιμίζοντας το ποίμνιο με απατηλά επιχειρήματα περί «κυβερνητικών υποσχέσεων» η νωθρές διαμαρτυρίες για τα «απαράδεκτα και επικίνδυνα θρησκευτικά του Φίλη»… 

Ο καημένος ο Αρχιεπίσκοπος είναι προφανές ότι πήρε υποσχέσεις από τους νεοταξίτες ψευτοαριστερούς ότι δεν θα προχωρήσουν σε καίρια πλήγματα της ελληνορθόδοξής μας ταυτότητας αλλά αυτοί συνεχίζουν ακάθεκτοι την προσπάθεια αποδόμησής της... 
Βλέπω σύντομα, ότι θα αρχίσουν οι μισθοφορικές δημοσιογραφικές ύαινες να "ανακαλύπτουν" σύντομα σκάνδαλα ρασοφόρων και μητροπόλεων...

Άγριο «μπαρ ντε φερ» Γιάννη Βαρδινογιάννη με Ηλία Κασιδιάρη! Έγινε χαμός!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ! Ο ΤΖΙΓΓΕΡ «ΕΔΩΣΕ» ΣΤΕΓΝΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ! 

21-9-2016

Με την κατάθεση του

Γιάννη Βαρδινογιάννη συνέχισε τις εργασίες της, η Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για τα δάνεια στα κόμματα και σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Ολα τα λεφτά τώρα στην Εξεταστική για τα Δάνεια των ΜΜΕ

Κερασάκι στην τούρτα οι ερωτήσεις Κασιδιάρη

Λεγόταν Μιλόσεβιτς, τον θυμάστε;

21-9-2016

Λεγόταν Μιλόσεβιτς, τον θυμάστε;

Λεγόταν Μιλόσεβιτς, τον θυμάστε;

Ως γνωστόν ο Μιλόσεβιτς ήταν «χασάπης». Και «εγκληματίας». Και «δολοφόνος». Και έκανε «γενοκτονία». Και ειδικά στο Κόσσοβο έκανε και «εθνοκάθαρση». Για να καταλάβετε πόσο «κάθαρμα» ήταν, ακόμα κι αυτός ο Πρετεντέρης – όπως έγραφε τότε – μόλις τον είδε στο εδώλιο της Χάγης (τον Μιλόσεβιτς ) «ανατρίχιασε» (ο Πρετεντέρης…).

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Στις 11 Μαρτίου 2006, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς πέθανε στις φυλακές της Χάγης. Προηγουμένως είχε καταγγείλει τους δεσμοφύλακές του ότι τον οδηγούσαν στο θάνατο, αρνούμενοι να του παράσχουν την αναγκαία ιατροφαρμακευτική αγωγή για τα καρδιακά προβλήματα που αντιμετώπιζε.
Δέκα χρόνια αργότερα, πριν από ένα περίπου μήνα, ο Μιλόσεβιτς… αθωώθηκε. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης τον απάλλαξε – μετά θάνατο – από την κατηγορία για την υποτιθέμενη συνενοχή του Βελιγραδίου στη σφαγή 8.000 Βοσνίων μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα, τον Ιούλιο του 1995.

Φυσικά η είδηση της αθώωσης του Μιλόσεβιτς πέρασε στα «ψιλά». Τα βαποράκια του ΝΑΤΟ, που μετά έγιναν βαποράκια του ΔΝΤ, όσοι τότε έγραφαν λιβέλους διεκδικώντας ρόλο νεκροθάφτη στο γουέστερν της Νέας Τάξης, όσοι ελεεινολογούσαν πάνω στο φέρετρο του Μιλόσεβιτς, τα «κοράκια» και οι «αντικειμενικοί» αναλυτές, τα αθύρματα που εκτόξευαν μύδρους κατά του «χασάπη» με ταυτόχρονους επαίνους για την… κακομοίρα τη Δύση που ήθελε (!) αλλά «δεν κατάφερε να αποτρέψει τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας» (!), δεν ψέλλισαν λέξη.
«Και συ πρόστυχη πένα και ψοφίμι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα», που έλεγε ο Βάρναλης.
Δεν θα ασχοληθούμε άλλο μαζί τους. Αρκετά με το φύραμά τους. Οι ίδιοι «αμερικανόδουλοι» με τον Οτσαλάν, οι ίδιοι ΝΑΤΟφρονες στο Γιουγκοσλαβικό, οι ίδιοι «ενσωματωμένοι» στο Ιράκ, οι ίδιοι «πρόθυμοι» του ΔΝΤ και πάντα δραγουμάνοι της πλουτοκρατίας.
Θα σταθούμε στην Ιστορία. Και η ιστορία λέει ότι ο Μιλόσεβιτς αρνήθηκε να υπογράψει την κατοχή της χώρας του από το ΝΑΤΟ. Αυτό έγινε το 1999 στο Ραμπουγέ, δυο μήνες πριν τους βομβαρδισμούς. Η κατάπτυστη συμφωνία (άρθρο 8), που ζητούσε η Ολμπράιτ, προέβλεπε ότι:
«Το προσωπικό του ΝΑΤΟ θα απολαμβάνει, μαζί με τα οχήματα, σκάφη, αεροσκάφη και υλικά του, ελεύθερη και απεριόριστη διάβαση και ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλη την ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, περιλαμβανομένου του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων. Αυτό θα περιλαμβάνει (αλλά δεν περιορίζεται σε αυτά) τα δικαιώματα σε στρατοπέδευση, γυμνάσια, καταυλισμούς και χρήση οποιασδήποτε περιοχής ή διευκολύνσεων, όπως απαιτείται, για υποστήριξη, εκπαίδευση και επιχειρήσεις».
Γι’ αυτό έγινε η εισβολή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. Όχι γιατί ο Μιλόσεβιτς ήταν «χασάπης» ή «Χίτλερ» κατά τους διώκτες του, αλλά επειδή αρνήθηκε να υπογράψει κάτι αντίστοιχο με αυτό που ζητούσε ο Μουσολίνι από τον ελληνικό λαό το 1940.
Αν την ιστορία την έγραφαν τα «κοράκια» και οι «νεκροθάφτες», η ανθρωπότητα δε θα γνώριζε τι σημαίνει το «Όχι». Ευτυχώς, ακόμα κι αν το τίμημα είναι βαρύ, η Ιστορία των λαών δεν γράφεται έτσι. Παρά μόνο των «ραγιάδων».
Ο Μιλόσεβιτς δολοφονήθηκε. Οι εκτελεστές του Μιλόσεβιτς, πριν τον βγάλουν από τη μέση, είχαν εκτελέσει τη χώρα του, βομβαρδίζοντάς την ανελέητα για 78 μέρες και νύχτες. Οι δολοφόνοι του Μιλόσεβιτς, πριν εφαρμόσουν το «δίκαιο» της Χάγης, είχαν εφαρμόσει το «δίκαιο» των «έξυπνων όπλων»:

• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ, επιστρατεύοντας 1.000 και πλέον βομβαρδιστικά, πραγματοποίησε 35.788 (!) αεροπορικές επιδρομές στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας και επιτέθηκε εναντίον 200 (!) γιουγκοσλαβικών πόλεων. Από αυτές, η πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου, η Πρίστινα – την οποία υποτίθεται ότι οι ΝΑΤΟικοί ήθελαν να σώσουν από την «εθνοκάθαρση» – βομβαρδίστηκε 374 φορές, το Πρίζρεν 232, το Ουρόσεβατς 205, το ίδιο το Βελιγράδι βομβαρδίστηκε 212 φορές…
• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το έδαφος της Γιουγκοσλαβίας δέχτηκε 35.450 «δέσμες» από το είδος των απαγορευμένων (μέσα από διεθνείς συμβάσεις) βομβών. Από τις 2.500.000 βόμβες που έπεσαν στη Γιουγκοσλαβία, οι 500.000 περιείχαν εξασθενημένο ουράνιο. Το ουράνιο προκαλεί καρκίνο… Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τουλάχιστον 10.000 θάνατοι από καρκίνο στην πρώην Γιουγκοσλαβία σχετίζονται με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ…
• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, οι «έξυπνες» βόμβες κατέστρεψαν 480 εκπαιδευτικά ιδρύματα της Γιουγκοσλαβίας (μεταξύ αυτών το 50% των σχολείων του Κοσσυφοπεδίου), 350 μοναστήρια, πολιτιστικά κέντρα και ιστορικά μνημεία, 33 νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα, 14 αεροδρόμια, 61 γέφυρες, 5 εθνικούς και 23 επαρχιακούς δρόμους, 121 εργοστάσια και βιομηχανικές εγκαταστάσεις, 29 εγκαταστάσεις παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και ύδρευσης…
• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ προκάλεσε τόσες υλικές ζημιές στη Γιουγκοσλαβία που θα χρειαστούν 40 χρόνια για την αποκατάστασή τους, ανάγκασε 600.000 εργάτες να ζουν άνεργοι και 2.500.000 ανθρώπους να μη διαθέτουν το ελάχιστο προς το ζην…
• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ δολοφόνησε, σύμφωνα με τη Γιουγκοσλαβία, πάνω από 2.000 ανθρώπους. Οι τραυματίες ανήλθαν σε περισσότερους από 6.000. Μετά τη λήξη των βομβαρδισμών, οι ίδιοι οι Αμερικανοί υπολόγιζαν ότι ο αριθμός των νεκρών ξεπέρασε τους 5.000… Από τις ανθρώπινες απώλειες, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γιουγκοσλαβίας, το 30% των νεκρών ήταν παιδιά… Παιδιά ήταν και το 40% των τραυματισμένων… Μετά τη λήξη των βομβαρδισμών, η γιουγκοσλαβική επιτροπή συνεργασίας με τη UNISEF ανακοίνωσε ότι τουλάχιστον «ένα παιδί τη μέρα έχανε τη ζωή του στο διάστημα των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας»…

Αυτός ήταν ο «ανθρωπισμός» που επέδειξαν στη Γιουγκοσλαβία οι «δίκαιοι δικαστές» του Μιλόσεβιτς.
Ήταν οι ίδιοι που εκτός από τον «γενοκτόνο» ρόλο του Μιλόσεβιτς στη Σρεμπρένιτσα είχαν ανακαλύψει και τον εξίσου «γενοκτόνο» ρόλο του στο Κοσσυφοπέδιο, το οποίο έσπευσαν να… σώσουν.

Αλλά, ας θυμηθούμε:
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, από την 1/3/1998 έως τις 24/3/1999 (μέρα έναρξης των βομβαρδισμών), οι πρόσφυγες του Κοσσυφοπεδίου δεν ξεπερνούσαν τους 197.330. Από αυτούς οι 55.000 είχαν μεταναστεύσει στη Σερβία (επομένως, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν «κυνηγημένοι Αλβανοί»), ενώ οι 100.000 είχαν μεταναστεύσει στην Ευρώπη.
Ακόμα κι αν αποδεχτούμε ότι οι τελευταίοι έφυγαν από τις εστίες τους γιατί εκδιώχτηκαν από τους Σέρβους (και όχι για να βρουν, λόγω οικονομικής δυσπραγίας, καλύτερη τύχη στις χώρες της Δύσης, όπου, άλλωστε, ζουσαν από χρόνια χιλιάδες Αλβανοί Κοσσοβάροι), τότε πως εξηγείται:

• α) Στον ένα χρόνο που πέρασε πριν το NATO επιτεθεί στο Κοσσυφοπέδιο (και όπου υποτίθεται συντελείτο «γενοκτονία») είχαν μεταναστεύσει εκτός Κοσσυφοπεδίου 100.000 άνθρωποι. Όσο διάστημα διήρκεσαν οι βομβαρδισμοί μετανάστευσαν περίπου 1.000.000!
• β) Σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία, στις 78 μέρες των βομβαρδισμών, οι πρόσφυγες Κοσσοβάροι που είχαν καταφύγει ειδικά στην Αλβανία ανέρχονταν στις 778.500. Αντίθετα, ο αριθμός των προσφύγων προς την Αλβανία, μέχρι τις 24 Μάρτη, την ημέρα που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί, ήταν 18.500…

Αν υπήρξε, λοιπόν, «γενοκτονία», είναι προφανές ποιος την διέπραξε.
Μήπως, όμως, τους ήταν άγνωστα τα πραγματικά στοιχεία, όταν ένα από τα προσχήματα του ΝΑΤΟ για να εξαπολύσουν το βομβαρδισμό εναντίον της Γιουγκοσλαβίας ήταν ότι ήθελαν να σταματήσουν την «εθνοκάθαρση» που συντελούνταν, τάχα, στο Κοσσυφοπέδιο;

Ας δούμε:
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μέχρι και της CIA που «έσκαψε» όλο το Κοσσυφοπέδιο ούτε «ομαδικοί τάφοι» ανακαλύφθηκαν ούτε «γενοκτονία» προέκυψε («Βήμα», 22/10/99).

• Από τους 100.000 «εκτελεσμένους» Αλβανούς που «είδε» ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ το Μάη του 1999, για να δικαιολογήσει τους βομβαρδισμούς, ακόμα και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, τέσσερις μήνες αργότερα, δεν μπόρεσε να μιλήσει για πάνω από 2.108 νεκρούς, αφού τόσους είχε «ανακαλύψει», θύματα του πολέμου, που ούτε καν η Κάρλα ντελ Πόντε μπορούσε να εμφανίσει σαν «θύματα γενοκτονίας».
• Ο Ισπανός ιατροδικαστής Εμίλιο Περέθ Πουγιόλ, που οι Δυτικοί τον έστειλαν να «ανακαλύψει» τους περίφημους «90 ομαδικούς τάφους», μετά από τρεις μήνες σκάψιμο, αναγκάστηκε στις 12 Σεπτέμβρη 1999 να ανακοινώσει ότι στην περιοχή δε βρέθηκαν πάνω από 187 θύματα, ως αποτέλεσμα των εχθροπραξιών και όχι κάποιας «εκκαθάρισης».
• Σε διακοίνωσή του στις 28 Δεκέμβρη 1998 προς το Διοικητικό Δικαστήριο της Κάτω Σαξονίας, το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, ανέφερε:
• «Κατά την κρίση και γνώση του υπουργείου Εξωτερικών, τα μέτρα των δυνάμεων ασφαλείας της Γιουγκοσλαβίας έχουν ως στόχο, κυρίως, την καταπολέμηση του UCK, που, χρησιμοποιώντας τρομοκρατικά μέσα, παλεύει για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, σύμφωνα δε, με μερικούς εκπροσώπους τους και για τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας»».
• Με διακοίνωσή του στις 15 Μάρτη 1999, εννέα μόλις μέρες πριν από την έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας, το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας τόνιζε προς το Διοικητικό Δικαστήριο του Μάιντς:«Όπως αναφέρεται στην έκθεση, στις 18 Νοέμβρη 1998, ο UCK, μετά την εν μέρει αποχώρηση των σερβικών δυνάμεων ασφαλείας, επανακατέλαβε τις θέσεις του, έτσι ώστε τώρα να ελέγχει και πάλι εκτεταμένες εκτάσεις στην περιοχή των συγκρούσεων. Και πριν από την έναρξη της άνοιξης του 1999 υπήρχαν συγκρούσεις μεταξύ του UCK και των δυνάμεων ασφαλείας, αν και δεν είχαν φτάσει να έχουν την ένταση των μαχών του καλοκαιριού/ άνοιξης του 1998»(Δηλαδή, όπως ομολογούσε ένας εκ των επιτιθέμενων, η Γερμανία, η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο, λίγο πριν από την εισβολή του NATO, ήταν υποτονική, συγκρινόμενη με τα προ έτους γεγονότα και σε κάθε περίπτωση δε συνιστούσε «εθνοκάθαρση», αλλά πολεμική σύγκρουση μεταξύ αντιμαχομένων).
• Από το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας προς το Διοικητικό Δικαστήριο του Τριρ, σε αναφορά της 12/1/1999, με αριθμό πρωτοκόλλου (ΑΖ: 514 – 516 80/32 426), σημειωνόταν:
• «Ακόμα και στο Κόσσοβο ένας ανοιχτός διωγμός που να έχει σχέση με την αλβανική εθνότητα δεν είναι επαληθεύσιμος. Οι ενέργειες των σερβικών δυνάμεων ασφαλείας δεν κατευθύνονται κατά των Κοσσοβο-Αλβανών, ως εθνοτικά προσδιορισμένη ομάδα, αλλά εναντίον του στρατιωτικού αντιπάλου…».
• Στην απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου της Βαυαρίας, της 29/10/1999 με αριθμό πρωτοκόλλου (ΑΖ: 22 ΒΑ 94,34252), τονιζόταν:
• «Οι αποφάσεις του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας της 6/5, 8/6 και 13/7 του 1998, δεν επιτρέπουν την εξαγωγή του συμπεράσματος ότι υπάρχει ομαδικός διωγμός εθνοτικών Αλβανών από το Κόσσοβο… Ένα (γιουγκοσλαβικό) κρατικό πρόγραμμα διωγμών που έχουν ως στόχο ολόκληρη την εθνοτική ομάδα των Αλβανών ούτε υπάρχει τώρα ούτε υπήρξε νωρίτερα…».
• Στις 11 Μαρτίου 1999, δυο βδομάδες μόλις πριν την έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, στην απόφαση του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου του Μίνοτερ (ΑΖ: 13Α 3894/94 Α), τονιζόταν: «Οι εθνοτικοί Αλβανοί στο Κόσσοβο ούτε εξετέθησαν ούτε εκτίθενται τώρα σε τοπικούς ή καθ’ άπασαν τη χώρα διωγμούς στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας»!

Πότε, λοιπόν, έλεγαν αλήθεια το NATO, η ΕΕ και τα στελέχη τους, όπως ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας ή ο τότε «κεντροαριστερός» Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γ. Φίσερ;
Όταν διά επίσημων εγγράφων ομολογούσαν ότι στο Κοσσυφοπέδιο δεν συντελούνταν «εθνοκάθαρση » ή όταν λίγες μέρες αργότερα δολοφονούσαν αμάχους για να τους «σώσουν» από την …«εθνοκάθαρση »;
Όσο για τα εγχώρια ΝΑΤΟ – «παπαγαλάκια» τέτοιες απορίες δεν είχαν και δεν έχουν.
Όσοι είχαν μάτια έβλεπαν τι πραγματικά συνέβαινε στα Βαλκάνια και τι πραγματικά ξεκινούσε για τον κόσμο πριν από δυο δεκαετίες.
Το προφανέςμόνο οι απροκάλυπτα ΝΑΤΟφρονες δεν αποδέχονταν, τότε (και σήμερα), και παρέμεναν «ενσωματωμένοι» στα ρεπορτάζ του CNN που ξεχείλιζαν από ιστορίες εκδιωγμένων Αλβανόφωνων από Σέρβους.
Μόνο οι ψυχή τε και σώματι «ανήκοντες εις την Δύσιν» δεν έβλεπαν τότε (και σήμερα) πίσω από τις ΝΑΤΟικές βόμβες την πραγματική γενοκτονία και την πραγματική εθνοκάθαρση.
Μόνο οι υπέρμαχοι του ευρωατλαντισμούσυνέχιζαν τότε (και σήμερα) να ισχυρίζονται ότι το έγκλημα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έγινε για «ανθρωπιστικούς» λόγους.
Μόνο οι «αμερικανοτσολιάδες» και οι «ευρωτσολιάδες» έβλεπαν παντού τον – αθωωμένο – Μιλόσεβιτς, αλλά πουθενά τα «έξυπνα» όπλα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

ΠΗΓΗ