Πολιτικό και ηθικό χρέος μας να απευθύνουμε αυτή την πρόταση μομφής προς την Κυβέρνηση

Ομιλία Γ. Δραγασάκη κατά τη συζήτηση Πρότασης δυσπιστίας που υπέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, με βάση το άρθρο 142 του Κανονισμού της Βουλής, σας καλούμε, καλούμε τη Βουλή, να αποσύρει την εμπιστοσύνη της προς την Κυβέρνηση, πρώτον, λόγω της καταφανούς δυσαρμονίας ανάμεσα στην πολιτική που ασκεί αυτή η Κυβέρνηση και τις ανάγκες τις κοινωνίας, δεύτερον, λόγω της έντονης αντίθεσης της κοινωνίας προς την πολιτική αυτή και, τρίτον, λόγω των επικίνδυνων και διαρκών παραβιάσεων της δημοκρατικής νομιμότητας. Ασκούμε αυτό το δικαίωμα σήμερα με αφορμή τα γεγονότα που συνέβησαν χθες, αλλά και για τους γενικότερους λόγους που ήδη ανέφερα. Αποφασίσαμε επίσης να κάνουμε χρήση της δυνατότητας που μας δίνει το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής, γιατί ως Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν διαθέτουμε άλλον τρόπο να υποχρεώσουμε τον Πρωθυπουργό της χώρας να έρθει στο Κοινοβούλιο και να απαντήσει σε εύλογα ερωτήματα όχι μόνο δικά μας, αλλά, είμαι σίγουρος, και Βουλευτών που στηρίζουν την Κυβέρνηση.

Ο κ. Σαμαράς αποτελεί τον πρώτο Πρωθυπουργό της Ελλάδας, ο οποίος δεν έχει απαντήσει σε κανένα ερώτημα Βουλευτή. Ακόμα και σε προτάσεις που έχουμε κάνει για προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, εκείνος κωλυσιεργεί και δεν εμφανίζεται στο Κοινοβούλιο.

Η πρωτοβουλία μας αυτή δεν συνιστά μόνο ένα συνταγματικό δικαίωμα, αλλά και μια πράξη δημοκρατικής ευθύνης, διότι θα επιτρέψει σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, αλλά και στον κάθε Βουλευτή ξεχωριστά να τοποθετηθούν υπεύθυνα απέναντι στα κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον της χώρας. Είναι ερωτήματα που είμαι βέβαιος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι σας θέτουν και οι δικοί σας ψηφοφόροι. Πώς θα απαλλαγούμε από τα μνημόνια αλλά και από τις συνέπειες της πολιτικής που έχει ασκηθεί; Πώς θα αποτρέψουμε αυτή η υποτιμημένη ζωή των ανθρώπων, αυτή η εξαθλίωση, να ανατραπεί, να σταματήσει και να μη γίνει η νέα κανονικότητα της κοινωνικής μας ζωής; Πώς θα απαντήσουμε άμεσα και συγκεκριμένα στη διογκούμενη ανθρωπιστική κρίση; Πώς θα υπερασπιστούμε τη Δημοκρατία από το φασισμό αλλά και από ενέργειες που την υπονομεύουν; Πώς θα θέσουμε τις βάσεις για μια, ιστορικών διαστάσεων, μετάβαση από τα μνημόνια και τη λιτότητα στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, στους ριζικούς μετασχηματισμούς τους οποίους είχε ανάγκη η κοινωνία ακόμα και πριν από τα μνημόνια, ακόμα και πριν από αυτή την κρίση και που πολλοί Βουλευτές, κυρίως από το χώρο της Αριστεράς, είχαμε την ευκαιρία να τα θέτουμε εδώ για δεκαετίες και να τα λέμε σε ώτα μη ακουόντων;

Η συζήτηση αυτή θα επιτρέψει σε εμάς, τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, να διατυπώσουμε τις εκτιμήσεις και τις προτάσεις μας. Θα μας επιτρέψει, επίσης, ως η μελλοντική Κυβέρνηση αυτής της χώρας να ακούσουμε τις δικές σας προτάσεις. Διότι, η επόμενη κυβέρνηση βεβαίως θα είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά θα είναι μια κυβέρνηση ανοιχτή σε όλες τις δημοκρατικές, δημιουργικές, πατριωτικές δυνάμεις της κοινωνίας, σε όσες και όσους θελήσουν να συμμετάσχουν στην τιτάνια προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε όχι μόνο για να βγούμε από αυτήν την κρίση, αλλά και για να δημιουργήσουμε μια Ελλάδα παραγωγική και μια κοινωνία αλληλεγγύης, για την οποία να νιώθουμε υπερήφανοι εμείς και τα παιδιά μας.

Όμως, η κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας δεν αποτελεί μόνο δικαίωμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Εμείς το αντιλαμβανόμαστε ως πολιτικό και ηθικό χρέος μας να απευθύνουμε αυτή την πλήρως τεκμηριωμένη μομφή προς την Κυβέρνηση.

Πρώτον διότι με την πολιτική της φέρνει σε δεινή θέση και απόγνωση ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας για πρώτη φορά μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα στοιχεία είναι γνωστά και ο κόσμος τα βιώνει. Θα καταθέσω, όμως, κύριες και κύριοι, για τα Πρακτικά, προς ενημέρωσή σας, αν δεν τα έχετε υπόψη σας, ορισμένα τεκμήρια του ισχυρισμού που διατύπωσα. Καταθέτω πρόσφατη Έκθεση του παγκόσμιου Ερυθρού Σταυρού ο οποίος περιγράφει την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Καταθέτω προκαταρκτική έκθεση του ΟΗΕ η οποία θα εκδοθεί αργότερα. Επισημαίνει τους κινδύνους από την παραβίαση των κοινωνικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Καταθέτω, επίσης, την έκθεση που παρουσίασε ο Επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο κ. Μούιζνιεκς, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το γνωρίζουν πολύ καλά η κ. Μπακογιάννη και άλλοι Βουλευτές της Αντιπροσωπείας μας. Αναφέρεται σε όλες τις χώρες. Η Ελλάδα κατέχει κεντρική θέση ως χώρα που δεν σέβεται τα κοινωνικά δικαιώματα.

Όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο απευθύνουμε μομφή στην Κυβέρνηση αυτή, είναι οι διαρκείς παραβιάσεις της δημοκρατικής νομιμότητας και γενικότερα το γεγονός ότι η Κυβέρνηση αυτή με τη στάση της δημιουργεί κινδύνους για τη Δημοκρατία και τη λειτουργία των θεσμών. Άλλοι Βουλευτές θα αναφερθούν εκτενέστερα στο θέμα αυτό.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να καταθέσω για τα Πρακτικά –προς χρήση όσων Βουλευτών ενδιαφέρονται- έκθεση του Οργανισμού DEMOS ο οποίος διαπιστώνει την υποχώρηση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Θα καταθέσω, ακόμη, έκθεση του ΟΟΣΑ -μέλος του οποίου είναι και η Ελλάδα- για την ευημερία, όπου διαπιστώνει την υποχώρηση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, τη μείωση της εμπιστοσύνης των Ελλήνων πολιτών προς την Κυβέρνηση, όχι προς την Κυβέρνηση αυτή ειδικά, αλλά προς το θεσμό της Κυβέρνησης και τους άλλους θεσμούς της Δημοκρατίας.

Τρίτον, απευθύνουμε σ’ αυτή την Κυβέρνηση τη μομφή ότι όσο παραμένει -και προειδοποιούμε το λαό γι’ αυτό- θα λαμβάνονται και νέα μέτρα. Οι διαβεβαιώσεις του κύριου Πρωθυπουργού ότι δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα, είναι αέρας κοπανιστός διότι η Κυβέρνηση αυτή έχει αποδεχθεί το στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος 2,8% το 2014 και 4,1% το 2015.

Όταν λέτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και όταν δεσμεύεστε ότι θα πετύχετε πλεόνασμα σε συνθήκες ύφεσης, όχι μόνο τους μισθούς θα εξανεμίσετε, όχι μόνο την πρώτη κατοικία θα πάρετε, αλλά σε ό,τι μπορέσετε θα βάλετε χέρι. Είναι  θέμα κοινής λογικής. Μια οικονομία σε ύφεση δεν παράγει πρωτογενή πλεονάσματα πάρα μόνο συρρικνώνοντας ζωτικές ανάγκες των ανθρώπων και θέτοντας σε κίνδυνο την αναπαραγωγή και τη συνέχεια της κοινωνίας.

Αυτή η Κυβέρνηση, με την πολιτική της, δεν καταστρέφει απλώς το παρόν. Καταστρέφει τις δυνατότητες της μελλοντικής ανάπτυξης. Με ποια δημογραφικά στοιχεία θα πετύχουμε την ανάπτυξη στο μέλλον; Με ποιο ανθρώπινο δυναμικό όταν φεύγουν οι επιστήμονές μας στο εξωτερικό; Με ποιες επιχειρήσεις όταν η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα διαλύεται και πολλές από τις μεγάλες εταιρείες φεύγουν στο εξωτερικό; Με ποια ανταγωνιστικότητα; Θυμάται κανείς για ποια ανταγωνιστικότητα μας μιλήσατε όταν άρχιζε το πρόγραμμα; Μας λέγατε ότι θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα με τη μείωση των μισθών. Πού είναι οι εξαγωγές σήμερα; Οι εξαγωγές σήμερα είναι κάτω από το επίπεδο του 2008.

Τέταρτον, διότι η Κυβέρνηση αυτή δεν έχει τη βούληση, δεν έχει τις προϋποθέσεις και δεν έχει το κύρος να διαπραγματευθεί και να διεκδικήσει στοιχειώδη δικαιώματα, όχι προς όφελος των υποτελών τάξεων αλλά και συνολικά της κοινωνίας. Δεν έχει τη βούληση, διότι η Κυβέρνηση αυτή συγκροτήθηκε πάνω στο «συγγνώμη» του κ. Σαμαρά για τις προηγούμενες αντιμνημονιακές του θέσεις. Η Κυβέρνηση αυτή συγκροτήθηκε πάνω στην υποταγή. Δεν έχει τις προϋποθέσεις, διότι για να μπορείς να διαπραγματευτείς πρέπει να έχεις μία άλλη πολιτική, πρέπει να πιστεύεις σε μία άλλη πολιτική.

Η Κυβέρνηση αυτή πιστεύει στο μνημόνιο. Πώς, λοιπόν, η Κυβέρνηση αυτή να αντισταθεί στις ιδιωτικοποιήσεις, αφού η ιδεολογία της Κυβέρνησης αυτής είναι η μονοκαλλιέργεια του ιδιωτικού; Ούτε δημόσιο τομέα θέλει ούτε κοινωνικό τομέα της οικονομίας θέλει, μόνο ιδιωτικό. Πώς να αντισταθεί στην ιδιωτικοποίηση ακόμα και του νερού; Σημειώνω ότι στην Γερμανία γίνεται δημοψήφισμα αν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί ή όχι το νερό.Πώς να αντισταθεί στη διάλυση του κοινωνικού κράτους, αφού το αναπτυξιακό μοντέλο αυτής της Κυβέρνησης είναι, επενδύσεις στην ιδιωτική Υγεία, ιδιωτική ασφάλιση, ιδιωτική Παιδεία. Αυτοί είναι οι νέοι τομείς που προσφέρετε στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Ό,τι απελευθερώνουν ακριβώς οι ιδιωτικοποιήσεις και η μνημονιακή πολιτική. Για ποια ανάπτυξη να μιλήσετε, αφού για σας η ανάπτυξη θα έρθει από τις αγορές και τις τράπεζες; Δεν χρειάζεται σχέδιο, δεν χρειάζονται δημόσιες πολιτικές.

Άρα, η Κυβέρνηση αυτή δεν έχει τις προϋποθέσεις να διαπραγματευθεί, όπως, επίσης, δεν έχει κύρος. Μπορεί μία Κυβέρνηση να διαπραγματευθεί όταν δεν έχει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού; Φοβούμαι, όμως, ότι τώρα πια ούτε στο εξωτερικό έχει κύρος αυτή η Κυβέρνηση. Θεωρείται μέρος του συστήματος, του ολιγαρχικού συστήματος που πρέπει να αλλάξει.Η Κυβέρνηση αυτή θεωρείται πλέον μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.

Είναι θέμα εθνικής ευθύνης, λοιπόν, να επιτρέψει η Κυβέρνηση αυτή στην κοινωνία να αποκτήσει μία αξιόπιστη, δημοκρατική και με κύρος κυβέρνηση, για να μπορέσει να βάλει φραγμό στον κατήφορο και να βάλει τις βάσεις για μία άλλη πορεία. Αποτελεί, πλέον, κοινό τόπο και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ότι ο μόνος δρόμος για να έχουμε μία τέτοια Κυβέρνηση, είναι μέσω του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνη η πολιτική δύναμη, η οποία έχει τις προϋποθέσεις που της επιτρέπουν ακριβώς να ανακτήσει, όχι προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προς όφελος της Δημοκρατίας, προς όφελος της ίδιας της πολιτικής, την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Και στηριζόμενη ακριβώς στην κοινωνία, στο λαό, στα λαϊκά κινήματα, να μπορέσει να διεκδικήσει μία βιώσιμη θέση της χώρας μας στα πλαίσια της Ευρώπης και να μπορέσει να αρχίσει να υλοποιείται ένα πρόγραμμα ριζικών μεταρρυθμίσεων με το οποίο θα καλύψουμε εκκρεμότητες που αρχίζουν από την εποχή του Τρικούπη -ακόμα μιλάμε για περιουσιολόγιο και ακόμα δεν κάνει τίποτα ούτε αυτή η Κυβέρνηση σε αυτόν τον τομέα- μέχρι νέες ανάγκες και νέους θεσμούς που μας έρχονται από το παρόν και από το μέλλον.

Μας ρωτάνε πώς εμείς θα ακυρώσουμε τα μνημόνια. Μα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θα ακυρώσουμε εμείς τα μνημόνια. Ο λαός θα τα ακυρώσει με την ψήφο του και η Κυβέρνηση, η οποία θα προκύψει, θα υλοποιήσει τη θέληση του λαού.

Εμείς δεχόμαστε τη συνέχεια του ελληνικού κράτους, αλλά όχι τη συνέχεια της πολιτικής. Όλα τα κράτη αλλάζουν πολιτική. Η πολιτική Ομπάμα, σε κάποια θέματα έστω, είναι διαφορετική από την πολιτική Μπους. Η πολιτική της κάθε κυβέρνησης είναι διαφορετική από την προηγούμενη.

Η Βουλή, που ψηφίζει νόμους, μπορεί και να ακυρώνει νόμους. Αυτό είναι το δόγμα το δικό μας. Δεν είναι δυνατόν να συζητάμε υπεύθυνα, δημοκρατικά πώς θα ακυρώσει η Βουλή έναν νόμο, τον οποίο η ίδια ψήφισε.

Δεύτερον: Τι θα κάνουμε με το χρέος; Το αυτονόητο. Αυτό που προτείνει το Διεθνές Ταμείο για όλο τον κόσμο. Τα είπε και προχθές σε μια Έκθεσή του, μιλώντας γενικά για το χρέος στην Ευρώπη. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Ή θα διαγράψεις χρέος ή θα βάλεις φόρο στην περιουσία ή θα έχεις πληθωριστική ανάπτυξη. Και τις προτάσεις μας δεν τις λέμε μόνο εδώ. Τις λέμε και σε εκείνους, όποτε τους βλέπουμε. Τις λέμε δημόσια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει διγλωσσία.

Εμείς έχουμε δύο σαφείς στόχους:

Πρώτον, όσο η ελληνική οικονομία είναι σε ύφεση ή σε μη βιώσιμη ανάπτυξη, δεν μπορεί αυτή η οικονομία -και δεν πρέπει- να πληρώσει ούτε ένα ευρώ, ούτε για τόκους, ούτε για χρεολύσια. Θα το πετύχουμε αυτό με μορατόριουμ, όπως λένε ορισμένοι; Θα το πετύχουμε με διαγραφές; Εμάς μας ενδιαφέρει το τελικό αποτέλεσμα. Και είναι αυτό.

Ο δεύτερος στόχος είναι να μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές, όσο γίνεται, μικρότερα βάρη, μικρότερο χρέος.

Τρίτον, ορισμένοι εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχει προτάσεις. Μήπως είναι καιρός να σοβαρευτούμε; Μήπως είναι καιρός να σταματήσετε να ονομάζετε «μη πρόταση» τη μόνη πρόταση;

Διότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει πρόταση πέραν εκείνης του μνημονίου, πρόταση που, μάλιστα, εξειδικεύεται και θα παρουσιαστεί σύντομα ξανά στον ελληνικό λαό. Και για τις πρώτες μέρες έχουμε πρόταση και για τους πρώτους μήνες έχουμε πρόταση και για τα πρώτα χρόνια έχουμε πρόταση.

Μας ρωτούν για τις δυσκολίες. Έχουμε πλήρη επίγνωση. Κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει μια κυβέρνηση και μια ευκαιρία με την οποία ο απλός κόσμος θα εκπροσωπηθεί και αυτός και οι ανάγκες του και εδώ μέσα, στη νομοθετική εξουσία και στην εκτελεστική εξουσία, εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις. Ξέρουμε ότι υπάρχουν κατεστημένα συμφέροντα που δεν θέλουν να συμβεί αυτό. Δεν θέλουν ο λαός να συμμετέχει. Δεν θέλουν οι ανάγκες της κοινωνίας να είναι το επίδικο.

Η σύντομη απάντηση που θέλω να δώσω -διότι το θέμα επιδέχεται ευρύτερης συζήτησης- είναι η εξής: Όταν έχεις έναν στόχο και πιστεύεις σε αυτόν, παλεύεις μέχρι να τον κερδίσεις.
Εμείς αυτό κάναμε σε όλη μας τη ζωή, αυτό κάνουμε και τώρα και αυτό καλούμε και τον ελληνικό λαό να κάνει. Αγώνα μέχρι να κερδίσουμε τους στόχους μας, διότι είναι σωστοί και δίκαιοι!

(Στο σημείο αυτό ο Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

————————————————————————————————

ΑΝΑΡΤΗΣΗ-ECOLEFT