ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ;

(Πεμ. 2/1/14 - 14:30)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Γ. ΤΟΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΕΒΔΟΜΗ» ΚΑΙ ΤΟΝ Κ. ΒΕΝΕΤΣΑΝΟ 

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ "ISKRA"

Ερ.: Κύριε Τόλιο, οι διαπιστώσεις για την οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της στην Κοινωνία και την Πατρίδα μας, είναι κατά το πλείστον γνωστές. Τα αίτια θα ήθελα να μου πείτε. Τις ευθύνες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, των Κυβερνήσεων, του διοικητικού συστήματος και της νομοθετικής εξουσίας, Σε επίπεδο Πολιτείας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως ενιαίου συνόλου.

Απ.: Η κρίση που βιώνουμε έχει σχέση με τη διεθνή καπιταλιστική κρίση και την κρίση του νεοφιλελεύθερου οικοδομήματος της Ευρωζώνης, καθώς και την κρίση του αστικού συστήματος διακυβέρνησης στη χώρα, στην οικονομία και στην πολιτική. Η οξύτητα της κρίσης συνδέεται άμεση με τις πολιτικές του Μνημονίου που οι κυβερνήσεις, με κορμό τα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και τις οδηγίες της «τρόϊκα» (ΕΕ-ΕΚΤ- ΔΝΤ), έχουν φέρει την ελληνική κοινωνία στα ....πρόθυρα του Άδη. Και μόνο να σκεφτούμε ότι τα τρία τελευταία χρόνια, η ανεργία ανέβηκε στο 30% (των νέων στο 60%), η μείωση του ΑΕΠ στο 25%, των μισθών και συντάξεων στο 40-50%, ενώ έχουμε 500.000«λουκέτα» μικροεπιχειρήσεων και πάνω από 5.000 αυτοκτονίες!!!

Μιλάμε για πρωτόγνωρη οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Το πιο σοβαρό ωστόσο είναι η εμμονή των κυβερνώντων στη συνέχιση αυτής της πολιτικής, που συνοδεύεται από την ωμή καταπάτηση του

Συντάγματος και θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων. Εδώ υπάρχουν ευθύνες, τόσο πολιτικές όσο και ποινικές. Να είσθε βέβαιοι, ότι κάποια στιγμή ο ελληνικός λαός θα ζητήσει λογαριασμό!

Ερ.: Ευθύνες έχουν οι συνδικαλιστές και οι πολίτες;

Απ.: Ασφαλώς για ότι συμβαίνει στη χώρα, κάθε πολίτης έχει ένα «πολλοστημόριο» ευθύνης, δεδομένου ότι οι κυβερνήσεις αναδεικνύονται από τις ψήφους των πολιτών.

Ωστόσο οι ευθύνες δεν πρέπει να διαχέονται οριζόντια, ιδιαίτερα μάλιστα σε όσους δεν ψήφισαν τα κυβερνητικά κόμματα. Το ίδιο ισχύει και για τους συνδικαλιστές. Άλλο κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές και άλλο συνδικαλιστές που αγωνίζονται τίμια υπερασπιζόμενοι τασυμφέροντα των εργαζόμενων. Το ίδιο ισχύει και για τα πολιτικά κόμματα. Θεωρώ σοβαρό λάθος αυτό που εύκολα λέγεται… όλοι το ίδιο είναι!

Ερ.: Με αυτήν την έννοια δεν υπάρχει ελπίδα αλλαγής αυτής της κατάστασης... Τι πρέπει να κάνουμε, λοιπόν, για να βγούμε απ’ αυτήν την κατάσταση; Πώς θ’ απαγκιστρωθούμε λαμβανομένων υπ’ όψη: α) Της μειωμένης παραγωγικής ικανότητας της χώρας στην παρούσα φάση και των αναντίστοιχων καταναλωτικών αναγκών, β) των γενικών και ειδικών συμβατικών υποχρεώσεων και δεσμεύσεων της χώρας, γ) των δανειακών υποχρεώσεων (τρεχουσών και μεσοπρόθεσμων) και των πραγματικών και ασύμβατων ελλειμμάτων.Τι πίστεύετε εσείς, κύριε Τόλιο, ως οικονομολόγος και τι προτείνει το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ;

Απ.: Βάλατε κύριε Βενετσάνε μια δέσμη ερωτημάτων που συμπυκνώνουν την ουσία του οικονομικού προβλήματος. Είναι γεγονός ότι με την ασκούμενη πολιτική, η παραγωγική βάση της χώρας, χρόνο με το χρόνο «αποψιλώνεται», ενώ το πιο ζωντανό κομμάτι του εργατικού δυναμικού είτε είναι άνεργο είτε ξενιτεύεται. Ταυτόχρονα έχουμε μείωση της κατανάλωσης 31%που προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα και όχι από τα εύπορα. Η φετινή μείωση του ελλείμματος του εξωτερικού ισοζυγίου οφείλεται κυρίως στη μείωση των εισαγωγών λόγω κρίσης και την αύξηση του τουριστικού συναλλάγματος λόγω πολιτικών γεγονότων στην Τουρκία και Αίγυπτο.

Από την άλλη η πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης», ενώ έχει οριακή επίδραση στην ανταγωνιστικότητα, έχει οδηγήσει σε μεγάλες περικοπές μισθών και συντάξεων, μείωση κοινωνικών και αναπτυξιακών δαπανών, μείωση ζήτησης, παραγωγής και βαθειά ύφεση.

Το «σκληρό» ευρώ διαβρώνει διαχρονικά την παραγωγική βάση της ελληνικής οικονομίας διευκολύνοντας τις εισαγωγές και δυσκολεύοντας τις εξαγωγές.

Ερ.: Αυτό ισχύει μόνο για την Ελλάδα;

Απ.: Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης, ακόμα και για τη Γαλλία. Δεν είναι τυχαίο που επώνυμοι Γάλλοι αναλυτές, όπως ο Φρανσουά Εζμπούρ, σε πρόσφατο βιβλίο του τονίζει ότι «το ευρώ ως ενιαίο νόμισμα μιας Ευρώπης χωρίς ομοσπονδιακή κυβέρνηση φέρνει αστάθεια, ανισορροπία και στασιμότητα. Για να σώσουμε την ΕΕ αξίζει τον κόπο να αποχωρήσουμε από το ευρώ». Μετά από αυτήν τη θεώρηση, ενός εκπροσώπου της γαλλικής ελίτ, η γερμανική συντηρητική εφημερίδα «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε» κάνει λόγο για «συντεταγμένη διάλυση του ευρώ».

Στην Ελλάδα δυστυχώς η κυβέρνηση ακολουθώντας το δόγμα, της «πάση θυσία παραμονής στην ευρωζώνη», εκτελεί πιστά τις εντολές της «τρόϊκας» δημεύοντας τον ελληνικό λαό χάριν των δανειστών, ενώ ταυτόχρονα φλυαρεί για «πρωτογενή πλεονάσματα» και «ανάπτυξη»οδηγώντας τη χώρα και τυπικά σε χρεοκοπία. Ενδεικτικά επισημαίνω ότι η τελευταία έκθεση της«Citigroup» προβλέπει συνέχιση της μείωσης ΑΕΠ το 2014 και 2015. Κατά συνέπεια οι δεσμεύσεις της χώρας που απορρέουν από τις δανειακές συμβάσεις και το «Μνημόνιο» είναι για τον ελληνικό λαό «θηλιά στο λαιμό».

Τα δάνεια δεν είναι για τη σωτηρία του, αλλά για τη σωτηρία του ευρώ, κάτι άλλωστε που ομολογούν ανοικτά οι Γερμανοί και η κυρία Μέρκελ! Αυτή η ιδιόμορφη «ομηρία» της χώρας, κάνει αβέβαιο και σκοτεινό το μέλλον μας.

Ερ.: Τί προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση του επαχθούς χρέους;

Απ.: Πρέπει να γίνει καθαρό ότι για να σταματήσει ο κατήφορος της οικονομίας και του βιοτικού επιπέδου του λαού, πρέπει να καταργηθεί το Μνημόνιο και να διαγραφεί το χρέος, τουλάχιστον στο πολύ μεγάλο μέρος του. Αρκεί και μόνο να σας πω ότι στον Προϋπολογισμό 2014 τα φορολογικά έσοδα υπολογίζονται σε 54 δις, ενώ οι πληρωμές σε χρεολύσια 24,9 δις και για τόκους 6,1 δις, δηλ. σύνολο 31 δις , (μιλάμε γι τοκοχρεολύσια στο μακροπρόθεσμο χρέος). Είναι δυνατόν να επιβιώσει μια χώρα καταφεύγοντας σε όλο και νέα δάνεια; Δεν υπάρχει άλλη λύση από την αθέτηση πληρωμής του χρέους επικαλούμενοι το διεθνές δίκαιο. Μιλάω για την «κατάσταση ανάγκης» που προβλέπει η νομική επιτροπή του ΟΗΕ και την έννοια του «επαχθούς χρέους», με τη συγκρότηση ειδικής «επιτροπής λογιστικού ελέγχου» (ΕΛΕ) του χρέους. Εδώ χρειάζεται μια κυβέρνηση που θα βάλει πάνω από όλα τη σωτηρία του λαού και όχι των τοκογλύφων.

Ωστόσο κι αυτά δεν αρκούν. Για την αντιμετώπιση της εκρηκτικής ανεργίας και την αύξηση του εθνικού εισοδήματος (ΑΕΠ), χρειάζεται πρόγραμμα «παραγωγικής ανασυγκρότησης», με εξειδικευμένα αναπτυξιακά προγράμματα κατά περιφέρειες, τομείς και κλάδους. Επίσης χρειάζεται ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων, αύξηση κοινωνικών δαπανών και ισχυρό δίκτυο προστασίας των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Χρειάζεται ακόμα επίλυση του προβλήματος των «κόκκινων δανείων» με «κούρεμα» χρεών για τα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά, ενώ δεν πρέπει να επιτραπεί πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας για κανέναν πολίτη, κά.

Ερ.: «Από πού θα βρείτε τα λεφτά», για την κάλυψη των βασικών και αναγκαίων κοινωνικών αναγκών και για την αναγκαία ανάπτυξη;

Απ.: Είναι ένα ερώτημα που έρχεται και επανέρχεται, ακόμα και από ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ ότι το έχουμε απαντήσει. Θα προσπαθήσω να είμαι συνοπτικός και συγκεκριμένος.

Από 4+1 πηγές! Η απάντηση μου σας ξενίζει... αλλά θα γίνω πιο σαφής. Πρώτη πηγή είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και το υπόλοιπο εξόφληση με ρήτρα ανάπτυξης. Αν για παράδειγμα το 2014 δεν δώσουμε το μεγαλύτερο μέρος των τοκοχρεολυσίων (πχ. 25 δις από τα 31 δις), τότε δεν έχουμε καμιά ανάγκη δανεισμού. Καλύπτουμε ελλείμματα και βάζουμε κάτι ...στην άκρη για δημόσιες επενδύσεις. Επίσης μέσα από την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, εκτός από την εγγύηση των καταθέσεων εξασφαλίζουμε ρευστότητα στην οικονομία, ιδιαίτερα σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τονώνοντας την παραγωγή και την απασχόληση. Επίσης με τη ριζική στροφή στη φορολογική πολιτική, βελτιώνουμε τα δημόσια οικονομικά, κυρίως με πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής.

Τέλος, επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό και συντάξεις στα προ κρίσης επίπεδα, με στόχο την ανάσχεση της φτωχοποίησης και ταυτόχρονα την τόνωση της ζήτησης και της παραγωγής. Αυτές είναι οι 4 πρώτες πηγές. Η τελευταία και βασική, είναι η ανάπτυξη, που θα προέλθει από την αναζωογόνηση της παραγωγής, της απασχόλησης και του ΑΕΠ.

Δεν αποκλείουμε, εφ’ όσον είναι ευνοϊκοί οι όροι, και εξωτερικές πηγές χρηματοδότησης(πχ. από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ή άλλες χώρες). Όμως τις αναπτυξιακές επιλογές θα τις καθορίζουμε εμείς, με βάση τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και όχι των πιστωτών. Νομίζω ότι η προσέγγιση μας έχει και «λογική» και «ευαισθησία».

Ερ.: Μιλήσατε για αύξηση φορολογικών εσόδων. Ποια θα είναι η βάση, η «φιλοσοφία» της φορολογικής σας πολιτικής;

Απ.: Το σημερινό φορολογικό σύστημα εκτός από κοινωνικά άδικο, είναι έντονα γραφειοκρατικό και από ταμιακή άποψη αναποτελεσματικό. Το πρόσφατο πόρισμα της «Επιτροπής Διαφάνειας» της Βουλής, μιλάει για απώλεια εσόδων πάνω από 10 δις το χρόνο από λαθρεμπόριο καυσίμων, off-shore εταιρίες, «μαύρο χρήμα» κά. Επίσης από τα 60 δις «κόκκινα χρέη» στις εφορίες, το 1,1 δις οφείλεται από 2.400.000 πολίτες, τα 3,1 δις από 90.000 πολίτες, ενώ τα 55 δις από 10.000 φυσικά και νομικά πρόσωπα.!! Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσω κάτι περισσότερο για τις «μαύρες τρύπες» των κρατικών εσόδων. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει εφαρμογή «περιουσιολόγιου» με καταγραφή της κινητής και ακίνητης περιουσίας κάθε πολίτη, εντός και εκτός της χώρας και εφαρμογή της Συνταγματικής επιταγής που λέει ότι, «κάθε πολίτης συνεισφέρει στα φορολογικά βάρη ανάλογα με το εισόδημά του». Η εφαρμογή στην πράξη της αυτής της αρχής, φτάνει και περισσεύει για να επιτευχθεί η εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών.

Ερ.: Επιτρέψτε μου να επισημάνω, ότι η οποιαδήποτε φορολόγηση των επιχειρήσεων πρέπει να είναι δίκαιη, αντισταθμιστική και ανταγωνιστική, και επί πλέον η οποιαδήποτε φορολογική επιβάρυνση πάνω στην κεκτημένη περιουσία (ακίνητη και μη) πρέπει να είναι ανάλογη με τη φοροδοτική δύναμη των Ελλήνων.

Απ.: Με το γενικό πλαίσιο που έθεσα, γίνεται νομίζω ξεκάθαρη η «φιλοσοφία» της φορολογικής μας πολιτικής. Ασφαλώς χρειάζεται να δούμε πιο συγκεκριμένα επί μέρους κρίσιμα ζητήματα. Για παράδειγμα χρειάζεται αλλαγή της σχέσης έμμεσων και άμεσων φόρων με μείωση των πρώτων, την εφαρμογή προοδευτικού φορολογικού συντελεστή και περισσότερων φορολογικών κλιμακίων, την επανεξέταση σκανδαλωδών φορολογικών προνομίων, την αναπτυξιακή πτυχή του φορολογικού συστήματος, την απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας για χρέη στην εφορία, την εφαρμογή αφορολόγητου (πχ. 200.000 €) ακίνητης περιουσίας με σημερινές τιμές και την παραπέρα φορολογία με προοδευτικό συντελεστή, κοκ. Αυτό που έχει σημασία να τονίσουμε είναι ότι, με την πολιτική αναζωογόνησης της οικονομίας και την παραγωγική ανασυγκρότηση που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα δημιουργηθούν νέα δεδομένα και νέες δυνατότητες για ουσιαστική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, την εξασφάλιση των δημόσιων αγαθών (υγείας, παιδείας, πρόνοιας, νερού, ηλεκτρικού, κά) και της πολιτιστικής αναγέννησης, ένα τομέα που δυστυχώς οι κυρίαρχες πολιτικές τον έχουν μόνιμα στο περιθώριο. Όμως όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν με λογική «ανάθεσης» στο ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται ενεργητική παρέμβαση και στήριξη από τους εργαζόμενους και όλους τους πολίτες που έχουν ζωτικό συμφέρον και οραματίζονται ένα καλύτερο μέλλον, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά.