Έχουν πλάκα τελικά τα αδέσποτα της ΝουΔούλας – Κι όταν λέμε «αδέσποτα», αναφερόμαστε σ όλους εκείνους που επιμένουν να κυκλοφορούν με μπασταρδεμένα όνειρα στην πιάτσα της πολιτικής πουτανιάς, νομίζοντας πως κάνουν πολιτική και παραμυθιαζόμενοι πως διαθέτουν και πολιτική σκέψη…
Έγινε λοιπόν τελευταία της μοδός, να επικαλούνται όλοι τούτοι το διάχυτο εκνευρισμό στο γαλάζιο κοτέτσι, γιατί δεν αντέχουν λέει να έχει αναδειχτεί η ΝΔ στη κυβέρνηση και την ίδια στιγμή να παραμένει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.Και για ν αποδώσουν υπόσταση σ αυτόν τον ιδιότυπο καημό, σερβίρουν και μια αράδα από παραδείγματα μέσα από τα οποία στοιχειοθετείται (έτσι πιστεύουν) το βάσιμο των ισχυρισμών τους.
Τι προκύπτει όμως τελικά από την επίκληση αυτών των παραδειγμάτων???
Αυτό που πάντα αποτελούσε τη διαχρονική αξία στις συμμορίες των σαπρόφυτων που οδήγησαν τον τόπο στην καταστροφή, και σήμερα με τρόπο προκλητικό αλληλοκουκουλώνονται. Η κατακλείδα λοιπόν αυτών των παραδειγμάτων συγκλίνει στην εξής μια και μοναδική διαπίστωση:…
«Το ΠΑΣΟΚ που εμφανίζεται να εξασφαλίζει ποσοστά μικρότερα του 5% στις δημοσκοπήσεις, συνεχίζει να ελέγχει το 50% του κρατικού μηχανισμού, για να μην πούμε παραπάνω. Η κατάσταση αυτή λοιπόν είναι που έχει δημιουργήσει νευρική κρίση στη βάση και στα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, που βλέπουν πρωθυπουργό τον Σαμαρά, αλλά το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.»
«Το ΠΑΣΟΚ που εμφανίζεται να εξασφαλίζει ποσοστά μικρότερα του 5% στις δημοσκοπήσεις, συνεχίζει να ελέγχει το 50% του κρατικού μηχανισμού, για να μην πούμε παραπάνω. Η κατάσταση αυτή λοιπόν είναι που έχει δημιουργήσει νευρική κρίση στη βάση και στα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, που βλέπουν πρωθυπουργό τον Σαμαρά, αλλά το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.»
Συμπέρασμα…
Ο καημός των "αγανακτισμένων"καραγκιοζαραίων αυτής της κατηγορίας, ουδόλως σχετίζεται με το περιεχόμενο της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Το ανάθεμα για όλους αυτούς είναι που αισθάνονται αδικημένοι και ρηγμένοι, για τη μειονεκτική θέση που βρίσκονται στη νομή της εξουσίας, και δεκάρα τσακιστή δε δίνουν για το εθνοκτόνο έργο που συντελείται αυτή την περίοδο στον τόπο μας.
Ο «πατριωτισμός» που ξεχειλίζει απ τα μυαλά των πρωτοκλασάτων στελεχών αλλά και των γαλάζιων αυστραλοπιθήκων που τους στηρίζουν, ουδόλως αφορά την προοπτική αυτής της πατρίδας και την ανάγκη της παραδειγματικής τιμωρίας των ανδρεικέλων που την ξεπουλούν.Εξαντλείται σε ένα ιδιότυπο «δώσε και μένα μπάρμπα», και κάπου εκεί τελειώνουν όλα γι αυτούς.
Με άλλα λόγια…
Μιλάμε για έναν πολιτικό συρφετό, που άλλοτε εμφανίζεται με τη διάθεση του πολιτικά αυτονομημένου, και άλλοτε στοιχιζόμενος υπό την πολιτική σκέπη του Μπούλη της οικογένειας των Καραμανληδών, και ο οποίος συρφετός…
- Δεν δίνει δεκάρα τσακιστή (ο συρφετός) για τον ηγέτη και πρωθυπουργό τουπου λειτουργεί ως εντεταλμένο δεκανίκι της ξένης κατοχής μέσα στην ίδια του τη χώρα, και που δε δίστασε να ταπεινωθεί όσο κανένας άλλος προκειμένου να υπηρετήσει τη ματαιοδοξία του και να γίνει πρωθυπουργός…
- Καρφάκι δε του καίγεται (του συρφετού) για την απόλυτη πολιτική ταύτιση με την πολιτική συμμορία του Καστελόριζου, που άνοιξε διάπλατα την κερκόπορτα για την πλήρη υποταγή της χώρας…
- Καμιά ντροπή δεν αισθάνεται (ο συρφετός) για τα γαλαζοπράσινα ταπεινωμένα χέρια που ανεβοκατεβαίνουν στο κοινοβούλιο της ντροπής, και μετατρέπουν αδίστακτα τις κατοχικές οδηγίες σε εθνικό δίκαιο, για να δολοφονήσουν μ αυτό την κοινωνία και τα ερείπια των ελπίδων της…
- Και φυσικά κανενός είδους συνείδηση δεν αφυπνίζεται (του συρφετού) ικανή να τον κάνει να αναλογιστεί πως το κόμμα του, ο πολιτικός του χώρος, το πολιτικό μαντρί που γεννοβολούσε δωσίλογους την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, ξαναγκαστρώθηκε και ξερνά την ίδια ντροπή, την ίδια βρωμιά και πάλι μετά από 70 χρόνια…
Αυτό είναι κύριοι το βαμμένο στα χρώματα του δωσιλογισμού γαλάζιο μαντρί που επιμένετε να ευλογείτε…
- Είναι αυτό που δεν έχει την τόλμη να αποκαθηλώσει τον ηγέτη του, που προσκύνησε και προσυπέγραψε τα κατοχικά πρωτόκολλα με τίμημα την ανάδειξή του στην πρωθυπουργία…
- Είναι αυτό που δε διαθέτει την περηφάνια να ανατρέψει τον ηγέτη του, που με αντάλλαγμα την πρωθυπουργική καρέκλα, προσφέρει άφεση αμαρτιών στα ανομήματα του πολιτικού του συνεταίρου…
- Είναι αυτό που εν τέλει απέδειξε, πως τούτη την πατρίδα δε την αγαπά… Δεν έχει φωνή για να προασπίσει τα δίκαια και την αξιοπρέπεια του λαού της…
Γιατί το μόνο που διαθέτει είναι ψίθυρος… Είναι η μιζέρια του «αδικημένου» που γρυλίζει γιατί η καρέκλα στο τραπέζι με το φαγοπότι της εξουσίας είναι πιασμένη, κι αυτός σεργιανάει γύρω – γύρω σαν δαρμένο σκυλί περιμένοντας ψίχουλα ή μια θέση «προνομιακή» στον απόπατο με τα αποφάγια.
Όλη αυτή η «αντιπαράθεση» λοιπόν… Όλη αυτή η γκρίνια που ενίοτε εμφανίζεται να «απειλεί» τη συνοχή των σαπροφύτων… Δεν αναδεικνύει την ενεργοποίηση αντανακλαστικών αξιοπρέπειας από τους θλιβερούς της πρωταγωνιστές, αλλά αντιθέτως καταδεικνύει την παντελή έλλειψη αυτής της αξιοπρέπειας, απ όλους αυτούς που περιμένουν «παρκαρισμένοι» την προσωπική τους «αποκατάσταση» ως επιβράβευση για την υπομονή, τη στήριξη και την καρτερικότητά τους.
Φυλακισμένη στα δεσμά της ιστορίας της αυτή η παράταξη, έτσι είναι καταδικασμένη να σκέφτεται… Έτσι είναι προγραμματισμένη να λειτουργεί… Έτσι είναι καταδικασμένη να πορεύεται, και να συμπαρασύρει στην ολέθρια διαδρομή της την ίδια τη χώρα.
Απλά στο παραμύθι που την δίδαξαν, ήρθε η ώρα να της σερβίρουν πως οφείλει πλέον να μάθει να συμβιώνει και με τη λαχανί της εκδοχή, κι αυτό κάποιοι δυσκολεύονται να το χωνέψουν…
"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"
Απλά στο παραμύθι που την δίδαξαν, ήρθε η ώρα να της σερβίρουν πως οφείλει πλέον να μάθει να συμβιώνει και με τη λαχανί της εκδοχή, κι αυτό κάποιοι δυσκολεύονται να το χωνέψουν…
"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου