Αυτό το μεγαλοφυές σκίτσο ο Στάθης το
εμπνεύστηκε το 2004 από το Σαρόν,
αλλά δεν θα υπήρχε και καταλληλότερο
για του "Ιούς"...30-9-2016
Οι «Ιοί» (της παλιάς «Ελευθεροτυπίας»), σήμερα έχουν έδρα την «Εφημερίδα των Συντακτών». Από δημοσιογραφική «εστία» μέσα σε ένα καθεστωτικό αστικό έντυπο, αναβαθμίστηκαν(!) σε δομή αστικού εντύπου:Προπαγανδιστική δομή της «αριστερής» κυβέρνησης των νέων αποικιοκρατών!!!
Πλέον το παλιό «μαρξιστικό» προσωπείο των «Ιών» έχει …κατεδαφιστεί και τα παλιά «επαναστατικά» προσχήματα έχουν κονιορτοποιηθεί. Τώρα απαστράπτει το αληθινό και μακάβριο πρόσωπο των «Ιών», αυτό που επιμελώς έκρυβαν παλιά:
Το πρόσωπο της «αριστερής» ΑΠΑΤΗΣ, το πρόσωπο της Νέας Τάξης, συνακόλουθα το πρόσωπο των γενιτσάρων του 4ου Ράιχ, των «αριστερών» γενιτσάρων που εκτελούν τα «συμβόλαια θανάτου» των διεθνών μαφιόζων…
Απροκάλυπτα πλέον οι «Ιοί» στηρίζουν την ΑΛΗΤΕΙΑ της «αριστερής» κυβέρνησης, τα Μνημόνια της νέας αποικιοκρατίας…
ΤΩΡΑ δεν μπορούν να εξαπατήσουν κανέναν. Τώρα δεν μπορούν να υποδυθούν άλλους ρόλους, εκτός από αυτόν που πραγματικά είναι και ήταν πάντα: Του δόλιου και έμμισθου υπαλλήλου των πλανητικών ληστών και δημίων…
Θα συμπληρώσουμε το κείμενο του Στάθη και με δύο δικά μας μικρά κείμενα, γραμμένα στις αρχές του 2006.
Έτσι για την αποκατάσταση της ιστορική Μνήμης…
Ο «Ιός της Ελευθεροτυπίας»: Νεοταξική ανάπλαση
Ρεσάλτο, Ιανουάριος 2006, τεύχος 2
Στην Ελλάδα έχει διαμορφωθεί, με ισχυρές προσβάσεις στα ΜΜΕ, ένα πλατύ «αριστερό» νεοταξικό μόρφωμα: Μια στρατιά πρώην αριστερών, «ανανεωτών», «εκσυγχρονιστών» σοσιαλδημοκρατών και κάποιων «αριστεριστών» μαζί με τους ακραίους νεοφιλελεύθερους και ταυτοχρόνως, «γραικύλοι εξ επαγγέλματος και αθύρματα εξ επιλογής», σχηματίζουν ένα ευρύ φάσμα που εξωραΐζει τη βαρβαρότητα του πλανητικού ιμπεριαλισμού και παρέχει εμμέσως, ακόμα και ευθέως, «προοδευτικές» ιδεολογικές υπηρεσίες στη Νέα Τάξη.
Βεβαίως δημιουργούν, σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, απορίες οι παρά φύσιν ιδεολογικές επιμειξίες: Κορυφαίοι νεοφιλελεύθεροι μαζί με «μαχητές της Αριστεράς» και της «ακροαριστεράς». Αυτό που κυρίως εντυπωσιάζει είναι ότι αν και πολιτικά ετερόκλητοι εκπροσωπούν απροσχημάτιστα την ίδια μαχητική υπεράσπιση της Νέας Τάξης.
Πρακτικά όλο αυτό το «αριστερό-νεοφιλελεύθερο» μόρφωμαεκφράστηκε «αφηνιασμένα» και φανατικά στην ιμπεριαλιστική θηριωδία κατά της Σερβίας. Εξωράισε και στήριξε το ΝΑΤΟϊκό εφιάλτη του πολέμου. Καθαγίασε το τερατώδες ιμπεριαλιστικό έγκλημα και τη βροντώδη υποκρισία του πλανητικού ιμπεριαλισμού. Αν εξετάσει κανείς τα «επιχειρήματα» αυτού του «προοδευτικού μορφώματος» θα διαπιστώσει όχι μόνο ότι αυτά μεροληπτούσαν υπέρ του ΝΑΤΟ, αλλά αντλούνταν ευθέως από το οπλοστάσιο του Κλίντον και του Μπλερ και αναπαρήγαγαν τη φαιά προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού.
Μια από τις κύριες, δημοσιογραφικά θεσμοθετημένες, εστίες της πονηρής αριστεροφωνίας είναι οι «Ιοί» της «Ελευθεροτυπίας». Είναι η μαγιά για τη νεοταξική ανάπλαση αριστερών και ακροαριστερών δυνάμεων. Είναι ιοί που με μαρξιστικό προσωπείο μικροβιάζουν και μολύνουν αριστερούς.
Το οπλοστάσιο αυτών των «αριστερών» σφογγοκωλάριων του κοσμοπολιτισμού είναι κυρίως ο εθνικιστικός, ρατσιστικός και ακροδεξιός στιγματισμός όλων εκείνων που αντιτάσσονται στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης και υπερασπίζονται τον ιστορικό, πολιτισμικό και εθνικό μας ιστό.
Για αυτούς τους «μαρξιστές» κοσμοπολίτες η υπεράσπιση των παραδόσεων είναι εθνικισμός και ακροδεξιά παρέκκλιση. «Προοδευτικό» είναι η φουτουριστική απόρριψη του παρελθόντος.
Λησμονούν βεβαίως ή συνειδητά θέλουν να αγνοούν το ακόλουθο, όχι εθνικιστικό, αλλά μαρξιστικό αξίωμα: Ένας λαός (ή μια τάξη) που έχει αποκοπεί από το δικό του παρελθόν είναι πολύ λιγότερο ελεύθερος να διαλέξει και να δράσει ως λαός (ή ως τάξη), παρά αν είχε τη δυνατότητα να τοποθετηθεί στην Ιστορία.
Σε όλα τα μεγάλα και ουσιώδη ζητήματα οι «Ιοί της Ελευθεροτυπίας» έδιναν, με το δόλιο τέχνασμα των «ίσων αποστάσεων», το «αριστερό» άλλοθι στην πλανητική βαρβαρότητα, εκλαΐκευαν και προπαγάνδιζαν τα «επιχειρήματα» και τα ιδεολογήματα της νέας ιμπεριαλιστικής αποικιοκρατίας.
Συνοπτικές επισημάνσεις
Σερβία: Στη ΝΑΤΟϊκή θηριωδία κατά της Σερβίας οι «Ιοί», από κοινού με το «αριστερο-νεοφιλεύθερο» νεφέλωμα μιλούσαν και διόγκωναν τα εγκλήματα του «δικτάτορα» Μιλόσεβιτς και υποβάθμιζαν την ιμπεριαλιστική ισοπέδωση ενός λαού, το τερατώδες ιμπεριαλιστικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Με γενικόλογες ηθικές αφαιρέσεις κατά του πολέμου και υπέρ της «αλήθειας» και τις «αντικειμενικότητας» μετέθεταν τη φρίκη στις «αποκαλύψεις» για την «απανθρωπιά» του «αιμοσταγούς» Μιλόσεβιτς!
Οτσαλάν: Η παράδοσή του στην Τουρκία, μια πράξη πολιτικής υποτέλειας, ιδεολογικά και ηθικά άθλια εμφανίστηκε μέσω των επινοήσεων του τρόμου, της πατριδοκαπηλίας, του εθνικισμού και της πολεμικής απειλής ως αναγκαιότητα και ρεαλισμός.
Αφγανιστάν: Εδώ ο «μπαμπούλας» για τη νομιμοποίηση του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος ήταν το φάντασμα του Μπιν Λάντεν. Έκτοτε το φάντασμα αυτό και της Αλ Κάιντα αιωρούνται για πάσα χρήση!
Ιράκ: Εδώ το «ηθικό άλλοθι» ήταν ο δικτάτορας «σφαγέας» Σαντάμ! Η «νεοταξική αριστερά», το «σφαγέα» Σαντάμ έβλεπε και όχι τον πλανητικό εφιάλτη, τις ΗΠΑ, που έχει κηρύξει τον πόλεμο κατά της ανθρωπότητας, σκορπώντας παντού τον πολεμικό όλεθρο, με απώτερο στόχο τη στρατιωτική κατοχή χωρών και την πολιτική κατοχή ολόκληρου του πλανήτη.
Ισραήλ: Εδώ οι «Ιοί» μεροληπτούν σκανδαλωδώς υπέρ του Ισραήλ και καθαγιάζουν το έγκλημα κατά των Παλαιστινίων.Και για να το πετύχουν αυτό ακροβατούν ανάμεσα στη βαρβαρότητα του Ισραήλ και τις απελπισμένες πράξεις βίας των Παλαιστινίων, αναπαράγοντας όλα τα ύπουλα ιμπεριαλιστικά ιδεολογήματα του «νόμου και της τάξεως» που είναι επενδυμένα με τη μικροαστική ηθική της «μη βίας».
Όταν όμως εξισώνεις τη βία των θυμάτων της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας με τη βία και τρομοκρατία του Ισραήλ τότε είσαι (ανεξάρτητα από τις ανθρωπιστικές σου ρητορείες) με το ιμπεριαλιστικό Ισραήλ.
Εδώ διώκεται βάναυσα και δολοφονείται ένας λαός και οι «αριστεροί» προπαγανδιστές της Νέας Τάξης μας πιπιλίζουν τις γλυκερές ανθρωπιστικές ηθικολογίες: «Ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον γιατί και οι δυο πολτοποιούν την έννοια της ανθρωπιάς»…
Σχέδιο Ανάν. Τα ίδια νεοταξικά «επιχειρήματα» και τις ίδιες ιμπεριαλιστικές ιδεολογικές αναθυμιάσεις ανέδιδαν οι «Ιοί της Ελευθεροτυπίας» και για το «σχέδιο Ανάν», μαζί με τους εκβιασμούς και τις απειλές κατά του κυπριακού λαού: Νεοταξική «Ιερά εξέταση».
Τα ίδια ιδεολογήματα και «επιχειρήματα» της Νέας Τάξης αναπαράγουν οι «Ιοί» και στα μεγάλα εσωτερικά πολιτικά ζητήματα: Στο θέμα των μεταναστών, των «ανοικτών συνόρων», των εθνικών ζητημάτων, της τρομοκρατίας, του ρατσισμού, της Εκκλησίας κλπ: λειτουργούν ως «αριστερό» τεκμήριο και άλλοθι της πλανητικής αυτοκρατορίας. Ιδιαίτερα πρωτοστατούν στη δημιουργία σλαβομακεδονικής μειονότητας!
ΣΤΟ πού διαχωρίζονται οι «Ιοί» από την Νέα Τάξη προσπαθούμε να βρούμε!!!
Ο «Ιός Της Ελευθεροτυπίας»: Η «επιστήμη» του στιγματισμού και της φίμωσης
Φεβρουάριος 2006-Ρεσάλτο, τεύχος 3
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπούν την ελευθερία του λόγου.
Τους λυπεί και τους θλίβει.
Στη θλίψη τους σχεδόν για όλα είναι ικανοί:
Να ουρλιάξουν, να πνίξουν.
Μια σκοτεινή υποψία τους τραντάζει,
Σαν δόντι που πονάει,
Κι ο ύπνος τους τη νύχτα είναι σακατεμένος, τρίζει.
Στριφογυρνώντας στο στρώμα τους αναπολούν
Νέους τρόπους του λέγειν
Χυμένους στα καλούπια των φόβων τους.
Σκοπίμως και «δολίως» αρχίζω την πολεμική κατά των «Ιών» με τους στίχους του Ισραηλινού ποιητή Μεϊρ Βιζελτίρ. Οι συντάκτες του «Ιού» «μοχθούν» για να εξωραΐσουν τη βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους. Έχουν «αφομοιώσει» τις προπαγανδιστικές πρακτικές του και βρίσκονται στον αντίποδα των αντιλήψεων που διατυπώνει ο Βιζελτίρ…
Οι «Ιοί», μια θεσμοθετημένη «αριστερή» δομή μέσα σε ένα ισχυρό αστικό συγκρότημα Τύπου, μας στιγμάτισαν σαν ένα «εθνικο-χριστιανικό» περιοδικό με «εκλεκτικές συγγένειες» με τον Τριανταφυλλόπουλο. Για τη δημοσιογραφική αθλιότητα των «Ιών» αναφέρεται ο εκδότης του Ρεσάλτο στην επιστολή του προς την «Ε», στη διπλανή στήλη.
Εδώ θα θέσουμε το απλό ερώτημα: Μπορεί κανείς να υπερασπίζεται δίκαια υπόθεση όταν κυνικά, χρησιμοποιώντας τα σύνεργα του πλαστογράφου ταχυδακτυλουργού, στιγματίζει και αφορίζει χωρίς να αποδεικνύει, έστω στοιχειωδώς, τους αφορισμούς του και το χειρότερο: Παραπληροφορεί και δεν επιτρέπει στους άλλους να κρίνουν;
Η «επιστήμη» όμως που δεν αντικρούει απόψεις αλλά κλείνει με φίμωτρο το στόμα των αντιπάλων συζητητών μοιάζει με κάτι το πολύ γνώριμό μας. Είναι η «επιστήμη» των ολοκληρωτικών καθεστώτων, η «επιστήμη» των ιδεολογικών και πολιτικών πρακτόρων της πλανητικής εξουσίας. Οι πρακτικές των «Ιών» αποδεικνύουν τις δικές τους εκλεκτικές συγγένειες και τον τρόμο που τους προκαλούν οι δικές μας απόψεις και αποκαλύψεις…
Αμοραλισμός και μακιαβελισμός
Αμοραλισμός στη φιλοσοφία του 19ου αιώνα είναι η θεωρητική αδιαφορία για το ηθικό πρόβλημα, όχι η καθαυτό ανηθικότητα. Το σύμμετρο του αμοραλισμού στον παπικό Μεσαίωνα είναι ο Ιησουϊτισμός. Κι αυτός δεν ενδιαφερόταν αν τα μέσα που εφάρμοζε για το σκοπό του θα ήταν άγια ή όχι. Ο σκοπός εννοείται ήταν πάντοτε μια καθαγιασμένη ατιμία ή απανθρωπιά. Στην πολιτική το να έχεις για αρχή: με οποιοδήποτε μέσο να φτάσεις στον «άγιο» σκοπό της επικράτησης πάνω στους άλλους, είναι ο Μακιαβελισμός.
Το κυρίαρχο και σχεδόν καθολικό στοιχείο της πολιτικής είναι σήμερα ο Μακιαβελισμός. Ακριβώς γιατί τέτοιες «φιλοσοφίες» αποτελούν την έκφραση των ιστορικά παρακμασμένων τάξεων, κομμάτων, ανθρώπων. Γιατί μόνο οι εξουσίες και οι λακέδες τους, μέσα στη σήψη τους, χρησιμοποιούν στην πολιτική πάλη «κάθε μέσον», δηλαδή το μέσον της απάτης, της ψευτιάς και της συκοφαντίας.
Ένας αριστερός αγωνιστής όμως συγκρούεται ανελέητα με όλα αυτά. Κλείνει μέσα του ό,τι καλύτερο έχει δώσει ως τώρα η ανθρώπινη κοινωνία, όχι ό,τι χειρότερο αφήνει η ταξική κοινωνία της αστικής μορφής. Οι «Ιοί της Ελευθεροτυπίας», με αριστερό προσωπείο, ξερνούν όλα τα μικρόβια της ιμπεριαλιστικής εξουσίας.
Με δικολαβικές δημοσιογραφικές αθλιότητες όμως δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα προβλήματα που έχουν τεθεί.
Καταγράψαμε στο πρώτο τεύχος τις πολιτικές ταυτίσεις τους, σε όλα τα μεγάλα διεθνή και εθνικά ζητήματα, με την πλανητική εξουσία. Ζητήσαμε να μας πουν στο πού διαχωρίζονται ιδεολογικά και πολιτικά από τη Νέα Τάξη.
Αποδείξαμε με ντοκουμέντα (επανερχόμαστε και σε αυτό το τεύχος) ότι ασκούν κατευθυνόμενη δημοσιογραφία.
Καμιά απάντηση! Παρά μόνο χαρακτηρισμούς και αφορισμούς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου