ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΕΜΑΣΤΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΤΟ Δ.Ν.Τ. ΣΤΗΝ ΛΛΑΔΑ !!! ΒΙΝΤΕΟ

Posted by Τρικλοποδιάvideo, ΔΝΤ, Ελλάδα, Κόσμος.

Εξάντας-Υπέροχη μακροοικονομία.

ΤΟ Δ.Ν.Τ. βρίσκεται στη Γουατεμάλα από το 1984. Τα τελευταία εφτά χρόνια η χώρα εμφανίζει εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη που θα ζήλευαν πολλά ανεπτυγμένα κράτη. Ο μέσος όρος αγγίζει το 4%! Ωστόσο, την ίδια στιγμή, το 1 στα 2 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν από την πείνα και τον υποσιτισμό. Ένα ντοκιμαντέρ συγκλονιστικών αντιφάσεων, όπου τα υπέροχα οικονομικά στοιχεία δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική. ζωή.

Επιτόπια Έρευνα, Σενάριο, Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αλέξης Μπαρζός / Οργάνωση & Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Έρευνα & Οργάνωση Θέματος: Μανώλης Φυλακτίδης / Μοντάζ: Γιάννης Μπιλήρης, Άννα Πρόκου / Πρωτότυπη Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Μια παραγωγή της Small Planet για την ΕΡΤ © 2010 - 2011

Δ.Ν.Τ Αργεντινή

Ένα ντοκιμαντέρ για την πολιτική και οικονομική πορεία της Αργεντινής, που οδήγησε στην χρεοκοπία και την αιματηρή εξέγερση του 2001.
Παρουσιάζει με άμεσο και μεστό τρόπο η δράση του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου καθώς και ο εγκληματικός ρόλος του ΔΝΤ και της Παγκόσμια Τράπεζας στη πολύπαθη χωρα.
Τα «τσακάλια» και οι ντόπιοι πολιτικάντηδες κατάφεραν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να οδηγήσουν εναν λαο στην απόλυτη ενδοια και εξαθλίωση. Ένα λαό περήφανο που τέλος βρήκε το κουράγιο να εξεγερθεί και να πει «φτάνει πια»!

ΔΝΤ Ελλάδα

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές
την πρώτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
αδέρφια πήραν οι οχτροί
κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές
την άλλη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά
την τρίτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί
κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά
την άλλη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
μοιράσαν δώρα οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά
την πέμπτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
κρατούσαν δίκιο οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια
σαν κάθε μέρα

Καπνισμενο τσουκαλι
Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να 'ναι κι από αίμα. 
Όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα, 
μπορεί να 'ναι κι απ' το λιόγερμα, που χτυπάει στον απέναντι τοίχο. 
Κάθε δείλι τα πράγματα κοκκινίζουν πριν σβήσουν 
και ο θάνατος είναι πιο κοντά. Έξω απ' τα κάγκελα, 
είναι οι φωνές των παιδιών, και το σφύριγμα του τρένου. 
Τότε τα κελιά γίνονται πιο στενά 
και πρέπει να σκεφτείς το φως σ' έναν κάμπο με στάχυα, 
και το ψωμί στο τραπέζι των φτωχών 
και τις μητέρες να χαμογελάνε στα παράθυρα, 
για να βρεις λίγο χώρο να απλώσεις τα πόδια σου. 
Κείνες τις ώρες, σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου, 
γίνεται μια σιωπή γεμάτη δέντρα, 
το τσιγάρο κομμένο στη μέση, γυρίζει από στόμα σε στόμα, 
όπως ένα φανάρι που ψάχνει το δάσος, βρίσκουμε τη φλέβα 
που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης, χαμογελάμε.