Εμμονικοί, φοβικοί και άτολμοι, σύρουν την Ελλάδα και την Κύπρο σε επικίνδυνα τετελεσμένα

6-12-2016

Οι εξελίξεις αναφορικά με το Κυπριακό κλιμακώνονται, και αυτή η κλιμάκωση βρίσκεται σε ευθεία αντιστοίχιση με την κλιμάκωση της συνολικότερης αναθεωρητικής – επιθετικής ρητορικής της Άγκυρας σε όλα τα επίπεδα και με προνομιακό χώρο το Δυτικό μέτωπο των διεκδικήσεων της...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το Κυπριακό, εκτός από την αυτοτελή του σημασία και την ύψιστου επιπέδου στρατηγική του διαβάθμιση, αναγορεύεται μοιραία και σε εργαλείο όχι μονάχα διεμβολισμού της ενδοτικής και άτολμης Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά και σε όχημα που η Άγκυρα το χρησιμοποιεί στοχευμένα για το ξεδίπλωμα ενός συνολικότερου πακέτου στρατηγικών διεκδικήσεων σε βάρος της χώρας.

Είναι προφανές ότι μια τέτοιου είδους διαχείριση από τη μεριά της Άγκυρας στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, δεν αποτελεί μονάχα μια κυρίαρχη στρατηγική επιλογή, αλλά μια επιλογή που διευκολύνεται στην πράξη, και από την ανοχή των ΗΠΑ, και από την ανερμάτιστη εθνικά στάση της Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, και φυσικά από τον εμμονικό τρόπο με τον οποίο...

επέλεξε να διαχειριστεί ο πρόεδρος Αναστασιάδης το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, εγκλωβιζόμενος ουσιαστικά στην περιδίνηση των τουρκικών προτεραιοτήτων.

Πιο συγκεκριμένα…

Η απόλυτη υποταγή Τσίπρα στις πιέσεις ξένων κέντρων τα οποία δρομολογούν ευρύτερης εμβέλειας γεωπολιτικές αναδιατάξεις στην  περιοχή του Αιγαίου και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, αναγορεύεται σε επικίνδυνο καταλύτη, με τραγικές συνέπειες αφού δείχνει:

Πρώτον: Να μη συνειδητοποιεί ότι η όποια λύση του Κυπριακού προβλήματος, προφανώς ενδιαφέρει τους «ισχυρούς μας συμμάχους», αλλά αυτή ουδόλως σχετίζεται με την ταυτότητα των κυριαρχικών δικαιωμάτων του Κυπριακού λαού, αφού το όλον τους  ενδιαφέρον προσεγγίζει την Κύπρο ως εκμεταλλεύσιμο οικόπεδο με υποταγμένο, πολλαπλά διχασμένο και μη κυρίαρχο λαό. Και…

Δεύτερον: Εγκλωβισμένος στα πλείστα όσα πολιτικά και άλλα αδιέξοδα, επιχειρεί να συμβιβαστεί με προσωρινά και βραχείας λήξης ωφελήματα, αναφορικά κυρίως με την αμφιλεγόμενη συμφωνία Ε.Ε – Τουρκίας για το μεταναστευτικό, και έχοντας ουσιαστικά παραιτηθεί από την αυτονόητη υποχρέωση μακρόπνοης διαχείρισης με συγκεκριμένη στόχευση των εθνικών προτεραιοτήτων.

Η ερμαφρόδιτη στάση Αναστασιάδη από την άλλη πλευρά, είναι στη βάση της μια επικίνδυνη εθνικά στάση αφού στην πράξη επιδεικνύει υπερβάλουσα προθυμία στον τρόπο με τον οποίο σύρεται πίσω από τις επιλογές της Άγκυρας, παραβλέποντας στην ουσία της τη διαχρονική κυπριακή ατζέντα, και ταυτόχρονα αναγορεύεται σε πέμπτη φάλαγγα για το σύνολο του Ελληνισμού αφού, στηριγμένος στη δόλια στάση του ΑΚΕΛ και «παίζοντας» με εργαλείο τη στρατηγική ατολμία της Αθήνας, δε διστάζει να δημιουργεί επικίνδυνα τετελεσμένα μέσα στα οποία επιχειρεί να εγκλωβίσει τον Κυπριακό Ελληνισμό  και την Ελληνική εξωτερική πολιτική στο σύνολό της. 

Στο φως  λοιπόν των τελευταίων εξελίξεων, διαπιστώνουμε ότι:

Το Κυπριακό σύρεται με ευθύνη πρωτίστως του ανεκδιήγητου Αναστασιάδη, στη λύση της οριστικής… "μη επίλυσής" του, μέσα σε ένα απόλυτα εκτουρκισμένο περιβάλλον κατασκευής θεσμών  μιας υβριδιακής κρατικής οντότητας - σφραγίδας, χωρίς κρατική υπόσταση και σε καθεστώς διαρκούς αιχμαλωσίας μέσα από την όποια λύση δρομολογηθεί.

Η εμπλοκή της Ελλάδας και της Κύπρου στις γεωπολιτικές συμπληγάδες της τουρκικής ατζέντας, συνιστά μία επίσης επικίνδυνη εξέλιξη, που ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για μη αναστρέψμες εθνικές τραγωδίες.

Ο Τσίπρας, σύρεται σε μια εφ όλης της ύλης συζήτηση, και με μια ημερήσια διάταξη την οποία οριοθετεί ο Ερντογάν, μέσα από την οποία η μισή Ελληνική επικράτεια μετατρέπεται σε γκρίζα ζώνη, με όχημα την επονείδιστη «πενταμερή», που  είναι βέβαιο ότι θα περιπλέξει έτι περαιτέρω τα πράγματα στη διαχείριση των Ελληνοτουρκικών, αφού θα προσδώσει θεσμικό κύρος, στην φανερή πλέον πρόθεση της Τουρκίας, να αξιοποιήσει κάθε πρόσφορο μέσον για τη διεύρυνση της διεκδικητικής της ατζέντας σε βάρος της χώρας καταπίνοντας και την Κύπρο σε τελευταία ανάλυση.

Η προφανής συνέπεια αυτής της εξέλιξης, μέσα από μια επικίνδυνη αλληλουχία τετελεσμένων, είναι η διάρρηξη της ενιαίας εθνικής στάσης απέναντι στην Τουρκία, και εν τέλει η γενικευμένη αποκαθήλωση του συνόλου των εθνικών προτεραιοτήτων, τόσο αναφορικά με την Κύπρο, όσο και σε σχέση με τη διαχείριση των ελληνοτουρκικών, που επισημοποιεί τη δραματική αναβάθμιση και περαιτέρω διεύρυνση της τουρκικής επεκτατικής ατζέντας.

Από την άποψη αυτή, θεωρείται τουλάχιστον ύποπτο και πολλαπλά επικίνδυνο, το βεβιασμένο της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων στην Ελβετία, σε μια στιγμή που η Άγκυρα δεν έχει καν αποσύρει ούτε τις εμβόλιμες απαιτήσεις  που έθεσε μέσω Άκιντζι στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις με την ελληνοκυπριακή πλευρά. Γι αυτό και κάθε περαιτέρω συζήτηση αν δεν θέτει ως αδιαπραγμάτευτο προαπαιτούμενο την άμεση και οριστική απόσυρση της επιθετικής αυτής ατζέντας της Τουρκίας που τορπιλίζει τις διαπραγματεύσεις, είναι τουλάχιστον ύποπτη και αμφιβόλου προθέσεως.

Η διακοπή κάθε περαιτέρω συζήτησης για την σύγκλιση «πενταμερούς», πριν υπάρξει σαφής δέσμευση όλων πως η σύγκλησή της νοείται μόνο με αποκλειστικό θέμα ημερήσιας διάταξης την οριστική κατάργηση των τριών αποικιοκρατικών – κατοχικών συνθηκών που βρίσκονται σε ισχύ από τη δεκαετία του 60 (συνθήκη εγκαθίδρυσης, συνθήκη εγγύησης, συνθήκη συμμαχίας) είναι επιβεβλημένη.

Η Τουρκία είναι η μόνη που ενδιαφέρεται για τη διατήρηση αυτών των τριών συνθηκών και αυτό γιατί με βάση το διεθνές δίκαιο γίνεται αποδεκτό ότι η επέμβαση σε ένα κράτος μπορεί να θεωρηθεί νόμιμη εάν γίνει με τη σύμφωνη γνώμη ή έπειτα από σχετική έκκληση της νόμιμης κυβερνήσεως. Θεωρητικώς, στη νέα Κυπριακή Δημοκρατία η ομόσπονδη κυβέρνηση θα ασκεί την κυριαρχία. Με βάση, όμως, τις υβριδικές προβλέψεις για το κρατικό σχήμα, οι δύο πολιτείες, η ελληνοκυπριακή και η τουρκοκυπριακή, θα έχουν ισότιμο καθεστώς και θα ασκούν κυριαρχικά δικαιώματα για όλα τα θέματα που δεν ανήκουν στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Στόχος της Τουρκίας λοιπόν, δεν είναι μόνον να διατηρήσει το ανύπαρκτο, κατά το διεθνές δίκαιο, δικαίωμά της περί επεμβάσεως βάσει της συνθήκης του 1960. Θέλει να μπορεί να επικαλεσθεί το νόμιμο της επεμβάσεώς της έπειτα από πρόσκληση της Τουρκοκυπριακής Πολιτείας στο μελλοντικό κράτος.

Τέλος η απόρριψη κάθε σκέψης για διμερή συνάντηση σε επίπεδο κορυφής Ελλάδας – Τουρκίας ακόμη και υπό την αιγίδα οποιουδήποτε διεθνούς οργανισμού, είναι επιβεβλημένη, διότι μια τέτοια εξέλιξη αφ ενός αποδιεθνοποιεί το Κυπριακό και αφ εταίρου παγιδεύει τη χώρα στην Τουρκική ατζέντα των διεκδικήσεων και του συνολικότερου αναθεωρητισμού.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥΤΙΝ: «Η ΜΟΝΟΠΟΛΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ ΑΠΕΤΥΧΕ»

6-12-2016

ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥΤΙΝ: «Η ΜΟΝΟΠΟΛΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ ΑΠΕΤΥΧΕ»

hellasforce.com

Η Ρωσία ξανά ηγέτιδα δύναμη του πλανήτη.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι οι «προσπάθειες να δημιουργηθεί ένας μονοπολικός κόσμος απέτυχαν» και ότι η «παγκόσμια ισορροπία σταδιακά αποκαθίσταται», σε συνέντευξή του στη ρωσική εβδομαδιαία τηλεοπτική εκπομπή «Itogi Nedeli» του NTV.

«Ήταν αναπόφευκτο ότι οι προσπάθειες για εδραίωση μιας μονοπολικής παγκόσμιας τάξης, θα αποτύγχαναν. Ζούμε πλέον σε μια διαφορετική εποχή και η Ρωσία  πάντα θα σέβεται τα δικαιώματα των άλλων, προστατεύοντας παράλληλα τα δικά της συμφέροντα… Εμμένω στην άποψη ότι οι σχέσεις μας με άλλους ηγέτες θα καθορίζονται με αυτόν τον τρόπο», σχολίασε ο Ρώσος ηγέτης.

Για το γεγονός ότι πλέον η Ρωσία είναι ξανά μια παγκόσμια δύναμη που όλοι υπολογίζουν και σιγά-σιγά ακούν, ο Πούτιν είπε: «Μόνο οι ισχυρές φωνές ακούγονται και δεν είναι μυστικό ότι οι εταίροι μας αποφάσισαν να σεβαστούν το διεθνές δίκαιο, επειδή η παγκόσμια ισορροπία αποκαθίσταται».

Στην πρέσα για νέα μέτρα βάζει την Ελλάδα το Eurogroup

Τρίτη, 6 Δεκεμβρίου 2016

Συμφωνήθηκαν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους

Οριστικά στο τέλος του προγράμματος μεταφέρεται η συζήτηση μεσοπρόθεσμων παρεμβάσεων για το χρέος, παραμένει ο μεσοπρόθεσμος στόχος για πλεόνασμα 3,5%. Αυτό ακριβώς που ήθελε πάση θυσία να αποφύγει η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε το αποψινό Eurogroup: η Αθήνα καλείται να συμφωνήσει με το ΔΝΤ «αξιόπιστα» μέτρα για να φθάσει το πρωτογενές πλεόνασμα το 2018 στο 3,5% του ΑΕΠ και να διατηρηθεί σε αυτό το επίπεδο τουλάχιστον για μια τριετία.
Η μόνη οδός διαφυγής από την άμεση συμφωνία για μέτρα, που αφήνεται από το ανακοινωθέν του Eurogroup, είναι η αναφορά σε μηχανισμό δημοσιονομικής διόρθωσης, η οποία παραπέμπει στην παράταση της ισχύος του γνωστού «κόφτη». Μένει να φανεί, όμως, από τις προσεχείς διαπραγματεύσεις αν το ΔΝΤ θα αρκεσθεί στον «κόφτη», ή θα ζητήσει συγκεκριμένες δεσμεύσεις για μέτρα, στο πλαίσιο όσων έχει ήδη προτείνει (μείωση συντάξεων και αφορολόγητου ορίου).

Η συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών ήταν απογοητευτική για την ελληνική πλευρά, παρότι εγκρίθηκαν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, που φαίνεται ότι υπερβαίνουν τις αρχικές προσδοκίες. Οι τελικές αποφάσεις μετατίθενται στο Eurogroup του Ιανουαρίου, αφού οι Θεσμοί των δανειστών θα χρειασθεί να επανέλθουν στην Αθήνα για νέες διαπραγματεύσεις.

Η αντιπαράθεση μεταξύ Ευρωπαίων και ΔΝΤ για την ελάφρυνση του χρέους και τη μείωση των ανεδαφικών δημοσιονομικών στόχων λύνεται, όπως φοβόταν το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, «στην πλάτη» της Ελλάδας, καθώς:

1. Ο μεσοπρόθεσμος δημοσιονομικός στόχος διατηρείται στο 3,5%, χωρίς να έχει επιλυθεί η διαφωνία μεταξύ των Ευρωπαίων υπουργών για το τι ακριβώς σημαίνει «μεσοπρόθεσμος». Όπως δήλωσε ο Γ. Ντάισελμπλουμ, κάποιοι μίλησαν για τρία, άλλοι για πέντε και άλλοι για δέκα χρόνια (αυτή ήταν, ως γνωστόν, η γερμανική θέση). Όπως και αν ερμηνευθεί, όμως, η σημερινή συμφωνία, η κυβέρνηση δεν επιτυγχάνει το στόχο της για άμεση μείωση του στόχου από το 2019 και είναι υποχρεωμένη να αναζητήσει, σε συνεργασία με το ΔΝΤ, «αξιόπιστα» μέτρα, που θα οδηγούν σε πλεόνασμα 3,5% το 2018 και για τουλάχιστον τρία χρόνια ακόμη, δηλαδή έως και το 2021.

2. Η «δυστοκία» στο θέμα των δημοσιονομικών στόχων συνδέεται, βεβαίως, με την επιμονή ορισμένων κυβερνήσεων, με πρώτη τη γερμανική, να μπλοκάρουν τη συζήτηση λεπτομερειών για τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, ώστε να καταστεί δυνατή και η χαλάρωση της λιτότητας. Το Eurogroup αποφάσισε ότι τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα θα συζητηθούν το 2018, εφόσον επιβεβαιωθεί από τους θεσμούς η ορθή εφαρμογή του προγράμματος από την Ελλάδα και αφού πρώτα το ΔΝΤ καταρτίσει έκθεση βιωσιμότητας του χρέους, που θα αποτελέσει τη βάση της συζήτησης. Η απόφαση αυτή συνάδει απόλυτα με τις θέσεις που είχε εκφράσει κατ’ επανάληψη ο Β. Σόιμπλε.

3. Για τα εργασιακά και ιδιαίτερα για το «καυτό» θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η προσπάθεια της κυβέρνησης να συζητηθεί σε πολιτικό επίπεδο το θέμα, ώστε να αναθεωρηθούν κρίσιμα σημεία του μνημονίου του 2015, πέφτει στο κενό. Όπως ανέφερε ο κ. Ντάισελμπλουμ, οι υπουργοί Οικονομικών δεν μπορούν να συζητούν λεπτομερώς θέματα όπως είναι αυτό των συλλογικών διαπραγματεύσεων και εμμένουν στην εφαρμογή όσων συμφωνήθηκαν το περασμένο καλοκαίρι, δηλαδή να υπάρξει εργασιακή μεταρρύθμιση με βάση τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, για τις οποίες θα εισηγηθεί επιτροπή ειδικών, στην οποία μετέχει και εκπρόσωπος του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας. Μια συμφωνία σε αυτή τη βάση θα περιμένει το Eurogroup, για να κλείσει το κεφάλαιο της δεύτερης αξιολόγησης που αφορά τα εργασιακά.

Σύμφωνα με τις σημερινές αποφάσεις, η ιδέα περί σύγκλησης έκτακτου Eurogroup τον Δεκέμβριο εγκαταλείπεται και η κυβέρνηση καλείται να συμφωνήσει εντός Δεκεμβρίου με τους θεσμούς για τα πρόσθετα μέτρα που ήθελε πάση θυσία να αποφύγει, αλλιώς είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να κλείσει η αξιολόγηση και η χώρα εκτίθεται στον κίνδυνο μιας σοβαρής περιπέτειας, αφού από τον Φεβρουάριο το εκλογικό πρόγραμμα στην Ευρώπη θα παρακωλύσει τις διαπραγματεύσεις και η Ελλάδα θα βρεθεί χωρίς χρηματοδότηση από το πρόγραμμα, να εξαντλεί βασανιστικά τα αποθέματά της.

Το ανακοινωθέν

Το Εurogroup καλωσορίζει την πρόοδο που έχει επιτευχθεί στην επίτευξη συμφωνίας σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων ανάμεσα στην Ελλάδα και στους θεσμούς στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης του προγράμματος του ESM.

Ειδικότερα, το Eurogroup καλωσορίζει τη συμφωνία των ευρωπαϊκών θεσμών για τον προϋπολογισμό του 2017, που επιβεβαιώνει το συμφωνημένο στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα στο 1,75% του ΑΕΠ και που επιτρέπει να εφαρμοστεί σε εθνικό επίπεδο το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, το οποίο εξασφαλίζει ένα πραγματικό δίχτυ κοινωνικής προστασίας.

Το Eurogroup σημειώνει πως η συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα για την επίτευξη του συμφωνημένου δημοσιονομικού στόχου για το 2018 (πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ), καθώς και μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας σε όρους κόστους, συμπεριλαμβανομένων περαιτέρω ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων για την αγορά εργασίας, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και την άρση των εμποδίων για επενδύσεις.

Ειδικότερα, το Eurogroup υπενθυμίζει ότι η πρόσληψη των μελών του Συμβουλίου των Διοικητών της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε. (ΗCAP) πρέπει να πραγματοποιηθεί πριν από την αρχή του Ιανουαρίου του 2017 για να τεθεί το ταμείο σε πλήρη λειτουργία.

To Εurogroup υπενθύμισε ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ που θα επιτευχθεί το 2018 πρέπει να διατηρηθεί σε μεσοπρόθεσμο διάστημα. Υπενθύμισε, επίσης, τη σημασία μιας δημοσιονομικής πορείας που θα ευθυγραμμίζεται με τις δημοσιονομικές δεσμεύσεις που ορίζει το πλαίσιο της Ε.Ε.

Για να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση με τους δημοσιονομικούς στόχους με βιώσιμο τρόπο μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να συμφωνήσουν με τους θεσμούς σε ένα μηχανισμό και σε διαρθρωτικά μέτρα που θα το διασφαλίζουν αυτό.

Σήμερα το Eurogroup συζήτησε πάλι τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους με το στόχο της ανάκτησης της πρόσβασης στις αγορές. Στο πλαίσιο αυτό, το Eurogroup ενέκρινε σήμερα όλα τα βραχυπρόθεσμα μέτρα στη βάση των προτάσεων του ESM και των προπαρασκευαστικών εργασιών του EwG, που θα εφαρμοστούν από τον ESM στην επόμενη συνάντηση του. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν:

- Την εξομάλυνση του προφίλ αποπληρωμής του EFSF βάσει των υφιστάμενων μέσων σταθμισμένων ωρίμανσεων που φθάνουν τα 32,5 έτη.

- Την επιβολή ορίου στην άρση του επιτοκιακού περιθωρίου που αφορά την εξαγορά χρέους του δεύτερου ελληνικού προγράμματος για το 2017 στις 200 μονάδες βάσης.

- Τη χρήση της χρηματοδοτικής στρατηγικής του ESM/EFSF ανάλογα με την κατάσταση των αγορών για την μείωση του ρίσκου των επιτοκίων χωρίς την επιβολή επιπρόσθετου κόστους στις χώρες που συμμετείχαν σε προγράμματα. Το μέτρο αυτό θα χρησιμοποιηθεί μέσω: α)της ανταλλαγής τίτλων του ESM/EFSF που στηρίζουν τα δάνεια για την τραπεζική ανακεφαλαιοποίηση στην Ελλάδα β)το swap επιτοκίων του ESM για τον περιορισμό του ρίσκου από υψηλότερα επιτόκια στις αγορές γ)την εισαγωγή κατάλληλης χρηματοδότησης για μελλοντικές εκταμιεύσεις στην Ελλάδα υπό το τρέχον πρόγραμμα.

Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος θα έχουν σημαντικό θετικό αντίκτυπο στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Το Eurogroup καλεί τους θεσμούς και την Ελλάδα να επανεκίνησουν τις διαπραγματεύσεις ώστε να έλθουν σε σε συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων το συντομότερο δυνατό με βάση τους κοινούς όρους που συμφωνήθηκαν τον Αύγουστο του 2015 και καλεί το EWG να το ελέγξει.

Το Eurogroup είναι έτοιμο να στηρίξει την ολοκλήρωση μελλοντικών αξιολογήσεων υπό τον όρο ότι το πακέτο του προγράμματος, συμπεριλαμβανομένου του ενδεχόμενου δημοσιονομικού μηχανισμού που συμφωνήθηκε στην πρώτη αναθεώρηση, εφαρμόζεται όπως έχει συμφωνηθεί.

Το Eurogroup επιβεβαιώνει ότι η εφαρμογή του προγράμματος, όπως επίσης οι όροι και οι στόχοι, θα ελέγχονται συχνά με βάση τα δεδομένα από τους θεσμούς.

Η αποστολή του ΔΝΤ επιβεβαίωσε σήμερα την πρόθεσή της να προτείνει στο Εκτελεστικό Συμβούλιο μια νέα χρηματοδοτική συμφωνία για την Ελλάδα το συντομότερο, από τη στιγμή που υπάρξει μια συμφωνία σε επίπεδο τεχνκών κλιμακίων, σε συνάφεια με τις πολιτικές του Ταμείου.

Η πλήρης εφαρμογή όλων των προαπαιτουμένων ενεργειών που σχετίζονται με την δεύτερη αξιολόγηση και η ολοκλήρωση των ψηφοφοριών στη Βουλή θα ανοίξουν το δρόμο για τον ESM να εγκρίνει το συμπληρωματικό μνημόνιο (MoU).

Απίστευτο παρασκήνιο στο Eurogroup!
Την τελευταία στιγμή διαγράφηκε φράση στο ανακοινωθέν που έκανε λόγο για μείωση συντάξεων και αφορολόγητου ορίου
Στο χείλος της πολιτικής καταστροφής βρέθηκε η κυβέρνηση στο Eurogroup, καθώς λίγο πριν οριστικοποιηθεί το κοινό ανακοινωθέν των υπουργών Οικονομικών η ελληνική αντιπροσωπεία κατάφερε να γίνει δεκτή η διαγραφή μιας φράσης που θα ξεσήκωνε θυελλώδεις αντιδράσεις στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με δημοσίευμα των “Financial Times”, που αποτυπώνει τις οξύτατες αντιπαραθέσεις μεταξύ Ευρωπαίων υπουργών και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το ελληνικό πρόγραμμα, στο κοινό ανακοινωθέν είχε ενταχθεί ρητή αναφορά στις προτάσεις του ΔΝΤ για μείωση συντάξεων και αφορολόγητου ορίου, με την προτροπή αυτές να εξετασθούν στις προσεχείς συζητήσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους Θεσμούς των δανειστών.

Πρόκειται για μια αναφορά που στόχο είχε να μετριάσει τις αντιδράσεις του Ταμείου στη νέα άρνηση των Ευρωπαίων να προσφέρουν στην Ελλάδα ένα «πακέτο» μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους, που θα επέτρεπε να μειωθεί και ο πολύ υψηλός δημοσιονομικός στόχος (πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ), με τον οποίο διαφωνεί το ΔΝΤ.

Αυτή η αναφορά θα ήταν πολιτικά καταστροφική για την κυβέρνηση, διότι θα «κλείδωνε» τις επικείμενες διαπραγματεύσεις στην κατεύθυνση της λήψης πολύ σκληρών μέτρων, που κατ’ επανάληψη η ελληνική πλευρά έχει απορρίψει το τελευταίο διάστημα, με τον πρωθυπουργό μάλιστα να προειδοποιεί ακόμη και για προσφυγή στις κάλπες.

Τελικά, όπως αναφέρουν οι “F.T.”, η επίμαχη φράση απαλείφθηκε από το κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα και έμεινε μια πιο γενική αναφορά: «Το Eurogroup καλεί τους θεσμούς και την Ελλάδα να αρχίσουν εκ νέου τις διαπραγματεύσεις ώστε να έλθουν σε συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων το συντομότερο δυνατό με βάση τους κοινούς όρους που συμφωνήθηκαν τον Αύγουστο του 2015 και καλεί το EWG να το ελέγξει».

Η αναφορά αυτή, που μνημονεύει ως πλαίσιο της διαπραγμάτευσης μόνο το μνημόνιο του 2015, το οποίο έχει κριθεί από το Ταμείο ως ανεπαρκές, ικανοποίησε την ελληνική πλευρά.

Όπως δήλωσε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, είναι πολύ σημαντικό για όλες τις πλευρές, συμπεριλαμβανομένου του ΔΝΤ, να μη θέσουν σε κίνδυνο την πρόοδο αυτή εξαιτίας μιας αυξανόμενης αβεβαιότητας. Είμαστε βέβαιοι ότι όλες οι πλευρές θα λάβουν υπόψη, κατά στις συζητήσεις τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, την ανάγκη όλες οι μεταρρυθμίσεις και οι συνομιλίες να διεξαχθούν εντός των δεσμεύσεων του μνημονίου κατανόησης, εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου και ότι σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να εγερθούν απαιτήσεις έναντι της Ελλάδας που δεν λαμβάνουν υπόψη την τρέχουσα πολιτική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα».

Πηγές του Ταμείου, όμως, εξέφραζαν πολύ έντονη δυσαρέσκεια για την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης, σημειώνοντας ότι βρισκόμαστε ακόμη πολύ μακριά από μια συμφωνία για την Ελλάδα και προσθέτοντας ότι τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους είναι ανεπαρκή.

Η κυβέρνηση περιμένει τώρα νέα επεισόδια στη δύσκολη σχέση με το ΔΝΤ, καθώς εκτιμάται ότι, ανεξάρτητα από όσα αναφέρει το κοινό ανακοινωθέν, το Ταμείο θα επαναφέρει τις προτάσεις του για σκληρά μέτρα, ώστε να προκαλέσει την αρνητική αντίδραση της Ελλάδας και να επαναφέρει στη συζήτηση με τους Ευρωπαίους την ανάγκη για μείωση των δημοσιονομικών στόχων και για ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους.

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

sofokleousin.gr

==========================

ΞΑΝΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΔΟΛΙΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ...

Τρίτη, 6 Δεκεμβρίου 2016

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΚΑΤΑ ΤΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΑΣ!

Η Κύπρος απειλείται πλέον ευθέως με τουρκοποίηση! Δεν είναι ρητορικό σχήμα λόγου. Είναι η οδυνηρή πραγματικότητα και η πιθανή τραγική κατάληξη μετά την άνευ όρων, άνευ εξηγήσεων και ασυγκράτητη αποδοχή όλων των τουρκικών αξιώσεων από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. 

Είναι πρωτοφανές στην ιστορία του Κυπριακού. Είναι απίστευτο στην αντίληψη των πολιτών. Είναι ολέθριο για τον τόπο: Ο Ν. Αναστασιάδης κατερείπωσε όλες τις δεσμεύσεις του, όλες τις υποσχέσεις του, όλες τις δήθεν αταλάντευτες θέσεις του, όλες τις διαβεβαιώσεις του όσο κανείς άλλος Πρόεδρος από το 1960. 

Αναδεικνύεται στον πιο αναξιόπιστο, στον πιο ανακόλουθο, στον πιο λαοπλάνο, στον πλέον αδίστακτο δημαγωγό και στον εξίσου ακατάλληλο, δηλ. επικίνδυνο Πρόεδρο από κτίσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτήν την Κυπριακή Δημοκρατία ορκίστηκε να υπερασπίζεται και να διαφυλάσσει τα συμφέροντα, το μέλλον και την επιβίωσή της.

Την παραδίδει αύτανδρη σε μια νέα τουρκοκρατία! Την προσφέρει πεσκέσι στον ΤουρκοΧίτλερ Ερντογάν! Την εκποιεί με ασύγγνωστη ευθυμία, χωρίς καν να αξιώσει τα αυτονόητα. Δεν έχει σχέδιο Β’. Δεν έχει χαράξει ποτέ κόκκινες γραμμές. Δεν αντιστέκεται στον τουρκικό οδοστρωτήρα. 

\

Αντίθετα, ο ίδιος έγινε οδοστρωτήρας και συνέθλιψε όλες τις θέσεις και αξιώσεις της ελληνικής πλευράς, ώστε να παραδώσει νεκρή και ενταφιασμένη μιαν Κυπριακή Δημοκρατία στο αδηφάγο τουρκικό τέρας. Ο Ν. Αναστασιάδης, πιστός στην Αναν-ική μνησικακία του κατά του κυπριακού Ελληνισμού, προχωρεί ακάθεκτος στην επιβολή χειρότερου από το σχέδιο Ανάν. 

Απέδειξε ότι δεν έχει κανένα όριο, καμία εθνική αναστολή, κανένα φραγμό. Πού είναι η προδιαβούλευση με τα κόμματα πριν από κρίσιμες αποφάσεις; Πού είναι η συνδιαβούλευση; Πού είναι οι συναποφάσεις; Πού είναι το σχέδιο Β’, που όλοι του εισηγούνταν να προετοιμάσουν;

Τι απέμεινε από τις κόκκινες γραμμές της ελληνικής πλευράς; Δεν έμεινε τίποτε! Είναι εμφανές ότι από καιρό είχε αποδεχτεί όλες τις τουρκικές αξιώσεις. Απλώς απέμεινε ο τρόπος και ο χρόνος σερβιρίσματός τους στους εμβρόντητους και οργισμένους πολίτες. 

Εν πλήρη αγνοία των κομμάτων και κατά προσβλητική και απαξιωτική παραγνώριση της Ελλάδος, ανακοίνωσε την υποταγή του στους Τούρκους. Ανίκανος, ακατάλληλος, αναξιόπιστος, επικίνδυνος, είναι και ψεύτης!

 Μόλις πριν από λίγες ημέρες διαβεβαίωνε όσους αφελείς ήθελαν να τον πιστέψουν ότι δεν θα επέλεγε πολιτικές που θα ευνοούσαν τους Τούρκους. Αυτό έπραξε τελικά! Μιλούσε για πολυμερή (χωρίς ποτέ να διευκρινίσει τη σύνθεσή της…) αλλά αποδέχτηκε την τουρκική αξίωση για πενταμερή.

Υποστήριζε ότι πρώτα έπρεπε να συμφωνηθούν τα κριτήρια για το εδαφικό, να κατατεθούν σχετικοί χάρτες, να συμφωνήσουν σε έναν και μετά να πάνε σε διεθνή διάσκεψη για τις εγγυήσεις και την αποχώρηση του Αττίλα. Τίποτε από αυτά δεν έγινε. Αντίθετα, ο Ν. Αναστασιάδης, σαν έτοιμος να υποταγεί από καιρό, αποδέχτηκε όλους τους τουρκικούς όρους.

 Προφανώς αυτό εννοούσε όταν διατυμπάνιζε ότι με τον εγκάθετο της κατοχής είχαν… «κοινό όραμα». Η κατάσταση είναι ιστορικά τραγική και εθνικά άκρως επικίνδυνη. Ο κυπριακός Ελληνισμός, για πρώτη φορά μετά την τουρκική εισβολή, βρίσκεται προ του φάσματος βέβαιης τουρκοποίησης.

Διερωτώμεθα: Η αντιπολίτευση, τι κάνει; Πού χάθηκε; Χάθηκε στην ατολμία της, στις ατζέντες της, στις σκοπιμότητές της, ενώ ο τόπος οδηγείται στην αγκαλιά του σουλτάνου. Η αντιπολίτευση οφείλει, έστω και τώρα, να αφυπνισθεί και να αντιδράσει.

Αν οι ηγέτες της αντιπολίτευσης διαθέτουν ακόμα ίχνη αξιοπρέπειας, πολιτικού ανδρισμού και σεβασμού προς τους Έλληνες και την πατρίδα μας, οφείλουν να απαιτήσουν, πρώτον, τώρα να γίνει δημοψήφισμα για να αποφανθεί ο λαός για τις εθνικά ολέθριες αποφάσεις του επικίνδυνου Αναστασιάδη. 

Δεύτερον, να αμφισβητήσουν ανοικτά την ικανότητα του Προέδρου να χειρίζεται εν ευθυμία το μέλλον των παιδιών, των εγγονιών μας και των επόμενων γενιών. Όμως: Το μέγιστο βάρος και το ύψιστο καθήκον πέφτει στους ώμους του κάθε πολίτη.

Ο καθένας από εμάς οφείλει να αφυπνισθεί από τον λήθαργο της παχυλής αδιαφορίας, της διανοητικής ανορεξίας και να αντιδράσουμε. Ο λαός καλείται να σώσει ξανά την Κυπριακή Δημοκρατία και την Κύπρο από μια νέα τουρκοκρατία. 

Να αντισταθούμε στην τουρκοποίηση που μας οδηγούν οι καταστροφικές ενέργειες ενός αδύναμου και ανεπαρκούς Αναστασιάδη. Να αντισταθούμε! Για να μη μας καταριούνται οι επόμενες γενιές και να μας ελεεινολογούν που επιτρέψαμε η Κύπρος να τουρκέψει.

ΠΗΓΗ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΩΝ ΗΤΤΗΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

Η λάθος επιλογή

Του ΝΙΚΟΥ ΙΓΓΛΕΣΗ*

5-12-2016

Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, δύο μήνες πριν παραδώσει τα κλειδιά του Λευκού Οίκου στο μεγάλο νικητή των αμερικανικών εκλογών της 8ης Νοεμβρίου, Ντόναλντ Τραμπ, επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα.
Κατά την άφιξή του στην Αθήνα, ο αμερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι η επίσκεψή του στη χώρα μας ήταν μια πολύ παλιά επιθυμία του, αλλά φαίνεται ότι επί οκτώ χρόνια δεν είχε καταφέρει να την ικανοποιήσει!

Αντίθετα, στην πρώτη περιοδεία του εκτός αμερικανικού εδάφους, τον Απρίλιο του 2009, είχε ευτυχήσει να επισκεφθεί τη γειτονική Τουρκία. Θυμίζουμε ότι σ’ εκείνη την επίσκεψή του ο Μπαράκ Ομπάμα είχε αποκαλέσει την Τουρκία «ευρωπαϊκή χώρα», προκειμένου να ωθήσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της με την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση. Μιλώντας δε στην τουρκική Εθνοσυνέλευση χαρακτήρισε τη Μικρασιατική Εκστρατεία ως προσπάθεια κάποιων (σ.σ. των Ελλήνων) να αναστήσουν μια αρχαία αυτοκρατορία! Φαίνεται ότι κανείς από τους ανιστόρητους συμβούλους του δεν του είχε εξηγήσει ότι οι Έλληνες πολέμησαν στη Μικρά Ασία για να υπερασπιστούν τους ομοεθνείς τους και τους άλλους χριστιανικούς πληθυσμούς από την εθνοκάθαρση που εφάρμοζε ο στρατός του Μουσταφά Κεμάλ και οι άτακτοι Τσέτες του. Μια εθνοκάθαρση που είχε αρχίσει πριν αποβιβαστεί ο ελληνικός στρατός στη Σμύρνη με εντολή των συμμάχων – νικητών (συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ) του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.

Η τελευταία περιοδεία του αμερικανού προέδρου στην Ελλάδα, Γερμανία και Περού σχεδιάστηκε για να αποτελέσει ένα πανηγυρικό απολογισμό του έργου του πριν παραδόσει τη συνέχισή του στη Χίλαρι Κλίντον. Όταν όμως οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, οι θεοί γελούν. Ο Μπαράκ Ομπάμα κοιμήθηκε με τη Χίλαρι και ξύπνησε με τον Ντόναλντ, κι έτσι η περιοδεία του αναγκαστικά άλλαξε στόχο. Πλέον καλούνταν να υπερασπιστεί την οκταετή θητεία του και αυτό επιχείρησε με την ομιλία του στην Αθήνα.

Η ατζέντα Τραμπ

Για να αντιληφθούμε τι προσπαθεί να υπερασπιστεί ο Μπαράκ Ομπάμα πρέπει να κατανοήσουμε αυτό που συνέβη στις ΗΠΑ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ένας πρωτοεμφανιζόμενος – στην πολιτική σκηνή – επιχειρηματίας, ο Ντόναλντ Τραμπ κατέθεσε μια ριζοσπαστική και αντισυστημική ατζέντα, τα βασικά σημεία της οποίας είναι:

Πλήρης αντίθεση στο ελεύθερο – χωρίς δασμούς – εμπόριο που στερεί θέσεις εργασίας από του Αμερικανούς και αυξάνει την ανεργία. Αναθεώρηση της Συμφωνίας Διεθνούς Εμπορίου NAFTA (ΗΠΑ – Καναδάς – Μεξικό). Μη επικύρωση της Συμφωνίας ΤΤΡ (ΗΠΑ με άλλες έντεκα χώρες της Αμερικής, της Ασίας, την Αυστραλία και τη Ν. Ζηλανδία). Μη υπογραφή της Συμφωνίας ΤΤΙΡ (ΗΠΑ – ΕΕ). Οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις ένιωσαν το εδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Η πρόθεση επιβολής δασμών προκάλεσε πανικό στις μεγάλες εξαγωγικές χώρες όπως η Γερμανία και η Κίνα.

Φραγμό την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, που συμπιέζει την αμοιβή της εργασίας στο εσωτερικό των ΗΠΑ, με την κατασκευή ενός φράχτη στα σύνορα με το Μεξικό και την απέλαση όσων έχουν εισέλθει παράνομα στη χώρα.
Αναθεώρηση των τεράστιων αμερικανικών αμυντικών δαπανών για το ΝΑΤΟ. Οι σύμμαχοι θα πρέπει να αναλάβουν το οικονομικό βάρος που τους αναλογεί αν θέλουν, σε περίπτωση ανάγκης, να έχουν την υποστήριξη των ΗΠΑ. Μεγάλη αναταραχή προκλήθηκε ιδιαίτερα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που θεωρούν ότι απειλούνται από τη Ρωσία.
Διάλογος και όχι επιβολή κυρώσεων και αντιπαράθεση με τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν για τη διευθέτηση διεθνών ζητημάτων όπως αυτά της Συρίας και της Ουκρανίας.

Η επίθεση του συστήματος

Οι θέσεις αυτές προκάλεσαν διεθνή αναταραχή γιατί έθιγαν την «ιερή αγελάδα» του υπάρχοντος συστήματος, την παγκοσμιοποίηση (globalisation). Θυμίζουμε ότι οι τρείς βασικοί πυλώνες της παγκοσμιοποίησης, του ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού, είναι: α) η ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, β) η ελεύθερη διακίνηση αγαθών – υπηρεσιών και γ) η ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων (ανοιχτά σύνορα). Η Χίλαρι Κλίντον κατηγόρησε τον Ντόναλντ Τραμπ ότι διχάζει τον αμερικανικό λαό, αλλά αυτός μίλησε για ένα κίνημα ξεσηκωμνού (rebellion) ενάντια στη διεφθαρμένη γραφειοκρατία της Ουάσιγκτον και τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών.

Από την αρχή της εκλογικής κούρσας ο Ντόναλντ Τραμπ δέχτηκε μια πρωτοφανή επικοινωνιακή επίθεση όχι μόνο στο εσωτερικό των ΗΠΑ αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι χαρακτηρισμοί που του αποδόθηκαν ξεπερνούν κατά πολύ και αυτούς που αποδίδονται στον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν. Ενδεικτικά καταγράφουμε μερικούς μόνο απ’ αυτούς: Ξενοφοβικός, ρατσιστής, εχθρός των μουσουλμάνων, ακροδεξιός, φασίστας, μισογύνης, σεξιστής, ναρκισσιστής, μισαλλόδοξος, υποκριτής, συγκρουσιακός, ανεξέλεγκτος, χαμαιλέων, άσχετος με την πολιτική, λαϊκιστής, λαοπλάνος, επικίνδυνος κλόουν και συνεργάτης των Ρώσων.

Globalists vs Local Societies

Απέναντι σ’ αυτόν τον «κίνδυνο» για την Αμερική και όλο τον πλανήτη, που ενσάρκωνε ένας άνθρωπος, πίσω από τη Χίλαρι Κλίντον συστρατεύτηκαν ο Μπαράκ Ομπάμα, που μετατράπηκε σε κομματάρχη – πρωτοφανές για εν ενεργεία Πρόεδρο να μιλάει στις συγκεντρώσεις υποψηφίου -, η συντηρητική ηγεσία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, το σύνολο σχεδόν των μεγάλων έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, οι σταρ του Χόλιγουντ, οι φίρμες της μουσικής σκηνής και του αθλητισμού καθώς και ξένοι ηγέτες όπως ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς κ.ά. Οι χορηγοί (μεγάλες εταιρείες, funds, ιδρύματα) έδιναν εκατομμύρια δολάρια για να ενισχύσουν τη Χίλαρι Κλίντον αλλά μόνο μερικές χιλιάδες για τον Ντόναλντ Τραμπ. Θα πρέπει το διακύβευμα να είναι πολύ μεγάλο για να δημιουργηθεί τέτοια πανστρατιά.

Η πραγματικότητα είναι ότι, όπως στο βρετανικό δημοψήφισμα, έτσι και στις αμερικανικές εκλογές, η σύγκρουση δεν ήταν μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών, μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς ή μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών. Η σύγκρουση ήταν ανάμεσα στους «globalists» (τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης) και τις «local societies» (τις τοπικές κοινωνίες – τους λαούς των κρατών). Η πανστρατιά της παγκοσμιοποίησης ηττήθηκε από τον Ντόναλντ Τραμπ, ενώ οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, που έδιναν προβάδισμα, καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο, στην εκλεκτή του συστήματος Χίλαρι Κλίντον, εξευτελίστηκαν για ακόμη μία φορά.

Η ελληνική επιλογή

Μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ οι επιθέσεις εναντίον του συνεχίστηκαν. Η ελληνική κυβέρνηση, τα κόμματα της μνημονιακής αντιπολίτευσης και τα συστημικά μέσα προπαγάνδας δεν έκρυψαν την απογοήτευση και τη δυσαρέσκειά τους για το εκλογικό αποτέλεσμα. Όλοι εξέφρασαν την εκτίμηση ότι η γραφειοκρατία και τα διάφορα ισχυρά κέντρα εξουσίας θα εμποδίσουν το νεοεκλεγέντα πρόεδρο να υλοποιήσει τις εξαγγελίες του. Αυτό είναι πιθανό να συμβεί, αλλά θα το διαπιστώσουμε στο μέλλον.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπροέδρου στο Ευρωκοινοβούλιο Δημήτρη Παπαδημούλη την επομένη των αμερικανικών εκλογών: «Η νίκη Τραμπ αποτελεί ένα αρνητικό σοκ, μια σοβαρή αρνητική εξέλιξη για τη δημοκρατία και τη σταθερότητα σε όλο τον πλανήτη…Το οδυνηρό σοκ μπορεί να είναι κι ένα εγερτήριο μήνυμα για ένα ευρύ αντιφασιστικό – δημοκρατικό μέτωπο, παντού στον κόσμο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι που σηματοδοτεί η νίκη Τραμπ». Αν καταλάβαμε καλά, ο κ. Παπαδημούλης ζητάει τη δημιουργία ενός αντιφασιστικού μετώπου ενάντια στο νέο αμερικανό πρόεδρο για να μπορούμε μετά να κατηγορούμε τις ΗΠΑ για ανθελληνική στάση. Για τον ολοκληρωτισμό της παγκοσμιοποίησης που καταδικάζει ολόκληρους λαούς στην εξαθλίωση και το θάνατο ο κ. Παπαδημούλης δεν είπε τίποτα.

Ο διορατικός Ερντογάν

Στην άλλη πλευρά του Αιγαίου ο νέο-οθωμανός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξέχασε πάραυτα την εξαγγελία του Ντόναλντ Τραμπ για προσωρινή απαγόρευση εισόδου των μουσουλμάνων στις ΗΠΑ και αμέσως μετά τις εκλογές του τηλεφώνησε για να τον συγχαρεί, να επιβεβαιώσει τη σταθερή συμπαράσταση της χώρας του στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) , να του ζητήσει την έκδοση του Φετουλάχ Γκιουλέν και να προτείνει τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία προκειμένου οι υποστηριζόμενοι από την Τουρκία αντάρτες να μην κινδυνεύουν από τη συριακή και ρωσική αεροπορία.
Δύο μέρες αργότερα, σύμφωνα με δημοσιεύματα τουρκικών εφημερίδων, ο Ταγίπ Ερντογάν επικοινώνησε ξανά με τον Ντόναλντ Τραμπ και του ζήτησε να επισκεφθεί την Τουρκία στην πρώτη περιοδεία που θα κάνει εκτός ΗΠΑ μετά την ορκομοσία του.

Παράλληλα το τουρκικό λόμπι στην Αμερική δραστηριοποιήθηκε προκειμένου να επηρεάζει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό προσώπων που θα πάρουν θέσεις ευθύνης στη νέα κυβέρνηση. Μεταξύ αυτών είναι και ο απόστρατος υποστράτηγος Μάϊκλ Φλιν πρώην διευθυντής της υπηρεσίας Ασφαλείας των Ενόπλων δυνάμεων (DIA) που, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, προορίζεται για Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του νέου προέδρου. Εμείς θα απαντήσουμε με το αντιφασιστικό μέτωπο!

Το Μανιφέστο Ομπάμα

Μέσα σ’ αυτές τις κοσμοϊστορικές εξελίξεις ο Μπαράκ Ομπάμα ήρθε στην Ελλάδα. Στην ομιλία του στο Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» μίλησε για το όραμά του για τη δημοκρατία που το συνέδεσε αριστοτεχνικά με τη δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας και τον Περικλή. Αναφέρθηκε στους κινδύνους από την ενισχυση της λαϊκίστικης ρητορικής της Δεξιάς και της Αριστεράς, στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Προειδοποίησε για την άνοδο του εθνικισμού, της εθνικής ταυτότητας που κτίζεται γύρω από ένα «εμείς» και ένα «αυτοί». Συνεχάρει τους Έλληνες για τη συμπόνια και τη γενναιοδωρία που δείχνουν στους πρόσφυγες και πρόσθεσε ότι η δημοκρατία τους ανοίγει την αγκαλιά της. Τέλος είπε ότι το μονοπάτι της παγκοσμιοποίησης πρέπει να καλυτερεύσει!

http://katohika.gr/

Άνθρωποι και ποντίκια

5-12-2016

γράφτηκε στον Τοιχο 3 days ago -  1 Comments

του Προκόπη Μπίχτα

Στις 6 Δεκεμβρίου 2008 δολοφονήθηκε ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δεν συμμετείχε σε «επεισόδια» και ο Κορκονέας τον πυροβόλησε δυο φορές ενώ βρισκόταν «σε ήρεμη ψυχική κατάσταση», όπως τόνισε ο εισαγγελέας Χαράλαμπος Λακαφώσης, στην αγόρευσή του στο Μικρό Ορκωτό Δικαστήριο Άμφισσας. Πρωτόδικα, ο Κορκονέας καταδικάστηκε σε ισόβια χωρίς να του αναγνωρισθεί κανένα ελαφρυντικό. 

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το βράδυ του Σαββάτου της 6ης Δεκεμβρίου του 2008 στο κέντρο της Αθήνας προκάλεσε αντιδράσεις από πολίτες σε όλες τις μεγάλες ελληνικές πόλεις, όπως την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, τον Πειραιά, τα Ιωάννινα, την Πάτρα, το Ηράκλειο, τα Χανιά, την Κομοτηνή, τον Βόλο, την Ρόδο, την Μυτιλήνη, την Κέρκυρα και το Αγρίνιο. 

Την επόμενη μέρα ολόκληρη η χώρα συγκλονίστηκε από διαδηλώσεις και πορείες εργαζομένων, φοιτητών και μαθητών, ενώ η αστυνομία πυροβολούσε στον αέρα σε πολλές περιπτώσεις. Από την 9η Ιανουαρίου άρχισαν νέες, καθημερινές, δυναμικές διαδηλώσεις σχεδόν σε όλες τις μικρές και μεγάλες πόλεις της Ελλάδας που πήραν την μορφή εξέγερσης και τρομοκράτησαν το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Οι κινητοποιήσεις διήρκεσαν μέχρι την ημέρα του μνημοσύνου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 18 Ιανουαρίου. 

Η δολοφονία ήταν η αφορμή για εξέγερση των εργαζομένων, των φοιτητών, των μαθητών και κάθε προοδευτικού ανθρώπου που έβλεπε ότι, ύστερα από 6 χρόνια παραμονής της χώρας στο ευρώ, ακόμα και χωρίς μνημόνια, η οικονομική κατάστασή τους χειροτέρευε και το επίπεδο της ζωής τους είχε αρχίσει να καταρρέει. Οι δημοκρατικοί θεσμοί και το Σύνταγμα ήδη είχαν αρχίσει να φαλκιδεύονται. 

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου έγινε στα πλαίσια τρομοκράτησης του ελληνικού λαού από τις δυνάμεις καταστολής του σημερινού συστήματος και της προσπάθειας να χτυπηθούν οι ιδέες και οι άνθρωποι που αρνούνται το σημερινό, εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό καθεστώς και ζητούν μια ελεύθερη κοινωνία όπου τα όνειρα των ανθρώπων θα γίνονται πραγματικότητα. 

Σήμερα η καταστολή συνεχίζεται είτε με την μορφή ξυλοδαρμών, δακρυγόνων και καταδικαστικών αποφάσεων στους ανθρώπους που διεκδικούν στοιχειώδη δικαιώματά τους είτε με την οικονομική βία που καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε αργό θάνατο. 

Στην Ελλάδα των 2.000.000 ανέργων, των 30-50.000 αστέγων, του 1.000.000 καταδικασμένων σε έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, στην χώρα όπου 600.000 παιδιά υποσιτίζονται, όπου σε 6 χρόνια έχει αυξηθεί η βρεφική θνησιμότητα κατά 43%, στον τόπο όπου οι αυτοκτονίες υπολογίζονται σε 30-50000 από το 2016 ως σήμερα και συνεχίζονται, όπου οι άνθρωποι καίγονται και πεθαίνουν μέσα στα σπίτια τους και όπου απαγορεύεται κάθε προσπάθεια επιβίωσης, το σύνθημα του αγώνα είναι πιο επιτακτικό από ποτέ άλλοτε. 

Η κυβέρνηση του ψέματος και της προδοσίας, βοηθούμενη από τα κόμματα της αντιπολίτευσης προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι φταίει ο ίδιος για τον θάνατό του. Οι ένοχοι προσπαθούν να μεταθέσουν τις ευθύνες στα θύματά τους. 

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ήταν ένα παιδί που, μέσα στην νιότη του, αισθάνθηκε την ανάγκη να αντιδράσει σε όλα αυτά που έβλεπε να συμβαίνουν γύρω του. Αυτή η ανάγκη τον οδήγησε στην ενέργεια του πετάγματος ενός πλαστικού μπουκαλιού με νερό κατάμουτρα σε ότι τον πλήγωνε. Αυτή η απλή, φαινομενικά παιδιάστικη πράξη κρύβει μέσα της τόση γενναιότητα και τέτοιο μεγαλείο που σε πολλούς δήθεν ώριμους και δήθενσοφούς ενήλικες φαντάζει εξωπραγματικό, ακατανόητο και η πράξη καταδικαστέα. Είναι εκείνοι οι τιποτένιοι ενήλικες που δεν ενδιαφέρθηκαν και δεν διαμαρτυρήθηκαν ποτέ για τίποτα. Είναι εκείνα τα άχρηστα αντικείμενα που ποτέ δεν κατάλαβαν ότι η αθλιότητα της μιζέριας τους και η ματαιότητα της ύπαρξής τους δημιουργεί φρίκη και αποστροφή στους ελευθερόφρονες ανθρώπους. 

 Η 6η Δεκεμβρίου είναι ημέρα μνήμης ενός γενναίου, ελεύθερου ανθρώπου και ημέρα οργής για την κτηνώδη δολοφονία του από ένα απάνθρωπο σύστημα. Τιμή και δόξα στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.

Το "ΟΧΙ" νίκησε - Το πουλόβερ ξωλώνεται

5-12-2016

Και βεβαίως κανείς δε μπορεί να προκαθορίσει, ούτε το εύρος των χειρισμών αντιπερισπασμού ούτε και το πραγματικό περιεχόμενο των κυοφορούμενων εξελίξεων, αλλά είναι βέβαιο πως η δυναμική της κοινωνικής μηχανικής που θέλει τους λαούς να δραπετεύουν από τις απόπειρες χαλιναγώγησης της εκλογικής τους συμπεριφοράς, προσλαμβάνει καινούριες και δύσκολα διαχειρίσιμες διαστάσεις...

Αυτό βεβαίως και συνιστά ένα καινούριο στοιχείο αρκετά ελπιδοφόρο και ως τέτοιο θα πρέπει να αξιολογηθεί, ωστόσο από μόνο του δεν αρκεί γι αυτό και δε θα...

πρέπει να καλλιεργήσει κλίμα επανάπαυσης και εφησυχασμού.

Οι κυρίαρχοι κύκλοι, διατηρούν ισχυρό οπλοστάσιο πιέσεων, παρεμβάσεων, επιβολής ακόμη και εκτροπών, γι αυτό και η πολιτική επαγρύπνηση, είναι το κυρίαρχο στοιχείο που είναι ικανό να προσδώσει ταυτότητα στο χαρακτήρα της κοινωνικής χειραφέτησης.

Το Ευρωπαϊκό τερατούργημα ξηλώνεται υπό το βάρος της οργής των κοινωνιών, αλλά αυτό δεν απαντά από μόνο του στη φυσιογνωμία του θεσμικού και πολιτικού πλαισίου που θα κληθεί να το αντικαταστήσει.

Οι λαοί οφείλουν να επαγρυπνούν... Οφείλουν να διαχειριστούν επίσης χειραφετημένα τη δυναμική των εξελίξεων που θα επιχειρηθεί να απελευθερωθούν εκ μέρους των χορογράφων. 

Μπροστά στις κλιμακούμενες εξελίξεις, το τέρας της τραπεζικής δικτατορίας θα αποτολμήσει να δείξει τα δόντια του, με τον πιο αποκρουστικό τρόπο που θα μπορούσε κανείς να υποθέσει. Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.

Κ. Κυριακόπουλος

Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι ανακοίνωσε την παραίτησή του, την οποία θα υποβάλει στον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλα, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικού του διαγγέλματος,μετά από τη σαρωτική νίκη του όχι στο ιταλικό δημοψήφισμα...

Με τον Ματέο Ρέντσι να έχει παραιτηθεί, ήδη έχει ξεκινήσει η ονοματολογία για το ποιος θα τον αντικαταστήσει στην πρωθυπουργία της Ιταλίας. Ένα από τα επικρατέστερα ονόματα είναι αυτό του νυν υπουργού Οικονομίας Πιερ Κάρλο Παντοάν. Ακούγονται επίσης τα ονόματα του υπουργού Πολιτισμού Ντάριο Φραντσεσκίνι και του προέδρου της Γερουσίας Πιέτρο Γκράσο. Το ποιος θα αντικαταστήσει τον Ματέο Ρέντσι θα ανακοινωθεί από τον πρόεδρο της Ιταλίας Σέρτζιο Ματαρέλα μετά την επίσημη παραίτηση του Ιταλού πρωθυπουργού.

Εκλογές "εδώ και τώρα" θέλει ο Γκρίλο 

Την άμεση προκήρυξη εκλογών ζήτησαν πέντε βουλευτές του κινήματος Πέντε Αστέρων, μετά την νίκη του «όχι» στο συνταγματικό δημοψήφισμα. «Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι. Δώσαμε μεγάλη μάχη και κέρδισαν οι πολίτες, ενάντια σε μια μεταρρύθμιση που μας στερούσε τα δικαιώματά μας», δήλωσε ο βουλευτής Αλεσσάντρο Ντι Μπατίστα. Πρόσθεσε, δε, ότι «τα Πέντε Αστέρια δεν εκπροσωπούν, πλέον, την αντιπολιτική».

Πώς φτάσαμε στον Δεκέμβρη του 1944;

Χάρης Παπαδόπουλος

5-12-2016

Στις 25 Δεκέμβρη 1944 κι ενώ οι μάχες στους δρόμους της πρωτεύουσας είχαν κορυφωθεί με εκατοντάδες νεκρούς καθημερινά, ο Τσόρτσιλ έφτασε στην Αθήνα για συνομιλίες με τους ηγέτες της ελληνικής άρχουσας τάξης και κατέλυσε στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία». Κάτω από το ξενοδοχείο ο ΕΛΑΣ είχε τοποθετήσει μια τεράστια ποσότητα εκρηκτικών υλών.

Επί μέρες το επι­τε­λείο της αντί­δρα­σης συ­ζη­τού­σε πάνω σε μια μπα­ρου­τα­πο­θή­κη, που το ΚΚΕ επέ­λε­ξε να μην πυ­ρο­δο­τή­σει. Αυτή η ει­κό­να δίνει μια γεύση για ολό­κλη­ρο τον χα­ρα­κτή­ρα της συ­γκυ­ρί­ας που οδή­γη­σε στη σύ­γκρου­ση των Δε­κεμ­βρια­νών.

Τα εκρη­κτι­κά

Η ερ­γα­τι­κή τάξη και τα φτωχά στρώ­μα­τα στην Ευ­ρώ­πη και ιδιαί­τε­ρα στην Ελ­λά­δα πέ­ρα­σαν, στη διάρ­κεια της να­ζι­στι­κής κα­το­χής, μέσα από μια δο­κι­μα­σία φρί­κης. Στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης, ερ­γα­σία σε συν­θή­κες σκλα­βιάς και πείνα, που ει­δι­κά στην Αθήνα κό­στι­σε πολ­λές χι­λιά­δες νε­κρών κατά τον λιμό του ’41-’42. Μόνο έτσι μπο­ρού­σε να δου­λέ­ψει το χι­τλε­ρι­κό κα­θε­στώς, που απο­μυ­ζού­σε όλη την Ευ­ρώ­πη για να τρο­φο­δο­τή­σει τον πό­λε­μό του. Όμως, σ’ αυτό το πλαί­σιο βρέ­θη­καν και άλλοι ωφε­λη­μέ­νοι. Η αστι­κή τάξη που –κατά πλειο­ψη­φία– συ­νερ­γά­στη­κε με τους ναζί και ρί­χτη­κε με τα μού­τρα στην ευ­και­ρία να πλου­τί­σει από τον πό­λε­μο. Στην Ελ­λά­δα οι Μπο­δο­σά­κη­δες, τα πα­λιό­τε­ρα δη­λα­δή «τζά­κια», οι Λά­τση­δες και οι Λα­να­ρά­δες, δη­λα­δή οι νε­όπλου­τοι, στην Κα­το­χή έφτια­ξαν ή με­γά­λω­σαν υπέρ­με­τρα τις πε­ριου­σί­ες τους.

Η κα­τε­χό­με­νη Ευ­ρώ­πη είδε σχε­δόν πα­ντού να ανα­πτύσ­σε­ται η αντί­στα­ση ενά­ντια στους ναζί και τους συ­νερ­γά­τες τους. Οι  ερ­γά­τες και οι ερ­γά­τριες εντά­χθη­καν στις μα­ζι­κές ορ­γα­νώ­σεις της Αρι­στε­ράς για να αντι­με­τω­πί­σουν την κα­τα­στρο­φή. Από όλες τις χώρες, η Ελ­λά­δα στα τέλη του 1944, όπως και η Γιου­γκο­σλα­βία, διέ­θε­ταν την πιο δυ­να­τή Αρι­στε­ρά, που με τους αντάρ­τες πέ­τυ­χε όχι μόνο να αντι­με­τω­πί­ζει τους ναζί, αλλά και να κα­τα­τρο­πώ­νει τους δο­σι­λο­γι­κούς στρα­τούς, των Τσέτ­νικς και Ου­στά­σι στη Γιου­γκο­σλα­βία και των Ταγ­μά­των Ασφα­λεί­ας στην Ελ­λά­δα.

Ο εξε­γερ­μέ­νος λαός στην Ελ­λά­δα τον Οκτώ­βρη του 1944 ένιω­θε πως, με την απε­λευ­θέ­ρω­ση, ο κό­σμος τού ανή­κει.

Γρά­φει ένας αστός συγ­γρα­φέ­ας, ο Γιώρ­γος Θε­ο­το­κάς, που πα­ρα­τη­ρεί τη δια­δή­λω­ση του ΕΑΜ τον Οκτώ­βρη 1944 στην Αθήνα:

«Δεν υπάρ­χει αμ­φι­βο­λία πως τού­τος ο λαός, που βλέ­που­με αυτές τις μέρες, είναι άλλος από κεί­νον που ξέ­ρα­με, πιο δυ­να­μι­κός, πιο γεν­ναί­ος και πιο πε­ρή­φα­νος, αλη­θι­νά χει­ρα­φε­τη­μέ­νος και λεύ­τε­ρος (…)

Στον αέρα υπάρ­χει Ρώ­σι­κη Επα­νά­στα­ση, μα και Γαλ­λι­κή Επα­νά­στα­ση και Κομ­μού­να του Πα­ρι­σιού και απε­λευ­θε­ρω­τι­κός εθνι­κός πό­λε­μος και ποιος ξέρει τι άλλα θολά στοι­χεία που δεν τα ξε­χω­ρί­ζου­με ακόμα (…) Ο λαός βρήκε μια λέξη και την πι­πι­λί­ζει ολο­έ­να: «Λα­ο­κρα­τία». […] Ο λαός ν’ ανέ­βει, ο λαός να γίνει αφέ­ντης, να πά­ψουν οι κακοί ν’ αδι­κούν το λαό –αυτό είναι το γε­νι­κό αί­τη­μα».

Όμως η πο­λι­τι­κή ηγε­σία των εξε­γερ­μέ­νων, το ΚΚΕ, δεν είχε την πρό­θε­ση να προ­χω­ρή­σει τα πράγ­μα­τα πιο πέρα από έναν συμ­βι­βα­σμό με την άρ­χου­σα τάξη. Όλη η πο­ρεία προς το μα­κε­λειό του Δε­κέμ­βρη είναι η ανα­ζή­τη­ση ενός ου­το­πι­κού τα­ξι­κού συμ­βι­βα­σμού, στο όνομα του «αντι­φα­σι­στι­κού» αγώνα…

Η αντί­δρα­ση

Το στρα­τό­πε­δο της αστι­κής τάξης δεν είχε διά­θε­ση ούτε για ελά­χι­στες πα­ρα­χω­ρή­σεις. Ο Δη­μή­τρης Μα­ριό­λης στην «Αδύ­να­τη Τα­ξι­κή Ανα­κω­χή» πε­ρι­γρά­φει το αί­σθη­μα απελ­πι­σί­ας των ερ­γα­τι­κών μαζών στην απε­λευ­θε­ρω­μέ­νη Αθήνα μπρο­στά στα κλει­στά ερ­γο­στά­σια. Όμως οι έλ­λη­νες κα­πι­τα­λι­στές, συ­νη­θι­σμέ­νοι στην Κα­το­χή σε απί­θα­νες απο­λα­βές, δεν ανα­λάμ­βα­ναν καμία επι­χεί­ρη­ση που θα απέ­φε­ρε κέρ­δος κάτω του 40%. Προ­τι­μού­σαν να κερ­δο­σκο­πούν στις ανταλ­λα­γές με­τα­ξύ πα­λιάς και νέας δραχ­μής και χρυ­σής λίρας, που τους απέ­φε­ραν με­γα­λύ­τε­ρα κέρδη από τις επεν­δύ­σεις στην πα­ρα­γω­γή.

Η άρ­χου­σα τάξη είχε χω­ρι­στεί στα δύο το 1941, με την κα­τά­λη­ψη της χώρας από τον χι­τλε­ρι­κό στρα­τό. Ο βα­σι­λιάς κι ένα κομ­μά­τι του πο­λι­τι­κού προ­σω­πι­κού ακο­λού­θη­σαν τους Άγ­γλους κι εγκα­τα­στά­θη­καν στο Κάιρο. Το με­γα­λύ­τε­ρο, όμως, τμήμα των αστών έμει­νε πίσω και συ­νερ­γά­στη­κε με τους ναζί. Τον Οκτώ­βρη του 1944, με την απε­λευ­θέ­ρω­ση, τα δύο κομ­μά­τια ενώ­θη­καν. Το ίδιο και οι στρα­τοί τους. Στο Γουδί θα στρα­τω­νι­στεί η Ορει­νή Τα­ξιαρ­χία, ο ελ­λη­νι­κός στρα­τός που ανα­συ­γκρο­τή­θη­κε στη Μέση Ανα­το­λή, μαζί με χι­λιά­δες άντρες των Ταγ­μά­των Ασφα­λεί­ας, που πα­ρέ­δω­σε αιχ­μά­λω­τους ο ΕΛΑΣ στους Συμ­μά­χους. Ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες και τα­κτι­κός στρα­τός θα ση­κώ­σουν τα όπλα μαζί στα Δε­κεμ­βρια­νά, ενά­ντια στον εξε­γερ­μέ­νο λαό της Αθή­νας.     

Την κα­λύ­τε­ρη πε­ρι­γρα­φή για τις προ­θέ­σεις των αστών έδωσε λίγο αρ­γό­τε­ρα από τα Δε­κεμ­βρια­νά ο επι­κε­φα­λής της Αμε­ρι­κα­νι­κής Οι­κο­νο­μι­κής Απο­στο­λής, που  χα­ρα­κτή­ρι­σε τις «επι­χει­ρη­μα­τι­κές τά­ξεις ως ιδιο­τε­λείς και αφο­σιω­μέ­νες στην κερ­δο­σκο­πία» και τα κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη στην Ελ­λά­δα ως «μέλη της διε­θνούς κομ­ψής κλί­κας», που εν­δια­φέ­ρο­νται μόνο για τα προ­νό­μια των τρα­πε­ζι­τών και των εμπό­ρων.

Αυτά τα πα­ρά­σι­τα φο­βό­ντου­σαν ένα μόνο πράγ­μα. Τα όπλα και τη μα­χη­τι­κό­τη­τα του λαού που ήταν ορ­γα­νω­μέ­νος στο ΕΑΜ. Και ήταν απο­φα­σι­σμέ­νοι να τον τσα­κί­σουν…

Το ΚΚΕ

Ποτέ δεν είχε το ΚΚΕ τόση επιρ­ροή και ανα­γνώ­ρι­ση μέσα στον λαό όσο τον Οκτώ­βρη-Δε­κέμ­βρη 1944 που αριθ­μού­σε 450.000 μέλη, ενώ το ΕΑΜ το ακο­λου­θού­σαν εκα­τομ­μύ­ρια. Το ΚΚΕ είχε στον έλεγ­χό του σχε­δόν όλη τη χώρα.

Όμως, κα­νέ­νας πο­λι­τι­κός ορ­γα­νι­σμός δεν δια­θέ­τει αρ­κε­τή δύ­να­μη για να ξε­γε­λά­σει την Ιστο­ρία. Μπρο­στά σε δύο ένο­πλα, κοι­νω­νι­κά στρα­τό­πε­δα με εντε­λώς αντί­θε­τα συμ­φέ­ρο­ντα, που έχουν να λύ­σουν άμεσα το θέμα της εξου­σί­ας, το ΚΚΕ κρά­τη­σε αυ­το­κτο­νι­κή στάση. Προ­σπά­θη­σε να παί­ξει κρυ­φτού­λι με την πάλη των τά­ξε­ων και να συμ­βι­βά­σει τα ασυμ­βί­βα­στα. Έτσι μπήκε από την αρχή στην υπο­τι­θέ­με­νη «κυ­βέρ­νη­ση εθνι­κής ενό­τη­τας» του Γ. Πα­παν­δρέ­ου –και μά­λι­στα ως μειο­ψη­φία– κι αντί να ορ­γα­νώ­σει την ανα­πό­φευ­κτη σύ­γκρου­ση προ­σπά­θη­σε να σπεί­ρει στον κόσμο του απο­γο­ή­τευ­ση και αυ­τα­πά­τες. Στη ρήξη που αρ­χί­ζει με τα Δε­κεμ­βρια­νά του ’44 και τη Βάρ­κι­ζα και τε­λειώ­νει με το Γράμ­μο-Βί­τσι το 1949, το ΚΚΕ θα συν­θλι­βεί και τα μέλη του θα βιώ­σουν πλή­ρως το ρητό «Ουαί τοις ητ­τη­μέ­νοις».       

Από τον Οκτώ­βρη της απε­λευ­θέ­ρω­σης ως τον ανα­πό­φευ­κτο επερ­χό­με­νο Δε­κέμ­βρη, οι υπουρ­γοί του ΕΑΜ θα υπο­γρά­ψουν όλες τις απο­φά­σεις που μειώ­νουν δρα­στι­κά τους μι­σθούς «για να ισο­σκε­λι­στεί ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός» και για να δο­θούν κί­νη­τρα στους βιο­μή­χα­νους να ανοί­ξουν τα ερ­γο­στά­σια. Το ΚΚΕ θα προ­σπα­θή­σει να συ­γκρα­τή­σει τη λαϊκή αγα­νά­κτη­ση και να δώσει δια­πι­στευ­τή­ρια σε­βα­σμού της αστι­κής νο­μι­μό­τη­τας.

Όμως όλα ήταν μά­ταια. Η ανα­συ­γκρο­τη­μέ­νη αστι­κή τάξη ήθελε όλη την εξου­σία και ο Άγ­γλος διοι­κη­τής Σκό­μπι –που το ΚΚΕ είχε απο­δε­χτεί ως επι­κε­φα­λής του ΕΛΑΣ– έστει­λε τε­λε­σί­γρα­φο την 1η Δε­κέμ­βρη 1944, απαι­τώ­ντας την άμεση διά­λυ­ση του ΕΛΑΣ.

Η ηγε­σία του ΚΚΕ απά­ντη­σε στη θα­νά­σι­μη απει­λή με κοι­νο­βου­λευ­τι­κά τερ­τί­πια. Ανα­κά­λε­σε τους υπουρ­γούς της και απά­ντη­σε με συλ­λα­λη­τή­ριο στο Σύ­νταγ­μα στις 3 Δε­κέμ­βρη για να «πιέ­σει» την κυ­βέρ­νη­ση Πα­παν­δρέ­ου. Είναι η άοπλη συ­γκέ­ντρω­ση που θα μα­το­κυ­λί­σει η Αστυ­νο­μία με 27 νε­κρούς. Μα­κε­λειό θα ακο­λου­θή­σει και στην κη­δεία των θυ­μά­των την επο­μέ­νη μέρα από τα αστυ­νο­μι­κά πυρά.

Η ένο­πλη σύ­γκρου­ση δεν ξορ­κί­στη­κε με τις συ­νε­χείς πα­ρα­χω­ρή­σεις. Θα διε­ξα­χθεί από την πλευ­ρά των αστών με σα­φή­νεια και στο­χο­προ­σή­λω­ση κι από τη μεριά του ΚΚΕ με συ­νε­χείς δι­σταγ­μούς και προ­σπά­θειες συμ­βι­βα­σμού. Το πιο τρα­γι­κό κε­φά­λαιο στην ιστο­ρία της ελ­λη­νι­κής Αρι­στε­ράς είχε μόλις ξε­κι­νή­σει…

Aνήκει η Ελλάδα στην Ευρώπη ή την Ανατολή; (βίντεο)

5 Δεκεμβρίου 2016 

ΡHΞΗκέλευθα – Το καθημερινό σχόλιο του Γιώργου Καραμπελιά.

ΚΙΝΔΥΝΟΣ-ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΚΥΠΡΟ

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ “ΝΑΥΑΓΙΟ” ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ. 

5-12-2016

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μερικοί Κύπριοι φίλοι (που δεν έζησαν από κοντά το έγινε στην Ελλάδα το 2015) υποστηρίζουν ότι υποτίμησα στο τελευταίο άρθρο μου για το κυπριακό ( http://www.konstantakopoulos.gr/) την απόφαση Τσίπρα-Κοτζιά να “αντισταθούν”. Μακάρι νά έχουν αυτοί δίκιο κι εγώ άδικο. Αν έχουν δίκιο μικρό το κακό. Αν έχουν άδικο, κινδυνεύουμε με νέα μεγάλη απάτη (όπως κυπριακές τράπεζες 2013, τρίτο μνημόνιο 2015, πάλι με Αναστασιάδη και Τσίπρα). Στη δεύτερη περίπτωση, οι ‘Ελληνες απειλούνται με νέες, ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές!

Το αν θα “λυθεί” το κυπριακό, δηλαδή αν θα διαλυθεί το κυπριακό κράτος (όπως η Ελλάδα υπογράφοντας τα μνημόνια και ακόμα χειρότερα), δεν εξαρτάται από Αναστασιάδη, Ακιντζί, Κοτζιά, Τσίπρα. Εξαρτάται:

α) από το τι θα πράξουν οι Κύπριοι πολίτες, μόνοι σε θέση να υπερασπιστούν το κράτος τους, σε τυχόν νέο δημοψήφισμα

β) από το αν θα τα βρουν αυτοί που όντως διαπραγματεύονται την Κύπρο, δηλαδή Ερντογάν, Νούλαντ, διάφορες ομάδες της Ουάσιγκτων, Νετανιάχου, στα πλαίσια ευρύτερων διακανονισμών. Μπορεί να μην τα βρούνε και να γλυτώσουμε. Αν τα βρούνε όμως, θάταν θανάσιμη αυταπάτη να βασιστούμε για να σωθούμε στις ανύπαρκτες “αντιστασιακές” ικανότητες/διαθέσεις Αθήνας-Λευκωσίας.

Στην εποχή μας και στην Ευρώπη, δεν καταλύονται τα κράτη και δεν καταστρέφονται λαοί και έθνη με εισβολές και πραξικοπήματα, αλλά με σύγχυση, παραπλάνηση, μεγα-χειραγώγηση κοινωνιών και μικρο-χειραγώγηση ηγεσιών. Μας βάζουν να αυτοκτονούμε, αφού πρώτα μας εξαπατήσουν! Τα Μνημόνια αριστεράς και δεξιάς στην Ελλάδα και το σχέδιο Ανάν στην Κύπρο γράφτηκαν δια χειρός ανθρώπων που μελέτησαν σε βάθος και εφαρμόζουν επί των Ελλήνων την Δίκη του Κάφκα, ένα ακόμα επεισόδιο της οποίας παρακολουθούμε τώρα από τη θέση πάντα του Κυρίου Κ.

Σκοπός των συνομιλιών: η διάλυση του κυπριακού κράτους

Υπενθυμίζουμε ότι, μεταξύ όλων των “παικτών”, “προσκηνίου” και “παρασκηνίου”, περιλαμβανομένων Κυπρίων και Ελλαδιτών, δεν υφίσταται διαφορά ως προς την επιδιωκόμενη λύση που ισοδυναμεί με κατάλυση, “αρπαγή” του κυπριακού κράτους. Εκεί που ενδεχομένως υφίσταται διαφορά είναι μεταξύ “διεθνούς παράγοντα” και Ερντογάν. Ο πρώτος επιδιώκει τη “μπαχαλοποίηση” της Κύπρου (αυτή είναι διαχρονικά η ουσία όλων των σχεδίων λύσης) για να αφαιρέσει τον έλεγχο του στρατηγικού νησιού από τους ‘Ελληνες, όχι όμως για να τον δώσει στην ‘Αγκυρα. Επιπλέον δεν έχει τώρα την εμπιστοσύνη πούχε στο παρελθόν στην Τουρκία να αφήσει 20 ή 30.000 στρατιώτες να περιπολούν ελεύθερα και να ενεργούν όπως κατέβει στο μυαλό του Ερντογάν, μέσα στο “μπάχαλο” που ούτως ή άλλως θα εγκαταστήσει στο νησί η “λύση”. Αλλά και η ‘Αγκυρα έχει λιγότερους λόγους από το παρελθόν να επιθυμεί λύση του κυπριακού.

Η διαφωνία διεθνούς παράγοντα και Ερντογάν είναι η πιθανή αιτία της αποτυχίας στη Γενεύη, αλλά ίσως δεν συνιστά και τη μόνη δυνατή ερμηνεία. Στην Κύπρο, ο “διεθνής παράγων” αντιμετωπίζει ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα, όπως σε όλη την Ευρώπη. Πως θα κερδίσει ένα δημοψήφισμα που ήδη έχασε το 2004. Πως θα πείσει τους Κυπρίους να αλλάξουν γνώμη και να αυτοκτονήσουν; Πολύ δύσκολο πρόβλημα, αν κρίνουμε από τα δημοψηφίσματα του 2004, του 2015 και όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά.

Εκεί ίσως πρέπει να αναζητηθεί ένα άλλο πιθανό “κλειδί” του “ναυαγίου” της Γενεύης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτά γίνονται συνειδητά από όσους συμμετέχουν. Ο Οθέλλος δεν πρέπει να ξέρει το τέλος του έργου, το ξέρει όμως ο Σαίξπηρ. Κι εμείς πρέπει να το φανταστούμε, αν είναι να γλυτώσουμε.

Η εμπειρία του ελληνικού Όχι πού έγινε Ναι

Ας πάμε σε γνωστό παράδειγμα, το 2015 στην Ελλάδα. Την άνοιξη Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ είχαν δημοτικότητα 80% δηλαδή πολιτική ισχύ που δεν είχε καμιά κυβέρνηση στη νεώτερη ελληνική ιστορία, πλην του ΕΑΜ στα τέλη της Κατοχής. Η στάση (φαινομενικής δυστυχώς) υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας απέναντι στους δανειστές εκτόξευσε τον ΣΥΡΙΖΑ σε θέση παντοδύναμου ηγετικού εθνικού-κοινωνικού υποκειμένου. Όταν φτάνεις όμως να έχεις περίπου τη θέση πούχαν κάποτε ο Ιωάννης Μεταξάς η ο ‘Αρης Βελουχιώτης στη συνείδηση του έθνους σου, η καταστροφή που επακολουθεί όταν συνθηκολογήσεις είναι απερίγραπτη. Γι’ αυτό η ελληνική κοινωνία αφήνει τώρα να την μακελεύουν, σχεδόν χωρίς αντίσταση, γι’ αυτό μισό ή ένα εκατομμύριο ‘Ελληνες έχουνε πάθει κατάθλιψη. (Και γι’ αυτό κατέρρευσε ξαφνικά προ 25 ετών μια υπερδύναμη, όταν ο ίδιος ο αρχηγός της είπε πόσο καλύτερα τα καταφέρνουν οι εχθροί της!).

Η “Ελλάδα που αντιστέκεται και υπερασπίζεται την Κύπρο” είναι ο μύθος που χρειάζονται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο οι Κύπριοι. “Παιδί” που το “πρόδωσε” η ίδια του η “μάνα”, όλη του τη ζωή παλεύει να επουλώσει αυτό, το πιο οδυνηρό τραύμα ολάκερης της ύπαρξής του, να διαψεύσει δηλαδή τη συμπεριφορά που τόσο το πλήγωσε και τόσο το τρόμαξε. ‘Εχει απεγνωσμένη ανάγκη να ξαναπιστέψει στη μάνα και είναι γι’ αυτό έτοιμο να εξαπατηθεί και να παραπλανηθεί από αυτήνα, έστω και λίγο να του δείξει ότι το σκέφτεται.

Φυσικά σκόπιμο είναι να θυμίσουμε ότι δεν πρόδωσε η “Ελλάδα” τον “Κύπρο”, αντίθετα επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό ο Καραμανλής (1958, 1974) και, κυρίως, η δικτατορία (1967) για να “λυθεί” το κυπριακό. Δεν μπορούμε να ταυτίζουμε τον ελληνικό λαό με τους ηγέτες του, ιδίως όταν δεν προέκυψαν από δημοκρατικές διαδικασίες. Ο ελληνικός λαός έδωσε νεκρούς για την ‘Ενωση στους δρόμους της Αθήνας και νομίζω μεγάλη ντροπή ότι δεν είδα καμία αναφορά στο γεγονός όταν επισκέφθηκα το Μουσείο του αγώνα στη Λευκωσία.

Αν όμως η μάνα που πρόδωσε το παιδί και το απαρνήθηκε, του δώσει τώρα την αγάπη και αυτό τη πιστέψει για να το ξαναπροδώσει μετά, τότε κινδυνεύει να χάσει πια κάθε αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, να χάσει κάθε κουράγιο να αντισταθεί και να παραδοθεί εν τέλει μόνο του όπως ο Κύριος Κ. στη Δίκη. Να επιδιώξει δηλαδή τον θάνατο (του κράτους του εν προκειμένω) ως λύτρωση, όπως τόσοι και τόσοι ‘Ελληνες (σε ατομικό επίπεδο) μετά το 2010.

Υπάρχει άλλωστε ήδη αυτός ο “πειρασμός” και εκφράζεται με την κουβέντα αρκετών Κυπρίων: “Κουραστήκαμε. Να λυθεί επιτέλους το κυπριακό”. Δεν έσκαβαν όμως, από τι κουράστηκαν λοιπόν; Από τη ζωή στην εθνική και προσωπική αξιοπρέπεια που μόνο η κρατική υπόσταση τους παρέχει; Γιατί δεν βρίσκονται ασφαλώς στη θέση των Παλαιστινίων ή άλλων λαών που θα μπορούσαν πιο δικαιολογημένα να πούνε “κουραστήκαμε”. Και καλό θα είναι να μη βρεθούν στη θέση τους, γιατί όχι μόνο θα “κουραστούν”, δεν θα μπορούν να κάνουν και τίποτα.

Μόνο οι πολίτες μπορούν να υπερασπιστούν το κράτος

Το δημοψήφισμα του 2004 ήταν η πρώτη (ανολοκλήρωτη) δημοκρατική επανάσταση στην ιστορία της Κύπρου, πούχε γνωρίσει μέχρι τότε μόνο εθνικά κινήματα. Η Ιστορία θέτει τώρα τους Κύπριους πολίτες ενώπιον του διλήμματος είτε να ολοκληρώσουν αυτή την Επανάσταση, είτε να την προδώσουν, καταστρεφόμενοι οι ίδιοι και συμβάλλοντας στο τέλος της Ελλάδας. Στον ελληνικό λαό στο σύνολό του μπαίνει τώρα το ίδιο καθήκον που μπήκε στους προγόνους μας πριν από δύο αιώνες. Να σώσει το κυπριακό κράτος από τη διάλυση και να ξαναπάρει το ελληνικό από τους ξένους που το κατέχουν. Κι αν το 1821 υπήρχε αντικειμενικά η επιλογή της αναμονής, τώρα δεν υπάρχει τέτοια επιλογή, χωρίς να μπει σε κίνδυνο η επιβίωση των Ελλήνων ως συγκροτημένου έθνους.

Το ζήτημα της παραμονής του τουρκικού στρατού και των εγγυήσεων είναι από τα κρισιμότερα του κυπριακού και κινητοποιεί έντονα το συναίσθημα λόγω του βιώματος της εισβολής. Αλλά οι αόρατοι εχθροί είναι πιο επικίνδυνοι από τους ορατούς. Ακόμα κι αν έφευγαν αύριο το πρωί τα τουρκικά στρατεύματα, οι Κύπριοι χρειάζονται κράτος και όχι μπάχαλο, όπου θα παίρνονται οι αποφάσεις από ξένους ή δια κληρώσεως, με δέκα βουλές και γερουσίες και αναρίθμητα βέτο.

Κράτος χωρίς στρατό και αστυνομία, αλλά με ξένους να το φυλάνε! Οι θέσεις της Αθήνας για την ασφάλεια

Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες, το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών έχει καταθέσει non paper για την ασφάλεια στο οποίο προβλέπει την εγκατάσταση στο νησί “διεθνούς αστυνομίας” από ίσο αριθμών χριστιανικών και μουσουλμανικών κρατών. Διερωτώμεθα τι κράτος θα είναι αυτό, μόνο παγκοσμίως χωρίς δικαίωμα στρατού και αστυνομίας, όπου η κάθε κοινότητα θα τρέχει στους Σουηδούς ή τους Σαουδάραβες “αστυνομικούς” να της λύσουν τα προβλήματα. Τρελαθήκαμε αδέρφια; Δεν καταλάβαμε επίσης γιατί ο κ. Κοτζιάς έδειχνε τόσο κατανόηση στην ιδέα ότι οι Τούρκοι στρατιώτες δεν μπορούν να φύγουν αμέσως, χρειάζονται χρονοβόρα προετοιμασία. Χρειάστηκαν πολύ χρόνο οι Τούρκοι να πάνε στην Κύπρο; Ποιός θα τους διώξει αν αλλάξουν γνώμη, αφού προηγουμένως αυτοδιαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία; Περιμένουμε από το 1974, γιατί δεν περιμένουμε όσο χρόνο χρειάζονται οι Τούρκοι στρατιωτικοί να ετοιμάσουν τα πράγματά τους;

Το σχέδιο Ανάν, μια παραλλαγή του οποίου διαπραγματεύεται ο κ. Αναστασιάδης με την πλήρη συμπαράσταση της Αθήνας στο σημείο αυτό, παραβιάζει μαζικά τις πιο θεμελιώδεις πρόνοιες του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, του ευρωπαϊκού, του συνταγματικού και του διεθνούς δικαίου. Δεν είναι συνταγή συμφιλίωσης Ελλήνων και Τούρκων αλλά τρόπος για να τσακωθούν ακόμα και άγγελοι μεταξύ τους.

Είναι άραγε εξτρεμισμός, αδιαλλαξία, εθνικισμός να απαιτεί κανείς να ισχύσουν και στην Κύπρο οι βασικότερες αρχές του δικαίου, αντί να κάνουμε αλλοπρόσαλλα πειράματα με την ίδια την εθνική μας υπόσταση και το κράτη μας, σε μια διεθνή κατάσταση εξαιρετικά ασταθή και επικίνδυνη;

Μήπως θα έπρεπε να γίνει τώρα ένα δημοψήφισμα στην Κύπρο, για το τί είναι έτοιμοι και τι δεν θέλουν να παραχωρήσουν οι Κύπριοι πολίτες, σε αυτές τις απερίγραπτες διαπραγματεύσεις-αυτοκτονία;

Δημοσιεύτηκε στο Παρόν της Κυριακής,