της Ευρώπης και της διεθνούς οικονομίας ;
Αφού έσκασε και πάλι η φούσκα της εικονικής αισιοδοξίας για την πορεία της ελληνικής αλλά και της διεθνούς οικονομίας, αναρωτιέται κανείς, πόσο ειδήμονες είναι τελικά όλοι αυτοί οι επιλεγόμενοι «ειδήμονες» των αγορών, αφού ποτέ δεν κατάφεραν να προβλέψουν παρόμοιες κρίσεις. Αναρωτιούνται όλοι, γιατί η διεθνής και ειδικότερα η ευρωπαϊκή οικονομία, δε δείχνει σημάδια ανάκαμψης.
Οι διάφοροι χρηματιστηριακοί αναλυτές, οι λεγόμενοι "ειδήμονες", συγκοινωνούντα δοχεία με τα golden boys, αναλίσκουν τόνους μελάνης σε βαρύγδουπες πολύπλοκες αναλύσεις που δεν καταλήγουν πουθενά. Τα πράγματα είναι πιο καθαρά. Για το φαινόμενο της παρατεταμένης ύφεσης της ευρωπαϊκή οικονομίας, ευθύνεται κυρίως η ίδια η υφεσιακή πολιτική που επιβάλλει με θρησκευτική ευλάβεια στη γηραιά Ήπειρο το Βερολίνο, σε συνδυασμό με το ακριβό και μη ανταγωνιστικό ευρώ.
Στη διαπίστωση αυτή, πρέπει να προστεθεί συνοδευτικά η κλεπτοκρατική λειτουργία των διεθνών αγορών, ο ανεξέλεγκτος χρηματιστηριακός τζόγος και η διοχέτευση τεράστιων κεφαλαίων σε χώρες-φορολογικούς παράδεισους όπου δε φορολογούνται και δε συμμετέχουν σε αναπτυξιακή παραγωγική διαδικασία. Η άκοπη κερδοσκοπία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου που δεν παράγει τίποτα αλλά μόνο τζογάρει, είναι κύρια συνυπεύθυνη για τη διεθνή οικονομική αναιμία και κατάρρευση. Στην περίπτωση της Ευρώπης, αυτό πολλαπλασιάζεται από την υφεσιακή πολιτική και το υπερτιμημένο ευρώ.
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στον Economist, η αξία των ημερήσιων χρηματιστηριακών συναλλαγών παγκοσμίως ανέρχεται σε 50 δις δολάρια, έναντι μόλις 5 δις. δολ. της αξίας των ημερήσιων παγκόσμιων συναλλαγών για αγαθά και υπηρεσίες. Αυτό σημαίνει ότι, ο κύκλος εργασιών και τα κέρδη του κλεπτοκρατικού χρηματιστηριακού κεφαλαίου, της οικονομίας του τζόγου και του καζινο-καπιταλισμού, είναι δέκα φορές μεγαλύτερος από την πραγματική οικονομία της παραγωγής, του μόχθου και της εργασίας.
Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι, οι περισσότερες χώρες διεθνώς, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχουν μεγάλα ελλείμματα. Τα πλεονάσματα καταφεύγουν και κρύβονται επιμελώς στους φορολογικούς παράδεισους. Έτσι εξηγείται και η τελευταία παγκόσμια οικονομική κρίση, που με διαφοροποιήσεις συνεχίζει να ταλαιπωρεί την υφήλιο και να διευρύνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Και αυτό, παρ’ όλο που η αλματώδης τεχνολογική πρόοδος των τελευταίων χρόνων, θα έπρεπε να είχε οδηγήσει σε ριζική βελτίωση της διεθνούς οικονομίας.
Αν αυτή η ανέντιμη και αδιέξοδη κυριαρχία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου σε βάρος της πραγματικής οικονομίας της παραγωγής και του μόχθου δεν ανατραπεί, οι οικονομικές κρίσεις και η διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, θα συνεχίσει να ταλαιπωρεί τη χώρα μας, την Ευρώπη και το μεγαλύτερο μέρος της υφηλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου