Και εξακολουθεί να είναι το οχυρό της Δημοκρατίας, το οποίο μπορεί να εμπιστεύεται ο... μυλωνάς και να συνεχίσει να λέει ότι υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο...
Ο πρόλογος αυτός δεν είναι άνευ λόγου. Έχει σχέση με το αίτημα που έχει υποβάλει στο Δικαστικό Συμβούλιο ο ανακριτής που χειρίζεται την υπόθεση της παραπομπής του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο Ειδικό Δικαστήριο, μετά την απόφαση της Βουλής για την απόκρυψη και τη μη αξιοποίηση της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ, να κρίνει αν έχει επέλθει παραγραφή. Και μόνο η ενέργεια του ανακριτή να αναθέσει στο Δικαστικό Συμβούλιο να πάρει μια τόσο σοβαρή και κρίσιμη απόφαση για τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, σε μια πολύ φορτισμένη ατμόσφαιρα, όπου μια σπίθα μπορεί να βάλει φωτιά παντού, ενώ είχε όλη τη δικονομική ευχέρεια να παραπέμψει την υπόθεση στο Ειδικό Δικαστήριο, που απαρτίζεται από αρεοπαγίτες και δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας, να αποφασίσει εν Ολομελεία αν συντρέχει παραγραφή, γεννά πάρα πολλά ερωτηματικά.
Τα οποία δίνουν τροφή στις φήμες που οργιάζουν, ότι η απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου θα δίνει συχωροχάρτι όχι μόνο στον Παπακωνσταντίνου αλλά και σε όλους τους υπουργούς των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου.
Παραγράφονται όλα τα πεπραγμένα των υπουργών από το 2009 μέχρι τον Μάιο του 2012! Η υπόθεση Παπακωνσταντίνου είναι το πρόσχημα για να γλιτώσουν το σκαμνί οι πρωταγωνιστές της υπαγωγής της χώρας και του ελληνικού λαού στη θηλιά των Μνημονίων. Όπως και για το περιβόητο PSI, από το οποίο έχασαν τα ασφαλιστικά ταμεία αλλά και ομολογιούχοι, που είχαν επενδύσει τις οικονομίες μιας ζωής.
Αν επιβεβαιωθούν αυτές οι φήμες, θα είναι ό,τι χειρότερο για τη Δικαιοσύνη αλλά και για τη χώρα, γιατί στον κόσμο θα δημιουργηθεί η πεποίθηση ότι τίποτε δεν έχει μείνει όρθιο και οι θεσμοί μεταξύ τους αλληλοκαλύπτονται.
Θα έχει αυτοκτονήσει η Δικαιοσύνη και δεν θα της φταίει κανείς...
Θα είναι η χαριστική βολή κατά των θεσμών και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, οι πολίτες θα έχουν και την απόδειξη ότι τα σκάνδαλα και οι αρπαχτές του δημόσιου χρήματος κουκουλώνονται, με τη σφραγίδα της Δικαιοσύνης.
Με τα περί παραγραφής, ότι δηλαδή έχει επέλθει, διαφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία των συνταγματολόγων. Εκείνοι που υποστηρίζουν ότι έχει επέλθει παραγραφή από τη στιγμή που ορκίστηκε η Βουλή που προήλθε από τις εκλογές του Μαΐου του 2012 -έστω κι αν κράτησε μία μόλις μέρα και την επομένη διαλύθηκε- είναι ζήτημα αν αριθμούν τα δάκτυλα της μίας χειρός.
Κατά σύμπτωση, στο Συνέδριο της Εταιρείας Δικαστικών Μελετών, που έγινε στην Καλαμάτα, τέθηκε το θέμα της ευθύνης των υπουργών.
Ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος επανέλαβε -τη γνωστή θέση που έχει- πως υπάρχει παραγραφή, ενώ ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και καθηγητής της Νομικής Σχολής Μιχάλης Σταθόπουλος και ο πρώην Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γιώργος Σανιδάς υποστήριξαν με ατράνταχτα επιχειρήματα ότι δεν υπάρχει παραγραφή.
Στην επισήμανση του κ. Αλιβιζάτου ότι το γράμμα του Συντάγματος μιλάει για παραγραφή, η απάντηση των άλλων δύο ήταν ότι δεν μπορεί να μείνεις στην τελολογική ερμηνεία, αλλά πρέπει να εξετάσεις και τον σκοπό, που είναι ότι δεν μπορείς να κλείνεις τα μάτια και να συγκαλύπτεις.
Να σημειώσουμε ότι ο κ. Σανιδάς σε άρθρο του στο «ΠΑΡΟΝ» στις 20 Ιανουαρίου 2013 με τίτλο «Παραγραφή; Ποια παραγραφή;», ανέλυε γιατί δεν υπάρχει παραγραφή.
Η διαδικασία που προβλέπεται είναι να υποβάλει ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Τάσος Κανελλόπουλος την πρότασή του επί του αιτήματος του ανακριτή στο Δικαστικό Συμβούλιο, που είναι πενταμελές και το οποίο θα πάρει την απόφαση για το αν υπάρχει παραγραφή ή όχι.
Εν αναμονή, επομένως, και με τις φήμες από τις αρχές Οκτωβρίου να κυκλοφορούν με ένταση για το ότι τα δύο κυβερνητικά κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, θεωρούν βέβαιη την απόφαση ότι υπάρχει παραγραφή.
Προφανώς, για να γλιτώσουν κάποιοι μεγαλόσχημοι, που φάγανε με χρυσά κουτάλια...
Ακόμη, όμως, και σε αυτήν την απευκταία κατάληξη, δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς ότι τα εγκλήματα των Μνημονίων δεν πρόκειται να παραγραφούν ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου