Τέθηκε ήδη σε εφαρμογή η επιχείρηση προκατασκευής του επόμενου κυβερνητικού σχήματος. Οι –πάλαι ποτέ– ισχυροί φορείς του δικομματισμού, αφού πρώτα τεμαχίστηκαν, αποϊδεολογικοποιήθηκαν –μέσα από το νεοφιλελεύθερο «κλίβανο»– και προσαρμόστηκαν πλήρως στις μνημονιακές προδια γραφές, συσκευάστηκαν τελικώς σε «πακέτο» και εμφανίζονται τώρα ως η μοναδική δεδομένη και ισχυρή μετεκλογική εξουσία...
Η συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας και η στήριξη στην κυβέρνηση Παπαδήμου εμφανίστηκαν από τον Αντώνη Σαμαρά ως «προϊόν» των πιέσεων και των εκβιασμών που δέχτηκε από τους ξένους δανειστές και τους εγχώριους υποτελείς τους αλλά και ως απότοκος μιας ιστορικής ανάγκης, προκειμένου να σωθεί η χώρα από τις ανεύθυνες επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου.
Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για την ενσωμάτωση του Αντώνη Σαμαρά στο –διευρυνόμενο πλέον– κόμμα του Μνημονίου και ταυτόχρονα για τη σύναψη του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΡΡΑΒΩΝΑ της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ...
Στην περίπτωση που η επιχείρηση μετεκλογικής συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προωθηθεί «επιτυχώς», τότε ο Αντώνης Σαμαράς θα έχει προχωρήσει στην επίσημη, de jure και de facto, νομιμοποίηση και αιτιολόγηση της όλης πορείας του ΠΑΣΟΚ και των επιλογών της ηγεσίας του από την επομένη των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου του 2009... Σε μια τέτοια περίπτωση, ποιος θα ζητήσει Εξεταστικές για τη διόγκωση των ελλειμμάτων; Ποιος θα καταλογίσει ευθύνες για την ένταξη της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;...
«Άγγελος-εξάγγελος» της μετεκλογικής συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος κακώς επικρίνεται από τους... «εν Μνημονίω» συντρόφους του ότι υπονομεύει την αυτονομία του ΠΑΣΟΚ και το μετατρέπει σε «γέφυρα» μεταβίβασης ψήφων προς τη ΝΔ.
Αντίθετα προς τις «παραδοσιακές» αυτές εκτιμήσεις, η προοπτική της συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ στη μελλοντική κυβέρνηση αποτελεί κυριολεκτικώς μια «πολιτική ανάσταση νεκρών» για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο σήμερα καταρρέει και οδηγείται ιστορικά στο περιθώριο.
Αυτή ακριβώς η προοπτική αποτελεί «υπόμνηση» προς τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, προς τα πελατειακά δίκτυα που λειτουργούν όλ’ αυτά τα χρόνια, ότι στην επόμενη κυβέρνηση θα είναι και πάλι «οι δικοί τους άνθρωποι», οι δικοί τους υπουργοί... Ορθώς υπομιμνήσκει σ’ όλους αυτούς ο Ανδρέας Λοβέρδος: «Εμείς δεν πρόκειται να φύγουμε από την κυβερνητική εξουσία, γιατί εμάς εμπιστεύονται οι δανειστές μας»...
Ο προπαγανδισμός, όμως, μιας ήδη συμφωνημένης κυβερνητικής συνεργασίας αποβλέπει σε ευρύτερους στόχους. Επιδιώκει να σπείρει την απογοήτευση, να περιορίσει τη σημασία των εκλογών –αφού ήδη «τα πράγματα έχουν κριθεί»– και να μετατρέψει την εκλογική αναμέτρηση σε διαδικασία εκτόνωσης, μέσα από την οποία η ψήφος των πολιτών έχει περιορισμένη εμβέλεια, αφού το «παιχνίδι» σε επίπεδο κεντρικών συσχετισμών έχει ήδη κριθεί...
Ο Αντώνης Σαμαράς απορρίπτει το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, επιδιώκοντας, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, να πετύχει την αυτοδυναμία... Το πραγματικό ερώτημα είναι ποιες θα είναι οι επιλογές του εάν δεν επιτύχει την αυτοδυναμία, και σ’ αυτό δεν απαντά... Διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι θα υπακούσει για άλλη μια φορά στις εντολές των δανειστών και του Δ’ Ράιχ, το οποίο θα ασκεί στην πραγματικότητα την εξουσία...
Μια εξουσία που έχει ήδη περάσει στα χέρια τους. Οι δανειστές, η τρόικα, το ΔΝΤ αποφασίζουν τώρα ότι οι εκλογές θα διενεργηθούν στις 6 Μαΐου και πως η κυβέρνηση που θα προκύψει θα αποτελεί «ανάτυπο» της σημερινής, με τις ανάλογες, φυσικά, τροποποιήσεις των συσχετισμών.
Όσο για το δίλημμα ευρώ ή δραχμή, το οποίο διατυπώνουν εκβιαστικά οι «εραστές» του Μνημονίου, φαίνεται ότι θα το «επιλύσουν» σύντομα οι ίδιοι οι δανειστές μας. Ήδη το χρηματοπιστωτικό - κερδοσκοπικό σύστημα και οι επιτελείς του Δ’ Ράιχ φαίνεται ότι έχουν αποφασίσει την «ομαλή» έξοδο από την Ευρωζώνη της Ελλάδας και της Πορτογαλίας και την επάνοδο σ’ ένα εθνικό νόμισμα, προκειμένου οι χώρες αυτές να αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητά τους και, στην περίπτωση που το επιτύχουν, να επανέλθουν...
Ο μόνος ιστορικός παράγων που μπορεί να ακυρώσει και να ανατρέψει αυτή τη σχεδιασμένη πορεία «θανάτου» της χώρας είναι η λαϊκή βούληση, η ψήφος των πολιτών. Πρέπει να αποδυναμωθεί, να συντριβεί η «ραχοκοκαλιά» του μνημονιακού οικοδομήματος. Αυτό σημαίνει ακύρωση της αυτοδυναμίας του συνεργατικού πολιτικού «μορφώματος» ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και περιθωριοποίηση των κομματικών «υπηρετών» του Μνημονίου. Κι αυτή η ιστορική ευκαιρία, αυτή η μόνη θετική προοπτική, δεν πρέπει να χαθεί.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου