Γιάννης Κουζής: Είδος ελεύθερης οικονομικής ζώνης η Ελλάδα
Short URL: http://wp.me/p3poUN-6fG
* Πιστεύετε ότι η μείωση των τριετιών για τους μακροχρόνια ανέργους είναι μια “ενδιάμεση στάση” πριν την πλήρη κατάργησή τους και θα οδηγήσει σε νέα μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα;- Διαμορφώνεται ήδη το κλίμα για περαιτέρω συμπίεση των νόμιμων κατώτατων μισθών
Ο θεσμός των τριετιών, που παραπέμπει στη θεσμική αναγνώριση της προϋπηρεσίας του εργαζόμενου ως προστιθέμενης αξίας για την επιχείρηση, έχει και αυτός πληγεί στην εποχή των Μνημονίων. Τα ήδη εφαρμοζόμενα μέτρα για το πάγωμα των ωριμάνσεων μέχρις ότου η ανεργία μειωθεί κάτω από το… 10% και ο περιορισμός τους στις τρεις κατά ανώτατο όριο τριετίες θα συμπληρώνεται από τη μείωση κατά 50% του ποσού των τριετιών από την προϋπηρεσία των ανέργων που προσλαμβάνονται με τον κατώτατο μισθό προκειμένου να καθηλώνονται οι κατώτατες αμοιβές και να μην αποκλίνουν με την αναγνώριση δικαιωμάτων στους «ανακάμπτοντες». Ας σημειωθεί ότι τα 586 ευρώ μεικτά είναι το πρώτο κατώτατο μισθολογικό επίπεδο αφού ακολουθεί το αντίστοιχο για τους νέους μέχρι 25 ετών στα 510 ευρώ. Εάν προστεθεί και η κοινωφελής εργασία των 493 και 421 ευρώ αντίστοιχα, διαμορφώνεται ήδη το κλίμα για περαιτέρω συμπίεση των νόμιμων κατώτατων μισθών. Αυτή η μισθολογική πολυμορφία των κατώτατων ορίων ευνοεί μια τέτοια εξέλιξη συμπαρασύροντας το σύνολο των μισθών που προκαλεί η αποκαθήλωση των συλλογικών συμβάσεων.
* Αυτό σε συνδυασμό με τις ελεύθερες απολύσεις τι αποτελέσματα θα επιφέρει στην αγορά εργασίας;
Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων πέραν του μηνιαίου ορίου του 5% για τις επιχειρήσεις άνω των 150 εργαζομένων και των διοικητικών διαδικασιών που τις συνοδεύουν (έγκριση υπουργού) θα προσθέσει μεγαλύτερη ανεργία μαζί με τα πρόσθετα μέτρα περικοπών προσωπικού στον δημόσιο τομέα. Είναι μέτρα που στοχεύουν στη διευκόλυνση των απολύσεων σε μεγάλες επιχειρήσεις, κυρίως στον τραπεζικό κλάδο και στις πρώην ΔΕΚΟ. Στην εποχή των Μνημονίων αυξήθηκαν ήδη κατά 50% και 150% τα σχετικά όρια ανάλογα με το μέγεθος των επιχειρήσεων. Παράλληλα, διευκολύνθηκαν και οι ατομικές απολύσεις με τη μείωση του ανώτατου ποσού αποζημίωσης από τους 24 στους 12 μισθούς σε συνδυασμό με την αύξηση του αριθμού των δόσεων καταβολής της και τη μείωση των ποσών κάθε δόσης. Επιπλέον ευνοήθηκε η χαμηλότερου κόστους απόλυση με προειδοποίηση με τη μείωση του ανώτατου χρόνου προειδοποίησης από τους 24 τους 4 μήνες απαλλάσσοντας τους εργοδότες από μέχρι και 14 μισθούς αποζημίωσης αν επιλέγουν αυτή τη μορφή απόλυσης. Αυτά τα μέτρα ήδη συνέβαλαν στην υπερδιόγκωση της ανεργίας, αλλά και στην όποια αντικατάσταση «παλαιών» από εργαζόμενους χαμηλού κόστους.
* Γιατί πιστεύετε ότι στοχοποιείται διαρκώς το μισθολογικό κόστος;
Η δογματική ενοχοποίηση του μισθολογικού κόστους, που συντελείται με την αποδιάρθρωση του εργατικού δικαίου, εντάσσεται στον στρατηγικό σχεδιασμό του μεγάλου και πολυεθνικού κεφαλαίου για τη δημιουργία όρων μεγιστοποίησης του κέρδους, που στην Ελλάδα μεταφράζεται σε βίαιη μετατροπή της σε είδος Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης. Σε αυτό το πλαίσιο τα υψηλά ποσοστά ανεργίας αποτελούν βασικό εργαλείο για την επίτευξη αυτού του στόχου λόγω των πιέσεων που ασκούν στο περιεχόμενο της εργασίας. Διακηρυγμένος στόχος, άλλωστε, των Μνημονίων δεν είναι η μείωση της ανεργίας, αλλά η συμπίεση των μισθών στα επίπεδα των γειτονικών βαλκανικών χωρών χάριν της «ανταγωνιστικότητας», διαμορφώνοντας, στην ουσία, συνθήκες για την παγίωση ενός εντελώς νέου εργασιακού τοπίου και μιας εργασιακής κουλτούρας κατάλληλων για υψηλή κερδοφορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου