Ο συλλογικός τρόπος λειτουργίας υπόδειγμα και οδηγός για τη συνέχεια
Τέτοια ταραχή, από την πλευρά της κυβέρνησης Σαμαρά, ούτε στην προεκλογική περίοδο δεν είχε εμφανιστεί. Η ομιλία Τσίπρα στη ΔΕΘ και οι πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ άλλαξαν το πολιτικό κλίμα διαμορφώνοντας μια νέα πολιτική και κοινωνική ατζέντα. Πρώτο δείγμα γραφής η δημοσκόπηση που έγινε για λογαριασμό του Σκάι, που δίνει προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ έξι ποσοστιαίες μονάδες, ενώ για πρώτη φορά η πλειοψηφία των πολιτών ζητά πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Ίσως, όμως, να μην είχαμε ανάγκη τα δημοσκοπικά ευρήματα για να αντιληφθούμε ότι το απέναντι στρατόπεδο έχει κυριευτεί από πανικό. Όταν φτάνει ο πρωθυπουργός της χώρας να λέει στο επιτελείο του –και να φροντίζει να το διοχετεύει στα ΜΜΕ- ότι αν αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μείνει ευρώ στις τράπεζες, γίνεται ορατή δια γυμνού οφθαλμού, όχι μόνο η ανευθυνότητά του, αλλά και ότι εκεί απέναντι, έχουν χάσει τη ψυχραιμία τους.
Να ήταν όμως μόνο αυτό; Εδώ, ανοήτως, επιχείρησαν να φιμώσουν τη φωνή του ΣΥΡΙΖΑ μέσω ΝΕΡΙΤ –και όχι μόνο-, γεγονός που επισημάνθηκε από φίλους και εχθρούς. Η Ντόρα Μπακογιάννη, για παράδειγμα, φρόντισε να διαχωρίσει τη θέση της, ενώ και ο φιλοκυβερνητικός τύπος το σχολίασε αρνητικά αποδίδοντας τον στον πανικό του κυβερνητικού επιτελείου. Στην εφημερίδα «Τα Νέα» η κυβέρνηση χαρακτηρίζεται «πρωταθλήτρια του πανικού» και εξηγεί ότι βλέποντας τον αντίπαλό της να προηγείται κατά πολύ στις δημοσκοπήσεις κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο.
Ίσως, όμως, να μην είχαμε ανάγκη τα δημοσκοπικά ευρήματα για να αντιληφθούμε ότι το απέναντι στρατόπεδο έχει κυριευτεί από πανικό. Όταν φτάνει ο πρωθυπουργός της χώρας να λέει στο επιτελείο του –και να φροντίζει να το διοχετεύει στα ΜΜΕ- ότι αν αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μείνει ευρώ στις τράπεζες, γίνεται ορατή δια γυμνού οφθαλμού, όχι μόνο η ανευθυνότητά του, αλλά και ότι εκεί απέναντι, έχουν χάσει τη ψυχραιμία τους.
Να ήταν όμως μόνο αυτό; Εδώ, ανοήτως, επιχείρησαν να φιμώσουν τη φωνή του ΣΥΡΙΖΑ μέσω ΝΕΡΙΤ –και όχι μόνο-, γεγονός που επισημάνθηκε από φίλους και εχθρούς. Η Ντόρα Μπακογιάννη, για παράδειγμα, φρόντισε να διαχωρίσει τη θέση της, ενώ και ο φιλοκυβερνητικός τύπος το σχολίασε αρνητικά αποδίδοντας τον στον πανικό του κυβερνητικού επιτελείου. Στην εφημερίδα «Τα Νέα» η κυβέρνηση χαρακτηρίζεται «πρωταθλήτρια του πανικού» και εξηγεί ότι βλέποντας τον αντίπαλό της να προηγείται κατά πολύ στις δημοσκοπήσεις κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο.
Στην κοινωνία των φτωχών
Τελικά, όμως, τι ήταν αυτό που άλλαξε το κλίμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ; Αυτή τη φορά δεν ήταν οι αρνητικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, αν και κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τον ΕΝΦΙΑ και τη φοροεπιδρομή, αλλά κυρίως οι θετικές κινήσεις από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εξαγγελίες στη ΔΕΘ, δια στόματος Αλέξη Τσίπρα, τα κοστολογημένα άμεσα μέτρα της κυβέρνησης της αριστεράς, ανέτρεψαν την αίσθηση ότι η αξιωματική αντιπολίτευση λέει λόγια του αέρα. Γι’ αυτό, πάλι με μπόλικη δόση πανικού, έσπευσε η κυβέρνηση Σαμαρά μέσω του υπουργείου Οικονομικών να κοστολογήσει, την… κοστολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο που κατάφερε ήταν να διατηρηθούν, για μέρες, στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ.
Το δεύτερο στοιχείο –και για μας έχει ιδιαίτερη σημασία-, ήταν όσα ειπώθηκαν στο διήμερο της ΔΕΘ. Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, προϊόν συλλογικής επεξεργασίας, είχε κοινωνικό και ταξικό πρόσημο. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνθηκε στην κοινωνία των φτωχών, στην κοινωνία που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, χωρίς ρεύμα ή που κινδυνεύει να μείνει χωρίς ρεύμα, στην κοινωνία που δεν έχει σπίτι ή που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι, στην κοινωνία που στερείται του φαγητού ή που κινδυνεύει να μείνει χωρίς φαγητό, στην κοινωνία των μισθωτών που ζει χωρίς εργασιακά δικαιώματα, στους άνεργους και τις άνεργες, τους χαμηλοσυνταξιούχους, στην κοινωνία των κόκκινων δανείων, στους απολυμένους και τις απολυμένες, σε αυτούς και αυτές που βλέπουν από απόσταση ότι έχει μείνει από τη δημόσια υγεία, από το αναγκαίο για αυτούς φάρμακο. Σε αυτή την κοινωνία απευθύνθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και είπε ότι αυτός ο κόσμος είναι η πρώτη, μεγάλη προτεραιότητά του^ να σταματήσει την καταστροφή, να βάλει φρένο στην ανθρωπιστική κρίση, να πληρώσουν οι πλούσιοι. Βεβαίως, όσα εξαγγέλθηκαν στη ΔΕΘ δεν αποτελούν το συνολικό πρόγραμμά μας. Είναι οι πρώτες απαραίτητες κινήσεις, τα πρώτα έκτακτα μέτρα, για να μπορέσουμε να κάνουμε τα επόμενα βήματα. Ίσως θα έπρεπε, αυτή η πλευρά, να γίνει πιο αισθητή, πιο καθαρή στη ΔΕΘ. Τα έκτακτα μέτρα δεν μπορεί παρά να εντάσσονται σε ένα συνολικό απελευθερωτικό πολιτικό σχέδιο ανατροπής και διαμόρφωσης μιας εντελώς νέας κοινωνίας, που δεν θα φλερτάρει με το 2009 ή το 2004, αλλά θα βασίζεται στο πρόγραμμα και τον τρόπο της αριστεράς, στην αναδιανομή του πλούτου υπέρ των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, υπέρ του κόσμου της εργασίας, στην εξασφάλιση και συνεχή διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, στην αλλαγή της σχέσης Πολιτείας και πολιτών.
Γι’ αυτό και επείγει η ολοκλήρωση του προγράμματος, που να καλύπτει όλο το φάσμα, όλες τις πλευρές της κοινωνικής οργάνωσης, να δίνει το στίγμα, την προοπτική, το βάθος και τον ορίζοντα της πολιτικής μας.
Το δεύτερο στοιχείο –και για μας έχει ιδιαίτερη σημασία-, ήταν όσα ειπώθηκαν στο διήμερο της ΔΕΘ. Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, προϊόν συλλογικής επεξεργασίας, είχε κοινωνικό και ταξικό πρόσημο. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνθηκε στην κοινωνία των φτωχών, στην κοινωνία που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, χωρίς ρεύμα ή που κινδυνεύει να μείνει χωρίς ρεύμα, στην κοινωνία που δεν έχει σπίτι ή που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι, στην κοινωνία που στερείται του φαγητού ή που κινδυνεύει να μείνει χωρίς φαγητό, στην κοινωνία των μισθωτών που ζει χωρίς εργασιακά δικαιώματα, στους άνεργους και τις άνεργες, τους χαμηλοσυνταξιούχους, στην κοινωνία των κόκκινων δανείων, στους απολυμένους και τις απολυμένες, σε αυτούς και αυτές που βλέπουν από απόσταση ότι έχει μείνει από τη δημόσια υγεία, από το αναγκαίο για αυτούς φάρμακο. Σε αυτή την κοινωνία απευθύνθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και είπε ότι αυτός ο κόσμος είναι η πρώτη, μεγάλη προτεραιότητά του^ να σταματήσει την καταστροφή, να βάλει φρένο στην ανθρωπιστική κρίση, να πληρώσουν οι πλούσιοι. Βεβαίως, όσα εξαγγέλθηκαν στη ΔΕΘ δεν αποτελούν το συνολικό πρόγραμμά μας. Είναι οι πρώτες απαραίτητες κινήσεις, τα πρώτα έκτακτα μέτρα, για να μπορέσουμε να κάνουμε τα επόμενα βήματα. Ίσως θα έπρεπε, αυτή η πλευρά, να γίνει πιο αισθητή, πιο καθαρή στη ΔΕΘ. Τα έκτακτα μέτρα δεν μπορεί παρά να εντάσσονται σε ένα συνολικό απελευθερωτικό πολιτικό σχέδιο ανατροπής και διαμόρφωσης μιας εντελώς νέας κοινωνίας, που δεν θα φλερτάρει με το 2009 ή το 2004, αλλά θα βασίζεται στο πρόγραμμα και τον τρόπο της αριστεράς, στην αναδιανομή του πλούτου υπέρ των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, υπέρ του κόσμου της εργασίας, στην εξασφάλιση και συνεχή διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, στην αλλαγή της σχέσης Πολιτείας και πολιτών.
Γι’ αυτό και επείγει η ολοκλήρωση του προγράμματος, που να καλύπτει όλο το φάσμα, όλες τις πλευρές της κοινωνικής οργάνωσης, να δίνει το στίγμα, την προοπτική, το βάθος και τον ορίζοντα της πολιτικής μας.
Για τις συμμαχίες και πάλι
Πάνω σε αυτό το πρόγραμμα, άλλωστε, μπορούν να οικοδομηθούν στέρεα- και όχι συγκυριακά-, οι κοινωνικές και οι όποιες πολιτικές συμμαχίες. Πάνω σε αυτό το συνολικό πρόγραμμα και την καθημερινή κινηματική δράση, μπορούν οι άνθρωποι που έχουν πληγεί από την πολιτική λιτότητας, αλλά και η κοινωνία της αμφισβήτησης και του κοινωνικού ριζοσπαστισμού, να νιώσουν αυτοπεποίθηση, να εμπνευστούν, να ετοιμαστούν για μια μάχη, που απαιτεί όραμα, αποφασιστικότητα, ρήξεις, σύγκρουση.
Υπό αυτή την έννοια η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στην ανάγκη της αυτοδυναμίας αποσαφηνίζει το τοπίο, είναι θετική και κρίσιμη για την εξέλιξη και την πορεία μιας κυβέρνησης της αριστεράς, που θέλει, σε βάθος χρόνου, να τα αλλάξει όλα. Οι συμμαχίες, λοιπόν, δεν είναι μια απλή υπόθεση ούτε μπορούν να έχουν σχέση με τους τρόπους που πολιτεύονταν κάποιοι στο παρελθόν. Η κοινωνική πόλωση, η εξαθλίωση της κοινωνίας, ο εργασιακός μεσαίωνας, ο αυταρχισμός και η ακροδεξιά ατζέντα, προϋποθέτουν μια πολιτική πλειοψηφία στη Βουλή, που θα βασίζεται σε αρχές, σε αξίες και θα είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί μέχρι το τέλος τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και έξω από αυτήν. Σωστά είπε ο Αλέξης Τσίπρας ότι οι εξαγγελίες και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι υπό διαπραγμάτευση. Είναι δεσμεύσεις για μας απέναντι σε ένα ολόκληρο κόσμο που βρίσκεται στην από εδώ πλευρά της όχθης. Γι’ αυτό, και όχι για άλλους λόγους, ας πούμε ηθικούς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γίνει πλυντήριο πολιτικών, ανδρών και γυναικών, που αναζητούν σωσίβιο για να διατηρηθούν πάση θυσία στην κεντρική πολιτική σκηνή, που την επομένη, στην πρώτη μεγάλη σύγκρουση, θα μας γυρίσουν την πλάτη…
Άλλωστε, όλο το προηγούμενο διάστημα, μέσα από τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες έχουν αναδειχτεί πρόσωπα, που και τα ψηφοδέλτιά μας θα κοσμήσουν αν τους το ζητήσουμε και θα δημιουργηθεί μια ευρεία συσπείρωση της άλλης Ελλάδας, που είναι, πλέον, υπαρκτή και σίγουρα αποτελεί την πλειοψηφία μέσα στην κοινωνία.
Να, λοιπόν, που η υπόθεση των συμμαχιών αποκτά πρωτεύουσα σημασία, όπως άλλωστε και ο στόχος της αυτοδυναμίας, βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση, κάτω από αντίξοες συνθήκες, του προγράμματός μας.
Υπό αυτή την έννοια η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στην ανάγκη της αυτοδυναμίας αποσαφηνίζει το τοπίο, είναι θετική και κρίσιμη για την εξέλιξη και την πορεία μιας κυβέρνησης της αριστεράς, που θέλει, σε βάθος χρόνου, να τα αλλάξει όλα. Οι συμμαχίες, λοιπόν, δεν είναι μια απλή υπόθεση ούτε μπορούν να έχουν σχέση με τους τρόπους που πολιτεύονταν κάποιοι στο παρελθόν. Η κοινωνική πόλωση, η εξαθλίωση της κοινωνίας, ο εργασιακός μεσαίωνας, ο αυταρχισμός και η ακροδεξιά ατζέντα, προϋποθέτουν μια πολιτική πλειοψηφία στη Βουλή, που θα βασίζεται σε αρχές, σε αξίες και θα είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί μέχρι το τέλος τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και έξω από αυτήν. Σωστά είπε ο Αλέξης Τσίπρας ότι οι εξαγγελίες και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι υπό διαπραγμάτευση. Είναι δεσμεύσεις για μας απέναντι σε ένα ολόκληρο κόσμο που βρίσκεται στην από εδώ πλευρά της όχθης. Γι’ αυτό, και όχι για άλλους λόγους, ας πούμε ηθικούς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γίνει πλυντήριο πολιτικών, ανδρών και γυναικών, που αναζητούν σωσίβιο για να διατηρηθούν πάση θυσία στην κεντρική πολιτική σκηνή, που την επομένη, στην πρώτη μεγάλη σύγκρουση, θα μας γυρίσουν την πλάτη…
Άλλωστε, όλο το προηγούμενο διάστημα, μέσα από τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες έχουν αναδειχτεί πρόσωπα, που και τα ψηφοδέλτιά μας θα κοσμήσουν αν τους το ζητήσουμε και θα δημιουργηθεί μια ευρεία συσπείρωση της άλλης Ελλάδας, που είναι, πλέον, υπαρκτή και σίγουρα αποτελεί την πλειοψηφία μέσα στην κοινωνία.
Να, λοιπόν, που η υπόθεση των συμμαχιών αποκτά πρωτεύουσα σημασία, όπως άλλωστε και ο στόχος της αυτοδυναμίας, βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση, κάτω από αντίξοες συνθήκες, του προγράμματός μας.
Με οδηγό τη συλλογικότητα
Το επόμενο διάστημα, ίσως και τις επόμενες ημέρες ακόμα, να έχουμε εξελίξεις, που, ενδεχομένως, να μας οδηγήσουν στις κάλπες. Το ταξίδι του Αντ. Σαμαρά στην Μέρκελ, δεν είναι επικοινωνιακό τρυκ. Έχει ουσία. Η κυβέρνηση είναι σε αδιέξοδο και ίσως για αυτό ο πρωθυπουργός να κάνει κίνηση μεγάλου ρίσκου. Εντούτοις, οι δικές μας δυνάμεις πρέπει να προετοιμαστούν κατάλληλα. Στην πορεία αυτή θα χρειαστεί ψυχραιμία, σύνεση, αυτοσυγκράτηση, συλλογικότητα. Η ΔΕΘ και ο τρόπος λειτουργίας των συλλογικών του οργάνων, με αφορμή αυτήν, είναι υπόδειγμα, οδηγός για τις επόμενες μεγάλες μάχες. Έχει αποδειχτεί, άλλωστε, ότι όσες φορές δεν ακολουθήθηκε η συνταγή της συλλογικής λειτουργίας, δεν μας βγήκε σε καλό.
Και για να ξεκαθαρίσουμε κάτι, που αφορά την επίσκεψη του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα στο Βατικανό. Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι είχε αρνητικό πρόσημο. Το ζήτημα δεν είναι που πας, αλλά τις λες και τι μήνυμα στέλνεις. Αν από τη συνάντηση με τον ποντίφικα προέκυψε ότι δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι –και αυτό το λέει ο πάπας και όχι κάποιος από μας- δεν μπορεί παρά να καταγράφεται στα θετικά. Αλλά οι σχεδιασμοί μας πρέπει να έχουν ποικιλία συμβολισμών, που ενίοτε έχουν ουσία και σημασία. Συνεπώς, αξίζει τον κόπο, το επόμενο διάστημα να στείλουμε και άλλου είδους μηνύματα. Για παράδειγμα, θα μπορούσε ο πρόεδρος του κόμματος να επισκεφθεί άμεσα το κέντρο κράτησης των μεταναστών στην Αμυγδαλέζα και να απαιτήσει την κατάργησή τους ή να βρεθεί σε ένα υποκατάργηση Κέντρο Υγείας μιας απομακρυσμένης περιοχής.
Και για να ξεκαθαρίσουμε κάτι, που αφορά την επίσκεψη του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα στο Βατικανό. Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι είχε αρνητικό πρόσημο. Το ζήτημα δεν είναι που πας, αλλά τις λες και τι μήνυμα στέλνεις. Αν από τη συνάντηση με τον ποντίφικα προέκυψε ότι δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι –και αυτό το λέει ο πάπας και όχι κάποιος από μας- δεν μπορεί παρά να καταγράφεται στα θετικά. Αλλά οι σχεδιασμοί μας πρέπει να έχουν ποικιλία συμβολισμών, που ενίοτε έχουν ουσία και σημασία. Συνεπώς, αξίζει τον κόπο, το επόμενο διάστημα να στείλουμε και άλλου είδους μηνύματα. Για παράδειγμα, θα μπορούσε ο πρόεδρος του κόμματος να επισκεφθεί άμεσα το κέντρο κράτησης των μεταναστών στην Αμυγδαλέζα και να απαιτήσει την κατάργησή τους ή να βρεθεί σε ένα υποκατάργηση Κέντρο Υγείας μιας απομακρυσμένης περιοχής.
Πάνος Λάμπρου στην εφημερίδα η ΕΠΟΧΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου