Εργασιακή εφεδρεία: Ποιους αφορά και πώς θα αμείβονται

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Θεμέλιο της αυτοκυβέρνησης η κοινωνική «ιδιοκτησία» και αυτοδιαχείριση.

Η Άμεση Δημοκρατία δεν είναι απλώς μια τεχνική διαβούλευσης και απόφασης, ούτε στενά πολιτειακό και συνταγματικό ζήτημα. Είναι ένα ριζικά διαφορετικό από το υπάρχον μοντέλο πολιτικής, που επιχειρεί να υπερβεί κάθε μορφή κομματικής και ιδεολογικής αλλοτρίωσης, ιεραρχίας και αντιπροσώπευσης, επανασυστύνοντας την πολιτική ως συνεργασία πρόσωπο με πρόσωπο, όπως στις πλατείες, ως δημιουργία και υπεράσπιση των «κοινών». Είναι ένα μοντέλο αυτοκυβέρνησης απευθείας από την κοινωνία, με την κοινωνία και για την κοινωνία.

Από αυτή την άποψη συνδέεται οργανικά με το ερώτημα της αναδιάρθρωσης ολόκληρης της ζωής μας, της δημιουργίας των κοινών βάσεων μιας νέας ζωής έξω από εξουσιαστικές, αγοραίες και εκμεταλλευτικές δομές. Άλλωστε μόνο τότε μπορούν να αποκτήσουν πραγματικό «υλικό» περιεχόμενο οι αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας για ισότητα, αλληλεγγύη, αυτονομία, ελευθερία. Γιατί όσο οι συνθήκες της παραγωγής αγαθών και της κάλυψης των αναγκών μας παραμένουν εγκιβωτισμένες σε σχέσεις ανισότητας, δεσποτείας, καταναγκασμού και αλλοτρίωσης ένα «δίκαιο της ισότητας» δε θα κάνει τίποτε άλλο παρά να αναπαράγει την ανισότητα και τις εξουσιαστικές σχέσεις.

Το ερώτημα ποιος παράγει, γιατί παράγει, πώς παράγει, πόσα παράγει, είναι κομβικό στο πλαίσιο της Άμεσης Δημοκρατίας. Μέχρι τώρα το ερώτημα αυτό δεν τίθεται καν· ο «οικονομικός αυτοματισμός» της ιδιοκτησίας και της αγοράς τα έχει αναλάβει όλα πριν από εμάς για εμάς, και κυρίως εναντίον μας. Κι όμως, τι πιο βασικό για μια κοινωνία από τον από κοινού προσδιορισμό των αναγκών μας και του τρόπου της ικανοποίησής τους; Χωρίς τη δυνατότητα να αποφασίζουμε εμείς γι' αυτό και να δημιουργούμε τα κοινά μέσα για την υλοποίηση αυτής της απόφασης, η όποια δραστηριότητά μας μετατρέπεται σε μια αλλότρια και εχθρική δύναμη απέναντί μας. Γι' αυτό σήμερα ο κοινωνικός πλούτος που δημιουργούμε δεν ανήκει σε μας αλλά συγκεντρώνεται στα χέρια των οικονομικών ολιγαρχιών, στερώντας ακόμη κι αυτά τα μέσα επιβίωσης από τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη και οδηγώντας σε ανεπίστρεπτες οικολογικές καταστροφές.

Ας ξαναρχίσουμε, λοιπόν, από εκεί που ξεκίνησε η «πολιτική οικονομία» που νομιμοποίησε εν είδει φυσικού νόμου την ιδιοκτησία, την ανισότητα και την εκμετάλλευση. Δεν είναι φυσικός νόμος κάποιοι λίγοι να κατέχουν τα μέσα παραγωγής και οι περισσότεροι να διαθέτουν μόνο τη εργασιακή τους δύναμη προς εκμετάλλευση. Δεν είναι φυσικός νόμος η μετατροπή της δημιουργικής δραστηριότητας του ανθρώπου σε εργασία για την εξασφάλιση της επιβίωσής του. Δεν είναι φυσικός νόμος να υπάρχει διεύθυνση και δεσποτεία, μέσω των τεχνικών, επιστημονικών και διοικητικών ιεραρχιών, πάνω στη δραστηριότητα του ανθρώπου και της κοινωνίας. Δεν είναι φυσικός νόμος το να γίνεται ο προσδιορισμός των αναγκών μας από δυνάμεις έξω από εμάς, που έχουν ως μοναδικό κριτήριό τους το κέρδος, και η κάλυψη αυτών των αναγκών να επαφίεται στις απρόσωπες, αφηρημένες δυνάμεις του χρήματος. Όλα αυτά δεν είναι παρά επιλογές που μας έχουν επιβληθεί από τις ολιγαρχίες της ιδιοκτησίας και του πλούτου, επιλογές που αναπαράγουν τη θέση τους και υπεξαιρούν τη δυνατότητά μας για ατομικό και κοινωνικό αυτοκαθορισμό.

Από τότε που η οικονομία διαχωρίστηκε από το σύνολο των κοινωνικών δραστηριοτήτων και επιβλήθηκε ως ο μοναδικός ηγεμόνας πάνω σε όλες τις πτυχές της ζωής, όλα έγιναν οικονομία. Ο χρόνος έγινε χρήμα, η εργασία εμπόρευμα, η επιβίωση αγορά, ακόμη και ο ίδιος ο άνθρωπος έγινε homo oeconomicus και παραγωγός-καταναλωτής, ένα συμφεροντολογικό πλάσμα που όλη του η ζωή είναι τάχα ένας υπολογισμός κόστους-οφέλους, κέρδους και ζημιών, και που όλο του το νόημα έχει συρρικνωθεί στην ικανότητά του να δουλεύει. Η ιστορία απέκτησε, επίσης, νόημα ως διαρκής «εκσυγχρονισμός», δηλαδή ως απεριόριστη ανάπτυξη εμπορευμάτων, και ολόκληρη η βιόσφαιρα μετατράπηκε σε «οικονομικό πόρο» προορισμένο να τροφοδοτεί μέχρι εξαντλήσεως αυτήν την αέναη ανάπτυξη.

Η οικονομία γιγαντώθηκε και η κοινωνία συρρικνώθηκε. Τα «δικαιώματα» της παραγωγής, της ιδιοκτησίας, της αγοράς, ορθώθηκαν πάνω από κάθε άλλο δικαίωμα, μετατρέποντας σε «πουκάμισο αδειανό» όλες τις διακηρύξεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αντιμετωπίζοντας την κοινωνία ως ορυχείο εξόρυξης πλούτου και ισχύος. Οι αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας, η ισότητα, η αλληλεγγύη, η αυτονομία και η ελευθερία, δεν μπορούν να ριζώσουν σε αυτή τη «γη της επαγγελίας» όπου η κυριαρχία πάνω στον άνθρωπο και τη φύση είναι το μόνο που μπορεί να φυτρώσει. Για να υπάρξει η Άμεση Δημοκρατία στην πλήρη της έννοια χρειάζεται όχι μόνο να ξαναπάρει στα χέρια της η κοινωνία την οικονομία αλλά και να τη συρρικνώσει σε διαστάσεις που θα ανταποκρίνονται σε ανθρώπινα μέτρα, κοινωνικούς στόχους και περιβαλλοντικές δεσμεύσεις. Και παράλληλα να επανατοποθετήσει τον άνθρωπο, το κοινωνικό άτομο με όλες τις πολύμορφες δυνατότητές του, ως μέτρο κάθε αξίας και κάθε πλούτου

Σε μια τέτοια βάση, όλοι οι πόροι της κοινής μας ζωής και τα μέσα ικανοποίησης των κοινών αναγκών μας δε μπορεί παρά να είναι κοινά, έξω από κάθε ιδιοκτησία και ατομική εκμετάλλευση, στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας που αδιαμεσολάβητα αποφασίζει για την ισότιμη για όλους, και με σεβασμό στο περιβάλλον, διάθεσή τους. Χωρίς την κοινωνική «ιδιοκτησία» και αυτοδιαχείριση αυτών των πόρων και μέσων δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστικά πολιτική κοινότητα ίσων και ελεύθερων. Αυτή η κοινωνικοποίηση, όμως, δε σημαίνει ότι παίρνουμε απλώς στα χέρια μας την παραγωγή όπως είναι σήμερα. Σημαίνει ότι, επιτέλους, μπορούμε να την αλλάξουμε! Είναι φανερό ότι η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών σε συνθήκες Άμεσης Δημοκρατίας απαιτεί έναν τριπλό επαναπροσδιορισμό:

- Επαναπροσδιορισμό της παραγωγής και των μέσων και τεχνολογιών της παραγωγής με βάση τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς στόχους που θέτει η κοινότητα της Άμεσης Δημοκρατίας. Δεν μπορεί να παραμείνει ως πυρήνας της παραγωγής η εταιρική μορφή, το κέρδος και η παραγωγή εμπορευμάτων για την αγορά. Αντίθετα, πυρήνας της παραγωγής γίνεται τώρα η κάλυψη των αναγκών της κοινότητας και των υποδομών της «κοινότητας των κοινοτήτων». Στη θέση της παραγωγής για την παραγωγή και της κατανάλωσης για την κατανάλωση τίθενται άλλες αξίες-κριτήρια όπως η εγγύτητα των παραγωγικών δραστηριοτήτων στο έδαφος της κοινότητας, η εξοικονόμηση πόρων και ενέργειας, η άμεση ανταλλαγή των προϊόντων έξω από την αγορά, το μοίρασμα του όποιου πλεονάσματος στην κοινότητα.

- Επαναπροσδιορισμό της θέσης του ανθρώπου μέσα στην παραγωγή. Η αυτοδιεύθυνση και η συνεργασία παίρνουν τη θέση των διάφορων ιεραρχιών και διευθυντικών εξουσιών. Η ισότητα, η εναλλαγή καθηκόντων, η εξασφάλιση για όλους διευρυνόμενου ελεύθερου χρόνου, η ανταπόκριση στις ανάγκες της κοινότητας, διαμορφώνουν νέες σχέσεις έξω από το πλαίσιο του ανταγωνισμού, του συντεχνιασμού και των συμφερόντων. Μοναδικό σχεδιαστικό και αποφασιστικό όργανο γίνεται η συνέλευση των εργαζομένων. Η όλη δραστηριότητα εξασφαλίζει την ισότιμη πρόσβαση καθενός στο κοινωνικό προϊόν.

- Επαναπροσδιορισμό της θέσης της παραγωγής μέσα στη συνολική ζωή της κοινότητας. Η παραγωγή αποτελεί ένα μέρος της συνολικής ζωής της κοινότητας και όχι αυτό που επισκιάζει όλα τα άλλα. Στόχος είναι να περιορίζεται όλο και περισσότερο η αναγκαία παραγωγή και να απελευθερώνεται χρόνος για την ενασχόληση με τις κοινωνικές και πολιτικές δραστηριότητες της κοινότητας, αλλά και για την αυτοανάπτυξη και έκφραση του κοινωνικού ατόμου. Η εξασφάλιση της εναλλαγής διάφορων κοινωνικών, πολιτικών, ατομικών δραστηριοτήτων με τις παραγωγικές δραστηριότητες, για όλους, διαμορφώνει έναν πλούτο κοινωνικής και ατομικής ζωής που απελευθερώνει από τις κατηγοριοποιήσεις και τις «ταυτότητες» της καπιταλιστικής κοινωνίας (παραγωγός-καταναλωτής, διανοητική-χειρωνακτική εργασία, εργασία-ελεύθερος χρόνος, κ.ά.) και ταυτόχρονα αλλάζει και το ίδιο το νόημα του πλούτου από κατοχή και κατανάλωση εμπορευμάτων σε ελεύθερη ατομική δημιουργία και κοινωνική συμμετοχή.

Κώστας Χαριτάκης

Σχετικά άρθρα:
Είναι η άμεση δημοκρατία ιστορική αναγκαιότητα σήμερα;

Άμεση Δημοκρατία (με λίγα λόγια...)

25 ΛΟΓΟΙ για τους οποίους αξίζει να διεκδικήσουμε την Άμεση Δημοκρατία

Η άμεση δημοκρατία και τα σημερινά πολιτεύματα

Ο αδιαπραγμάτευτος δωσιλογισμός του ΠΑΣΟΚ

Από factorx στις 03/09/2011

«Το ΠΑΣΟΚ καλείται και πάλι να βγάλει τη χώρα από την επιτήρηση και την εξάρτηση. Και θα τα καταφέρουμε. Σήμερα θα κάνουμε το επόμενο βήμα για την πρόοδο της χώρας.Η υπόσχεση της αλλαγής θα γίνει πράξη ξανά».

Αυτά τα τραγικά και προκλητικά προς τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό δήλωσε σήμερα  ο πρωθυπουργός του Μνημονίου Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ των Ιμίων.

Χρόνια μας πολλά, λοιπόν.  Ένα πολιτισμένο έθνος που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκό και σύγχρονο, οφείλει να κάνει την αυτοκριτική του και να συμβιώνει με τα τερατώδη λάθη του παρελθόντος του.  Η 3^η Σεπτέμβρη (sic) αποτελεί τη γενέθλια ημέρα του πραξικοπήματος που ακόμα κατατρώει τις σάρκες της Ελλάδας.  Οφείλουμε όλοι λοιπόν να αναρωτηθούμε σε ποιο βαθμό ο καθένας μας ευθύνεται για τις τραγικές συνέπειες.  Είτε επειδή κάποτε τους ψηφίσαμε (ξέρω πολλούς που το κάνανε την εποχή του Σημίτη επί φιλελεύθερης στροφής ΠΑΣΟΚ), είτε επειδή κάποτε πλησιάσαμε έναν βουλευτή για μια υποθεσούλα, είτε επειδή κάποτε λαδώσαμε έναν εφοριακό ή έναν πολεοδόμο, είτε επειδή απλά δεν αντιδράσαμε ως οφείλαμε απέναντι στους φασίστες.

3^η Σεπτέμβρη (και όχι Σεπτεμβρίου στη γλώσσα ΠΑΣΟΚ) και όλα δείχνουν να είναι στη θέση τους:

-    Η ξύλινη γλώσσα των πράσινων βουλευτών (αλλά και μερικών της ΝΔ που τόσο θέλουν να τους μοιάσουν)

-      Οι μίζες (πάντα ατιμώρητα βλ. Siemens)

-    Τα ΜΑΤ (πάντα πρόθυμα να υπερασπιστούν την κρατική ανομία)

-      To πράσινο παρακράτος (πάντοτε υποστηριζόμενο από τα ΜΑΤ)

-    Οι συνδικαλιστές (μόνιμα σε κρίση ταυτότητας όσο αδυνατούν να απομυζούν περισσότερο)

-      Το ανύπαρκτο σύστημα υγείας (μόνιμη πηγή σπατάλης και διεκπεραίωσης ρουσφετιών)

-       Το χάρβαλο της Παιδείας (κάποτε είχανε και βιβλία)

-        Το έλλειμμα (που ακόμα και εν μέσω διεθνούς ελέγχου συνεχίζει ως φάρσα να διαιωνίζεται)

-       Το χρέος (η αέναη πηγή δύναμης του ΠΑΣΟΚ)

Σήμερα ο κ. Πρωθυπουργός, εγγονός του Γ. Παπανδρέου και γιός του Α. Παπανδρέου, θα συγκεντρώσει το Όλον ΠΑΣΟΚ, σε μια προσπάθεια αφενός καταγραφής των πεπραγμένων και αφετέρου αναπροσδιορισμού του πολιτικού του στίγματος, καθώς κάθε ομοιότητα της ασκούμενης σήμερα πολιτικής με τη διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη (sic) προκαλεί από μειδιάματα έως πονοκέφαλο.

Αντί ευχών, θα παραθέσουμε μόνο λίγες βασικές θέσεις οι οποίες βοήθησαν το ΠΑΣΟΚ να αναλάβει την εξουσία, να γαντζωθεί σε αυτήν και να παραλύσει τον παραγωγικό ιστό της Ελλάδας, άγνωστο για πόσο:

ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ.  Ωραίο αντιευρωπαϊκό σύνθημα που ξεσήκωνε ρίγη εθνικισμού στα παλλόμενα πλήθη με τις πράσινες σημαίες.  Στην πορεία τελικά η ΕΟΚ απεδείχθη μια ανεξάντλητη πηγή δανεισμού, ικανή να θρέφει τα πράσινα παιδιά στους αιώνες.

ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ. Η απέχθεια του Έλληνα απέναντι στις αμερικανικές αλχημείες στο Κυπριακό, βρήκε τον τέλειο εκφραστή.  Στην πορεία τελικά το ΝΑΤΟ απεδείχθη too big to fail και οι αντιαμερικανικές κορώνες μεταλλάχθηκαν σε σκοτεινές επαφές με την Αμερικανική πρεσβεία, έως το ζενίθ της υπερήφανης εξωτερικής  – ΠΑΣΟΚ – πολιτικής, το δημόσιο ευχαριστώ Σημίτη στους Αμερικανούς, από το βήμα της βουλής.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.  Ένα κορυφαίο ψυχολογικό σύνθημα που χτυπούσε κάτω από τη μέση την καταρρέουσα δεξιά παράταξη, υπονοώντας την σχέση της με τους Αμερικανούς αλλά κυριότερα την εμμονή της για την ένταξη στην ΕΟΚ.  Τελικά οι Πασόκοι απεδείχθησαν λιγότερο σκληροτράχηλοι στην πράξη, καθώς σε κάθε εθνική δυσκολία (ΙΜΙΑ, δανεισμός) κατέφευγαν χωρίς δεύτερη κουβέντα σε έναν αδιαπραγμάτευτο δωσιλογισμό, με αποκορύφωμα την υπογραφή και ψήφιση του Μνημονίου.

Κακοφωνίξ

Εργασιακή εφεδρεία: Ποιους αφορά και πώς θα αμείβονται

Του Γιώργου Παλαιτσάκη
Χιλιάδες εργαζομένους σε επιχειρήσεις, οργανισμούς και υπηρεσίες του δημοσίου αγγίζει η χθεσινή ανακοίνωση του υπουργού Οικονομικών Ευ. Βενιζέλου ότι η κυβέρνηση συμφώνησε με την τρόικα την επέκταση του θεσμού της “εργασιακής εφεδρείας” σε όλους τους φορείς της γενικής κυβέρνησης και στις “παρυφές του στενού δημόσιου τομέα”.
Η συμφωνία αυτή σημαίνει ότι πάνω από 100.000 υπάλληλοι δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, νομικών προσώπων δημοσίου και....
ιδιωτικού δικαίου, οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, νοσοκομείων και ασφαλιστικών ταμείων θα χάσουν τους προσεχείς μήνες πάνω από το 50% των αποδοχών τους και θα βρεθούν στον προθάλαμο της οριστικής απόλυσης.
Η συμφωνία αυτή σημαίνει, ειδικότερα, ότι χιλιάδες υπάλληλοι οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα οι οποίοι θα χαρακτηριστούν “πλεονάζον προσωπικό” θα υποχρεωθούν να αποχωρήσουν από την ενεργό υπηρεσία για διάστημα έως και 12 μηνών, κατά τη διάρκεια του οποίου θα λαμβάνουν αποδοχές που θα αντιστοιχούν μόλις στο 60% του βασικού τους μισθού! Οι εργαζόμενοι που θα θεωρηθούν πλεονάζοντες θα εξαναγκαστούν σε αποχώρηση από την εργασία τους και θα κληθούν να αποδεχτούν για διάστημα έως και 12 μηνών τη μείωση των αμοιβών τους τουλάχιστον κατά 50%, δεδομένου ότι, πέραν της μείωσης του βασικού μισθού κατά 40%, το ιδιότυπο καθεστώς της “εργασιακής εφεδρείας” στο οποίο θα υπαχθούν προβλέπει ότι δεν θα λαμβάνουν καθόλου επιδόματα.
Από κει και πέρα, εάν μετά την πάροδο του 12μήνου δεν απορροφηθούν για απασχόληση σε άλλες κενές οργανικές θέσεις του στενού ή του ευρύτερου δημόσιου τομέα, θα χάσουν και το δικαίωμα είσπραξης των μειωμένων αμοιβών που προβλέπει το καθεστώς της “εργασιακής εφεδρείας” και αν δεν αποχωρήσουν οριστικά με βάση ειδικό πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου, όπως προβλέπει δυνητικά ο σχετικός νόμος, θα μείνουν ουσιαστικά χωρίς εργασία και αμοιβή και θα είναι σαν να έχουν απολυθεί.
Σύμφωνα, ειδικότερα, με τα όσα αποσαφήνισε χθες ο κ. Βενιζέλος:
1) Το καθεστώς της “εργασιακής εφεδρείας” δεν θα ισχύσει μόνο για τους “πλεονάζοντες” υπαλλήλους των οργανισμών και των φορέων του δημοσίου που θα καταργηθούν ή θα συγχωνευθούν, αλλά θα επεκταθεί σε όλο το “πλεονάζον προσωπικό” που υπηρετεί στη γενική κυβέρνηση και τις “παρυφές του στενού δημόσιου τομέα”. Ειδικότερα, η εργασιακή εφεδρεία θα επεκταθεί σε όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις και τους οργανισμούς, σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου και σε μικρά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που βρίσκονται εκτός κεντρικής διοίκησης. Με βάση αυτή τη διευκρίνιση του υπουργού, υποχρεωτική απομάκρυνση “πλεονάζοντος προσωπικού” και υπαγωγή του σε καθεστώς “εργασιακής εφεδρείας” με αποδοχές μειωμένες πάνω από 50% θα αποφασιστεί για 17 οργανισμούς και φορείς του δημοσίου, τα οικονομικά αποτελέσματα των οποίων έχουν ενταχθεί στο έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης
Επιπλέον, σε καθεστώς “εργασιακής εφεδρείας” θα μπορεί να ενταχθεί και το πλεονάζον προσωπικό σε ασφαλιστικά ταμεία, νοσηλευτικά ιδρύματα και νομικά πρόσωπα που έχουν συστήσει οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δηλαδή οι εργαζόμενοι σε χιλιάδες φορείς της “γενικής κυβέρνησης”.
2) Θα δημιουργηθεί μια “δεξαμενή εργασιακής εφεδρείας”, δηλαδή όλο το πλεονάζον προσωπικό των παραπάνω οργανισμών και φορέων του δημοσίου θα καταγραφεί και στη συνέχεια θα υπαχθεί άμεσα στο νέο ιδιότυπο καθεστώς. Ήδη έχει αποσταλεί εγκύκλιος σε όλα τα υπουργεία, με την οποία δίδεται η εντολή να ολοκληρωθεί, το συντομότερο δυνατόν, η καταγραφή του πλεονάζοντος προσωπικού.
3) Το νομικό πλαίσιο για τις παραπάνω ενέργειες έχει ήδη ψηφιστεί από τη Βουλή, καθώς ο πρώτος και ο δεύτερος εφαρμοστικός νόμος του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής προβλέπουν ότι με κοινή υπουργική απόφαση μπορούν να ενταχθούν στον θεσμό της “εργασιακής εφεδρείας” και άλλοι φορείς του δημοσίου, πέραν αυτών που αναφέρονται ρητά στον δεύτερο εφαρμοστικό νόμο και προορίζονται για καταργήσεις και συγχωνεύσεις.

Πού θα εφαρμοστεί η "εφεδρεία"

• Αττικό Μετρό
• Εταιρεία Θερμικών Λεωφορείων (ΕΘΕΛ) ΑΕ
• Εταιρεία Λειτουργίας Σιδηροδρόμων (ΤΡΑΙΝΟΣΕ) ΑΕ
• Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος (ΟΣΕ)
• Τραμ ΑΕ
• Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς (ΗΣΑΠ)
• Ηλεκτροκίνητα Λεωφορεία Περιοχής Αθηνών Πειραιώς (ΗΛΠΑΠ)
• Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ΑΕ(ΕΑΣ)
• Ελληνικές Γεωργικές Ασφαλίσεις (ΕΛΓΑ)
• Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση ΑΕ(ΕΡΤ)
• Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (ΕΟΤ)
• Ειδικό Ταμείο Εφαρμογής Ρυθμιστικών και Πολεοδομικών Σχεδίων (ΕΤΕΡΠΣ)
• Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ)
• Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ)
• Κοινωνία της Πληροφορίας ΑΕ (ΚΤΠ)
• Μονάδα Οργάνωσης της Διαχείρισης Αναπτυξιακών Προγραμμάτων ΑΕ (ΜΟΔ)
• Ηλεκτρομηχανική Κύμης ΕΠΕ

Έρχονται οι "διαρθρωτικές αλλαγές"

Πέραν της επέκτασης του θεσμού της “εργασιακής εφεδρείας στη γενική κυβέρνηση και στις παρυφές του στενού δημόσιου τομέα”, οι “διαρθρωτικές αλλαγές” για τις οποίες η κυβέρνηση με την τρόικα συμφώνησαν ότι πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα, εντός του τελευταίου τετραμήνου του έτους, προβλέπουν:

• Την εφαρμογή του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων, που αποσκοπεί στην είσπραξη 5 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2011.
• Την εφαρμογή του νέου μισθολογίου-βαθμολογίου, που δεν θα αφορά μόνο τους δημοσίους υπαλλήλους αλλά θα επεκταθεί και στους φορείς της γενικής κυβέρνησης και στις ΔΕΚΟ.
• Αλλαγές στο υπουργείο Οικονομικών, στη φορολογική διοίκηση και στη φορολογική δικαιοσύνη, οι οποίες -όπως τόνισε ο κ. Βενιζέλος- “είναι το προγεφύρωμα από την παλαιά στη νέα κατάσταση του εθνικού φορολογικού συστήματος”.

Πώς θα κτυπηθεί η φοροδιαφυγή

Οι αλλαγές προβλέπουν: 
α) Τη διενέργεια τακτικών φορολογικών ελέγχων από ορκωτούς ελεγκτές-λογιστές σε όλες τις εταιρείες και την έκδοση φορολογικών πιστοποιητικών.
β) Την άρση του τραπεζικού απορρήτου για όσους είναι ύποπτοι για φοροδιαφυγή.
γ) Νέα ρύθμιση για τη φορολογική διαιτησία, πολύ πιο ευέλικτη, που έχει ενταχθεί στο νέο νομοσχέδιο.
δ) Τη σύσταση επιτροπής επίλυσης φορολογικών διαφορών με διοικητικό τρόπο.
ε) Τη δημιουργία υπηρεσίας για τους μεγάλους οφειλέτες.
στ) Τη δημιουργία υπηρεσίας για τις μεγάλες επιχειρήσεις.
ζ) Τη μετατροπή της Γενικής Διεύθυνσης Ελέγχων σε Γενική Διεύθυνση Ελέγχων και Εισπράξεων.
η) Την αλλαγή του ρόλου και της σύνθεσης του ΣΔΟΕ.
θ) Την αλλαγή του τρόπου τοποθέτησης των προϊσταμένων των κρίσιμων οργανικών μονάδων που βρίσκονται στην προμετωπίδα της μάχης για τα δημόσια έσοδα και του περιορισμού της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας.
ι) Την εκκαθάριση ανέλεγκτων υποθέσεων για προηγούμενες οικονομικές χρήσεις.
ια) Την άρση του απορρήτου των τραπεζικών λογαριασμών που έχουν ανοιχτεί από Έλληνες στην Ελβετία. Έχουν βγει οι αποφάσεις για τα στοιχεία όσων έχουν στείλει εμβάσματα εκτός Ελλάδος τα τελευταία τρία χρόνια και υπάρχει το πλήρες νομικό καθεστώς στη διάθεση του υπουργείου Οικονομικών.
ιβ) Την ανάρτηση στο διαδίκτυο των ονομάτων των φυσικών προσώπων και των επωνυμιών των νομικών προσώπων που οφείλουν στο δημόσιο άνω των 150.000 ευρώ εντός ελαχίστων ημερών, πριν από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Εφ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

               Έλλειμμα σοβαρότητας

Σε μια χώρα στην οποία η επίσημη ανεργία ξεπερνά το 16%, κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε ότι οι αρμόδιοι, υπουργός, πρωθυπουργός και σύμβουλοι, ων ουκ έστιν αριθμός, θα έσκυβαν με ζέση στο πρόβλημα και θα έπαιρναν κάποια, στοιχειώδη έστω, μέτρα για την αντιμετώπισή του.

ΟΧΙ στην Ελλάδα! Η μόνη, ουσιαστικά, συμβολή του υπουργού Εργασίας, υποτίθεται, Γ. Κουτρουμάνη ήταν η εκτίμηση ότι «ειδικά ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ο δυσκολότερος σε σχέση με την ανεργία». Τα υπόλοιπα, ότι «θα ενισχύσουμε τα προγράμματα στήριξης της εργασίας», αποδεικνύονται...

επί της ουσίας φούμαρα.

ΓΙΑΤΙ με λογύδρια και σχόλια πολιτική δεν γίνεται, ούτε βρίσκονται λύσεις για λαούς και χώρες. Μόνο επικοινωνιακά κολπάκια ξεδιπλώνονται, αλλά με τέτοια δεν πάει μακριά η βαλίτσα. Τον εκφυλισμό των πολιτικών οργανισμών αποδεικνύουν και τον πολιτικό χρόνο που τελειώνει σηματοδοτούν.

ΚΑΤΑ τον μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του, λένε οι απλοί άνθρωποι. Πώς να περιμένεις πολιτική ουσίας και έργο από τους υπουργούς, όταν ο πρωθυπουργός, σε ρόλο σχολιαστή και αυτός, δηλώνει στους «κοινωνικούς και παραγωγικούς φορείς» ότι το πρόβλημα της ανεργίας είναι «ένα από τα μεγαλύτερα που έχει και θα έχει η χώρα μας τους επόμενους μήνες» και η μόνη δέσμευσή του είναι πως «σε αυτό το θέμα θα εστιάσουμε τις ενέργειες και τις δράσεις μας».

ΦΡΟΝΙΜΩΣ ποιών όμως, καθώς γνωρίζει από... πρώτο χέρι τα ελλείμματα της κυβέρνησης και του κόμματός του και τα περιορισμένα όρια του πολιτικού του προσωπικού, δεν μπήκε στον κόπο να περιγράψει έστω τις «ενέργειες» και τις «δράσεις».

ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ, όμως, που υπαινικτικά έδωσε μας προετοιμάζει για τα χειρότερα. Οπως είπε, «από τη μια είναι το επενδυτικό κλίμα και από την άλλη το όλο σύστημα προστασίας, κατάρτισης και στήριξης των ανέργων σ' αυτή τη φάση».

ΤΗΝ ΕΓΝΟΙΑ τους για την προστασία των εργαζομένων την έχουμε δει εδώ και καιρό με το σταδιακό αλλά προσεκτικά σχεδιασμένο γκρέμισμα κάθε νόμου που κρίθηκε «φιλικός» για τον κόσμο της εργασίας. Την αδιαφορία τους για στήριξη τη διαπιστώνουμε καθημερινά όλοι μας. Τι μένει; Η κατάρτιση! Ιδού νέο πεδίον δόξης λαμπρό για λαμόγια παντός καιρού, που θα ξαναροκανίσουν κονδύλια για σεμινάρια δίνοντας ψίχουλα ελπίδας στους καταρτιζόμενους.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ πάντως ο πρωθυπουργός το είπε με το «καλημέρα» στους εκπροσώπους όλων αυτών των φορέων που «άκουσε» χθες: «Ξέρετε, τόνισε, ότι σας θεωρούμε -και ιδιαίτερα σε αυτή τη φάση- συνεργάτες»! Οι εργαζόμενοι συνεργάτες του πρωθυπουργού και του ΣΕΒ, οι αγρότες συνεργάτες της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών και δεν συμμαζεύεται.

ΕΧΕΙ όμως ένα μικρό δίκιο. Μόνο με μια τέτοια «συγκυβέρνηση» μπορεί να τη σκαπουλάρει η κυβέρνηση.

Από τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟ από enet μοντάζ Γρέκι