Από
Sousourada
FacebookTwitterEmail
Ένα παιδί ανά μία ώρα. Ένα νεκρό παιδί από ισραηλινά πυρά ανά μία ώρα. Αυτή είναι η στατιστική των τελευταίων 24ωρών, με βάση στοιχεία που δίνει ο ΟΗΕ, από τη Λωρίδα της Γάζας. Μια από τις πλέον πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο πεδίο βολής, όπου η φρίκη διαδέχεται τον αποτροπιασμό, την οργή, την απορία, την τρέλα, το μίσος, την απόγνωση.
Όσο και αν μοιάζει ακατόρθωτο, κάθε μέρα που ξημερώνει στη Γάζα, αυτά τα τελευταία 24ωρα, είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Ο ισραηλινός στρατός σφυροκοπά ανηλεώς από αέρος , εδάφους και θαλάσσης αυτό το μικρό κομμάτι εδάφους καταφέρνοντας αυτό που ακόμη και οι άπιστοι παραδέχονται: να φέρει την κόλαση επί της γης. Γιατί δεν μπορεί κανείς ν’ αντιληφθεί πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι η κόλαση αν δεν είναι να διαμελίζονται παιδικά κορμιά, να εξαφανίζονται από προσώπου γης οικογένειες που συγκεντρωμένες τρώνε πρωινό όλες μαζί για να ξορκίσουν το φόβο, να ισοπεδώνονται συνοικίες, να εκτελούνται εν ψυχρώ άμαχοι που ψάχνουν τους αγνοούμενους συγγενείς τους στα συντρίμμια (όπως φάνηκε στο συγκλονιστικό βίντεο που έκανε το γύρο του κόσμου), να πυροβολούνται τραυματιοφορείς και σωστικά συνεργεία.
Το Παλαιστινιακό Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μέχρι τα ξημερώματα, της 23ης Ιουλίου 2014 είχε καταμετρήσει 663 νεκρούς και 3.457 τραυματίες. Από τους νεκρούς οι 541 ήταν άμαχοι, δηλαδή το 81,5% του συνόλου, και μάλιστα τα 161 παιδιά (δηλαδή το 24% του συνόλου) και 91 γυναίκες (το 13,7% του συνόλου). Και από τους τραυματίες οι 991 είναι παιδιά, δηλαδή το 28,6% και οι 703 γυναίκες, το 20,3%.
Είναι προφανές από τις εικόνες που όλοι βλέπουμε και από τα νούμερα αυτά ότι ασχέτως των προσχημάτων περί επίτευξης πλήγματος κατά της «τρομοκρατίας» κλπ κλπ (όλα αυτά τα τόσο τετριμμένα για την ισραηλινή διπλωματία εδώ και χρόνια), η εξαφάνιση από το χάρτη ολόκληρων συνοικιών μαζί με τους κατοίκους τους δεν φέρνει διόλου πιο κοντά την «πάταξη» της «Χαμάς». Τουλάχιστον, μέχρι στιγμής, εκτός από ποτάμια αθώου αίματος, δεν έχει προκύψει τίποτε άλλο από την ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση. Και υποθέτουμε ότι αν είχε όντως επιτευχθεί κάποιο σοβαρό «βήμα» στην κατεύθυνση της επίτευξης του συγκεκριμένου στόχου, θα είχε «πανηγυριστεί» δεόντως.
Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς: πρόκειται για μια αιματηρή αποτυχία του ισραηλινού στρατού; Και μάλιστα, επιμένει σε αυτήν; Όχι, δεν πρόκειται για κανενός είδους αποτυχία. Όπως χαρακτηριστικά έγραφε σε άρθρο του στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, ο ZviBar’el«κάθε κράτος χρειάζεται μια Χαμάς» γιατί «είναι ο εχθρός εκείνος που είναι αρκετά αδύναμος έτσι ώστε να μην αποτελεί πραγματικά μεγάλη απειλή αλλά ταυτόχρονα είναι και αρκετά κινητικός ώστε να αξιοποιείται εσωτερικώς για τη διατήρηση και της «εθνικής αλληλεγγύης»».
Η φετινή ισραηλινή επιχείρηση κατά της Λωρίδας της Γάζας δεν είναι απλώς η πλέον αιματηρή. Δεν είναι απλώς η πλέον βάρβαρη και σε καμία περίπτωση δεν είναι αποτυχημένη ως προς το μήνυμα που θέλει να στείλει. Είναι ένα σαφέστατο μήνυμα ισχύος προς πάσα κατεύθυνση. Είναι ένα μήνυμα που λέει: θα σκοτώνω παιδιά, θα ισοπεδώνω σπίτια, θα εξαφανίζω έναν λαό, θα καταπατώ τις αποφάσεις του ΟΗΕ και το διεθνές δίκαιο και επί της ουσίας δεν θα αντιδρά κανείς, δεν θα με σταματά κανείς γιατί έχω την ισχύ (στρατιωτική, οικονομική) στα χέρια μου. Θα τα παρακολουθείτε όλοι με τρόμο στις οθόνες σας, θα παραλύετε από αποτροπιασμό αλλά θα βγάζετε στη συνέχεια το σκασμό γιατί «έτσι είναι η ζωή και δεν αλλάζει». Είναι ένα μήνυμα που λέει ότι θα ειρωνεύομαι τον ανείπωτο πόνο που προκαλώ λέγοντας, όπως ο Ισραηλινός πρέσβης στις ΗΠΑ Ρον Ντέρμερ, ότι «ο ισραηλινός στρατός επιδεικνύει τέτοια αυτοσυγκράτηση που θα έπρεπε να τιμηθεί με το Νόμπελ Ειρήνης»! Τέτοια ύβρις απέναντι σε εκατοντάδες νεκρούς…
Είναι ένα μήνυμα, που με πολλές παραλλαγές, ακούγεται ολοένα ηχηρότερα σε πολλές γωνιές τούτου του κόσμου. Ακούγεται στα αιματοκυλισμένα χωριά της ανατολικής Ουκρανίας, στις ρημαγμένες πόλεις του Ιράκ, στις φαβέλες της Βραζιλίας, στην ερημωμένη βορειοανατολική Συρία, στις διαδηλώσεις που γέμισαν τους δρόμους της Λισαβόνας, της Μαδρίτης, της Αθήνας και τόσων άλλων πόλεων: «μην τολμήσεις να σηκώσεις κεφάλι, θα σε λιώσω». Και η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μόνο μία:
«θα τολμήσω γιατί δεν έχω άλλο τρόπο να ζήσω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου